ความคิดเห็นที่ 1 จอมพลป.พยามทำตามต่างชาติไงครับ แต่สำหรับผมแล้ว  ถ้าสักถึงขนาดในรูปก็น่ากลัวจริงๆแหละ... จากคุณ : จ้องจนปวด - [ 8 ม.ค. 52 11:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทั้ง ๆ ที่การสักยันต์เป็นศิลปวัฒนธรรม ที่คู่ควรเเก่การรักษาไว้อย่างยิ่ง มีคุณค่าทั้งทางด้านศาสตร์ เเละศิลป ยังไง ??? 1. วัตถุประสงค์ของการสักยันต์ไม่ใช่เพื่อเหตุผลทางศิลปะแต่ประการใด แต่เป็นการสนองความเชื่อเรื่องคุณไสย ชาวบ้านที่เชื่อเรื่องนี้ อวดบารมีรอยสักแก่กันจนฟันกันตายไปเยอะเหมือนกัน 2. ตำราเรื่องสักที่คุณกล่าวถึงนั้น ไม่ทราบว่าเป็นตำราเรื่องลวดลายการสักอันพิสดารที่มิอาจทำใหม่ได้ หรือเป็นตำราด้านไสยศาสตร์กันแน่ ถ้าเป็นแบบแรก เราก็สงสัยว่า แล้วที่สักกันทุกวันนี้อย่างพิสดารพันลึกนั้น เขาอาศัยตำราไหนกันรึ ถ้าเป็นแบบหลัง จะมีหรือจะหาย เราไม่เห็นว่ามันจะเป็นธุระอะไรขึ้นมา วัฒนธรรมมีการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมที่ไม่อาจตอบสนองการดำรงชีวิตอย่างแท้จริงย่อมหายไปเป็นปกติ ========== ว่าแต่ การสักร่างกายนั้นหายไปจริงๆ หรือ ??? ถ้าจะพูดให้ถูก การสักร่างกายโดยใช้ลวดลายประเภทเสือสิงห์สมิงพรายทั้งหลาย (ที่คุณเรียกว่ายันต์) ต่างหากที่กำลังหายไป และถ้ามันหาย ก็อาจจะหายเพราะลวดลายเหล่านั้นมัน "เอ๊าท์" ไปแล้ว แต่การสักร่างกายก็ยังดำเนินไปอยู่ แล้วถ้าจะพูดอย่างเป็นธรรม การสักร่างกายในปัจจุบันกลับเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองรสนิยมด้านความงาม เป็นไปเพื่อวัตถุประสงค์ด้านศิลปะอย่างตรงไปตรงมาเสียด้วยซ้ำ แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 13:52:41 จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 8 ม.ค. 52 13:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถึงจะไม่ชอบแก (จอมพลแปลก)  แต่เรื่องนี้ไปโทษท่านก็ไม่ถูก ตำราของเราเกิดวิกฤติเป็นอันตรายสูญหายมาหลายครั้งหลายสาเหตุ ไม่ใช่เพราะท่านดอก ตำนานหนังสือไทย (หนังสือหอหลวง) http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=rattanakosin225&month=15-03-2007&group=2&gblog=2 ที่เหลือรอดมาได้นับว่าอัศจรรย์  ขอแรงช่วยกันรักพวกมันด้วยนะครับ เรื่องสักยันต์  ยังคิดอยู่เหมือนกัน ถ้าสมมติว่าเคยเกิดอยู่ในแผ่นดินกรุงศรีอยุธยา สมัยบางระจันรบพม่ากำลังหนุ่มเลย เราจะสักยันต์ไหม  ถ้าสักจะสักเป็นรูปอะไร  ถ้าไม่สักเขาจะเห็นเราเป็นตัวอะไร กลับสู่ยุคปัจจุบัน   เพื่อนๆ พากันไปสักยันต์สำนักวัดบางพระ นครปฐม หลวงพี่ช่างฝีเข็มแกถาม  "ไม่เอากับเขามังรึแก" พนมมือแล้วตอบไปว่า "มันคงจะเจ็บอยู่หรอก"... "ไอ้เจ็บหนะไม่เท่าไร  เจ็บตัวฟรีนี้สิเจ็บใจ หลวงพี่ก็สักฟรีๆ เสียเวลา  ผมก็เจ็บฟรีๆ  ผมรักษามันไว้ไม่ได้หรอกครับถึงจะขลังจริง  ผมมาดูเฉยๆ" "เออ...นั่นสิ  ไอ้คนไหนรู้ตัวว่าจะเจ็บฟรีบ้าง" หลวงพี่ถาม  แต่เงียบ ลงจากกุฏิ  ดูคนนู้นคนนี้สักลาย  รู้สึกชอบ  ถ้าแต่งเรื่องขึ้นสักหน่อย ศุ้ลายสักบนหลังยากูซ่าได้เลย ออกมาหน้าวัด  หิวข้าวก็เดินตรงที่ร้านข้าวแกง  ตั้งเรียงเป็นหม้อๆ  เพื่อนคนหนึ่งสั่งตัดหน้าคนอื่นๆ เลย "แกงฟัก  ไข่ดาว ๒ ใบ"   เราพูดขึ้นเกือบจะพร้อมกัน "ไอ้นี่ เลือดยังย้อยเต็มหลัง มืงไม่รู้หรือเขาห้ามกินฟัก" แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 13:59:10 จากคุณ : กัมม์ - [ 8 ม.ค. 52 13:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รูปสัก เลือดยังสดอยู่เลย คงบวมอีกสองสามวัน ความรู้เรื่องการสัก การสักของไทยเริ่มมาตั้งแต่เมื่อใดไม่มีหลักฐานทางด้านวัตถุและจารึกที่เป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับเรื่องของการสักจึงต้องศึกษาประวัติศาสตร์ของชนชาติอื่นในบริเวณใกล้เคียง   เจียงอิ้งเหลียง “... ชาวจีน และชนชาวเผ่าโบราณนิยมการสักทั้งหญิงและชาย โดยในมณฑลยูนานจะสักจากหัวเข่าลงไปถึงน่อง หญิงสาวจะสักหน้าเป็นเครื่องประดับ ผู้ที่ไม่สักจะถูกชาวเมืองหัวเราะเยาะ...”   