ความคิดเห็นที่ 1   เมื่อจะกล่าวถึงตำนานชา คงจะไม่ครบถ้วนสมบูรณ์นัก หากไม่ได้กล่าวถึง "ลู่อวี่" ซึ่งลู่อวี่ผู้นี้ มีชีวิตอยู่ในสมัยราชวงศ์ถัง ช่วง ค.ศ.733 - 804 ประวัติชีวิตของลู่อวี้นั้น ออกจะคลุมเครือสักหน่อยครับ ไม่มีเอกสารจากแหล่งใดยืนยันชัดเจนนัก ประวัติคร่าวๆ ของ ลูอวี่ นั้นมีเพียงว่า เขาเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อแม่ทิ้งไว้ ตั้งแต่ 3 ขวบ และอยู่ภายใต้การดูแลของหลวงจีนรูปหนึ่ง ลู่อวี่ เป็นเด็กฉลาด รักการเรียนรู้ และแม้ว่าลู่อวี่จะถูกเลี้ยงมาในวัด แต่ก็ไม่ได้บวชเรียนเป็นหลวงจีนครับ ลู่อวี่ยังอยู่ในเพศฆราวาส แต่ก็ไม่ได้มีครอบครัว ตราบจนสิ้นอายุขัย แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 19:25:44 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:21:11

ความคิดเห็นที่ 2   เมื่อเล่ามาถึงตรงนี้ หลายคนคงสงสัยว่า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับชา อ่า....ก็ ลู่อวี่นี่ล่ะครับ ถือว่าเป็นผู้ รสจนาแต่งคัมภีร์ชา เล่มแรกของโลก ซึ่งถูกแปลไปมากมายหลายภาษามาก (ยกเว้นภาษาไทย แฮ่ะๆๆ) ลู่อวี่มีนิสัยอยู่อย่างหนึ่งคือนิยมชมชอบ ในการดื่มชา เมื่ออายุย่างเข้า 21 ปี ก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะอุทิศชีวิตให้กับการศึกษาเรื่องชา อย่างจริงจัง แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 20:35:57 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:38:01

ความคิดเห็นที่ 3   คราวนี้ ถ้าพูดตามภาษานิยายกำลังภายในแล้วละก็ ประมาณว่า จะออกท่องยุทธภพว่างั้น... ลู่อวี่ ก็เลยออกเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วจงหยวน แสวงหาชามาชงดื่ม บันทึกเรื่องราวของชาท้องถิ่นไหนคุณภาพเป็นหนึ่งในแผ่นดิน น้ำจากที่ใดเมื่อนำมาชงชาแล้ว จะได้น้ำชารสเลิศในปฐพี (แฮ่ะๆๆ) กระบวนการผลิตชาแต่ละชนิดเป็นอย่างไร  ก็จดบันทึกเอาไว้ จดไปจดมา เวลาล่วงเลยไป 20 ปี จึงได้หนังสือมา หนึ่งชุด 3 ม้วน จำนวน 10 บท และกลายเป็นคัมภีร์ชาที่มีชื่อเสียงในเวลาต่อมา แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 20:35:07 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:40:57

ความคิดเห็นที่ 4   ลูอวี่ ขณะเมื่อท่องเที่ยว ชงชาดื่มทั่วจงหยวน แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 20:34:18 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:43:33

ความคิดเห็นที่ 5   เมื่อหนังสือรสจนาชา ของลู่อวี่ กลายเป็นคัมภีร์แห่งชาเล่มแรก และถูกเผยแพร่ในวงกว้าง ลู่อวี่จึงถูกยกย่องให้เป็น บูรพาจารย์แห่งชา บ้างก็ยกให้ลู่อวี่เป็น เซียนชา หรือ เทพแห่งชา (ว่ากันไปนั่น) ร้านขายอุปกรณ์ชา หรือแม้แต่ ร้านน้ำชา (ยกเว้นโรงน้ำชาในบางประเทศ อิอิ) จะมีรูปปั้นของลู่อวี่ไว้บูชา ร้านขายอุปกรณ์ชา บางร้าน จะสมนาคุณลูกค้า ที่ซื้ออุปกรณ์ที่แพงที่สุดในร้าน ด้วยรูปปั้นของลู่อวี่ แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 20:33:43 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:45:55

ความคิดเห็นที่ 6   ลู่อวี่ เป็นคนสมถะ เรียบง่าย ไม่กระเสือกกระสน ที่จะแสวงหาลาภยศสรรเสริญ แม้แต่ ถังเต๋อจงอ่องเต้ มองเห็นศักยภาพ ในภูมิความรู้ในตัวเขา และได้เชิญ ลูอวี่ เข้ารับราชการถึงสองครั้งสองครา แต่ลู่อวี่ไม่เคยตอบรับเลยแม้แต่ครั้งเดียว....ลู่อวี่ ใช้ชีวิตอย่างสงบ เรียบง่าย ตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต... *ข้อมูลส่วนหนึ่งจาก - Wikipedia และ รวยรินกลิ่นชา* แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 52 20:31:15 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 52 03:52:55 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:50:14

ความคิดเห็นที่ 7   ไหนๆ ก็ไหนๆ ครับ ขอต่อเรื่องราว ที่ติดไว้ตั้งแต่กระทู้ก่อน เรื่องต้าหงเผา ขอแบ่งปันเรื่องราว ตำนานแห่งชา "ต้าหงเผา" ดังนี้ครับ ตำนานชา ต้าหงเผ่านี้มีหลายตำนานครับ แต่เท่าที่มีข้อมูลอยู่ ก็น่าจะมีอยู่สัก สามตำนานกระมัง เรื่องแรกนี่ คงเป็นเรื่องที่แพร่หลายมากที่สุด เพราะว่าถูกนำมาใช้ในการประชาสัมพันธ์ชาตัวนี้   ชา"ต้าหงเผา" หรือ ชาเสื้อคลุมแดงใหญ่ เป็นชาอู่หลงจาก "อู่อี๋ซาน"  เป็นอู่หลง อีกตัวหนึ่งที่มีชื่อเสียงของฟูเจี้ยน (ฮกเกี้ยน) ครับ บางคนยกย่อง เชิดชูให้ "ต้าหงเผา" เป็น ราชันแห่งชาอู่หลง เลยทีเดียว จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 03:59:18

ความคิดเห็นที่ 8   เมื่อเฉียนหลงอ่องเต้ แห่งต้าชิง ปลอมพระองค์เสด็จ ท่องเที่ยวในมณฑลฟูเจี้ยน ได้ยินฉายาชา "ต้าหงเผา" แล้วรู้สึก จั๊กเดียม และเตรียมที่จะตั้งชื่อให้ใหม่ แต่ปรากฎว่า ทรงไปได้ยินเรื่องราว ตำนานของ ชาต้าหงเผา จึงเกิดเปลี่ยนพระทัย ลงพระหัตถ์ พระราชทานภาพอักษร "ต้าหงเผา" ให้กับชาพันธุ์นี้ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:10:25

ความคิดเห็นที่ 9   พวกเราก็ไม่รู้นะครับ ว่าเฉียนหลง ไปได้ยินตำนานไหนเข้า แต่ที่ฮ่องเต้เฉียนหลง ได้ยินได้ฟัง อาจเป็นหนึ่งในสามตำนานนี้ก็เป็นได้ครับ ตำนานแรกก็มีอยู่ว่า ในสมัยราชวงศ์เหม็ง ไทเฮา(แม่)ของฮ่องเต้องค์หนึ่ง เกิดอาการประชวร เสาะแสวงหาหมอฝีมือเลิศ ในแผ่นดินมารักษาก็ยังไม่หายขาด แต่พอไทเฮา ได้เสวยชาอู่หลงตัวหนึ่ง อาการกลับดีวันดีคืน และในที่สุด อาการประชวรก็หายขาด ด้วยความที่ว่า ฮ่องเต้คงพอพระทัยมาก เฮียแกก็เลยประทาน ผ้าแดงใหญ่ ประมาณว่าให้เป็นของขวัญกับชาที่ทำให้ไทเฮาหายจากการประชวร (ดูจากตำนานนี้ ถ้าเป็นเมืองไทย คงไม่ได้ชื่อว่า ต้าหงเผา เพราะผ้าคงจะมีเจ็ดสีเจ็ดศอก แฮ่ะๆๆ) จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:14:24

ความคิดเห็นที่ 10   ตำนานที่สอง อันนี้คล้ายๆ กับอันแรก แต่ไปไกลกว่าอันแรกมาก คือ ไปอยู่บนสวรรค์ซะละ ประมาณว่า พระมารดาแห่งสวรรค์ เกิดอาการประชวร เมื่อได้เสวยโอสถทิพย์ ซึ่งปรุงขึ้นจากชาต้นหนึ่ง อาการป่วยก็หายเป็นปลิดทิ้ง เง็กเซียนฮ่องเต้ ก็เลยพระราชทาน เสื้อคลุมแดงใหญ่ มาคลุมชาต้นนั้น (ตามสูตรเป๊ะ แฮ่ะๆๆๆ) ภาพข้างล่างคือ ต้นชา ต้าหงเผา ต้นแท้ๆ อายุหลายร้อยปีครับ ซูมจากภาพ คคห. ด้านบน จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:17:53

ความคิดเห็นที่ 11   ตำนานอีกเรื่องหนึ่ง อันนี้ออกจะแฟนตาซี นิดหนึ่ง ออกแนว อภินิหารเทพ 8 เซียน ก็ไม่ปาน เรื่องราวก็มีอยู่ว่า มีอยู่ครั้งหนึ่ง พื้นที่แถบอู่อี๋ซานเกิดภัยแล้งมาเยือน ต้นไม้ใบหญ้าแถบนั้นตายเรียบ ยังกับโดนกำม็อกโซน ผู้คนอดอยาก-ยากเข็ญ ก็มีตาแก่คนหนึ่ง เกิดเป็นลมฟุบลง บนเขาอู่อี๋ซาน และมีอาม่าคนหนึ่ง ไปเจอเข้า ก็ช่วยเหลือไว้ พยาบาลตาแก่คนนั้นจนหาย และมารู้ทีหลังว่า ตาแก่ที่ตนช่วยเหลือไว้นั้น เป็นเซียน (ประมาณว่ามาลองใจอะไรแบบนี้) เซียนก็เลยมอบรางวัลให้ อาม่าคนนั้น เซียนผู้นั้น ใช้ไม้เท้าปักลงบนดิน แล้วไม้เท้านั้นก็งอกออกมาเป็นต้นชา รสชาติของชาต้นนั้น ก็ล่วงรู้ไปถึงฮ่องเต้ คราวนี้ก็เข้าหลักการเลย ของดีๆ มันต้องเอามาไว้ในวัง เฮียแกเลยสั่งให้ทหาร ไปถอนต้นชามาปลูกในวัง แต่ปรากฎว่าพอเอามาปลูกในวัง ต้นชาแสนรู้นี้ กลับถอนตัวเองขึ้นจากดิน แล้วล่องลอยมาอยู่ที่ เซียนผู้นั้น เอาไม้เท้าปักไว้เหมือนเดิม ว่ากันว่าใบชาจากต้นนี้ เป็นใบใหญ่สีแดง กลายเป็นปุยเมฆสีแดง เป็นเสื้อคลุมแดงให็เซียนสวมใส่ (ส่วนตัวผมชอบตำนานนี้นะ ถ้าเกิดว่าผมเป็นเฉียนหลง แฮ่ะๆๆๆ) จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:23:51

ความคิดเห็นที่ 12   ต้นชาต้าหงเผา ที่ตำนานล่ำลือ อยู่รอดจนมาถึงปัจจุบัน ได้แตกหน่อ ออกไป 6 ต้น ซึ่งทางรัฐบาลท้องถิ่นที่มีหน้าที่ดูแลนั้น หวงยิ่งกว่าไข่ในหิน ใบชาจาก 6 ต้นนี้ ปีหนึ่งเก็บได้ไม่ถึงกิโลครับ สนนราคาก็ไม่ได้แพงอะไรมากมายขีดหนึ่ง (100 กรัม) ก็ตกอยู่แค่ 20,000 บาทเอง อันนี้เป็นแค่ราคาเริ่มประมูล แต่ส่วนใหญ่ ผู้ประมูลได้ ก็เป็น เจ้าของไร่ชาแถบอู่อี๋ซาน ซึ่งชาที่ปลูกในไร่ ก็ถูกแยกกิ่ง มาจากต้นออริจินัล 6 ต้นนั้น ประมูลมาเสร็จก็ต้องเก็บดีๆ บางทีถึงขนาดเก็บไว้ในเซฟธนาคารเลยทีเดียว (เรื่อง 6 ต้นนี่ไม่ค่อยแน่ใจ เพราะบางที่บอกว่า 4 ต้น ใครมีข้อมูลเสริมก็จะเป็นพระคุณครับ) แก้ไขคำผิด นิดหน่อยครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 17:13:42 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 52 20:01:00 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:40:43

