ความคิดเห็นที่ 1 ตัวอย่างที่เกิดขึ้นจริงกับผมนะครับ อาจารย์ผู้สอนวิชาจริยศาสตร์ กับ ผมผู้เรียนวิชาจริยศาสตร์ ผม – นิสิตคณะรัฐศาสตร์ชั้นปีที่ห้า พักการศึกษาไปหนึ่งปีการศึกษาเพราะมีปัญหาทางด้านสุขถาพจิต สาเหตุเกิดจากการสูญเสียพ่อแม่อย่างกระทันหันด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ วินิจฉัยว่า มีอาการ อารมณ์สองขั้ว หรือ Bi-polar Disorder เคยได้ทุนรัฐบาลญี่ปุ่นไปเรียนที่ญี่ปุ่นแต่กลับมาก่อน เพราะไม่สามารถปรับตัวกับสภาพสังคมที่ญี่ปุ่น และสนุกกับการเที่ยวเล่นในกรุงเทพ สนุกกับการเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนใหม่ๆ จนสุดท้ายตัดสินใจกลับมาเรียนใหม่ที่มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง จัดว่าช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัยนั้นเรียนไม่เอาไหนเลย ไม่สนใจเพราะความสนุกสนานกับการใช้ชีวิต จนกระทั่งพ่อแม่ทั้งสองคนเสียชีวิต จึงทำให้ผมกลายเป็นคนเก็บตัวไม่ไปไหน ชอบอยู่ในห้องเป็นวันๆ เป็นสัปดาห์ๆ โดยออกไปข้างนอกเพียงช่วงดึกๆ เพื่อหาอะไรทานเท่านั้น จนสุดท้ายเพื่อนสนิทพาผมไปพบจิตแพทย์และทราบว่าเป็นโรคอารมณ์สองขั้ว โดยใช้ยาในการบำบัด ในตอนนั้นเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นมากทั้งร่างกายและจิตใจ จนคิดจะตัดสินใจไม่เรียนให้จบ แต่สุดท้ายพี่ๆที่ฝ่ายกิจการนิสิตของคณะโทรมาหาแล้วอยากจะขอคุยด้วย จนในที่สุดมีกำลังใจและตั้งใจที่จะกลับมาเรียนหนังสืออีกครั้งนึง แต่ด้วยที่ความไม่เอาไหนเริ่มตั้งแต่ปีหนึ่ง เกรดเฉลี่ยส่วนใหญ่อยู่ที่สองกว่าๆ แล้วเทอมสุดท้ายที่ลงไปแปดตัวนั้น ติดเอฟหมด จึงทำให้ติดโปรสูงครั้งแรก แต่นั้นมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมจะไปเสียใจอีกต่อไป ผมพยายามหาอะไรที่มีอยากจะเรียนและเรียนเพื่อนอยากได้เอ เช่น วิชากีฬาว่ายน้ำ ปิงอง โดยตั้งใจเรียนอย่างเต็มความสามรถเท่าที่จะทำได้ เพื่อให้จบการศึกษาได้ภายในเทอมนี้ อาจารย์ผู้สอนวิชาจริยศาสตร์ – อาจารย์จบปริญญาเอกสาขาปรัชญามีความสนใจโดยเฉพาะเรื่อง สตรีนิยม ประวัติศาสตร์ปรัชญา ประวัติศาสตร์ปรัชญาสมัยใหม่ช่วงต้น เป็นอาจารย์ประจำที่สอนที่คณะได้ประมาณหกปีการศึกษา จากคุณ : the fetus - [ 12 ก.พ. 52 16:59:07 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอพักแปปนึงนะครับ ไม่เกินสองทุ่มจะมาเขียนใหม่ จากคุณ : the fetus - [ 12 ก.พ. 52 17:27:56 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สามทุ่มครึ่งแล้วจ้า จากคุณ : หลับตา - [ 12 ก.