ความคิดเห็นที่ 1   ดีใจนะคะที่เห็นเด็กอายุ 20 รู้จักที่จะอนุรักษ์ภาษาไทยไม่ให้มีความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ไม่สร้างสรรค์   เวลาสอนภาษาไทยก็ออกจะเหนื่อยนะคะว่าทำไมต้องคอยย้ำกับเด็กว่า...ภาษาไทยสำคัญอย่างไร   นอกจากตัวเราเองจะต้องพยายามใช้ภาษาที่ถูกแบบแผนเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเด็กรุ่นใหม่ๆ  ลูกหลานเราเองแล้ว    สิ่งที่สำคัญ คือ การพยายามถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังรู้ว่าการใช้ภาษาไทยนั้นสวยงามและแสดงความเป็นชาติได้ดีที่สุด  การจัดกิจกรรมของสถาบันสถานศึกษาต่างๆก็ยังคงเป็นเครื่องมือที่ช่วยการกระตุ้นเตือนเยาวชนได้เป็นอย่างดีค่ะ แต่หากยังจะมีคนบางกลุ่มที่ปล่อยให้ภาษาผิดเพี้ยนไปอย่างไร้ทิศทางแล้ว   เราก็คงต้องถือว่าเป็นคนส่วนน้อยและเป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงเรื่องการใช้ภาษาค่ะ    เพราะภาษา  เป็นเครื่องมือในการสื่อสารของคนเรา  เมื่อคนเปลี่ยนรุ่น   สิ่งที่เขาใช้ก็เลยเปลี่ยนตามไปด้วย   คงต้องพยายามเท่าที่เราจะพอทำได้ค่ะ   เพื่อให้ภาษาไทยของเราคงความเป็นเอกลักษณ์สืบไป จากคุณ : สร้อยสยาม เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 20:54:59

ความคิดเห็นที่ 2 ในการประชุมทางวิชาการหัวข้อ "ชี้แจงปัญหาการใช้คำไทย" จัดขึ้น ณ ห้องประชุมคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อวันที่ ๒๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๐๕ ซึ่งเป็นที่มาของ "วันภาษาไทยแห่งชาติ" ในวันนี้นั้น การอภิปรายในที่ประชุมวันนั้นเป็นครั้งพิเศษที่จะไม่มีอีกแล้ว เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเป็นองค์ประธานประทับอยู่บนเวทีอภิปราย และทรงมีพระราชดำรัสร่วมแสดงความคิดเห็นในการอภิปรายด้วย ในการอภิปรายในวันนั้น ศาสตราจารย์ ม.ร.ว. สุมนชาติ สวัสดิกุล ประธานชุมนุมภาษาไทย ได้เริ่มต้นดำเนินการประชุม โดยได้กราบบังคมทูลอัญเชิญพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวประทับเป็นองค์ประธานของที่ประชุม ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ม.ร.ว. สุมนชาติ สวัสดิกุล เป็นเลขานุการของที่ประชุม และโปรดเกล้าฯ ให้ พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์ ฯพณฯ นายสุกิจ นิมมานเหมินท์ และ ม.ล. (หญิง) บุญเหลือ เทพยสุวรรณ เข้าร่วมการชี้แจงปัญหาด้วย หลังจาก ม.ร.ว. สุมนชาติกราบบังคมทูลถวายรายงานแล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสว่า "ก่อนอื่นต้องขอขอบใจและแสดงความยินดี ที่มีการก่อตั้งชุมนุมภาษาไทย เพื่อรักษาและศึกษาเรื่องภาษาไทย และขอขอบใจที่ต้อนรับในวันนี้ ซึ่งท่านทั้งหลายไม่ได้เชิญมา แต่ว่าเชิญตัวเองมา เพราะสุดแสนจะทนทาน การที่มีชุมนุมภาษาไทยนั้นเป็นสิ่งที่สมควรอย่างยิ่ง เพราะว่าภาษาไทยนั้นเป็นเครื่องมืออย่างหนึ่งของชาติ ภาษาทั้งหลายเป็นเครื่องมือของมนุษย์ชนิดหนึ่ง คือ เป็นทางสำหรับแสดงความคิดความเห็นอย่างหนึ่ง เป็นสิ่งที่สวยงามอย่างหนึ่ง เช่น ในทางวรรณคดี เป็นต้น ฉะนั้น จึงจำเป็นต้องรักษาเอาไว้ให้ดี ประเทศไทยนั้นมีภาษาของเราเอง ซึ่งต้องหวงแหน ประเทศใกล้เคียงของเราหลายประเทศมีภาษาของตนเอง แต่ว่าเขาก็ไม่ค่อยแข็งแรง เขาต้องพยายามหาทางที่จะสร้างภาษาของตนเองไว้ให้มั่นคง เรามีโชคดีที่มีภาษาของตนเองแต่โบราณกาล จึงสมควรอย่างยิ่งที่จะรักษาไว้ ปัญหาเฉพาะในด้านรักษาภาษานี้มีก็หลายประการ อย่างหนึ่ง ต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในทางออกเสียง คือ ให้ออกเสียงให้ถูกต้อง ชัดเจน อีกอย่างหนึ่ง ต้องรักษาให้บริสุทธิ์ในวิธีใช้ หมายความว่า วิธีใช้คำมาประกอบเป็นประโยค นับว่าเป็นปัญหาที่สำคัญ ปัญหาที่สามคือ ความร่ำรวยในคำของภาษาไทย ซึ่งพวกเรานึกว่าไม่ร่ำรวยพอ จึงต้องมีการบัญญัติศัพท์ใหม่มาใช้ ที่โต๊ะนี้ก็มี 'ศัพท์บัญญัติกร' หลายท่าน นี่ก็จะได้เป็นศัพท์บัญญัติกรไปอีกคนหนึ่ง มีคนเดียวที่ไม่ใช่ คือ อาจารย์สุมนชาติ การบัญญัติศัพท์ใหม่ก็เป็นสิ่งสำคัญเหมือนกัน จำเป็น แต่อันตราย ฉะนั้น ในปัญหาทั้งสามนี้ วันนี้นึกถึงปัญหาที่สามเป็นใหญ่ แต่ปัญหาเรื่องการออกเสียงนั้นก็อันตรายอย่างยิ่ง นึกถึงคำว่า มหาวิทยาลัย เดี๋ยวนี้ทางโทรทัศน์ หรือทางวิทยุได้ยินว่า 'หมาวิทยาลัย' กลายเป็น 'วิทยาลัยหมา' ออกจะอันตราย ซึ่งเรายอมไม่ได้ บางอย่างเรายอมได้ อย่างคำว่า 'ฉัน' ที่จริงเขียนว่า ฉัน แต่ว่าพูดกัน 'ชั้น' ทั้งนั้น ก็เป็นสิ่งที่ต้องยอมไว้บ้าง แต่บางทีก็เกินไปหน่อย กลายเป็นอย่างอื่นในคำว่าฉันนี่ คำว่า 'น้าม' เขียนว่า 'น้ำ' แต่ออกเสียงว่า 'น้าม' นี่เราก็ต้องยอมบ้าง อย่างนี้ไม่เป็นไร แต่คำว่า มหาวิทยาลัย เราอย่ายอม แสดงให้เห็นว่ามีปัญหาต่าง ๆ และบางสิ่งบางอย่างเราต้องยอม บางสิ่งบางอย่างเราต้องคัดค้านอย่างเด็ดขาด ในด้านบัญญัติศัพท์หรือคำใหม่ ก็เป็นทางหนึ่งที่อันตรายมากเหมือนกัน แต่ขอพูดอย่าง วิธีพูด หมายถึง ใช้คำมาเป็นประโยค หรือใช้คำมาแสดงเป็นความคิด ซึ่งได้ยินมามากในทางข่าว ขอยกตัวอย่างคำว่า อุบัติเหตุ ในความหมาของอุบัติเหตุ คือ สิ่งที่อุบัติขึ้น ก็เข้าใจว่าเป็นเหตุที่ไม่ดี  อุบัติขึ้นโดยที่มนุษย์ไม่ต้องประสงค์ แต่เดี๋ยวนี้ใช้คำว่า อุบัติเหตุ ในความหมายว่า เหตุการณ์ อุบัติเหตุนั้นแปลมาจากภาษาฝรั่งว่า accident เดี๋ยวนี้มาใช้ในความหมายว่า incident ฟังข่าววิทยุซึ่งผิดอย่างร้ายที่สุด เพราะว่า accident เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยที่ไม่มีมนุษย์ต้องการ ส่วน incident นั้นถ้าจะอธิบายก็หมายความว่า เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น เหตุที่เกิดขึ้น แต่โดยที่มีความต้องการของมนุษย์ ไปใช้อุบัติเหตุก็ไม่ถูก ควรใช้เหตุการณ์หรือเหตุร้าย แต่อาจง่ายเกินไป มีคำชนิดนี้อีกหลายคำ ซึ่งต่อไปอาจจะได้อภิปรายในคำที่ไม่ควร สำหรับคำใหม่ที่ตั้งขึ้น มีความจำเป็นในทางวิชาการไม่ใช่น้อย แต่บางคำที่ง่าย ๆ ก็ควรจะมี ควรจะใช้คำเก่า ๆ ที่เรามีอยู่แล้ว