ความคิดเห็นที่ 1 ภาพนี้คือ "เม่ยสี่" เม่ยสี่ เป็นสนมผู้ทำให้ราชวงศ์เซี่ยล่มสลาย เมื่อพระเจ้าเจี๋ยแห่งราชวงศ์เซี่ย ยกทัพไปโจมตีแคว้นโหย่วซือ แคว้นโหย่วซือได้ถวายเครื่องบรรณาการเป็นสาวงามนาม “เม่ยสี่” พระเจ้าเจี๋ยพาเม่ยสี่มาอยู่ในวัง ตั้งให้เป็นพระสนม สาวงามในวังหลังมีเกินกว่าจะนับได้ถ้วน แต่ล้วนคล้ายคลึงกันคือ เป็นกุลสตรี เม่ยสี่นิสัยผิดแผกจากหญิงอื่น นางเกิดและโตที่แคว้นเล็กนอกอารยธรรม กล่าวคืองามอย่างคนบ้านป่าเมืองเถื่อน ผ่าเผย ห้าวหาญ พระเจ้าเจี๋ยเลยยิ่งทรงลุ่มหลงหน้ามืดตามัว ทรงฉุดคร่าชิงตัวหญิงงามทั่วหล้าเข้าวังมาปรนนิบัติพระองค์ รวบรวมนักร้องนักดนตรี คนแคระและตัวตลก มาคอยให้ความสำราญ เกณฑ์แรงงานราษฎรสร้าง "สระสุราป่าเนื้อ" ไว้เพื่อความบันเทิงส่วนพระองค์ พระเจ้าเจี๋ยทรงลงเรือประคองกอดเม่ยสี่ หาความสำราญอย่างคึกคะนอง ให้มหาดเล็กลงไปดื่มเหล้าในสระสุรา เร่งตีกลองให้ดื่มอย่างบ้าคลั่ง หากมีคนจมน้ำตาย เม่ยสี่จะปรบมือชมเชย พระเจ้าเจี๋ยทรงว่างเว้นราชกิจ ออกว่าราชการเพียงนานๆ ครั้ง เวลาอยู่ในท้องพระโรงก็ให้เม่ยสี่นั่งบนพระเพลา ครั้นนางเพ็ดทูลอันใดก็คล้อยตามนั้น ราชสำนักปั่นป่วนเพราะกษัตริย์ไม่ดำรงตนในหลักธรรมราชา บรรดาเจ้าผู้ครองนครรัฐร่วมกันก่อกบฏขึ้น กองทัพของพระเจ้าเจี๋ยไม่ยอมรบ เมื่อพระเจ้าทังล้มราชวงศ์เซี่ย จึงให้จับตัวพระเจ้าเจี๋ยลงเรือกับเม่ยสี่ นำไปลอยแพ เมฆดำคลุมนภา คลื่นขุ่นซัดโถมรุนแรง เรือลำน้อยลอยไปตามกระแสคลื่นถาโถมชวนเสียขวัญ อดีตราชาแหงนพระพักตร์มองฟ้าแล้วทอดถอนพระทัย ยื่นพระกรหมายโอบเม่ยสี่  มิคาดเม่ยสี่กลับสะบัดอย่างแรง เปลี่ยนท่าทีโดยพลัน จ้องพระเจ้าเจี๋ยด้วยสายตาเย็นชา เพียงครู่ก็กล่าวทีละคำ “รสชาติของการสูญเสียแผ่นดินนั้นเป็นอย่างไรบ้าง” เมื่อคลื่นยักษ์ลูกหนึ่งซัดมา ร่างของนางก็ถูกคลื่นกลืนหายไป พอคลื่นใหญ่อีกลูกกระหน่ำ เรือน้อยค่อยพลิกคว่ำลง จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:09:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 งามล่มชาติคนที่สอง "เปาสื้อ" “เปาสื้อ” เป็นสนมคนโปรดของพระเจ้าโยวหวาง กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์โจวตะวันตก แคว้นเปาเป็นรัฐเล็ก ต้องการประจบพระเจ้าโยวหวาง จึงส่งทาสสาวหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งมาถวาย ในบรรดาทาสนั้นมีเปาสื้อรวมอยู่ด้วย เปาสื้อเป็นหญิงเย็นชายิ้มยาก ประจวบกับพระเจ้าโยวหวางกำลังทรงเบื่อเหล่าสนมนางในที่แสร้งประจบเอาใจพระองค์อยู่แล้ว พระองค์จึงทรงสนพระทัย “โฉมสะคราญน้ำแข็ง” เป็นพิเศษ เปาสื้อให้กำเนิดโอรสแก่พระเจ้าโยวหวางหนึ่งองค์ คือ “ป๋อฝุ” พระเจ้าโยวหวางโสมนัสยิ่ง สถาปนาเปาสื้อเป็นมเหสี ตั้งป๋อฝุเป็นรัชทายาท ถอดเซินโฮ่วมเหสีเดิม และปลดอี้จิ้วรัชทายาทเดิมพ้นตำแหน่ง เปาสื้อแม้ย่างเท้าก้าวเดียวทะยานขึ้นสวรรค์ ทว่ายังมีอุปนิสัยเย็นชาเหมือมเดิม พระเจ้าโยวหวางใช้พันอุบายร้อยเล่ห์ก็ยังไม่สำเร็จ ด้วยความอยากเอาชนะจึงทรงคิดแผนขึ้นได้แผนหนึ่ง (บ้องตื้นสาหัสจริงๆ) มีรับสั่งให้จุดสัญญาณแจ้งเหตุร้าย และให้รัวกลองศึกระดมเหล่าเจ้านครรัฐ เหล่าเจ้านครรัฐก็หูตาเหลือก ระดมพลมาช่วยเหลือ เปาสื้อเห็นสภาพดังนั้นก็แค่นยิ้มอย่างเย็นชา พระเจ้าโยวหวางสมพระทัยแล้วก็เบิกบานพระทัยอย่างยิ่ง เมื่อเจ้านครรัฐทั้งหลายเข้าเฝ้าทูล ก็ตรัสเพียง “ไม่มีข้าศึกมารุกราน ข้าแค่อยากเห็นเปาสื้อยิ้มสักครั้งเท่านั้นเอง” หลังจากนั้น ยังเกิดเหตุเด็กเลี้ยงแกะให้เหล่าเจ้านครยกทัพมาเก้อ เป็นเช่นนี้อยู่หลายครั้ง เมื่อทุกคนรู้แกวก็ไม่ยอมยกพลมาอีกเลย ไม่นานนัก บิดาของเซินโฮ่ว อดีตมเหสีองค์ก่อน ก็ลอบสมคบชนเผ่าต่างๆ ทางตะวันตก ยกทัพมาตีนครพระเจ้าโยวหวาง พระองค์ทรงสั่งทหารจุดไฟแจ้งข่าวข้าศึกรุกราน แน่ล่ะ ไม่มีเจ้านครรัฐใดยกทัพมาช่วย เสด็จหนีออกนอกเมืองพร้อมเปาสื้อ แต่ถูกปลงพระชนม์ที่เขาเหลียงซาน จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:17:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไซซี - ขอข้ามละกัน คนนี้ดังแล้ว จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:19:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 .........