สายสม  ธรรมธิ กล่าวถึง “...การสักกับชาวไทยใหญ่ จะ        สักยันต์ลงบนร่างกายมีผลทางด้าน คงกระพันชาตรี สามารถป้องกันอันตรายจากศัตราวุธและของมีคมต่าง ๆ ได้...”       การสักที่ชาวไทใหญ่นิยมได้แก่                1. สักยาข่าม (คงกระพัน) หรือสักก่ายะ มีการสักเป็นรูปต่างๆ รูปเสือ แมวดำ, หมูเขี้ยวตัน,   วัวกระทิง, รูปยันต์และอักขระคาถา       2. สักยามหานิยม (ปิยะ) เพื่อให้มีสิริมงคล ทำมาค้าขายเจริญ นิยมสักเป็นรูปอักขระคาถา      รูปยันต์ รูปนกยูง กระต่าย จิ้งจกสองหาง ผู้รับการสักต้องรักษาศีล ห้ามประพฤติผิดศีลห้า 3. สักขาลาย (สับขาลาย) สักเพื่อแสดงความอดทนเข้มแข็ง เอกลักษณ์ของลูกผู้ชาย จะสักตั้งแต่เอวช่วงล่างลงมาถึงขาลวดลายเป็นเส้นหนาทึบ 4. สักข่ามเขี้ยว (สับข่ามพิษ) โดยมากจะสักที่น่องไปจนถึงข้อเท้า เพื่อป้องกันพิษจากสัตว์ เช่น สุนัข งู ตะขาบ แมลงป่อง และผึ้ง มักสักเป็นรูป แมว เสือ และตัวอักขระคาถา                 ประเทิน  มหาขันธ์ ได้กล่าวไว้ว่า   ...สมัยก่อนลาวพุงดำ  ได้แก่  พวกลานนา  พวกที่มาจากรัฐฉาน นิยมสักยันต์เต็มตัว      ดำบ้าง แดงบ้าง เหลือเฉพาะหน้าผาก  ชาวพม่าจะสักลายกันเต็มตัวถือว่าการสักลายเป็นยอดของความนิยม พวกมอญ พม่า  หรือเขมรนิยมสักเป็นรูปขอม ซึ่งได้แก่    กาฬราชสีห์   หรือราชสีห์ดำ เป็นลายม้าม ลายมอม ลายกนก  คนไทยทางภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นิยมการสักว่าเพื่อความสวยงามเรียกว่า การสักขาลาย มีความมุ่งหมายเพื่อให้มีเสน่ห์ เป็นที่สนใจของสตรีเพศ ผู้ไม่มีลายสักถือว่าเป็นคน  ต่ำต้อย เรียกว่า  ขาขาว ซึ่งไม่เป็นที่สนใจของเพศตรงข้าม... ราชการทหาร การสักเกี่ยวกับราชการทหาร คือการสักข้อมือ     ซึ่งแสดงว่าได้ขึ้นทะเบียนเป็นชายฉกรรจ์มีสังกัดกรมกองแล้ว เริ่มการสักของกรมทหารเรือ ตั้งแต่ พ.ศ. 2434   เพื่อแสดงหมู่เหล่าหรือสังกัดของทหารผู้นั้น ต่อมาได้ยกเลิกไปในสมัยรัชกาลที่ 5  เมื่อมีการควบคุมทางด้านสำมะโนครัวแล้ว การสักในเมืองไทยนิยมทางด้านไสยศาสตร์เป็นส่วนใหญ่ทั้งที่สักกันเองหรือพระเป็นผู้สักให้   การสักเป็นรูปหนุมาน   รูปเสือ  รูปใบลาน สักยันต์เชื่อว่าทำให้อยู่ยงคงกระพันชาตรี  หนังเหนียวแทงไม่เข้า ยิงไม่ออก ผู้สักรูปหนุมาน สามารถปีนป่าย เหินหาวได้อย่างแคล่วคล่อง  สักรูปเสือทำให้มีความดุดันเหี้ยมโหด   ผู้ที่สักเหล่านี้พระท่านเรียกว่า “อวิชชา” บางพวกสักเพราะความคึกคะนองของวัยรุ่นจะสักรูปหัวใจ รูปกามเทพแผลงศร   รูปผู้หญิงเปลือย   ในพวกแก๊งมาเฟีย  นักเรียนที่เข้ากลุ่มคึกคะนอง   กลุ่มอันธพาล อาจสักเป็นสัญลักษณ์ที่เหมือนกัน เช่น ดาวกระจาย  เปลวไฟ   การสักลายเป็นรูปรอยต่างๆ มีความหมายของการสักแตกต่างกัน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ - [ 8 ม.ค. 52 14:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จำแนกการสักตามความมุ่งหมายได้คือ                 1. การสักเพื่อแสดงความรักชาติ  โดยกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงโปรดสักคำว่า  “ร.ศ. 112 และตราด” เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจเมื่อชาติไทยถูกอินโดจีน ฝรั่งเศสรุกราน และทหารเรือในยุคนั้นได้สักข้อความนี้ไว้ทุกคน                 2. การสักเพื่อแสดงถึงการเริ่มต้น เป็นการสักเพื่อแสดงความเปลี่ยนภาวะของวัยเด็กสู่วัยผู้ใหญ่เป็นพิธีกรรมทางสังคม เช่นเดียวกับการโกนจุก การเข้าสุหนัต การสักแสดงถึงความเข้มแข็งพอที่จะทนต่อความเจ็บปวดได้ ย่อมบรรลุความเป็นผู้ใหญ่ 3. การสักตามประเพณี เป็นการสักตามประเพณีหรือความเชื่อถือที่ได้ปฏิบัติสืบต่อกันมา เช่น ชาวเมารี (Maori) ในประเทศนิวซีแลนด์ และชาวไอนุ (Ainus) ของญี่ปุ่น เชื่อว่าการสักจะช่วยรักษาความหนุ่มสาว ความกระฉับกระเฉงให้คงอยู่เป็นเวลานาน