ความคิดเห็นที่ 1 เกิดไม่ทัน ปล. สามานย์ ไม่ใช่ สามารย์ จากคุณ : จอนฟอนบุน้ำหมอก - [ 7 ก.พ. 52 11:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องคำถามหัวกระทู้ผมไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกันครับ รู้แต่อยู่ในเมืองสะดวกสบาย กินอยู่ง่ายดาย อยู่รอดปลอดภัย และที่สำคัญคือความลำบากเป็นสิ่งน่ากลัวครับ และที่เราเติบโตมา ก็มักถูกเลี้ยงดูให้อยู่สบายและปลอดภัยครับ พร้อมกับๆ ถูกทำให้กลัวไปด้วย กลัวก็คือกลัวอำนาจของคนที่เลี้ยงเราครับ หรือถ้าพูดแบบทฤษฎีแลกเปลี่ยนก็คือ เราได้ความอยู่รอดปลอดภัย ส่วนผู้เลี้ยงดูเราก็ได้รักษาสถานะที่มีอำนาจแฝงครับ ซึ่งมันก็ดูแฟร์ดี เราก็เลยชอบคิดว่ามีชีวิตให้มันอยู่รอดไปได้ ทำตัวให้เหมือนชาวบ้านเขา ปรับตัวให้อยู่ได้ก็พอ (ซึ่งก็อาจจะจริงนะครับ) อืม แต่จุดสำคัญคือ บางทีความสะดวกสบายของเราก็อาจถูกอำนาจของผู้เลี้ยงดูเรามาแอบหยิบเอาไปบ้าง แต่เหมือนทำอย่างไรได้ล่ะครับ เพราะแลกเปลี่ยนกันแล้ว บางทีก็ต้องยอมรับอำนาจของผู้เลี้ยงดูบ้าง และจริงๆ เราก็สร้างอำนาจได้เองในแบบของเราคือหาเงินครับ มีเงินมากก็ได้สบายง่ายขึ้น ซึ่งก็คงแฟร์ดีแล้วมั้งครับ *ขออภัยด้วยครับแก้หลายทีพิมพ์ผิดเยอะครับ แหะๆ - -' แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 12:09:29 แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 12:06:15 แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 12:04:32 แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 12:03:29 จากคุณ : Zero_Zero - [ 7 ก.พ. 52 12:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอบไม่ได้ เพราะยังไม่เข้าใจ ทำไมนิสิต นักศึกษาสมัยนั้น ต้องเข้าป่าเป็นคอมมิวนิสต์ ทำไมไม่หนีไปเป็นอย่างอื่น หรือเป็นชาวบ้านตามตจว. จากคุณ : ม่านมัสลิน - [ 7 ก.พ. 52 12:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืม.... เคยเมล์คุยเรื่องทำนองนี้ กับ เจ้าพี่ชายนอกไส้ เมื่อ สิบปีก่อนนะ เมื่อไม่นานยังเอามาเม้าส์แตกให้ อาเจ๊ คนหนึ่งฟัง ที่ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7447558/Y7447558.html เลยอ่ะ อ่ะเอามาแปะ ให้คุณอ่าน อีกหน ล่ะ กัน ลองอ่าน ข้อความเหล่านี้ดูนะ ^  - ^ ----------------------------------- อ้อ เห็นคุณพูดถึง 14 ตุลา เลยฝากอะไรมาให้อ่าน ข้อความในเมล เมื่อ สิบปีก่อน ( ในส่วนที่อิฉันตัดออกไม่ได้เอาลงไปโพสในลานธรรม ) ลองอ่านดูนะ เผื่อจะได้รับรู้ว่า เมื่อตอนอายุยี่สิบกว่า ๆ น่ะ อิฉันเป็นไง อิฉันไม่ได้ ห้าวเหมือน น้องสาว คุณหรอกค่า ^ - ^ ********************************************************** ที่พี่ บ่นเกี่ยวกับคุณธรรมให้ฟังน่ะ...