ความคิดเห็นที่ 1 ข้าพเจ้าเห็นด้วยกับไซมึ้งฮูหยินขอรับ   นอกจากนี้ ข้าพเจ้ายังเห็นว่า  โกวเล้งเขียนเรื่องทำเนียบยอดฝีมือ (สิบยอดศาสตราวุธของแป๊ะเฮียวเซ็ง) ออกมาได้ขลังมาก พอแต่ละคนออกมารู้สึกตื่นตาตื่นใจ  ในขณะที่ข้าพเจ้ากลับรู้สึกเฉยๆกับทำเนียบยอดฝีมือของหวงอี้แฮะ (สิบยอดฝีมือฝ่ายอธรรมในเทพมารฯ  ทำเนียบยอดฝีมือชั้นนอกชั้นในจากจอมคนฯ) แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 52 11:10:05 จากคุณ : the scholar - [ 15 ก.พ. 52 11:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฝีมือการสร้างตัวละครของโก้วเล้ง เหนือกว่า หวงอี้อย่างชัดเจน และแน่นอนครับ ตัวละครของโก้วเล้ง มีเสน่ห์และมีมนต์ขลังอย่างมาก และโก้วเล้งเขียนบทสนทนาได้โดนใจ สิ่งนี้มันเลยไปช่วยเสริมให้ตัวละครเหล่านั้นโดนใจคนอ่านมากขึ้น สำหรับหวงอี้ เก่งในการผูกเรื่องราว จุดนี้ต้องยอมรับว่าหวงอี้ทำได้เหนือกว่าโก้วเล้งมากๆ แต่หวงอี้สร้างตัวละครเป็นอยู่ไม่กี่แบบ ทำให้นิยายแต่ละเรื่องของเขาเหมือนกับถอดแบบตัวละครกันมา ผมวิเคราะห์สาเหตุดูแล้ว สรุปได้ว่าที่ตัวละครของหวงอี้มันซ้ำซากจำเจ เป็นเพราะ หวงอี้กำหนดให้ตัวละครของเขามีเป้าหมายชีวิตที่คล้ายกัน จึงทำให้ตัวละครมีความคิดเหมือนกัน ทำอะไรคล้ายๆกัน จุดหมายปลายทางของตัวละครที่หวงอี้สร้าง มักมีอยู่แค่2เป้าหมายหลักๆ 1.อยากสำเร็จเป็นเซียน หรือ มรรคาบู๊ 2.อยากประสบความสำเร็จทางการเมือง หรือ ในการช่วงชิงแผ่นดิน มันมีอยู่แค่นี้จริงๆ ตัวละครแทบทุกเรื่องของหวงอี้มันจะมุ่งไปทางนี้หมด เลยทำให้ตัวละครมันคล้ายกันทั้งในเรื่องของ ความคิด การกระทำ และนิสัย ผิดกับตัวละครของโก้วเล้งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในแง่มุมของเป้าหมายชีวิต ใครอ่านผลงานเรื่องหลักๆของโก้วเล้งและจะรู้ว่าแต่ละคนมีเป้าหมายชีวิตที่แตกต่างกัน และที่สำคัญที่สุด คือ ตัวละครของโก้วเล้งถือคุณธรรมน้ำมิตรอย่างบริสุทธิ์ใจ แต่ตัวละครของหวงอี้ถือคุณธรรมที่แฝงมาด้วยผลประโยชน์ทางการเมือง สิ่งนี้เองที่ทำให้ตัวละครของหวงอี้ ไม่มีวันเอาชนะตัวละครของโก้วเล้งได้เลย ในเรื่องกุมใจผู้อ่าน จากคุณ : ลมพัดขนห่านปลิว - [ 15 ก.พ. 52 11:54:32 A:125.25.146.197 X: TicketID:195592 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^^ จากคุณ : GoodSowhat - [ 15 ก.พ. 52 13:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยครับ และมิอาจยกไปเปรียบกับปรามาจารย์กิมย้ง จากคุณ : ณัฐกร - [ 15 ก.