หญิงชาวอาหรับมีประเพณีการสัก หน้าท้อง เพื่อให้ชายที่มาเป็นสามีทราบว่าเธอสามารถมีบุตรได้                  4. การสักเพื่อแสดงเอกลักษณ์  ในพวกที่แยกตัวออกจากกลุ่มชอบทำอะไรแปลกไปจากผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นทางดีหรือทางชั่ว ถ้าสิ่งที่ทำนั้นไม่เหมือนผู้อื่นจะทำทันที ผู้ที่มีปัญหาต้องการแยกตัวออกจากกลุ่ม ส่วนมากเป็นผู้ที่ไม่มีญาติ ไม่มีครอบครัว ไม่มีที่ยึดเหนี่ยว การสักเป็นเครื่องหมายที่ใช้เป็นที่ยึดเหนี่ยว มักจะสักข้อความเช่น รักแท้คือแม่เรา, โลกนี้มีข้าคนเดียว, คิดให้ซึ้งที่พึ่งคือตัวเรา   บางเผ่ามีความเชื่อว่ารอยสักชาตินี้จะจารึกเอกลักษณ์ประจำตัวให้ปรากฎในชาติหน้าได้                  5. การสักเพื่อแสดงความเป็นสมาชิกกลุ่ม  เป็นการสร้างเครื่องหมายหรือสัญลักษณ์ของกลุ่มโดยสักเครื่องหมายบนตำแหน่งที่กำหนดของร่างกาย สมาชิกกลุ่มเมื่อเห็นเครื่องหมายเหมือนกันจะต้องให้ความช่วยเหลือไม่ทำร้ายกัน และต้องจงรักภักดีต่อกลุ่มไม่ทรยศ  เช่น แก๊งยากูซ่า คณะเก้ายอด   คณะลักกัก   แก๊งอินทรีขาว   แก๊งโพดำ                  6. การสักเพื่อแสดงหมู่กองที่ไพร่สังกัด  มีการสักที่ข้อมือเพื่อบอกหมู่กองที่สังกัด ถ้าไม่มีรอยสักเรียกว่าพวกแขนขาว เป็นไพร่ที่ไม่มีสังกัด เมื่อเกิดคดีความฟ้องร้องกันขึ้นจะไม่มีผู้ใดรับรอง คนที่เข้ารับราชการกองประจำการต้องสักขึ้นทะเบียนที่ข้าหลวงกลาโหมประจำเมืองนั้น                 7. การสักเพื่อประจานความผิด ในสมัยโบราณผู้ที่กระทำความผิดจะถูกสัก เพื่อเป็นการประกาศให้ผู้ได้พบเห็น ไม่ให้การสนับสนุน ช่วยเหลือ และไม่คบค้าสมาคม ในสมัยรัชการที่ 4 มีการสักหน้าผากของผู้ที่กระทำความผิด                 8. การสักเพื่อความสวยงาม  ในทรรศนะของการสักถือเสมือนเป็นเครื่องประดับร่างกายมีความสวยงาม สร้างความภูมิใจ ความพอใจ การเพื่อความสวยงามเป็นที่นิยมของชาวยุโรป    พระเจ้าเฟรเดริกแห่งเดนมาร์ก ทรงสักรูปมังกรสลับสีสองตัวที่พระอุระ ส่วนพระบาททั้งสองข้างทรงสักรูปมังกรใหญ่จอมพลมอนเตโกเมรี่ ชาวฝรั่งเศส สักรูปผีเสื้ออันสวยงามไว้ที่แขนขวา เลดี้  แรนดอล์ป เชอร์ชิล มารดาของท่านเซอร์วินสตัน เชอร์ชิล นายกรัฐมนตรีของอังกฤษสักรูปงูพันไว้ที่แขนระหว่างข้อศอกถึงข้อมือ การสักเพื่อความสวยงามในปัจจุบันที่นิยมมากคือการสักคิ้วถาวร    การเขียนขอบตาถาวร                9. การสักเพื่อเป็นเครื่องรางของขลัง เป็นวิธีการหนึ่งที่ทำให้มนุษย์มีความรู้สึกมั่นคงได้รับความปลอดภัย รอยสักมีอำนาจในการคุ้มครองป้องกันอันตรายต่างๆ ช่วยให้เกิดความนิยมชมชอบ ให้ได้รับสิ่งที่พึ่งประสงค์                 10. การสักเพื่อสร้างอำนาจให้แก่ตนและข่มขวัญผู้อื่น การสักประเภทนี้มิได้มุ่งในแง่ความขลัง แต่มุ่งหมายให้เป็นที่ยำเกรงแก่ผู้พบเห็น เช่น รูปเสือเผ่นหรือเสือโผน  รูปมังกร   รูปนกอินทรีย์   รูปเทวดา   รูปพระนารายณ์ รูปหนุมาน   การสักข้อความ เช่น  เพชฌฆาตโหด  เป็นชาย  อย่าหมิ่นชาย   มังกรดำ                 11. การสักเนื่องจากสภาพจิตที่วิปริต สภาพจิตของผู้สักส่งผลไปถึงรูปรอยของการสัก เช่น ผู้ที่มีความคิดจิตวิตถาร (Pervert) ผู้มีนิสัยสัปดน (Onaniat) ผู้นิยมกามวิตถาร (Homosexual)  ผู้นิยมซาดิสม์ (Sadism) ส่วนมากจะสักเป็นภาพลามก รอยสักในอาชญากร จะเป็นภาพแสดงถึงความแค้น ความเสียใจ ความดุร้ายเหี้ยมโหด ความอุจาดลามก                 12. การสักเพื่อเตือนความจำ รอยสักที่ติดอยู่บนผิวหนังจะปรากฏให้เห็นได้ตลอดเวลา  ดังนั้น เพื่อไม่ให้ลืมสิ่งที่บุคคลต้องการจดจำ จึงใช้การสักข้อความที่ช่วยเตือนความจำให้ ระลึกถึง สิ่งที่ต้องการจดจำไว้ตลอดไป เช่น คำว่า “พ่อ” “แม่” “เจ็บแล้วต้องจำ” ในปัจจุบันรอยสักที่นิยมสักกันอย่างแพร่หลาย คือลวดลายสักที่สวยงามเพื่อตกแต่งร่างกายหรือเพื่อผลทางใจ  ( คือลวดลายที่ทำให้เกิดความรู้สึกประทับใจหรือผูกมัดต่อรูปนั้นๆ )    และรอยสักที่ให้ผลทางไสยศาสตร์    แต่ส่วนใหญ่แล้วจะสักเพื่อผลทางไสยศาสตร์แทบทั้งสิ้น   การสักเพื่อรักษาโรคมีน้อย  นอกจากการสักที่ใช้ปกปิดรอยแผลเป็น หรือรอยด่างของผิวหนังหรือการสักคิ้วถาวร  เขียนขอบตาถาวร เป็นการรักษาทางด้านจิตใจเพื่อความสวยงาม  สำหรับการสักเพื่อแสดงสังกัด  ทางราชการได้ประกาศยกเลิกตั้งแต่ปี พ.