ความคิดเห็นที่ 13   และนี่ก็คือ ชาจาก 6 ต้นนั่น ผู้คนสนใจ ราวกับว่ามันตกมาจากสวรรค์ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 01:32:12 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:49:03

ความคิดเห็นที่ 14   ถามว่า ประมูลแล้วเอามาเก็บไว้ในเซฟ แล้วประมูลมาทำไม ก็ชาที่ประมูลมาจากต้น ออริจินัล นี่แหละครับ ที่เขาจะเอามาชง เปรียบเทียบรสชาติกับชาจากไร่ของเขา ว่ารสชาติ ต้าหงเผา ของไร่เฮียแกนี่เมื่อเปรียบเทียบกับ ชาต้นดั้งเดิมแล้วเป็นฉันใด ต้องปรับปรุงพันธุ์อีกแค่ไหน จึงจะได้รสชาติแบบต้นฉบับ อะไรประมาณนี้ พูดตามภาษาชาวบ้าน คือเอามาอ้างอิงรสชาตินั่นเอง...สนนราคา ชาต้าหงเผา จากไร่ต่างๆ แถบอู่อี๋ซาน (ที่ไม่ใช่จากต้นออริจินัล) ขีดหนึ่งก็คงตกอยู่หลักพันบาท (ขนาดไม่ใช่ออริจินัลยังแพงหูฉี่) จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:51:06

ความคิดเห็นที่ 15   ที่มันแพงนี่มันคงไม่ได้เป็นชาวิเศษอะไรหรอก คิดว่ามันแพงเพราะตำนานมากกว่า เมืองไทยน่าจะเอาอย่าง บ้านเรามีตำนานเยอะ สินค้าของเราขายไม่ค่อยออก ก็เพราะแพ้การตลาดแบบนี้ล่ะ... ดูจากราคาแล้วนี่ ปุถุชน คนเดินถนน  กินข้าวแกง ลิ้นจระเข้ แบบข้าพเจ้า คิดว่าคงแพงเกินกำลังจะซื้อหา คิดถึงร้านชำอาแปะ หน้าปากซอย ชา 1 ห่อ ชงดื่มชุ่มคอ ดับกระหาย สบายใจ แต่...10 กว่าบาทเอง แฮ่ะๆๆๆ *ข้อมูลส่วนหนึ่งจาก - Wikipedia และ รวยรินกลิ่นชา* จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 04:56:59

ความคิดเห็นที่ 16   ..ด้วยรส และความมีเสน่ห์ขอชาจีน นี้ ได้มีชาวต่างประเทศพยายามลักลอบนำต้นพันธุ์ออกไปปลูกยังต่างประเทศ ทั้งโดยลักลอบเมล็ด และปักชำ แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เมื่อมีการลักลอบมากขึ้น จักรพรรดิ์ได้มีพระราชโองการห้ามชาวต่างชาติลักลอบนำพันธุ์ชาจีน ออกไปจากประเทศจีน แต่ในที่สุดการลักลอบก็ประสบความสำเร็จโดยอาศัยยัดเงินให้กับเจ้าหน้าที่ ทำให้พันธุ์ชา ลักลอบออกไปจากประเทศจีนจนได้ และได้ไปปลูกที่ประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ เพื่อปลูกและขายให้กับอังกฤษเพื่อทำการค้าขายแข่งกับจีน ชาเติบโตดีมากที่เมืองดาจิหลิง ทำกำไรให้อังกฤษอย่างมาก ทำให้เกิดวัฒนธรรมดื่มชาในยุโรป จนถึงทุกวันนี้ แต่การดื่มชาของยุโรป เขาใส่ครีม ใส่นม ใส่น้ำตาล ใส่กลิ่นมินท์ เพื่อให้พิเศษกว่าชาดั้งเดิม ให้กิฟท์ จขกท. ครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 07:39:13

ความคิดเห็นที่ 17   ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ จากคุณ : WhileLife เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 08:08:27

ความคิดเห็นที่ 18   ชาดีๆ แค่ใส่น้ำร้อน แล้วรินออก เติมน้ำอีกที แล้วจิบ ง่ายๆ ก็หอม มากแล้วครับ เห็นแล้วอยากขโมย ความคิดเห็นที่ 13 มาชงสัก นิดนึง เป็นบุญลิ้น จากคุณ : เหล่าฟาง เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 09:56:35

ความคิดเห็นที่ 19   กระทู้สวยมากค่ะ เรื่องราวก็น่าสนใจ แวะมาคาระวะด้วยน้ำชาหนึ่งจอก อิ อิ คห. 12 น่าลิ้มลองมาก ๆ ค่ะ คงจะมีบุญปากสักวัน _/|\_ : ) สงสัยว่า ทำไมเค้าไม่เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อจากหกต้นนี้ละคะ คนธรรมดาอยากเราท่านจะได้ลิ้มลองบ้าง จากคุณ : Noshka เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 10:47:32

ความคิดเห็นที่ 20   ดีจัง น่าสนใจ อยากดื่มบ้าง จากคุณ : Strawberry Girl เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 11:55:41 A:58.8.198.209 X:

ความคิดเห็นที่ 21   รู้เรื่อง "ชา" มากขึ้นเลยครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ จากคุณ : โซ้ยตี๋ (skavee) เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 15:20:11

ความคิดเห็นที่ 22   เอาความรู้ดีๆ กับรูปสวยๆมาฝากกันอีกแล้ว จากคุณ : เหนียวเนื้อ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 16:43:44

ความคิดเห็นที่ 23   อ่านสนุกครับ  จึงหาข้อมูลมาเพิ่มด้วย...... ชาต้นดั้งเดิมก็มี 6 ต้น อย่างที่คุณน้ำค้างฯ บอกแต่ต้นนะครับ  อยู่ทีหน้าผาของเขาที่เรียกว่า รัง 9 มังกร (จิ่ว หลง เคอ) จากข้อมูลที่ไปดูเพิ่มเติมให้ ชาทั้ง 6 ต้นนี้ อายุ 350 ปีโดยประมาณ สามารถเก็บใบเพื่อมาทำชาได้ในปีหนึ่ง น้ำหนักประมาณ 500 กรัมเท่านั้น ทำให้ราคาแพงมาก ในปี ตศ. 1997 ชาน้ำหนัก 20 กรัม สามารถประมูลไปในราคา 3 หมื่นเหรียญฮ่องกง  ต่อมา ใน คศ. 1998 ในงานใบชาของ ปท จีน   ราคาประมูลอยู่ที่ 1 แสน เศษ (156,800)หยวนจีน ในปี คศ. 2005 เดือน เมษ. ที่แหล่งกำเนิดชาคือ เขาอูอี๋ ราคาประมูลอยู่ที่  2 แสนเศษ (208,000) หยวนจีน อักษรสลัก 3 ตัวนั้ แกะสลักในช่วงจีนคณะชาติกุมอำนาจอยู่  และมีการสร้างขั้นบันไดไปถึงต้นชาดั้งเดิมนั้นด้วย  ปรากฏว่ามีมือดีไปเด็ดใบชา  ภายหลังจึงรีบทุบบันไดทิ้ง  มิฉะนั้น อาจจะสูญพันธุ์แน่ รูปแนบ..ชา ต้า หง เผา พร้อมด้วยมะนาวฝาน  น่าลองชงมาดื่มจังเลย แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 52 21:48:08 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 18:04:45

ความคิดเห็นที่ 24   ^ ^ ^ น่าดื่มชามะนาว จังแฮะ..ท่านพี่ฟอร์ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 19:27:03

ความคิดเห็นที่ 25   กระทู้ดี..มีสาระ อ่านแล้ว เคลิ้ม ..ถ้าได้จิบชาดีดีอย่างที่ว่า สักถ้วย..... จากคุณ : มิตรภาพไม่รู้จบ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 19:47:06

ความคิดเห็นที่ 26   รูปปั้นของลู่อวี้งามขนาด จากคุณ : stardom เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 21:01:15

ความคิดเห็นที่ 27   ขอบคุณ เหล่าซือ Fortunism มากครับ ที่มาช่วยเสริมข้อมูลให้สมบูรณ์ ดูเหมือนข้อมูลของผมคงเก่าไปเสียแล้ว ตอนนี้พี่แก เล่นประมูลกันเป็นแสนๆ เลยหรือนี่ โอ้...ดื่มแล้ว รสชาติมันจะอย่างที่โฆษณาไว้หรือเปล่านะ แฮ่ะๆๆ ตามตำนานนั้น ชาวจีนเริ่มดื่มชากันมามากว่า 5,000 ปี ก่อนยุคของ ลู่อวี้ เสียอีก ตามตำนานโบราณเกี่ยวกับชา มักจะเริ่มต้นพร้อมๆ กับตำนานของ กษัตริย์ "เสินหนง" (ซิ่งล้ง-แต้จิ๋ว) ซึ่งในเทพนิยายจีน ถือกันว่าเป็นเทพแห่งเกษตรกรรม โดยที่เสินหนง เป็นผู้สอนให้ชาวจีนโบราณทำการกสิกรรมต่างๆ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 23:14:13

ความคิดเห็นที่ 28   เสินหนง ยังถือเป็นผู้มีชื่อเสียงในวงการสมุนไพรอีกด้วย โดยที่เฮียแกใช้ตัวเองเป็นหนูตะเภา ทดลองกินต้นไม้ใบหญ้าทุกอย่าง จนวันหนึ่งๆ ได้รับพิษมากว่า 70 ชนิด และ เสินหนง ก็ใช้น้ำชาเพื่อถอนพิษจากพืชเหล่านั้น เมื่อเฮียแก ทดลองกินต้นไม้ใบหญ้า จนหนำใจ ก็ได้แต่งหนังสือขึ้นมาเรื่องหนึ่ง ชื่อ "ยาสมุนไพรของเสินหนง" ซึ่งได้บอกเรื่องราว วิธีการใชสมุนไพรแต่ละชนิด เพื่อรักษาโรคไว้อย่างละเอียด จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 23:15:29

ความคิดเห็นที่ 29   เรื่องราวการค้นพบชาของ เสินหนง นี้  ดูเหมือนจะเกิดขึ้นโดยความบังเอิญ คล้ายๆกับ อาเฮียไอแซก นิวตัน นอนใต้ต้นแอปเปิ้ล , และ เสินหนง ของเราก็เหมือนกัน ว่ากันว่า เสินหนงนั้น นิยมดื่มน้ำต้มสุก ไม่นิยมดื่มน้ำดิบ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่เสินหนงออกไปนั่ง พักผ่อนใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง วันนั้นเฮียแกก็ต้มน้ำไว้สำหรับดื่มกิน ปรากฎว่า มีใบไม้ชนิดหนึ่ง เกิดหล่นลงไปในหม้อน้ำเดือดของแก และเมื่อ เสินหนง รินน้ำต้มสุกนั้นดื่ม จึงรู้สึกว่า รสชาติของน้ำนั้น หอมอร่อย หวานน้ำต้มกระดูก เอ้ย...!! (แฮ่ะๆๆๆ) กลิ่น-รส ของน้ำนั้น หอมละมุนกลมกล่ม ยิ่งมายิ่งกระปรี้กระเป่า และนั่นก็เป็นจุดกำเนิดของวัฒนธรรมชาจีน (คิดว่าเป็นต้นชาป่า ที่สูงใหญ่ ปกติต้นชาจะเป็นไม้ยืนต้น ที่เห็นเป็นพุ่มเตี้ยๆ ตามไร่ชา เข้าใจว่าเป็นการตัดแต่งเพื่อความสะดวกในการเก็บเกี่ยว) *ข้อมูลส่วนหนึ่งจาก - Wikipedia* จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 52 23:18:27

ความคิดเห็นที่ 30   ยอดเยี่ยมครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 20:04:20

ความคิดเห็นที่ 31   ลืมให้กิฟท์ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 20:09:37

