ความคิดเห็นที่ 1 เนื้อความที่ “ไม่น่าเชื่อ”  ของแอนนา เลียวโนเวนส์ นี้ แน่ชัดว่าได้มาจากหนังสือเรื่อง                “ Description du Royaume Thai ou Siam”   หรือในชื่อหนังสือไทยว่า เล่าเรื่องกรุงสยาม ของ สังฆราชปาลเลกัวซ์ ซึ่งเป็น “พระสหาย” คนหนึ่งในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และอีกประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจมากก็คือ “พระแก้วพระบาง” ก่อนอื่นต้องเล่าย้อนความไปก่อนว่า  ในสมัยกรุงธนบุรี พระเจ้าศิริบุญสารเจ้านครเวียงจันทน์ ไม่ให้ความร่วมมือในหลายๆด้านกับฝ่ายกรุงธนบุรี หนึ่งในนั้นคือไม่ร่วมปราบปรามพม่า พระเจ้าตากจึงแต่งตั้งให้เจ้าพระยาจักรีและเจ้าพระยาสุรสีห์ยกทัพไปปราบ กองทัพของพระเจ้าศิริบุญสารถูกกองทัพกรุงธนบุรีตีแตกในที่สุด ครั้งนั้นเองกองทัพกรุงธนบุรีได้กวาดต้อนเจ้านายนครเวียงจันทน์และครัวลาว ลงมาในราชอาณาจักรเป็นจำนวนมากรวมทั้ง “ กวาดเก็บเอาทรัพย์สินข้าวของทั้งมวลอันมีค่าในพระคลังหลวง ของประชาราษฎร์ ทั้งหลายพร้อมด้วยพระแก้วมรกต และ พระบาง อันมีค่ามิ่งเมืองลาว” แต่แล้วพระเจ้าตากสินก็มิได้ทรงเฉลียวพระทัยเกี่ยวกับอาถรรพ์ “ พระแก้วพระบาง” ซึ่งมีมาแต่ในอดีต คือ “ผี”  ที่รักษาประจำองค์พระพุทธรูปทั้งสองเป็นอริกันเมื่ออยู่ด้วยกันคราใดจะทะเลาะวิวาทกัน เป็นเหตุร้ายแก่บ้านเมืองนั้น เมื่ออดีตนั้น พระแก้วมรกตประดิษฐานอยู่ที่เชียงใหม่ พระบางอยู่หลวงพระบาง ก็ไม่เกิดเหตุร้ายใด จนกระทั่ง พระเจ้าไชยเชษฐาทรงอัญเชิญพระแก้วมรกตจากเชียงใหม่ไปไว้ที่หลวงพระบางด้วยกัน ก็เกิดเหตุร้ายขึ้น ระหว่างเมืองเชียงใหม่ พม่า และหลวงพระบาง(เมืองหลวงของกรุงศรีสัตนาคนหุต) จนต้องย้ายเมืองหลวงมาอยู่ที่กรุงเวียงจันทน์ แล้วย้าย “ พระแก้วพระบาง” มาไว้ด้วยกันที่กรุงเวียงจันทน์ ก็เกิดเหตุกรุงเวียงจันทน์เสียแก่กรุงธนบุรีอีก ครั้งเมื่อเจ้าพระยาจักรีอัญเชิญ “ พระแก้วพระบาง ” มากรุงธนบุรี ไม่นานก็เกิดเหตุเปลี่ยนแผ่นดิน ต่อมาเมื่อเปลี่ยนเผ่นดินเป็นกรุงรัตนโกสินทร์แล้วพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกฯ จึงพระราชทาน “พระบาง” คืนแก่กรุงเวียงจันทน์ไป แต่เมื่อมาถึงรัชกาลที่ 3  เมื่อเกิดศึกเวียงจันทน์ ก็มีการอัญเชิญพระบางกลับมากรุงเทพมหานครอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงทราบเรื่องอาถรรพ์ของพระพุทธรูปทั้ง 2 องค์ดี จึงให้อัญเชิญ “ พระบาง” ไปที่วัดจักรวรรดิราชาวาส ซึ่งเป็นวัดนอกเมือง มาถึงรัชกาลที่ 4 มีดาวหางขึ้น เกิดฝนแล้งโรคระบาดติดต่อกัน 3 ปี จนคนลือกันว่าเป็นเพราะพระบางมาอยู่กรุงเทพมหานคร แม้จะมีประกาศเตือนไม่ให้ราษฎร “คิดวิตกเล่าฦาไปต่างๆ” แต่อีกทางหนึ่งก็พระราชทาน “ พระบาง” คืนไปเมืองเวียงจันทน์ จากคุณ : thoorn - [ 14 พ.ค. 52 20:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กอบกู้เอกราช ในปี 2309 พระเจ้ามังระส่งเนเมียวสีหบดีเป็นแม่ทัพหลวงมาตีกรุงศรีอยุธยา พม่าล้อมอยู่นาน 1 ปี 2 เดือน ไทยจึงเสียกรุงแกพม่าในวันอังคาร เดือน 5 พ.ศ.2310 พม่าปล้นสะดมทำลายชีวิตราษฎร ขณะนั้น พระยาตาก หรือ พระยาวชิรปราการ หรือเจ้าเมืองกำแพงเพชร(2) ได้ฝ่าออกจากทัพพม่าไปกับพวกพ้องประมาณ 500คน คนสนิท 27 คน(3 ) ไปทางตะวันออก มุ่งหน้าไปสู่เมืองจันทบูร(จันทบุรี)เพื่อยึดเป็นที่มั่น และใช้เป็นที่สะสมเสบียงผู้คนและอาวุธ ครั้งแรกที่พระเจ้ากรุงธนบุรี ได้ตีฝ่าวงล้อมออกไปนั้น ชาวบ้านชาวเมืองกล่าวหาว่าพระยาตากเป็น “กบฏ” เอาตัวรอดหนีแต่กับพวกพ้องเมื่อพระเจ้ากรุงธนบุรียึดเมืองจันทบูรได้นั้น ได้ยกทัพตีทองอินที่ธนบุรี และสุกี้ที่ค่ายโพธิ์สามต้น ขับไล่พม่าออกจากแผ่นดินอยุธยาและกอบกู้เอกราชได้เพียงในเวลา