ไม่ควรจะมาตั้งศัพท์ใหม่ให้ยุ่งยาก แต่ก็อาจเป็นด้วยเห็นว่าไม่โก้พอ ก็ต้องใช้คำใหม่ ๆ แต่การตั้งคำใหม่นั้นมีหลักหลายประการ และผู้ที่ตั้งคำนั้นต้องรู้คำและหลักของภาษาลึกซึ้ง ทั้งภาษาไทยทั้งภาษาต่างประเทศ ไม่ใช่เฉพาะภาษาอังกฤษ ต้องทราบถึงภาษาอื่น ๆ ด้วย ต้องทราบถึงหลักภาษาอังกฤษเอง คือ มาจากไหน มาจากความคิดอะไร เพื่อจะไม่ให้ผิดไปอย่างตลกขบขันทีเดียว อย่างคำง่าย ๆ ที่เดี๋ยวนี้ใช้กันมากอยู่อย่างแพร่หลายและยอมรับกันแล้ว อย่างว่า 'รถบัส' คำว่า bus นี้เราใช้เรารู้ว่าแปลว่าอะไร และไม่มีใครคัดค้านแล้ว แต่ว่า บัส นี้ มีประวัติยืนยาวมาแต่สมัยโรมัน คือ รถบัสนี้ รถสาธารณะของเราเอง ภาษาลาตินเรียกว่า omnibus คือ สำหรับทุกคน แต่ควรจะใช้ว่ารถออมนิบุสเท่านั้นเอง ต่อมาก็ตัดออกไปอีก เหลือบุสเท่านั้นเอง ซึ่งบุส หรือบัสนี้เป็นเพียงคำพยางค์เดียว ซึ่งอาจมาจากคำใด ๆ ก็ได้ แต่มาเข้าใจว่าเป็นรถสำหรับทุกคน รถสาธารณะ จนกระทั่งมาเป็นภาษาไทยว่า รถบัส หมายถึง รถสาธารณะ ภาษามลายูก็เป็น บาส เขียน bas นี่เป็นต้น ก็เข้าใจกันแล้ว รับกันแล้ว ไม่เป็นปัญหา แต่คำใหม่ ๆ ที่มีประวัติขันโคมลอยเช่นเดียวกัน ใหม่ ๆ อาจทำให้ภาษาเราไม่มีความหมาย ภาษาเราอาจเป็นภาษาที่ไม่มีหลักเลย เรียกว่า ไม่มีบ่อเกิด เพราะว่าบ่อเกิดผิดมาหมด บิดเบี้ยวมาจนกระทั่งภาษาไม่เป็นภาษา ก็มีปัญหาต่าง ๆ ที่วางเอาไว้แล้ว ขอให้ท่านทั้งหลาย โดยเฉพาะผู้ที่มาจะเรียกว่า 'วิทยากร' ก็ไม่ชอบคำนี้ 'ศัพท์บัญญัติกร' ก็ชอบเพราะว่าตั้งเอง ขอให้ท่านศัพท์บัญญัติกรทั้งหลายนี้ได้แสดงความเห็น" จากนั้น ผู้ร่วมอภิปรายได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับภาษาไทยที่น่าสนใจเป็นอันมาก จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 22:06:33

ความคิดเห็นที่ 3 ในตอนหนึ่ง มีการขอพระบรมราชานุญาตไม่ใช้ราชาศัพท์ในการออกความเห็น เช่น ตอนที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ม.ล. บุญเหลือ เทพยสุวรรณ ออกความเห็น ม.ล. บุญเหลือ กราบบังคมทูลว่า "ขอเดชะฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระหม่อม ข้าพระพุทธเจ้าขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต กล่าวแก่ที่ประชุมโดยไม่ต้องใช้ราชาศัพท์ เพราะว่าไม่เคยเป็นข้าราชการฝ่ายใน เคยเป็นแต่ข้าราชการฝ่ายหน้า ไม่ค่อยจะได้ใกล้ชิดพระยุคลบาท คงจะมีการพลาดพลั้ง" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสว่า "ให้อนุญาตน่ะให้ละ แต่ขอตั้งข้อสังเกตอย่างหนึ่งว่า ราชาศัพท์นั้นเป็นภาษาวรรณคดี ทุกคนควรจะทราบ โดยเฉพาะในคณะอักษรศาสตร์นี้" ม.ล. บุญเหลือกราบบังคมทูลต่อไปว่า "ถ้ามีพระราชประสงค์เช่นนั้น ข้าพระพุทธเจ้าก็จะพยายาม แต่ว่า..." พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัสแทรกขึ้นว่า "ไม่ใช่ต้องการให้ทำอย่างนั้น แต่ก็ขออย่าได้ออกตัวว่าไม่ทราบ เพราะขายหน้านักเรียน แต่ว่าในการที่จะพูดกับที่ประชุมอนุญาตทุกเมื่อ เพราะว่าอย่างอาจารย์สุมนชาติ และเสด็จในกรมฯ และผู้ที่พูดต่อที่ประชุมไม่ต้องขอเดชะ อนุญาตให้ทั้งนั้น" ม.