ความคิดเห็นที่ 1 บทที่5 วีรบุรุษหลั่งเลือด โง้วเล่าท้งที่ยืนหยัดอยู่ตรงใจกลางสะพานน้อยได้ยินนางกล่าวเช่นนั้นในใจ ลอบเดือดดาลปากกล่าวกลับไปว่า “ค่ายกลเราแม้มีเพียงนี้ แต่ใช้จัดการ พวกอสูรร้ายมารชั่วเช่นเจ้านับว่าเพียงพอ” สตรีสวมอาภรณ์แพรดำได้ยินโง้ว เล่าท้งกล่าวเช่นนั้นกลับหัวร่อแล้วกล่าวว่า “คิกๆ นับเป็นเฒ่าบัดซบมิรู้จักดีชั่ว จริงๆ เราจะให้ท่านทราบว่าค่ายกลล้อมบุปผาที่ท่านภาคภูมิใจเป็นนักหนา เมื่ออยู่ต่อหน้าเรากลับต่ำต้อยน้อยนิดราวเศษธุลี” กล่าวจบพลันสะบัดมือขึ้น ฟ้าปรากฎพลุถูกยิงขึ้นฟ้าแตกระเบิดออกกระจายทั่วท้องฟ้าให้ความสว่างแก่ ทั่วทั้งบริเวณในทันที โง้วเล่าท้งเห็นดังนั้นรีบร้องว่า “พวกท่านทั้งหมดล่าถอย กลับเข้ามา” งักอุ้ย เฮ็กจุ้ยและบรรดาบ่าวใช้ได้ยินโง้วเล่าท้งกล่าวต่างรีบถีบ กายออกจากลานประหัตประหารกลับเข้ามายังริมเก๋งน้อยทันที โง้วเล่าท้ง เหลียวมองดูทุกผู้คนกลับมายังริมเก๋งน้อยแล้วตนเองพลันกล่าวกับสตรี อาภรณ์ดำว่า “คราครั้งนี้เราจะให้พวกเจ้าทั้งหมดตายอยู่ในค่ายกลล้อมบุปผา ของเรา”กล่าวจบเห็นโง้วเล่าท้งยกมือขวาขึ้นพลันปรากฎแสงคบเพลิงถูกจุด ขึ้นตามตำแหน่งต่างๆรอบบริเวณ ทันใดนั้นบริเวณรอบเก๋งน้อยรายล้อมไป ด้วยแสงไฟจากคบเพลิงปรากฎเป็นรูปยันโป้ยข่วยขึ้นมารอบบริเวณ ขณะนั้น โง้วเล่าท้งพลันถีบร่างออกจากกลางสะพานน้อยไปเบื้องหลังอย่างรวดเร็ว กลับเข้าไปภายในเก๋งน้อยสมทบกับทั้งหมด ยามนี้รอบๆเก๋งน้อยดั่งราวกับว่า ถูกจุดไว้ด้วยคบไฟมากมายนับพันนับหมื่น สตรีอาภรณ์ดำจ้องมองแสงของ คบไฟพลางกล่าวกับจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อ โลกบาลหัวเหล็กจ้อเซ่งคุน และปีศาจทวงชีวิตกุ้ยกีจื้อว่า “เฒ่าแซ่โง้วมิใช่ตัวดีจริงๆ ปากบอกค่ายกล ล้อมบุปผา แท้ที่จริงกลับใช้ค่ายกลแปดทิศแปดปราสาทอาศัยสถานที่ตั้ง ของเก๋งริมน้ำซึ่งเป็นตำแหน่งรวมของแปดทิศดึงดูดพลังหยินหยางมาตบตา เรา คบไฟเบื้องหน้าเพียงแต่เป็นมายาหลอนตาเท่านั้น อีกทั้งเบื้องหน้ายังมี สระน้ำคาดว่าเฒ่าเจ้าเล่ห์นี่ล่อลวงเป็นคบไฟเมื่อพวกเราเดินเข้าไปคงตกอยู่ ในม่านน้ำภายในสระนี้อย่างแน่นอน”กล่าวถึงตอนนี้พลันเห็นใต้ผืนแพรบางที่ ปิดบังใบหน้านางมีรอยยิ้มขึ้นกล่าวว่า “ค่ายกลของมันนี้นับว่าสูงส่งสุดยอด ได้จริงๆ กิมเฮียถ่ายทอดคำสั่งออกไปให้บริวารกระจายอยู่รอบคฤหาสน์ พวกท่านทั้งสามตามเรามา”กล่าวจบนางกลับพึมพำเบาๆว่า “ แผนจักจั่นทอง ลอกคราบของท่านหรือคิดจะตบตาเราได้ โง้วเล่าท้ง เอย โง้วเล่าท้ง ท่านยัง โง่งมงายมิเปลี่ยนแปลง”ร่างของนางพลันทะยานเข้าไปในค่ายกลของโง้ว เล่าท้งตามมาด้วย จอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อ โลกบาลหัวเหล็กจ้อเซ่งคุน และ ปีศาจทวงชีวิตกุ้ยกีจื้อ ยามนี้เป็นเวลาเดียวกับที่บุคคลทั้งสี่เข้ามาในค่ายกล โง้วเล่าท้งสีหน้าวิตกกังวลเคร่งเครียดกล่าวกับอั้งเง็กเทียนว่า “เอียเท้านาง นั้นเกรงว่าจะเป็นรองประมุขพรรคนิกายบุปผาดำ เพียงมิทราบวงนักเลง ปรากฏบุคคลเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใด” อั้งเง็กเทียนฟังแล้วกล่าวตอบว่า “เราเองก็ คาดคิดเช่นเดียวกับโง้วเฮีย สตรีนางนี้ลึกล้ำสุดหยั่งคาดมิอาจจัดการโดยง่าย ดาย ยังมีบริวารนิกายบุปผาดำเหล่านั้นล้วนใช้บุปผาดำจำแนกความสูงต่ำ ของคนในนิกาย บริวารที่พวกเราเข่นฆ่าไปนั้นเพียงแต่เป็นกากเดนที่พวกมัน ส่งมาเบิกทางเท่านั้น”โง้วเล่าท้งฟังแล้วกล่าวว่า“ ตอนนี้เราได้ก่อตั้งค่ายกล แปดทิศแปดปราสาทหยินหยางหนุนเสริมลวงพวกมันเข้ามาเพื่อให้ม่านน้ำ หลอนตาของเรากักบริเวณพวกมันไว้ ต่อให้พวกมันมีมากกว่านี้ก็มิอาจออก มาจากค่ายกลแปดทิศรวมหยินหยางของเราได้ แต่เนื่องด้วยกำลังของพวก เราตอนนี้ยังมิอาจออกไปรับมือพวกมัน ได้แต่รอคอยให้พวกมันถูกกักอยู่ใน ค่ายกลจนสูญสิ้นเรี่ยวแรงจึงออกไปเข่นฆ่าพวกมันให้สิ้นซาก” อั้งเง็กเทียน รับฟังพลางผงกศรีษะกล่าวว่า “ขอให้เรื่องราวเป็นดั่งที่โง้วเฮียคาดคำนวณ เถิด เราสังหรณ์ใจว่าสตรีอาภรณ์ดำนางนั้นมิรวบรัดธรรมดา” กล่าวถึงตอนนี้ กลับได้ยินเสียงหัวร่อดังมาจากเบื้องหน้าเก๋งน้อย ทุกผู้คนในเก๋งน้อยหันหน้า มองออกไปจากนั้นทุกผู้คนต่างตื่นตระหนกจนใจสั่นสะท้าน โง้วเล่าท้งถึงกับ ร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยความแตกตื่นที่แท้ ด้านหน้าเก๋งน้อยห่างไป ประมาณยี่สิบก้าวกลับยืนไว้ด้วยสตรีสวมใส่อาภรณ์แพรสีดำ จอมมารหน้า เหี้ยมกิมล้อ โลกบาลหัวเหล็กจ้อเซ่งคุน และ ปีศาจทวงชีวิตกุ้ยกีจื้อ  