พ. 52 21:31:41 A:58.64.67.197 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมได้ลงทะเบียนวิชาจริยศาสตร์ในความเข้าใจแรกของผม คือการเรียนการสอนที่น่าจะเป็นลักษณะการมองจริยธรรมอิงศาสนา ด้วยเพราะผมลาพักการศึกษาไปหนึ่งปีการศึกษา แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจฮึดสู้ ตั้งใจจะจบ ผมลงทะเบียนสายไป 2 อาทิตย์เท่ากับผมขาดเรียนไปสองครั้งแรกในการเรียนจริยศาสตร์ในเรื่อง ความหมายและขอบเขตของจริยศาสตร์ และ สัมพัทธนิยม ตามสิทธิของนิสิตแล้ว สามารถเพิ่ม ถอน วิชาใหม่ได้ภายสองอาทิตย์แรกในจากวันที่เปิดเรียนในภาค ศึกษานั้นๆ ครั้งแรกที่ผมเข้าเรียนนั้นเป็นการเข้าเรียนเรื่องประโยชน์นิยมเป็นครั้งแรก เนื้อหาที่เรียนสำหรับผมเองเรียนเป็นครั้งแรกนั้นอาจจะยากไปหน่อย และคิดว่าอ่อ มันไม่ได้เกี่ยวการศึกษาที่ผมเข้าใจในตอนแรก มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างซับซ้อนสำหรับผม นิสิตนอกคณะที่ลงเป็นวิชาเลือกหลายคน ถอนเรียนวิชานี้ เพราะเค้าคิดว่าอาจจะซับซ้อนเกินไป ... แต่สำหรับผมไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ผมรู้สึกชอบวิชานี้ ใจจดใจจ่อ กระตุ้นให้ผมคิดตลอดการเรียน ผมพูดตรงๆว่าเป็นรายวิชาที่น่าสนใจมาก อาจจะเป็นวิชาที่อาจารย์ สอนให้ใช้ความคิดค่อนข้างมาก ตลอดระยะเวลาการศึกษา ผมพูดจริงๆว่าหลังจากลงทะเบียนแล้วไม่เคยหยุดเรียนวิชานี้แม้แต่วันเดียว ต่อให้สายหนึ่งชั่วโมงเพราะติดเหตุบางอย่าง ผมก็จะมาเรียนในที่สุด จากคุณ : the fetus - [ 12 ก.พ. 52 21:51:50 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนแรกแจ้งลบกระทู้ไปแล้ว เพราะยังไม่มั่นใจกับมุมมองในการนำเสนอเพียงฝ่ายเดียว และเปิดเผยต่อสาธารณะอาจส่งผลกระทบไม่ว่าในแง่มุมไหนๆก็ตามแก่อาจารย์ผู้สอน แต่สุดท้ายตัดสินใจขอไม่ลบดีกว่า เพราะเจตนาของผมไม่ได้อยากทำให้ใครได้รับความเสียหายหรือผลกระทบใดๆ แต่เพียง อยากเข้าใจว่า สิ่งที่ผมคิด คนอื่นคิด มีความแตกต่างกันในประเด็นในแง่ของจริยศาสตร์อย่างไรบ้าง หากอาจารย์เข้ามาอ่านกระทู้ของผมแล้ว พบว่าผมเกิดความเข้าใจผิด หรือ บิดเบือนข้อมูลเท็จจริง อาจารย์สามารถวิพากษ์วิจารณ์ แก้ไข ได้อย่างเสรีเลยครับ ผมเองไม่อยากเป็นฝ่ายให้ข้อมูลเพียงฝ่ายเดียว และกราบขออภัยหากเรื่องนี้กระทบถึงตัวอาจารย์ที่เกี่ยวข้องนะครับ จากคุณ : the fetus - [ 12 ก.พ. 52 22:00:39 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แทรกความเห็นสั้นๆ ครับ ผมคิดว่าเวลาทำปรัชญาจะมีจุดมุ่งหมายก็ทำให้ถึงเป้าหมายแหละครับ ไม่ต้องห่วงเรื่อง "อาจส่งผลกระทบไม่ว่าในแง่มุมไหนๆก็ตามแก่ อาจารย์ผู้สอน" ผมเคยได้ยินว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย (แต่คนพูดตาย) ^^ พูดเล่นๆ นะครับ จากคุณ : EXISTENTIALIST - [ 12 ก.