ความคิดเห็นที่ 1 บุเรงนอง กะยอดินนรธา ที่คนไทยรู้จักนั้นมีผู้ออกเสียงไว้หลายแบบเพื่อให้ใกล้เคียงกับภาษาพม่ามากที่สุด เช่น บาเยงนอง(จอเดงนรธา) บายิ่นหน่อง บุริงหน่อง(จอถิงนรธา) บยิ่นเนาว์ ฯลฯ เพราะคำพม่านั้นยากที่จะถอดออกเสียงออกเขียนมาเป็นอักษรไทยได้ โดยสะกดในอักษรโรมันว่า Bayinnaung Kyaw Htin Nawratha พระนามเดิม Cha Thet = จะเต็ต หรือ จะเต๊ะ / (ไทย)จะเด็ด = เจ้าปลวกไต่ จะ=ปลวก, เต็ต=ไต่ ได้นามนี้เมื่อแรกเกิด เพราะมีตำนานว่าเมื่อยังเป็นทารกมีปลวกไต่เต็มตัวแต่ไม่ได้รับอันตราย Shin Ye Tut = เชงเยทุต = เจ้าผู้ยอดกล้า เชง=เจ้า, เย=กล้าหาญ, ทุต=(ในบริบทนี้ควรจะแปลว่า)ยอด ได้นามนี้ในวัยเยาว์ เพราะเป็นขุนพลผู้กล้าหาญ ตัวอย่างเช่น เมื่ออายุแค่ ๑๕ ตามเสด็จตะเบงชะเวตี้พร้อมด้วยทหารเพียง ๕๐๐ เพื่อทำพิธีเจาะพระกรรณและเกล้ามวยผม(แสดงว่าเป็นผู้ใหญ่ ประเพณีไทยคือโสกันต์(โกนจุก)) ที่พระธาตุมุเตา(ชเวมอดอ)อันอยู่ชานกรุงหงสาวดีข้าศึก (ขณะนั้นยังไม่ได้เป็น ของพม่า) ท่ามกลางวงล้อมทหารมอญมากมาย และต้องฝ่าวงล้อมเพื่อกลับตองอู ราชทินนาม/บรรดาศักดิ์/ยศศักดิ์ Kyaw Htin Nawratha = จอเดงนรธา /(ไทย)กะยอดินนรธา =กฤษฎานุรุทธ์??? แปลว่า ผู้มีกฤษฎาภินิหาร, ผู้ทรงเดชา??? ได้ราชทินนามนี้ภายหลังพระเจ้าตะเบงชเวตี้ขึ้นครองราชย์(พ.ศ. ๒๐๗๔) และได้อภิเษกสมรสกับตะเกงจีพระพี่นางของพระเจ้าตะเบงชเวตี้แล้ว (ขณะนั้นบุเรงนองอายุ ๑๙ ประมาณพ.ศ. ๒๐๗๗???) Bayinnaung = บาเยงนอง /(ไทย)บุเรงนอง /(โปรตุเกส)Braginoco บาเยง=เจ้าเมือง, นอง=พี่ บาเยงนอง = พระเชษฐา(ผู้เป็นเจ้าเมือง) ได้รับภายหลังแสดงวีรกรรมที่สมรภูมินองโย(พ.ศ. ๒๐๘๒) คราวยกทัพติดตามพระเจ้าสการะวุตพีกษัตริย์มอญ ที่หนีจากหงสาวดีไปขอความช่วยเหลือจากพระเจ้านรบดีกษัตริย์เมืองแปร เป็นวีรกรรมที่ยิ่งใหญ่ของบุเรงนองในยุคแรก จนถึงกับมีการแต่งวรรณกรรมถึงชัยชนะครั้งนี้ และรับพระราชทานให้ขึ้นรั้งเมืองลาย (Hling) เป็นรางวัล พร้อมทั้งนาม "บาเยงนองดอ" (พระเชษฐาธิราช) ในฐานะที่เป็นพี่ร่วมนม???และพี่เขย ซึ่งตำแหน่งนี้เทียบเท่ามหาอุปราชา นับตั้งแต่นั้นนาม "บาเยงนอง" หรือ "บาเยงนอง จอเดงนรธา" (บุเรงนอง กะยอดินนรธา) ก็เป็นที่รู้จักกันทั่วในทุกชนชาติ จนแม้บุเรงนองขึ้นครองราชย์แล้ว พระนามนี้ก็เป็นที่รู้จักมากกว่าพระนามอื่นๆ จนมาถึงปัจจุบันนี้ พระนามภายหลังครองราชย์ พระนามอย่างเป็นทางการเมื่อขึ้นครองราชย์ประมาณ พ.ศ. ๒๐๙๔ คือ พระเจ้า สิริตรี ภวนาทิตยา ปวรปัณฑิต สุธรรมราชา ( สิริตรีภวนาทิตยาปวรปัณฑิตสุธรรม มหาราชาธิบดี , ศรีตรีภวนาทิตยาบวรบัณฑิต สุธรรมราชามหาธิบดี , สิริตรี ภวนา ดิทา บวร บัณฑิต สุธรรมราช??? ) เรียกโดยย่อว่า สิริสุธรรมราชา มีสมัญญามากมาย เช่น พม่า หานตาวดีเซงพยูมยาเชง Hanthawady Hsinbyu-myashin (หานตาวดีเซงพยูมยาตะเกง, หานตาวดีเซงพยูเชง Hanthawady Hsinbyshin) อันแปลว่า "พระเจ้าหงสาวดีช้างเผือก" เซงพยูเชงนีมยาตะเกง ภวเชงเมงตยาจีพะยา=พระมหาธรรมราชาพระเจ้าช้างเผือกแลช้างเนียม (Min= เมง=กษัตริย์, ตยา=ธรรม, เชง (Shin), ตะเกง, =กษัตริย์, เซงพยูมยา=มีช้างเผือก(หลายเชือก หรือหลายปะเภทก็ได้), Hanthawady=หานตาวดี=หงสาวดี) Min Ekaraj เมง เอกเระ = พระเจ้าเอกราช ผู้เป็นใหญ่ในชมพูทวีป มอญ Tala Nah Jamnah Duih Cah ตะละพะเนียเทอเจาะ = พระเจ้าชนะสิบทิศ (สมญาที่รู้จักกันแพร่หลาย) Tala Nah=เจ้า,Jamnah=ผู้ชนะ.Duih=ทิศ,Cah=สิบ พงศาวดารมอญ-พม่า ที่แปลเมื่อพ.ศ. ๒๔๐๐ เรียก พระเจ้าฝรั่งมังตรี แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 00:25:32 จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในพงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐเอ่ยนามพระเจ้าหงสาวดี ๓ องค์ ๑ พระเจ้าหงสาปังเสวกี (ตะเบงชเวตี้) ๒ พระเจ้าหงสานิพัตร (บุเรงนอง) ๓ พระเจ้าหงสางาจีสยาง (งะสุทายะกะ คือ นันทบุเรง) ในพงศาวดารที่ชำระในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์เรียกพระองค์ว่า สมเด็จพระเจ้ากรุงหงสาวดีลิ้นดำ??? (โดยหมายถึงทั้งตะเบงชะวเตี้และบุเรงนอง เพราะในสมัยนั้นคิดว่าเป็นองค์เดียวกัน) สมเด็จพระเจ้าชนะสิบทิศ พงศาวดารโยนก เรียก เจ้าฟ้าบยินนอง สังคีติยวงศ์เรียกว่า เอโก ราชา หงสานคร รชชํ แปลว่า "พระเจ้าเอกราช"ผู้ครองราชสมบัติในหงสานคร (พระเจ้าเอกราช คือ พระเจ้าจักรพรรดิผู้ครองทวีปเดียวคือชมพูทวีป) ความหมายเดียวกับ เมง เอกเระ ที่อธิบายไว้ด้านบน แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 00:27:56 จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯได้ทรงเล่าว่า ต้นตระกูล(ทางฝ่ายชาย)ของ ราชวงศ์จักรี เป็นชาวเมืองหันสวัตตี   หรือที่บิชอปปาเลอกัวส์เรียกเพี้ยนไปว่า "หงสาวดี"  เมืองหลวงของอาณาจักรพะโค Pegu ก็คือพะโค หรือมอญ ในรัชสมัยของพระเจ้าบุเรงนอง หรือ Jumna ti cho (ออกเสียงอย่างมอญ) (คำนี้ เจ้าพระยาภาสกรวงศ์(พร บุนนาค) ผู้ถอดความพระราชหัตถเลขา ท่านถอดออกมาว่า ยุมนาติโช แต่ว่า Jumna ถ้าสะกดด้วยอักษรโรมัน(ไม่ใช่อังกฤษ) อ่านว่า ชุมนะ หรือชำนะ ส่วน ti cho อ่านว่า ติโช   หรือบาลีเรียกว่า เตโช   ไทยเราเรียกว่า เดช) เรียกว่าพระเจ้าเดชชำนะ ก็คงได้...