ศ.2475 สรุป  การสักมีวัตถุประสงค์ที่สำคัญ 2 ประการคือ 1. การสักเพื่อความสวยงาม  ซึ่งจะไม่เกี่ยวข้องกับไสยศาสตร์ เป็นการสักเฉพาะรูปเฉยๆ ไม่มีการลงหัวใจของลาย หรือลงอักขระกำกับลวดลายสักจึงขึ้นอยู่กับความต้องการหรือรสนิยมของผู้สัก เช่น รูปผีเสื้อ  ดอกไม้  หัวใจ  ไม้กางเขน  รูปผู้หญิงเปลือย  รูปศิลปะต่างๆ  ช่างสักมักจะเป็นผู้มีความถนัดเชิงศิลปหรือมีความสามารถทางการวาดภาพ 2. การสักเพื่อผลทางไสยศาสตร์  การสักประเภทนี้เป็นคติความเชื่อทางไสยศาสตร์  จึงต้องสักโดยครู  อาจารย์ที่มีวิชาอาคมศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะเท่านั้น  ช่างสักส่วนใหญ่จึงเป็นพระภิกษุหรือเกจิอาจารย์  การสักเพื่อผลทางไสยศาสตร์มี 2 ชนิด คือ เพื่อผลทางเมตตามหานิยม และเพื่อผลทางอยู่ยงคงกระพันชาตรีให้แคล้วคลาดจากอุบัติเหตุ  อันตราย  ของมีคมทั้งปวง  ถ้าต้องการรอยสักที่มีผลทางเมตตามหานิยม  มักจะสักเป็นรูปจิ้งจก  นกสาลิกา  ลายสักที่มีผลทางคงกระพันชาตรี  จะนิยมสักลายเสือเผ่น  หนุมาน  หงส์  มังกร  ลายสิงห์  ยันต์เก้ายอด  ยันต์เกราะเพชร  หรือลายยันต์  ชนิดต่างๆ  เมื่อลงรอยสักแล้วจะต้องมีอาจารย์สักทำพิธีปลุกเสกกำกับลวดลายสักเหล่านั้นด้วย ส่วนกลุ่มบุคคลที่ประสงค์จะรับราชการก็นิยมสักน้ำมัน  เพื่อมิให้เห็นร่อยรอยการสัก  โดยมีวัตถุประสงค์ในด้านเพื่อให้อยู่ยงคงกระพัน  การสักที่นิยมในทางเมตตามหานิยมเพื่อให้เป็นที่ต้องตาต้องใจของเพศตรงข้าม  หรือเพื่อผลทางการเจรจาเพื่อการค้าขาย   กลุ่มนี้มักมีอาชีพนายหน้าติดต่อ     ค้าขาย  หรือให้บริการต่างๆ  และมีกลุ่มที่รักสนุกต้องการสักเพื่อเป็นเครื่องประดับตกแต่งร่างกายให้แปลกไปกว่าบุคคลอื่นๆ จึงมักจะสักกันเอง    หรือให้ช่างสักด้วยหมึกจีนให้เป็นรอยสักที่ต้องการเช่น ดอกไม้  ผีเสื้อ  ผู้หญิง  ลายสักประเภทนี้มักจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีใจ    นักเลง  หรือผู้ที่เคยต้องโทษจำคุกมาแล้ว  สักเพื่อตกแต่งร่างกายหรือความสะใจประชดชีวิต  หรือเพื่อประทับความ ทรงจำบางอย่างไว้ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ - [ 8 ม.ค. 52 14:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตลกจริงๆครับ พระสักยันต์ให้เนี่ย มันอยู่ส่วนไหนของพระธรรม หว่า... จากคุณ : ซายูบิ - [ 8 ม.ค. 52 16:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบพระคุณครับ คุณ หนุ่มฯ ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อนะครับ ไปเห็นงานไหว้ครูหลวงพ่อเปิ่น ขนาดไม่ได้สักยังของขึ้นเลย ใครยังไม่เคยลอง  ขอบอกสวดภาณยักษ์ ท่านจะได้ประสบการณ์แปลก เดี๋ยวน้ำตาไหล  มานึกอีกที่หัวเราะตัวเองที่น้ำตา  อดหัวเราะไม่ได้ ไอ้คนอื่นมันมองเรา  มันไม่ได้คิดและรู้อย่างเรา  "คุณมีองค์" "คุณมีองค์" ตอนแรกไม่ไม่เชื่อ พอได้ยินบ่อยๆ ซ้ำๆ  เริ่มรู้สึกว่า "โอ้...ข้ามีองค์" มานั่งพิจารณาดู  "เออว่ะ...ทุกคนมีองค์" เอาที่มีบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์บ้างเน๊าะ เพชรพระมหามงกุฎ - จอมพล เจ้าพระยาสุรศักดิ์มนตรี (เจิม แสง-ชูโต) http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=rattanakosin225&group=1&date=18-03-2007&gblog=6 เกิดอหิวาตกโรค ทหารสมัครแตกหนี และสักตราจักรที่แขนทหารหน้า                       เมื่อเสร็จการฉลองพระนคร และการพระศพสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทาฯ กับสมเด็จเจ้าฟ้ากรรณาภรณ์ฯแลล้ว เรียกทหารระดมเข้ามาจากเมืองราชบุรี เพชรบุรี อีก ๕,๐๐ คน ไม่มีที่พอจะให้อาศัย