สตรี อาภรณ์แพรดำนั้นพลันกล่าวกับอั้งเง็กเทียนว่า “อั้งเง็กเทียน เอยครานี้นับว่า เป็นวันตายของท่านอย่างแน่นอนแล้ว หากท่านสำนึกตัวยินยอมเชือดคอฆ่า ตัวตายเราขอรับรองว่าจะให้บริวารที่เหลือของท่านตายอย่างสะดวกดาย” อั้ง เง็กเทียนได้ยินนางกล่าวเช่นนั้นกลับมิมีโทสะปากตอบกลับไปว่า “หากเรา คาดเดาไม่ผิดท่านคงจะเป็นรองประมุขของนิกายบุปผาดำแล้ว ความรู้ด้าน ค่ายกลของท่านนั้นนับเป็นที่เลื่อมใสของเรานัก แต่หากคิดฆ่าเราเกรงว่ายัง ทำไม่ได้” ยามนั้นสตรีอาภรณ์แพรดำพลันจ้องมองเข้าไปในดวงตาอั้งเง็ก เทียนปากกล่าวว่า “อั้งเง็กเทียน ครั้งกระโน้นหากมิใช่เป็นท่านร่วมกรุ้มรุมทำ ร้ายท่านประมุขนิกายเราเกรงว่าอาศัยท่านยังมิอาจทำร้ายท่านประมุขได้แม้ แต่ขุมขน บัดนี้ถึงเวลาที่ท่านต้องรับกรรมที่ตนเองได้ก่อไว้แล้ว คราครั้งนี้เรา จะให้ทุกชีวิตในคฤหาสน์หมื่นกระบี่ของท่านตายโดยไร้ที่กลบฝัง” พูดจบนาง พลันออกคำสั่ง “กุ้ยกีจื้อ จ้อเซ่งคุน พวกเจ้าเข้าไปเข่นฆ่าบ่าวใช้ทางเบื้อง หน้าให้กับเรา” กุ้ยกีจื้อและจ้อเซ่งคุนได้ยินนางออกคำสั่งเช่นนั้นรีบกล่าว ว่า“บริวารรับคำสั่งรองประมุข”สิ้นเสียงทั้งสองพุ่งกายเข้าไปยังบรรดาบ่าวใช้ ที่ยืนล้อมรอบเก๋งน้อยทันที อั้งเง็กเทียนเห็นพวกมันทั้งสองบุกเข้ามารีบ เรียก งักอุ้ย เฮ็กจุ้ย “พวกเจ้าออกไปรับมือศัตรู” งักอุ้ย เฮ็กจุ้ยรีบรับคำดา หน้าออกไปรับมือ โลกบาลหัวเหล็กและปีศาจทวงชีวิตทันที ขณะที่โลกบาล หัวเหล็กและปีศาจทวงชีวิตต่างประหัตประหารฆ่าบ่าวใช้ของคฤหาสน์หมื่น กระบี่อยู่นั้นพลันเห็นงักอุ้ย เฮ็กจุ้ยพุ่งกายมาด้วยความเร็วดุจดาวตกพวกมัน มิกล้าประมาทต่างแยกย้ายกันรับมือทั้งสองกลายเป็นสภาพสู้กันตัวต่อตัว งักอุ้ยนั้นต่อสู้กับโลกบาลหัวเหล็ก ส่วนเฮ้กจุ้ยนั้นต่อสู้กับปีศาจทวงชีวิต ยาม นี้บรรดาบ่าวใช้ของคฤหาสน์หมื่นกระบี่ต่างหมดสิ้นเรี่ยวแรงมิอาจร่วมต่อสู้สืบ ต่อเพียงอาศัยพลังใจยืนหยัดประคองตนมิให้ล้มลงไปต่างพากันยืนราย ล้อมอยู่รอบเก๋งน้อยด้วยสภาพอ่อนแรงยิ่ง ทั้งนี้เนื่องเพราะพวกมันต่างใช้ สามต้านรับหนึ่งตั้งแต่ต่อสู้กับบริวารนิกายบุปผาดำในคราแรก ในจำนวนนี้มี บ้างบาดเจ็บล้มตายลงไปแล้วบ้างบาดเจ็บสาหัสกลับหลงเหลือมิถึงสิบสอง คน อั้งเง็กเทียนเหลียวมองดูบ่าวใช้ทั้งหมดพลันทอดถอนใจ หันมามองเตีย ฮุ้นน้ำว่าแล้วกล่าวว่า “บ่าวใช้พวกนี้ต่างรับใช้ติดตามเรามาเนิ่นนานปี คิดมิถึง วันนี้เรากลับต้องทนดูพวกมันตกตายไปต่อหน้าต่อตา ตอนนี้ท่านรีบไปจากที่ นี่เสียเถอะ หากเราสามารถรอดพ้นจากเคราะห์กรรมครั้งนี้ย่อมต้องขึ้นเขาไท้ ซัวไปพบท่าน” กล่าวจบหันไปสั่งอื้อจงก้วงว่า “เจ้าคุ้มครองเตียเฮียกลับเขา ไท้ซัวไป จากนั้นให้ไปสมทบกับเง็กยี้บนเสียวลิ้มยี่” เตียฮุ้นน้ำมิรอให้อั้งเง็ก เทียนกล่าวจบพลันตัดบทด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า “อั้งเฮียกล่าวเช่นนี้ แสดงว่าดูถูกความตั้งใจของเราแล้ว คราครั้งนี้เมื่อเราตกลงใจรั้งอยู่ที่นี่ไหน เลยปลีกตัวหลบหนีไปเพียงลำพังได้ อย่าว่าแต่ยังมิทราบเป็นผู้ใดแพ้ผู้ใด ชนะ เราไหนเลยจะทิ้งท่านให้รับมือศัตรูเพียงลำพัง” อั้งเง็กเทียนได้ยินมัน กล่าวเช่นนี้ในใจสำนึกตื้นตันต่อน้ำมิตรไมตรีของเตียฮุ้นน้ำยิ่งนักแต่สภาพ ของเตียฮุ้นน้ำตอนนี้นั้นบาดเจ็บสาหัสมิอาจรับมือศัตรูได้ อั้งเง็กเทียนเพียง เกรงว่าหากมันรั้งอยู่อาจประสบเคราะห์ภัยยากหลีกเลี่ยงเมื่อมันกล่าวเช่นนั้น ถึงแม้ในใจจะสำนึกตื้นตันแต่กลับเป็นห่วงต่อความปลอดภัยของเตียฮุ้นน้ำ อย่างยิ่ง ยามนั้นเห็นจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อพลันทะยานกายเข้ามาเพื่อเข่น ฆ่าบ่าวใช้ของคฤหาสน์หมื่นกระบี่ ขณะห่างจากเก๋งน้อยประมาณเจ็ดก้าว อื้อ จงก้วงมิรอให้ประมุขคฤหาสน์ออกคำสั่งร่างพุ่งออกไปพร้อมฟาดออกหนึ่งฝ่า มือพลังครานี้กราดเกรี้ยวรุนแรงยิ่งเห็นเสื้อผ้าของจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อ พัดกระพือตามแรงฝ่ามือแต่ร่างกายของมันกลับมิเป็นไรที่แท้มันถึงกับใช้ ร่างเลือดเนื้อต้านรับฝ่ามือของอื้อจงก้วงได้ราวกับฝ่ามือนี้มิได้ระคายมันแม้ เพียงขุมขน อื้อจงก้วงเห็นดังนั้นงงงันวูบยามนั้นหมัดตรงของจอมมารหน้า เหี้ยมก็ถูกเหวี่ยงออกมาแล้ว ได้ยินมันกล่าวด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมว่า“เจ้า ไปตายเถอะ”ซึ่งความจริงความร้ายกาจของจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้ออยู่ที่ เคล็ด รุนแรง แม่นยำ และรวดเร็ว