ความคิดเห็นที่ 1 มีค่ะ ที่แน่ๆ คนนึง ก็ฮั่วหยวนเจี่ย จากเรื่อง Fearless ที่หลี่เหลียนเจี๋ยเล่นนั่นแหละ (แต่หนังเรื่องนี้ทำซะดราม่ามาก เกินชีวิตจริงไปเยอะ อย่าไปเชื่อหมด) http://baike.baidu.com/view/4436.htm จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 10 พ.ค. 52 20:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พอหาลิงค์ฮั่วหยวนเจี่ย เลยเจอคนอื่นต่อเป็นทอดๆ 1. หวงฉีอิง - วิชาหมัดทวิลักษณ์พยัคฆ์กระเรียน เจ้าของร้านยาเป่าจือหลิน บิดาของหวงเฟยหง http://baike.baidu.com/view/559797.htm?func=retitle 2. หวงเฟยหง - คนไทยน่าจะรู้จัก อานิสงส์จากหนังฉีเคอะ มีตัวตนจริงเหมือนกัน เจ้าของบาทาไร้เงา http://baike.baidu.com/view/7450.htm?func=retitle (รูปประกอบคือหวงเฟยหง) จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 10 พ.ค. 52 21:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวงเฟยหงผมได้ยินมาว่า ที่แกโด่งดังได้เพราะวิชาแพทย์มากกว่า ไม่เป็นวรยุทธ์เลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าจะจรงเท็จประการใด อีกคนก็ อาจารย์หลี่ จำชื่อไม่ได้ - -* ที่เป็นปรมาจารย์หมัดแปดปรมัตถ์ เหอะๆ จากคุณ : ซายูบิ - [ 10 พ.ค. 52 21:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลี่ซูเหวินครับ เป็นอาจารย์ปาจี๋เฉวียนชื่อดังครับ แถมใช้ทวนได้เก่งมาก จนได้รับฉายาว่า "ทวนเทพเจ้า" ในพื้นที่มลฑลเหอเป่ยทีเดียวครับ ประวัติของท่านหลี่นี่น่ากลัวดี สู้กับใครเรียกว่าค่อยแพ้ แถมคู่ต่อสู้ที่สู้ด้วยหลายๆ คน ไม่บาดเจ็บสาหัส ก็ตายครับ ที่ท่านหลี่เก่งขนาดนนั้นอาจะไม่แปลกใจอะไร หากดูจากประวัติแล้ว หลี่ซูเหวินแกฝึกหนักมากๆ ตั้งแต่เช้ามืดยันดึกดื่นค่ำคืนก็ฝึกแต่มวย จะว่าไปปาจี๋เฉวียนดังก็อาจเป็นเพราะชื่อเสียงของท่านหลี่นี้ล่ะครับ หวงเฟยหงฝึกมวยครับ เป็นมวยทางใต้เรียกว่า หงเฉวียน ซึ่งเป็นมวยที่แพร่หลายมาก ในมลฑลกวางตุ้งของจีนครับ ท่านหวงเป็นครูมวยที่มีชื่อเสียงของเมืองฝอซันครับ บางครั้งอย่าไปยึดติดว่ามันจะเหมือนหนังจีนที่เราๆท่านๆ เคยดู วิทยายุทธมันก็ต่อยตีกันธรรมดานี่ล่ะ จากคุณ : Portillo - [ 10 พ.ค. 52 22:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ^ http://zh.wikipedia.org/wiki/%E6%9D%8E%E4%B9%A6%E6%96%87 กำลังจะเข้ามาตอบเรื่องเสินเชียงหลี่ซูเหวินพอดี ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 10 พ.ค. 52 22:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สงสัยด้วยเหมือนกันค่ะ แล้วก็เคยสงสัยว่า พวกหนังสือกระบวนท่าฝึกวิทยายุธต่างๆ ถ้าคนธรรมดาอย่างเราๆ ลองฝึกแบบเค้าบ้าง จะเป็นจอมยุทธได้ไม๊น้อ จากคุณ : mingtian hui geng hao (ฤๅว่า...จะอ่อนไหว) - [ 10 พ.ค. 52 22:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ล่าสุดที่เห็นเป็นหนัง สร้างจากประวัติจอมยุทธ์ที่มีตัวตนจริง นี่เลย--- เย่เวิ่น หนังเรื่อง Ip Man ไม่ได้อ่านว่า "ไอพีแมน" นะ แต่เป็นชื่อกวางตุ้งของท่านเย่น่ะค่ะ เย่เวิ่น เป็นชาวเมืองฝอซัน อาจารย์วิชามวยหย่งชุนของบรูซลี รายละเอียด (ภาษาอังกฤษ) http://en.wikipedia.org/wiki/Yip_Man จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 10 พ.ค. 52 22:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 #6 ไม่มีแล้วล่ะครับ ถ้าฝึกตามก็แค่เก่งกว่าคนธรรมดา ชาวนาที่ไม่เคยฝึกอะไร เก่งกว่าทหารที่เน้นฝึกแต่รูปขบวน ศิลปะการต่อสู้ตะวันออก ที่เราๆท่านๆเห็นกัน คาราเต้ ยูโด เทควันโดก็มาจากมวยจีนทั้งนั้น ว่ากันว่า มาพร้อมอินเดียเมื่อนานมาแล้ว ใน ปวศจีน วิชามวยของจีนสมัยชุนชิว จริงๆคือพวกมวยปล้ำ กอดรัด ทุ่มเอา จอมยุทธดังๆขอเพิ่มหลิวหยุนเฉียว เข้าไป เป็นศิษย์ของหลี่ซู่เหวิน(ในเวบมันบอกว่าฉายาmagic spear) เป็นหน่วยรบพิเศษของกองกำลังต่อต้านญี่ปุ่น ตอนท้ายสุดเป็นครูฝึกองรักษ์ของเจียงไคเช็ค ลูกศิษย์แก สร้างชื่อ ไว้ที่อเมกาคือซูยู่จาง ตัวเตี้ยมาก และที่ไต้หวันก็ยังสืบทอดกันมาอยู่ http://www.oslowutan.com/index.php?page=LiuYunQiao&lang=en จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน - [ 10 พ.ค. 52 23:06:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 #6 อ่านได้ฝึกได้ แต่จะไม่เข้าใจถึงความเป็นที่สุดของวิชาครับ พูดง่าย ๆ ได้แต่ท่าทางภายนอก แต่เรื่องหลักการบ่มเพาะพลัง หรือ การใช้แรง การฟังแรง(ในมวยภายใน) จะไม่มีทางตีความจากตัวหนังสือได้ครับ ต้องเรียนกับ ซื่อฝู อย่างเดียว ยอดจอมยุทธ มีอีกเป็นคันรถบรรทุกครับ ส่วนใหญ่ที่เจอเพราะมีการบันทึกกันเป็นส่วนมากในสมัยปลายหมิง ถึง ปลายชิง ครับ ที่ดัง ๆ ตามวิชาก็เช่น ไท่จี๋ (ไทเก๊ก) มีอยู่หลายตระกูลใหญ่ หยาง , เฉิน , อู๋ , อู่ , ซุน ฯลฯ ที่ดัง ๆ ก็เช่น หยางลู่ฉาน , หยางปันโห้ว(ลูกชายหยางลู่ฉาน) , หยางเฉิงฝู มารุ่นหลัง ๆ ก็ เจิ้งมั่นชิง , ต่งอิงเจี๋ย http://www.thaitaiji.com/taiji/yang/yanghistory.html สายเฉิน ก็ เฉินฉางชิง (ต้นตำรับ) , เฉินฝาเคอ สายอู๋ ก็ อู๋เจี้ยนเฉวียน มาจนถึงรุ่นปัจจุบัน(แต่เสียชีวิตไปแล้ว) อย่าง อู๋ถูหนาน http://www.thaitaiji.com/taiji/oux/ouxhistory.html สายอู่ http://www.thaitaiji.com/taiji/wu/wuhistory.html สายซุน ได้แก่ ซุนลู่ถัง (เป็นสุดยอดจอมยุทธคนหนึ่งเพราะเป็นสุดยอดในหลาย ๆ วิชา และเป็นแพทย์แผนจีนด้วย ) http://www.thaitaiji.com/taiji/seung/seunghistory.html จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 11 พ.