ความคิดเห็นที่ 1 ฉากในรามเกียรติ์อีกรอบ ... ค่อนข้างโหดร้ายเสียจริง พ่อหนุมานชาญสมร เด็กๆดูคงหวาดเสียวพิลึก .... จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หันมาข้าง นางผีเสื้อสมุทรของท่านสุนทรภู่กันบ้างครับ มีสถานที่ท่องเที่ยงหลายแห่ง ปั้นนางออกมา เป็นรูปนี้ ... ทะมึนทึงมาก จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนภาพนี้ เป็นหุ่นขี้ผึ้งครับ รูปเล็กไปหน่อย แต่ลองเปรียบๆกันดูครับ จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แต่แหม ... ดูฝีมือ ภาพวาดพระอภัยมณี-นางผีเสื้อสมุทร โดยอาจารย์ จักรพันธุ์ โปษยกฤต สิครับ ตอนเธอแปลงเป็นร่างคนนี่ ... งามเสียนี่กะไร ทำไมพระอภัยไม่หลงรักนะ (ฮิฮิ) จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ปิดท้าย ด้วยนางผีเสื้อ ที่ออกแนวหลุดไปไกลพอสมควร (มีปีก สมกับเป็นผีเสื้อซะจริงๆ) ... แหะๆ จึงขอความรู้และทัศนะท่านพี่ทั้งหลาย มา ณ โอกาสนี้ครับ จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:18:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คติการให้ "ผี" หรือ "ยักษ์" ดูแลรักษาเมือง พบมากทางภาคเหนือและภาคอีสาน เช่น เสาอินทขิลของเชียงใหม่ ซึ่งเชื่อว่ามี กุมภัณฑ์ดูแลรักษา หรือ พวก ผีฟ้าพญาแถน ทางภาคอีสานหน่ะครับ ส่วนเรื่องว่ามี ผีเสื้อสมุทรอีกไหม คิดว่าไม่น่ามีนะครับ แต่ที่เจอส่วนใหญ่จะเป็น "ผีเสื้อน้ำ" มากกว่า ที่พบในชาดก หรือใน นารายณ์สิบปาง ในปางของ กัจฉปาวตาร (พระนารายณ์อวตารเป็นเต่าไปปราบสังขอสูร) พระนารายณ์ได้สังหาร ผีเสื้อน้ำชื่อ อสูรมัจฉา ซึ่ง สังขอสูร ใช้ให้ไปขโมยเอาพระเวทมาให้ตนเอง จากคุณ : Jasmine Vine (อันดามันฉันรักเธอ) - [ 28 มี.ค. 52 19:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คงเหมือนข้างบนแหละ คติเดิมคือผีเสื้อน้ำ  ไฉนที่มหาสุทร จะมี ผีเสื้อสมุทรมิได้ จากคุณ : cybrarian - [ 28 มี.ค. 52 19:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ คุณพี่Jasmine Vine และคุณพี่cybrarian ครับ ผมไปเปิดพจนานุกรม ท่านให้นิยามของ ผีเสื้อ เป็นสองความหมาย ความหมายที่หนึ่ง หมายถึง แมลงชนิดหนึ่ง ความหมายที่สอง คือ "พระเสื้อเมือง" !!! ตกตะลึงพรึงเพริดครับ ... ทำไมถึงแผลงไปทางนั้น แล้วพระเสื้อเมือง พระทรงเมือง ที่ศาลหลักเมืองกรุงเทพนี้ แท้จริงท่านเป็น ผี หรือ เป็นยักษ์ ดอกหรือ ส่วนคำว่า "ผีเสื้อน้ำ" ก็เพ่อเคยเห็นนี้แหละครับ ตำราท่านว่าเป็นยักษ์ ที่มักสิงอยู่ในแหล่งน้ำ ... โอ สรุป เรามีเจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าทุ่ง เจ้าท่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (ซึ่งกอปรด้วย เทพยดา และอสูร มากมาย) ปกปักรักษาแผ่นดินทั้งสิ้น ... เอ ... เริ่มมีประเด็นต่อไปอีกมากมายแล้วซีครับ ^^ คำถามที่เริ่มกระจ่างใจ คือ ข้อ ๑ และ ๒ ส่วน ๓.ผีเสื้อสมุทรที่โดนหนุมานแหกอก กับผีเสื้อสมุทรที่โดนพระอภัยมณีตีจาก (น่าสงสารนะ) มีความเกี่ยวพันกันมากน้อยแค่ไหน ในแง่ประวัติวรรณคดี ใครมาก่อนกัน และจริงๆแล้ว ทั้งสองตนนี้ รุปลักษณ์ "น่า" จะคล้ายกันไหม ๔.มีนางผีเสื้อสมุทร ตนอื่น ในวรรณคดีไทยอีกหรือไม่ครับ นี้ ... ยังจนใจจนปัญญาครับ แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 52 19:50:14 จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 9 และสงสัยต่อนะครับ ผีเสื้อ ... ที่ใช้กันในสองความหมาย ถูกนำมาเกลื่อนกลืนกัน ใช่หรือไม่ หนังไทยเรื่องบนนั้น ได้แสดงแฟนตาซีมากไป จนบิดเบือนนิยาม "ผีเสื้อ" จากเดิมให้คล้อยไปหา ผีเสื้อ แบบมีปีก น่ารัก สดใส ไต่น้ำหอม ... รึเปล่าครับ .......................................................................................... ปล. ขอประชาสัมพันธ์บทสรุปใหม่ของกระทู้ ช้างในอิเหนา (จักกรั่น) และกระทู้ห้องสมุดสวยๆ อีกทีครับ มีคุณหลายคนรวมถึงผม เข้าไปแปะรูปเพิ่มอีก เห็นแล้ว คงเจริญตาเจริญใจมิใช่น้อยครับ จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 19:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 FOR YOUR INFORMATION การ์ตูนไทย - apaimanee saga --go inter แล้ว --- france คนวาด --- วาด ผีเสื้อสมุทร ได้เท่มาก ---------------------------------- คนเขียน --เขาตีความดังนี้ครับ ผู้ปกครองน่านน้ำทั้งมวล กำเนิดจากดวงวิญญาณหญิงสาว 500 ดวง ที่เต็มเปี่ยมด้วยความแค้น แต่โหยหาความรักอย่างที่สุด เพราะต้องตายทั้งที่ยังไม่รู้จักความรัก มีแกนกลางเป็นมนุษย์กึ่งเทพ จากคุณ : sitt666 - [ 28 มี.ค. 52 19:57:47 A:10.100.1.3 X:58.10.167.70 TicketID:169971 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผีเสื้อสมุทรที่บ้านของหลายๆท่าน(รวมทั้งของผม) เมื่อยี่สิบปีที่แล้วก็เป็นแบบรูปของคห.4นั่นแหละแต่ตอนนี้กลายร่างเป็นแบบรูปของคห.3ไปหมดแล้ว อิอิ จากคุณ : Cyber Sage - [ 28 มี.ค. 52 20:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอฝากหุ่นหลวง วังหน้า เป็นหุ่นหลวงของกรมพระราชวังบวรวิไชยชาญ ได้รับการซ่อมแซมโดยคุณจักรพันธุ์ โปษยกฤต ลักษณะของผีเสื้อสมุทร คือ สีหงดิน ๑ หน้า ๒ มือ หัวโล้น ทำขึ้นเพื่อแสดงตอนทีหนุมานพร้อมด้วยชมพูพานและองคต รับสั่งจากพระรามให้ไปสืบดูลู่ทางที่จะยกกองทัพไปกรุงลงกา หนุมานได้พบและสู้รบกับนางผีเสื้อสมุทร (ตอนสืบมรรคา) จากคุณ : หนุ่มรัตนะ - [ 28 มี.ค. 52 20:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ในทางศาสนาเรียกว่า รากษส  เป็นอมนุษย์ชนิดหนึ่งอาศัยอยู่ในน้ำ มีนิสัยดุร้ายกินคนเป็นอาหาร  สมัยพุทธกาลมีกล่าวถึงหลายแห่ง ครั้งพระโสณะกับพระอุตตระมาเผยแผ่พุทธศาสนา ที่สุวรรณภูมิก็ได้ปราบรากษสที่มาจับเด็กไปกินทำให้ชาวบ้านเลื่อมใสศรัทธา เอารูปผีเสื้อสมุทรพันธุ์ไทยมาฝากจขกท.คิดว่าคงถูกใจ จากคุณ : วสันดิลก - [ 28 มี.ค. 52 20:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ความเห็นที่ 13 ถูกใจจริง ๆๆ 555555555555555555 จากคุณ : sitt666 - [ 28 มี.ค. 52 20:27:23 A:10.100.1.3 X:58.10.167.70 TicketID:169971 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ท่านมหาฯ .... ถุกใจข้าพเจ้ายิ่งนัก ... ฮ่าๆๆๆ ...แม่คุณคนนี้ ... เต็มใจถ่ายเสียด้วย ยิ้มแป้นเชียว !! จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 21:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นำข้อมูลมารวมไว้สำหรับผู้ไม่มีหนังสือ หนังสือภาพเพื่อการการศึกษาลายเส้นจิตรกรรมไทย ยักษ์ ชุด พรหมพงศ์และอสูรพงศ์แห่งลงกา นางอากาศตะไล  ผีเสื้อเมืองลงกา  มีหน้าที่รักษาตัวเมืองลงกา กายสีแดงเสน ๔ พักตร์  ปากแสยะ   ตาโพลง   ๘ กร อาวุธ   จักร   พระขรรค์   ตรี   กระบอง   ง้าว โตมร   ศร  และค้อนเหล็ก ข้อมูลนี้ตรงกับ รามเกียรติ์และจิตรกรรมฝาผนัง  ของ นิดดา  หงษ์วิวัฒน์ ประชุมคำพากย์รามเกียรติ์  ของ กรมศิลปากร  ๒๕๔๖    มาแปลกค่ะ หน้า ๒๐๘ ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรอัน            ท่านท้าวทศกัณฐ์ ให้อยู่ตระเวณหว่างชล เห็นพานรล่วงแดนตน             เกรียงโกรธานนท์ ก็เผ่นขึ้นจากคงคา อ้าปากแลบลิ้นเหลือกตา           แผดร้องด้วยอา นุภาพออกราวี ฯ หนุมานเข้าทางปาก  ออกทางหู   เข้าทางจมูก   ใช้ตรีศูล แหวะท้อง   ลากไส้ไปโยนในมหาสมุทร อ้าว.. เอ๊ะ.....