เพียงสามคำซึ่งเป็นพื้นฐานของวิชาบู๊ ผู้ฝึก วิชาบู๊ต่างยึดถือเคล็ดทั้งสามนี้ไปสู่การฝึกวิชาฝีมือแขนงต่างๆ แต่ใน ทางกลับกันจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อกลับฝึกฝีมืออยู่ที่พื้นฐานเคล็ดทั้งสาม ขอเพียงแตกฉานเคล็ดความสามคำนี้วิชาฝีมืออื่นๆย่อมมิจำเป็น และนี่ก็คือ ความน่ากลัวของมันท่านต่อยมันมันมิเป็นไรแต่หากท่านถูกมันต่อยครั้งนึง เกรงว่าต้องกลับบ้านเก่าไปในบันดล พลังหมัดครานี้ของจอมมารหน้าเหี้ยม กิมล้อนับว่าน่าแตกตื่นเกินไปจริงๆหมัดตรงเข้าไปที่ทรวงอกของอื้อจงก้วง ยามนั้นเป็นเวลาที่ร่างของอื้อจงก้วงพุ่งเข้ามาพอดีราวกับยื่นหน้าอกเสนอให้ ฝ่ายตรงข้าม อื้อจงก้วงพลันสูดลมหายใจยุบทรวงอกและเบี่ยงร่างหลบเห็น ร่างของอื้อจงก้วงที่พุ่งมาดุจดาวตกพลันเปลี่ยนเป็นหมุนควงหลบรอดจากจุด ชีวิตอย่างรวดเร็ว แต่กระนั้นแขนของมันก็ถูกหมัดของจอมมารหน้าเหี้ยม หวดเข้าไปเต็มๆร่างลอยขว้างดุจธนูหลุดจากแหล่งตกลงบนพื้นห่างจากเก๋ง น้อยห้าวา ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพียงชั่วกระพริบตาเท่านั้นบรรดาบ่าวใช้คฤหาสน์ หมื่นกระบี่ทั้งหมดต่างแตกตื่นตะลึงลาน เห็นร่างของอื้อจงก้วงขยับเคลื่อน ไหวหมายใช้แขนขวาเพียงข้างเดียวพยายามดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นแต่ไม่สามารถ ลุกขึ้นมา ได้แต่ล้มลงไปอีกครา นับว่ามันมีปฎิกริยาตอบโต้รวดเร็วยิ่งมิเช่น นั้นมันคงโดนหมัดตรงกระแทกทะลุทรวงอกจบชีวิตไปแล้ว แม้กระนั้น กระดูกแขนซ้ายข้างนั้นของมันกลับถูกพลังหมัดกระแทกจนหักสะบั้น อวัยวะ ภายในบอบช้ำมิอาจลุกขึ้นมาได้อีก ยามนั้นพลันมีเงาร่างสายหนึ่ง ทะยานออกมาจากเก๋งน้อยด้วยความเร็วสุดคาดคิดพร้อมพลังกระบี่แหวกฝ่า อากาศดังสนั่นเห็นเงาร่างนั้นมีสีขาวตลอดทั้งร่างกลับเป็นประมุขคฤหาสน์ หมื่นกระบี่ อั้งเง็กเทียน! จากคุณ : สายฝน (บุปผาปลายกระบี่) - [ 30 ม.ค. 52 18:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นร่างท่านพุ่งตรงออกมาคมกระบี่แหวกฝ่าอากาศดังสะเทือนเลื่อนลั่น ขณะ ที่กระบี่อยู่ห่างจากร่างจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อประมาณสามวา พลังกระบี่ กลับแหวกฝ่าอากาศกรีดผิวหนังส่วนหน้าอกของจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อ เป็นบาดแผลโลหิตสายหนึ่งขึ้น จอมมารหน้าเหี้ยมรู้สึกถึงพลังกระบี่ที่รุนแรง ถึงขีดสุดของอั้งเง็กเทียน ในใจสั่นสะท้านแต่มิแตกตื่นรีบผลักฝ่ามือออก หวังกระแทกพลังกระบี่ของฝ่ายตรงข้ามให้แตกออก ขณะนั้นอั้งเง็กเทียน พลันหมุนควงกระบี่เป็นวงปรากฎพลังสายหนึ่งปะทะกับสภาวะหมัดของจอม มารหน้าเหี้ยม ขณะนั้นเรื่องพิสดารพลันบังเกิดเห็นจอมมารหน้าเหี้ยมกลับ ร่างโงนเงนเสียหลักถอยกายไปสาม สี่ ห้าก้าว อ้าปากกระอักโลหิตออกมา หนึ่งคำจากนั้นกลับเห็นมันยกมือขึ้นปาดเช็ดโลหิตบนมุมปากแล้วแสยะยิ้ม กล่าวว่า “อั้งเง็กเทียนมิเสียทีที่ชนชาวนักเลงล้วนนับถือเลื่อมใสท่าน บัดนี้ แม้แต่เราก็เริ่มนับถือท่านบ้างแล้ว”หยุดเล็กน้อยแล้วเห็นมันหอบหายใจ กล่าวต่อว่า “แต่กระนั้นวันนี้จะอย่างไรท่านก็มิอาจหลีกหนีจากความตาย พ้น” อั้งเง็กเทียนเห็นมันโดนพลังกระบี่ไร้สภาพของตนทำร้ายกลับยังกล่าว วาจาได้พลังคุ้มครองกายของจอมมารหน้าเหี้ยมนับเป็นที่น่าแตกตื่นตระหนก นัก ที่แท้ขณะที่จอมมารหน้าเหี้ยมกราดฝาดฝ่ามือออกมาอั้งเง็กเทียนพลัน ใช้กระบี่ควงเป็นวงสลายพลังฝ่ามือของจอมมารหน้าเหี้ยมพร้อมทั้งใช้พลัง กระบี่ไร้สภาพกระแทกอวัยวะภายในของมัน ซึ่งความจริงพลังกระบี่ครั้งนี้ได้ รวบรวมกำลังตลอดทั้งร่างอีกทั้งอาศัยสภาวะพุ่งกายเพิ่มพลังเข้าไปในกระบี่ ทุกประการอั้งเง็กเทียนล้วนคำนวณเป็นมั่นเหมาะหวังปลิดปลงจอมมารหน้า เหี้ยมด้วยความรวดเร็ดเพื่อลดทอนขุมกำลังศัตรู แต่มิคาดคิดว่าจอมมารหน้า เหี้ยมเพียงแค่ได้รับบาดเจ็บภายในเท่านั้น ยามนั้นที่ข้างกายอั้งเง็กเทียน พลันเพิ่มบุคคลขึ้นมาอีกคนหนึ่งย่อมเป็นโง้วเล่าท้งแล้ว ยามนั้นโง้วเล่าท้ง กล่าวว่า “เฮอะๆ เจ้าบาดเจ็บบอบช้ำภายในแล้วยังมิสำนึก กลับกล่าววาจา อวดโอ่ลำพองอันใด”ขาดคำพุ่งร่างเข้าหาจอมมารหน้าเหี้ยมกิมล้อทันที พร้อมฝาดฝ่ามือขวาออกมาด้วยพลังสิบสองส่วนพลางกล่าวว่า “ลองรับฝ่า มือดาราเกลื่อนฟ้าของเราดู” ในใจของโง้วเล่าท้งตอนนี้ย่อมทราบดีว่ากำลัง ของฝ่ายตนนั้นมิอาจรับมือศัตรูได้บัดนี้เห็นจอมมารหน้าเหี้ยมบาดเจ็บบอบช้ำ ภายในไหนเลยจะปล่อยโอกาสริดรอนกำลังสำคัญของศัตรู มันย่อมทราบดี