ความคิดเห็นที่ 1 อืมมม..... แนะนำว่า ให้เลือกเรียนในสิ่งที่ชอบ จะดีกว่า เพราะว่า เมื่อเราชอบ เราจะทำได้ดี ส่วนเรื่องกลัวไม่มีงาน ก็เป็นสิ่งที่กลัวได้ แต่ใครจะรู้ อนาคตอาจมีทางเลือกอื่นๆ ที่เราทำได้ดี เห็นหลายๆคน จบวิศวะ แต่ได้งานที่ไม่เกี่ยวกับวิศวะ แม้แต่น้อย มันขึ้นกับเรา จะเลือกทำงานอะไร ถ้าเรียนหมอ แล้วรู้ว่าไม่ใช่ ก็อย่าเรียนดีกว่า จากคุณ : zh_jk - [ วันเถลิงศก (15) 09:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรียนหมอที่ มหาลัยไหนหรอครับ แต่ถ้าเป็นผม ผมก็คงเรียนที่ตัวเองชอบครับ จากคุณ : common cold - [ วันเถลิงศก (15) 10:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อยากจะบอกว่า ถ้าจะย้ายไปเรียนวิศวกรรมศาสตร์ ขอให้มั่นใจนะครับว่าคุณจะเรียนไหวจริง ๆ ถึงผมไม่ได้เรียนทั้งแพทย์และวิศวกรรมศาสตร์ แต่สังเกตเพื่อน ๆ ทั้งสองคณะนี้ จะมีความเครียดค่อนข้างสูงครับ ผมเชื่อว่าวิศวกรรมศาสตร์ยากน้อยกว่าแพทย์ไม่เท่าไรหรอกครับ แต่เนื้อหาคนละแนวกันเท่านั้นเอง ผมชอบวิดวะ ชอบพวกบริหาร การเงิน เศรษฐศาสตร์ ผมจึงกะเข้าวิดวะและกะต่อโททางบริหารทางการเงิน Ans. ไม่แน่ใจว่าคุณเคยเข้าไปสัมผัสหรือยัง แต่อยากให้ลองเข้าไปสัมผัสก่อนครับ บางอย่างดูภายนอกแล้ว อาจจะคิดว่าชอบ แต่เจอเข้าจริง ๆ มันเบื่อได้ง่าย ๆ เลยครับ โดยเฉพาะเศรษฐศาสตร์ครับ ทฤษฎีเยอะ กราฟเยอะ 555+ จากคุณ : Rifle D. - [ วันเถลิงศก (15) 11:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เชียร์ให้เรียนตามที่ตัวเองชอบดีกว่าค่ะ จากประสบการณ์ตรง เราเรียนอยู่คณะสัตวแพทย์ รู้ตัวเองว่าไม่ชอบมาตลอด แต่ที่บ้านคิดว่าเป็นอาชีพที่มั่นคง จนแล้วจนรอดขึ้นฝึกงานก็ไม่ชอบจริงๆ ประกอบกับตัวเองเป็นคนอารมณ์ศิลปินจัดมากๆ พอได้ทำงานศิลปะมากๆไปก็เริ่มแอนตี้สิ่งที่ตัวเองเรียนอยู่ จนมาลาออกจากคณะตอนปีห้าเทอมสอง เพราะเครียดมากถึงขั้นอาเจียนเป็นประจำและต้องพบจิตแพทย์ ที่บ้านก็เลยยอมเข้าใจ แต่ก็ยังดีที่ผ่านปีสี่มาได้ มหาวิทยาลัยก็อนุมัติให้ได้จบวิทยาศาสตรบัณฑิต ถ้าเป็นหลายๆมหาวิทยาลัย ลาออกมาตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรเลย ตอนนี้เรียนคณะศิลปกรรมเป็น ป.ตรีใหม่อีกรอบค่ะ มีความสุุขมาก เลือกสิ่งที่ตัวเองรักเถอะค่ะ ไม่ว่ามันจะมั่นคงหรือไม่ ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวเราค่ะ ถ้าเรารักที่จะทำ มั่นใจตั้งใจ ทุกอย่างก็จะไปได้ดีเอง :] จากคุณ : skiixy - [ วันเถลิงศก (15) 11:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าคุณชอบเลขก็เหมาะกับการเรียนวิศวะ อ่านหนังสือไม่ทนอย่าฝืนเรียนหมอเลย เรียนวิศวะถ้าเก่งจริงไม่ตกงานหรอก จากคุณ : nors407 - [ วันเถลิงศก (15) 12:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วิศวะหนักมากครับ ขี้เกียจอ่านหนังสือ คุณก็ต้อง retire ลูกเดียว สมัยเมื่อ 30 กว่าปีก่อน เด็กวิศวะปี 1 จุฬา retire กว่า 50% เมื่อสิ้นสุดปี เพราะต่ำกว่า 2 ติดต่อกัน 2 เทอม ผมว่าคุณเรียนอะไรก็ไม่รอดหรอกครับ เพราะชอบเล่นเกมส์ไม่อ่านหนังสือ นึกอย่างไรว่าวิศวะมีแต่คำนวณไม่ต้องอ่านหนังสือ คิดเป็นเด็กๆ ไปได้ เกาะพ่อไปเรื่อยๆ เถิดครับ ถ้าไม่คิดอ่านหนีงสือ อ่านได้แค่ 30-60 นาทีก็บ่นแล้ว นักเรียนวิศวะที่เรียนรอดอ่านวันหนึ่งอย่างน้อย 3 ชม. ผมไม่เห็นใจคนเกียจคร้านครับ เท่าที่ผมทราบมาคนที่คิดว่าไม่ชอบเรียนแพทย์ แต่ถ้าอ่านหนังสือ ก็จบมาได้ แล้วหันเหมาทำอาชีพต่อยอดอย่างอื่นๆ ได้ เช่น นายแพทย์ ชัยยุทธิ์ กรรณสูติ ไม่เคยรักษาใครเลย เพราะจบมาก็ทำงานด้าน engineering เป็นผู้ก่อตั้ง Ital-Thai เป็นบริษัท Engineering ก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ท่านเสียแล้ว แล้วมีเพื่อนผมบ้างคน จบแพทย์แล้วทำงานใช้ทุน จากนั้นไปต่อ MBA แล้วเอาดีทางบริหารแทน พวกนี้สิ ถึงจะเจ๋งจริง แม้แต่คุณ Flowery ที่ก่อตั้งห้องภาษาอังกฤษก็เป็นแพทย์ แต่มารู้ว่าตัวเองไม่ชอบ ตอนนี้หันมาเรียนภาษาอังกฤษปริญญาโท คนเก่งเหล่านี้ไม่ทิ้งแพทย์กลางคันหรอกครับ เพราะเขาเรียนได้ มีใจสู้จนมาได้สำเร็จ จากคุณ : K.Senior - [ วันเถลิงศก (15) 12:21:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เลือกเรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบเถอะค่ะ เราเป็นคนชอบหนังสือมาก เคยคิดอยากเรียนบรรณารักษ์ แต่ถึงเวลาที่ต้องเลือกเรียนป.ตรี กลับมาเลือกเรียน ในสาขารัฐศาสตร์ เพราะคิดว่าจบง่าย (ม.รามนะคะ) ส่วนบรรณรักษ์เรียนไปก็คงตกงานแน่   ก็เรียนได้ จบมาได้ ไม่รู้สึกว่าฝืนใจอะไร แต่พอจบมาแล้ว มามีปัญหาตอนจะต้องหางานทำ เราไม่ชอบไปสอบแข่งขัน สอบก.พ สอบอบต. อะไรแบบนั้นน่ะค่ะ ก็เลยไปสมัครเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการ ปรากฎว่าทำได้แค่ 3 เดือนเอง เพราะไม่สามารถทนทำงานแบบนี้ได้ ยิ่งทำก็ยิ่งเครียด สุดท้ายก็ลาออก ตอนนี้ค้นพบตัวเองแล้วล่ะค่ะ เลือกที่จะเรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบ คือบรรณารักษ์ เราเข้าเรียนบรรณารักษ์ ในระดับ ป.โท ซึ่งก็มีความสุขมากๆๆๆ แต่คิดว่าในระดับป.โท ความรู้ที่ได้จะยังไม่แน่นเท่าป.ตรี ถ้าจะทำงานด้านนี้จริงๆ ก็ควรจะมีความรู้ให้แน่นกว่านี้(เป็นความคิดของเราเองนะ) ก็เลยตัดสินใจเรียน ป.