เดือน ซึ่งนับเป็นเวลาที่รวดเร็วมาก เมื่อพระเจ้ากรุงธนบุรี พักแรมที่ พระที่นั่งทรงปืน สุบินว่า “ กษัตริย์แต่ก่อน มาขับไล่ไม่ให้อยู่ ” รุ่งเช้าจึงเล่าให้คนทั้งหลายฟังว่า “ เมื่อเจ้าของเดิมท่านยังหวงแหน เราไปสร้างกรุงธนบุรีกันอยู่เถิด ” กล่าวกันว่า เรื่องนี้เป็นกุศโลบายของพระเจ้าตากที่จะย้ายเมืองจะได้ไม่มีใครขัดค้าน ________________________ 2. ถ้าว่ากันตามจริงแล้ว ไม่ปรากฎหลักฐานอันใดเลยว่าพระเจ้ากรุงธนบุรีเคยได้ดำรงตำแหน่งสูงถึงเจ้าเมืองกำแพงเพชร ตำแหน่งนี้มีศักดิ์ศรีสูงเพราะว่า  ในสมัยก่อนเมื่อยุธยาแยกสุโขทัยออกเป็นเสี่ยงๆได้ยก เมืองกำแพงเพชรเป็น เมืองหลวง คู่กับ เมืองพิษณุโลก แม้ว่าภายหลังจะจัดทำเนียบใหม่แล้ว เมืองกำแพงเพชรจะเป็นแค่เมืองโท แต่ศักดินาของเจ้าผู้ครองเมืองไม่ได้น้อยไปกว่ากันเคย มีศักดินาเท่ากันตามทำเนียบเจ้าพระยา คือ 10,000 ไร่ เทียบเท่ากับ ตำแหน่งอัครมหาเสนาบดี คือ สมุหกลาโหม และ สมุหนายก ฉะนั้นลูกจีนพ่อค้าเกวียนอย่างพระเจ้ากรุงธนบุรีไม่มีทางได้เป็นแน่  อีกทั้งพระยาวชิรปราการ เป็นราชทินนามอันพิสดารนี้คงจะเริ่มจากพระภิกษุผู้หนึ่งที่เทศน์จุลยุธกาวงศ์ถวายรัชกาลที่ 2 และได้เอาจุลยุธกาวงศ์จากภาษาบาลี ซึ่งเรียกเมืองกำแพงเพชรเป็นภาษาบาลีว่า “วชิรปราการ” มาเรียกเป็นตำแหน่งของพระเจ้ากรุงธนบุรีว่า พระยาวชิรปราการ อีกทั้งถ้าหากพระเจ้ากรุงธนบุรีเป็น เจ้าเมืองกำแพงเพชรจริงจะต้องปรากฏชื่อว่า “พระยารามรณรงค์ 3.   คน 27 คนที่ได้ร่วมตามเสด็จออกจากกรุงศรีอยุธยาหรือเข้าร่วมสบทบยึดเมืองจันทบูร ได้เด็ดขาดตามที่กล่าวไว้ในพระราชพงศาวดาร ฉบับพันจันทนุมาศ นั้นคือ พระเชียงเงิน,หลวงพรหมเสนา,หลวงพิชัยราชา,หลวงราชเสนา ,ขุนอภัยภักดี ,หมื่นราชเสน่หา ,ขุนพิพิธวาที ,นักองราม ,ขุนชำนาญไพรสณฑ์ ,นายกองช้าง(อาจเป็นคนเดียวกับขุนชำนาญฯหรือคนละคนก็ได้) ,นายบุญมี ,นางทองดี ,นางแสง ,นายกล่ำ ,นายบุญรอดแขนอ่อน ,นายบุญมาน้องเมียพระยาจันทบูร ,นายอยู่ศรีสงคราม ,นายนาค ,ทำมะรงอิ่ม ,ขุนจ่าเมือง ,เสือร้าย ,หมื่นท่อง ,นายเผือกญวน ,นักมาเขมร ,นายบุญเมืองผู้รั้งบางละมุง ,จีนเจียมหัวหน้าสำเภาที่เมืองตราด ,พระยากลาโหม(หลวงนายศักดิ์)  แม้ว่ารายชื่อทั้ง 27 จะไม่ครบถ้วน ดั่งเช่นนายสุจินดาหรือ กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาทนั้น ตามพระราชประวัติก็ได้ถวายตัวในช่วงนี้ แต่ไม่ปรากฏพระนามในพงศาวดาร จากคุณ : thoorn - [ 14 พ.ค. 52 20:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตั้งเมือง  “กรุงธนบุรีศรีมหาสมุทร” เมื่อพระเจ้ากรุงธนบุรีได้ทำการกู้เอกราชมาแล้วนั้น เกิดพระสุบินในบทที่แล้ว อีกทั้ง ประกอบกับเหตุผลต่างๆนานา คือ - กรุงศรีอยุธยาเสียหากมากยากแก่การปฎิสังขรณ์ - กรุงศรีอยุธยามีขนาดใหญ่มากเกินกว่ากำลังของพระยาตาก - พม่ามีความชำนาญและรู้เส้นของกรุงศรีอยุธยาดีแล้ว - ที่ตั้งของกรุงศรีอยุธยาอยู่ไกลปากน้ำมากเกินไปยากแก่การค้าขาย เมื่อประกอบกับเหตุผลหลายๆข้อแล้วทำให้พระยาตาก ย้ายไปตั้งเมืองหลวงแห่งใหม่โดยเลือกที่เมืองธนบุรีเพราะว่า - กรุงธนบุรีมีปากอ่าวขนาดเล็ก - อยู่ใกล้ปากอ่าวสะดวกแก่การติดต่อค้าขายกับต่างชาติ - กรุงธนบุรีตั้งอยู่ในที่น้ำลึก หากข้าศึกยกมาทางบกก็ยากจะตีได้ - กรุงธนบุรีคือป้อมปราการคือยังหลงเหลืออยู่ที่สร้างไว้ในสมัยพระนารายณ์4 - กรุงธนบุรีตั้งอยู่ระหว่างหัวเมืองเหนือและปากน้ำ จึงได้เปรียบในการกั้นไม่ให้หัวเมืองเหนือเป็นใหญ่ ________________________ 4.