ความคิดเห็นที่ 1 เพราะไม่ได้ศึกษา หรือศึกษาแต่ไม่เข้าใจ เช่นเรื่องง่ายๆ ศาสนาพุทธสอนไม่ให้ยึดติด แต่ขนาดพระสงฆ์ยังยึดติดเลย เห็นได้จากพระบางรูปเรียกร้องให้ระบุไว้ในรัฐธรรมนูญว่าให้ศ.พุทธเป็นศาสนาประจำชาติ หรือเพราะคนไทยเน้นพิธีกรรมมากกว่าหลักธรรม บางคนเข้าวัดทำบุญบ่อยๆ แต่ไม่เคยเรียนรู้หรือซาบซึ้งกับพระธรรม มัวแต่คิดว่าคนเข้าวัดบ่อยเป็นคนดี คนทำบุญมากจะได้บุญเยอะ   คนไทยบางคนศึกษาพระธรรมหรือหลักศาสนาพุทธเมื่อมีปัญหา  เห็นได้จากหลายๆ ตัวอย่างทั้งที่ออกเผยแพร่ในทีวี หนังสือต่างๆ ว่าบางคนมีปัญหาร้ายแรง เช่น ปัญหาครอบครัว ปัญหาการเงิน ปัญหารัก ชีวิตแย่มากๆ จึงหันมาไหว้พระ สวดมนต์ทำใจ  แต่ทำไมก่อนจะเศร้าถึงไม่คิดนำหลักศาสนาไปปรับใจหาสาเหตุของปัญหาและทางแก้ไข หรือรู้จักปลง จากคุณ : Bt vista - [ 25 พ.ค. 52 22:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ ยังพิสูจน์ไม่ได้สักหน่อยว่าคนไทยเกินครึ่งคิดแบบนั้น ผมเองก็เข้าใจในหลาย ๆ เรื่อง เห็นด้วยหลายเรื่อง และไม่เห็นด้วยหลายเรื่อง และผมก็ไม่คิดว่าทุกคนต้องคิดเหมือนผมเสมอไป ^ ^ บัวยังมี ๔ เหล่า คนก็เช่นเดียวกัน จากคุณ : กุหลาบหลงเงา - [ 25 พ.ค. 52 22:04:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในความเห็นส่วนตัวเห็นว่าไม่ควรที่จะเชิดชูศาสนาใดว่าดีกว่าศาสนาอื่นๆ เราไม่มีวันรู้จักศาสนาเลยถ้าไม่ศึกษาศาสนาเปรียบเทียบ ส่วนพุทธที่ไม่เป็นพุทธนั้น น่าจะเกี่ยวพันกับเศรษฐกิจ  เป็นความยากจนของคนในประเทศที่ทำให้คนเราเลือกที่ใช้ความเชื่อแบบพึ่งพา สิ่งแวดล้อม แทนที่จะพึ่งพาตนเอง เมื่อวานนี้อ่านหนังสือของกฤษณะ มูรติ ทีเดียวสองเล่มรวด เจ๋งมากเขาพูดถึง การแบ่งแยก ตัวเองออกจากสิ่งแวดล้อมของมนุษย์ที่เกิดจากศาสนา แล้วก็พูดเรื่องมายาภาพที่ทำให้ชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่มี"เวลา" ภายใน ทำให้ไม่มีความหวังและไม่มีภาพของตัวตนของคนในสังคมอุตสาหกรรม จากคุณ : the author - [ 25 พ.ค. 52 22:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กิเลสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส มัน ใหญ่ญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญญ มากกกกกกกกกกกก **************** สรุปสั้นๆ คือ การเอาชนะใจตนเองนั้นยากมาก แค่นั้นเอง จากคุณ : muk_22 - [ 25 พ.ค. 52 22:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ประตูใคร ประตูมัน ห้องมันมีหลายประตู ใครอยากเข้าอยากออกทางไหน เชิญ! จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 25 พ.ค. 52 22:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คนไทยทำไมไม่เข้าใจ "หลักพุทธ"  คงเป็นคนไทยบางคนครับ..... คนเข้าใจ "หลักพุทธ" เรื่องไตรลักษณ์ ทุกข์ ขันธ์ 5   ก็คงมีไม่น้อย ขึ้นอยู่กับความสนใจของคนๆนั้น ว่าเขาต้องการเข้าใจ "หลักพุทธ" หรือไม่ จากคุณ : yut - [ 25 พ.ค. 52 23:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อย่าคิดครับ มันเป็นเรื่องอจินไตยยยยยยยยยยย (ลากเสียงยาว ๆ เพื่อความสะใจ) แต่คำถามนี้จริง ๆ นะ  ผมก็ตอบไม่ได้หรอก  ฮ่าๆๆ แต่ถ้าจะให้พูดก็บอกว่า   สองคนยลตามช่องคนหนึ่งมองเห็นโคลนตม   คนหนึ่งตาแหลมคมเห็นดวงดาวอยู่พราวพราย ถามอีกทีว่า  คนที่คิดว่าเห็นดวงดาว  แน่ใจว่านั่นใช่ดาว? ถ้าผมเป็นเจ้าของกระทู้  ผมจะถามตัวเองว่า ที่ผมมองว่าคนอื่นกำลังจับกระพี้อยู่   แล้วตัวผมล่ะ  ไปหลงจับกระพี้อะไรอีกชั้นหรือเปล่า พูดแล้วยาว  แต่ขอพูดต่อนะครับ ถือว่าอภิปรายอย่างสันติ  ผมไม่ได้ว่าคุณผิดนะ เพราะการที่สังคมมีคำถามแบบนี้ขึ้นมาบ้างมันก็ดีเหมือนกัน ประเด็นแรกในแง่ของศีล  และการรักษาศีล คนที่รักษาศีลแปดได้ครบทุกข้อนี่ยังไม่ถือว่าศีลบริสุทธิ์จริงนะครับ ศีลที่บริสุทธิ์จริง  ต้องมีองค์ประกอบอื่น ๆ ครบ ซึ่งผมจำได้ไม่หมดเพราะเคยอ่านนานแล้ว อย่างเช่น  การถือศีลอย่างที่ไม่ลำพองว่าตนเองมีศีล หรือนึกเปรียบเทียบกับผู้อื่นที่ไม่มีศีล แล้วก็หลักอย่างอื่นอีกเยอะ  ที่อ่านแล้วรู้สึกว่าเออใช่เลย ท่าน(พระพุทธเจ้า)พูดได้โดนใจวัยรุ่นมาก และศีลอย่างบริสุทธิ์จริง ๆ ก็คืออินทรียสังวรศีล  ซึ่งก็ลึกเข้าไปอีก ผมคงอธิบายเดี๋ยวนี้ไม่ได้  ช่างมัน ..ในทำนองเดียวกัน  การถือธรรม  หรือการรู้ธรรมอย่างแท้จริง ก็ไม่ใช่ว่ารู้อย่างเดียว  แต่เราสามารถใช้กับทุกอย่าง รวมทั้งเรื่องมุมมองความคิด  และทัศนคติที่เรามีต่อผู้อื่น อันนี้ความเห็นของผมนะ  ตอนที่คุณเขียนข้อความเหล่านี้ คุณมีความโกรธ(โทสะ)ต่อคนพุทธทั้งหลายที่ไม่ปฏิบัติตามธรรม และมีมานะว่ารู้และเข้าใจในพุทธดีกว่าคนเหล่านั้น ตอนที่ผมพิมพ์ข้อความนี้  ผมก็เกิดมานะขึ้นมาเช่นกันผมรู้ตัว   และแอบมีโทสะกับคุณนิด ๆ ว่าทำไมไม่เข้าใจเรื่องนี้กันนะ     ดังนั้นผมไม่ได้ดีไปกว่าคุณหรอก  เอิ้กๆ   ประเด็นที่สอง  ท่านพุทธทาสพูดไว้น่าสนใจว่า การมีพรหมวิหารสี่เป็นเรื่องที่ดี แต่เราก็ต้องพิจารณาว่ากรณีไหนควรใช้เมตตา  กรณีไหนควรใช้มุทิตา ถ้ากรณีไหนควรใช้อุเบกขา  แล้วเราเข้าไปยุ่งก็เรียกว่ามนุษย์เสือกกะโหลก  (ท่านใช้คำนี้เลยนะ) การเป็นห่วงเพื่อนร่วมโลก  และอยากให้เขาได้ศึกษาธรรมะเพื่อลดความร้อนรุ่มในใจ  คือความเมตตากรุณาซึ่งน่ายกย่อง  แต่ถ้าปล่อยให้ความเมตตาพลิกกลายมาเป็นโทสะที่เผาใจเราอยู่ทุกวัน  ก็ไม่ใช่เรื่องดีครับ  ธรรมสองอย่างพลิกไปมาได้ง่ายมากครับ (เมตตา-โทสะ) อนึ่ง  สัตว์โลกย่อมมีกรรมเป็นของตน  เราช่วยได้ระดับหนึ่ง ให้ความรู้  ชักชวน  พูดคุยกับเขา  แต่ถ้าเปลี่ยนไม่ได้   เราเปลี่ยนคนไม่ได้  เราเปลี่ยนสังคมไม่ได้  ทีนี้เราต้องใช้อุเบกขาล่ะ อุเบกขาในที่นี้คือทำเท่าที่ทำได้  แต่ไม่หวังผลจนเรารู้สึกแย่เอง สุดท้าย  วกเข้าเรื่องปรัชญาตามชื่อห้อง ไม่รู้นักปรัชญาคนไหนเคยพูดไว้ว่า โลกที่เป็นอยู่นี้คือโลกที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ การที่โลกมนุษย์เต็มไปด้วยกิเลส  ความทุกข์ยาก  การแย่งชิง  ฯลฯ ก็เพื่อจะได้มีสภาวะที่เหมาะแก่การบรรลุธรรม ผมว่าคุณ pizza hell ศึกษาธรรมะมาดี  น่าจะเข้าใจคำพูดนี้ไม่ยาก และถ้านับถือการโยงไยสัมพัทธ์กันอย่างซับซ้อนของสรรพสิ่ง ถึงบรรทัดนี้อาจจะอุทานว่า เออ  มันเป็นอย่างนั้นเอง -------- แต่ผมอุทานว่า ตูเขียนอะไรไปเนี่ย  งงจังวะ -*- จากคุณ : Innocent&Pure - [ 26 พ.ค. 52 01:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราเองก็ยังไม่เข้าใจลึกซึ้ง จะไปตัดสินใครได้ไง เราว่าตัวคุณจขกท.เองเผลอๆก็ไม่ได้รู้ไรเลย จากคุณ : 666 - [ 26 พ.ค. 52 01:18:48 A:58.11.19.200 X: TicketID:213384 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จะแก้ "ทุกข์" คงต้องแก้ที่ตัวเองมั้งครับ อิอิ :P จากคุณ : Zero_Zero - [ 26 พ.ค. 52 05:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จริงๆหลักไตรลักษณ์ หรือหลักอื่นๆเช่น การดับทุกข์โดยหาต้นเหตุ​ ฯลฯ เนี่ยะ ก็ไม่ใช่ของศาสนาพุทธนะครับ คนที่ไม่นับถือพุทธหรือไม่เคยได้เข้ามาศึกษาศาสนาพุทธก็รู้อยู่เยอะแยะไป แต่ศาสนาพุทธ (หรือคนที่เผยแพร่คำสอนของพุทธหลายๆท่าน ในหลายๆสาย) เอามา rebrand และ repackage ใหม่เท่านั้นเอง ทำให้ฟังดูแตกต่างจากศาสนาอื่นๆ (เช่น จำได้ว่าในหนังสือเรียนพุทธศาสนามัธยมปลายบอกว่า เป้าหมายของศาสนาพุทธสูงสุดคือ การบรรลุนิพพาน พ้นจากกิเลส ซึ่งศาสนาอื่นไม่มี เพราะศาสนาอื่น จุดสูงสุดคือ การไปรวมกับพระเจ้า ทำให้ดูเหมือนว่าศาสนาพุทธนั้นสูงส่งกว่าศาสนาอื่นๆ) การที่คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจหลัก (ที่ repackage ใหม่) ของศาสนาอย่างที่จขกทพูด ก็คงเป็นเพราะเป็นเรื่องปรกติมั้งครับ "ปรกติ" ในที่นี้คือ การมีกิเลส การมีทุกข์ การจมอยู่กับทุกข์ การไหลไปตามกระแสทุกข์ ก็เป็นเรื่องของมนุษย์ปรกติทุกคนไม่ใช่หรือ ทำให้คิดว่า การตัดกิเลส การฝืนกิเลส เป็นการฝืนธรรมชาติของมนุษย์ใช่หรือไม่... ถ้าธรรมะ คือ ธรรมชาติ อย่างงั้นการละกิเลส ก็เป็นการฝืนธรรมชาติ(ที่คนเดินดินต้องมีอยู่แล้ว) เช่นเดียวกับการฝืนสังขาร (ขันธ์ห้า) ที่จขกทกล่าว...โดยการไปฉีดโบท๊อกซ์ ฯลฯ ใช่หรือไม่... คงไม่ต่างมากนัก... จากคุณ : krisdauw - [ 26 พ.ค. 52 05:17:29 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ละเอียดอ่อนนะครับ อาจารย์ โปรดระวัง "..เป้าหมายของศาสนาพุทธสูงสุดคือ การบรรลุนิพพาน พ้นจากกิเลส ซึ่งศาสนาอื่นไม่มี เพราะศาสนาอื่น จุดสูงสุดคือ การไปรวมกับพระเจ้า.." >> ตรงนี้จริง ศาสนาพุทธอยู่ในกลุ่มอเทวนิยม ในขณะที่ คริสต์ อิสลาม อยู่ในกลุ่มเทวนิยม มันก็แตกต่างกันโดยพื้นฐานตรงนี้ ก็เป็นข้อเท็จจริง "..ทำให้ดูเหมือนว่าศาสนาพุทธนั้นสูงส่งกว่าศาสนาอื่นๆ.." >> เรื่องของคนดูแล้วละครับ เป็นเรื่องอัตนัย ธรรมชาติของครัวก็มีเครื่องปรุงสารพัด พริก กะปิ น้ำปลา ข่า ตะไคร้ ใบแมงลัก พืชผักนานาชนิด นม เนย ผงฟู เกลือ พริกไทย ผงกะหรี่ ฯลฯ ของพวกนี้ใครก็ใช้ได้ แต่ว่าใครจะเอาส่วนผสมอย่างไหนมาใช้ในอาหารจานไหนก็เป็นเทคนิคของพ่อครัว และใครจะชอบอาหารจานไหนก็คงว่ากันไม่ได้กระมังครับ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 26 พ.ค. 52 06:22:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถูกต้องครับคุณพี่แอ๊ด ทุกอย่างมันมีอยู่แล้วขึ้นอยู่กับว่าจะหยิบอะไรมาใส่ในสูตรของเราเท่านั้นเอง​(เปรียบได้กับความเป็นจริงในธรรมชาติคงมีอยู่แล้ว แต่ศาสนาไหนจะเน้นอะไร เอาอะไรมาเป็นตัวชูโรงได้เท่านั้นเอง) แต่อย่างไรก็ตาม ประเด็นของผมข้างต้นคืออย่างนี้ครับว่า ปฏิเสธไม่ได้ว่า การเอาอะไรมาเป็นตัวชูโรงนั้น ในหลายๆครั้งก็เป็นการเปรียบเทียบให้เห็นว่าอันหนึ่งดีกว่า หรือเหนือกว่าอันอื่นๆโดยอัตโนมัติอยู่ในตัวอยู่แล้ว เพราะว่าความแตกต่างที่อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงมันไม่ได้อยู่ลอยๆ มันฝังอยู่ในบริบททางสังคมตลอดเวลา โดยเฉพาะในสังคมที่มีแตกต่างกันในเชิงศาสนาอย่างประเทศไทย (และมีพุทธศาสนาเป็นกระแสหลัก) และสังคมโลกที่นับวันจะแคบลงเรื่อยๆ ถ้าจะใช้อุปมาก็คงเป็นว่า ร้านขายข้าวคลุกกะปิร้านนึงเขียนว่า "กะปิที่ใช้ในข้าวคลุกกะปิของเราทำมาจากเคยชั้นเลิศ หอมมาก" ซึ่งก็มีความหมายแฝงว่าถึงแม้เจ้าอื่นๆอาจจะใช้กะปิ แต่ว่ากะปิของเค้าไม่ดีเท่า เพราะว่าร้านๆนี้ไม่ได้ตั้งอยู่เพียงอันเดียว มันอยู่ในบริบทของร้านหลายๆๆๆๆๆร้าน ดังนั้นถึงแม้ข้อเท็จจริงเรื่องคุณภาพของกะปิที่ใช้จะมีอยู่จริง แต่ว่าข้อเท็จจริงที่บอกออกมาผ่านภาษามันก็เป็นการเปรียบเทียบร้านนี้กับร้านอื่นโดยอัตโนมัติอยู่แล้ว (ส่วนผู้บริโภคจะตัดสินใจเลือกร้านไหน ก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ) ที่ผมพูดมาเกี่ยวข้องกับกระทู้อย่างไร.. ขอตอบในแนวว่า บางทีจขกท คงต้องมองถึงความเป็นจริงว่าสิ่งที่จขกทคิดว่ามันเป็นแก่นนั้น มันก็ไม่ได้ทำให้เราเหนือกว่าคนอื่นๆที่ไม่รู้แก่นนั้น หรือคนอื่นๆไม่ได้ปฏิบัติเพื่อไปถึงแก่นนั้น... คนทุกคนก็มีความอยากได้ใคร่ดีเหมือนๆกัน คนที่เค้าขอหวย ขออานิสงฆ์ ก็ไม่ต่างจากจขกท ที่ว่าอยากให้ตัวเองได้ดีเช่นกัน เพียงแต่ "ดี" ของเค้าอยู่ในระดับตรงหน้าหรือชาติหน้า (เช่น มีเงิน ได้บุญ ชาติหน้าจะเกิดมาดี หรือแม้กระทั่งหน้าจะได้ไม่เหี่ยว) ในขณะที่ "ดี" ของจขกท อาจจะอยู่ที่จิตใจไม่เป็นทาสของความทุกข์ แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า "ดี" ของแต่ละคนจะเป็นอย่างไร มันก็ชี้ให้เห็นว่ามนุษย์ทุกคนก็อยู่บนพื้นฐานเดียวกัน และมนุษย์เราไม่ต่างกันนั่นเอง (ในเชิงว่าคนเราทุกคนทำอะไรเพื่อ trade off ถ้าไม่มีผลตอบแทนก็จะไม่ทำ สิ่งเล็กๆเช่น ความสบายใจก็ถือเป็นผลตอบแทนชนิดหนึ่งเหมือนกัน)... ดังนั้น ไม่ต้องคิดมากครับ จากคุณ : krisdauw - [ 26 พ.ค. 52 07:12:16 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 13 1. คนไทยส่วนมากนับถือศาสนา แบบประโยชน์นิยม(Utilitarianism) ครับ คือ ไหว้ๆ กราบๆ ใส่บาตร ไปเถอะ ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีจริง ก็ไม่ขาดทุน แต่ถ้ามีจริง ก็ได้กำไร เป็นที่มาของวลี "ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่" ด้วย 2. คนไทยส่วนมาก เห็นประโยชน์ระยะสั้น ดีกว่าระยะยาว ครับ การบวชให้พ่อแม่ แล้วให้พ่อแม่เกาะชายผ้าเหลือง ขึ้นสวรรค์ อันที่จริง บวชให้พ่อแม่ แล้ว พ่อแม่จะเอาไปคุยข่มบ้านข้างๆครับ ว่าลูกฉันบวชให้ การได้คุยข่มคนอื่น ได้มีคนนับหน้าถือตา นั่นแหละครับ สวรรค์ เรื่องลูกจะได้นิพพานหรือไม่ พ่อแม่ส่วนมากไม่ได้คิดหรอกครับ จะคัดค้านเสียด้วยซ้ำ 3. คนไทยส่วนมาก ยินดีจะรับแต่ "ผล" แต่ไม่เข้าใจหลักการเบื้องหลัง อีกทั้งยังชอบ"หาทางออกง่ายๆ" ด้วย อยากให้มีคนรัก อยากป้องกันตัว ก็ตามหา หาซื้อเครื่องรางของขลังให้วุ่น เพราะมันง่ายกว่าการ ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ไงครับ จากคุณ : powerconduit - [ 26 พ.ค. 52 07:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ในทางปฏิบัติเห็นผลได้ยากครับ เช่น ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ไม่แน่ว่าจะจริง หรือเปล่า lifestyle ไม่สอดคล้องกับการเป็นพุทธได้มากเท่า existentialism science และ naturalism ดังนั้น พุทธที่ทำได้น่าจะเป็นพุทธผสม พุทธแบบ ดั้งเดิมก็ทำได้แต่ยาก เหมือนคริสต์ก็ต้องมีโปรเต้สแต้นท์ให้เข้ากับบริบท พุทธก็น่าจะต้องมีมหายาน คนเราทุกคนเรื่องการจูงใจได้รับรางวัลก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ อะไรที่มันได้จริง เขาก็ต้องเลือกสิ่งที่มันได้จริงไว้ก่อน อะไรที่มันมีตัวเลือกสองตัว เขาก็ต้อง เลือกตัวเลือกที่มันเห็นชัดและทำได้จริงก่อน อย่างอื่นที่ยัง Idealistic เพราะ กว่าจะพิสูจน์ก็นาน ไม่เชื่อลองถาม พวกทำความดีแล้วได้ความชั่วสิครับ จากคุณ : .... - [ 26 พ.ค. 52 08:51:54 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กระทู้เป็นข้อสังเกตที่น่าใส่ใจมากที่สุดครับ...และเป็นเรื่องกว้างใหญ่เกินการสรุปอะไรง่ายๆ หลายความเห็นข้างบน ให้ความเห็นที่ดีทีเดียว ผมมีข้อเสนอว่า นอกจากจะใช้วิธีDeductive Thinkingลงไปเพ่งที่"คนไทย"แล้ว ควรพิจารณาหลักพุทธด้วย ทั้งทางทฤษฏีและการปฏิบัติ หลักพุทธทางด้านที่แตกออกเป็นนิกายต่างๆ ในทุกประเทศ รวมถึงนิกายย่อยในปัจจุบันในประเทศไทยเองด้วย อย่างละเลยไม่ได้ ทั้งที่เราต่างเป็นศิษย์พระพุทธเจ้าองค์เดียวกันแท้ๆ แต่แตกแยกเป็นนิกายเป็นลัทธิต่างๆนานาในภายหลัง เช่น ธิเบต จีน ศรีลังกา เขมร และที่แพร่ไปในดินแดนตะวันตก แตกแยกนิกายไปแล้วมีผลดีผลเสียกว่ากันอย่างไร? เรามักจะยืนยันว่าหลักพุทธ ของที่ตัวถืออยู่นั้นดีกว่า ดีที่สุดยิ่งกว่าของคนอื่นประการหนึ่ง แล้วไม่ศึกษาเปรียบเทียบกับนิกายของประเทศอื่น...ดีจริงหรือเปล่า? บริบทอื่นเช่นนโยบายการเมืองการปกครองประเทศ และที่การเมืองราชการที่เกี่ยวกับศาสนาโดยตรง อย่างกรมศาสนาเอื้อหรือขัดศาสนาอย่างไร? ระบบเศรษฐกิจ/การครองชีพ อดีต ปัจจุบันและอนาคต,บริบทสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ ทางชนบท/เมือง และบริบทวัฒนธรรมอื่นเช่น ระบบการศึกษาแห่งชาติกับการเรียนการสอนวิชาศาสนา วัดและการบริหารจัดการวัดของเจ้าอาวาสเป็นอย่างไร? วัดในเมืองหลวงกับวัดชนบทต่างกันอย่างไร? ฯลฯ เหล่านี้ล้วนมีผลจากอดีต ต่อการประพฤติปฏิบัติของคนไทยทั้งสิ้น จากคุณ : ขามเรียง - [ 26 พ.ค. 52 10:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ดาวหกแฉกของพุทธธรรม ที่ควรต้องเป่งประกายรัศมีครบทุกแฉก ศีล-สมาธิ-ปัญญา-สติ-วิริยะ-ศรัทธา แก้ไขข้อความแทน (ภาพไม่ขึ้นจอครับ) แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 11:06:29 จากคุณ : ขามเรียง - [ 26 พ.ค. 52 10:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ... จากคุณ : ขามเรียง - [ 26 พ.ค. 52 11:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปัจจัตตังเวทิตัพโพ วิญญูหิติ จากคุณ : ไข่ต้มกะนมอุ่น - [ 26 พ.ค. 52 11:27:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19 การขอข้าวกิน กับการหุงข้าวเอง คุณว่า อะไรยากง่ายกว่ากัน ? จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) - [ 26 พ.ค. 52 11:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนแรกว่าจะไม่แสดงความเห็น แต่เอาหน่อยแล้วกัน พุทธศาสนานั้นจะว่าเข้าใจยากก็ยาก จะเข้าใจง่ายก็ง่าย การเข้าถึงหลักธรรมะจริง ๆ นั้นไม่ง่ายและไม่ยาก -- เพราะว่ามันค่อนข้างซับซ้อนแบบนี้หลาย ๆ คนเลยไปหยิบแค่เปลือกสะเยอะ บางทีหยิบเปลือกมันง่ายกว่าด้วยครับ ... จริง ๆ ตรงนี้ก็มีการพูดไว้ว่าคนที่เข้าถึงพระพุทธศาสนาจริง ๆ มีน้อยนิด เป็นปกติ หลังจากตรัสรู้พระพุทธเจ้าถึงบอกประมาณว่า ธรรมที่เราค้นพบนั้น เข้าใจได้ยาก เผยแพร่ไปก็คงไม่มีคนเข้าใจ แต่เพราะว่ามีเทวดามาขอร้องให้พระองค์เผยแพร่ พระองค์จึงได้ตัดสินใจทำ ยิ่งการมองวิเคราะห์ด้วยหลักที่ซับซ้อนแล้ว ยิ่งเข้าใจยากไปใหญ่ เพราะว่าจริง ๆ แล้วพุทธศาสนาไม่มีอะไรให้วิเคราะห์ และมีอะไรหลาย ๆ อย่างให้วิเคราะห์--ถ้าสนใจจะวิเคราะห์ แต่ต้องวิเคราะห์ด้วย "ปัญญา" พูดแบบนี้ก็จะมีหลาย ๆ คนบอกว่า การคิดแบบนี้เป็นการถูกครอบงำจากคำสอนของพระพุทธองค์ หรือภาษาสมัยใหม่เรียกว่า การคิดแบบขาดวิจารณญาณ (no critical thinking) ข้อนี้พระพุทธองค์มองเห็นแล้ว และได้ให้หลักที่หลาย ๆ คนคงจำักันได้ที่เรียกว่า กาลามสูตร 10 พระพุทธเจ้าไม่ตรัสว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เชื่อเรานะ อย่าไปเชื่อศาสนา (หรือลัทธิในสมัยนั้น) อื่น" พระองค์จะมีแต่ชี้ว่าไปทางซ้ายแล้วจะเจออะไร ไปทางขวาแล้วจะเจออะไร เธอจงเลือกเองเถิด อ่านจบตรงนี้หลาย ๆ คนอาจจะมองว่ามันเป็นวาทศิลป์ (rhetoric) ของพระพุทธเจ้า อันนี้แหละครับถึงบอกว่าถ้าจะมองไปเรื่อย ๆ ตีความไปต่าง ๆ นานามันก็ทำได้ พระพุทธองค์ถึงไม่ตอบคำถามอะไรมาก อะไรที่ไม่ควรรู้ ก็ไม่ต้องรู้ ถ้าอยากรู้ไปปฎิบัติแล้วเธอก็จะรู้เองว่าที่เราพูดมันจริงหรือไม่จริงครับ ผม, ในฐานะคนที่ปฎิบัติธรรมะมานิดหน่อย, เชื่อว่าคนที่เข้าใจพุทธศาสนาจริง ๆ แล้วจะไม่มองว่าศาสนาไหนดีกว่าศาสนาไหน ทุกอย่างมันมีอยู่ของมันอย่างนั้น แค่นั้น ไม่มีอะไรดี ไ่ม่มีอะไรไม่ดี _______ แสดงความเห็นเกี่ยวกับความเห็นของอ. กฤษดานิดนึง "ทำให้คิดว่า การตัดกิเลส การฝืนกิเลส เป็นการฝืนธรรมชาติของมนุษย์ใช่หรือไม่... ถ้าธรรมะ คือ ธรรมชาติ อย่างงั้นการละกิเลส ก็เป็นการฝืนธรรมชาติ(ที่คนเดินดินต้องมีอยู่แล้ว) เช่นเดียวกับการฝืนสังขาร (ขันธ์ห้า) ที่จขกทกล่าว...โดยการไปฉีดโบท๊อกซ์ ฯลฯ ใช่หรือไม่... คงไม่ต่างมากนัก..." การเกิด แก่ เจ็บ ตาย การเปลี่ยนแปลงของทุก ๆ สิ่งในโลก ความไม่แน่นอนเป็นความปกติ เป็นธรรมชาติหรือไม่ครับ? ตามความเห็นผม จะบอกว่าธรรมะจริง ๆ ไม่ได้ฝืนธรรมชาติ แต่ธรรมเป็นการเข้าใจ และเข้าถึงธรรมชาติครับ และเมื่อเข้าใจและเข้าถึงแล้ว จะเกิดการละวางไปโดยอัตโนมัติ *ปฎิบัติธรรม กับ อ่านธรรม ต่างกันครับ หลาย ๆ การอ่านธรรมะเป็นสิ่งดีแต่ผลที่ได้ต่างจากการปฎิบัติธรรมที่ถูกต้องครับ (จากประสบการณ์ส่วนตัว) (มาแก้การสะกดชื่ออาจารย์เค้าครับ) แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 12:21:25 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 11:57:38 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 11:55:38 จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง - [ 26 พ.ค. 52 11:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบความเห็นของคุณแอ๊ดปากเกร็ด  กับคุณเมื่อลมแรง..ใบไม้ก็ร่วงครับ อาจจะเพราะว่าทิฐิตรงกัน   หรือว่ามองได้ถูกด้านจนผมรู้สึกชื่นชมจริง ๆ ผมก็ไม่รู้  ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : Innocent&Pure - [ 26 พ.ค. 52 12:07:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 #20 ครับ ที่ผมว่าฝืนธรรมชาติ นี่คือ ฝืนธรรมชาติของมนุษย์ที่ไม่ได้เข้ามาทางพุทธศาสนาครับ นั่นคือ มนุษย์ทั่วๆไป (ที่ไม่ใช่ใบไม้กำมือเดียว) ก็ต้องมีกิเลสเป็นของธรรมดา หรือยึดติดกับสิ่งบางสิ่งเป็นของธรรมดา (ธรรมชาติของมนุษย์ที่อยู่ในสังคมทั่วไป มีพวกเรา มีพวกเขา มีของเรา มีตัวเรา ฯลฯ) แต่การละวางหลังจากเข้ามาทางพุทธศาสนาเป็นการเปลี่ยนธรรมชาติของมนุษย์(จากแต่เดิม)ป่ะครับ... (ถ้าคนเหล่านั้นทำได้) หมายเหตุ...อันนี้มองเปรียบเทียบจากก่อนและหลังนับถือศาสนาพุทธ (และสมมติฐานที่ว่าถ้าคนๆนั้นทำตามได้ด้วย) แต่ไม่ได้มองจากมุมมองของพุทธศาสนาว่าพุทธศาสนามีจุดมุ่งหมายเพื่อให้มนุษย์เห็นความเป็นจริงธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ (ไตรลักษณ์) จากคุณ : krisdauw - [ 26 พ.ค. 52 13:50:25 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เหมือนคำถามนี้ตั้งอยู่บนฐานที่ว่า "คนไทยส่วนใหญ่-เป็น-ชาวพุทธ" หรือ "ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ" แ ต่มันไม่ได้เกิดจากการเลือก ไม่ได้ผ่านการคิดอะไ รเ ลย เ กิดมาก็กลายเ ป็น so-called ชาวพุทธแบบอัตโนมัติ คืออ่านละสงสัย ถ้าเกิดว่าเด็กเกิดมาแล้วไม่ต้องกลายเป็น "ชาวซัมติง" จะยังต้องตั้งความหวังอะไรกันมั้ย จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 26 พ.ค. 52 14:23:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ด้วยความเคารพ  ผมอ่านคห.บนแล้วตาลายอ่านว่า   คืออ่านละสงสัย ถ้าเกิดว่าเด็กเกิดมาแล้วไม่ต้องกลายเป็น "ชาวซ้นติง" จะยังต้องตั้งความหวังอะไรกันมั้ย ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : Innocent&Pure - [ 26 พ.ค. 52 14:31:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กระทู้นี้เปิดประเด็นได้ดีมาก แต่ไม่เก่งเรื่องนี้ จึงขอนั่งฟังและให้กิฟเงียบๆครับ :) แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 15:23:34 จากคุณ : Cryptomnesia - [ 26 พ.ค. 52 15:23:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คงเพราะพระบางรูปในฐานะคนเผยแผ่ศาสนา 1 ทำตัวไม่น่านับถือและ 2 ทำลายหลักคำสอนด้วยการกระทำที่ทำให้ศาสนาป็นเรื่องอภินิหารหรือเป็นเรื่องของชาติก่อน ชาตินี้ ชาติหน้า ขัดกับสังคมสมัยนี้ที่เน้นการพิสูจน์ ส่วนพระดีๆก็จะจำอยู่แต่ในที่ที่ควรอยู่ เช่น วัด คนเลยเข้าไม่ถึงเท่าที่ควร เดี๋ยวนี้เริ่มออกทีวีแล้วนับว่าตัวผมเองยังมีบุญได้ดูของดีอยู่บ้าง พระบางรูปตบตูดไม่ดี  กล่าวคือ ใช้เรื่องเหลือเชื่อจูงคนเข้ามาฟังแล้วไม่สามารถอธิบายแก่นของพุทธต่อไปได้  หรือบางที่พระรูปที่ว่าก็เชื่อเรื่องเหลือเชื่อที่ว่านั้นอย่างงมงายเสียเอง   ทั้งหมดนี้เป็นความเห็นส่วนตัวในฐานที่ฟังหลักธรรมแบบผ่านๆตามแต่โอกาส  เราจะหวังให้สังคมมีคนเข้าใจศาสนาทั้งหมดเลยคงยาก  แม้แต่คนที่เข้าใจเช่นพระสงค์เองยังทำผิดวินัยก็มีให้เห็น  ทุกสังคมย่อมมีทั้งคนดีและคนไม่ดี  ไม่เว้นแม้แต่สังคมพระ.. แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 15:31:58 จากคุณ : vincentlenon - [ 26 พ.ค. 52 15:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาขยายความ 1. ในทางปฏิบัติเห็นผลได้ยากครับ เช่น ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ไม่แน่ว่าจะจริงหรือเปล่า ไม่เหมือนวิทยาศาสตร์ที่ทำแล้วเห็นผลทันที โอกาสไม่จริงแทบ ไม่มี 2. lifestyle ไม่สอดคล้องกับการเป็นพุทธได้มากเท่า existentialism science และ naturalism เพราะสิ่งเหล่านั้นอยู่กับปัจจุบันและสถานการณ์ มากกว่า ไม่อยู่กับบริบท 3. ดังนั้น พุทธที่ทำได้น่าจะเป็นพุทธผสม พุทธแบบ ดั้งเดิมก็ทำได้แต่ยาก เหมือนคริสต์ก็ต้องมีโปรเต้สแต้นท์ให้เข้ากับบริบท พุทธก็น่าจะต้องมีมหายาน เคยคุยกับอาจารย์ขนาดเป็นคริสต์ก็ประเทศใคร ประเทศมัน วัฒนธรรม กฎหมายไม่เหมือนกัน ป้องกันศาสนาจักรเข้าแทรก แซงทางการเมือง หรือลัทธิเดิมอาจจะไม่เหมาะกับปัจจุบัน/อนุรักษ์นิยมเกินไป 4. การจูงใจได้รับรางวัล เช่น ความสบายใจ จะมาง่ายกว่า ถ้าได้จากการทำ สิ่งที่เรียบง่ายและเข้าถึง เช่น ไหว้พ่อแม่ เพราะรู้เห็นได้ชัด ไหว้ผีปู่ย่า เข้า ถึงและเข้าใจได้ดีกว่า การทำความดียังไม่สามารถจูงใจให้เห็นได้ว่าทำแล้ว ได้ดีจริงหรือเปล่า (ดูสถานการณ์ปัจจุบัน) 5.สังคมมีความสลับซับซ้อนขึ้น แนวคิดเดียว ไม่สามารถปรับตัวหรือสากล ได้กับทุกแนวคิดเหมือนสมัยก่อน ธรรมชาตินิยมอย่างเดียวก็ไม่ใช่ว่าจะอยู่ รอดอีกต่อไป หรือวิทยาศาสตร์นิยมอย่างเดียวก็อยู่ไม่รอดเหมือนกัน (ดู สังคมปัจจุบัน อธิบายอะไรไม่ได้แล้ว Uncertainty เยอะมาก คัมภีร์เล่ม เดียวอธิบายทุกอย่างไม่ได้หมดแล้ว) 6. ทฤษฎีทางสังคมสูง ไม่มีใครอยากถูก Isolated ก็ต้องเข้าสังคม ทำอะไร เหมือน ๆ กัน พิธีเดียวกัน เพื่อให้ได้รับประโยชน์ (เช่น ไปวัดทำพิธีเหมือน กัน รับน้องเหมือนกัน (อาจเพื่อประโยชน์ทางสังคม เช่น คอนเน็คชั่นการทำ งานในอนาคต รักพี่หรือไม่อาจเป็นอีกเรื่องหนึ่ง) 7. การไม่ยึดติดวัตถุ สิ่งของ ภาพลักษณ์เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก เพราะค่อนข้าง Idealistic มากเกินไป ดูง่าย ๆ วันไหนที่พันทิปเป็นสีขาวดำ รับรองว่าจำนวน คนเข้ามาน้อยเกินไป 8. พระปัจจุบันขาดความรู้ใช้อดีตไปเทศน์อนาคต (ไม่มี futuristic) ทำให้ คนฟัง โดยเฉพาะคนที่มีประสบการณ์การทำงานหลากหลายค่อนข้างฟังแล้ว ห่างเหิน หรือแนวคิดบางอย่างถ้าใช้ชีวิตจริง ๆ หลาย ๆ ที่ก็คิดว่าทำได้ยาก จากคุณ : ... - [ 26 พ.ค. 52 15:50:29 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ แต่ไม่อยากเข้าใจในแบบที่ถูก เพราะคนอ่อนแอต้องการที่พึง ไม่ต้องการพึงตนเอง จากคุณ : DevilDoll - [ 26 พ.ค. 52 16:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ถ้าเอาง่าย ๆ สั้น ๆ คำตอบอยู่ในตัว ... " เพราะคนยังไม่เห็นทุกข์ " ปัญหานี้ จริง ๆ ถามง่าย ๆ จะตอบให้ได้แบบง่าย ๆ ก็คือคำตอบข้างบน แต่ถ้าจะเอาแบบชักแม่น้ำทั้ง ๕ ทั้ง ๖ ก็ยังได้ ข้อแรก รัฐ ในรูปแบบการปกครองระบอบประชาธิปไตย ......ไม่เคยสนับสนุนและอุปถัมภ์ค้ำชูพระพุทธศาสนา ได้ดีเท่าในระบบการปกครองแบบราชาธิปไตย... ถ้าลองเปรียบเทียบกัน ก็จะเห็นชัดเจน สมัยราชาธิปไตย อาณาจักรต้องดูแลพุทธจักร ถ้าพระทำผิดศีล อาณาจักรจะดูแลตามไปสึกให้เอง พระด้วยกันไม่ต้องกังวล ไม่ต้องไปตามไล่สึกให้เสียเวลา บางครั้ง ก็จะ Clean พวกอลัชชีที่แฝงตัวเข้ามาบวชด้วย (อย่างสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ที่ตัดคออลัชชีไปไม่น้อย ) เทียบกับปัจจุบัน สมีนิกร , ยันตระ , โพธิรักษ์(ศาลพิพากษาแล้ว แต่ก็ยังลอยนวลอยู่ มีใครกล้าทำอะไรไหม ? ) ,สมีวันชัย(แต่งตัวเลียนแบบทหาร ถือปืน) ยังลอยนวลอยู่เป็นปกติ ถ้ารัฐบาลใส่ใจ ตามล่าตัวคนเหล่านี้ เหมือนตามล่าทักษิณ ก็คงจะดี แต่อย่างว่า เดี๋ยวคนศาสนาอื่นเขาจะน้อยใจ... จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 26 พ.ค. 52 16:22:44 A:58.10.222.175 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ข้อสอง ประชาชนทั่วไป แบ่งได้อีกหลายข้อย่อย - ไม่ใส่ใจ เพราะไม่รู้ ไม่มีใครคอยสอน ข้อนี้ แต่ก่อนจะเป็นอะไรที่แทบเป็นไปได้น้อยมาก แต่ ณ ปัจจุบัน มันเป็นสาเหตุหลักของความไม่รู้ในหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาของคนไทยไปเสียแล้ว ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ? สมัยก่อน นักเรียนจะหยุดเรียนตอนวันโกน วันพระ ไม่มีหยุด เสาร์-อาทิตย์ เหมือนอย่างปัจจุบัน เวลาวันหยุดอย่างวันพระ ครูบาอาจารย์ ก็จะพาเด็กเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรม สมัยนี้เป็นอย่างเมื่อก่อนไหม ? ต่อมา การศึกษาไทยสมัยก่อนผูกอยู่กับวัด พระท่านเป็นคนสอน เวลาสอนท่านก็จะแทรกธรรมะลงไป ทำให้ผู้ใหญ่รุ่นเก่า ๆ ถึงมีธรรมะประจำใจมากกว่าคนสมัยนี้ พอกระทรวงศึกษาเขาย้ายโรงเรียนออกจากวัด ธรรมะก็เริ่มเสื่อมลงไปหน่อย ยิ่งมาเจอ รมว.กระทรวงศึกษา ที่เป็นคริสต์ อย่าง นพ.บุญสม มาร์ติน ที่ยกเลิกหลักสูตรการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนา (เพราะอะไรก็ไม่ทราบเหมือนกัน) เข้าไปอีก แล้วเด็กจะไปเรียนรู้หลักธรรมจากไหน ? เมื่อเด็กเหล่านั้นโตขึ้นมาเป็นพ่อเป็นแม่ เป็นครูบาอาจารย์ มาดูแลเยาวชนรุ่นต่อมา ผลมันจะเป็นอย่างไร ? (มีต่อ) จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 26 พ.ค. 52 16:30:46 A:58.10.222.175 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 31 - ต่อจากข้อที่แล้ว เมื่อ พ่อแม่ / ครูบาอาจารย์ ไม่ได้รู้และปฏิบัติหลักธรรมมากพอ ก็จะส่งต่อวัฒนธรรมเหล่านี้มายังรุ่นลูก รุ่นหลานต่อ ๆ ไป อะไรที่มันอาจจะเชื่อกันผิด ๆ ก็มั่วกันให้ถูกจนได้ (กลายเป็นทำผิดจนมันถูกไป) เช่น เวลาจะบวช จะต้องมีแห่กันใหญ่โต บ้างก็ต้องกู้หนี้ยืมสิน จัดเลี้ยงโต๊ะจีนเพื่อรับขวัญนาค แล้วที่น่าอนาถใจก็คือ มอมเหล้านาคกันก่อนจะบวชนั่นแหละ วันรุ่งขึ้นตอนจะกล่าวขานนาค นาคบางคนยังเมาแอ๋อยู่เลย แบบนี้ก็มี นอกจากนี้ บรรดาสมมติสงฆ์ที่ประพฤติผิดพระธรรมวินัย ก็มาจาก ชาวบ้านพวกนี้ ที่ไม่รู้หลักธรรมนั่นแหละ อีกประการหนึ่ง เขาถึงมีภาษิตล้อว่า บวชหนีทหาร บวชผลาญข้าวสุก ฯลฯ ขี้เกียจทำงานก็มาบวชเพื่อจะได้ไม่ต้องลำบากในการหากิน แล้วสมัยนี้ มันก็ส่งผลมาเป็นความเสื่อมในรูปแบบใหม่คือ พระตุ๊ด เณรแต๋ว นั่นเอง เมื่ออาณาจักร (รัฐบาล) ไม่ได้คอยดูแล ส่งเสริม อุปถัมภ์พระพุทธศาสนาดีเท่าในระบอบกษัตริย์ ปัญหาพวกนี้มันก็เลยเกิดได้ง่าย เกิดได้บ่อย และเป็นเรื่องปกติไป ชาวบ้านก็ไม่ได้คิดหรอกว่า ผลมันมาจากเหตุอะไร เจอสื่อเสนอข่าวแบบนี้ไป ก็พลอยผสมโรง ก็มันเข้าไปอีกแบบ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 26 พ.ค. 52 16:39:38 A:58.10.222.175 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เดี๋ยวนี้ผมชอบอ่านกระทู้แบบนี้นะ ไม่เชิงสอนธรรมแบบว่าสูตรนั้นสูตรนี้ แต่เป็นการเสวนา โต้เถียงไปตามความรู้ความเข้าใจ สร้างสรรค์ดีออก เหมือนพระธิเบตที่เคยดูในสารคดีที่ทุกเช้าต้องมาถกปริศนาธรรมกัน มาอยู่นอกประเทศนาน ๆ เพิ่งรู้สึกเข้าใจความหมายที่ชาวต่างประเทศ มองว่าเมืองไทยมีของวิเศษคือพุทธ แล้วผมเองก็โฆษณาไปทั่วว่าคนไทย นับถือพุทธศาสนาสูงถึงร้อยละ ๙๕ (แต่ไม่ได้บอกหรอกว่าเรานับถือตาม พ่อแม่) ช่วงนี้เลยโดนทดสอบบ่อย ๆ เกี่ยวกับความเชื่อในศาสนาพุทธ แบบเถรวาท เพราะไม่ค่อยมีใครรู้รายละเอียด ส่วนใหญ่พูดถึงพุทธ จะเป็นความรู้ความเข้าใจของพุทธมหายานไปเสียเกือบหมด ผมเอง พอมีภาระว่าต้องถ่ายทอดความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับพุทธเถรวาท เลยต้อง หันมาศึกษานั่นนี่ แต่พอจับเข้าจริงก็ให้ประทับใจว่าเออหนอ สิ่งที่เรา ร่ำเรียนมาแต่ไม่รู้คุณค่า เริ่มปรากฏคุณค่าเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ ประเด็นที่จขกท.ตั้งมา ผมลองมองจากตัวเองและสภาพแวดล้อม ผมว่า คนไทยยุคนี้มองอะไรเป็นเรื่องปากท้อง และความสุขทางกายไปหมดแล้ว อย่างนึงที่ผมรู้สึกเอง ไม่รู้จะเป็นประเด็นหรือเปล่านะ ผมว่าคนไทยที่มี พุทธในหัวใจ ปฏิบัติธรรม รักษาศีล หรืออะไรทั้งหลายแหล่ มีความรู้สึก แบบ a league of their own คือสนทนารู้เรื่องกันอยู่แต่ในกลุ่มของตัวเอง มองคนรอบข้างที่ไม่ได้ทำอย่างที่ตนเองทำ เหมือนนักบุญมองคนบาป จะผิดหรือไม่ถ้าผมจะมองว่าเป็นข้อหนึ่งที่ได้มาจากการที่เถรวาทสอนให้ มุ่งประเด็นเฉพาะปัจเจกบุคคล พูดง่าย ๆ ก็คือตัวใครตัวมัน จิตของใคร ก็จัดการกันเอาเอง ถึงคตินี้จะเป็นจริง แต่ในทางปฏิบัติมันก็ก่อให้เกิด ปัญหาเรื่องความไม่รู้เท่าทันกันในศาสนาอย่างที่ประสบอยู่เวลานี้ครับ จากคุณ : พลายแป้ง - [ 26 พ.ค. 52 16:40:21 A:128.178.251.90 X: TicketID:120371 ]

ความคิดเห็นที่ 33 - ปัญหาต่อมาที่มาจากฆราวาส พวกนี้จะรู้มากขึ้นมาหน่อย ก็เริ่มจะแบ่งแล้วหละ นี่ฉันพุทธแท้ ต้องใช้ปัญญาอย่างเดียว นั่น พวกฝึกอภิญญา นั่นพวกเปลือกใช้ไม่ได้ มันต้องแบบนี้เท่านั้นถึงจะถูก เกิดเป็นนี่พวกฉัน นั่นพวกแก (เออเนอะ แบบนี้เขาเรียกว่าอัตตาไหมอะ ? ) เพราะถ้าไปลองดูในพระไตรปิฏก พระอัครสาวก ก็ยังแบ่งเป็นซ้ายและขวา ท่านพระมหาโมคคัลลาน์ ท่านก็เป็นเลิศด้านอภิญญา ท่านก็ยังนิพพานได้ แม้แต่ ท่านพระสารีบุตรเอง ท่านได้ชื่อว่าเลิศด้านปัญญา ถ้าอ่านในพระไตรปิฏก ก่อนท่านจะนิพพาน ท่านก็เหาะสูงชั่วเจ็ดลำตาล (อ้าว เป็นงั้นไป !) นั่นก็แสดงให้เห็นว่า การฝึกกสิณ ฝึกอภิญญา จะเล่นคาถา มันไม่ใช่เรื่องที่จะผิด ถ้าจริตคนที่เขาชอบแบบนั้น มันก็ต้องฝึกตามจริตเขา จะให้เขามานั่งนิ่ง ๆ แล้ว หนอ ๆ ยุบ ๆ พอง ๆ เขาก็คงไม่ได้ ที่ถูกควรจะต้องเสริมเขาไปว่า เออ..วิปัสนายาน มันเป็นอย่างไร ลองเอากำลังสมาธิที่ได้จากอภิญญามาตัดกิเลสจะดีกว่าไหม ? ถ้าสอนกับแบบนี้ คนที่เล่นคาถาอะไรนี่เขาก็ไปนิพพานกันได้สบาย ๆ แต่คนที่โจมตีส่วนใหญ่ มักไม่สอน มักแต่จะบอกว่า เออ คุณทำผิดนะ คุณต้องมาเดินทางนี้สิ มันถึงจะถูก คุณทำผิดแล้ว นั่นเป็นอย่างนั้นไป ลองดูในพระไตรปิฏก ที่พระพุทธองค์ทรงไปเทศโปรด ท่านพระชฏิล ๓ พี่น้องก็ได้ ท่านเหล่านั้นเล่นกสิณไฟ พระพุทธองค์ทรงไปเทศน์อย่างไร ไปต่อว่าท่านพระชฏิล ๓ พี่น้องหรือเปล่าว่าท่านทำผิด ? หรือ พระพุทธองค์ทรงไปเทศน์เสริมต่อยอดในส่วนของวิปัสนายาน ? ลองอ่านดูพิจารณาตามดูก็จะรู้ ไม่เช่นนั้น มันก็จะเกิดอัตตาตัวตน นี่พวกฉัน นั่นพวกเธอ ไม่รู้จักจบจักสิ้น จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 26 พ.ค. 52 16:50:49 A:58.10.222.175 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอแจมด้วยคนค่ะ สมัยเป็นเด็ก แม่พาใส่บาตรทุกเช้า พาไปวัดทุกวันพระ ถึงกับยอมไปโรงเรียนสาย แม่สอนว่าให้ระวังคำพูดและกิริยา อย่าให้ใครเสียหายจากคำพูดและการกระทำของเรา (แม่อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ เป็นลูกกำพร้า และเป็นคนรับใช้ เจ้านายแม่สอนอย่างนั้น และแม่ก็มาสอนเราอีกทอดหนึ่ง) แต่พ่อด่าว่าดัดจริตใจบุญ ทำเป็นคนดี น่าหมั่นไส้ (พ่อเป็นคนจีนค่ะ) ปัจจุบัน ดิฉันห่างวัด ช่วยเหลือคนและสัตว์บ้างตามแต่โอกาส บางครั้งก็รู้สึกว่าตัวเองใจดำเหลือเกิน แต่บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองใจดีเกินไป มีสิ่งเดียวที่ดิฉันยึดมั่นในช่วงเวลานี้ คือ สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า" ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา" ครั้งหนึ่ง เคยอ่านพบในหนังสือของท่าน ป.อ.ปยุตโต ท่านว่า "หากเราจะดำรงชีวิตสวนกระแส เราก็ต้องทำใจเป็นสุขให้ได้ตามทางที่เราเลือก " อาจจะไม่ถูกต้องทุกตัวอักษรเป๊ะ ๆ แต่ความหมายก็ประมาณนี้แหละ ข้อความนี้ ทำให้ดิฉันสิ้นสงสัยในตัวเอง จากที่เคยเป็นทุกข์ว่าทำไมเราคิดไม่เหมือนคนอื่น เราไม่ชอบตามกระแสสังคม นี่เราผิดปกติหรือเปล่า เพราะจริง ๆ แล้ว เราก็คิดว่าเราสามารถมีความสุขได้ตามประสาเรา ซึ่งอาจจะไม่เหมือนใคร แต่ด้วยความที่มันมีทฤษฎีว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ต้องอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ดิฉันก็ยิ่งหวั่นไหว จนกระทั่งมาอ่านพบข้อความที่ท่านปยุตโตเขียนไว้ จากการเป็นคนที่มีความขัดแย้งในตัวเองสูง ลังเลสงสัยตลอดเวลา ไม่เคยชัดเจนในตัวเอง ตอนนี้ดวงตาเห็นธรรมขึ้นมาบ้าง(นิดหน่อย) ยอมรับว่า สิ่งที่ยังเป็นขยะคั่งค้างในใจก็คือ ความรู้สึกผิดบาปต่อหลายสิ่งที่ทำมาในอดีต มากมายจนยากจะลืม ทุกวันนี้ จึงบอกตัวเองว่า เอาเถอะ หากตายไปต้องตกนรก ก็จะยอมให้มันหมดหนี้เวรไปเสีย จะไม่ปฏิเสธความชั่วที่ตัวเองได้ทำไปแล้วเป็นอันขาด เมื่อคิดอย่างนี้ ใจจึงสบายขึ้น(บ้าง) มีความสุขกับการได้อยู่และทำอะไรตามลำพัง มากกว่าต้องทำกิจกรรมหรือทำงานร่วมกับผู้อื่น เพราะถึงเวลานั้น ไม่ใช่คนอื่นมีปัญหาหรอกค่ะ ดิฉันเองแหละที่มีปัญหา เขียนมาเสียเยอะ ไม่รู้วกวนหรือเปล่า แต่ก็คิดว่าคงไม่มีใครมาอ่านทุกตัวอักษรกระมัง ถือเป็นการระบายในตัว ความจริง กะจะเล่าให้ฟังแค่ว่า เคยรู้จักครูผู้สอนวิปัสสนาสองคน เป็นหญิงสูงอายทั้งคู่  น่าแปลกตรงที่ว่า ทำไมคนสอนนั่งวิปัสสนาจึงมีอัตตาสูงนัก โมโหร้าย และขาดความเมตตาอย่างมาก นี่เป็นความจริงที่ได้พบมากับตัว ทุกวันนี้ จึงภูมิใจในตัวเองนักว่า เออ แม้เราจะนั่งวิปัสสนากับเขาไม่ได้ เพราะเป็นคนสมาธิสั้น จิตใจวอกแวก แค่สวดชินบัญชรได้จบก็ดีใจเหมือนได้แก้ว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นวีรสตรี ทุกคืน สวดมนต์บ้างไม่สวดมนต์บ้าง แต่เราก็ไม่เคยไปข่มขวัญดูหมิ่นใคร ไม่คิดว่าแน่กว่าใคร (เพราะเราก็กระจอกจริง ๆ นั่นแหละหนา) ยามใดที่เผลอคิดว่า เราเป็นคนดีกว่าคนอื่น ความชั่วที่ทำมาในอดีต ก็จะโผล่ขึ้นมาเตือนสติจนต้องอ่อนลงโดยปริยาย บุญรักษาค่ะ (ชอบคำนี้มาก ไม่รู้ใครเป็นคนนำมาใช้เป็นคนแรก) ขอบคุณนะคะ เพราะยืมมาใช้บ่อย ๆ จากคุณ : wanalee - [ 26 พ.ค. 52 16:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผมอ่านของคุณ wanalee ทุกตัวอักษรครับ และขอชื่นชมจากใจจริง บุญรักษาเช่นกันครับ จากคุณ : Innocent&Pure - [ 26 พ.ค. 52 18:35:25 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณค่ะ คุณ Innocent&Pure คำชื่นชมของคุณมีค่ามากมาย ขอแบ่งคืนกลับให้คุณบ้างก็แล้วกันค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ จากคุณ : wanalee - [ 26 พ.ค. 52 20:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เพราะยุคนี้ไม่ค่อยเป็นผลของการปฏิบัติกันอย่างชัดเจน ต่อไปผลการปฏิบัติธรรมสติปัฏฐานสี่จะมากขึ้น สังคมก็จะเรียนรู้และก็ขวนขวายหาความรู้ที่ถูกต้องกันไปเอง ความรู้พุทธศาสนาของผมเองพอไปอ่านหนังสือประถม มัธยม มันก็ข้อความเดียวกันทั้งนั้น แต่สมัยก่อนเราอ่านเฉยๆ ไม่ได้เข้าใจที่มาของแต่ละข้อความว่าคืออะไรกันแน่ มันคือการเรียนปริยัติ แต่ไม่ได้ปฏิบัติ พอมีการนั่งสมาธิในโรงเรียน (สมาธิเหมือนหินทับหญ้า นำหินออกกิเลสก็ฟูฟ่อง) ก็จบการปฏิบัติได้เท่านั้นสูงกว่านั้นไม่ได้เพราะไม่มีผู้รู้จริงมาสอนในระดับวิปัสสนาว่าคืออะไร สมัยก่อนจะคิดไปเองว่าวิปัสสนาคือการคิดให้สมองหาเหตุผลลงไตรลักษณ์ และการวิปัสสนาไม่เป็นก็ทำให้ไม่ได้เข้าใจจริงๆว่าพระพุทธองค์สอนอะไร ได้แต่หยิบคติธรรม ชุดนั้นชุดนี้ที่ได้ยินว่าดีมาใช้ในชีวิตแค่นั้น ศรัทธาในความคิดทัศนคติ ให้รู้มากกว่านั้นก็ไม่เข้าใจ จนกระทั่งเข้าใจหลักวิปัสสนา และทำตามได้ผลก็จะเข้าใจว่าทางข้างหน้าเราเดินตามรอยผู้ที่เดินมาก่อน ไม่หลงทางแล้วละ เรียกว่าคนไทยใกล้เกลือกินด่าง แบบว่าคำสอนใกล้มากๆโฉบไปโฉบมาในชีวิตเสมอๆแต่พลาดตกรถไฟกันเอง ก็เสียดายแทนคนอื่นๆเหมือนกัน จากคุณ : หลับตา - [ 26 พ.ค. 52 20:23:58 A:58.64.62.187 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ไล่อ่านมาทั้งหมด ก็ทำให้เข้าใจอะไรๆได้เยอะเหมือนกันครับ ความจริงแล้ว ผมอาจใช้คำไม่ถูกต้องนัก ที่ว่าคนไทยไม่ค่อยเข้าใจหลักพุทธ มันอาจเป็นการสรุปเอาเองว่า คนรอบๆตัวที่ผมได้เจอ เป็นคนไทยส่วนใหญ่ก็ได้ ซึ่งตรงนี้มันสร้าง conflict ให้กับตัวผมเอง (ขออนุญาตใช้ภาษาอังกฤษ) ตัวผมเองมองว่า ผมเข้าใจ ทุกข์ อยู่ในระดับหนึ่ง เท่าที่ผ่านประสปการณ์ชีวิตมา และก็มองเห็น ทุกข์ ของคนรอบข้างได้อยู่ในระดับหนึ่ง และพอพิจารณาดูแล้ว มันก็อาจเป็นเรื่อง อจินไตย อย่างที่ว่าก็ได้ครับ แต่ตัวผมเองนั้น มักจะคิดอะไรที่มันเป็นเรื่อง อจินไตย อยู่เสมอ จนหลายคนมองว่า ตัวผมเองแปลกบ้าง แต่ผมก็ไม่พยายามไปยัดเยียดความคิดอะไรต่างๆให้กับใคร อย่างที่หลายคนว่า บัวยังมีสี่เหล่า และเราเองยังไม่รู้เลยว่า อยู่เหล่าไหน กลับมาที่ conflict ที่ทำให้เกิดกระทู้นี้ขึ้นมา ก็เพราะ ผมสังเกตุเห็นคนที่เป็นทุกข์ จนเกิดไปตัดสินว่า ทำไมเขาไม่ละวางล่ะ ทั้งๆที่เป็นเรื่องที่น่าจะพิจารณาให้เห็นเหตุแห่งทุกข์ได้ แต่กลับแบกมันไว้และทุกข์อยู่ โดยที่เขาเหล่านั้นผ่านการบวชเรียมาแล้วนบ้าง กำลังจะบวชบ้าง ห้อยพระอยู่กับคอบ้าง แต่กลับไม่ทำให้เขาคลายทุกข์ได้เลย แต่ก็นั่นแหละครับ เขาจึงมีคำพูดที่ว่า " ไม่เป็นกรู เมิงไม่รู้หรอก" เพราะเราไม่ได้เป็นเขา ไม่ได้ผ่านชีวิตมาแบบเขา ไม่ได้ผ่านการเลี้ยงดูหรือสิ่งแวดล้อมเหมือนเขา เราจะไปบอกเขาว่า ปล่อยวางสิ ก็คงไม่ง่าย หรืออีกเหตุการณ์หนึ่ง ผมได้คุยกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่บวชเรียนมา พี่เขาเล่าว่าเป็นวัดพระปฏิบัติ อยู่บนเขา ห่างไกลทางโลก เข้มงวดพระวินัยมาก พระฉันมื้อเดียว มีเรื่องของขลังมากมาย เรียกได้ว่า พระที่นั่นสักกันเต็มตัว ท่องบทสวดมนต์ได้กันแบบไม่มีหยุด ออกธุดงค์กันทีไกลๆ ตอนแรกที่ได้ฟังนั้น ผมก็เกิดอุปทานไปแล้วว่า "เจ๋งว่ะ สุดยอด ศึกษาธรรมแท้ๆเป็นแบบนี้สินะ" แต่พอกลับมาอ่านหลักธรรมโดยไม่ได้ตั้งใจ มันกลับขัดแย้งกันอย่างรุนแรง ว่าแท้จริงแล้วการศึกษาธรรมะ คือ การแสวงหาอะไร มันไม่ใช่ทางดับทุกข์เหรอ ไม่ต้องถึงขั้นอรหันต์หรือนิพพานหรอก แต่เอาแค่เข้าใจทุกข์และดำเนินขีวิตได้ตามปกติสุขแบบฆราวาสก็เพียงพอแล้ว ที่คุณ Innocent&Pure ว่าเกิดโทสะนั้น ถูกต้องเลยครับ ถ้าพิจารณาตัวเองแล้ว ผมก็เกิดโทสะจริงๆ อันเกิดจากความขัดแย้งในจิตใจ เหมือนกับว่า อ้าว แก่นแท้มีอยู่นะ คุณไปหาอะไร จากสิ่งที่เห็น หลักสอนไม่ให้ยึดติด แต่ความเป็นจริงทุกคนยึดติดหมดเลยนี่หว่า (ซึ่งถ้ามองไปอีกขั้นผมก็ยึดติดเหมือนกัน) ส่วนตัวผมนั้น ไม่ได้มองว่า ตัวเองเหนือกว่าใคร แต่เป็นความสงสัยที่มากระทบใจเรามากกว่า จนเกิดคำถามและตั้งกระทู้ขึ้นมา เพราะเมื่อกลับมาพิจารณาตัวผมเองก็มีกิเลสและไม่ได้แสวงหาหนทางดับทุกข์แต่อย่างใด และอาจเป็นเพราะที่ผมยังละกิเลสไม่ได้นั่นเอง จึงเกิดคำถามนี้ขึ้นมาก็ได้ ปล. ขอบคุณทุกๆความเห็นครับ จากคุณ : pizza hell - [ 26 พ.ค. 52 20:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40 คำสอนของพระขีณาสพที่เอามาสอนเรา มันเป็นความจริงในใจของท่านแล้ว แต่มันยังไม่ใช่ความจริงในใจเรา   มันยังเป็นแค่ความจำ  ประโยชน์ที่คาดหวังยังไม่ได้เลยนะครับ ถ้าเราเข้าใจตรงตามที่พระพุทธเจ้าสอนจริง100%   เราก็ต้องเห็นเหมือนท่านแล้ว   จริงไหม แต่สิ่งลึกลับที่ฝังอยู่ในใจมันทำงานแน่นอนจริงๆมันทำหน้าที่สุดกำลังของมันทำให้เราไม่สามารถเข้าถึงความจริงนั้นได้ง่ายๆเลย   ความจริง วิธีทำ สอนไว้แล้วครับ ว่าทำอย่างไร   อยู่ที่เราจะจริงแค่ไหน ผู้ชี้ทางบอกหมดแล้วเหลือแต่คนเดิน       ทางราบเรียบอย่างไร  คนเดินไม่มีกำลัง  ยังไงก็ไปไม่ถึง ผมนะตาบอด   คุณๆละยอมรับกันได้ไหมว่าบอดเหมือนๆกัน   แล้วจะไปบรรยายวิวทิวทัศน์ข่มกันทำหยัง     มีกำลังเท่าใด ปัญญาเท่าใด  ก็รักษาตาตัวไปไม่ดีกว่าเหรอ  ลมหายใจยังไม่ขาดโอกาสมองเห็นยังมี จากคุณ : คนใจบอดบ่นไปเรื่อยแค่นั้น (Pier Gerlofs Donia) - [ 26 พ.ค. 52 20:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ครับผม  อย่างที่ว่า  การมีคำถามแบบนี้เป็นเรื่องที่ดีนะ เพราะอย่างน้อยประการหนึ่งล่ะ... คุณ pizza hell คงจะอุ่นใจขึ้นว่าแถว ๆ นี้ก็มีคนไทยพุทธหลายคนที่ได้ลิ้มรสแก่นธรรมไปบ้างไม่มากก็น้อย  (ผมอาจจะไม่อยู่ในกลุ่มนี้นะ  ผมชอบกระพี้  บอกแล้วกิเลสหนา  อิอิ) และก็ให้หลาย ๆ คนได้แสดงทัศนะเกี่ยวกับเรื่องนี้ออกมาได้อย่างน่าสนใจ  ตอนนี้ติดกระทู้แนะนำแล้วนะครับ  *0*  ผมแอบโหวตด้วยล่ะคนหนึ่ง จากคุณ : Innocent&Pure - [ 26 พ.ค. 52 20:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 42 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 01:11:41 จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 26 พ.ค. 52 23:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ประเด็นของคุณ ศรีสิทธิสงคราม น่าสนใจมากๆเลยครับ ขอมองในมุมที่ต่างจากคุณค่าด้านที่่คุณศรีสิทธิสงครามได้เสนอไป มองในมุมนึง ถ้าประชากรอาจจะไม่ต้องการเรียนพุทธ อาจจะอยากเรียนศาสนาอื่นหรือกระทั่งไม่อยากเรียนศาสนา ถ้ารัฐเสรีประชาธิปไตยบังคับให้สอนศาสนาใดศาสนาหนึ่งลงไปในหลักสูตรมันจะเป้นการละเมิดสิทธิเสรีภาพหรือไม่ ? แล้วอะไรจะมาควบคุมสังคม เหตุผลและความอดกลั้น ส่วนเรื่องประเด็นที่ว่า รัฐราชาธิปไตยดูแลศาสนาได้ค่อนข้างใกล้ชิดกว่า ในอีกมุมนึง ศาสนาเองก็มีผลต่อการดำรงอยู่ของตัวรัฐ องค์กรผู้ดูแลรัฐเช่นกัน คือ ชุดความเชื่อที่สร้างโดยรัฐ มีผลต่อการปกครองของรัฐ การควบคุมโดยรัฐเช่นกัน อาทิ สมมุติเทพ ผู้ที่เราต้องยอมรับ ไม่สามารถปฏิเสธได้ กรรมเวรเก่าของเราที่ชาตินี้เกิดมาเป็นไพร่ ทาส การกระด้างกระเดื่องโดยไพร่นี่มันน่าสนใจว่ามีแค่ไหนกับชุดความเชื่อที่ครอบงำสังคมเช่นนั้น สิ่งเหล่านี้มันตกทอดมาสู่ยุคเราหรือไม่ เป้นต้น ซาก และ ราก ชุดความคิดความเชื่อทางศาสนาของเรามันคืออะไร อย่าง การขูดขอหวย ไหว้นั่นนี่ หรือพิธีกรรมสุดหรู พิธกรรมประจำปี บางเรื่อง เมื่อมาจับกับพุทธจะอธิบายอย่างไร หรือจริงๆแล้วเราก็ไม่รู้ มันถูกอธิบายโดยพุทธอย่างไร หรือคือการผสมผสาน จากใครและพื่อใคร เรืองเช่นนี้ มันมีทุกระดับตั้งบนยันล่าง มันแทรกซึมในชีวิตประจำวันมายาวนาน ซาก ราก ทางความเชื่อในอดีต สิ่งที่ตกทอด มรดกทางวัฒนธรรมของเราหรือไม่ ที่ส่งผลให้เห็นภาพอย่างที่คุณ จขกท รู้สึก นี่อาจจะเป้น 1 ในคำตอบสำหรับ จขกท ก็ได้ ปล.แก้คำผิดครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 05:05:43 จากคุณ : Loss of Divinity - [ 27 พ.ค. 52 04:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ^ ^ ^ เยี่ยม จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 07:33:22 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 45 #คุณLoss of Divinity ยินดีที่ได้สนทนาด้วยครับ ผมเข้าประเด็นเลยนะครับ 1..เรื่องการละเมิดเสรีภาพ ต้องถามกลับว่า แล้วการที่จะมีการเรียนการสอนพระพุทธศาสนา มันทำให้คนศาสนาอื่นต้องเปลี่ยนมานับถือพุทธตามการเรียนศาสนาหรือเปล่าครับ ? อย่าลืมนะครับ ว่าแค่เีรียนเป็นวิชาการในห้องเรียนเท่านั้น ไม่ใช่ให้ไปสาบานตนเป็นพุทธมามกะ นะครับ ! แล้วก็ต้องถามกลับต่อไปว่า ถ้าเป็นประเทศในระบอบประชาธิปไตยจริง ทำไมในพื้นที่พิเศษบางแห่งจะต้องมีการแยกการเรียนการสอนตามหลักศาสนาตัวเองออกมาต่างหาก เด็กพุทธไม่ต้องไปเรียนหละ ? บอกตรง ๆ ก็ได้ใน ๓ จังหวัดภาคใต้ันั่นแหละ ถ้ากลัวว่าจะเรียนแล้วต้องเปลี่ยนศาสนา แล้ววิชาศาสนาเปรียบเทียบที่สอนกันนี่ ถ้าคนอิสลามมาเรียนไม่ต้องเปลี่ยนเป็นพุทธไปด้วยหรือครับ ? จะไม่ให้เรียนพระพุทธศาสนาก็ได้ แต่... แล้วรัฐมีวิธีการดูแล ศีลธรรมของคนที่นับถือพุทธอย่างไร ไม่ให้เป็นแค่เพียงพุทธในทะเบียนบ้านเท่านั้น ? เพราะว่า ถ้าปฏิเสธไปว่า ไม่จำเป็นต้องเรียนวิชาทางศาสนา คนมันก็ยังต้องเรียนวิชาด้านคุณธรรม จริยธรรม ดังที่เรามักจะเห็นนักการเมือง , สื่อต่าง ๆ พยายามจะเรียกร้องเหลือเกิน ต้องมี คุณธรรม จริยธรรม ผมถามกลับว่า แล้วคุณธรรม กับ จริยธรรม มันต่างจากการเรียนศาสนามากน้อยแค่ไหนเชียว ? เอาเฉพาะแค่ศีล ๕ ก็ครอบคลุมเรื่องของคุณธรรมและจริยธรรมไว้หมดแล้ว แล้วปัญหาต่าง ๆ ที่มันวุ่นวายอยู่ในปัจจุบันนี้ ไม่ใช่เพราะคนพุทธที่มีอำนาจบริหารประเทศขาด ศีลธรรม ใช่หรือไม่ ? หลักสูตรวิชาที่เรียน ก็เป็นวิชแค่(บังคับ)เลือก มิใช่วิชาหลักเหมือนอย่าง คณิตศาสตร์,วิทยาศาสตร์,สังคมศาสตร์ ,ภาษาอังกฤษแต่อย่างใดนะครับ ถ้าเทียบหน่วยกิตแล้วมันต้องถือว่าน้อยมาก เมื่อเีทียบกับวิชาทางโลก มันจะถือว่าเป็นการบังคับกันมากเกินไปหรือเปล่า ? สอนไว้ เขาจะสนใจไม่สนใจ อย่างน้อย ๆ ก็มีความรู้ไว้กับตัว การทำชั่ว ทำเลว มันจะได้ไม่ทำจนเต็มตัว ทำจนขาดสติยับยั้งเหมือนในปัจจุบันนี้ครับ ผมมองแบบหยาบ ๆ เลย เพราะคิดว่า ถ้าเขียนว่าพระพุทธศาสนาดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้เดี๋ยวก็จะหาว่ายกยอกันเกินเหตุ ผมเขียนแบบง่าย ๆ เอาแบบหยาบ ๆ จับต้องได้เลยครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 08:35:24 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ไม่ควรเป็นศาสนาประจำชาติครับ นับถือพุทธเหมือนกันแต่คิดว่าไม่ถูกต้อง ตอนเด็กสอนกันมาประจำ โดยเฉพาะโรงเรียนต่างจังหวัด เช่น ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาประจำชาติ เป็นอเทวนิยม ไม่ต้องอ้อนวอน ร้องขอ ทำเองได้ คนที่ยังต้องนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ อ้อนวอน ร้องขอ ความเชื่อแบบนี้จะไม่เจริญ ไม่ร่ำรวย ไม่ประสบความสำเร็จ (ในใจโคตรค้านเลย เด็กนับถือศาสนาอิสลาม คริสต์นั่งในห้อง พวกนี้โคตร รวยเลย อิสลามยังไม่รวยเท่าไหร่ คริสต์นี่ส่วนใหญ่รวย ยิ่งทุกวันนี้ดูประ- เทศดูไบ ซาอุฯ มาเลย์ ดิ คงเพราะมี centralization ด้วยล่ะ) อีกอย่างก็รวม คนจีนด้วย เรื่องไหว้เจ้าต่าง ๆ (ในใจโคตรค้านเลย ส่วนใหญ่พวกนี้มักรวย sinonization, confucianism, ประเทศพวกแนวไหว้เจ้าเนี่ย เช่น ญี่ปุ่น) เวลาจัดกิจกรรมอะไรก็จะทำกันแบบเฉพาะพุทธเท่านั้น ครูอะไรเป็นไปใน แนวเดียวกันหมด แล้วก็สรุปกับคนศาสนาอื่น ๆ ที่เหลือในห้องสามคน ว่าไป เถอะลูกมันดี ไปศึกษา ศาสนาทุกศาสนาดีเหมือนกันหมด (เอ่อ แล้วทำไม ครูถึงไม่ศึกษาศาสนาอื่น ๆ บ้างล่ะ เอาแต่ที่ตัวเองชอบ คุ้นเคยเหมือนกันนี่) สุดท้ายคือคนที่นับถือศาสนาอื่น ๆ ไปถึงก็นั่งเฉย ๆ บางคนก็แยกตัวออกไป ทำรายงานเงียบ ๆ เหมือนกับว่า เราคือสิ่งแปลกปลอมคนกลุ่มน้อย ลองคิดในทางกลับกัน เวลาเราไปเรียนต่างประเทศหรือเมืองนอก เขาไม่บัง- คับเลย ยังไงก็ได้ แล้วถ้าเขาบังคับเรา ๆ จะรู้สึกอย่างไร เราจะนั่งเรียน ศาสนาเขาไหม เราจะรู้สึกเชื่อ ศรัทธาไหม หรือว่าเราจะแยกตัวไปทำราย- งานเงียบ ๆ ส่วนเรื่องพิธีกรรม การสนับสนุนให้เด็กทำโน่นทำนี่ก็ไม่รู้ว่า ดีแค่ไหน บาง- มหาวิทยาลัยอธิการบดีชวนไปวัดจานบินกันเองเลย มีรถมาส่งด้วย (เห็น หลายที่แล้ว ไม่น่าจะเชื่อ คนระดับศาสตราจารย์เป็นกันแบบนี้ น่าอายมาก) สุดท้ายคือ แล้วการจะ transform ประเทศให้เป็นรัฐพุทธ เพื่อให้ใครได้ ประโยชน์ ให้นักรบผู้ยิ้มยากผู้นั้นเอากรอบความคิดมาครอบงำเราหรือไง ทำอะไรอย่ามากมายสุดโต่งมากนัก ไม่ได้สนับสนุนให้หลากหลายจนไม่รู้ เรื่อง แต่คนเราควรมีพื้นฐานของความเข้าใจตามความเป็นจริงและความให้ เกียรติผู้อื่นด้วย ไม่ใช่ว่า กับข้าวบ้านฉันอร่อย ฉันเป็นคนภาคกลาง ใคร ๆ ก็ รู้จักกรุงเทพฯ มากกว่าที่อื่น เพราะฉะนั้นทุกคนต้องตามกรุงเทพฯ เลิกได้ แล้วอาหารท้องถิ่น ภาษาถิ่น ผีบ้านผีเรือน มันไม่ใช่ ตราบเท่าที่เขามีความ สุขไม่เดือดร้อนใคร ไม่ผิดกฎหมาย ก็ไม่ต้องไปเปลี่ยน ครอบงำแค่แนะนำ พอ จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 08:52:28 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ประเด็นต่อมา เรื่องศาสนากับรัฐในระบอบราชาธิปไตย ในระบอบการปกครองแบบนั้น มันเป็นเรื่องปกติครับ แต่ถ้าจะ่ว่าไป สมมติเทพ ในพระพุทธศาสนาก็ไม่ได้เน้นมากนัก ที่พระพุทธศาสนาเน้นมากที่สุดคือ วิสุทธิเทพ ครับ คือพยายามทำตัวให้เป็น พระอรหันต์เสีย จะได้หมดทุกข์ หมดโศก ไม่ต้องมาเกิดอีก ตัดภพตัดชาติเสีย พระพุทธองค์ทรงเน้นตรงนี้มาตลอดครับ และ ในพระไตรปิฏก ก็เน้นแต่การทำตัวให้เป็น วิสุทธิเทพ ครับ การที่เรามาสนใจเรื่อง สมมติเทพ นั่นเป็นเพราะการรับเอาความเชื่อของพราหมณ์มาปน เพราะเรารับจากเขมร เขมรก็รับมาจากอินเดีย ที่อินเดียเขามีการแบ่งชนชั้นวรรณะ ในศาสนาฮินดูหรือก็คือพราหมณ์เขาจะแบ่งชนชั้นกัน ...แต่ ..ในพระพุทธศาสนาไม่มีการแบ่งชนชั้นครับ คุณจะมาจากวรรณะไหนคุณก็บวชได้ มีสิทธิบรรลุธรรมได้เหมือนกัน (ถ้าจะเล่นเรื่องภิกษุณีในปัจจุบัน ขอให้เป็นหัวข้อต่อไปนะครับ ผมพร้อมลุยเสมอ เอาประเด็นนี้ให้จบไปก่อน) ใครทำกรรมมาอย่างไร ก็จะได้ผลกรรมอย่างนั้น พระพุทธศาสนาเชื่อในเรื่องกรรมครับ คุณทำดีมันก้ต้องได้ผลดีตอบ แต่ถ้าคุณทำชั่วคุณก็จะได้ผลชั่วนั้นตอบ ที่คนมักจะบอกกันว่าทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป ก็ต้องถามกลับว่า คุณเกิดกันมากี่ชาติแล้วหละครับ ? ชาติก่อน ๆ คุณทำความดีมา Pure Pure เลยหรือเปล่าหละ? หรือคุณทำชั่วผสมดีหละ ? ถ้าจะมองในเรื่องอดีตชาติ คนสมัยนี้ก็มักจะบอกว่าล้าสมัย เป็นอะไรที่พิสูจน์ไม่ได้ ไ่ม่เป็นไร เอาปัจจุบันนี้เลยก็ได้ สมมติเหมือนการสอบ Entrance เด็กคนหนึ่งขยันอ่านหนังสือมาเป็นปี ๆ กับ เด็กอีกคนขยันอ่านแค่ ๑ เดือนก่อนสอบ คุณคิดว่าคนไหนจะมีสิทธิสอบ Ent ติดมากกว่ากันครับ ? นี่เอาปัจจัย(Factor)แบบ อุดมคติ (Ideal) นะ ไม่มีปัจจัยอื่น ๆ มาผสมนะ มาต่อครับยังไม่จบ ถ้ามีปัจจัยอื่น ๆ มาผสมเช่น สำหรับคนเก่ง ก่อนสอบเกิดป่วยกระทันหัน , เกิดอุบัติเหตุโดยบังเอิญ หรือเกิดคนไม่เก่งมันเดาข้อสอบเก่งทำให้ได้คะแนนดี , เกิดคนที่อ่านหนังสือล่วงหน้าแค่ ๑ เดือนมันเป็นอัจฉริยะหละ หัวดีจำได้มาก เลยมาอ่านแบบชิว ๆ แค่เดือนเดียวก็สอบได้ ฯลฯ ถามว่า ถ้าปัจจัยเหล่านี้มันเข้าไปกระทำ (Action) กับ คนที่จะสอบ Ent ทั้งสองกลุ่ม(กลุ่มคนขยันยาวนาน กับ กลุ่มคนขยันก่อนสอบ ๑ เดือน) คิดว่าผลลัพท์ที่ได้ มันจะมีความแปรปรวนเกิดขึ้นได้ไหมหละครับ ? ฉันใดก็ฉันนั้น การเปรียบเทียบตรงนี้ กับเรื่องของ คนทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไปก็เหมือนกันครับ ้ ย้อนกลับมาเข้าประเด็นเรื่องเดิม การปกครองในระบบนั้น ไม่ใช่ว่าไพร่จะกระด้างกระเดื่องไม่ได้ ต้องบอกให้ถูกว่า ไพร่คนนั้นมีความสามารถหรือเปล่า มีการจัดการที่ดีในการลุกฮือกบฏหรือไม่ ตรงนี้ต่างหากหละครับ ไม่เช่นนั้น พระเจ้าปราสาททอง,พระเพทราชา ฯลฯ คงไม่สามารถตั้งตนเป็นกษัตริย์ได้หรอกครับ ถ้าย้อนกลับไปดูอีก การกระทำของอดีตบุรพกษัตริย์เหล่านี้ มันก็มาตรงเรื่องกรรมอีกนั่นแหละ ตรงอย่างไร ทำไมอยู่ดี ๆ พระยากลาโหมสุริยวงศ์ถึงได้ตำแหน่งใหญ่โตหละครับ ทำไมคนอื่น ๆ ที่รับราชการมาพร้อม ๆ กันถึงไม่ได้เป็นใหญ่เป็นโตเท่า พระยากลาโหมสุริยวงศ์หละ ? เฉกอะหมัด เป็นถึงสมุหนายก เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยไม่น้อยกว่า พระยากลาโหมฯ แต่ทำไมถึงไม่ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน ? น่าสงสัยไหมครับ ? ทำไม ทำไม แล้วก็ทำไม (WHy WHY WHY ? ? ? ? ? ) จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 08:56:39 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ประเด็นต่อมาเรื่อง ซาก ราก ,ชุดความเชื่อในศาสนาพุทธ ตอบ ้ง่ายมาก ๆ ครับ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จบครับ เรื่องการขอหวย นั่นมันเป็นการตื่นข่าว ตื่นมงคล มิใช่หรือครับ ? ในพระพุทธศาสนาก็มีหลักของ มงคล ๓๘ ประการ มงคลข้อหนึ่งพระท่านสอนไว้ว่า ไม่ให้ตื่นข่าวหรือเชื่อถือมงคลมากจนเกินไป แต่ที่ตื่นข่าว ตื่นมงคลต่าง ๆ กันนี่ มันเป็นเรื่องปกติของสังคมไทยครับ เพราะอย่างที่ผมบอกไว้ข้างบน เมื่อไม่มีการสอนพระพุทธศาสนา คนธรรมดาจะให้เขาหาที่พึ่งทางใจจากไหนหละครับ ? ตามหลักจิตวิทยา (หลักของปิรามิดหรือเปล่านะ) คนเราต้องพัฒนาจากขั้นแรก ต้องมีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน พูดง่าย ๆ ต้องอยู่ดีกินดี การที่คนไปขอหวยเนื่องจากอะไร ? เงินไม่พอซื้อข้าวกินใช่ไหม ? ขาดการศึกษาใช่ไหม ? บางคนมีทั้งการศึกษา และ การเงินที่ดีก็ยังเอาเพราะอะไร เพราะไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักประมาณในตนใช่หรือเปล่า ? เมื่อคนไม่มีพระพุทธศาสนาเป็นที่พึ่งทางใจ ไม่มีหลักธรรมะประจำใจ ชีวิตเขาก็รู้สึกเคว้งคว้างจะหาอะไรยึดดี ? เจอต้นไม้ เจอสิ่งศักดิ์สิทธิ(จะจริงหรือไม่ก็ตาม) เขาก็ต้องยึดถือมันไว้ก่อน บางคนก็บอกว่า ต้องพึ่งยาเสพย์ติด เป็นที่พึ่งทางใจใช่ไหมหละครับ ? ุ้ถ้ามองและเข้าใจในหลักจิตวิทยาตรงนี้ จะไม่แปลกใจครับ พระพุทธศาสนาไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่เป็นที่มุมมองของเราต่างหากที่มองได้ไม่ครบ เมื่อมองไม่ครบจะเพราะว่า ฐานความรู้น้อย หรือ ทัศนคติที่ไม่ดี (อคติ) มากเกินไป เราก็จะทำให้ตัดสินใจอะไรผิด ๆ ได้ง่ายมากขึ้นนั่นเอง จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 09:06:46 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เอาแค่ง่ายๆ ชาวพุทธส่วนใหญ่รู้จักศีล 5 แต่มีกี่คนที่จะทำได้ตามนั้น แม้แต่คนที่ทำบุญตักบาตรอยู่ทุกวัน พอตกเย็น ยังกินเหล้า ฆ่ายุงอยู่เลย จากคุณ : tormay - [ 27 พ.ค. 52 09:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 50 #ความคิดเห็นที่ 46 เรื่องการเป็นรัฐพุทธ ไม่เห็นจะเสียหายครับ ถ้าทำให้บ้านเมืองอยู่ดีมีสุขสงบสุข มันจะเสียหายตรงไหนครับ ? ทำไม มาเลเซีย,ซาอุิดิอารเบีย และประเทศที่นับถืออิสลามอื่น ๆ เขาถึงประกาศตัวเป็นรัฐอิสลามได้หละครับ ? ปัญหาที่น่ามองต่อมาก็คือ การเป็นรัฐพุทธ จะต้องไปบังคับให้ทุกคนเป็นพุทธตามหรือเปล่า ? รัฐอิสลามเอง ก็ยังมีการแบ่งออกได้อีก ๒ แบบ แบบแรก เป็นรัฐอิสลามบริสุทธิ์ สัญลักษณ์ของประเทศก็เป็นสัญลักษณ์ทางศาสนา จะอยู่ในธงชาติก็มีให้เห็นไม่ใช่น้อย เช่น ดาว ,ดาบไขว้ ฯลฯ แบบที่สอง กฏหมายในประเทศ เป็นแบบ ชารีอะห์ คือ เอาหลักของศาสนาอิสลามมาเป็นส่วนหนึ่งในกฏหมายเลย บางประเทศก็ใส่ไว้ในรัฐธรรมนูญเลย ก็เห็นเขาเป็นกันได้ แล้ว พวกคนที่นับถือศาสนาอื่น ๆ เป็นไงหละ ? พวกคริสในอิหร่านเป็นไงบ้างสบายดีไหม ? พวกคริสต์ในปากีสถานหละ ? แล้วคนที่อยู่ประเทศประชาธิปไตยจ๋าเลย อย่าง อเมริกา , อังกฤษ เวลาเข้าไปอยู่ในประเทศอาหรับเหล่านั้น ทำไมถึงทำตัวให้อยู่ในกรอบของกฏหมายที่มาจากบทบัญญัติทางอิสลามได้หละครับ ? ที่เขาต้องการให้เป็นศาสนาประจำชาติ เพราะรัฐบาลในระบอบประชาธิปไตยจะได้อุปถัมภ์ ค้ำชู ดูแล ไม่ให้พระพุทธศาสนาเสื่อมไปกว่านี้ต่างหากหละครับ ! ถ้าไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอุปถัมภ์ดูแล ลองอ่านข้อมูลข้างบนของผมก็ได้ แล้วจะเข้าใจ จะได้ไม่ต้องมานั่งด่าพระอีกว่า ไม่ดูแลรักษาอะไรเลย (แล้วฆราวาสช่วยพระไหม เป็นพระต้องทำทุกอย่างใช่หรือเปล่า แล้วถ้าต้องทำทุกอย่าง เกิดปฏิบัติธรรมไม่ดี จะโดนชาวบ้านด่าไหม ? พระพุทธองค์ทรงฝากพระพุทธศาสนาไว้กับ พุทธบริษัท ๔ ตอนนี้หายไปแล้วหนึ่งคือ ภิกษุณีสูญไปแล้ว เหลือแต่ ภิกษุ อุบาสก อุบาสิกา แล้ว อุบาสก อุบาสิกา ไม่ได้เรื่อง ไม่เคยดูแล ปกป้องคุ้มครองพระพุทธศาสนาเลย ปล่อยภาระให้ภิกษุอย่างเดียว คิดว่ามันจะไปรอดไหมหละครับคุณ ? ขนาด พรบ.อุปถัมภ์ คุ้มครองพระพุทธศาสนา นี่ ยังไม่เห็นมันจะออกมาได้เลย นี่ขนาดไม่ได้บอกว่าจะต้องบัญญัติเป็นศาสนาประจำชาติแล้วนะ !!!! ---------------------------------- เรื่องความเชื่อที่คุณได้รับมาหนะ มันไม่น่าแปลกใจหรอกครับ ก็เพราะคนสอนก็ไม่ได้เก่งไปเสียทุกเรื่อง พูดง่าย ๆ คือ ยังไม่ใช่พระอริยบุคคล เพราะฉะนั้นความเห็นผิดมันจึงมีขึ้นได้ นี่แหละ ทำไมทางเถรวาทจึงสอนให้ทำตนเป็นพระอริยบุคคลเสียก่อน จะได้ไม่สอนผิด และจะได้ไม่ต้องมานั่งรองไห้เสียใจ ฟูมฟาย เวลาผิดหวังเศร้าเสียใจ เพราะปลงได้แล้วว่า มันเป็นธรรมดาของโลก เรื่องใ:-)กว่าใคร ทำไมเป็นอย่างนั้น ลองอ่านประเด็นเด็กสอบ Ent ของผมนั่นหละครับตรงตัวที่สุดแล้ว ------------------------------------------------------- เออ ผมมีเรื่องอยากจะฝากให้คิด ศาสนาหนึ่งเวลาเขาจะไปสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิที่ต่างประเทศ สมัยก่อน รัฐบาลจะต้องเตรียมเงินจากภาษีประชาชนไว้คอยช่วยเหลือ เพราะว่าจะต้องมีศาสนิกชนของศาสนานั้นตกเครื่อง หรือ โดนหลอก เ็ป็นประจำ (แล้วเงินภาษีมาจากคนศาสนาไหนบ้าง ? ) ต่อมามีการพัฒนาออกเป็น พรบ.ว่าด้วยเรื่องการไปสักการะที่นคร.... ออกมาตั้งสองฉบับเพื่อรองรับความเชื่อของเขาเหล่านั้น ....แล้วยังไง ? ปัจจุบัน รัฐบาลก็ต้องจัดสรรงบเพื่อศาสนานั้นไม่น้อย เอาที่เห็น ๆ ครูพี่เลี้่ยงในสถานที่เลี้ยงเด็กของศาสนาเขา(ไม่่น่าจะมีเด็กพุทธไปเรียน) ได้เงินเดือนกันเป็นปกติ แต่มูลนิธิแสงเทียนของ พระมหาท่านหนึ่งที่วัดบางใส้ไก่ ต้องหาทุนมาเลี้ยงเด็กเอง ทั้ง ๆ ทีรับทุกศาสนา และ ให้เรียนฟรี ....เออ ความยุติธรรมมีในโลกหนอ นี่ยังไม่พูดถึงการขอจัดตั้งวัด เปรียบเทียบกับ ศาสนสถาน ของศาสนานี้นะครับ ! (จะตั้งเป็นวัดได้ต้องมีเนื้อที่ เท่านี้ตารางเมตร แต่กับ ศาสนสถาน ของศาสนานี้ ต่อให้อยู่ชายแดน มีคนนับถือแค่ ๕ คน ก็ตั้งได้ครับ ...เฮอะ ๆ ๆ คนพุทธอยู่ในหมู่บ้านมีเป็นร้อย ๆ คนตั้งวัดไม่ได้ วัดไม่ถูกขึ้นทะเบียนเพราะเนื้อที่ไม่พอ...สุดยอด คิดได้ไงเนี่ย !) ผมไม่ชอบเอาเปรียบใคร แต่ก็ไม่อยากใ้ห้ใครมาเอาเปรียบเหมือนกันครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 09:31:09 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 51 # tormay ก็เพราะสมัยนี้ คนสนใจพระพุทธศาสนาเป็นแต่แบบ ปรัชญา ไงครับ พวกเสือกระดาษหนะรู้จักไหมเอ่ย ? พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ประโยคหนึ่งว่า อักขา ตาโร ตถาคตา แปลเป็นไทยว่า พระพุทธองค์ทรงเป็นแต่เพียงผู้บอก(ธรรมะ) เพราะฉะนั้น ใครจะทำไม่ทำ ใครจะเป็นเสือกระดาษหรือไม่ พระพุทธองค์ไม่ทรงห้ามครับ ไม่ต้องกลัวว่า ถ้าคุณไม่นับถือพระองค์ ไม่ปฏิบัติศีล ๕ แล้ว พระพุทธองค์จะทรงพิโรธ หรือ พระสาวกจะเมิน ศาสนาพุทธไม่เคยบังคับให้ใครต้องทำตามครับ และไม่ต้องกลัวจะมีการกวาดล้างเพื่อให้โลกสะอาดด้วย ถ้าคุณเห็นว่าสิ่งที่พระองค์ทรงสอนมาดีจริง ช่วยคุณได้จริง คุณก็ต้องทำเองครับ ไม่มีการบังคับ (สุดยอดเลย ประชาํธิปไตยไหมเนี่ย !) พอพระพุทธศาสนาไม่บังคับ พุทธศาสนิกชนก็สบาย ก็เลยเละเทะอย่างที่เป็นทุกวันนี้ครับ พอคนเละเทะแทนที่จะโทษตัวเอง ก็ไปโทษพระ นั่นเห็นไหม ท่านไม่ทำตัวให้ดีนี่ เป็นพระเห็นแก่ได้ ไม่สอนชาวบ้านเลย แล้วพระที่ได้มาจากไหนหละครับ ไม่ใช่ลูกหลานชาวบ้านที่ไม่ได้เรื่องหรอกหรือที่บวชเข้าไปน่ะ ?????? สรุป พระพุทธศาสนานี่โดนทั้งขึ้น ทั้งล่อง ทำดีก็เสมอตัว ทำชั่วก็โดนด่าเป็นปกติ... 5 5 5 5 นี่หละหนอคนพุทธ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 09:39:53 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณศรีสิทธิสงครามครับ ตรงนี้ผิดครับ "ต้องถามกลับว่า แล้วการที่จะมีการเรียนการสอนพระพุทธศาสนา มันทำให้คนศาสนาอื่นต้องเปลี่ยนมานับถือพุทธตามการเรียนศาสนาหรือเปล่าครับ ? อย่าลืมนะครับ ว่าแค่เีรียนเป็นวิชาการในห้องเรียนเท่านั้น ไม่ใช่ให้ไปสาบานตนเป็นพุทธมามกะ นะครับ !" หลักฐานมีอยู่ให้เห็นครับ ลองไปหาอ่าน ) The Muslims of Thailand by Michel Gilquin (2005). Silkworm: Chiang Mai, Thailand 2) Rebellion in Southern Thailand by Thanet Apornsuvan (2007). East West Center: Washington DC. 3) Conflict and Terrorism in Southern Thailand (2005). by Gunaratna et al. Marshall Cavendish Academic: Singapore. 4) language use and loyalty amongst the muslim-malays of southern thailand. by Mudmarn, Saynee. Unpublished dissertation: State University of New York, Buffalo, 1988. งานวิจัยเหล่านี้ argue อย่างเป็นเอกฉันท์ว่า มีหลักฐานชี้ชัดว่าการปกครองจากส่วนกลางทางกรุงเทพมีผลให้มีการล้มเลิกระบบการศึกษาแบบอิสลาม (pundok) และบังคับให้ใช้ภาษาไทยกลาง (แทนที่จะเป็นภาษาท้องถิ่น เช่น ยาวี ซึ่งเกี่ยวพันกับศาสนาอิสลาม) และเป็นการบังคับใชัวัฒนธรรมกระแสหลัก ทำให้คนท้องถิ่นเกิดความไม่พอใจ (เพราะพวกเขาไม่ใช่คนไทย) และลุกฮือขึ้นต่อต้าน... ถึงแม้ว่าจะไม่มีการ "บังคับ" ให้เปลี่ยนศาสนา แต่ปฎิเสธไม่ได้ว่ากระแสหลักของคนไทยคือ ศาสนาพุทธ ซึ่งมันสอดแทรกอยู่ในหนังสือเรียน ในความเชื่อ ในขนบ ในห้องเรียน ดังนั้นจากหลักฐานที่มีอยู่ล้นหลามเหล่านี้ (ไม่ใช่คิดเอาเอง) ทำให้สรุปได้ว่า เสรีภาพในเรื่องเกี่ยวกับศาสนานั้นถูกริดรอน (อย่างน้อยๆก็ในระดับหนึ่งทีเดียวแหละ ถึงแม้จะไม่ทั้งหมด และไม่เผด็จการขนาดบังคับให้เปลี่ยนศาสนาก็ตาม) ส่วนคำถามที่ว่า ถ้าไม่สอนศาสนาพุทธ จะสอนอะไร... สอนหน้าที่พลเมืองสิครับ สอนจิตวิทยา สอนหลักกฎหมาย สอนหลักปรัชญา (Immanuel Kant, Unitarianism, etc) สอนวรรณคดี ฯลฯ หลักเหล่านี้มันพอเพียงแล้วต่อการพิจารณาการกระทำของตัวเองที่เกี่ยวพันกับคนอื่นๆ แถมยังเปิดโลกกว้างให้นักเรียนรู้จักเรียนรู้ความเป็นสากล(หรือไม่)ของแนวความคิดเหล่านี้ และเรียนรู้ที่จะนำมาเปรียบเทียบกับวัฒนธรรมกระแสหลักในสังคมของตน (วิชาเหล่านี้รวมกันอยู่ในสาย มนุษยศาสตร์ คือ ศึกษาเกี่ยวกับมนุษย์องค์รวม) ไม่ใช่มานั่งท่องแต่ศีลห้า มานั่งท่องบทกรวดน้ำ หรือนั่งท่องประวัติชีวิตของพระพุทธเจ้า มาโฟกัสตรงวัฒนธรรมกระแสหลัก... (ต้องยอมรับว่าถึงแม้ในบทเรียนจะมีเรียนเกี่ยวกับศาสนาอื่น แต่นั่นก็เป็นส่วนเล็กนิดเดียว ถ้าเทียบกับวิชาบังคับคือ พุทธศาสนา) เรื่องศีลห้าก็เช่นกัน สังคมที่ไม่ได้เรียนเรื่องศีลห้า (ยกตัวอย่าง ประเทศอื่นๆทั้งโลกที่ไม่ได้เรียนศาสนาพุทธ) ​ก็สามารถครองชีวิตอยู่ได้ไม่ต่างนักจากคนไทย (roughly speaking เช่น คนอเมริกันฆ่ากันตายก็เยอะ คนไทยฆ่ากันตายก็มีเช่นกัน ดังนั้นผมจึงพูดว่ามันก็เหมือนๆกัน) เพราะฉะนั้นแสดงให้เห็นแล้วว่าหลักอื่นๆ เช่น หลักกฎหมาย หลักปรัชญาเปรียบเทียบ การเรียนรู้ชีวิตมนุษย์จากวรรณคดี มันก็ทำให้คนเราเลือกทางเดินชีวิตที่พอจะทำให้สังคมสงบสุขได้เช่นกัน คนที่จะเป็นสมาชิกที่ดีของสังคมได้ ​(ขอเว้นไม่พูดเรื่องใครจะบรรลุนิพพานนะครับ)​คงไม่จำเป็นต้องเรียนศีลห้าหรือเรียนพุทธศาสนา(หรือแม้กระทั่งนับถือศาสนา)หรอกครับ...เพราะว่าหลักอย่างอื่นๆมันก็สอนให้คนคิดพิจารณาได้เหมือนกัน จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 09:50:03 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาเหมือนเดิม คือ สนับสนุนให้เรียนวิชาเป็นจริยศาสตร์ กฎหมาย วัฒนธรรมไทยแบ่งเป็น 4 ส่วน แบ่งไปเลย 16 ชั่วโมง เรียน จริยศาสตร์อันนี้ทั่ว ๆ ไปทุกคนเรียนเหมือนกันหมด (สากล) เรียน กฎหมาย อันนี้กฎหมายประเทศทุกคนเรียนเหมือนกันหมด เรียน วัฒนธรรมไทย อันนี้ทุกคนเรียนเหมือนกันหมด เรียน ศาสนา อันนี้เรียนศาสนาของใครของมัน ทุกส่วนเรียนอย่างละ 4 คาบพอ ป.ล. นับถือพุทธนะ แต่ไม่ชอบอะไรแบบลำเอียงน่ะ เรียน จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 10:09:07 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เกี่ยวกับเรื่องการฝืนธรรมชาติของคุณ krisdauw ครับ ผมเห็นด้วยเลยครับ เพราะพุทธเห็นว่าธรรมชาติของมนุษย์ไม่ใช่สิ่งที่ดีหรือพึงประสงค์ อภิปรัชญาพุทธ > ธรรมชาติของชีวิตคือทุกข์ จริยศาสตร์พุทธ > เป้าหมายของชีวิตคือสุขหรือการพ้นทุกข์ > ปฏิบัติตามหลักมรรคมีองค์ 8 แล้ววันนี้คุณดื่มนม เอ้ย เห็นทุกข์กันหรือยัง :D (ผมเองยังไม่เห็นเลยมามัวนั่งเล่นเน็ตอยู่ อิอิ :D) จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 10:13:18 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านของคุณศรีสิทธิสงครามแล้ว ดวงตาผมเห็นคำตอบของกระทู้เลยครับ อิอิ เพราะพุทธไม่ได้บังคับคนให้ไปนิพพานกันเยอะๆ การที่คนไทยไม่เข้าใจหลักพุทธจึงไม่เป็นไรครับ อืม ตาผมมองเห็นได้ก็ไม่มีใครบังคับครับ ผมเองก็ไม่ได้บังคับให้ตามันมองเห็น แต่อย่ามาทำให้ผมตาบอดนะ มันบาป อิอิ :D จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 10:23:49 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านใน #52 แล้วทำให้สงสัยไปว่า เป็นไปได้หรือเปล่าที่รัฐไทยใช้ศาสนาพุทธผิดประเภทคนไทยเลยไม่เข้าใจหลักพุทธ และจริงๆ แล้วศาสนาสามารถถูกใช้โดยรัฐได้หรือเปล่า และที่สำคัญที่สุด ทำไมเราต้องถูกบังคับให้ฝึกท่องบทกรวดน้ำ บทอาราธนาศีล บทบูชาพระรัตนตรัย ฯลฯ ในโรงเรียน :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 10:37:15 ]

