PANTIP.COM : K8078377 ช่วยอธิบายเรื่องชาวฮั่นตีกับชาวมุสลิมหน่อยครับ [จีนศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 15

ชาวอุยกูร์หรืออุยเกอร์ พูดภาษาอุยกูร์หน่ะครับ

ภาษาอุยกูร์ เป็นภาษาย่อยในตระกูลเตอร์กิส ซึ่งภาษาตระกูลเตอร์กิสนั้นพูดกันอย่างแพร่หลายในเอเชียกลางและเอเชียตะวันตกครับ

ภาษาอุยกุร์เป็นภาษาราชการที่ 2 ในเขตปกครองตนเองซินเจียง-อุยกูร์ ดังนั้นเด็กๆในเขตปกครองนี้จะเรียนภาษาจีนกลางและภาษาอุยกูร์ควบคู่กันไปครับ แม้แต่ในธนบัตรจีนก็มีภาษาอุยกูร์เขียนเอาไว้เช่นกัน

ไม่ต้องสาวความยาวไปให้ไกลถึงสมัยฮั่นสมัยถัง มาว่ากันในสมัยชิงกันเลย
ก่อนที่กองทัพชิงจะเข้าไปในซินเจียงนั้น ดินแดนซินเจียงที่กลายเป็นสุญญากาศทางอำนาจมาตั้งแต่จักรวรรดิมองโกลล่มสลาย ก็ถูกเผ่าต่างๆเวียนเทียนกันเป็นใหญ่และล่มสลายต่อเนื่องมาหลายร้อยปีครับ
จนช่วงปลายรัชสมัยจักรพรรดิคังซี เผ่าตวนการ์ (เป็นพวกมองโกล สายออยรัตต์) ก็เรืองอำนาจขึ้นเหนือเผ่าอื่นๆในซินเจียง และขยายอำนาจเข้าโจมตีทิเบตและมองโกลเลียครับ

งานนี้พวกตวนการ์เลยไปเหยียบตาปลาของจักรวรรดิชิงเข้า เพราะจักรพรรดิชิงนั้น มีอำนาจปกครองมองโกลเลียในยุคนั้นด้วย จักรพรรดิคังซีก็ส่งกองทหารไปขับไล่พวกตวนการ์บ้าง ตีกันไปตีกันมาแบบนี้ แต่ไม่ได้เปิดศึกล้างผลาญเต็มกำลัง เพราะราชสำนักชิงกำลังถังแตกท้องพระคลังว่างเปล่าอยู่

มาถึงสมัยจักรพรรดิหย่งเจิ้ง พระองค์ก็เคยส่งเหนียนเกินเหยา นำทหารหลายแสนไปไล่ถล่มพวกตวนการ์ให้ล่าถอยไปไกลจากทิเบตและมองโกลเลียครับ แต่ก็ประสบผลสำเร็จแบบไม่ถึงที่สุด เพราะการคลังของราชสำนักว่างเปล่าเกินไป ไม่มีงบทำสงครามต่อเนื่อง (เหนียนเกินเหยาก็ผลาญงบประมาณท้องพระคลังไปเพียบเลยกับศึกครั้งนี้)

ลุถึงสมัยจักรพรรดิเฉียนหลงผู้อู้ฟู่ งานนี้พระองค์มีสมบัติที่พระบิดาสั่งสมมาให้ผลาญเต็มที่ เลยจัดการทำสงครามทั่วสารทิศ ส่งกองทัพชิงไปไล่ถล่มพวกตวนการ์แบบล้างเผ่า และทำลายพวกตวนการ์ลงได้ในราวๆปี 1757 ครับผม หลังจากนั้นราชสำนักชิงก็ใช้แผนแบ่งแยกแล้วปกครอง ก็คงข้าหลวงและกองทหารไว้บางส่วน หนุนให้หลายๆเผ่าปกครองดินแดนของตนเอง หาผู้นำที่ดูว่านอนสอนง่ายมาเป็นประมุขหุ่นคอยดูแลซินเจียงเอาไว้

ช่วงศตวรรษที่ 19 ก็มีการก่อกบฎต่อต้านราชสำนักจากชาวซินเจียงสารพัดเผ่าอยู่เนืองๆ แต่ก็โดนปราบปรามไป
ทางด้านราชสำนักชิงนั้น ยิ่งใกล้ปลายศตวรรษที่ 19 อำนาจก็ยิ่งอ่อนแอลง เปิดโอกาสให้รัสเซียเข้ามาแทรกแซงและสร้างผลประโยชน์ในซินเจียงร่วมด้วยอีกรายหน่ะครับ แต่ในทางนิตินัยระหว่างประเทศ ก็ยังยอมรับว่าซินเจียงเป็นดินแดนของราชสำนักชิงอยู่ แต่อำนาจเอื้อมไปถึงมั่งไม่ถึงบ้างตามเรื่อง

ภายหลังจักรพรรดินีหลงยู้และอ๋องชุนประกาศล้มราชวงศ์ คืนอำนาจปกครองแก่ประชาชนในปี 1912 ซินเจียงก็กลายเป็นดินแดนของขุนศึกภูธร หยางเจิ้นซิน ครับ ซึ่งหยางก็ปกครองซินเจียงบางส่วนเอาไว้ โดยยอมรับสนับสนุนรัฐบาลเป่ยหยางมั่ง รัฐบาลฝ่ายใต้มั่ง ไหลไปเรื่อยเปื่อยตามสถานการณ์

