ความคิดเห็นที่ 1 เรือรบไทยสมัยรัชกาลที่๑ครับ รูปร่างก็คล้ายๆกับเรือสำเภาบรรทุกสินค้านั่นแหละครับ แต่ติดปืนใหญ่ไว้ด้วย เรือแบบนี้ยังพอมีดูได้ที่วัดยานนาวา จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 16:16:50

ความคิดเห็นที่ 2 สมัยรัชกาลที่๓ เรือรบเริ่มเปลี่ยนไป นอกจากจะมีใบให้ใช้เวลาที่ไม่รีบเร่งและมีลมดีแล้ว ยังมีเครื่องจักรไอน้ำเข้ามาปั่นใบพัดคล้ายระหัดที่ติดอยู่ด้านข้าง แล้วพัฒนามาเป็นใบจักรด้านท้าย เพื่อใช้อัตราเร็วได้มากขึ้น เรียกว่าเรือกลไฟ พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าสมัยยังเป็นเจ้าฟ้าน้อย ทรงต่อเรือกลไฟขึ้นหลายลำ และได้เคยใช้เป็นเรือรบติดปืนไปยิงเมืองบันทายมาศในสงครามกับญวณ เรือยงยศอโยชฌิยานี้ ต่อในสมัยรัชกาลที่๔และประจำการอยู่จนรัชกาลที่๕ เคยไปถึงสิงคโปร์และศรีลังกา ภาระกิจสุดท้าย กรมหลวงชุมพรทรงใช้เป็นเรือฝึกนักเรียนนายเรือในทะเล ก่อนปลดระวาง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 16:29:48

ความคิดเห็นที่ 3 ทหารเรือไทยสมัยโบราณ มักจะใช้พวกมุสลิมที่อยู่ปลายแหลมทองมากๆ มีความเชี่ยวชาญทางทะเลจากบรรพบุรุษมาไว้กรุงศรี ให้คุมเรือรบ บรรดาศักดิ์แม่ทัพเรือสมัยกรุงศรีคือพระราชบังสัน อันเพี้ยนมาจากชื่อแขก ในสมัยรัตนโกสินทร์เปลี่ยนเป็นพระราชวังสัน พวกนี้ก็คุมพรรคพวกของตนกันเองเป็นลูกเรือยามต้องการออกเรือ ยามขึ้นบกก็ทำมาหากินอย่างอื่นไปด้วย สมัยรัชกาลที่๓ เจ้าฟ้าน้อยทรงเป็นแม่ทัพเรือเสียเอง พอขึ้นรัชกาลที่๔ เจ้าฟ้ามงกุฏขึ้นครองราชย์ โปรดให้เจ้าฟ้าน้อยน้องชายแท้ๆของพระองค์ขึ้นเป็นกษัตริย์วังหน้าด้วย จึงทรงสถาปนาเป็นทัพเรือขึ้นเอาแบบยุโรป มีทหารอาชีพประจำการและฝึกหัดการทหารอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นเรื่องแปลกใหม่ในยุคนั้น คนไม่เข้าใจก็จะพูดกันไปเรื่อยเปื่อย หาว่าสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯทรงซ่องสุมผู้คนฝึกรบอยู่บ่อยๆ จะไว้กระทำการใหญ่อะไรกัน แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 52 16:52:45 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 16:46:58

ความคิดเห็นที่ 4 ผมพอมีข้อมูลจากที่ศึกษาจากเอกสารเฉพาะสมัยกรุงศรีอยุธยา เกี่ยวกับโรงเรือหลวง อู่เรือ ที่พอทำให้เรานึกภาพตามไปได้ มีความดังนี้ครับ "อนึ่ง ใต้ปากคลองตะเคียนนั้นมีโรงเรือรบทเลใหญ่น้อยต่างๆ ไว้ในโรงในอู่โรงเรียงกันตามแม่น้ำใหญ่ ท้ายเรืออยู่ปากอู่ลำเรือขวางแม่น้ำทุกลำใส่โรงล่ะลำบ้าง โรงละสองบ้าง มีเรือใหญ่ท้ายสำเภาเปนเรือรบทเลสามสิบลำ เรือเล็กท้ายปลา เรือรบทเลร้อยลำทำด้วยไม้ตะเคียนทั้งสิ้น โรงนั้นปักเสาไม้มะค่าหลังมุงกระเบื้องลูกฟูก พระราชวังสรร จางวางกรมอาษาจามซ้ายแลขวา ได้ว่ากล่าวดูแลเปนแม่กลอง....อันเรือใหญ่เรือเล็กมีขุนหมื่นแลไพร่หลวงรักษาทุกเดือน ครั้นมีราชการสงครามก็ยาแลเขนออกจากอู่ในโรง ไปใช้ราชการได้พร้อมเพรียง 200 ลำ" อย่างที่คุณ Navarat.C ได้ให้ความรู้ไว้ในข้อมูลด้านบนครับ คือ  พระราชวังสรรหรือพระราชบังสรร เพี้ยนมาจากคำเดิมว่า ฮัสซาน (Hassan) เป็นชาวจามมุสลิมซึ่งเดิมอยู่ในเวียดนามใต้ และในเขมรโดยหนีภัยจากสองประเทศนั้นเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร พวกจามมีความชำนาญในการใช้เรือและรบทางเรือ จากคุณ : พีท (Indy_Colts) เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 17:28:33

ความคิดเห็นที่ 5   ร.เรือ เรือรบในแม่น้ำ ในสมัย กรุงศรีอยุธยา ภายหลัง จากสมเด็จ พระไชยราชาธิราช (พ.ศ. ๒๐๗๖ - ๒๐๘๙) ทรงยกกองทัพ ไปตีเมืองเชียงกราน ซึ่งเป็น เมืองขึ้นของไทย คืนจากพม่า ใน พ.ศ. ๒๐๘๑ ต่อจากนั้น ไทยก็ได้ ทำศึกสงคราม กับพม่า มาโดยตลอด เรือรบในแม่น้ำ ในสมัยนี้ จะมีบทบาท สำคัญ ในการ เป็นพาหนะใช้ทำศึก สงคราม มากกว่า เรือรบ ในทางทะเล เรือรบ ในแม่น้ำ เริ่มต้น มาจาก เรือพาย เรือแจว ก่อน เท่าที่พบหลักฐาน ไทยได้ใช้ เรือรบ ประเภท เรือแซ เป็น เรือรบ ในแม่น้ำ เพื่อใช้ ในการ ลำเลียงทหาร และ เสบียงอาหาร มาช้านาน โดยใช้พาย ๒๐ พาย เป็นกำลังขับเคลื่อน ให้เรือแล่นไป ในสมัย สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ กษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา (พ.ศ. ๒๐๙๑ - พ.ศ. ๒๑๑๑) ได้ทำศึกสงคราม กับ พม่า หลายครั้ง พระองค์ ทรงคิดดัดแปลง เรือแซ เป็น เรือไชย เพื่อใช้ในการ ลำเลียงทหาร ได้มากขึ้น เนื่องจาก เรือแซ ที่ใช้เป็น พาหนะ มาแต่เดิม ลำเลียงทหาร และ เสบียงอาหาร ได้น้อย จึงไม่เหมาะ ที่จะใช้ เป็นพาหนะ ในการ ทำสงคราม ในครั้งนั้น จึงได้มี การเปลี่ยน หน้าที่ ของเรือแซ โดยใช้ เป็นพาหนะในการลำเลียง เสบียงอาหาร และ เครื่องศาสตราวุธ สำหรับ เรือไชย ที่ทรงดัดแปลงใหม่นั้น เป็น เรือ ที่มี ลักษณะ ลำเรือยาว ใช้ฝีพาย ประมาณ ๖๐ - ๗๐ คน แล่นได้รวดเร็ว กว่าเรือแซ ปรากฏว่า ในคราว ที่พม่า ตั้งค่าย ล้อมกรุงศรีอยุธยา สมเด็จ พระมหาจักรพรรดิ ได้นำปืนใหญ่ ไปติดตั้ง ที่เรือไชย ออกแล่นยิง ค่ายพม่า จนพม่า ต้องถอยทัพ กลับไป ในเวลาเดียวกัน สมเด็จพระมหาจักรพรรดิ ทรงคิดสร้าง เรือรบ รูปศีรษะสัตว์ เพื่อใช้ ทำสงคราม ขึ้นอีกประเภทหนึ่ง มีลักษณะ เช่นเดียวกับ เรือไชย โดยทำหัวเรือ ให้กว้างขึ้น เพื่อให้สามารถ ติดตั้งปืนใหญ่ ที่หัวเรือได้ ต่อมา ยังได้มี การคิดสร้าง เรือรบในแม่น้ำ ขึ้นอีก ประเภทหนึ่ง คือ เรือกราบ แต่ไม่ปรากฏ แน่ชัดว่า เป็น พระมหากษัตริย์ องค์ใด สร้างขึ้น เรือกราบ ที่คิดสร้าง ขึ้นใหม่นี้ มีลักษณะ เช่นเดียวกับ เรือไชย แต่แล่น ได้รวดเร็ว กว่าเรือไชย ในสมัย กรุงศรีอยุธยา ไทยได้ใช้เรือรบ สำหรับ ใช้ในแม่น้ำ ได้แก่ เรือแซ เรือไชย เรือรบรูปLศีรษะสัตว์ และเรือกราบ เป็นพาหนะ สำคัญ ในการ ทำศึกสงคราม เพื่อ รวมอาณาจักร ขยายอาณาเขต และ ป้องกัน ประเทศ มาโดยตลอด ในยามใด ที่บ้านเมือง ปราศจาก ศึกสงคราม ก็นำเรือ เหล่านี้ มาฝึกซ้อม กระบวนเรือ ในฤดู น้ำหลาก ราษฎร ว่างจากการ ทำไร่ ไถนา ก็จะเรียก ระดมพล มาฝึกซ้อม กระบวน ทัพเรือ เพื่อใช้ ในพิธี ที่สำคัญๆ เช่น พิธีการ ทอดกฐิน ชลมารค พิธีต้อนรับ แขกบ้าน แขกเมือง เป็นต้น แต่ถ้าเป็น ฤดูอื่น เมื่อพระมหากษัตริย์ จะเสด็จ ไปทางเรือ ไปตาม หัวเมืองต่าง