แหะ ๆบีปวดหัวแฮะ ในโลกแห่งความเป็นจริง น่ะ จะมีสักกี่ คนที่ดีแท้...เป็นผู้เสียสละ ? ทุกคนมันก้อมีอัตตาด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่ใคร จะมีน้อย-มากต่างกัน... และใครจะซ่อนมันไว้ได้แนบเนียน อืม... สำหรับบี บีคิดว่า...จุดยืน...ของคนทุกคน มันอยู่ที่ ส้นteen เหมือน ๆกันอ่ะ แหะ ๆๆ... ดังนั้นบีไม่ค่อยแคร์เท่าไรหรอกว่า ชาวบ้านจะยืนอยู่ที่จุดไหน เพราะ จุดยืนน่ะมันเปลี่ยนแปลงได้ค่ะ พี่  ขนาด เสาหินแปดศอก ตอกเป็นหลัก ไปมา ผลักบ่อยเข้าเสายังไหว ..ฯ เลย นับประสาอะไรกับอีแค่จุดยืน ... สิ่งที่ บี คำนึงถึง มากกว่าจุดยืน คือ  จุดศูนย์ถ่วง อ่ะ เฮ้อ ... ไม่รู้สมัย มัธยม พี่เรียน สายศิลป์ หรือ สาย วิทย์ นะ ตอน บีเรียน ฟิสิกส์ เรื่อง สมดุลฯ จารย์สอนเรื่องนี้กรอกหูน่ะ ถึงแม้ตอนเรียน บีจะเซ็ง อิ๊บอ๋าย แต่ก้อเห็นสัจธรรม เหมือนกัน... อย่างน้อยเรื่อง สมดุลที่น่าเบื่อนั่น  มันก้อสอนให้บีไม่มีจุดยืน ขี้เกียจมองหาจุดยืน ว่ะ ยืนมาก ๆมันเมื่อย นี่เลยตัดตีนทิ้งซะเลย พี่เคยสังเกต ตุ๊กตาล้มลุก ไหมคะ แม้มันจะกลิ้งโค่โล่ กี่ที มันก้อไม่เคยได้เลือด... ไม่มีแผลเก่า แผลใหม่ให้ชีช้ำหัวจาย...( ยกเว้นไร่แห้ว ) 555 ที่สำคัญแม้มันจะโอนเอน ไปมาสักกี่ครั้ง... ในที่สุดมันก้อกลับมาอยู่ที่จุดเดิมจนได้ ไม่เหมือน ตุ๊กตามีตีนที่ยึด อุดมการณ์-หลักการ  เป็น จุดยืนหรอก ขาของมัน พอถูกทำให้เอียงแล้ว ก้อ เด้งกลับไม่ได้ สุดท้าย องศาที่จุดเดิมที่ยืนอยู่ ก้อเปลี่ยนพิกัด... ดังนั้น บีจึงชอบตุ๊กตาล้มลุกมากกว่า.. ถึงเชฟมันจะไม่สะเด็ด เหมือน ยัย ฟ้ารุ่ง ฯ ของเฮียนิวัติ ฯ ก้อเหอะ...อิอิ... เฮ้อ...เรื่อง ของ ความคิด และ จิตใจ น่ะ มันกะเกณฑ์กันไม่ได้ นี่ คะ .... พี่เคยบอกบี เองนะคะ ว่าคนเรามาจาก เบ้าหลอมต่างกัน... ? ตราบใดคุณยังควบคุมพฤติกรรมที่คุณแสดงออกได้ และยังไม่ทำให้ใครเดือดร้อน โอ.เค. ถึงความคิดคุณจะเลวระย้ำแค่ ไหน คุณ ก้อ ยังเป็นคนที่ ยอมรับได้...บีคิดงี้นะพี่... คนที่พี่ชื่นชมน่ะ ใช่ พวกที่เข้าป่าครั้ง 14 ตุลาฯ หรือเปล่าคะ บีไม่ค่อย ศรัทธาคนพวกนี้นักหรอก.... ไม่รู้ดิ ... อาจเป็นเพราะ บีเกิดไม่ทันก้อได้มั้ง... ม่ายก้อต่อมศีลธรรมบกพร่องพอ ๆ กับ โครโซมที่ขาด ๆ เกิน ๆ..แหะ ๆ บีว่า คนพวกนั้นยังเด็กนะ ... ถึงจะบรรลุนิติภาวะแล้วก้อเหอะ ชอบทำอะไร หุนหัน  คิดว่าโลกมีแต่สีขาว กับ ดำ... ไม่เคยเปิดตา ยอมรับ สีเทามั่ง แต่ สถานการณ์ก้อสร้างวีรบุรุษ จริง ๆ นั่นแหล่ะ... วีรบุรุษที่เสียสละเพื่อประชาชน มันก้อน่าสรรเสริญนะคะ แต่เขาเหล่านั้น ...เคยคิดมั่งไหม... ว่า น้ำลายของคนอื่น ที่พ่นคำสรรเสริญให้ได้ยินน่ะ มันต้องแลกมาด้วยหยาดน้ำตาของผู้เป็นพ่อแม่กี่หยด..? และจริง ๆ แล้วตัวเองทำเพื่ออะไร? เขาไม่ใช่คนโง่ หรือ คนบ้า หรอกนะคะ แต่บางครั้งคนที่ซื่อ เกินไป ก้อถูกหลอกใช้เป็นเครื่องมือได้ง่าย ๆ โดย ใช้คำปลุกระดม ที่สวยหรู อุดมการณ์...เสียสละเพื่อ ชาติ ประชาชน   ไม่รู้ดิ... ถ้าบีต้องเลือกระหว่าง พ่อแม่ กะ ประชาชนและอุดมการณ์ นะพี่ บีคงเลือก อย่าง แรกว่ะ เพราะเวลาที่ บีนอนเป็นไข้นอนซม คนที่เช็ดตัว ป้อนข้าวให้บี ไม่ใช่ประชาชนนี่หว่า เฮ้อ...บ่น มาก ๆ ก้อเหนื่อยแฮะ ... สงสัย กินยาผิดเหมือนพี่นั่นแหล่ะ แหะ ๆ...... *************************************************************** รู้ไหม เจ้าพี่ชายนอกไส้ ของอิฉัน คว้าตาลปัตร มาเทศนา อิฉัน ว่าไง เขาว่า งี้ *************************************** REF ที่พี่ บ่นเกี่ยวกับคุณธรรมให้ฟังน่ะ...แหะ ๆบีปวดหัวแฮะ ในโลกแห่งความเป็นจริง น่ะ จะมีสักกี่ คนที่ดีแท้...เป็นผู้เสียสละ ? ทุกคนมันก้อมีอัตตาด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่ใคร จะมีน้อย-มากต่างกัน... และใครจะซ่อนมันไว้ได้แนบเนียน มีสิครับ...กี่คนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามีแน่ๆ ครับ โลกสวยงามได้มิใช่เพราะคนดีจำนวนมาก หากเพราะคนดีจำนวนน้อยต่างหากครับ ตุ๊กตาล้มลุกน่ะ มันมีเยอะแล้วครับ ผมเลยไม่ค่อยอยากจะเป็นเท่าไร บางครั้งก็เลยอยากได้เลือดจากการหกคะเมนตีลังกาบ้าง แม้รู้ดีว่าอาจจะไม่ได้กลับมา ณ จุดเดิม แต่ก็รู้ว่าจุดยืนใหม่นั้น ไม่คับแคบลงกว่าเก่าแน่นอนครับ.... ผมชื่นชมคนต่างกันไปหลายระดับนะครับ ยกตัวอย่างเช่น อานันท์ ปัณยารชุน / นพ.ประเวศ วสี / เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ใครนะบิ๊กของน้ำมันบางจากที่เพิ่งลาออกไป /อุทัย พิมพ์ใจชน อ้อ...ในอดีต...ก็ท่านปรีดี พนมยงศ์ / ป๋วย อึ้งพากร (เขียนไม่ถูก) จิตร ภูมิศักดิ์... อิอิ....