ค. 52 08:57:31 A:58.10.222.187 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ปากว่าจ่าง ต้นตำรับก็คือ ต่งไห่ชวน แล้วก็มีลูกศิษย์แตกสาขาวิชาตามตระกูลของตนอีกหลายคนที่ดัง ๆ ก็มีเช่น สายตระกูลเฉิง ต้นตระกูลคือ เฉิงถิงฮัว (Cheng TIng Hua) วีรบุรุษผู้กล้าที่ไปตะลุยดงปืนของทหารรัสเซียมาแล้วในคราวที่กองทัพ ๘ ชาติ ตีเป่ยจิง เฉิงถิงฮัว ตอนนั้นอายุ ๕๐ กว่า ๆ พร้อมด้วยอาวุธประจำคือดาบเขากวาง ตะลุยโซโล่ฆ่าทหารรัสเซียที่มีปืนไฟตายไปหลายคน ก่อนที่จะต้องล่าถอยโดนใช้วิชาตัวเบา(ชิงกง) แต่ถึงคราวซวย เพราะเปียที่ไว้นั้นดันไปติดกับช่องบนกำแพง ทำให้ไม่สามารถจะหนีต่อไปได้ จึงโดนทหารรัสเซียซัลโวเสียพรุน ในรุ่นลูกเขา เฉิงยู่กง ก็ได้มาเป็นองครักษ์ให้กับ จักรพรรดิปูยี และได้สร้างตำนานต่อสู้กับ นักสู้จากญี่ปุ่นจนชนะได้ ซึ่งน่าจะเป็นยุคเดียวกับ ฮั่วหยวนเจี๋ย นั่นเอง จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 11 พ.ค. 52 09:09:27 A:58.10.222.187 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รูปเฉิงยู่กง จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม (ยืม Login) (งาสาน) - [ 11 พ.ค. 52 09:12:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปากว่าจ่างสายอื่นก็เช่น สายตระกูล อิน โดย อินฝู่ 尹福 สายตระกูลซื่อ โดย ซื่อ จื่อตง 史計棟 สายตระกูลหลิว โดย หลิว เป้าเจิน 劉寶珍 สายตระกูลเหลียง โดย เหลียง เจิ้นผู 梁振蒲 สายตระกูลฝู   โดย ฝู เจิ้นสง 傅振嵩 สายตระกูลเกา   โดย เกาอี้เซิง 高義盛 สายตระกูลกง  โดย กงเป่าเถียน 宫宝田   ซึ่งกงเป่าเถียน ก็เป็นราชองครักษ์ของ จักรพรรดิปูยี อีกท่านหนึ่ง และเป็น อาจารย์คนหนึ่งของ อ.หลิวหยุนเฉียว (ในความเห็นข้างบนนั่นหละครับ) และ แน่นอน ซุนลู่ถัง ยอดยุทธ์อีกคน ก็มาเรียน ปากว่าจ่างสายนี้ครับ นอกเหนือจาก สิ่งอี้ แล้ว สายตระกูลเจียง โดย เจียง หลงเฉียว 姜容樵 สายตระกูลเทียน(หรือบางทีเรียกว่า อิน/หยาง) โดย เทียน ฮุ่ย 田廻 ทั้งหมดนี้ ส่วนใหญ่จะเรียนตรงกับ ปรมาจารย์ ต่งไห่ชวน โดยที่แต่ละคนส่วนใหญ่มีวิชาของตัวเองมาก่อนอยู่แล้ว พอได้เคล็ดจาก ต่งไห่ชวน มาก็มาประยุกต์เกิดเป็น ปากว่าจ่างของตัวเองครับ ถ้าจำไม่ผิด อ.กงเป่าเถียน จะมาเรียนสายตระกูลเฉิงเพิ่มด้วยเหมือนกัน รูป ปรมาจารย์ ต่งไห่ชวน จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 09:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รูป ซุนลู่ถัง หรือ ซุนฝุนเฉวียน จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 09:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดู อ. หยางลู่ฉาน กันบ้าง เคยมี หนังออกมารู้สึกจะชื่อภาษาไทยว่า ไทเก๊กหมัดทะลุฟ้า นำแสดง โดย อู๋จิง  เป็นเรื่องที่เล่าประวัติ อ.หยางลู่ฉาน เป็นหลัก แต่มันดันMake ตรงที่ว่า จับ อ.หยางลู่ฉาน ไปประลองฝีมือ กับ อ.ต่งไห่ชวน น่ะครับ จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 09:35:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ส่วนรูปนี้คือรุ่นหลานของ อ.หยางเฉิงฝู่ (มีศักดิ์เป็นรุ่นหลาน/เหลน ของ อ.หยางลู่ฉาน) เป็นผู้เผยแพร่มวยไท่จี๋ตระกูลหยาง (วงกว้าง) ให้แก่โลกได้รู้จัก  (จะมีอีกสายเป็น หยางวงแคบ เช่นสายของ อ.เจิ้งมั่นชิง ที่สืบทอดมาจาก หยางปันโหว ลูกชาย อ.หยางลู่ฉาน) จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 09:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ้าวขออภัยครับ รูปไม่มา จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 09:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ส่วนนี้คือ อ.เจิ้งมั่นชิง ผู้โด่งดัง(ในอเมริกาดังมากครับ) ในประเทศไทยก็มีรุ่นหลานศิษย์/เหลนศิษย์ของท่านสอนอยู่ แถว ๆ เขตสัมพันธวงศ์ กทม จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 09:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อีกมวยที่ดังมาก จัดเป็นหนึ่งในสามของมวยภายใน (Nei jia Chuan: เน่ยเจียเฉวียน) ที่คนนิยมเรียนกันมาก ได้แก่ ไท่จี๋,ปากว่าจ่าง,สิงอี้ วิชาสุดท้ายก็คือ สิงอี้ ตามประวัติเขายกให้ ท่านเย่วเฟย (งักฮุย) เป็นผู้คิดค้น บ้างก็บอกว่า มันมีวิชามานานแล้ว แต่ท่านงักฮุยแค่มารวบรวมและจัดรูปแบบใหม่ก็มี แต่สรุปส่วนใหญ่เขายกให้ท่านงักฮุยเป็นปรมาจารย์ของวิชานี้ วิชานี้ตามตำนาน หายไปนานอยู่(เหมือนในนวนิยายกำลังภายใน แต่นี้ของจริง) จน ท่านจี่จี้เคอ ข้าราชการสมัยหมิงตอนปลาย ที่เบื่อราชการและลาออกท่องยุทธภพ บังเอิญไปเจอคัมภีร์นี้เข้าจึงฝึกและเรียนสำเร็จ (เหมือนกับ กำลังภายในอีกแล้ว แต่นี่ของจริงยืนยัน ฟันธง