ๆ ก็ใช้เรือรบ เป็น เรือพระที่นั่ง โดยจัดเป็น กระบวน พยุหยาตราชลมารค น้อย หรือ ใหญ่ ตามแต่ โอกาส อันควร เรือรบ ในแม่น้ำ มีวิธีสร้าง เรือ โดยนำซุง ทั้งต้น มาขุด เรียกว่า "มาด" ความยาว ของเรือ สุดแต่ ความต้องการ ใช้งาน เรือเหล่านี้ ได้จำหลัก ลวดลาย หรือ ประดับ ประดาเรือ ให้สวยงาม วิจิตรพิสดาร ตามประเภทเรือ ลดหลั่น กันลงมา นับตั้งแต่ เรือต้น เรือที่นั่ง เรือพระที่นั่ง เรือพระที่นั่งรอง เรือพระที่นั่งกิ่ง เรือพระที่นั่งเอกไชย เรือพระที่นั่งศรี เรือพระที่นั่งกราบ เป็นต้น และเมื่อ เรือเดินทาง ไปเป็น กระบวน ก็จะมี การให้จังหวะในการ พายเรือ ถ้าเป็น เรือพระที่นั่ง จะใช้กรับ ในการ ให้จังหวะ ถ้าเป็น เรืออื่น นอกเหนือ จากเรือ พระที่นั่ง ก็จะใช้ เส้าให้จังหวะ ทั้งนี้ เพื่อเป็น การแยกประเภท ของเรือ ระหว่าง เรือเจ้านาย กับเรือ ข้าราชการ จากหลักฐาน ทำให้ ได้ทราบลักษณะและ ความสวยงาม ของเรือรบ ในแม่น้ำ คือ เมื่อครั้ง สมเด็จ พระนารายณ์มหาราช โปรดเกล้าฯ ให้จัด กระบวนพยุหยาตราชลมารค รับคณะ ของ เชอวาลิเออ เดอ โชมองค์ ซึ่งเป็น อัครราชทูต ของพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ พระราชาธิบดี แห่งฝรั่งเศส เชิญพระราชสาส์น มาถวาย เมื่อ พ.ศ.๒๒๒๗ และ ในตอนปลาย สมัยกรุงศรีอยุธยา จากบทเห่เรือ ของเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ พระราชโอรส ของ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว บรมโกษ (พ.ศ.๒๒๗๕ - พ.ศ.๒๓๐๑) เรือรบ ในแม่น้ำ ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ประมาณว่า คงมี ไม่น้อยกว่า ๔๐๐ ลำ เรือใด ที่ชำรุด ทรุดโทรม ไม่สามารถ จะใช้ในราชการ ต่อไปได้ ก็โปรดเกล้า ฯ ให้สร้างใหม่ แต่เป็นที่น่าเสียดายที่เรือรบเหล่านี้ได้ถูกทำลายเสียหมดสิ้นในคราวเสียกรุงศรีอยุธยา ครั้งที่ ๒ ใน พ.ศ.๒๓๑๐ ครั้นถึงสมัยกรุงธนบุรี สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ทรงสร้างเรือรบใน แม่น้ำขึ้นใหม่ เพื่อใช้ราชการแทนเรือรบลำเดิมที่ถูกทำลายไป แต่ลักษณะ เรือรบ ในสมัยกรุงธนบุรี เป็นพาหนะในการทำศึก สงคราม เพื่อรวม อาณาจักร ให้เป็น ปึกแผ่น การป้องกัน บ้านเมือง และ การขยาย อาณาเขต จึงไม่ได้ จำหลักเรือ ให้สวยงาม เหมือนเรือ เมื่อครั้ง กรุงศรีอยุธยา ต่อมา ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัว ในราชวงศ์จักรี ได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้างเรือรบในแม่น้ำ เพื่อใช้ราชการ เพิ่มมากขึ้น เรือใด ชำรุดทรุดโทรม ก็โปรดเกล้าฯ ให้ซ่อมแซมใหม่ การสร้างเรือ ในสมัยนี้ จะมีลักษณะ สวยงาม มากขึ้น กว่าสมัย กรุงธนบุรี เรือรบ ในแม่น้ำ แต่เดิม มีบทบาท สำคัญ ในการ ใช้เป็น พาหนะ เมื่อยาม บ้านเมือง เกิดศึก สงคราม มาโดยตลอด จวบจน ถึงรัชสมัย พระบาทสมเด็จ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ บ้านเมือง มีความ สงบเรียบร้อย ปราศจาก ศึกสงคราม เรือรบ ในแม่น้ำ จึงหมด บทบาท ลงอย่าง สิ้นเชิง คงใช้เป็น เรือพระราชพิธี ที่องค์พระประมุข ของประเทศ เสด็จใน พระราชพิธี ที่สำคัญ ทางชลมารค แต่เพียง อย่างเดียว มาจนถึง ปัจจุบัน จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:38:50 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 6   สำหรับ เรือรบ ในทะเล ในสมัยแรก ยังไม่มี บทบาท สำคัญ ในการ เป็นพาหนะ เท่าเรือรบ ในแม่น้ำ เนื่องจาก ลักษณะ ที่ตั้ง ตัวราชธานี อยู่ไกล จาก ปากแม่น้ำเจ้าพระยา ความจำเป็น ในการ ใช้เรือ จึงมีน้อยกว่า ในยามปกติ ก็นำเอาเรือ ที่ใช้ ในทะเล มาเป็น พาหนะ ในการ บรรทุก สินค้า ออกไป ค้าขาย ยังหัวเมือง ชายทะเล ต่างๆ และประเทศ ข้างเคียง ครั้นเมื่อ บ้านเมือง มีศึก สงคราม ก็นำเรือ เหล่านี้ มาติดอาวุธปืนใหญ่ เพื่อใช้ ทำสงคราม แต่ครั้งโบราณ ในสมัย กรุงศรีอยุธยา กรุงธนบุรี และ กรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ไทยได้เริ่ม ใช้เรือรบ ในทะเล ในการ ทำศึก สงคราม บ้างแล้ว เช่น ในสมัย สมเด็จพระนเรศวรมหาราช โปรดเกล้าฯ ให้ยกทัพเรือ ไปตี เมืองทวาย เมื่อ พ.ศ.๒๑๓๕ และ ในสมัย พระบาทสมเด็จ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้ยกทัพเรือ ไปตี เมืองบันทายมาศ เมื่อ พ.ศ.๒๓๘๔ เป็นต้น ส่วนเรือรบ ในทะเล จะมีเรือ ประเภทใดบ้าง ยังไม่อาจ ทราบได้แน่ชัด แต่สันนิษฐาน ว่า คงจะเป็น เรือใบ หลายประเภท ด้วยกัน ถ้าเป็น เรือขนาดใหญ่ ส่วนมาก จะเป็น เรือสำเภา แบบจีน เรือกำปั่นแปลง แต่ถ้าเป็น เรือขนาดย่อม ลงมา จะเป็น เรือสำปั้นแปลง เรือแบบญวน เรือฉลอม เรือเป็ดทะเล และ เรือแบบแขก เป็นต้น สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ราชธานี ตั้งอยู่ ใกล้ปากแม่น้ำ เจ้าพระยา มากขึ้น จึงทำให้ มีการติดต่อ ค้าขาย กับต่างชาติ โดยเฉพาะ ประเทศในยุโรป เรือรบ ในทะเล ของไทย แต่เดิม ซึ่งนิยม สร้างเรือ แบบสำเภาจีน เริ่มเปลี่ยนแปลง หันมา นิยมสร้าง เรือกำปั่นใบ แบบยุโรป มากขึ้น เนื่องจาก เรือกำปั่น ใบแบบยุโรป สามารถสร้าง ให้มี ขนาดใหญ่ มีใบรับลม มากกว่า เรือสำเภาจีน ทำให้ สามารถ บังคับเรือ ได้ง่าย และ แล่นได้เร็วกว่า พระบาทสมเด็จ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ เกรงว่า ต่อไป อนุชน รุ่นหลัง จะไม่รู้จัก เรือสำเภาจีน ที่เคย มีความสำคัญ มาในอดีต จึงได้ โปรดเกล้าฯ ให้สร้าง เรือสำเภาจีน ไว้ที่ วัดยานนาวา กรุงเทพมหานคร ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช กำลังทางเรือใช้สนับสนุนกำลังทางบกให้ลุล่วง ในครั้งที่พม่ายกกำลังทางเรือ ไปตีหัวเมืองชายทะเลฝั่งตะวันตกในครั้งสงคราม 9 ทัพ โดยในขั้นแรกยกกำลังจำนวน 20,000 เศษ พร้อมทั้งอาวุธยุทโธปกรณ์ไปทางเรือแล้ว ไปขึ้นบกที่เมืองชุมพร แล้วจึงยกกำลังทางบกไปตีพม่าที่เมืองไชยา เมื่อพม่าถอยไป กำลังทางเรือก็ยกจากชุมพรไปยังเมืองไชยา บรรจบกับกำลังทางบก แล้วใช้ กำลังทางบกตามตีทัพพม่าที่เมืองนครศรีธรรมราช เมื่อพม่าถอยหนีจากเมืองนครศรีธรรมราชแล้ว จึงยกกำลังทางเรือไปที่เมืองนครศรีธรรมราช และเห็นว่า ควรเป็นโอกาสเหมาะ ที่จะปราบปรามหัวเมืองมะลายูต่อไป จึงได้ยกกำลังทางเรือไปขึ้นบกและตีเมืองปัตตานีได้ ทำให้เจ้าเมืองมะลายูอื่น ๆ มีเจ้าเมืองไทรบุรี และเจ้าเมืองตรังกานู เกรงกลัวเข้ามาอ่อนน้อม กองทัพไทยได้ยกทัพกลับโดยทางเรือ (พร้อมกับนำปืนใหญ่ที่มีชื่อเสียงมาก คือ ปืนนางพญาตานี ซึ่งเป็นปืนใหญ่สำริดที่มีขนาด ใหญ่ที่สุด ปัจจุบันตั้งอยู่หน้ากระทรวงกลาโหม) กลับถึงพระนคร เมื่อเดือน 11 ปี พ.