ถ้าถอดออกมาได้ถูก คำต่อมาคือ  Dusadisawijay  เจ้าพระยาภาสกรวงศ์ ออกเสียงว่า ดุษดีวิชัย แต่ถ้าแปลเป็นบาลี อ่านว่า ทุศทิศวิชัย   (หรือทศทิศวิชัย แปลว่าผู้ชนะสิบทิศ)อันเป็นสมญาของพระเจ้าบุเรงนอง จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:32:02 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ในจารึกบนระฆังที่บุเรงนองให้สร้างขึ้นออกพระนามว่า สิริปรมมหาธัมมราชา และพระอัครมเหสี(พระพี่นางตะเบงชเวตี้)ว่า สิริอัคคมหาธัมมราชเทวี *************** สมญา "ผู้ชนะสิบทิศ" นั้นพึ่งจะมีขึ้นเมื่อยาขอบนำเรื่องของบุเรงนองมาแต่งเป็นนิยาย โดยแผลงมาจาก "พระเจ้าชนะสิบทิศ" คุณ มาลัย ชูพินิจ เป็นผู้ตั้งชื่อผู้ชนะสิบทิศให้ ผู้ชนะสิบทิศตีพิมพ์ครั้งแรกลงใน นสพ.ประชาชาติ เมื่อวันที่ ๑๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๗๕ ในตอน "ความรักครั้งแรก" ฉบับพิมพ์รวมเล่มใช้ชื่อ "ลูกร่วมนม" สร้างชื่อเสียงให้ยาขอบได้แจ้งเกิด จนกลายเป็นกระแสไปทั่วทุกเพศทุกวัย ว่ากันว่าแม้แต่บรรพชิตก็ยังอ่านอย่างไม่กลัวอาบัติ (โดยเคยพิมพ์เป็นเรื่องสั้นชื่อยอดขุนพลมาก่อนในปีพ.ศ. ๒๔๗๔ ซึ่งได้กลายเป็นตอนต้นของผู้ชนะสิบทิศในฉบับรวมเล่ม) สันนิษฐานว่าที่ใช้ชื่อว่าผู้ชนะสิบทิศเพราะ ๑. ชื่อนี้น่าจะติดหูมากกว่าพระเจ้าชนะสิบทิศ ที่ฟังดูเป็นพงศาวดารมากกว่า ๒. ช่วงนั้นเพิ่งมีการเปลี่ยนแปลงการปกครอง กระแสนิยมสามัญชนเพิ่มมากขึ้น การใช้ชื่อผู้ชนะสิบทิศจะทำให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วมมากกว่า เพราะ "จะเด็ด" ก็ไต่เต้าจากสามัญชน เป็นการแสดงให้เห็นว่าสามัญชนก็สามารถเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ได้ ชื่อ"ผู้ชนะสิบทิศ"ทำให้ดูเป็นเรื่องใกล้ตัวมากกว่า"พระเจ้าชนะสิบทิศ"ที่ดูเป็น เรื่องของพระมหากษัตริย์ที่เป็นเรื่องไกลตัวสำหรับสามัญชน จากคุณ : LiLiAnE - [ 27 ม.ค. 52 00:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาที่ลำดับเหตุการณ์นะครับ ****************** ก่อนอื่นต้องออกตัวว่าผมไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญอะไร เพียงแต่เป็นคนชอบอ่านชอบศึกษา ดังนั้นหากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ข้อมูลทั้งหลายนำมาจากพงศาวดาร ตำนาน วรรณกรรม จึงอาจมีข้อผิดพลาดได้ เพราะแม้แต่ตำราประวัติศาสตร์ที่ชำระขึ้น ก็อาจมีข้อผิดพลาด (คัดลอกผิด, อคติ) หรือมีการตีความแตกต่างกัน ทั้งมักมีหลักฐานใหม่ๆ รวมถึงข้อโต้แย้งต่างๆ (เช่น บุเรงนองเป็นลูกไพร่หรือลูกเจ้า) ฉะนั้นถือว่าอ่านสนุกๆ นะครับ จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บุเรงนอง กะยอดินนรธา ประสูติ วันพุธ ขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือนดะโบ๊ะดแว Tabodwe (เดือน ๓ ประมาณ กุมภาพันธ์) จ.ศ. ๘๗๗ = พ.ศ. ๒๐๕๘ (ถ้านับแบบปีใหม่สากลคือ พ.ศ. ๒๐๕๙ เพราะสมัยนั้นเปลี่ยนศักราชวันสงกรานต์ กุมภาพันธ์จึงเป็นปลายปี เหตุนี้จึงตรงกับค.ศ. ๑๕๑๖) ครองราชย์ วันอาทิตย์ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือนดะโบ๊ะดแว (เดือน ๓ ประมาณ กุมภาพันธ์) จ.ศ. ๙๑๒ = พ.ศ. ๒๐๙๓ (ถ้านับแบบปีใหม่สากลคือ พ.ศ. ๒๐๙๔) = ค.ศ. ๑๕๕๑ พระชนมายุ ๓๕ พรรษา สวรรคต วันอังคาร ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือนนะด่อ (เดือน ๑๒ ประมาณ พฤศจิกายน) จ.ศ. ๙๔๓ = พ.ศ. ๒๑๒๔ = ค.ศ. ๑๕๘๑ ครองราชย์ ๓๐ ปี พระชนมายุ(เกือบ) ๖๖ พรรษา จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พ.ศ. ๒๐๒๙ พระเจ้าสิริมหาชัยยะสุระ (เมงจีโย หรือ มังกะยินโย) ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์ตองอู(พ.ศ. ๒๐๒๙ - ๒๒๙๕) ขึ้นเถลิงราชย์เมืองตองอูเกตุมดี พ.ศ. ๒๐๕๘ กำเนิด "จะเด็ด" (*****เรื่องเป็นลูกไพร่หรือลูกเจ้ายังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่*****) ตามตำนานว่า เป็นบุตรของสิงคะสุคนปาดตาล เกิดที่งะสะยอก แขวงเมืองพุกาม (บ้างว่าเกิดที่บ้านHti-hlaing เมืองตองอู) เมื่อเกิดมีปลวกไต่เต็มตัวแต่ไม่ได้รับอันตรายจึงได้ชื่อว่า จะเต็ต   เนื่องจากพุกามแห้งแล้งจึงอพยพไปตองจินจี วันหนึ่งบิดา มารดาทิ้งจะเด็ดไว้บนพื้นขณะไปทำงาน มีงูใหญ่มาพันรอบตัวแต่ไม่ได้รับอันตราย จึงได้พาจะเด็ดไปหาพระเถระซึ่งได้ทำนายว่าให้ย้ายไปอยู่ตองอู ทั้งครอบครัวจึงไปอาศัยอยู่ที่อารามของพระขัตติยาจารย์ของพระเจ้าเมงจีโย พ.ศ. ๒๐๕๙ ตะเบงชเวตี้ ประสูติ (หลังจะเด็ด ๓ เดือน) ตามตำนานกล่าวว่า พระขัตติยาจารย์พามารดาของจะเด็ดเข้าวังไปเป็นแม่นม ทำให้จะเด็ดได้เป็นพี่ร่วมนมกับตะเบงชเวตี้ ภายหลังลอบรักกับตะเกงจี(พระพี่นางต่างชนนีของตะเบงชเวตี้)จนจะถูกลงโทษ แต่พระขัตติยาจารย์มาช่วยจึงแค่ถูกขับออกไปเป็นพนักงานผู้น้อยในกรมวัง และด้วยความขยันขันแข็งจึงได้เลื่อนยศเป็นทหารระดับสูง พ.ศ. ๒๐๗๐ กรุงอังวะเสียให้แก่โมนยินซึ่งเป็นไทยใหญ่ (ฉาน) ทำให้ชาวพม่าอพยพมาสู่ตองอู ซึ่งกลายเป็นศูนย์กลางของพม่าแห่งใหม่ พ.ศ. ๒๐๗๔ พระเจ้าสิริมหาชัยยะสุระสวรรคต พระเจ้าตะเบงชเวตี้ขึ้นครองราชย์ ทรงพระนาม เมงตยายะเวที (ไทยเรียก เมงตยา ว่า มังตรา) และเสด็จไปทำพิธีเจาะพระกรรณ เกล้ามวยพระเกศา (แสดงว่าเป็นผู้ใหญ่เหมือนโกนจุก) ที่ธาตุมุเตาชานกรุงหงสาวดีของข้าศึกมอญพร้อมด้วย "เชงเยทุต" (จะเด็ด) และทหารเพียง ๕๐๐ คน ท่ามกลางวงล้อมของทหารมอญจำนวนมหาศาล และต้องฝ่าวงล้อมเพื่อกลับตองอู โดยได้ตั้งพระราชปณิธานต่อพระธาตุว่าจะตีกรุงหงสาวดี และขอพรพระธาตุให้ได้ครองหงสาวดี ๓ ชั่วคน พ.ศ. ๒๐๗๗ เชงเยทุตได้เป็นที่ "จอเดงนรธา" (กะยอดินนรธาหรือกฤษฎานุรุทธ์) ภายหลังจากที่ได้สมรสกับ ตะเกงจี แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 52 00:45:11 จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พ.