ความคิดเห็นที่ 32   เมื่อกลางปีก่อน ผมมีโอกาสได้ไปซื้อป้านชาที่เยาวราช พอได้ของที่ต้องการแล้ว ก็ยังยืนคุยกับอาม่าเจ้าของร้านอยู่หลายนาที แต่ด้วยความที่ว่า อาม่าแกกำลังจะชงชาดื่มอยู่พอดี อาม่าเลยแสดงน้ำใจโดยการชวนดื่มชา ผมไม่แน่ใจนักว่าตอนนั้นอาม่าบอกว่ากำลังชงชาอะไรอยู่ แต่ที่มั่นใจคือเป็นชาเขียวแน่นอน เพราะแกบอกว่าเป็นชาเขียวที่หอมมาก ชาที่อาม่าชง คงไม่ผิดไปจากสองชนิดนี้คือ หากไม่ใช่ "หลงจิ่ง" ก็น่าจะเป็น "ปี้หล๋อชุน" แต่ตอนนั้น ด้วยความที่ว่า ผมเอง ก็ไม่ถนัดชาเขียวเท่าไหร่ จึงได้ใช้ใจรับไมตรี (อันที่จริงก็กลัวว่า หากดื่มตามคำชวน ต้องควักเงินในกระเป๋าซื้อเพิ่ม ซึ่งก็ไม่แน่ใจนักว่าจะมีเงินพอ แฮ่ะๆๆ) จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:11:04

ความคิดเห็นที่ 33   ชาปี้หล๋อชุน เป็นชาจำพวกชาเขียวก้านอ่อน คือสามารถเคี้ยวทานได้ทั้งใบ อย่างที่ คุณ ม. ประภา ได้กรุณาเล่าให้ฟังในกระทู้ก่อน ก็ต้องขอออกตัวก่อนนะครับ ว่าผมไม่สันทัดจัดเจนในชาเขียวเท่าใดนัก ปกติจะหนักไปทางชาอู่หลง หรือไม่ก็ หงฉา (ชาแดง) ไปเลย ชาเขียวนี่ออกจะไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ มาต่อกันที่ "ปี้หล๋อชุน" ครับ ...ปุจฉา - ชื่อนี้ท่านได้แต่ใดมา??....  วิสัชนา -  ก็ "เฉียนหลง" ราชา เขาตั้งให้!!  มาอีกแล้วครับ เฮียเฉียนหลงเจ้าเก่าของเรา ด้วยความที่เฉียนหลงเป็นฮ่องเต้ โปรดในสุธารสชา เป็นชีวิตจิตใจ หากเล่าถึงตำนานชาตัวใด จึงมักจะได้ยินชื่อเฉียนหลง เข้ามาเกี่ยวข้องอยู่บ่อยๆ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:12:12

ความคิดเห็นที่ 34   ชา "ปี้หล๋อชุน" มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ซูโจว อันว่าประวัติ นั้นจะว่ากันจริงๆ แล้วก็ออกจะติดเรท สยิวกิ้ว นิดหน่อย ก็ต้องเท้าความไปกันแต่ต้น เพราะแต่ก่อน "ปี้หล๋อชุน" ไม่ได้ชื่อแบบนี้ (ก็อย่างที่รู้ๆว่าชื่อนี้เฉียนหลงตั้งให้) ปี้หล๋อชุน มีชื่อดังเดิมว่า "xia4 sha4 ren2 xiang1" ซึ่งหากแปลเป็นไทย คงจะได้อารมณ์ประมาณว่า "หอมตายห่า"!!  (ผมหลังไมค์ไปสอบถาม เหล่าซือ Fortunism แล้วได้รับความกรุณา ถอดความมาให้ ผมก็เอามาประสมของผมเองเพื่อสื่ออารมณ์ และเพื่อไม่ให้ติดเรท มากเกินไป แฮ่ะๆๆ ) ท่านสามารถดูอักษร ตามพินอินข้างบน ตาม ลิ้งค์ดังต่อไปนี้นี้ http://www.yellowbridge.com/chinese/wordsearch.php?searchMode=C&word=%E5%90%93%E7%85%9E%E4%BA%BA%E9%A6%99&search=Search แก้ไขชื่อชา เพื่อให้ได้ความหมายชัดแจนขึ้น แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 14:49:34 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 52 10:33:02 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:13:44

ความคิดเห็นที่ 35   อันว่าชื่อ "xia4 sha4 ren2 xiang1"  นี่แหละครับ เป็นคำอุทานของสาวชาวบ้านที่เก็บใบชา มีเรื่องเล่าเป็นตำนานชาวบ้านว่า ในฤดูใบไม้ผลิปีหนึ่ง สาวชาวซูโจว ก็ขึ้นไปเก็บใบชาป่าบนภูเขาปี้หล๋อเฟิง (bi4 luo2 feng1) เนื่องด้วยปีนั้น น้ำท่า อากาศ อุดมสมบูรณ์ จึงทำให้ต้นชาป่าแตกยอดกันเขียวขจีไปทั่วทั้งภูเขา เหล่าสาวเจ้าทั้งหลาย ก็ต่างพากันลงมือเด็ดใบชากันอย่างกระฉับกระเฉง ปราดเปรียว จนเมื่อชาเต็มตะกร้าแล้ว ก็คิดกันว่า ไหนๆก็ขึ้นมาเก็บใบชา แต่ใบชางามๆ ก็ยังเหลืออยู่มาก ด้วยความที่ว่ากลัวเสียเที่ยว ก็อย่ากระนั้นเลย สาวๆ ต่างก็พากันเด็ดใบชา พกเก็บไว้ที่อกเสื้อของแต่ละคน พอสาวๆเหล่านั้นเดินลงมา อกที่มีไออุ่นของสาวรุ่น และความสั่นสะเทือนจากการเดินลงเขา ทำปฎิกิริยากับใบชาที่เก็บไว้ในอกเสื้อ ส่งกลิ่นหอมอบอวล โชยออกมา แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 52 10:37:13 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:15:48

ความคิดเห็นที่ 36   สาวๆเหล่านั้นเมื่อ ได้กลิ่น ต่างคิดในใจ ใยใบชาในอกเสื้อเราจึงได้หอมเพียงนี้ และต่างก็อุทานออกมาว่า "หอมตายห่า"!! (xia4 sha4 ren2 xiang1) เป็นคำพูดซื่อๆของสาวชาวป่าชาวดง ที่ไม่ได้ผ่านการอบรมกิริยามารยาทให้เรียบร้อย  จึงได้อุทานออกมาเช่นนั้น และแล้วคราวต่อมา พอถึงเวลาที่ต้องขึ้นไปเก็บใบชา สาวๆก็ไม่ใช้แล้วล่ะ พวกตะกร้าอะไรนี่ ไม่เห็นจะเข้าท่า ขึ้นเขาตัวเปล่า เก็บใบชาซุกอก พอลงมาก็หอมอบอวล ในที่สุดคำอุทานของสาวเจ้า นั้นกลายมาเป็นคำเรียกชื่อชาชนิดนี้ ....แต่สมัยนี้ คงผลิตชาด้วยวิธีทางอุตสาหกรรม คงไม่ได้เอาไปซุกอกอุ่นของสาวๆแล้วล่ะ แฮ่ะๆๆ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 14:51:02 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 52 10:47:10 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:17:27

ความคิดเห็นที่ 37   เมื่ออาเฮียเฉียนหลง ปลอมองค์จากพระราชวัง เสด็จดินแดนถิ่นซูโจวด้วยความที่ว่า เฉียนหลง นั้นเกิดมาในราชวัง ที่ถูกอบรมกิริยามารยาทอย่างเข้มงวด คราวนี้พอมาได้ยินชื่อชา "xia4 sha4 ren2 xiang1" เฮียแกก็เกิดอาการรับไม่ได้ ก็เลยจะเปลี่ยนชื่อให้กับชาชนิดนี้ใหม่ ชื่อ "ปี้หล๋อชุน" ชาที่มีชื่อ อันใสซื่อแบบชาวบ้าน ก็ได้เปลี่ยนชื่อที่มีความหมายอันเลิศหรู อันคำว่า "ปี้"(Bi4) นั้น คือสีหยกเขียว เหมือนดั่งน้ำชาใส สีเขียวมรกต, หรืออีกความหมาย "ปี้หล๋อ" (Bi4 Luo2) คือ ก็คือชื่อของภูเขา  "ปี้หล๋อเฟิง" (bi4 luo2 feng1) อันเป็นถิ่นกำหนิดของชาชนิดนี้ , อันคำ "ชุน" (Chun1) นั้นก็คือฤดูใบไม้ผลิ ช่วงเวลาที่เหล่าสาวเจ้า เก็บใบชาตัวนี้จากป่า จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:18:43

ความคิดเห็นที่ 38   ชาปี้หล๋อชุน เมื่อชงแล้วจะได้น้ำสีเขียวมรกต  อันสอดคล้องกับชื่อนั่นเอง....เห็นสีของปี้หล๋อชุน แล้ว ผมชักเกิดอาการเปรี้ยวปาก อยากจะลองเริ่มดื่มชาเขียวกับเขาบ้าง เพราะที่แล้วมา คิดว่าตัวเองไม่ได้ชงชาบ่อยๆ ไม่ได้มานั่งละเลียดรสชาวันละหลายๆรอบ ขืนซื้อชาเขียวมานี่ หากเก็บไว้นานไม่รีบชงดื่มก็เสียของ ด้วยเหตุนี้ ก็อย่ากระนั้นเลย  ไม่กินชาเขียวเสียดีกว่า แต่พอมาอ่านตำนานแล้ว ชาเขียว นี่ก็น่าสนใจมิใช่น้อย เกิดอาการคิดหนักซะแล้ว ว่าไปเยาวราชคราวหน้า ซื้อชารอบใหม่ จะไปคุยกับเถ้าแก่ที่ขายชาต้าหงเผา หรือ อาม่าที่ขายปี้หล๋อชุน..... ป.ล. เล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ สอดแทรกกับ ประวัติของชา เพื่อไม่ให้น่าเบื่อมากเกินไปนะครับ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 52 23:20:56

ความคิดเห็นที่ 39   มาดมชาเขียวหอมๆ ก่อนนอน แต่ทำไม คุณน้ำค้างฯต้องเลือกระหว่าง อาแป๊ะ กับ อาม่า ที่ขายชาด้วย อยากจะแนะนำเลือกสาวน้อยเด็ดยอดชาเถอะครับ น่ารักกว่าทั้ง 2 คนดังกล่าวข้างต้น มากมากหลายเท่านักหนา  อิอิอิ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 00:21:40

ความคิดเห็นที่ 40   อ่า..ราตรีสวัสดิ์ครับคุณ Fortunism ว่าจะมาเล่าประสบการณ์ เรื่องชาสุ่ยเซียนที่ซื้อมาเมื่อวันก่อน ชาสุ่ยเซียน ที่ส่งยี่ห้อ ไปให้คุณ Fortunism ช่วยอ่าน ที่ชื่อว่า กุญแจทอง นั้นก็เป็นห่อกระดาษฟางครับ ห่อละ 125 กรัม ราคา 220 บาท (ผมซื้อ 4 ห่อ เถ้าแก่เจ้าของร้านลดให้ เหลือห่อละ 210 บาท)  ราคาถูกกว่านี้ หรือ แพงกว่านี้ก็มีนะครับ แล้วแต่คุณภาพ ลักษณะใบชา จะคล้ายแบบในรูปข้างล่างนี้ครับ ใบชาค่อนข้างหอม (หอมแบบแห้งๆ ตามแบบฉบับของชาฟูเจี้ยน) ขนาดผม เทชาใส่ขวดโหลไว้แล้ว โยนกระดาษไว้บนโต๊ะ ผ่านไปสามวัน เอากระดาษฟางที่ใช้ห่อชามาดม ยังมีกลิ่นหอมอยู่เลยครับ แต่ผมรู้สึกว่า ห่อแบบราคา 220 บาทนี่ยังมีก้านติดมาหน่อยหนึ่งครับ แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร ถือว่าอยู่ในขั้นพอรับได้ครับ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 52 11:12:25 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 00:39:51