ไปเจอ เสื้อเมืองเข้าอีก มาสบเสื้อเมืองกุมภัณฑ์               กรกรายเขนขรรค์ ออกยืนยังพื้นคัคนานต์ ห้าหน้าสิบมือนมยาน                 เรียกเร่งทวยหาญ จะกลุ้มจะกุมพานร ลูกลมโลดไล่ฟันฟอน                 สังหารราญรอน อสุรยอบยับยี ฯ ................... ................... ลูกลมติดตามอสุรี                   ตัดเศียรยักษี ให้ล้มพินาศในสมร ฯ เพื่อความไพเราะ  โปรดอ่านสำเนียงพากย์โขน แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 52 22:15:21 จากคุณ : แสนอักษร - [ 28 มี.ค. 52 22:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ทราบขบวนโขนของคุณแสนอักษรจะมาอีกหรือเปล่า แต่ขอบอกว่าไพเราะมาก (แต่เสียงตัวเองไม่มีปัญยาจะไปถึงขั้นพากยืได้ดังใจนึก) ประชุมคำพากยืที่คุณแสนฯยกมานี้ เริ่มเขียนกันตั้งแต่ปีไหน พอทราบไหมครับ จากคุณ : jassb1 - [ 28 มี.ค. 52 22:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อธิบดีกรมศิลปากร   สิริชัยชาญ  ฟักจำรูญ  เล่าว่า รวมพิมพ์ครั้งแรก เมื่อ ร.ศ. ๑๒๒ - ๑๒๓ พิมพ์ใน วชิรญาณตอนที่ ๑๑๒, ๑๑๖, ๑๑๗, และ ๑๑๙ เสียงพากย์โขน  ไว้สง่า  มาก   พอๆกับการอ่านโคลงของดาราต่างประเทศ ภาษาและน้ำเสียงที่ก้องกังวาล  เมื่อพากย์ตอนทศกัณฑ์ล้ม   มีความเศร้าอยู่ในตัว เรื่องรามเกียรติ์ก็มีข้อมูลเท่าที่ได้เล่าไว้แล้ว เรื่องนางผีเสื้อสมุทรในพระอภัยมณียังมีอีกมาก  ขืนเล่าก็จะทำตัวปาดกระทู้ที่แสนดีนี้ จากคุณ : แสนอักษร - [ 28 มี.ค. 52 22:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จริงๆแล้ว คำว่า "ผี" นอกจากจะหมายถึงซากศพ หรือ วิญญาณของคนที่ตายแล้ว บางครั้งก็อาจหมายถึงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ อย่างเทพเทวดาก็ได้นะครับ อย่างเช่น ทางภาคอิสานก็ใช้คำว่า "ผีฟ้า" ซึ่งก็คือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ปกปักรักษาผู้คน ซึ่งน่าจะใกล้เคียงกับคำว่า"เทวดา" ดังนั้นคำว่า"ผี"ในสมัยโบราณ อาจเป็นคำรวมๆที่เราใช้เรียกสิ่งที่เราเรียกว่าวิญญาณ ในปัจจุบันก็เป็นได้ จากคุณ : ธัมมนันทิ - [ 28 มี.ค. 52 23:40:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เบื้องตีนนอนเมืองสุโขไทนี้มีตลาดปสาน มีพระอัจนะ มีปราสาท มีป่าหมากพร้าว ป่าหมากลาง มีไร่มีนา มีถิ่นถ้าน มีบ้านใหญ่บ้านเล็ก เบื้องหัวนอนเมืองสุโขไทนี้ มีกุฎีพิหารปู่ครูอยู่ มีสรีดภงส(ศรีตระพังสระ???) มีป่าพร้าวป่าลาง มีป่าม่วงป่าขาม มีน้ำโคกมีพระขพุง ผีเทพดาในเขาอันนั้น เป็นใหญ่กว่าทุกผีในเมืองนี้ ขุนผู้ใดถือเมืองสุโขทัยนี้แล้ ไหว้ดีพลีถูก เมืองนี้เที่ยงเมืองนี้ดี ผิไหว้บ่ดีพลีบ่ถูก ผีในเขาอันบ่คุ้มบ่เกรง เมืองนี้หาย จากคุณ : นู๋เองง่ะ - [ 29 มี.ค. 52 10:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีพี่ๆทุกท่านครับที่มาไขความรู้กันครับ ผมไปค้นเรื่อง พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง ที่มีหลายสำนักกล่าวว่า เป็นสิ่งเดียวกับ "ผีเสื้อ" จากการปะติดปะต่อ ในข้อมูลที่ท่านพี่ให้มา เป็นไปได้ไหมที่ จำเดิม ตั้งแต่ครั้งสุโขทัย มีการนับถือบูชา "ผี" หรือวิญญาณที่ดีงาม ให้คอยปกปักรักษาบ้านเมือง กระทั่งแผ่นดินที่ใช้ทำนาไร่ รวมไปถึงท้องน้ำต่างๆ เหล่านี้เรานับถือบูชาว่า "ผี" กระทั่งคติพราห์มเข้ามาแน่นหนา เหล่าผีที่เคยนับถือ จึงแปรเปลี่ยนเป็นรุกขเทวดาอารักษ์ และมีนามกรใหม่ เช่น พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง พระเจตคุปต์ และเหล่าผีทั้งหลาย ก็ถูกกระทำให้กลายเป็นสิ่งน่ากลัว เป็นอสูร ที่มีหน้าที่ปกปักรักษาเหมือนกัน แค่เป็นไปในความรู้สึกที่น่ากลัว มากกว่าน่าเคารพบูชา และนำไปใช้ในวรรรคดี เช่น รามเกียรติ์ ใช้ผีเสื้อสมุทร (พระเสื้อสมุทร?) เป็นนายด่านเมืองลงกา เมืองยักษ์ ฝ่ายพระเอกก้ไปฆ่าฟัน หรือนางผีเสื้อสมุทร ในพระอภัยมณี ที่สุดแล้วก็เป็นสัญลักษณ์ของความร้ายกาจ น่ากลัว จนพระอภัย ต้องหลบหนีตีจาก ............................................................................................. นี่เป็นเพียงข้อสังเกตนะครับ วัฒนธรรมการบูชาผี หรือเทพ ผู้ดูแลเมือง คงมีอะไรลึกซึ้งกว่านี้ และแนบแน่นกับวิถีชีวิตของคนในสังคมไทยจนแยกกันไม่ออกแล้วแล... จากคุณ : jassb1 - [ 29 มี.ค. 52 11:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นางผีเสื้อสมุทรกับเห้งเจียมีกำเนิดคล้ายกันคือเกิดมาจากหิน ดังที่คุณ jassb1 กล่าวในตอนต้นของกระทู้ แต่เรื่องราวของนางผีเสื้อสมุทร สุนทรภู่คงได้เค้ามาจากตอนต้นของนิทานชาดกเรื่อง ปทกุสลมาณวชาดก มีเรื่องราวเป็นเช่นนี้ ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในพระนครพาราณสี พระอัครมเหสีของพระองค์ประพฤตินอกใจ เมื่อพระราชาตรัสถามก็สบถสาบานว่า ถ้าหม่อมฉันประพฤตินอกใจพระองค์ ขอให้หม่อมฉันเป็นยักษิณีมีหน้าเหมือนม้า. ต่อจากนั้น พระนางได้สิ้นพระชนม์ เกิดเป็นยักษิณีมีหน้าเหมือนม้า ที่เชิงเขาแห่งหนึ่งอยู่ในคูหา จับมนุษย์ที่สัญจรไปมาในดงใหญ่ ในทางที่ไปจากต้นดงถึงปลายดง เคี้ยวกินเป็นอาหาร ได้ยินว่านางยักษิณีนั้นไปบำเรอท้าวเวสวัณอยู่ ๓ ปี ได้รับพรให้เคี้ยวกินมนุษย์ได้ในที่ยาว ๓๐ โยชน์ กว้าง ๕ โยชน์. อยู่มาวันหนึ่ง พราหมณ์รูปงามคนหนึ่งเป็นผู้มั่งคั่งมีโภคทรัพย์มาก แวดล้อมไปด้วยมนุษย์จำนวนมาก เดินมาทางนั้น นางยักษิณีเห็นดังนั้นก็มีความยินดีจึงวิ่งไป พวกมนุษย์ผู้เป็นบริวารพากันหนีไปหมด นางยักษิณีวิ่งเร็วอย่างลม จับพราหมณ์ได้แล้วให้นอนบนหลังไปคูหา เมื่อได้ถูกต้องกับบุรุษเข้าก็เกิดสิเนหาในพราหมณ์นั้นด้วยกิเลส จึงมิได้เคี้ยวกินเขาเอาไว้เป็นสามีของตน แล้วทั้ง ๒ ต่างก็อยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคีตั้งแต่นั้นมา นางยักษิณีก็เที่ยวจับมนุษย์ถือเอาผ้า ข้าวสารและน้ำมันเป็นต้น มาปรุงเป็นอาหารมีรสเลิศต่างๆ ให้สามี ตนเองเคี้ยวกินเนื้อมนุษย์ เวลาที่นางจะไปไหนนางได้เอาหินแผ่นใหญ่ปิดประตูถ้ำก่อนแล้วจึงไป เพราะกลัวพราหมณ์จะหนี เมื่อเขา ๒ คนอยู่กันอย่างปรีดาปราโมทย์เช่นนี้ พระโพธิสัตว์เคลื่อนจากฐานะที่พระองค์เกิด มาถือปฏิสนธิในครรภ์ของนางยักษิณีนั้น เพราะอาศัยพราหมณ์ พอล่วงไปได้ ๑๐ เดือน นางยักษิณีก็คลอดบุตร นางได้มีความสิเนหาในบุตรและพราหมณ์มาก ได้เลี้ยงดูคนทั้งสองเป็นอย่างดี ต่อมาเมื่อบุตรเจริญวัยแล้ว นางยักษิณีได้ให้บุตรเข้าไปภายในถ้ำพร้อมกับบิดาแล้วปิดประตูเสีย ครั้นวันหนึ่ง พระโพธิสัตว์รู้ว่านางยักษิณีนั้นไปแล้ว จึงได้เอาศิลาออกพาบิดาไปข้างนอก นางยักษิณีมาถามว่า ใครเอาศิลาออก เมื่อพระโพธิสัตว์ตอบว่า ฉันเอาออกจ้ะแม่ ฉันไม่สามารถนั่งอยู่ในที่มืด นางก็มิได้ว่าอะไรเพราะรักบุตร. อยู่มาวันหนึ่ง พระโพธิสัตว์ถามบิดาว่า พ่อจ๋า เหตุไรหน้าของแม่ฉันจึงไม่เหมือนหน้าของพ่อ. พราหมณ์ผู้เป็นบิดากล่าวว่า ลูกรัก แม่ของเจ้าเป็นยักษิณีที่กินเนื้อมนุษย์ เราสองพ่อลูกนี้เป็นมนุษย์. พระโพธิสัตว์กล่าวว่า พ่อจ๋า ถ้าเช่นนั้นเราจะอยู่ในที่นี้ทำไม ไปเถิดพ่อ เราไปแดนมนุษย์กันเถิด. พราหมณ์ผู้เป็นบิดากล่าวว่า ลูกรัก ถ้าเราหนีแม่ของเจ้าก็จักฆ่าเราทั้งสองเสีย พระโพธิสัตว์พูดเอาใจบิดาว่า อย่ากลัวเลยพ่อ ฉันรับภาระพาพ่อไปให้ถึงแดนมนุษย์. ครั้นวันรุ่งขึ้น เมื่อมารดาไปแล้วได้พาบิดาหนี นางยักษิณีกลับมาไม่เห็นคนทั้งสองนั้น จึงวิ่งไปเร็วอย่างลม จับคนทั้งสองนั้นได้แล้วกล่าวว่า พราหมณ์ ท่านหนีทำไม ท่านอยู่ที่นี้ขาดแคลนอะไรหรือ? เมื่อพราหมณ์กล่าวว่า น้องรัก