พ. 52 14:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ร้อยเนื้อทำนองเดียว... ทำนองเดียวแต่โดนใจก็เพียงพอครับ มีหลายทำนองแต่ไม่โดนก็เปล่าประโยชน์...ลางเนื้อชอบลางยา จากคุณ : Generals - [ 15 ก.พ. 52 14:41:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 same as #2 จากคุณ : ling er (หวงหลิง) - [ 15 ก.พ. 52 17:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เนื้อเดียว ร้อยทำนอง เพลิดเพลิน แต่ไม่จำเริญใจ ร้อยเนื้อ ทำนองเดียว แปลกตา แต่ไม่แปลกใจ สไตล์ใคร สไตล์มัน ขอรับ จากคุณ : อิอิอิ (บุ้นแจกวง) - [ 15 ก.พ. 52 18:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอเปรียบเป็นเสียงดนตรีแล้วกันนะครับ ลองจินตานาการตามดูแล้วกันนะครับ ของโกวเล้ง เหมือนเล่นกีต้าร์ได้แบบ tommy emmanuel ทำนองที่เป็นรูปแบบของตนเองไปแล้ว....โกวเล้งก็เช่นกัน โชว์ความเป็นตนเองออกมามาก ของหวงอี้ เหมือนการเล่นกีต้าร์แบบ DEPAPEPE อะครับ เล่นแบบผสมเข้ามารวมกัน จนตอนหลังเริ่มเข้าสู่แนวทางของเค้าเอง เริ่มแรกเอาของซีเบ๊เหล็งมาใส่ + ประวัติศาสตร์ พอต่อมาพัฒนาการก็เห็นได้ชัด เป็นแนวทางของตัวเองแล้วเช่นเรื่อง จอมคนฯกับศึกรักฯ ทำนองของแต่ละคนมันแล้วแต่สไตล์ ครับ จะว่า ไม่สนุก หรือไม่แปลกใหม่ก้คงบอกได้ยาก ลางเนื้อชอบลางยาครับ..... ถ้าหันกลับมามองที่ผลงานการเขียนจะเห็นไปอีกแบบ ลองมองที่ระยะเวลาที่ยังมีคนตามอ่านแล้วกันนะครับ... ลองนึกภาพ หากว่า เรื่องของโกวเล้งและหวงอี้ขาดตลาดไป ห้าปี.... นิยายของโกวเล้งจะมีเรื่องใดบ้างที่มีการเรียกร้องให้พิมพ์ใหม่ นิยายของหวงอี้เรื่องใดบ้างที่ถูกเรียกร้องให้พิมพ์ใหม่...(ไม่ไ่ด้หมายถึงกรณี พิมพ์ใหม่เปลี่ยนขนาดนะครับ) บางเรื่องพิมพ์ใหม่ออกมาก็ไม่มีใครอ่าน บางเรื่องพิมพ์ออกมาใหม่แล้วคนไปอ่านก็บอกว่าชอบ.... จะมากจะน้อยคงไม่สำคัญ เวลาคงจะพิสูจน์เอง.... จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว) - [ 15 ก.พ. 52 18:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับค.ห.ที่ 1 และ 2 จากคุณ : มีดที่ 13 (มีดไร้รัก) - [ 15 ก.พ. 52 19:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยครับ จากคุณ : โซมุน - [ 16 ก.พ. 52 08:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยในแง่ความเด่นชัดของตัวละครครับ ..... อย่างที่ซือเจ๊ว่าไว้ ..... ตัวละครของโก้วเล้ง  ..... มีความหลากหลายของบุคลิก .... อาจเป็นเพราะ จำนวนที่แต่ง มี หลายสิบเรื่อง และเรื่องส่วนใหญ่ มีขนาดสั้น เลยต้องกระชับฉับไว ..... และส่วนใหญ่จะหนีไม่พ้นพล็อตที่เป็น " ธาตุแท้ของคน " โดยมีฉากหลังเป็นยุทธจักร .... ในส่วนของหวงอี้ ....... ก็คงเป็นอย่างที่ท่าน "195592" ว่าไว้ สุดปลายมักจะเป็นแค่เรื่อง " การเมืองและบรรลุ "  ........ เพราะความที่ขนาดของเรื่องมัน (ถูกทำให้ ) ใหญ่ เลยมีหน้ากระดาษเยอะมากพอที่บรรยายอะไรได้มากๆ ทั้งเศรษฐกิจ การเมือง ภูมิศาสตร์ และ บุคคลิกตัวละคร .... จนบางครั้งเลยดูทับซ้อนกันไปมา โลเลไม่แน่นอน ... แต่ผมกลับคิดว่า มันคล้ายกับคนจริงๆนะครับ เพราะเมื่อสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป ทำให้คนเปลี่ยนแปลง ( แต่ยังไม่เนียนเท่าอุ้ยเสี่ยวป้อ ที่กระผมยกให้เป็นเบอร์หนึ่ง ) ซึ่งแม้จะยังทำได้ไม่เนียนนัก แต่ก็มิได้เลวร้ายประการใด  ...... หากใช้คำว่า "สร้างสรรค์ชีวิตให้ตัวละคร" มอบให้กับ "โก้วเล้ง"  ...... อย่างนั้น ของหวงอี้ผมขอใช้ "ผู้สร้างชะตาให้ตัวละครต้องเลือกเดิน" แล้วกันนะครับ ...... ลางเนื้อ ชอบลางยา ......... 20 กว่าปีที่ผ่านมาผลงานของโก้วเล้งพิสูจน์แล้วว่า "ดีจริง" ( แต่ไม่ใช่ทุกเรื่อง ) .... แล้วท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าอีก 20 ปีข้างหน้า "หวงอี้" จะไม่ใช่ปรมาจารย์คนถัดไป ..... จากคุณ : อาตี๋จื่อหลิง - [ 16 ก.พ. 52 09:14:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โก้วเล้ง คือ อดีต หวงอี้ คือ อนาคต ทุกครั้งที่อ่านงานของโกวเล้ง ผมมีความสุข อ่านได้หลายๆรอบ แต่มันเป็นได้ แค่อดีต.... ส่วนหวงอี้นั้น หลังจากที่อ่านมาทุกเรื่อง ผมรอครับ รองานใหม่ๆ ซึ่งคิดและหวังว่า จะทำให้ผมมีความสุขกับการอ่าน เช่นเดียวกับ ที่ผมได้รับจากงานของโกวเล้งครับ โกวเล้งมีงานที่ดีและไม่ดี หวงอี้ก้อเช่นเดียวกัน ตอนนี้มันเป็นเรื่องของคนตายกับคนเป็น แล้วหล่ะครับ..... หวงอี้ยังมีโอกาสสร้างสรรงานให้เราได้อ่านครับ ต้องตามลุ้นๆกันต่อไป ไม่อย่างนั้น เราจะมีแต่จมไปกับอดีตครับ.... จากคุณ : Noncha - [ 16 ก.พ. 52 10:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้มันเป็นเรื่องของคนตายกับคนเป็น แล้วหล่ะครับ..... หวงอี้ยังมีโอกาสสร้างสรรงานให้เราได้อ่านครับ ต้องตามลุ้นๆกันต่อไป ไม่อย่างนั้น เราจะมีแต่จมไปกับอดีตครับ.... จากคุณ : Noncha  - [ 16 ก.พ. 52 10:03:09 ] ..................................................................... ปัญหาก็คือ "คนเป็น" ไม่สามารถที่จะเขียนต่อ เลยหันกลับไปเขียน นิยายวิทยาศาสตร์ ที่เขาถนัดแทน ขอรับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 52 10:41:20 จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 16 ก.