ความคิดเห็นที่ 57 # คุณ krisdauw "...และเป็นการบังคับใชัวัฒนธรรมกระแสหลัก ทำให้คนท้องถิ่นเกิดความไม่พอใจ (เพราะพวกเขาไม่ใช่คนไทย) และลุกฮือขึ้นต่อต้าน... ..." ประโยคนี้ นี่หละครับ ที่ทำให้ปัญหา ๓ จังหวัดนั้นมันไม่สงบเสียที จะยอมรับความจริงกันได้หรือยัง ? และก็เช่นเดียวกัน คนที่มีแนวคิดรัฐอิสลามบริสุทธิ์ก็เป็นคนสร้างปัญหาให้กับ ๓ จังหวัดนั้นครับ ใช่หรือไม่ ? ถ้าทางอิสลามจะบอกว่า อยากให้ตัวเองมีเขตศาสนาพิเศษ(ใน ๓ จังหวัดนั้น ทุกอย่างพิธีการอิสลามนำหน้าหมด แล้วคนพุทธที่เป็นพลเมืองชั้นสองหละ ? ) เหมือนที่บรรดา สสร.สายอิสลามเคยจะเสนอให้มี เมื่อครั้งร่างรัฐธรรมนูญ ปี พ.ศ.๒๕๕๐ ที่ผ่านมา แล้วแบบนี้ ถามว่า แล้วการจะให้บรรจุพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติจะทำบ้างไม่ได้หรือ ? กระแสหลักที่บอกว่าแทรกอยู่ในหนังสือเรียน มันแทรกตรงไหนครับ คณิตศาสตร์,วิทยาศาสตร์ , ภาษาอังกฤษ หรือ สังคมศึกษา ? ที่สอนกันมาตลอด และเป็นกระแสหลักของคนรุ่นเก่าใน ๓ จังหวัดนั้นคือ ภาษาไทย ไม่ใช่ภาษาของเขา เพราะพวกเขาคือ ออแรมลายู (คนมลายู) ไม่ใช่ ออแรสีแย (คนสยาม) ใช่หรือไม่ ? คนอิสลามที่อยู่ในบริเวณภาคกลาง ก็ยังถูกแบ่งเป็น ออแรสีแย ไม่ใช่ ออแรมลายู เหมือนกัน !!!!!!! ก็เลยสร้างความเชื่อที่ว่า ภาษาไทย ที่เป็นภาษาหลัก มาจากคนพุทธ เพราะเอาภาษาบาลี มาผสม ฯลฯ คนมลายูพูดไม่ได้ เพราะเป็นอิสลาม และ ตัวเองจะพูดแต่ภาษาถิ่นของตัวเองเท่านั้น เหล่านี้คือสิ่งที่ถูกปลูกฝังกันมาตลอด ทำให้เกิดปัญหากระทบกระทั่งกันมาตลอด ลองคิดตามดูครับ ถ้า เกิด คนไทยในภาคเหนือบอกว่า ไม่เอาหละ ผมขอใช้ภาษาล้านนาเท่านั้นนะ ภาษาภาคกลางมันบังคับกันมากเกินไป คนอิสานตอนบน บอกผมเว้าลาวอย่างเดียว คนอิสานตอนล่างบอกจะพูดแต่ภาษาเขมรอย่างเดียว คนมอญบอก ผมก็มีสิทธิเหมือนกันผมขอมอญ อย่างเดียว คนจีนบอกว่า ผมคนส่วนใหญ่ผมขอภาษาจีนอย่างเดียว ฯลฯ เมื่อทุกเผ่าพันธุ์ในประเทศนี้ ขอสิทธิตามระบอบประชาธิปไตยแล้ว อะไรมันจะเกิดขึ้น ? อีกอย่าง ไม่อยากจะบอกว่า พวกแบ่งแยกดินแดนนั้น เป็นพวกเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง เพราะอะไรผมถึงบอกอย่างนั้น ? ก็เพราะ คำบางคำในภาษามลายู มันก็มีรากศัพท์เดิมมาจากภาษาบาลี ...... เอ๊ะ มันจริงหรือ ยกตัวอย่างเช่น คำว่า ปุตตรา(Putra) มันมาจากคำภาษาบาลีว่า บุตร(ปุต-ตะ) ก็คือ หมายถึงลูก แล้วแบบนี้ ภาษามลายู โดยเนื้อแท้แล้ว มันเป็นภาษาที่บริสุทธิ ไม่มีหลักของทางพุทธมาผสมเลยกระนั้นหรือ ? ถ้ามีหลักพุทธผสมอยู่ แล้วทำไมถึงยังพูดกันอยู่หละ ? ทำไมยังใช้กันอยู่หละ ? เห็นเชิดชูกัน อาณาจักรปะตานี ๆ ก็ไม่ว่าหรอก แต่อย่าลืมว่า มัชฌปาหิต ที่เป็นพุทธ และ ก่อนหน้านั้นที่เป็นพราหมณ์ มาก่อน หลักฐานเป็นโบราณสถาน โบราณวัตถุ ที่ขุดพบก็มีมากมาย ไม่เห็นมีพูดกันเลยสักนิด ทำเป็นแกล้งลืมไปหรือครับ แล้วการที่กษัตริย์องค์สุดท้ายของ มัชฌปาหิต มาบังคับให้พลเมืองเปลี่ยนไปนับถืออิสลามนั่น ไม่บังคับกันไปหน่อยหรือ (เห็นเขาแก้ต่างกันบอกว่า มีคนนับถืออิสลามมากอยู่ก่อนแล้ว แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดนี่ครับ พอหลังจากเป็น สุลต่านเท่านั้น พุทธหายหมดเลย แล้วยังไงหละ ? ) .....ถ้าจะบอกประเด็นตรงนี้ก็ต้องบอกให้หมดครับ ..... (มีต่อ) จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 11:31:01 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เรื่องไม่สอนพุทธแล้วจะสอนอะไร ขอแยกเป็นข้อย่อย ๆ นะครับ ข้อแรก ต้องถามกลับว่า จะเอาปรัชญาของใคร ? , วรรณคดีของใคร ? ครับ เพลโต,อริสโตเติ้ล นี่เป็นคริสเตียน , ขงจื้อ เหลาจื้อ ฯลฯ เหล่านี้อิสลามเรียนได้หรือครับ ? (ก็ขนาดไม่นับศาสนาพุทธแล้วนะ ) วรรณคดีจะเรียนอะไรดีหละครับ วรรณคดีไทยเลิกคิดเพราะมีความเชื่อทางพุทธอยู่ แล้วจะเรียนวรรณคดีอะไรดีหละครับ ? แล้วจะสอนด้วยตัวอักษรอะไร ตัวอักษรไทยหรือเปล่า ก็เพิ่งบอกว่า มันเป็นตัวอักษรของคนพุทธไม่ใช่หรือ ? (รับกันได้หรือครับ โดยเฉพาะใน ๓ จังหวัดนั้น ) ข้อสอง เรื่องวัฒนธรรมกระแสหลัก ดีกว่า มานั่งท่องศีล ๕ ก็เพราะ โรงเรียนมัวแต่สอนให้เป็น เสือกระดาษ กันอย่างไรหละครับ มันถึงเป็นแบบนี้ ( คนไม่เคยถือศีลกันสักที ) นี่ขนาดสอนให้เป็นเสือกระดาษอย่างเดียว ยังบ่นกันจะเป็นจะตายเลย แล้วถ้าให้ลงมือทำ มิถึงกับคลั่งเลยหรือ ? มิน่าหละ ในการร่างรัฐธรรมนูญ ปี พ.ศ. ๒๕๕๐ บรรดาท่าน สสร.ทั้งหลาย ถึงได้ระบุว่า ต่อไป จะตัดคำว่า "..ศาสนา..." ออกจากบัตรประชาชน เพราะว่า มันไม่ทันสมัย มันเป็นความล้าหลั่งคลั่งชาติ เบียดเบียนศาสนาอื่น แล้วเป็นอย่างไรครับ พูดถึง คุณธรรม จริยธรรม กัน ที่มาโชว์ตัวผ่านจอทีวีทุกวันนี้ มันทำกันได้ไหม ? ( ทุกสี ทุกเหล่า ทุกก๊ก ) คุณธรรมที่ว่า มันมีอะไรบ้าง ? จริยธรรมที่ว่า มันมีอะไรบ้าง ? แล้วมันอ้างอิงมาจากไหน ? (ของโรมันหรือเปล่า หรือ ของกรีกโบราณ ? ) ช่วยตอบให้ผมหายข้องใจหน่อยเถอะครับ ผมก็แสวงหาความหมายที่มาของ คำสองคำนี้มานานแล้ว เห็นนักวิชาการเขาบอกว่า มันมีที่มาจาก โรมันโบราณ และ กรีกโบราณ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 11:47:20 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คำว่ากระแสหลักหมายถึงสิ่งต่าง ๆ ที่เราทำกันอยู่ทุกวัน เช่น พิธีกรรมต่าง ๆ ทุกวันนี้ สื่อหรือวัฒนธรรม ถามว่า ชาติอื่นมีสิทธิเข้า ร่วมได้ไหม ตอบว่า แทบไม่ได้เลยครับ ถึงเขาร่วมก็ไปอยู่เฉย ๆ เช่น ทำบุญเมือง หรือพิธีกรรมส่วนใหญ่มักเป็นของพุทธหรือพระ รวมถึงพิธี กรรมของพระมหากษัตริย์ การที่พระมหากษัตริย์นับถือพุทธเป็นหลัก ซึ่งก็ ไม่แปลกอะไรในเชิงของการปกครองและวัฒนธรรม เพราะต้องเป็น spiri- taul leader & cult ไปในตัวอยู่แล้ว รวมไปถึงโลโก้ สัญลักษณ์ต่าง ๆ อีก แค่บอกว่า ใครเป็นคนไทยต้องบวช ต้องไหว้พระ คนไทยในต่างแดนจะรู้จัก กันได้ จะคบค้าสมาคมกันได้ ก็ต้องไปเจอกันในวันไทย ทำบุญตักบาตรร่วม กันสักหน่อย แค่นี้ก็ถือว่า ศาสนาพุทธเป็นหลักของคนส่วนใหญ่อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปประกาศอะไรกันมากมาย หรือเขียนอะไรลงไป ส่วนเรื่องความหลากหลายวัฒนธรรมนั้น เขาก็มีสิทธิของเขาในการที่เขาจะ กินปลาร้า เว้าลาว ใส่โจงกระเบน ไหว้เจ้าอะไรต่าง ๆ นานา แต่ต้องอยู่ใน ขอบเขตของการไม่ไปเบียดเบียนใคร หรือขัดต่อกฎหมายของชาติ ไม่ได้ แปลว่า ถ้าเมืองไทยมีไทยทรงดำ มีจีนฮ่อแล้วแปลก ก็ยังเป็นไทยอยู่ ทุก คนมีความหลากหลาย แต่ก็เข้าใจกันได้ เพราะเข้าใจและสื่อสารเรื่องเดียว กันอยู่ จะว่าไปจริง ๆ แล้วถ้าต่างเป็นต่างประเทศก็อเมริกา ทุกคนก็พูดอังกฤษกัน แต่อยู่ในบ้านจะพูดเวียดนามก็ได้ จะสร้างหมู่บ้านให้เป็นไชน่าทาวน์ก็ได้ ไม่ว่าถ้าเป็นสแปนนิชก็พูดสเปนก็ได้ แต่ขอให้เข้าใจกฎหมาย ไม่ก่อปัญหา แค่นี้ก็อยู่กันสันติสุขได้ เพราะเข้าใจข่าวสาร รัฐธรรมนูญร่วมกัน การอยู่ในชาติก็เหมือนกับครอบครัวใหญ่ ไหน ๆ จะมานั่งกินข้าวร่วมกันก็ไม่ ใช่ว่าจะตักแต่สิ่งที่ตัวเองชอบกิน ไม่ต้องสนใจลูกสะใภ้ หลาน เพราะย่ายาย กินกันแบบนี้ ควรจะมีอะไรที่กินร่วมกันได้ และกินคนเดียวได้ด้วย แต่ก็ต้อง ไม่ขัดกับคนส่วนใหญ่ เช่น เอาสัตว์ประหลาดขึ้นมากินบนโต๊ะ หรืออะไรนั่น จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 11:52:09 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ที่บอกว่า ปรัชญา อันนี้ง่ายมากครับ คือปรัชญาอดีต และปัจจุบัน หรือถ้าขี้เกียจสอนก็เอาร่วมสมัยมาสอนได้ครับ สอนเชิงเป็นวิชาการ เหมือนเรียนประวัติศาสตร์แบบวิชาการ ใครทำอะไรที่ ไหนอย่างไร ที่เรียนกันคลาสิกก็มีกรีก โรมัน อังกฤษ อเมริกา ยุโรป จีน อินเดีย และก็ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้บางส่วน อันนี้สากล ถึงไม่บอกก็รู้ว่าเรียนยังไง เพราะทุกมหาวิทยาลัยมีแล้ว วัฒนธรรมสังคมอันนี้ก็เรียนทั่วไป วัฒนธรรมภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคอีสาน ที่มาที่ไป การปฏิบัติตัว (เรียนเพื่อที่จะอยู่ร่วมกัน) กฎหมายอันนี้สากลมาก ไม่ต้องคิดนาน เป็นของแห่งชาติ ส่วนศาสนาเรียนแยก ไม่ใช่ทุกคนเรียนพุทธให้หมด แล้วมาบอกว่าศีล 5 ดีที่สุด เพราะบางศาสนาก็ยังดื่มไวน์กันได้ หรือบอกว่าอีกศาสนาหนึ่งดี แต่ขณะเดียวกัน คนที่กินหมูย่างเขาก็บอกว่า เขาไม่มีปัญหาเรื่องศีล หรือ อีกคนบอกว่า เขาไม่อ้อนวอนพระเจ้าแต่เขามีความสุข เขาไม่รู้จักศาสนา ไหว้ผีบรรพบุรุษ ไหว้เทพเจ้าธรรมชาติทุกวันนี้ทำการค้าเจริญมาหลายรุ่น เพราะฉะนั้นจึงสรุปไม่ได้ว่า ศีล 5 อย่างเดียวทำได้ทุกคน นั่นไม่ใช่ จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 11:57:45 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ต่อครับ "...หลักปรัชญาเปรียบเทียบ การเรียนรู้ชีวิตมนุษย์จากวรรณคดี มันก็ทำให้คนเราเลือกทางเดินชีวิตที่พอจะทำให้สังคมสงบสุขได้เช่นกัน ...." จริงครับ ผมเห็นด้วย แต่ในทางปฏิบัติมันเป็นไปได้หรือครับ ? ทำไมอเมริกา ถึงสนับสนุน บรรษัทข้ามชาติที่เข้ามาโจมตีค่าเงินของประเทศในซีกโลกตะวันออกหละครับ ? ทำไมอเมริกา ต้องเข้าไปก่อสงครามเวียตนาม , โซมาเลีย ,อิรัก , อัฟกานิสถาน , นิคารากัว ฯลฯ ทำไม USA ถึงได้ปล่อยก๊าซที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์เรือนกระจกอย่างเมามันทุกปีหละครับ ? (และไม่ยอมเซ็นต็สนธิสัญญาอะไรเลยสักนิด ) ฯ ล ฯ ประเทศเหล่านี้ ผู้นำเขาก็น่าจะเรียนวรรณคดีนะครับ ทำไมมันเป็นอย่างนั้นหละ ? ส่วนเรื่อง การไม่เรียนศีล ๕ แล้วทำไมยังทำชั่วได้ ..... ผมขอย้ำเป็นรอบที่ ๖ นะครับ..... ......ก็เพราะเรียน แต่ไม่ทำ ไม่ปฏิบัติครับ... (ภาษาพระท่านบอกว่า ลูบคลำศีล ) ลูบ ๆ คลำ ๆ แล้วแต่อารมณ์ มีอารมณ์ก็ทำ ไม่มีอารมณ์ก็ไม่ทำ ในเมื่อเพียงแค่ ลูบ ๆ คลำ ๆ มันก็ไม่น่าแปลกใจครับ ว่าทำไม ความชั่วมันถึงได้เยอะในปัจจุบัน แล้ว เมื่อพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ไม่ได้สอนต่อ มันก็อย่างที่ผมบอกไปอีก มรดกตรงนี้ มันก็ส่งตรงไปถึงลูกหลาน สังคมมันถึงได้เละเทะแบบนี้อย่างไรหละครับ หรือไม่จริง ? .... ต้องขออภัยอย่างสูงที่ ตัดประโยคมาตอบนะครับ เพราะผมอยากจะสื่อสารให้ตรงกับประโยคนั้น ถ้าทำให้ไม่สบายใจ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ... จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 12:00:33 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ตอบแค่ย่อหน้านี้นะครับ​ (เพราะคิดว่าเป็นย่อหน้าประเด็นหลัก) "ลองคิดตามดูครับ ถ้า เกิด คนไทยในภาคเหนือบอกว่า ไม่เอาหละ ผมขอใช้ภาษาล้านนาเท่านั้นนะ ภาษาภาคกลางมันบังคับกันมากเกินไป คนอิสานตอนบน บอกผมเว้าลาวอย่างเดียว คนอิสานตอนล่างบอกจะพูดแต่ภาษาเขมรอย่างเดียว คนมอญบอก ผมก็มีสิทธิเหมือนกันผมขอมอญอย่างเดียว คนจีนบอกว่า ผมคนส่วนใหญ่ผมขอภาษาจีนอย่างเดียว ฯลฯ เมื่อทุกเผ่าพันธุ์ในประเทศนี้ ขอสิทธิตามระบอบประชาธิปไตยแล้วอะไรมันจะเกิดขึ้น ?" มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอก(ที่ถึงขนาดประเทศจะล่มจมหรอก)ครับ แต่มันก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง อินเดีย ก็พูดกันเป็นร้อยภาษา (และมีภาษา official language อยู่ด้วยหลายอัน) สวิตเซอร์แลนด์ก็มีภาษาทางการถึงสามชนิด อเมริกาไม่มีภาษาอะไรเลยเป็นภาษาทางการ(อย่างน้อยๆก็ที่เป็นระดับของ official policy) ประเทศเหล่านี้ยังไม่เป็นไรเลย (ดูย่อหน้าถัดไปถึงคำว่า "ไม่เป็นไร") แต่จุดที่สำคัญคือ ถึงแม้ประเทศที่เป็นพหุภาษาที่กล่าวข้างต้นจะมีภาษาที่กำหนดให้เป็นภาษาทางการ (หรือไม่มีในกรณีของอเมริกา) แต่เค้าก็ให้อิสระเสรีในการพูดภาษาอื่นๆตามไปด้วยทั้งในที่สาธารณะและที่บ้าน (แต่ถ้าเปรียบเทียบกรณีภาคใต้ของไทย จะกลับกันคือ ครูก็ต้องพูดภาษากลาง หนังสือเรียนก็ต้องเปลี่ยน หลักสูตรก็ต้องเปลี่ยน โฆษณาทางทีวีโทรทัศน์ก็ต้องเปลี่ยน มันแสดงให้เห็นถึงการบังคับอย่างใจแคบเกินไปหรือเปล่า...) มากไปกว่านั้น ประเทศเหล่านี้ยังมีการสงวนรักษาภาษาประจำชุมชน หรือประจำกลุ่มวัฒนธรรมที่กำลังจะสลายไปอีกด้วย ซึ่งมาจากทั้งทางรัฐบาลเอง และทางกลุ่มชุมชนเหล่านั้นเอง ส่วนใหญ่ก็เป็นนักภาษาศาสตร์ (แต่สำหรับประเทศไทย กลุ่มเหล่านี้น้อยมาก และไม่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลเท่าที่ควร) สิ่งที่ผมบอกเล่ามาในความเห็นข้างบน เป็นผลงานของการวิจัยภาคสนาม (ของนักวิจัยที่กล่าวไป) ซึ่งเค้าไปสัมภาษณ์คนจริงๆ คนใต้จริงๆ ในชุมชนจริงๆ (มันเป็นความรู้สึกตัวตนของตนของคนเหล่านั้น...) การที่คุณจะมาเถียงว่าจะรู้สึกอย่างผิดหรือไม่ได้ (เพราะมันเคยเป็นอาณาจักรไทยมาก่อน เช่น มัชณปาหิต อะไรก็แล้วแต่) มันไม่มีน้ำหนักหรอกครับ... เพราะคนท้องถิ่นเค้ารู้สึกกันอย่างนั้น... รอให้พวกเค้าบรรลุนิพพานก่อนแล้วกัน (ถึงได้ไม่มีอัตตาและอัตลักษณ์) สำคัญอยู่ที่ว่า เราเคารพตัวตนที่เขาต้องการหรือเปล่าเท่านั้น (their desired identity) ่ส่วนถามว่าวัฒนธรรมกระแสหลักอยู่ที่ไหน... อยู่ทั่วไปน่ะแหละครับ อย่าดูแค่ที่มีหรือที่เห็นด้วยตา ต้องดูที่ไม่มีหรือถูกตัดออกไปด้วย (silence or exclusion) เช่น การถูกละจากห้องเรียนหรือถูกละจากในหนังสือเรียน ก็เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงการกดขี่ การทำให้ตกชายขอบ (marginalization)... เช่น หนังสือเรียนภาษาไทยเนี่ยะ... ปิติ มานี มานะ ชูใจ (สมมติ) มีบทที่ไปไหว้หลวงตา... แล้วมันมีบ้างมะครับ บทที่ไปสุเหร่า ไปมัสยิดน่ะ... (การตัดออกหรือละเว้นที่จะกล่าวก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสังคมกระแสหลักคืออะไร และระบบความคิดของคนที่สร้างหลักสูตรเป็นอย่างไร นี่ยังไม่นับผลต่อผู้เรียนที่ไม่สามารถเปิดกว้างทางวัฒนธรรมได้อีก) หรือเรื่องพระเวสสันดรชาดกหรืออะไรก็แล้วแต่ มันมีบ้างมะครับพวกนิทานของศาสนาคริส เจคอบ โกไลแอธ ก็ไม่มี... หรือแม้แต่ในวิชาวิทยาศาสตร์ เช่น บทที่เกี่ยวกับ reproduction ซึ่งอาจารย์น่าที่จะสอนวิธีการใช้ถุงยาง ใช้ยาคุมกำเนิด (สำหรับนักเรียนที่โตหน่อย เช่น มัธยมปลาย) มันก็ยังเป็นเรื่องกระดากอายที่จะสอนกัน หรือแม้แต่ไม่มีบรรจุในหนังสือเรียน (exclusion) เพราะว่า underlying idea คือ เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ เรื่องทางเพศเป็นเรื่องสกปรก ฯลฯ และถ้าสอนกันจะเหมือนชี้โพรงให้กระรอก... หรือแม้แต่วิชาฟิสิกส์ที่ควรจะพูดถึงทฤษฎีหลายๆทฤษฎีเกี่ยวกับกำเนิดของโลก เกี่ยวกับเวลา ฯลฯ เพื่อให้นักเรียนได้เรียนรู้และเอามาวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับความเห็นของพระพุทธเจ้าที่ว่า "สิ่งใดที่ไม่เป็นประโยชน์ในการพ้นทุกข์ ไม่ควรจะกล่าวถึง" ให้นักเรียนมาวิพากษ์กันดูสิว่า มันมีประโยชน์หรือไม่เรื่องพวกนี้ ถ้ามี นำไปใช้อะไรได้บ้าง (ในกรณีอื่นๆที่ไม่เกี่ยวกับการพ้นทุกข์) หรือแม้แต่โฆษณาเหล้า บุหรี่... ยังไม่มีเลย (เดี๋ยวนี้ได้ข่าวว่าจะมีแต่ต้องปิดบังยี่ห้อและออกอากาศหลังสี่ทุ่ม) ซึ่งก็ปฏิเสธไม่ได้อีกว่าส่วนหนึ่ง​(อาจจะไม่ทั้งหมด)ก็เป็นเพราะศีลข้อไหนสักข้อ (ที่ห้ามดื่มเหล้า) และการโฆษณาถือเป็นการยั่วยุ ส่งเสริม...​​(แทนที่จะไปสอนนักเรียนให้มีวิจารณญาณคิดได้เอง กลับมาแก้ที่ปลายเหตุ แปลกดี...อันนี้ความเห็นผม) สรุปให้เห็นว่า วัฒนธรรมกระแสหลักแทรกซึมอยู่ทั่วไป ต้องมองทั้งการนำเสนอ และการถูกงดนำเสนอ (การตัดออก) ด้วย สิ่งเหล่านี้มีผลพวง (repurcussion) กับสังคม ระบอบความคิด การมองโลก ฯลฯ อย่างปฎิเสธไม่ได้ครับ จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 12:07:36 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ีส่วนความเห็นที่ 61 ผมขอไม่โต้แย้ง เพราะผมคิดว่ามัน logically weak เหลือเกิน... ผมก็สามารถยกตัวอย่างแย่ๆที่คนเมืองพุทธ พระเมืองพุทธ นักการเมืองเมืองพุทธ ทำได้ก็เหมือนกัน แต่การยกตัวอย่างๆนี้มันไม่มีประโยชน์อะไร ในเมื่อทุกสังคมมีทั้งคนดีคนเลวเหมือนกัน ​(คุณคงไม่อ้างว่า คนเมกันศีลธรรมแย่กว่าคนไทยหรอกนะครับ ถ้าจะอ้าง กรุณานำเสนอหลักฐานทางวิชาการด้วยครับ) เนื่องจากสังคมทุกสังคมมีทั้งคนดีและคนเลว และไม่ได้ทุกสังคมที่นับถือพระพุทธศาสนาอย่างไทย (เถรวาทปนฮินดูอีกด้วย) ดังนั้น มันน่าที่จะสรุปได้ว่าพุทธศาสนาไม่น่าจะสร้างความต่างอย่างมีนัยสำคัญสำหรับความรับผิดชอบต่อสังคมของพลเมือง... (make significance difference in terms of social responsibility)... จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 12:16:08 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 64 #53 1. จริยธรรมศาสตร์ อันนี้เรียนได้ 2. กฎหมาย วิชานี้ถ้าเรียนเจาะไปเ้ลย คงไม่ได้ครับ เพราะกฎหมายต้องมาจากจารีตประเพณีก่อน ถ้าจารีตประเพณีต่างกัน ก็ทำให้กฎหมายต่างกัน (พ.ร.บ.บังคับใช้กฎหมายอิสลามในสามจังหวัดมาได้ยังไง ก็เพราะแบบนี้ล่ะครับ) แต่ถ้าเรียนกฎหมายทั่วไปที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวัน และเหมือนกันทั้งรัฐ อันนี้มันก็ดีนะครับ เพราะ ป.อ. ก็เขียนแล้วว่า ประชาชนในรัฐต้องรู้กฎหมาย (แล้วใครมันจะไปรู้หมดฟ้ะ ถ้าไม่ได้เรียนสายตรงมา - -*) 3. วัฒนธรรมไทย อันนี้ต่างภาค วัฒนธรรมก็ต่างกันแล้ว หลักสูตรมันจะไม่เหมือนกันน่ะสิครับ (- -*) 4. อันนี้ไม่ขอพูดครับ เพราะเท่าที่ทราบ หากเป็นโรงเรียนในศาสนาไหนแล้ว ศาสนานั้นก็จะสอนศาสนานั้นๆ ครับ จริงๆ ผมคิดว่า ถ้าจะสอนแบบเสรีจริงๆ ตัด วิชาศาสนา กับ วิชาวัฒนธรรม ออกไปจากวิชาบังคับก่อนเลยครับ หลักสูตรมันจะได้เหมือนกันหมด แล้วเปลี่ยนให้เป็นวิชาจริยศาสตร์อย่างเดียว จะได้เหมือนๆ กัน หนังสือจะได้คล้ายๆ กันหมดทุกที่ แล้วตอนสอบเข้ามหาลัยก็เพิ่มเข้าไปเป็นวิชาบังคับสอบ ไว้ช่วยเด็กเข้ามหาลัยได้มากขึ้น (บ้านเราคนเก่งเยอะแล้ว แต่คนดีๆ มีน้อยครับ) ส่วนใครจะศึกษาของศาสนาไหนต่อ นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ ตัดมันไปเป็นวิชาเฉพาะทางไปเลยครับ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 12:18:04 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ผมไม่เห็นด้วย กับ การจะบัญญัติให้พุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติเลยนะครับ เพราะเรื่อง "การบัญญัติกฎหมาย" เป็นเรื่องของ "สภานิติบัญญัติ" เมื่อเป็นเรื่องของ "สภานิติบัญญัติ" มันก็ต้องเกี่ยวข้องกับ "ผลประโยชน์" เมื่อมันเป็นเรื่องของ "ผลประโยชน์" มันก็เป็นเรื่องของ "การเมือง" เมื่อใครคนหนึ่งไม่ได้รับ "ผลประโยชน์" มันก็ต้องมีการลุกขึ้นมาโต้แย้ง "ขอสิทธิ"บ้าง และเมื่อโต้แย้ง "ขอสิทธิ"  มันก็ต้องเกิดการจราจลสิครับแบบนั้น เหมือนที่ เสื้อเหลืองเสื้อแดงออกมาขอสิทธิ มันก็เรื่องของผลประโยชน์เหมือนๆ กัน จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 12:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 66 #58 ทำไมคุณ ศรีสิทธิสงคราม ถึงบอกว่า Plato กับ Aristotle เป็นคริสเตียนล่ะครับ? (ช่วงนั้นศาสนากรีกโบราณยังเจริญอยู่ในแถบที่สองคนนี้อยู่นี่ครับ และนักบุญปอลก็ยังไม่ได้มา Athens เลย) อีกอย่างคือปรัชญาของใครมันไม่จำเป็นต้องพ่วงศาสนาของคนนั้นไปด้วยได้หรือเปล่าครับ แล้วตรงข้อสองใน #58 ถ้าโรงเรียนไม่ควรสอนให้เป็นเสือกระดาษแล้วจะสอนให้เป็นอะไรดีครับ แล้วถ้าไม่มีโรงเรียนสอน เราจะรู้หลักพุทธได้ไหมครับ :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 12:35:31 ]