ล. บุญเหลือ กล่าวต่อไปเกี่ยวกับเรื่องราชาศัพท์ว่า "ใคร่จะขอเรียนต่อที่ประชุมว่า เมื่อดิฉันเรียนเป็นราชาศัพท์นั้นอาจผิดพลาดบ้าง  ขออย่าจำเอาไปใช้ เพราะว่าการใช้ราชาศัพท์ ถ้าเอาไปใช้ในการแต่งบทประพันธ์หรือวรรณคดีนั้น เราใช้ได้เป็นศิลปะ แต่เมื่อใช้ราชาศัพท์ต่อองค์พระมหากษัตริย์ เราต้องรักษาขนบธรรมเนียมประเพณี จะต้องเรียนจริง ๆ จัง ๆ จะต้องใช้เวลา แล้วก็จะต้องมีความชำนิชำนาญในการที่จะใช้..." จากนั้น ม.ล. บุญเหลือ ได้แสดงความเห็นถึงคำว่า "บุคลากร" ที่บัญญัติศัพท์จากคำว่า personnel ที่ท่านไม่เห็นด้วย พร้อมทั้งยกเหตุผลว่าทำไมถึงไม่เห็นด้วย เช่นเดียวกับคำว่า "วิทยากร"  อีกคำหนึ่งที่มีการยกขึ้นมาคือ "แนะแนว" (guidance) พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตั้งข้อสังเกตเมื่อ ม.ล. บุญเหลืออภิปรายจบลงว่า "ขอมีข้อสังเกตอย่างหนึ่งว่า ภาษาไทยหรือภาษาทั้งหลายที่ใช้กันในปัจจุบันนั้น เป็นภาษาที่มีชีวิต เป็นภาษาที่ประชาชนใช้ ย่อมต้องมีการเปลี่ยนแปลงในความหมาย ถ้าเราบัญญัติศัพท์อะไรขึ้นมา ก็จะขอให้ประชาชนทั้งประเทศเป็นผู้ที่มีความคิดในด้านภาษาเป้นศัพท์บัญญัติกรกันทั้งชาติ หรือเป็นวิทยากรผู้ที่มีความรู้ทั้งชาติก็ไม่ได้ เราจะไปโกรธประชาชนแทนโกรธตัวเองไม่ได้ แก้ตัวไม่หลุด ทางที่ดีเราบัญญัติศัพท์แล้ว ก็ต้องลองดูว่าเขาเข้าใจหรือเปล่า การบัญญัติศัพท์ หรือการมีคำใหม่มีบ่อเกิดหลายทาง มีบ่อเกิดอย่างหนึ่ง ท่านทั้งหลายที่เป็นศัพท์บัญญัติกรก็เป็นบ่อเกิด ไม่รู้ว่าจะใช้คำว่าอะไรแทนบ่อเกิด อีกบ่อหนึ่งก็คือสำนักข่าวต่าง ๆ ที่แปลจากภาษาอังกฤษหรือภาษาต่างประเทศมาเป็นภาษาไทย ก็ออกมาเป็นภาษาประหลาด ๆ เหมือนกัน อีกอย่างหนึ่ง ภาษาชาวบ้านหรือภาษาเด็ก ๆ Slang นั้น ซึ่งใช้กันด้วยความหมายพิเศษของหมู่คณะ บางทีก็ติดเหมือนกัน อย่างขณะนี้คิดออก คำว่า หล่อ นั้น เดี๋ยวนี้ก็เข้าใจว่ายังใช้กัน อย่างใช้กับคนสวยที่น่ารักน่าเกรงขาม ก็ว่าคนนั้นหล่อ เฉพาะผู้ชาย คำว่า หล่อ นี้มาจากรูปหล่อ รูปหล่อก็หมายความว่า รูปร่างหน้าตาเหมือนรูปปั้น รูปหล่อคงมาจากอย่างนี้ ฝรั่งเขาก็มี เขาว่าผู้ชายคนนี้มีหน้าตาโก้สวยเหมือน Greek God ก็เหมือนรูปปั้น กลับมาเป็นภาษาไทย ก็ว่าคนนี้รูปหล่อ แล้วก็กลายเป็นหล่อเฉย ๆ คำว่าหล่อนี้ก็ชักจะติดเข้ามาในภาษา อีกหน่อยก็คงกลายเป็นภาษาที่ใช้ได้ แต่ว่าพูดถึงบัญญัติศัพท์ คำต่าง ๆ ที่มาจากคณะกรรมการฯ ประชาชนก็มาใช้ บางทีมาใช้อย่างผิด ๆ ถูก ๆ ไม่ใช่หน้าที่ของผู้บัญญัติศัพท์ที่จะโกรธ เพราะว่าเป็นผู้ทำเป็นผู้สร้างขึ้นมา ต้องทราบถึงผลสะท้อนที่จะมี ไม่ใช่ว่าบัญญัติศัพท์ขึ้นมาแล้ววางไว้ให้เด็ก ๆ ใช้ เช่นเดียวกับผู้ที่ทำปืนขึ้นมา ทำขึ้นมาแล้ววางไว้ในโรงเรียน ให้ยิงกันจนป่นปี้ ให้เล่นกันจนเกิดอันตราย แล้วบอกว่าสร้างปืนขึ้นมาต่างหาก ไม่ได้ให้เอามายิงกันเล่น ไม่มีความผิดอะไรเลย คนที่ทำปืน แล้วนำมาให้เด็กใช้เช่นนี้ย่อมมีความผิดด้วย ส่วนคนที่บัญญัติศัพท์ขึ้นมา ให้ผู้ไม่มีความรู้ในด้านวิชาภาษาเอาไปใช้เพราะฟังเข้าทีดีก็ผิด ขอโทษอาจารย์บุญเหลือ ที่รู้สึกว่าเจาะจงไปหน่อย แต่ไม่ได้จงใจว่า พูดทั่ว ๆ ไป วันนี้มาก็พูดเต็มที่ ขอมีเสรีที่จะพูด" จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 22:40:29