ศ. 2329 รวมเวลาที่ไปราชการทัพครั้งนี้นานถึง 7 เดือน สำหรับการป้องกันพระนคร จากการรุกรานของข้าศึกทางทะเล ได้มีการสร้างเมืองหน้าด่านที่อยู่ทางใต้ของพระนครลงไปทางปากแม่น้ำเจ้าพระยาคือ เมืองปากลัด รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย พม่าได้เข้ามาตีหัวเมืองชายทะเล คือเมืองชุมพร เมืองตะกั่วทุ่ง เมืองตะกั่วป่า และเมืองถลาง ฝ่ายไทยใช้กำลังทั้งทางบกและทางเรือเข้าต่อสู้กับพม่า สำหรับกำลังทางเรือจัดเป็น 2 กอง คือ กองแรก ยกกำลังทางเรือไปขึ้นบกที่เมืองไชยา แล้วยกกำลังไปทางบก ผ่านปากพนม เพื่อไปช่วยเมืองถลาง กองที่สอง ยกกำลังทางเรือไปขึ้นบกที่เมืองนครศรีธรรมราช สมทบกำลังกับกองทัพเมืองนครศรีธรรมราช แล้วยกกำลังไปทางบก เพื่อไปช่วยเมืองถลาง กองทัพไปไม่ทัน พม่าตีเมืองตะกั่วทุ่งและเมืองตะกั่วป่าแตกก่อน แล้วจึงข้ามไปเกาะถลาง ตีเมืองถลางแตก พอทราบข่าวว่ากองทัพไทยยกมา ก็ถอยหนีไปทางเรือ กองทัพไทยจึงเข้ายึดเมืองถลางไว้ได้โดยง่าย ฝ่ายไทยจับเชลยพม่าได้เป็นจำนวนมาก จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:39:57 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 7   รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว การสร้างเรือรบ เพื่อป้องกันข้าศึกที่เข้ามารุกรานทางทะเล เดิมไทยเรามีแต่เรือขนาดเล็ก บรรทุกทหารไม่ได้มาก เป็นปัญหาในการรบและการลำเลียงทหารไปทางทะเล เช่นกรณีศึกเมืองถลาง ที่เกาะภูเก็ต เมื่อปี พ.ศ. 2352 จึงได้โปรดเกล้า ฯ ให้เจ้าพระยานครศรีธรรมราช ดำเนินการต่อเรือต้นแบบ เพื่อให้ใช้ได้ทั้งในแม่น้ำและในทะเล ได้มีการต่อเรือดังกล่าวเป็นจำนวน 30 ลำ ราคาลำละ 30 ชั่ง และได้พระราชทานชื่อเรือเหล่านั้น เช่น เรือไชยเฉลิมกรุง เรือบำรุงศาสนา เรืออาสสู้สมร เรือขจรจบแดน เป็นต้น ต่อมาเมื่อทราบว่าทางญวน มีเรือรบขนาดใหญ่ ที่เรียกว่า เรือป้อม ดังนั้น เพื่อสร้างศักยสงครามของไทยไม่ให้ด้อยกว่าญวน จึงได้โปรดเกล้า ฯ ให้เจ้าพระยาพระคลังเป็นแม่กอง ต่อเรือป้อมขึ้น 80 ลำ ให้ประจำการอยู่ที่พระนคร 40 ลำและส่งไปรักษาเมืองท่าชายทะเล 40 ลำ ต่อมาในห้วงปลายรัชสมัยของพระองค์ ก็ได้โปรดเกล้า ฯ ให้ต่อเรือกำปั่นรบขึ้นอีกหลายลำ ได้แก่ เรือแกล้วกลางสมุทร เรือพุทธอำนาจ เรือราชฤทธิ์ และเรือวิทยาคม เป็นต้น ผู้ที่เป็นกำลังสำคัญในการต่อเรือและเป็นคนไทยคนแรก ที่สามารถต่อเรือสมัยใหม่ได้ คือ จมื่นไวยวรนาถ ซึ่งต่อมาได้เป็น สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ ไทยได้ตระหนักถึงการรุกรานของข้าศึกทางทะเล ซึ่งมีแนวโน้มมากขึ้นตามลำดับ จากกรณีของญวน และกรณีที่อังกฤษพิพาทกับจีน พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ถึงกับทรงมีพระราชดำรัสว่า "จะไว้ใจทางทะเลไม่ได้" จึงได้โปรดเกล้า ฯ ให้สร้างเรือรบแบบต่าง ๆ แบ่งได้เป็น 3 ประเภท คือ เรือสำหรับใช้ในลำน้ำ จำพวกเรือยาว ทำเป็นเรือกิ่ง เรือเอกชัย เรือรูปสัตว์ เรือศรี และเรือกราบ ล้วนแล้วเป็นเรือที่ใช้ในกระบวนพยุหยาตราชลมารค และใช้เป็นพาหนะสำหรับยกกำลังไปทางลำน้ำ เรือที่ใช้ในอ่าวตามชายฝั่ง เรียกว่า กำปั่นแปลง ได้มีการต่อเรือดังกล่าวเป็นจำนวนถึง 80 ลำ เมื่อปี พ.ศ. 2377 เอาไว้ใช้ที่พระนคร 40 ลำ และนำไปใช้ตามหัวเมืองชายทะเลอีก 40 ลำ เรือกำปั่นใบใช้ในทะเล จมื่นไวยวรนาถ ร่วมกับฝรั่งชาวยุโรป ได้ร่วมกันสร้างขึ้นในไทย เป็นเรือกำปั่นรบสำหรับใช้ลาดตระเวนทางทะเล คือ เรือแกล้วกลางสมุทร มีชื่อเป็นภาษาอังกฤษว่า ARIEL เป็นเรือขนาดระวางขับน้ำ 110 ตัน มีอาวุธปืนใหญ่ติดตั้งอยู่ 6 กระบอก ต่อมาก็ได้มีการต่อเรือกำปั่นใบเป็นเรือหลวงอีกหลายลำ และเริ่มจ้างฝรั่งชาวยุโรปมาเป็นนายเรือ เช่น เรือระบิลบัวแก้ว เรือวิทยาคม และเรือแกล้วกลางสมุทร เป็นต้น การบรรจุคนลงเรือ จะใช้ฝ่ายทหารบกมาลงเรือ เมื่อหมดหน้าที่แล้ว ก็ส่งกลับหน่วยเดิม ให้ยกทหารฝ่ายบกจากกรมกองต่าง ๆ เช่น กรมแสง กรมอาสาจาม กรมฝรั่งแม่นปืน กองทหารมะรีน และกองอู่เรือ เป็นต้น มาใช้ทางเรือ กิจการด้านกองทัพเรือในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้า ฯ นับว่าเจริญรุดหน้าไปมาก และเป็นจุดเริ่มต้นของกิจการด้านนี้ในสมัยต่อมา จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:42:34 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 8   กิจการทหารเรือเริ่มแบ่งออกมาชัดเจน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2394 มีหน่วยทหารเรือ 2 หน่วยคือ ทหารเรือวังหน้า ขึ้นอยู่ในบังคับบัญชาของพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้า ฯ มีหน่วยขึ้นสังกัดคือ เรือ กรมเรือกลไฟ กรมอาสาจาม และ กองทะเล ทหารมะรีน ขึ้นอยู่ในบังคับบัญชาของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) สมุหพระกลาโหม มีหน่วยในสังกัดคือ กรมอรสุมพล ประกอบด้วย กรมเรือกลไฟ กรมอาสาจาม และกรมอาสามอญ ทหารทั้งสองหน่วยนี้เป็นอิสระจากกัน ในระยะนี้มีเรือของฝรั่งชาติต่าง ๆ เข้ามาค้าขายราชอาณาจักรไทยมากขึ้นเป็นลำดับ เรือเดินทะเลเริ่มมีความจำเป็นมากขึ้น และเปลี่ยนจากยุคเรือใบมาเป็นยุคเรือกลไฟเป็นครั้งแรก เรือที่สร้างขึ้นในระยะแรก ๆ เป็นเรือกลไฟจักรข้าง ต่อมาจึงเป็นจักรท้าย ลำเรือต่อด้วยไม้ เครื่องจักรไอน้ำสั่งซื้อจากต่างประเทศ เรือเหล็กมีเฉพาะที่สั่งต่อจากต่างประเทศ เรือกลไฟลำแรกที่ต่อในประเทศไทยคือ เรือสยามอรสุมพล ต่อเมื่อปี พ.ศ. 2398 เมื่อปี พ.