ขอโหดๆ มั่งละกันเนาะ "หลี่ว์โฮ่ว" มเหสีของหลิวปัง (ฮั่นเกาจู่ ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์ฮั่น) หลังสถาปนาราชวงศ์ฮั่นและหลิวปังขึ้นครองราชย์ หลี่ว์โฮ่วช่วยสามีวางแผนกำจัดขุนนางที่มีความดีความชอบในการตั้งแผ่นดิน ใครที่ไม่ใช่พวกของนางล้วนถูกกำจัดสิ้น สมคำโบราณที่ว่า “นกสิ้นเกาทัณฑ์ซ่อน กระต่ายตายเชือดสุนัขล่าสัตว์ ปราบริปูแล้วกำจัดขุนนาง” หลังจากฮั่นเกาจู่สวรรคต แม้ว่าพระเจ้าฮั่นฮุ่ยตี้ขึ้นครองราชย์ต่อ แต่แท้จริงนั้น อำนาจที่แท้จริงอยู่ในมือพระมารดาหรือหลี่ว์โฮ่ว เมื่อฮั่นฮุ่ยตี้สิ้นพระชนม์ หลี่ว์โฮ่วก็แต่งตั้งให้พวกพ้องกินตำแหน่งใหญ่โต ตนเองกุมอำนาจทั้งหมด หลี่ว์โฮ่วอำมหิตโหดเหี้ยม เป็นคนมีความพยาบาทอาฆาตรุนแรง เมื่อครั้งที่ฮั่นเกาจู่ได้พระชายาองค์ใหม่นามว่าชีฟูเหยิน นางคลอดโอรสชื่อ หยูอี้ และทูลขอให้สถาปนาหยูอี้เป็นรัชทายาท หลี่ว์โฮ่วขุ่นแค้นเป็นอันมากที่ฮั่นเกาจู่โปรดปรานชายาองค์นี้ พอฮั่นฮุ่ยตี้ขึ้นครองราชย์ หลี่ว์โฮ่วจึงสั่งวางยาพิษสังหารหยูอี้ ส่วนพระชายาชีนั้นสั่งให้ควักดวงตา ตัดแขนขา จับกรอกยาพิษ ทำลายเส้นเสียงและประสาทการรับฟัง ขังไว้ในสุขา แต่ไม่ยอมให้นางตาย พฤติการณ์อันเหี้ยมโหดของหลี่ว์โฮ่วนี้ แม้แต่ฮั่นฮุ่ยตี้ที่เป็นโอรสเอง ก็ยังดำรัสด้วยความไม่พอพระทัยว่า “มนุษย์สมควรกระทำเช่นนี้กับเพื่อนมนุษย์หรือ” เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป มวลประชาที่ตกอยู่ในภาวะอดอยากยากแค้นหลายปี ก็ถึงจุดระเบิดด้วยความชิงชัง ลุกฮือก่อกบฏ ล้มราชบัลลังก์และทำลายตระกูลหลี่ว์จนสิ้นซาก จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "อาเจียว" สมัยพระเจ้าฮั่นอู่ตี้ พระองค์ไม่โปรดนางสนมคนหนึ่ง ชื่อว่า อาเจียว จึงส่งนางไปอยู่ตำหนักเย็นนามตำหนักฉางเหมิน อาเจียวติดสินบนซือหม่าเซียงหยู กวีชื่อดัง ให้ช่วยแต่งบทกวีพรรณนาความเศร้าของนาง ฮั่นอู่ตี้ทรงเห็นพระทัยเวทนานาง และมีรับสั่งให้นำตัวนางกลับเข้ามาถวายการรับใช้ดังเดิม จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หวางเจาจวิน “เจ้าสาวการเมือง” ผู้ลือนามที่สุดในประวัติศาสตร์จีน หวางเจาจวินเข้าวังในรัชสมัยของพระเจ้าฮั่นหยวนตี้ นางไม่ยอมติดสินบนให้เหมาเหยียนโส้ว ผู้ทำหน้าที่วาดภาพนางกำนัลถวาย นายช่างเหมาโกรธ ชะช้า แกล้งวาดให้นางอัปลักษณ์เสียเลย ด้วยเหตุนี้ ฮั่นหยวนตี้จึงไม่เคยรับสั่งเรียกหานาง ต่อมา ผู้ครองแคว้นซงหนูขอพระราชทานสาวงามชาวฮั่นเป็นชายา ฮั่นหยวนตี้ต้องการเอาใจแคว้นซงหนู จึงรับปากพระราชทานให้ แต่ฮั่นหยวนตี้ที่จริงทรงกั๊กมิใช่น้อย จะให้สาวงามไปเปล่าก็ทรงเสียดาย จึงสั่งให้นำตัวสาวชาววังหน้าตาบ้านๆ มอบให้เจ้าซงหนูแทน เลือกไปเลือกมา ได้ภาพหวางเจาจวินสาวขี้เหร่ เลยเลือกนางซะเลย ระหว่างพิธีอำลาก่อนเดินทางนั้นเอง พระองค์เพิ่งได้เห็นหวางเจาจวินตัวจริง เอาแล้ว งานเข้า เสียดายแต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว ! หลังจากไต่สวนทราบความว่าช่างเขียนนั้นรับสินบนค่าวาดภาพ โทษหลอกลวงเบื้องสูง พระเจ้าฮั่นหยวนตี้พิโรธรับสั่งให้ประหารช่างเหมา แต่ก็สายเกินไปที่จะเรียกตัวหวางเจาจวินกลับเข้าด่าน... ...หัวไก จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สาวงามสองพี่น้อง "จ้าวเฟยเอี้ยน-จ้าวเหอเต๋อ" พระเจ้าฮั่นเฉิงตี้ทอดพระเนตรการฟ้อนรำในตำหนักของพระภคินี-เจ้าหญิงหยางอา ทรงรู้สึกสนพระทัยนางรำแฝดคู่หนึ่ง โดยเฉพาะคนพี่ซึ่งตัวเบาดุจนกนางแอ่น พวกนางอรชรแน่งน้อย ถึงขนาดขึ้นไปร่ายรำบนฝ่ามือของอีกคนได้ เมื่องานเลี้ยงยุติลงก็ทรงนำตัวแฝดคู่นี้กลับวังหลวง พระราชทานนามให้แฝดคนพี่ว่า เฟยเอี้ยน (นางแอ่นเหิน) บิดาแท้ๆ ของแฝดทั้งสองเป็นนักดนตรีพเนจรนามว่า เผิงวั่นจิน มารดาแซ่หวาง แฝดพี่นามว่าอี้จู่ แฝดน้องเหอเต๋อ ต่อมาเมื่อสิ้นบุญบิดา สามแม่ลูกก็เดินทางมาอาศัยอยู่นครฉางอาน จ้าวหลินสั่ว คนของตำหนักเจ้าหญิงหยางอาพบเข้าก็รับเป็นบุตรบุญธรรม ให้ใช้แซ่จ้าวด้วย ทั้งคู่หน้าตาหมดจดงดงาม รูปกายอ้อนแอ้น เคยเรียนดนตรีและนาฏศิลป์ จึงได้งานเป็นนางรำในตำหนักเจ้าหญิงหยางอา จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รูปนี่ "จ้าวเหอเต๋อ" คนน้อง... ฮั่นเฉิงตี้โปรดปรานและแต่งตั้งให้เป็นพระสนม (และปลดพระมเหสีองค์เดิมตามฟอร์ม หึหึ) ทรงแต่งตั้งให้เฟยเอี้ยนเป็นพระมเหสีใหม่ ส่วนเหอเต๋อผู้น้องก็ขึ้นเป็นสนมเอก ฮั่นเฉิงตี้มัวเมาในกามตลอดสิบกว่าปีในที่สุดพระองค์ก็สวรรคต พระอนุชาของฮั่นเฉิงตี้ขึ้นครองราชย์ต่อ ทรงพระนามว่า ฮั่นอายตี้ ตามประเพณี พระเจ้าแผ่นดินองค์ใหม่จะรับสนมของพระเจ้าแผ่นดินองค์ก่อนไว้เป็นบาทบริจาริกา ...