คอนเฟริม ชัวป๊าป) ต่อมา จี่จี้เคอ ได้ออกท่องยุทธภพ วันหนึ่งผ่านไปเจอ พ่อหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งและได้สอนวิชาแก่หนุ่มบ้านนอกคนนี้ โดยสั่งว่า ให้ฝึกวิชานี้ต่อไป แล้วปีหน้าค่อยเจอกัน จากนี้ จี่จี้เคอ ก็ออกท่องยุทธภพ ปล่อยให้หนุ่มน้อยคนนี้ฝึกวิชาต่อไป ปีต่อมา ก็มาดูว่าพ่อหนุ่มนี้ฝึกไปถึงไหนแล้วตั้งใจหรือเปล่า แล้วก็สอนต่ออีกหน่อย แล้วก็จากไปอีกปีต่อไปเจอกัน ทำแบบนี้อยู่ ๓ ปี พ่อหนุ่มคนนี้คือ ไต้หลงปัง (Dai Long Bang) ที่ต่อมาเป็นจอมยุทธอีกคนหนึ่ง วิชาสิ่งอี้จากยุคของ จี่จี้เคอนี้ แตกได้ออกเป็นวิชาลูกอีก ๓ วิชาใหญ่ ๆ คือ ซินอี้ ( XinYi) ซึ่งถือกันว่า เป็นวิชาดั้งเดิมตั้งแต่ยุคท่านงักฮุย ปัจจุบันเหลือที่ยังรักษาไว้ได้คือของตระกูลไต้ ( Dai Family ) ปัจจุบันก็ยังมีฝึกอยู่ในเมืองจีน สิ่งอี้ (Hsing-I, Xing-yi) จะเป็นวิชาที่พัฒนามาจนเป็นสิ่งอี้ปัจจุบันที่เราท่านเห็น ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน หรือคือ สิ่งอี้หกประสาน(ตามแบบการ์ตูนเคนจิ ที่เรียกว่า ชินอิฮะ) หรืออาจจะรู้จักกันในนามของ สิ่งอี้อิสลาม เพราะคนฝึกส่วนใหญ่เป็นจีนเผ่าหุย ซึ่งนับถืออิสลาม ก่อนที่มาในสมัยหลัง ๆ ไม่นานมานี้จะมีการแตกวิชาออกมาอีกคือวิชา อี้เฉวียน ( Yi-Chuan) ซึ่งจะแตกออกมาจากสิ่งอี้ (Xing-Yi) อีกทีหนึ่ง บ้านเราก็มีสอนแถว ๆ สวนหลวง ร ครับ ลองเอา Clip ไปดู เริ่มจาก Clip ของ ไต้ซินอี้ ในคลิปวิดีโอ ท่าอาจจะดูขำ ๆ แต่เวลาใช้จริง ๆ เอาถึงตายนะครับ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 52 10:21:18 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 52 10:18:18 จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ต่อไปก็จะเป็น สิ่งอี้อิสลาม หรือภาษาจีนคือ ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน ตาม clip เลยครับ เคยเห็น อาบัง คนนี้โชว์ไผต้ากง (ลมปราณคงกระพัน) มาแล้วเหมือนกัน ให้รุ่นหลานรุมทุบด้วยไม้ แต่แกเฉย ๆ อะ จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต่อมาก็ สิ่งอี้ธรรมดาเอาแบบ อู่สิง เลยแล้วกัน รวมหมัดพื้นฐาน ๕ ธาตุเข้าไว้ด้วยกัน จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ต่อมาก็ถึงคิวของ อี้เฉวียน เห็นเขาลือกันว่า อยู่เฉย ๆ ก็ลงไปนอน โดนตีโดยพลังของฝ่ายตรงกันข้าม เห็นว่าเน้นฝึกจิตด้วยเหมือนกัน จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ส่วนท่านี้แถมให้ แฟน ๆ เคนจิ ต้องร้องกรี๊ด เพราะคือ อ.หลิว หยุน เฉียว ถ่ายตอนยังมีชีวิตอยู่ ร่ายรำ ดาบเขากวาง อาวุธคู่กายของผู้ฝึกปากว่าจ่าง จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:10:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ส่วนอันนี้ วิชาตัวเบาสายเอ้อเหมย (ง่อไบ๊) จริง ๆ มันก็คือ ปากว่าจ่างสายเอ้อเหมยนั่นเอง (ที่เมืองจีนนี่วิชาเดียวกัน แต่คนละสำนักมีเยอะมาก) วิชาตัวเบาของจีนเรียกว่า ชิงกง (QIng-gong) ฝรั่งเอาไปเล่นเรียก Free Running จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โม้มานาน พอดีกว่า ก่อนไปแถมอีกนิด ลองเอาความสามารถในการใช้ ชี่ ของผู้ฝึก ชี่กง ดูเองแล้วกันครับ ฝรั่งยังเหวอ ปัจจุบันก็ยังมีผู้ฝึกแบบนี้และได้ผลอยู่อีกเยอะ แต่การฝึกมันค่อนข้างจะยาก จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 10:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ต้องบอกก่อนว่า จักรพรรดิปูยี นั้นมี ราชองครักษ์ ที่เป็นนักบู๊หลายสำนักมาก ที่กล่าวไปแล้ว ก็มีอย่าง เฉิงยู่กง จากปากว่าจ่างตระกูลเฉิง , กงเป่าเถียน จากปากว่าจ่างตระกูลกง แล้ว ก็ยังมี ยอดฝีมือปาจี๋อีกท่านคือ โฮ่ว เตียนเกอ ( Huò Diàngé ) มารับใช้จักรพรรดิปูยี เกร็ดตรงนี้ เล่ากันว่า ตอนแรกที่ จักรพรรดิปูยีโดนญี่ปุ่นจับไปอยู่ที่ เทียนจินนั้น ญี่ปุ่นส่งบรรดายอดฝีมือของตัวเองมาอารักขา(คุม)จักรพรรดิปูยีอีกที ในตอนหลังปูยีร้องขอให้เปลี่ยนมาเป็นครูมวยชาวจีนแทน แต่ไม่มีครูมวยคนจีนคนไหนจะยอมรับใช้ปูยี เรื่องน่าจะจบลง ถ้านักบู๊ญี่ปุ่นไม่ไปหาเรื่องต่อ เพราะความทะนงตน และ หลงผิดคิดว่า ที่เขาไม่รับใช้ปูยีกันเพราะไม่มีฝีมือ ก็เลยถ้าประลองกับครูมวยชาวจีนไปทั่ว ส่วนใหญ่ก็จะชนะเพราะยังไม่เจอประเภทซื่อฝูตัวจริง และดันไปลบหลู่วิชาของคนจีนเข้า หลังจากนั้นมาความซวยก็มาเยือนบรรดานักบู๊ญี่ปุ่น เพราะ โฮ่ว เตียนเกอ ดันรับอาสาจะโค่นนักบู๊ญี่ปุ่น และทำได้สำเร็จ (ลือกันว่า เจ้าตัวบอกว่า ไม่ได้คิดอยากรับใช้ปูยี แต่ทนไม่ได้ที่คนจีนโดนดูถูกโดยนักบู๊ญี่ปุ่น) ภายหลัง โฮ่ว เตียนเกอ ก็เลยชักชวน เฉิงยู่กง มาเสริมให้ปูยีอีกราย ตามที่ได้โม้ไปแล้ว โฮ่วเตียนเกอ นี้ เป็นต้นสายวิชา ปาจี๋สายตระกูลโฮ่ว รู้สึกในการ์ตูนเคนจิจะบอกว่า โฮ่ว เตียนเกอ เป็นศิษย์คนโตของ อ.หลี่ซู่เหวิน ด้วยกระมัง ส่วนศิษย์คนสุดท้ายคือ อ.หลิว หยุนเฉียว จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 11 พ.