พ. 52 22:34:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ประเด็นปัญหา ผลสอบมิดเทอมของวิชาจริยศาสตร์ออกมา ผมได้คะแนนน้อยที่สุดในห้อง สิบแปดเต็มสี่สิบคะแนน เรื่องนี้ทำให้รู้สึกเสียใจ งุนงงกับความคิดว่าความรู้ของตัวเองน่าจะเพียงพอแล้ว อาจารย์บอกว่าใครที่ได้ต่ำกว่ายี่สิบควรมาขอพบอาจารย์เพื่อคำปรึกษา ซึ่งในจำนวนนี้ ส่วนใหญ่ เป็นนิสิตนอกคณะที่ลงวิชานี้เป็นวิชาเลือกทางมนุษยศาสตร์ ผมเข้าไปขอรับคำปรึกษาจากอาจารย์ อาจารย์ซักถามสาเหตุที่ผมไม่สามารถทำได้ ผมได้เล่าชีวิตส่วนตัวให้อาจารย์ฟังเพราะคิดว่าอาจารย์ควรมีสิทธิรับรู้ว่า ผมมีปัญหาในด้านการสื่อสาร การแสดงออกที่เป็นผลมากจาก อาการมณ์สองขั้ว ท่านบอกวิธีในที่ผมตอบ จุดอ่อนของคำตอบที่ขัดแย้งกันเอง และ ไม่สามารถอธิบายแนวคิดเชิงจริยศาสตร์ได้อย่างชัดเจน ผมรู้สึกดีขึ้นที่อาจารย์ช่วยชี้แนะในการสอบครั้งนี้ว่ามีข้อผิดพลาดยังไง โดยที่ข้อผิดพลาดนั้นหลักๆ แยกเป็นสามข้อใหญ่คือ สามข้อ ข้อที่หนึ่ง เหตุการณ์เกิดขึ้นในประเทศอเมริกา อาจารย์ชาวอเมริกาได้คลอดลูกสาว แต่นักศึกษาชาวจีนแสดงความเสียใจต่อการได้ลูกสาว ให้นิสิตอธิบายในแง่มุมเชิงจริยศาสตร์ -----คำตอบที่ผิดพลาด คือผมไม่เข้าใจแนวคิดของมุมมองทางด้านจริยศาสตร์สัมพัทธนิยมและการให้คำจำกัดความของมัน (ผมไม่ได้เข้าเรียนเพราะลงทะเบียนในสัปดาห์ที่สอง แต่ตอนนั้นผมเองก็คิดว่าเป็นความผิดของผมคนเดียวที่ไม่ยอมหาทางที่จะเข้าใจมัน จนไม่เข้าใจถึงความแตกต่างของมันอย่างเพียงพอเพื่อใช้ในการทำข้อสอบมิดเทอม และผิดอีกประเด็นนึง คือผมคิดว่า การสอบครั้งนี้สามารถนำหนังสือเข้าไปใช้ในการสอบได้ทำให้ไม่ได้เตรียมตัวในการสอบเท่าไหร่ เพราะความเข้าใจว่าเราเข้าใจแล้ว (แต่จะเข้าใจแบบถูกหรือผิดนั้นอีกเรื่องนึง) อีกทั้งมีหนังสือประกอบใช้ในการสอบได้) จากคุณ : the fetus - [ 12 ก.พ. 52 22:34:18 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ๊ะ โอ๋ ผมเข้าใจ คุณ ก็ช่วงนี้นี่เอง ในฐานะที่ผมเคยสอบตกมาแล้วหลายครั้ง ผมจะลืมๆ มันไปให้หมด แต่ผมไม่เคยไปถามว่าผมผิดตรงไหนนะ มหาลัยผมค่อนข้างปิดตัว รู้แค่ ผ่านไหม ติด เอฟ แต่ไม่ต้องดูคะแนน รอซ่อมลูกเดียว ถ้าใช้หนังสือในการสอบได้ เหมือนคุณได้ขึ้นสวรรค์เลยนะครับ ในฐานะที่ผมไม่มีหนังสือไว้ตอนสอบ ผมขอบอกว่าโอกาสนี้ดีมากครับ ลองอีกซักครั้งครับ จากคุณ : 1234 - [ 12 ก.พ. 52 23:12:13 A:192.168.0.17 X:125.26.139.43 TicketID:184742 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ข้อที่สอง อาจารย์ให้เหตุการณ์สมมุติระหว่างเพื่อนสนิทสามคนชายหนึง หญิงสองคนในนั้นกำลังจะแต่งงาน โดยที่ก่อนจะแต่งงาน และมีเรื่องที่ผู้ชายแอบไปมีอะไรกับคนอื่นก่อนแต่งงาน ระหว่างที่หญิงที่จะแต่งงานกำลังดูแลแม่ที่ป่วย ผู้ชายคนนี้ตัดสินใจเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง หากนิสิต เป็นเพื่อนผู้หญิงคนนั้นควรจะทำอย่างไร โดยใช้หลักจริยศาสตร์ในการตัดสิน --- คำตอบที่ผมตอบมันมีข้อโต้แย้งในตัวของมันระหว่างแนวคิดประโยชน์นิยม และค้านเทียน และการอธิบายความหมายของแนวคิดยังไม่ขัดเจน แต่ที่ได้คะแนนในข้อนี้เพราะว่ามีบางส่วนให้อาจให้คะแนนได้ในส่วนที่ถ้าเป็นนิสิตควรจะทำอย่างไร ข้อที่สาม ทำไม่ทัน เวลาเขียนตอบ เขียนตอบเฉพาะแต่คำสำคัญไปในข้อสอบ อาจารย์ให้คะแนนเพราะมีคำสำคัญที่ผมอาจจะมองเห็นและตรงประเด็นกับโจทย์ จากคุณ : the fetus - [ 12 ก.