ความคิดเห็นที่ 41   สีของน้ำชาก็จะคล้ายๆ รูปที่แนบมาครับ สีค่อนข้างเข้มทีเดียว กลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ แบบชาอู่หลงฟูเจี้ยน ซดเข้าไปแล้ว อืม...เข้มข้น ชุ่มคอดีครับ แต่ออกฝาดประแล่มๆ ติดปลายลิ้น ไม่ได้นุ่มนวลแบบผู่เอ๋อที่ซดแล้วลื่นคอ คิดว่าอาจจะเป็นเพราะก้านที่ปนมาด้วย แต๋ก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวครับ คิดว่า คนรุ่นแบบผู้ใหญ่ หน่อยน่าจะชอบ แต่สำหรับเด็กวัยรุ่น น่าจะชอบอู่หลงแบบไต้หวัน หรือ อู่หลงไทย มากกว่า ครั้งหน้าถ้าจะซื้อสุ่ยเซียนอีก อยากลองแบบห่อละ 290 ดูบ้างครับ ไม่รู้ว่ามันจะฝาดหรือเปล่า แต่ก่อนผมก็เคยกินชาห่อละ 10 บาทนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าหัวสูง แฮ่ะๆๆ กินห่อละ 10 กว่าบาท มาเหมือนกัน แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นไปที่มีราคาและคุณภาพสูงขึ้นตามลำดับ แต่ต้องเลือกร้านดีๆหน่อย เพราะในเมืองไทย บางที ราคาอาจไม่ค่อยสัมพันธ์กับคุณภาพ หากเป็นร้านที่เก็บใบชาไม่ดีครับ , มิตรสหายคนไหนจะเริ่มต้นดื่มชา ควรเริ่มดื่มไล่จากชาห่อละไม่กี่สิบบาทขึ้นไป (แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นห่อละ 10 กว่าบาท แต่ก็ต้องมีมาตรฐานด้วยนะครับ) เพราะหากว่า เริ่มต้นดื่มชาแพงๆก่อน นานวันเข้าจะดื่มชาถูกไม่เป็น ประมาณว่า เดี๋ยวจะจนไม่เป็นอ่ะครับ แฮ่ะๆๆ ถ้าเป็นไปได้ ก็ต้องเลือกสาวเก็บใบชาสิครับ แฮ่ะๆๆ แต่พูดถึง อาแปะกับอาม่า ก็คุยสนุกนะเออ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 52 12:17:01 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 00:48:00

ความคิดเห็นที่ 42   padddddddddddddd จากคุณ : a6mzero เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 08:40:38

ความคิดเห็นที่ 43   แวะมาคาระวะด้วยน้ำชา 3 จอก แอบอ่านมาตั้งแต่กระทู้ที่แล้ว อยากให้gift แต่ทำไม่เป็นค่ะ เป็นสมาชิกแอบอ่านมานานมาก รุ่นโบราณเหลือเกิน ถ้าใครสอนก็จะแจกให้กระทู้นี้เป็นอันแรกในชีวินะคะ จากคุณ : ดอกเหมย (Fiorina) เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 08:55:59

ความคิดเห็นที่ 44   ขอบคุณในไมตรีของ คุณ a6mzero และ คุณดอกเหมย (Fiorina) เรื่องกิ๊ฟ นี่เนื่องจากผม เป็นสมาชิกแบบใช้มือถือยืนยัน เลยให้กิ๊ฟไม่ได้ครับ อันที่จริงผมเองก็มีอีก ล็อกอินหนึ่ง ที่เป็นอมยิ้ม แต่ก็ไม่อยากใช้ล็อกอินนั้นแล้วครับ หากกระทู้นี้ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง เปลี่ยนจากกิ๊ฟ เป็นโหวตแทนก็ได้ครับ แฮ่ะๆๆๆ กิ๊ฟ ไม่สำคัญ มีสหายเข้ามาสนทนากัน ย่อมสำคัญยิ่งกว่า จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 10:54:10

ความคิดเห็นที่ 45   ขอบคุณนะคะ อ่านแล้วได้ความรู้แล้วก็เกิดกิเลสเพราะอยากนั่งจิบชา เหมือนตอนเด็กๆ อากงเราจิบ 555 มีคำถามค่ะ ชาอู่หลงดื่มแล้วหิวข้าว จริงหรือเปล่าคะ คุณ น้ำค้างหยกเก้าบุปผาคะ คุณพ่อชอบชาสุ่ยเซียน ถ้าจะซื้อรบกวนแนะนำร้านได้ไหมคะ อย่าแพงนะคะ จากคุณ : Kwan (1688tkw) เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 19:24:35

ความคิดเห็นที่ 46   สวัสดีครับ คุณ Kwan (1688tkw) ขอบคุณที่มานั่งล้อมวงชงชาด้วยกันนะครับ แฮ่ะๆๆๆ ที่คุณ Kwan (1688tkw) สงสัยว่า ใยเมื่อดื่มชาอู่หลงแล้วจึงหิวข้าวนั้น อ่าา...อันนี้ผมก็พึ่งเคยได้ยินนะครับ แต่คิดว่า น่าจะเป็นรสนิยม ของแต่ละคน บางคนอาจจะเคยนั่งทานข้าว หรือ ติ่มซำ พร้อมกับ จิบชาอู่หลงหอมๆ ไปด้วย พอได้กลิ่นอู่หลงที่คุ้นเคย อาจจะเกิดอาการ น้ำยายไหย (แฮ่ะๆๆๆ) หรือคิดถึงอาหารที่เคยทานแกล้มชามาก่อน อะไรทำนองนี้ ส่วนเรื่องจะมีสารไปกระตุ้นกระเพาะอาหาร ทำให้อยากรับประทาน หรือไม่นั้น อันนี้ความรู้ผมยังตื้นเขิน เกินกว่าจะให้คำตอบได้ หากท่านใดมีข้อมูล จะแบ่งปันให้กัน ก็จะเป็นพระคุณ สำหรับชาสุ่ยเซียน อันนี้ก็คงจะถูกต้องแล้วล่ะครับ ผู้ใหญ่ จะชอบชา สุ่ยเซียน หรือไม่ก็ ทิกวนอิม ซึ่งถือว่า สองตัวนี้เป็นชาอู่หลงที่มีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ แบบฉบับของชาอู่หลงฟูเจี้ยน (ชาอู่หลงฟูเจี้ยนจะมีกลิ่นหอมแห้งๆคล้ายกลิ่นคั่ว กลิ่นจะไม่หอมหวานแบบอู่หลงไทยกับอู่หลงไต้หวัน กลิ่นหอมหวานนั้น ก็จะคล้ายๆ กับกลิ่นข้าวโพดนึ่งสุกใหม่ๆครับ) ส่วนร้านที่ผมซื้อ ชาสุ่ยเซียน มานั้น ชื่อร้าน "ลิ้มเม้งกี่" ครับอยู่ถนนผดุงด้าว (หรืออีกชื่อคือ ซอยเท็กซัส) ร้านลิ้มเม้งกี่ จะขายชาแบบห่อกระดาษฟางครับ ชาสุ่ยเซียนก็มีหลายระดับ แล้วแต่เงินในกระเป๋าของแต่ละคน เคยถามเถ้าแก่ว่า ตัวไหนขายดีที่สุด เถ้าแก่เล่าให้ฟังว่า ขายดีทุกตัว แล้วแต่สภาวะเศรษฐกิจของแต่ละคน ผมก็คิดเช่นนั้นครับ ผมว่าร้านนี้ดีนะ ไม่ได้แบ่งชนชั้นวรรณะของคนดื่มชา เพราะว่าขายชาให้กับลูกค้าทุกระดับ สนนราคา ใบชาสุ่ยเซียน ก็มีหลายระดับครับ ตั้งแต่พื้นๆเลย เริ่มตั้งแต่ห่อละ 40 บาท , 60 บาท , 80 บาท , 150 บาท , 220 บาท , 290 บาท ไล่ไปจนถึง ห่อละ 1,000 บาทก็ยังมี (ร้านนี้จะขายแบบห่อกระดาษฟางนะครับ) ซื้อครั้งแรกๆ ไม่แน่ใจว่า เถ้าแก่จะลดให้หรือเปล่านะครับ แต่ถ้าซื้อกันเป็นลูกค้าประจำแล้ว เถ้าแก่คุ้นๆหน้า เดี๋ยวแกก็ลดให้ครับ ภาพประกอบ - ขอขอบคุณ คุณ Laser จากกระทู้ เที่ยวไปกินไป @ ถนนผดุงด้าว จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 22:13:09

ความคิดเห็นที่ 47   แนบ แผนที่ร้านมาด้วยครับ ซอยผดุงด้าว อย่าสับสนนะครับ ซอยผดุงด้าวมีร้านชาสองร้าน ชื่อคล้ายกัน (ครั้งแรกๆผมก็สับสนเหมือนกัน) ร้านลิ่มเมี่ยกี่ คูหาเดียว อยู่ใกล้ๆ ปากซอย ขาเข้าจากเยาวราช ส่วน ร้านลิ้มเม้งกี่ที่ว่า เป็นร้านสองคูหา อยู่ฝั่งตรงข้ามกับเท็กซัสสุกี้ครับ (ให้เครดิตนิดนึ่ง อันที่จริงผมก็ได้รับคำแนะนำจาก "คุณกรมท่า" ห้องก้นครัว ที่เคยซื้อชา สุ่ยเซียน และ ทิกวนอิม จากร้านลิ้มเม้งกี่ ครับ) อันที่จริงมีตำนานชา ค้างอยู่หลายเรื่องครับ แต่ไม่รู้ว่า สัปดาห์หน้า กระทู้จะถูกโหวดกลับมาหรือเปล่า แฮ่ะๆๆ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 52 22:17:56

ความคิดเห็นที่ 48   ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 10:00:24

ความคิดเห็นที่ 49   ในนี้ผู้รู้มากดี  ขอรบกวนถามว่า ชาเขียว หลงจิ่ง ใน กทม. มีขายแถวไหนบ้างครับ จะเป็นชาแบบใบตรงๆ แข็งๆ ลื่นๆ คล้ายข้าวสาร แต่แบน ...ตอนที่ไปจีน ซื้อมากินแล้วติดใจ ชอบชาแนวนี้เลย (แต่แพงได้ใจจริง กระป๋องละพันกว่าบาท)  แล้ว ปี้หล๋อชุน รสชาติจะคล้ายๆ กันหรือเปล่า เห็นเค้าโม้ว่าไม่เหลือส่งออกไป ตปท. แต่ผมว่ามันก็ต้องมีบ้างอยู่แล้ว ขอบคุณครับ จากคุณ : จินหยง เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 12:00:23

ความคิดเห็นที่ 50   ขอบคุณนะคะ สำหรับข้อมูลและแผนที่ของร้านนี้ เคยเดินผ่านค่ะ แต่ไม่เคยเข้าไปถามคราวหน้าต้องแวะไปให้ได้ จะเข้ามารออ่านตำนานชาตอนต่อไปนะคะ จะช่วยโหวตให้ อิอิ จากคุณ : Kwan (1688tkw) เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 12:16:02

ความคิดเห็นที่ 51   คุณ จินหยง ครับ ชาหลงจิ่ง แบบของหิ้วเข้ามานี่ ดูเหมือนจะมีขายที่ร้านหมุยเง็ก ครับ (โปรดดูในแผ่นที่ คคห. ด้านบนครับ) แต่ว่า ต้องลองไปถามดูนะครับ เพราะว่าบางที ของก็หมด แต่ที่ฟังอาม่าเจ้าของร้าน เล่าให้ฟัง ปี้หล๋อชุน กับ หลงจิ่ง ของหิ้วจากเมืองจีนนี่ แกขายอยู่ครับ เมื่อวาน ผมเกิดอาการ ระคายคอมากครับ หยิบชา สุ่ยเซียนมาชง เพื่อบรรเทาอาการ แต่ชงแล้ว นั่งดื่ม มันก็ชุ่มคอดีอยู่หรอกนะครับ แต่ว่า ผมไม่ได้คอแห้งนี่ ผมระคายคอ พอนั่งชงสุ่ยเซียนอีก ประมาณ 3-4 ป้าน ก็เปลี่ยนใบชาออก ลองเอาผู่เอ๋อร์ มาชงดื่ม อืม...เข้าท่าแฮะ เจ้าผู่เอ๋อร์ นี่มันลื่นๆ คอดี ซดเข้าไปแล้ว คล่องคอดีเหมือนกัน ชงดื่มไป เกือบ 10 ป้าน อาการระคายคอ ค่อยทุเลาลงหน่อย วันนี้ ตื่นมาเจ็บคอนิดๆ หายามาอม นี่กะว่าจะชงผู่เอ๋อร์ ดื่ม เพราะว่าเริ่มระคายคออีกละ เริ่มเจ็บคอนี่ไม่ไหวนะครับ ต้องเอาให้หายก่อน ถ้าเชื้อโรคผ่านลำคอไปได้นี่ ลำบากแย่เลย เดี๋ยวจะกลายเป็นสมาชิกรายใหม่ ของชาว H1N1 มิตรสหาย ทุกท่านโปรดรักษาสุขภาพด้วย จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 12:37:52