ว่าอั้งเง็กเทียนต้องมิฉวยโอกาสซ้ำเติมยามที่จอมมารหน้าหี้ยมโคจรพลัง รักษาบาดเจ็บ แต่ก็มิอาจปล่อยโอกาสให้จอมมารหน้าเหี้ยมฟื้นฟูเรี่ยวแรง ขึ้นมาอีก มันจึงจำเป็นต้องลงมือด้วยตนเอง ยามนั้นพลันมีเสียงสตรีดังขึ้น เบื้องหน้าจอมมารหน้าเหี้ยมกลับเป็นรองประมุขนิกายบุปผาดำเห็นเงาร่าง ของนางพลันปรากฏขึ้นมาดั่งภูตพราย เห็นนางสะบัดแขนเสื้อออกวูบหนึ่ง พร้อมทั้งกล่าวว่า “โง้วเล่าท้ง เจ้ายังกลอกกลิ้งมิเปลี่ยนแปลง” พร้อมแขน เสื้อที่สะบัดกลับสลายพลังฝ่ามือของโง้วเล่าท้งไปหมดสิ้น โง้วเล่าท้งในใจ ครุ่นคิดขึ้น “หากมิรีบฉวยโอกาสนี้กำจัดนางเกรงว่าเมื่อบริวารนิกายอสูรบุก เข้ามาจะมิมีโอกาสแล้ว” ในใจครุ่นคิดปากกล่าวว่า “มาได้ประเสริฐเราพาน ส่งเจ้าไปลงนรกก่อน” สองมือไขว้สลับฝาดออกอีกสามฝ่ามือความรวดเร็ว ของทั้งสามฝ่ามือนี้ล้วนหลอมกลืนกันหมดสิ้นดังราวกับฝาดออกเพียงหนึ่งฝ่า มือ สตรีอาภรณ์ดำนางนั้นเห็นพลังฝ่ามือของโง้วเล่าท้งกราดฝาดมาอย่างดุ ดันกลับถลันร่างเข้าไปท่ามกลางเงาฝ่ามือ ยามนั้นมือซ้ายของนางพลัน ปรากฏออกมาจากอาภรณ์ปาดออกเป็นวงเข้าปะทะกับฝ่ามือดาราเกลื่อนฟ้า ของโง้วเล่าท้ง กล่าวไปน่าประหลาดนัก พลังฝ่ามือที่ราวกับจะทำลายทุกสรร สิ่งของโง้วเล่าท้งเมื่อปะทะกับฝ่ามือของนางกลับสูญสลายหายไปโดยไร้ ร่องรอย โง้วเล่าท้งในใจเต็มไปด้วยความแตกตื่นตระหนกแต่มันมิทันมีเวลา ขบคิดใดใด ในใจมันตอนนี้เพียงต้องการสังหารรองประมุขนิกายบุปผาดำ นางนี้เท่านั้น ยามนั้นโง้วเล่าท้งพลันสลับท้าวอย่างรวดเร็ว รวดเร็วจนมิอาจ บรรยายเป็นถ้อยร้อยวาจา ได้เพียงแต่กล่าวว่าหากทว่าตอนนี้บรรดาชนชาว นักเลงที่พากันเรียกตนเองเป็น ไล่ลมอันใด คว้าเงาผีสางกระไรนั่นมาเห็น จะ ทราบว่ากระไรเรียกว่า“รวดเร็ว”จนมิอาจสัมผัสแม้เงา ความเร็วสุดคาดคิดนั้น กลับทำให้ร่างของโง้วเล่าท้งกลับแยกออกเป็นสามร่าง ร่างต่างๆที่แยกออก ย่อมมาจากความรวดเร็วจนทำให้เกิดภาพติดตาอยู่บริเวณหางตามิอาจ จำแนกว่าร่างใดจริงร่างใดเท็จ ยามนั้นสิ่งนี่น่าแตกตื่นพรั่นพรึงพลันปรากฏ แก่สายตาเห็นสตรีอาภรณ์ดำพลันสลับท้าวก้าวออกเช่นเดียวกันกับโง้วเล่า ท้งโดยมิผิดเพี้ยน เพียงแต่เงาร่างของนางกลับแยกออกมาถึงห้าร่าง!`` โง้ว เล่าท้งเห็นดังนั้นในใจแตกตื่นจนขวัญหนีดีฝ่อท่าร่างย้ายนภาเป็นวิชาฝีมือ ของตนแต่กลับถูกสตรีเบื้องหน้าใช้ออกมิหนำซ้ำยังสูงล้ำถึงขั้นสูงสุดอีก ด้วย ยามนั้นโง้วเล่าท้งพลันสูดลมหายใจรีบข่มกลั้นอาการแตกตื่นอย่างรวด เร็ว เท้าของมันยังคงเคลื่อนไหวด้วยความเร็วดุจเดิมแต่ฝ่ามือได้ฝาดออกไป แล้วถึงสิบเจ็บครั้ง สตรีอาภรณ์ดำพลันกระโดดลอยตัวขึ้นเหนือ พึ้นชายอาภรณ์พริ้วปลิวไสวหลบหลีกจากฝ่ามือทั้งสิบหกฝ่ามือ ยามนั้นฝ่า มือที่สิบเจ็ดของโง้วเล่าท้งซึ่งรวมพลังตลอดทั้งร่างได้ผลักออกมาแล้ว เงา ร่างสามสายของโง้วเล่าท้งพลันกลับกลายหลงเหลือเพียงร่างเดียวพร้อมๆกับ ฝ่ามือที่ฝาดออกมา ความรุนแรงของฝ่ามือนี้มิต้องบรรยายกระไรอีก ทั้ง สภาวะ ท่วงท่า และความเร็วต่างถูกดึงออกมาใช้ถึงขีดสุด ขณะนั้นเป็นเวลา ที่ร่างของสตรีอาภรณ์ดำตกลงมาแต่ขณะที่เท้ายังไม่ถึงพื้นพลังยังไม่สิ้นสุด เห็นนางใช้สุดปลายของเท้าแตะลงบนพื้นเพียงวูบเดียวร่างกลับทะยานขึ้นมา บนฝ่ามือของโง้วเล่าท้ง พร้อมทั้งฝาดฝ่ามือลงมากลางขม่อมของโง้วเล่าท้ง ทันที ยามนั้นนางพลันกล่าวว่า “ดาราเกลื่อนฟ้าและท่าร่างย้ายนภาของเจ้า ยังมิเทียบเทียมเราเมื่อครั้งกระโน้น ยังอาศัยกระไรมารับมือเรา โง้วเล่าท้ง เอยโง้วเล่าท้ง เจ้ายังโง่งมงายดุจเดิมจริงๆ” ขณะฝ่ามือของนางห่างจากโง้ว เล่าท้งเพียงวาเดียว พลันได้ยินอั้งเง็กเทียนร้องก้องเสียงถึงคนถึงพลังกระบี่ แหวกมาจากระยะไกลพุ่งเข้าใส่สตรีอาภรณ์ดำ พลังฝ่ามือของนางฝาดยังมิ ถึงศรีษะโง้วเล่าท้งก็เผชิญพลังกระบี่คุกคามมาประชิดกาย นางพลันยืด ร่างออกพร้อมฝาดมือขวาออกไปปะทะพลังกระบี่ของอั้งเง็กเทียน ปลายเท้า เตะเข้าที่ทรวงอกโง้วเล่าท้งใช้แรงดีดจากท่าเท้าลอยตัวถอยกลับไป โง้วเล่า ท้งโดนนางเตะหนึ่งเท้ากลับมิสามารถปิดป้องต้านทานเนื่องจากฝ่ามือที่ใช้ ครั้งสุดท้ายได้ใช้กำลังไปหมดสิ้น  ร่างกระเด็นไปทิศทางเดียวกับที่อั้งเง็ก เทียนทะยานเข้ามา ทั้งหมดนี้ยามบรรยายแม้ยืดยาวแต่กลับเกิดขึ้นเพียงชั่ว พริบตาเท่านั้น อั้งเง็กเทียนรับร่างโง้วเล่าท้งที่ถูกเตะออกมา พลางประคอ งโง้วเล่าท้งลงที่พื้นเห็นมันหลงเหลือลมหายใจรวยริน สองตาขุ่นมัวไร้ ประกายกำลังภายในล้วนแตกซ่าน แต่ยามนั้นมันพลันลืมตาหันหน้ามองไป ทางสตรีอาภรณ์ดำด้วยแววตาเดือดดาลคลั่งแค้นถึงขีดสุดพร้อมทั้งกล่าว ว่า “เจ้า ที่แท้เป็น.. เจ้าเป็นผู้ที่ทำลายค่ายกลเบญจดาราและพามันออกมา จากหุบเหวฝังมังกร นับว่าหอดาราราย ล้วมล่มสลายเพราะ .