แค่นี้ดีกว่า ขี้เกียจคิดแล้วอ่ะ มันขึ้นอยู่กับจุดที่เรามองต่างหาก ไม่ใช่ว่าต้องเลือกระหว่าง พ่อแม่ กะ ประชาชนและอุดมการณ์ เพราะมันไม่ใช่ด้านที่ตรงข้ามกัน หากมันเป็นด้านที่สอดคล้องกันต่างหาก ถ้าสังคมเลว ครอบครัวเราก็หลีกเลี่ยงไม่พ้น พ่อแม่เราก็ลำบาก เพียงแต่ผลกระทบอาจจะมาทางอ้อม บางทีก็มองไม่เห็นว่ามันเป็นเพราะสังคม เช่นเดียวกันถ้าสังคมดี พ่อแม่เราก็ดีด้วย เราทำดีแก่พ่อแม่และสังคมไปพร้อมๆ กันได้ อดีตที่ผ่านมา มิใช่ว่าเขาโง่ หลงระเริง หรือเป็นเครื่องมือของใคร คนที่ไม่อยู่ในสถานการณ์นั้นๆ ย่อมไม่รู้หลอกว่า ทางเลือกนั้นมีอย่างไร ตรงกันข้ามสิ่งที่มองเห็นแน่ๆ ก็คือ จิตใจที่เสียสละต่างหากครับ มีใครสักกี่คนที่จะยอมลำบาก ยอมเสี่ยงชีวิต ทำในสิ่งที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่ได้อะไร มิสู้เรียนจบๆ ไปหางานทำมิดีกว่า น้ำที่ไหลนอง แม้เอาผ้าซับเพียงใด คงต้องซับไปเรื่อยๆ บางครั้งจึงต้องคิดที่จะปิดก๊อกน้ำ แต่ถ้ามัวแต่คิดที่จะปิดก๊อกน้ำ น้ำก็อาจไหลนองไปทั่ว แล้วเราจะทำอย่างไร คนหนึ่งอาจทำสิ่งหนึ่ง อีกคนหนึ่งอาจจะทำสิ่งหนึ่ง คนหนึ่งอาจดูเหมือนโง่เขลา อีกคนหนึ่งที่เอาตัวรอด อาจดูเหมือนประสบความสำเร็จ สังคมยกย่องคนเช่นไร แนวโน้มที่คนในสังคมจะเป็นเช่นนั้น หากเงินตราเป็นสิ่งสำคัญ คนก็ต่างทำเพื่อเงินตรา สรุปว่า....ไม่สิ้นสุด...อิอิ พิมพ์จนเมื่อยมือแล้วอ่ะ เอานิทานหลอกเด็กเรื่องที่สองไปอ่านล่ะกันนะ แล้วพบกันใหม่ ***************************** จากคุณ : นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5 - [ 7 ก.พ. 52 14:53:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หนีตามเพื่อนไว้ใจได้ หนีไปเป็นอย่างอื่นหรือเป็นชาวบ้านตามตจว.จะวางใจใครล่ะ? ช่วงแรกเหตุการณ์ หลานเมียขอมาหลบเจ้าหน้าที่ที่บ้านผม ที่จริงเราก็เชื่อว่าจะดูแลให้เขาปลอดภัยได้ วันถัดมา เพื่อนเขาส่งข่าว เพื่อนตายกันเป็นผักปลาในธรรมศาสตร์ เท่านั้นแหละ ขวัญของชายหนุ่มกระเจิงเลย แล้วเขาก็เผ่นแน่บเข้าป่าด้วยเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้น นานหลายปีจึงได้กลับออกมา ผมมันจบก่อนธีรยุทธ์ ๒ปี มีชีวิตทำงานอยู่ในกล่องสีเหลี่ยมแล้ว ห่างน้องๆ ไป ภายหลังยังมีคนมาชวนเข้าป่า ก็มีเหตุไม่พร้อมจึงไม่ได้ไป แต่ผมก็ช่วยพวกเขาทางเบื้องหลัง ใครจะทำไมผม?ก็ใจมันอยากช่วย ไปทำธุระต่างประเทศปี2532 สันติบาลฝรั่งยังตามตัวผมไปถึงเดนมาร์ก เขาไปค้นที่อยู่ ค้นกระเป๋าเดินทาง โดยแจ้งว่าผมเป็นTerroristไปจากเมืองไทย เฮอะ!! ค้นไม่พบสิ่งกล่าวหาสักอย่าง และก็ดี เท่จัง เป็นเธอเร่อริสต์ไทย ...