ความคิดเห็นที่ 67 #64 1. เรียนกฎหมายได้ครับ ไม่ได้เรียนปรัชญา กฎหมาย เรียนกฎหมายกัน ตรง ๆ นี่แหล่ะครับ กฎหมายที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน กฎหมายอาญา กฎหมายธุรกิจบางอย่างที่เราอาจจะต้องเกี่ยวข้อง เหมือนที่เรียนกฎหมาย ธุรกิจ ตอนผมไปเรียนออสเตรเลียก็มีให้เรียนกฎหมาย เรื่องแนวคิดปรัชญา ไม่ใส่เยอะครับ บทสองบทจบแล้ว เอาแต่ละมาตราที่จำเป็นมาพูดเลย (ตอนนี้ในโรงเรียนก็มีแล้ว) เรียนแค่ให้รู้ว่า เมืองไทยทำอะไรแล้วผิดแค่นั้น เอง ทุกคนจะได้ทำถูกกฎหมาย ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกมาตรา 3. วัฒนธรรมหลักสูตรสอนเป็น Objective ก็ได้ครับ ใช้ชื่อวิชาว่าไทยศึกษา ก็ได้ เห็น มสธ. ม.กรุงเทพฯ ก็สอนกัน ถ้ากลัวไม่สบายใจ สอนกันแบบมี หลักฐานอ้างอิงเป็นข้อ ๆ ไปก็ได้ ไม่ได้สอนให้ซาบซึ้ง แต่สอนให้เข้าใจกัน สอนให้เป็นวิทยาศาสตร์แค่นั้นเอง (ปัญหาการสอนวัฒนธรรมไทย และประวัติศาสตร์ไทย (ไม่ชาตินิยม) จริงๆ แล้วไม่ใช่เรื่องยากเลย เพราะตอนเรียนกัน ในห้องมีทั้งฝรั่งทั้งไทย ผมเรียน เมืองไทย ก็ไม่มีปัญหานะชื่อวิชา World Civilization ก็นั่งเรียนกัน มีทั้งคน ญี่ปุ่นจีน อเมริกา ไทย ฝรั่งเศส อัฟริกัน ตอนเรียนเรื่องล่าอาณานิคมก็มี ตัวอย่างวิดีโอให้ดูด้วย มีหนังสือให้อ่าน (ภาษาอังกฤษ) ไม่มีปัญหาอะไร นักเรียนบางคนก็ไม่แฮ้ปปี้ แต่ส่วนใหญ่เขาก็มองเป็นประวัติศาสตร์ คนสอน พอดีไม่ใช่คนไทยด้วย เลยสอนแบบข้อเท็จจริงอย่างเดียว ไม่มีกระแส แนะนำให้เป็นวิชาจริยศาสตร์อย่างเดียว หรือว่า ศาสนา แล้วถึงเวลาก็ไปตัด สินใจกันเอาเอง PY100 จริยศาสตร์ PY101 Buddhism PY102 Chritianity PY103 ISLAMISM PY104 Individual Religion of Your Interest ก็ได้ จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 12:39:49 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 68 #67 ถ้าเป็นแบบไทยศึกษา ก็น่าเรียนนะครับ ^^ (เพราะผมก็เรียน มสธ.) ผมก็เห็นด้วยนะ แต่บางส่วนในตอนต้น หากเ้ป็นแบบที่คุณมาอธิบายเพิ่ม ก็สบายใจครับ ปล. ผมเห็นด้วยกับให้เป็นวิชาจริยศาสตร์อย่างเดียวนะครับ ถ้าแยกเป็นศาสนาแต่ละแบบนั้น ค่อนข้างลำบากสำหรับการประมวลผลอยู่ เพราะระบบการศึกษาไทยมันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่แบบต่างประเทศ หรือแบบมหาลัย ที่เลือกวิชาไหนก็ได้ น่ะครับ (ที่ผมพูดข้างต้นคือระดับสามัญศึกษานะครับ) ^^ ปล2. ตอนนี้ผมไม่รู้นะ ว่าระดับสามัญศึกษา(ระดับประถม-มัธยม) เขาสอนกันแบบไหน ยังไง? ยังเป็นบังคับเรียนอยู่หรือเปล่า ผมก็ไม่อาจทราบได้ ถ้ายังเป็นแบบบังคับเรียนอยู่ ก็คงต้องแล้วแต่โรงเรียนที่เข้าไปเรียน หากแยกเป็นแต่ละศาสนาครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 13:00:55 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 12:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 69 # คุณ krisdauw เรื่องจะมี ภาษาราชการกี่ภาษา จริง ๆ แล้วผมไม่เครียดครับ อย่างที่ผมบอกไป ประเทศไทยพร้อมหรือไม่หละครับ ? ถ้าพร้อมอย่างอินเดีย ,สวิส, แคนาดา ฯลฯ ไม่มีปัญหาครับ และก็ต้องถามกลับด้วยว่า แล้วคนใน ๓ จังหวัดนั้น จะพูดแต่ยาวี อย่างเดียวหรือเปล่า ? (เพราะแนวโน้มมันเป็นอย่างนั้น ) เรื่อง ความรู้สึกของ คนที่ถูกสัมภาษณ์ มันแน่อยู่แล้วหละครับ ก็เขาสอนกันมาแบบนั้นเป็นร้อย ๆ ปี ลองถ้ามีคนบอกว่า เออพูดภาษาไทยก็ได้ไม่เป็นไร มันคงแปลกพิลึกครับ และก็อย่างที่บอกไป ขนาดภาษาของเขาเองก็ยังไม่บริสุทธิเลย ( ....แต่ไม่มีใครพูดถึง...) แล้วมันหมายถึงอะไรครับ ? และคุณ krisdauw ก็บอกว่ามันไม่ใช่ประเด็นหลัก... ก็ไม่ว่ากันครับ เรื่อง วัฒนธรรมกระแสหลัก 1..มันก็แล้วแต่มุมมองของคนครับ เรื่อง มานะ มานี ฯลฯ ถ้ามองแค่ว่า มันเป็นหนังสือเพื่อส่งเสริมให้ฝึกอ่านภาษาไทยได้ และ รับรู้มุมมองตาม วัยอันสมควร แบบนี้มันก็จบครับ เพราะมาตอนหลัง ๆ ก็ยังมีเรื่องของพวกเฮทวี่เมทัลเลย และถ้าจำไม่ผิด ในตัวหนังสือ ส่วนใหญ่ ก็ไม่ได้กล่าวถึง หลักทางพระพุทธศาสนามากมายอะไรนัก เป็นเรื่องของการเสริมสร้างประสบการณ์ ชีวิตให้กับเด็กล้วน ๆ ซึ่งเป็นกลาง ๆ ทุกศาสนาเรียนได้ ถ้านับจำนวนแล้วก็น้อยมาก ๆ ( หรือถ้าคุณ krisdauw ว่ามันมาก ก็กรุณาเทียบมาให้ดูหน่อยครับว่า เรื่องที่กล่าวถึงพระ มีสัดส่วนเป็นเท่าไร ต่อจำนวนเรื่องทั้งหมดในหนังสือชุดนั้น...... ผมจะรอคำตอบนะครับ.........) และถ้าดูบริบทการกระจุกตัวของชุมชนของไทย ในอดีต ถ้ามองที่ภาคกลาง ก็แน่นอนหละครับว่า หาชุมชนของคนนับถือพุทธได้มากกว่า และ ยุคสมัยนั้น ก็ยังไม่มีบาทหลวงมาเดินเผยแพร่ศาสนากันมากเหมือนจนทุกวันนี้ ถ้ามีมากเหมือนปัจจุบันนี้ ก็ไม่แน่อีกเหมือนกัน ว่าอาจจะมี เรื่องของพระเป็นเจ้าไปอยู่ในนั้นก็ได้ ( เอ่อ เดวิด กับ โกไลแอธ นี่มันความเชื่อของ ยิว ไม่ใช่หรือครับ มันไม่น่าจะเกี่ยวกับคริสต์นะ ถ้าผมจำผิดก็ต้องขออภัย) 2.. ในทางพระพุทธศาสนา ก็ยังแบ่งออกได้หลายระดับ ครับ ผมขอบอกไว้ คิดว่าคุณ krisdauw คงไม่ได้นับถือพุทธ (ถ้านับถือก็ต้องขออภัย) 2.1 เรื่องของ ฆราวาส ที่เรียกว่า ฆราวาสธรรม อย่างพวก คิหิปฏิบัติ ธรรมเหล่านี้ ไม่ได้ห้ามเรื่องเพศแต่อย่างใด ........แต่..........แต่.....แต่........ ไม่ให้หมกมุ่นมากจนเกินไป ฆราวาสทั่วไปจะมีภรรยาก็ได้ จะมีสามีก็ได้ จะเรียนรู้เรื่องเพศก็ได้ พระท่านไม่ห้าม ไม่ได้ผิดศีลธรรมแต่อย่างใด แต่ไม่ควรไปหมกมุ่น เอาแต่พอประมาณ เพราะถ้าหมกมุ่นมากไป มันจะกลายเป็นพวก ติดSex อย่างที่คนในเมืองนอกเขาติดกัน แล้วความวุ่นวายในสังคมก็จะตามมา ปัญหาการนอกใจ ,การหย่าร้าง , ลูกนอกสมรส ฯลฯ มันก็จะตามมา 2.2 ระดับผู้ปฏิบัติ เพื่อหลุดพ้น นั่นก็มุ่งมั่นไปตามระดับของ การเป็นพระอริยบุคคลต่าง ๆ ตามระดับไป พระโสดาบัน , พระสกิทาคามี ท่านก็ยังมีครอบครัวได้เป็นปกติ มีลูกได้ มีสามีได้ จนกว่าจะเข้าเขตพระอนาคามีเมื่อไร ก็จบไม่ยุ่งเรื่อง Sex อีก เวลาที่คนสอนกัน ก็มักจะสอนแต่ระดับสูง และก็สอนไม่ดูระดับความเหมาะสม เอะอะ ก็จะยัด นิพพาน ๆ ๆ ยันเต คนที่เขารับไม่ได้ มันก็เลยน่าเบื่อ มันก็เลยเป็นที่มาของปัญหาที่คุณ krisdauw เข้าใจผิดนั่นหละครับ ถ้าจะบอกให้ถูกต้องบอกว่า ที่มองว่าเรื่องเพศไม่ดีนั้น เป็นเพราะประเพณีของไทยมากกว่า ท่านไม่ได้ห้ามเมื่อถึงเวลาเหมาะสม แต่ถ้ามันยังไม่ถึงเวลา แล้วเด็กไปรู้เรื่องเข้า เป็นธรรมดาของวัยรุ่นที่มันต้องอยากลอง พอลองแล้ว ท้องป่องแล้วจะทำไง ? ถามว่า วุฒิภาวะของเด็กมากพอจะแก้ไขสถานการณ์ได้แล้วหรือ ? บุหรี่ก็เหมือนกัน เหล้าก็เหมือนกัน ที่ทางพระพุทธศาสนาห้ามก็เพราะว่า มันเป็นของไม่ดี กินเข้าไปแล้วส่วนใหญ่มันมีแต่ปัญหา ปัญหามากแค่ไหน เอาแค่เฉพาะช่วงสงกรานต์ก็พอจะเห็นกันได้ชัดใช่หรือไม่ ? และก็ไม่ใช่แค่ทางพระพุทธศาสนาเท่านั้น อิสลามก็ห้าม คริสต์ก็ห้าม ไม่เห็นคุณ krisdauw จะบอกตรงนี้เลยหละครับ ? จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 13:00:29 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ผมจะโดนยำหรือเปล่าครับ ถ้าผมจะบอกว่า คนไทยนับถือผีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (Animism) เป็นศาสนาหลัก ส่วนศาสนาพุทธนั้นเป็นศาสนารองเพื่อสร้างแบบแผนทางจริยธรรม ในการดำเนินชีวิตเท่านั้น คนไทยก็ไม่ได้เข้าใจ "หลักพุทธ" แต่"หลักพุทธ" ต่างหากที่เข้าใจ "คนไทย" จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 13:05:26 ]

ความคิดเห็นที่ 71 #68 สมัยก่อนตอนเรียนก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ รู้สึกว่า discriminate กัน อย่างไรไม่รู้ เราเป็นพุทธแต่ก็ขัดใจอยู่บ่อย ในห้องมีอิสลาม มีคริสต์ พอถึงชั่วโมงแบบนี้ต้องไปนั่งไกล ๆ อ่านหนังสือ กันเงียบ ๆ รอให้หมดชั่วโมง เพราะไม่รู้เรื่องกับเขาด้วยเลย อาจารย์สอนแบบพุทธอย่างเดียว คนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่พุทธก็เหมือนกับคนนอก ไม่ได้สอนแบบวิทยาศาสตร์ แล้วอาจารย์ก็มองว่าศาสนาพุทธคือศูนย์กลาง แห่งจักรวาล เนื้อหาเสียดสีศาสนาอื่น ๆ เช่น เราเท่านั้นที่รู้แจ้งเห็นจริง ๆ เวลามีกิจกรรม ศาสนาอื่น ๆ เขาก็ไม่อยากเข้าร่วมด้วยเหตุผลส่วนตัว เหมือน ผมนี่แหล่ะ มีกิจกรรมศาสนาอิสลาม ผมก็ไม่รู้จะไปทำไมเหมือนกัน อาจารย์ ก็เปลี่ยนให้มาทำรายงานแทน 10 แผ่น ก็ลอก ๆ หนังสือมาตรง ๆ น่ะแหล่ะ โชคดีข้อสอบฝน ๆ ก็ตอบ ๆ กันไป ปัญหาคือศาสนาอื่น ๆ คนมีน้อย แล้วอาจารย์ก็ไม่สนใจอยู่แล้วด้วย เป็นทุก วิชา ไม่เฉพาะวิชานี้ คือมองว่าเราจะมีโลกทัศน์ของเราอยู่แล้ว โลกคนอื่นไม่ สนใจ การมีเศรษฐกิจพอเพียงดีที่สุด มีระบบรัฐสภาดีที่สุด ศาสนาพุทธดีสุด จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 13:06:22 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 72 # คุณ krisdauw ในความเห็นที่ 63 ที่คุณบอกว่า "..คุณคงไม่อ้างว่า คนเมกันศีลธรรมแย่กว่าคนไทยหรอกนะครับ ถ้าจะอ้าง กรุณานำเสนอหลักฐานทางวิชาการด้วยครับ..." ผมคงไม่อ้างหรอกครับ และก็คงไม่มีวันอ้างด้วย เพราะคนอเมริกันไม่ได้นับถือพุทธนี่ครับ ส่วนใหญ่เป็นคริสต์ กับ อิสลาม ( อาฟริกันอเมริกัน ) หลักของคริสต์ และ อิสลาม ไม่มี เรื่องของ ศีล นี่ครับ ผมคงไม่อ้างหรอกครับ ส่วนที่บอกว่า "...ผมก็สามารถยกตัวอย่างแย่ๆที่คนเมืองพุทธ พระเมืองพุทธ นักการเมืองเมืองพุทธ ทำได้ก็เหมือนกัน ...." ถึงยกมา ผมก็ไม่แปลกใจครับ อย่างที่ผมบอกไป ก็เขาไม่ได้ปฏิบัตินี่ครับ เขาท่องกันมา เขาท่องกันเป็นนกแก้วนกขุนทอง และก็ไม่ใส่ใจในการปฏิบัติจริงจัง มันไม่แปลกหรอกครับ คุณยกมาผมก็เห็นด้วย และเหตุผลทั้งหมดมันก็มาจากข้างบนที่ผมได้ชี้แจงไปแล้ว จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 13:08:15 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ^ ^ จาให้กิ๊พ คห.70 อิอิ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 13:13:57 ]

ความคิดเห็นที่ 74 # คุณ Zero_Zero ต้องขออภัยที่อาจจะสื่อสารไม่ตรงจุดครับ คือผมต้องการสื่อว่า เพลโต้ อริสโตเติ้ล ก็ไม่ใช่ อิสลาม แล้ว คนอิสลามจะเรียนได้หรือ ตรงนี้ที่ผมต้องการสื่อครับ และก็ต้องขออภัยที่ข้อมูลไม่ตรงตามความเป็นจริงครับ ส่วนที่บอกว่า ".... ปรัชญาของใครมันไม่จำเป็นต้องพ่วงศาสนาของคนนั้นไปด้วยได้หรือเปล่า ..." ตรงนี้ ผมขอไม่ตอบนะครับ เพราะไม่รู้จริง ๆ ครับ ไม่ถนัดด้านปรัชญาครับ ต้องรบกวนท่านอื่นตอบแล้วหละครับ --------------------------------------------------- อีกข้อหนึ่ง ถ้าไม่สอนให้เป็นเสือกระดาษ แล้วจะสอนอะไรดี ตอบ ข้อนี้ หลาย ๆ ท่านก็ได้เสนอไปแล้วครับ ผมเองก็เสนอแนวของผมไปแล้ว คุณ zero ลองพิจารณาดูนะครับ ส่วนที่ถามว่า "... แล้วถ้าไม่มีโรงเรียนสอน เราจะรู้หลักพุทธได้ไหมครับ :) ..." ตอบ ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมครับ ผมเดาเอานะ ใครอยากพ้นทุกข์ก็ไปหาทางเอาเอง จะเลือกศาสนาไหนก็ได้แล้วแต่ตามใจครับ ก็เพราะหลาย ๆ ท่านอย่างคุณ ... , คุณ krisdauw ก็บอกแล้วว่า มันเป็นการบังคับ คนของศาสนาอื่นเขาไม่อยากจะเรียนเสียหน่อย มันไม่เป็นสากล ฯลฯ ผมก็เลยบอกว่า ก็ต้องแล้วแต่ดวงครับ แต่ก็น่าจะมีวิชาปรัชญา มารองรับตรงนั้นมั้งครับ แต่จะเป็นปรัชญาของใคร ศาสนาไหน อันนั้นก็ว่ากันไปอีกเรื่องครับ สรุปจบ (.....ขี้เกียจเขียนแล้ว เพราะชักเริ่มมึน... ) ผมก็ได้ตอบปัญหาในส่วนมุมมองของผม ต่อท่าน จขกท.ไปแล้ว ซึ่งแน่นอนว่า ผมไม่ใช่พระอริยเจ้า ผมก็ยังเป็นคนธรรมดา มีโลภ โกรธ หลง เป็นปกติครบท้วน เพราะฉะนั้น ก็แล้วแต่ท่านจะเลือกเชื่อหรือไม่ก็ได้ครับ แล้วแต่ ผมไม่กังวลแต่อย่างใด ข้อมูลที่นำมาเสนอ ก็เป็นเรื่องทั่ว ๆ ไป ที่ค้นหาได้ และ จากการสังเกตของผมมาตลอดครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 13:19:41 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 75 # q_cosmo นั่นแหละครับ สิ่งที่ผมพยายามจะบอกมาตลอด เพราะเราไม่ปฏิบัติตามหลักพระพุทธศาสนา นั่นหละครับ ... 5 5 5 จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 13:22:19 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 76 การจัดการการเปลี่ยนแปลง ศาสนาพุทธเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมนุษย์ทุกคน ไม่ใช่จำเพาะกับคนไทยเท่านั้น ฝรั่งได้หันมาเป็นชาวพุทธแบบใช้สติปัญญากันมากขึ้นๆ โลกมนุษย์ได้พัฒนาสังคมมาเป็นโลกโลกาภิวัตน์ไปแล้ว ทุกอย่างสัมพันธ์ถึงกันด้วยอินเทอร์เน็ต ระบบเศรษฐกิจอเมริกาพัง ยังได้ส่งผลทรุดสะเทือนมาถึงเมืองไทย การสามารถปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงของโลกได้(ไตรลักษณ์นั่นเอง) คือความอยู่รอดของสังคมคนไทย ๑.ความสามารถจัดการการเปลี่ยนแปลง(Change Management) พระพุทธเจ้าได้ทรงสอนไว้แล้ว ๒.องค์กรและการจัดการ(Organization & Management) พระพุทธเจ้าก็ทรงจัดตั้งสังคมองค์กร"สังฆะ"เชิงประชาธิปไตย(รัฐศาสตร์การเมืององค์กร) อยู่อย่างยั่งยืนพอเพียง(ระบบเศรษฐกิจ) เข้ากับธรรมชาติ ๓.การบริหารและการวางแผนเชิงกลยุทธ์(Strategic Management) กับบริบททางสังคมวัฒนธรรมอินเดียทุกด้าน การขยายศาสนาออกไปรอบด้าน ท่านก็ทรงปฏิบัติมาแล้วสำเร็จ เราไม่ใช้ศาสตร์สากลคือวิชาการบริหารจัดการเหล่านี้มาจัดการตนเองต่อความเป็นชาวพุทธที่ปรับตัวได้นั่นเอง นับแต่ความสัมพันธ์ของเถรสมาคมกับนายกรัฐมนตรี ทำเนียบต้องสร้างวัด หรือรัฐสภาต้องสร้างวัดไปด้วยพร้อมกัน ในสมัยโบราณพระมหากษัตริย์กับศาสนาใกล้ชิดกันมาก วังกับวัดสร้างติดกันตลอดมา...บ่งบอกนัยยะบางอย่าง ดูตัวอย่างที่วังเก่าเชียงใหม่ สุโขทัย อยุธยาและกรุงรัตนโกสินทร์ นั่นสิครับ ใครจะค้านหรือเสริมก็ยินดีครับ!..... การแสดงความคิดเห็น ในที่สุดแล้วก็หนีไปไม่พ้นจากการปฏิบัติของตนเอง และในระดับสังคม ซึ่งหมายถึงการเปลี่ยนแปลงได้ การจัดการตนเองได้ การจัดองค์กรและการจัดการเสียใหม่ รวมถึงการจัดการความสัมพันธ์/ท่าที ต่อรัฐบาล ต่ออุบาสกอุบาสิกา ต่อภิกษุสงฆ์ (อาจมีการรื้อฟื้นภิกษุณีขึ้นมาอีก) และต่อศาสนาอื่นด้วยเช่นกัน หลายท่านคิดกว้างคิดลึกดีครับ ขอบคุณที่กระทู้นี้มีผู้โหวต พวกเราจะได้ใช้สติปัญญา วิริยะ ศรัทธาให้เต็มที่ อย่างรอบด้าน จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 13:45:26 ]