จึงโปรดฯให้ทำที่พักทหารขึ้นใหม่ชั่วคราว และแบ่งไปไว้ในวังสวนกุหลาบ ๑,๐๐๐ คน เจ้าหมื่นไวยฯไปเยี่ยมทหารนอนอยู่ด้วยคืน ๑ ทหารเป็นอหิวาตกโรคแต่ได้รักษาหาย อยู่มาไม่ถึง ๑๐ วัน ทหารที่พักในวังสวนกุหลาบก็เกิดเป็นอหิวาตกโรคลุกลามไปตามกองทหารหน้าและพวกพลเรือนตายลงหลายร้อยคน ที่เหลือก็ตื่นตกใจพากันหลบหนีไปหลายพันคน(๑๔)                       จึงโปรดฯให้คุมทหารพวกที่เหลือนั้นย้ายไปพักอาศัยอยู่ที่ป้อมผีเสื้อสมุทร จังหวัดสมุทรปราการ ทรงหารือเจ้าหมื่นไวยฯ ว่าทำไฉนจึงจะได้ทหารที่หลบหนีไปกลับคืนมา เจ้าหมื่นไวยฯทูลรับจะออกไปจัดการให้ทหารกลับคืนเข้ามารับราชการให้จงได้ แต่ไม่โปรดฯให้ออกไป โปรดฯให้จมื่นศรีสรรักษ์(ม.ร.ว.เล็กศิริวงศ์) กับนายจ่ายวด(พระยาฤทธิรงค์รณเฉท(สุข ชูโต))เป็นข้าหลวงออกไปติดตามทหารที่เมืองราชบุรี เพชรบุรี แทน ข้าหลวง ๒ นายก็รีบออกไปกวาดต้อนทหารสมัครเข้ามารับราชการ แต่ได้รับความลำบากด้วยทหารสมัครที่หนีไปไม่มีเครื่องหมายในตัวแต่อย่างใด นอกจากทราบตำหนิรูปพรรณในทะเบียนเก่าเท่านั้น ต้องใช้วิธีเรียกตัวหัวหน้าผู้นำทหารเข้ามาสมัครให้ส่งตัวทหารให้แก่ข้าหลวงอีกชั้นหนึ่ง                       จึงเกิดความหนักใจขึ้นแก่ผู้บังคับการทหารหน้า ด้วยประกาศพระบรมราชโองการรับทหารสมัครเดิมมีอยู่แล้วว่า จะไม่สักท้องแขนและหน้าแขนตามหมวดหมู่เดิม ผู้บังคับการทหารหน้าเห็นว่า ถ้ามีเครื่องหมายตามตัวดังเลขที่มีมาแต่ก่อนแล้ว หนีไปอยู่ที่ใดก็ติดตามได้ง่าย จึงหารือเห็นพร้อมกันว่า ควรให้นายทหารผู้ใหญ่ทำเครื่องหมายเพื่อให้รู้ว่าเป็นพวกเดียวกันเป็นตัวอย่างขึ้นก่อน เจ้าหมื่นไวยจึงทำตราจักรกว้าง ๑ นิ้ว กลางมีที่ว่างไว้สำหรับจะได้ลงเมืองของทหาร หมายอักษรตั้งแต่ ก.(ก. หมายว่ากรุงเทพฯ)เป็นต้นไป เมื่อทำตราจักรเสร็จแล้วให้ช่างสักลงบนแขนขวาเจ้าหมื่นไวยฯเป็นคนแรก และให้ประกาศแก่นายพลและพลทหารว่า การที่สักเครื่องหมายลงบนแขนเช่นนี้ หมายความว่าเป็นพวกเดียวกัน ถ้าผู้ใดอยากสักให้รู้ว่าเป็นพวกเดียวกันก็จะสักให้ ในไม่ช้าก็มีนายแลพพลทหารทุกกรมกองมาขอสัก แต่นั้นมาการหนีหายก็น้อยลง ต่อมาเมื่อตั้งกรมยุทธนาธิการขึ้นแล้ว จึงได้ให้สักตราจักรใหญ่ที่แขน มีตัวเลขจามลำดับหมวด และมีอักษรเครื่องหมายให้รู้ว่าเป็นทหารบกด้วย                       อนึ่ง เจ้าหมื่นไวยฯได้คิดตั้งโรงพยาบาลขึ้นรักษาทหารในคราวที่ป่วยเป็นอหิวาตกโรคหลายแห่ง ได้รับพระราชทานเหรียญเงินเป็นที่ระลึกในการนั้นด้วย(๑๕) ถ้าผมเป็นทหารในสังกัดเจ้าหมื่นไวยฯ ทหารหน้า  คงจะได้ตราจักรติดแขนมาเหมือนกัน ทหารปราบฮ่อของเจ้าหมื่นไวยวรนาถ  มหาดเล็กในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทูลเกล้าฯ ถวายชีวิตแล้ว สักอย่างนี้เอา และคิดว่าขลังกว่าสักอย่างนั้น  ไม่ห้ามกินฟัก ลอดสะพาน กินข้าวงานศพ  ถือสัตย์ปฏิญาณอย่างเดียว  ง่ายกว่าเยอะ จากคุณ : กัมม์ - [ 8 ม.ค. 52 16:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพชรพระมหามงกุฎ - จอมพล เจ้าพระยาสุรศักดิ์มนตรี (เจิม แสง-ชูโต) จากคุณ : กัมม์ - [ 8 ม.ค. 52 16:42:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ้า...อันนี้เห็นกับตา  และยังหาคำอธิบายไม่ได้ ศรีราชา  ชลบุรี  ประมาณ พ.ศ.๒๕๓๐ อยากลองอยากรู้มาแต่เด็กว่างั้นเถอะ  ในงานพิธีล้างป่าช้าบางพระ ได้ลูกกรอก ๓ ตน  ขออธิบายสำหรับ "ลูกกรอก" นิดหนึ่งนะครับ ลูกกรอก คือ ...ไม่เหมือนที่เขียนไว้ในขุนช้างขุนแผน...   ศพเด็กไม่เน่า เขาเจอศพประเภทนี้  จะแห่มาทำพิธี  เอาทองเปิดที่หน้า แล้วตั้งสมโภชน์ ช่างกุมารทองเถิดนะ  หไม่ได้แสดงอิทธิฤทธิ์อะไรให้เห็น ในพิธีล้างป่าช้า เราจะเจอผีทุกประเภท (ที่แปลกอีกอย่างหนึ่งคือเขารู้ได้ไงว่าตรงนั้นมี) เจออยู่ ๒ ศพที่แปลกและเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ด้วย  จนต้องอุทานว่า...อะไรหว่า....  ....