เจ้าแล้ว”ร่าง พลันสั่นสะท้านลมหายใจติดขัด มันพลันบีบมืออั้งเง็กเทียนแล้วกล่าวคำพูด สุดท้ายว่า “นาง..นางคือ ฮุยจุ้ยกี”กล่าวจบร่างกระตุกลมหายใจขาดห้วงจบ ชีวิตไป อั้งเง็กเทียนตอนแรกเซื่องซึมตะลึงลาน แต่พอได้ยินโง้วเล่าท้ง กล่าวร่างกายพลันสั่นสะท้านเบือนหน้ามองไปทางสตรีอาภรณ์ดำ กล่าวด้วย น้ำเสียงเคียดแค้นอาฆาตอย่างที่มิเคยเป็นมาก่อน “ฮุยจุ้ยกี ที่แท้เป็นท่าน ผู้ คนในหอดารารายล้วนถูกท่านเข่นฆ่าหมดสิ้นแล้วไม่เว้นแม้แต่โง้วเล่าท้ง ที่ เป็นซือตี๋ร่วมสำนักของท่าน” สตรีอาภรณ์ดำกลับจ้องมองหน้าอั้งเง็กเทียน กล่าวด้วยน้ำเสียงหยาดเยิ้มที่แฝงความอำมหิตว่า “หากมันยอมสยบต่อ นิกายเราตั้งแต่แรก เราย่อมมิถึงกับจัดการมันเช่นนี้ แต่เสียดายมันหลงโง่งม งายมิรู้สำนึกเฉกเช่นเดียวกับ”นางพลันจ้องเข้าไปในดวงตาของอั้งเง็กเทียน แล้วกล่าวอย่างแช่มช้าว่า “ภรรยาท่าน!” ที่แท้นางกลับเป็นตั้วซือเจ๊ของหอ ดารารายซึ่งเป็นค่ายสำนักลึกลับที่สุดของวงนักเลง มิหนำซ้ำยังเป็นผู้ที่ทำ ร้าย อั้งเง็กกุนซึ่งเป็นซือม่วยนางและยังเป็นภรรยาของอั้งเง็กเทียน  ซึ่งหอ ดารารายนั้นแม้เรียกว่าหอแต่ความเป็นจริงกลับเป็นสำนัก สำนักหนึ่งและเป็น สำนักที่มีประวัติความเป็นมาลึกลับที่สุดในวงนักเลง มีเพียงบุคคลไม่กี่คน เท่านั้นที่รับรู้ถึงการคงอยู่ของหอดาราราย อั้งเง็กกุนและโง้วเล่าท้ง ต่างก็ เป็นศิษย์ของหอดารารายเช่นกันเรื่องราวความแค้นของทั้งสาม และการล่ม สลายของหอดารารายนับเป็นปริศนาลึกลับของวงนักเลงตั้งแต่สิบเอ็ดปีก่อน ยามนั้นอั้งเง็กเทียนพลันกล่าวว่า “คิดมิถึงท่านถึงกับเข้าร่วมนิกายบุปผาดำ มิ หนำซ้ำยังเป็นรองประมุขของนิกายอสูร ครั้งนี้นับว่าฟ้าส่งเสริมเราให้ล้าง แค้นแทนภรรยาที่ล่วงลับ” สตรีอาภรณ์ดำซึ่งก็คือฮุยจุ้ยกีกล่าวว่า “ได้ฟังมา นานว่าเพลงกระบี่เหนือโลกีย์ของประมุขคฤหาสน์หมื่นกระบี่สูงเยี่ยมเทียบ เทียมเทพยดา จนชนชาวนักเลงล้วนเทิดทูนท่านเป็นเทพกระบี่ วันนี้เราจะขอ รับทราบเพลงกระบี่สุดสูงของท่านพร้อมทั้งรับเอาชีวิตของท่านไปพร้อมๆ กัน” อังเง็กเทียนฟังนางกล่าวจบร่างกลับยืนขึ้นเดินก้าวออกมาช้าช้า ตลอด ทั้งร่างของท่านเต็มเปี่ยมไปด้วยบารมีอำนาจของเทพกระบี่ แววตาที่เดือด ดาลคลั่งแค้นถึงที่สุดพลันสลายไปช้าๆที่ปรากฏขึ้นแทนที่คือความเจิดจรัส มือขวาของท่านยกกระบี่ขึ้นชี้ไปที่เบื้องหน้า ปากกล่าวว่า “ฮุยจุ้ยกี วันนี้หาก มิใช่ท่านตายก็เป็นเราสิ้น” จากคุณ : สายฝน (บุปผาปลายกระบี่) - [ 30 ม.ค. 52 18:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฮุ้ยจุ้ยกีตั้งแต่เห็นอั้งเง็กเทียนยืนขึ้นก็ลอบผนึกกำลังตลอดทั้งร่างขึ้น ยามนี้ ได้ยินอั้งเง็กเทียนกล่าววาจากลับมิรอให้อั้งเง็กเทียนกล่าวจบร่างพลันสลับ ท้าวก้าวออกเกิดเงามายาหลอนตาแบ่งร่างออกเป็นห้าสายพุ่งเข้าหาอั้งเง็ก เทียนทันที ฝ่ามือทั้งสองของนางสลับกราดออกกลับเป็นวิชาฝ่ามือดารา เกลื่อนฟ้า แต่กลับหนักหน่วงดุดันยิ่งกว่าโง้วเล่าท้งถึงสามเท่า เงาฝ่ามือพร่า พรายเต็มฟ้าหนักหน่วงดุดันดุจขุนเขาถล่มโถมเข้าหาอั้งเง็กเทียนอย่างรวด เร็ว ยามนั้นอั้งเง็กเทียนพลันพุ่งเข้าไปในเงาฝ่ามืออาศัยพลังการพุ่งตัวแทน การหลบเลี่ยงเสริมพลังสภาวะให้กับท่ากระบี่ เงาฝ่ามือเต็มฟ้ากดทับลงมา ใกล้จะถึงร่างของอั้งเง็กเทียน ยามนั้นเป็นเวลาที่อั้งเง็กเทียนแทงกระบี่ออก ไป กระบี่ที่แทงออกกลับไร้การแปรเปลี่ยนใดใดทั้งสิ้น อีกทั้งยังไม่มีการ พลิกแพลงอันใด เพียงแต่รวดเร็ว รวดเร็วจนมิอาจขบคิดคำนวณ  กระบี่แทง เข้าไปที่เงาร่างหนึ่งในห้าสาย กลับได้ยินเสียงกล่าวของฮุยจุ้ยกีดังว่า “กระบี่ ที่รวดเร็วนัก” จากนั้นเงาร่างห้าสายของนางกลับหลงเหลือเพียงร่างเดียวกลับ เป็นจุดที่อั้งเง็กเทียนแทงกระบี่เข้าไป ฝ่ามือซ้ายของฮุยจุ้ยกีฝาดออกปะทะ กับคมกระบี่ที่แหวกฝ่าอากาศมา  เสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่นพร้อมเสียงตะ หวาดของอั้งเง็กเทียน “รับกระบวนท่า”สิ้นเสียงปรากฏเงากระบี่พร่าพรายเต็ม ฟ้า แทงเข้าไปยังร่างของฮุยจุ้ยกี นี่ก็คือเพลงกระบี่เหนือโลกีย์ นามว่าหมื่น กระบี่ทะลวงโลกีย์ ยามนั้นฮุยจุ้ยกีพลันถีบเท้าลงร่างทะยานขึ้นเหนือพื้นหลบ หลีกจากแหกระบี่ที่แทงเข้ามา สองมือควงเป็นวงกลางอากาศฝาดลงมายัง