PANTIP.COM : K7737885 [คุณสามารถอยู่ในห้องคนเดียว][ได้กี่วันคะ] [ปรัชญา]

ความคิดเห็นที่ 10

เคยอยู่ได้นานที่สุด 1 เดือนเต็มๆ ตอนนั้นอยู่ที่ Cambridge, UK นะ ไม่ใช่อเมริกา เป็นฤดูหนาว มองออกไปเห็นหิมะหนามากๆ ไม่กล้าอยากออกไปไหน เลยซื้อแต่ข้าว ขนมปัง (ขนมปังถ้าแช่ตู้เย็นเก็บได้เป็นเดือน) กับอาหารแช่แข็ง (เนื้อสัตว์ (ส่วนใหญ่จะกินอาหารทะเล) ก็แช่แข็ง ผักก็แช่แข็ง) ที่เก็บได้เป็นเดือน ใส่ตู้เย็นใหญ่ๆ น้ำกินก็เอาน้ำก๊อกใส่เครื่องกรองแล้วมาชงชากิน ประทังชีพได้เป็นเดือน โดยไม่ต้องออกไปไหนเลย

ที่ทำได้ก็เพราะว่าตอนนั้นบ้าหมากรุกฝรั่ง ตื่นขึ้นมาก็เล่นหมากรุก (เล่นกับตัวเอง พยายามหาวิธีเดินหมากพลิกแพลง โดยเรียนจากตำราหมากรุกหลายๆเล่ม) เบื่อๆก็เปลี่ยนเป็นอ่านหนังสือ แล้วก็กิน ดื่มชามั่งสุรามั่ง แล้วก็นอน นั่งสมาธิ สลับกันไป

วันที่ออกมา ออกมาเพราะอาหารหมด มองนาฬิกาที่หัวนอน เข็มมันชี้เลข 7 แต่ไม่รู้ว่าเช้าหรือกลางคืน ออกมาที่ถนนถามฝรั่งว่า What time is it? ฝรั่งตอบว่า It's 7 o' clock. เราย้อนกลับไปว่า Yes, I know that. But is it in the morning or evening? ฝรั่งเลิกคิ้วนึกว่าเราเป็นมนุษย์ต่างดาว หรือไม่ก็สติไม่ดี ถึงขั้นไม่รู้ว่าเช้าหรือกลางคืน

สรุปแล้วเหตุผลที่อยู่ได้คนเดียวโดยไม่ออกจากบ้านเลย มี 2 อย่างคือ

1. กลัวความหนาวมากๆ

2. ติดพันเรื่องกำลังวิเคราะห์และสังเคราะห์ style การเล่นหมากรุกของนักหมากรุกบางคนที่เคยประลองฝีีมือกันมา แล้วสู้เขาไม่ค่อยจะได้ กะจะกลับไปดวลกันใหม่อีกรอบหนึ่ง ก็เลยเก็บตัวศึกษาหนัก
.....................................................................................................
ตอนนี้อยู่เมืองไทยเราก็กลับมีนิสัยเก็บตัวเหมือนเดิม นั่นก็คือนั่งแปลหนังสือไป สลับกับไล่ล่า download หนังสือภาษาอังกฤษดีๆมาอ่านหาความรู้ และ download software หลายๆอย่างมาทดสอบ ตอนนี้ฝึกสมองด้วยการทดสอบ software และเรียนวิธีใช้ google แบบเจาะลึก พยามเรียนรู้คอมพิวเตอร์ระดับยากๆด้วยตัวเอง แทนการเล่นหมากรุก บางทีก็อ่านหนังสือเต๋าหรือโยคะ และนั่งฝึกสมาธิ พยายามทดลองวิธีการใหม่ๆในการใช้ cells สมองส่วนที่ชาวบ้านเขาไม่ใช้กัน พยายามเคลื่อนไหวร่างกาย แบบที่ทำให้กระแสพลังในร่างสื่อสารกับพลังจักรวาลได้ โดยหวังที่จะเป็นเหมือนนักพรตเต๋าซึ่งยิ่งอายุมาก ก็ยิ่งมีพลังมากยิ่งๆขึ้น หน้าตาเด็กยิ่งๆขึ้น สมองดียิ่งๆขึ้น แทนที่จะอายุมากแล้วเสื่อมลงทั้งร่างกายและสมอง ตอนนี้เราเริ่มเชื่อแล้วว่า

"สิ่้งที่ใครๆเรียกกันว่าปาฏิหารย์นั้น แท้จริงแล้วมันเป็นกฏเกณฑ์อะไรบางอย่างที่ผู้คนไม่รู้และไม่เข้าใจ เราหมกมุ่นอยู่กับการพยายามคิดค้นสิ่งใหม่ๆ โดยการทำความเข้าใจเรื่องเร้นลับ"

แนวคิดและวิถีึชีวิตเช่นนี้ทำให้เราอยู่เงียบๆคนเดียวได้สบายๆเลยหละ บางทีแฟนเราโทรมาคุยกับเรา คุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะขณะที่เธอคุยเรื่องอะไร ใจเราก็มัวแต่จะคิดค้นเรื่องอะไรแปลกๆใหม่ๆ...

จากคุณ : fortuneteller - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 04:31:29 ]