ความคิดเห็นที่ 77 #75 ผมว่าคงไม่ใช่ครับ "หลักพุทธ" ที่ว่านี้ คือ อะไร? ความเข้าใจของแต่ละบุคคลแต่ละพื้นที่ มันต่างกันมากครับ บางคนก็บอกว่า "คิดแบบเราเนี่ยล่ะถูก" อีกคนก็บอกว่า "คิดแบบเราต่างหากถูก" ด้วยความที่ "ความเข้าใจ" หลักพุทธ แตกต่างกันไปตามลักษณะนิสัยของแต่ละบุคคล เพราะแบบนี้ ถึงต้องแบ่งแยกนิกายครับ อย่างของผมนั้่น คิดแบบศูนยตาวาท(สาขาย่อยของนิกายตันตระ ฝ่ายมหายาน)ครับ คือ "อัตตา (ความมี, ความไม่ว่าง ฯลฯ)" กับ "อนัตตา (ความไม่มี, ความว่าง ฯลฯ)" มันก็เหมือนๆ กัน ถ้าชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่มีจริง "อนัตตา (ความไม่มี, ความว่าง ฯลฯ) แล้ว "นิพพาน" (การดับ) ความว่างมันจะมีได้หรือ? ตรงนี้ผมก็ตอบว่า "นิพพาน" ไม่ใช่ 0 แบบที่คนอื่น(ทั่วไป)เข้าใจ(ซึ่งมันต่างกันผม) "นิพพาน" คือ การรู้แจ้งถึง "อัตตา" และ "อนัตตา" ข้างบน คือ ความเข้าใจในแบบของผม ซึ่งผมก็คงจะบอกว่า "นานาจิตตัง" ครับ ปล. ผมขอตอบทั้งเจ้าของกระทู้ และคุณศรีสิทธิสงคราม ปล2. ผมจะโดนยำไหมเนี่ย (- -*) จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 13:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตอนนี้ผมเรียน OD อยู่ เขาก็มีแนวคิดแบบให้เรียน 3 perspectives Modernist, Symbolic-Intrepretivist, Postmodernist มันก็มองได้หลายอย่างแบบนี้แหล่ะ โลกมีการเปลี่ยนเยอะ อย่าไปคิดมาก แล้วบริบทมันก็เปลี่ยนมีอิทธิพล หลายอย่าง ไม่ใช่ว่าอนุรักษ์นิยมอยู่ไม่ได้ เพียงแต่แนวคิดใหม่ ๆ formation of thinking จะเกิดขึ้นเยอะแค่นั้นเอง จากคุณ : ... - [ 27 พ.ค. 52 13:55:53 A:192.168.1.35 X:203.113.119.123 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 79 กระทู้ของคุณwanalee #35...น่าคิดครับ ... น่าแปลกตรงที่ว่า ทำไมคนสอนนั่งวิปัสสนาจึงมีอัตตาสูงนัก โมโหร้าย และขาดความเมตตาอย่างมาก นี่เป็นความจริงที่ได้พบมากับตัว ...มาช่วยกันวิเคราะห์คนไทยกับหลักพุทธสายเถรวาท เพราะผมเองก็สังเกตว่าชาวพุทธบางกลุ่ม ที่จัดว่ามีไอคิวสูงทางการศึกษายุคใหม่นี้ เป็นอย่างนี้...>>>เคร่งและมี"อัตตาสูง" นักวิปัสสนามีพฤติกรรมอย่างนี้มาก่อนหน้าแล้ว หรือเป็นเพราะหลงผิดจากคำสอนทางหลักพุทธที่ต่างไปจากหลักมหายาน? หรือเป็นทั้งสองสาเหตุมาเสริมบรรจบกัน จึงยิ่งมีอัตตา จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 14:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เปล่าครับคุณศรีสิทธิฯ ผมเป็นคนพุทธนี่แหละ แต่ว่าผมไม่คิดว่าศาสนาพุทธคือคำตอบของทุกสิ่ง และมีหลายๆสิ่งที่ยัังไม่สามารถพิสูจน์ให้ประจักษ์ได้เท่านั้นเอง ​(ถ้ามันจะปัจจัตตังเนี่ย ก็ถือว่าพิสูจน์ไม่ได้อยู่ดี เช่น ความฝันก็เป็นสิ่งที่คนต้องฝันเองจึงจะรู้ แต่สิ่งที่อยู่ในความฝันก็ไม่ได้มาเกิดขึ้นจริงอยู่ดี ดังนั้น "ปัจจัตตัง" ที่ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง มันก็เป็นประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสส่วนบุคคลที่ไม่ทราบว่าเป็นแก่นสารหรือเป็นจริงเท่าไรอยู่ดี) ผมคิดว่าศาสนาพุทธเป็นเพียงแค่มุมมองหนึ่ง(perspective)ของการใช้ชีวิต ของการดำเนินชีวิต และจุดมุ่งหมายชีวิต ในแง่จะทำอย่างไรให้ปราศจากทุกข์และไม่กลับมาเกิดของทุกข์ใหม่ (หรือ ชาตะ ชาติ ของทุกข์) เนื่องจากศาสนาพุทธมุ่งแค่ระดับบุคคล (ให้บุคคลจัดการกับความทุกข์ตัวเองเป็นหลัก) ดังนั้นศาสนาพุทธไม่สามารถตอบคำถามอื่นๆที่สำคัญ(กว่า)ในโลกนี้ได้ เช่น การแพทย์ การสร้างสะพาน การสร้างระเบิดปรมาณู การสอนภาษา การสร้างความบันเทิง ฯลฯ ที่ผมพูดว่าสำคัญกว่าเพราะว่าไม่มีทางเลยที่คนจะบรรลุนิพพานได้ทั้งหมดหรือแม้แต่สิบเปอร์เซ็นก็ไม่ได้ ดังนั้นคนจึงต้องมีตัวตนอยู่เรื่อยไป มีความเป็นเจ้าของ มีการยึดติดไม่ให้เปลี่ยนแปลง ดังนั้นเรื่องเกี่ยวกับกิเลส เกี่ยวกับการฝืนธรรมชาติ(ที่จะไม่ให้เปลี่ยนแปลง)ก็เป็นสิ่งที่เป็นจริงและสำคัญเช่นกัน การจะเหมาเอาว่าพระพุทธเจ้าสอนหลักการจัดการ หลักการบริหาร หลักการเศรษฐศาสตร์ ฯลฯ สอนหลักนู่นหลักนี่ หรือการที่จะบอกว่าเราเอาพุทธมาแอพพลายได้..มันก็เป็นการตีความของคนรุ่นหลังหรือคนใดคนหนึ่งเอง (เช่น "ไอสไตน์พบ พระพุทธเจ้าเห็น") มันเป็นการไปแคะ ไปแกะ ไปหาและไปสร้างสะพานมาเชื่อมโยงข้อสนับสนุนการตีความของตัวเองทั้งสิ้น ซึ่งถึงแม้จะมีคนพยายามที่จะเอามาแอพพลายจนได้ ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะให้ผลดีกว่าหลักการอื่นๆที่นักคิด นักปรัชญาคนอื่นคิดขึ้นมาอยู่ดี ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะมีแบบว่า การรักษามะเร็งปอดตามหลักพระไตรปิฎก หรือ ตำรับอาหารสูตรพระไตรปิฏก หรือการสอนภาษาอังกฤษตามหลักพระไตรปิฎกเป็นต้น (เพราะเห็นไอสไตน์ก็มีแล้ว หรือเศรษฐศาสตร์ การจัดการก็มีแล้ว เช่นในความคิดเห็นที่ 76) สรุปว่าสำหรับผม ใช้ศาสนาพุทธเป็นเครื่องมือจัดการกับอารมณ์และพฤติกรรมของตัวเอง(ได้บ้างไม่ได้บ้าง) แต่ก็มีค่าแค่นั้น อันนี้พูดตรงๆ เพราะผมคิดว่าสำหรับเรื่องอื่นๆในโลก มันมีหลักที่ดีกว่านั้นและมีการพิสูจน์ที่ยอมรับได้ จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 14:41:46 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 81 #77... อัตตาที่ไม่จีรังยั่งยืน=อนัตตา...? จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 14:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 82 #80 เห็นด้วยกับ... ผมคิดว่าศาสนาพุทธเป็นเพียงแค่มุมมองหนึ่ง(perspective)ของการใช้ชีวิต ของการดำเนินชีวิต และจุดมุ่งหมายชีวิต ในแง่จะทำอย่างไรให้ปราศจากทุกข์และไม่กลับมาเกิดของทุกข์ใหม่ (หรือ ชาตะ ชาติ ของทุกข์) แต่ไม่เห็นด้วยกับ... เนื่องจากศาสนาพุทธมุ่งแค่ระดับบุคคล... เพราะว่าเกี่ยวพันมีผลสำคัญถึงระดับสังคม อีกทั้งชีวิตมนุษย์ไม่ได้อยู่ที่กายภาพ,วัตถุ,เหตุผล เพียงเท่านั้นไม่พอ มนุษย์อาศัยจิตวิญญาณและนามธรรม ความดีความงามที่จับต้องวัดเป็นตัวเลขยากด้วย จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 14:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ^ ^ ปฎิเสธได้หรือครับว่าพุทธศาสนา(ใจความหลัก)คือมุ่งระดับบุคคล (ในที่นี้คือ คนแต่ละคนต้องปฏิบัติ) นั่นคือ จัดการกับอารมณ์ตัวเอง ลดความเป็นตัวตนของตัวเอง และต้องมีประสบการณ์และปฏิบัติด้วยตัวเองจึงจะรู้ (ปัจจัตตัง)... ดังนั้นผมคิดว่าผมถูกแล้วที่ว่าใจความหลักของศาสนาพุทธคือ มุ่งระดับปัจเจก (ถึงแม้ระหว่างการฝึกตนตามหลักพุทธนั้น คนๆนั้นจะมีการปฏิบัติต่อเพื่อน สมาชิกในครอบครับ หรือคนอื่นๆต่างไปก็ตาม ทำให้มีผลกระทบทางสังคม แต่นั่นก็เป็นเพราะเป็นผลพวงมาจากระดับปัจเจกก่อน) จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 15:11:32 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 84 #80... ไปแกะ ไปหาและไปสร้างสะพานมาเชื่อมโยงข้อสนับสนุนการตีความของตัวเองทั้งสิ้น การได้เรียนทฤษฏีใหม่ๆแล้วเหยียบย่ำทฤษฎีเก่าว่าใช้ไม่ได้ อ้างไม่ได้ หากไม่มีประวัติศาสตร์ของก้อนอิฐที่เมืองโบราณ เมืองสมัยใหม่จะมีขึ้นมาได้อย่างไร? การแต่งตำรา การทำวิทยานิพนธ์ในทางสากล ยังต้องอ้างอิงเชื่อมโยงข้อคิดของผู้อื่น ไม่เช่นนั้น คงเป็นศาสดาเองกระมัง? แก้สลับคำครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 15:16:29 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 15:14:55 จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 15:13:18 ]

ความคิดเห็นที่ 85 #83 มองป่าอย่าเห็นเพียงต้นไม้นะครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 15:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ^ ^ ^ แต่คนที่เชื่อมโยงทฤษฎีในวิทยานิพนธ์ ผู้เขียนก็ไม่เคยเคลมหนิครับว่ามันอยู่ในของเก่า เค้าบอกด้วยซ้ำว่าเค้า"สร้างขึ้นใหม่" ในบริบทที่นี้คือ...ไม่ควรจะเคลมว่าศาสนาพุทธสอนไว้ทุกอย่าง (รวมถึงเศรษฐศาสตร์ การจัดการ ฯลฯ)​ ทีหลังก็เคลมเลยสิครับว่าพระพุทธเจ้าสอนวิธีทำระเบิดปรมาณูไว้ด้วย จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 15:25:28 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 87 คห 80 พระพุทธเจ้าท่านบอกตั้งแต่เริ่มสอนแล้วว่า สอนใบไม้ ที่อยู่ในมือ ไม่ใช่ใบไม้ที่อยู่ในป่า แล้วจะเอาอะไรที่มันนอกเหนือจากนั้นมาจากไหน? ส่วนเรื่องการบังคับหรือไม่บังคับให้เรียน ทุกสังคม ทุกครอบครัว สอน บังคับ ครอบงำ เด็กทั้งนั้นแหละ เด็กเกิดในครอบครัวอิสลาม ก็ถูกสอนให้เป็นอิสลาม เด็กเกิดในครอบครัวคริสต์ ก็ถูกสอนให้เป็นคริสต์ เด็กเกิดในครอบครัวพุทธก็ถูกสอนให้เป็นพุทธ ขยายสเกลให้เป็นสังคมก็แนวเดียวกันนั่นแหละ มันขึ้นอยู่กับสังคมนั้นว่าเป็นอะไร สังคมไทย โรงเรียนรัฐมีวิชาพุทธศาสนา โรงเรียนคริสต์มีสวดสรรเสริญพระเจ้า สังคมฝรั่ง ประชากรส่วนใหญ่ไม่สนับสนุนลัทธฺซาตาน ส่วนรัฐอืสลามยังห้ามการนำรูปเคารพของศาสนาอื่นเข้าไป เรื่องปกติ ตอบ จขกท คนไทย ไม่ค่อยเข้าในหลักพุทธ จะเอาระดับไหนล่ะ ถ้านับเฉพาะกลุ่มที่ลงกระแสแห่งนิพพานไปแล้ว ก็คงมีไม่กี่คนหรอก แต่ถ้าเป็นพวกที่ท่องได้ตามปาก แต่พอเจอทุกข์ขึ้นมาแล้วชักจะสติหาย ต้องใช้เวลาในการดึงรั้งให้ตัวเองตั้งตัวได้ พวกที่ท่องได้คล่องเปรี๊ยะ กิเลสตัวใหญ่พอจะเลือนๆ แต่อุปกิเลส 16 ยังคงทำงานอยู่ครบถ้วน หรือพวกที่รู้ถูกบ้าง ผิดบ้าง ตามปริมาณมิจฉาฯที่ครอบครองอยู่ แล้วละก็ มีเยอะ จากคุณ : Deckard - [ 27 พ.ค. 52 15:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ในที่สุดผมก็ต้องกลืนน้ำลายมาตอบอีกจนได้ เอา ไม่เป็นไร ถ้าอาจทำให้ท่านใดไม่สบายใจ ผมต้องขออภัยไว้ก่อนนะครับ ตอบคุณ krisdauw ความฝันมันเกิดจากหลายสาเหตุนะครับ ได้แก่ ..บุพนิมิตร เทพสังหรณ์ จิตอาวรณ์ ธาตุกำเริบ ถ้าก่อนนอนรับประทานอาหารมากไป อาหารย่อยไม่หมด ก็จะเป็นฝันที่คนโบราณเขาเรียกว่า ธาตุกำเริบ ถ้าก่อนนอนจิตจดจ่ออะไรมากไป มันก็จะเก็บไปฝัน กลายเป็น จิตอาวรณ์ แต่ถ้าจิตนิ่งสนิทจริง ๆ ก่อนจะตื่น อาจจะมีอาการของ ทิพยจักขุญาณนิด ๆ (ตาทิพย์นั่นแล) เขาก็เรียก เทพสังหรณ์ เขาก็เชื่อกันแต่โบราณว่า เทวดามาบอกนั่นหละครับ ทีนี้ ที่คุณ krisdauw ยกตัวอย่างมาว่าเป็นปัจจัตตังนี่ ก็ต้องดูหละครับว่าปัจจัยต่าง ๆ ที่จะทำให้ฝันมันเป็นแบบไหน รับประทานอาหารมากไปหรือเปล่า , อารมรณ์จดจ่ออะไรมากไปไหมก่อนที่จะนอน ฯลฯ ครับ -------------------------------------------------------------------- ปัญหาต่อมา "..เนื่องจากศาสนาพุทธมุ่งแค่ระดับบุคคล (ให้บุคคลจัดการกับความทุกข์ตัวเองเป็นหลัก) ดังนั้นศาสนาพุทธไม่สามารถตอบคำถามอื่นๆที่สำคัญ(กว่า)ในโลกนี้ได้ เช่น การแพทย์ การสร้างสะพาน... " เฮ้อ..ถ้าจะบอกว่า ตอบได้ จะเชื่อไหมครับเนี่ย ? แล้วจะโดนต่อว่า ว่าไม่ใช่ทางพ้นทุกข์ไหมครับเนี่ย ? จะโดนต่อว่า ยึดติด เป็นแค่กระพี้ไหมครับเนี่ย ? ถ้าเอาการแพทย์ ลองกลับไปอ่านหนังสือของ นพ.อาจิณ บุณญเกตุ ดูครับ ท่านเป็นหมอแผนปัจจุบัน ถ้าจำไม่ผิดจบจุฬา ฯ ไม่ก็ ศิริราช และท่านก็ไปเรียนวิชาหมอแผนโบราณ จาก หลวงปู่อ่ำ วัดวงฆ้อง จ.พระนครศรีอยุธยาครับ คงไม่ต้องบอกนะครับว่า หลวงปู่อ่ำ ท่านเป็นพระในพระพุทธศาสนา นี่ยังไม่รวมพระหมอสมัยโบราณอีกหลาย ๆ รูป ในสมัยที่การแพทย์ยังไม่เจริญครับ ไม่อยากจะเขียนมากเดี๋ยวจะหาว่าโม้เกินไป เอาแค่ นพ.อาจิณ คนเดียวก่อนครับ ท่านบันทึกการรักษาโรค ของ หลวงปู่อ่ำ ไว้ชัดเจน เพราะ นพ.อาจิณ เองก็ป่วยจนเกือบจะเสียชีวิตครับ และได้หลวงปู่อ่ำท่านช่วยชีวิตไว้ ส่วนเรื่อง สร้างสะพาน ยิ่งกว่าสร้างสะพานก็มีครับ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา ที่ตอนนี้ไปตั้งโรงเรียนสัตยาไส แต่ก่อน ท่านก็นั่งกรรมฐาน แล้วได้นิมิต จนไปสร้างขาตั้งของยานอวกาศไวกิ้ง ที่ไปลง ดาวอังคาร นั่นหละครับ เขียนไปจะโม้เกินไปไหมเนี่ย ! นี่ยังไม่อยากจะพูดถึง กรณี ที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ ถึงการมาเกิดของคนนะครับ มีอยู่อย่างเดียวที่วิทยาศาสตร์ยังหาข้อสรุปไม่ได้คือ คนอยู่กับคนเฉย ๆ แล้วมีลูกนั่นหละครับ (ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กันนะ แต่มีลูกเกิดขึ้นมาได้ ก็คงเหมือน พระเยซูมั้งครับ แต่ของพุทธ พระพุทธองค์ตรัสไว้ก่อนหน้านั้นนานกว่า ๕๔๓ ปี ครับ ) เรื่องอย่างนี้ หลักสูตรในพระพุทธศาสนามีสอนไว้แล้ว มันจะอยู่ในส่วนของ แนวทางปฏิบัติแบบ อภิญญา , วิชา ๓ , ปฏิสัมภิทาญาณ (พูดได้ทุกภาษานะเออ รู้ทุกภาษาในจักรวาลนี้ บอกไปจะเชื่อไหมเนี่ย ? ) อย่างที่ผมได้บอกไปข้างบน คนที่ขี้สงสัย จะให้เขาไปนั่งเอาแนวมหาสติปัฏฐาน มันจะไหวหรือครับ บางพวกชอบพิสูจน์นั่นพิสูจน์นี่ มันก็ต้องมีแนวทางที่เหมาะกับจริตของเขา เพียงแต่ว่า เมื่อทำได้แล้ว ต้องต่อยอดด้วยวิปัสนาญาณเสีย เขาจะได้ไปพระนิพพานได้ ก็เท่านั้นเองครับ สิ่งที่คุณ krisdauw สงสัยนั้น มีหลายคนสงสัยมาเยอะแล้วครับ และถ้าลองถามกลับดูว่า เอ่อ...แล้วลองปฏิบัติดูตามแนวทางนั้นเพื่อให้หายสงสัยไหมครับ ? คำตอบร้อยละ ๙๙.๙๙ ที่ได้มา มักจะตอบว่า ไม่เคยปฏิบัติ และไม่คิดจะปฏิบัติ เพราะ มักจะหลอกลวง มันงมงาย มันเป็นการสะกดจิต ฯลฯ สรุปง่าย ๆ ก็คือ ฉันสงสัยแต่ฉันจะไม่ทำ มีอะไรไหม ? ไม่มีหรอกครับ สำหรับผมหนะไม่มีอยู่แล้ว มันอยู่ที่ตัวท่านผู้สงสัยมากกว่าครับ เพราะถ้าท่านไม่ทำ ท่านจะได้คำตอบไหมหละครับ ? เมื่อท่านไม่ได้คำตอบ ท่านก็จะเข้าใจในความจริงที่ท่านรับรู้อยู่เท่านั้นเอง แต่มันจะถูกหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง ถูกมากถูกน้อยก็อีกเรื่องครับ ---------------------------------------------------- มาข้อสุดท้าย "..สรุปว่าสำหรับผม ใช้ศาสนาพุทธเป็นเครื่องมือจัดการกับอารมณ์และพฤติกรรมของตัวเอง(ได้บ้างไม่ได้บ้าง) แต่ก็มีค่าแค่นั้น อันนี้พูดตรงๆ เพราะผมคิดว่าสำหรับเรื่องอื่นๆในโลก มันมีหลักที่ดีกว่านั้นและมีการพิสูจน์ที่ยอมรับได้ ... " ก็เร่งปฏิบัติเยอะ ๆ ครับ แล้วจะได้หมดทุกข์ หมดโศกกันเสียที ปฏิบัติในแนวของ ทาน ศีล ภาวนา แล้วก็ควบด้วย วิปัสนายาน เพื่อให้เห็นทุกข์เห็นโทษของการเกิดมามีขันธุ์ ๕ อายตนะ ๖ เสียก็จบครับ ขออนุโมทนาในการปฏิบัติด้วยครับ ------------------------------------------------ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 27 พ.ค. 52 15:34:07 A:58.10.222.14 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 89 #86...คุณเคลมเองนะ ในบริบทที่นี้คือ...ไม่ควรจะเคลมว่าศาสนาพุทธสอนไว้ทุกอย่าง (รวมถึงเศรษฐศาสตร์ การจัดการ ฯลฯ)​ ทีหลังก็เคลมเลยสิครับว่าพระพุทธเจ้าสอนวิธีทำระเบิดปรมาณูไว้ด้วย ********************************* จากวาทกรรมเหล่านี้เกิดข้อสังเกต ผมเรียนถามหน่อยนะคุณKrisdauw คุณจบปริญญาเอกมากระมัง?...smile จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 พ.ค. 52 15:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ^ ^ มันไม่สำคัญหรอกครับว่าจบมาหรือไม่...สำคัญว่าผมใช้เหตุผลอย่างไรมากกว่า ส่วนคุณศรีสิทธิฯครับ 88 ถ้าจะquoteคำพูดผม ช่วยให้ความเป็นธรรมกับผมโดยเอามาให้หมดทั้งบริบทได้ไหมครับ ไม่งั้นมันมีผลต่อการพิจารณาเหตุผล... ที่ผมพูดว่าศาสนาพุทธ "ไม่สามารถตอบคำถามอื่นๆที่สำคัญ(กว่า)ในโลกนี้ได้ เช่น การแพทย์ การสร้างสะพาน... " ผมพูดในบริบทที่ว่า (อย่าลืมยกมาด้วยครับ) คนบางคนก็เหมาเอาว่าเอาศาสนาพุทธสอนอยู่ไว้แล้ว หรือเหมาเอาว่าพระพุทธเจ้าชี้ทางไว้ให้ ทั้งๆที่ทางนั้นเป็นทางที่ตัวเองเอามาแปลผลเอาเอง (ยกตัวอย่าง "ไอสไตน์พบฯ") แต่จริงๆมันมีอยู่เดิมหรือไม่ล่ะครับ การนั่งสมาธิของดร.อาจอง...เอ่อ มันก็คือการนั่งสมาธิของเค้าหนิครับ...พระพุทธเจ้าสอนการสร้างขาตั้งหรือครับ หรือศาสนาพุทธสอนการสร้างยานอวกาศหรือครับ มันเป็นการคิดใหม่เอง... หรือถ้าคุณจะเปรียบเทียบอย่างนั้น... แล้วไอ้ตัวยานที่ไม่ใช่แค่ขาตั้งล่ะ คนคิดเค้าต้องเรียนพุทธศาสนาด้วยหรือเปล่า... (ถ้าเรียนพุทธศาสนาแล้วได้แค่ขาตั้ง ผมขอไปเรียนอย่างอื่นที่ได้ตัวยานดีกว่า...อันนี้พูดตลกๆ) ส่วนการแพทย์ทางเลือก ก็ยังเป็นการแพทย์ทางเลือกอยู่ดี เคยทำการทดลองเปรียบเทียบไหมว่าเอาคนมาสองกลุ่ม หายเท่าไร ไม่หายเท่าไร ตายไปเท่าไร ฯลฯ โดยเฉพาะโรคที่คริติคอล เช่น มะเร็ง เอดส์ ฯลฯ และไอ้ที่ว่าหายน่ะ เป็นรีเซสชั่นของโรคหรือไม่ และเป็นเพราะได้รับผลจากการรักษาทางกระแสหลักในอดีตหรือไม่...ผ่านไปห้าปี โรคกลับมาหรือไม่... หรือแม้กระทั่งการแพทย์ทางเลือกก็ไม่สามารถทดแทนแพทย์แผนปัจจุบันได้ในหลายๆด้าน เช่น การรักษาคนที่ประสบอุบัติเหตุได้ในเวลาทันท่วงที ฯลฯ ผมคิดว่าถ้าคนบางคนเจอว่าพระพุทธเจ้าพูดอะไรนิดหน่อยเกี่ยวกับธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ... วันดีคืนดี แล้วมาตีความ (อย่างทันตแพทย์สมที่ตีความฟิสิกส์ในพุทธศาสนา) ว่า ดินน้ำลมไฟ จริงๆมันก็คือตารางธาตุ ฯลฯ ก็คงมาพูดได้ว่าพระพุทธเจ้าเป็นนักเคมีงั้นสิครับ... ส่วนเรื่องความฝันมันจะมาจากสาเหตุไหน มันก็ไม่จริงอยู่ดีและเป็นประสบการณ์ของคนๆเดียว... (ไม่จริงในเชิงที่ว่าสิ่งที่เกิดในความฝันไม่ได้เกิดในโลกแห่งความจริง) เพราะฉะนั้นจะทราบได้อย่างไรว่า การได้ญาณมันเป็นเหมือนความฝันหรือไม่...นั่นคือได้น่ะได้จริง..เห็นน่ะเห็นจริง...แต่มันมีอยู่จริงหรือเปล่าล่ะ (ถ้าจะมาบอกว่า ต้องลองทำดู อันนี้ก็เหมือนความฝันในแง่ที่ว่า ก็ลองฝันดู...ก็ได้ฝัน ก็ได้เห็น...แต่ความฝันก็ไม่ได้เป็นจริงอยู่ดี...) ประเด็นสุดท้ายละนะครับ เรื่อง "ฉันสงสัยแต่จะไม่ทำ" เนี่ย... ถ้าทำไปแล้วไม่ได้อะไร...ก็จะมีคนมาท้วงว่า"ทำผิดวิธี" บ้าง "ทำตามสายที่ไม่ถูกจริตตัวเอง" บ้าง "ทำไม่ถึงขั้น" บ้าง "กรรมเก่าบัง" บ้าง หรือถ้าทำแล้วไม่สำเร็จมรรคผลก็ "ไปหลงอยู่กับญาณ อิทธิฤทธิ์" บ้าง ถ้าจะให้สรุปก็คือ จากมุมมองของคนที่"เชิญชวนให้มาทำ"นั้น ทุกๆคนทำแล้วต้องเห็นผลและต้องเห็นค่าของศาสนาพุทธไปในทางเดียวกันกับผู้เชิญชวนเท่านั้นกระมัง เห็นคุณพูดเรื่องความสามารถทางภาษาว่าปฎิบัติแล้วพูดได้ทุกภาษา เนื่องจากผมเป็นคนเรียนทางด้านภาษามา...แต่ส่วนตัวผมเองไม่อยากพูดได้ทุกภาษา(รู้แค่ที่ผมรู้พอแล้ว) แต่อยากรู้จักคนที่ปฎิบัติทางพุทธศาสนาแล้วพูดได้"ทุกภาษา"ครับ...ช่วยแนะนำให้ผมได้ไหมครับ จะได้ลองพิสูจน์แบบที่คุณท้า...แต่ว่าเรื่องการใช้ภาษาอย่างนี้คง "ปัจจัตตัง" ไม่ได้กระมังครับ เพราะว่าการใช้ภาษามันต้องถ่ายทอดเป็นคำพูด ตัวอักษร..จะสื่อสารในใจหรือทางโทรจิตกันคงไม่ถือได้ว่าใช้ภาษาได้ครับ คงต้องขอให้เขียนให้ดู ให้พูดให้ฟัง ให้อ่านให้ฟัง ฯลฯ หน่อยครับ (แต่เออาจจะติดว่ามันเป็นการอวดอุตริฯมั้งครับ เลยแสดงให้ดูเป็นที่ประจักษ์แก่สาธารณะไม่ได้) จากคุณ : krisdauw - [ 27 พ.ค. 52 16:47:03 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 91 #81 ผมก็ไม่ลึกซึ้งมากครับ (หาก) อัตตา เป็น สิ่งตรงกันข้ามกับ อนัตตา (เหมือนกับ) ความเที่ยง เป็น สิ่งตรงกันข้ามกับ ความไม่เที่ยง เมื่อมัน "มี" เป็นสิ่งหนึ่ง มันก็ต้อง "ไม่มี" เป็นอีกสิ่งหนึ่ง หากเรานิยามคำว่า "อัตตา" ไว้ที่คำว่า "ตน" ซึ่งหมายถึงสิ่งที่เป็นรูปธรรม เราจับต้องได้่ แสดงว่าเราต้อง "มี" สิ่งๆ นั้นมาตั้งแต่ต้น ซึ่งมันคงหมายถึง "รูปธรรม" ในขนาดที่ "อนัตตา" นั้น มันก็ย่อมเป็นสิ่งตรงกันข้ามกัน หากเรานิยามคำว่า "อัตตา" ไว้ที่คำว่า "ตน" "อนัตตา" ก็ย่อมเท่ากับคำว่า "ไม่มีตัวตน" แสดงว่า เราต้อง "ไม่มี" สิ่งๆ นั้นมาตั้งแต่ต้น ซึ่งมันคงหมายถึง "นามธรรม" (หาก) "อัตตา" มีความหมายถึง "ความมีตัวตน" มันก็โยงไปถึง "ความเที่ยง" และในทางกลับกัน (หาก) "อนัตตา" มีความหมายถึง "ความไม่มีตัวตน" มันก็ย่อมโยงไปถึง "ความไม่เที่ยง" เพราะทั้งคู่เป็นคู่ตรงกันข้ามกัน ซึ่งทำให้ผมสงสัยว่า อัตตาที่ไม่จีรังยั่งยืน=อนัตตา...? ของ พี่ท่านขามเรียงหมายถึงกระไร? หากเป็นพี่ท่าน พี่ท่านคิดว่ายังไงล่ะครับ ^^ Edit: เพิ่มเติม แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 17:31:42 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 17:30:37 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 17:29:41 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 17:26:01 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 17:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อาจารย์ krisdauw ไปทำอะไรอมยิ้มถึงหายเนี่ย หนูจะให้กิ๊ฟอะ ให้ไม่ได้ อึดอัด T^T จากคุณ : PADAPA--DOO - [ 27 พ.ค. 52 17:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 93 #91 เถรวาทอธิบายว่า นิพพานมีไตรลักษณะ ดังนี้ครับ คือ เที่ยงแท้แน่นอน (นิจจัง), ทนอยู่ได้ (สุขขัง), และไม่ใช่ตัวตน (อนัตตา) ครับ (ประเด็นคือ "ความเที่ยง" กับ "ความไม่ใช่ตัวตน" บางทีมันก็ไปด้วยกันได้ครับ :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 17:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เพิ่มเติมให้ #91 ครับเรื่องความหมายของคำอุปสรรค (prefix) น (นะ), อ (อะ) หรือ อน (อะ-นะ) ครับ คือ อน (อะ-นะ) เป็นอุปสรรคที่ใช้นำหน้าคำเพื่อแสดงความหมายในเชิงปฏิเสธ เช่น อมนุษย์ (อ + มนุษย์) แปลว่า ไม่ใช่มนุษย์ (ไม่ได้แปลว่า ไม่มีมนุษย์), เอนก (อน + เอก) แปลว่า ไม่ใช่หนึ่ง (ไม่ได้แปลว่า ไม่มีหนึ่ง) แต่ถ้าจะแปลว่า "ไม่มี" หรือ "ปราศจาก" ก็ใช้คำอุปสรรคเหมือนคำ "นิรวาณ" ที่แปลว่า ดับสิ้นแล้วซึ่งไฟ(กิเลส) คือ "นิร" (นิ-ระ) ใช้กับ "อัตตา" ก็จะกลายเป็น "นิรัตตา" แปลว่า ไม่มีแล้วซึ่งตัวตน หรือ ปราศจากซึ่งตัวตน ครับ :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 18:43:30 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ไหนๆก็ไม่โดนยำหลังจากแสดงความเห็นไว้ใน ช่องความเห็นที่  ๗๐ ก็เกิดความ”ได้ใจ”ว่าคงไม่ถูกยำ ^^ จึงขออนุญาต จขกท และเพื่อนร่วมกระทู้ออกความคิดเห็นครับ ก่อนจะอภิปรายต่อไป คงต้องพิจาณรณาข้อสงสัยของ จขกท เสียก่อน ว่าเป็นอย่างไร อ่านไปอ่านมา ๓-๔ รอบ เลยขออนุมานว่า จขกท เกิดความ แปลกใจ ที่สังคมไทยที่เรียกว่าสังคมที่เป็นชาวพุทธ แต่เหตุไฉน ถึงไม่ค่อยจะมีคนเข้าใจหลักธรรมคำสอนในศาสนาพุทธเอาเสียเลย  มิหนำซ้ำยังมีพิธีแปลกประหลาด ไหว้สิ่งพิกล บนบานสิ่งพิการ อยู่มากมายพบเห็นได้ทั่วไป พระสงฆ์องค์เจ้าก็ดูจะมีวัตรปฏิบัติ ที่อุลามกเสียเหลือเกิน ฝ่ายฆราวาสนั้น ก็ไม่ได้กระทำการใด คิดแต่ว่า ชั่วช่างชีดีช่างสงฆ์ ไปเสียทั้งนั้น เมื่อได้ติดตามอ่าน จนถึงเวลานี้แล้ว เท่าที่มีการ เสวนากัน ผมก็ยังไม่ค่อยเห็นการอธิบาย ข้อข้องใจของ จขกท ได้ตรงเป้าหมายนัก โดยมากจะเป็นการสนทนากันเรื่อง พุทธปรัชญา เสียเป็นหลักใหญ่ ดังนั้นผมจึงอภิปรายเฉพาะข้อสงสัยของ จขกท ก่อน ส่วนเรื่องพุทธปรัชญา ผมจะละไว้เพราะหลายๆท่านได้อภิปรายกันกว้างขวางแล้ว จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ในทางประวัติศาสตร์ของ กลุ่มชาติพันธุ์ ที่ก่อร่างสร้างเมือง เป็นชุมชน เป็นรัฐ เป็นอาณาจักรนั้น ความเชื่อดั้งเดิมที่พื้นฐานที่สุดของผู้คนในย่านนี้ (ต่อมาเราเรียกกันว่า คนไทย) มีความเชื่อเรื่องผีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นพื้นเดิม ความเชื่อเรื่อง ผี ยังตกทอดมาถึงปัจจุบัน ไม่ได้เสื่อมคลายหากแต่มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบและเนื้อหา ไปตามยุคสมัย แต่แนวคิดก็ยังเป็นเรื่องผีเช่นเดิม แม้ว่า จะรับเอาพุทธศาสนาเข้ามาแล้วก็ตาม ในสมัยสุโขทัย ความเชื่อเรื่องผี ชัดเจน มาก ชาวบ้านและพ่อขุน ต้อง ไหว้ดีพลีถูก ผีจึงจะพอใจ , สมัยก่อนล้านนาชาวลั้วก็มีผีปู่แสะย่าแสะ ที่มีการบูชาด้วยสัตว์เคี้ยวเอื้อง, ทางอิสานก็มีปู่สังกะสาย่าสังกะสี ที่ต้องเซ่นสรวงกันตามวาระ, นอกจากนั้นกลุ่มชาติพันธุ์ที้เป็นชุมชนย่อยๆย่อมๆ ก็มี ใจบ้านใจเมือง หรือ สังคมรัตนโกสินทร์ก็ยังมีพระเสื้อเมืองพระทรงเมือง และ เสาหลักเมือง กันทุกจังหวัด ที่กล่าวมานั้นเป็น ผี ในระดับมหภาค ยังมีผีเล็กผีน้อย ตามป่าตามเขา ผีครก ผีสาก ผีไร่ ผีนา ผีบ้านผีเรือน ผีตามถนนหนทางสามแพร่งบ้างสี่แพร่งบ้าง หน่วยย่อยๆของสังคมในระดับปัจเจกบุคคลก็ดำรงชีวิตอยู่ ในสภาพแวดล้อมของผี แม้ในระดับร่างกายส่วนบุคคลก็ยังเป้นความเชื่อเรื่องผีเช่นกัน ตัวอย่างก็คือ คำว่า “มิ่งขวัญ” มิ่ง คือ สังขาร ขวัญ ก็คือวิญญาณ สององค์ นี้จะต้องอยู่ร่วมกัน หากขาดจากกันจะเจ็บป่วย ล้มหมอนนอนเสื่อจนอาจถึงเสียชีวิต  การเรียกขวัญ การร้องขวัญ การสูดขวัญ จึงมีพื้นฐานมากจากความเชื่อเรื่องผี อันเป็น พื้นเดิมของคนในย่านนี้นั่นเอง เมื่อความเชื่อเรื่อง ผี นั้นฝังแน่นยาวนานเช่นนี้ ผมจึงมีความเชื่อว่าแท้ที่จริงแล้วศาสนาหลักของคนไทยคือ การนับถือผี และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (Animism) นั่นเองครับ จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 97 แล้วถ้าอย่างนั้น พุทธศาสนา เข้ามาเกี่ยวข้องกับคนไทยได้อย่างไร อภิปรายว่า แต่แรกเริ่มเดิมทีนั้น ศาสนาพราหมณ์ เข้ามาสู่ดินแดนแถบนี้ก่อนโดยนักเดินทางจากชมพูทวีป แบบแผนความเชื่อของพราหมณ์ นั้น สอดคล้องกันกับพื้นความเชื่อเรื่องผีที่มีแต่เดิม พระอินทร์กับพญาแถน ก็ไม่ต่างกัน พระพิรุณกับพญานาคก็ไม่ต่างกัน ท้าวจตุโลกบาลก็กลายมาเป็นเทพในพิธีขึ้นท้าวทั้งสี่ที่แต่เดิมเคยเป็นผี ก็เปลี่ยนสถานภาพกลายเป็นเทพในที่สุด การผสมผสานกันระหว่าง ตำนานดั้งเดิม (Myth) กับตำนานชุดใหม่ ทำได้โดยกระบวนการที่เรียกว่า Historical Particularism ซึ่งเป็นการนำบางส่วนของตำนานเก่าที่สอดคล้องกับตำนานใหม่ แล้วสร้าง ตำนานอีกชุดหนึ่งขึ้นมาท่ามกลางความเชื่อที่แตกต่างกัน จนเกิดสมดุลย์และดำรงอยู่ได้โดยไม่เกิดความขัดแย้ง ------------------------------------------------------------------ นอกเรื่องเล็กน้อยครับ : กระบวนการนี้เกิดขึ้นในกรณีอื่นๆด้วย เช่น พระเจ้าสายน้ำผึ้งกับพระนางสร้อยดอกหมาก, ตำนานเจ้าแม่ตะเคียนทอง (เจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว), บางครั้งอาจจะไม้ได้ผสมผสานกลายเป็นตำนานใหม่ แต่สร้างสัญญลักษณ์ของสังคมที่แตกต่างกัน เช่น ศาลเจ้าแม่กวนอิม(สังคมเมืองค้าขาย) แต่มีการสร้าง กบ (สังคมชนบท, ฝนและเกษตรกรรม) จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 98 กลับเข้าเรื่องครับ พุทธศาสนา โดยเนื้อแท้นั้น เป็นศาสนาที่มีการปรับตัวค่อนข้างสูง ในแต่ละท้องถิ่น ภาษามคธ หรือภาษาบาลี เป็นเครื่องมือสำคัญ ที่พุทธศาสนาสามารถแทรกตัวเข้าไป ในกระบวนการ Historical Particularism ได้อย่างง่ายดาย บทสวด ต่างๆในพุทธศาสนา จึงสอดรับกับการสื่อสารและเผยแผ่พุทธจักร ได้กว้างขวางมาก และด้วยภาษาที่แตกต่างนี้เอง จึงทำให้เกิดสภาวะของความศักดิ์สิทธิ์ (Sacred) ในพิธีกรรม และแยกความไม่ศักดิ์สิทธิ์ (Profane) ของวิถีชีวิตปกติได้ในแต่ละสังคม เมื่อพิธีกรรม บทสวด ของพุทธศาสนาเมื่อแรกเข้ามาในย่านนี้สอดคล้องกันด้วยดี กับ ผีและพราหมณ์ ที่มีมาก่อน พุทธศาสนาก็สามารถดำรงสถานภาพในฐานะกระบวนการ ทางสังคมได้อย่างมั่นคนและมีพลวัตตลอดมา พุทธศาสนา เมื่อแรกเข้ามานั้น ย่อมแตกต่างไปจากพุทธศาสนา แบบที่เรารู้จักกันในปัจจุบันอย่างแน่นอนสถาบันสงฆ์นอกจากจะทำหน้าที่ทางสังคมแล้วยังมีบทบาททางการเมืองด้วย ทางภาคเหนือ ธรรมเนียมถวายตัว เป็น”ข้าพระธาตุ” ก็ยังคงมีอยู่บ้างในปัจจุบัน ในทางลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ก็ทำหน้าที่ถ่วงดุลย์อำนาจสถาบันกษัตริย์ และขุนนาง ตลอดจนสะสม ไพร่พลและอาวุธ เพื่อประโยชน์ทางการเมืองภายใน และในยามสงครามภายนอกด้วย ในประวัติศาสตร์ การสึกพระไปออกรบก็มีบ่อยๆ พระสงฆ์ทำผ้าประเจียดเสื้อยันต์ให้ไพร่พลก็มี วันดีคืนดีก็อาจจะก่อการกบฏขั้นมาก็บ่อยๆ ในสมัยโบราณ คนไทย ไม่มีคำถาม ต่อการปฏิบัติตัวตามแบบแผนของพุทธศาสนา ด้วยเพราะว่า สังคมไทย เมื่อแรกรับพุทธศาสนานั้น ไม่ได้รับ เอา พระอภิธรรม ที่เป็นอภิปรัชญา (Meta-Physics) เข้ามาเป็นปัจจัยในการกำหนดแบบแผนการดำเนินชีวิตทั้งหมด หากแต่เรารับเอา พระสูตรและพระวินัย เข้ามาใช้เนื่องจากในพระสูตรและพระวินัย สามารถ แทรกซึมเข้าไปในระบบความความเชื่อเรื่องผี แบบเดิมได้ง่ายกว่าโดยผ่านพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ข้อกำหนดทางศาสนา และคำสอน ดังที่ปรากฏอยู่ในวรรณคดีพุทธศาสนาเรื่อง เตภูมิกถา หรือไตรภูมิพระร่วงในสมัยสุโขทัย คำสอนแบบแผนการดำเนินชีวิต จึงเป็นคำอธิบาย ความเป็นไปของพฤติกรรมมนุษย์ รวมไปถึงวิทยศาสตร์ในการทำความเข้าใจโลกและจักรวาล ตลอดจนการแพทย์ และชีววิทยาด้วย จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ความเข้าใจและการรับรู้แบบแผนทางการดำเนินชีวิตในกรอบค่านิยมและจริยธรรมทางพุทธศาสนา ยังคงดำเนินอยู่ต่อมาจนกระทั่ง เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ ในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ การตั้งคำถาม ต่อโลก จักรวาล มีมากขึ้น พุทธศาสนา ที่มีพระพุทธเข้าเป็นพระศาสดา ได้ถูกตีความใหม่ (Reinterpretation) อย่างต่อเนื่อง มาจนปัจจุบัน และพบว่าในปัจจุบัน นั้น คนไทยและสังคมไทย เข้าใจ พุทธศาสนา (โดยพระพุทธเจ้า) ในสามลักษณะ อย่างแรก นิรมานกาย เป็นพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ในฐานะองค์ประกอบของพิธีกรรม ประเพณีขนบธรรมเนียมต่างๆ เช่น การทำบุญตักบาตรตอนเช้า นิมต์พระสงฆ์มาสวดมนต์ในงานแต่งงาน การฟังธรรมที่วัด ซึ่งจริงๆแล้วก็ฟังไม่รู้เรื่องเพราะเป็นภาษาบาลี ทั้งนี้หมายรวมถึง อิทธิปาฏิหาริย์ของพระพุทธเจ้าด้วย อย่างที่สอง สัมโภคกาย คือความเข้าใจพระพุทธศาสนาและพระพุทธเจ้าในฐานะที่เป็นมนุษย์ ทรงประสูติ ออกผนวช  ตรัสรู้  เผยแพร่คำสอน และปรินิพพาน และสุดท้ายธรรมกาย คือความเข้าใจพุทธศาสนา ในฐานะที่เป็น อภิปรัชญา โดยการตีความพระอภิธรรม และเปรียบเทียบกับปรากฏการณ์และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน นอกจากนั้นมีการตั้งคำถาม เพื่อคำอธิบายในบริบททางสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปด้วย จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:41:54 ]