ศรีษะอั้งเง็กเทียน ทันใดนั้นเงากระบี่พร่าพรายของอั้งเง็กเทียนนั้นพลัน สลายหายไป ร่างอั้งเง็กเทียนหมุนเป็นวงกลมย้อนกลับมาแทงกระบี่ขึ้นปะ ทับกับฝ่ามือของฮุยจุ้ยกี  ซึ่งการพลิกแพลงแปรเปลี่ยนจากตรงดิ่งเป็นพุ่งขึ้น ของอั้งเง็กเทียนนี้รวดเร็วถึงที่สุด ซึ่งอันที่จริงยามที่กระบวนท่าหมื่นกระบี่ ทะลวงโลกีย์พุ่งถึงที่สุดนั้นย่อมมิอาจรั้งกระบวนท่ากลับมารับฝ่ามือของฮุย จุ้ยกีที่ฟาดลงมาได้ทัน อั้งเง็กเทียนจึงอาศัยการหมุนร่างเป็นวงกลมเพื่อ สลายพลังกระบี่ที่พุ่งไปเบื้องหน้าและหมุนกลับมาเปลี่ยนเป็นแทงขึ้นยังเบื้อง บน พริบตาเดียวแทงออกถึงสามสิบเจ็ดกระบี่ ทันใดนั้นฝ่ามือที่ฝาดลงมา ของฮุยจุ้ยกีพลันกระจายออกปะทะกับคมกระบี่ของอั้งเง็กเทียน ความเร็วฝ่า มือของฮุยจุ้ยกีนี้กลับมิได้ด้อยไปกว่ากระบี่ของอั้งเง็กเทียนเลยแม้แต่น้อย ยามนั้นเป็นเวลาที่กระบวนท่ากระบี่ที่สามสิบเจ็ดทะลวงขึ้นไปด้วยพลังถึงขีด สุด ฝ่ามือของฮุยจุ้ยกีพลันแปรเปลี่ยนเป็นดำทะมึนฝาดเข้าหาตัวกระบี่ เสียง ดังสะท้านกึกก้องกระจายไปทั่วบริเวณ กระบี่ที่แทงด้วยสภาวะรุนแรงถึงขีด สุดของอั้งเง็กเทียนกลับหักสะบั้นเป็นสองท่อน อั้งเง็กเทียนร่างสั่นสะท้าน โงนเงนถอยกายไปสามก้าว ใบหน้าของอั้งเง็กเทียนกลับกลายเป็นขาวซีด น่าหวาดหวั่น อั้งเง็กเทียนพลันกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้านว่า “ที่แท้เจ้าถึง กับฝึกปรือลมปราณมัชชุมารของจอมอสูรนั้น” ฮุยจุ้ยกีได้ยินอั้งเง็กเทียน กล่าววาจาในใจก็ลอบตื่นตระหนกพลังฝ่ามือของตนเองเมื่อสักครู่ใช้ในจังวะ เวลาที่อั้งเง็กเทียนแทงกระบี่ออกจนสุดหล้า และพลังลมปราณมัชชุมารของ ตนนั้นเพียงพอที่จะกระแทกอวัยวะภายในของอั้งเง็กเทียนให้แตกสลายได้ ชัดๆ  แต่อั้งเง็กเทียนกลับยังยืนหยัดกล่าววาจาอยู่ได้ ฮุ้ยจุ้ยกีกล่าวตอบ ว่า “เฮอะ หากเป็นลมปราณมัชชุมารของท่านประมุขเกรงว่าท่านยังมิอาจ ต้านรับได้หรอก” นางหยุดเล็กน้อยแล้วกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ว่า “เราเพียงฝึกได้สามส่วนของท่านผู้เฒ่าก็เพียงพอต่อการปลิดชีวิตท่าน” อั้งเง็กเทียนยามนี้ในใจครุ่นคิดขึ้น “อวัยวะภายในของเราตอนนี้ล้วนถูกลม ปราณของนางกระแทกทำร้ายบอบช้ำ พลังฝีมือนางถึงกับมิได้ด้อยไปกว่า ประมุขนิกายบุปผาดำเมื่อครั้งกระโน้นเลย หากวันนี้เรามิสามารถกำจัดนาง เกรงว่าภายภาคหน้าวงนักเลงต้องล่มสลายภายใต้เงื้อมมือนางปีศาจผู้นี้ แล้ว”อั้งเง็กเทียนในใจกำลังครุ่นคิดพลันได้ยินเสียงร้องของ งักอุ้ย เฮ็กจุ้ย ดังขึ้น ที่แท้ขณะนั้นงักอุ้ยเฮ็กจุ้ยได้เพลี่ยงพล้ำต่อ ปีศาจทวงชีวิต และ ยมบาลหัวเหล็กแล้ว อั้งเง็กเทียนเหลียวหน้าไปมองดูสองบ่าว เห็นงักอุ้ย ทรวงอกแหลกเละกลับถูกโลกบาลหัวเหล็กใช้ศรีษะกระแทกทรวงอกแหลก ละเอียดจบสิ้นชีวิตทันที ซึ่งความจริงพลังฝีมือของงักอุ้ยนั้นยังเป็นรอง ยมบาลหัวเหล็กอยู่ช่วงใหญ่อีกทั้งยังต่อสู้สืบต่อกันไปเวลานาน ทำให้เรี่ยว แรงเสื่อมสูญ เพียงอาศัยพลังใจยืนหยัดรับมือศัตรูเท่านั้น จนเมื่องักอุ้ยเห็น ท่านประมุขคฤหาสน์เพลี่ยงพล้ำจึงแตกตื่นตกใจทำให้เรี่ยวแรงที่หลงเหลือ เพียงน้อยนิดพลันเสื่อมสูญหมดสิ้นมิอาจรับการโจมตีของโลกบาลหัวเหล็ก เป็นเหตุให้จบชีวิตบ่าวชราของมันไป ส่วนเฮ็กจุ้ยเมื่อเห็นงักอุ้ยจบสิ้นชีวิตใน ใจเดือดดาลและเสียใจถึงขีดสุดมิทันได้ตั้งสติกลับมาก็โดนกงเล็บพราก วิญญาณของปีศาจทวงชีวิตปักเข้าไปในท้องน้อยกระชากอวัยวะภายในของ มันออกมาจบชีวิตไปอย่างน่าอเนจอนาถอีกผู้หนึ่ง อั้งเง็กเทียนเห็นบ่าวทาส ทั้งสองจบชีวิตไปเช่นนั้นในใจเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง อั้งเง็กเทียนพลัน จ้องมองฮุยจุ้ยกีด้วยแววตาเดือดดาลคลั่งแค้นกล่าวว่า “แม้วันนี้เราต้องตาย ก็ขอเอานางปีศาจเจ้าไปด้วย” กล่าวจบหยิบกระบี่หักครึ่งท่อนหมุนเป็นวง กลางอากาศทะยานเข้าหาฮุยจุ้ยกีอย่างเร่งร้อน ท่าร่างแม้มิได้รวดเร็วเช่นดั่ง ตอนแรกแต่กลับหนักหน่วงดุดันราวพสุธาถล่มพลังกระบี่ดุจขุนเขาทลาย ทะยานเข้าหาฮุยจุ้ยกีด้วยความกราดเกรี้ยวถึงขีดสุด ฮุยจุ้ยกีในใจแตกตื่นถึง ที่สุดมิคิดว่าอั้งเง็กเทียนยังสามารถต่อสู้สืบต่อได้อีก อีกทั้งพลังสภาวะท่า กระบี่กลับกราดเกรี้ยวดุดันยิ่งกว่าเดิมเสียอีก สองเท้าของฮุยจุ้ยกีสลับ เคลื่อนไหว ร่างพุ่งถอยไปด้านหลังพร้อมทั้งเตะใส่อั้งเง็กเทียนอีกสองเท้า ด้วยเพราะกระบี่ที่หักของอั้งเง็กเทียนเมื่อแทงออกไปถึงที่สุดคมกระบี่ยังมิ ถึงร่างฮุยจุ้ยกีกลับถูกเท้าทั้งสองเตะกราดมาสกัดท่ากระบี่ของตนเอง