ศ. ๒๐๗๕ เมืองแปรเสียให้อังวะ (ไทยใหญ่) ตองอูต้องเร่งขยายอำนาจเพื่อเตรียมต้านทานไทยใหญ่โดยการตีหงสาวดีซึ่งเป็นเมืองท่าที่มั่งคั่ง พ.ศ. ๒๐๗๘ - ๘๑ สงครามตองอู - หงสาวดี จบลงด้วยชัยชนะของตะเบงชเวตี้ แล้วย้ายเมืองหลวงจากตองอู มาหงสาวดี พ.ศ. ๒๐๘๒ - ๘๓ วีรกรรมที่สมรภูมินองโยซึ่งเป็นวีรกรรมทางทหารที่ยิ่งใหญ่ของบุเรงนองในยุคแรกถึงกับมีการแต่งวรรณกรรมสรรเสริญชัยชนะครั้งนี้ ตะเบงชเวตี้รับสั่งให้จอเดงนรธาเป็นแม่ทัพไล่ตามพระเจ้าสการะวุตพีกษัตริย์มอญที่หนีไปเมืองแปร บุเรงนองได้เผชิญหน้ากับข้าศึกที่มีจำนวนมากกว่า (พม่า= แปร,มอญ= หงสา,ไทยใหญ่= ที่ยึดครองอังวะ และได้แปรเป็นเมืองขึ้น) โดยมีแม่น้ำขวางกั้นอยู่ บุเรงนองสั่งให้ทำแพสะพานข้าม เมื่อกองทัพข้ามหมดแล้วก็ให้ทำลายทิ้ง ประกาศให้ทหารทุกคนบุกไปข้างหน้าเพราะไม่มีที่ให้ถอยอีกแล้ว มีแต่ชนะหรือตายเท่านั้น ทำให้ทหารต้องสู้ตายจนได้รับชัยชนะ ก่อนการประจัญบาน บุเรงนองได้รับพระราชโองการให้รอทัพหลวงของตะเบงชเวตี้ แต่บุเรงนองกลับสั่งให้ทหารเข้าตี เมื่อบุเรงนองตอบกลับมาว่าได้รับชัยชนะแล้วกลับทำให้ตะเบงชเวตี้ปลาบปลื้ม มากและได้แต่งตั้งให้เป็น บาเยงนองดอ (พระเชษฐาธิราช) พร้อมทั้งได้เมืองลายเป็นบำเหน็จ คนทั่วไปจึงรู้จักกันในนาม บาเยงนอง จอเดงนรธา (บุเรงนอง กะยอดินนรธา คือ พระเชษฐาธิราช กฤษฎานุรุทธ์) ตำแหน่งเทียบเท่า มหาอุปราชา (รัชทายาท) แต่ศึกคราวนี้ไม่สามารถตีเมืองแปรได้ ต่อมาสการะวุตพีทิวงคตลงทำให้ขุนนางมอญยอมสวามิภักดิ์จำนวนมาก ตะเบงชเวตี้ได้พยายามสร้างความกลมเกลียวระหว่างมอญกับพม่า โดยรับธรรมเนียมมอญมาปฏิบัติ อาทิ การโพกผ้าและทำพิธีราชาภิเษกอย่างมอญที่หงสาวดี เป็นต้น อีกทั้งมีการแต่งตั้งเจ้านายฝ่ายมอญให้รับตำแหน่งและเครื่องยศอย่างเหมาะสม จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อได้ครองหงสาวดีจึงตั้งสิงคะสุบิดาของบุเรงนองเป็นพระเจ้าตองอู (จากเหตุนี้จึงน่าเชื่อว่าพ่อบุเรงนองเป็นเชื้อพระวงศ์ โดยฝ่ายที่ว่าบุเรงนองเป็นลูกเจ้ากล่าวว่าบิดาบุเรงนองชื่อเมงเยสีหตูเป็นเชื้อพระวงศ์หรือขุนนางระดับสูง-ราชครู) พ.ศ. ๒๐๘๔ - ๘๕ หลังจากเสริมกำลังกองทัพและได้ว่าจ้างทหารโปรตุเกสและมุสลิม (ทำให้ใกล้ชิดกับพวกโปรตุเกสมาก) ตะเบงชเวตี้ก็ได้เคลื่อนทัพเข้าตีเมาะตะมะ สอพินยา(เจ้าพญา? น้องเขยสการะวุตพี) เจ้าเมืองขอเจรจา แต่การเจรจาไม่สำเร็จ เมืองถูกตีแตกและถูกปล้นสะดมภ์ สอพินยาถูกประหาร พ.ศ. ๒๐๘๕ - ๘๗ ยกไปล้อมเมืองแปรซึ่งในขณะนั้นพระเจ้ามังฆ้องได้ครองราชย์แทนพระเจ้านระบดีพระเชษฐา (พระเจ้านระบดีเป็นพี่เขยสการะวุตพี พระเจ้ามังฆ้องเป็นลูกเขยพระเจ้าอังวะ) เข้าตีครั้งแรกไม่สำเร็จ กองทัพไทยใหญ่จากอังวะยกมาช่วย(เพราะแปรเป็นประเทศราช และเพื่อสกัดอิทธิพลของตะเบงชเวตี้) บุเรงนองยกออกไปรับและตีไทยใหญ่แตกพ่ายไป จนหน้าฝนตะเบงชเวตี้จึงสั่งให้ทหารทำนาและเกณฑ์ทหารเพิ่มจากเมืองมอญ เมื่อกองทัพยะไข่(อาระกัน)ยกมาช่วย บุเรงนองก็ออกไปดักซุ่มโจมตีจนต้องหนีไปเช่นกัน สุดท้ายเมืองแปรก็แตกและถูกลงโทษอย่างหนักเพราะเป็นเสี้ยนหนามมายาวนาน พระเจ้าแปร พระราชวงศ์ และขุนนางผู้ใหญ่ถูกประหารอย่างน่าอนาถ พระเจ้าตะเบงชเวตี้ตั้งน้องชายต่างมารดาของบุเรงนองเป็นพระเจ้าแปรนาม สะโดธรรมราชา (ผู้ที่ชนช้างกับพระสุริโยทัย พม่าออกเสียงว่า ตะโดธรรมราชา) เมื่อกลับถึงหงสาวดีก็ทรงสถาปนาพุทธาวาสและเจดียสถานเพื่อแสวงบุญกุศลล้างบาปจากการสงคราม พ.ศ. ๒๐๘๗ - ๘๘ โสหันพวา(เสือหาญฟ้า?)ซึ่งครองเมืองอังวะดุร้ายมากจึงเกิดกบฏ ขุนเมืองแงได้เป็นพระเจ้าอังวะ ได้ระดมหัวเมืองไทยใหญ่ยกมาตีแปรแต่ก็แตกพ่ายไป ตะเบงชเวตี้จึงยกทัพขึ้นเหนือตีดินแดนพม่าตอนบนคืนมาได้หมดแต่ยังมิได้อังวะ จากนั้นได้ทำพิธีราชาภิเษก เป็น "ราชาธิราช" จักรพรรดิผู้รวมพุกามประเทศ ที่เมืองพุกาม อันเป็นเมืองหลวงพม่าโบราณสมัยจักรวรรดิพุกาม จึงนับเป็นการเริ่มยุคจักรวรรดิที่ ๒ ของพม่า (ที่ ๓ คือ สมัยราชวงศ์อลองพญา พ.ศ. ๒๒๙๕ - ๒๔๒๘) พ.ศ. ๒๐๘๙ - ๙๐ เจ้าเมืองทรางทวย(สันโทเว) หน้าด่านยะไข่ใต้ขอสวามิภักดิ์ แลจะนำกองทัพเข้าช่วยตียะไข่ โดยขอตำแหน่งเจ้าเมืองยะไข่เป็นรางวัล จึงเกิดสงครามกับยะไข่ พ.ศ. ๒๐๙๑ หลังจากล้อมยะไข่เป็นเวลานาน อีกทั้งมีข่าวอยุธยาฉวยโอกาสที่หงสาติดพันศึกยะไข่ยกทัพมาตีเมืองทวาย เมื่อยะไข่ส่งพระสงฆ์มาเจรจาหย่าศึก ตะเบงชเวตี้จึงยอมรับ และสั่งเจ้าเมืองเมาตะมะให้เกณฑ์ทหารมอญและตะนาวศรี เพื่อยกทัพมาตีกรุงศรีอยุธยาในสงครามคราวเสียสมเด็จพระศรีสุริโยทัย หลังจากล้อมกรุงจนเสบียงหมดเนื่องจากไม่ได้ตรียมการมาดีนัก จึงถอยทัพขึ้นทางเหนือตีได้หัวเมืองเหนือหลายเมือง โดยให้บุเรงนองเป็นกองระวังหลัง เมื่อกองทัพอยุธยาตามมาถึง ตะเบงชเวตี้รับสั่งให้รอทัพหลวงก่อนแต่แม่ทัพรองคนอื่นๆ ไม่ได้รับแจ้งจึงเข้าตี บุเรงนองเห็นเช่นนั้นเกรงคนครหาว่าขี้ขลาดไม่กล้าเข้าตี จึงยอมตายเพราะขัดราชโองการดีกว่า คิดดังนั้นก็ขัดรับสั่งเข้าตี แลได้ชนช้างกับเหล่าเจ้านายและขุนนางไทยหลายคน ได้รับชัยชนะจับเชื้อพระวงศ์และขุนนางไทยได้ เมื่อตะเบงชเวตี้มาถึงจึงกริ้วมาก รับสั่งว่าเหตุใดจึงขัดราชโองการ เมื่อบุเรงนองชี้แจงเหตุผล จึงมิได้ทรงลงโทษ และได้ตบรางวัลแก่แม่ทัพนายกอง โดยเฉพาะ มังเอิน ลูกชายของบุเรงนอง (มีศักดิ์เป็นหลานน้าตะเบงชเวตี้) ซึ่งอายุเพียง ๑๓ แต่แสดงความกล้าหาญในการสงครามเข้าช่วยพ่อ (บุเรงนอง) รบกับข้าศึก จึงพระราชทานนามให้ว่า มังไชยสิงห์ (ต่อมาคือ พระเจ้านันทบุเรง) จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:58:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ***เพิ่มเติมครับ*** เมงเยสีหตู บิดาของบุเรงนองก็เป็นบุคคลที่พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้เคารพ โดยมีฐานะเป็นถึง พระอาจารย์ ที่ปรึกษา ขุนนางคนสำคัญ และมีสถานะอีกด้านเป็นพ่อตาของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ด้วย โดยบุตรสาวของเมงเยสีหตู เป็นมเหสีองค์หนึ่งของพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ (อาจจะเป็นไปได้หรือไม่ ที่เมงเยสีหตู นามเดิมสิงคะสุ? จะเป็นคนปาดตาลมาก่อนตามตำนาน?) (เมงเยสีหะตู, *สีหะตู=สีหะสุ=สิงคะสุ ) จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 00:59:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เยี่ยมยอดมากครับ........ จากคุณ : รู้น้อยไปหน่อย - [ 27 ม.ค. 52 01:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขออนุญาตปาดหน้าครับ มาตามอ่าน สนใจเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน จากคุณ : กุมารสยาม - [ 27 ม.ค. 52 01:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พ.ศ. ๒๐๙๒ ตะเบงชเวตี้เจรจาหย่าศึกกับอยุธยาแล้วก็เสด็จกลับหงสาวดี แต่ศึกครั้งนี้เสียทหารพม่ารามัญมากมาย ตะเบงชเวตี้โทมนัสมากจนเปลี่ยนอัธยาศัยจากที่เคยแข็งขันในราชกิจ ไม่ลุ่มหลงในกามคุณ กลายเป็นคนขี้เมาหยำเปจนไม่สามารถว่าราชการได้ โดยมีหลานของเจมส์ ซอเรซนายทหารโปรตุเกสเป็นเพื่อนกินเหล้า บุเรงนองจึงขับไล่ฝรั่งหนุ่มออกไปและพยายามรักษาบ้านเมืองไว้ มีขุนนางพม่ารามัญเชิญให้บุเรงนองครองราชย์แทนเพื่อประโยชน์แก่บ้านเมือง แต่บุเรงนองไม่ยอมด้วยจงรักภักดีต่อตะเบงชเวตี้เป็นอย่างยิ่ง ฝ่ายพวกมอญที่ไม่พอใจที่ถูกพม่ากดขี่เกณฑ์คนไปทำสงครามไม่หยุดหย่อนจึงเห็นเป็นโอกาส โอรสพินยาราน(พญาราม)และเป็นน้องต่างมารดากับสการะวุตพีซึ่งบวชอยู่ด้วยเกรงราชภัยจากพระเชษฐา ได้สึกออกมาเป็นหัวหน้ากบฏนามว่า สมิงทอราม(เตารามะ) ตะเบงชเวตี้รับสั่งให้บุเรงนองไปปราบกบฏ บุเรงนองไม่วางใจในความปลอดภัยของตะเบงชเวตี้จึงทูลให้เจ้าลครอินท์คอยรักษาพระองค์ แต่ตะเบงชะเวตี้ไม่เชื่อ บุเรงนองจึงต้องยกทัพไปด้วยความไม่สบายใจ พ.ศ. ๒๐๙๓ สมิงสอตุดเจ้าเมืองจิตตอง(เป็นเชื้อวงศ์มอญ คนสนิทของตะเบงชะเวตี้ตำแหน่งว่ากรมวัง)ลอบเป็นมิตรกับสมิงทอราม และได้หลอกพระเจ้าตะเบงชเวตี้ว่ามีช้างเผือก ตะเบงชเวตี้จึงให้เจ้าลครอินท์ยกไปเตรียมการคล้องช้าง และพระองค์ก็ข้ามฟากไปตั้งค่ายที่บ้านกะสา สมิงสอตุดเห็นได้ทีจึงให้น้องชายที่รักษาพระองค์ฟันพระเศียรขาด เมื่อวันพุธ แรม ๑ ค่ำ เดือน ๖ รวมพระชนม์ ๓๔ พรรษา สมิงสอตุดก็ได้ขึ้นครองหงสาวดี สีหะสุ(สีหะตู) น้องชายต่างมารดาของบุเรงนองที่ได้เป็นพระเจ้าตองอูแทนบิดาที่ตายไปเมื่อ ๒ ปีก่อน ได้หนีออกจากหงสาวดีที่ตนรักษาอยู่ไปตองอูและตั้งตัวเองเป็นอิสระนามว่าพระ เจ้ามังฆ้อง(เมงข้อง) ฝ่ายสะโดธรรมราชา(นามเดิม นันทโยธา)น้องต่างมารดาอีกคนของบุเรงนองที่ได้เป็นพระเจ้าแปรก็ตั้งตนเป็นอิสระเช่นกัน เมื่อบุเรงนองได้รับชัยชนะ(แต่จับตัวสมิงทอรามไม่ได้) ก็ได้ทราบข่าวร้าย จึงรีบยกทัพกลับแต่ก็ไม่ทันการณ์ ด้านกำลังทหารก็มีน้อยอีกทั้งชาวมอญก็รังเกียจจึงคิดจะยกไปตองอู บุเรงนองเดินทัพน้อยๆเลียบเมืองหงสาวดีแต่ไม่มีใครเข้าต่อตีด้วยเกรงฝีมือ เมื่อถึงตองอูน้องชายกลับไม่เปิดประตูให้ บุเรงนองจึงต้องถอยไปซ่องสุมผู้คนที่เชิงเขาแห่งหนึ่ง แต่ด้วยฝีมือและชื่อเสียงของบุเรงนองจึงมีผู้คนมาเข้าด้วยมากมาย บุเรงนองจึงยกทัพไปตองอูซึ่งน้องชายก็ยอมแพ้แต่โดยดี บุเรงนองก็ไม่ถือโทษให้ครองเมืองต่อไป จากนั้นยกไปเมืองแปรปรากฏว่าสะโดธรรมราชาหนีกบฏออกจากเมืองไป บุเรงนองจึงปราบกบฏและตามน้องชายมาครองเมืองตามเดิม จากนั้นบุเรงนองก็รวบรวมหัวเมืองในเวิ้งอิระวดีตอนบนได้หมดสิ้นจนถึงเมือง พุกาม ได้ปราบดาภิเษกเป็นกษัตริย์ ข้างหงสาวดีสมิงสอตุดครองเมืองด้วย ความโหดร้ายอยู่ได้สามเดือน สมิงทอรามซึ่งหนีไปซ่องสุมผู้คนที่เมาะตะมะได้ยกทัพมาตีหงสาวดีได้ และจับสมิงสอตุดประหารเสีย จากนั้นก็ขึ้นครองหงสาวดีเป็นองค์สุดท้ายของราชวงศ์พระเจ้าฟ้ารั่ว(วาเรรุ -มะกะโท) จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พ.ศ. ๒๐๙๔ บุเรงนองยกทัพจากตองอูเข้าตีหงสาวดี สมิงทอรามองอาจไม่ยอมอั้นพระองค์อยู่ในกำแพงจึงยกทัพออกไปรบ แต่ก็พ่ายแพ้หนีไปอยู่เมาะตะมะ หลบหนีอยู่สามเดือนก็ถูกจับส่งมาสำเร็จโทษ จากนั้นบุเรงนองขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าหงสาวดี ตั้งอนุชาต่างมารดาชื่อไชยนันทเป็นมางแรจอถิงเจ้าเมืองเมาะตะมะ ตั้งมังไชยสิงห์ราชโอรสเป็นมหาอุปราชา(คือพระเจ้านันทบุเรง) พ.ศ. ๒๐๙๕ พระเจ้าอังวะองค์ใหม่โอรสขุนเมืองแงหนีมาพึ่งบุเรงนอง จึงยกไปตีอังวะครั้งแรก แต่ยังตีไม่ได้ พ.ศ. ๒๐๙๗ ยกไปตีได้เมืองอังวะจับพระเจ้านระบดีไปหงสาวดี และตั้งสะโดเมงสอราชบุตรเขยเป็นพระเจ้าอังวะ บุเรงนองอยู่อังวะหลายเดือนเพื่อดูอาการเจ้าฉาน(เงี้ยว-ไทยใหญ่)ทั้งหลาย พ.ศ. ๒๑๐๐ ไทยใหญ่เกิดปัญหาแย่งชิงอำนาจ มีเจ้าตนหนึ่งร้องขอให้อังวะช่วย บุเรงนองจึงขึ้นไปประชุมพลที่อังวะและยกเข้าตีเมืองของเจ้าฟ้า(สอพวา)ไทย ใหญ่ทั้งหลาย ทหารพม่ารามัญอยู่ที่ราบเขตร้อนไม่คุ้นเคยกับภูเขาที่หนาวเหน็บ แต่ด้วยเห็นว่าบุเรงนองไม่ครั่นคร้ามเป็นตัวอย่าง จึงเกิดกำลังใจรบพุ่งจนได้ชัยชนะ บุเรงนองให้แก้ไขพระศาสนาเพื่อให้ชาวไทยใหญ่ทั้งหลายนับถือพระรัตนตรัย และมีศาสนาแบบพม่ารวมทั้งยกเลิกการฆ่าสัตว์ฆ่าทาสบูชายัญ พ.