ความคิดเห็นที่ 100 จากพุทธศาสนาในสามลักษณะ จะเห็นได้ว่า มีความแตกต่างกันในเนื้อหา แต่รูปแบบการทำงาน หรือการใช้งานนั้นมีการเลื่อมซ้อนกันอยู่เสมอ  ถ้าเราอนุมานว่า สังคมไทย ควรจะมีความรู้ความเข้าใจพุทธศาสนาแบบที่สามคือ ธรรมกายหรืออภิปรัชญา เราก็จะได้คำตอบและการสนทนาดังที่ เพื่อนร่วมกระทู้หลายท่านได้อภิปรายไว้ แต่ถ้าเราอนุมานว่า สังคมไทย ควรจะมีความรู้ความเข้าใจพุทธศาสนา แบบที่สองคือสัมโภคกาย เราก็ต้องไปสืบค้นหลักฐานทางโบราณคดี และประวัติสาสตร์ในฐานที่พระพุทธเจ้าเป็นบุคคลของโลก แต่ถ้าเราคิดว่า สังคมไทยควรจะ มีความรู้ความเข้าใจพุทธศาสนาแบบที่หนึ่งคือนิรมานกาย เราก็ต้องบำเพ็ญตนบูชาสิ่งที่เป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า ที่มีอยู่มากมาย อาทิ พระพุทธรูป, หิ้งพระ, รอยพระพุทธบาท,   ประกอบพิธีกรรมต่างๆตามประเพณี  เป็นต้น แต่ทว่า สังคมไทยไม่สามารถรักษาพุทธศาสนา เอาไว้ได้ หรืออีกนัยหนึ่ง พุทธศาสนาไม่สามารถดำรงสถานภาพเอาไว้ได้ด้วย ศาสนลักษณ์ อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่เพียงอย่างเดียว ทั้งสามลักษณ์จะต้องดำเนินไปด้วยกัน อย่างสมดุลย์ ถ้าเราพยายามอธิบายเรื่อง พุทธปรัชญา แก่คนไทยกลุ่มหนึ่งที่กำลังกราบไหว้ต้นกล้วยที่มีหัวปลีมีรูปทรงคล้ายพระพุทธรูป เราจะอธิบายอย่างไร หรือเราจะอธิบายว่า เจ้าชายสิทธัตถะ เป็นผู้ปฏิวัติระบบวรรณะในชมพูทวีป ให้กับผู้ที่กำลังเคร่งครัดกับการเข้าวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อต้องการจะเห็นดวงแก้วระยิบระยับหล่นจากฟ้าได้อย่างไร จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 101 วิธีการทำให้เป็น “ผี” การทำให้เป็น “ผี” นั้นเกิดขึ้นบ่อยๆ เกิดขึ้นได้มายาก และก็สูญสลายไปก็ไม่ยากเช่นเดียวกัน แต่ไม่นาน ก็เกิด “ผี” ใหม่ๆออกมามีบทบาทในพิธีกรรมต่อไป ผี ในอดีต มักจะเป็นผีจริงๆ คือเป็น สภาวะเหนือธรรมชาติที่มนุษย์ไม่รู้จัก ไม่เข้าใจ เกรงกลัว และเกรงใจ จะกระทำการใดๆต้องขอร้อง ต้องติดสินบน และต้องแก้บน มิฉะนั้น อาจะเกิดเหตุเภทภัยร้ายแรง การไหว้พระหรือการถือศีลภาวนา ในสมัยโบราณ แยกเรื่องพุทธกับเรื่องผี ออกจากกัน ผีอยู่ส่วนผี พุทธอยู่ส่วนพุทธ ไม่เกี่ยวกัน พระพุทธรูป ที่เป็นสัญญลักษณ์ของ พุทธ จึงอยู่ภาวะที่ศักดิสิทธิ์บนพื้นฐานของ ศีลภาวนา การไหว้พระจึงไม่ใช่ไหว้เพื่อการขอโชคลาภ ขอหวย แต่ทั้งนี้ในบางโอกาสพระสงฆ์ก็ข้ามจากภาวะศักดิ์สิทธิ์ ของศีลภาวนา มาสู่เขตของผีบ้างเหมือนกัน ในฐานะเจ้าพิธีบ้างเหมือนกัน ลองนึกย้อนกลับไปว่า มีสิ่งใดบ้าง ที่ถูกทำให้กลายเป็น ผี ที่ชัดเจนที่สุด และไม่เป็นการสมควรที่สุดก็คือ ลัทธิพิธีเสด็จพ่อ ร.๕ พระองค์ถูกลดชั้นลงมาจากพระพุทธเจ้าหลวงผู้ทรงเป็นปิยราชาของคนไทย กลายมาเป็น “ผี” ที่มีผู้คนไปกราบไหว้บูชา ขอพร ขอหวย บนบานให้ประสบความสำเร็จในการค้าขาย พระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ วางไว้บนหิ้ง มีขวดน้ำแดง กุหลาบชมพู และเหล้าแบล็คเลเบิล เป็นเครื่องบูชา ซึ่งไม่มีความเกี่ยวเนื่องใดๆ กับพระองค์เลย มิหนำซ้ำบางสถานที่ยังเป็นสถานที่อโคจรอีกด้วย สมเด็จพุฒาจารย์(โต) การกราบไหว้บูชาไม่มีส่วนใดเกี่ยวข้องกับ ศีลภาวนา เลย การไปกราบไหว้เพียงแค่เพื่อเป็นศิริมงคลและขอโชคลาภ ยิ่งไปกว่านั้น การไหว้พระ ทั้งพระสงฆ์และพระพุทธรูป มักจะเป็นการไหว้หรือบูชาเพื่อมีเป้าหมายทางโลกย์ เช่นขอให้มีความสุขความเจริญ โชคดีมีลาภ หมดทุกข์หมดโศกหมดโรคภัย และเพื่อสะเดาะเคราะห์ และพระสงฆ์ก็ทำหน้าที่นี้ได้ดีเสียด้วย แทรกเสียงบทสวด : อายุ วรรณโณ สุขัง พะ.....ลังงงงงงงง พระพุทธรูปจึงถูกลดชั้นกลายเป็น ส่วนประกอบในพิธีกรรมความเชื่อเรื่อง ผี ไปเสียแล้ว นอกจากนั้น ลองนับไปนับมาน่าจะมีเป็นร้อยท่านที่ถูกทำให้กลายเป็น “ผี” ถ้านับจำนวนสถานที่แล้วน่าจะเป็นหมื่นๆแห่ง แล้วอย่างนี้จะไม่เรียกว่าคนไทยนับถือ ผีเป็นศาสนาหลักได้อย่างไร แต่...แต่... สังคมย่อมมีกระบวนการในการสร้างดุลยภาพ (Equilibrium) อยู่แล้ว สิ่งที่ได้อ่านในแต่ละความเห็นนี้เองครับ คือ กระบวนการในการสร้างดุลยภาพของสังคม การตีความใหม่ ต่อ พระอภิธรรม ที่เป็นพุทธปรัชญา การอธิบายรายละเอียดเของ อภิปรัชญา นี้เองครับ ที่จะทำให้ พุทธศาสนาดำรงอยู่ได้ ผมเชื่อว่างสังคม มีกลไกและกระบวนการตรวจสอบอยู่เสมอ เมื่อได้ก็ตาม ที่เกิดการ “ผิดที่ผิดทาง” กลายเป็น “Social Dirt” ก็จะถูกจำกัด (แต่ไม่กำจัด) ให้พอเหมาะพอดีต่อไปครับ จากคุณ : q_cosmo - [ 27 พ.ค. 52 20:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 102 กลับมาอ่านอีกที ตามไม่ทันแล้ว ^^" จากคุณ : Cryptomnesia - [ 27 พ.ค. 52 20:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 103 #93, 94 ผมเข้าใจครับ ว่าปรัชญาตะวันออก ขั้วคนละด้านมันไปด้วยกันได้ กลับเข้ามาที่เรื่องเนื้อหาของคำ ระหว่าง "อัตตา" และ "อนัตตา" ซึ่งผมมีคำถามครับ ว่า เมื่อ "อนัตตา" มาจากคำว่า "อะนะ+อัตตา" แปลว่า "ความไม่ใช่ตัวตน" สิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนและอยู่ตรงกันข้าม แล้วความ "ไม่ใช่ตัวตน" คือ สิ่งไหนครับ? หากเอาความเข้าใจของผม ผมก็คงจะบอกว่า มันคือ "ความว่าง" ซึ่งมันเป็นคำใกล้เคียงกับคำว่า "ไม่มีตัวตน" หรือ "ไม่มีรูป" ซึ่งผมคงต้องขอคำอธิบายเพิ่มเติมอีกครับ ^^ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 27 พ.ค. 52 21:00:46 ]

ความคิดเห็นที่ 104 กลับมาอีกทีคุยกันไปยาวเลยแฮะ จะอ่านต่อก็ไม่ไหว สมองอ่อนล้าเหลือหลาย ขอลาไปนอน ดูบอลคืนนี้ก่อนครับ แฮ่ๆ มีใครดูบ้างป่าวเ่อ่ย ? จากคุณ : Loss of Divinity - [ 27 พ.ค. 52 22:06:31 ]

