ความคิดเห็นที่ 1 หลายต่อหลายครั้งที่เรื่องราวถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ อีกทั้งนำไปตีพิมพ์ออกจำหน่ายในชื่อเรื่อง (บุญเพ็งหีบเหล็ก) และขายดีเป็นเทน้ำเทท่า หรือแม้แต่ถูกดัดแปลงเสริมแต่งเขียนออกมาเป็นนิยายวางจำหน่าย เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อเกือบหนึ่งศตวรรษมาแล้วหากแต่เรื่องราวจากสื่อต่างๆ ได้ถูกถ่ายทอดออกมาจากการรับรู้รับฟังของแต่ละคน ใครรับฟังมาอย่างไรก็ถ่ายทอดไปตามนั้น เนื้อหาจึงตรงกันบ้างไม่ตรงบ้าง เรื่องราวของ (บุญเพ็งหีบเหล็ก) จึงเป็นเสมือนหนึ่งนิยายมาแต่โบร่ำโบราณ     เช่นนั้นแล้วสิ่งที่เราจะนำเสนอต่อจากนี้ เป็นข้อมูลจริงที่มีหลักฐานยืนยันเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครั้งอดีตจากแฟ้มอาชญากรรม ตำรวจสันติบาล แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 15:18:33 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 14:26:56 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 14:24:17 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 14:23:31 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:23:05

ความคิดเห็นที่ 2 นายบุญเพ็งเกิดปีขาล ที่เมืองท่าอุเทน มณฑลอุดร บิดาเป็นชาวจีน มารดาเป็นชาวลาว ในสมัยนั้นยังไม่มีการใช้นามสกุล ที่เรียกกันว่า (บุญเพ็งหีบเหล็ก) เป็นการเรียกตามพฤติกรรมการฆ่า เมื่ออายุได้ 15 ปีได้ย้ายเข้ามาอยู่ในพระนครกับตาสุก และยายเพียรมีอาชีพทำสวนผักแถวคลองบางจากในตอนแรก และย้ายไปอยู่แถววัดเทพศิรินทร์ในเวลาต่อมา นายบุญเพ็งเป็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งที่เรียนเก่งมากชอบไปเรียนกับพระที่วัดเทวราชกุญชร ตอนหลังคบเพื่อนเที่ยวเตร่ ยายจึงไล่ไปเป็นสัปเหร่อที่วัดไผ่เคาะ บุญเพ็งจึงได้หาร่ำเรียนวิชาไสยศาสตร์มนตร์ดำ เมื่ออายุ 20 ปี ได้บวชเป็นภิกษุที่วัดเทวราชกุญชรแต่ประพฤติตนไม่ดีจึงถูกขับไล่ออกจากวัด และมาขอจำพรรษาที่วัดสุทัศน์เทพวราราม ซึ่งในตอนแรกเจ้าอาวาสไม่ยอม แต่บุญเพ็งสัญญาว่าจะประพฤติดี เจ้าอาวาสจึงยอม เป็นเวลาเก้าปีที่บุญเพ็งเป็นพระในพุทธศาสนา ตลอดระยะเวลาที่ครองผ้าเหลือง พระบุญเพ็งเป็นพระที่ปฏิบัติแต่กิจไม่พึงควร ล่วงอาบัติหลายประการ อาทิ ดื่มสุรา และเล่นการพนัน ก่อการไม่สงบร่วมกับพรรคพวกในวัด และได้ถูกจับสึกในที่สุด แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 14:35:57 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:26:20

ความคิดเห็นที่ 3 ปลายปี 2460 ชาวบ้านที่หากินด้วยการงมกุ้งได้พบหีบเหล็กใบหนึ่งจมอยู่ก้นคลองบางกอกน้อย มีศพผู้ชายเน่าเปื่อยอยู่ภายใน ศพถูกนำไปไว้ที่โรงพยาบาลศิริราช ทราบชื่อภายหลังว่าคือนายล้อม อาชีพค้าเพชรพลอย ระหว่างการสืบสวนคดีนี้กลับมีหีบอีกใบลอยขึ้นมาอย่างปริศนา ตอนเย็นของวันที่ 12 มกราคม 2461 มีผู้พบหีบเหล็กลอยน้ำอยู่ในแม่น้ำเจ้าพระยาตรงหน้าวัดไทรม้า จังหวัดนนทบุรี หีบถูกนำไปขึ้นฝั่งที่สถานีตำรวจเมืองนนท์ในขณะนั้น เมื่อฝาหีบถูกเปิดออก ผู้คนก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น ศพผู้หญิงถูกมัดมือมัดเท้านั่งยอง ๆ มีมุ้งคลุมบนศพและมีอิฐถ่วงอยู่ด้วย 8 ก้อน จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:33:59