ความคิดเห็นที่ 52   วันนี้วันนี้ขออนุญาต เสนอตอน "ภาพเก่า...เล่าตำนาน(ชา)" เพราะว่า ไม่ค่อยเต็มร้อย เท่าไหร่ เป็นหวัดคัดจมูก น้ำมูกไหล อิอิ...ยังไม่ได้ทำการบ้าน เกี่ยวกับตำนานชาเลย แฮ่ะๆๆ ชุดนี้ เป็นภาพ โรงงานผลิตชา ในประเทศจีน ราวๆ ปี พ.ศ. 2428 (ราวๆ ค.ศ.1885) ครับ...เคยแอบไปดูกระทู้แถวๆนี้นะ ภาพแนวนี้ เป็นแนวของ น้อง "คุณค่าที่คุณคู่ควร" แต่ไม่รู้จะเข้ามาดูกระทู้นี้หรือเปล่า แฮ่ะๆๆ พึ่งเห็นว่า กระทู้นี้โดนเจิมโดย คุณ Mr. Fusion ไปแล้ว ไม่รู้ ชายยอดนักทดลอง จะผ่านมาอ่านหรือเปล่า รูปแรกนี่ เป็นการนำใบชามาชั่งน้ำหนัก ก่อนเข้าโรงงาน เป็นขั้นตอนเบื้องต้น ในการรับใบชาดิบ ที่เก็บมาได้ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 23:51:53

ความคิดเห็นที่ 53   รูปนี้เป็นการผึ่งใบชา ในกระด้งใบใหญ่ เพื่อให้ทำปฏิกิริยากับออกซิเจน ขั้นตอนนี้ บางทีก็เรียกว่าการหมัก *แก้คำผิด* แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 52 23:56:57 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 23:55:41

ความคิดเห็นที่ 54   การคั่วใบชา เพื่อให้ใบชาหยุดทำปฏิกิริยา กับออกซิเจน จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 52 23:58:57

ความคิดเห็นที่ 55   การอบแห้ง ใบชาอีกรอบหนึ่ง จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:00:45

ความคิดเห็นที่ 56   ห้องทดสอบรสชาติ ของน้ำชา จากใบชาที่ผ่านกระบวนการมาแล้ว จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:03:31

ความคิดเห็นที่ 57   ฝรั่งที่เข้ามา เป็นผู้ทดสอบรสชาติ ของน้ำชา เพื่อให้ได้มาตรฐานส่งออก จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:06:23

ความคิดเห็นที่ 58   ใบชาที่ถูกทดสอบรสชาติ และผ่านกระบวนการผลิตทุกขั้นตอนแล้ว จะถูกบรรจุลงในหีบห่อ เพื่อส่งขาย สู่ท้องตลาด จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:10:54

ความคิดเห็นที่ 59   ขบวน คนงานแบกหีบบรรจุชา เพื่อส่งขายสู่ท้องตลาด และส่งออก จบ มินิซีรีย์ "ภาพเก่า...เล่าตำนาน(ชา)" Photos from Harvard Business School จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:15:22

ความคิดเห็นที่ 60   อันนี้แถมครับ ภาษิตชา "สุราเปี่ยมจอกคือการคารวะ, น้ำชาเปี่ยมจอกคือการรังแกคน" (๑) (๑) ผู้ถอดความ - เรืองรอง รุ่งรัศมี, รวยรินกลิ่นชา แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 00:22:49 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 00:22:00 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:21:25

ความคิดเห็นที่ 61   โอ...ช่างเป็นภาพเก่า  ที่แสนจะคมชัดสวยงาม  ที่สำคัญสื่อสารความหมายตำนานใบชา ได้ดีเยี่ยม ไม่สบายเ ป็นหวัดหรือครับ   หายไวๆ นะ   (ไม่ใช่ใจดีมีเมตตาหรอก  ไม่อยากติดหวัดต่างหาก   อิอิ) การนอนหลับเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดในยามดึกแบบนี้ จากคุณ : หว่าน อาน (Fortunism) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 00:29:45

ความคิดเห็นที่ 62   ขอบคุณครับ เดี๋ยวว่างๆ จะไปเดินท่องเยาวราชซักที   .....เดินทางยาก ไม่ได้ไปนานมากแล้ว : พูดถึงเจ็บคอ หรือ เป็นหวัด   ตอนที่ชาหลงจิ่งยังเหลืออยู่  ..ผมไม่เคยเป็นหวัดเลย พอครั่นเนื้อครั่นตัว หรือเริ่มเจ็บคอ ก็ จิบชาหลงจิ่ง มากกว่าปกติ ..อาการก็จะซาหายไป  ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือปล่าว แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 13:04:34 จากคุณ : จินหยง เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 12:58:51

ความคิดเห็นที่ 63   ขอบคุณอีกครั้งครับ สำหรับความรู้เรื่อง "ชา" จากคุณ : โซ้ยตี๋ (skavee) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 13:04:54

ความคิดเห็นที่ 64   มีตำนานเล่าขานเรื่องของ "ลู่อวี้" มาเสริมครับ ตำนานว่าลู่อวี่กำพร้าพ่อ  ต้องอยู่กับแม่เลี้ยงและน้องต่างแม่  ชีวิตความเป็นอยู่ก็เข้าตำรารันทดแบบซินเดอร์เรย์ร่า แต่ลู่อี้ไม่รู้ตัวครับ  เพราะยายแม่เลี้ยงเจ้าเล่ห์กว่าเยอะ  ด้วยความที่อยากกำจัดหนามยอกอก  แต่ก็ยังต้องการรักษาหน้าไม่ให้เพื่อนบ้านนินทา  จึงปรุงอาหารเป็นพิเศษสำหรับเด็กชาย "ลุ่อี้" มาตลอด อาหารที่ปรุงพิเศษนี้ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ  คือทุกมื้อของเด็กชายลู่อี้จะเต็มไปด้วยส่วนผสมของน้ำมันหมู  มันหมูชิ้น  และกากหมูจำนวนมาก  ซึ่งแน่นอนครับ  ใครที่ชอบกินอาหารจีนนอกบ้านย่อมรู้ดี  ว่าอาหารที่ปรุงด้วยน้ำมันหมู  (แม้แต่ผัดผักไฟแดงที่หลายคนชื่นชอบ  แต่ก็ไม่รู้ตัวว่าหรอกว่าทำไมกินผักแล้วถึงอ้วนเอาอ้วนเอา)  รสชาติจะหอมอร่อยขนาดไหน นานวันเข้าเด็กชายลู่อี้ก็อ้วนขึ้นพร้อมกับสุขภาพที่แย่ลง  ข้างแม่เลี้ยงกลับได้คำชื่นชมจากเพื่อนบ้านเพราะเห็นเด้กชายลู่อวี้ตัวอ้วนกลม  ชมว่าดูแลลูกเลี้ยงดีกว่าลูกของตัวเองเสียอีก วันหนึ่งเด็กชายลู่อวี่ก็ไปเล่นที่วัดใกล้บ้านที่ชอบไปเที่ยววิ่งเล่นเป็นประจำ  เจ้าอาวาสซึ่งเป็นสหายของพ่อลู่อวี่  ได้เฝ้าสังเกตอาการของเด็กชายลู่อวี่มาโดยตล อด  จนวันหนึ่งจึงเรียกหนูน้อยเข้ามาถาม "ลูกเอย  แม่ของเจ้าดีต่อเจ้าหรือเปล่า"  เจ้าอาวาสถาม "ดีขอรับ  ท่านแม่ทำกับข้าวอร่อยให้กินทุกวันเลย"  ลู่อวี่ตอบ "แล้วที่อร่อยน่ะ  แม่เจ้าให้เจ้ากินอะไร"  เจ้าอาวาสถามต่อ "กินมันหมูผัดครับ  อร่อยมากเลย  หนูกินทุกวันชอบมาก"  เด็กชายลู่อวี้ตอบด้วยความไร้เดียงสาตามประสาเด็กอายุ ห้า - หกขวบ "งั้นต่อไปนี้เจ้ามาที่นี่ทุกเย็นหลังอาหารนะ  ข้ามีอะไรให้เจ้าดื่ม"  เจ้าอาวาสซึ่งเริ่มเดาอะไรออกบอกกับเด็กชาย หลังจากนั้นสิ่งที่ลู่อวี่ได้ดื่มร่วมกับเจ้าอาวาสทุกเย็น  ก็คือชา "กงฟูฉา"  หรือ "กังฮูเต๊" ในภาษาเต้จิ๋ว  ซึ่งก็คือชาอู่หลงชงเข้มข้นด้วยกรรมวิธีพิถีพิถันใส่ถ้วยเล็ก ๆ  ซึ่งแรก ๆ เด็กก็ดื่มยาก  แต่ด้วยความมคะยั้นคะยอจากเจ้าอาวาส  ในที่สุดก็ยอมดื่นเป็นนิสัย  แต่ได้รับการกำชับจากเจ้าอาวาสว่าห้ามไปบอกใครว่ามาดื่มน้ำชาที่วัด ต่อมาลู่อวี่ที่สุขภาพเคยแย่เพราะความอ้วน  ก็แข็งแรงขึ้น  ไม่เหนื่อยง่าย  เป็นลมง่ายเหมือนเดิม  แก้มมีสีนวลขึ้นกว่าเดิม  ข้างแม่เลี้ยงเห็นสภาพแล้วก็เกิดสงสัย  ว่าอาหารที่ทำให้ลู่อวี่กิน  ท่าจะทำให้เด้กแข็งแรงผิดจากที่คิดไว้  นับแต่นั้นนางก็ทำอาหารมันหมูให้ลูกของนางกินตลอด  จนที่สุดลูกของนางเองก็เสียชีวิตเพราะโรคอ้วน ตำนานนี้แม้ไม่มีข้อมูลยืนยันว่าเป็นเรื่องของลู่อวี้จริงหรือไม่  แต่ก็เชื่อว่าเกิดจากภูมิปัญญาชาวบ้าน  ที่เฝ้าสังเกตสรรพคุณของชา  ที่มีผลต่อการเผาผลาญไขมันส่วนเกิน  ลดโอกาสการอุดตันของเส้นเลือด  ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่ชาวจีนนิยมดื่มชาหลังอาหารมาจนทุกวันนี้ เรื่องนี้คงช่วยอธิบายได้ว่าทำไมพอดื่มชาเข้าไปถึงหิวนัก  เพราะการกระตุ้นการเผาผลาญพลังงานของร่างกายนี่เอง สำหรับผู้ที่ถามถึงชา "หลงจิ่น"   ก่อนนี้ผมเคยมีกระทู้พูดถึงแหล่งซื้อราคาไม่แพงมาแล้ว  นั่นคือร้านค้าขายส่งบริเวณห้าแยกคลองเตยนั่นเอง  ลองไปเดินถามหา "ชาเขียวจีน"  เขียนตัวหนังสือจีนว่า "หลงจิ่น"  กระป๋องเขียว  น้ำหนักชาราว 150 กรัม  (อย่าลืมดูอายุชาไม่ควรเกิน 1 ปีครับ)  ราคาอยู่ที่กระป๋องละ 105 บาท  ใบชาเป็นแผ่นเรียวแผ่ออกไม่ม้วนตัวคลายใบข้าว  รสชาติใช้ได้  แม้จะไม่หอมเท่าชาคั่วสดที่เคยไปซื้อที่ "ซิเจียง" แหล่งต้นตำหรับชาหลงจื่นก็ตาม แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 14:06:28 จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 13:59:22

ความคิดเห็นที่ 65   เพิ่มเติมสำหรับภาพใน คห. ที่ 60 ครับ สิ่งที่เขาเขียนไว้  มีความหมายว่า   "รินสุราล้นจอกไซร้  จิตคารวะแขกเหรื่อ รินชาไม่เหลือขอบ   เป็นพวกชอบแกล้งคน" ความหมายก็คือเวลาจะรินสุราให้เพื่อน  ถ้ารินเต็มจนล้นจอก  แสดงว่ารักกันจริงไม่หวงกันกิน  แต่เวลารินชา (ร้อนเดือดพลั่ก ๆ)  ใส่ถ้วยให้เพื่อน  ถ้าเล่นรินจนเต็มถ้วยไม่เหลือขอบถ้วยให้จิบหรือหยิบจับ  แสดงว่าต้องการลวกมือลวกปากของเพื่อนเล่น  คนแบบนี้คบไม่ได้ จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 14:12:57