ขำมาก!! บางวันที่ว่าง มีอาการทางจิตระแวง ผมยังคิดว่าพวกเขายังตามเช็คผมอยู่ การเมืองมันเลวร้าย หรือว่ารัฐมันเลวร้ายนะ ตรงนี้ถามคุณอึเหม็น จากคุณ : ขามเรียง - [ 7 ก.พ. 52 15:04:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ทันยุคนั้นจริง ๆ ค่ะ แต่คำถามมันตอบไม่ได้ ตามที่ตัวเองคิดน่ะ คนที่เข้าป่าตอนนั้นเพราะอยู่ในเมืองไม่ได้ ถ้าอยู่ก็คงตายเพราะโดนหมายหัว ถ้าเป็นคำถามว่า ถ้าอยู่ในยุคนั้นแล้วจะทำอะไรรึเปล่า อันนี้ ถึงชัดเจนกว่า ถ้าไม่มีใครทำอะไร หรือ จำนวนคนที่ลุกขึ้น"ทำอะไร"ไม่มากพอ ประเทศไทยก็ไม่เป็นงังงี้ในวันนี้ ค่ะ วันนี้อาจไม่ค่อยดี แต่ ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นไงถ้าไม่เกิดเหตุการณ์อย่างเดือน ตค.ปี14 กับ ปี19  ในช่วงนั้นยังมีคนที่ไม่ได้เข้าป่าอีกเยอะที่ไม่ได้นิ่งดูดาย อย่างพม่ามีเหตุการณ์ประท้วงรุนแรง ตั้งหลายครั้งและนานมากแล้ว ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่เราเปลี่ยนไปนานแล้ว จากคุณ : Eastcoat - [ 7 ก.พ. 52 16:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เกิดไม่ทันคะ แต่คุณพ่อคุณแม่ก็อยู่ร่วมสมัยนั้น และได้เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ พอเข้ามหาวิทยาลัย อาจารย์ก็สอนเสมอเรื่องการอยู่กับแนวคิดที่ขัดแย้ง และเล่าเหตุกาณ์นี้อยู่เสมอ ถ้าเป็นส่วนตัว ถ้าตอนนั้น มีแนวคิดอุดมการณ์ ก็คงไม่ได้เข้าป่าแน่ๆ  เพราะนิสัยส่วนตัวจะเซฟตัวเอง ไม่ทำงานออกหน้าอยู่แล้วคะ  เมื่อสู้ไม่ได้จะยอมอ่อนเพื่อรอเวลาของตัวเอง แต่จะไม่ล้มเลิกค่ะ ดังนั้นจะอยู่ในเมืองเพื่อหาทางส่งข่าวช่วยเหลือเพื่อนๆมากกว่า จากคุณ : กันดัมจัง - [ 7 ก.พ. 52 17:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อยู่เมืองก็ตายเปล่า ไม่งั้นก็ติดคุก จากคุณ : จะอยู่ไหมล่ะ - [ 7 ก.พ. 52 20:22:47 A:219.109.193.124 X: TicketID:106200 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมจะไปจับปืนคุยกับรัฐด้วยเหมือนกันครับ สมัยนั้น จอม(ปลวก)พล.สกฤษย์ ธนรัตน์ ซึ้งเป็นบ้านเดียวกับผมเลย แต่ มันเลวได้ใจจริงๆ มันฆ่าคนเยอะขนาดนั้น ที่ ศาลากลาง จ.