แน่นอนว่า ฮั่นอายตี้ก็เลยเทครัว เป็นอันว่า ได้ตั๋วเสด็จไปเฝ้าเง็กเซียนฯ ก่อนวัยอันควรอีกองค์ -_-" แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 52 19:40:39 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รายนี้คนดัง ขอผ่าน ^^ "เตียวเสี้ยน" จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไต้เกี้ยวและเสียวเกี้ยว จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "เจินโฮ่ว" สตรีอาภัพแห่งยุคสามก๊ก เมื่ออ้วนเสี้ยวยกทัพไปตีเมืองเย่ ได้พบนางและยกนางให้อ้วนฮีบุตรชาย ต่อมา เมื่อทัพโจโฉโค่นอ้วนฮีได้ก็ยึดเมืองเย่และส่งคนไปอารักขาเจินโฮ่ว ใจจริงนั้น โจโฉเองก็หมายครอบครองนาง แต่บริวารของโจโฉบอกว่า “ท่านโจผีไปหานางก่อนแล้ว” โจโฉจึงต้องวางมือและรำพึง “ปีนี้ที่รบชนะ คงเป็นเพราะต่างก็มุ่งหวังในตัวสตรีนี้นี่เอง” อย่างไรก็ดี ก่อนที่โจผีจะได้เจินโฮ่วมาเป็นสนม โจสิดเคยพบนางมาแล้ว และทั้งคู่เคยรักกันมาก่อน ต่อมาเมื่อโจผีครองราชย์ต่อจากโจโฉ เจินโฮ่วก็ได้เป็นพระชายา มีโอรสธิดาให้พระเจ้าโจผี (โอรสคือ เว่ยหมิงตี้ ส่วนธิดาคือองค์หญิงตงเซียง) คู่รักเก่าลอบพบปะกันหลายครั้ง แต่โจสิดก็เกรงพระเชษฐาไม่น้อย ภายหลังโจผีลุ่มหลงพระสนมใหม่นามว่า กัวโฮ่ว เจินโฮ่วจึงตำหนิโจผี ทำให้โจผีกริ้วและสั่งให้นางปลิดชีวิตตัวเอง ช่วงนั้นเอง โจสิดอยู่ระหว่างการเดินทางเข้านครลั่วหยาง เวลาจวนพลบ ขณะพักขบวน ริมฝั่งน้ำลั่วเพราะความเหนื่อยอ่อน   พลันบังเกิดแสงสีพรรณราย ปรากฏเป็นหญิงงามนางหนึ่งยืนบนก้อนหินคล้ายเจินโฮ่ว โจสิดถลาเข้าไปแต่นางอันตรธานไปก่อน ทิ้งไว้เพียงต่างหูข้างเดียว โจสิดจึงคิดว่า นางเป็นเทพธิดาประจำลำน้ำลั่ว เมื่อขบวนมาถึงนครลั่วหยาง โจสิดเข้าเฝ้าพระเชษฐา โจผีก็ส่งหมอนปักเข็มของเจินโฮ่วให้ โจสิดจึงได้ทราบว่านางตายแล้ว ด้วยความโศกเศร้าที่ไม่อาจโต้ตอบเรียกร้องใดๆ โจสิดจึงแต่งกวีนิพนธ์ชื่อ “เทพธิดาประจำลำน้ำลั่ว” ขึ้นแทน และเป็นบทกวีที่มีชื่อเสียงยาวนานมาอีกนับพันปี จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สำนวน “โพ่จิ้งฉงหยวน” (กระจกแตกประกบใหม่) หมายถึงคู่รักที่พลัดพรากจากกันได้กลับมาอยู่ร่วมกันอีก และหมายถึงคู่รักอย่างองค์หญิงเล่อชางกับสวีเต๋อเหยียน องค์หญิงเล่อชางเป็นพระขนิษฐาของพระเจ้าเฉินโฮ่วจู่ (ฮ่องเต้องค์สุดท้ายของราชวงศ์เฉิน อยู่ในสมัย ค.ศ. ๕๕๗ - ๕๘๙) เฉินโฮ่วจู่เป็นราชาโง่เขลา ไม่ใส่พระทัยการบริหารราชการแผ่นดิน แต่องค์หญิงกลับเปี่ยมเมตตาและฉลาด ชาวบ้านรักใคร่ ต่อมาองค์หญิงสมรสกับข้าราชบริพารนามว่า สวีเต๋อเหยียน รักใคร่กันอย่างยิ่ง ราชสำนักเสื่อมทรามลงเรื่อยๆ ท่ามกลางความคุกรุ่นของสงคราม สวีเต๋อเหยียนทูลองค์หญิงว่า “ท่านเป็นโฉมสะคราญในสามโลก ต่อให้ถึงกาลสิ้นแผ่นดิน ผู้มีอำนาจคนใหม่ก็คงโปรดปรานท่าน วาสนาของเราสองคงสิ้นสุด หากมีโอกาสได้พบกันอีกครั้ง ...ขอให้กระจกนี้เป็นพยานรักของเราด้วยเถิด” กล่าวจบก็แบ่งกระจกทองแดงนั้นเป็นสองซีก ต่างฝ่ายต่างเก็บเอาไว้กับตัว นัดหมายไว้ว่า วันเพ็ญเดือนอ้ายของปีหน้า ให้นำกระจกไปขายที่ตลาด หากสวีเต๋อเหยียนยังมีชีวิตอยู่ จะมาพบกันวันนัดหมาย และแล้วดังที่คาดไว้ ราชวงศ์เฉินถูกโค่น องค์หญิงตกเป็นชายาของหยางซู่ ขุนนางใหญ่แห่งราชวงศ์สุย ข้าราชบริพารของพระเจ้าสุยเหวินตี้ สวีเต๋อเหยียนกลายเป็นคนจรจัด เมื่อถึงกำหนดนัด ก็พบหญิงรับใช้นำกระจกมาเร่ขาย พอเข้าไปคุยด้วยก็ทราบว่าองค์หญิงไม่สามารถออกมาจากวังได้ สวีเต๋อเหยียนน้ำตานองด้วยความเศร้าโศก รำพึงว่า “กระจกกลับคืน แต่คนไม่หวน เงาฉางเอ๋ออยู่หนใด เหลือเพียงแสงเดือนสกาว” หญิงรับใช้กลับไปแจ้งองค์หญิงเล่อชาง นางได้ฟังความแล้วก็หลั่งน้ำตา ไม่เป็นอันเสวยเพราะตรอมใจ หยางซู่ทราบเรื่องก็เลยจัดงานเลี้ยง ประสงค์จะต้อนรับสวีเต๋อเหยียนและตั้งใจจะคืนองค์หญิงให้สามีเดิม องค์หญิงเล่อชางทรงกันแสงขณะร้องเพลงกลางงานเลี้ยงนั้นว่า “อนิจจา วันเปลี่ยนเวลาแปร สามีใหม่พบหน้าสามีเก่า จะหัวร่อหรือร่ำไห้ล้วนมิอาจกระทำ ต้องเจ็บช้ำเพราะสัตย์ซื่อ” ต่อมาทั้งสองได้เดินทางไปอยู่เจียงหนาน อยู่ร่วมเรียงเคียงหมอนจนแก่เฒ่า แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 52 18:58:31 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 18:54:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คนต่อไปนี้ไม่ใช่ยุคฮั่น แต่เป็นสมัยราชวงศ์ถังค่ะ "ซ่างกวนหว่านเอ๋อร์" ซ่างกวนหว่านเอ๋อร์เป็นหลานปู่ของซ่างกวนอี๋ มหากวีสมัยต้นราชวงศ์ถัง ถูกประหารด้วยข้อหาลอบวางแผนก่อกบฏ เนื่องจากเป็นปฏิปักษ์กับจักรพรรดินีบูเช็กเทียน บุตรชายของซ่างกวนอี๋ซึ่งเป็นบิดาของซ่างกวนหว่านเอ๋อร์ก็ถูกประหารด้วย แต่นางไม่เพียงไม่ต้องโทษฐานพัวพัน ซ้ำยังได้รับตำแหน่งสำคัญในราชสำนักของพระนางบูเช็กเทียนอีกด้วย ทั้งนี้เพราะซ่างกวนหว่านเอ๋อร์ฉลาดหลักแหลม แม้อายุยังน้อยแต่มีความสามารถในการปกครอง รู้จักวิเคราะห์คนจากการพูดจา พระนางบูเช็กเทียนทรงโปรดนางเพราะทรงเห็นว่า ซ่างกวนหว่านเอ๋อร์มีส่วนคล้ายตนเองในวัยเยาว์ จึงทรงเรียกตัวเข้าวังรับตำแหน่งเจี๋ยอี๋ว์ นัยหนึ่งคือให้เป็นคนร่างประกาศราชโองการ อีกนัยหนึ่งคือเพื่อจับตาดูพฤติการณ์ของนางว่าจะคิดทรยศหรือไม่ ซ่างกวนหว่านเอ๋อร์กลับไม่เคยคิดการใหญ่ ยังคงเชื่อฟังและทำงานอย่างเคร่งครัด ดังนั้น นางจึงเจริญก้าวหน้าในหน้าที่ราชการตลอดมา จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผู้หญิงอีกคนที่มีบทบาทสมัยบูเช็กเทียน คือ "องค์หญิงไท่ผิง" องค์หญิงไท่ผิงเป็นพระราชธิดาของจักรพรรดินีบูเช็กเทียนและพระเจ้าถังเกาจง พระนางเป็นพระขนิษฐาของพระเจ้าถังจงจงและจักรพรรดิถังรุ่ยจง ด้วยความเป็นลูกของนางเสือ ความทะเยอทะยานในอำนาจขององค์หญิงไท่ผิงจึงไม่ด้อยกว่าพี่น้องเลย... หลังสิ้นพระเชษฐา องค์หญิงทรงมีส่วนสนับสนุนหลี่หลงจี ผู้มีศักดิ์เป็นพระนัดดาให้ทำรัฐประหาร ชิงบัลลังก์จากเว่ยไทเฮา แต่แล้วทั้งสองกลับแตกคอกัน เป็นเหตุให้องค์หญิงอายุไม่ยืน มีหนังสือของเครือพลอยแกมเพชรเรื่ององค์หญิงองค์นี้ เขียนไว้สนุกเหมือนกัน ลองหาอ่านดูนะคะ จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:13:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 "องค์หญิงเหวินเฉิง" เป็นพระราชธิดาบุญธรรมของพระเจ้าถังไท่จง รัชศกเจินกวน ปีที่สิบสี่ในรัชกาลพระเจ้าถังไท่จง นางก็เป็นเจ้าสาวการเมืองที่ถูกส่งไปอภิเษกกับพระเจ้าซองสันกัมโป ราชาเผ่าถู่ฟาน ณ แดนเสียดฟ้าอาณาจักรธิเบต แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 52 19:18:41 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลงใหม่อีกที...องค์หญิงเหวินเฉิง จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "เหมยเฟย" แซ่เจียง ชื่อไฉ้ผิน เรียกกันอีกชื่อว่า เจียงเฟย บิดาของนางเป็นหมอที่สนิทกับขันทีเกาลี่ซื่อผู้มีอิทธิพลในราชสำนัก เจียงไฉ้ผินจึงได้รับการคัดเลือกเข้าวังและเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าถังเสวียนจง นางชอบดอกเหมยและปลูกเหมยไว้ในวังจำนวนมาก นอกจากนี้ยังสร้างเก๋งดอกเหมยไว้สำหรับนั่งชมดอกไม้ พระเจ้าถังเสวียนจงจึงพระราชทานนามใหม่ให้ว่า “เหมยเฟย” (พระเทวีดอกเหมย) เหมยเฟยงดงามอ่อนหวาน เป็นคนไม่ชอบชิงดีชิงเด่นกับผู้ใด เหล่านางสนมกำนัลล้วนรักใคร่ชอบพอ จนกระทั่งหยางกุ้ยเฟยเข้ามาสู่ราชสำนัก พระเจ้าถังเสวียนจงทรงลุ่มหลงหยางกุ้ยเฟยนัก ถึงกับทรงลืมเลือนเหมยเฟย นางถูกย้ายไปอยู่ตำหนักซั่งหยาง ผ่านวันเวลาอันเงียบเหงาด้วยการแต่งกลอน อ่านบทกวี เขียนพู่กันและวาดภาพ พระเจ้าถังเสวียนจงเคยพระราชทานอัญมณี แต่นางกลับถวายคืน รัชศกเทียนเป่าที่ ๑๔ อันลู่ซานก่อกบฏ พระเจ้าถังเสวียนจงทรงเสด็จลี้ภัยไปเสฉวน พาหยางกุ้ยเฟยตามเสด็จไปด้วย ส่วนเหมยเฟยถูกทิ้งไว้ในวัง หยางฟุ้ยเฟยถูกบีบคั้นให้ฆ่าตัวตายที่เนินหม่าเวยปอ แต่ไม่มีผู้ใดทราบชะตากรรมของเหมยเฟย จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คนดังมาอีกคน... "หยางอวี้หวน" หรือ "หยางกุ้ยเฟย" ไม่รู้จะบรรยายอะไร ชักหมดมุก   จขกท ขออนุญาตอ้างอิงจากหนังสือ “สี่ยอดหญิงงาม” สนพ. สร้างสรรค์บุ๊กส์ อ.ถาวร สิกขโกศล ท่านยกกลอน "ฉางเฮิ่นเกอ" ของไป๋จวีอี้ แปลโดยอาจารย์ยง อิงคเวทย์ พรรณนาถึงหยางกุ้ยเฟยไว้ไพเราะมากดังนี้ “ราชาฮั่นกระสันสาวงามล่มชาติ ดำรงราชย์หลายวัสสาหาบ่ได้ สาวบ้านหยางย่างรุ่นดรุณวัย เลี้ยงอยู่ในเรือนยุพาลับตาคน” จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 “ด้วยโฉมงามตามกำเนิดเริดเองยาก วันสรรฝากเฝ้าใกล้ในเรือนต้น เพียงชม้ายอายสรวลแสนยวนยล สาววิมลหกวังในไร้สิรี วสันต์หนาวท้าวโปรดให้โสรจสำนาน อุณหธารอุทกลื่นชื่นฉวี กำนัลต้องประคองพระแน่งแรงบ่มี เริ่มเป็นที่โปรดปรานพระกรุณา” จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 "หลิวซี่จวิน" นางมีศักดิ์เป็นพระประยูรญาติชั้นหลานของพระเจ้าฮั่นอู่ตี้ สมัยนั้นรายรอบมหาอาณาจักรฮั่นมีพงศ์เผ่าต่างๆ มากมาย อูซุนคือชนเผ่าหนึ่ง คนเผ่านี้มีตาสีเขียวมรกต เคราแดง อาศับอยู่ทางตะวันตกของจีน (ปัจจุบันคือซินเจียงและเอเชียไมเนอร์) ในสมัยราชวงศ์ฮั่น อูซุนเป็นแคว้นใหญ่ขนาดเท่ามณฑลซินเจียง พระเจ้าฮั่นอู่ตี้ทรงมีพระราชประสงค์ให้ชาวอูซุนยอมอ่อนน้อมต่อราชสำนักฮั่น จึงยกซี่จวินเป็นชายาจ้าวอูซุน และแต่งตั้งนางเป็นองค์หญิงอูซุน ซี่จวินจึงกลายเป็น “เจ้าสาวการเมือง” คนแรกในประวัติศาสตร์จีน หัวหน้าเผ่าอายุมากแล้ว ระแวงว่านางจะเป็นสายลับ จึงจะยกให้แต่งกับหลานแทน องค์หญิงส่งสารกราบทูลฟ้องพระเจ้าฮั่นอู่ตี้ แต่ฮั่นอู่ตี้กลับโอนอ่อนตามหัวหน้าเผ่า... แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 52 22:21:28 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 19:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาปูเสื่อ รอยลตอนต่อไปนะ จากคุณ : น้องนิดหน่อย - [ 9 มิ.ย. 52 20:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาชื่นชม ครับ จากคุณ : เหล่าฟาง - [ 9 มิ.ย. 52 20:56:47 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ท่านหญิงเกสรดอกไม้ (ฮฺวาหรุ่ยฟูเหยิน) ในประวัติศาสตร์จีนนั้นมีฮฺวาหรุ่ยฟูเหยินสองคน ทั้งสองได้รับฉายานี้เพราะความงามแช่มช้อย ราวเกสรดอกไม้อันบอบบาง คนแรกเป็นชายาประมุขแคว้นสู่สมัยห้าราชวงศ์ ชื่อ หวางเจี้ยน เดิมนั้นนางแซ่สวี เรียกขานในยุคนั้นว่า เสี่ยวสวีเฟย หรือพระชายาสวีองค์เล็ก ต่อมาเมื่อโอรสของนางขึ้นครองราชย์ นางได้รับตำแหน่งพระราชมารดาศักดิ์สิทธิ์ แต่แล้ว พระเจ้าถังจงจง ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์โฮ่วถังกลับประหารนาง คนที่สองเป็นคนสมัยห้าราชวงศ์เช่นกัน เดิมนางแซ่เฟ่ย นางมีความสามารถเชิงกวี ชื่นชมบทประพันธ์ของหวางเจี้ยนอย่างยิ่ง ถึงกับแต่งบทกเลียนแบบผลงานของหวางเจี้ยน ฉายา “ท่านหญิงเกสรดอกไม้” นี้ เดิมอาจเป็นนามปากกาของนาง และกลายเป็นฉายาที่เรียกขานกันทั่วไปในเวลาต่อมา ฮฺวาหรุ่ยฟูเหยินคนที่สองไม่ใช่แค่หน้าตาดี แต่ยังเป็นคนกล้า ปีเฉียนเต๋อที่สาม รัชกาลพระเจ้าซ่งไท่จู่ ต้าซ่งยกทัพไปบุกเสฉวน เมิ่งฉ่าง สามีของนางยอมจำนนจึงได้รับการปูนบำเหน็จให้เป็นฉินกว๋อกง (ต่อมา เขาฆ่าตัวตายเพราะละอายแก่ใจ) ท่านหญิงเกสรดอกไม้ไม่เคยลืมบ้านเกิด นางประดับภาพเหมือนของเมิ่งฉ่างไว้กราบไหว้ อ้างว่าเซ่นไหว้สามี แต่แท้จริงแล้วคือกราบไหว้บรรพชนแคว้นสู่ นางอ้างว่านี่เป็นภาพจางต้าเซียนผู้ทรงอิทธิฤทธิ์เพื่อปิดบังทางการ ซ่งไท่จู่พอพระทัยความงามของนางและชื่นชมความสามารถด้านกวี รับสั่งให้เข้าวังเพื่อแต่งบทกวีเบื้องพระพักตร์ ฮฺวาหรุ่ยฟูเหยินแต่งกลอนรำพันถึงการสิ้นชาติหลายต่อหลายบท ใจความตอนหนึ่งว่า “ยี่สิบห้าหมื่นเปลื้องเกราะพลัน บรรดานั้นหามีชายชาติทหารแท้จริงไม่” เจาะจงเหน็บแนมความอัปยศที่ทหารสู่ยอมจำนนต่อซ่ง สะท้อนภาพจิตใจที่ยอมหักไม่ยอมงอของผู้แต่ง พระอนุชาของซ่งไท่จู่ (ต่อมาครองราชย์เป็นซ่งไท่จง) เกรงซ่งไท่จู่จะลุ่มหลงนางจนเสียราชกิจ จึงอ้างกลอนนี้ โทษว่านางมีใจเป็นกบฏ ประหารเสียด้วยธนู จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 22:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หลี่ชิงจ้าว เกิดเมื่อปี 1084 ในตระกูลบัณฑิตที่มีฐานะดี วัยเยาว์เรียนหนังสือกับบิดา จึงมีความรู้เชิงอักษรศาสตร์และการประพันธ์ดีเยี่ยม บทประพันธ์ของหลี่ชิงจ้าว ส่วนมากเป็นร้อยกรองแสดงความรู้สึกนึกคิด