ศ. ๒๑๐๑ ยกไปตีได้หัวเมืองไทยใหญ่ทั้งหมด ยกเว้นแสนหวี จากนั้นยกไปตีเชียงใหม่เพราะเชียงใหม่ช่วยเหลือเมืองนาย พระเจ้าเชียงใหม่ยอมอ่อนน้อมขอเป็นเมืองออก บุเรงนองสั่งให้พญาทะละคุมทหารกองหนึ่งคอยดูแลเชียงใหม่ และส่งช่างฝีมือต่างๆ พระสงฆ์ และพระไตรปิฎกไปหงสาวดี ส่วนพระองค์เสด็จไปลงโทษเจ้าฟ้าเมืองนาย ยองห้วย และยอกสอกที่เป็นกบฏ เมื่อกลับถึงอังวะได้ทรงจัดระเบียบภาษีอากร เจ้าฟ้าไทยใหญ่ทั้งปวงก็เดินทางมาอ่อนน้อมจนหมดสิ้น ขณะนั้นมีข่าวพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชแห่งล้านช้าง ยกมาตีเชียงใหม่โดยมี พญาแพร่ น่าน ลำปาง เชียงราย และเชียงของร่วมด้วย จึงให้พระเจ้าอังวะไปปราบและได้รับชัยชนะ พ.ศ. ๒๑๐๒ บุเรงนองกลับหงสาวดี และทำการบำรุงพระศาสนาขนานใหญ่ ปลูกฝังให้ราษฎรนับถือพุทธศาสนา ห้ามการฆ่าบูชายัญ แต่ก็มิได้กีดกันเบียดเบียนศาสนาอื่น พ.ศ. ๒๑๐๕ เมืองน้อยบริเวณชายแดนจีนถูกจีนยุยง ยกทัพมาตีเมืองมีดเมืองออกของพม่า บุเรงนองจึงแต่งกองทัพไปปราบเป็นข้าขอบขัณฑสีมาและแก้ไขการศาสนาให้ในเมืองนั้นให้ดีขึ้น พ.ศ. ๒๑๐๖ -๒๑๐๗ เกิดสงครามช้างเผือกกับกรุงศรีอยุธยา อยุธยาขอหย่าศึกโดยยอมส่งส่วย ช้าง ๓๐ เชือก เงิน ๓๐๐ ชั่งรวมทั้งภาษีปากเรือท่าเมืองตะนาวศรี ทุกปี และยังได้ช้างเผือก ๔ เชือกจาก ๗ เชือก รวมทั้งพระราเมศวร พระยาจักรี และพระสุนทรสงคราม (พม่าว่าเอาพระมหาจักรพรรดิไปด้วย) รวมทั้งช่างฝีมือต่างๆ ของอยุธยา หลังศึกครั้งนี้ยังได้นำพระนเรศวรไปหงสาวดี(เพราะพระมหาธรรมราชา เมืองพิษณุโลกยอมอ่อนน้อม) และได้เลี้ยงดูพระองค์อย่างดีรวมทั้งได้สอนศิลปศาสตร์และพิชัยสงครามต่างๆ เมื่อกลับถึงหงสาวดีโปรดให้สร้างเมืองใหม่เพราะระหว่างติดพันศึกอยุธยาเกิดกบฏ (แต่ปราบปรามได้)เผาเมืองเสียสิ้น เมืองใหม่นี้กว้างขวางใหญ่โตมากฝรั่งที่ได้มาหงสาวดีได้ยกย่องว่าเป็นเมืองที่อลังการที่สุดที่เคยเห็น บุเรงนองโปรดให้สร้างพระราชวังของพระองค์ที่ชื่อ กัมโพชธานี (Kamboza Thadi Palace) ซึ่งนับเป็นพระราชวังใหญ่โตมีประตูทางเข้าออกถึง 10 ประตู ทิศเหนือห้าประตูทิศใต้ห้าประตู สร้างโดยเกณฑ์ข้าทาสจากเมืองขึ้นต่าง ๆ โดยหนึ่งในนั้นมีเมืองเชียงใหม่และอยุธยารวมอยู่ด้วย ทุกครั้งที่ทรงชนะศึกจะเสด็จนำทัพกลับเข้าประตูเมืองที่จะต้องไม่ซ้ำประตูเดิม แล้วจะทรงตั้งชื่อประตูตามชื่อเมืองที่ทรงตีได้ (ประตูโยเดียก็เป็นหนึ่งในนั้น) (ประตูชื่อใดก็ใช้ช่างและแรงงานจากเมืองนั้น) กล่าวกันว่าพระเจ้าบุเรงนองทรงพระปรีชาสามารถยกทัพไปตีเมืองต่างๆได้จนกระทั่งทรงตั้งชื่อประตูตามชื่อเมืองขึ้นต่างๆได้จนครบ ๑๐ ประตูทั้งทางทิศเหนือและทิศใต้ จนมีผู้เรียกพระองค์ท่านว่า พระเจ้าชนะสิบทิศ จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกท่านมากครับ ***************** ขอออกตัวอีกครั้งนะครับว่าแค่รวบรวมข้อมูล จากที่เคยได้อ่าน ได้ฟังมา ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พ.ศ. ๒๑๐๗-๘ ปราบกบฏล้านนา และกลับมาปราบกบฏเชลยไทยใหญ่ที่หงสาวดี พ.ศ. ๒๑๐๘ รบชนะล้านช้างที่ช่วยล้านนากบฏ และทำการทำนุบำรุงศาสนาสมเป็นธรรมราชา พ.ศ. ๒๑๑๑ พิษณุโลกยอมเป็นประเทศราชหงสาวดี(อย่างเต็มตัว) เพราะถูกไทยกับลาวรวมกันตี เนื่องจากโกรธที่พระมหาธรรมราชาไปทูลให้บุเรงนองทาชิงพระเทพกษัตรี (บางหลักฐานว่า พระมหาธรรมราชาลงไม้ลงมือกับพระวิสุทธิกษัตรีย์ ทำให้อยุธยาไม่พอใจ) พ.ศ. ๒๑๑๑-๑๒ ตีได้กรุงศรีอยุธยา(พม่าบอกว่าพระมหาจักรพรรดิที่ถูกพาไปหงสาขอบวช แล้วลอบกลับมาที่กรุงศรีอยุธยาเพื่อก่อกบฏ) ตั้งพระมหาธรรมราชาเป็นกษัตริย์ ขณะที่บุเรงนองอยู่ที่อยุธยาเพื่อจัดการบ้านเมืองนั้น เขมรได้นำเครื่องราชบรรณาการมาขออ่อนน้อม พ.ศ. ๒๑๑๒-๑๓ ยกไปตีล้านช้างโดยมีพระสุพรรณกัลยา(ที่พระมหาธรรมราชาถวายหลังครองกรุงศรีอยุธยา)โดยเสด็จด้วย ครั้งนี้ตีไม่สำเร็จ แต่ได้ตัวพระอุปราชและพระราชวงศ์ล้านช้างมาไว้หงสาวดี พ.ศ. ๒๑๑๔ ปราบกบฏหัวเมืองไทยใหญ่ ปีนี้พระนเรศวรได้ไปครองพิษณุโลก พ.ศ. ๒๑๑๗ พระเจ้าไชยเชษฐาแห่งล้านช้างสวรรคตขณะไปตีเขมร บุเรงนองจึงยกไปตีล้านช้างเพื่อจะให้พระอุปราชลาวที่ทรงเลี้ยงได้ไว้เป็น กษัตริย์ ครั้งนี้ตีลาวได้สำเร็จ (พระนเรศวรโดยเสด็จในการสงครามด้วยแต่ประชวรทรพิษ บุเรงนองจึงให้กลับ) อีกทั้งยังได้เจ้าหญิงลังกาเป็นมเหส๊ (โปรตุเกสว่าเป็นแค่บุตรีขุนวัง) พ.ศ. ๒๑๑๙ ปราบกบฏหัวเมืองไทยใหญ่ พระเจ้ากรุงโคลัมโบในลังกาขอให้บุเรงนองส่งทหารไปช่วยและได้ถวายพระเขี้ยวแก้วเป็นของตอบแทน (พระเขี้ยวแก้วถูกโปรตุเกสทำลายแต่ทำปาฏิหาริย์มาที่กรุงโคลัมโบ แต่พระเจ้ากรุงแคนดี้บอกว่าของจริงทำปาฏิหาริย์ไปที่กรุงแคนดี้ โดยพระเจ้ากรุงแคนดี้ก็ขอถวายพระเขี้ยวแก้วกับพระธิดาแต่บุเรงนองไม่รับ) บุเรงนองโสมนัสมากให้ทำพิธีอย่างยิ่งใหญ่ ในการนี้บุเรงนองและพระมเหสี (ตะเกงจี พระพี่นางต่างพระมารดาของตะเบงชเวตี้และเป็นพระมารดาของนันทบุเรง) ได้ตัดพระเกศาทำเป็นแส้ถวายพระเขี้ยวแก้ว พ.ศ. ๒๑๒๒ ตั้งอนรธาเมงสอ(มังนรธาช่อ)ราชโอรส เป็นพระเจ้าเชียงใหม่ พ.ศ. ๒๑๒๓ ให้ยกทัพเรือไปตียะข่าย(ระแข่ง หรือ อาระกัน) ระหว่างทางเจอกองเรือกำปั่นโปรตุเกสได้รบกัน(โปรตุเกสไม่พอใจที่พม่าไปยุ่งในลังกา) กองเรือพม่าได้รับชัยชนะ(เพราะมีจำนวนมาก)และยกพลขึ้นบก เข้าตีเมืองทรางทวย(สันโทเว) และยั้งทัพรอทัพบกที่บุเรงนองจะยกไปเอง พ.