เฮ้ย..... ๒ ตนที่เห็นเน่าหมดทั้งตัว  เหลือแค่ส่วนใต้ต้นคอ  หนังส่วนนี้เป็นรอยสักอย่างไม่ปราณีตว่า ร.ศ. ๑๑๒ ...เฮ้ย... เขาเล่าว่า เสด็จเตี่ย กรมหลวงชุมพรฯ กริ้วโปรดฯ ให้ (ไม่งงนะครับ) เอาทหารในกรมมาสักต้นคอ ว่า ร.ศ. ๑๑๒ ...เฮ้ย.... พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 17:26:56 แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 17:15:56 จากคุณ : กัมม์ - [ 8 ม.ค. 52 17:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พิจารณาดูแล้ว ผมว่าถ้าเกิดในสมัยกรุงศรีอยุธยา  ผมว่าผมคงจะสักเหมือนกัน อาจเป็นเสือสักตัว  หรือหมูสักตัว  หัวไหล่ ขวา-ซ้าย สัก พ่อ-แม่ จากคุณ : กัมม์ - [ 8 ม.ค. 52 17:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คห.2 ครับ  เข้าใจความหายของคำว่า ศาสตาร์ เเละศิลป หรือไม่ ? การสักยันต์ เป็น ศิลปวัฒนธรรม อย่างหนึ่ง เข้าใจหรือไม่ ? การสักยันต์ของไทยมีมาเเต่โบราณกาลนานเท่าใดนั้นไม่มีใครทราบดอก ที่บอกว่า การสักยันต์นั้นเป็นทั้งศิลป ลวดลายต่าง ๆ ที่เป็นภาพสักนั้น มีทั้งทีมาจากวรรณคดีไทย อย่าง รามเกียร์ติ   เช่น รูปหนุมาน   มีทั้งที่มาจากความเชื่อต่าง ๆ เช่นรูปสัตว์ เสือ ลวดลายต่าง ๆ นั้นบ่งบอกความเป็นเอกลักษณ์ได้อย่างดี ความสวยงาม ความอ่อนช้อย สื่อถึงความเป็นศิลปอีกเเขนงหนึ่ง ของชนชาติไทย ที่ไม่เหมือนชาติใด แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 18:06:53 จากคุณ : ยักษ์ท่าเตียน - [ 8 ม.ค. 52 17:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ที่บอกว่าเป็น ศาสตร์ อย่างหนึ่ง นั้นคือ เป็นศาสตร์ ทางด้านไสยศาสตร์ ไสยศาสตร์ เป็นวิชาเกี่ยวกับเวทมนตร์ คาถา และ เลขยันต์ ประกอบกับการใช้อำนาจสมาธิจิต  การบริกรรมคาถา ก่อให้เกิดสมาธิ ผู้ที่จะทำการสักยันต์ให้นั้น ต้องเป็นผู้ที่ศึกษาวิชาทางด้านนี้ มาโดยเฉพาะ มีวิชาอาคม   เพราะนั้น การสักยันต์ จึงเป็นทั้ง ศาสตร์ เเละศิลป เป็นศิลปวัฒนธรรมของชนชาติไทยอย่างหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 18:15:06 แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 52 17:59:14 จากคุณ : ยักษ์ท่าเตียน - [ 8 ม.ค. 52 17:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คห.6 พระสักยันต์เนี้ย อยู่ส่วนไหนของธรรม  ?? ผมจะชี้เเจ้งให้นะ ทุกส่วนที่เกี่ยวข้องกับการสักยันต์นั้น มีความเกี่ยวข้องกับความเชื่อ ทางด้านศาสนาทั้งนั้น นอกจากลวดราย ที่บ่งบอกถึงการสักยันต์เเล้ว อักขระที่พระอาจารย์ หรือฆารวาสที่เรื่องวิชา กำหนดเดินจิตสักให้นั้น ล้วนเเล้วเเต่เป็น พระคาที่สำคัญยิ่ง   เช่น พระเจ้า 5 พระองค์ เกราะเพชร ปัทมึน โสฬมงคล เเละยังมีมากกว่านี้อีกมาย ที่เกี่ยวข้องกับศาสนา ทั้งทางตรง เเละทางอ้อม จากคุณ : ยักษ์ท่าเตียน - [ 8 ม.ค. 52 18:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คห.4 ครับ จากรูปเเรกบนกระทู้  ไม่ใช่เลือดหรอกครับ เป็นการสักโดยใช้หมึกสีเเดง เลยดูเหมือนเลือด  ^^ จากคุณ : ยักษ์ท่าเตียน - [ 8 ม.ค. 52 18:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รอยสักเสด็จเตี่ย เสด็จเตี่ย – พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงสักยันต์ทั้งพระองค์ตั้งแต่สมัยวัยหนุ่ม รูปสักมีดังนี้ หนุมาน, ลิงลม(บริเวณพระชงฆ์ เพื่อเดินเร็ว) มังกร (เลื่อยพันบริเวณแขน) อักขระ(บริเวณข้อนิ้ว เพื่อชกต่อยหนัก) บริเวณอุระสัก “ร.ศ. 112 ตราด” เพื่อจำไม่ลืมกับการบุกรุกของกองเรือรบฝรั่งเศสที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยา หลังเหตุการณ์นี้ไทยต้องยอมเสียดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงเพื่อแลกกับอธิปไตยของไทยโดยรวม พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงเริ่มตระหนักว่า การว่าจ้างชาวต่างประเทศเป็นเรื่องไม่น่าวางใจ และทรงริเริ่มฝึกนายทหารเรือเพื่อปฏิบัติหน้าที่แทนชาวต่างประเทศ เหตุการณ์นี้เกิดเมื่อพระองค์เจ้าอาภากรยังทรงพระเยาว์เพียง 13 ชันษาเท่านั้น เหตุนี้จึงทำให้พระองค์ท่านทรงมุ่งมั่นในการศึกษาวิชาทหารเรือเพื่อกลับมารับใช้บ้านเมือง จากคุณ : ยักษ์ท่าเตียน - [ 8 ม.