พ. 52 23:59:05 A:192.168.0.17 X:58.9.160.247 TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การปรึกษากับอาจารย์ในครั้งนี้ อาจารย์ยังให้คำแนะนำให้เปิดใจรับแนวความคิดของนักปรัชญานำมาปรับใช้และไม่ควรจะใช้ความคิดตัวเองเป็นคนตัดสิน ให้ลองเปิดใจเพื่อที่จะเข้าใจแนวคิดของนักปรัชญาท่านอื่น อันนี้ผมสันนิษฐานว่าผมอาจะจะคิดแบบนี้ อาจารย์อาจจะคิดว่าผมไม่เปิดใจในการเรียนจริยศาสตร์หรือการศึกษาปรัชญา เพราะก่อนและหลังสอบมิดเทอม ผมมีปัญหาที่สงสัยที่เกิดขึ้นกับตัวเองมากมาย เช่น การใช้เหตุผลในการตัดสินใจ หรือ การเชื่ออะไร ดังนั้นผมคิดว่าประสบการณ์ที่ผ่านหลายๆ เรื่องในการแสดงความคิดเห็นในห้องเรียนนั้น เป็นความคิดที่มาจากมุมมองของผม โดยไม่ได้ใช้การใช้เหตุผลในทางจริยศาสตร์อาจจะยังไม่เพียงพอ อักทั้งผมถามเพื่อให้อาจารย์แสดงความคิดเห็นต่อความคืดเห็นหลายๆเรื่อง ไม่ใช่ไม่เปิดรับหรือปิดกั้นตัวเองจากแนวคิดของนักปรัชญาท่านต่างๆ แต่ผมมั้นใจว่าก่อนสอบมิดเทอม หรือ แม้กระทั้งถึงตอนนี้ ผมไม่ได้เข้าใจการพิจรณาการตัดสินใจเชิงจริยศาสตร์ได้อย่างดี ทบทวนสิ่งที่ผมถามอาจารย์ในห้องเรียน ล้วนเป็นคำถามว่า ควรหรือไม่ควรทำอย่างไร มักจะให้อาจารย์เป็นคนตอบโดยที่ใช้เหตุผลของอาจารย์แนวจริยศาสตร์ อาจารย์ไม่ได้บอกว่าควรจะเป็นแบบนี้ได้แบบเดียว ยกตัวอย่างมาหลายๆแบบให้เราใช้เหตุผลตัดสินใจด้วยตนเองขึ้นอยู่กับนิสิตเอง ซึ่งผมยอมรับถึงจุดปกพร่องอีกข้อนึงของผม จากคุณ : the fetus - [ 13 ก.พ. 52 00:21:44 A:192.168.0.17 X:58.9.160.247 TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ยกตัวอย่างเช่น อาจารย์ถามว่า หากนิสิตมีญาติที่มีสถาพที่แพทย์วินิจฉัยว่าไม่มีสติ หรือ สมองตาย นิสิตจะตัดสินใจการุนณฆาตญาติคนนั้นไหม โดยที่ญาติคนนั้นมีสภาพที่ยังหายใจ แต่สมองตายไปแล้ว อาจารย์บอกว่า กรณีคุณยายของอาจารย์ที่เป็นลักษณะแบบนี้ โดยที่คุณยายจะมีเหมือนกับอาการโดนไฟฟ้าช๊อตตลอดเพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเส้นประสาทดูทรมาณมาก จึงตัดสินหยุดการรักษาต่อ ผมเสนอความคิดแบบไม่ได้ใช้เหตุผลทางแนวคิดเชิงจริยศาสตร์ แต่ถามเพื่ออยากได้รับความเห็น ว่าด้วยประสบการณ์ที่ผมเคยประสบในกรณีของพ่อกับแม่ที่ประสบอุบัติเหตุ กรณีนี้แม่ยังอยู่ไอซียูและสถาพไร้สติ ผมจะไม่ทำ เพราะคิดว่า หมอไม่ได้บอกว่าโอกาสรอดจะเป็นศูนย์ แต่โอกาสน้อย ...แต่ญาติส่วนใหญ่บอกว่าไม่ต้องรับการรักษาต่อแล้ว ผมก็ทำตามสิ่งที่สิ่งที่ญาติบอกให้หยุดการรักษาแม่ ทั้งๆที่ ผม น้องสาว น้องชาย ไม่เห็นด้วย เพราะยังเชื่อว่า แม่ อาจจะยังมีชีวืตรอด และการเห็นคุณค่ากับการมีชีวิตอยู่ของแม่กับผมและน้องๆ ผมมองเพียงว่า เค้าอาจจะไม่ได้อยู่กับเรานาน แต่อย่างน้อยๆ ผมและน้องๆ ยังมีความรู้สึกที่ยังอยากให้เค้าอยู่กับเรา เพียงแค่ช่วงเวลาเล็กน้อยตามๆ เพราะเรายังได้เห็นได้เจอเขาไกล้ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่มีคุณค่าในต่อจิตใจอย่างมากต่อการรับรู้ถึงการมีแม่อยู่ไกล้ๆ จากคุณ : the fetus - [ 13 ก.