และสะท้อนความเป็นไปของสภาพสังคมในสมัยราชวงศ์ซ่ง ก่อนถูกทัพทหารจินรุกราน ยุคหลังๆ ที่แผ่นดินทุรยุค เนื้อหาของงานเปลี่ยนไปมาก จากเดิมที่เป็นเรื่องสายลมแสงแดดก็เปลี่ยนเป็นความรักชาติ ห่วงใยบ้านเมือง งานของกวีหญิงคนนี้จึงโดดเด่นมาจนถึงปัจจุบัน โดยส่วนตัว จขกท. ชอบงานที่ชื่อ "อู่หลิงชุน" บทนี้เป็นพิเศษ... "ลมหยุดพัด บุปผาราโรย ทิ้งเพียงกลิ่นหอมกำจาย สว่างแล้วก็ยังไม่อยากแต่งหน้าตา สิ่งต่างๆ ยังคงเดิม ทว่าใจคนเปลี่ยนไปสิ้น คิดจะเอ่ยความนัย แต่น้ำตาก็รินไหลก่อน ฟังว่าริมลำน้ำทิวทัศน์ยามใบไม้ผลิงามนัก ใคร่คิดล่องเรือชมทัศนียภาพ เกรงก็แต่เรือจะแบกรับ ความเศร้าอันหนักหน่วงของข้าพเจ้าไม่ไหว" จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 22:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กวีหญิงสมัยซ่งอีกสักคน... "จูซูเจิน" จูซูเจินเป็นเด็กฉลาดผิดวิสัยเด็กหญิงทั่วไป นางชอบอ่านหนังสือ มีความรู้บทประพันธ์โคลงกลอน แต่ชะตากรรมลูกผู้หญิงในยุคศักดินานั้นคับแค้นนัก แม้จะเกิดในตระกูลบัณฑิต แต่ก็ต้องแต่งงานกับคนในตระกูลวาณิชตามคำสั่งบิดามารดา หลังแต่งงาน เนื่องจากนิสัยแตกต่างกันจึงเข้ากันไม่ได้ จูซูเจินถูกจำกัดอยู่ในกรอบจารีตประเพณี อยากหย่าแต่ก็ไม่กล้าหย่า อยากกลับบ้านเดิมก็กลับตามใจชอบไม่ได้ ได้แต่กลุ้มใจตามลำพัง เมื่อไม่มีทางออก นางก็มีแต่ต้องใช้บทกวีเป็นเรื่องระบายความในใจ บทกวีของจูซูเจินท่วงทำนองเศร้าสร้อยหงอยเหงา คำประณีตละเอียด แสดงให้เห็นความอ่อนแอและความขมขื่นของสตรีในสังคมศักดินา ตัวอย่างงานของนางจาก “ต้วนฉางจี๋” (ประมวลโศลกใจสลาย) :: “รัตติกาลไม่หลับใหล อากาศใบไม้ร่วงสดชื่น บุปผาในม่านควันถูกเด็ดบ่อย รอให้ถึงยามสาม ปูที่นอนสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยวหนาว จันทร์อู๋ถง...จันทร์เอ๋ยส่องต้องต้นอู๋ถง...กลับไร้แสงอำไพ” จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 22:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สลับๆ รูปเปล่าๆ มั่งนะคะ บางคนก็ไม่มีเรื่องเล่า จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 22:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จางหวงโฮ่ว สมัยราชวงศ์หมิง จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พระมเหสีของพระเจ้าหมิงซื่อจง ฮ่องเต้องค์สุดท้ายของราชวงศ์หมิง จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 30 องค์หญิงฉางผิง - ขอบาย ไม่เล่า ใครดูศึกสองนางพญาหรืออ่านเพ็กฮ้วยเกี่ยมน่าจะรู้จักอยู่แล้ว จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 "เฉินหยวนหยวน" เป็นนางคณิกาชื่อดังแห่งซูโจว เถียนหว่าน คหบดีชราไถ่ตัวนางไปเป็นเมียน้อย ธิดาของเถียนหว่านที่ได้เป็นเถียนกุ้ยเฟยรับสั่งให้ส่งตัวนางเข้าวัง ฮ่องเต้ก็พระราชทานนางต่อให้อู๋ซานกุ้ย แม่ทัพชื่อดัง แม้ว่าอู๋ซานกุ้ยจะรักนางเพียงใด แต่ก็ต้องจากนางไปการศึกที่ซานไห่กวน เนื่องจากหลี่จื้อเฉิงยกทัพมาบุกชายแดน วันที่นครหลวงถูกยึด หลี่จื้อเฉิงก็ได้พบนาง ขุนศึกแห่งยุคได้แต่ทอดถอนใจและสาสมใจที่ได้ครองนาง นางได้พบอู๋ซานกุ้ยอีกครั้งเมื่อวันที่หลี่จื้อเฉิงต้องหนีไปจากนครหลวง อู๋ซานกุ้ยกอดนางไว้แน่นแล้วพูดว่า “เพื่อเจ้า ข้าจึงยอมเปิดด่านซานไห่กวนรับแมนจู” อู๋ซานกุ้ยพานางติดตามทำศึกเหนือใต้ ตีได้มณฑลหยุนหนาน ได้รับการสถาปนาเป็นหวาง แต่งตั้งนางเป็นหวางเฟย อู๋ซานกุ้ยกำเริบเสิบสานถึงขนาดหมายตั้งราชวงศ์ของตน ทว่านางเบื่อหน่ายแล้ว ได้สติแล้ว นางปฏิเสธตำแหน่งพระชายา ออกถือพรตด้วยการบวชเป็นนักพรตหญิงในอารามลัทธิเต๋า ไม่ปรารถนาพบเห็นเหล่าชายใจเหี้ยมเหล่านั้นอีก... จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 32 "หลี่เซียงจวิน" เป็นคณิกาชื่อดังแห่งริมลำน้ำฉินหฺวาย นางน่ารักน่าเอ็นดู มีปัญญาไว บุพการีไม่ทราบประวัติ นางโลมชื่อดังนามว่า หลี่ลี่เจิน เป็นผู้เลี้ยงดูมาแต่เล็ก หลี่ลี่เจินแม้จะเป็นนางโลม แต่มีคุณธรรม ชื่นชอบบทกวีและหนังสือ หลี่เซียงจวินจึงได้รับการอบรมอย่างดี แขกของสองแม่ลูกล้วนแต่เป็นปัญญาชนและนักประพันธ์ หยางเหวินชงเป็นคนหนึ่งในกลุ่มนักศึกษาที่มีไมตรีกับหลี่ลี่เจิน เห็นหลี่เซียงจวินน่าเวทนา จึงแนะนำให้พบรักกับคุณชายโหวฟางอวี้ คุณชายโหวถึงกับเคยเขียนกลอนบนพัดให้หลี่เซียงจวินเป็นของหมั้นหมาย น่าเสียดายเขาเป็นชายโลเลอ่อนแอ แม้คบหาพวกนักศึกษา แต่ก็เข้าพวกกับสมุนของขันทีเว่ยจงเสียนเพราะอยากเป็นขุนนาง หลี่เซียงจวินรู้เข้า ก็คัดค้านเพราะไม่อยากเห็นคนรักไร้ศักดิ์ศรี คุณชายโหวจึงจากไป ต่อมา ขุนนางชั่วเถียนหยั่ง บังคับให้หยางเหวินชงเกลี้ยกล่อมนางให้ยอมเป็นอนุ หลี่เซียงจวินปฏิเสธอย่างหนักแน่น หยางเหวินชงเองก็จนปัญญา หลี่ลี่เจินปลอมตัวเป็นธิดาไปบ้านเถียนหยั่งแทน พอเถียนหยั่งล่วงรู้ก็ทั้งโกรธทั้งอาย สั่งคนไปฉุดหลี่เซียงจวิน นางขัดขืนยกพัดปิดหน้า ถูกตีหัวแตกเลือดอาบพัดจนแดงฉาน สิ้นใจตาย หยางเหวินชงสะเทือนใจที่สุด เก็บพัดของคุณชายโหวมา แล้วจึงพบว่า เลือดของหลี่เซียงจวินที่กระเด็นเปื้อนพัดกลายเป็นดอกเถา (ดอกท้อ) กาลต่อมา เมื่อสิ้นราชวงศ์หมิงแล้ว คุณชายโหวได้เป็นขุนนางแห่งราชสำนักชิง เขาเดินทางกลับเมืองจินหลิงเพื่อหาตัวหลี่เซียงจวิน เมื่อเห็นพัดดอกเถาโลหิตแล้วก็ละอายใจอย่างยิ่ง บุรุษคนหนึ่งกลับไม่อาจรักษาเกียรติยศได้เท่าสตรีอ่อนแอนางหนึ่ง... จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ควรแก่เวลาตอกบัตรทำงานต่อ เถลไถลอยู่นาน เอิ๊ก ขอลาด้วยภาพนี้ละกัน... "ไซ่จินฮฺวา" ไซ่จินฮฺวาถือกำเนิดในตระกูลขุนนางลือชื่อ แต่พออายุได้สิบสามปีกลับตกอับต้องขายตัวเป็นนางโลม อายุสิบสี่ชีวิตทะยานขึ้นเป็นคุณนายจอหงวน ติดตามสามีไปเป็นทูตถึงเยอรมัน รัสเซีย ฮอลแลนด์และออสเตรีย รวมทั้งสิ้นสี่ประเทศ เชี่ยวชาญภาษาเยอรมัน เป็นที่เลื่อมใสนับถือของทุกผู้ทุกนาม ถึงขั้นได้ร่วมโต๊ะเสวยกับจักรพรรดินีแห่งราชอาณาจักรบาวาเรียในงานเลี้ยงพระราชทาน เมื่ออายุได้ยี่สิบเอ็ดปี ชะตากลับพลิกตกต่ำสู่ถิ่นนางโลมอีกครั้ง กลายเป็นนางคณิกาชื่อดังที่ทั้งขุนนางและผู้มีชื่อเสียงทั่วเมืองหลวงต่างลุ่มหลง เมื่อครั้งกองทัพพันธมิตรแปดชาติยาตราทัพเข้ายึดปักกิ่ง เพราะต้องการช่วยเพื่อนร่วมชาติ ไซ่จินฮฺวาไม่กลัวตาย ขอเข้าพบแม่ทัพเยอรมันเพื่อเจรจาต่อรอง ถึงขั้นทำสงครามปะทะคารมกับภริยาของเอกอัครราชทูตเยอรมัน ยุคปี ค.ศ. ๑๙๐๐ เป็นช่วงเวลาที่ชื่อเสียงของไซ่จินฮฺวาโด่งดังถึงขีดสุด พระนางซูสีไทเฮาถึงกับมีรับสั่งเบิกตัวเข้าเฝ้าฯ ต่อมา ไซ่จินฮฺวาถูกป้ายสีจนต้องโทษจำคุกและไม่มีใครกล้าออกหน้าช่วย ภายหลังพ้นโทษนางกลับมามีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วอีกครั้ง แต่งงานอีกสามหน ตกพุ่มม่ายเพราะสามีตายทั้งสามหน ชีวิตช่วงมัชฌิมวัยของไซ่จินฮฺวาต้องตกระกำลำบาก กลายเป็นหัวข้อในบทกวีและหนังสือต่างๆ ของเหล่านักประพันธ์ ในเวลานั้นมีหนังสือชีวประวัติของนางนับไม่ถ้วน ทั้งเรื่องจริง อิงประวัติศาสตร์ รวมเรื่องเล่าจนถึงเรื่องส่วนตัว นอกจากนี้ยังถูกดัดแปลงเป็นนิยาย บทละคร งิ้วและภาพยนตร์ แต่ไซ่จินฮฺวาตัวจริงกลับลาโลกอย่างเดียวดาย ท่ามกลางความไร้น้ำใจของเพื่อนมนุษย์ แม้จะสิ้นชีพไปนานแล้ว แต่เรื่องราวของนางยังคงเป็นที่กล่าวขวัญ ชีวิตของไซ่จินฮฺวาเต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลงต่างๆ นานา ทั้งขึ้นสูงและตกต่ำไม่มีความแน่นอน เปี่ยมสีสันราวนิยาย ชะตากรรมของสตรีพิสดารแห่งยุคอย่างไซ่จินฮฺวา เป็นผลมาจากความวิปริตของสภาพสังคมที่สับสน เด็กหญิงวัยสิบกว่าขวบแต่ต้องขายตัวเป็นโสเภณีเด็ก กลับกลายเป็นท่านหญิงของขุนนาง เดินทางไปต่างประเทศเป็นตัวแทนเพื่อนร่วมชาติ ในยุคสมัยที่นักการทูตจีนต่างก้มหัวนอบน้อมสอพลอฝรั่ง สตรีผู้หนึ่งกลับเชิดหน้าภาคภูมิ ไม่กลัวใคร จนได้รับความนับถือจากประชาชาติและราชสำนักตะวันตกถึงสี่ประเทศ แต่เมื่อนางกลับสู่บ้านเกิดเมืองนอนกลับต้องตกอับขายตัวอีกครั้ง... กองทัพฝรั่งแปดชาติรุกรานจีน ทั้งขุนนางและชาวบ้านต่างเผ่นหนีเอาตัวรอด เหลือเพียงหญิงงามเมืองผู้กล้าหาญ ออกหน้าไกล่เกลี่ยมิให้เกิดมิคสัญญี ชีวิตของไซ่จินฮฺวาคือโศกนาฏกรรม ท่ามกลางยุคสมัยและสังคมแห่งโศกนาฏกรรม หวังเพียงว่าโศกนาฏกรรมเช่นนี้อย่าได้บังเกิดขึ้นอีกเลย แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 52 23:40:05 จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 9 มิ.ย. 52 23:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โอโห....