ผม ยังไปทำรูปปั้นเป็น อนุสรณ์อีก จอมปลวก ถนอม กิตติขจร ไอ้เดรฉาน นี่ให้ลูกมันขึ้น ฮ. กราดยิงชาวบ้านตายกันเป็นเบือ ผมชอบ คุณ อึเหม็นใน วลี จับปืนคุยกับรัฐ มาก มันฟังดูนุ่มนวลแต่แฝงด้วยความรุนแรง เพราะ รัฐ สมัยนั้น มัน เดรฉานมาก ปกครอง ไม่ใช่เลย ปกหัว แถมฆ่าคน อีก ความ อยุติธรรม ในสังคมเกิดขึ้นอย่างมาก มาย ถ้าผมเป็นคนยุคนั้น เราคงต้องไปจับปืนคุย กับ รัฐ ด้วย สมัยนี้ ต้องจับโทรโข่งคุยกับรัฐ และไม่ละเมิดกฏหมาย (ฮา) นิสิตที่ดีควรมีอุดมการณ์ นิสิตที่ดีควร จรรโลง คุณธรรม ยุติธรรม นิสิตที่ดีช่วยเหลือคนอ่อนแอเสมอ นิสิตที่ดี จะต้องเป็นผู้รับใช้ = สังคมนิยม จากคุณ : 1234 - [ 7 ก.พ. 52 20:38:05 A:125.26.138.254 X: TicketID:184742 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับทุกท่าน... อ่านหลายความเห็นแล้วก็ไม่นึกแปลกใจเท่าไหร่ เพราะรุ่นผมมันไม่ใช่รุ่นพี่สมัยนั้น ยุคสมัยเปลี่ยนไปเยอะ คนในยุคที่แตกต่างกันย่อมไม่ค่อยเข้าใจกันธรรมดา ... บางความเห็นบอกว่าจะเข้าป่าทำไมให้เมื่อย อยู่เมืองไม่ดีกว่าหรือ..? รวมไปถึงความไม่เข้าใจคนยุคนั้น... บางความเห็นก็น่าสนใจครับ คุณน้าขามเรียง (ผมจะเรียกว่าน้า เพราะว่าน่าจะผ่านชายป่ามาบ้าง ผิดกับผมที่เดินผ่านแต่ชายคาสยามหรือไม่ก็ชายคามาบุญครอง ปืนก็ไม่เคยจับ แรงสะท้อน AK47 เป็นไงก็ไม่รู้  รู้จักแต่ปากกาเลนเซอร์กับกระดาษโน๊ต A4 และหนังสือวิชาการอีกสองสามกอง) .. ยุคสมัยที่ผีคอมมิวนิสต์ตามหลอกหลอน ผมคงเดาได้ว่า ไม่ต่างอะไรกับทุนนิยมสามานย์ตามหลอกหลอนเช่นเดียวกัน เพียงแต่ต่างกรรมต่างวาระ ศักดินาต้องสะดุ้งทุกทีไปเมื่อได้ยินคำว่า "ความเปลี่ยนแปลงทางสังคม" .. ผมเชื่ออยู่ลึกๆว่า สังคมมันต้องเปลี่ยน จะเปลี่ยนมากเปลี่ยนน้อย เปลี่ยนตามมุมมองนั้นมุมมมองนี้ ยังไงซะ..มันก็ต้องเปลี่ยน ไม่มีใครยืนค้ำฟ้าและไม่มีใครกุมอำนาจได้ตลอดไป... ฮ่องเต้จะเจริญเป็นหมื่นๆปีได้อย่างไร ในเมื่อมนุษย์ขี้เหม็นทุกคนก็อยู่ไม่เกินร้อยปีแทบทั้งนั้น ทุกคนมาแล้วไป เหลือไว้แต่ความทรงจำและกรรมดีกรรมชั่ว.. ผมมิอาจนำมะพร้าวห้าวมาขายสวนฉันใด ผมก็มิอาจเทศนาทุกท่านได้ฉันนั้นขอรับ ... พูดเหมือนแก่แต่ผมแค่ 25  อายุยังจิ้บๆ ยังต้องไปลุยวิบากกรรมอีกมาก จริงมั้ยครับน้าขามฯ .. เห็นกระทู้ข้างล่างผมพูดถึง "รัฐที่ชั่วร้าย" และ "การเมืองที่ชั่วร้าย" พอหอมปากนิดๆ ถ้าน้าอยากเปิดประเด็นผมก็จะจัดให้ เพราะก็มีบางท่านคันปากยุบยิบอยากเสวนาอยู่บ้าง .. ส่วนกระทู้นี้ก็พักไว้ก่อน เกรงว่าผมคันนิ้วพิมพ์ไม่หยุดขึ้นมาจะลำบาก WM เอา ที่สำคัญ...ผมยังไม่อยากเป็นเหมือน อ.ใจ อึ้งภากรณ์ (ฮา) ... ออกตัวซักนิดนะครับ ผมไม่ได้เอียงซ้ายหรือเอียงขวาอะไรที่ไหน ผมมองอะไรตามกระแสธารและเชื่อในความเป็นไปทางธรรมชาติมากกว่าจะมานั่งยกมือไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปวันๆ เพื่อรอให้ "ท่านเทพเจ้า" ช่วยแก้ปัญหาร้อยแปดให้ .. บ้านเมืองไม่ใช่ของใคร ก็ของไอ้ "หัวดำ หัวหงอก หัวแหลม หัวเบี้ยว ฯลฯ" ทั้งนั้นแหละครับ อิอิ... ไม่ว่าบ้านเมืองจะขัดแย้งกันรากเลือดอย่างไร คนที่แก้ไขได้ไม่ใช่เทวดาหรือรัฐบาล พวกเรากันเองทั้งนั้น ... เงื่อนไขง่ายมาก ... แค่ทุกท่านมีสำนึกแห่งความเป็นรัฐและความเป็นคน "ใน" รัฐ แค่นี้ก็ขี้คร้านจะแก้ปัญหาได้ .. จากคุณ : นายอึเหม็น - [ 7 ก.พ. 52 23:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บางความเห็นบอกว่าจะเข้าป่าทำไมให้เมื่อย อยู่เมืองไม่ดีกว่าหรือ..? รวมไปถึงความไม่เข้าใจคนยุคนั้น... สงสัยหมายถึงความเห็นของผมหรือเปล่าไม่รู้นะครับ แต่ยังไงก็จะมาอธิบายเพิ่ม ต้องยอมรับว่าคัน... จริงๆ คันมือน่ะครับ แหะๆ คือต้องอธิบายเพื่อกันการเข้าใจผิดว่าผมไม่ได้ตอบคำถามและไม่ได้พูดถึงคนยุคนั้นนะครับ ใน #2 ผมพูดถึงยุคนี้นะครับ และผมไม่ได้ยืนยันหรือปฏิเสธว่าเห็นด้วยหรือไม่กับการยอมอยู่ในเมืองด้วยนะ ไม่เชื่อกลับไปอ่านได้ครับ แต่ถ้าไม่มีใครเข้าใจผิดก็ถือซะว่าผมพิมพ์เล่นๆ เพราะคันมือนั่นเองครับ :) แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 03:56:14 จากคุณ : Zero_Zero - [ 8 ก.พ. 52 03:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องใหญ่นะนี่.. ถ้าไล่อายุแล้วยุคนั้นผมยังไม่รู้เรื่องเลยครับ  ได้แต่ตามข่าวเอาที่หลังและไม่เชื่อฝ่ายไหนเต็มร้อยเพราะแต่ละฝ่ายมองกันคนละมุมกัน.. แรกเริ่มคงมาแนวสังคมนิยมพอถูกบีบเลยเลือกเข้าป่าเป็นคอมมิวนิสต์  ต้องมองจุดประสงค์ก่อน..ผมมองว่าคนที่เข้าป่านั้นมีบ้างที่ต้องการความปลอดภัยและมีไม่น้อยที่ต้องการอำนาจรัฐ..จะเพื่อเปลี่ยนให้ดีขึ้นหรือคับแค้นใจก็ไม่อาจหยั่งทราบได้ต่อให้คนยุคนั้นพูดเองก็ไม่รู้จะอธิบายได้หมดหรือเปล่า ?.. ผมคิดว่าการเข้าป่าเป็นแนวทางการต่อสู้ทางการเมืองอย่างหนึ่งเป็นวิธีที่คนยุคนั้นเลือกด้วยเหตุผลใดก็ไม่อาจทราบได้  แต่สมัยนี่ก็มีการต่อสู้ทางการเมืองในรูปแบบของปัจจุบัน  จะเห็นได้ว่าคนที่เข้าป่าก็มีที่มาเล่นการเมืองในแบบปัจจุบันเยอะแยะ  ไหลลื่นขึ้น  ไม่แรงเท่าตอนวัยรุ่น  แต่เน้นที่เป้าหมายสูงสุดมากกว่า คือ เป้าหมายสำคัญกว่าวิธีการ..