พ. 52 00:34:40 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อาจารย์ถามว่า..... การที่เธออยากให้แม่โดยไม่หยุดการรักษา จะเป็นการทรมานแม่ไปมากกว่านี้ไหม ผมตอบว่า ....... สถาพที่แม่เป็นอยู่นั้น ผมไม่สามารถทราบได้ว่าการการุณฆาตุไม่ว่าการฉีดยาเข้าเส้น หรือ หยุดการรักษาทั้งหมด ผมไม่ทราบว่า ความเจ็บปวดในระดับไหนมากกว่ากันระหว่ารักษากับไม่รักษา เพราะไม่มีสติในการสามารถบอกผมได้ ผมมองเพียงแค่แม่เป็นมีคุณค่าในตัวความเป็นแม่ของพวกเรา และไม่ได้คิดว่าแม่จะมีสติหรือไม่มีสติ ผมจะเสนอความเห็นของผมทำนองนี้ ประเด็นแรกที่ผมสงสัยคือ อาจารย์จะเข้าใจที่ผมสื่อสารไหมว่าผมไม่ได้ใช้แนวทางการตอบเชิงจริยศาสตร์แต่ตอบเชิงที่ผมประสบจริง เป็นไปได้ไหมว่าอาจารย์อาจจะยังไม่เข้าใจว่า ผมตอบโดยที่ไม่ใช่ไม่เปิดรับ แต่เพราะความไม่รู้ในการใช้เหตุผลในการแสดงความคิดเห็น จนทำให้อาจารย์เข้าใจว่าผมไม่เปิดรับกับการสอนของอาจารย์ โดยที่เข้าใจว่าผมใช้เหตุผลส่วนตัวในการตัดสินใจ ทั้งที่ตอนที่เกิดเรื่องนี้ผมยังไม่ได้เรียนวิชาจริยศาสตร์เพื่อใช้ในการตัดสินใจ เป็นเพียงแค่เล่าประสบการณ์ที่ผมได้ประสบมาเท่านั้น จากคุณ : the fetus - [ 13 ก.พ. 52 00:49:53 A:58.9.160.247 X: TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่อ ลืมบอกไปว่าประเด็นในการแสดงความคิดเห็นเรื่องนี้ มีสิ่งที่ต้องพิจรณาร่วมด้วยกันคือ ๑. ความคิดเห็นหรือข้อเท็จจริงที่เขียนมานั้นเป็นความคิดเห็นจากผมเพียงด้านเดียว ดังนั้น มุมมางบางประเด็นของอาจารย์ที่ยังไม่สามารถทราบได้ ควรเป็นสิ่งที่พิจรณาด้วยเหมือนกัน พิจรณามุมมองของอาจารย์จากตัวอาจารย์เอง ที่ไม่ใช่จากการสันนิฐานโดยการใช้ความคิดผม ๒. คือผมอยากทราบความคิดเห็นในกรณีว่า หากเป็นคุณจะจัดการหรืออธิบาย การให้เหตุผล กับเหตุการที่ประสบอย่างไร โดยที่ผมเคารพความคิดเห็นของแต่ละคนอย่างที่สุด เพื่อที่ผมจะหาคำตอบโดยการใช้คนจำนวนหนึ่งในการใช้เหตุผลว่าเป็นอย่างไร และปรับใช้กับกรณีของตัวผมเองได้อย่างเหมาะสมอย่างที่สุด ๓. ผมใช้การนำเสนอนี้มิได้มุ่งประเด็น หรือ เจตนา ตำหนิ หรือกล่าวพาดพิงในทางลบ ต่ออาจารย์ผู้สอนแก่อย่างใด เพียงแค่ยกตัวอย่างในการให้ค่าที่เป็นกลาง เป็นปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจทางจริยศาสตร์ของตัวผมเอง ๔. หากผมพิมพ์ผิด หรือ สื่อสารไม่เข้าใจหรือเข้าใจยากต่อผู้อ่าน ผมขออภัย ณ ทีนี่ด้วย ---------------------------------------------------------------------------- เดี๋ยวจะมาเขียนต่อพรุ่งนี้นะครับ ยังมีสองสามประเด็นที่ยังไม่เข้าใจ เจอกันพรุ่งนี้และหลับฝันดีครับ จากคุณ : the fetus - [ 13 ก.