เธออย่าโกรธพี่เลย ลูกของเธอพาพี่หนีดังนี้ นางก็มิได้ว่าอะไรแก่เขา เพราะความสิเนหาในบุตร ปลอบโยนคนทั้งสองให้เบาใจแล้วพาไปยังที่อยู่ของตน. ในวันที่ ๓ นางยักษิณีก็ได้นำคนทั้งสองซึ่งหนีไปอยู่อย่างนั้นกลับมาอีก. พระโพธิสัตว์คิดว่า แม่ของเราคงจะมีที่ที่เป็นเขตกำหนดไว้ ทำอย่างไรเราจึงจะถามถึงแดนที่อยู่ในอาณาเขตของแม่นี้ได้ เมื่อถามได้เราจักหนีไปให้เลยเขตแดนนั้น. วันหนึ่ง พระโพธิสัตว์กอดมารดานั่งลง ณ ที่ควรแห่งหนึ่ง แล้วกล่าวว่า แม่จ๋า ธรรมดาของที่เป็นของแม่ย่อมตกอยู่แก่พวกลูก ขอแม่ได้โปรดบอกเขตกำหนดพื้นดินที่เป็นของแม่แก่ฉัน นางยักษิณีบอกที่ซึ่งยาว ๓๐ โยชน์ กว้าง ๕ โยชน์ มีภูเขาเป็นต้นเป็นเครื่องหมายในทิศทั้งปวงแก่บุตร แล้วกล่าวว่า ลูกรัก เจ้าจงกำหนดที่นี้ซึ่งมีอยู่เพียงเท่านี้ไว้ ครั้นล่วงไปได้สองสามวัน เมื่อมารดาไปดงแล้ว พระโพธิสัตว์ได้แบกบิดาขึ้นคอวิ่งไปโดยเร็วอย่างลม ตามสัญญาที่มารดาให้ไว้ ถึงฝั่งแม่น้ำอันเป็นเขตกำหนด นางยักษิณีกลับมาเมื่อไม่เห็นคนทั้งสอง ก็ออกติดตาม พระโพธิสัตว์พาบิดาไปถึงกลางแม่น้ำ นางยักษิณีไปยืนอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ รู้ว่าคนทั้งสองล่วงเลยเขตแดนของตนไปแล้ว จึงยืนอยู่ที่นั้นเอง วิงวอนบุตรและสามีว่า ลูกรัก เจ้าจงพาพ่อกลับมา แม่มีความผิดอะไรหรือ? อะไรๆ ไม่สมบูรณ์แก่พวกท่าน เพราะอาศัยเราหรือ? กลับมาเถิด ผัวรัก ดังนี้. ลำดับนั้น พราหมณ์ได้ข้ามแม่น้ำไปแล้ว นางยักษิณีวิงวอนบุตรว่า ลูกรัก เจ้าอย่าได้ทำอย่างนี้ เจ้าจงกลับมาเถิด. พระโพธิสัตว์กล่าวว่า แม่ ฉันและพ่อเป็นมนุษย์ แม่เป็นยักษิณี ฉันไม่อาจอยู่ในสำนักของแม่ได้ตลอดกาล ฉะนั้น ฉันกับพ่อจักไม่กลับ. นางยักษิณีถามว่า เจ้าจักไม่กลับหรือลูกรัก. พระโพธิสัตว์ตอบว่า ใช่ ลูกจะไม่กลับดอกแม่ นางยักษิณีกล่าวว่า ลูกรัก ถ้าเจ้าจักไม่กลับก็ตามเถิด ขึ้นชื่อว่าชีวิตในโลกนี้เป็นของยาก คนที่ไม่รู้ศิลปวิทยาไม่อาจที่จะดำรงชีพอยู่ได้ แม่รู้วิชาอย่างหนึ่งชื่อจินดามณี ด้วยอานุภาพของวิชานี้อาจที่จะติดตามรอยเท้าของผู้ที่หายไปแล้วสิ้น ๑๒ ปีเป็นที่สุด วิชานี้จักเป็นเครื่องเลี้ยงชีวิตเจ้า ลูกรัก เจ้าจงเรียนมนต์อันหาค่ามิได้นี้ไว้ ว่าดังนั้นแล้ว ทั้งๆ ที่ถูกความทุกข์เห็นปานนั้นครอบงำ นางก็ได้สอนมนต์ให้ด้วยความรักลูก. พระโพธิสัตว์ยืนอยู่ในแม่น้ำนั่นเอง ไหว้มารดาแล้วประณมมือเรียนมนต์ ครั้นเรียนได้แล้วได้ไหว้มารดาอีก แล้วกล่าวว่า แม่ ขอแม่จงไปเถิด นางยักษิณีกล่าวว่า ลูกรัก เมื่อเจ้าและพ่อของเจ้าไม่กลับ ชีวิตของแม่ก็จักไม่มี แล้วกล่าวคาถาว่า :- ลูกรัก เจ้าจงมาหาแม่ จงกลับไปอยู่กับแม่เถิด อย่าทำให้แม่ไม่มีที่พึ่งเลย เมื่อแม่ไม่ได้เห็นลูกก็ต้องตายในวันนี้. ครั้นกล่าวแล้ว นางยักษิณีได้ทุบหน้าอกของตนเอง ทันใดนั้น หทัยของนางได้แตกทำลาย เพราะความเศร้าโศกถึงบุตร นางตายแล้วล้มลงไปในที่นั้นนั่นเอง. ขณะนั้น พระโพธิสัตว์ทราบว่ามารดาตาย จึงเรียกบิดาไปใกล้มารดาแล้วทำเชิงตะกอนเผาศพมารดา http://www.84000.org/tipitaka/atita100/jataka500.php?s=432 แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 52 16:31:14 จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 29 มี.ค. 52 16:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 23 นางยักษิณีในนิทานชาดกเรื่องปทกุสลมาณวชาดกที่คุณเพ็ญชมพูนำมาลงไว้ที่ข้างต้นนี้อ่านๆ ไปก็พบว่าคล้ายๆ พฤติกรรมนางพันธุรัตในเรื่องสังข์ทอง แต่นั่นเป็นแม่บุญธรรม ตายก็เพราะความรักลูกเหมือนกัน สงสัยว่านางยักษ์ในวรรณคดีไทยหลายๆ เรื่องอาจยืมมาจากชาดกนี้กระมัง จากคุณ : NoxNoctis - [ 29 มี.ค. 52 17:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ทำไมในการ์ตูนหนังละครเขาทำเป็นผีเสื้อยักษ์บินไล่ตามคน เอาความคิดนี้มาจากไหน เขาสับสนคำว่าผีเสื้อ (สัตว์ปีก,ผี,เทวดา,ยักษ์) ใช่ไหม จากคุณ : วสันดิลก - [ 30 มี.ค. 52 03:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่าน คห 11 แล้วเป็นห่วงความปลอดภัยจังเลย จากคุณ : bloomviolet - [ 30 มี.ค. 52 09:35:40 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผีเสื้อที่หมายถึง "แมลงมีปีกบินได้" กับผีเสื้อที่หมายถึง "ผี" หรือ "ยักษ์"  มีความเกี่ยวโยงกัน เรื่องนี้ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาคพันธุ์) ได้ให้ความเห็นไว้ว่า คำว่าผีเสื้อจะไปอย่างไรมาอย่างไรในภาษาไทยไม่รู้ความหมายมันถึงได้มาเป็นสัตว์แมลงอย่างหนึ่งกับยักษ์อีกอย่างหนึ่ง นานมาแล้วผู้เขียนเคยสันนิษฐานคำว่าพระเสื้อเมืองทรงเมืองว่า 'เสื้อ'  คำนี้คงจะเป็น 'เชื้อ'  คือเชื้อสาย พระเสื้อเมืองก็คือพระเชื้อเมือง โดยหมายถึงว่าเป็นผีเชื้อสาย หรือเทวดาที่คุ้มครองรักษาเมืองตามลัทธิของไทยโบราณที่นับถือผีบรรพบุรุษปู่ย่าตายาย สำเนียงไทยทางเหนือบางเหล่าพูดเพี้ยนแปร่ง ออกเสียงเชื้อเป็นเชื่อหรือเสื้อ พระเชื้อเมืองจึงกลายเป็นพระเสื้อเมือง เมื่อเขียนแล้วผู้เขียนได้พบท่านเจ้าคุณอนุมานราชธนท่านบอกว่าชอบกล ทำให้ท่านนึกถึงแมลงผีเสื้ออีกอย่างหนึ่งไทยทางเหนือเขาก็ถือกันว่าเป็นผี เพราะถ้าบินมามาก ๆ  แล้วทำให้เกิดความเจ็บไข้ตายกันได้ จากปากคำของท่านเสฐียรโกเศศอันเป็นที่เคารพนับถือของผู้เขียนคนหนึ่งนี้ ประกอบกับที่ผู้เขียนได้อ่านพบอะไรมาบางอย่าง จึงทำให้สันนิษฐานว่าผีเสื้อนี้คงจะเป็นผีเชื้ออีกเหมือนกัน ที่ผู้เขียนได้อ่านพบก็คือในพวกพม่าไทยใหญ่เขาถือกันว่าวิญญาณของคนเหมือนผีเสื้อโบยบินท่องเที่ยวไป ผีเสื้อจึงน่าจะตรงกับผีเชื้อ คือผีเชื้อสายปู่ย่าตายาย ตามที่กล่าวมานี้ จึงสันนิษฐานว่าตัวแมลงที่เราเรียกกันว่าผีเสื้อนี้คงจะมีมูลมาจากไทยเดิมถือกันว่า เป็นวิญญาณของผีเชื้อสาย จึงได้เรียกกันว่าผีเชื้อ แต่หากสำเนียงต่างกัน ผีเชื้อจึงกลายเป็นผีเซื่อ (ถ้าให้ไทยทางเหนือและอีสานเรียกผีเสื้อเราจะฟังออกเสียงเป็นเซื่อชัด ๆ) ซึ่งต่อมาก็กลายเป็นผีเสื้อทำนองเดียวกับพระเชื้อเมืองเป็นพระเสื้อเมืองนั่นเอง จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 30 มี.ค. 52 09:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมกลับคิดอีกแนว (แต่เรื่อง ส - ช ก็น่ารับฟังอยู่ ในพจนานุกรมของราชบัณฑิตยสถาน ก็ระบุว่า "เชื้อเมือง" เป็นคำโบราณ แต่ไม่ได้ระบุว่ามาจากเอกสารใด แต่ในทางกลับกัน เสื้อเมือง เอง เพี้ยนเป็น "เชื้อเมือง" ได้หรือไม่ ???) ผมคิดว่า "เสื้อ" น่าจะเป็นคำไทเดิม ที่ตรงกับคำว่า "เสื้อ (ผ้า)" คือ สวมใส่ หรือ สถิต หรือ สิง ปกป้องอะไรบางอย่าง เช่น เสื้อผ้า ก็ปกป้องร่างกาย เสื้อเมืองก็ปกป้องเมือง ผีเสื้อเมือง พระทรงเมือง ก็คือ ดวงวิญญาณของผี ที่ปกป้องเมือง (สังเกตว่า พระเสื้อเมือง และ พระทรงเมือง น่าจะเป็นการเปลี่ยนคำให้ดูเป็นทางการมากขึ้น คือ เปลี่ยนจาก ผี เป็น พระ และ เปลี่ยนจาก เสื้อ เป็น ทรง) ส่วนทำไมเรียกแมลงชนิดนี้ว่า "ผีเสื้อ" อันนี้ อาจเป็นไปตามข้อสันนิษฐาน เชื้อ - เสื้อ ก็ได้ ... ราชบัณฑิตยสถานท่านว่า เหนือ และอีสาน เรียก ผีเสื้อ (แมลง) ว่า กะเบ้อ กำเบ้อ ก่ำเบ้อ หรือ อีเบ้อ ลาว ใช้ แมงกะเบื้อ จากคุณ : -_- (Hotacunus) - [ 30 มี.ค. 52 16:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กิ๊ฟดวงใจสีชมพูของกระผม หมดแล้ว อยากให้ท่านพี่ทุกท่านใจแทบขาด ขอคารวะในความรู้มา ณ โอกาสนี้ครับ ... แจร่มๆทั้งนั้นเลย ................................................................................. ผมงงมาตั้งแต่เล็กว่าผีเสื้อ ทำไมถึงไปเรียกมันแบบนั้น ยิ่งผีเสื้อสมุทรยิ่งงงใหญ่ ... ฮิฮิ คุณคห.11 ยังอยู่ใช่ไหม ผมห่วงด้วยคน ฮ่าๆๆ จากคุณ : jassb1 - [ 31 มี.