ศ. ๒๑๒๔ ขณะเตรียมยกทัพหลวงไปตียะข่าย บุเรงนองก็สวรรคตเสียก่อนจึงต้องยกทัพกลับ มหาอุปราชานันทบุเรงขึ้นครองราชย์แทน *************************** จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:27:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา ทรงเป็นพระเจ้าจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ได้รับสมญาว่าพระเจ้าชนะสิบทิศ ทรงเป็นพระมหาธรรมราชาที่ทรงทศพิธราชธรรมได้รับการยกย่องจากนานาประเทศทรงทำนุบำรุงและเผยแผ่พระพุทธศาสนา ยกเลิกการฆ่าบูชายัญและความเชื่อที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ ทรงได้ประเทศราชคือ อยุธยา ล้านนา ล้านช้าง ไทยใหญ่ มอญ มณีปุระ(กะแซ) ประเทศที่ไม่ใช่เมืองออกก็ยอมรับในพระราชอำนาจ เช่น ลังกา โปรตุเกส เขมร และ ยะข่าย ทรงเป็นผู้รวบรวมพม่าให้เป็นปึกแผ่น ได้รับการยกย่องให้เป็น ๑ ใน ๓ กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพม่า (อีกสองคือ อโนรธามังช่อ และ อลองพญา) และชาวพม่าทั่วไปยังถือว่าพระองค์เป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์   (เช่นที่คนไทยทั่วไปรู้สึกกับพระนเรศวร) จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บุเรงนองทรงมีพระโอรส ๓๘ องค์ พระธิดา ๕๙ องค์ จากพระมเหสีและพระสนมมากมายหลายพระองค์ โดยได้รับพระธิดาจากหลายนครเป็นมเหสีและพระสนม เช่น มอญ พม่า อยุธยา เชียงใหม่ ล้านช้าง ลังกา และหัวเมืองไทยใหญ่ เป็นต้น จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ข้อมูลทั้งหลายนำมาจากพงศาวดาร ตำนาน วรรณกรรม จึงอาจมีข้อผิดพลาดได้ เพราะแม้แต่ตำราประวัติศาสตร์ที่ชำระขึ้น ก็อาจมีข้อผิดพลาด (คัดลอกผิด, อคติ) หรือมีการตีความแตกต่างกัน ทั้งมักมีหลักฐานใหม่ๆ รวมถึงข้อโต้แย้งต่างๆ (เช่น บุเรงนองเป็นลูกไพร่หรือลูกเจ้า) ฉะนั้นถือว่าอ่านสนุกๆ นะครับ ถ้าผิดพลาดประการใด ขอน้อมรับครับ จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 01:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ความเห็นที๓ จำได้ว่าเคยอ่านโครงกระดูกในตู้ ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช...กล่าวถึงเจ้าคุณชูโต ผู้เป็นพี่ชายของสมเด็จพระราชินีขององค์รัชกาลที่1ว่ามีเชื้อสายมอญไม่ใช่หรือครับ... ซึ่งต่อมาก็สืบเชื้อสายราชนิกูล ณ บางช้าง รบกวนถามนิดหนึ่งครับผมค่อนข้างสับสนว่าเป็นฝ่ายชายหรือฝ่ายหญิง... จากคุณ : คุณภาค - [ 27 ม.ค. 52 09:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เท่าที่ทราบ จากหลักฐาน บรรพบุรุษของราชวงศ์จักรีเป็นแม่ทัพมอญที่ตามพระนเรศวรเข้ามากรุงศรีอยุธยา (ใน โครงกระดูกในตู้ ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ก็มีกล่าวถึงนะครับ) ********** ตามตำนานว่าท่านแม่ทัพมอญผู้นี้ ได้สมรสกับพระธิดาองค์หนึ่งของพระนเรศวร(หรือไม่ก็พระเอกาทศรถ) แล้วมีธิดาคือ หม่อมเจ้าบัว (ซึ่งเป็นพระนมของสมเด็จพระนารายณ์) แต่ส่วนนี้ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ ********** หม่อมเจ้าบัว (ภายหลังเรียกกันว่าเจ้าแม่วัดดุสิต) เป็นมารดา เจ้าพระยาโกษาธิบดี (ปาน) หรือที่เรียกกันว่า โกษาปาน ซึ่งท่านเป็นบรรพบุรุษสายตรงของ พระปฐมบรมราชชนก (พระราชบิดาของรัชกาลที่ ๑) * เจ้าแม่วัดดุสิตมี ๒ องค์ องค์แรกคือหม่อมเจ้าบัว ในสมัยพระนารายณ์ อีกองค์คือ กรมพระเทพามาตย์ พระราชมารดาเลี้ยงของพระเจ้าเสือ ส่วนราชินิกุลบางช้างนั้น บ้างก็ว่าเป็นเชื้อมอญ (เช่นในโครงกระดูกในตู้) แต่มีตำนานของพวกบางช้างบางสายกล่าวว่า เป็นเชื้อวงศ์สุโขทัยที่หนีราชภัยหลังเปลี่ยนเป็นวงศ์ปราสาททอง จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 13:38:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ราชินิกุล บางช้าง นะครับ มิใช่ ราชนิกุล **************** ราชินิกุล หมายถึง พระญาติของสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน นับทางฝ่ายสมเด็จพระบรมราชชนนี และถือเอาการที่ถวายตัวทำราชการ (คือได้รับเบี้ยหวัด) เป็นสำคัญ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงอธิบายความหมายของคำว่า "ราชินิกุล" ต่างกับคำว่า "ราชนิกุล" ดังนี้ ราชนิกุล หมายถึงเป็นพระญาติของสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน นับทางฝ่ายสมเด็จพระบรมชนกนาถ ราชินิกุล เป็นพระญาติของสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน นับทางฝ่ายสมเด็จพระบรมราชชนนี ต่างกันอีกอย่างหนึ่ง คือ ราชนิกุล ย่อมเป็นเชื้อเจ้า เพราะสืบสายลงมาจากเจ้านายพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง ในพระราชวงศ์ร่วมสกุลอันเดียวกัน ดั่งใช้นามสกุลว่า ณ อยุธยา อยู่ในปัจจุบันนี้ แต่ราชินิกุลนั้น เพราะสมเด็จพระบรมราชชนนีพันปีหลวง ย่อมมีพระญาติเป็นสกุลอื่นต่างกันทุกองค์ ราชินิกุลจึงมีหลายสกุล สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพได้ทรงกล่าวไว้ในหนังสือ "อธิบายราชินิกุลบางช้าง" ว่า พระญาติของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินีเป็นราชินิกุลก่อนสกุลอื่นในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ เพราะสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินีทรงเป็นสมเด็จพระบรมราชชนนีพันปีหลวงพระองค์แรก เมื่อสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยเสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติ พระญาติของสมเด็จพระอมรินทร์ฯ ก็ขึ้นสู่ฐานะเป็นราชินิกุลตั้งแต่นั้นมา หรือถ้าว่าโดยการนิยม ราชินิกุลสมัยกรุงรัตนโกสินทร์นี้ มีขึ้นเมื่อปี พ.