ค. 52 11:53:06 A:58.10.222.208 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ที่จริงอย่าหาว่าขัดคอเลยนะครับ เรื่องชี่ผมมองว่าไม่ต่างปาหี่เท่าใดนัก ถ้ารู้ทริกทำไม่ยากเลย อีกอย่างหนึ่ง ในแง่ของมวยที่กล่าวกันว่าเป็นมวยภายใน เรื่องชี่นี่ว่าจริงๆ ไม่ค่อยจะสำคัญขนาดนั้นนะครับ ฃี่เป็นเพียงผลลัพท์ที่เกิดจากความสัมพันธ์ของร่างกาย และจิต โดยที่ชี่จะเป็นคล้ายๆ กับตัวบ่งชี้ว่าสองสิ่ง ที่กล่าวมามีความสัมพันธ์กันแค่นั้นเอง อ้อแล้วก็ข้อมูลของคุณงาสานพลาดไปนิดครับที่บอกว่า "(จะมีอีกสายเป็น หยางวงแคบ เช่นสายของ อ.เจิ้งมั่นชิง ที่สืบทอดมาจาก หยางปันโหว ลูกชาย อ.หยางลู่ฉาน) " เจิ้งม่านชิงไม่เคยเรียนกันหยังปันโหวเลย เขาเป็นศิษย์คนท้ายๆ ของ หยังเฉิงฝู่ครับ ที่เจิ้งบอกว่าไท่จี๋ของเขาเป็นวงแคบ เนื่องจากเขาดัดแปรง ท่วงท่าของหยังเฉิงฝู่มาครับ โดยเขาอ้างว่าที่ดัดแปรงจะทำให้ท่วงท่า เกิดความผ่อนคลายมากขึ้นตามหลักไท่จี๋ (ซึ่งผมว่าไม่ถูกต้องเท่าใดนัก) ส่วนคนที่เรียนไท่จี๋มาจากหยังปันโหวที่เราน่าจะรู้จักกันดีก็คือ หยังเส้าโหวซึ่งเป็นพี่ชายของหยังเฉิงฝู่นั่นแล (แปลกคนไม่ค่อยพูดถึง) ซึ่งหยังเส้าโหวชอบการประลองและเก่งมากๆ แต่หยังเส้าโหวเองมีลูกศิษย์น้อยมากครับ เมื่อเทียบกับน้องชายเขา โดยที่เขาว่ากันว่าหยังเส้าโหว สอนโหด เรียกว่าซัดจริง เล่นจริง กันทีเดียว จะว่าไปมีท่านใดหาที่มาของคำว่า "เน่ยเจียเฉวียน" ได้ไหมครับ ตามความคิดผมมันน่าจะแปลว่า มวยในบ้าน (แปลตรงๆ) เพราะว่ามวยพวกนี้ฝึกกันภายตระกูล เวลาถ่ายทอดก็มักจะ จั่วหัวไว้ว่า มวยสกุลนั่นนี่ ว่ากันไป ซึ่งไม่น่าเกี่ยวกับ "กำลังภายใน" อย่างความหมายในปัจจุบัน อีกคนที่อยากแนะนำ คือ ตู้ซินอู่ องครักษ์ของ ซุนยัดเซ็น ครับ จากคุณ : Portillo - [ 11 พ.ค. 52 12:00:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณ คุณ Portillo ครับ ที่แก้ไขข้อมูลให้ครับ เดี๋ยวค่อยคุยต่อนะ ผมPost ที่ค้างไว้ก่อน พูดถึงท่านโฮ่วแล้วจะไม่ให้ดูรูปท่านก็กระไรอยู่ ชมเลยดีกว่า ท่านฝึกปาจี๋เฉวียนกับ ปรมาจารย์หลี่ซู่เหวินนานถึง ๑๒ ปี (พอ ๆ กับ อ.หลิวหยุนเฉียวเลย) ท่านฝึกปาจี๋ตั้งแต่อายุ ๑๗ ปี และออกจากสำนักปรมาจารย์หลี่ ตอนอายุ ๓๙ ใน wiki พวกอิสลามมักจะเขียนว่า ท่านเป็นอิสลาม เหมือน อ.หลี่ซู่เหวิน แต่ข้อมูลบางสายก็บอกไม่ใช่ คนละสายวิชากันโดยสิ้นเชิง เนื่องจาก จีนอิสลาม ก็มีวิชา ปาจี๋เหมือนกัน แต่เรียกว่า ไคเหมินปาจี๋ (Kai men Baji ) ลองถามผู้รู้แล้วท่านบอกว่า ต่างกับ ปาจี๋สาย ปรมาจารย์หลี่ซู่เหวิน จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 12:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาคุยกับคุณ port ต่อ เรื่องชี่นี่ผมก็ยังสงสัยอยู่เหมือนกันครับว่าจะส่งแรงได้ขนาดนั้นหรือ เพราะเห็นในหลาย ๆ คลิปแล้ว แต่ส่วนตัวจริง ๆ คิดว่า ของจริงก็มีเยอะ ของปลอมก็มากพอ ๆ กันครับ ส่วนคำว่า เน่ยเจียเฉวียน นี่ ผมว่าจะแปลว่ามวยในบ้าน หรือ เป็นการถ่ายทอดเฉพาะในหมู่คนรู้จัก (ญาติ) ก็ไม่น่าจะถูกต้องนักนะครับ เพราะเท่าที่เห็นส่วนใหญ่ เน่ยเจียเฉวียน ทุกสายวิชา ก็ให้ความสนใจกับเรื่องของ แรง , ชี่ , จิต , การเคลื่อนไหว กันเป็นส่วนมาก  แต่จะว่าไป ที่เขามักจะแบ่งบางวิชาเป็น เว่ยเจียเฉวียน มวยภายนอกนี่ เอาเข้าจริงก็ไม่ค่อยจะเหมือนนัก อย่าง คาราเต้ ถ้ามองแบบผิวเผินเขาก็บอกกันว่า จัดเป็น เว่ยเจียฯ แต่เอาเข้าจริง ๆ คาราเต้บางสายก็มีการฝึกบ่ม "คิ : Ki" ไม่ต่างกับการฝึกบ่มเพาะพลังของ สายเน่ยเจียฯ สักเท่าไร หรือแม้แต่ มวยไทยโบราณ นี่ก็มีหลักแบบนี้เหมือนกัน รู้จักการใช้แรง , การวางเท้า , การเคลื่อนไหวให้สัมพันธ์กับแนวแรง ฯลฯ ผมก็เลยยังงง ๆ อยู่เหมือนกันว่า แล้วตกลง เน่ยเจีย เว่ยเจีย มันแยกจากอะไร เหมือนที่คุณ Port บอกมานั่นหละครับ ส่วนเรื่องของ ตู้ซินอู่ ทส.ของ ดร.ซุนยัตเซน ว่าจะพูดอยู่เหมือนกัน  เขาเป็นต้นตำรับวิชา มวยธรรมชาติ ซึ่งดูไป ดูมา มันก็คล้าย ๆ กับ มวยจีนอื่น ๆ เยอะอยู่เหมือนกัน ยิ่งจังหวะเข้าทำบางที นึกถึงมวยไทยเลยนะครับเนี่ย จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 12:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แถมรูป ท่าน ตู้ซินอู่ ทส.ดร.ซุนยัตเซน (ตามชื่อหนัง TVB เก่า เจิ้งเส้าชิวเล่น) ทานข้าวก่อนนะครับ แล้วค่อยมาคุยกันต่อ ชักสนุกแล้ว จากคุณ : งาสาน - [ 11 พ.ค. 52 12:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มันนั้นล่ะครับ ที่จริงคำว่า ชี่ เป็นคำที่ถือว่า "ทั่วไปมากๆ" ซึ่งมันปรากฏอยู่ในหลายๆ สาขาวิชาของจีนเอง การที่มวยจีนหลายๆ มวยจะมีคำว่า "ชี่" มันไม่แปลกอะไรครับ ยิ่งคำว่าจิ้ง มันมีกันตั้งหลายมวย ไม่ใช่แต่มวยไท่จี๋ สิ่งอิ้ หรือปากว้า ผมเห็นพวกมวยไท่จี๋ฟาดเสา พุ่งชนเสากันป๊าบๆ บางทียัง เห็นมันเอาดัมเบล ห่วงเหล็กมาถ่วงน้ำหนักเวลารำ หรือตอนติ้งซื่อเลยครับ (อันนี้ไท่จี๋ในหย่งเหนียนนะครับ ซึ่งถือว่าเป็นถิ่นของมวยไท่จี๋) ิปากว้าจ่าง กับสิ่งอี้เฉวียนนี้ไม่ต้องพูดถึงครับ อย่างน้อยๆคนฝึกสมัยก่อน ต้องมีห่วงเหล็ก หลายอันทั้งนั้น เอาเข้าจริง อย่างมวยไท่จี๋ที่มันผลักกันไกลๆ น่ะ ไม่ใช่เพราะชี่อะไรหรอกครับ สมยอมกันทั้งนั้น เหอๆๆ ซึ่งตรงนี้ที่จริง มันเป็น"แบบฝึกหัด"ที่ใช้ฝึกความรู้สึกในการส่งแรงแค่่นั้นเองครับ คนสมัยนี้ ก็เอาใช้โชว์ซะงั้น กรรมจริงๆ นั่นแหละทำให้ผมสงสัยคำว่า"มวยภายใน" เนื่องจากเอาเข้าจริง มันแยกจากกันใช้ชัดเจนค่อนข้างยากนะครับ เลยอยากทราบที่มาจริงๆ ที่จริงพวกมวยภายนอกของจีนเก่งๆ มีเยอะครับ แต่ไม่ค่อยพูดถึงกัน จากคุณ : Portillo - [ 11 พ.