ไม่รู้จะเกี่ยวกับแมวของเหมาหรือเปล่า !? แต่ต้องมองในมุมอื่นบ้างว่า  นั่นคอมมิวนิสต์ไม่ใช่หรือ ?? เรา ครอบครัวเรา เพื่อนเรา สังคมเรา ประเทศเรา โลกเรายอมรับระบบนี้หรือเปล่า ? เราจะเปลี่ยนจากประชาธิปไตยจอมปลอมไปสู่สิ่งใด  คอมมิวนิสต์ ? ผมไม่แน่ใจว่ามันดีกว่าครับ ! ต่อให้คนที่เข้าป่าหลอกใช้พรรคคอมมิวนิสต์เพื่อเป้าหมายคือ สังคมนิยม ก็ไม่แน่ว่าใครหลอกใช้ใครกันแน่ ? กล่าวคือหากตอนนั้นพรรคคอมมิวนิสต์เป็นฝ่ายชนะนักศึกษาที่เข้าป่าก็ไม่แน่ว่าจะบรรลุจุดประสงค์ตัวหรือเปล่า ? เท่าที่ติดตามอ่านงานของคนยุคดังกล่าว  ตอนออกจากป่าทางพรรคคอมมิวนิสต์ไม่ได้มอบดอกไม้ให้เพื่อแสดงความขอบคุณอุดมการณ์ของคนเหล่านี้  กลับกันตอนออกมาคนเหล่านี้ก็แทบจะเอาชีวิตรอดออกมาไม่ได้เฉกเช่นตอนที่เขาเลือกจะเข้าป่าไป.. ป.ล.ต่อคำถามหากเกิดตอนนั้น  ผมตอบได้ว่า..มีเพอเซนต์ที่จะไม่เข้าสูงมากแต่ไม่เต็มร้อยครับ.. จากคุณ : vincentlenon - [ 8 ก.พ. 52 11:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตัวผมไม่เกี่ยวข้องแต่ญาติพี่น้อง-ผู้ปกครอง เกี่ยวข้องพอสมควร ทั้งลงชื่อขอรัฐธรรมนูญ (1/100 นั่นแหละ) ให้ที่ซ่อน ช่วยพาหนี ตอนกวาดล้าง ชีวิตตอนเด็กๆเมื่อมองย้อนไปก็คงเกี่ยวข้องพอสมควร เพราะผมถูกเลี้ยงมาในต่างจังหวัด ทั้งๆที่ พ่อ-แม่ อยู่ใน กทม. คาดว่าเพื่อความปลอดภัย เพราะเท่าที่เลียบๆเคียงๆก็คงเป็น Activist ทั้งคู่ แต่รุ่นใหญ่หน่อยไม่ใช่เด็กมหา'ลัย ตอนจะเข้าป่าไหม? อยู่ก็ตายสิครับ ถ้าผมเป็นนิสิต-นักศึกษา อยู่ในช่วงนั้นก็คงเข้าตามเขาไปด้วยแหละ ไม่ใช่เพราะอุดมการณ์อะไรหรอกครับ กลัวตายซะมากกว่า คนที่เข้าเพราะอุดมการณ์จริงๆคือคนที่เข้าตั้งแต่สมัยแรกๆนั่นเลย สมัยจิตรนั่นแหละ จากคุณ : Nexus - [ วันมาฆบูชา 10:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้ามีชายหนุ่มหน้าตาดี มากมายอุดมการณ์ชักชวน ก็อาจไปค่ะ จากคุณ : ชลันธรีแห่งพิษณุหริเกศวร - [ 10 ก.พ. 52 19:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ที่คุณ ด่าว่า ประภาส ถนอม สฤษณ์ ชั่ว คุณรู้หรือไม่คนเหล่านี้ เขา มีใครอยู่เบื้องหลัง   แล้วทำไม คนดีๆ อย่าง อาจารย์ ปรีดี  อาจารย์ ป๋วย ถึง ไม่ได้มีโอกาสแม้กระทั่ง กลับมาตายใน บ้านเกิด จากคุณ : มาสเตอร์ โยดา - [ 11 ก.พ. 52 22:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาจากกระทู้แนะนำข้างบนหรือเปล่าครับ ?? จากคุณ : vincentlenon - [ 12 ก.พ. 52 11:35:43 ]