พ. 52 01:08:43 A:192.168.0.17 X:58.9.160.247 TicketID:181545 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เดี๋ยวคุณเขียนเสร็จแล้วผมมาเสนอความเห็นครับ มีประเด็นอะไรอยู่นิดหน่อยแหละครับตอนนี้ แต่ ขอรออ่านให้ครบก่อนครับ ผมลืมเขียนตั้งแต่ความเห็นที่แล้วว่า ผมขอแสดงความเสียใจเรื่องพ่อแม่คุณด้วยนะครับ จากคุณ : EXISTENTIALIST - [ 13 ก.พ. 52 02:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ติดตามมาตลอด เพราะจริยศาสตร์เป็นสาขาที่ถนัดที่สุดในตอนนี้ เฉพาะประเด็นเรื่องยายของอาจารย์และพ่อแม่ของคุณนั้น อาจตอบง่ายๆ ได้ว่า... ไม่เห็นด้วยที่่จะให้ใช้การุณยฆาตในเบื้องต้น เพราะแม้จะเป็นประโยชน์สูงสุด แต่ก็ถือว่าเป็นความชั่วร้ายตามนัยแห่งประโยชน์นิยม ควรที่จะให้ประคับประคองไว้ เพราะคานท์บอกว่า จงทำในสิ่งที่ต้องการให้ทุกคนกระทำอย่างนั้น (หลักสากล เจตนาดี) และมิใช่ใช้คนเป็นเครื่องมือเพียงเพื่อผลประโยชน์ แต่ถ้าเกินกว่าจะเยี่ยวยาได้และหมอก็แนะนำว่าควร ก็อาจใช้การุณยฆาตเป็นลำดับสุดท้ายเพื่อท่านจะได้ไปโดยสงบ ไม่จำเป็นต้องทรมาน... เพราะจริยศาสตร์อุปนิสัยบอกว่า พื้นฐานทางจิตใจที่ประกอบด้วยคุณธรรมนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการตัดสินใจในการกระทำ อนึ่ง (นอกประเด็น) มีผู้กล่าวว่าจริยศาสตร์เป็นแขนงปรัชญาที่ไม่รู้จักตันหรือตาย เพราะต้องประยุกต์ใช้กับคนตลอด จากคุณ : ณ. ลังค่าย - [ 13 ก.พ. 52 08:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นคุณ the fetus เล่าประวัติ ถ้าผมจะไม่ได้เล่า ก็รู้สึกว่าไม่แฟร์ครับ ขอเล่าบ้างแล้วกัน แต่เอานิดๆ หน่อยๆ พอ ทำไงได้ เพื่อความแฟร์ในจิตใจของผมเองครับ :) ตอนผมเรียน ป.ตรี ใช้เวลาทั้งหมด 6 ปีครึ่งถึงจะจบครับ 3 ปีแรกเรียนในสาขาวิชาอื่น ไม่บอกแล้วกันว่าสาขาอะไร แต่พอปีที่ 4 ผมก็ย้ายไปเรียนในสาขาปรัชญาและศาสนา ใช้เวลาอีก 3 ปีการศึกษากับอีก 1 ภาคการศึกษาจึงจบมาได้ครับ ระดับผลการเรียนเฉลี่ยก็อยู่ในระดับปานกลางครับ (ผลการเรียนดีบ้างไม่ดีบ้างสลับกันไปมาในแต่ละเทอม) เห็นลักษณะของ อาจารย์ผู้สอนวิชาจริยศาสตร์ – อาจารย์จบปริญญาเอกสาขาปรัชญามีความสนใจโดยเฉพาะเรื่อง สตรีนิยม ประวัติศาสตร์ปรัชญา ประวัติศาสตร์ปรัชญาสมัยใหม่ช่วงต้น เป็นอาจารย์ประจำที่สอนที่คณะได้ประมาณหกปีการศึกษา ทำให้นึกถึงอาจารย์ที่ปรึกษาของผมที่ผมเคารพรักอย่างยิ่งแต่ก็มีความไม่เห็นด้วยในหลายเรื่องครับ คล้ายกันมากพอสมควรครับ เพียงแต่อาจารย์ไม่ได้สอนวิชาจริยศาสตร์ ที่เหมือนกันคือ จบปริญญาเอกสาขาปรัชญามีความสนใจโดยเฉพาะเรื่อง สตรีนิยม ประวัติศาสตร์ปรัชญา ประวัติศาสตร์ปรัชญาสมัยใหม่ช่วงต้น เรื่อง euthanasia ผมไม่ค่อยมีความเห็นนะครับ ส่วนตัวแล้วเคยการุณยฆาตมดและยุงไปหลายตัวครับ แต่ไม่เคยทำกับสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่กว่านั้น หรือถ้าจะมีใครมาการุณยฆาตผม ถึงผมจะยังไม่อยากตาย แต่ถ้าเขาจะทำจริงๆ ผมก็คงต้องยอมตาย (เพราะบอกใครไม่ได้ว่ายังไม่อยากตายนี่นา) จริงๆ ผมชอบประเด็นเรื่อง รูปแบบหรือระดับความสัมพันธ์ของคนที่อยู่ในการตัดสินใจที่จะการุณยฆาตคนอีกคนหนึ่ง ของคุณมากครับ และเข้าใจว่านี่เป็นประเด็นทางจริยศาสตร์ในการพิจารณาเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ผมไม่มีความเห็นอื่นอีกครับ ผมไม่เข้าใจจริยศาสตร์แบบ Kantian เท่าไหร่ วิมุตินิยมยิ่งงงครับ ที่เข้าใจที่สุดคงเป็น Utilitarianism ตอนเรียนจริยศาสตร์จำได้ว่างงมากกว่าอ๋อจริงๆ ครับ เอาเป็นว่าขอพูดถึงวิชาอื่นแทนแล้วกันที่ได้คะแนน mid-term ไม่ค่อยดี แต่สุดท้ายรอดตัว คือวิชาสถิติครับ (เป็นวิชาเลือกในสาขาอื่นครับ) ผมจำคะแนนเต็มไม่ได้หรอกนะครับ แต่ว่าจำได้ว่า กลางภาค คะแนนผมไม่ถึงครึ่ง ก็ไปคุยกับอาจารย์เหมือนกัน อาจารย์บอกว่าแล้วแต่ผมว่าจะ drop ไหม เพราะไม่ได้ต่ำกว่าครึ่งมากนัก ที่สำคัญบางข้อผมตอบได้ดี (แต่บางข้อไม่ได้ตอบเลย เว้นว่างไว้ซะงั้น ก็ตอบไม่ได้จะให้เขียนอะไรจริงไหมเนอะๆ ) ตอนครึ่งหลังของภาคการศึกษานั้น ผมเลยพยายามขวนขวายเรียนรู้เพิ่มเติม สุดท้ายเกรดออกมา ผมรอดครับ ได้ D+ จำได้เลย วิชานี้เป็นวิชาที่ลุ้นผลที่สุดในชีวิตครับ ทั้งๆ ที่ทีแรกไม่ได้ตั้งใจจะเลือกเรียนหรอก อืม... อ่านย้อนๆ ดูเหมือนผมจะเล่าแต่เรื่องของตัวเอง เอาเป็นว่ามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ให้ฟังก็แล้วกันครับ :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 13 ก.พ. 52 12:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พอดีไม่เคยเรียนวิชานี้ค่ะ เพราะเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน ยังไม่มี แต่มีโอกาสได้เรียนวิชาปรัชญา จิตวิทยา และตรรกศาสตร์  ค่ะ อยากจะบอกว่า ได้ 18 เต็ม 40 เป็นเรื่องจิ้บ ๆ ค่ะ เพราะเคยสอบมิดเทอม แล้วเคยได้ต่ำกว่านี้อีก น้ำตาแทบร่วง ปลายภาคคุณยังเหลืออีก 60 ใช่ไหมคะ ต้องเตรียมตัวค่ะ ตรงไหนไม่เข้าใจ ให้ถามอาจารย์ซะ ถามเยอะ ๆ หลาย ๆ มุม หาหนังสือที่เป็นกรณีศึกษามาอ่านมาก ๆ ให้มันอยู่เบื้องลึกของหัวใจให้มากที่สุด ถึงเวลาสอบ หนังสือก็ไม่จำเป็นค่ะ เพราะมันอยู่ที่ใจหมดแล้ว พี่เคยได้คะแนนน้อยกว่านี้ แต่สุดท้ายพี่ก็คว้า บีบวกมาได้ เพราะสอบปลายภาคได้เต็ม ถึงแม้ จะไม่มีโอกาสได้ เอ แต่บีบวกเรายังมีโอกาส จากคุณ : ลาล่า (arunyach) - [ 13 ก.พ. 52 13:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นเรื่องคุณวิทยาครับ แล้วแต่คุณเห็นว่าอะไรคือความดี ความงาม ซึ่งสำหรับความดีนั้น ก็จะเป็นคำถามว่า อะไรถูกและยุติธรรม มีหลายกรอบให้คุณมอง ถ้าคุณยึดเอาการปฏิบัติตามกฏเกณฑ์(Deontology) เป็นหลัก คุณก็อาจจะยึดมันตามจารีตของสังคม แต่ข้อเสียของมันคือ คุณไม่มีเสรีภาพและไร้เจตุจำนง ชีวิตไม่มีความหมายอะไร