ความคิดเห็นที่ 4 อีกช่วงหนึ่ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัสถึงคำว่า Genius ของภาษาว่า "แต่ว่าต้องขอย้ำเกี่ยวข้องกับ Genius ของภาษานี้ว่า วิธีพูดของคนไทย เราเป็นคนไทย กับวิธีพูดของฝรั่ง เช่น อังกฤษ เขาเป็นคนอังกฤษ หน้าตาเขาก็ไม่เหมือนกับเรา รูปร่างก็ไม่เหมือนกับเรา วิธีพูดเสียงเขาก็ไม่เหมือนเรา สมองวิธีคิดของเขาก็ไม่เหมือนของเราแน่นอน เราเห็นสิ่งใดอย่างหนึ่ง เขาเห็นอีกอย่าง เห็นได้จากศิลปะ ศิลปะเขียนรูปหรือศิลปะดนตรีก็ตาม ต่างกัน นี่เป็นสิ่งสำคัญ วิธีพูดก็ต่างกัน แล้วก็ Expression ศัพท์ของเขาก็ต่างกับของเรา..." จากนั้นทรงมีพระราชกระแสกับผู้ชมที่นั่งอยู่ในห้องว่า "...น่าจะให้คนที่อยู่ข้างล่างนั้นออกความคิดบ้าง ถ้ามีผู้ใดมีความคิดจะแสดงออกก็อยากจะเชิญมา อ้าว คุณคึกฤทธิ์ (ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช) คุณคึกฤทธิ์อยู่ไหนก็อยากจะพูด อยู่ข้างล่างนั่นคงกลุ้มใจแน่นอนขอให้ขึ้นมาพูด" ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช กราบบังคมทูลว่า "ขอเดชะฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระม่อม ตามที่ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม มีพระราชดำรัสแจ้งข้อมูลเกี่ยวกับภาษาไทยเป็นอเนกประการ ข้าพระพุทธเจ้าขอรับพระราชกระแสใส่เกล้าใส่กระหม่อม เพื่อนำไปกระสวนแล้วก็ระเบียนไว้ประดับสติปัญญาต่อไป" มีพระราชดำรัสว่า "ขอคำแปล" ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ กราบบังคมทูลต่อไปว่า "ถ้อยคำภาษาไทยที่ข้าพระพุทธเจ้าได้กราบบังคมทูลมานั้น กระทรวงศึกษาธิการของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทเป็นผู้บัญญัติขึ้น ข้าพระพุทธเจ้าไม่ทราบเกล้าฯ ในความหมายในคำนั้นเลย แต่ได้กราบบังคมทูลมาเพื่อให้ทอดพระเนตรเห็น และให้ที่ประชุมนี้เห็นว่า ภาษานั้นบางกรณีก็ไม่สามารถจะทำให้เกิดความเข้าใจใด ๆ ได้ ทั้งฝ่ายผู้พูดและผู้ได้ยิน นี่ก็เป็นการใช้ภาษาของกระทรวงศึกษาธิการโดยเฉพาะ ข้าพระพุทธเจ้าไม่ทราบเกล้าฯ จริง ๆ ว่า ศัพท์เหล่านี้แปลว่าอะไร ชั่วแต่ว่ามันเข้าทีดี ก็กราบบังคมทูลไปตามเรื่อง..." และอีกตอนหนึ่งกล่าวว่า "...ในที่นี้ก็อยากจะขอพระราชทานกราบบังคมทูลถึงเหตุต่าง ๆ ซึ่งเป็นความคิดเห็นของข้าพระพุทธเจ้าเอง เกี่ยวกับความวิบัติในภาษาไทย คือว่าเหตุที่ทำให้เกิดความวิบัติ และผู้ที่ทำให้เกิดความวิบัติในภาษาไทยนั้น ในขั้นแรกเห็นจะเป็นเกี่ยวกับการใช้ภาษา ซึ่งเปลี่ยนแปลงไปเล็ก ๆ น้อย ๆ และเมื่อยอมรับกันแล้ว ก็เปลี่ยนแปลงต่อไปอีกในลักษณะที่ลุกลามต่อไป จนกระทั่งฟังไม่ได้ศัพท์..." "...