ค. 52 00:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมว่าผีเสื้อในทางเหนือและอิสานไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับผีเชื้อนะครับ แถวๆบ้านผมเรียกผีเสื้อว่า "กะเบ้อ" มาจากลักษณะของปีกที่อันใหญ่มากกว่าแมลงอื่นๆ จีงได้เรียกดังนี้ โดยคำว่า "เบ้อ" นั้นน่าจะมาจากึคำว่า "เบ้อเร่อ" ที่แปลว่า "ใหญ่โต" ก็ได้ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 31 มี.ค. 52 00:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมกลับไปอ่าน คห.22 ของท่านเพ็ญชมพูอีกรอบ รู้สึกเศร้าๆครับ เพราะเนื้อหามันบีบคั้นหัวใจ ตอนนางผีเสื้อสมุทร ... พระอภัยมณีเป่าปี่ให้นางสิ้นฤทธิ์ ท่านพี่ท่านใดมีคำกลอนมาแสดงความวิปโยคบ้างครับ ................................................................................................ อ้างถึงท่าน Hotacunus ... พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง ทำไมปัจจุบันจึงยังมีทั้งสองชื่อล่ะครับ ผมสงสัยว่า หากเราแปลง ผีเชื้อ ไปเป็น พระเสื้อ ... แล้ว"พระทรง" มาจากไหนอีกหรือครับ ... เริ่มมึนกะผีกะสางเทวดาอารักษ์แล้วซี ...................................................................................... ถึงท่านมหาฯ ... สังเกตเหมียนข้าพเจ้าเลย ผีเสื้อ แบบ ยักษ์ กลายเป็นผีเสื้อตัวบิ๊กๆ ... ซะงั้นอะ .......................................................................................... และสุดท้าย ... หุ่นหลวงวังหน้า ทำนางผีเสื้องามมากครับ ... (งามแบบยักษี) ดูแล้วไม่เหมือนกับในรูปจิตรกรรมรามเกียรติ์ และหุ่นปั้นในพระอภัยมณี ^________________^ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 01:20:13 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 01:19:22 จากคุณ : jassb1 - [ 31 มี.ค. 52 01:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จากการอนุมานของผม ผีเสื้อสมุทรเดิมทีมีแต่ในรามเกียรติ์่ก่อน และคำว่าผีเสื้อสมุทรหมายถึงเป็นเสื้อเมืองของกรุงลงกาที่รักษาฝั่งสมุทรจริงๆ (คู่กับนางอากาศตะไลที่เป็นเสื้อเมืองรักษาด้านอากาศ) ตัวละครนี้ก็ไม่ใช่ปราชญ์ไทยแต่งขึ้นเอง แต่มาจากตัวละครในรามายณะอินเดียจริงๆ ชื่อว่านางสุรสา เป็นอสุรีอาศัยในน้ำที่ขัดขวางหนุมานในการเหาะไปกรุงลงกา ส่วนผีเสื้อสมุทรของสุนทรภู่ มาจากจินตนาการของสุนทรภู่ที่นำคาแรคเตอร์จากรามเกียรติ์มาดัดแปลง และเสริมรายละเอียดให้พิศดาร อนึ่งในการแต่งเรื่องพระอภัยมณีนี้เข้าใจว่าสุนทรภู่ใช้วัตถุดิบจากการพูดคุยกับกะลาสีชาวต่างชาติ ทำให้มีมุมมองต่อโลกกว้างไกลกว่าคนไทยทั่วไปในยุคเดียวกัน จะเห็นได้จากการมีเรือโจรสลัดใหญ่ การมีประเทศฝรั่ง หรือของวิเศษแปลกๆอยู่ในเรื่อง ที่ผีเสื้อสมุทรมีชาติกำเนิดคล้ายคลึงกับเห้งเจีย ก็อาจเป็นได้ว่าสุนทรภู่ได้ฟังเรื่องไซอิ๋วแล้วเอามาเป็นวัตถุดิบ หรือหากไม่ได้ฟังจากเรื่องไซอิ๋วโดยตรง ที่ประเทศลาวก็มีนิทานพื้นบ้านชื่อเรื่องวอกไคหิน หรือวอกไข่หิน เป็นเรื่องไซอิ๋วเวอร์ชันที่ลาวเอามาดัดแปลงเช่นกัน การที่สุนทรภู่เลือกที่จะคงชื่อเดิมของนางผีเสื้อสมุทรในเรื่องพระอภัยมณี ทำให้ความหมายของชื่อเสีย เพราะผีเสื้อสมุทรในพระอภัยมณีไม่ใช่เสื้อเมืองของเมืองใดอีก ทำให้คนที่ไม่รู้เข้าใจผิดไปว่าหมายถึงผีเสื้อ (แมลง) ที่อยู่ในน้ำ ที่แนบมาด้วยนี้คือภาพนางสุรสา จากคุณ : เชษฐา - [ 31 มี.ค. 52 03:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนนี้ก็เศร้านะคุณ jassb1   สิ้นเสียงปี่ที่พระอภัยมณีเป่า นางผีเสื้อสมุทรก็ขาดใจตาย พระอภัยมณีก็ดูมีเยื่อใยกับนางผีเสื้อมิใช่น้อย นิจจาเอ่ยเคยอยู่ในคูหา                เจ้าอุส่าห์ปรนนิบัติไม่ขัดขวาง จนเกิดบุตรสุดสวาทนิราศร้าง         เจ้าอ้างว้างวิญญาจึงมาตาม ได้พบกันวันเมื่อถึงเกาะแก้ว          พี่ห้ามแล้วเจ้าก็ยังไม่ฟังห้าม เวียนระวังตั้งจิตต์แต่ติดตาม          จนถึงความมรณานิคาไลย สงสารนักภัคินีเจ้าพี่เอ๋ย               เป็นคู่เชยเคียงชิดพิสมัย ถึงรูปชั่วตัวดำแต่น้ำใจ                จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมาลย์ ตั้งแต่นี้มีแต่จะแลลับ                  จนสิ้นดับกาลาปาวสาน จนม้วยดินสิ้นฟ้าแลบาดาล           มิได้พานพบสมรเหมือนก่อนมา พี่บุญบรรพชิตอุทิศให้                 เจ้าจงไปสู่สวรรค์ให้หรรษา อันชาตินี้มีกรรมจำนิรา                เมื่อชาติหน้าขอให้พบประสบกัน เป็นมนุษย์ครุฑาเทวาธิราช          อย่ารู้ขาดเสนหาจนอาสัญ ให้สมวงศ์พงศ์ประยูรตระกูลกัน     อย่าต่างพันธุ์ผิดเพื่อนเหมือนเช่นนี้ พระครวญคร่ำร่ำไรไห้สอื้น           สุดจะขืนแขงอารมณ์พระโฉมศรี ทั้งทุกข์ถึงลูกยาในวารี                แต่คนนี้มิได้เห็นว่าเป็นตาย ทั้งเสียเมียเสียบุตรสุดสลด          แสนกำสรดทรวงจะแยกแตกสลาย สอื้นอ้อนอ่อนองค์ไม่ทรงกาย      พระโฉมฉายซวนซบสลบลง http://www.thaigoodview.com/library/studentshow/2549/m6-1/no24-30-39/243239/praapai/sec04p15.htm จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 31 มี.ค. 52 09:28:50 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ย้อนกลับมาเรื่องรามเกียรติ์ นอกจากนางผีเสื้อสมุทรจะเป็นเสื้อเมืองทางน้ำ (ทหารเรือ) นางอากาศตะไลก็เป็นเสื้อเมืองทางอากาศ (ทหารอากาศ) บทโขนรามเกียรติ์ ตอน หนุมานรบอากาศตะไล ปี่พาทย์บรรเลงเพลงวา โคลงสี่สุภาพ ขุนด่านอากาศด้าว       แดนลงกาเฮย แปดหัตถ์สี่พักตร์บรง    ขอบข้าง กายเสนผ่องสีคง         ควรครามคร้าม ฤๅ อากาศประลัยอ้าง       ห้าวเหตุ หาญเหิม เพลงกราวใน เพลงสมิงทองมอญ บัดนั้น                          ฝ่ายอสูรเสื้อเมืองยักษา แปดกรสี่พักตร์มหึมา        ยืนอยู่กลางลงกาธานี มือหนึ่งถือจักรกวัดแกว่ง   มือสองถือพระขรรค์ชัยศรี มือสามอสุราถือตรี          มือสี่นั้นถือคฑาธร มือห้าถือง้าวกวัดแกว่ง     มือหกถือพระแสงศร มือเจ็ดนั้นถือโตมร         มือแปดถือค้อนเหล็กพราย ร้องร่าย เห็นวานรเหาะมาเมืองมาร     โกรธปานดังฟ้าคะนองสาย หมายเขม่นเข็นฆ่าให้ตาย      กายเหาะขึ้นยังเมฆา เพลงคุกพาทย์ เชิด หนุมานเข้ารบอากาศตะไลตามกระบวนท่า เพลงลิงโลด             บัดนั้น                                    วายุบุตรวุทธิไกลใจกล้า ฉุดฉวยกระบองยักษ์ด้วยศักดา     ขึ้นเหยียบบ่าว่องไวในราวี อังกาศตะไลมารซานทรุด           หนุมานทยานยุทธฉุดยักษี แกว่งตรีเพชรเด็ดเศียรอสุรี          ก็สุดสิ้นชีวีลงวายปราณ http://th.wikipedia.org/wiki/นางอากาศตะไล หนุมานฆ่านางอากาศตะไลเสื้อเมืองลงกา ภาพจิตรกรรมฝาผนัง พระอุโบสถวัดหัวลำโพง ฝีมืออาจารย์สาคร โสภา วิทยาลัยช่างศิลป กรมศิลปากร http://mediaart01.com/blog/?p=53 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 10:36:01 จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 31 มี.