|  | 
 
 
      
        | 
          
            | 
               [พูด...ในสิ่งที่เขาอยากฟัง][และ...ฟังในสิ่งที่เขาอยากพูด]     
พอดีเพื่อนเรา
 เขามีลูกยากสักหน่อยนึง
 
 ตอนนี้ตั้งครรภ์แล้ว
 
 และก็ทั้งคู่ก็คิดไว้ว่า  อยากจะมีลูกคนเดียว  เพื่อส่งเสียได้เต็มที่
 
 เพื่อนเราผู้หญิงนั้นอยากมีเพศไหนก็ได้   ส่วนแฟนเขาอยากได้หลานชายตามสไตล์ครอบครัวคนจีน
 
 เพื่อนเรามั่นใจมากว่าจะได้ลูกชาย
 
 และไม่ยอมอัลตร้าซาวน์ดูเพศ   กะลุ้นทีเดียวตอนคลอด
 
 พอโทร.คุยกับเราปุ๊บ
 
 เพื่อนคนนี้สนิท  เราก็ออกแนวปราม ๆ ว่า  ยังไงก็ทำใจนะ  เผื่อน้องเป็นผู้หญิงขึ้นมา
 
 เผื่อใจไว้หน่อย
 
 
 เพื่อนเราก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าแฟนเธอฟัง
 
 รุ่งเช้ามันโทร.มาใหม่   รีบบอกเลยว่าเฮีย แฟนมันโกรธเรามากที่ไปพูดแบบนั้น
 
 บอกให้เพื่อนเราเลิกคบเรา
 
 หาว่าเราไปแช่ง  และไม่หวังดีกับครอบครัวเขา
 
 เราได้แต่งง  อึ้ง ๆ
 
 แล้วก็วางสายไป
 
 
 
 
 เลยโทร.ไปปรับทุกข์กับเพื่อนอีกคน
 
 อยากรู้ว่างานนี้  เราผิด  หรือพลาดตรงไหนไปอีกแล้ว   เพราะไม่อยากเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกในชีวิต
 
 (เพื่อนเราคนนี้ค่อนข้างมีวุฒิภาวะ  และเป็นผู้ใหญ่เกินวัย)
 
 มันบอกเราว่า  เราไม่ผิดหรอก  ที่บอกให้เพื่อนคนนั้นเผื่อใจกับความผิดหวัง
 
 แต่ผิดตรงที่ " พูดในสิ่งที่เขาไม่อยากฟัง"
 
 
 เราเองก็อึ้ง ๆ  แล้วพูดว่า  ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิท  ไม่พูดนะ
 
 แล้วก็สาบานได้ว่าพูดออกไปแบบหวังดีจริง ๆ
 
 
 เพื่อนเราก็บอกว่า  เพราะเขามีความหวังไงเธอ  เขาดีใจจนปิดความผิดหวังทุกทางไว้หมดแล้ว
 
 พอเราไปเซาะร่องรอยแผลขึ้นมา  เขาก็เลยไม่พอใจ
 
 เหมือนกรณี  ถ้าเราเห็นเพื่อนเราคบกับใครสักคน  แล้วไปพูดว่า  แกเผื่อใจไว้หน่อยนะ
 
 คน ๆ นั้นก็อาจไม่พอใจนิด ๆ  เกือบร้อยทั้งร้อย
 
 
 
 หลัง ๆ เราไปอบรมการขายมา
 
 หลักการขายก็บอกไว้แบบนี้เช่นกัน
 
 ว่าให้พูดในสิ่งที่ลูกค้าอยากฟัง   แล้วก็ฟังให้มาก ๆ ในสิ่งที่ลูกค้าอยากพูด
 
 
 
 
 เราก็ค้าน ๆ ในใจนะว่าบางครั้งมันเหมือน " ความไม่จริงใจ"
 
 เพื่อนเราคนที่เราปรึกษา  มันก็บอกอีกว่า"บางครั้งความจริงใจ  ทำให้เราอยู่ในสังคมยาก"
 
 
 
 หลัง ๆ มาเราก็เริ่มใช้หลักการนี้เรื่อย ๆ ทั้งชีวิตจริง  และเน็ต
 
 
 พยายามวิเคราะห์ว่าพูดเรื่องนี้กับคนไหนแล้วเขาพอใจ    แล้วก็ฟังการระบายของเขา  ไม่ว่าจะไร้สาระหรือไม่เห็นด้วยอย่างไร  ก็จงยิ้ม  ใช้สายตาจ้องมอง  ฟังอย่างตั้งใจให้มากที่สุด  แต่อย่าพยายามออกความคิดเห็น  เพราะอาจจะเข้าตัวอีก T_T
 
 ดูมี EQ เพิ่มขึ้น  แต่ความจริงใจลดลง
 
 และก็รู้สึกแฝงไปด้วย ความไม่เป็นตัวของตัวเองเล็กน้อย  คล้ายตัวเองกำลังตอแร๋มากขึ้นไปเรื่อย ๆ
 
 
 เพื่อน ๆ คิดไงคะกับคำกล่าวที่ว่า
 
 " พูด...ในสิ่งที่เขาอยากฟัง และ...ฟังในสิ่งที่เขาอยากพูด"
 
 
 ย้อนไปดูรอบ ๆ ตัว   ก็เห็นความสำเร็จของคนที่ใช้หลักการนี้  เรื่องบางเรื่องเห็นคนสองคนสนิทกันในที่ทำงาน   อีกคนเห็นความผิดพลาดของอีกคน
 
 แล้วทำไมถึงไม่เตือนกัน
 
 คนที่พูดแต่ในเรื่องที่คนอื่นอยากฟัง  มักได้โหวตจากชาวโลกเป็นพนักงานดีเด่น
 
 
 ทั้งที่หลาย ๆ ครั้งเราเห็นเขาอยู่กับคนนี้  แต่ด่าคนโน้น
 
 แต่พอไปคุยกับคนโน้น
 
 ก็เหมือนสนิทกันมาแต่ชาติปางไหน
 
 
 
 
 
 
 " พูด...ในสิ่งที่เขาอยากฟัง และ...ฟังในสิ่งที่เขาอยากพูด"
 
 เป็นศิลปะการอยู่รอดในสังคมจริงหรือ???
 
 ------------------------------------------------------------
 จากคุณ :
แฟนนายแบบ    - [
12 พ.ค. 52 22:43:14
] |  |  |  
        |  |  |