จนเมื่อหยางเจิ้นซินโดนลูกน้องหมั่นไส้ และถูกลอบสังหารในปี 1928 ซินเจียงก็เข้ากลียุค กลุ่มอำนาจต่างๆสู้รบแย่งชิงกันอุตหลุด จนในปี 1933 ชาวอุยกูร์ เตริกกิส กลุ่มหนึ่งก็ร่วมกันก่อตั้งรัฐเตอร์กีสถานตะวันออก ขึ้นมาครับ

แต่อายุของเตอร์กีสถานตะวันออกก็แสนจะสั้นนิดเดียว เพียงแค่ข้ามปี (1934) ก็โดนขุนศึกภูธรจากทางตะวันออกอย่าง เสิ่นชวีไฉ่ ที่มีโซเวียตหนุนหลังพร้อมด้วยอาวุธประดามี ยกพลไกรเข้ามาขับไล่เหล่ารัฐบาลของเตอร์กีสถานตะวันออก และยึดซินเจียงเอาไว้แทนหล่ะครับ
เหล่าผู้นำเตอร์กีสถานตะวันออก เก่าก็หนีตายออกนอกซินเจียงกันไปมั่ง หลบหนีไปพึ่งพวกพ้องในเอเชียกลางมั่งตามเรื่อง

เสิ่นชวีไฉ่ก็ปกครองซินเจียงแบบเปรมอุรามาได้อีก 10 ปี จนปี 1944 ผลประโยชน์ของเสิ่นและสตาลินก็ชักจะไม่ลงตัว ความสัมพันธ์ไม่หวานชื่นดูดดื่มอีกต่อไป สตาลินก็เลยเลิกสนับสนุนเสิ่นชวีไฉ่ไปเสียดื้อๆ

เสิ่นฉวีไช่ก็เลยไปเชิญเจียงไคเช็คลูกพี่ใหญ่เข้ามาในซินเจียงครับ แต่กลายเป็นชักศึกเข้าบ้าน เจียงไคเช็คก็ใช้ยึดอำนาจของเสิ่นเสีย แล้วส่งไปดองที่อื่นๆแทน กองทัพก๊กมินตั๋งก็เข้ามาดูแลซินเจียงโดยตรง+จัดการระเบียบตามแบบพลพรรคก๊กมินตั๋งในซินเจียงด้วยการปราบพวกที่มีทีท่าต่อต้านเสียเรียบวุธและใช้กฎหมายอย่างทารุณในการปกครอง

จึงนำมาซึ่งการก่อการกบฎครั้งใหญ่อีกรอบในปลายปี 1944 ซึ่งชาวอุยกูร์รบกับทหารก๊กมินตั๋งแบบดุเดือด โดยมีพี่น้องชาวเติร์กกิสและอุยกูร์ในโซเวียตคอยส่งน้ำเลี้ยง
การรบก็ดำเนินไปเกือบปีจนเจียงเห็นว่า ชักจะลามปามไปใหญ่ (ประกอบกับเจียงเริ่มจะเปิดศึกกับพรรคคอมมิวนิสต์จีนอีกรอบ เลยเห็นว่าจะส่งกองทัพไปไกลขนาดนั้นคงไม่งาม เอาเวลาไปปราบพวกคอมฯในบ้านก่อนดีกว่า ให้พวกอุยกูร์มีความสุขกันไปก่อน) ก็เลยยอมลงนามสงบศึกกับพวกอุยกูร์ โดยยอมให้ก่อตั้งเตอร์กีสถานตะวันออก ภาค 2 ขึ้นมาอีกรอบครับ มีอำนาจปกครองแบบกึ่งปกครองตนเอง แต่อยู่ภายใต้ร่มธงของสาธารณรัฐจีนหน่ะครับ

รัฐเตอร์กีสถานตะวันออก ภาค 2 ใต้ร่มธงสาธารณรัฐจีนนั้นก็อยู่เรื่อยมาจนถึงปี 1949 เมื่อลูกพี่ใหญ่จอมพลเจียงย้ายทะเบียนบ้านจากชาวดอนไปเป็นชาวเกาะ ปล่อยให้ภาคกลางเป็นของพรรคคอมมิวนิสต์จีนไป

กองทัพปลดปล่อยประชาชนจีนก็เลยยกพลเข้าไปล้มล้างรัฐบาลของเตอร์กีสถานตะวันออก ซึ่งเป็นพวกของก๊กมินตั๋งเสีย ส่วนพวกรัฐบาลเก่าของเตอร์กีสถานตะวันออก ก็สู้ไม่ได้ต่างหลบหนีไปอัฟกานิสถานมั่ง เอเชียกลางมั่ง แล้วคอยประสานงานก่อการจากภายนอกแทน

ปี 1955 รัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์จีนก็ก่อตั้ง เขตปกครองตนเองพิเศษซินเจียง-อุยกูร์ขึ้นมาครับ

จากคุณ : อุ้ย (digimontamer)

เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 52 16:29:10