ความคิดเห็นที่ 66   ขอขอบคุณ คุณ ม. ประภา มากครับ ที่มาช่วย เพิ่มเติมตำนานของลู่อวี้ และยังถอดความภาษิตชา ออกมาเป็นร้อยกรองได้อย่างไพเราะ ไม่รู้ว่าสัปดาห์นี้ กระทู้นี้จะถูกโหวดกลับหรือเปล่านะครับ ถ้าไม่ถูกโหวดกลับ ก็จะหากระทู้ยากนิดหนึ่งครับ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 14:28:33

ความคิดเห็นที่ 67   เพิ่มเติม คห. ที่ 6 ครับ คำจารึกบนเสาหินทั้งสองฝั่งหลุมศพของ "ลู่อวี่"  มีความหมายว่า "นับแต่ครั้งลู่อวี่ถือกำเนิด  มนุษย์ชาติเกิดวิทยาชาศึกษา" แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 52 22:16:04 จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 52 21:17:22

ความคิดเห็นที่ 68   ครั้งแรกตั้งใจ จะเล่าเรื่องตำนานชาหลงจิ่ง แต่พอค้นๆดูแล้ว ตำนานที่เจอ ดูเหมือนจะไม่ค่อยน่าสนใจเท่าใดนัก ออกแนวฮ่องเต้ ชิมชาแล้วเก็บไปให้แม่ที่ป่วยอยู่ (อีกละ) แต่ที่ส่วนใหญ่จะตรงกันก็คือ (ขอเล่าสั้นๆ นะครับ) เฉียนหลงฮ่องเต้ ปลอมพระองค์ออกท่องเที่ยวทั่วดินแดนเจียงหนาน พอถึงเมืองหางโจว ก็ได้เสวยสุธารสชา ซึ่งเป็นชาเขียว พอเสวยแล้วก็ทรงพอพระทัยเป็นยิ่งนัก เฮียแกก็เลยมีบัญชา ให้ตันชาทั้ง 18 ต้น ที่เก็บมาให้เฮียแกดื่ม เป็นต้นชาพระราชทาน จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:03:31

ความคิดเห็นที่ 69   บางตำนานก็บอกว่า เฉียนหลง ดื่มแล้วชื่นชอบมาก ถึงกับแอบพกใส่กระเป๋ากลับบ้าน (...อิอิ...) พอถึง ในพระราชวัง ก็เอาไปชงให้ หม่าม้า ของแกที่ป่วยอยู่ได้ดื่มกิน อะไรทำนองนี้ครับ แต่ว่าเรื่องราวหลักๆ ที่พอจะอ้างอิงได้ น่าจะเป็นแบบที่ได้กล่าวมาแล้วด้านบน ออกตัวไว้นานแล้วครับ ว่าไม่ค่อยเชียวชาญเรื่องชาเขียว แต่เห็นมิตรสหาย ถกกันถึงชาหลงจิ่ง ก็เลยนำเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของตำนาน มาเล่าให้ฟัง และขอแบ่งปันเรื่องราวของหลงจิ่ง เพียงเท่านี้ครับ ด้วยเจียมตัวว่า ยังมีความรู้เรื่อง ชาหลงจิ่ง ไม่เพียงพอ หากท่านใดมีตำนานใดจะเสริม ก็จะเป็นพระคุณอย่างสูง จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:05:02

ความคิดเห็นที่ 70   ตำนานที่จะเล่าต่อไปนี้ อาจจะไม่เกี่ยวกับใบชาครับ แต่เกี่ยวกับ ป้านชา ครับตำนานนี้ค่อนข้างสนุก ดูเผินๆ อาจจะออกแนวประชดประชันเสียด้วยซ้ำ สำหรับคนที่ดื่มชาโดยที่ไม่รู้จักตัวเอง เช่นชอบสะสมของแพงๆ อะไรทำนองนั้น พูดถึงป้านชา...ป้านชาที่มีชื่อเสียง ซึ่งเฮียเฉียนหลง ยกให้เป็น ป้านชา ชั้นเลิศในแผ่นดินนั้น ชงชาดื่มเมื่อใดต้องรู้สึกเหมือนล่องลอยในสรวงสวรรค์ (เอาเข้าไป) คงจะหนีไม่พ้น ป้านจื่อซา(Zi3 Sha1) หรืออีกชื่อคือ ป้านจื่อหนี (Zi3 Ni2)...[คือ ป้านชาจากดินสีม่วง เหมือนกับที่เอามาใช้ทำหม้อตุ๋นไฟฟ้า ในรายการแนะนำสินค้าตอนดึกๆ อะครับ แฮ่ะๆๆ] ใบในรูปนี้ เรียกว่าทรง "ปากจู๋ หูกลับ" ครับ ผมก็มีทรงนี้อยู่ใบหนึ่ง ใช้ชงชาอู่หลง จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:08:23

ความคิดเห็นที่ 71   ปกติป้านชานั้น เราจะไม่ขัดเช็ดถูบ่อยๆครับ เพราะเชื่อกันว่า ป้านมีคราบมันขลังดี บ้างก็มีเรื่องเล่าว่า ป้านชาชั้นดี ที่กรำศึกมาอย่างสมบุกสมบัน เป็นร้อยๆปี เวลาชงไม่ต้องใส่ใบชาลงไปก็ได้ แค่เอาน้ำร้อนเติมลงไป ก็จะให้น้ำชารสเลิศออกมาแล้ว (เว่อร์ซะไม่มี) การทำความสะอาดป้านชา แค่ลวกใน ขัดนอก ก็เป็นใช้ได้ ขัดนอกนี่ก็ใช้ใบชาที่เราเปลี่ยนออกนั่นแหละ ขัดถู ไม่ต้องถึงขนาดใช้ สก็อตไบ๊ 3M มาถูครับ.....อ้าว!! โทษทีครับ...โม้เรื่องป้านอยู่ตั้งนานสองนาน ว่าจะเล่าตำนานป้านชากลับโม้เรื่องป้านซะนี่ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:10:01

ความคิดเห็นที่ 72   ตำนานนี้ ไม่ทราบว่าเคยได้ยินได้ฟังกันมาหรือไม่ เพราะเป็นตำนานที่มาจากแต้จิ๋ว (เฉาโจว) เรื่องราวนั้น ว่ากันว่านานมาแล้วในสมัยโบราณ ยังมียาจกอยู่ผู้หนึ่ง ไปยืนอยู่ที่หน้าบ้านของเศรษฐี คนรับใช้ในบ้านของเศรษฐีเห็นเข้า จึงออกมาไตร่ถามว่าต้องการสิ่งใด ยาจกจึงแจ้งต่อคนรับใช้ว่า "ช่วยไปเรียนต่อเศรษฐีเจ้าของเรือน ข้าพเจ้านั้นได้ยินเสียงล่ำลือ ว่าน้ำชาที่เรือนนี้มีรสเป็นเลิศ จักขอบริจาคน้ำชาให้ข้าพเจ้าสักชามหนึ่ง ได้หรือไม่" คนรับใช้ ได้นำความไปเรียนเศรษฐี เมื่อเศรษฐีได้ยินก็มีความฉงนสงสัยเป็นยิ่งนัก ว่าไฉนหนอ ผู้คนถึงได้ล่ำลือว่าน้ำชาบ้านของเรา มีรสชาติเป็นเลิศ คิดดังนั้น เศรษฐีจึงได้ให้คนรับใช้ รินน้ำชาชามหนึ่งออกไปให้ยาจกผู้นั้นดื่ม เมื่อคนรับใช้ นำน้ำชาชามนั้นออกมาให้ยาจก และยาจกดื่มเรียบร้อยแล้ว กลับพูดว่า "น้ำชานี้ชงจากใบชาชั้นยอด แต่รสชาตินั้นกลับ หาได้บริสุทธิ์ล้ำเลิศ ดั่งคำล่ำลือไม่" จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:11:46

ความคิดเห็นที่ 73   คนรับใช้จึงนำคำกล่าวของยาจกผู้นั้น ไปแจ้งต่อเศรษฐี เมื่อเศรษฐีได้ทราบ ก็เกิดอาการฉงนหนัก ว่าทำไมยาจกผู้นี้ถึงได้กล่าววาจาเช่นว่านั้น เศรษฐีจึงตัดสินใจ ออกไปพบกับยาจก แล้วถามไตร่ถามสวนความ ว่าไฉนจึงบอกว่าน้ำชาไม่บริสุทธิ์ล้ำเลิศ ยาจกจึงได้แถลงไขให้เศรษฐีหายข้องใจว่า "เมื่อครั้งแต่ก่อน ข้าพเจ้าเองก็เป็นเศรษฐีผู้มั่งคั่ง ดุจเดียวกันกับท่าน ฉันใดก็ฉันนั้น เพียงแต่ข้าพเจ้านั้น จิตใจใคร่ลิ้มรส น้ำชาอันได้ชื่อว่ามีรสเป็นเลิศในแผ่นดิน จึงได้ขนขวายหาซื้อใบชา ต้องขายสมบัติพัสถานจนหมดสิ้น เพื่อให้ได้ใบชาเหล่านั้นมา แต่ข้าพเจ้าก็ยังเหลือป้านชาชั้นเยี่ยมอยู่ใบหนึ่ง ที่ชงชาได้รสชาติบริสุทธิ์ล้ำเลิศ เป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียว ที่ข้าพเจ้าตัดใจขายไม่ลง" จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:28:36

ความคิดเห็นที่ 74   เมื่อเศรษฐีได้รู้ความจากยาจก จึงอยากจะลิ้มรสน้ำชาจากป้านชาใบนั้น ยาจกจึงนำป้านชาออกมาให้เศรษฐีได้ลองชงชาในป้านนั้น เมื่อเศรษฐีชงเสร็จแล้วดื่มดู ปรากฎว่าน้ำชาที่ได้ มีรสชาติเลิศล้ำ ดั่งคำที่ยาจกได้กล่าวอ้างไว้มิผิดเพี้ยน เศรษฐี จึงได้เสนอซื้อป้านชาใบนั้นจากยาจก แต่ยาจกก็ได้กล่าวว่า "ป้านชั้นดีเยี่ยงนี้ แม้จะเสนอซื้อจากข้าพเจ้าด้วยเงินเป็นพันๆชั่ง ข้าพเจ้าก็หาใคร่อยากจะขายไม่ แต่หากท่านใคร่จะลิ้มรสชา ที่ชงจากป้านใบนี้ ข้าพเจ้าก็จะให้ท่าน ได้เป็นเจ้าของเพียงครึ่ง กล่าวคือท่าน มอบเงินให้ข้าพเจ้าสัก ห้าร้อยชั่ง แล้วข้าพเจ้าจะมอบป้านให้อยู่ในบ้านท่าน แต่มีข้อแม้ว่า ข้าพเจ้าจะมารับน้ำชาที่ท่านชงจากป้านนี้เป็นประจำทุกวัน ท่านเห็นเป็นประการใด" เศรษฐีได้ยินดังนั้นก็เต็มใจ ที่จะให้เงินกับยาจก และยินยอมให้ยาจกได้ดื่มชาที่ตนชงได้ทุกวัน....ตำนานนี้จบลงแบบ HAPPY ENDING ครับยาจกได้เงินไปสร้างเนื้อสร้างตัว ห้าร้อยชั่ง แถมได้ลิ้มรสน้ำชาชั้นเลิศทุกๆวัน เศรษฐีก็ได้น้ำชาชั้นเลิศดื่ม จากป้านชาชั้นดีทุกวัน หากจะสรุปเอาแบบ อีสป ก็ต้องบอกว่า "นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  หากท่านจะดื่มชา  แล้วไม่ประมาณตน ท่านอาจจะไม่โชคดีเหมือนยาจกผู้นี้ ก็เป็นได้" ....ราตรีสวัสดิ์... แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 03:36:23 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 03:31:08

ความคิดเห็นที่ 75   พอดีมีเอกสารเชิงสารคดีที่รัฐบาล "หังโจว" แจกเมื่อคราวไปเยือน "ซีหู" มณฑล "ซิเจียง"  แหล่งกำเนิดต้นตอของชา "หลงจิ่น"  (บ่อน้ำมังกร)  ขอเวลาแกะคำแปลแล้วจะมาเล่าสู่กันฟังอย่างละเอียดต่อไปครับ เกริ่นเบื้องต้นว่ามันเกี่ยวกับตำนานกระถางหินวิเศษ  และตำนานฮ่องเต้กับต้นชาหลวงทั้งสิบแปดต้น  อย่างที่คุณ "น้ำค้างหยกเก้าบุปผา" เขียนถึงข้างต้น  มาฝากโดยละเอียดครับ จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 09:06:08