คารมคมคาย ฝีไม้ลายมือ  ลือเลื่อง เรื่องหญิงทรามวัย ยกให้คุณป้า  เอ๊ย..แพนด้ามหาภัย     โอ๊ย..อย่าทำร้ายผม   นั่งติดเสน่ห์กระทู้นี้มาเป็น ชม. แล้ว  อ่านไป  จับผิดไป  เอ๊ย.หาข้อมูลเพิ่มเติมไปด้วย  เพราะสตรีบางคนผมก็ไม่รู้จัก  พอหวนมารีเฟรช  โอ้..มาเป็นชุดๆเลย  แสดงว่าอารมณ์ศิลปินของคุณแพนด้ากำลังพลุ่งพล่าน  นิ้วเรียวงามกดแป้นพิมพ์เป็นดีดพิณทำนองม้ากระโจนทะยาน  รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด  เฮ้อ...นับเป็นยอดสตรีฝีมือเยี่ยมแห่งบู๊ลิ้ม นับถือ  นับถือ... ที่น่าทึ่ง  คือแทบจะไม่มีการแก้ไขคำผิดเลย  อย่างผมนี้  ถ้าพิมพ์มากมายอย่างนี้  ก็แก้ผิดจนเวียนหัวเองแหละ ต้าย..ตาย  ว่าจะมาชมหญิงงามในกระทู้  ไฉนเลยหลงมาชมหญิงงอม  เอ๊ย..เก่ง  แทนนะเนี่ย    ยกยอปอปั้นพอแล้ว  หยุดอมยิ้มได้แล้ว คุณ จขกท จากคุณ : Fortunism - [ 10 มิ.ย. 52 00:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 42 กระทู้นี้อ่านสนุกมากที่สุด  เมื่อเทียบกับโครงการบ้านเอื้ออาทร  เอ๊ย..โครงการหญิงงามก่อนๆ แสดงว่าอดีตมา  จีนก็มีหญิงที่เก่งทั้งศิลป์  งามสวยสด  และมีคนหนึ่งที่น่าประทับใจ  เพราะบทกวีที่คุณแพนด้าร่ายแปลมา  ในกระทู้  24  หลี่ ชิง จ้าว  เพราะเธอเป็นคนสวยที่เก่ง มีบทกวีมากมายหลงเหลือถึงปัจจุบัน  แต่ทำไมชีวิตที่รุ่งโรจน์ตั้งแต่งวัยเด็ก  จนมีครอบครัวได้สามีเก่งรวยดี  กลับต้องบ้านแตกสาแหรกขาดเพราะสงครามจากการรุกรานของเผ่าจิน(เผ่าหนี่เจิน) ความทุกข์เธอจึงมากมาย  แม้แต่เรือก็บรรทุกไม่ไหว แนบภาพเขียนรูปโฉมงามของเธอครับ จากคุณ : Fortunism - [ 10 มิ.ย. 52 00:29:33 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ส่วนอีกคนหนึ่ง  ที่ คห 40 คือ "ไซ่จินฮฺวา" เพิ่งรู้จักเธอก็วันนี้  เฮ้อ..ทำไมชีวิตเธอต้องตกอับรุ่งโรน์ 3 ครั้ง 3 ครา  จากหญิงงามเมือง กลายเป็นหญิงสูงศักดิ์ แล้วถลาร่วงมาแปดเปื้อนโคลนตมอีก  อนาถใจจริงๆ  ไม่รู้เป็นเพราะชื่ออัปมงคลหรือเปล่าหนอ? แต่ขีวิตเธอนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่แหวกแนวจากหญิงงามในกระทู้คนอื่นอย่างมาก  ในบั้นปลายชีวิต แม้เธอจะเป็นนางโลมแถมติดคุก  แต่ก็กลับเป็นสตรีที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักชาติ แนบรูป..บทกวีง่ายๆของเธอ แต่แสดงให้เห็นความรักชาติเข้มข้น บ้านเมืองเป็นบ้านเมืองของทุกๆคน ช่วยชาติคือหน้าที่ของทุกๆคน                   ไซ่ จิน ฮวา แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 52 00:44:24 จากคุณ : หว่าน อาน (Fortunism) - [ 10 มิ.ย. 52 00:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ^ ^ คมมาก เลือดสาด "บ้านเมืองเป็นบ้านเมืองของทุกๆคน ช่วยชาติคือหน้าที่ของทุกๆคน" จากคุณ : แพนด้ามหาภัย - [ 10 มิ.ย. 52 00:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 45 นางได้พบอู๋ซานกุ้ยอีกครั้งเมื่อวันที่หลี่จื้อเฉิงต้องหนีไปจากนครหลวง อู๋ซานกุ้ยกอดนางไว้แน่นแล้วพูดว่า “เพื่อเจ้า ข้าจึงยอมเปิดด่านซานไห่กวนรับแมนจู” (-_-  ")  แมนมากเลยเฮ๊ย ขนาด รู้ประวัติคนๆ นี้ อยุ่แล้วแต่อ่านทีไร ก็รุ้สึกว่าเฮียแก รักผู้หญิงคนนี้จริงๆ ขนาดโดนคนทั้งโลกด่าก็ไม่สะเทือน ปล .จางหวงโฮ่ว สวยมากครับ จากคุณ : เหล่าฟาง - [ 10 มิ.ย. 52 10:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านปวศ.จีนต้องระวังการปะปนกันระหว่าง เจิ้งสื่อ(ปวศ.ฉบับหลวง) กับหเย่สื่อ(ye3 shi3-ปวศ.ฉบับชาวบ้าน) ทั้งนี้ มิได้หมายความว่า ฉบับหลวงจะเชื่อถือได้มากกว่าฉบับชาวบ้านเสมอไป ที่แน่ๆก็ปวศ.ที่เขียนในสมัยจักพรรดิหมิงเฉิงจู่(จูตี้) นักปวศ.จีนว่า บางเรื่องเรียกว่าถูกบิดเบือนเอาเลย(เช่น เรื่องชาติกำเนิดของจูตี้) เพราะถูกฮ่องเต้สั่งแก้ปวศ.บางจุดหลายครั้งคราจนกว่าภาพลักษณ์ของตนจะดูดีในสายตาของคนรุ่นหลัง ฮ่องเต้จึงจะปล่อยผ่าน ปวศ.หลายเรื่องก็ถูกคนรุ่นหลังๆใส่สีตีไข่ จนคนรุ่นต่อๆมาไม่รู้ว่าเรื่องไหนจริงเรื่องไหนอิงนิยาย? เตียวเสี้ยน ไม่มีตัวตนในปวศ.หลายเล่ม เช่น สื่อจี้ ซานกั๋วจื้อ ซีซือก็เช่นกัน แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 52 12:30:26 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 52 17:06:13 จากคุณ : เหนียว-อวี่ - [ 2 ก.ค. 52 17:05:16 ]