ความคิดเห็นที่ 4 อำมาตย์เอก พระยานนทบุรี นครบาลจังหวัดนนทบุรี ได้ลงประกาศในหนังสือพิมพ์ กรุงเทพฯ เดลิเมล์ ประจำวันที่ 14 มกราคม 2461 เพื่อสืบหาญาติของหญิงสาวที่พบเป็นศพทันที เพียงวันเดียวเท่านั้นคดีถูกคลี่คลายลงอย่างรวดเร็ว ทราบชื่อผู้ตายคือนางปริก ภรรยาของขุนสิทธิคดีหรือนายปลั่งมีฐานะร่ำรวย อาศัยอยู่อยุ่ที่ตึกแถวถนนทหารบกทหารเรือในพระนครนั่นเอง มารดาของนางปริกพยานปากสำคัญให้การว่านางปริกหายไปเมื่อ 7 วันก่อน โดยก่อนออกจากบ้านในเช้าวันที่ 7 มกราคมนั้น มีจดหมายจากนายบุญเพ็งนัดให้นางปริกไปรับสร้อยที่ตนได้ขอยืมไว้ สงสัยว่านายบุญเพ็งคนนี้จะเป็นผู้ฆ่าและชิงสร้อยข้อมือทองคำหนักข้างละ 10 บาทจากนางปริก จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:37:23

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อมาตำรวจได้จับกุมนายบุญเพ็งได้ที่บ้านนางบัว ตำบลถนนตรีทอง ซึ่งนายบุญเพ็งเพิ่งแต่งงานกับนางตาดลูกสาวของนางบัวในวันที่ 14 มกราคมวันเดียวกับที่หนังสือพิมพ์ลงประกาศเรื่องพบศพนางปริกนายบุญเพ็งกับนางปริกนั้นมีความสัมพันธ์กันอยู่ก่อนแล้วตั้งแต่ครั้งนายบุญเพ็งบวชอยู่ที่วัดสุทัศน์ ปรากฎว่าความคืบหน้าของคดีนางปริกได้โยงไปถึงคดีนายล้อมศพที่พบอยู่ในหีบจมน้ำ ผู้ต้องหามีคนเดียวคือนายบุญเพ็ง ซึ่งรับสารภาพว่าได้ล่อลวงนายล้อมและนางปริกไปปลิดชีพเพื่อชิงทรัพย์มาเป็นทุนแต่งงานกับนางตาด จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:40:54

ความคิดเห็นที่ 6 คดีฆ่านายล้อมมีผู้ร่วมกระทำผิดด้วยคือนายพันอายุ 19 ปี เป็นผู้เข้าไปมั่วสุมเล่นโปอยู่ในกุฏิชองพระบุญเพ็ง เป็นผู้รู้เห็นเรื่องที่นายล้อมถูกฆ่า ตลอดจนร่วมกันนำหีบใส่ศพจ้างรถเจ๊กไปทิ้งลงน้ำ เป็นอันว่าคดีแรกนี้ฆ่ากันในกุฏิวัดสุทัศน์ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:42:13

ความคิดเห็นที่ 7 คดีฆ่านางปริกนั้นมีจำเลยร่วมด้วยสองคน คือนายจรัลและสมีเจริญ ทั้งสองก่อคดีทั้งที่ยังบวชเป็นพระอยู่ที่วัดสุทัศน์ ได้ร่วมกันกับนายบุญเพ็งเอาหีบศพนางปริกที่นายบุญเพ็งสังหารไปถ่วงน้ำ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:43:33

ความคิดเห็นที่ 8 คดีซ้อนคดีนี้สิ้นสุดลงในวันอังคารที่ 12 สิงหาคม 2462 ศาลพระราชอาญาตัดสินให้ประหารชีวิตนายบุญเพ็ง ในวันที่ 19 สิงหาคม 2462 นายบุญเพ็งถูกตัดหัวประหารชีวิตที่ลานประหารวัดภาษี จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:45:10

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณ จขกท. สำหรับคดีประวัติศาสตร์ครับ แต่มีข้อติงนิสสสนึง "ฆาตกรต่อเนื่อง ฆ่ายัดหีบแล้วถ่วงน้ำนับครั้งไม่ถ้วน" แต่ผมอ่านรายละเอียดแล้วมีแค่ 2 รายเองนี่ครับ ไม่ได้เยอะขนาดนั้นนี่นา จากคุณ : T7Promoter เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 14:56:19

ความคิดเห็นที่ 11 อ๊ากกกกกกกกกกกก  เป็นคนอุดร หรือนี่ จากคุณ : CherryBlossom669 เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 15:04:45