ค. 52 12:40:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เพื่อนผมมันเคยฝึกไท่จี่ อยู่หลายปี มันตีได้แรงมาก แต่ไม่ใช่เพราะพลังลี้ลับอะไรนะ มันคือเทคนิคของศิลปะการต่อสู้ทั่วไป ในการใช้แรงจากกล้ามเหนือหลายส่วน ยันเท้าดันพื้น จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน - [ 11 พ.ค. 52 15:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แวะกลับมาเก็บความรู้อีกรอบค่ะ จากคุณ : mingtian hui geng hao (ฤๅว่า...จะอ่อนไหว) - [ 11 พ.ค. 52 18:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สมัยก่อนเรียนแต่ เทควันโด้ กับมวยไทย เห็นไท่จี๋ แล้วอยากลองเรียน มั่ง จากคุณ : เหล่าฟาง - [ 12 พ.ค. 52 11:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ซินอี้ ลิ่วเหอ – กังฟูลับเฉพาะของชาวจีนมุสลิม Xinyi Liuhe Quan – the secret art of Chinese Muslims ซินอี้ ลิ่วเหอเฉวียน (Xinyi Liuhe Quan) แปลว่า มวยจิตใจหกประสาน (Fist of Mind, Intention, and Six Harmonies) หมายถึง กังฟู หรือ วูซู หรือ อู่ซู่ ซึ่งพัฒนาขึ้นในเขตมณฑล เหอหนัน (Henan) โดย ชาวหุย หรือ ชาวจีนมุสลิม แม้มีคนรู้วิธีการฝึกกังฟูสไตล์นี้น้อยมาก แต่เป็นที่รู้กันดีว่าซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนมีความดุดันในการเผด็จศึกคู่ต้อสู้ เป็นหนึ่งในกังฟูที่ทรงพลังที่สุดของจีน   ทั้งนี้กังฟู 3 ประเภทคือ ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน, ชาเฉวียน (Cha Quan), และ ชือซื่อเฉวียน (Qi Shi Quan) ถือเป็น “เจี้ยวเหมินเฉวียน” หรือ “กังฟูแห่งศาสนา (อิสลาม)” เพื่อพิทักษ์และปกป้องชาวมุสลิมในประเทศจีน กว่า 200 ปีมาแล้วที่ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนถูกเก็บเป็นความลับและถ่ายทอดกันในหมู่กังฟูชาวหุยมุสลิมเท่านั้น จนช่วงต้นศตวรรษที่ 20 หรือร้อยปีที่ผ่านมานี่เองที่ชาวฮั่นเริ่มมีโอกาสได้ฝึกกังฟูสไตล์นี้ อย่างไรก็ตาม ปรมาจารย์กังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนกี่คนๆ ก็ยังคงเป็นชาวหุยจากชุมชนหุยมุสลิมในประเทศจีนอยู่ดีจนถึงทุกวันนี้ ประวัติยุคเริ่มต้นของกังฟูสไตล์นี้ไม่ค่อยกระจ่างชัดนัก จากตำรา “อารัมภบทของมวยหกประสาน” (Preface to Six Harmonies Boxing) ซึ่งหมายถึง ลิ่วเหอเฉวียน (Liuhequan Xu) เขียนในปี 1750 ระบุว่า สิ่งอี้ (สมัยก่อนเรียกว่า ซินอี้ Xinyi) คิดค้นขึ้นมาโดยแม่ทัพชื่อดัง งักฮุย ผู้มีชีวิตในช่วงค.ศ.1103-1142 สมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ (ชาวไทยเรียก งักฮุย แต่ภาษาจีนกลางเรียก เย่ว์เฟย Yue Fei ยังมีศาลเจ้าของเทพเจ้าขุนพลท่านนี้ให้คนกราบไหว้อยู่ที่ริมฝั่งทะเลสาบซีหู เมือง หังโจว) งักฮุยเป็นผู้ซึ่ง “ในวัยเด็กได้เรียนจากยอดฝีมือจนมีความรู้ลึกล้ำและเชี่ยวชาญการใช้ทวน จากนั้นเขาจึงคิดค้นวิชามวยขึ้นมาสอนทหารใต้บังคับบัญชาและเรียกว่า “อี้หยวน” หรือ “มวยจิตใจ” (Yi Yuan หรือ Intention Boxing) กังฟูประเภทนี้ล้ำเลิศและเยี่ยมยอดกว่ามวยชนิดใดๆ เท่าที่เคยมีมา หลังจากจอมราชันย์ (หมายถึง งักฮุย) เสียชีวิต ในช่วงราชวงศ์ถัดๆ มาก็แทบไม่มีกังฟูประเภทนี้ให้เห็นอีก จวบจนกระทั่งปลายสมัยราชวงศ์หมิงต่อกับต้นราชวงศ์ชิง จีหลงเฟิง (Ji Longfeng 1620-1680) ชาว ผู่ตง (Pudong) มณฑลซันสี ได้เดินทางไปเยี่ยมอาจารย์ที่ภูเขาจงหนาน และได้รับตำรากังฟูของราชาอู่มู่ (หมายถึง งักฮุย) มา” บันทึกของตระกูลจีระบุว่า จีหลงเฟิงเชี่ยวชาญวิชาทวนมาก จนได้รับขนานนามว่า “ทวนอัจฉริยะ” จีได้คิดค้นวิชาหมัดมวยที่ใช้หลักการของทวน และสั่งสอนลูกศิษย์อยู่ในมณฑลเหอหนัน ตำราทั้งสองพูดถึงการคิดค้นวิชามวยที่ใช้หลักการของทวน แม้ชิ้นแรกอ้างถึงงักฮุย ส่วนชิ้นที่สองอ้างถึงจีหลงเฟิง กังฟูซินอี้ (Xinyi) และ สิ่งอี้เฉวียน (Xingyiquan) แยกออกเป็น 2 สายคือ เหอเป่ย-ซันสี และ เหอหนัน (1)   สายเหอเป่ย-ซันสีเรียกว่า สิ่งอี้เฉวียน ถ่ายทอดโดย เฉาจี้อู่ (Cao Jiwu) ลูกศิษย์ของจีหลงเฟิง ต่อมาเฉาจี้อู่สอนให้กับคนตระกูลไต้แห่งมณฑลซันสีคือ ไต้หลงปัง (Dai Longbang) ต่อมาถ่ายทอดให้ หลี่ลั่วเหนิง (Li Luoneng) ซึ่งเป็นผู้ถ่ายทอดมวยชนิดนี้จนแพร่หลายไปทั่ว หลี่ลั่วเหนิงยังเป็นผู้เปลี่ยนชื่อจาก ซินอี้ (Xinyi) เป็น สิ่งอี้ (Xingyi) เพราะ ซิน (ใจ Mind) และ อี้ (จิต Intention) มีความหมายเหมือนกัน ส่วนชื่อใหม่ว่า สิง นั้นแปลว่า รูปลักษณะ (2)   สายเหอหนันถูกเรียกว่า เหอหนัน ซินอี้ (Henan Xinyi) แต่ชื่อที่รู้จักกันโดยทั่วไปคือ ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน (ในประเทศตะวันตกจะเรียกว่า Ten animals