ศ. 2406 พระเจ้านโปเลียนที่ 3 แห่งฝรั่งเศส ได้ถวายเรือกลไฟให้พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า ฯ คือ เรืออรรคเรศรัตนาสน์ รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า ฯ พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้า ฯ ทรงเป็นคนไทยพระองค์แรก ที่เป็นเจ้าของเรือกำปั่นที่ทำด้วยเหล็กทั้งลำ คือ เรือมงคลราชปักษี เป็นเรือของชาวอเมริกัน พระองค์ได้ทรงซื้อมาดัดแปลงเป็นเรือรบและเรือพระที่นั่ง อู่เรือที่สามารถซ่อมสร้างเรือกลไฟของทางการมีอยู่ 3 อู่ ด้วยกันคือ อู่เรือใต้วัดระฆัง เป็นอู่เรือหลวง ได้ใช้งานต่อมาจนถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า ฯ อู่เรือวังหน้า สร้างขึ้นเพื่อซ่อมสร้างเรือรบและเรือพระที่นั่งของวังหน้า ตั้งอยู่บริเวณโรงทหารเรือวังหน้า ปัจจุบันคือที่ตั้งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ อู่เรือบ้านสมเด็จ อยู่ในความอำนวยการของสมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ ตั้งอยู่หน้าวัดอนงคาราม สำหรับอู่เรือของชาวต่างประเทศ มีอยู่ 2 อู่ คือ อู่บริษัทแมคลีน สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2398 และอู่บริษัทบางกอกด๊อก สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2408 รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า ฯ (พ.ศ. 2411-2453) การต่อเรือและอู่ต่อเรือ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2431 ประเทศไทยเริ่มใช้เรือรบเหล็ก ดังที่ใช้อยู่ปัจจุบัน ได้มีการสั่งซื้อเรือรบเหล็กจากประเทศอังกฤษ ประเทศญี่ปุ่น และอีกหลายประเทศในทวีปยุโรป ได้จัดสร้างอู่หลวงขนาดใหญ่ที่โรงหล่อ เป็นอย่างแบบอู่ไม้ เปิดใช้การเมื่อปี พ.ศ. 2443 ต่อมาได้ขยายเป็นอู่คอนกรีต สร้างเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2449 มีขนาดยาว 90 เมตร กว้าง 1.20 เมตร สิ้นค่าก่อสร้าง 500,000 บาท ทำให้ซ่อมเรือขนาดใหญ่ได้ นอกจากนี้ได้มีการขยายโรงงานต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องเช่น โรงงานดัดเหล็ก โรงต่อเรือ และโรงช่างไม้ เป็นต้น อาวุธสำคัญของกองทัพเรือ ในสมัยที่ใช้เรือใบและเรือกลไฟนั้น อาวุธปืนใหญ่ที่ใช้ในเรือเป็นปืนใหญ่ บรรจุกระสุนทางปากกระบอกปืน รวมทั้งปืนใหญ่ประจำป้อมต่าง ๆ ด้วย ในปี พ.ศ. 2435 กองทัพเรือ จึงเริ่ม ใช้ปืนใหญ่ชนิดบรรจุลูกกระสุนทางท้ายลำกล้อง ตั้งแต่ ปี พ.ศ. 2441 เป็นต้นมา ทางราชการทหารเรือ ได้สั่งซื้อปืนยิงเร็วอาร์มสตรอง ขนาด 4.7 นิ้ว (120 มม.) และปืนยิงเร็วฮอทซกีส ขนาด 6 ปอนด์ (57 มม.) ขนาด 3 ปอนด์ (47 มม.) และขนาด 1 ปอนด์ (37 มม.) มาใช้ในราชการ โดยติดตั้งบนเรือรบหลายลำ นอกจากอาวุธปืนแล้ว ยังมีทุ่นระเบิดใต้น้ำ ที่บังคับการยิงจากสถานีบนฝั่ง อาวุธชนิดนี้ได้ใช้ป้องกันปากน้ำเจ้าพระยา เมื่อครั้งกรณี ร.ศ. 112 สำหรับอาวุธตอร์ปิโด ได้นำมาใช้เมื่อปี พ.ศ. 2451 เรือรบ ในทะเล ได้พัฒนา จากเรือ สำเภาจีน มาใช้ เรือกำปั่น แบบใช้ใบแล้ว ต่อมา เมื่อได้มี การประดิษฐ์ เครื่องจักรไอน้ำขึ้น ในยุโรป และ ได้เริ่ม นำมา ใช้กับ เรือ เรือรบ ในทะเล ของไทย ก็ได้เปลี่ยน การขับเคลื่อนเรือ จากใช้ใบ มาเป็น เรือแบบ เรือกลไฟ ในสมัยรัชกาลที่ ๔ โดยเริ่ม จากเรือ ใช้จักร ข้างก่อน แล้วต่อมา จึงเปลี่ยน มาใช้ จักรท้าย ได้พัฒนา การขับเคลื่อน ของเรือ จากเครื่องจักร ไอน้ำ มาเป็น เครื่องยนต์ดีเซล จากเครื่องยนต์ดีเซล ก็พัฒนา มาใช้ เครื่องยนต์ แบบเทอร์ไบน์ ผสมแก๊ส และไอน้ำ มาถึง ปัจจุบัน ส่วนตัวเรือ แต่ก่อน ใช้ไม้สร้าง ก็เปลี่ยน มาสร้าง ด้วยเหล็ก เช่นกัน ในสมัย พระบาทสมเด็จ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ทหารเรือ มีอยู่ ๒ แห่งคือ ทหารเรือ วังหน้า ขึ้นอยู่ ในความ ปกครอง บังคับบัญชา ของ พระบาทสมเด็จ พระปิ่นเกล้า เจ้าอยู่หัว แห่งหนึ่ง กับ ทหารมะรีน สำหรับ เรือรบ ขึ้นอยู่ ในบังคับบัญชา ของ เจ้าพระยา บรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) ที่สมุหพระกลาโหม อีกแห่งหนึ่ง ในสมัยต้น ของรัชกาลที่ ๕ การปกครอง ประเทศ ยังเป็น ระบบ จตุสดมภ์ อยู่ มีกรมพระกลาโหม ว่าการ ฝ่ายทหาร ในขณะนั้น กิจการ ฝ่ายทหารเรือ แบ่งออกเป็น ๒ ส่วนใหญ่ ๆ คือ ส่วนหนึ่ง ขึ้นในบังคับบัญชา ของสมุหพระกลาโหม เรียกว่า กรมอรสุมพล อีกส่วนหนึ่งขึ้น ในบังคับบัญชา ของ กรมพระราชวัง บวรสถานมงคล เรียกว่า ทหารเรือ ฝ่ายพระราชวังบวร หรือ ทหารเรือวังหน้า กรมอรสุมพล มีหน่วย ขึ้นในสังกัด คือ กรมเรือกลไฟ กรมอาสามอญ และกรมอาสาจาม ทหารเรือวังหน้า มีหน่วยขึ้น ในสังกัด คือ กรมเรือกลไฟ กรมอาสาจาม และ กองทะเล บางทีเรียกว่า กองกะลาสี ใน พ.ศ. ๒๔๑๕ ภายหลัง จากที่ พระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้า เจ้าอยูหัว ได้เสด็จ กลับจาก การเสด็จ ประพาส อินเดีย ได้ทรง ปรับปรุง หน่วยทหาร ในกองทัพ ขึ้นใหม่ โดยแบ่ง ออกเป็น ๙ หน่วย ดังนี้ ๑. กรมทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ ๒. กรมทหารรักษาพระองค์ ๓. กรมทหารล้อมวัง ๔. กรมทหารหน้า ๕. กรมทหารปืนใหญ่ ๖. กรมทหารช้าง ๗. กรมทหารฝีพาย ๘. กรมทหารเรือพระที่นั่ง (เวสาตรี) ๙. กรมอรสุมพล รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้า ฯ (พ.ศ. 2453-2468) ได้มีการปฏิรูปกิจการทหารต่อมา ให้เต็มรูปแบบขึ้นในบางส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการจัด ในปี พ.ศ. 2453 ได้เปลี่ยนชื่อกรมยุทธนาธิการ เป็นกระทรวงกลาโหม ยกกรมทหารเรือเป็น กระทรวงทหารเรือ และจัดตั้งสภาป้องกันราชอาณาจักร ให้ทำหน้าที่ประสานงานระหว่างกระทรวงกลาโหม และกระทรวงทหารเรือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นประธานเสนาบดีกระทรวงกลาโหม เสนาบดีกระทรวงทหารเรือ ผู้ที่ดำรงยศจอมพลทหารบก และจอมพลทหารเรือ ทั้งที่ประจำการและมิได้ประจำการ เป็นสมาชิก โดยมีเสนาธิการทหารบก เป็นเลขานุการ กองทัพเรือได้กำหนดโครงสร้างกำลังทางเรือขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2453 โดยกำหนดระยะเวลาไว้ 15 ปี ได้มีการสั่งต่อเรือรบที่อู่กางาซากิ เมืองโกเบ ประเทศญี่ปุ่น คือเรือหลวงคำรณสินธุ์ และเรือหลวงตอร์ปิโด 4 ต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2457 บรรดข้าราชการได้ร่วมใจกันเรี่ยไรทุนทรัพย์ จัดหาเรือรบน้อมเกล้า ฯ ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้รับพระราชทานชื่อว่า เรือหลวงพระร่วง ต่อมาในปี พ.ศ. 2466 กระทรวงทหารเรือ ได้สั่งต่อเรือยามฝั่งจากประเทศอังกฤษเป็นลำแรก เรือสร้างเสร็จและเดินทางมาถึงประเทศไทยเมื่อปี พ.