ความคิดเห็นที่ 12 พ่อเป็นคนจีนอพยพมาไทยครับและได้เมียเป็นคนมาจากลาว และอยู่กินกันที่ ท่าอุเทน จังหวัด อุดรธานี ครับ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 15:11:33 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 15:10:46

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบ คห 9ครับ ถูกต้องแล้วครับ ศพแรก คือนายล้อมพ่อค้าเพชร            ศพที่2  คือนางปริก ครับ ที่ "ฆาตกรต่อเนื่อง ฆ่ายัดหีบแล้วถ่วงน้ำนับครั้งไม่ถ้วน" นั่นเป็นความเชื่อเก่าครับ ที่เป็นการพูดกันเหมือนปากต่อปากของคนสมัยก่อนครับ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 15:20:15 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 15:17:12

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่น่าจะใช่ The Murderess Iron Box นะคะ เพราะคำว่า murderess หมายถึงฆาตกรซึ่งเป็นผู้หญิงค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 15:18:53

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบ คห14 คุณกุลธิดา (kdunagin) ต้องขอโทษด้วยครับ อาจมีตกหล่นไปบ้างครับ ผมแก้ไขเรียบร้อยแล้วครับ ป.ล. ขอบคุณมากครับ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 15:31:37 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 15:25:57

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากครับที่เอามาให้อ่าน รออ่านเรื่องนักโทษประหารที่โดนกุดหัวในยุคท้ายๆอีกนะครับ จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 15:58:28

ความคิดเห็นที่ 17 มานั่งรอฟังด้วยคนว่า ใครเป็นนักโทษรายสุดท้ายที่ถูกตัดคอ กระทู้เก่า http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8120297/A8120297.html เวปวัดภาษี http://watparsi.com/history.php?hMenu=resume&hSubmenu=resume1 จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 16:08:47

ความคิดเห็นที่ 18 ท่าอุเทน นครพนมอ่ะซิฮะ เคยดูในรายการบันทึกลึกลับ เห็นมีศาลบุญเพ็งด้วย จากคุณ : โตนิค เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 16:43:20

ความคิดเห็นที่ 19 ต้องขอเกริ่นนำก่อนนะครับ ว่าข้อมูลนี้ตอนแรก ผมก็เข้าใจผิดมาเหมือนกันครับ แต่การค้นคว้าของผมและทีมงาน ทำให้ค้นพบข้อความจาก หอจดหมายเหตุครับ ว่าคนสุดท้ายแล้วจริงๆไม่ใช่บุญเพ็ง แต่เป็นนางทองเลื่อน และนายลองครับ และเกิดการเถียงกันของทีมงาน จึงไปค้นหาข้อมูลมาประชันกัน แต่ในข้อความที่จะได้อ่านต่อไปนี้ ข้อมูลบอกว่า นายบุญเพ็งเป็นคนสุดท้าย คงเป็นเพราะเรื่องที่เล่ากันมาจากรุ่นสู่รุ่นก็เป็นได้ครับ จึงทำให้ข้อมูลคลาดเคลื่อนไปได้ เหมือนอย่างคดีของนายบุญเพ็ง ที่ฆ่าหั่นศพมั่งหละ มีหีบ7ใบบ้าง ฆ่าคนนับไม่ถ้วนบ้าง แต่ความจริงคือ เขาฆ่าแค่ 2ศพ และไม่ได้ฆ่าคนเดียวมีเป็นทีม และไม่ได้หั่นศพแต่อย่างใด ถ้าตามข่าวแล้ว คนที่โดนตัดหัวคนสุดท้ายน่าจะมีข้อมูลที่มากกว่า แต่คดีนั้นไม่ดังเท่าคดีนายบุญเพ็ง เพราะในสมัยนั้นทางราชการต้องการลบข้อมูลนี้ออกจากแผ่นดิน ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นเรื่องอัปมงคงแก่บ้านเมืองรวมทั้งมีคนบางกลุ่ม หันมาบูชานายบุญเพ็งซะอีก ประกอบด้วยนายบุญเพ็งยังเป็นพระด้วยจึงดังจนฉุดไม่อยู่ และการบิดเบือนข้อมูลนี่แหละครับ จึงทำให้เพี้ยนไป คดีนางทองเลื่อนกับนายลองนั้นถูกประหาร เมื่อปลายปี 2462 ครับ ข่าวสาบ้านเมืองในช่วงนั้นจึงถูกทำลายเรียบครับเป็นที่น่าเสียใจจริงๆครับ ป.ล. ถ้ามีข้อมูลใดพิดพลาดไปต้องขออภัยด้วยนะครับ เพราะนี่เป็นข้อมูลที่ผมรับรู้มาเหมือนกัน และยินดีมากนะครับถ้าได้ข้อมูลเพิ่มเติมครับ และผมจะขอเก็บรวบรวมข้อมูลที่ถูกต้องมาทำรายการที่มีคุณภาพกับทุกๆคนครับ นี่คือข้อมูลของนางทองเลื่อนและนายลองครับ (เท่าที่มีคนเคยบันทึกมาครับ)copyเอามาให้ดูกันครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 16:51:26