เหตุที่สองในความวิบัติทางภาษาไทยนั้น ก็น่าจะได้แก่ผู้ที่เป็นผู้ทรงวิทยาความรู้นั้น ชอบคิดเป็นฝรั่งมากกว่าชอบคิดเป็นไทย และเมื่อคิดเป็นฝรั่งแล้ว ในที่สุดเมื่อจะใช้ความคิดออกมาเป็นไทย ก็ย่อมจะหาคำไทยไม่ได้ เพราะถ้าผู้คิดนั้นคิดเป็นฝรั่งเสียแล้ว ย่อมอยากจะแสดงความคิดเห็นให้ตรงกับความในใจของตนที่คิด เมื่อหาคำไทยใช้ไม่ได้ ก็ไม่ได้คิดเป็นไทย ก็ย่อมจะต้องบัญญัติศัพท์ขึ้นใหม่เพื่อให้ตรงกับภาษาฝรั่งที่ตนคิด   ด้วยเหตุนี้ ก็ได้มีคำไทยเกิดขึ้นมากมายโดยที่ไม่จำเป็น แต่ว่าความประสงค์นั้นเพื่อจะให้ตรงกับภาษาฝรั่งแต่ถ่ายเดียว มิใช่แสดงความคิดอะไรมากมายไปก็หาไม่ และถ้าหากว่าจะลองคิดเป็นไทยดูบ้างแล้ว ก็น่าจะหาคำไทยนั้นได้โดยไม่ยากนัก ในบางทีอาจไม่ได้คำ ๆ เดียวกะทัดรัด แต่เราก็พูดกันอย่างไทย พอที่จะให้ได้เนื้อถ้อยกระทงความโดยสมบูรณ์ ไม่ขาดตกบกพร่องที่ไหนเลยก็ยังได้..." "...เมื่อพูดถึงพิธี ข้าพระพุทธเจ้าก็ได้นึกต่อไปเกี่ยวกับคำว่า 'ประกอบพิธี' นี่ได้ยินอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แล้วก็ไม่ทราบเกล้าฯ ว่ามีความหมายอย่างไร เช่น 'เสด็จพระราชดำเนินทรงประกอบพิธี' ไม่มีธรรมเนียมที่ไหนในประเทศไทยแต่โบราณมาจนถึงทุกวันนี้ ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเสด็จพระราชดำเนินไปทรงประกอบพิธี เพราะถ้าทรงประกอบพิธีด้วยพระองค์เองแล้ว พราหมณ์ก็ไม่จำเป็นจะต้องมีไว้ในพระราชสำนัก ทรงดำรงตำแหน่งมหาราชครูพราหมณ์ด้วยพระองค์เองอีกด้วย เพราะเหตุว่าพราหมณ์เป็นผู้ประกอบพิธีโดยแท้ ถ้าเหตุว่ามีพราหมณ์พิธี พราหมณ์เป็นผู้ทำพิธี เสด็จพระราชดำเนินในพิธี ทรงเป็นประธานในพิธีก็พอแล้ว เมื่อเสด็จพระราชดำเนินแล้วจะไปทรงเป็นอื่นก็ไม่ได้ ที่จะเสด็จพระราชดำเนินไปเป็นกองเชียร์นั้น เป็นไปไม่ได้เลยเป็นอันขาด ถ้าเสด็จพระราชดำเนินไปแล้ว ก็ต้องเสด็จพระราชดำเนินไปเป็นประธานในพิธี พราหมณ์ก็เป็นผู้ทำพิธี เสด็จพระราชดำเนินไปประกอบพิธีนั้น ผิดอย่างหนักและผิดเป็นแน่นอน นี่ก็เป็นอีกเหตุที่ได้ยินอยู่เสมอ..." จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 23:12:42

ความคิดเห็นที่ 5 ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ กราบบังคมทูลเรื่องภาษาไทยต่อไปว่า "...เพราะฉะนั้น เพื่อรักษาภาษาไทยไว้ ข้าพระพุทธเจ้าเห็นด้วยเกล้าฯ ว่า นอกจากจะรักษาภาษาไทยภาคกลาง พยายามชำระสะสางให้ถูกต้องแล้ว ยังเป็นหน้าที่ของคนไทย ที่จะต้องรักษาหรือพยายามอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่จะรักษาหลักของภาษาในภาคต่าง ๆ ไว้ให้คงอยู่ เพื่อให้เป็นหลักทดสอบได้อีกด้วย ไม่ให้สูญสิ้นไป มิฉะนั้นเราจะไม่มีอะไรทดสอบ เพราะภาษาภาคกลางนั้นอยู่ใกล้ชิดฝรั่ง ใกล้ชิดแขก แล้วก็เป็นภาษาที่คนที่สติสัมปชัญญะไม่ปกตินักใช้อยู่มาก ก็อาจจะฟั่นเฝือ แล้วก็ผิดพลาดไปได้โดยง่าย ถ้าหากว่าไม่มีหลักอะไรที่จะทดสอบแล้วละก็ ความวิบัติย่อมจะเกิดขึ้นได้ ข้าพระพุทธเจ้ากราบบังคมทูลมาก็ด้วยเหตุที่มีความวิตก แล้วก็ต้องอาศัยพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อมเป็นที่พึ่ง ที่จะให้ภาษาไทยเจริญรุ่งเรืองต่อไป จะได้ยึดถือเป็นทางทำมาหากินต่อไปได้ แล้วก็ต้องอาศัยความกรุณาของชุมนุมภาษาไทยนี้ ได้ช่วยกันรักษาและชำระสะสางภาษาไทยให้บริสุทธิ์" ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ กราบบังคมทูลต่อไปเกี่ยวกับเรื่องราชาศัพท์ต่อไปว่า "...