ค. 52 10:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คำว่า เสื้อ นี้น่าจะเป็นคำเก่าของไท อย่างที่คุณ Hotacunus ว่าครับ เสื้อน้ำ คือ ผู้พิทักษ์ถิ่นน้ำ เสื้อเมือง คือ ผู้พิทักษ์เมือง (พจนานุกรม เปลื้อง ณ นคร) จากลิลิตพระลอนะครับ http://olddreamz.com/bookshelf/praloh/praloh.html ผีบันดาลไฟคคลุ้ม ให้ควันกลุ้มเวหา ด้วยแรงยาแรงมนต์ ผีแดนทนทานยาก จึ่งฝากข่าวแก่ลม กึกก้องอมพรมี่ ลัดพลัดปรี่ปรึงมา บอกแก่เทพดาเสื้อเมือง ฟ้าหล้าเหลืองอุบาทว์ อากาศคลุ้มเปนควัน ฟ้าเครงครรชิตผ่า ใจเมืองบ้าดังจะผก หัวอกเมืองดังจะพัง เทพดาฟังฟฟั่น ตกใจสั่นระรัว กลัวฤทธิ์พระปู่ ผู้มีเดชเกรียงไกร หมอสิทธิไชยเล็งเห็น ทีนี้เข็ญเกิดใหญ่ ปู่หมอใคร่ใจดู ครูกูชี้ให้เห็น อันเปนนั้นปรตยักษ์ ด้วยสิทธิศักดิ์ผีสาง จึ่งทูลแด่ออกนางนาฎชนนี ฟังคดีอัศจรรย์ ว่าจะกันกันบได้ ให้มาเห็นเข็ญปลาด ทุกประการนาฎพิลาป สองมิอทาบตีอกไห้ ใครจักช่วยเจ้าได้ ลูกแก้วกับตน แม่เฮย จอมใจแม่ฮา ฯ ผี กับ เทพยดา เป็นคำเดียวกันในที่นี้ เมื่อพระเสื้อเมืองคือผู้พิทักษ์เมือง พระทรงเมือง (ธำรงเมือง) มาเข้าคู่กันก็เหมาะเจาะดีครับ เห็นได้ว่าท่านผู้ริเริ่มใช้คำว่าพระทรงเมืองนั้นเข้าใจความหมายของ เสื้อ ในพระเสื้อเมืองเป็นอย่างดี แต่ลงมาทางใต้ ผี ก็กลายเป็น พระ เพราะไทยกลางใช้คำว่า ผี ในความหมายเจาะจงในทางลบ มีคำว่า "ผี"อยู่ด้วย ย่อมให้ภาพในทางน่ากลัว น่าสังเกตว่าถูกจับเอาไปมัดรวมกับ รากษส ของทางอินเดียในชั้นนี้หรือเปล่านะครับ ผีเสื้อสมุทรจึงออกมาให้เห็นในรูปของยักษ์ดุร้ายอย่างที่รู้จักกันเช่นนี้เอง จากคุณ : CrazyHOrse - [ 31 มี.ค. 52 14:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อสุรีที่เป็นต้นแบบของนางผีเสื้อสมุทรก็เป็นอสูรผู้หญิงหน้าตาดุร้ายอยู่แล้วครับ ปราชญ์ไทยที่แต่งเรื่องรามเกียรติ์โดยลอกจากรามายณะเลือกใช้คำว่าผีเสื้อเมืองหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ผู้ปกป้องเมืองเพื่ออธิบายตัวละครนี้ ก็เพื่อให้อยู่ในบริบทที่คนไทยเข้าใจได้ ทั้งนี้ก็เหมือนกับที่มีการเปลี่ยนขนบธรรมเนียมอื่นๆในเรื่องจากอินเดียเป็นไทย เปลี่ยนโลกจากแฟนตาซีอินเดีย เป็นแฟนตาซีไทย และเป็นไทยยุครัตนโกสินทร์ เหมือนที่ในการแปลเรื่องสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลังมีการอ้างถึงการดื่มน้ำพิพัธสัตยาเพื่อถวายความภักดีต่อเจ้านาย จากคุณ : เชษฐา - [ 31 มี.ค. 52 15:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อีกอย่างที่อยากกล่าวคือ อย่าเอาความเป็นตำนานของเรื่องพระอภัยมณีไปเทียบกับเรื่องรามเกียรติ์ เรื่องรามเกียรติ์นั้นถอดมาจากเรื่องรามายณะ ซึ่งเป็นมหากาพย์สำคัญของอินเดีย เก่าแก่จนไม่ทราบแน่ชัดว่าแต่งขึ้นในสมัยใด แต่น่าจะเป็นยุคโบราณก่อนประวัติศาสตร์ เป็นเรื่องที่เกียวข้องกับศาสนา ส่วนพระอภัยมณีนั้นเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ในยุคหนึ่งสมัยหนึ่งเรื่องนี้เป็น "นว"นิยาย ที่ล้ำสมัยมากในวงการวรรณคดีไทย ยุคที่สุนทรภู่แต่งพระอภัยมณีก็เป็นยุคที่เมืองฝรั่ง มีรถไฟ เรือยนต์ มีบอลลูน มีโทรเลขใช้แล้ว สุนทรภู่อาจจะเคยได้ยินเรื่องพวกนี้มาบ้าง แต่ไม่ทราบว่าแท้จริงเป็นอย่างไร ก็ใช้จินตนาการประดิษฐ์เอา บัดนี้ผ่านยุคสุนทรภู่มาร้อยกว่าปี เรื่องที่เขาแต่งจึงนับว่าเป็นตำนานได้ แต่ตำนานที่สร้างในยุครามเกียรติ์กับยุคพระอภัยมณีเป็นเรื่องต่างกรรมต่างวาระ ไม่ควรเอาไปปนกัน เหมือนกับการ์ตูนยุคนี้เอาเทพเจ้าอินเดียบางองค์มาเขียนใหม่ให้เป็นนักรบใส่เกราะขี่หุ่นยนต์ไปสู้กับมนุษย์ต่างดาวในอวกาศ ถ้าการ์ตูนเรื่องนี้เขียนได้ดีมันก็จะกลายเป็น classic อีกสองร้อยปีข้างหน้าคนจะพูดถึงมันอยู่ แต่คนในอนาคตก็ไม่ควรเอาเทพเจ้าอินเดียที่ใส่เกราะสู้กับมนุษย์ต่างดาวไปปนกับเทพเจ้าอินเดียในตำนานเก่าแก่เพราะเกิดขึ้นต่างกรรมต่างวาระต่างบริบทต่างโลกกัน แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 16:51:56 จากคุณ : เชษฐา - [ 31 มี.ค. 52 16:09:24 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คนไทยเรียกชาวไทดำว่า ลาวโซ่ง โซ่งนั้นมีการสันนิษฐานว่า น่าจะมาจากคำว่า ซ่วง หรือ ซ่ง ซึ่งเป็นภาษาไทดำ แปลว่ากางเกง เพราะว่าชาวไทดำเหล่านี้สวมกางเกงสีดำ ปัจจุบันเรียกคนเหล่านี้ว่า ชาวไทยโซ่ง หรือ "ไทยทรงดำ" ภาษาผู้ไทเป็นกลุ่มย่อยของภาษาไทดำอีกทอดหนึ่ง http://th.wikipedia.org/wiki/ภาษาผู้ไท http://www.mapculture.org/mambo/index.php?option=com_content&task=view&id=588&Itemid=56 ในภาษาผู้ไท เซอ คือ เสื้อ  ซ่ง คือ กางเกง ถ้าคิดว่าคำว่า พระเสื้อเมือง และ พระทรงเมืองมาจากคำเก่าของไทก็ดูเข้าคู่เหมาะเจาะกันดีอย่างที่คุณ CrazyHOrse ว่า แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 16:39:03 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 16:35:32 จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 31 มี.ค. 52 16:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ผีเสื้อ คือ พระเสื้อ หรือไม่ น่าจะอธิบายได้ว่า ผีเสื้อที่แปลว่าผู้ปกปักรักษาเป็นภาษาถิ่นค่ะ คนภาคเหนือเรียกเทวดาอารักษ์ชั้นต้นว่าผี เช่นผีปู่ย่า (ผีบรรพบุรุษที่ถือว่าเป็นอารักษ์ประจำครอบครัว) ผีเสื้อบ้าน ผีเสื้อเมือง หมายถึง อารักษ์สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของบ้านเมือง ผี หมายถึง องค์อารักษ์ที่ไม่ได้เป็นเทพ อาจจะมีภูมิที่ต่ำกว่ามั้งค่ะ ไม่แน่ใจเรื่องการนับภูมิของเหล่าเทพ ไม่ชำนาญ แต่คำเรียกผี คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ใช่เทวดา เสื้อ หรือ เสี้ย - เปลือก หรือไยปกคลุม เช่น เสี้ยไม้ เตี้ยไม้ คือเยื่อไม้ไผ่ ผีเสื้อ ก็สรุปรวมได้ความว่า องค์อารักษ์ผู้คุ้มครอง ส่วนคำแปลของพจนานุกรม หลายฉบับได้ปรับปรุง แล้วรวมเอาภาษาถิ่นไปไว้ แล้วไม่ได้อธิบายอย่างแน่ชัด ทำให้คนภาคกลางงงได้ค่ะ ในกรณีผีเสื้อสมุทร สุนทรภู่ท่านอาจจะได้คำว่าผีเสื้อ มาตั้งแต่สมัยพ่อขุนรามคำแหง เพราะจากศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง (เชื่อตามกรณีไม่เถียงกันเรื่องที่มา) ภาษาไทยสมัยพ่อขุนรามคำแหงนั้นเป็นการปนกันระหว่างคำหลายภาค ที่เห็นได้ชัดก็คือภาษาทางถิ่นเหนือ และมอญ เช่นประโยคที่บอกว่า หนียะย้ายพ่ายจะแจ๋ (อาจจะพิมพ์ไม่ตรงกับต้นฉบับมากนัก) คนไทยภาคกลางอาจจะต้องใช้ความพยายามใจการตีความหมายมากหลายขั้นตอน แต่ถ้าพูดประโยคนี้กับคนทางภาคเหนือ ทุกคนก็จะเฉย เพราะมันเป็นคำคุ้นหู กริยา หนียะย้ายพ่ายจะแจ๋ ของทางเหนื่อ ก็คือ หนีกระเซอะกระเซิงแบบไม่มีระเบียบแบบแผน ชนิดลืมตัวกลัวตายอะไรประมาณนั้นค่ะ เป็นความเห็นส่วนตัว อาจจะช่วยให้เข้าใจอะไรเพิ่มขึ้นเล็กน้อยนะค่ะ จากคุณ : สีน้ำน้อย (sugarhut) - [ 31 มี.ค. 52 16:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ค.ห.13 ทางพม่าบอกว่าพวกผีเสื้อจับเด็กกิน พระ2รูปนี้ปั้นดินเป็นตัว"มนุสสีหะ"แล้วตัวนี้ก็ไล่กัดผีเสื้อที่อาละวาดครับ คนพม่าเชื่อว่าพวกยักษ์กลัวมนุสสีหะ เลยเอาผ้ายันต์รูปนี้มาติดครับ จากคุณ : คุณฟิน - [ 31 มี.ค. 52 16:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มนุสสีหะ จากคุณ : คุณฟิน - [ 31 มี.ค. 52 16:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ป.ล. ผีเสื้อ ที่คุณเข้าใจว่าเป็นแมลง ทางภาคเหนือ เรียก ก่ำบี้ หรือ ก่ำเบ้อ มิได้เรียกผีนะค่ะ แปลกแต่จริงคือภาษาไทยกลางแหละค่ะ เรียกผีได้ยังไงนั่น จนบัดนี้ก็ยังงง กับผีเสื้อ อิอิ เพราะมันไม่เห็นเป็นผีเลย จากคุณ : สีน้ำน้อย (sugarhut) - [ 31 มี.