ความคิดเห็นที่ 20 นี่คือข้อมูลของนางทองเลื่อนและนายลองครับ (เท่าที่มีคนเคยบันทึกมาครับ)copyเอามาให้ดูกันครับ ประหารนางทองเลื่อน เรื่อง นี้ไพฑูรย์ได้ย้อนหลังกลับไปเมื่อครั้งสมัยยังเรียนหนังสืออยู่ชั้นมัธยม ได้มีโอกาสไปดูการประหารชีวิตนางทองเลื่อน ที่หนังสือพิมพ์สมัยนั้นให้ฉายาว่า (นางทองเลื่อนใจยักษ์) ไพฑูรย์ได้เล่าเรื่องของนางทองเลื่อนใจยักษ์นักโทษประหารว่า เป็นนักโทษประหารที่ถูกประหารก่อนนายบุญเพ็ง หิบเหล็ก คือราย นางทองเลื่อนใจยักษ์ รายต่อมาคือนาย (ไอ้ลอง :-)) จึงมาถึงนายบุญเพ็ง หิบเหล็ก เมื่อประหารนายบุญเพ็ง หิบเหล็ก แล้ว พระบาทสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า รัชกาลที่ 6 จึงมีพระบรมราชโองการให้ยกเลิกการประหารชีวิตด้วยการตัดหัวในแดนประหารกลาง แจ้ง มาเป็นการประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าในโรงยิงเป้าแทน เพื่อให้ทันสมัยแบบเดียวกันกับนานาอารยประเทศ การประหารนักโทษด้วยดาบจึงยุติลง ดาบเพชฌฆาตปัจจุบันพิพิธภัณฑ์ตำรวจเป็นผู้เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี เดิมทีอยู่ที่วังปารุสกวันแต่เดี๋ยวนี้จะยังอยู่ที่เดิมหรือไม่ ไม่ยืนยัน นาง ทองเลื่อนเป็นชาวสุพรรณบุรี เป็นลูกสาวคนสวยของนางทองทมแม่ม่ายผัวถูกงูเห่ากัดตาย มีนายทองจบเป็นน้องชายคนสุดทอง ชาวนาสมัยนั้นทำนาตามฝนปีไหนฝนตกดีน้ำท่าไม่ท่วม ก็สามารถเก็บเกี่ยวข้าวไปขายได้เงินมาซื้อเสื้อผ้า มาไว้ใช้จ่ายนอกนาและเก็บข้าวส่วนหนึ่งไว้ทำพันธุ์ปีต่อไป ปีไหนฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาลฝนทิ้งช่วง มีแมลงศัตรูพืชมากน้ำท่วมหนัก ปีนั้นข้าวเสียหายก็ต้องกู้หนี้ยืมสินมาด้วยอัตราดอกเบี้ยที่แพง ปีหน้าฟ้าใหม่ทำนาได้ดีก็ต้องใช้หนี้เจ้าหนี้อดมื้อกินมื้อเที่ยวขุดหัวกลอย มันนก มันมือเสือ มันป่ามากินแทนข้าวเพื่อประทังชีวิต ปีนี้นางทองทม ได้รับการทาบทามจากผู้ใหญ่อุ่ม ให้นางสาวทองเลื่อนแต่งเนื้อแต่งตัวให้สะสวย เพื่อเป็นเทพีนั่งเสลี่ยงคานหามทำพิธีแห่นางแมวขอฝน เพราะในตำบลนี้นางสาวทองเลื่อนรูปร่างสะสวยกว่าเพื่อน นางสาวทองเลื่อนก็แต่งตัวด้วยชุดผ้าโจงกระเบนคาดแถบสไบ ทัดดอกไม้ ทาปากสีแดง ขึ้นคานหามมีขบวนแตรวงกับกลองยาวแห่นำไป ตามด้วยคานหามที่มีแมวตัวเมียหนึ่งตัวใส่ไว้ในกรง มีคนฟ้อนรำนำขบวนปากก็ร้องว่า (นางแมว นางหมา ขอฟ้าขอฝน ขอให้ฟ้าคำรน ตำหัวนางแมว ตาละล่า) ผ่านไปบ้านไหนเจ้าของบ้านก็เอาปี๊บใส่น้ำเตรียมไว้ พอกรงนางแมวผ่านก็สาดโครมนางแมวเปียกม่อลอกม่อแลก กว่าจะแห่ครบรอบหมู่บ้านนางแมวก็ปวดบวมตายในเวลาต่อมา ส่วนในโบสถ์ พระก็สวดรัตนสูตร อันเป็นพระพุทธมนต์บทแรกในครั้งพุทธกาล ที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสประทานแก่พระอานนท์ ให้สวดสาธยายไปรอบเมืองเวสาลีที่เกิดฝนฟ้าแล้ง มีโรคระบาดร้ายภูตผีปิศาจแฝงอยู่ตามบ้านเรือน ระหว่างสวดพระปริตให้เอาน้ำสะอาดใส่บาตรแล้วประพรมน้ำพระพุทธมนต์ไปทั่ว