ยาม นั้นอั้งเง็กเทียนในใจครุ่นคิดขึ้นวูบหนึ่ง “วันนี้จะอย่างไรเรามิอาจหลีกเลี่ยง จากความตายพ้น ขอเพียงฆ่านางปีศาจนี้เซ่นสังเวยดวงวิญญาณฮูหยิน ปลอบประโลมแก่ผู้ที่ตายใต้เงื้อมมือนางแม้ว่าเราต้องตายใยต้องพรั่นพรึง” ความคิดเกิดขึ้นเพียงชั่ววูบมือขวาที่กุมกระบี่อยู่พลันหลุดออกจากมือ ฮุยจุ้ย กีเห็นอั้งเง็กเทียนปล่อยกระบี่หลุดจากมือในใจลอบปิติยินดียิ่ง คาดคิดว่า พลังภายในของอั้งเง้กเทียนล้วนแตกสลายแล้ว แม้กระบี่ยังมิอาจกุมมั่น ทัน ใดนั้นเองอั้งเง็กเทียนพลันใช้สุดยอดวิทยายุทธ์ของตนที่เรียกว่า เงากระบี่ คลุมโลกีย์ มือขวาปล่อยด้ามกระบี่ มือซ้ายกลับดีดดัชนีเข้าที่โกร่งกระบี่ เสียงดังกังวานสะท้านเข้าแก้วหูทุกผู้คน กระบี่ครึ่งท่องพลันแตกกระจายเป็น ชิ้นเล็กชิ้นน้อย ขณะนั้นมือขวาหมุนเป็นวงผลักกระแทกซากเศษกระบี่เข้าไป ยังร่างของฮุยจุ้ยกี เศยกระบี่แต่ละชิ้นล้วนเต็มแน่นไปด้วยกำลังภายในของ อั้งเง็กเทียนที่จับอัดเข้าไป ความกราดเกรี้ยว รุนแรงของกระบวนท่าราว กระบี่นับร้อยเล่มโถมแทงกระหน่ำเข้าไปยังเป้าหมายเดียวกัน ฮุยจุ้ยกีแตก ตื่นจนขวัญหนีดีฝ่อรีบเรียกสติกลับคืนมา ยามนั้นนางพลันสลัดเสื้อคลุมแพร ที่ปิดร่างท่อนบนออกมา ผนึกกำลังภายในทั้งหมดอัดเข้าสู่ผืนผ้าแพร ยาม นั้นเห็นผ้าแพรโปร่งพองกางออกม้วนรับเศษกระบี่ทั้งหมดของอั้งเง็กเทียน ฝ่ามือทั้งสองของฮุยจุ้ยกีรั้งขึ้นเงาสีดำทะมึนปรากฏอยู่กลางฝ่ามือ กราด ฝาดออกตามไปอีกสามฝ่ามือ คมของเศษกระบี่กราดเกรี้ยวรุนแรงถึงขีดสุด เมื่อพุ่งมาปะทะกับผืนผ้าแพรเสียงดังสะท้านกึกก้องกระจายไปรอบๆ เศษ กระบี่ล้วนแตกกระจายตกหล่นลงบนพื้น ผ้าแพรขาดรุ่งริ่งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปลิวกระจายตามสายลม ยามนั้นฮุยจุ้ยกีพลันกระอักโลหิตออกมาใบหน้า ขาวซีด ร่างล้มระทวยลงบนพื้น เห็นบนไหล่ซ้ายของนางกลับปักไว้ด้วยเศษ กระบี่ของอั้งเง็กเทียนจมลึกเข้าไปมิดด้าม ที่แท้ทั้งทั้งสองต่างประลองกำลัง ภายในชั่วชีวิตของตน ผลปรากฎว่าอั้งเง็กเทียนยังสูงล้ำกว่านางขั้นนึง อั้งเง็ก เทียนใช้กำลังภายในที่หลงเหลืออยู่มิคำนึงถึงอาการบาดเจ็บอบช้ำใดใด สลายพลังคุ้มครองกายอัดกำลังภายในทั้งหมดเข้าไปในตัวกระบี่ที่แตก กระจายเพื่อมุ่งปลิดชีวิตของฮุยจุ้ยกี ส่วนฮุยจุ้ยกีนั้นแม้ว่าจะใช้ผ้าแพรอัด กำลังภายในไปรับกระบี่ก็ยังมิสามารถปิดป้องเศษกระบี่อั้งเง็กเทียนรวบรวม พลังทั้งหมดปล่อยออกมาได้หมดสิ้น  ยามนั้นนางกลับพลันหัวร่อด้วยน้ำ เสียงสั่นสะท้าน “อั้งเง็กเทียน พลังฝีมือของท่านนับว่าคู่ควรแก่ คำ “เทพกระบี่” อย่างแท้จริง ถึงกลับสามารถทำร้ายเราบอบช้ำสาหัสถึง เพียงนี้ได้” นางหยุดหอบหายใจแล้วกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงหยาดเยิ้มที่สุด แสนอำมหิตว่า “แต่นับจากบัดนี้วงนักเลงจะไม่มีเทพกระบี่อั้งเง็กเทียนท่าน อีกต่อไป!” จากคุณ : สายฝน (บุปผาปลายกระบี่) - [ 30 ม.ค. 52 18:17:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อั้งเง็กเทียนได้ยินนางกล่าวคำพูดทุกถ้อยคำร่างกลับยืนนิ่งแข็ง ทื่อ มิได้โต้ตอบ ลมหายใจแผ่วบางเบารวยริน นัยน์ตาแตกซ่านหม่นหมองไร้ ประกาย ริมฝีปากมีเลือดซึมออกมามิหยุด ยามนั้นอั้งเง็กเทียนพลันกล่าวขึ้น ว่า “เราเพียงคิดบอกท่านว่า ผู้ที่คู่ควรรับคำเทพเจ้าแห่งกระบี่แท้ที่จริงมิใช่เรา หากแต่เป็นบุคคลผู้หนึ่ง.... แม้วันนี้นิกายอสูรพวกเจ้าสามารถล้มล้าง คฤหาสน์เราลงได้ แต่หากคิดจะกลืนวงนักเลงนั้นยังเป็นเพียงฝันที่ไม่อาจ เป็นจริงตื่นหนึ่งเท่านั้น.......” กล่าวจบนัยตาพริ้มปิดร่างสั่นสะท้านพึมพำ ว่า “เง็กกุนเรากำลังจะไปพบท่านแล้ว.....”ร่างของอั้งเง็กเทียนพลันแข็งทื่อมิ ขยับเคลื่อไหว นัยน์ตาปิดสนิทแน่น ลมหายใจขาดห้วงจบสิ้นชีวิต เทพกระบี่ แห่งยุคของท่านไป ที่แท้พลังสุดท้ายในชีวิตท่านถูกปลดปล่อยออกไป พร้อมเศษซากกระบี่ที่แตกกระจายเพียงหวังตกตายพร้อมๆกับฮุยจุ้ยกี อีก ทั้งสามฝ่ามือสุดท้ายของฮุยจุ้ยกีได้ใช้พลังมัชชุมารกระแทกทลายอวัยวะ ภายในของอั้งเง็กเทียนที่บอบช้ำอยู่แล้วให้แตกสลายหมดสิ้น ถึงแม้นางจะ ได้รับบาดเจ็บบอบช้ำสาหัสแต่ก็สามารถสังหารอั้งเง็กเทียนลงได้ ยามนี้หลง เหลือเพียงแต่ เตียฮุ้นน้ำ ที่บาดเจ็บสาหัส อื้อจงก้วง ที่มิสามารถลุกขึ้น และ บ่าวใช้ คฤหาสน์ที่บาดเจ็บสาหัสเพียงไม่กี่คน ยามนั้นจอมมารหน้าเหี้ยมเข้า มาประคองร่างฮุยจุ้ยกีขึ้น ฮุยจุ้ยกีพลันสั่งว่า “กิมเฮีย นำบริวารนิกายค้นหา