ค. 52 18:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หม่อมเจ้าหญิงเริงจิตรแจรง อาภากร พระธิดาของเสด็จในกรมฯมีบันทึกยืนยันว่า ทรงสักทั้งองค์ ตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ เล่ากันต่อมาว่า เมื่อหลวงปู่ขัน วัดนกกระจาบจะสักอาคมเพิ่มเติมให้ปรากฏว่าพระวรกายไม่มีที่ว่าง จึงได้อักขระ “นะ” คำเดียวที่บริเวณกัณฐมณี (ลูกกระเดือก) เท่านั้น การที่เสด็จเตี่ยกราบเกจิอาจารย์ขอเป็นศิษย์กับทุกอาจารย์ที่ได้พบนั้น ทำให้พระองค์ทรงเป็นศิษย์หลายครู ครูบาอาจารย์ของพระองค์นั้นมีดังนี้ หลวงปู่ดำ ภูเก็ต, หลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ, หลวงปู่ศุข วัดอู่ทอง ปากคลองมะขามเฒ่า (ปัจจุบันเรียก วัดมะขามเฒ่า), หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน, หลวงพ่อจร วัดดอนรวบ, หลวงพ่อเจียม ชลบุรี, หลวงพ่อพุ่ม วัดบางโคล่นอก,หลวงพ่อเขียว วัดเครือวัลย์, หลวงปู่ขัน วัดนกกระจาบ ฯลฯ แต่ที่พระองค์ท่านผูกพันจริงๆ ใกล้ชิดเป็นพิเศษมีเพียง 3 รูปคือ หลวงปู่ศุข,หลวงพ่อเงินและหลวงพ่อพริ้งเท่านั้นครับ จากคุณ : ยักษ์ท่าเตียน - [ 8 ม.ค. 52 18:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รู้จักเย่เฟย์(งักฮุย)กันมะคับ วีรบุรุษชาวจีน แม่ของเย่เฟย์ได้สักคำปลุกใจให้รักชาติไว้บนบ่าของเขา ซึ่งโดยปรกติชาวจีนจะไม่สักร่างกายเป็นอันขาด เพราะถือว่าไม่มีคุณธรรมคือไม่กตัญญูต่อพ่อแม่ ที่มอบร่างกายให้ แต่แม่ของเขาก็สักให้เพื่อเตือนใจว่าให้รักชาติเหนือกว่าพ่อแม่หรือสิ่งอื่นใด จากคุณ : หริปรียา - [ 8 ม.ค. 52 20:16:55 A:202.28.27.5 X: TicketID:197397 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดิฉันเห็นว่าควรแยกศิลปะกับไสยศาสตร์ออกจากกันน่าจะดี ไม่ใช่เห็นอะไรแสดงออกผ่านศิลปะ ก็ทึกทักถือว่ามันเป็นศิลปะดุ่ยๆ ไปหมด ไสยศาสตร์เป็นสิ่งที่ไม่ได้นำพาความเจริญมาสู่ชีวิตใคร ถ้าใช่ ......พุทธและธรรมคงไม่เกิด หนทางไปสู่ความเจริญของมนุษย์นั้น พระพุทธเจ้ากล่าวได้ถูกต้อง คือการถือมรรคทั้ง 8 ไม่มีข้อไหนบอกว่า การรักษาความอยู่ดีของชีวิตคือการให้ไปใช้คุณไสยใดๆ ศิลปะไทยทั้งปวงที่คุณว่ามายังมีชีวิตโลดแล่นอยู่โดยแน่แท้ ใน "พื้นที่ของศิลปะ" อย่างแท้จริงโดยไม่ต้องอาศัย "ไสยศาสตร์" มากำบัง............ ศิลปะไทยทั้งปวงที่คุณว่ามา ยังคงดำรงความเป็นศิลปศาสตร์อย่างแท้จริง เป็นแบบให้ศึกษา แบบตัวแทนแห่งวัฒนธรรมและความงามของโลกยุคก่อน การสักร่างกายที่คุณว่ามานั้น จะมีหรือไม่มีในปัจจุบัน ศิลปะทั้งปวงที่คุณว่ามาก็ยังอยู่ดีมีสุขดี ดำรงคุณค่าผ่านกาลเวลาได้อย่างแน่แท้ยาวนาน เพราะมันมีคุณค่าในตัวเอง ผ่านการพิสูจน์ด้านสุนทรียะมาแล้ว สิ่งที่มันตายและเลือนหายไปอย่างแท้จริงคือ "การสักยันต์ โดยเชื่อว่าการลงยันต์บนผิวหนังคือการปกป้องคุ้มครองเพื่อคงกระพันชาตรี" ถามว่าความเชื่อนี้ จะมีหรือไม่มีพิบูลสงครามก็ตามแต่ มันก็ย่อมหายมลายตายจากไปสักวันหนึ่งอยู่ดี ในยุคสมัยก่อน มนุษย์เรายังไม่สามารถเข้าถึงองค์ความรู้แห่งความจริงได้ ก็ต้องอาศัยไสยศาสตร์เป็นคำตอบ แต่เมื่อมนุษย์พัฒนาขึ้นมาถึงจุดหนึ่ง เรารู้ว่า ไม่มีมนุษย์หน้าไหนอยู่ยงคงกระพัน การสักหรือไม่สักไม่ได้ทำให้ใครหนังเหนียวขึ้นมาได้ การสักจึงถูกโยกย้ายไปเป็นการแสดงออกอย่างอื่นแทน จะเพื่อให้เกิดใจฮึกเหิมในหมู่ชน หรือเพื่อแสดงความเป็นกลุ่มหมู่เดียวกัน หรือเพื่อแสดงออกว่าเราไม่เหมือนใครก็ตามที ...... วัตถุประสงค์เหล่านี้ทำให้การสักยังมีลมหายใจ ไม่ใช่วัตถุประสงค์เพื่อเอาฤทธิ์เดชของคุณไสยอีกต่อไป คนเราหากคิดจะฝึกสมาธิ ก็ไปฝึกสมาธิ จะฝึกจิตภาวนา ก็ไปฝึกจิตภาวนา ไฉนเอาเรื่องทางอ้อมอันเป็นกระพี้มาถือเป็นมรรคสู่หัวใจสำคัญเล่า ??? จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 8 ม.