เมือง บัดนั้นฟ้าฝนก็ตกอย่างหนักน้ำฝนชะล้างโรคระบาด เหล่าเทพยดาต่างแผ่รัศมีทำลายภูติผีปิศาจจนหมดไปจากเมืองเวสาลี เมืองเวสาลีก็กลับมีชีวิตชีวาอีกครั้งฝนตกลงมาอย่างหนัก ไร่นาพลิกฟื้นแต่หนี้สินดอกเบี้ยบาน ได้ข้าวมาเจ้าหนี้ก็ตวงข้าวเปลือกไปใช้หนี้เหลือไว้แค่กินกันตาย นาย ปลูก ลูกชายจอมผลาญของผู้ใหญ่อุ่ม เกิดต้องตาต้องใจนาวสาวทองเลื่อนลูกสาวนางทองทม จึงให้ผู้ใหญ่อุ่มไปทาบทามเสนอสินสอดเป็นทองและเงินสดจำนวนมาก นางทองทมเห็นว่าหากลูกสาวได้แต่งงานกับนายปลูก ก็จะอยู่เย็นเป็นสุขและพลอยฟ้าพลอยฝนมาถึงนางด้วยจึงกล่อมลูกสาว แต่นางสาวทองเลื่อนแย้งแม่ว่า นางสาวทองเลื่อน (อันการที่แม่จะให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝากับนายปลูกนั้น ลูกเห็นว่านายปลูกเป็นคนเจ้าชู้เที่ยวได้ลูกสาวชาวบ้านแล้วไม่เลี้ยง ผู้ใหญ่อุ่มต้องเอาเงินไปเสียให้พ่อแม่ฝ่ายหญิงเป็นค่าทำขวัญ เมื่อลูกไปอยู่กับเขาแล้วเขาไปมีเมียใหม่อีกลูกก็ต้องกินน้ำตา) นาง ทองทม (เห็นแก่แม่เถอะลูก ทองรูปพรรณที่เป็นสินสอดแม่จะเก็บไว้เป็นทุน พลาดพลั้งเขาทิ้งเราก็ยังอยู่กันได้ ขอให้ลูกช่วยยกฐานะครอบครัวด้วยเถิด) นางสาว ทองเลื่อนจึงตกลงแต่งงานกับนายปลูก ผู้ใหญ่อุ่มจัดพิธีให้อย่างดีสินสอดนางทองทมเป็นคนเก็บไว้ แต่งงานได้หนึ่งปีนายปลูกเกิดไปชอบนางสาวระรวยสาวงามตำบลโพธิ์ทอง จึงวางแผนเอาทองรูปพรรณที่เป็นสินสอดเดิมที่แต่งงานกับนางสาวทองเลื่อนไป เป็นสินสอดสู่ขอนางสาวระรวยโดยที่ผู้ใหญ่อุ่มไม่รู้เรื่อง โดยไปจ้างช่างเงินจำลองแบบเหมือนกับทองคำจากนั้นก็เอาไปกะหลั่ยทองจนดูเป็น ทองคำ ใช้ความสนิทสนมกับนางทองทมนายปลูกก็เปลี่ยนเอาของจริงไปเอาเงินชุบมาใส่ไว้ แทน ทองคำแท้กับประคำสายทองที่เป็นสมบัติเก่าของบิดานางสาวทองเลื่อน ที่เป็นเม็ดประคำทองร้อยด้วยสายสร้อยทองก็ถูกนายปลูกเอาไปด้วย นายปลูกนำเอาทรัพย์สินทั้งหมดไปเป็นสินสอดแต่งงานใหม่ แล้วมาหลอกขอเรือนไทยที่ผู้ใหญ่อุ่มปลูกไว้เป็นเรือนสำรองเพื่อเป็นเรือนหอ นาย ปลูกนำนางสาวระรวยสาวงามบ้านพานทองมาอยู่กินตำตานางสาวทองเลื่อน วันหนึ่งนางสาวทองเรือนไปหานายปลูกที่เรือนหอ แต่นายปลูกไปเล่นเบี้ยโบกที่บ่อนนางสาวทองเลื่อนจึงรู้จากปากนางสาวระรวยว่า นายปลูกบอกว่ายังไม่มีลูกไม่มีเมีย ขณะคุยนางสาวทองเลื่อนก็เหลือบไปเห็นประคำสายทองสมบัติเก่าคล้องที่คอนางสาวระรวย จึงถามว่า นางสาวทองเลื่อน(ประคำสายทองนี้ได้มาจากไหนหรือจ๊ะ สวยจัง ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย) นางสาวระรวย (อ๋อ...