ศ. 2468 ได้รับพระราชทานนามว่า เรือหลวงรัตนโกสินทร์ จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:43:43 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 9   กิจการกองทัพเรือ ไทยกล่าวได้ว่ามีมาแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาแล้วโดยมีความเกี่ยวข้อง และมีความเจริญเคียงคู่กันมากับการค้าทางเรือด้วยเหตุที่ว่าเรือสินค้าที่ใช้เป็นพาหนะในการ ขนส่งสินค้านั้นในยามที่เกิดสงครามทางน้ำหรือทางทะเล ก็สามารถเกณฑ์มาใช้เป็นเรือช่วย รบได้ ในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นที่ชัดเจนว่ากิจการค้าทางเรือของไทย มีความเจริญรุ่งเรืองมากส่งผลให้การทัพเรือไทยได้รับการพัฒนาให้เจริญก้าวหน้าเช่นเดียวกัน ปัจจัยสำคัญที่เป็นแรงส่งเสริมให้เป็นเช่นนี้คือพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระ นั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ในการค้าทางเรือและการพัฒนากำลังรบทางน้ำให้มีความแข็งแกร่งและมี ประสิทธิภาพ การทัพเรือไทยก่อนสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ดังได้กล่าวมาแล้วว่ากิจการทัพเรือไทยมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับการค้าทางเรือดังนั้น การทหารเรือไทยจึงน่าจะมีความเจริญมาแต่ต้นกรุงศรีอยุธยา เนื่องจากระยะเวลาดัง กล่าวมีการขยายตัวของการค้าสำเภาอย่างมากเห็นได้จากกฎหมายลักษณะต่างๆ (และมีการวางระเบียบราชการในกฎหมาย อัยการตำแหน่งนาพลเรือนออกในมหาศักราช ซึ่งเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่ารัฐบาลให้ความสำคัญอย่างมากกับการค้า ต่างประเทศ มาในสมัยกรุงธนบุรี การค้าขายทางเรือยังคงได้รับการส่งเสริมจากรัฐเช่นเดียวกันโดยเฉพาะการติดต่อกับประเทศจีน สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีนอกจากจะทรงส่งเสริมการค้า ทางเรือแล้วยังทรงสนับสนุนและอุปการะชาวจีนให้เข้ามารับราชการอีกเป็นจำนวนมากและให้ ้เข้ามาทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับการค้าสำเภาก็มาก ชาวจีนที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับการค้าขายกับ ต่างประเทศนี้จะรับหน้าที่เป็นผู้จัดการและเป็นผู้นำเรือสำเภาไปค้าขายกับต่างประเทศโดยทำ ในนามพระมหากษัตริย์ พร้อมกันนั้นก็ได้รับพระบรมราชานุญาตให้นำเรือสำเภาของตัวเอง บรรทุกสินค้าไปขายได้ด้วย เรือสำเภาของเอกชนเหล่านี้ ในยามสงครามรัฐจะขอยืมมาใช้เป็นกำลังเสริมหรือบรรทุกเสบียงอาหารเรียกกันว่า เรือยืม หรือ เรือช่วยรบ ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ภายหลังการสถาปนากรุงเทพฯ ให้เป็นเมืองหลวงใหม่ใน พ.ศ. ๒๓๒๕ นั้นกิจการค้าทางเรือของไทยได้รับการฟื้นฟูและพัฒนามาเป็นลำดับมีการส่งเรือสำเภาไปค้าขายยังประเทศจีนหมู่เกาะอินเดียตะวันออก เมืองท่าบริเวณช่องแคบมะละกาและเมืองท่าทางคาบสมุทรมลายู ความก้าวหน้าของการค้าทางเรือพิจารณาได้จากการได้ ้เปรียบดุลการค้าตั้งแต่ปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยเป็นต้นมาซึ่งเป็น ระยะเวลาที่กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ พระราชโอรสองค์โต ทรงกำกับราชการกรมท่าซึ่งเป็น หน่วยงานที่มีความสำคัญมากหน่วยงานหนึ่ง และมีบทบาทสำคัญต่อโครงสร้างเศรษฐกิจของ ไทยในเวลานั้นเพราะมีหน้าที่ดูแลด้านการคลังดูแลหัวเมือง และการต่างประเทศความเจริญ ของกรมท่าเริ่มปรากฏชัดเจนขึ้นพร้อม ๆ กับการพัฒนาทางด้านการค้าทางเรือที่อาจกล่าว ได้ว่าการค้ากับต่างประเทศของรัฐในสมัยนั้นประสบผลสำเร็จและเป็นแหล่งรายได้หลักจากหลักฐานที่ปรากฏในบันทึกของจอห์น ครอว์ฟอร์ด ที่เดิน ทางมายังประเทศไทยในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว แสดงให้เห็นว่าไทยส่ง เรือสำเภาไปค้าขายที่จีนตามเมืองท่าต่างๆ ครั้งละหลายลำแต่ละลำมีขนาดใหญ่สามารถบรร ทุกสินค้าได้ตั้งแต่ ๕,๐๐๐ หาบ จนถึง ๑๕,๐๐๐ หาบ เรือ เหล่านี้มีทั้งที่เป็นของหลวงและของเอกชน ที่เป็นเรือหลวงในสมัยรัชกาลที่๑ คือเรือหูสง และ เรือทรงพระราชสาส์น ในสมัยในรัชกาลที่ ๒ คือเรือ มาลาพระนครและเรือเหราข้ามสมุทร กล่าวได้ว่าช่วงสมัยรัชกาลที่ ๑ และรัชกาลที่ ๒ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์รัฐให้ความสำคัญและ ส่งเสริมการค้าทางเรือกับต่างประเทศเป็นอย่างมาก และนำไปสู่การต่อเรือสำเภาไว้ใช้ซึ่งส่วน ใหญ่ต่อที่กรุงเทพ ฯ ลักษณะของเรือและการต่อเรือ เรือเดินทะเลขนาดใหญ่หรือที่เรียกว่าเรือสำเภาจีนเป็นเรือที่ใช้ใบเพราะอาศัยแรงลมจึง มีเสาใบตอนหัวเรือ และที่กลางเรือเสาใบนี้ทำด้วยไม้สักมีปลอกเหล็กคาดเป็นเปลาะๆ และ มีไม้ประดับตามยาวรวม ๘ อัน เพื่อกันไม่ให้ใบติดปลอกเหล็กเมื่อชักใบขึ้นตัวใบทำด้วยเสื่อ กระจูดมีบันไดทำด้วยไม้ไผ่ ๓ ลำ พาดเรียงกันขึ้นไป ลำตัวเรือมีรูปร่างอย่างเรือจีนหัวเรือเรียกปากปลาสองข้างปักธงตะขาบข้างละอันถัดหัวเรือเข้า มาเขียนเป็นตาเรือสีขาวดำ ข้างเรือสองข้างทำเป็นช่องสี่เหลี่ยมทาสีอิฐ มีช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ทาสีขาวอยู่ตรงกลางช่องใหญ่แล่นเป็นช่องๆไปตลอดหัวเรือท้ายเรือตอนท้ายเรือยกเป็นดาด ฟ้า บริเวณที่ใช้เป็นอู่ต่อเรือคือริมแม่น้ำเจ้าพระยาบริเวณปากคลองผดุงกรุงเกษมจนถึงบาง คอแหลมและบริเวณชายฝั่งทะเล ทั้งทางตะวันออกและทางใต้ เช่นจันทบุรีนครศรีธรรมราช สงขลา ปัตตานี อู่ต่อเรือนี้มีทั้งของหลวงและของเอกชนที่นอกจากจะต่อเรือสำเภาขนาดใหญ่ แล้วยังต่อเรือรบขนาดเล็กประเภทเรือแจวหรือเรือพายอีกด้วย เนื่องจากไม้ที่ใช้ในการต่อเรือ สามารถหาซื้อได้ในราคาถูกและมีเป็นจำนวนมากประกอบกับคู่ต่อเรือมีราคาถูกเมื่อเทียบกับ ประเทศอื่นจึงทำให้มีการต่อเรือสำเภาขนาดใหญ่ในเมืองไทยปีหนึ่งๆ เป็นจำนวนหลายลำแต่ ทั้งนี้ต้องได้รับพระบรม ราชานุญาตก่อน ความนิยมในการต่อเรือสำเภาแบบจีนได้ลดน้อยลงไปในสมัยรัชกาลที่๓ ซึ่งเป็นระยะ เวลาที่มีการต่อเรือกำปั่นแบบฝรั่งขึ้นใช้เนื่องจากเรือกำปั่นแบบฝรั่งนี้ มีรูปร่างเพรียวและมี ความเร็วสูงกว่าเรือสำเภาแบบจีนเกือบสองเท่าจึงทำให้เกิดความนิยมต่อเรือแบบกำปั่นขึ้นใช้แทนสำเภาจีนมากกว่าแต่ก่อนพระบาทสมเด็จ พระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงโปรดฯให้ต่อกำปั่นเพื่อใช้ในการรบลาดตระเวนรักษาพระนครและ เพื่อการค้าด้วยอย่างไรก็ดีได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สร้างเรือสำเภาเป็นฐานของพระ เจดีย์ที่วัดคอกกระบือมีขนาดเท่าสำเภาจริงเมื่อสร้างเสร็จแล้วพระราชทานนามวัดใหม่ว่าวัด ยานนาวา ( พลเรือ ตรีแชน ปัจจุสานนท์ กล่าวไว้ในหนังสือประวัติการทหารเรือไทยว่าเรือ สำเภาที่จำลองไว้ที่วัดยานนาวานี้มีลักษณะคล้ายสำเภารบหรือ Fightin gjunk) อนึ่งในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย มีการส่งเสริมให้หัวเมืองนครศรีธรรมราชต่อเรือไว้ใช้ในการสงครามจำนวนมาก เนื่องจากระยะเวลานั้นไทยยังคงมีสงคราม กับพม่าอยู่เช่นศึกเมืองถลางซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองตรังการยกทัพไปตีเมือง ถลางเพื่อยึดคืนจากพม่าต้องอาศัยการเดินทัพโดยทางเรือ เมืองนครศรีธรรมราช ต้องต่อเรือจำนวนมากในการนี้เรือที่ต่อขึ้นในระยะนั้นเป็นเรือรบเรือไล่ต่อมามีการต่อเรือกำปั่น เรือสำเภาเพิ่มขึ้นด้วย ผู้มีบทบาทสำคัญในการต่อเรือเหล่านี้คือ พระยานครศรีธรรมราช(น้อย) ในตอนปลายรัชกาลที่ ๒ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระยานครศรีธรรมราช(น้อย)ต่อเรือรบ เพิ่มเติมอีก เช่น ใน พศ.๒๓๖๕ ต่อเรือรบ ๒๐๐ ลำ ที่เมืองตรัง พ.ศ. ๒๓๖๖ ต่อเพิ่มเติมอีก๙๘ ลำ ที่สตูล ละงู ๔๒ ลำ ที่ปลิศ ๑๐ ลำ รวมที่ต่อเพิ่มเติมประมาณ ๓๕๐ ลำ รวมทั้งเรือขนาดใหญ่ที่ใช้กรรเชียงเรือ ๒ ชั้นด้วยกล่าวได้ว่ากองทัพเรือไทยภายใต้การดูแลของพระยา นครศรีธรรมราช (น้อย) ใหญ่โตและเข้มแข็งมากโดยมีฐานทัพใหญ่อยู่ที่เมืองตรัง จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:45:15 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 10   กองทัพเรือไทยสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงดำรงพระยศเป็นกรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ และทรงว่าราชการกรมท่านั้นทรงแต่งเรือไปค้าขายในส่วนพระองค์ด้วยผลประโยชน์ที่ได้จาก การค้านี้ส่วนหนึ่งได้ทรงนำขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยในการ ใช้จ่ายในราชการอย่างเพียงพอจากการที่ทรงดำเนินการค้าขายภายใต้ตำแหน่งเสนาบดีกำกับ ราชการกรมท่าและทรงดำเนินการในส่วนพระองค์ด้วยนั้นทำให้กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ ทรง มีความรู้ในเรื่องของเรือการเดินเรือ ทิศทางของลม ฯลฯ เป็นอย่างดีและทำให้พระองค์ทรง สามารถกำหนดระยะเวลาการเดินเรือทะเลให้เกิดความปลอดภัย เช่นเมื่อครั้งที่ทรงบัญชา การยกกองทัพเรือไปปราบกบฏที่เมืองไทรบุรี เมื่อพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จขึ้นครองราชย์ ก็ทรงให้ความสนพระ ราชหฤทัยในเรื่องของเรือและการค้าทางเรืออย่างต่อเนื่อง ในรัชกาลนี้แม้ว่าการศึกกับพม่า จะยุติลงแล้วแต่อังกฤษกำลังแผ่อิทธิพลเข้าคุกคามประเทศเพื่อนบ้านของไทยอยู่โดยรอบ พระ บาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงทรงระแวงว่าอังกฤษอาจจะรุกรานไทยด้วย ประกอบกับ ญวนได้ขยายอำนาจเข้าครอบคลุมดินแดนเขมรและลาวซึ่งเคยอยู่ใต้การปกครองของไทยมาก่อน จึงทรงให้ความสำคัญกับการป้องกันประเทศและการพยายามกอบกู้อิทธิพลที่เคยมีอยู่ ู่เหนือลาวและเขมรคืนมาจากญวน ในส่วนของกองทัพเรือนั้นทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ้เจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย) ต่อเรือรบที่ใช้ในคลองและในทะเล ให้เป็นตัวอย่าง ๑ ลำ เป็นเรือปากปลา ท้ายกำปั่นแปลง มีพลแจวตลอด ๒ ข้าง ปากกว้าง ๙ ศอก ๑ คืบ ยาว ๑๑ วา และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เสนาบดีเจ้าภาษีนายอากรช่วยกันจัดการต่อเรือตามแบบนี้ เพื่อใช้ในราชการอีก ๓๐ ลำโดยพระราชทานเงินช่วยในการต่อเรือลำละ ๓๐ ชั่ง เรือดังกล่าวมีนามดังนี้ ๑. เรือมหาพิไชยฤกษ์ ๒. เรือไชยเฉลิมกรุง ๓. เรือบำรุงศาสนา ๔. เรืออาสาสู้สมร ๕. เรือขจรจบแดน ๖. เรือแล่นเลยลม ๗. เรืออุดมเดชะ ๘. เรือชนะชิงไชย ๙. เรือประไลยข้าศึก ๑๐. เรือพิฤกเลอสรวง ๑๑. เรือทลวงกลางรณ ๑๒. เรือประจญโจมทัพ ๑๓. เรือจับโจรทมิฬ ๑๔. เรือบินอรณพ ๑๕. เรือตลบล่องคลื่น ๑๖. เรือฝืนชลเชี่ยว ๑๗. เรือเทียวอุทก ๑๘. เรือกระหนกจาม ๑๙. เรือทรามคะนอง ๒๐. เรือผยองสมุทร ๒๑. เรือประทุษฐเมืองพาล ๒๒. เรือบำรานปรปักษ์ ๒๓. เรือจักรอมเรนทร ๒๔. เรือตระเวนวารี ๒๕. เรือตรีเพชรฆาฏ ๒๖. เรือพรหมศาสตร์นารายณ์ ๒๗. เรือลอยชายเข้าเมือง ๒๘. เรือกระเดื่องบุญฤทธ์ ๒๙. เรือพานิชภิเษก ๓๐. เรือเฉกเทพดาสรรค์ ๓๑. เรือมหันตมงคล ต่อมาใน พ.ศ. ๒๓๘๑ ทรงโปรดฯ ให้เจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย) ต่อเรือพระที่ นั่งเพื่อใช้เป็นเรือรบได้อีก ๑ ลำ คือ เรือพระที่นั่งอมรแมนสรรค์ และเรือลำนี้ทรงพระกรุณา โปรดเกล้าฯให้พระยาศรีพิพัฒน์ฯ (ทัด บุนนาค) ใช้เป็นเรือรบยกกำลังไปปราบกบฏที่ไทรบุรี นอกจากนี้กรมขุนอิศเรศรังสรรค์ (พระบาทสมเด็จ พระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัวในรัชกาลต่อมา) ยังทรงต่อเรือเพื่อใช้ในราชการอีก ๔ ลำ คือเรือพุทธ อำนาจ เรือราชฤทธิ์(พ.ศ.๒๓๗๙) เรืออุดมเดช(พ.ศ.๒๓๘๔) และเรือเวทชงัด(พ.ศ.๒๓๘๖) เรือรบที่สร้างในรัชกาลที่ ๓ ที่สามารถจัดจำแนกได้เป็น ๓ ประเภท คือ ๑. เรือสำหรับใช้ในแม่น้ำ เป็นเรือยาว เรือกิ่งเรือเอกไชย เรือรูปสัตว์ เรือศรี เรือกราบ เป็นเรือขบวนพยุหยาตราและใช้เป็นเรือลำเลียงกำลังพลชลมารค ๒๔ ลำคือ เรือ พระที่นั่งเอกไชย รัตนดิลก ศรีสุนทรชัย เรือพระที่นั่งเอกไชยเขียนทอง มงคลสุบรรณสุวรรณ เหรา สุดสายตา กลีบสมุทร รุ้งประสานสาย ชายลมหวล ประพาสแสงจันทร์ ตะวันส่องแสง แท่งทองหล่อ ล่อใจชื่น รื่นใจชม สมทรงสลวย ราไน สุทธาทิพย์ บัลลังก์ทอง บัลลังก์เงิน บัลลังก์แก้ว บรรทัดทอง กล้องสลัด และเรือพระที่นั่งหลวงไม่มีชื่ออีก ๑ ลำ (พระราชพง ศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์, ๒๕๐๖:๓๕๕ - ๓๕๖)นอกจากนี้ยังมีเรือที่สร้างในสมัยรัชกาลที่๑ อีก ๖๗ ลำ และสมัยรัชกาลที่ ๒ อีก ๒ ลำ ๒. รือกำปั่นแปลง คือเรือที่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณา โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย) ต่อเป็นตัวอย่าง ๒ ลำ คือ เรือมหาพิไชย ฤกษ และเรืออมรแมนสรรค์ ต่อมาเสนาบดีชั้นผู้ใหญ่และคหบดีช่วยกันต่อตามอย่างอีก ๓๐ ลำ ดังกล่าวมาแล้ว และยังมีเรือกำปั่นแปลงอีกแบบหนึ่งที่ได้รับการดัดแปลงให้มีป้อมอย่างเรือญวนเรียก ว่า"เรือป้อมอย่างญวน" ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยาพระคลัง(ดิศบุนนาค)อำนวย การต่อเรือ หลังจากนั้นจึงโปรดฯให้ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่และเจ้าภาษีนายอากรช่วยกันต่ออีก รวมแล้ว ๘๐ ลำโดยพระราชทานเงินช่วยอีกลำละ ๒๐ ชั่ง เมื่อต่อเสร็จแล้วนำไปใช้ในราช การที่กรุงเทพฯ ๔๐ ลำ มีอู่อยู่ที่คลองสารหงษ์และให้ใช้ตามหัวเมืองคือสมุทรสงครามสาคร บุรี ฉะเชิงเทรา อีก ๔๐ ลำ ๓. เรือกำปั่นแล่นใบในทะเล เป็นเรือที่ใช้ลาดตระเวนตามชายฝั่งบ้างค้าขายบ้าง ได้แก่เรือแกล้วกลางสมุทร เทพโกสินทร์ ระบิลบังแก้ว จินดาดวงแก้ว พุทธอำนาจ ราชฤทธิ์ วิทยาคม อุดมเดช เวทชงัด วัฒนานาม สยามพิภพ จรจับโจร โผนเผ่นทะเล ราชรังสฤษดิ์ เนพจูน และมัจฉานุ จะเห็นได้ว่านอกจากพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวจะทรงสนพระราชหฤทัย ในเรื่องของการต่อเรือเพื่อใช้ป้องกันประเทศ และการค้าขายด้วยการส่งเสริมสนับสนุนเจ้า เมืองเสนาบดีตลอดจนคหบดีให้ช่วยกันต่อเรือไว้ใช้ในราชการจำนวนหลายลำแล้วยังมีขุนนาง ที่มีความสามารถในการต่อเรืออีกหลายคนในรัชกาลนี้คือ เจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย), เจ้าพระยาพระคลัง (ดิศบุนนาค), หลวงสิทธิ์นายเวร(ช่วงบุนนาค), พระยาศรีพิพัฒน์(ทัดบุน นาค) และสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอเจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ อาจกล่าวได้ว่ากิจการทัพ เรือไทยมีการพัฒนามาอย่างต่อเนื่อง และพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงเป็นแรง สนับสนุนที่สำคัญยิ่ง จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:46:06 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 11   เรือรบในรัชกาลสมเด็จพระปรเมนทรมหามงกุฎ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรือสยามอรสุมพล เรือมหาพิไชยเทพ เรือมณีเมขลา เรือเสพย์สหายไมตรี เรือศรีอยุธยาเดช เรืออาสาวดีรส เรือเสนินทรประดิษฐ์ เรือฤทธิแรงศร เรือเทวาสุราราม เรือรานรุกไพรี เรือภารประภา เรือขัติโยปนภา เรือศักดิ์สิทธาวุธ เรือสงครามครรชิต เรือเขจรชลคดี เรือยงยศอโยชฌิยา เรืออรรคเรศรัตนาสน์ เรือประพาสอุดมสยาม เรือเวคาภิจร เรือสยามูปรัสดัมภ์ เรืออรรคราชวรเดช เรือรบในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรือวรารัตนพิไชย เรือพิทยัมรณยุทธ์ เรือมูรธาวสิตสวัสดิ์ เรือไรซิงซัน เรือสยามมกุฎไชยสิทธิ์ เรือหาญหักศัตรู เรือต่อสู้ไพรีรณ เรือเวสาตรี เรือนฤเบนทร์บุตรี เรือสุริยมณฑล เรืออุบลบุรทิศ เรือไมดา เรือแกลดิส เรืออะโปโล เรือจำเริญ เรืออุทัยราชกิจ เรือมกุฎราชกุมาร เรือพระที่นั่งมหาจักรี เรือสถิตย์ราชการ เรือปราบปรปักษ์ เรือเทวาสุราราม เรือบรรจุชโลธร เรือพาลีรั้งทวีป เรือสุครีพครองเมือง เรือเสือทยานชล เรือตอร์ปิโด เรือฟิลลา เรือพระยม เรือบางกอก นอกจากนี้ยังมีเรือที่ไม่ได้กล่าวถึงประวัติดังต่อไปนี้ เรือฉาง เรือเหรา เรือภิรมย์เร็วจร เรือคอมมิชชันเนอร์ เรือกมุทมาลา เรือพระตะบอง เรือบุษบาบานกลีบ เรือเวสตา เรือโสรวารวรเดช เรือเคปเคลียร์ เรือประทีปทัศนา เรือองครักษ์ เรือประเวศชลสินธุ์ เรือจักรนารายณ์ เรือปานมารุต เรือสนิทวงศ์ เรือเทียมลม เรืออาเลกซานดรา เรือภมรแม้นจักร เรือเกาะสีชัง เรือกลาโหม เรือปรินษารภี เรือสปอร์ตแมน เรือบางกอก (ลำที่สอง) เรือแรปปิด เรือรบในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว(พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว) ร.ล.เสือคำรณสินธุ์ เรือตอร์ปิโด 4 เรือเยี่ยมสมุท เรือเดินสมุท เรือเด่นสมุท เรือผ่านสมุท เรือศรีสมุท เรือปิ่นสมุท เรือท่องสมุท เรือแก้วสมุท เรือแล่นสมุท ร.ล.เจนทะเล ร.ล.ทนทะเล ร.ล.ลิ่วทะเล ร.ล.กล้าทะเล ร.ล.หาญทะเล ร.ล.ผีเสื้อน้ำ ร.ล.พรายน้ำ ร.ล.เขจรชลธี ร.ล.พระที่นั่งมหาจักรี ร.ล.พระร่วง ร.ล.เจ้าพระยา เรือยามฝั่งหาญหักศัตรู เรือพระที่นั่งประจำทวีป เรือบำรุงศาสนา เรือนรสิงห์ จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:47:16 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 12   เรือรบในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาประชาธิปก พระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ร.ล.รัตนโกสินทร์ ร.ล.สุโขทัย ร.ล.พระยม เรือยามฝั่ง ร.ล.บริพานพาหน ร.ล.ศรวรุณ ร.ล.ถลาง เรือรบในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร ตอร์ปิโด เรือน้ำมัน เรือลาดตระเวณเบา เรือยามฝั่ง เรือลำเลียงช่วยรบ เรือสลุป เรือปืนหนัก เรือดำน้ำ เรือตรวจการประมง เรือวางทุ่นระเบิด เรือลำเลียง เรือตรวจฝั่ง เรือรบในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์ ฟริเกต เรือพิฆาตคุ้มกัน เรือคอร์เวต เรือตรวจการณ์ เรือเร็วโจมตี เรือตอร์ปิโดเล็ก เรือจู่โจมลำน้ำ เรือหุ้มเกราะลำเลียงพล เรือกวาดทุ่นระเบิด เรือสนับสนุนการต่อต้านทุ่นระเบิด เรือต่อต้านทุ่นระเบิด เรือล่าทำลายทุ่นระเบิด เรือยกพล เรือพี่เลี้ยงหมู่เรือ ท. เรือสนับสนุนการยกพล เรือระบายพล เรือส่งกำลังบำรุง เรือน้ำมัน เรือน้ำ เรือช่วยรบ เรือลำเลียง เรือสำรวจ เรือทำเครื่องหมายทางเรือ เรือลากจูง จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:48:10 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 13   หลักการตั้งชื่อเรือของกองทัพเรือไทย เรือฟริเกต ตั้งชื่อตามแม่น้ำสายสำคัญ เช่น ร.ล.คีรีรัฐ ร.ล. ตาปี เรือคอร์เวต ตั้งตามชื่อเมืองหลวงหรือเมืองสำคัญในประวัติศาสตร์ เช่น ร.ล.สุโขทัย ร.ล.รัตนโกสินทร์ เรือเร็วโจมตี แบ่งได้เป็น 2 ประเภทคือ เรือเร็วโจมตี (อาวุธปล่อยนำวิถี) ตั้งชื่อตามเรือรบในทะเลสมัยโบราณ เช่น ร.ล.ราชฤทธิ์ ร.ล.วิทยาคม ร.ล.อุดมเดช เรือเร็วโจมตี (ปืน) และเรือเร็วโจมตี (ตอร์ปิโด) ตั้งตามชื่อจังหวัดชายทะเล เช่น ร.ล.ชลบุรี เรือดำน้ำ ตั้งตามชื่อผู้มีอิทฤทธิ์ในนิยายหรือวรรณคดีเกี่ยวกับการดำน้ำ เช่น ร.ล.มัจฉานุ เรือทุ่นระเบิด ตั้งตามชื่อสมรภูมิสำคัญ เช่น ร.