ความคิดเห็นที่ 76   หลงจิ่งที่อยากซื้อเป็นแบบตามรูป ใน #68 เลย ขอบคุณ คุณ ม.ประภา ด้วยครับ   คลองเตยอยู่ไม่ไกลเท่าเยาวราช เดี๋ยวไปศูนย์ประชุมสิริกิติ์ จะเลยไปหาดู  ราคาไม่แพงด้วย คงจะเกรดรองๆ มา หวังว่ารสชาติจะใกล้เคียง หลงจิ่งเคยซื้อจากแหล่งผลิตในหังโจว รายการยัดเยียดทัวร์ อิ อิ..   หลงคารมซื้อมา 1 กระป๋อง ใบชากระป๋อง 150 กรัม ราคา 300 หยวน ประมาณพันกว่าบาท เห็นอ้างว่าเป็นของรัฐบาล เกรดเอ ราคาแพงหูตูบเลย   ตอนแรกก็นั่งเสียดายว่าซื้อมาได้ไง แต่พอได้กินแล้ว กลับติดใจซะงั้น งานเข้าเลยทีนี้ รายได้ต่ำรสนิยมสูง จากคุณ : จินหยง เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 11:07:57

ความคิดเห็นที่ 77   อ้อ...เกี่ยวกับชาหลงจิ่ง เห็นไกด์บอกว่า ถ้าเป็นชาหลงจิ่ง จะใช้คำว่า กิน ไม่ใช้คำว่า ดื่ม เพราะจะกินใบไปด้วย ไม่รู้ว่าจริงหรือปล่าว ผมเอาใบที่ชงแล้ว ไปทำ ไข่เจียวใบชา ก็อร่อยดีครับ vote ๆ ๆ ๆ จากคุณ : จินหยง เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 11:35:52

ความคิดเห็นที่ 78   ไม่รู้ว่าแหล่งขายชาหลงจิ่งที่คลองเตย แอบอ้างความมีชื่อเสียงของชาชนิดนี้หรือเปล่า เพราะราคาถูกกว่าความน่าจะเป็นมาก แต่ถ้ารูปร่างใบชาเหมือนรูปในความเห็น68 (รสชาดด้วย)ก็โอเค ร้าน"ฉาปั๊วซื่อ"ที่ทัวร์พาไปซื้อนั้น ชิมอย่างเดียวก็พอ ถ้าติดใจรสชาดแบบไหนก็จำชื่อไว้ แล้วมาหาซื้อข้างนอก(ข้าพเจ้าก็เคยอดใจไม่ไหวมาแล้ว ติดใจรสชาชนิดหนึ่งที่เขาล่อหลอกให้ชิมกัน แต่เขาบังคับขายพ่วงกับอีก 2 ชนิดที่ขายไม่ดี) ถ้าไม่มีเวลาเหลือแล้วไปซื้อที่ร้านค้าในสนามบินก็ได้ ผมเคยซื้อชาหลงจิ่งที่สนามบินเมืองหังโจว มณฑลเจ้อเจียง(ตอนนั้นเลิกคบกับบ.ทัวร์อย่างเด็ดขาดแล้ว)ขนาด 150กรัม ราคาต่ำกว่าที่คุณจินยงซื้อจากร้านดร.ชาครึ่งต่อครึ่งเลย กงฟูฉาเป็นอัตลักษณ์อย่างหนึ่งของจีนแต้จิ๋ว ("ศิลปวัฒนธรรม" เดือนเมษายน 2552) อจ.ถาวร สิกขโกศลเขียนเรื่องจีนๆ(ช่วงนี้เน้นเรื่องจีนแต้จิ๊ว)ไว้หลายสิบตอนแล้วในนิตยสารเล่มนี้ เกร็ดความรู้เรื่องชาจากCCTV10 1.ชาแต้จิ๋วชื่อ"เฟิ่งหวงตันฉง" เป็นชาชื่อดังราคาแพงระยับ มีคนหอบเงิน46,000 หยวน จะขอซื้อครึ่งกิโล ยังหาซื้อไม่ได้ 2.อูหลงชาที่เป็นชนิดชาที่ใช้ชงกังฮูแต๊นั้น ดื่มตอนท้องว่างๆก็ได้ คอชาแต้จิ๋วว่า อาหารเช้าไม่กินก็ได้ แต่กังฮูแต๊นั้นต้องดื่มตั้งแต่เช้าเลย 3.กระทะเหล็กที่ใช้คั่วใบชาด้วยมือนั้น อย่านึกว่าไม่ร้อนเชียว คนคั่วชาลองหยดน้ำลงไปให้ดู น้ำกลายเป็นไอไปในบัดดล เพราะอุณหภูมิกระทะมันสูงถึง 200องศาซีทีเดียว คนคั่วชาเขาจะใช้ความชำนาญพลิกกลับใบชาโดยไม่ให้มือสัมผัสกับกระทะ 4.ภาชนะเก็บใบชาให้คงกลิ่นรสได้ดีที่สุดต้องเป็นกระป๋องดีบุก แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 52 17:28:33 จากคุณ : เหนียว-อวี่ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 14:42:06

ความคิดเห็นที่ 79   ทอลองโพสต์ครับ กล้องกระป๋อง ชาอู่หลงหอมตลบหมื่นลี้ กระป๋องนี้ 888 เงินไต้หวัน ไม่ได้ซื้อเอง  แฮ่ๆๆ รูปไม่ขึ้น แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 15:22:42 จากคุณ : ing_ab เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 15:20:34

ความคิดเห็นที่ 80   เอาใหม่ครับ จากคุณ : ing_ab เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 15:25:41

ความคิดเห็นที่ 81   ใบชา+กล่อง+ซอง จากคุณ : ing_ab เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 15:29:48

ความคิดเห็นที่ 82   ไม่มีอุปกรณ์ช่วยชง ชงในเหยือกแล้วเทดูสี  น้ำใช้น้ำจากอ่างแก้วติดๆกับบ้านของช่วงๆ หลินฮุ่ย และน้องหมวยน้อยที่รอตั้งชื่อ คงได้บรรยากาศแบบจีนๆบ้าง  กลิ่นก็หอมอ่อนๆ บอกไม่ได้ว่าใกล้เคียงกับดอกไม้ใดหอมละมุนกว่าชามะลิ รสชาติแบบชาอู่หลง เติมน้ำร้อนได้4-5น้ำ ดื่มไม่อืดท้องครับ ใส่น้ำแข็งดื่มชื่นใจ มีแค่นี้ครับ   ถ้ามีเวลาจะรีวิว ชา1ปีของ12ปันนาทีอีนางหล้าตัวดีอุ้มลูกหมูไทยไปต้ม 1ขีด 20หยวน-100 บ. แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 15:54:39 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 52 15:47:14 จากคุณ : ing_ab เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 15:44:09

ความคิดเห็นที่ 83   ชอบกินชา จ้า จากคุณ : gifz (อ่าวไทย ณ. น้ำโขง) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 22:22:42

ความคิดเห็นที่ 84   เข้ามายืนยันครับว่า ใบชาหลงจิ่ง เมื่อชงดื่มจนหมดรสแล้ว ใบชาดังกล่าวยังนำไปปรุงอาหารได้ด้วย เช่น ใส่กับไข่เจียว หรือ นำไปผัดร่วมกับ ตับ หรือ กุ้งสด อร่อยมั่ก ๆ คับ จากคุณ : โซ้ยตี๋ (skavee) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 52 15:33:13

ความคิดเห็นที่ 85    ชาหลงจิ่งที่ว่า กระป๋องราคาร้อยต้นๆ นี่ผมก็เคยเห็น ตามซุปเปอร์มาร์เก็ต ในห้างเหมือนกันนะครับ อันที่จริง เท่าที่รู้ๆมานี่ หลงจิ่งก็มีอยู่หลายเกรด  คาดเดาเอาเองว่า คงจะเหมือนกับ ชาทิกวนอิม ร้านที่ผมเคยไปซื้อ  ใบชาเกรดแพงๆ ระดับเศรษฐี กินก็มี ส่วนเกรดรองๆ ลงมา ก็น่าจะมีให้ซื้อหาอยู่ สำหรับคนที่มีกำลังทรัพย์ไม่มากนัก  อย่างที่เคยถามจากอาม่าร้านหมุยเง็ก อาม่าบอกว่า กระป๋องหนึ่งก็ราวๆ พันกว่าบาท อันนี้ไม่ทราบเหมือนกันว่า จะเป็นกระป๋องเล็ก หรือกระป๋องใหญ่ ผมเบี้ยว ไม่ได้ส่งการบ้านมาสองวัน  ได้เล่าเรื่องตำนานป้านชา ไปแล้วเมื่อครั้งก่อน คราวนี้เรื่องที่จะนำมาแบ่งปัน ไม่ใช่ตำนาน แต่เป็นการย้อมป้านชาที่ซื้อมาใหม่ครับ (ย้อมป้านให้สุกนะครับ ไม่ใช่ย้อมแมวป้านให้เก่า) , ปกติ ป้านชา ที่เราซื้อมาใหม่ๆ เชื่อกันว่าเนื้อดินที่ปั้นเป็นป้านนั้นยังคงเป็น "ดินดิบ" (แม้ว่าจะผ่านกระบวนการเผา ด้วยอุณหภูมิสูงๆ มาแล้วก็ตาม) ในที่นี้จะขอพูดถึงป้านที่มีคุณภาพระดับ "ใช้ได้" ขึ้นไป ที่ปั้นด้วยมือ นะครับไม่ใช่ป้านที่ปั้นเครื่อง จากโรงงาน ขายกระบะหน้าร้าน หรือ แบกะดิน แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 52 23:42:45 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:16:27

ความคิดเห็นที่ 86   ก็อย่างที่เกริ่นไปแล้วเบื้องต้นครับ เพราะเชื่อว่าป้านที่ซื้อมาใหม่ ยังเป็นดินดิบอยู่ ดังนั้น หากเรานำมาชงชา ดินที่ดิบอยู่นั้น ก็จะไม่สามารถขับกลิ่น สี รส ออกมาได้อย่างเต็มที่ ดังนั้นจึงต้องมีกรรมวิธี ที่จะทำให้ป้านชานั้นสุกเสียก่อน , แต่ความจริง หากเราใช้ป้านชงชาเป็นประจำอยู่แล้ว ป้านดินเผา ก็จะสุกเองตามธรรมชาติอยู่แล้วครับ เพียงแต่ว่าต้องใช้เวลาหน่อย เหมือนชาผู่เอ๋อร์ ที่ต้องใช้เวลาเก็บ แต่มันก็คงจะไม่ทันใจวัยรุ่นล่ะครับ ก็เลยต้องมีชาผู่เอ๋อร์สุก มาสนองความต้องการ (เอาเก็บไว้เล่า ในช่วงต่อไป เรื่องตำนานชาผู่เอ๋อร์ดีกว่า ) ป้านชาก็คงเป็นแบบเดียวกัน หากรอให้ป้านสุกเอง ด้วยการชง ก็คงจะไม่ทันใจวัยรุ่น ยุคบอร์ดแบรนอินเตอร์เน็ต ก็ต้องเร่งให้มันสุก จะได้ทันใจหน่อย แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 52 23:43:56 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:24:58