ป้อมวิชัยประสิทธิ์ หรือป้อมวิไชเยนทร์ เป็นป้อมรักษาเมืองทางน้ำ ที่เริ่มก่อสร้างขึ้นในสมัย ของพระนารายณ์มหาราช เมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2223 ด้วยมีพระยาวิไชเยนทร์ เป็นแม่กองในการสร้างป้อมจนแล้วเสร็จ จึงได้ใช้ชื่อของท่านแม่กอง เป็นชื่อป้อมมาตั้งแต่บัดนั้น เดิมในสมัยกรุงศรีอยุธยาได้มีการสร้างป้อมปืน ที่บางกอกทั้งสองฝั่ง แม่น้ำเจ้าพระยา มีปืนใหญ่ที่ควบคุม โดยชาวโปรตุเกสอยู่แล้ว แต่เนื่องจาก เป็นป้อมที่ไม่แข็งแรง สมเด็จพระนารายณ์มหาราช ทรงเห็นว่าเมืองพิษณุโลก (ซึ่งขณะนั้นเป็นหัวเมืองใหญ่ฝ่ายเหนือ) มีเนื้อที่ไม่เพียงพอต่อการรับข้าศึก จึงทรงโปรดเกล้าฯ ให้ก่อสร้างป้อมใหญ่ ที่เมืองธนบุรีทั้งสองฟากน้ำ และทำสายโซ่อันใหญ่ ขึงขวางน้ำตลอดถึงกันทั้งสองฟาก สำหรับป้องกันศัตรู ที่จะมาทางทะเล และทรงโปรดเกล้า ให้เจ้าพระยาวิไชเยนทร์ เป็นแม่กองในการสร้างป้อม โดยเริ่มก่อสร้างเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2223 ต่อมาในปี พ.ศ. 2228 ราชทูตจากฝรั่งเศสได้เข้ามายังไทย โดยมีโอกาส เข้ามาตรวจป้อมค่าย และได้ให้คำปรึกษาแก่เจ้าพระยาวิไชเยนทร์ เกี่ยวกับการสร้างป้อม ซึ่งสมเด็จพระนารายณ์ ได้ทรงขอนายทหารฝรั่งเศสบางส่วน ให้มาเป็นครูฝึกให้แก่ไทย เมื่อป้อมแล้วเสร็จจึงทรงโปรดเกล้าให้ตั้งชื่อว่า ป้อมวิไชเยนทร์ ตามนามของ แม่กองผู้อำนวยการสร้าง ภายหลังจากการการสร้างป้อมเรียบร้อยแล้ว ได้ทรงให้ทหารโปรตุเกสและฝรั่งเศส เข้ามาประจำการที่ป้อมแห่งนี้ จนกระทั่งเมื่อพระองค์ทรงเสด็จสวรรคต ป้อมวิไชเยนทร์ จึงกลายเป็นสมรภูมิรบ ระหว่างไทยกับกองทหารฝรั่งเศสที่ประจำป้อม ท้ายที่สุดฝรั่งเศส เป็นฝ่ายที่ต้องยอมแพ้ และถอนกำลังออกจากราชอาณาจักรไทย จากนั้น สมเด็จพระเพทราชาจึงทรงโปรดเกล้าฯ ให้รื้อป้อมทางฝั่งตะวันออก โดยให้คงเหลือแต่ ป้อมทางฝั่งตะวันตก (ป้อมวิไชยเยนทร์) ไว้เท่านั้นเมื่อครั้งที่ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ทรงสถาปนา กรุงธนบุรี เป็นราชธานีในปี พ.ศ.2311 ทรงเลือกที่ตั้ง พระราชวัง ติดกับป้อมฝั่งตะวันตก เนื่องจากเป็นทำเลที่ดี มีความมั่นคงแข็งแรง ต่อมาได้ทรงโปรดให้ สร้างกำแพงพระนคร รวมทั้งบูรณะ ป้อมวิไชเยนทร์ใหม่ โดยทรง พระราชทานนามป้อมว่า “ป้อมวิชัยประสิทธิ์” สืบมา ปราบดาภิเษก เมื่อถึงแก่การเวลาแล้วประชาชนต่างได้เห็นความดีความงาม ในหลายๆด้านจึงพร้อมใจกันกราบบังคมทูลอัญเชิญขึ้นทรงปราบดาภิเษก เป็นพระมหากษัตริย์ ณ วันพุธ เดือนอ้าย แรก ๔ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๓๐ ปีชวด สัมฤทธิศก ตรงกับวันที่ ๒๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๓๑๑ ทรงพระนามว่า พระศรีสรรเพชญ์ หรือ สมเด็จพระบรมราชาที่ ๔ แต่เรียกขานพระนามของพระองค์ติดปากว่า สมเด็จพระเจ้าตากสิน หรือ สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี         “ในพระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา เล่ม 2 ตอน 2 หน้า 2”   กล่าวไว้ว่า “ ลุศักราช 1130 ปีชวด สัมฤทธิ์ศก จึงท้าวพระยาราชการจีนไทผู้ใหญ่น้อย                   ทั้งปวงก็ปรึกษาหารือกันอัญเชิญ เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติ เป็นสภาพลีลา ณ กรุงธนบุรี ตั้งขึ้นเป็นราชธานีสืบไป” ในการนั้นเองพระองค์ทรงแจกจ่ายพระราชทรัพย์แก่ประชาชน โดยมีความดั่งนี้ “ ได้รับพระราชทานเสมอคนละถัง กินคนละยี่สิบกัน ครั้นนั้นยังหามีผู้ใดทำไร่นากัน ไม่อาหารกันดารนักและสำเภาบรรทุกข้าวสารมาแต่เมืองพุทไทมาส มาจำหน่ายถังละสามบาท สี่บาท ห้าบาท บ้าง ให้ซื้อแจกจ่ายคนทั้งปวง โดยพระราชอุตสาหะโปรดเลี้ยงสัตว์โลก พระราชทานชีวิตไว้ มิได้อาลัยแก่พระราชทรัพย์ แล้วแจกจ่ายเสื้อผ้าให้แก่ไพร่ฟ้าประชาชน จักนับมิได้ และทรงพระกรุณา โปรดชุบเลี้ยง แต่งตั้งขุนนาง น้อยใหญ่ ให้ครบซึ่งตำแหน่ง