Xingyi) ซึ่งกังฟูสายนี้ยังคงเรียกว่า ซินอี้ เหมือนเดิม ถ่ายทอดโดยชาวหุยมุสลิมในเหอหนัน และด้วยเหตุที่ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนฝึกกันในหมู่ชาวหุยเท่านั้น บางทีจึงเรียกว่า “กังฟูจีนมุสลิม” เมื่อเร็วๆ นี้นิตยสารกังฟูของจีนฉบับหนึ่งได้ตีพิมพ์บทความเรื่องการค้นพบซินอี้เฉวียนสายใหม่ ไม่เกี่ยวข้องทั้งสิ่งอี้ตระกูลไต้และกังฟูมุสลิมซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน สไตล์นี้ฝึกกันเฉพาะในหมู่บ้านเล็กๆในมณฑลเหอหนัน มีหลักฐานหลายอย่างระบุว่า นี่อาจจะเป็นวิชามวยของแท้ของนายพลงักฮุยก่อนยุคของจีหลงเฟิง ตัวอย่างเช่น – มีกฎข้อหนึ่งว่าห้ามสอนกังฟูสไตล์นี้แก่คนแซ่จิ้น – บางทีอาจเป็นเพราะงักฮุยเคยโดนหักหลังโดย จิ้น หุย (จนถูกลงโทษประหารชีวิต) มหาอำมาตย์ราชวงศ์ซ่ง สไตล์กังฟูนี้คล้ายกับสิ่งอี้สายอื่นๆ แต่จะเคลื่อนไหวเรียบง่ายกว่า ไม่มีการฝึกกำลังภายใน เน้นฝึกจู่โจมคู่ต่อสู้ หลู่ ซงเก่า (Lu Song’gao ค.ศ.?-1962) ปรมาจารย์กังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน จากคุณ : andalus - [ 12 พ.ค. 52 21:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ชาวหุยมุสลิมคนแรกที่เรียนรู้กังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนและถ่ายทอดสู่สาวกคือ หม่า เสวี่ยหลี่ (Ma Xueli ค.ศ.1714-1790) แห่ง ลั่วหยาง (Luoyang) มณฑลเหอหนัน ความเกี่ยวพันของ หม่าเสวี่ยหลี่ และจีหลงเฟิงนั้นไม่แน่ชัดนัก แม้แต่คนในตระกูลหม่าเองก็ไม่ทราบชื่ออาจารย์กังฟูของหม่าเสวี่ยหลี่ แต่ผู้คนเชื่อกันว่าปรมาจารย์กังฟูไม่ทราบนามผู้เคยใช้ชีวิตที่หมู่บ้าน เป่ยเหยา (Beiyao) ลั่วหยาง เป็นเวลาหลายปีน่าจะเป็นอาจารย์ของหม่าเสวี่ยหลี่ ว่ากันว่าอาจารย์ของหม่าต้องการให้เก็บชื่อของเขาเป็นความลับด้วยเหตุผลบางประการ (หนึ่งในเหตุผลน่าจะเป็นเพราะเขาเป็นหนึ่งในผู้ต่อต้านราชวงศ์ชิง) ตำนานที่นิยมเล่าขานกันมีอยู่ว่า (แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่านะ) หม่าเสวี่ยหลี่รู้กิติศัพท์ของจีหลงเฟิง จึงเดินทางไปยังหมู่บ้านของจีในมณฑลซันสีเพื่อศึกษาวิชามวยซินอี้เฉวียน แต่จีไม่ได้สอนใครง่ายๆ หม่าเสวี่ยหลี่จึงแกล้งทำเป็นหูหนวก เป็นใบ้ จีจึงรับเข้าไปเป็นคนรับใช้ ด้วยวิธีนี้หม่าจึงแอบสังเกตการฝึกมวยซินอี้เฉวียนของจี จากนั้น 3 ปีเมื่อหม่าต้องจากจีไปแล้ว เขาจึงบอกความจริงแก่อาจารย์ของเขา จีจึงสั่งให้หม่าแสดงท่ามวยให้ดูว่าได้เรียนรู้อะไรไปบ้าง จีจึงจึงรู้ว่าหม่าเป็นคนฉลาด เป็นยอดกังฟูทีเดียว จากนั้นจีจึงรับหม่าเป็นลูกศิษย์และสอนวิชามวยซินอี้เฉวียนให้จนหมดเปลือก จากการศึกษาเพิ่มเติมเรื่องประวัติและเทคนิคของซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนพบว่า วิชามวยนี้น่าจะเป็นการผสมผสานของมวยอย่างน้อยก็สองสไตล์คือ (1)   ลิ่วเหอเฉวียน สไตล์เก่าของชาวมุสลิม แปลว่า มวยหกประสาน ซึ่งต่างจากลิ่วเหอเฉวียนของสำนักเส้าหลิน ชื่อลิ่วเหอเฉวียนหรือมวยหกประสานของชาวหุยมุสลิมมาจากหมวกขาว 6 มุมที่ผู้ชายหุยนิยมสวมใส่ (2)   ซินอี้เฉวียน (มวยจิตและใจ) ซึ่งบางทีอาจจะมาจากจีหลงเฟิง หม่าเสวี่ยหลี่ถ่ายทอดให้ลูกศิษย์น้อยมาก ที่มีชื่อเสียงรู้จักกันหน่อยก็แค่ 3 คน ได้แก่ หม่าสิง (Ma Xing), หม่าซานหยวน (Ma Sanyuan), และ จ้างจื่อเชิง (Zhang Zhicheng) ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนมี 2 สายที่สำคัญคือ (1)   สไตล์ลั่วหยาง (Luoyang Style) ก่อตั้งโดย หม่าสิง หรือบางทีก็เรียกว่า สไตล์หม่า (2)   สไตล์ลู่ซาน (Lushan Style) สืบมาจาก จ้างจื่อเชิง สไตล์นี้ต่อมาถูกพัฒนาเพิ่มเติมโดย หม่ายจ้วงถู (Mai Zhuangtu) บางทีจึงเรียกว่า สไตล์หม่าย หม่าสิง (Ma Xing) เป็นหลานชายของหม่าเสวี่ยหลี่ หม่าสิงศึกษาวิชามวยซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนและพัฒนาให้ใช้เวลาน้อยลงแต่ท่าฝึกยากขึ้นในเวลาต่อมา สไตล์ของหม่าสิงถ่ายทอดสู่คนในตระกูลหม่าและชุมชนมุสลิมในลั่วหยางเท่านั้น เพิ่งจะมารู้จักกันทั่วไปในช่วงทศวรรษ 1980 ที่ผ่านมานี่เอง กังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนสไตล์หม่าถูกเรียกว่า “ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนสายลั่วหยาง” และถือเป็นกังฟูที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักนัก หม่าสิงถ่ายทอดวิชากังฟูให้กับลูกชายของเขาคือ หม่าเม่ยหู (Ma Meihu) หม่าเม่ยหูเกิดในปี 1805 และเสียชีวิตในปี 1928 เขามีอายุยืนถึง 119 ปี ลูกศิษย์ของเขาคือ หลิวว่านอี้ (Liu Wanyi) ตอนแรกก็เรียนกับหม่าสิง ต่อมาก็มาเรียนกับหม่าเม่ยหู ครั้งหนึ่งหลิวว่านอี้ถูกเชิญให้ไปสอนที่หนันหยาง พอไปถึงก็โดนท้าประลองโดย หลี่หู ผู้เป็นจอมยุทธ์เจ้าถิ่น หลิวบอกให้หลี่ออกหมัดก่อน หลี่เลยใช้หมัดทั้งสองข้างชกเข้าที่หูของหลิว แต่หลิวกันหมัดไว้ได้และใช้มือหนึ่งจับที่เอวของหลี่ อีกมือหนึ่งดึงตัวหลี่มา แล้วชกเข้าที่ศีรษะก่อนจะหักกระดูกสันหลังของหลี่ซะ! (โหดมั่กๆ) ยอดลูกศิษย์ของหลิวคือ หม่าเมิ่งเล่อ (Ma Mengle) หรือ หม่าเมิ่งลั่ว (Ma