พี่ปลูกเขาให้จ้ะ เขาบอกว่าเป็นสมบัติเก่าของพ่อ ฉันสวมประจำแหละเพราะชอบมาก) นางสาว ทองเลื่อนกลับมาหานางทองทมแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง นางทองทมบอกว่านายปลูกมักจะเข้าไปขลุกอยู่ในห้องที่เก็บสินสอดอยู่เสมอ แต่ไม่แน่ใจว่าขโมยไปหรือเปล่าเพราะเปิดกำปั่นดูก็เห็นว่าของอยู่ครบ นางสาวทองเลื่อนจึงให้นางทองทมไปหยิบกำปั่นมาเปิดดู เห็นว่าประคำสายทองหายไปส่วนสินสอดที่เป็นทองคำก็ลอกกระดำกระด่าง นางทองทมกรีดร้องและเป็นลมต่อมานางทองทมล้มป่วยหนักด้วยความช้ำใจไม่นานก็ ตาย เผาศพนางทองทมแล้วนางสาวทองเลื่อนก็เก็บความแค้นไว้ในใจ วันหนึ่งได้เรียกนายทองจบน้องชายมาปรึกษา นางสาวทองเลื่อน (เจ้าปลูกมันทำร้ายพวกเราจนแม่ตรอมใจตาย มันหลอกเอาทองที่ควรเป็นของเราไปแต่งงานใหม่ แถมประคำสายทองสมบัติของพ่อมันก็เอาไปให้ผู้หญิงคนใหม่ คนแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้มันจะก่อความเดือดร้อนให้ผู้อื่นไม่สิ้น หากน้องเห็นด้วยกับพี่เรามาร่วมมือกันฆ่ามันให้ตายแก้แค้นให้แม่เถอะ) นายทองจบ (พี่ทองเลื่อนเห็นอย่างไร ฉันก็เห็นดีด้วย ลงมือเมื่อใดบอกฉันก็แล้วกัน) วันพระ นางสาวระรวยหาบสำรับไปทำบุญที่วัด นายปลูกนั่งกระดิกเท้าอยู่บ้านวันนี้บ่อนปิดมันจึงไม่ต้องเสียเงิน ส่วนนางสาวทองเลื่อนก็นัดนายทองจบมาหาที่บ้าน นางสาวทองเลื่อนถอดหอกใบข้าวเอาแต่ใบหอกห่อผ้าใส่กระจาด แลัวจึงเอาผลไม้วางทับไว้ด้านบนส่วนนายทองจบน้องชายให้ถือไม้คมแฝกพากันเดิน ไปหานายปลูกที่เรือน นางสาวทองเลื่อนกระเดียดกระจาดผลไม้ขึ้นไปบนเรือน นายปลูกเห็นดังนั้นก็แปลกใจร้องถามว่า นายปลูก (หายโกรธกูแล้วหรือ เมิงจึงมาเหยียบเรือนกู เอาผลหมากรากไม้มาด้วยอย่างนี้) นางสาวทองเลื่อน (ฉันคิดถึงพี่ ไม่ได้หลับนอนกันมานานแล้ว ตอนนี้แม่ระรวยไปวัด ฉันจึงแอบมาหาพี่ยังไงล่ะ) นายปลูก (วางกระจาดไว้ตรงนั้น อย่าเสียเวลาเลย เราเข้าห้องไปหาความสุขกันเถิด) ว่า แล้วก็หมุนตัวกลับเดินนำหน้านางสาวทองเลื่อนไปที่ห้องนอน นางสาวทองเลื่อนก็พยักหน้าให้นายทองจบน้องชาย ดึงไม้คมแฝกออกมาจากถุงผ้าแล้วร้องเรียกนายปลูกพี่เขยว่า นายทองจบ (ไอ้ปลูก หันหน้ามาหน่อยซิ ) พอ นายปลูกหันหน้ามา คมแฝกในมือนายทองจบก็ซัดเข้าให้ที่ทัดดอกไม้ ความคมของเหลี่ยมที่ทำไว้เปิดบาดแผลกว้าง นายปลูกเซแซดๆ เลือดจากบาดแผลพุ่งกระฉูดล้มลงกับพื้น นางสาวทองเลื่อนร้องบอกน้องชาย นางสาวทองเลื่อน (ส่งไม้มาให้พี่แล้วหลบลงจากเรือนไป ต่อไปนี้เป็นหน้าที่ของพี่เอง) ขณะ นายปลูกนอนชักกับพื้น นางสาวทองเลื่อนก็ใช้ไม้คมแฝกตีซ้ำที่ศีรษะและใบหน้า จากนั้นได้หยิบหอกใบข้าวออกมาจากก้นกระจาด เอาหอกใบข้าวแทงคอหอยแทงหัวใจจนหนำใจแล้วจึงหนีกลับไปบ้าน นางสาวระรวยกลับมาก็พบนายปลูกนอนตายจมกองเลือดจึงวิ่งไปบอกชาวบ้าน ผู้ใหญ่อุ่มแจ้งไปยังสถานีตำรวจเดิมบางนางบวชเพื่อจับคนร้าย ติดตามร่องรอยจนได้เค้าว่าฆาตกรคือนางสาวทองเลื่อนเมียคนแรกของนายปลูก ส่วนนางสาวทองเลื่อนก็ไม่ได้หนีไปไหนอยู่รอมอบตัว และให้การกับตำรวจว่าเป็นคนลงมือฆ่านายปลูกสามีตัวเอง รับสารภาพว่าตีด้วยไม้คมแฝกและแทงด้วยปลายหอกใบข้าว สาเหตุเพราะผู้ตายหลอกเอาทองรูปพรรณที่เป็นสินสอดไป แล้วให้ช่างทำเทียมด้วยเงินนำไปชุบทองมาให้แทน และยังขโมยประคำสายทองสมบัติตกทอดของพ่อตนไปให้ภรรยาใหม่ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 16:56:50