พ. 52 10:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โก้วเล้ง คือ อดีต หวงอี้ คือ อนาคต ทุกครั้งที่อ่านงานของโกวเล้ง ผมมีความสุข อ่านได้หลายๆรอบ แต่มันเป็นได้ แค่อดีต.... โกวเล้งมีงานที่ดีและไม่ดี หวงอี้ก้อเช่นเดียวกัน ตอนนี้มันเป็นเรื่องของคนตายกับคนเป็น แล้วหล่ะครับ..... หวงอี้ยังมีโอกาสสร้างสรรงานให้เราได้อ่านครับ ต้องตามลุ้นๆกันต่อไป ไม่อย่างนั้น เราจะมีแต่จมไปกับอดีตครับ.... ................................................. ข้าพเจ้าอ่านงานของโกวเล้ง หลายๆๆๆๆรอบ เช่นกัน หากในทุกครั้งที่อ่านข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกเลยตนเอง "จมอยู่กับอดีต" ข้าพเจ้ามีความคิดว่า งานของโกวเล้งหลายเรื่องไม่ยึดติดกับกาลเวลา อยู่ที่ผู้อ่านเสพรับอารมณ์และสาระที่ปรากฏในแต่ละเรื่อง งานหลายชิ้นของโกวเล้ง หลายคนอ่านในวัยเยาว์ยังไม่สามารถเข้าใจได้หากเมื่อเวลาผ่านไป เรื่องเดิมตัวละครเดิม กลับเห็นแง่มุมใหม่ ก่อนหน้านี้ก็เฝ้ารอผู้จุดประกายอนาคตให้กับ "นิยายกำลังภายใน" อยู่พักใหญ่ อ่านงานของอุนสุยอัน (ตั้งแต่ยังใช้ชื่อ อุนเลี้ยงเง็ก) ก็เริ่มมีความหวังว่า "นิยายกำลังภายใน" ยังไม่หายไปไหน ครั้งได้หยิบงานของหวงอี้ อย่าง "เจาะเวลาฯ" ก็ยังคิดว่านี่เป็นอีกแนวทางหนึ่ง พออ่าน "มังกรคู่ฯ" ก็เริ่มจับทางได้ อ่าน "เทพมารฯ" ไม่จบ กลับไปอ่าน "เหยี่ยวเหนือฟ้า" ที่หลายบอกว่าสนุก ก็ต้องยอมรับว่าเป็นงานที่ดีที่สุดของหวงอี้ในทัศนะของข้าพเจ้า และแทบจะเป็นต้นแบบของเรื่องต่อๆมาของหวงอี้เลยทีเดียว นี่อาจเป็นแนวทางหนึ่งแต่หวงอี้ฉีกตัวเองออกมาไม่ได้ จึงทำให้ตัวละครที่มีออกมา ขาดความมีมิติ และหลากหลายทั้งโครงเรื่องใหญ่กว่า และตัวละครมากกว่า - ต่างจาก "กิมย้ง" ที่เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์เช่น โครงเรื่องกว้างใหญ่เหมือนกันแต่กลับมี มิติของตัวละครหลากหลาย และแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด และไม่ซ้ำกันในแต่ละเรื่อง นี่เป็นเหตุผลที่มาของกระทู้นี้ที่ว่า เหตุใดข้าพเจ้าจึงเห็นว่าโกวเล้งจึงสามารถสร้างตัวละครได้มีมิติเป็นปุถุชนที่มี รัก โลภ โกรธ หลง และเป็นที่จดจำมากกว่า (ในกรณีนี้ "อุนสุยอัน" ก็ทำได้ค่อนข้างใกล้เคียง แต่อาจจะเด็ดขาดกว่าที่ อุนสุยอัน สามารถ "ฆ่า/ทำลายภาพพจน์" ของตัวละคนได้มากกว่า) ........................ หากใช้คำว่า "สร้างสรรค์ชีวิตให้ตัวละคร" มอบให้กับ "โก้วเล้ง"  ...... อย่างนั้น ของหวงอี้ผมขอใช้ "ผู้สร้างชะตาให้ตัวละครต้องเลือกเดิน" แล้วกันนะครับ ...... ......................................... ในมุมนี้ ข้าพเจ้าเห็นว่าหวงอี้ได้กำหนดทางเลือกให้ตัวละครไว้แล้ว เพราะงานของหวงอี้ถูกผูไว้กบประวัติศาสตร์จริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว เช่น หากหวงอี้เปิดทางเลือกใก้ "โค่วจงกับฉีจื่อหลิง" จริงๆ ตามนิสัยและสภาพเหตุการณ์ ข้าพเจ้าว่า "โค่วจง" คงไม่ยอมหลีกทางให้หลี่ซื่อหมินแน่นอน ดังนั้น "อดีตที่ถูกกล่าวขานอยู่เสมอ คือ ตำนาน - อนาคตที่ไม่สามารถคาดเดา คือ ความเลื่อนลอย" จากคุณ : ไซมึ้งฮูหยิน (นายหญิงบ้านหมื่นเหมย) - [ 16 ก.พ. 52 12:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นด้วย กับ ซาเฮีย ขอรับ เรื่อง "จอมคนฯ" หวงอี้มีความเป็นตัวเองสูงขึ้นขอรับ (ศึกรักยังไม่เคยอ่าน) แม้จะยังไม่หลุดจาก "สเต็ปเดิมๆ" ก็ตาม แต่เมื่อดูจากงานเขียนสองเรื่องหลังนี้แล้ว ถือว่าบุคลิกตัวละครพัฒนาขึ้นมากกว่าเดิมมาก ทั้งบุคลิก "เกาเอี้ยน, คนแซ่จวง, ฯลฯ" ดูมีมิติมากขึ้น (แต่...ตัวเอกสามสี่ตัว ยังคงเหมือนเดิม - -*) คาดว่า อีกไม่นานท่านหวงอี้ คงปรับปรุงตัวเอก เหมือนกับที่ปรับปรุงตัวประกอบและตัวร้ายเช่นเดียวกัน ติเพื่อก่อ ดีกว่าติเพื่อทำลาย ขอรับ ปล. เรื่อง "อดีต ปัจจุบัน อนาคต" เป็นเีรื่องราวที่ยังไม่กระจ่างขอรับ "ปัจจุบัน" มีเพียงวูบเดียวเท่านั้น นอกนั้นคือ "อดีต" ดังนั้นมนุษย์ไม่เคยห่างจาก "อดีต" เลย แม้แต่น้อยขอรับ มีเพียงแต่ผู้ใดจะจดจำใส่ใจ กับผู้ใดไม่จดจำใส่ใจเท่านั้นเอง จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 16 ก.พ. 52 17:26:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบคำ "ร้อยเนื้อทำนองเดียว" ของเจ้าของกระทู้จังครับ อ่านแล้วเห็นภาพเลย จากคุณ : โง่เล้ง (Lishimhour) - [ 16 ก.พ. 52 21:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วรรณกรรมที่งามพร้อม ไม่ขึ้นกับเวลาและสถานที่ เป็นอกาลิโก ครับ จากคุณ : ยินเจียหมิง (ยินเจียหมิง) - [ 16 ก.พ. 52 22:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คารวะจอมยุทธทุกท่าน... ความชอบอยู่เหนือเหตุผล ไม่มีคำบรรยาย อ่านโกวเล้งแล้วมึน ชอบหวงอี้มากกว่าครับ.. จากคุณ : edza - [ 17 ก.พ. 52 19:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สั้น ๆ นะครับ.. มังกรโบราณท่านเขียนคนเป็นคนจริง ๆ มีเลือดเนื้อ มีอารมณ์...สัมผัสได้..นี่คือเสน่ห์ของโกวเล้ง... แต่หวงอี้ไม่เด่นเรื่องนี้...เน้อเรื่องการทลายนภา หรือ โครงสร้างใหญ่ ๆ แบบแนวไซไฟ มากกว่า ...เรียกง่ายๆ ว่าหวงอี้เขียนนิยายไซไฟในรูปแบบกำลังภายในนั่นเอง.. จากคุณ : คุณพ่ออุลต้าแมน - [ 18 ก.พ. 52 08:25:25 ]