ความคิดเห็นที่ 105 #103 เอ จะบอกว่า "นิจจัง" กับ "อนัตตา" มันเป็น "ขั้วคนละด้าน" หรือครับ อันนี้ผมไม่แน่ใจนะครับ เอาเป็นว่าผมไม่ยืนยันหรือปฏิเสธครับ เพราะผมไม่ค่อยแน่ใจกับข้อมูลที่มี ส่วนเรื่องอนัตตา ต้องบอกงี้ครับ "อนัตตา" เป็นคำที่มีความหมายปฏิเสธ "อัตตา" ครับ แต่ไม่ได้มีความหมายตรงข้ามกับ "อัตตา" นะครับ (ถ้าจะถามว่าอะไรตรงข้ามกับอัตตาก็ต้องตอบว่าเป็น "นิรัตตา" ครับ) ขยายความนิดหนึ่งครับ คือ ตามหลักมัชฌิมาปฏิปทา หรือที่เรียกกันว่าหลักทางสายกลาง ทิฏฐิที่เห็นว่าสิ่งทั้งหลายยั่งยืน ยึดถือได้ เรียกว่า สัสสตทิฏฐิ ครับ ไม่จัดเป็นสัมมาทิฏฐิหรือความเห็นที่ถูกที่ควรครับ ส่วนทิฏฐิที่เห็นว่าสิ่งทั้งหลายขาดสูญ ยึดถือไม่ได้ เรียกว่า อุจเฉททิฏฐิ ก็ไม่ใช่สัมมาทิฎฐิอีกเหมือนกันครับ ดังนั้น อนัตตา ไม่ได้เป็นไปตามทั้งสองทิฏฐิที่กล่าวถึงข้างต้นครับ กล่าวคือ เรายึดถือเอาว่าอัตตามีอยู่ก็ไม่ได้ จะปล่อยวางอัตตาว่าไม่มีอยู่ก็ไม่ได้ เพราะขันธ์ 5 และสิ่ง(ธรรม)ทั้งหลาย "ไม่ใช่อัตตา" ครับ มีตรรกะของพุทธปรัชญาอยู่ข้อหนึ่งว่า เมื่ออัตตาไม่ได้ดำรงอยู่(ให้ยึดถือ)แล้ว ความหมดสิ้นไปซึ่งอัตตา(การปล่อยวางอัตตา)จะดำรงอยู่ได้อย่างไร ขอลองไปทางมหายานบ้างนะครับ ที่พอจะจำได้คือสูตรของเว่ยหลาง (ฮุ่ยเหนิง) เรื่องมีอยู่ว่า มีพระรูปหนึ่งเขียนบทโศลกไว้ว่า ต้นโพธิ์กับกระจกนั้นมีอยู่เหมือนกายกับจิต หมั่นเช็ดถูทำความสะอาด กวาดใบโพธิ์ ฝุ่นผงก็ไม่มาจับ กายกับจิตก็จะบริสุทธิ์ ทีนี้พระเว่ยหลางเห็นเข้าก็แต่งโศลกบ้างโดยแต่งเป็นบทแก้มีข้อความประมาณว่า เมื่อไม่มีต้นโพธิ์และกระจกแล้ว (พอต้นโพธิ์ตายและกระจกแตกแล้ว - กาย กับ จิต คือขันธ์ 5 แยกจากกันแล้ว) มัวแต่หมั่นทำความสะอาดไปก็ไร้เรื่องราว ฝุ่นผงจับไม่ถูกต้นโพธิ์หรือกระจกแต่อย่างใด ก็เป็นสูตรที่แสดงเรื่องอนัตตาไว้อย่างน่าจดจำครับ คือ การที่ฝุ่งผงมาจับนั้นหมายถึง การยึดมั่นถือมั่น(อัตตา) พระรูปแรกเขียนโศลกไว้ว่าให้หมั่นทำความสะอาดชำระล้างกายกับจิต (ประพฤติตามกุศลกรรมบท) ก็จะปล่อยวางอัตตาได้ ทีนี้พระเว่ยหลางรู้ธรรมดีกว่า กล่าวคือรู้ว่า กายกับจิต (ขันธ์ 5) เป็นของไม่เที่ยง (อนิจจัง) ดังนั้น การประพฤติตามกุศลกรรมบทจึงไม่ใช่ของจำเป็นต่อ "อนัตตา" โดยเปรียบเป็นว่าฝุ่นที่จับต้นโพธิ์ที่ตายแล้วและจับกระจกที่แตกแล้วก็ไม่ได้สร้างเรื่องราวอะไร เพราะขันธ์ 5 ไม่ใช่ของเที่ยงแท้ พอแตกสลายไปแล้วก็ไม่ใช่อัตตาแล้ว (อนัตตาไม่ใช่สิ่งที่ต้องสร้างขึ้นมา แต่เป็นธรรมชาติอยู่แล้ว :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 22:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 106 #104 Newcastle ผมตกชั้นแล้ว ไม่มีอารมณ์ดูแล้วล่ะครับ ผลออกมายังไงก็ได้ เอาเป็นว่าผมถือหางบาร์ซ่าคอยดู Messi ยิงแล้วกันครับ (แต่ผมไม่ดูนะ :D ) แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 23:02:32 จากคุณ : Zero_Zero - [ 27 พ.ค. 52 22:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ถะ...ทำไมกระทู้มันวิ่งเร็วอย่างนี้เนี่ย ^^" แต่ก็รู้สึกดีที่กระทู้ห้องปรัชญาได้ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำกะเค้าบ้าง ไม่รู้จะตอบใคร ขอตอบ จขกท. คร่าว ๆ ก่อนละกัน ผมว่า "หลักพุทธ" ที่ว่าเนี่ย ผมว่ามันไม่ได้มีอยู่ "หลักเดียว" ที่สามารถยึดถือได้อย่างเป็นสากลนะครับ ผมว่าการตีความและการตีความใหม่ของ "หลัก" ดังกล่าวเนี่ย ขึ้นอยู่กับบริบท/สภาพแวดล้อมของสังคม และที่สำคัญคือ ของ social group นั้น  ๆ (วัฒนธรรม, ชนชั้น ฯลฯ) "หลัก" หลาย ๆ อย่างที่ชนชั้นกลางยุคหลังปี 2500 ยึดถือกันนั้น....พุทธทาส น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด...เกิดขึ้นได้บนบริบทของสังคมไทยที่ก้าวเข้าสู่การผลิตแบบทุนนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ ตัวอย่างอื่น ๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงโลกทัศน์/มุมมองต่อโลกช่วงร.4-5 เองที่ได้รับอิทธิพลจากกรอบคิดแบบวิทยาศาสตร์มานั้น ก็เกิดการตีความ "หลัก" ใหม่จำนวนมาก เพราะฉะนั้น ผมว่าการพูดถึง "หลัก" เนี่ย เราต้องดูบริบท/ที่มาที่ไปของคนที่ (ไม่) เข้าใจ "หลัก" ดังกล่าวด้วยครับ จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร - [ 28 พ.ค. 52 00:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 108 เพิ่งเห็นว่าเคยมีคนไทยรูปหนึ่งเคยตอบคำถามของกระทู้นี้ไว้เมื่อเกือบ 33 ปีที่แล้วครับ http://www.scribd.com/doc/409663/- :) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 00:46:14 จากคุณ : Zero_Zero - [ 28 พ.ค. 52 00:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ศาสนา คือ เครื่องมือในการปกครองคนอย่างนึง กล่าวคือ กฏหมายอย่างเดียวไม่พอเพราะแข็งเกินไป  เนื่องจากมีบทลงโทษและบทลงโทษนั้นจะใช้ลงโทษได้เพียงภายนอก คือ เข้าไม่ถึงจิตใจ กฏหมายหากเอาเข้าจริงตามตัวอักษรมันโหดร้ายนะครับ  เชื่อไม่เชื่อเราๆท่านๆทำผิดกฏหมายกันมากมายในแต่ละวัน  เรานินทาคนอื่นหรือเรา:-)น้ำลายเรี่ยราด  เป็นต้น  หากยังต้องการมีแค่กฏหมายเราควรมอบตัวดีไหม ? เพื่อเป็นแบบอย่างแก่คนรุ่นหลัง.. ..ตรงนี้สำคัญเพราะแม้แต่คดีอาญายังต้องเข้าให้ถึงเจตนา ..เน้นที่เจตนา  ยากครับสำหรับคำๆนี้ที่จะอธิบายเป็นตัวอักษร ..ส่วนศาสนาไม่มีบทลลงโทษเพราะเน้นที่จิตใจ หากคนส่วนมากจิตใจดีงามกฏหมายก็จะลดความสำคัญลงไป(ปกครองโดยไม่ปกครอง) หากคนส่วนมากจิตใจคดโกงและโหดเหี้ยมต่อให้เขียนกฏหมาย 3 หน้าต่อหนึ่งมาตราก็ไม่สามารถห้ามปรามคนเช่นนั้นได้ ผู้นำต้องใช้ทั้ง 2 และต้องใช้ให้เหมาะสมตามแต่สถานะการณ์  อย่าได้รังเกียจเพราะเรามีกฏหมายแล้ว  ใครเรียนมาจะรู้ว่ากฏหมายนั้นแข็งไปและไม่ได้ครุมทั้งหมดในการที่จะให้บ้านเมืองสงบสุขเลย... ป.ล.จุดสังเกตุ คือ ผู้นำทางศาสนาในสมัยเริ่มก่อร่างสร้างศาสนาขึ้นมา  ทุกคนล้วนเกี่ยวข้องกับการปกครองสังคม เช่น สังคมแย่มากจึงเกิดศาสนานี้  หรือไม่ก็นำหลักทางศาสนาเดิมที่มีอยู่แล้วไปใช้อ้างอิงในช่วงที่สังคมที่ย่ำแย่  บางคนอาจมีเชื้อสายกษัตริย์  บางคนเป็นคนปรกติแต่สุดท้ายก็เป็นผู้นำทางสังคม.. ที่จะพูดคือ ศาสนานั้นเกี่ยวข้องไม่ทางใดก็ทางหนึ่งในการปกครองสังคม  หากศาสนาด้อยค่าลงไปคงเพราะคนในขณะนั้นไม่ต้องการสังคมหรืออีกนัยหนึ่ง คือ คนเป็นปัจเจกชนมากขึ้นนั่นเอง.. จากคุณ : vincentlenon - [ 28 พ.ค. 52 01:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 110 #คุณ krisdauw ยาวหน่อยนะครับ ขอแบ่งตอบนะครับ เรื่อง ความรู้จากการก่อสร้างต่าง ๆ ตอบ ผมต้องขออภัยก่อน หากทำให้คุณ krisdauw ไม่เข้าใจสารที่ผมสื่อ แต่ผมต้องการสื่อเหมือนที่คุณ Deckard บอกไว้ คือมันเป็นความรู้ที่นอกเหนือจากที่พระพุทธองค์ทรงสอน ไม่ใช่ไม่รู้นะครับ แต่มันไม่ใช่ทางหลุดพ้น มันเป็นเรื่องของทางโลก มันทำให้บรรลุธรรมไม่ได้ รู้ไปกิเลสก็ไม่ได้ตายสักหน่อย แต่ไม่ใช่จะรู้ไม่ได้ ถ้าคุณมีความสามารถคุณก็รู้ได้ครับ (สำคัญว่ามีหรือเปล่า และ ทำได้ถึงหรือเปล่าหละ ?) เรื่องแพทย์ทางเลือก ตอบ เหมือนข้อข้างบนครับ เรื่องความฝัน ตอบ ผมคิดว่า คุณ krisdauw ก็น่าจะเรียนมาทางสายวิทยาศาสตร์นะครับ ความรู้ทางวิทยาศาสตร์สมัย ม.ต้น ของผม ท่านสอนว่า ขั้นตอนการทดลองทางวิทยาศาสตร์ มีอยู่ ๔ ขั้น ๑. ตั้งสมมติฐาน ๒. รวบรวมข้อมูล ๓.ทดลอง ๔. สรุปผล ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ทุกคนต้องผ่านการปฏิบัติตามขั้นตอนเหล่านี้ จึงจะได้ผลการทดลองแล้วสรุปออกมาเป็น ทฤษฏี ใช้ต่อไป ผมก็ไม่แน่ใจว่า คุณ krisdauw ได้ทดลองในสิ่งที่สงสัยทางพระพุทธศาสนามากน้อยแค่ไหน ? และมีขั้นตอนการทดลองอย่างไร ? คนที่น่าจะรู้คำตอบได้ดีที่สุดคือตัวของ คุณ krisdauw นั่นเองครับ มานั่งถามผม คงไม่ได้คำตอบหรอกครับ เพราะอย่างเก่งผมบอกได้อย่างเดียว มันก็เหมือน ตอนสมัย โคเปอร์นิคัส บอกว่า โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ แล้วคริสต์ศาสนจักรบอกว่าเป็นไปไม่ได้ จนมาตอนหลัง กาลิเลโอ ไปส่องกล้องมองนั่นหละครับ คุณ krisdauw การกระทำแบบ โคเปอร์นิคัส+กาลิเลโอ หรือ การกระทำของคริสตศาสนจักร อย่างไหนมันจะช่วยตอบโจทย์ได้ดีกว่ากันหละครับ ? จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 28 พ.ค. 52 08:14:04 A:58.10.222.141 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ต่อ เรื่องผลของการปฏิบัติ แล้วจะได้ผลตามที่เชิญชวนไหม ตอบ ถ้าทำถูก ทำตรง ผลที่ได้มันเกิดแน่นอนครับ แต่จะเห็นค่าของพระพุทธศาสนาหรือเปล่า อันนี้ไม่ทราบครับ ต้องแล้วแต่คน ๆ นั้นครับ ถ้าทำแล้วไม่ได้ผลจริง คุณ krisdauw ก็สามารถไปบอกใครก็ได้ครับว่า ที่พระพุทธองค์ทรงสอนหนะไม่จริงเลยสักนิด ทำแล้วไม่เห็นจะได้ผล อย่างที่สอนไว้เลย ไม่ดีหรือครับ จะได้ Clear ไปเลย ผิดก็คือผิด ถูกก็คือถูก มันดีกว่ามานั่งถกเถียงแล้วไม่ทำอะไรให้เป็นการ Solv ปัญหา ให้หมดไปนี่ครับ ขนาดเรื่องผลการรักษาโรค คุณ krisdauw ยังยกตัวอย่างการทดลองมาเปรียบเทียบได้ ผมว่าเรื่องแค่นี้ไม่น่าเกินกว่าแรง ของ คุณ krisdauw กระมังครับ เรื่องของ ความสามารถด้านปฏิสัมภิทาญาณ ตอบ คุณ krisdauw ก็ทราบดีแล้วนี่ครับว่ามันเป็นการอวดอุตริฯ ไม่น่าที่จะต้องถามผมซ้ำเลยนะครับ จริง ๆ แล้วปัญหานี้แก้ง่ายมากครับ คุณ krisdauw ก็ปฏิบัติในสายของปฏิสัมภิทาญาณสิครับ แล้วก็ทำตัวเองให้ได้เป็นพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณเสียก็หมดเรื่องครับ เมื่อเป็นแล้ว ก็ลองคุยกับ คนที่ใช้ภาษาที่ คุณ krisdauw ไม่เคยเรียนมาก่อนดูครับ ว่าทำได้หรือเปล่า ถ้าทำไม่ได้ ก็ค่อยมาบอกที่นี้ใหม่ครับ เอาเป็นว่า นัดวันเวลาไว้ดีกว่า จะเอาอีกกี่ปีดีครับ ผมเล่นใน บอร์ด pantip นี้อยู่ตลอด บรรลุเมื่อไรมาบอกผมด้วยนะครับ...อิ ๆ ๆ ผมเจตนาจะตอบแบบนี้ เพราะเห็นว่ามันเป็นทางเดียวที่จะตอบปัญหาทุกอย่างได้หมดโดยปราศจากข้อสงสัยครับ และ คุณ krisdauw นี่ก็น่าจะพอที่จะทำให้คุณ pizza hell (จขกท) เข้าใจคำถามที่คุณถามมามากขึ้นนะครับ..... จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 28 พ.ค. 52 08:37:28 A:58.10.222.141 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 112 #105 เมื่อ "ใช่" เป็นปรปักษ์กับ "ไม่" ก็แน่ชัดอยู่ในตัวเองแล้วล่ะครับ ว่า "ไม่" เป็นสิ่งที่อยู่ตรงกันข้ามกับ "ใช่" ซึ่ง "ไม่" เป็นรูปของการปฎิเสธ "ใช่" ผม(อาจจะ)ใช้คำผิดไปบ้าง โดยเพิ่มคำว่า "มี" เข้าไปในบริบท แต่....โดยหลักการใช้บริบทของผมตั้งแต่ต้น คือ ผมใช้คำว่า "หาก" เข้าไปด้วย ซึ่งมันเป็นความหมายในเชิงสมมติ ว่าหากเป็นเช่นนั้น เช่นนี้ สิ่งนี้ก็จะตามมาอย่างนั้นอย่างนี้ เป็นข้อสรุปอย่างนั้นเอง เพราะส่วนใหญ่ผมมักจะใช้คำศัพท์ง่ายๆ ในการอธิบาย ซึ่งเวลาผมอธิบายกฎหมาย(ผมก็ไม่ได้ถึงขั้นเรียกตัวเองว่าเป็นนักกฎหมาย แต่ก็พอรู้บ้าง เพราะเรียนมา)กับคนที่อยากรู้ ผมก็ใช้คำศัพท์ง่ายๆ เพราะมันสื่อสารกันรู้เรื่อง!! มันก็เท่านั้นเอง ใน #105 เมื่อคุณ Zero_Zero บอกว่า เป็นคำที่มีความหมายปฏิเสธ "อัตตา" ครับ แต่ไม่ได้มีความหมายตรงข้ามกับ "อัตตา" ซึ่งโดยปกติแล้ว ข้อความในรูป "ปฎิเสธ" มักเป็นของคู่กับข้อความปรปักษ์ แต่ทั้งสองข้อความจะอยู่ด้วยกันไม่้ได้ หรือจะกล่าวให้สั้นๆ คือ มันเป็นสิ่งตรงกันข้ามกัน กันครับ แต่ในบริบทของ #105 ของข้อความนี้ กลับให้ความหมายของประพจน์ (หรือข้ออ้าง หรือ Promise ซึ่งผมไม่รู้ว่าจะใช้คำไหน 55) ของทั้งบริบทเป็นทั้ง ยืนยัน และ ปฎิเสธ ไปในคราวเดียวกัน ซึ่งมันผิดหลักการใช้อย่างมาก (แต่ผมก็ไม่ได้บอกว่ามันผิดต่อหลักปรัชญาของตะวันออก เพราะที่ผมโต้แย้งคือ "เรื่องของการใช้คำในการอธิบาย" ครับ) และผมขออธิบายเพิ่มเติมว่า (หาก) เป็นผู้ที่ไม่เข้าใจในภาษาบาลีลึกซึ้งมาก(แบบเดียวกับผมและคนทั่วไป) มักจะอธิบายการใช้คำแบบใช้ตรรกะในการอธิบาย ไม่ใช่การใช้ปรัชญาในการอธิบาย ซึ่งผมที่กล่าวอ้างไปแล้วข้างต้น โดยสรุปย่อว่า (หาก) "อัตตา" แปลว่า "ตัวตน" หรือ "มีตัวตน" "อนัตตา" ย่อมต้องแปลตรงข้ามว่า "ไม่ใช่้ตัวตน" หรือ "ไม่มีตัวตน" เพราะมันเป็นคำปฎิเสธกัน (ข้างต้น ผมพิมพ์ตกคำว่า "ย่อม" ไป และัผมก็ขี้เกียจไปแก้แล้ว) โดยไม่สนใจว่า จะมีคำอื่นๆ ที่ใช้แทนกันได้ตรงตัวหรือไม่ เพราะผม(และคนทั่วไป)นั้นก็ไม่รู้ครับ!!! มันก็เหมือนกับการที่ คุณเอานักกฎหมายที่ไม่เคยเรียนเศรษฐศาสตร์เลย ไปนั่งฟังบรรยายเศรษฐศาสตร์นั่นล่ะึครับ นักกฎหมายคนนั้นก็อธิบายตามที่ตัวเองเข้าใจ และหากมีคำศัพท์แปลกๆ นักกฎหมายก็คงนั่งบ่นในใจว่า "เฮ้ย ตูไำม่รู้เ้รื่องโว้ย" หากเป็นอีกกรณีหนึ่ง คุณเอานักกฎหมายไปอธิบายภาษากฎหมายให้ชาวบ้านทั่วไปที่ไม่เคยเรียนรู้กฎหมายฟัง ชาวบ้านก็คงคิดในใจ "จะทำอะไรก็ทำเถอะ อธิบายมา ตูก็ไม่เข้าใจ" แบบนี้ก็เป็นแบบเดียวกับนักพุทธปรัชญา ไปนั่งอธิบายให้ชาวบ้านที่ไม่เคยเรียนภาษาบาลี หรือพุทธปรัชญามาก่อนให้เข้าใจ โดยทั่วไปแล้วชาวบ้านไม่เข้าใจหรอกว่าพูดถึงอะไร!! เพราะมีคำศัพท์ที่อธิบายยังไงก็คนละภาษา หากจะกล่าวตามตรงแล้ว ประเด็นของข้อความของทั้งผม และ ของคุณ Zero_Zero กำลังกล่าวเรื่องเดียวกันอยู่ครับ แต่การอธิบายคนละแบบกัน เอามากๆ ก็เท่านั้นเอง ของผม ผมกล้าพูดเลยว่า "ชาวบ้านทั่วไปเข้าใจ" โดยการสื่อถึง "เป็นคำที่มีความหมายปฏิเสธ "อัตตา" แต่ไม่ได้มีความหมายตรงข้ามกับ "อัตตา" ตามที่คุณ Zero_Zero อธิบาย พูดง่ายๆ คือ เราสองคนกำลังพูดถึงเรื่อง "ทางสายกลาง" ด้วยกันทั้งคู่นั่นล่ะครับ ในมุมกลับกันคำอธิบายของคุณ Zero_Zero หากเอาให้ชาวบ้านทั่วไปอ่าน ผมถามหน่อยว่า จะมีใครเข้าใจในการสื่อที่ผู้พูดต้องการสื่อถึงบ้างครับ หากพวกเขาเหล่านั้นไม่เคยรู้ หรือสนใจเรื่องภาษาบาลี และพุทธปรัชญามาก่อน? แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 09:35:44 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 09:33:14 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 09:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ที่ผมขอคำอธิบายในข้างต้น คือ ผมขอคำอธิบายคำศัพท์จริงๆ นะครับ ปล. อย่าโกรธผมล่ะ ผมแค่ชอบโต้แย้งเท่านั้นครับ มันได้มุมมองหลายๆ มุมดี ^___^ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 09:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 114 สิ่งที่ จขกท.พูดน่ะผมก็ว่าประมาณนั้นน่ะ ธรรมะอยู่ใกล้ตัวเรามาก เพราะธรรมะที่แท้จริงก็คือธรรมชาติ เพียงแต่พุทธองค์ท่านเห็นแจ้งแล้วท่านเมตตาชี้ให้เราเห็นแจ้งเช่นท่าน ธรรมะเป็นสิ่งมีอยู่คู่โลกนี้มานานแล้วเพียงแต่ไม่มีใครเห็นและเข้าใจได้เอง บางคนเข้าใจได้ก็ไม่หมด ที่น่าสลดใจเกี่ยวกับพระสงฆ์(บางรูป ส่วนน้อย) ซึ่งตามความจริงแล้วคือผู้เผยแผ่หลักธรรมคำสอน แต่กลับหากินบนความเชื่อ ทำพระเครื่อง สักยันต์ ฯลฯ พุทธพาณิชย์ดีๆนี่เอง คนไทยส่วนหนึ่งเลยยึดติดกับพิธีกรรม มากกว่าแก่นธรรมะ ท่านพุทธทาสเคยสอน ให้ละวางตัวตนของตัวเองลง จะได้ไม่หนัก คือไม่ยึดติดในรูปลักณ์ ยิ่งยึดยิ่งหนัก  ดีใจครับที่มีคนเช่นท่าน จขกท.เป็นสหายก็ยังดี หุหุ จากคุณ : หัวหน้าสูงสุดแห่งปีศาจสุรา - [ 28 พ.ค. 52 10:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ผมถูกใจ ความเห็นของคุณกระบี่เก้าเดียวดาย ใน # 77 ที่ว่า ผมว่าคงไม่ใช่ครับ "หลักพุทธ" ที่ว่านี้ คือ อะไร? ความเข้าใจของแต่ละบุคคลแต่ละพื้นที่ มันต่างกันมากครับ บางคนก็บอกว่า "คิดแบบเราเนี่ยล่ะถูก" อีกคนก็บอกว่า "คิดแบบเราต่างหากถูก" ด้วยความที่ "ความเข้าใจ" หลักพุทธ แตกต่างกันไปตามลักษณะนิสัยของแต่ละบุคคลเพราะแบบนี้ ถึงต้องแบ่งแยกนิกายครับ ----------------------------------------------------------- ขอเสริมด้วยว่านอกจากแต่ละบุคคลแล้ว ขยายขอบเขตสังคมและวัฒนธรรม ที่แตกต่างกันด้วยครับ มีเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ที่เป็นตัวอย่างครับ หลายสิบปีก่อน ได้เคยไปบวชและจำพรรษาอยู่ที่วัดเล็กๆแห่งหนึ่ง ริมฝั่งแม่น้ำโขง วันหนึ่ง มีชาวบ้านหลายสิบคน พากันมาที่วัดและนิมนต์ ให้ไปตัดสินคดีความ เรื่องพระปลอมบวช มาจากฝั่งประเทศลาว ด้วยเหตุที่ทั้งวัดมีพระอยู่ ๓ รูป กับพ่อออกแม่ออก ที่นั่งๆนอนๆปฏิบัติธรรม อยู่ตามโคนต้นไม้อีก ๔ ท่าน พระใหม่วัยหนุ่มจึงต้องรับกิจนิมนต์นี้ ไปแบบ งงๆ แต่ก็ตั้งใจว่าจะพยายามเต็มที่ ไปถึงโคนต้นไม้ใหญ่ ริมฝั่งน้ำโขง เห็นชายผู้หนึ่งโกนศีรษะ ห่มผ้าเช่นเดียวกันกับการครองจีวรทุกประการ กับเด็กชายอายุสัก ๑๐ ขวบ นุ่งห่มแบบเดียวกัน สีของผ้าห่มผ้าครองนั้น ไม่ได้เป็นผ้าเหลืองหรือสีกรักแบบพระสงฆ์ ที่เราคุ้นเคย แต่กลายเป็นผ้าลายเสื้อโคร่ง กิจกรรมของทั้งสองคือ นั่งสมาธิ สวดมนต์ และขายหน่อไม้สดที่ตัดมาจาก ฝั่งลาว และขายไม้สมุนไพรหลายอย่าง ถ้าไม่มีคนซื้อก็สวดมนต์ให้ศีลให้พร คนที่เดินผ่านหรือคนที่แวะเวียนมา ชาวบ้านคนไทย จำนวนหนึ่ง ประมาณเก้าคนสิบคน ก็นั่งพนมมือ ฟังสวด ให้ศีลพรและรับน้ำมนต์ คนกลุ่มนี้ส่วนมากเป็นข้าราชการหรือลูกจ้างของ ส่วนราชการมาจากในจังหวัด จะขอเรียกกลุ่มนี้ว่า ฝ่ายสนับสนุน ส่วนชาวบ้านที่พากันมานิมนต์ให้ไปตัดสินคดีนั้นเป็นคนที่มีบ้านเรือน อยู่ริมแม่น้ำนั้นเองส่วนมาก มีอาชีพจับปลา และปลูกผักตามริมตลิ่ง จะขอเรียกกลุ่มนี้ว่า ฝ่ายค้าน เรื่องมีอยู่ว่า ฝ่ายค้าน เห็นว่านักบวชทั้งสองนั้น กินอาหารสามมื้อ เช้า กลางวันและเย็น, ครองจีวรลายเสือ, และประกอบอาชีพขายหน่อไม้ ทั้งที่การสวดมนต์ การให้ศีลให้พร ก็เหมือนกับพระสงฆ์ไทยทุกประการ จึงคิดว่า น่าจะเป็นพวกปลอมบวช ทำให้พุทธศาสนามัวหมอง ฝ่ายสนับสนุน นั้นแย้งว่า ที่มารับศีลรับพรจากนักบวชผู้นี้มาเพราะศรัทธา ว่าเป็นผู้มีบุญบารมี น่าเลื่อมใส โดยไม่สนใจว่าจะห่มจะครองอย่างไร บางคนเชื่อว่า อาจจะเป็นพระโพธิสัตว์ ที่เสวยพระชาติเป็นนักบวชท่านนี้ บางคนเชื่อว่า เด็กชาย นั้นคือพระราหุลผู้เป็นสหชาติกับพระพุทธเจ้า จากเรื่องนี้ จะเห็นได้ว่า หลักพุทธ  นั้นแท้ที่จริงแล้ว ดำรงอยู่บนความแตกต่างของปัจเจกบุคคล ดังที่คุณ กระบี่ฯ ได้กล่าวไว้ และเมื่อขยายปริมณฑลออกไป ผู้คนก็แตกต่างกันออกไปด้วย ในระดับ สังคมและวัฒนธรรม ก็ยิ่งมีความแตกต่างกันไปเรื่อย ๆ ประหนึ่ง โยนก้อนหินลงไปในบึงน้ำนิ่ง ที่บริเวณที่ก้อนหินกระทบน้ำ ย่อมเกิดคลื่นที่เข้มข้นและชัดเจนถึงที่มา ห่างไกลออกไป คลื่นก็อ่อนกำลัง ลงไปเรื่อยๆ ระหว่างการเดินทางของคลื่น อาจมีขอนไม้ขวางอยู่คลื่นก็เปลี่ยนทิศทาง กลายเป็นคลื่นลูกใหม่ซ้อนคลื่นลูกเดิม บ้างก็เคลื่อนไปตาม เส้นทางเดิมบ้างก็สะท้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น และหากมีต้นไม้พืชน้ำอยู่ใต้ผิวน้ำเส้นทางและกำลังของคลื่นก็เปลี่ยนแปลง ได้เช่นเดียวกัน เราไม่สามารถจัดการให้คลื่นมีรูปลักษณ์และพลังเหมือนกัน หรือเท่ากันในพื้นที่ที่แตกต่างกัน ก้อนหิน กิ่งไม้ หรือแม้แต่หมาเน่าลอยน้ำ ก็สร้างคลื่นที่แตกต่างกันไปนั่นเอง คลื่น ไม่ว่าจะเกิดจากอะไร เกิด ณ ที่แห่งใด คลื่นก็ยังเป็นคลื่น พุทธ ไม่ว่าจะอยู่ในที่แห่งใด ก็ยังเป็นพุทธ โดยเนื้อแท้ แต่องค์ประกอบภายนอก ที่สัมผัสได้ ก็ล้วนแตกต่างกัน ดังนี้ ผมถึงว่า คนไทย ไม่ได้เข้าใจหลักพุทธ แต่หลักพุทธ ที่เข้าใจคนไทย และอีกหลายๆคนที่แตกต่างกันบนโลกใบนี้ ------------------------------------------------------------------ ปล. ปัญหาเรื่องนักบวชนั้น ผมแก้ปัญหาด้วยการสนทนาธรรมกับท่าน      พร้อมๆกับชาวบ้านทั้งสองฝ่าย และจำวัดอยู่ที่โคนต้นไม้นั้น      ปฏิบัติศาสนกิจ ตามปกติ ทำวัตรเย็น ออกบิณฑบาตร ปัดกวาด      พื้นดินใต้ต้นไม้ เช่นนี้อยู่ ๓ วันจนนักบวชท่านนั้นเดินทางกลับ      ประเทศลาว ระหว่างนั้น ก็อธิบายชาวบ้านทั้งฝ่ายสนับสนุน      และฝ่ายค้านโดยยกตัวอย่างเรื่องคลื่นในบึงน้ำนิ่งให้ชาวบ้านฟัง      ชาวบ้านก็ไม่มีความขัดแย้ง นักบวชผู้นั้นก็ไม่ต้องขายหน่อไม้      ส่วนชาวบ้านก็นำสิ่งของมาถวาย ทั้งข้าวสารอาหารแห้ง เกลือ      และปลาแห้ง รวมๆแล้วประมาณ หนึ่งกระสอบ วันที่ท่านเดินทางกลับ      ชาวบ้านฝ่ายค้านนำเรือพายข้ามน้ำโขงไปส่งท่านอีกด้วย      ผ่านไปหลายปี (จริงๆแล้วหลายสิบปี) นึกถึงเรื่องนี้ครั้งใดรู้สึกดีใจ      ที่ปัญหาผ่านไปด้วยดี โดยไม่โดนชาวบ้านรุม "ยำ" จากคุณ : q_cosmo - [ 28 พ.ค. 52 10:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ผมทราบดีครับว่า"ความรู้ทางโลกียะ"หรือ "ทางโลก" มันไม่ได้ทำให้หลุดพ้นจากทุกข์เชิงพุทธ (พระพุทธเจ้าพูดไว้เช่นนั้น) แต่อย่างไรก็ดี ประเด็นของผมคือ ความรู้ทางโลกมันสำคัญมากกว่า เพราะว่า ถ้ามีคนที่ทำตามพระพุทธเจ้าสอนแค่ใบไม้กำมือเดียว (อย่างที่พระพุทธเจ้าว่าไว้เอง) ดังนั้นความรู้ทางโลกจึงสำคัญสำหรับคนที่เหลือ...ซึ่งก็คือ คนที่ดำเนินชีวิตแบบสอดคล้องกับ "ธรรมชาติ" ของมนุษย์ (คือ เป็นมนุษย์ก็ต้องมีกิเลส มีความยึดติด) ดังนั้นพุทธศาสนาสำหรับผม จึงไม่สามารถให้คำตอบเฉพาะด้าน เฉพาะทางกับคนเหล่านี้ซึ่งเป็นคนกลุ่มที่ใหญ่มากๆๆๆๆและสำคัญกว่าพวกใบไม้กำมือเดียวได้ (ไม่ว่าจะเป็นสมัยใด พระพุทธเจ้ามีชีิวิตอยู่หรือไม่ ศาสนาพุทธก็ไม่เคยทำให้โลกมีคนที่บรรลุธรรมมากไปกว่าใบไม้กำมือเดียวเลย ดังนั้นที่เหลือจึงน่าจะสำคัญกว่า) ส่วนเรื่องปฎิบัติ ผมลองแล้วครับ แต่ผมทิ้งกลางคัน เพราะผมเปลี่ยนใจ… ผมคิดว่าเรื่องความทุกข์ เป็นเรื่องปรกติ ผมยอมที่จะสุขแบบสุดๆ ทุกข์แบบสุดๆ ผมว่าอย่างนี้ดีกว่า(สำหรับผม) ดีกว่าที่จะให้ชีวิตตามแนวพ้นทุกข์คือ เป็นกราฟเส้นตรง สม่ำเสมอ มีทุกข์ก็ไม่ทุกข์กับมัน มีสุขก็ไม่สุขกับมันมาก (ไม่มีอะไรยั่งยืน แล้วมันก็จะผ่านไป ทั้งสุขและทุกข์) แต่ผมขอเป็นคนธรรมดา ที่ชีวิตแบบเป็นกราฟแบบขึ้นสูงก็สูงสุด ลงต่ำก็ต่ำสุดดีกว่า เนื่องด้วยเห็นว่ามันก็เป็น"ปรกติ" เวลาทุกข์ก็ร้องไห้กับมัน เวลาสุขก็ฉลอง…ไม่เบื่อหรอกครับ วงจรนี้ เกิดซ้ำๆ ก็ปรกติของมนุษย์ที่มีกิเลส (เอ หรือนี่ก็เป็นแนวความคิดของพุทธหว่า) หลายๆคนที่อ่านถึงตรงนี้ คงคิดบ้างว่า นายคนนี้ตาบอดมองไม่เห็นทุกข์ หรือ สงสัยนายนี่ยังไม่เคยมีทุกข์จริงๆ หรือมีกรรมมาบัง ดวงตาเลยไม่เห็นธรรม หรือมีมิจฉาทิฐิ หรือ ปฏิบัติผิดทาง (เลยล้มเลิก) ฯลฯ ผมก็คงจะเป็นเยี่ยงนั้นแหละครับ ถ้าผมถูกตัดสินจากคนที่นับถือและเชื่อว่ามุมมองทางพุทธศาสนาว่าเป็น "ทางสายเอก" แต่ผมไม่คิดว่าการที่ไม่เลือกทางเดินสายนี้ (หรือเลือกแล้วแต่เลิก) จะเป็นมิจฉาทิฐิ...ถ้ามองจากมุมมองที่ว่าพุทธศาสนาเป็น"แค่"มุมมองหนึ่งในหลายๆมุมมองของการใช้ชีวิต ดำเนินชีิวิต และทรรศนคติต่อชีิวิต เปรียบเสมือนว่า ถ้าพุทธศาสนาเป็นรถเบนซ์ ซึ่งใครๆเค้าว่าดีและ่ถ้าผมมีเงินที่จะซื้อได้ และมีโอกาสที่จะซื้อ แต่กลับไม่ซื้อ (เหมือนที่ผมทดลองทางพุทธแล้ว แต่กลับไม่ทำต่อ) กลับไปใช้รถเล็กซัส ผมไม่่น่าจะผิด (ถ้ามองจากมุมว่ารถเบนซ์และเล็กซัสก็เป็นรถเหมือนๆกัน) และที่สำคัญอีกประการคือ บางทีรถเบนซ์มันก็ไม่ได้ตอบสนองความต้องการบางอย่างของผมได้ดีเท่าๆกับที่ผมคิดว่าเล็กซัสให้ผมได้ ก็เป็นได้ ดังนั้น ผมจึงไม่ต้องการฝึกญาณจนถึงขึ้นพูดได้ทุกภาษา แต่การพิสูจน์ทางวิทยาศาสน์มันก็ไม่จำเป็นต้องทำเองไม่ใช่หรือครับ (ในเชิงผมคงไม่ต้องเอาตัวลงไปฝึกเอง เช่นเดียวกับผมคงไม่ต้องเป็นไข้หวัดเม็กซิโกเสียเอง ถ้าจะทดลองวัคซีนชนิดนี้ ผมคงหาคนที่ได้รับเชื้อ หรือทำการทดลองในหลอดแก้วก่อนขั้นต่อไปก็ยังได้) อีกทางคือ เอาคนที่พูดได้ทุกภาษามาพิสูจน์ เค้าว่ากันว่าบางกรณีการอวดอุตริฯมันทำได้นิครับ (ยกเว้นไปเรื่อย ตราบเท่าที่มีเหตุผลยกมา) เช่น บางคนที่ได้รับยกเว้นก็ว่ากันว่าทำเพื่อให้คนบาง"จริต" เลื่อมใสก่อนเข้ามาทางพุทธ (เหตุผลที่ยกมาอ้าง) ดังนั้น ถ้าจะพิสูจน์ (และหาข้อยกเว้นเรื่องอุตริ) คงไม่ยากมังครับ สมมติฐานของผมคือ ไม่มีความสามารถชนิดนี้ เหลือแต่รอเก็บข้อมูล หากลุ่มตัวอย่างเท่านั้น สุดท้ายนี้ สำหรับท่านที่คิดว่าผมได้แต่พูดโดยใช้ถ้อยคำ หลักตรรกะ มาถกเถียง แต่ว่าเรื่องศาสนา(พุทธ)เป็นเรื่องเหนือโลก (โลกุตตระ)นัน้ ผมคิดว่าเป็นความคิดที่คับแคบไปหน่อย เพราะว่าอย่างน้อยๆพุทธศาสนาก็กำเนิดมาในโลก มีหน้าที่ทางสังคม และดำรงอยู่ในสังคม ดังนั้นจึงเป็นเรื่องทางโลกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ (พอๆกับที่มันเป็นเรื่องเหนือโลกน่ะแหละ) การถกเถียงหลักศาสนา(พุทธ)ที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีวันสิ้นสุด เช่น อนัตตาคืออะไร กรรม จะแสดงผลของกรรมให้ประจักษ์ได้อย่างไร (ที่บางคนว่า อย่าเถียงกันเลย แต่ต้องปฏิบัติเองเลย...ปัจจัตตัง) ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความ "เหนือโลก" ของพุทธศาสนาแต่อย่างใด ตรงกันข้ามมันกลับยิ่งแสดงให้เห็นถึงว่าพุทธศาสนามีความเป็น "ปลายเปิด" (open-ended) และเป็นเรื่องที่อยู่ในโลกหรือสังคม (socially situated) เหมือนศาสตร์สาขาอื่นๆ ที่ยังรอถึงการค้นคว้าและพิสูจน์อย่างประจักษ์ต่อไป ทางออกที่ดี มิใช่สักแต่พูดว่าต้องปฎิบัติเอง หรือเป็นปัจจัตตัง (personal experience) แต่ควรจะตอบคำถามที่คริติเคิลต่อจุดมุ่งหมายหลัก และพิสูจน์ความคิดหลักๆ (เช่น เรื่องกรรม การให้ผลของกรรม) ของพุทธศาสนาให้เป็นที่ประจักษ์แก่สาธารณะชน เชิงวิทยาศาสตร์ (ในทำนอง มีการเก็บค่าสถิติ มีการหาค่า correlation มีการควบคุมตัวแปรคงที่ และไม่คงที่) ให้ได้ดีกว่า ถ้าทำไม่ได้ในเชิงประจักษ์ (หรืออ้างว่าเป็นเรื่องของปัจจัตตัง หรือเรื่องของจิตใจ) ก็ต้องยอมรับว่ามันพิสูจน์เชิงประจักษ์ไม่ได้ และอาจจะไม่มีเหตุผล ก็ควรจะพอ (ในเชิง direct one-to-one, causal relationship) มาสนับสนุนเหมือนวิทยาศาสตร์ (วิทยาศาสตร์ จะสามารถแสดงเชิงประจักษ์ได้ว่า ถ้าตัวแปรเหมือนกัน สิ่งแวดล้อมเหมือนกัน ไม่ว่าใครทดลอง ผลควรจะออกมาเหมือนกัน…ซึ่งต่างจาก "ปัจจัตตัง" ตรงที่แต่ละคนต้องรู้สึกเอาเอง) ทิ้งไว้เท่านี้ครับ จากคุณ : krisdauw - [ 28 พ.ค. 52 10:43:41 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ^ ^ #115 ถูกใจให้กิ๊ฟ (เพราะหมดแล้ว แฮะๆ) เป็นการแก้ปัญหาที่ดีนะครับ ว่าแต่เนื้อความสนทนาเป็นอย่างไรบ้าง นำมาเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ เผอิญอยากทราบ และการแก้ปัญหาโดยการอธิบายให้ชาวบ้านฟังนั้น ขอรายละเอียดมากสักหน่อยก็จะดีครับ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 10:55:38 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 10:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อาจารย์กฤษฎามีจุดยืนแน่วแน่ดีครับ นับถือ แต่ต้องขออนุญาตแย้งตรงนี้ อาจารย์กำลัง misquote พระพุทธเจ้าในวรรคนี้ของอาจารย์นะครับ "..ถ้ามีคนที่ทำตามพระพุทธเจ้าสอนแค่ใบไม้กำมือเดียว (อย่างที่พระพุทธเจ้าว่าไว้เอง) ดังนั้นความรู้ทางโลกจึงสำคัญสำหรับคนที่เหลือ...ซึ่งก็คือ คนที่ดำเนินชีวิตแบบสอดคล้องกับ "ธรรมชาติ" ของมนุษย์ (คือ เป็นมนุษย์ก็ต้องมีกิเลส มีความยึดติด) ดังนั้นพุทธศาสนาสำหรับผม จึงไม่สามารถให้คำตอบเฉพาะด้าน เฉพาะทางกับคนเหล่านี้ซึ่งเป็นคนกลุ่มที่ใหญ่มากๆๆๆๆและสำคัญกว่าพวกใบไม้กำมือเดียวได้ (ไม่ว่าจะเป็นสมัยใด พระพุทธเจ้ามีชีิวิตอยู่หรือไม่ ศาสนาพุทธก็ไม่เคยทำให้โลกมีคนที่บรรลุธรรมมากไปกว่าใบไม้กำมือเดียวเลย ดังนั้นที่เหลือจึงน่าจะสำคัญกว่า).." อาจารย์กำลังบอกว่ามีคนเพียงจำนวนใบไม้กำมือเดียวที่ทำตามพระพุทธเจ้าได้เมื่อเทียบกับคนที่เหลือคือใบไม้ทั้งป่า ไม่ใช่กระมังครับ ที่พระพุทธเจ้าท่านเว่านั้นท่านบอกว่า ความรู้ที่ท่านรู้นั้นมันมีมากแต่ว่าท่านสะกัดมาสอนเฉพาะส่วนน้อยที่เห็นว่าสำคัญ เหมือนใบไม้ทั้งป่าเทียบกับใบไม้หยิบมือเดียว ท่านบอกว่าสอนแต่เพียงบางส่วนที่สำคัญอันเป็นเพียงส่วนน้อยของความรู้ทั้งหมด ไม่ได้บอกว่า จะมีคนจำนวนแค่หยิบมือเดียวที่เข้าถึงคำสอนของท่านจากคนจำนวนมาก สาระสำคัญผิดกันมากนะครับ อาจารย์ ขออนุญาตติงด้วยความเคารพ ผมไม่ได้ศึกษาพระไตรปิฏกมากมายนัก ไปค้นหลักฐานอ้างอิงไม่ทัน ก็เจอแต่ตอนที่หลวงพ่อพุทธทาสท่านเทศน์เอาไว้หลายปีก่อน เอาตรงนี้ไปก่อนก็แล้วกัน http://www.geocities.com/Athens/Olympus/1288/book0101.htm จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ 28 พ.ค. 52 11:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 119 #116 ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับย่อหน้าแรกเท่าไหร่นะครับ ส่วนย่อหน้าอื่นๆ ผม "ค่อนข้าง" เห็นด้วยในความคิด เพราะนั่นเป็นการนำเสนอความคิดแบบใช้ความรู้สึก แต่ย่อหน้าแรก ตรง "ความรู้ทางโลกมันสำคัญมากกว่า เพราะว่า ถ้ามีคนที่ทำตามพระพุทธเจ้าสอนแค่ใบไม้กำมือเดียว (อย่างที่พระพุทธเจ้าว่าไว้เอง) ดังนั้นความรู้ทางโลกจึงสำคัญสำหรับคนที่เหลือ...ซึ่งก็คือ คนที่ดำเนินชีวิตแบบสอดคล้องกับ "ธรรมชาติ" ของมนุษย์ (คือ เป็นมนุษย์ก็ต้องมีกิเลส มีความยึดติด) ฯลฯ" เพราะประโยคมันค่อนข้าง non sequitur เพราะมันสรุปว่า "อะไรสำคัญกว่ากัน?" ไม่ได้แบบนั้นน่ะสิครับ หากจะให้คิด ผมก็ขอเดา(มั่วๆ) ว่า คุณ krisdauw กำลังจะบอกว่า สิ่งสำคัญเฉพาะด้านของพุทธไม่ใช่แค่สิ่งเดียวเท่านั้นในสังคมมนุษย์ที่สำคัญที่สุด ถูกต้องไหมครับ? แต่การสรุปของคุณ krisdauw กลายเป็นว่า "สิ่งที่สำคัญมากกว่า คือ สิ่งอื่นนอกเหนือไปจากใบไม้กำมือเดียว" ซึ่งผมเห็นว่ามันคงไม่ใช่ หากเป็นความเห็นของผม ผมว่า "มันสำคัญเท่าๆ กันหมดล่ะครับในชีวิตของคนๆ หนึ่ง เพราะสุดท้ายทุกคนก็ต้องถามตัวเองว่า สุดท้าย(เรา)ตายไปแล้วจะไปไหน? ซึ่งมนุษย์ก็ย่อมต้องหาเหตุผลมาอธิบาย เพียงแต่ว่า การอธิบายแบบไหน(จะ)ถูกจริตของคนๆ ไหนมากกว่ากันเท่านั้น" และหากให้ผมเดา(มั่ว อีกแล้ว) ความคิดของคุณ krisdauw ค่อนข้างเอนเอียงไปทางด้านมหายาน (ซึ่งตัวผมเองก็เอนเอียงไปทางด้านนั้นด้วยเช่นกัน และผมไม่ได้บอกนะครับว่า เถรวาทถูกหรือผิืด หรือมหายานถูกหรือผิดแต่ประการใด) เราไม่ลงนรก ใครจะลงนรก จริงไหมครับ อิอิ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 11:34:03 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 11:31:09 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ขอบคุณครับพี่แอ๊ด ความผิดของผมจริงๆแหละ สับสน...ที่กล่าวแย้งมาถูกต้องครับ (แต่ยังติดใจว่ามันน่าจะมีอะไรคล้ายๆอย่างนี้ป่ะครับ คือ ถ้าไม่ใช่ใบไม้ ก็เป็นเม็ดทราย หรืออะไรสักอย่าง ที่เปรียบว่าคนที่เข้ามาทางธรรมนั้นน้อยมากๆ เพราะเหมือนๆคุ้นๆว่ามีความเปรียบอยู่) แต่ใบไม้ในกำมือ ใช่แล้วครับ คือ ส่ิงที่นำมาสอน แต่สิ่งอื่นๆที่ตรัสรู้คือ ใบไม้ทั้งป่า คุณกระบี่ฯครับ ที่ผมพูดว่า"สำคัญกว่า" แปลว่าอย่างนี้ครับ (อย่างที่ผมพูดในความเห็นต้นๆแล้วก็คือ) ยังมีด้านอื่นๆที่ศาสนาพุทธให้คำตอบไม่ได้ (หรือได้ก็ไม่ดี) เช่น ด้านการแพทย์ ด้านความบันเทิง ด้านความรู้เกี่ยวกับโลก และจักรวาล (ซึ่งก็ไม่แปลกที่ศาสนาพุทธจะให้คำตอบไม่ได้หรือไม่ได้ดี...เพราะว่ามันไม่ใช่จุดประสงค์หลักของพุทธศาสนาที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตและมุมมองชีิวิต) ซึ่งด้านเหล่านั้นดูจะสำคัญกว่า อย่างน้อยๆก็สำคัญกว่าในสายตาของคนที่ไม่ได้คิดว่าจะต้องมองชีิวิตแบบพุทธศาสนา (คือ พวกที่หลงอยู่ในกิเลส ว่างั้นเถอะ) หรือคนที่มองชีวิตด้วยมุมมองของศาสนาอื่น ซึ่งมีจำนวนมากกว่าเยอะ และยังต้องการสิ่งที่พุทธศาสนาให้ไม่ได้หรือไม่ได้ให้... (ซึ่งศาสนาพุทธบอก ไม่ต้องไปสนใจ เช่น เรื่องกำเนิดของโลก เพราะว่าไม่ช่วยให้ดับทุกข์ ซึ่งก็ make sense, but only up to a point...เพราะคนบางคน ไม่ได้อยากดับทุกข์...เหมือนคนบางคนไม่ได้อยากจะขับรถเบนซ์อย่างที่ผมยกตัวอย่างไป...ซึ่งก็อาจจะโดนด่าได้ว่า "กรรมมาบังตา" "มิจฉาทิฐิ" ฯลฯ) สรุปง่ายๆว่า คำว่า "สำคัญกว่า" ของผมไม่ได้หมายความในเชิง absolute, objective sense แต่มันหมายถึง relative sense คือ สำคัญกว่าในสายตาของพวกที่เป็นมนุย์ธรรมดาที่มีกิเลสและไม่ได้ต้องการหลุดพ้นจากวงจรของทุกข์ครับ (หรือพวกที่ไม่รู้วงจรของทุกข์ก็ตาม) ก็คงเป็นเชิงมหายานหรือเปล่า...ว่าผมคิดว่าศาสนาพุทธมีประโยชน์และเป็นศาสนาที่"ดี"(ในบางด้าน) เช่น ผมสามารถเอามันมาใช้ได้ในชีวิตผม ตรงที่เวลาผมทุกข์ก็พยายามคิดว่ามันก็จะผ่านไป มันเป็นปรกติที่ต้องเจอะเจอ... เวลาผมสุข ก็พยายาม (พยายามนะครับ)อย่าไปยึดติดมาก (แต่ก็ชอบและดิ้นรนที่จะมีความสุขน่ะแหละจริงๆแล้ว)... แต่ในชีวิตผม ก็มีด้านอื่นๆอีกที่สำคัญสำหรับผม เช่น ผมมีความรัก ผมต้องการมีความสุขกับความรักพยายามยื้อมันไว้ ทั้งๆที่มันไม่แน่นอน (ผมยังอยากที่จะรักอยู่ถึงแม้รู้ดีว่ามันคือความทุกข์ถ้ายังรักแบบเป็นเจ้าของ) ผมก็ต้องการค้นคว้า ต้องการอ่านหนังสือ ต้องทำวิจัยเกี่ยวกับด้านที่ผมสนใจ ต้องการมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก.. ซึ่งศาสนาพุทธให้ผมไม่ได้ (อย่างน้อยๆในเชิงทฤษฎีหรือผลงานการวิจัย) ดังนั้นผมจึงจำกัดขอบเขตของศาสนาพุทธไว้ที่เป็นแหล่งข้อมูลของมุมมองชีวิต การควบคุมอารมณ์ การปฎิบัติตนต่อผู้อื่นในสังคม ฯลฯ เท่านั้นครับ จากคุณ : krisdauw - [ 28 พ.ค. 52 12:25:14 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มาถกกับคุณ krisdauw ต่อครับ เรื่องใบไม้ในกำมือ ตอบ คิดว่าคุณคงเข้าใจดีแล้วหละครับ ผมผ่านไป เรื่องการปฏิบัติ ตอบ ผมถึงได้ยกพระพุทธพจน์ มาประกอบอย่างไรครับ "..อักขาตาโร ตถาคตา..." พระพุทธองค์ทรงเป็นแต่เพียงผู้บอก (ธรรมะ) เท่านั้น ท่านใดเห็นทุกข์ อยากจะหมดทุกข์ ก็ปฏิบัติตามท่านให้ถึงที่สุดเสีย มันก็จะหมดทุกข์ได้ จะเป็นชาตินี้ ชาติหน้า หรือว่าชาติไหน ๆ ก็ตาม ถ้าทำไปเรื่อย ๆ และทำอย่างถูกทาง มันต้องหมดทุกข์ได้แน่ ๆ ส่วนท่านใดจะทำหรือไม่ หรือจะหยุด ๆ ทำ ๆ ไม่มีปัญหาครับ สุดแล้วแต่ท่านจะเลือก ผมว่าคุณ krisdauw ไม่ต้องกังวลหรอกครับ ว่าจะมีใครว่านะ เรื่องการพิสูจน์ญาณ ตอบ จริง ๆ แล้วผมว่าไม่ยากนะ ถ้าคุณ krisdauw อยากรู้จริง ๆ ก็ลองไปตามสอบถามจากพระที่ดัง ๆ ดูก็ได้นี่ครับ แนะนำว่า หนังสือเกจิอาจารย์ มีเยอะ ลองเข้า Search ใน google ก็ได้แน่นอน พระองค์ไหนดัง ๆ ก็ลองไปทดสอบท่านเสียแบบนี้ก็หมดเรื่องครับ ( และผมก็จะรอผลตรงนั้นด้วยนะ ) พระที่ดัง ๆ มีไม่มากหรอกครับ ผมเชื่อว่า ถ้าคุณ krisdauw อยากรู้จริง มันไม่ยากครับ ( เมื่อไม่เชื่อ มันก็ต้องลองครับ ... ว่าแต่ ได้ผลการทดลองอย่างไร อย่าลืมมาบอกใน Board นี้ด้วยนะครับ ผมจะรอครับ ) เรื่องหลักการปฏิบัติ ตอบ แนะนำหนังสือของ นพ.อาจิณ บุณญเกตุ ให้ลองไปศึกษาประกอบนะครับ ส่วน วิธีการหาค่าต่าง ๆ นั่น ก็ต้องรบกวน คุณ krisdauw ลองเสนอ Model ในแนวคิดของคุณมาดูหน่อยสิครับว่า จะให้มีการ การหาค่า correlation มีการควบคุมตัวแปรคงที่ และไม่คงที่ ฯลฯ อย่างไร ใครจะเป็นคนกำหนด ค่าต่าง ๆ เหล่านี้ จะให้พระกำหนดหรือเปล่า , หรือจะให้ คุณ krisdauw เป็นคนกำหนดเอง , กลุ่มเป้าหมายจะเป็นอย่างไร จะประกอบไปด้วย ปัจจัยอะไรบ้าง เชื้อชาติ-เผ่าพันธุ์-ลักษณทางกายภาพ(ส่วนสูง-น้ำหนัก-อายุ ) ฯลฯ ถ้าเป็นไปได้ลองเสนอ Model คร่าว ๆ มาก็ได้ครับ ผมว่าน่าสนใจนะ ----------------------------------- ----------------------------------- สิ่งที่ผมคาดหวัง (...อย่างมาก... ) จากคุณ krisdauw ก็คือ การทดลอง และ Model ต่าง ๆ ที่จะทดลองศาสนาพุทธในเชิงวิทยาศาสตร์ครับ รวมไปถึงผลการทดลองอย่างเป็นรูปธรรม (มิใช่แค่ถกกันอย่างเดียวใน Webboard..จริง ๆ น่าจะลองไปสอบถาม Model ในห้องหว้ากอจะดีมากครับ ) ผมว่ามันจะเป็นการพลิกโฉมหน้า การศึกษาพระพุทธศาสนาใหม่ทั้งกระบวนเลยนะครับ น่าสนใจจริง ๆ ครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 28 พ.ค. 52 13:15:39 A:58.10.222.141 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะร่วมทดสอบกับคุณ krisdauw ด้วยนะครับ ติดต่อผมได้ที่ postboard@yahoo.com ผมสะดวกวันเสาร์-อาทิตย์นะครับ ว่าแต่จะเริ่มเมื่อไร อย่าลืมส่งข่าวทาง E-mail นะครับ ผมจะตั้งตารอครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 28 พ.ค. 52 13:35:43 A:58.10.222.141 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 123 ^ ^ ^ จะเชื่อไหมถ้าบอกว่าพยายามทำแล้ว แต่ไม่มีใครให้คำตอบผมได้สักคน ไปถามพระ(เอาเป็นว่าที่มีชื่อพอได้ยินบ้างแล้วกัน) ไปถามอาจารย์บางท่านที่เขียนหนังสือธรรมะสายต่างๆ (เช่น แบบคุณศุภวรรณ กรีน ฯลฯ) ก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันพิสูจน์ให้เห็นเป็น direct one-to-one relationship ไม่ได้ (ผมพยายามเสนอทำนองว่า ลองให้บุคคลทำกรรมเดียวกันสิบครั้ง และบันทึกว่าผลตอบแทนที่ "คิดว่า"จะเป็นผลพวงจากการกระทำนั้น มีผลดี ผลชั่วกี่ครั้ง ฯลฯ ก่อนจะสรุปว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว) กลับได้คำตอบมาในหลายๆแนว เช่น...พิสูจน์อย่างนั้นไม่ได้ เพราะกรรมให้ผลต่างกัน มีวาระต่างกัน ฯลฯ หรือ อยากรู้ต้องได้ญาณ (ต้องมานั่งเอง) หรือบางท่านที่จริตต่างไปก็บอกว่า ถ้าไม่เชื่อก็ทำตามไปเถอะ เพราะมันไม่เสียหายบ้าง หรือบอกในแนวๆว่าการไม่เกิดอีกคือการไม่เกิดของทุกข์​ ไม่ต้องไปสนใจว่าจะพิสูจน์ได้ไม่ได้ (เพราะบางทีการได้ญาณก็อาจจะไม่จริงก็ได้ คือเป็นแค่ความรู้สึกทางประสาทสัมผัส เป็นต้น) แต่สนใจความรู้สึกตัวเอง สนใจการตามจิตเท่านั้นพอ... เชื่อเถอะครับ ผมพยายามลองมาหลายครั้งละ (การสอบถาม โต้แย้งมันไม่ได้ยากหนิครับ)...สรุปว่า ทำไม่ได้ครับ...พิสูจน์แบบประจักษณ์ไม่ได้...เป็นเรื่องจิตใจอย่างเดียว... ก็คงเพราะทำไม่ได้ พิสูจน์ประจักษ์ไม่ได้นี่แหละมั้ง ถึงได้อยู่ได้มาสองพันห้าร้อยปีกว่าๆ (เพราะถ้าพิสูจน์ประจักษ์ได้ว่ามันไม่มีอย่างนั้น สมมติ...ป่านนี้คนคงเลิกเชื่อไปแล้ว) ปล. อาจจะพูดได้ว่าผมไปถามพระผิดรูป พระที่ปฎิบัติไม่ถึงบ้าง หรืออาจารย์ที่ไม่เก่งบ้าง... แต่อย่างไรก็ดี ถ้ามันพิสูจน์ประจักษ์กันได้ ทุกคนคงศรัทธาพุทธศาสนาแบบไม่เคลือบแคลงไปแล้ว และมันคงถูกพิสูจน์ไปโดยดร. สนอง โดยดร. อาจอง ไปแล้ว (แทนที่จะมานั่งเขียนหนังสืออธิบายเล่าเรื่องทางสายเอก หรือการคิดค้นขาหยั่งยานอวกาศซะยืดยาว) และคงไม่มี "ข้อสงสัย"อย่างเดิมๆมาเป็นพันๆปี... ผมก็เลยมีแนวคิดแบบพุทธศาสนาแบบที่บอกกล่าวไปไงครับ... :-) จากคุณ : krisdauw - [ 28 พ.ค. 52 13:58:20 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 124 อ้อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง........ ก็น่าเห็นใจครับ อย่างไร ก็ขอให้คุณ krisdauw พยายามต่อไปนะครับ ผมเชื่อว่าสักวันฝันอาจจะเป็นจริงครับ ยินดีที่ได้ร่วมสนทนาครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม - [ 28 พ.ค. 52 14:14:22 A:58.10.222.141 X: TicketID:207948 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ขอต่อจาก คห ที่ 70 นะค่ะ --------------------------------------------- คนไทยนับถือผีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (Animism) เป็นศาสนาหลัก ส่วนศาสนาพุทธนั้นเป็นศาสนารองเพื่อสร้างแบบแผนทางจริยธรรม ในการดำเนินชีวิตเท่านั้น คนไทยก็ไม่ได้เข้าใจ "หลักพุทธ" แต่"หลักพุทธ" ต่างหากที่เข้าใจ "คนไทย" --------------------------------------------- คนไทยสมัยนี้กับสมัยที่ไม่ได้เปิดโลกแตกต่างกัน หรือไ ด้รวมผสมกับกลุ่มอื่นๆ นั้นก็คือสมัยนี้มีหลายชนชาติและหลายศาสนาบนกันอยู่ จากที่ได้สังเกตดูคนไทยนั้นจะนับถือ ไม่หรือไม่มากในกรณีนี้ พุทธ + Animism พุทธ + Brahmin ที่ใช้ระบบแบ่งชนชั้นและนับถือเจ้า พุทธ + Hinduism ที่ได้รับมาจากประเทศเพื่อนบ้าน มีการนัพถือเทพเจ้า พุทธ + Christian พุทธ + Muslim ศาสนาพุทธใช่ว่าจะมีพระสงฆ์สอนคำพูดของพุทธศาสนาเหมือนกันหมด เพราะอาจารย์ที่สอนพุทธศาสนามีความคิดที่แตกต่างกัน และคนที่รับฟังคำสอนใช่ว่าจะรับฟัง คนที่ได้ฟังอาจจะแปลความหมายไปอีกอย่าง ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยในทางวัตถุนิยม เหตุก็มาจากทุกคนเป็นมนุษย์ ย่อมมีผิดมีถูกเป็นเรื่องธรรมดา และมนุษย์คนเราก็ควรเรียนรู้จากชีวิตตนเอง คำพูดของพุทธศาสนาเหมือนชี้แจงให้เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็ปฏิบัติตามคำสอน พระเล่นไฮไฟว์หรือพระหาเงิน พระก็คือมนุษย์เหมือนกันและย่อมมีผิดมีถูกเหมือนกับมนุษย์ทุกคน แต่ที่พระเล่นไฮไฟว์หรือพระหาเงินอาจเป็นเพราะพระตัดจากโลกภายนอกไม่ได้หรือแยกแยะไม่ออก หรือมีจิตใจที่ไม่แข็งพอทำตามได้ และอื่นๆอีกเหมือนกับความคิดเห็นข้างบน ป.ล ๑ นานทีที่ได้เล่นห้องสมุด เจอกระทู้นี้เห็นบางสมาชิกไม่มีอมยิ้มเหมือนเดิม เหมือนห้องไกลบ้านเหมือนกันที่สมาชิกเก่าที่อมยิ้มหาย ป.ล ๒ เข้ามาเพิ่มเดิม แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 14:35:50 จากคุณ : สาวใหม - [ 28 พ.ค. 52 14:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 126 #120 ผมอาจจะอธิบายไม่ถูกเท่าที่ควรจึงขออภัยท่านอาจารย์มา ณ ที่นี้ด้วยครับ m(_ _)m ผมหมายถึง คือ สิ่งที่ศาสนาสนใจศึกษา(ความทุกข์) น่ะครับ ผมว่ามันก็สำคัญพอๆ กับศาสตร์อื่นๆ เช่นกัน หากแต่ว่าศาสนาไหนจะอธิบายสิ่งที่ศาสนาสนใจนั้นยังไง? ส่วนของพุทธศาสนา คือ ส่วนที่พระพุทธเจ้าอธิบายถึงสิ่งที่สนใจศึกษา(ความทุกข์) ว่าเป็นอย่างนั้น อย่างนั้น อันนี้ผมคือเจาะจงไปที่กลุ่มประเภทของชาวพุทธทั้งหมด ไม่นับรวมกับศาสนาอื่นๆ หรือบุคคลที่ไม่นับถือศาสนาเลยครับ ^^ ซึ่งตรงนี้ เรื่องของทุกข์(ใบไม้หนึ่งกำมือ) ก็ย่อมสำคัญไม่แพ้ศาสตร์อื่นเช่นกัน จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 14:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 127 #112-113 ต้องบอกว่าน่ายินดีครับ เพราะผมก็ชอบการโต้แย้งเหมือนกันครับ (แต่บางครั้งผมก็หัวเสียกับการโต้แย้งที่ผู้โต้แย้งยึดแต่เป้าหมายของตนจนทำให้ความสมเหตุสมผลมีน้อยจนเกินไปนะครับ อิอิ :) ทีนี้ขอแยก #112 เป็น 2 ส่วนนะครับ คือส่วนที่จะอธิบายกับส่วนที่จะเห็นด้วยครับ ส่วนแรกจะขออธิบายงี้แล้วกันนะครับ คือ ผลบอลชลบุรีเอฟซีที่เสมอกับการไฟฟ้าฯ นั้น "ไม่ใช่" ผลชนะ แต่ก็ "ไม่ใช่" ผลแพ้ครับ, ขอบเหรียญนั้นแม้ "ไม่ใช่" เหรียญด้าวหัว แต่ก็ "ไม่ใช่" เหรียญด้านก้อยครับ, เลข 0 นั้น "ไม่ใช่" จำนวนบวก แต่ก็ "ไม่ใช่" จำนวนลบครับ เช่นเดียวกัน อนัตตานั้นแม้ "ไม่ใช่" อัตตา แต่ก็ "ไม่ใช่" นิรัตตาครับ มีคำอธิบายอนัตตาคำหนึ่งว่า อนัตตามีลักษณะเป็น อัตตปฏิกเขปโต ครับ หมายความว่า ความไม่ใช่ตัวตน มีลักษณะนอกเหนือหรือพ้นไปจากตัวตนครับ คือถ้าโลกนี้มีเพียงแต่ 2 สิ่งที่ตรงกันข้ามกันเสมอ เราก็อาจจะแปล except หรือ no/not ให้เป็นสิ่งตรงกันข้ามได้ครับ แต่เนื่องจากพุทธอธิบายหลักมัชฌิมาปฏิปทาไว้ จึงหมายความว่า พุทธไม่ได้มีทรรศนะที่เห็นว่าโลกมีแต่เพียง 2 สิ่งที่ตรงข้ามกันตลอดครับ เอางี้ลองสมมุติว่าถ้าอนัตตาเป็นคู่ตรงข้ามของอัตตาดูนะครับ ถ้าเราไม่มีอัตตาก็ต้องไม่มีอนัตตาด้วย เหมือนกับถ้าเหรียญด้านหัวกับเหรียญด้านก้อยมันตรงข้ามกัน แล้วเอาแต่หัวออก เหลือแต่ก้อยไว้ เราจะทำอย่างนั้นได้หรือเปล่าครับ? ถ้าทำได้ อนัตตาก็อาจจะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับอัตตาได้ครับ แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็เท่ากับว่าอนัตตาไม่ได้ตรงกันข้ามกับอัตตา ใช่ไหมครับ? อีกตัวอย่างหนึ่ง ถ้าในนัดล่าสุดแมนฯ ยูฯ ไม่ได้ชนะฮัลล์ ซิตี้ 1-0 แล้ว ฮัลล์ ซิตี้จะแพ้แมนฯ ยูฯ 0-1 ได้หรือไม่ครับ ถ้าได้ อนัตตาก็อาจจะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับอัตตาได้ครับ แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็เท่ากับว่าอนัตตาไม่ได้ตรงกันข้ามกับอัตตา ใช่ไหมครับ? เพราะว่าพุทธนั้นปฏิเสธอัตตา แต่ยอมรับอนัตตาครับ ถ้าโลกและชีวิตเป็นเหรียญ อนัตตาก็ต้องไม่ใช่ด้านใดด้านหนึ่งของเหรียญ ถ้าโลกและชีวิตเป็นผลฟุตบอล อนัตตาก็ต้องไม่ใช่ทั้งผลแพ้และผลชนะครับ ซึ่งต่างจากที่พุทธยอมรับนิรวาณหรือการดับ(ไฟ)กิเลสครับ  คือพุทธยอมรับทั้งกิเลสและการดับกิเลสครับ (กิเลสคือทุกข์ เมื่อจะดับทุกข์ก็ต้องดับไฟกิเลสครับ อิอิ :) และมาถึงส่วนที่ 2 คือส่วนที่ผมไม่ได้อธิบายหรือว่าไปถึง ผมก็เห็นด้วยกับคุณกระบี่เก้าเดียวดายหมดเลยครับ อ้อ! คำว่าข้ออ้าง น่าจะตรงกับ premise มากกว่า promise นะครับ :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 28 พ.ค. 52 14:36:04 ]