ถ้าคุณเป็นพวกจุดมุ่งหมายนิยม(Telelogy) คุณเป็นพวกใจกว้างเห็นว่าความดีก็คือการทำเพื่อคนอื่น การมีคนอื่นทำให้ชีวิตมีเป้าหมาย คุณก็จะมีอิสระภาพ ถ้าคุณเป็นพวกที่ชอบในแนวทางของความมีตัวตน(Existencialism) คุณเป็นพวกที่เชื่อในสิ่งที่จับต้องได้ สร้างสรรค์ และยังมีอีกเยอะแล้วแต่ลัทธิครับ ที่จริงเกี่ยวกับคุณวิทยาในเชิงจริยศาสตร์เป็นเรื่องที่ยากมาก ว่าชีวิตแบบไหนมันถูกหรือควร อะไรคือความยุติธรรม เพราะความดีมันเป็นสิ่งที่ต้องอาศัยการเปรียบเทียบ มันไม่สมบูรณ์ คุณเรียนไม่เก่งตามหลักสูตรมหาลัย แต่คุณก็เป็นคนที่ก่อประโยชน์แก่สังคมที่แท้จริงได้ ทุกอย่างเป็นเรื่องศีลธรรมส่วนตัวของคุณที่ยึดถือมันว่าดี และศีลธรรมของตัวคุณเองนี่แหละที่ผลักดันคุณไปข้างหน้า จากคุณ : the author - [ 13 ก.พ. 52 21:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แนะนำ เอา ซีเป็นเกณฑ์ครับ   คิดว่าได้มากกว่าซี ก็เรียนต่อ ตอบให้ตรงใจอาจารย์  เข้าหาอาจารย์บ่อยๆ  ซื้อของไปฝาก  อย่าลืมวิชาอื่นด้วยนะ   ถ้าไม่ไหว คิดว่า ได้น้อยกว่าซีก็ดรอป เรื่องปกติ แล้วถ้าอยากรู้เรื่องจริยธรรมจริงๆ  ก็ช่วยไม่ได้  เพราะมันไม่มีสอน   เข้าใจด้วยตัวเองซะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 52 21:28:26 จากคุณ : Magic G - [ 14 ก.พ. 52 18:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ the fetus กลับมาต่อด้วยคร้าบ.. จากคุณ : vincentlenon - [ 15 ก.พ. 52 10:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณทำข้อสอบโดยใช้คำตอบที่มาจากประสบการณ์ แต่ขาดการอธิบายอ้างอิงเชิงหลักทฤษฎีครับ ที่จริงคำตอบพวกนี้ไม่มีถูกผิดตายตัวซะทีเดียว แต่ขึ้นอยู่กับว่าคุณสามารถนำที่เรียนมาประยุกต์ใช้ได้อย่างไร academic writing ที่ดี สามารถยกตัวอย่างจากประสบการณ์จริงได้แต่ควรมี theoretical framework รองรับข้อมูลนั้นด้วย อาจารย์เขาคงอยากเห็นจุดนั้นน่ะครับ ปล. ผมมีเพื่อนสนิทรักมากคนนึงที่เป็น bipolar กับมีอาการ major depressive disorder มีอาการคล้ายคุณเลยน่ะ ยังไงก็ขอให้โชคดีละกันครับ ดูแลสุขภาพกายและใจตัวเองเยอะๆนะครับ อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงเพื่อนคนนั้นเลย จากคุณ : waiting for godot - [ 15 ก.พ. 52 16:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แอบเข้ามาอ่าน เพราะเรียนสาขาวิชาเอกปรัชญาและสนใจด้านจริยศาสตร์เหมือนกันค่ะ.. จากที่อ่านมาทั้งหมด(จริงๆแอบงงนิด คงเป็นเพราะตัวเราเองเบลอๆ) เราค่อนข้างเห็นด้วยกะคุณ waiting for godot คห 21 นะค่ะ คือ สำหรับเรานั้น เราว่าถ้าตอบโดยใช้ประสบการณ์ตรงนั้นไม่น่าจะผิดแต่อาจจะต้องมีการนำทฤษฎีมาอ้างอิงด้วยอ่ะค่ะ คาดว่าสิ่งที่อาจารย์ต้องการน่าจะประมาณนั้นมากกว่า เพราะยังงัยจริยศาสตร์มันไม่มีคำตอบที่ตายตัวอยู่แล้วอ่ะค่ะ รอดูต่อนะค๊ะ.. สู้ๆค่ะ จากคุณ : mamajaru - [ 4 มี.ค. 52 00:32:06 ]