Mengluo) ได้สอนลูกศิษย์ลูกหามากมายที่ลั่วหยาง ทั้งที่เป็นชาวหุยมุสลิมและชาวฮั่น หม่าซานหยวน (Ma Sanyuan) ถือว่าเป็นกังฟูที่ความสามารถสูง แต่อารมณ์ร้อน และสังหารคู่ต่อสู้เสียมากมาย ต่อมาป่วยเป็นโรคจิตและฆ่าตัวตาย หม่าซานหยวนเป็นผู้ปรับซือปา (sipa) ให้เป็น 36 ท่า เพื่อให้มีทั้งหมัดและท่าของสัตว์รวมอยู่ด้วยกัน แม้โดยทั่วไปถือว่าแทบไม่หลงเหลือลูกศิษย์ของหม่าซานหยวนอยู่เลย แต่ก็ยังมีผู้ฝึกกังฟูสไตล์ของเขาอยู่บ้าง ซึ่งส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทห่างไกล จ้างจื่อเชิง (Zhang Zhicheng) นับเป็นลูกศิษย์สายที่เริ่ดสุดในมวยซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนของหม่าเสวี่ยหลี่ จ้างมาจากหนันหยาง มณฑลเหอหนัน เขามีลูกศิษย์ค่อนข้างน้อย มีเพียง หลี่เจิ้ง (Li Zheng) หลานชายของเขาเองจากลู่ซานเท่านั้นที่ได้เรียนรู้มวยซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนจากเขาครบรูปแบบ มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับหลี่เจิ้งมากมาย – บางคนบอกว่าหลี่เจิ้งเป็นผู้คุ้มกันกองคาราวานและเคยฝึก ท่าเดินไก่ หรือ จีปู้ (Ji Xing Bu) โดยที่เขาจะวิ่งตามกองคาราวาน เมื่อถึงกองคาราวานแล้วเขาจะเดินไปทางตรงข้ามสักพัก จากนั้นจึงวิ่งไล่ตามกองคาราวานอีก ด้วยวิธีนี้ขาของเขาจึงแข็งแรงมาก ฟุตเวิร์กว่องไว และเคลื่อนไหวคล่องตัว เนื่องจากฝึกหนักจนเชี่ยวชาญแบบนี้ทำให้ช่วงที่เขาชราแล้วเขาเคยใช้มือข้างหนึ่งผลักคู่ต่อสู้ไปไกลสุดกู่ ในขณะที่ยังสามารถถือถ้วยน้ำไว้ในมืออีกข้างหนึ่ง และน้ำก็ไม่หกซักหยด ลูกศิษย์ชาวหุยมุสลิมของหลี่เจิ้งที่ชื่อดังที่สุดคือ จ้างจู (Zhang Ju) ชาวลู่ซาน มณฑลเหอหนัน มีเรื่องเล่าว่า จ้างจูเป็นเจ้าของร้านอาหารมุสลิมในลู่ซาน เขาจะเชิญหลี่เจิ้งเข้าร้านทุกครั้งที่หลี่เจิ้งเดินผ่าน จ้างให้ความเคารพหลี่อย่างสูง จากนั้นอีก 10 ปีหลี่เจิ้งจึงเข้าไปที่ร้านของจ้างและบอกว่า “ฉันรู้วิชากังฟูขั้นสูงและตัดสินใจจะถ่ายทอดให้กับเจ้า เพราะเจ้าเป็นผู้มีคุณธรรมสูง เจ้าต้องฝึกอย่างหนัก และในอนาคตต้องถ่ายทอดให้ลูกศิษย์ 1-2 คน แต่หากเจ้าเห็นว่าวิชาหมัดมวยที่เจ้าเรียนรู้ไปไม่ควรค่าที่จะสอนใคร ก็จงเก็บมันเป็นความลับ อย่าสอนใครเลย!” ต่อมาจ้างจูก็ฝึกจนเป็นยอดกังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน จากคุณ : andalus - [ 12 พ.ค. 52 21:39:21 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จ้างจูมีลูกศิษย์ 2 คนคือ ลูกชายของเขาเอง จ้างเกิ้น (Zhang Gen) และหลานชายของเขา หม่ายจ้วงถู (Mai Zhuangtu) จ้างเกิ้น (Zhang Gen) ฝึกกังฟูตั้งแต่เด็ก ต่อมาเชี่ยวชาญจนเป็นยอดกังฟูด้วยวัยเพียง 15 ปี เขาถูกเรียกว่า “เตาของการต่อสู้” (Stove for Scrap) เพราะจ้างเกิ้นเคยต่อสู้กับพวกโจรที่รู้วิชาหมัดมวยมากมาย เขาเคยฆ่าหรือทำให้คนพวกนี้พิการเพื่อจะได้ไม่มีโอกาสกลับมาทำร้ายคนอื่นอีก (แบบนี้เรียกว่า “เอาวิชาหมัดมวยคืน” ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาในวงการกังฟูที่ต้องจัดการกับนักเรียนกังฟูที่ไม่ปฏิบัติตามกฎคุณธรรมของกังฟู – ดันไปเป็นโจรซะ) มีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งเพื่อนชาวกังฟูของเจิ้งจูมาเยี่ยมที่บ้าน เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้และถามถึงความสามารถด้านกังฟูของจ้างเกิ้นด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยนับถือเท่าไหร่ จ้างเกิ้นเลยบอกคุณลุงชาวกังฟูของเขาให้ระวังเขาไว้ให้ดี และก่อนที่คุณลุงผู้สบประมาทเขาจะทันตั้งตัว ก็เจอเข้ากับท่า ต้านป่า (Bear’s Dan Ba) หรือ หมีตะปบ (ซึ่งเป็นท่าที่มีชื่อเสียงที่สุดของมวยซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน) ของจ้างเกิ้นเพียงครั้งเดียว คุณลุงเลยสลบไปครึ่งวัน ส่วนเก้าอี้ตัวที่คุณลุงนั่งก็หักตามระเบียบ จ้างเกิ้นสอนลูกศิษย์ในหมู่บ้านใกล้เคียงหลายหมู่บ้าน และมักกลับบ้านตอนกลางคืน มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนเดินผ่านป่าระหว่างทางกลับบ้าน เขาสังเกตเห็นเงาตะคุ่มในความมืดเลยนึกว่าเป็นโจร จ้างใช้ท่าเหยี่ยวโฉบต้นไม้จัดการ แต่ปรากฏว่าเงานั่นดันกลายเป็นกิ่งไม้ใบหนา จ้างเลยโดนกิ่งไม้แทงตาย (ดู๊...ช่างตายง่ายดายจริงๆ ) หม่ายจ้วงถู (ค.ศ.1829-1892) หลานชายของจ้างจู ถือเป็นปรมาจารย์กังฟูสายลู่ซานที่ได้รับการยกย่องมากที่สุด และหม่ายก็เป็นชาวลู่ซานตั้งแต่เกิด เขาค้าขายหนังสัตว์ เลยต้องเดินทางไปมณฑลใกล้เคียงบ่อย เขาเป็นผู้ถ่ายทอดกังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนให้ชาว โจวโข่ว (Zhoukou) ในเหอหนัน ซึ่งกลายมาเป็นศูนย์กลางของกังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนในศตวรรษที่ 20 เมื่อเร็วๆ นี้เพิ่งมีการค้นพบซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนในมณฑลซันสีและเหอเป่ย ซึ่งในช่วงที่หม่ายจ้วงถูเดินทางค้าขายหนังสตว์นั้นเขาเคยไปที่เมือง ชือ (Qi County) ในมณฑลซันสี ซึ่งเป็นที่อยู่ของตระกูลไต้ หม่ายจ้วงถูเคยสอนซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนให้กับลูกศิษย์ที่นั่น บางทีหม่ายอาจจะเคยได้ยินเรื่องของจีหลงเฟิงว่าเป็นผู้คิดค้นมวยซินอี้ที่นี่ก็อาจเป็นได้ ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนที่ถ่ายทอดโดยหม่ายมีส่วนละม้ายกับซินอี้ของตระกูลไต้พอสมควร หม่ายจ้วงถูมีบทบาทในการพัฒนาซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนดังต่อไปนี้ 1. ปรับซือป่า 36 ท่าเป็น 4 เซ็ต ซึ่งกลายมาเป็นวิธีการสำคัญในการฝึกซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนสายลู่ซาน 2. ในการแลกเปลี่ยนความรู้ท่ามวยซินอี้กับตระกูลไต้อาจทำให้หม่ายนำเอาท่ามวยของตระกูลไต้มาปรับเข้ากับสไตล์ของมุสลิม (เรื่องการแลกเปลี่ยนความรู้ของทั้งสองสไตล์นี้ต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมต่อไป) 3. เผยแพร่ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนออกไปทั่วเหอหนัน ซันสีและส่านซี ชุมชนหุยมุสลิมในโจวโข่ว เหอหนัน กลายมาเป็นศูนย์กลางของสไตล์นี้ หลี่เสินซื่อ (Li Zen Si ค.ศ.1918- ) ปรมาจารย์ซิงอี้ลิ่วเหอฉวนที่โด่งดังที่สุดแห่งยุคปลายปีนี้ลูกศิษย์ลูกหาจะจัดงานฉลอง 90 ปีให้ท่าน หลี่เสินซื่อเป็นลูกศิษย์ของ หม่ายจิ้งขุ่ย ผู้เป็นลูกศิษย์ของหยวนชางฉิง จากคุณ : andalus - [ 12 พ.ค. 52 21:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 มีเรื่องเล่าว่า หม่ายเจิ้งถูเคยนั่งอยู่กับญาติของเขาคือ หลี่ห่ายเซิน (Li Haisen) ซึ่งเป็นยอดกังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียน ถกกันเรื่องวิชาหมัดมวย หลี่รำคาญเสียงเหยี่ยวที่เกาะอยู่บนต้นไม้ใกล้ๆ มาก เลยคิดจะหักต้นไม้ซะ หม่ายเจิ้งถูห้ามเอาไว้ จากนั้นหม่ายเดินไปดึงม่านไม้ไผ่ที่ประตูออกด้วยมือข้างหนึ่งก่อนจะจับเหยี่ยวเป็นๆ ด้วยมืออีกข้าง! (Oh, my God!) อีกครั้งหนึ่งที่เมืองอู้หยาง (Wuyang County) ติงเจ้าเสียง (Ding Zhaoxiang) อิหม่ามของเมือง ขอร้องให้หม่ายแสดงท่า “วิธีเกาะอยู่กับผีเสื้อ” (Sticking with Butterfly Method) หม่ายเอามือป้องไว้ด้านบนของผีเสื้อที่กำลังบิน เขาวิ่งตามไปเรื่อยๆ ผีเสื้อก็ไม่สามารถบินหนีจากใต้ฝ่ามือของหม่ายได้ หม่ายยังมีชื่อเสียงเรื่องชกคู่ต่อสู้ลอยไปกลางอากาศ จากนั้นจับตัวคู่ต่อสู้ไว้ไม่ให้ร่วงตกถึงพื้น (Wow!) หม่ายเจิ้งถูมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย ที่มีชื่อเสียงมากก็ได้แก่ ลูกชายของเขาเองคือ หม่ายเสวียลี่ (Mai Xueli), ติงเจ้าเสียง (Ding Zhaoxiang) อิหม่ามของเมืองอู้หยาง (Wuyang County), อ้านต้าฉิง (An Daqing) อิหม่ามของเมืองซีอาน, หยวนเฟิงอี้ (Yuan Fengyi) และ หยวนชางฉิง (Yuan Changqing) แห่งเมืองโจวโข่ว เปาติง (Bao Ding หรือ Bao Xianting ค.ศ.1865-1942) ลูกศิษย์ของ อ้านต้าฉิง เขียนหนังสือเกี่ยวกับซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนขึ้นเป็นเล่มแรกชื่อว่า คู่มือมวยสิ่งอี้ พิมพ์ในปีค.ศ.1931 ก่อนหน้านั้นเขาเขียนเรื่อง อรรถาธิบายวิชามวยกำลังภายใน 13 ส่วน ตีพิมพ์ในปี 1927 หยวนชางฉิง ถ่ายทอดวิชามวยของเขาให้ หม่ายจิ้นขุ่ย (Mai Jinkui) เมืองโจวโข่ว ต่อมาหม่ายจิ้นขุ่ยอพยพไปอยู่ที่เมืองอู่ฮั่น (ฮั่นโข่ว) มณฑลเหอเป่ย เล่ากันว่าหม่ายต้องเจอคู่ปรับมากมายที่นั่น หม่ายปราบได้หมด และกลายเป็นหัวหน้าคนงานที่ท่าเรือฮั่นโข่ว   หยวนเฟิงอี้ มีลูกศิษย์ชื่อดัง 4 คนคือ ชางเสวียลี่ (Chang Xueli), หยางเตี้ยนชิง (Yang Dianqing), หลู่ ซงเก่า (Lu Song’gao), และ ซงกั๊วะปิน (Song Guobin) ชางเสวียลี่ (Chang Xueli) ตอนแรกชางเป็นลูกศิษย์เรียนมวยชาซี่ (Chazi) จากหยวนเฟิงอี้ ต่อมาเมื่อหยวนชกแพ้หม่ายเจิ้งถู หยวนจึงขอเป็นลูกศิษย์ของหม่ายจ้วงถู ชางเสวียลี่จึงเริ่มเรียนกังฟูซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนจากทั้งหม่ายจ้วงถูและหยวนเฟิงอี้ ชางเป็นลูกศิษย์ที่เก่งที่สุดของหยวน เขาได้แชมป์ Leitai ในการแข่งขันกังฟูที่เมืองไคเฟิงด้วยการเอาชนะ จ้างชือหลิน (Zhang Qilin) ยอดกังฟูจากเส้าหลิน และต่อมาอีกไม่กี่วันจ้างชือหลินก็เสียชีวิตลงจากอาการบาดเจ็บภายใน หลู่ ซงเก่า (Lu Song’gao ค.ศ.?-1962) เป็นคนแรกที่ทำให้ซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนแพร่หลายทั่วไปและสอนลูกศิษย์ที่มิใช่มุสลิม ในการชกครั้งหนึ่งหลู่ทำให้คู่ต่อสู้ที่เมืองโจวโข่ว บ้านเกิดของเขาเสียชีวิต หลู่จึงต้องหลบหนี ตอนแรกเขาหนีไปที่อู่ฮั่น ซึ่งทำให้เขาพบกับครอบครัวตระกูลเถี่ย (ลูกสาวบุญธรรมของหม่ายจ้วงถูแต่งงานกับ เถี่ยปิง) จากนั้นเดินทางไปที่มณฑลอันฮุย พักอยู่กับ ซ่งกั๊วะปิน (Song Guobin) ศิษย์สำนักกังฟูหยวนเฟิงอี้เหมือนกัน ท้ายที่สุดหลู่ก็ย้ายอีกและตั้งรกรากที่เมือง เซี่ยงไฮ้ ซึ่งเขาเอาชนะยอดกังฟูที่มีชื่อเสียงมากมาย ต่อมาเหล่ายอดกังฟูมุสลิมซินอี้ลิ่วเหอเฉวียนก็ยาตราทัพกันเข้ามาสู่เซี่ยงไฮ้ จนเมืองนี้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งใหม่ของกังฟูมุสลิม ที่มา: http://www.chinesemuslimthailand.com จากคุณ : andalus - [ 12 พ.ค. 52 21:44:48 ]