ค. 52 16:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เหมือนข้างบนขอรับ คนเหนืองงเช่นเดียวกัน - -* ทำไมแผลงเป็น ผีเสื้อ ได้  คิดยังไงก็ไม่เข้าใจขอรับ - -* จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 31 มี.ค. 52 17:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบพระคุณทุกๆความเห็นนะครับ ล้วนมีประโยชน์และสร้างข้อสังเกตทางภาษาได้ดีทีเดียวครับ เห็นกล่าวกันว่า กรุงลงกานี้ มีนายด่านอยู่เจ็ดตน ไม่ทราบว่ามีนามครบไหมครับ เพราะรู้เห็นแต่นางผีเสื้อ กะนางอากาศตะไล ผมสนใจนางสุรสา ในคห.๓๑ นะครับ เพราะพึ่งเคยรู้เห็น นึกอยู่เสมอจริงๆว่าเรามาเพิ่มใส่นายด่านกรุงลงกากันเอง เรื่องภาษาภูไทของคุณพี่เพ็ญชมพูก็น่าติดตามมากครับ อยากรู้ว่าคำเหล่านี้มันแผลงไปตั้งแต่ครั้งสมัยใด และสรุปว่า เสื้อ เสี้ย เชื้อ กระทั่ง เซอ ... ใครเป็นต้นเค้ากันแน่ จากคุณ : jassb1 - [ 31 มี.ค. 52 21:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พระทรงเมืองน่าจะเป็นคำใหม่สมัยกรุงรัตนโกสินทร์นี่เอง คุณเพ็ญชมพูล้อเล่นละมังครับ ส่วน เบื้อ หรือ เบ้อ เป็นคำโบราณ ใช้ร่วมกันทั่วไปในภาษาตระกูลไท-กะได ไม่ได้มาจากเบ้อเร่อแน่ๆครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 1 เม.ย. 52 09:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มีเรื่องล้อเล่นกันอยู่เสมอว่า เมื่อมีพระเสื้อเมืองแล้วจะมีพระกางเกงเมืองด้วยหรือเปล่า ถ้าหากคำว่า "เสื้อ" ใน พระเสื้อเมืองมาจาก "เสื้อผ้า" อย่างที่คุณ Hotacunus ในความเห็นไว้ใน # ๒๗ แล้ว คำว่า "ทรง" ในคำว่า "พระทรงเมือง" ก็เป็นไปได้ว่ามาจากคำว่า "ซง หรือ ส่ง" (ในภาษาผู้ไทและไทยอีสาน) ซึ่งเป็นคำไทเก่า ที่แปลว่า กางเกง อย่างไรก็ดีขอให้ถือว่านี้เป็นเรื่องล้อเล่นต่อเติมเสริมแต่งเรื่องล้อเล่นอีกทีก็แล้วกัน เชื่อว่าทฤษฎีที่ถูกต้อง "เสื้อ" น่าจะมาจาก "เชื้อ" อันหมายถึง "เชื้อสาย" ตามทฤษฎีของขุนวิจิตรมาตรา # ๒๖ มากกว่า เรื่องพระทรงเมืองเป็นคำใหม่ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์หรือไม่ เรื่องนี้ไม่แน่ใจ แต่ความเห็นของสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพว่าน่าจะใช้มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาแล้ว บันทึกรับสั่งสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ประทานหม่อมราชวงศ์สุมนชาติ สวัสดิกุล http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=rattanakosin225&date=14-05-2007&group=11&gblog=15 ปัญหา พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง เจ้าเจตคุปต์ และพระสยามเทวาธิราช มีเรื่องราวอย่างไร ตอบ   พระเสื้อเมือง ทรงเมือง และเจ้าเจตคุปต์นั้น ยังไม่พบในตำรา เข้าใจว่าเป็นเทวดารักษาราชธานี เจตคุปต์นั้นเป็นชื่อสันสกฤต ดูเหมือนจะเป็นสมุห์บัญชีของพระยายม มูลเดิมจะมาแต่เทพเจ้าองค์ใดตามตำราอินเดีย จะมีเรื่องอย่างไรก็ยังไม่รู้ บางทีเสื้อเมืองทรงเมืองนั้นเรามาแปลเป็นไทยไปแล้ว เจตคุปต์อาจยังเหลืออยู่บ้างก็เป็นได้ เจตคุปต์นี้ไทยเอามาทำเหลวเป็นเจตคุกก็มี เคยให้ความหมายของเสื้อเมืองไว้ว่ามิลลิตารีเพาเวอร์ ทรงเมืองเป็นซิวิลเพาเวอร์ และหลักเมืองเป็นจูดิคัลเพาเวอร์ เพื่อออปท์กับโมเดินไอเดีย หลักเมืองก็ดี เสื้อเมืองก็ดี ทรงเมืองก็ดี ที่มีอยู่ในกรุงเทพฯ นี้เอาอย่างมาจากกรุงเก่า พระสยามเทวาธิราชนั้น พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงประดิษฐ์ขึ้นสำหรับบูชาสปิริตของเมืองไทย อยู่ในพระบรมมหาราชวัง มีข้อควรเพิ่มเติมก็คือ บรรดาเมืองโบราณที่มีป้อมปราการ หรืออีกอย่างหนึ่งเมืองที่ตั้งประจำที่ต้องมีหลักเมืองทั้งนั้น แต่ศาลเทพารักษ์เห็นจะมีต่างกันตามคติศาสนาของพวกที่สร้างเมือง และสร้างตามที่ต่าง ๆ กันเหมือนอย่างที่กรุงเทพฯ นี้ ศาลเทพารักษ์มี ๔ แห่งมาแต่เดิม คือ ศาลหลักเมืองอยู่ตรงที่ตั้งอยู่ทุกวันนี้ ที่ริมหอกลองหน้าวัดพระเชตุพนมีสร้างเรียงกันไว้ ๓ ศาล เรียกว่า ศาลพระเสื้อเมืองศาล ๑ ศาลพระทรงเมืองศาล ๑ ศาลพระกาลหรือศาลเจ้าเจตคุปต์ศาล ๑ เหตุใดจึงสร้างศาลทั้ง ๓ นั้น และเหตุใดจึงไปสร้างตรงนั้น ไม่รู้ รูปเจ้าเจตคุปต์นั้น นึกว่าได้เคยเห็นครั้งหนึ่ง ทำรูปเทวดานั่งคุกเข่า มีตัวนาคมัดมือไพล่หลัง ถ้าเป็นดังจำได้ ดูสร้างเป็นพระภูมิของคุก เพราะคุกก็อยู่ต่อหอกลองไปข้างตะวันออกไม่ห่างนัก แต่เดี๋ยวนี้จะอยู่ที่ไหนไม่รู้แต่เป็นเทวรูปใหม่สร้างในกรุงรัตนโกสินทร์นี้ทั้ง ๓ องค์ จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 1 เม.ย. 52 11:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ทำไม "ผีเสื้อเมือง" จึงกลายเป็น "พระเสื้อเมือง" คือจาก "ผี" จึงกลายเป็น "พระ" ไปได้ ปัญหานี้อธิบายได้ด้วยหลักการกร่อนเสียง การกร่อนเสียง คือการที่คำเดิมเป็นคำประสม ๒ พยางค์เรียงกันเมื่อพูดเร็ว ๆ ทำให้พยางค์แรกมีการกร่อนเสียงลงไป เช่น  หมาก เป็น มะ, ตัว เป็น ตะ  และผี เป็น พระ (พะ)               หมากขาม           เป็น     มะขาม                           ตัวขาบ        เป็น      ตะขาบ               หมากม่วง           เป็น     มะม่วง                            ตาวัน          เป็น      ตะวัน               สาวใภ้                เป็น     สะใภ้                             อันไร          เป็น       อะไร               ฉันนั้น                เป็น     ฉะนั้น                            สายดือ        เป็น        สะดือ ผีเสื้อเมือง จึงกลายเป็นพระเสื้อเมือง ด้วยประการฉะนี้แล จากคุณ : เพ็ญชมพู - [ 1 เม.ย. 52 11:33:51 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มีเรื่อง ป้อมผีเสือสมุทร มาอ่านกันครับ ป้อมผีเสื้อสมุทร ตั้งอยู่บนเกาะในแม่น้ำเจ้าพระยาด้านใต้พระสมุทรเจดีย์ จังหวัดสมุทรปราการ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. ๒๓๖๒ ซึ่งอยู่ในระหว่างทางเดินเรือ ๒ ทาง (ต่อมาทางด้านตะวันตกตื้นเขินจนเรือใหญ่ไม่สามารถแล่นผ่านได้ ที่ตั้งป้อมจึงดูชิดติดกับฝั่ง) แต่การสร้างป้อมในครั้งนั้นไม่แล้วเสร็จ ต่อมาในปี พ.ศ.๒๓๖๕ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ ทรงดำเนินการแก้ไขป้อมผีเสื้อสมุทรให้ดียิ่งขึ้น จนกระทั่ง ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม ให้กรมพระราชวังบวรสถานมงคลเสด็จไปทรงแก้ไขอีกครั้งหนึ่ง ตัวป้อมมีลักษณะเหมือนผีเสื้อ ใช้ด้าน หางผีเสื้อเป็นทางเข้า ในสมัยสร้างป้อมขึ้นครั้งแรกอาวุธประจำป้อมใช้ปืนบรรจุลูกดินทางปากกระบอกและได้เริ่มใช้ปืนใหญ่บรรจุลูกทางท้ายแทน เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๕ เป็นปืนชนิดหลุม ขนาด ๖ นิ้ว รวม ๓ กระบอก โดยสั่งซื้อจากบริษัท วิกเกอร์ อาร์มสตรอง ประเทศอังกฤษ และนายพลเรือโท พระยาวิจิตรนาวี (วิลเลียม บุณยะกลิน) เป็นนายช่างกลทำการติดตั้งปืนนี้ต่อจากการติดตั้งปืนใหญ่ชนิดเดียวกันกับที่ป้อมพระจุลจอมเกล้า ป้อมผีเสื้อสมุทรแห่งนี้เคยทำการยิงต่อสู้กับหมู่เรือรบฝรั่งเศส ๒ ลำ ที่ล่วงล้ำเข้ามาในแม่น้ำเจ้าพระยา เมื่อวันที่ ๑๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๓๖ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่สำคัญยิ่งเหตุการณ์หนึ่งในประวัติศาสตร์ชาติไทย ............................................................................................... จากคุณ : jassb1 - [ 1 เม.ย. 52 12:11:07 ]