ศ. ๒๓๕๒ เป็นปฐม และที่เรียกกันว่า "ราชินิกุลบางช้าง" เพราะพระญาติวงศ์ขององค์สมเด็จพระอมรินทร์ฯ โดยมาก ตั้งนิวาสสถานอยู่สืบกันมาในแขวงอำเภอบางช้าง เขตจังหวัดสมุทรสงคราม แต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี แม้องค์สมเด็จพระอมรินทร์ฯ ก็ทรงสมภพและได้ตั้งพระนิวาสสถานอยู่ ณ บางช้าง มาแต่เดิม ตรงที่ทรงสร้างวัดอัมพวันเจติยาราม ตำบลอัมพวา อำเภอบางช้าง บรรดาราชินิกุล ซึ่งเป็นพระพี่และน้องของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี สมัยรัชกาลที่ ๔ เรียกในราชการว่า "เจ้าคุณพระอัยยิกา" ถึงรัชกาลที่ ๖ ทรงบัญญัติให้เรียกว่า "เจ้าคุณพระราชพันธุ์ชั้นที่ ๑" สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงกล่าวว่า สมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงยกย่องราชินิกุลเจ้าคุณนวลยิ่งกว่าราชินิกุลบางช้างวงศ์อื่น เพราะเหตุที่เจ้าคุณนวลได้อภิบาลพระองค์มาแต่ยังทรงพระเยาว์ บุตรธิดาเจ้าคุณนวลมียศเป็นเจ้าคุณพระราชพันธุ์ ชั้นที่ ๒ สมเด็จพระอมรินทร์ฯ ทรงพระนามเดิมว่า "นาก" พระชนกท่านชื่อ "ทอง" ถึงแก่พิราลัยตั้งแต่สมัย กรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี พระชนนีทรงพระนามเดิมว่า "สั้น" ภายหลังทรงผนวชเป็นรูปชี มีพระชนม์มาจนรัชกาลที่ ๑ กรุงรัตนโกสินทร์ ในสมัยรัชกาลที่ ๔ ทรงสถาปนาถวายพระนามว่า  สมเด็จพระรูปศิริโสภาคย์มหานาคนารี พระโอรสธิดาของสมเด็จพระรูปฯ มี ๑๐ องค์ด้วยกัน คือ        ที่ ๑ เจ้าคุณหญิงแวน ไม่มีบุตร        ที่ ๒ เจ้าคุณหญิงทองอยู่ เรียกกันว่า เจ้าคุณผู้ใหญ่ ท่านเป็นภรรยาของท่านตาเจ้าขุนทอง ในราชินิกุลสายสาขา มีบุตรธิดานับเป็นราชินิกุลชั้นที่ ๒ คือ                ๑) เจ้าพระยาอัครมหาเสนาบดี (สังข์) ที่สมุหพระกลาโหม ในรัชกาลที่ ๒ แต่ไม่มีทายาทสืบสกุล                ๒) ธิดาชื่อ หงส์ เป็นเจ้าจอมในรัชกาลที่ ๑        ที่ ๓ เจ้าคุณชายชูโต มีภรรยาชื่อทองดี มีธิดาชื่อคุณหญิงม่วง เป็นภรรยาพระยาสมบัติบาล (เสือ) มีบุตรธิดา ๗ คน ใช้นามสกุลว่า "ชูโต" แต่บุตรคนที่ ๖ ชื่อสวัสดิ์ ซี่งต่อมาเป็นพระยาสุรเสนา ในรัชกาลที่ ๔ ใช้นามสกุลใหม่ว่า "สวัสดิ์-ชูโต" และบุตรของพระยาสุรเสนาที่ชื่อ "แสง" ซึ่งต่อมาเป็นพระยาสุรศักดิ์มนตรี ในรัชกาลที่ ๕ ใช้สกุลใหม่ว่า "แสง-ชูโต"        ที่ ๔ สมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี มีพระราชโอรสและพระราชธิดารวม ๕ พระองค์ ท่านเจ้าพระยาทิพากรวงศ์เรียกว่า "วงษ์ษากยราช"        ที่ ๕ เจ้าคุณชายแตง หามีบุตรไม่        ที่ ๖ เจ้าคุณหญิงชีโพ มีบุตรชื่อหง ถูกกวาดต้อนไปอยู่พม่า        ที่ ๗ เจ้าคุณชายโพ หามีบุตรไม่        ที่ ๘ เจ้าคุณหญิงเสม หามีบุตรไม่        ที่ ๙ เจ้าคุณหญิงนวล เป็นภรรยาของเจ้าพระยาอรรคมหาเสนา (บุนนาค) บุตรหลานของท่านใช้นามสกุลว่า "บุนนาค"        ที่ ๑๐ เจ้าคุณหญิงแก้ว คนทั้งหลายเรียกว่า "เจ้าคุณบางช้าง" บุตรหลานใช้นามสกุลว่า "ณ บางช้าง" พระญาติวงศ์ของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี ทั้ง ๑๐ ท่านนี้นับเป็นชั้นที่ ๑ ไม่มีบุตรธิดาสืบสกุล ๖ วงศ์ เหลือเพียง ๔ วงศ์ เป็นราชสกุล ๑ วงศ์ คือ สายของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินี กับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๑ เป็นราชวงศ์จักรี นอกจากนั้นเป็นราชินิกุลสายตรง ๓ วงศ์ ได้แก่ สายเจ้าคุณชาย ชูโต เป็นต้นสกุลชูโต สวัสดิ์-ชูโต และแสง-ชูโต สายเจ้าคุณพระราชพันธุ์นวล เป็นสกุลบุนนาค และสายเจ้าคุณหญิงแก้วเป็นสกุล ณ บางช้าง ส่วนพระญาติวงศ์ของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชินีซึ่งมีนิวาสสถาน อยู่ในตำบลอัมพวา แขวงอำเภอบางช้าง จังหวัดสมุทรสงคราม อันเป็นพระนิวาสสถานเดิมนั้นเรียกว่า ราชินิกุลบางช้าง ซึ่งแยกเป็น ๒ สาย ได้แก่ ราชินิกุลบางช้างสายตรง คือ ผู้สืบวงศ์ลงมาจากพระชนกชนนีของสมเด็จพระอมรินทราบรมราชชนนี กับราชินิกุลสายสาขาคือ ผู้สืบวงศ์นอกจากสายตรง (เช่น วงศาโรจน์) จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 27 ม.ค. 52 13:54:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กระทู้นี้ดี มีสาระครับ ขอแสดงความนับถือ จากคุณ : กุมารสยาม - [ 28 ม.ค. 52 10:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อาจจะกล่าวชื่นชมบุเรงนองมากไปหน่อย (บังเอิญชอบเป็นการส่วนตัว) จึงขอเสริมว่า การปราบกบฏ(รวมถึงการทำสงคราม) บุเรงนองก็ได้ประหารคนไปมากมาย ว่ากันว่าประหารกบฏไทยใหญ่ที่เผาหงสาวดีไปถึง ๘๐๐๐๐ คน แต่เป็นเรื่องธรรมดาของยุคนั้น เป็นหลักการที่ยอมรับกันในการบริหารปกครองแผ่นดินยุคโบราณ ขอยกคำกล่าวเกี่ยวกับการศึกษาประวัติศาสตร์ไว้สักประการหนึ่ง (ขออภัยที่จำที่มาไม่ได้) "อย่าเอาไม้บรรทัดในยุคปัจจุบัน ไปวัดเหตุการณ์ในอดีต" ป.ล. แต่ควรศึกษาเพื่อทำความเข้าใจอดีต สร้างองค์ความรู้ที่ถูกต้อง แล้วนำประโยชน์ที่ได้มารับใช้ปัจจุบัน(และอนาคต) จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 29 ม.ค. 52 20:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบพระคุณมากครับท่านพญาสุเรณทร์ที่ได้ช่วยไขความกระจ่าง.... ในที่นี้ต้องขอท้าวความสักนิดหนึ่งเพราะว่าเคยมีช่วงชีวิตที่ได้รับใช้ท่านผู้มีพระคุณท่านหนึ่งเมื่อยามยากครับ.... ในเรื่องราชินิกูลนั้นกระจ่างแล้ว...แต่ปัญหามันอยู่ตรงช่วงที่อยู่กับท่าน...ท่านขอให้พาไปเที่ยวดูที่ๆท่านเคยโตมา....เขาเรียกกันว่าเป็นบ้านเจ้าคุณเก่าเชิงสะพานพุทธฯ.....