ถานุศักดิ์” สิ่งแรกที่ทำ เมื่อสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีปราบดาภิเษกเสร็จแล้วสิ่งแรกที่พระองค์กระทำนั้นก็คือ “เศรษฐกิจ” เหตุที่พระองค์ทำเศรษฐกิจเป็นอย่างแรกนั้นก็เพราะว่า พลเมืองของพระองค์ไม่เป็นอันทำมาหากิน การประกอบอาชีพหยุดชะงัก สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ทรงส่งเสริมการนำสินค้าพื้นเมืองไปขายทางเรือ6ซึ่งอำนวยผลประโยชน์อย่างใหญ่หลวงต่องานสร้างชาติ ทำให้ราษฎรมีงานทำ มีรายได้ ทั้งทรงมีพระราชประสงค์ที่จะฝึกให้คนไทยเชี่ยวชาญการค้าขาย ป้องกันมิให้การค้าตกอยู่ในมือชนต่างชาติ และรักษาประโยชน์ของสินค้าพื้นเมืองมิให้ถูกทอดทิ้ง พระองค์ทรงพยายามผูกไมตรีกับจีนเพื่อประโยชน์ทั้งในด้านความมั่นคงของชาติ และประโยชน์ในด้านการค้า อย่างไรก็ตาม การแก้ไขเศรษฐกิจและสภาพบ้านเมือง ยังมีปัญหาอยู่บ้าง ดังที่บาทหลวงชาวฝรั่งเศส ชื่อ มองเซนเยอร์ เลอบอง ซึ่งเข้ามาในเมืองไทยเมื่อ พ.ศ. ๒๓๑๘ จดบันทึกไว้ในช่วง พ.ศ. ๒๓๑๘ ดังนี้ “  จนถึงเวลาเดี๋ยวนี้ อาหารการกินในเมืองนี้ยังแพงมาก เพราะบ้านเมืองไม่เป็นอันทำมาหากินมาเป็นเวลา ๑๕ ปีแล้ว และในเวลานี้ยังหาสงบทีเดียวไม่  ” มองเซนเยอร์ เลอบอง พระเจ้ากรุงธนบุรีก็เป็นห่วงเหมือนดั่งพระดำรัสดั่งนี้ “  บุคคลผู้ใดเป็นอาทิคือเทวดา บุคคลผู้มีฤทธิ์มาประสิทธิ์มากระทำให้ข้าวปลาอาหารบริบูรณ์ขึ้น ให้สัตว์โลกเป็นสุขได้ แม้นผู้นั้นจะปรารถนาพระพาหาแห่งเราข้างหนึ่ง ก็อาจตัดบริจาคแก่ผู้นั้นได้  ” สมเด็จพระเจ้าตากสิน เราจะขอสรุป พระกรณียกิจ อันสำคัญของพระองค์ในด้านเศรษฐกิจไว้คราวๆ ดั่งนี้ - โปรดเกล้าให้ประมูลทรัพย์สมบัติที่ขุนจากกรุงศรีอยุธยา และนำเงินรายได้จากการประมูล มากแจก จ่ายให้แก่ราษฎรของพระองค์ - เพิ่มพื้นที่ในการปลูกข้าว และสนับสนุนในมีการทำนา 2 ครั้ง โดยพิ้นที่รอบกำแพงเมืองธนบุรี พระองค์โปรดเกล้าฯ ให้ขุดพื้นที่เป็นพื้นนา ในการปลูกข้าวนั้นพระองค์ทรงสนับสนุนทั้งขุนนางและราษฎร - ส่งเรือสำเภอหลวงออกไปค้าขาย กับต่างประเทศจำนวนมาก ส่วนใหญ่ส่งไปประเทศจีน และชวา อินเดีย - ใช้พระราชทรัพย์ ซื้อข้าวสารจากชาวจีน แจกจ่าย ขุนนางและราษฎร (ซึ่งในข้อนี้ เป็นเหตุให้เกิดพงศาวดารกระซิบตามมาว่าพระองค์ “ฮั้ว” กับเจ้าพระยาจักรีโกงเงินค้าของชาวจีน) ด้านการปกครอง รัชสมัยสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชคงใช้ระบบการปกครองแบบเก่าที่เคยมีมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา ส่วนด้านกฎหมาย ครั้งกรุงแตกกฎหมายบ้านเมืองกระจายหายสาบสูญไปมาก จึงโปรดให้ทำการสืบค้นหามารวบรวมไว้ได้ประมาณ 1 ใน 10  และโปรดให้ชำระกฎหมายเหล่านั้นฉบับใดยังเหมาะกันแก่กาลแก่สมัยก็โปรดให้คงไว้ฉบับใดไม่เหมาะสมก็โปรดให้แก้ไขเพิ่มเติมก็มี ยกเลิกไปก็มี ตราขึ้นใหม่ก็มี และมักเป็นการแก้ไข เพื่อให้ราษฎร ได้รับผลประโยชน์ มากขึ้น เช่น โปรดให้แก้ไขกฎหมายว่าด้วยการพนัน ให้อำนาจการตัดสินลงโทษขึ้นแก่ศาลแทนนายตราสิทธิขาด และยังห้ามนายตรานายบ่อนออกเงินทดรองให้แก่ผู้เล่น  เกาะกุมผูกมัดจำจองเร่งรัดผู้เล่น กฎหมายพิกัดภาษีอาการเกือบไม่มี เพราะผมประโยชน์แผ่นดินได้จากการค้าสำเภามากพอแล้ว กฎหมายว่าด้วยการจุกช่องล้อมวง ก็ยังไม่ตราขึ้น เปิดโอกาสให้ราษฎรได้เฝ้าตามรายทาง โดยไม่ต้องมีพนันงานตำรวจแม่นปืนของยิงราษฎรซึ่งแม้แต่ชาวต่างชาติก็ยังชื่นชมในพระราชอัธยาศัยนี้ เช่น มองเซนเยอร์ เลอมอง ได้บรรยายไว้ในจดหมายถึงผู้อำนวยการคณะต่างประเทศว่า “ บรรดาคนทั้งหลายเรียกพระยาตากว่าพระเจ้าแผ่นดิน แต่พระยาตากบอกว่าตนเองเป็นเพียงแค่ผู้รักษากรุงเท่านั้น พระยาตากได้ประพฤติเหมือนพระเจ้าแผ่นดินองค์ก่อนๆ ไม่และในธรรมเนียมของเจ้าแผ่นดินฝ่ายทิศตะวันออกที่ไม่เสด็จออกราษฎรเห็นพระองค์ ด้วยกลัวจะเสื่อมเสียพระเกียรติยศนั้นพระเจ้าตากไม่ทรงเห็นชอบด้วยเลย พระเจ้าตากทรงพระปรีชาสามารถมากกว่าคนธรรมดา เพราะฉะนั้นจึงไม่เกรงกลัวว่าถ้าจะเสด็จออกให้ราษฎรพลเมืองเห็นพระองค์และ ถ้าจะทรงมีรับสั่งด้วย จะทำให้เสียพระราชอำนาจลงอย่างใด เพราะพระองค์มีพระประสงค์จะทอดพระเนตรการทั้งปวงด้วยพระเนตรของพระองค์เอง จะทรงฟังการทั้งหลายด้วยพระกรรณของพระองค์เองทั้งสิ้น5” ในชั้นศาล  ก็ไม่โปรดให้อรรถคดีคั่งค้าง แม้ยามศึก หากคู่ความมิได้เข้ากองทัพหรือประจำราชการต่างเมืองก็โปรดให้ดำเนินการพิจารณาคดีไปตามปกติทั้งในการฟ้องร้อง ยังโปรดให้โจทก์หาหมอความแต่งฟ้องร้องได้เช่นเดียวกับปัจจุบันอีกด้วย     วิธีพิจารณาคดีในสมัยนั้นสะท้อนให้เห็นได้แจ่มชัด ในบทละครท้าวมาลีวราชพิพากษาความ พระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ________________________ 5.กรมศิลปากร , ประชุมพงศาวดารภาคที่ 39 , หน้า 63-64 จากคุณ : thoorn - [ 14 พ.ค. 52 20:33:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ด้านนาฏดุริยางค์และวรรณกรรม โปรดให้ฟื้นฟูอย่างเต็มที่ เพื่อสร้างบรรยากาศให้เหมือนครั้งกรุงเก่า นับเป็นวิธีบำรุงขวัญใจราษฎรที่สุด พระราชทานโอกาสให้ประชาชนทั่วไปเปิดการฝึกสอนและออกเล่นโรงละครได้โดนอิสระ เครื่องแต่งกายไม่ว่าจะเป็นเครื่องต้น เครื่องทรงก็แต่งกันได้ตามลักษณะเรื่อง แม้สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ เองก็คงจะสนพระทัยในกิจด้านนี้มิใช่น้อย ด้วยมักจะโปรดให้มีการละครและการละเล่นอย่างมโหฬารในงานสมโภชอยู่เนืองๆ เช่น งานสมโภชพระนครตอนต้นรัชกาล งานสมโภชพระแก้วมรกต                                                                                                                                   เมื่อครั้งตีเมืองนครศรีธรรมราชได้ สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ คงจะได้ตัวละครพร้อมทั้งบทละครแบบเมืองนครฯมาด้วย เพราะปรากฏหลักฐานในจดหมายเหตุความทรงจำของกรมหลวงนรินทรเทวีเกี่ยวกับเรื่องเจ้าเมืองนครกลัวพระบรมเดชานุภาพ หนีไปพึ่งเจ้าเมืองจนะ หรือเทพา แล้วถูกเจ้าเมืองจับมาถวาย ว่า   “ พระฤทธิ์เทวาเจ้าเมืองรู้ว่ากองทัพยกติดตาม (มา) กลัวพระบารมี ส่งตัวเจ้านครกับพวกพ้องพงศ์พันธุ์ทั้งละครผู้หญิงเครื่องประดับ เงินทองราชทรัพย์สิ่งของ ส่งมาพร้อมถวาย เสด็จลงมาสมโภชพระบรมธาตุ มีละครผู้หญิง แล้วให้ตั้งแห่ทรงสระสนานสามวัน6”                                                                                                                                                                               สมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ทรงพระราชนิพนธ์บทละครรามเกียรติ์ไว้                                                  4 เล่มสมุดไทยแบ่งเป็น 4 ตอน เล่ม 1 ตอนพระมงกุฎ                                                                                                                                                                เล่ม 2 ตอนหนุมานเกี้ยววานรินจนท้าวมาลีวราชมา     เล่ม 3 ตอนท้าวมาลีวราชพิพากษา จนทศกรรฐ์เข้าเมือง  เล่ม 4 ตอนทศกรรฐ์ตั้งพิธีทรายกรด,พระลักษณ์ต้องหอกกบิลพัสตร์ จนผูกผมทศกรรฐ์กับนางมณโฑ       การที่พระมหากษัตริย์ทรงใฝ่พระทัยในกวีนิพนธ์ถึงกับทรงพระราชนิพนธ์ทั้ง ที่แทบจะมิได้ว่างเว้นจากการราชการทัพเช่นนี้ เท่ากับเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้มีความสามารถทางกวีนิพนธ์นั้นสร้างสรรค์งานขึ้นมาได้บ้าง