เงิน แม้มันจะมีตัวเลขระบุค่าเงินไว้ แต่คุณค่าของแต่ละคนกลับไม่เท่ากัน
เมื่อก่อนผมชอบไปอ่านกระทู้แฟชันที่ห้องโต๊ะเครื่องแป้ง และชอบช็อปปิ้งเป็นชีวิตจิตใจ
สิ่งหนึ่งที่เรียนรู้จากสมาชิกในห้องนั้น คือ คำปรามาสที่หลายคนชอบพูดว่า คนซื้อสินค้าแบรนด์เนมนอกจากจะรวยแล้วต้องโง่ด้วย ไม่จริงเสมอไป เพราะคนที่ซื้อเขาสามารถหาเงินได้โดยที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นและตัวเอง และมันเป็นความสุข เป็นสิทธิของเขาที่จะไขว่คว้าความสุขในการสวมใส่เสื้อผ้าที่มีคุณภาพและศิลปะแห่งการออกแบบเสื้อผ้า ซึ่งไม่ต่างไปจากการที่คนส่วนใหญ่เสียเงินเพื่อสนองความสุขของตัวเองไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
วันเวลาผ่านไปด้วยประสปการณ์การดำเนินชีวิตและการค้นพบความเป็นจริงของมนุษย์จากหลากหลายเรื่องราวที่ประสปพบเจอ เมื่อกลับมาอ่านกระทู้แฟชันอีกครั้ง ความรู้สึกกลับเปลี่ยนแปลงไป คือ ไม่สามารถมีความสุขได้อีกต่อไปแล้ว ไม่สามารถดูกระทู้แล้วเกิดความสนใจอีกต่อไป
ความรู้สึกที่เมื่อเห็นเสื้อผ้า มีการพูดถึงราคา คือ สำหรับเรามันมีความจำเป็นแค่ไหนที่จะเสียเงินที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงอันน้อยนิด แลกกับเสื้อผ้าราคาเป็นพัน คุณค่าของสิ่งนี้มันอยู่ที่ไหน ที่ผ่านมาเราเคยมีความรู้สึกสดชื่นเมื่อได้เห็นเสื้อผ้าที่เราชอบ ความสุขในการชอปปิ้ง มันเหือดแห้งไปไหนหมดแล้ว
เพราะเมื่อมองคนบนโลกมนุษย์แล้วเห็นความทุกข์ยาก เห็นคนที่ต้องอดทนเพียรพยายามเพื่อค่าจ้างอันน้อยนิด
เห็นคนทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวเอารัดเอาเปรียบกันได้เพื่อตำแหน่งหน้าทีและเงินทอง
เห็นคนที่ไม่มีใครเห็นคุณค่าเพราะไม่เคยเอื้อเฟื้อกับใครแต่กลับต้องสร้างคุณค่าให้ตัวเองด้วยมูลค่าของเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่ตัวเองใส่
เห็นคนที่หาเช้ากินค่ำที่เหลือเพียงสิ่งเดียวในชีวิตคือการลืมตาตื่นมาตอนเช้าตรากตรำทำงานเพื่อความอยู่รอด
เห็นคนมีชีวิตที่สะดวกสบายตั้งแต่เกิดโดยไม่เคยพบกับความยากลำบากหรือทอดทิ้งบางสิ่งเพื่อไขว่คว้าความหวัง
มันเกิดคำถามว่า แล้วมันจะมีความหมายอะไร ไม่ใช่ว่าเงินเป็นสิ่งที่ไร้ค่าและไร้ความหมาย แต่การที่เรานำเงินไปใช้ต่างหาก ว่ามันจะมีความหมายอะไร เพราะบางทีเงินจำนวนเท่ากันสำหรับเราอาจไม่มีความหมายอะไรมากมายแต่สำหรับคนอื่นมันอาจหมายถึงความเป็นความตายหรือแสงสว่างของชีวิตอันยากไร้ของเขา
จากคุณ :
pizza hell
- [
7 เม.ย. 52 01:45:38
]