ความคิดเห็นที่ 87   กรรมวิธีก็ไม่มีอะไรยุ่งยากครับ อุปกรณ์ ก็เริ่มต้นด้วย กีวี่ขัดรองเท้า  เอ้ย....!!! ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่ย้อมแมวแบบนั้น อันนี้หมายถึงย้อมป้าน  แฮ่ะๆๆ ( อันนี้ขอย้ำว่าเป็นมุขนะครับ กรุณาลืมๆ เรื่อง กี่วี่ขัดรองเท้าไปซะ) เอาใหม่นะครับ คราวนี้เอาจริงๆละ ไม่มีมุข ถ้าท่านพึ่งซื้อป้านชามา อันดับแรกก็คงต้องทำความสะอาดก่อนใช่หรือเปล่าครับ ขั้นแรกนี่ ต้องบอกเลยนะครับ ว่าพวกฟองน้ำทำความสะอาดป้านชานี่ กรุณาแยกต่างหาก จากฟองน้ำล้างจานทั่วไป แยกเอาไว้เลยครับ สำหรับทำความสะอาดอุปกรณ์ชาโดยเฉพาะ สำหรับอุปกรณ์อย่างอื่นเช่น จอกชาหรือ กาพักน้ำชา หรือ ถ้วยชา(ก้ายหว่าน) อะไรพวกนี้ที่ทำจากเซรามิก ก็ใช้น้ำยาล้างจานทั่วไปล้างได้ , แต่สำหรับป้านชาแล้ว เป็นดินเผา ต้องใช้อะไรที่มันไม่ใช่สารกัดกร่อน และไม่มีน้ำหอมเจือปนอยู่ เพราะเดี๋ยวสารกัดกร่อนจะไปกัดกร่อนป้านชา หรือไม่น้ำหอมก็จะไปติดป้าน ทำให้เรามีน้ำชากลิ่นแปลกๆ สำหรับการทำความสะอาดป้านชา ส่วนตัวแล้วผมใช้ ยาสีฟัน เป็นตัวขัดล้างครับ (หมายถึงการล้างเมื่อซื้อมาใหม่ๆ แต่หลังจากใช้ไปนานๆ ก็ล้างน้ำเปล่าก็พอ) เพราะว่ายาสีฟันนี่จะมีฤทธิ์กัดกร่อนไม่มาก (ถ้ากัดกร่อนมาก ปากเราคงจะพังไปแล้ว) และยาสีฟัน ยังมีกลิ่นไม่แรง แบบน้ำยาล้างจาน หรือสบู่ ดูๆแล้วก็คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่มีอยู่ในบ้าน ที่จะนำมาทำความสะอาดป้านชา ,  เริ่มต้นด้วยการ บีบยาสีฟันใส่ฟองน้ำ แล้วเช็ดถูป้านชาจนสะอาด แล้วล้างออกด้วยน้ำเปล่า แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 52 23:29:48 จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:27:08

ความคิดเห็นที่ 88   จากนั้นก็นำป้านชาที่ทำความสะอาดแล้ว ไปต้มครับ อันนี้ก็ต้องระวังอีกเหมือนกัน หม้อที่ใช้สำหรับต้มนั้น  ตัวเลือกที่ดีที่สุดในบ้านคือหม้อหุงข้าวครับ เพราะว่าใช้หุงแต่ข้าว ไม่ได้ใช้ต้มแกง อะไรอื่น ถ้าหากใช้หม้ออย่างอื่น อันนี้อาจจะได้ป้านชากลิ่นพะโล้ (แฮ่ะๆๆ) หรือ ได้ป้านชา รสต้มยำ ก็เป็นได้ , นำป้านชาใส่หม้อสะอาด (แนะนำว่าควรเป็นหม้อหุงข้าว) เติมน้ำให้ท่วมป้านชา จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:33:14

ความคิดเห็นที่ 89    บางท่านอาจต้มด้วยน้ำเปล่าๆ แต่ส่วนตัวผมจะเติมใบชาที่เราตั้งใจจะใช้ชงในป้านที่ซื้อมาลงไปด้วย เสร็จแล้วกดหุง ต้มให้น้ำเดือดอยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วยกกาออก ทิ้งไว้ให้เย็น บางท่านอาจจะจบเพียงขั้นตอนนี้ แต่หากพิถีพิถันมาก พอป้านชาเย็นแล้วก็นำลงไปต้มต่ออีกในน้ำเดิม และต้มจนน้ำเดือดอีก 1 ชั่วโมง จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:34:29

ความคิดเห็นที่ 90   อันนี้ไม่ได้ตายตัวนะครับ บางสูตร ก็ว่า น้ำแรกให้ต้มน้ำเปล่า น้ำสองถึงจะใส่ชา (แต่สำหรับผมต้มรอบเดียว ในหม้อหุงข้าว ใส่ใบชาไปด้วย) ถ้าหากใช้หม้อหุงข้าวต้ม และใส่ใบชาลงไปด้วย พอต้มเสร็จจะมีคราบน้ำชาติดอยู่รอบๆ หม้อ อันนี้ไม่ต้องกังวลครับ ทำความสะอาดหม้อหุงข้าวตามปกติ แล้วบอกคุณแม่บ้านว่า ขัดล้างอีกสองสามครั้ง คราบก็จะหายไปเอง จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:35:52

ความคิดเห็นที่ 91   วันนี้มาบ่นแค่นี้ก่อนนะครับ ยังรออ่าน ตำนานชาหลงจิ่ง ที่คุณ  ม. ประภา บอกว่าจะแปลมาให้อ่าน แฮ่ะๆๆ , ขอบคุณ  คุณ เหนียว-อวี่   ที่มาให้ข้อมูลเพิ่มเติม , ขอบคุณ คุณ ing_ab ที่นำภาพชา มาให้ชม , ขอบคุณ คุณ โซ้ยตี๋ (skavee) ที่ติดตามกระทู้มาตลอดครับ , และขอบคุณ ทุกความเห็นที่มาแบ่งปัน และยังติดตามกระทู้อย่างต่อเนื่อง แม้ว่ากระทู้เริ่มจะตกลงแล้วก็ตาม แฮ่ะๆๆๆ ขอติดตำนานชาผู่เอ๋อร์ (กระทู้ก่อนยังไม่ได้เล่า) และชาอู่หลง ไว้ครั้งหน้าครับ วันนี้ชักบ่นมากไปละ แฮ่ะๆๆๆ ราตรีสวัสดิ์ ครับ จากคุณ : น้ำค้างหยกเก้าบุปผา เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 52 23:38:22

ความคิดเห็นที่ 92   แค่เรื่องชาก็ยังล้ำลึกนัก ข้าน้อยขอคารวะ จากคุณ : sassathx เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 52 15:06:28

ความคิดเห็นที่ 93   "นภาแผ่นฟ้าครอบ            ผสุธากอบโอบมรรคผล มนุษย์มนาเสฟซับบัดดล    หอมสุคนธ์รสโอชากำซาบทรวง" แต่งบทกลอนนี้ไว้ให้รับกับความหมายใน คห. 91 ครับ จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 52 12:49:15

ความคิดเห็นที่ 94   ตำนานหลงจิ่นนั้นขอเลื่อนไปสักหน่อยครับ  ตอนนี้งานการกำลังรัดตัว จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 52 12:50:32

ความคิดเห็นที่ 95   เอาล่ะครับ  มาว่ากันเรื่องตำนานหลงจิ่งซะที ตามบันทึกของหนังสือ "แนะนำแหล่งท่องเที่ยวสำคัญแถบซีหูเมืองหังโจว" โดยกรมอุทยานและป่าไม้ของนครหังโจว  หน้า 114 - 117 กล่าวถึงตำนานแห่งชาหลงจื่ง "ซีหู" (ทะเลสาปประจิม)  อันเป็นแหล่งชาหลงจิ่งอันเลื่อนชื่อว่า เมื่อครั้งโบราณกาล  หลงจิ่งเป็นหมู่บ้านชนบทที่มีเพียงสิบกว่าครับเรือน  ต้นหมู่บ้านเป็นที่อยู่ของหญิงชราไร้ญาติ  เจ็บป่วยออด ๆ แอด ๆ ที่มีเพียงต้นชาเก่าแก่สิบแปดต้นเป็นเพื่อนบ้าน ในค่ำคืนหนึ่งที่หิมะตกหนัก  มีผู้เฒ่าหนวดเคราหงอกขาวมาเคาะบ้านยายเฒ่า  โดยบอกว่ากระถางหินที่มีดินและหญ้าอยู่ข้างในเต็มกระถางซึ่งอยู่หลังบ้านยายเฒ่าเป็นของวิเศษ  วันรุ่งขึ้นจะเอาทองคำมาขอซื้อ ยายเฒ่าเข้าใจผิดว่าตาแก่ต้องการซื้อกระถางหิน จึงเทดินและหญ้าในกระถางไว้ใต้หมู่ต้นชาสิบแปดต้น  แล้วล้างทำความสะอาดกระถางหินอย่างดีไว้คอยท่า วันรุ่งขึ้นตาแก่เอาทองคำมาจริง ๆ พอเห็นว่าเหลือแต่กระถางหินเปล่า ๆ จึงกล่าวว่าน่าเสียดายจริง ๆ และพอรู้ว่าดินข้างในถูกเทใส่ต้นชา  จึงบอกว่าเป็นบุญของต้นชาไป พอเข้าฤดูใบไม้ผลิ  ใบชาที่เกิดจากชาทั้งสิบแปดต้นส่งกลิ่นหอมยิ่งนัก  พอเอาใบมาชงชา  ก็มีสีใสรสชาติชุ่มคอเป็นอย่างยิ่ง  ยายเฒ่าเอาใบชาให้เพื่อนบ้านชิม  หลังจากนั้นใบชาที่ผลิตในแถบนี้  จึงถูกขนานนามว่าชาหลงจิ่งแห่งซีหู นอกจากนี้ยังมีตำนานว่าด้วยต้นชาหลวงทั้งสิบแปดต้น  กล่าวคือเมื่อครั้งฮ่องเต้ "เฉียนหลง" แห่งราชวงศ์ชิง  คราวเมื่อเสด็จประภาสเจียงหนาน  มีโอกาสชิมชาจากหญิงเก็บชา ณ บริเวณศาลเจ้าหูกง  ใต้เขา "ซือฟง" (ยอดสิงโต) ขณะนั้นขันทีแจ้งข่าวด่วนว่าองค์ไทเฮาประชวร  ขอให้ฮ่องเต้เสด็จกลับนครหลวงด่วน  เฉียนหลงทรงสดับด้วยความตระหนก  จึงคว้าเอาใบชากำหนึ่งใส่อกเสื้อ  แล้วรีบเร่งกลับนครหลวง แท้จริงแล้วองค์ไทเฮาหาได้ประชวรหนักหนาแต่อย่างใด  เพียงแต่ทรงคิดถึงฮ่องเต้ที่ออกประภาสนาน  จนเกิดอาการร้อนใน  ครั้งทรงเห็นเฉียนหลงเสด็จกลับ  อาการป่วยก็หายไปแล้วกว่าครึ่ง องค์ไทเฮาพลันได้กลิ่นหอมจากอกเสื้อฮ่องเต้ จึงตรัสถามว่าเป็นสิ่งใด  ฮ่องเต่ถึงรู้ตัวว่าใบชาหลงจิ่งยังอยู่ในอกเสื้อ  จึงนำออกมาชงให้องค์ไทเฮาเสวย  ความหอมสดและชุ่มคอของชาหลงจิ่ง  ยิ่งช่วยให้องค์ไทเฮาหายประชวรโดยพลัน เฉียนหลงทรงปราบปลื้มอย่างยิ่ง  จึงมีราชโองการแต่งตั้งต้นชาทั้งสิบแปดต้นหน้าศาลจ้าวหูกงให้เป็นต้นชาหลวงทันที นอกจากนี้ยังมีประวัติเล่าถึงที่มาของชื่อชาหลงจิ่ง  หรือชาบ่อน้ำมังกรว่า  ตาน้ำบ่อมังกรแห่งนี้เชื่อมต่อกับทะเลตะวันออก "ตังไห่"  เป็นบ่อน้ำที่ชาวบ้านบูชามาตั้งแต่ยุค "สามก๊ก"   สืบมาถึงราชวงศ์หมิง  เกิดเหตุฝนแล้งในหังโจว  แม่ทัพ "หลี่เต๋อ" สั่งทหารขุดบ่อ  ขุด ๆ ไปเจอเอาแท่งเงิน  พระหยกของ "ง่อก๊ก"  รวมทั้งก้อน "หยวนป๋อ" ทองคำบูชาเทพในยุคซ้องเหนือ  พอขุดต่อไป  ก็บังเกิดเมฆดำปกคลุม  และน้ำไหลเนื่องออกจากตาน้ำ  ต่อมาหลี่เต๋อจึงได้ก่อสร้างวัดข้างบ่อน้ำดังกล่าว  ให้ชื่อตามบ่อน้ำว่า  วัดบ่อมังกร  ซึ่งทุกวันนี้ได้กลายมาเป็น  โรงจิบชาหลงจิ่งนี่เอง แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 00:27:25 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 00:24:35 จากคุณ : ม. ประภา เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 00:18:12

ความคิดเห็นที่ 96   เหวอ อ่านไม่หวาดไม่ไหวเลย อยู่หอ ต้องลงมาอ่านข้างล่าง ยุงกัดเต็มเลย อ่านแล้วอยากเฮอฉามากๆๆ แต่ก็ต้องทนเพราะอยากอ่าน 555 คุณน้ำค้างไปเปลี่ยนเป็นอมยิ้มเต้อะ อยากแจกกิฟค่ะ จากคุณ : ploy_angjoe เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 00:33:57