ทุกซอกมุมตึกให้ทั่ว ตั้งแต่เราเข้ามายังมิเห็นบุตรีของมัน เกรงว่ามีคนพา พวกมันหลบหนีออกจากคฤหาสน์ รีบติดตามไปหากพบเจอเข่นฆ่าให้สิ้นอย่า ให้ข่าวคราวรั่วไหลออกไปถึงค่ายพรรคต่างๆ ได้เตรียมตัวระวังป้องกัน” นาง พลันสะบัดมือขึ้นปรากฎพลุไฟสีเขียวยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าพริบตา บริวารใน นิกายทางเบื้องนอกต่างกรูเข้ามากันหมดสิ้น นางพลันหันไปมองทาง เตียฮุ้น น้ำ อื้อจงก้วง และบ่าวใช้ในคฤหาสน์ แล้วกล่าวขึ้นว่า “กุ้ยกีจื้อ จ้อเซ่งคุน และ บริวารนิกายทั้งหมดรับคำสั่ง” ทั้งหมดขานร้องรับคำ ฮุยจุ้ยกีจึงสั่งด้วย น้ำเสียงที่เยียบเย็นอำมหิตว่า “เข่นฆ่าอย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว” สิ้น เสียงของนางเหล่าบริวารนิกายบุปผาดำตะโกนร้องก้องดาหน้าเข้าหาบ่าวใช้ คฤหาสน์หมื่นกระบี่เปิดฉากเข่นฆ่าล้างผลาญ บ่าวใช้ทั้งหมดต่างหมดสิ้นเรี่ยว แรงต่อสู้ขัดขืน อีกทั้งเห็นประมุขคฤหาสน์ถึงแก่กรรมยิ่งมิคิดมีชีวิตสืบต่อ ต่างถูกบริวารนิกายบุปผาดำฆ่าล้างผลาญหมดสิ้น ยามนั้นอื้อจงก้วงฟื้นคืน สติมาเป็นเวลาครู่ใหญ่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแต่จนใจมิอาจขยับเคลื่อนไหว ร่างกายได้ ยามนี้เห็นมันคืบคลานนัยน์ตาทั้งสองแดงซ่านน้ำตาหลั่งไหลลง มาไม่ขาดสาย กล่าวพึมพำว่า “ท่านประมุข บ่าวขอติดตาม....”เสียงดังฉับ! ร่างกลับถูกปีศาจทวงชีวิตเหยียบจนแหลกเละคาเท้า ตายอย่างน่า อเนจอนาถยิ่งนัก ยามนั้นเตียฮุ้นน้ำที่บาดเจ็บบอบช้ำอยู่ในเก๋งน้อยพลันใช้ มือซ้ายหยิบกระบี่ที่ข้างกายขึ้นมา แล้วกล่าวขึ้นว่า “บัดนี้ ธรรมมะเสื่อม โทรม หมู่มารอธรรมผยอง อั้งเฮียพลันจากโลกนี้ไป นับจากนี้วงนักเลงล้วน ถึงกาลวิบัติแล้ว แต่เราเชื่อมั่นว่าสวรรค์ต้องไม่ทองทิ้งการตายของพวกเรา โดยมิแยแส ภายภาคหน้าจะต้องมีบุคคลผู้มาล้มล้างหมู่มารอสูรเจ้า อั้งเฮีย เราขอติดตามท่านสู่สรวงสวรรค์ยอมตายมิขอได้รับความอัปยศ...”ขาดคำ มือซ้ายวกกระบี่ปาดคอตนเอง ร่างล้มระทวยลงจบชีวิต ยอดฝีมือแห่งไท้ซัว ผู้ยิ่งใหญ่ไปอีกผู้หนึ่ง ยามนี้ในคฤหาสน์เต็มไปด้วยซากสังขารของผู้ที่บาด เจ็บล้มตาย บรรยากาศกลับสู่ความเงียบงันสงบวังเวง ผู้คนในคฤหาสน์หมื่น กระบี่กลับถูกเข่นฆ่าจนหมดสิ้น ราตรีที่มืดมิดจนมองมิเห็นแม้แสงของเดือน ดาวขับเน้นความสยดสยองและกลิ่นอายความชั่วร้าย ของมหันตภัยที่ก่อตัว ขึ้นทีละน้อยๆ...... --------------------------- จบบทที่ 5 ------------------------------------ จากคุณ : สายฝน (บุปผาปลายกระบี่) - [ 30 ม.ค. 52 18:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่า เป็นยังไงบ้างครับ ลองอ่านแล้วช่วยติชมด้วยนะครับ บทที่6 คาดว่าจะนำ มาลงให้ได้ภายใยอาทิดหน้าครับ ท่านผู้อ่านช่วยติดตามด้วยนะครับ ขอบคุณทุกๆท่าน (-/|\-) ที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ เดี๋ยวจะลองลงเพลงประกอบดูนะครับ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 18:22:06 แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 52 18:21:49 จากคุณ : สายฝน (บุปผาปลายกระบี่) - [ 30 ม.ค. 52 18:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพลงประกอบ endless love : jackie chan หากคลิปฟังไม่ได้ ลองเข้าไปฟังได้ที่ลิ้งข้างล่างนะครับ.... http://www.imeem.com/darkshadowone/music/rTG4k67w/jackie_chan_endless_love/ O_O.... จากคุณ : สายฝน (บุปผาปลายกระบี่) - [ 30 ม.ค. 52 18:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกดีครับ ผมสนับสนุนเต็มที่เลยครับ คนกันเองทั้งนั้น อิอิ จากคุณ : เบอเกอร์ไก่ - [ 31 ม.ค. 52 01:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกมากครับ แล้วจะรออ่านต่อนะครับ จากคุณ : Generals - [ 31 ม.ค. 52 10:53:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณขอรับ ซือเฮีย จะมาปูเสื่อรอตอนหน้านะขอรับ จากคุณ : ลี่หยง - [ 31 ม.ค. 52 22:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามขอรับ ปล.น่าจะจัดวรรคตอนให้งามๆนิดนะขอรับ จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 31 ม.ค. 52 23:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แต่งได้เก่งมากครับ จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ - [ 1 ก.พ. 52 18:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามอ่านค่ะ จากคุณ : น้ำค้างหยก - [ 15 ก.พ. 52 21:59:51 ]