ค. 52 21:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ความเชื่อใดๆ ก็มีวัฒนธรรมมารองรับทั้งนั้น แต่ไม่ใช่ความเชื่อทุกประการคือสิ่งที่ถูก และไม่ใช่ความเชื่อทุกประการคือสิ่งที่ต้องรักษาเอาไว้แบบนั้น สำหรับเรื่องตำรา โอเค ตำราทุกชนิดมีคุณค่าของมัน อย่างน้อยมันก็คือก้าวย่างของประวัติศาสตร์ที่เราควรเก็บไว้ศึกษา ทำให้เรารู้ว่าคนสมัยนั้นมีโลกทัศน์อย่างไร การที่ตำราเหล่านั้นถูกทำลาย ดิฉันเสียดายคุณค่าของมันในแง่ประวัติศาสตร์ แต่ไม่ได้เสียดายวิธีลงอาคมสักยันต์เหล่านั้นแต่ประการใด จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 8 ม.ค. 52 21:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ในหนังสือ "นิทานชาวไร่" ของ น.อ.สวัสดิ์ กล่าว กรมหลวงชุมพรฯ  สักดำทั้งพระองค์ และในพงศาวดารของเราว่า สมเด็จพระปิยมหาราชไม่โปรดฯ ให้ทหารมหาดเล็กของพระองค์สักยันต์ แต่นั้นมา  การสักยันต์สำหรับชายไทยก็ค่อยๆ เสื่อมความนิยมลงตามลำดับครับ ช่าง ฯพณฯท่านเถิด  (คนไม่ค่อยชอบกันอย่าไปพูดถึงแกเลย) มาคุยกันเรื่อง  เสด็จเตี่ยดีกว่า  สนุกทุกทีที่ได้ฟังเรื่องของพระองค์ท่าน แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 12:11:00 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 11:44:43 จากคุณ : กัมม์ - [ 9 ม.ค. 52 07:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมเชื่อว่าคุณยักษ์ท่าเตียน คงไม่ได้หมายถึง จะยกให้ "การสักยันต์" เป็นตัวแทนวัฒนธรรมไทย ที่มีคุณค่ามากมายนัก เพียงแต่เสียดาย "ความงาม และที่มาของลวดลาย" ของการสักยันต์ ที่ไม่ค่อยได้มีใครได้พูดถึงกัน หรือพบเห็นบ่อย(ส่วนใหญ่อยู่ในร่มผ้าด้วยมั่งครับ) และเมื่อคุณยักษ์ท่าเตียน เกิดความประทับใจใน"ความงาม และที่มาของลวดลาย" ของการสักยันต์นั้น จึงตั้งคำถามขึ้นแลกเปลี่ยนกัน ----------------- และผมเชื่อว่าเจตนาของคุณAntiSpam (อันตราคนี) ที่ทักท้วงนั้น เพียงเพื่อดึงๆเอาไว้ ด้วยไม่อยากให้ใคร ให้คุณค่ากับ ไสยศาสตร์มาก นัก -------- ผมเชื่อเช่นนั้น เพราะผมรู้สึกถึงบรรยากาศ ในการตอบกระทู้ที่ แสนจะสนุก -------- สนุกมากครับ ได้ความรู้มาก --------- ขอบคุณมาก จากคุณ : juniorfish - [ 9 ม.ค. 52 15:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมเชื่อว่าการสักเป็นวัฒนธรรมส่วนบุคคลครับ สังคมจะปฏิเสธยังไงก็คงไม่ใช่เรื่องจะทำได้ ผมโตมาในครอบครัวที่ปฏิเสธการสักกันอย่างเหนียวแน่นมา 2 รุ่น มาถึงรุ่นผมด้วยหน้าที่การงานที่ทำหลายคนก็ยังปฏิเสธกันอยู่ แต่บางคนในรุ่นที่หน้าที่การงานเหมาะสม เขาก็กล้าสักและบ้ารอยสักกันก็มี แต่ก็ไม่ได้มีใครไปรังเกียจเขาที่มีรอยสักนี่ครับ มันเป็นสิทธิบนเรือนกายเขาเอง ปล. สีรอยสักกะเครื่องแต่งกายใน คคห.1 เข้ากันดีนา จากคุณ : สังหยู - [ 10 ม.ค. 52 12:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมเชื่อว่าเป็นเอกลักษ์ที่สวยงาม ของชาติ ไม่ได้ด้อยไปกว่าการสักของยากุซ่าญี่ปุ่น ขนาดแองเจลีนาโจลี ยังมาสักเลย แต่คนไทย มองว่าการสักเป็นเรื่องของงนักเลง เพราะควสามเชื่อไสยศาสตร์ล่ะมั้ง จอม พล ป เลยตั้งกฏแบบนั้น คนญี่ปุ่นเองที่มีรอยสักแบบยากุซ่า ก็เข้าสังคมคนธรรมดาลำบากเช่นกัน จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน - [ 10 ม.ค. 52 17:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จอมพล แปลก พยายามเลิกพิธีประหลาด ๆ อีกเยอะแยะ แต่ไม่สำเร็จยังเห็ฯจนถึงจวบทุกวันนี้ จากคุณ : กำ (chapath) - [ 13 ม.ค. 52 22:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ใช่ว่าจะเป็นเรื่องงมงาย สิ่งที่คุณไม่รู้ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีจริง อย่างน้อยการสักก็ทำให้ประเทศไทยของเรา เป็นประเทศไทยอย่างทุกวันนี้ จากคุณ : Chupy*Ja - [ วันครูแห่งชาติ 22:47:15 ]