ตรี ควบอีกใบ ในสาขาเดียวกัน ถึงแม้จะต้องเรียนมากกว่าคนอื่นๆเขา ต้องเรียนในเวลาเดียวกัน ถึงจะเหนื่อยแต่เราก็ยังมีความสุข ที่ได้ทำ เพราะนี่คือสิ่งที่เรารัก มีความสุขทุกครั้งที่ได้เรียน แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 52 11:35:57 จากคุณ : ฟ้าจาง - [ วันเถลิงศก (15) 12:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราว่าไม่สายที่จะลาออก มาเรียนอย่างอื่นที่ตัวเองไม่ชอบ อนึ่ง คำว่ามั่นคงนั้น ต้องตีความดีๆ มั่นคงหมายถึงเงินเดือนสูง แต่ไม่มีความสุข ก็ไม่ใช่มั่นคง แต่เราคิดว่ามั่นคง คือพอกินพอใช้ไม่เป็นหนี้และทำงานอย่างมีความสุขด้วย ต่างหาก ที่สมควรจะเรียกว่ามั่นคง ลางทีเป็นบรรณารักษ์ อย่าง คห. 7 นั่นแหละที่เรียกว่ามั่นคง เพราะเธอเองก็เข้าใจผิดว่า จบ ตรี บร. แล้วจะตกงาน ซึ่งจริงๆไม่ใช่ มันยังขาดแคลนอยู่ เพียงแต่เงินเดือนเงินดาว มันไม่มากเท่ากะหมอ เท่านั้น แต่มันก็อยู่ได้เรื่อยๆตามอัตภาพ   เรียนหมอ จบเป็นหมอมันต้องรับผิดชอบกะชีวิตคน ถ้าทำผิดทำพลาดมันก็แย่เหมือนกัน อาจจะไม่มั่นคงเสียด้วยซ้ำ จากคุณ : cybrarian - [ วันเถลิงศก (15) 13:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เชียร์ให้เรียนในสิ่งที่ชอบค่ะ สำหรับคุณยังไม่สายที่จะเริ่มต้นใหม่ เราจบวิทยาศาสตร์  ดันทุรังเรียนจนจบโท กว่าจะจบเลือดตาแทบกระเด็น เพราะเรียนที่เยอรมัน ตอนนี้จบแล้ว แต่ก็ต้องอยู่เยอรมันต่อ เพราะมีครอบครัวที่นี่  อยากจะเรียนเอาปริญญาอีกใบทางภาษา แต่ก็อายุมากเกินและต้องใช้เงินมาก  ถ้าจบมาก็หางานที่นี่ยากอยู่ดี  ตอนนี้เลยเปิดคอร์สสอนภาษาไทยที่บ้าน มีความสุขมาก ๆ ค่ะ เพราะชอบด้านภาษาอยู่แล้ว  มีความสุขที่ได้สอนฝรั่งให้อ่านออกเขียนไทยได้  และดีใจที่ได้สอนเด็กลูกครึ่งที่นี่ไม่ให้ลืมภาษาไทย  คนเรียนก็มีมาเรื่อย ๆ  เรื่องที่น่าปวดหัวคือเรื่องเสียภาษี เพราะถ้ารายได้มากกว่านี้คงต้องเสียภาษีและค่าประกันต่าง ๆ ตามกฎหมายที่นี่  นอกจากนี้ก็มีแปลงานเยอรมัน-ไทยเป็นครั้งคราว  ปีหน้าว่าจะสอบเอาใบประกาศฯภาษาเยอรมันอีกใบ แต่คงต้องฝึกฝนให้มากกว่านี้ก่อน เพราะเป็นใบประกาศฯที่เลยขั้นสูงไป จากนั้นอาจสอบเป็นผู้แปลหรือล่ามที่ได้รับการรับรองจากศาลที่นี่ค่ะ จะได้แปลเอกสารราชการได้  พ่อเราอยากให้หางานที่ตรงสายที่จบมามากกว่า และไม่คิดว่างานสอนภาษาจะมั่นคง  ส่วนแม่ไม่ว่าอะไร  เราก็อธิบายให้ที่บ้านฟังค่ะว่างานที่นี่หายากมาก  และเราไม่อยากทรมานตัวเองทำในสิ่งที่เราไม่ชอบอีกต่อไป  สำหรับคนเยอรมันเองงานที่มั่นคงยังหายากเลย เพราะเศรษฐกิจไม่ดี  เราไม่อยากไปเป็นลูกจ้างใครด้วย  ถ้าจะสมัครงาน part-time เป็นเลขาฯ หรือช่วยงานออฟฟิศที่ต้องจัดเอกสาร ร่างจดหมาย และรับโทรศัพท์ก็คงเครียดตาย เพราะถึงภาษาเยอรมันเราจะดี แต่ก็ไม่มีวันเทียบ native speaker ได้   ลูกพี่ลูกน้องเราคนหนึ่ง จบตรีเศรษฐศาสตร์ แต่ตอนนี้ทำงานเป็นครูสอนเปียโนตามบ้านและในโรงเรียนดนตรี  น้องคนนี้เคยสมัครเรียนป.