ความคิดเห็นที่ 48 แวะมาเพิ่มเติม เห็นข้อความของคุณม้าคลั่งแล้วก็นึกได้ (กราบสวัสดีที่หัวไหล่สวยๆ หนึ่งทีนะเจ้าค่ะ มิได้พาทีกันนาน คิคิคิ) ส่วน เบื้อ หรือ เบ้อ เป็นคำโบราณ ใช้ร่วมกันทั่วไปในภาษาตระกูลไท-กะได ไม่ได้มาจากเบ้อเร่อแน่ๆครับ เบ้อ ภาษาเหนือทางบ้านเป็นคำบ่งลักษณะค่ะ คือเป็นดวง เป็นวง เป็นผืนวงๆ เหมือนลอยหยดน้ำ ทางบ้านเรียกว่า หยดเป๋นเบ้อ อธิบายเป็นภาษากลางยากจัง คิคิคิ ก่ำเบ้อ นี่มันอาจจะได้ชื่อเรียกเพราะมันมีลายจุดๆ เนาะ ข้าเจ้าก็ไม่รู้ รู้แต่เรียกก่ำบี้ ก่ำเบ้อ มาตั้งแต่เด็ก ส่วนการกร่อนคำของคุณเพ็ญชมพูนี่ไม่ทราบเหมือนกัน เพราะภาษาเหนือส่วนมากจะเป็นคำเดี่ยว ส่วนคำหลายพยางค์ มันไม่เหมือนกร่อนนะค่ะ เพราะว่ามันเป็นคำเฉพาะไม่เข้าหลักการกร่อน มันน่าจะเป็นคำเพี้ยนเสียงมากกว่ากร่อนคำให้สั้นลง (กรณีภาษาเหนือนะค่ะ) ลูกสะใภ้ ทางเหนือเรียก ลูกไป้ หรือ ลูกยิง ลูกเขย เรียกว่า ลูกจาย ตะขาบ เรียกว่า จะเข็บ ตะวัน เรียกว่า ต๋าวัน ส่วนชื่อผลไม้ ก็มี บะ นั่นบะนี่นำหน้าหมดทุกคำ เช่น บะก้วย(ฝรั่ง) บะขาม(มะขาม) บะผาง (มะปราง) เช่นนั้นแล้ว คำว่า ผีเสื้อบ้าน หรือพระเสื้อบ้าน ของภาคกลาง กับภาคเหนือ คงมีวิวัฒนาการทางภาษาที่ต่างกัน ทางภาคกลางอาจจะกร่อนเสียงจากผีเป็นพระ แต่ทางเหนือ ยังคงเสียงเป็นผีเหมือนเดิม แต่ผีกับพระในภาษาเหนือต่างกันคนละขั้วเลยนะค่ะ ถ้ามีใครมาบอกพระเสื้อเมืองแถวบ้าน คนแก่คงได้งงเป็นแถว เพราะภาษาเหนือแบบชาวบ้าน ไม่มีราชาศัพท์ในการเรียกเทวดาว่าพระ ไม่มีการใช้คำว่าพระในเชิงราชาศัพท์ พระแปลได้แค่ว่า พระภิกษุ และ พระพุทธเจ้า ส่วนคำนำหน้าของผู้ครองเมือง ทางเหนือเราเรียกเจ้า พระเจ้าแผ่นดิน หรือผู้ครองนคร จะได้รับการขานนามให้เป็นเจ้า คำว่าพระเพิ่งเป็นที่รู้จัก ก็ต่อเมื่อทางเหนือได้รับอิทธิพลในการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมการใช้ราชาศัพท์กับทางบางกอก (คนแก่แถวบ้านไว้งั้นค่ะ) ป.ล. ตอนนี้ขำๆ ถ้าแปลผีเสื้อสมุทรเป็นผีเสื้อที่บินได้ บ้านข้าเจ้าคงเรียก ก่ำเบ้อน้ำ ฮ่วย เอิ๊กๆๆ ผีเสื้อสมุทร นะดีแล้วค่ะ จากคุณ : สีน้ำน้อย (sugarhut) - [ 1 เม.ย. 52 20:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ก่ำเบ้อน้ำ... อืม... ให้ภาพค่ะ (ฮา) ชอบคห.36 ของคุณเชษฐามากเลย ยกตัวอย่างได้ให้ภาพมากค่ะ เสียดาย หนมจีนไม่มีกิฟท์จะให้น้อ จากคุณ : หนมจีน - [ 2 เม.ย. 52 10:12:02 A:58.34.76.79 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีโกวเนี้ยขนมจีนขอรับ ขอบพระคุณโกวเนี้ย sugarhut ด้วยขอรับ ที่นำความหมายมาให้ ข้าน้อยว่า มันเป็นคำบ่งลักษณะนามเช่นเดียวกันขอรับ แต่ไปเข้าใจว่า มาจากคำว่า "เบ้อเร่อ" ซะงั้น - -* คำว่า "เบ้อ" แถวบ้านข้าน้อยไม่ค่อยใช้่แล้ว หรือกระมังไม่รู้ขอรับ แต่ถึงไปถามที่บ้าน ท่านผู้เฒ่าก็คงไม่นำพา(ไำม่รู้เรื่อง)อยู่ดีขอรับ - -* จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 2 เม.ย. 52 11:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ไม่ได้เข้ามาอ่านสามสี่วัน กระทู้ไปเร็วจริง อิอิ ขอตอบคำถามก่อนนะครับ คุณ jassb1 ถามว่า อ้างถึงท่าน Hotacunus ... พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง ทำไมปัจจุบันจึงยังมีทั้งสองชื่อล่ะครับ ผมสงสัยว่า หากเราแปลง ผีเชื้อ ไปเป็น พระเสื้อ ... แล้ว"พระทรง" มาจากไหนอีกหรือครับ ... เริ่มมึนกะผีกะสางเทวดาอารักษ์แล้วซี ตอบ: ข้อนี้ เหมือนหลายท่านให้ความเห็นไปบ้างแล้ว เรื่อง พระเสื้อเมือง - พระทรงเมือง ถ้าตามความเห็นผมนะครับ คำดั่งเดิมจริงๆ คือ ผีเสื้อเมือง มาจาก ผี (คือดวงวิญญาณ ไม่ใช่ผีที่น่ากลัวแบบหนังผีปัจจุบัน) + เสื้อ (คุ้มครอง, สิงสถิต) + เมือง ดังนั้น จึงอาจรวมความได้ว่า ดวงวิญญาณที่คุ้มครองเมือง ต่อมา คำว่า ผี น่าจะถูกแปลงความหมายไปเป็นผีที่น่ากลัว หรือ ดวงวิญญาณของคนตายทั่วๆ ไป ดังนั้น เพื่อให้เกิดความต่าง และให้ความเคารพกับดวงวิญญาณที่ปกป้องเมือง จึงให้เกียรติดวงวิญญาณเหล่านั้น ด้วยคำว่า "พระ" ผีเสื้อเมือง จึงกลายเป็น พระเสื้อเมือง ส่วนพระทรงเมือง จะมาจาก ที่คุณเพ็ญชมพูเล่าติดตลกว่า ทรง (ภาษาถิ่น) = กางกาง หรือไม่นั้น ไม่ทราบเหมือนกันครับ อิอิ แต่ผมคิดว่า ก็คงเป็นการเล่นคำโดย แปลง "เสื้อ" เป็น "ทรง" แต่ก็ยังคงความหมายว่า (อยู่) คุ้มครอง หรือ สถิต (อยู่) พระทรงเมือง จึงน่าจะเป็นที่แปลงให้สุภาพ และให้เกียรติดวงวิญญาณครับ (เนื่องจาก ระดับภาษาพัฒนาขึ้นมากกว่าสมัยสุโขทัย ที่คำๆ เดียวมีความหมายกว้าง เช่น ผี หมายถึงดวงวิญญานกว้างๆ ทั้งของคน และ เทพ) จากคุณ : -_- (Hotacunus) - [ 5 เม.ย. 52 03:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เห็นหลายท่านอ้างถึงจารึกหลักที่ ๑ (พ่อขุนรามคำแหง) ในจารึกนี้ มีทั้ง เสื้อ และ เชื้อ ครับ ดังความต่อไปนี้ ไพรฟ้าหน้าใสลูกเจ้าลูกขุนผู้ใดแล้ ล้มตายหายกว่าเหย้าเรือน พ่อเชื้อเสื้อคำมัน ช้างขอ ลูกเมียเยียข้าว ไพร่ฟ้าข้าไทย ป่าหมากป่าพลู พ่อเชื้อมัน ไว้แก่ ลูกมันสิ้น สรุปง่ายๆ เป็นกฎหมายมรดก ถ้าหัวหน้าครอบครัวตาย ให้ทรัพย์สินทั้งหมดของหัวหน้าครอบครัว ตกเป็นของบุตร ============================= เนื้อหานี้ ได้ถูกสรุปไว้สองวรรคในจารึกวัดป่ามะม่วง (ภาษาไทย) หลักที่ ๑ ของพญาลิไท (หลานพ่อขุนรามคำแหง) ความดังนี้ครับ พ่อตายไว้แก่ลูก พี่ตายไว้แก่น้อง ============================= ประโยคปัญหาคือ "พ่อเชื้อเสื้อคำมัน" ของจารึกหลักที่ ๑ ศ. ยอร์ช เซเดส์ อธิบายว่า "พ่อเชื้อ" = พ่อที่ล่วงลับไปแล้ว (ยังใช้อยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) "เสื้อคำ" = เสื้อที่ปักเป็นลายด้วยดิ้นด้วยทองคำ หรือใช้คู่กับพ่อเชื้อและมีความหมายอย่างเดียวกันก็ได้ ถ้าตามความหมายนี้ "เชื้อ" น่าจะหมายถึง "ผีบรรพบุรษ" แต่ถ้าเป็นความเห็นของผม ผมเห็นว่าน่าจะตัดคำดังนี้ พ่อเชื้อ เสื้อ คำ มัน คือ (ให้) หัวหน้าครอบครัว (= พ่อ) มอบมรดก (= เชื้อ เทียบ เชื้อสาย คือส่งต่อกันเป็นทอดๆ) เสื้อ (= เสื้อผ้า หนึ่งในปัจจัยสี่ อิอิ) คำ (= เงินทอง ปัจจัยที่ห้า อิอิ) ของตน (มัน คือ ของมัน ของพ่อ ภาษาไทยนิยมละคำว่า "ของ" ซึ่งแน่นอนว่า "มัน" ในที่นี้คงไม่ใช่หัวเผือก หัวมัน อิอิ) อาจไม่มีคำว่า ผีเสื้อ ผีเชื้อ ตรงๆ ในจารึกหลักนี้ แต่จากคำอธิบายของ ศ.เซเดส์ คำว่า ผีเชื้อ (เทียบ พ่อเชื้อ) จึงอาจหมายถึง ผีบรรพบุรุษ ก็คงได้มั้งครับ พระเชื้อเมือง ก็อาจแปลว่า ผีบรรพบุรุษประจำเมือง พระเสื้อเมือง ก็อาจแปลว่า ผีผู้สิงสถิตอยู่ในเมือง =================================================== คำว่า "ผี" ในจารึกหลักที่ ๑ มีว่า มีพระขพุงผีเทพดาในเขาอันนั้นเป็นใหญ่กว่าทุกผีในเมืองนี้ ขุนผู้ใดถือเมืองสุโขทัยนี้แล้ ไหว้ดีพลีถูกเมืองนี้เที่ยง เมืองนี้ดี   ผิไหว้บ่ดี พลีบ่ถูก ผีในเขาอั้น บ่คุ้มบ่เกรง เมืองนี้หาย นี่คงเป็นประโยคขยายความของ ผีเสื้อเมืองครับ ซึ่งอาจสะท้อนให้เห็นว่า ผีเสื้อเมือง อาจไม่จำเป็นต้องสถิตอยู่ในเมือง แต่เป็นหลักชัยภูมิของเมืองก็ได้ ในกรณีของสุโขทัย ในจารึกบอกว่ามี "ผี" อยู่หลายตนในเมือง แต่ที่ใหญ่สุด เป็น ผีเทวดา ผู้ครองภูเขา นามว่า พระขพุง ======================= จารึกที่น่าจะกล่าวถึง "ผีเสื้อ" มากที่สุดคือ จารึกปู่ขุนจิดขุนจอด แม้ผู้ใดบ่ซื่อไซร้ให้ --------- (ผี)มัน ทั้งเสื้อใหญ่ เขาพูคาเขาผาดาน ผาแ(ด)งแฝงแม่ พระศักดิ์พระสอ เสื้อทานยอางพานสถาน ปู่ชระมื่น