ความคิดเห็นที่ 128 อืม มีบางประเด็นที่แยกอยู่ตาม # ต่างๆ ที่พูดถึงการที่ศาสนาพุทธถูกใช้โดยสังคมไทยในบางลักษณะ เช่น อย่างใน #109 ของคุณ vincentlenon ที่พูดถึงประมาณว่าศาสนามีส่วนในการที่ผู้ปกครองใช้ปกครองผู้อยู่ใต้การปกครอง ตรงนี้ผมว่าเราน่าจะเอามาตั้งคำถามว่า ที่มันเป็นอย่างนั้นน่ะ มันดีหรือสมควรหรือเปล่า จุดประสงค์ของการก่อตั้งเผยแผ่ศาสนาคือการที่จะได้มีสิ่งที่ผู้ปกครองเอาอะไรบางอย่างไปเป็นส่วนหนึ่งในการปกครองหรือเปล่า... อืม แต่ถ้าประเด็นนี้ไม่เข้ากับหัวข้อกระทู้ก็ไม่เป็นไรนะครับ อิอิ :) จากคุณ : Zero_Zero - [ 28 พ.ค. 52 15:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 129 #127 เอางี้ลองสมมุติว่าถ้าอนัตตาเป็นคู่ตรงข้ามของอัตตา ดูนะครับ ถ้าเราไม่มีอัตตาก็ต้องไม่มีอนัตตาด้วย เหมือนกับถ้าเหรียญด้านหัวกับเหรียญด้านก้อยมันตรงข้ามกัน แล้วเอาแต่หัวออก เหลือแต่ก้อยไว้ เราจะทำอย่างนั้นได้หรือเปล่าครับ? ถ้าทำได้ อนัตตาก็อาจจะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับอัตตาได้ครับ แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็เท่ากับว่าอนัตตาไม่ได้ตรงกันข้ามกับอัตตา ใช่ไหมครับ? ฯลฯ ตรงนี้ผมเห็นแย้งครับ เรารู้ว่าด้านไหนหัว ด้านไหนก้อยครับ ตรงนี้เราแยกมันออกได้ด้วยความรู้สึกครับ แม้ว่าสิ่งนั้นจะแยกกันไม่ออกเลยก็ตาม แต่เราก็ทราบว่ามันอยู่ตรงกันข้ามกันครับ มันก็เหมือนกับ ร้อน หรือ เย็น เราไม่รู้ว่ามันมีตัวตนอยู่หรือเปล่า เพราะมันเป็นนามธรรมไม่สามารถจับมองเห็นหรือจับต้องได้เลย แต่เราก็ทราบครับว่า มันเป็นความรู้สึกของมนุษย์ต่ออากาศ ซึ่งอธิบายภูมิอากาศในสถานที่หนึ่งๆ และเป็นคนละด้านกัน เราแยกมันไม่ออกด้วยซ้ำไป เพราะมันไม่มีตัวตนให้แยก! เหมือนกับคำว่า "อัตตา" กับ "อนัตตา" ..... "อนัตตา" โดยความหมายของคำ มาจากคำว่า "อน-" กับ "อัตตา" ซึ่ง "อน-" แปลว่า "ไม่ใช่" ดังที่คุณ Zero_Zero บอกไปแล้ว ซึ่งมันเป็นปรปักษ์ต่อกันอย่างเด่นชัด แต่คุณ Zero_Zero กำลังจะพยายามบอกว่า "อนัตตา" ไม่ใช่สิ่งที่อยู่ตรงกันข้ามกับ "อัตตา" เพราะสิ่งที่อยู่ตรงกันข้ามกับมัน คือ "นิัรัตตา" แต่ด้วยพจนานุกรม + กับที่คุณ Zero_Zero กล่าวไปแล้วว่า "อัตตา" แปลว่า "ตัวตน" และ "นิรัตตา" แปลว่า "ไม่มีตัวตน" หากนิรัตตาเป็นคู่ตรงกันข้ามกับอัตตาแบบที่คุณ Zero_Zero บอกแล้ว "อนัตตา" จะเป็นคู่ตรงข้ามกัออะไรดีล่ะครับ? สำหรับผม หากจะให้อธิบายคำทั้งสามคำนี้ "อนัตตา" และ "นิรัตตา" ทั้งสองคำนั้น เป็นคู่ตรงกันข้ามกับ "อัตตา" ด้วยกันทั้งคู่ครับ ลองเอาความหมายจากคุณ Zero_Zero มาเรียงเลยนะครับ อัตตา = ตัวตน อนัตตา = ไม่ใช่ตัวตน นิรัตตา = ไม่มีตัวตน เห็นไหมครับ ทั้งสองคำมันตรงกันข้ามกับ "อัตตา" ทั้งคู่เลย แล้ว "อนัตตา" จะเป็นตรงกลางได้ยังไงครับ ในเมื่อความหมายของมันเป็นปรปักษ์กับ "อัตตา" หรือจะบอกว่าไม่ใช่ครับ? เพราะโดยความหมายของคำๆ นี้แล้ว คำทั้งสองคำก็ตรงกันข้ามกันอยู่แล้วโดยธรรมชาติของคำครับ ผมบอกได้เลยนะครับ ว่า จุดนี้ล่ะที่ศูนยตาวาท เคยถกมาแล้วเมื่อหลายพันปีก่อน ว่า ไม่ควรยึดทั้ง "อัตตา" และ "อนัตตา" ซึ่งการโต้แย้งครั้งนั้นเป็นที่มาของพระสูตร "ปรัชญาปรมิตาหฤทัยสูตร" และอ้างอิงมาจากพระไตรปิฎกในเรื่องทางสายกลางครับ ไม่ได้โยงจากไหนมามั่วเลย (แม้ตอนหลังจะบอก พระสูตรนี้มาจากอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ แต่ผมก็ไม่เชื่อหรอกว่ามาจากท่านจริงๆ คิดว่าน่าจะเป็นกุศโลบายมากกว่า) และหากจะหาความหมายของคำว่า "ว่าง" แบบศูนยตาวาท ก็หาบทความเรื่องความว่างจากงานเขียนของท่านพุทธทาสภิกขุได้เลยครับ ปล. ผมถึงบอกไงว่า ผมคิดแบบศูนยตาวาท ไม่ใช่เถรวาท หากความคิดผมไปเผลอสะกิดความคิดใครเข้า ผมก็ขออภัยครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 19:11:56 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 19:00:43 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 18:58:53 ]

ความคิดเห็นที่ 130 จาก #129 งานเขียนของท่านพุทธทาสภิกขุึ ก็ไม่เชิงว่าใช่ความหมายของคำว่า "ว่าง" ตามที่ศูนยตาวาทเคยกล่าวนะครับ เพราะมันมาจากการตีความคำจากข้อความจากพระนาคารชุนะ(ผู้คิดค้นนิกายศูนยตาวาท) ตามแนวคิดแบบนิกายเซน ซึ่งก็รับแนวคิดของศูนยตาวาทนี้มาทีหลังอีกที เหมือนๆ กับที่คุณ Zero_Zero บอกว่า "อนัตตา" เป็นความว่าง เป็นทางสายกลางนั่นล่ะครับ นั่นก็เป็นการรับแนวคิดการตีความเรื่องนี้ของเถรวาทเช่นกัน ซึ่งก็เหมือนๆ กับมหายาน (แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะบอกว่าพระนาคารชุนะคิดก่อนนะครับ แต่หมายถึงเป็นการตีความจากพระพุทธองค์อีกที แล้วค่อยแพร่หลายกันออกไป โดยแต่ละที่ก็ให้ความหมายและการอธิบายไม่เหมือนกัน) "นิพพาน ทั้งมี (เป็นทั้งอัตตา) ทั้งไม่มี (เป็นทั้งอนัตตา) ทั้งมีและไม่มี (เป็นทั้งอัตตาและอนัตตา) ทั้งไม่ใช่มี (ไม่เป็นทั้งอัตตา) ทั้งไม่ใช่ไม่มี (ไม่เป็นทั้งอนัตตา) ทั้งไม่ใช่มีและไม่มี (ไม่เป็นทั้งอัตตาและอนันตา) ทั้งไม่ใช่ทั้งไม่ใช่มีและไม่มี(ไม่เป็นทั้งไม่เป็นอัตตาและไม่อนัตตา) ฯลฯ" (หมายถึง "ทั้งความว่าง และความไม่ว่าง มันสัมพันธ์กัน" หากมีคนบอกว่า คิดแบบลัทธิเต๋าใช่ไหม ผมก็ตอบได้ครับ ว่า "ใช่" จีนถึงรับนิกายเซ็น(วัดเส้าหลินนั่นไงวัดในนิกายเซ็น)ได้ง่าย ก็เพราะแบบนี้ล่ะครับ) ตรงนี้ ผมลืมไปแล้ว เพราะผมอ่านมาจากหนังสือ "พระนาคารชุนะ" เมื่อประมาณปีก่อน ใครหาข้อมูลได้ ก็ช่วยทีแล้วกันครับ เพราะค่อนข้างหายากอยู่หน่อย ในหนังสือ ถ้าผมจำไม่ผิด โต้แย้งทั้งการสองทางเลยว่า ไม่ใช่ทั้งคู่นั่นล่ะ ทั้งยึดอัตตา และยึดอนัตตา พูดง่ายๆ คือ กำลังโต้แย้งทั้งฝ่ายมหายาน และฝ่ายเถรวาทในช่วงสมัยนั้นอยู่ครับ ช่วงนั้นหากจำไม่ผิด มีการโต้เถียงกันถึงเรื่อง "สภาวะหลังนิพพานเป็นอย่างไร" ฝ่ายมหายานบอกว่า หลังนิพพานแล้ว พระพุทธองค์ก็ขึ้นไปสู่พุทธเกษตร (ซึ่งหมายความว่า "ยังมีความเป็นตัวตน(อัตตา)หลงเหลืออยู่") ฝ่ายเถรวาทก็บอกว่า "นิพพาน คือ หมดแล้ว ว่างเปล่าแล้ว ดับแล้ว ไม่ใช่ตัวตนแล้ว (อนัตตา)" แล้วก็เถียงกันแบบสุดโต่งทั้งคู่เลยครับ (มันเพี้ยนไปจากสมัยพุทธกาลนานแล้ว) ฝากไว้ครับ จริงๆ แล้วโลกนี้อาจจะเป็นเพียงการสัมผัสทางจิตของเราๆ ท่านๆ ก็ได้ เราท่านอาจจะไม่มีตัวตนก็ได้ แล้วเราจะมีนิพพานได้ยังไงในเมื่อเราท่านไม่มีอันใดมาตั้งแต่แรกเลย(เริ่มมีชีวิต) ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นเพียงความว่างเปล่าในสายธารของการรับรู้ และความเข้าใจซึ่งผ่านสมองเข้ามา ทำให้เราเกิดความรู้สึกต่างๆ นั่นใช่เราหรือไม่? นั่นไม่ใช่เราหรือไม่? หรือ นั่นเป็นทั้งเรา และนั่นไม่ใช่เรา? กันแน่ หรือทุกอย่างเป็นเพียงมโนภาพที่ฉายออกมาให้เราได้รู้สึกกันเท่านั้น ? แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 20:20:39 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 28 พ.ค. 52 20:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ที่ปุจฉา-วิสัชนากันเรื่องอนัตตา อนัตตาเป็นหนึ่งในสาม ของพระไตรลักษณ์ที่ได้แก่ อนิจจัง  ท่านแปลไว้ว่า ไม่เที่ยง แต่ความหมายก็คือ ไม่สามารถอยู่อย่างนั้นได้ตลอดไปชั่วกาลนาน ทุกขัง ท่านแปลไว้ว่า ต้องทนอยู่ ไม่ว่าทางกาย หรือทางจิตใจ อันนี้เรียกว่าทุกข์อยู่แล้ว เข้าใจง่าย อนัตตาท่านแปลไว้ว่าไม่มีตัวตน แต่หมายความคือ บังคับไม่ได้ อยากให้บังเกิดขึ้นมันก็ไม่เกิด บังเกิดขึ้นแล้วอยากให้อยู่นานๆก็บังคับมันไม่ได้ อยากให้ดับไปเร็วๆมันก็ไม่ดับ สรรพสิ่งทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นรูป หรือนาม ล้วนตกอยู่ภายใต้กฏพระไตรลักษณ์ข้างต้นทั้งสิ้น รูป คือ สิ่งที่ปรากฏต่อตา นาม คือสิ่งที่กระทบต่อใจ   ประกอบด้วย เวทนา ในที่นี้หมายถึง อารมณ์ที่สนองต่อสิ่งที่มากระทบทั้งได้เห็น ได้ยิน ได้ดม ได้ชิม ได้สัมผัส  เกิดความรู้สึกว่าชอบ ไม่ชอบ หรือเฉยๆไม่ยินดียินร้าย อย่างใดอย่างหนึ่ง สัญญา คือ ความจำได้หมายรู้ที่อดีตเคยกำหนดไว้ ว่าควรจะสนองตอบอย่างโน้นอย่างนี้ สังขาร คือ สิ่งที่ถูกปัจจัยข้างบนเหล่านั้นปรุงแต่งขึ้น แล้วเกิดปฏิกิริยากระทำลงไป วิญญาณ คือ ความรับรู้ผลที่เกิดขึ้นจากข้างต้น แล้วบันทึกเข้ามาในจิตใจ ทั้ง๕หมวด(รูป๑นาม๔) ที่เรียกรวมกันว่าขันธ์๕ นี้ ไม่ว่าจะเป็นตัวใด ล้วนแต่เกิดขึ้น ทรงอยู่ แล้วก็ดับไป ไม่ช้าก็เร็ว  แต่เราจะต้องทนอยู่ในสภาวะนั้นมากน้อยเพียงใดเท่านั้นเอง ที่ต้องทนน้อยจนเกือบจะไม่ต้องทนเลยมีศัพท์เรียกว่าสุข  แต่ไม่ว่าทุกข์หรือสุข สิ่งที่เกิดขึ้นและเป็นไปล้วนบังคับไม่ได้ มันจะอยู่จะไป จะเกิดจะดับ ล้วนเป็นไปตามเหตุ ตามปัจจัยของมันเองทั้งสิ้น จากคุณ : Navarat.C - [ 28 พ.ค. 52 22:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 132 #129-130 และ #131 จริงๆ มันเป็นผลมาจาก "การตีความและการแปลความหมายเป็นภาษาอื่น" หรือเปล่าครับ ที่เราเข้าใจไม่ตรงกัน :) อ้อ ตอบ #129 เรื่องของตรงข้ามกับอนัตตานะครับ ผมตอบอย่างงี้แล้วกันครับ คือ อนัตตาไม่ใช่ "ความว่าง" ("ความว่าง" ในพุทธปรัชญาน่าจะตรงกับคำ "สุญตา" หรือ "ศูนยตา" มากกว่าครับ - เป็นคำที่บ่งถึงความหมาย ไม่ใช่ชื่อนิกายนะครับ) และอนัตตาไม่ใช่ภาวะที่มีของตรงข้ามครับ แต่ถ้าจะมองอีกมุมอย่างคุณกระบี่ฯ ว่า คือ มันต้องมีอะไรตรงข้ามกันเสมอแบบลัทธิเต๋า ก็อาจจะบอกได้ว่าอนัตตาตรงข้ามกับทุกอย่างก็ได้ครับ (ทั้งอัตตาและนิรัตตา) แต่อยากให้พิจารณาแหวนวงหนึ่ง มันต้องมีของที่ตรงข้ามกับมันด้วยเหรอครับ ก็มันเป็นแค่แหวนวงหนึ่งเท่านั้นน่ะครับ อิอิ อ้อ ขอ edit เพิ่มเติมหน่อยนะครับ คือ แม้แต่สุญตา หรือสุญญตา ก็มีลักษณะไม่พ้นไปจากไตรลักษณ์เหมือนกันครับ สุญตานี้ไม่ใช่นิพพานนะครับ แต่ก็คือความว่างตามความหมายนั่นแหละครับ มันไม่ใช่ว่ามันจะว่างตลอดนะครับ (อนิจจัง) มันทนอยู่อย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ (ทุกขัง) อีกอย่างมันไม่ใช่ความว่างครับ เราก็แค่สมมุติว่ามันว่าง (อนัตตา) :P ขอเล่าเรื่องทางวิชาการหน่อยนะครับ คือมีการศึกษาวิจัยเยอะอยู่เหมือนกันครับที่ตั้งสมมุติฐานไว้ที่การแปลความและการตีความจากภาษาหนึ่งไปเป็นอีกภาษาหนึ่ง ทำให้ "ความหมาย" ของคำมันเปลี่ยนไปในแต่ละภาษาที่แปล และทำให้คนเราเข้าใจต่างกัน แต่ผลของการศึกษาเหล่านั้นก็ยังไม่เหมือนกันหมดอีก มีข้อถกเถียงกันบ้าง จนในที่สุดมีคนเสนอให้ทำวิจัยเรื่องปัญหาของการทำวิจัยอันเนื่องมาจากภาษาอีกทีนึงครับ ก็ตลกดี (และมีเรื่องน่าสนใจคือ การประนีประนอมคือการแสวงหาของที่ไม่มีอะไรมาตรงข้ามได้ในที่สุดหรือเปล่า? :) อืม มีปัญหาที่น่าสนใจอีกข้อหนึ่งที่เกี่ยวพันกับกระทู้นี้คือ จริงๆ แล้ว ศาสนาพุทธมีลัทธินิกายต่างๆ ได้จริงหรือ? :) * edit เพิ่มคำ/เพิ่มความและแก้คำผิดหลายที่รวมทั้งตรงหมายเหตุนี่ด้วยครับ เมื่อคืนนอนน้อยไปหน่อย เลยเบลอๆ ครับ แหะแหะ :D แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 08:21:17 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 08:13:11 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 08:10:51 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 08:04:44 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 07:59:08 จากคุณ : Zero_Zero - [ 29 พ.ค. 52 07:57:41 ]

ความคิดเห็นที่ 133 สรุปง่ายๆ 3 ข้อน่ะครับ 1.ทำดี 2.ละเว้นความชั่ว 3.ทำจิตใจให้ผ่องใส จากคุณ : noncanboy007 - [ 29 พ.ค. 52 08:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 134 เจ้าของกระทู้ครับ ที่คุณตั้งกระทู้มาถามเนี่ย เห็นฤทธิ์หรือยัง? ******************** ลำพังแค่ตีความ "อนัตตา" ไม่ว่าผู้มีปัญญาระดับไหน ยานเล็กยานใหญ่เถียงกันแทบตาย ล้วนด็อกทั้งหลายอีกด็อกเตอร์ ยังเหลือแปดหมื่นฯธรรมขันธ์ ผมชักหวั่นพุทธธรรมจะสูญหาย อนิจจ ทุกขัง อยู่ในใจ กี่อสงไขยจะได้พบนิรวาณ.ฯฯฯ จากคุณ : ขามเรียง - [ 29 พ.ค. 52 09:31:27 ]

ความคิดเห็นที่ 135 #132 "ศูนยตาวาท" เป็นชื่อนิกายครับ ส่วน "ศูนยตา" แปลว่า "ความว่าง" ก็ถูกแล้วครับ กรณีนี้ ผมใช้ "ศูนยตาวาท" ครับ ไม่ใช่ "ศูนยตา" สาเหตุที่ทำให้เกิดนิกายต่างๆ ? เหตุผลมันเกิดจากการโต้แย้ง และยึดตามแนวคิดของตนเองนี่ล่ะครับ ถึงเกิดนิกายต่างๆๆ ขึ้นมา นี่ไม่ใช่ปรากฎการณ์ที่เกิดกับพุทธศาสนาเพียงศาสนาเดียวเท่านั้น ทั้งคริสต์ อิสลาม ยูดาย ลัทธิเต๋า ลัทธิขงจื้อ แม้แต่ลัทธิบูชาผีสางเทวดาก็มิเว้น มันเป็นเพราะการอธิบายของแต่ละท่านแตกต่างกันไปตามแต่ละยุคสมัย และบริบททางสังคมครับ   กรณีข้อถกเถียงของผมกับท่าน Zero_Zero ก็เป็นกรณีของภาษาครับ ในกรณีนี้ ท่าน Zero_Zero กำลังจะบอกว่า "อนัตตา" ตรงกันข้ามกับ "อัตตา" และ "อัตตา" ก็ตรงกันข้ามกับ "นิรัตตา" และ "นิรัตตา" ตรงกันข้ามกับ "อนัตตา" ผมเข้าใจถูกต้องไหมครับ? กรณีของผม ผมใช้ข้อพิสูจน์ทางภาษา โดยใช้การเป็นคำคู่ตรงกันข้ามกันพิจารณาถึงคำแต่ละคำว่า มันตรงกันข้ามกันได้ยังไง? และคำไหนมันสมควรไปอยู่ตรงจุดไหน ซึ่ง(อาจบางที)อาจจะไปแย้งกับแนวคิดของเถรวาทในสมัยนี้ ว่า "อนัตตา" เป็นทางสายกลาง เพราะเมื่อแยกคำทั้งสองคำ จะเห็นได้ว่า หากไม่มี "อัตตา" จะไม่มีคำว่า "อนัตตา" และคำว่า "นิรัตตา" เกิดขึ้นเลย และทั้ง "อนัตตา" และ "นิรัตตา" นั้นเป็นคำที่เป็นปรปักษ์กับ "อัตตา" อย่างแน่ชัด ตามหลักเกณฑ์ทางภาษา และหากเทียบเคียงกับภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นกลุ่มภาษาเดียวกับภาษาสันสกฤษและบาลี แต่พัฒนาคนละที่(ซึ่งอาจยังคงพบว่าเหลือรากศัพท์ที่ใกล้เคียงกันอยู่บ้าง) "อัตตา" (อาจ) แปลว่า "self" และ อน- เป็น prefix ที่เท่ากับ "not" ดังนั้น "อนัตตา" ที่มาจาก คำว่า อน- และ อัตตา ก็น่าจะแปลว่า "non-self"  แล้วระหว่าง "self" และ "non-self" ก็เป็นคำตรงกันข้ามกันทางความรู้สึกอยู่แล้ว นี่คือ ข้อโต้แย้งของผม แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 11:13:01 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 10:55:09 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 29 พ.ค. 52 10:51:26 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ในเมื่อ..อนัตตาท่านแปลไว้ว่าไม่มีตัวตน แต่หมายความคือ บังคับไม่ได้ อยากให้บังเกิดขึ้นมันก็ไม่เกิด บังเกิดขึ้นแล้วอยากให้อยู่นานๆก็บังคับมันไม่ได้ อยากให้ดับไปเร็วๆมันก็ไม่ดับ (อ้างแล้วใน131) ^ ^ อัตตาจึงแปลไว้ว่ามีตัวตน ในหมายความคือ บังคับได้ อยากให้บังเกิดมันเกิดขึ้น บังเกิดขึ้นแล้วอยากให้มันอยู่นานๆก็บังคับไว้ได้ เมื่อหมดหยากแล้วสั่งให้มันดับไปเร็วๆ มันก็ดับ (ชึ่งความจริงแล้ว มันทำไม่ได้... คนที่มีอัตตาสูง คือคนที่คิดว่าข้าแน่ และจะแน่อยู่อย่างนั้นตลอดไป เป็นมิจฉาทิษฐิอย่างหนึ่งที่หาคนชนิดนี้ได้ง่ายมาก ไม่ว่ายุคไหนๆ) จากคุณ : Navarat.C - [ 29 พ.ค. 52 15:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 137 หลักฐานเต็มเลยว่าทำไมคนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจศาสนาพุทธกัน เพราะศาสนาพุทธไม่ใช่ศาสนาแค่ปรัชญา ถ้าไม่ปฏิบัติจนเข้าใจตามทฤษฏีที่ได้อ่านมาก็ย่อมไม่เห็นผลอะไร ก็แค่ได้ชิมปรัชญา แต่ทุกข์ยังอยู่ ยิ่งระดับชาวบ้านส่วนใหญ่ใช้ศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจเบื้องต้น เพื่อบุญกุศล ยังไม่ใช้ศาสนาพุทธในการแสวงหาความจริง ผมว่าคนบรรลุธรรมที่ได้อ่านเค้าต้องปล่อยวางตำราต่างๆด้วยซ้ำไป ทิ้งตำราข้อมูลไปก่อน แล้วย้อนกลับมาดูกายจิตตนเองเป็นเครื่องมือค้นหาข้อเท็จจริงเพื่อเรียนรู้อริยสัจจสี่ ส่วนนักปกครองเค้ามองอะไรก็เป็นเครื่องมือปกครองของเค้าอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องเงินทอง ธุรกิจ การโฆษณา แม้แต่คะแนนประชาชน แต่จะเหมาว่าศาสนาเกิดมาเพื่อเป็นเครื่องมือปกครองผมว่าเป็นการมองที่มองมาจากมุมนักปกครองก็แค่นั้น เพราะเค้าต้องการใช้ศาสนาแค่นั้น ซึ่งก็ไม่ผิดอะไร อยู่ที่แต่ละคนเองต่างหากว่าจะคว้าส่วนไหนมาใช้ จากคุณ : หลับตา - [ 29 พ.ค. 52 19:34:52 A:58.64.66.104 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 138 เข้าไม่ถึงกันเอง แล้วก็บ่นนั่นบ่นนี่ สรุปไปเองเรื่อยเปื่อย เรื่องเหนืออายตนะ...ถ้ามันง่ายขนาดมานั่งทดลองนั่นนี่ด้วยอายตนะธรรมดาที่เรามีกันแค่นี้หรืออ่านหนังสือไม่กี่เล่มแล้วประกาศก้องบอกว่าข้ารู้หมดแล้ว...ไม่ต้องมีพระพุทธเจ้ามาบังเกิดหรอก จากคุณ : มีแค่เหรียญเดียว - [ 29 พ.ค. 52 19:43:43 A:58.9.214.103 X: TicketID:213384 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ทำไมคนไทยไม่ค่อยเข้าใจ หลักพุทธ - เพราะบางส่วนไม่อยากทำความเข้าใจ - เพราะบางส่วนเห็นว่าการทำความเข้าใจเป็นเรื่องยาก - เพราะบางส่วนเชื่อว่ามีสิ่งอื่นที่ควรทำความเข้าใจมากกว่า - เพราะบางส่วนเห็นว่าขัดกับจริตนิสัยที่เคยชินของตน - เพราะบางส่วนเชื่อว่าไม่มีประโยชน์อะไรกับวิถีชีวิตตน - เพราะบางส่วนไม่คิดจะเริ่มทำความเข้าใจ "อย่างจริงจังที่ตนเอง" เสียก่อน เมื่อหลาย ๆ "บางส่วน" รวมกันเข้ากลายเป็นส่วนใหญ่ คนไทยจึงไม่ค่อยเข้าใจหลักพุทธ อาจบางที เรื่องที่ควรทำความเข้าใจนั้นไม่มี แต่เพราะใจคนนั้นวิ่งวนไปมา สุดท้ายเราจึงเห็นว่า ควรจะมีอะไรที่ต้องทำความเข้าใจ จากคุณ : in my heart - [ 30 พ.ค. 52 03:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 140 เราว่าบางปัญหา บางสถานการณ์ ไม่เกิดกับตัว ไม่รู้หรอก แต่พอวิเคราะห์จากข้างนอกเข้าไป เราก็พูดได้ว่า  ทำไมไม่ทำอย่างนั้นล่ะ  อย่างนี้ล่ะ แต่ถ้ามันเกิดกับตัวเรา  คงต้องใช้เวลาซักพัก  กว่าจะรับมันไหว จากคุณ : แฟนนายแบบ - [ 30 พ.ค. 52 15:50:50 ]

ความคิดเห็นที่ 141 #135 ปัญหาอาจจะอยู่ที่การนิยามหรือการให้ความหมายคำว่า "ตรงข้าม" ด้วยก็ได้ครับ ซึ่งพอคุณกระบี่บอกว่ามองแบบเต๋า แบบนิกายศูนยตาวาท แล้วมันต้องมีของตรงกันข้ามอยู่เสมอ ผมก็เลยบอกว่าถ้าจะมองมุมนั้น อนัตตาก็อาจจะมีของตรงข้ามได้ครับ อีกอย่างหนึ่งคือเราไม่เข้าใจว่าเราพูดกันในลักษณะอย่างไร คือต้องบอกว่าผมออกความเห็นในฐานะที่เคยเป็นนักศึกษาสาขาปรัชญาและศาสนาครับ เรียนศาสนาหลายศาสนาและหลายนิกายครับ มีข้อมูลถูกบ้างผิดบ้างตามประสานักศึกษาหรือนักเรียนครับ ดังนั้นก็เลยอาจจะต้องทำความเข้าใจกันว่าผมไม่ใช่ตัวแทนของนักตีความแบบเถรวาทที่มาถกเถียงกับศูนยตาวาทหรืออะไรนะครับ ข้อมูลใน #93 อาจจะทำให้คุณกระบี่ฯ เข้าใจผิดไปว่าผมเป็นเถรวาทมาแลกเปลี่ยนไปครับ ซึ่งจริงๆ ผมอยากเสนอว่าใครไม่เข้าใจหลักพุทธก็ไม่เป็นไรหรอกครับ เพียงแต่มาเถียงกันนี่แหละครับ มันส์ดี สนุกดีครับ ไม่แน่ว่าเราอาจจะเข้าใจอะไรมากขึ้นก็ได้(มั้ง) ^_^ อ้อ ลักษณะที่พบได้อีกในกระทู้นี้คือ เรามักจะมองคนอื่นครับ ไม่แน่ใจว่าเป็นเฉพาะคนไทยเราหรือเปล่า เช่นมองว่าคนนี้ไม่เข้าใจ คนนี้มีอัตตา ซึ่งกลายเป็นว่าพอใจจะวิจารณ์ออกไป แทนที่จะลดอัตตากัน กลายเป็นว่าหงุดหงิดเพิ่มครับ ไม่สนุก ไม่มันส์ ไม่มีเหตุผลครับ อิอิ เพราะผมอัตตาสูงผมจึงชอบความสนุกความมันส์ครับ ยอมรับไว้ก่อนเลยดีกว่าครับ ท่านใดจะหงุดหงิดจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดและเข้าใจครับ :D จากคุณ : Zero_Zero - [ 30 พ.ค. 52 18:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ส้มตำประกอบไปด้วยสิ่งนั้นสิ่งนี้ ใส่นี่ก่อน ตำอย่างนี้ บีบนี่ลงไป ใส่สิ่งนี้ คลุกเคล้า โรยสิ่งนี้ ตำท่านี้ เสร็จได้ที่ ต้องกินกับสิ่งนี้ดีที่สุด อธิบายได้หมด มันต่างจากประสบการณ์ส้มตำที่เข้าปากกลืนไปแล้วนะ เวลาไปเที่ยวก่อนไปศึกษาข้อมูลที่นั้นแน่นอนชัดเจน มีภาพในหัวอย่างนั้นอย่างนี้ ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ คนนั้นว่าอย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอเที่ยวเสร็จไปกลับมาจริงมาคุยกับคนอื่น มันจะเรี่องเดียวกับก่อนไปมากแค่ไหน??? หลักพุทธคือการมีสติเป็นแก่นเครื่องมือสำคัญในการอาศัยขันธ์เพื่อไปพบข้อเท็จจริง ซึ่งมันจะไปลงทางสายกลางของมันเอง แม้เราจะดื้อแค่ไหน ถ้าเขย่าด้วยสติไปเรื่อยๆมันไปของมันเอง มันแสดงให้ดูเอง ทุกข์น้อยลงเอง จากคุณ : หลับตา - [ 30 พ.ค. 52 22:38:48 A:58.64.64.143 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ^ ^ ^ ถ้าจะเปรียบเทียบเช่นนั้น (ส้มตำ) คุณก็ต้องยอมรับด้วยว่าคนบางคนทานส้มตำแล้วไม่ชอบก็มี หรือเค้าลองคำแรกแล้วเค้าไปทานอย่างอื่นก็มี... แต่คนพวกนั้นก็ยังรู้วิธีทำส้มตำอยู่ดี (แต่ไม่ชอบทาน) บางคนถึงขนาดเป็นเชฟทำส้มตำ(ปลาร้า)ให้คนอื่น แต่ตัวเองเหม็นปลาร้าก็มี... พูดง่ายๆ ถ้ารู้ขั้นตอนแล้วทำเป็น แต่ไม่จำเป็นต้องชอบ​​ (ในขณะเดียวกันชอบกินส้มตำ ไม่ได้หมายความว่าจะทำเป็นด้วยหรือทำอร่อยด้วยหนิครับ ซื้อเค้ากินก็ถมไป หรือว่าคนๆนั้นอาจจะชอบซื้อทานอยู่แต่เจ้านึง...แล้วมาพูดให้คนอื่นฟังว่า เจ้านั้นอร่อยอย่างนู้นอย่างนี้ ที่สุดในโลก...ต้องลอง... แต่คนอื่นลองแล้วอาจจะไม่เห็นอย่างนั้นก็ได้) ดังนั้น ถ้าความเปรียบของคุณถูก​ ศาสนาพุทธก็เป็นเช่นเดียวกัน... คนที่ทำเป็นแต่ไม่ชอบทาน(ส้มตำ) ยังดูจะรู้ "แก่น" ของส้มตำมากกว่าคนที่ได้แต่ทานเลย (based on your som-tum analogy) จากคุณ : krisdauw - [ 30 พ.ค. 52 23:33:29 A:98.201.118.21 X: TicketID:211004 ]

ความคิดเห็นที่ 144 ผมว่า คนไทยหลายๆคนก็เข้าใจหลักพุทธดีนะครับ แต่ว่า ไม่เข้าถึงมากกว่า(ผมไม่ได้หมายถึงการเข้าถึงแบบลึกซึ้งนะครับ แต่เป็นการเข้าใจแบบอยู่ในใจ ซึงน่าจะเกิดกับผู้สะสมการศึกษาอภิธรรมมาอย่างดี หรือผู้ศึกษาทางวิปัสสนา) โดยมาก เราก็ได้เรียนหลักศาสนาพุทธตอนประถม มัธยมกันมาอยู่แล้ว เคยคุยกับเพื่อนที่ทำงาน หลังจากที่เค้าถามว่า ทำไมไม่ค่อยมีเพื่อน ผมก็บอกเค้าว่า รู้จัก "สังคหวัตถุ 4 บ้างไหม" เขาก็บอกว่ารู้จักสิ ท่องได้ด้วย ก็เลยถามว่า ได้ทำสักกี่ข้อ เอาเข้าจริง ก็คือก็รู้ ก็เข้าใจ แต่มันไม่เข้าไปอยู่ในใจจริงๆน่ะครับ มีสักกี่คน แต่งงานไม่ดูฤกษ์ ขึ้นบ้านไม่ดูฤกษ์ ถอยรถไม่ต้องดูฤกษ์ พระท่านว่า วันไหนคิดดี พูดดี ทำดี วันนั้นเป็นวันฤกษ์ดี ไม่ต้องรอฤกษ์หรอก สุดท้ายก็ "เฮ้ย ไม่เชื่อ ก็ห้ามลบหลู่นะเว้ยย" จากคุณ : ทองมณีรัตนะ - [ 31 พ.ค. 52 01:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ไม่ชอบจากการได้ทานเองแล้ว กับไม่ชอบจากการเห็นท่าทางการตำเห็นวัตถุดิบแล้วคิดไปว่าไม่ชอบแน่ๆถ้าเราทาน ทานไปต้องเป็นสิ่งที่เราไม่ชอบแน่นอน ส่วนตัวก่อนหน้าผมก็แหยงๆธรรมมะนะ ไม่อยากให้โลกเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แต่พอเข้าใจทฤษฏี ปฏิบัติถูกทาง เห็นผลการปฏิบัติเล็กน้อย ความเข้าใจธรรมมะก็เป็นอีกเรื่อง ต้องขอบคุณ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอบคุณคนสร้างเปลือกธรรมเนียม วัดวาอาราม ประเพณี ที่ห่อหุ้มทฤษฏีการปฏิบัติจนผมได้ทดลองชิมกับเค้าบ้าง มันก็อยู่ที่ใครจะเลือกส่วนไหนไปใช้ บางคนเค้าก็พอใจที่จะสร้างวัด บริจาคเงินทอง ไปช่วยงาน บางคนก็สนใจรูปแบบวิธีการปรัชญา บางคนก็นำข้อคิดธรรมมะไปใช้ คุณชิมส่วนไหนก็ได้ผลของส่วนนั้นนั้นแหละ ส่วนชิมแล้วชอบไม่ชอบก็เป็นอีกเรื่องนึงไม่เหมือนกับคนยังไม่ชิมแล้วคิดไปก่อนว่าชอบไม่ชอบหรอก นั้นเป็นการชอบไม่ชอบจากหลักการ ตรรกกะ ไม่ใช่จากผลการปฏิบัติโดยตรง จากคุณ : หลับตา - [ 31 พ.ค. 52 10:18:37 A:58.64.64.143 X: TicketID:173601 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ปัญหาว่าด้วยการปฏิบัติที่คุณ krisdauw ได้เคยแสดงความเห็นไว้แล้วก็น่าสนใจครับ นอกจากนี้ผมขอเพิ่มเติมให้อีกแล้วกันครับ คือนักบวชในศาสนาอื่นก็อาศัยการปฏิบัติเหมือนกัน แต่ทำไม "ปฏิบัติ" เหมือนกัน แต่ "เข้าถึง" ต่างกัน? ถ้าอะไรเกิดขึ้นก็ไล่ให้ไป "ปฏิบัติ" เราจะรู้ได้ยังไง ว่าเรา "ปฏิบัติ" แบบศาสนาไหน ดีไม่ดีพลัดหลงไปอยู่กับศาสนาอื่นจะทำอย่างไรดีครับ? ซึ่งปัญหานี้จะให้เข้ากับ Som-tum analogy ต้องเปรียบเป็นว่า ต้องถามด้วยว่าให้ลองชิมน่ะ ต้องชิมแบบไหน ชิมโดยใช้โคนลิ้นหรือปลายลิ้นเป็นหลักดี หรือต้องชิมด้วยกระพุ้งแก้มดี ฯลฯ อะไรทำนองนี้อะครับ :D ป.ล. ผมชอบทานทั้งส้มตำ ลาบ น้ำตก ซกเล็ก ก้อย เสต็ก สปาเก็ตตี มักกะโรนี ซูชิ ราเม็ง ข้าวผัด แกงอ่อม แกงไตปลา แซนด์วิช ไอศกรีม แอปเปิ้ล สาลี่ พุทรา มังคุด ละมุด ลำใย ฯลฯ :D จากคุณ : Zero_Zero - [ 31 พ.ค. 52 10:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 147 แล้วทำไมคนไทยต้องเข้าใจ"หลักพุทธ" ด้วย? ถ้าถามว่า ทำไมชาวพุทธไม่เข้าใจหลักพุทธยังอาจจะน่าคิด จากคุณ : ไหมพรมสีชมพู - [ 31 พ.ค. 52 17:39:52 ]