โทเศรษฐศาสตร์ต่อ แต่ไปไม่ไหวและไม่ชอบ เลยทำงานเป็นครูสอนเปียโนและติวกับอาจารย์หลายคนเพื่อสอบเอาวุฒิทางเปียโนขั้นสูง  ดูน้องเค้าก็มีความสุขดีค่ะ และเงินดีด้วย แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 52 17:54:22 จากคุณ : Sonnenschein - [ วันเถลิงศก (15) 17:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รู้จักพี่คนนึง เค้าเรียนแพทย์จุฬาปีหนึ่ง ปีสอง ลาออกไปเรียนวิศวะแทน  เค้าก็มีความสุขดีนะคัรบได้เรียนอะไรที่เค้าชอบ  ถ้าเก่งจริงผมว่างานก็น่าจะหาได้นะ จขกท ก็ลองคิดดูอีกทีก็แล้วกันนะคัรบ เอาใจช่วย แล้วก็สู้ๆ จากคุณ : sUnTaO - [ วันเถลิงศก (15) 18:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอาใจช่วยเจ้าของกระทู้นะคะ เราเคยผ่านเหตุการณ์แบบนั้นมาแล้วค่ะ  (รอadmission ปีนี้แหละ) คนรอบตัวเราทุกคนพูดแบบคุณ K.Senior หมดเลยค่ะ   ตั้งกระทู้ถามกี่ห้อง แทบจะทุกความคิดเห็น บอกให้เราเรียนต่อไป  (หว้ากอ ห้องสมุด ไกลบ้าน สวนลุม)  มีบ้างนิดหน่อยที่บอกให้เราเรียนสิ่งที่ชอบดีกว่า ขอเล่าประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ ปีที่แล้วเราเลือกเรียนทันตแพทยศาสตร์  ด้วยเหตุผลว่าน่าจะเป็นอาชีพมั่นคง และพ่อแม่คงพอใจ   ทั้งๆที่ใจจริงนั้นอยากเรียนอักษรศาสตร์มาตั้งแต่ม.ต้น แต่เราเรียนได้สามเดือน เราเครียดมาก เพราะเรียนแล้วไม่ชอบ  เป็นโรคซึมเศร้า ตอนแรกเราก็ตัดสินใจไม่ได้หรอกค่ะ ว่าจะเรียนต่อดีหรือซิ่วดี  คิดไปคิดมาเป็นพันๆรอบ หาข้อดีข้อเสีย ถามใครต่อใครมากมาย  แม้แต่ไปหาหมอดู  (ก็อย่างที่บอกค่ะ แทบจะทุกคน แม้แต่หมอดูบอกให้เรียนต่อ)   จนในที่สุดมันก็ถึงจุดที่เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราไปเรียนไม่ได้ เราไม่เอาแล้ว เรียนต่อแม้แต่วันเดียวก็ไม่อยากเรียน   ถึงจุดนี้ เราจึงตัดสินใจได้เด็ดขาดเลยค่ะ ไม่ฟังใครอีกแล้ว  ฟังตัวเองนี่แหละ  ไปลาออกทันทีเลยค่ะ ไม่ดรอปด้วย   เราลาขาดจากคณะทางสุขภาพค่ะ ไม่เลือกอีกเด็ดขาด   อีกประสบการณ์ของเพื่อนเราค่ะ เพื่อนเราเรียนศิริราช  และอยากเรียนวิศวะ   แต่สุดท้ายเค้าตัดสินใจไม่ซิ่วค่ะ  เค้าบอกว่าเค้าไม่เก่งคำนวณและเป็นผู้หญิง เราแนะนำให้คุณถามใจตัวเองดีที่สุดค่ะ   คิดดีๆก่อนยื่นคะแนนนะคะ ถ้าคุณยื่นแล้วคุณไม่เอา  จะเป็นการกันที่คนอื่นนะคะ ถ้าคุณคิดจะไปเรียนวิศวะ  ต้องลองศึกษาหลักสูตรดูดีๆนะคะ  ไม่มีคณะไหนที่ไม่ต้องขยันค่ะ   เราคิดว่า ถ้าเราได้เรียนในสิ่งที่ชอบ ต่อให้มันยากลำบากแค่ไหน เราก็ยังมีใจที่จะสู้ต่อ และพยายามต่อไป แต่ถ้าเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ ถ้าเจออุปสรรค ก็รู้สึกท้อ  ไม่มีแม้แต่ใจที่อยากพยายามฝ่าฟัน ขอให้ตัดสินใจได้โดยเร็วนะคะ จากคุณ : ~\MINKU/~ - [ วันเถลิงศก (15) 20:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จบมาจากคณะที่ไม่ชอบค่ะ แต่จบมาแล้วมีอาชีพที่ดี มีเกียรติ มีหน้ามีตาในสังคม พ่อแม่ภาคภูมิใจ มีเงินพอเลี้ยงตัวเองได้ เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ได้ ตอนนี้ทำงานไม่ได้มีความสุขมากมายนัก แต่ก็มีเงินและมีเวลาว่างพอที่จะศึกษาและทำในสิ่งที่ชอบได้สบาย ๆ หากให้กลับไปเลือกเรียนใหม่อีกครั้งก็คงเลือกในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบ และเป็นทุกข์กับการบังคับให้ตัวเองเรียน (กว่าจะจบก็แทบบ้า) นี่กรณีของตัวเองนะคะ แต่ถ้าคุณ จขกท. เีรียนแพทย์ แต่ไม่ได้รักจะเป็นแพทย์ แนะนำให้ย้ายคณะค่ะ เพราะหน้าที่แพทย์นั้นยิ่งใหญ่ แพทย์ที่ไม่รักในหน้าที่ ไม่รักในความเป็นแพทย์ ก็ไม่ควรเป็นแพทย์ค่ะ จากคุณ : ยอดกมล - [ วันเถลิงศก (15) 21:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ูู^ ^ ^ ^ ขอชื่นชมค่ะ "จบมาจากคณะที่ไม่ชอบค่ะ แต่จบมาแล้วมีอาชีพที่ดี มีเกียรติ มีหน้ามีตาในสังคม พ่อแม่ภาคภูมิใจ มีเงินพอเลี้ยงตัวเองได้ " นี่เป็นสิ่งที่พ่อแม่ส่วนมากหวังค่ะ จากคุณ : อ้วนยกกำลัง3 - [ 16 เม.ย. 52 07:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ในฐานะที่เป็นแพทย์และอาจารย์แพทย์ด้วยขอแนะนำให้เปลี่ยนคณะ คุยเปิดอกกับพ่อแม่ซะ ว่าคุณไม่รักจริงๆ เพราะยิ่งปีสูงขึ้นยิ่งถอนตัวลำบากการเรียนหนักมากขึ้นทุกปี คนเป็นแพทย์ต้องเรียนรู้ตลอดการทำงาน มีความรู้ใหม่ๆเข้ามาเรื่อยๆ ยิ่งสมัยนี้เรียน6ปีจบได้พบ.(แพทยศาสตร์บัณฑิต) ก็ไม่พอหรอก ต้องเรียนต่อเป็นแพทย์เฉพาะทางเกือบทั้งนั้นอีก3-5ปีน่ะ คุณไหวเหรอ บางคนเรียนไม่ไหว อาจารย์เข็นแทบตายกว่าจะจบ เหนื่อยใจ จากคุณ : -ขอบัตรผ่านเพื่อกระทู้นี้เลยนะ - [ 16 เม.ย. 52 10:22:51 A:222.123.201.207 X: TicketID:112403 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรียนในสิ่งที่ชอบเถอะ คุณยังบอกเองเลย ว่าคนที่ชอบยังเหนื่อย แล้วคุณที่ไม่ชอบ ไม่ยิ่งรู้สึกเหนื่อยกว่าเป็นร้อยเท่าเหรอคะ?? จากคุณ : Bouyanca - [ 19 เม.ย. 52 23:33:53 ]