แม้เหตุการณ์ของบ้านเมืองจะยังมิได้คืนสู่สภาพเดิม และสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ ก็ทรงให้ความอุปถัมภ์กวีในราชสำนักเป็นอย่างยิ่ง                                                           กวีในยุคกรุงธนบุรีที่สร้างสรรค์ผลงานวรรณคดีเป็นที่ปรากฏแก่ปัจจุบันดั่งนี้ - หลวงสรวิชิต(หน)7             ลิลิตพระมงกุฎ และ อิเหนาคำฉันท์ - นายสวนมหาดเล็ก     แต่งโคลงยอพระเกียรติพระเจ้ากรุงธนบุรี - พระภิกษุอินเมืองนครศรีธรรมราช แต่ง คำฉันท์กฤษณาสอนน้อง     ______________________________________________________ 6.กรมศิลปากร ,จดหมายเหตุความทรงจำของกรมหลวงนรินทรเทวี และ พระราชวิจารณ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว(พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงทิพยรัตนกิริฎกุลินี วันที่ 26 ตุลาคม 2501)หน้า4                                                                                                                                7.เจ้าพระยาพระคลัง(หน)ในรัชกาลที่ 1 เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เป็นกวีเอกในสมัยต้นรัตนโกสินทร์ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงพระนิพนธ์ประวัติของท่านไว้ในคำนำหนังสือลิลิตพยุหยาตราเพชรพวง ว่า                        เจ้าพระยาพระคลัง เสนาบดีจตุสดมภ์กรมท่า นามเดิม หน เดิมเป็นหลวงสรวิชิต เคยรับราชการอย่างข้าหลวงเดิมในรัชกาลที่ ๑ โปรดให้เป็นพระยาพิพัฒโกษา แล้วภายหลังเป็นเจ้าพระยาพระคลัง(หน) มีข้อความในคำปรึกษาความชอบว่า หลวงสรวิชิตจงรักภักดีสัตย์ซื่อ หมายเป็นข้าใต้ละอองธุลีพระบาทมาช้านาน แล้วก็ได้โดยเสด็จพระราชดำเนินการพระราชสงครามมาแต่ก่อน และครั้งนี้ได้ทำราชการด้วยสมเด็จพระเจ้าหลานเธอ กรมหลวงอนุรักษ์เทเวศน์จนสำเร็จราชการ แล้วได้แต่งคนเอากิจราชการหนักเบาในเมืองธนบุรีออกไปแจ้งใต้ฝ่าละอองธุลีพระ บาทฉบับหนึ่งถึงด่านพระจารึกนั้น มีความชอบ ขอพระราชทานเอาหลวงสรวิชิตให้เป็นพระยาพิพัฒโกษา                        ในหนังสือสำดับเสนาบดี ของ เจ้าพระยาทิพากรวงศ์ ว่าทรงเห็นว่าหลวงสรวิชิต นายด่านเมืองอุทัย ชื่อ หม่อมหน เข้ามารับราชการอยู่ที่กรุงธนบุรี เป็นคนมีความสวามิภักดิ์ ได้แต่งคนเอากิจราชการสอดหนังสือลับไปถวายถึงด่านพระจารึก แล้วก็ได้ไปรับเสด็จถึงทุ่งแสนแสบ มีความชอบหลายอย่าง ทั้งฝีปากเรียบเรียงหนังสือก็ดี จึงโปรดตั้งให้เป็นที่พระยาพิพัฒโกษา ครั้นโปรดให้ตั้งพระยาพระคลัง(สน)เป็นพระยาศรีอรรคราชแล้ว จึงโปรดให้ตั้งพระยาพิพัฒโกษา ขึ้นเป็น เจ้าพระยาพระคลัง(หน) บุตรมีมากไม่ได้รับราชการ ที่ทราบชื่อคือ นายเกต นายทัด เป็นจิตกวี และเป็นครูพิณพาทย์ บุตรหญิงที่ปรากฏ คือ เจ้าจอมมารดานิ่ม เป็นเจ้าจอมมารดาสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระเดชาดิศร ในรัชกาลที่ ๒ พระยาพระคลัง(หน)ถึงอสัญกรรมในรัชกาลที่ ๑ เมื่อปีฉลู พ.ศ. ๒๓๔๘" งานของเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เท่าที่รวบรวมได้ในสมัยหลังมีดังนี้ ๑. ลิลิตเพชรมงกุฎ ๒. ลิลิตศรีวิชัยชาดก ๓. อิเหนาคำฉันท์ ๔. กากีคำกลอน ๕. สามก๊ก ๖. ราชาธิราช ๗. ลิลิตพยุหยาตราเพชรพวง ๘. มหาชาติร่ายยาว กัณฑ์กุมารและกัณฑ์มัทรี ๙. สมบัติอมรินทร์คำกลอน                    ในบรรดางานนิพนธ์ของเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เรื่องกากีคำกลอน สามก๊ก ราชาธิราช และมหาชาติร่ายยาวกัณฑ์กุมารและมัทรี เป็นที่รู้จักแพร่หลายที่สุด เรื่องกากีคำกลอนนั้นเราพอใจจะอ่านทั้งที่เป็นเรื่อง และทั้งเมื่อผู้ขับร้องในชั้นหลังเลือกบางตอนประมาณ ๑ ใน ๓ มาขับร้องเข้ากับมโหรี ซึ่งเรียกกันว่า บทมโหรีเรื่องกากี โดยเฉพาะมหาชาติร่ายยาว กัณฑ์กุมารและกัณฑ์มัทรี สำนวนของท่านเป็นเยี่ยมที่สุด แม้จะมีผู้แต่งประชันกันหลายความก็ตาม ก็ยังสู้สำนวนของเจ้าพระยาพระคลัง(หน)ไม่ได้ ส่วนอิเหนาคำฉันท์และลิลิตเพชรมงกุฎนั้น เจ้าพระยาพระคลัง(หน)แต่งแต่เมื่อครั้งยังอยู่ในวัยหนุ่ม เมื่อมีบรรดาศักดิ์เป็นหลวงสรวิชิตรับราชการอยู่ในแผ่นดินของสมเด็จพระเจ้า ธนบุรี และคงเป็นสมัยที่ยังไม่มีความชำนาญในการประพันธ์มากนัก จึงปรากฏว่าคุณภาพในทางวรรณคดีมีสู้เรื่องอื่นๆซึ่งแต่งในชั้นหลังต่อมาไม่ ได้ อีกเรื่องหนึ่ง คือ ลิลิตพยุหยาตราเพชรพวงนั้น แต่งตามพระราชโองการ และใจความเกี่ยวกับพระราชพิธี จึงยากที่จะไพเราะเท่าวรรณคดีที่มีชื่อเล่มอื่นๆของท่าน ลิลิตวิชัยชาดกก็เช่นกัน ไม่จัดว่าเป็นงานชิ้นเยี่ยมนัก จึงไม่แพร่หลาย อย่างไรก็ตาม ยังมีหนังสือซึ่งเป็นงานของท่านอีกเล่มหนึ่ง ซึ่งแม้จะไม่ค่อยเป็นที่รู้จักเช่นกัน แต่ถ้าพิจารณาไปแล้วก็มีความดีในลักษณะของวรรณคดีซ่อนอยู่เป็นอันมาก แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 52 20:36:44 จากคุณ : thoorn - [ 14 พ.ค. 52 20:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สรุปพระอัจฉริยลักษณ์                                                    ของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ถึงแม้ว่าสมเด็จพระเจ้าตากสินฯ จะทรงปกครองบ้านเมืองได้เพียง 15 ปี นั้น แต่พระองค์ก็ได้ทำพระราชกรณียกิจแก่บ้านเมืองเป็นล้นพ้น พระองค์ทรงช่วยให้ไทยเป็นไทจนถึงทุกวันนี้ ถ้าหากว่าเมื่อก่อนไม่มีบุคคลชื่อ สมเด็จพระเจ้าตากสิน เราก็อาจเป็นเมืองขึ้นของพม่า หรืออังกฤษไปเสียแล้ว  ซึ่งคุณประโยชน์ของพระองค์ของนี้ทำให้ไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องอื่นเลยว่าพระองค์จะมีสติเป็นเช่นไร ด้วยคุณธรรมของพระองค์นั้น ทำให้ปวงประชาชาวไทยยกย่องพระองค์ เป็นสมเด็จพระเจ้าตากสิน “มหาราช” ให้คุ้มค่ากับพระราชกรณียกิจของพระองค์ที่พระองค์ทรงตราบตรำมา ถึงแม้ว่าจากวันนั้นจนถึงวันนี้ วันที่พระองค์ทรงสวรรคตจะเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วก็ตาม แต่พระองค์ก็ยังอยู่ในหัวใจของปวงชนชาวไทยเสมอมา ด้วยพระองค์ทรงเป็นเอกบุรุษ ผู้หาที่กษัตริย์พระองค์อื่นจะเหมือนพระองค์ หากเราพูดว่าถ้าเราไม่มีสมเด็จพระเจ้าตากสิน เราก็อาจจะไม่มีกรุงรัตนโกสินทร์ แผ่นดินสยาม แผ่นดินไทย  ก็อาจจะพูดไม่เกินซึ่งหลักความจริงไป เพราะเราจะเห็นได้จาก สถานที่ และสิ่งอื่นๆ ที่ตกทอดมายังยุคปัจจุบัน เนื่องจากสมเด็จพระเจ้าตากสินได้ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณต่อแผ่นดินไทยเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะได้ ทรงกอบกู้เอกราชให้ชาติไทย รัฐบาลจึงได้ประกาศให้วันที่ 28 ธันวาคม ของทุกปี (ซึ่งตรงกับวันที่ทรงปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์) เป็น "วันสมเด็จพระเจ้าตากสิน" นอกจากนั้นคณะรัฐมนตรียังมีมติให้ถวาย พระราชสมัญญานามว่า"สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช" ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ บรรณานุกรม นิธิ เอียวศรีวงศ์.   การเมืองไมยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี  พิมพ์ครั้งที่ 3 . นนทบุรี : โรงพิมพ์มติชน ปากเกร็ด,2542       ______________หน้าที่ 109-114 , 392-293 ปรามินทร์ เครือทอง.“พุทธคุณ พระแก้วมรกต”.ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 30 ,ฉบับที่ 1 (พฤศจิกายน 2551).หน้า 75-77 ปรามินทร์ เครือทอง. “ พระเจ้าตากกับพระเจ้าแผ่นดินกรุงเทพฯ ตอนต้น” .ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 29, ฉบับที่ 12   _______________(ตุลาคม 2551).หน้า79-90 ปเรตร์  อรรถวิวัฒน์. “ สมเด็จพระเจ้าตากสินผู้ดีกรุงเก่าลูกเจ้าหรือลูกจีน”. ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 29 , ฉบับที่ 12 ______________(ตุลาคม 2551). หน้า93-99 รังสรรค์ นิลฉ่ำ. “ พระเจ้าตากล่องหนหลบท่อนจันทน์ ประวัติศาสตร์ชาวบ้านประวัติศาสตร์แห่งจินตนิยาย”. ___________ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 29 ,ฉบับที่ 12 (ตุลาคม 2551). หน้า 100-109 ปรามินทร์ เครือทอง. “วังหน้าพระยาเสือ เมื่อต้องค่อนพระเจ้าตาก”. ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 29 , ฉบับที่ 8 ______________(มิถุนายน 2551). หน้า 87 ปรามินทร์ เครือทอง. “แฉแผนใช้พงศาวดารยึดกรุงธนบุรีซ้ำ”. ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 29 , ฉบับที่ 4 ______________(กุมภาพันธ์ 2551). หน้า79-89 ศิริวรรณ  บูรณานนท์. “ ความเปลี่ยนแปลงในการเขียนประวัติศาสตร์และการให้ความหมายต่อกรณีสัญญาณวิปลาสของพระเจ้าตากสิน”. ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 28 , ฉบับที่ 11 (กันยายน 2550). หน้า101-115 สารานุกรมออนไลน์. “สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี”. http://th.wikipedia.org/wiki/ , 2551 สารานุกรมออนไลน์. “ กรุงธนบุรี”. http://th.wikipedia.org/wiki/ , 2551 จากคุณ : thoorn - [ 14 พ.ค. 52 20:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สรุปพระอัจฉริยลักษณ์ <--- น่าจะเป็นพระอัจฉริยภาพมากกว่านะครับ เพราะคำว่า อัจฉริยภาพ น. ความเป็นผู้มีปัญญาความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. ส่วน อัจฉริยลักษณ์, อัจฉริยลักษณะ น. ลักษณะดีเด่นเป็นที่น่าอัศจรรย์ เช่น อัจฉริยลักษณ์ของ ภาษาไทย อัจฉริยลักษณะของมหาบุรุษ. ตามเนื้อหาแล้วน่าจะมุ่งเน้นไปที่ ความสามารถของพระองค์ท่านในด้านต่าง ๆ ทั้ง การพระราชสงคราม , การบริหารประเทศ ครับ http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 15 พ.ค. 52 08:04:39 A:58.10.222.82 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ....ท่านเจ้าของกระทู้ จากความเห็น ที่ 1 , 2 ,3 และ หัวกระทู้.... ....บางเรื่องได้มีข้อกระจ่าง มากแล้วและ พอสรุปได้ การชำระประวัติศาสตร์ ช่วงนี้ทำกันมานาน พอสมควร และ เป็นมรดกที่ นักประวัติศาสตร์ยุคปัจจุบันทำต่อกันมา บางเรื่องในหัวกระทู้เกือบไม่มีหลักฐาน หรือ ไม่มีหลักฐานเลย ซึ่งไม่สามารถนำมาเป็นแก่นสาร ในประวัติศาสตร์เลยด้วยซ้ำ..... .....ยกตัวอย่าง  "ยกราชสมบัติให้แก่เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกนั้น  เพราะว่าเป็นผู้ที่มีความเข้มแข็ง ที่จะรักษาบ้านเมืองได้มากกว่าโอรสของพระองค์เอง" อันนี้คิดเอง และ ไม่มีทางเป็นไปได้ อีกทั้งราชทินนาม เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก ไม่มีในสารระบบ ...... .....“The English Governess at the Siamese Court1” อ้างแอนนา ว่าเป็นฝรั่งหรือมั่ว บางครั้งอาจจะเป็นจริงก็ได้ เพราะหลายเรื่องที่เขียนไว้ดูจะเป็นจริงมากกว่าเท็จ ซ้ำ จากหนังสือที่เขียนไว้ อ้างถึง คิงมงกุฎ หรือ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า และ ในเรื่องนี้ก็เช่นกัน พระจอมเกล้าเป็นผู้มีความสามารถ ทาง ประวัติศาสตร์ ดาราศาสตร์ วิทยาศาสตร์ พระองค์ไม่เชื่อเรื่องภูตผี ปีศาจ และ เป็นผู้ชำระประวัติศาสตร์ ชาติสยามเป็น คนแรกก็ว่าได้ครับ..... เรื่องนี้ละเอียดอ่อน จากคุณ : แมลงปอล่อเหล้า - [ 16 พ.ค. 52 09:51:53 ]