ยังมีอีกอย่างหนึ่งซึ่งข้าพระพุทธเจ้ารู้สึกข้องใจเป็นอย่างยิ่ง อาจพูดรุนแรงไป ก็จะต้องขอพระราชทานอภัยโทษไว้ล่วงหน้า คือ เรื่องราชาศัพท์ ทุกวันนี้ ข้าพระพุทธเจ้ารู้สึกสลดใจ เมื่อได้เห็นใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาททรงพระราชอุตสาหะทุกขณะที่ทรงเข้าใกล้ชิดกับพสกนิกรอาณาประชาราษฎรของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท แต่ว่าราชาศัพท์ด้วยเหตุที่ไม่พยายามจะใช้ กลายเป็นเครื่องแบ่งแยก ราษฎรส่วนมากอยากจะใกล้ชิดพระองค์ แต่กีดด้วยราชาศัพท์เป็นเหตุให้ต้องวิ่งหนี นี่เป็นความรับผิดชอบของผู้ที่รู้ราชาศัพท์ เพราะฉะนั้น ข้าพระพุทธเจ้ารู้สึกอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่ออาจารย์บุญเหลือขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตใช้ภาษาธรรมดาสามัญ ไม่กล้าที่จะทูลด้วยราชาศัพท์เพราะเกรงว่าจะผิด เมื่อคนขนาดอาจารย์บุญเหลือเป็นเสียอย่างนี้แล้ว คนทั้งประเทศจะอยู่ในลักษณะเช่นใด นี่เป็นเรื่องที่ข้าพระพุทธเจ้ารู้สึกอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้ยินคำขอพระราชทานอภัยโทษแต่แรกเช่นนั้น ความจริงราชาศัพท์เป็นของจำเป็น เป็นหน้าที่ของผู้จงรักภักดีทุกคนจะต้องพูดให้ได้ เพราะเหตุว่าทุกวันนี้เป็นสมัยที่ประชาชนและพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเข้าใกล้ชิดกันได้ที่สุด ตั้งแต่ตั้งประเทศไทยมาไม่เคยปรากฏ ถ้าหากว่าไม่มีสื่อที่จะกราบบังคมทูลให้เข้าถึงได้แล้ว ก็หมดความหมาย ทรงพระราชอุตสาหะเท่าไรก็เปล่าประโยชน์ เป็นหน้าที่ของราษฎรไทยผู้จงรักภักดีทุกคน รวมทั้งอาจารย์บุญเหลือด้วย ถ้าไม่ทราบก็จะต้องเริ่มเรียนราชาศัพท์กันโดยด่วน ปล่อยปละละเลยไว้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ไม่มีเหตุใด ๆ เลยที่จะหลีกเลี่ยงไม่ใช้ราชาศัพท์ ความจริงข้าพระพุทธเจ้าเห็นว่า ในการพูดในที่นี้ ก็ควรจะต้องพูดกับที่ประชุมโดยศัพท์สามัญ แต่ที่ได้กราบบังคมทูลด้วยราชาศัพท์ตลอดมา ก็เพื่อจะให้เป็นตัวเยี่ยงตัวอย่างอันดีไว้ ด้วยความประสงค์เช่นนั้น ด้วยเกล่าด้วยกระหม่อม ขอเดชะฯ" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสว่า "ต้องขอขอบใจคุณคึกฤทธิ์พูดเมื่อกี้แล้ว ส่วนมากที่พูดก็เห็นด้วย เหมือนที่จะพูดด้วยตนเอง จะพูดแล้วก็คุยกับคุณคึกฤทธิ์ แล้วคุณคึกฤทธิ์ก็มาพูด แต่คุณคึกฤทธิ์ชอบอยู่อย่างหนึ่ง คือ โจมตีหน่วยราชการของข้าพเจ้า แท้จริงคุณคึกฤทธิ์ก็ออกจะทำหน้าที่กรมประชาสัมพันธ์ ไม่ได้เป็นข้าราชการ แล้วก็ยิ่งอย่างนี้ ก็เข้าใจว่าทำไมจึงชอบเป็นฝ่ายค้าน