ล.บางระจัน ร.ล.หนองสาหร่าย เรือยกพลขึ้นบก เรือลำเลียง และเรือลากจูง ตั้งตามชื่อเกาะ เช่น ร.ล. อ่างทอง เรือหลวงสิมิลัน เรือตรวจการณ์ แบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ เรือตรวจการณ์ (ปืน) ตั้งชื่อตามอำเภอชายทะเล เช่น ร.ล.หัวหิน ร.ล.แกลง เรือตรวจการณ์ (ปราบเรือดำน้ำ) ตั้งตามชื่อเรือรบในลำน้ำสมัยโบราณที่มีความเหมาะสมแก่หน้าที่ของเรือนั้น เช่น ร.ล.พาลี ร.ล.คำรณสินธุ เรือสำรวจ ตั้งชื่อตามดาวสำคัญ เช่น ร.ล.จันทร ร.ล.ศุกร์ เรือหน้าที่พิเศษ ตั้งชื่อด้วยถ้อยคำที่มีความหมายเหมาะสมแก่หน้าที่ของเรือนั้น ๆ เหมือนกับเรือหลวงจักรีนฤเบศร ซึ่งเป็นเรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์ ชื่อเรือนั้นให้ขอพระราชทาน และให้ใช้ว่าเรือหลวงนำหน้า เรือขนาดเล็ก (เล็กกว่า 150 ตัน) ให้ตั้งชื่อด้วย อักษรย่อตามชนิดและหน้าที่ของเรือ มีหมายเลขต่อท้ายอักษร กองทัพเรือเป็นผู้ตั้งให้ เช่น เรือ ต. 91 เรือต. 991 เป็นต้น คำนำหน้าเรือ กองทัพเรือไทยใช้คำว่า "เรือหลวง" และคำย่อว่า "ร.ล." เป็นคำนำหน้าเรือ ซึ่งแสดงถึงการเป็นเรือรบของพระมหากษัตริย์ ในภาษาอังกฤษใช้คำว่า "His Thai Majesty's Ship" และใช้คำย่อว่า "HTMS" นำหน้าเรือ โดยคำว่าเรือหลวงนั้นจะใช้นำหน้าเรือรบที่มีระวางขับน้ำมากกว่า 150 ตันขึ้นไป ส่วนเรือที่มีระวางขับน้ำต่ำกว่า 150 ตัน จะใช้ตัวอักษรอื่นนำหน้า ยกเว้นเรือ ต. จากคุณ : นิดจัง เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:49:40 A:125.24.23.41 X: TicketID:225557

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบพระคุณ คุณ Navarat.C, คุณ นิดจัง และ คุณ  พีท (Indy_Colts) มากๆครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 18:54:54

ความคิดเห็นที่ 15 เอารูปเรือที่วัดยานนาวามาปิดท้ายครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 19:02:02

ความคิดเห็นที่ 16 โอ๊ะ มาตอบกันหมดแล้ว =w= เหอ ๆ เสียดายให้กิ๊พคุณ นิดจัง ไม่ได้ ให้กิ๊พ คุณ Navarat.C ละกัน รูปสวยดี จากคุณ : Sarani เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 00:19:54

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบพระคุณทุกท่านมากครับ ป.ล. เสียดายให้กิ๊พคุณนิดจังไม่ได้เช่นกัน จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 04:30:51

ความคิดเห็นที่ 18   มาเสริมอีกรอบนะครับ ที่ คุณอุ้ย สอบถามมาว่าสมัยโบราณ(อยุธยา) มีการจัดกำลังพลสำหรับไว้เป็นทหารเรือไหม เท่าที่ไปค้นมาได้ พบว่า ฝีพายเรือนั้น ส่วนใหญ่ก็จะเป็นทหารในกรมต่าง ๆ นั่นหละครับ เช่น สนมทหาร,ตำรวจหลวง,อาสาวิเศษ,อาสาหกเหล่า ฯลฯ เป็นต้น จะมีที่พิเศษจริง ๆ ก็คือ อาสาบ้านโพธิ์เรียง และ อาสาบ้านใหม่ สองหมู่บ้านนี้ จะมีหน้าที่เป็นพลเรือพายประจำจริง ๆ ซึ่งจะประจำอยู่ในเรือทองแขวนฟ้า (นอก-ใน) ครับ ข้อมูลนี้ พบจากตำราครั้งสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชครับ ครั้นมาถึงสมัยกรุงธนบุรี ต่อ กับรัตนโกสินทร์ เรือรบที่ยกไปตีหัวเมืองทางใต้นั้น น่าจะ (น่าจะนะครับ เดา ๆ เอา) เป็นเรือกราบธรรมดานี่หละครับ ดูจากโคลงพระนิพนธ์ของ สมเด็จฯกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท ครั้งทรงยกทัพไปตีหัวเมืองนคร ทรงพรรณาไว้ว่า หัวเรือเป็นรูปสัตว์ครับ ก็แสดงให้เห็นว่า เรือที่ใช้ไปคือเรือกราบธรรมดานี่เอง ซึ่งก็จะไปตรงกับข้อมูลของ การพระราชสงครามที่ไปปราบก๊กของ ก๊กเจ้านครศรีธรรมราช ที่เรือพระที่นั่งของ สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ประสบพายุพัดเสียจนพัง ต้องแวะซ่อมที่เพชรบุรีเป็นเดือน ๆ นั่นก็แสดงให้เห็นว่า เรือที่ใช้ ไม่น่าจะเป็นเรือใหญ่ครับ และ วิธีการเดินทาง ก็คงจะพายให้อยู่ใกล้ ๆ ชายฝั่งให้มากที่สุด เพื่อสะดวกต่อการลากเรือขึ้นพักครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 12:00:32 A:124.121.135.151 X: TicketID:207948

ความคิดเห็นที่ 19 คุณศรีสิทธิสงคราม  ด้วยความเคารพ เรือกราบอย่างนี้ออกทะเลไม่ได้หรอกครับ ขวางคลื่นก็พลิก เอาหัวสู้คลื่นก็มุดน้ำ เดินทัพในหนทางไกลขนาดนั้น เรือต้องบรรทุกไปไม่เฉพาะทหาร ต้องมียุทธปัจจัยอย่างอื่นด้วย ไม่ใช้เรือใหญ่ไม่ได้หรอกครับ เรือใหญ่ขนาดเดินทะเลได้ จะมีไม้แสลักเป็นรูปสัตว์อยู่หัวเรือก็เป็นได้ เรือรบของราชนาวีเคยมีรูปครุฑอยู่หัวเรือเหมือนกัน อาจเพราะเคยมีประวัติว่าทำอย่างนี้มาก่อน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:29:20

ความคิดเห็นที่ 20 หัวเรือรบยุคก่อนของราชนาวีนะครับ ไม่ทราบทำไมสมัยนี้เรือใหม่ๆไม่ม่สัญญลักษณ์นี้เสียแล้ว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:34:34

ความคิดเห็นที่ 21   ขอบคุณ คุณ Navarat.C ที่ได้กรุณาเตือนผมครับ ข้อมูลที่ผมได้นำเสนอมานี้ อ้างอิงจากหนังสือเรือพระราชพิธีของ กรมศิลปากร ครับ (อาจจะผิดก็ได้ อย่างที่คุณ Navarat.C ได้กรุณาเตือนมาครับ ) รายละเอียดเพิ่มเติมคงจะต้องขอไว้เป็นวันจันทร์นะครับ จะนำมาลงให้อ่านเพิ่มเติมครับ จากคุณ : ศรีสิทธิสงคราม เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 07:47:06 A:192.168.51.51 X:119.42.103.141 TicketID:207948

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่สู้จะตรงกับหัวข้อคำถามเท่าไร แต่ไปเจอภาพนี้เข้า เลยเอามาให้ดู น่าจะถ่ายในสมัยรัชกาลที่๕ ภาพดูแปลกๆอยู่ ดูอย่างกับเรือรบจำลอง แต่คงของจริงน่ะ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 09:38:44

ความคิดเห็นที่ 23 มีข้อมูลเอกสารเฉพาะสมัยกรุงศรีอยุธยา เกี่ยวกับโรงเรือหลวง อู่เรือ มาเสริมดังนี้ครับ "...ฝีพายเรือพระที่นั่งนั้นคือพวกบ้านโพเรียง บ้านพุทเลา อันเปนพนักงานพาย มีเจ้ากรม ปลัดกรม นายกอง ปลัดกอง นายหมู่ นายหมวด แต่พระอินทรเทพได้ว่าพวกฝีพายซ้าย พระพิเรนทรเทพได้ว่าพวกฝีพายขวาตามตำราในโบราณราชประเพณีสืบมา   ...พวกฝีพายนั้นได้พระราชทานตราภูมิคุ้มห้ามด่านขนอนอากรตลอดไม่ต้องเสีย โปรดพระราชทานให้เปนกำลังแก่ราชการปีหนึ่งใช้ราชการสามเดือนแต่ฝีพายลำทรงทุกหมู่" จากคุณ : พีท (Indy_Colts) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 16:14:21