ผมเองก็พาท่านไป(เห็นจะอยู่แถวๆโรงเรียนซางตาครูส..เพราะท่านก็เล่าให้ฟังว่าท่านเรียนที่นั่น).... รับใช้ท่านได้ไม่นานท่านก็สิ้นบุญ.... แต่ทีนี้มาอ่านเจองานของคุณ รงค์ วงษสวรรค์กล่าวอ้างถึงคุณมนัส จรรยงค์ว่าคุณมนัสท่านเคยอยู่บ้านเจ้าคุณเชิงสะพานพุทธดังกล่าวก็เลยกลับสนใจขึ้นอีกว่าท่านเจ้าของเรือนที่แท้ท่านเป็นใคร.... เป็นความสนใจเล็กๆน้อยๆเพราะประหลาดใจน่ะครับ....หากรบกวนเนื้อหากะทู้ก็ขออภัย.... ขอบพระคุณสำหรับความรู้ครับ.... จากคุณ : คุณภาค - [ 30 ม.ค. 52 01:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรียน คุณภาค ผมเองก็ไม่ทราบรายละเอียดนัก แต่ขอเดาว่าบ้านเจ้าคุณเก่านั้น จะเป็นเจ้าคุณในสกุลบุนนาคหรือเปล่าครับ เพราะ มนัส จรรยงค์ เองก็มีภริยาเป็นสกุลบุนนาค คือ อ้อม บุนนาค ธิดา นายพันเอก พระยาสุรพันธ์เสนี (อิ้น บุนนาค) อดีตสมุหเทศาภิบาลมณฑลราชบุรี คุณมนัส เป็นครูสอนดนตรี ให้คุณอ้อม และก็สร้างตำนานลือลั่นด้วยการพาลูกสาวเจ้าคุณเจ้าเมืองเพชรหนี ส่วนพื้นที่แถบเชิงสะพานพุทธฝั่งธน ก็เป็นถิ่นฐานบ้านเรือนของพวกสกุลบุนนาคมาแต่รัชกาลที่ ๒ เมื่อพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๑ แห่งราชวงศ์จักรี ตั้งกรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานีแล้ว โปรดเกล้าฯ แต่งตั้งนายฉลองไนยนารถ (บุนนาค - ต้นสกุลบุนนาค ต่อมาเป็น เจ้าพระยาอรรคมหาเสนา) เป็นพระยาอุไทยธรรม พระราชทานที่ดินให้ตั้งบ้านเรือนที่ตรงบริเวณกำแพงวังหลวงด้านใต้ กับกำแพงวัดโพธิ (ซึ่งเป็นพื้นที่เขตเมืองชั้นใน ปัจจุบันนี้เป็นวิหารพระพุทธไสยาสน์ วัดพระเชตุพนฯ) สถานที่นี้มีอ้างในหนังสือเรื่องตั้งเจ้าพระยาในกรุงรัตนโกสินทร์ ว่า สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) เกิดที่นี่ พ.ศ. ๒๓๖๑ ได้มีการขยายพระบรมมหาราชวังลงมาทางใต้ จึงได้รื้อบ้านทุกหลังที่ตั้งอยู่ระหว่างกำแพงวัดด้านใต้กับกำแพงวัดพระเชตุพนฯ พระยาสุริยวงศ์มนตรี (ดิศ บุนนาค-ต่อมาคือ สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ เป็นบุตรท่านบุนนาค และเป็นบิดาท่านช่วง) ได้ย้ายบ้านไปอยู่ที่สวนริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตะวันตก ใต้บ้านกุฎีจีน ซึ่งอยู่ใกล้กับเชิงสะพานพุทธยอดฟ้าฝั่งตะวันตกในปัจจุบันนี้ บ้านเรือนของพี่น้องสกุลบุนนาคอยู่บริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยา ฝั่งธนบุรี สร้างบ้านปลูกเรือนอยู่ใกล้ๆ กันในละแวกนั้น พื้นที่เริ่มจากคลองบางหลวง (คลองบางกอกใหญ่) เลียบตามฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาเข้ามาจนถึงเขตคลองขนอน (คลองตลาดบ้านสมเด็จเจ้าพระยา) ที่ดินเหล่านี้ได้รับพระราชทานมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๓ อาจแบ่งเป็นเขตใหญ่ๆ ๒ เขตได้แก่ เขตของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาประยุรวงศ์ (ดิศ บุนนาค) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า สมเด็จองค์ใหญ่ (เรียกว่าบ้านบน ในรัชกาลที่ ๓ คนทั่วไปเรียกท่านว่าเจ้าคุณหาบน (อยู่บ้านบน)) กับเขตของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาพิไชยญาติ (ทัต บุนนาค) ซึ่งเรียกกันทั่วไปว่า สมเด็จองค์น้อย (เรียกว่าบ้านล่าง ในสมัยรัชกาลที่ ๕ เรียกพวกบุนนาคว่าพวกฟากข้างโน้น หรือ ฟากขะโน้น และแบ่งย่อยออกเป็นฟากขะโน้นบ้านบน และฟากขะโน้นบ้านล่าง (ในสี่แผ่นดินก็กล่าวถึง) บ้านบนนั้นเป็นสายพระอาทิตย์ เพราะสมเด็จองค์ใหญ่ได้รับตราสุริยมณฑล (สายนี้มักได้รับราชทินนามเกี่ยวกับพระอาทิตย์ เช่น ศรีสุริยวงศ์ รวิวงศ์ ทิพากรวงศ์ ภาณุวงศ์ ประภากรวงศ์) ส่วนบ้านล่างเป็นสายพระจันทร์ เพราะสมเด็จองค์น้อยได้รับตราจันทรมณฑล) พื้นที่ทั้งสองเขตนอกจากเป็นที่อยู่อาศัยของบุตรหลานแล้ว ยังได้ถวายพื้นที่สร้างวัดของตระกูล คือ วัดประยุรวงศาวาส วัดพิชยญาติการาม วัดอนงคาราม เป็นต้น วัดทั้ง ๓ แห่งนี้เป็นที่บุคคล ในสกุลบุนนาคบรรพชาพระภิกษุ สามเณร ประกอบศาสนกิจ และเป็นสถานที่ศึกษาอักขระเบื้องต้นอีกด้วย ดูเพิ่มเติมได้จาก http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K7430274/K7430274.html http://www.bunnag.in.th/history7-home1.html แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 16:46:21 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 16:45:08 จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 30 ม.ค. 52 16:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบพระคุณท่านพญาสุเรณทร์อีกครั้งครับ.... ผมเองไม่แน่ใจว่าท่านเจ้าของเรือนเป็นคนสกุลบุนนาคหรือเปล่า... แต่ท่านผู้มีพระคุณเล่าให้ฟังว่าเป็นนักเรียนอังกฤษ ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเจ้าพระยาภาสกรวงษ์หรือเจ้าพระยาภาณุวงศ์....(ไม่ทราบจริงๆครับ) ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ใช่อะไรหรอกครับ...นั่งคิดถึงท่านแล้วไปอ่านหนังสือ..เห็นงานเขียนชั้นครูมาพ้องกับสถานที่ๆคนที่ผมเคารพท่านเล่าให้ฟังก็เลยสงสัย... อย่างไรก็ขอบพระคุณมากครับ.... จากคุณ : คุณภาค - [ 31 ม.ค. 52 00:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ^ ^ ^ ยินดีครับ ผมเองก็เดาเอาจากข้อมูลแหละครับ ถ้าระหว่าง เจ้าพระยาภาณุวงศ์มหาโกษาธิบดี (ท้วม บุนนาค) กับ เจ้าพระยาภาสกรวงศ์ (พร(ชุมพร) บุนนาค) ละก็ นักเรียนอังกฤษก็คือ เจ้าพระยาภาสกรวงศ์ ครับ จากคุณ : พญาสุเรนทร์ (LiLiAnE) - [ 31 ม.ค. 52 01:02:22 ]