จะได้ไม่ต้องรับผิดชอบ ก็เข้าใจว่าอยู่อย่างนั้นเพื่อจะได้โจมตีหน่วยราชการรัฐบาล ก็ไม่ถือ เพราะว่าพูดในสิ่งที่ถูกต้อง วิพากษ์วิจารณ์ในสิ่งที่ถูกต้องแล้วนั้นเป็นของดี ไม่ว่าทำงานสิ่งใด ถ้ามีผู้วิพากษ์วิจารณ์ถูกต้อง หวังดี ก็เป็นการสมควรที่จะปฏิบัติให้ถูกต้องตามที่เขาวิจารณ์มาเท่าที่จะทำได้ วันนี้ที่โต๊ะนี้โดนโจมตีอยู่สองคน คือ อาจารย์บุญเหลือด้วย ก็ขอให้อาจารย์บุญเหลือได้แก้ตัวเถอะ" จากนั้น ม.ล. บุญเหลือ เทพยสุวรรณ ได้กราบบังคมทูลชี้แจงเรื่องต่าง ๆ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัสสรุปในตอนท้ายว่า "ที่อาจารย์สุกิจพูดยืนยันว่า คนไทยเรามีจิตใจพิเศษ ไม่เหมือนฝรั่ง หรือแขก หรือจีน ก็ต้องรักษาจิตใจพิเศษนี้ไว้ ซึ่งมีอยู่ในภาษาเหมือนกัน วันนี้ได้พูดเรื่องปัญหาภาหลายอย่างคละเคล้าไป แต่ว่าคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะกระตุ้นเตือนทุกคนว่า ภาษานี้เกิดปัญหาขึ้นมากหลายทาง ต้องพยายามช่วยกันแก้ปัญหาต่าง ๆ นี้ และถกเถียงกันเพื่อที่จะขบให้แตก และให้ภาษาของเราบริสุทธิ์ใช้การได้ ไม่ให้คุณคึกฤทธิ์ขาดอาชีพ บัดนี้ สมควรแก่เวลาที่จะเลิกประชุมแล้ว ข้าพเจ้าขอปิดประชุม" (ที่ประชุมยืนขึ้นปรบมือ ถวายคำนับ) เลิกประชุมเวลา ๑๒.๒๐ น. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินกลับ สมาชิกชุมนุมภาษาไทยและนิสิตพร้อมกันส่งเสด็จฯ ยังรถพระที่นั่ง เสด็จพระราชดำเนินออกจากบริเวณจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเมื่อเวลา ๑๒.๓๐ น. (คัดบางตอนจากหนังสือ "สนุกกับคึกฤทธิ์" โดย วิลาศ มณีวัต พิมพ์ครั้งที่สี่ ตุลาคม ๒๕๓๘ บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน) .......................... ขออภัยคุณเจ้าของกระทู้เป็นอย่างยิ่งที่ความเห็นที่นำมาแสดงอาจจะไม่ตรงประเด็นของกระทู้นัก แต่ก็เกี่ยวข้องกับภาษาไทย และเห็นว่าคุณเจ้าของกระทู้เป็นคนรักษ์ภาษาไทย จึงได้คัดมาเสนอ ประกอบกับวันนี้เป็นวันภาษาไทยแห่งชาติ ซึ่งมีที่มาจากเหตุการณ์ที่ได้ยกมานี้เอง ขอบคุณครับ จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 23:45:54

ความคิดเห็นที่ 6   ขอบคุณคุณวศินสุขมากค่ะ   เคยได้ยินเรื่องอ.คึกฤทธิ์โตแย้งเรื่องการใช้ราชาศัพท์ในที่ประชุมต่อหน้าพระพักตร์พระเจ้าอยู่หัว   ที่แท้เกิดขึ้นในการประชุมนี้เอง จากคุณ : สร้อยสยาม เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 13:33:08

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณคุณวศินสุขที่นำมาให้อ่านค่ะ จากคุณ : The Best of Me เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 14:37:40

ความคิดเห็นที่ 8 ด้วยความยินดียิ่งครับคุณสร้อยสยาม และคุณThe Best of Me เผอิญเห็น (คนเดียวหรือไม่ก็ไม่ทราบ) ว่า เป็นการอภิปรายที่หาอ่านยาก ก็เลยขออนุญาตคุณเจ้าของกระทู้นำมาลงไว้เพื่อจะได้เป็นประโยชน์กับผู้อ่านทุกท่านนะครับ จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:28:39