หมื่นห้วยแสนดง ทั้งปู่เจ้าพระขพง เขายรรยง พระศรี ผีบางพระศักดิ์ อารักษ์ทุกแห่ง .... ... ใครบ่ซื่อ จุ่งผีฝูงนี้ หักก้าวน้าวคอ อย่าเป็นพระยา เถิงเท่าเป็นเจ้าอยู่ยืน หืนตายดังวันทันดังเครียวเขียว เห็นอเวจีนรกตกอบายเวทนา เสวยมหาวิบาก อย่าได้คาดได้พบพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์สักคาบ ... จากความในจารึกหลักนี้ ทำให้เห็นว่า สมัยสุโขทัยเรียก "เสื้อ" ครับ ไม่ได้เรียก "เชื้อ" ดูได้จากประโยคที่ "ทั้งเสื้อใหญ่ เขาพูคาเขาผาดาน" นั่นแสดงว่า "เสื้อ" ก็คือวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ที่สิงสถิตอยู่ในเขาต่างๆ รอบเมือง นอกจากนี้ ยังมีผีบรรพบุรุษสถิตอยู่ในเมือง และสถานที่ต่างๆ อีกมากมาย แต่ "เสื้อ" ที่ใหญ่ที่สุดเป็น "เสื้อ" ที่สถิตตามขุนเขา ดังนั้น "ผีเสื้อ" จึงน่าจะหมายถึง ผีที่สถิตอยู่ หรือ ผีที่สิงอยู่ ณ ที่ได้ที่หนึ่ง (เทียบ เสื้อที่สวมติดกับร่างกาย) แต่จะเป็นที่ไหนก็ระบุไป เช่น ในจารึกสุโขทัยระบุว่า สิงอยู่ตามขุนเขา ดังนั้น ผีเสื้อเมือง จึงแปลว่า ผีที่สถิตอยู่ในเมือง ก็คงพอได้ โดยอิงกับบริบทเกี่ยวกับ "เสื้อ" ที่ปรากฎในเนื้อความของจารึกสุโขทัย ผมเองก็ไม่เคยค้นคำว่า "เสื้อ" มาก่อน ก็ขอบคุณเจ้าของกระทู้ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ถึงตรงนี้ เลยทำให้นึกถึง "ผีเสื้อ" ที่เป็นแมลง ว่า เป็นได้หรือไม่ ที่คนภาคกลางเรียกชื่อนี้ในความหมายว่า "ดวงวิญญาณแห่งขุนเขา" แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 04:33:48 จากคุณ : -_- (Hotacunus) - [ 5 เม.ย. 52 04:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 53 กลับมาที่คำถามในกระทู้ อิอิ ๑.คติ ผีเสื้อสมุทร มาจากไหน เสมือนคติ พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง ที่คอยปกปักรักษาเมือง หรือไม่ หรือผีเสื้อสมุทร จะเป็นพระเสื้อสมุทร ครับ? ตอบ: คำว่า ผีเสื้อสมุทร ในวรรณคดีไทย น่าจะหมายถึง ดวงวิญญาณในท้องทะเลครับ คือ "สิงสถิต" อยู่ในห้วงน้ำเป็นแห่งๆ ไป อย่างในพระอภัยมณี นางผีเสื้อสมุทร จะสิงสถิต (สิงสถิต = เสื้อ) อยู่ในทะเลอันดามัน แถบหมู่เกาะนิโคบาร์-นาคาวารี (ชื่อตามเรื่องนั้น ผมจำไม่ได้แล้ว แต่ข้อมูลจากการตีความ บ่งว่าเป็นบริเวณดังกล่าวครับ) ถามว่า คติผีเสื้อสมุทร มาจากไหน ? ผมคิดว่า ก็คือจินตนาการครับ คือ ผีที่สิงตามที่ต่างๆ พอดีท้องเรื่องเกี่ยวกับทะเล ก็สร้างผีเสื้อสมุทรขึ้นมา ซึ่งก็คือ วิญญาณที่สิงอยู่ในทะเล แต่หน้าที่นั้น คงเป็นความเหมือนที่แตกต่างกับ ผีเสื้อเมือง เพราะผีเสื้อเมือง ปกป้องคน และราชา (ตีความจากจารึก) ส่วนผีเสื้อสมุทรสิงอยู่ในทะเล ครองอำนาจในห้วงน้ำตัวเอง คนผ่านมาก็จับกิน ======================= ๒.ถ้าไม่ใช่ พระเสื้อ แผลงเป็น ผีเสื้อ ... ทำไม จึงถือเอา "ผี" มาปกปักรักษาทะเล (ทั้งที่ "อากาศตะไล" ผู้รักษาเมืองลงกา ซึ่งโดนหนุมานฆ่าทิ้ง อีกเช่นกัน ยังดำรงตำแหน่ง "พระเสื้อเมืองลงกา") ตอบ: ผี ในคำว่า ผีเสื้อ ก็คือ วิญญาณที่สิงสู่อยู่ในทะเลครับ ก็มีหน้าที่ ดูแลรักษาทะเล ซึ่งอาจให้คุณ ให้โทษ แก่พ่อค้าเรือสำเภาที่หลงทางเข้ามา ================================ ๓.ผีเสื้อสมุทรที่โดนหนุมานแหก อก กับผีเสื้อสมุทรที่โดนพระอภัยมณีตีจาก (น่าสงสารนะ) มีความเกี่ยวพันกันมากน้อยแค่ไหน ในแง่ประวัติวรรณคดี ใครมาก่อนกัน และจริงๆแล้ว ทั้งสองตนนี้ รุปลักษณ์ "น่า" จะคล้ายกันไหม ตอบ: ผมไม่ทราบว่า "รามายณะ" (ฉบับเต็ม) มีผีเสื้อสมุทร หรือไม่ (อ่านไม่จบเสียที อิอิ) ถ้าไม่ ผีเสื้อสมุทร คงเป็นการสอดแทรกของไทย ให้เรื่องสนุกขึ้น ผีเสื้อสมุทรของรามเกียรติ์ อาจเป็นแรงบันดาลให้สุนทรภู่สร้างนางผีเสื้อสมุทร ให้มีรูปลักษณ์ดังนั้นครับ เพราะเรื่องรามเกียรติ์มีมาก่อนสุนทรภู่เกิด เข้าใจว่า สุนทรภู่เองก็น่าจะเคยเห็นภาพจิตรกรรมที่วัดพระแก้วครับ ==================== ๔.มีนางผีเสื้อสมุทร ตนอื่น ในวรรณคดีไทยอีกหรือไม่ครับ ตอบ: วรรณคดีไทย เท่าที่ผมนึกออก ไม่ค่อยมีท้องเรื่องเกี่ยวกับทะเลครับ พระอภัยมณีเป็นเรื่องที่แหวกแนวจารีตมาก (ในหลายๆ ประเด็น) ที่เห็นชัดๆ คือ ท้องเรื่องเกี่ยวกับมหาสมุทร ถ้าเป็นวรรณคดีไทย น่าจะเป็นผีเสื้อน้ำมากกว่าครับ ผีเสื้อน้ำ ก็คือ ดวงวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ตามแหล่งน้ำต่างๆ ==================== ในพระไตรปิฎก ก็มีกล่าวถึงเกี่ยว "ผีเสื้อน้ำ" ครับ (ผมไม่ทราบว่า บาลี ท่านเรียกอะไร เข้าใจว่า อาจใช้คำว่า รากษส) แต่ก็ขึ้นอยู่กับท้องเรื่อง ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเดินทางข้ามมหาสมุทร ผีเสื้อน้ำ ในเรื่อง ก็ตรงกับคำว่า "ผีเสื้อสมุทร" ครับ เช่น สมุททวรรคที่ ๓ สมุทรสูตรที่ ๑ บุคคลใดข้ามสมุทรนี้ ซึ่งมีทั้งคลื่น มีทั้งน้ำวน มีทั้ง สัตว์ร้าย มีทั้ง "ผีเสื้อน้ำ" น่าหวาดกลัว ข้ามได้แสนยากได้ แล้ว บุคคลนั้นเราเรียกว่า เป็นผู้เรียนจบเวท อยู่จบ พรหมจรรย์ ถึงที่สุดแห่งโลก ข้ามถึงฝั่งแล้ว ฯ ราชบัณฑิตยสถาน อธิบายคำว่า "รากษส" ว่า รากษส [รากสด] น. ยักษ์ร้าย, ผีเสื้อนํ้า, ชื่อพวกอสูรชั้นต่ำ มีนิสัยดุร้าย ในคัมภีร์ โลกทีปกสารว่า เป็นบริวารของพญายม, ในคัมภีร์โลกบัญญัติว่า เป็น บริวารของพระวรุณ, ใช้ รากโษส ก็มี. (ส.; ป. รกฺขส). แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 05:19:52 จากคุณ : -_- (Hotacunus) - [ 5 เม.ย. 52 05:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ผมคิดว่าเรื่องกระทู้ผีเสื้อสมุทรมาถึงจุดนี้คงเคลียร์กันแล้วว่ามีที่มาจากไหน ตามที่ผมเขียนใน คคห. 31 ไหนๆก็ไหนๆขอโฆษณานิยายของผมแล้วกันครับ ตอนนี้มีนางผีเสื้อสมุทร ^__^/ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7580898/W7580898.html จากคุณ : เชษฐา - [ 5 เม.ย. 52 09:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 55 "ไพรฟ้าหน้าใสลูกเจ้าลูกขุนผู้ใดแล้ล้มตายหายกว่าเหย้าเรือนพ่อเชื้อเสื้อคำมันช้างขอลูกเมียเยียข้าวไพร่ฟ้าข้าไทยป่าหมากป่าพลูพ่อเชื้อมันไว้แก่ลูกมันสิ้น" ผมอ่านแบ่งวรรคตอนได้อย่างนี้ครับ ...เจ้าลูกขุนผู้ใดแล้ล้มตายหายกว่า เหย้าเรือนพ่อเชื้อ เสื้อคำมัน ช้างขอ... คือ เหย้าเรือนพ่อเชื้อ อันหนึ่ง กับ เสื้อคำมัน อีกอันหนึ่ง ยังเห็นด้วยกับที่เซเดส์อ่านไว้นะครับว่าพ่อเชื้อหมายถึงบรรพบุรุษ ส่วนเรื่องเสื้อนี่ผมคิดว่าคุยกันจริงจังได้เลย ในยุคสมัยนั้น เสื้อผ้าเป็นของมีค่าชนิดที่จะเป็นมรดกได้ครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 5 เม.ย. 52 23:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 56 นางผีเสื้อสมุทร น่าจะ หมายถึง ปีศาจที่อยู่ในทะเล แต่ปลอมตัวเป็นหญิงสาวสวยงามมาโชว์น่อง   เพื่อหลอกล่อชายหนุ่มลากลงทะเลไปกินเป็นอาหาร   รูปร่างปีศาจแท้จริงคงจะไม่มีที่ระบุแน่ชัด  แต่ในวรรณกรรมรามเกียรต์ และพระอภัยมณี ได้เลือกรูปร่างนางยักขิณีมาใช้ ป้อมผีเสื้อสมุทร คือ ป้อมที่สวยงามดูไม่น่ากลัวแต่มีฤทธิ์เดชสูง ที่ผีเสื้อสมุทรเกิดจากหิน น่าจะเลียนแบบมาจากการเกิดของผีเสื้อ คือผีเสื้อเกิดจากก้อนกลมๆ ขาว หรือดักแด้  เพียงแต่จะให้นางผีเสื้อสมุทรเกิดจากดักแด้ก็ต้องมานั่งคิดมากอีกว่าก่อนหน้าดักแด้เป็นอะไร เลยให้เกิดจากหินดีที่สุด ถ้าจะออกแบบหน้าตาผีเสื้อสมุทรที่แท้จริงตามใจชอบน่าจะได้ เช่นเป็นรูป จิ้งจอกเก้าหาง จากคุณ : นอนดูดาว (นอนดูดาว) - [ 9 เม.ย. 52 22:14:51 ]