ความคิดเห็นที่ 21 ส่วนที่มี พยานเห็นนายทองจบร่วมทางไปกับนางสาวทองเลื่อน เมื่อส่งสำนวนฟ้องไม่มีหลักฐานยืนยันว่านายทองจบร่วมฆ่านายปลูก จึงยกประโยชน์ให้จำเลยที่ 2 พ้นผิด ศาลพิพากษาให้ประหารชีวิตนางสาวทองเลื่อนจำเลยให้ตายตกตามกันไป ให้ส่งตัวมาที่บางกอกเพื่อทำการประหารชีวิต คุกที่นางสาวทองเลื่อนถูกนำมากักตัวต่อมาเป็นที่ตั้งของศาลอาญากรุงเทพฯ ริมคลองหลอดในปัจจุบัน สถานที่ประหารคือวัดโคก (วัดพลับพลาชัย) ตอนนั้นเป็นป่าช้าอันสงบเงียบ สมัยนั้นก่อนประหาร 3 วันเขาจะพาตระเวนบกให้ผู้คนได้เห็นหน้านักโทษพร้อมป้ายบอกความผิด สถานที่และเวลาประหารให้คนเข้าไปดูได้ไม่เสียค่าบัตรผ่านประตู ไพฑูรย์ได้เดินทางไปกับบ่าวไพร่เพื่อไปดูการประหารนางสาวทองเลื่อน ที่ผู้คนให้ฉายาว่า (นางทองเลื่อนใจยักษ์) ฆ่าสามีตัวเองตายอย่างทารุณ แต่ไม่ได้บอกถึงความเลวของสามีที่เป็นเหตุให้นางสาวทองเลื่อนต้องกลายเป็น ฆาตกร ไพฑูรย์ ได้เล่าเรื่องการประหารชีวิตนางสาวทองเลื่อน โดยเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นสมัยเขายังเรียนหนังสืออยู่ ม.6 เนื่องจากไพฑูรย์ได้เข้ามาอยู่ในใบบุญของผู้มีบุญวาสนาในฐานะบุตรบุญธรรม มีบ่าวไพร่คอยเอาอกเอาใจเมื่อมีการประหารนางสาวทองเลื่อนจึงต้องการไปดู ประกอบกับผู้ที่ทำหน้าที่ประหารคือ พระธำมรงค์แผ้ว หรือ ขุนรอนริปูมลาย เป็นเพชฌฆาตดาบหนึ่ง คุ้นเคยกับท่านผู้เป็นใหญ่ที่ให้การอุปถัมภ์ไพฑูรย์ ขุนรอนฯ เคยเล่าถึงดาบเพชฌฆาตว่าเป็นดาบอาถรรพณ์ ปรกติจะเก็บไว้ในเรือนจะคลองเปรมเดิม ขุนรอนฯ เล่าว่า(วันใดที่ได้ยินเสียงดาบสั่นกระทบกับที่วางดาบ ภายใน 7 วันต้องมีคำสั่งเตรียมการประหารชีวิต) ก่อนประหารหนึ่งวันจะมีการเซ่นดาบเพชฌฆาต โดยนำออกไปวางตั้งโต๊ะไว้กลางแจ้งมีหัวหมูหนึ่งหัว บายศรีปากชามหนึ่งคู่ เหล้าโรงหนึ่งขวด แก้วหนึ่งใบ น้ำฝนหนึ่งแก้ว จุดธูปสามดอกปักไว้ เมื่อ จะเซ่นดาบให้จุดธูปหนึ่งดอกไว้ในกระถาง แล้วกล่าวคาถาเซ่นดาบว่า (นะโม อิติปิโสภะคะวา ยะมะราชาโน ท้าวเวสสะวัณโณ ภูตาวา สัมภะเวสีวา สัพเพยักขาปะรายันติ) รอจนธูปหมดดอกจึงนำดาบไปลับด้วยหินลับ น้ำที่ใช้เป็นน้ำพระพุทธมนต์ที่พระเกจิอาจารย์ท่านเสกเอาไว้ด้วยรัตนสูตร ลับจนคมแล้วจึงนำกลับมาวางบนที่วางเอาพวงมาลัยดอกไม้สดแขวนไว้ที่ด้ามแล้วนำ ดาบไปเก็บไว้ที่ห้องตามเดิม สำหรับเพชฌฆาตเมื่อจะไปยังสถานที่ประหารก็จะแต่งตัวด้วยผ้าหยักรั้งสีแดง ใส่เสื้อกั๊กที่มีอักขระอาคม เอามงคลสวมศีรษะ กราบพระทำจิตใจให้สงบ นำผ้าแดงที่มีอักขระเลขยันต์มาห่อดาบมัดด้วยสายสิญจน์ ยกขึ้นจรดหน้าผากภาวนาคาถาแล้วจึงออกเดินทาง สำหรับฝ่ายจัดสถานที่จะ ปักหลักที่แดนประหาร ขุดหลุมสำหรับฝังศพเพราะจะต้องฝังศพให้ครบ 7 วัน เพื่อให้แน่ใจว่านักโทษตายจึงอนุญาตให้นำศพไปประกอบพิธี นับจากหลักประหารมาประมาณ 50 ก้าวจะทำซุ้มประตูเรียกว่า (ประตูป่า)โดยเอาต้นระกำที่มีหนามแหลมมาเป็นโครงด้านใน แล้วนำทางมะพร้าวมาหุ้มไว้ด้านนอกเอาใบหนาด ใบข่า มาสะให้เหลือเพียงช่องที่คนวิ่งมุดเข้าไปได้ ด้านในเป็นโต๊ะสำหรับพระยืนมีศิษย์ถือบาตรน้ำมนต์สองคน ต่อจากนั้นเป็นทางสำหรับเพชฌฆาตเดินทางกลับหลังประหารชีวิตนักโทษแล้ว ไพฑูรย์เคยถามขุนรอนฯว่าไม่รู้สึกกลัวหรือรู้สึกบาปหรือ ขุนรอนฯท่านตอบว่า ขุนรอนฯ(ไม่คิดอะไร เพราะว่าหนึ่ง..นักโทษทำผิดอาญาแผ่นดินถูกศาลลงโทษประหารถือว่าถึงที่ตาย สอง...ตัวผมกับนักโทษไม่รู้จักกันมาก่อน ไม่เคยโกรธเคืองกัน ไม่เคยอาฆาตมาดร้ายจึงถือว่าไม่มีเวรต่อกัน สาม...ผมทำหน้าที่โดยสุจริตไม่เคยเห็นหน้านักโทษประหารมาก่อน แล้วนักโทษประหารก็ไม่เคยเห็นหน้าผมมาก่อน สี่...ผมขออโหสิกรรมก่อนประหารว่า ข้าฯ ไม่รู้จักท่าน ไม่เคยโกรธเคืองกับท่าน ข้าฯทำตามหน้าที่ขอท่านโปรดอโหสิกรรมต่อข้าฯ") ย่ำ รุ่งวันประหารไพฑูรย์นัดกับบ่าวไพร่ให้แจวเรือไปวัดโคก มีไอ้บุญกับไอ้เปล่งเป็นคนแจวเรือมีไอ้กลับนั่งไปด้วยเพื่อช่วยพายขากลับ ไปถึงท่าน้ำที่จะไปวัดโคกตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น ที่ไหนได้ยังกับมีงานวัดมีแสงคบไฟจุดไว้โดยรอบแดนประหาร มีคนมายืนดูกันสลอนแต่ตำรวจหลวงกันไม่ให้เข้าใกล้หลักที่ขึงเชือกไว้ ใครล้ำเข้ามาจะถูกไม้พลองยันหน้าอกให้ถอยกลับไป มองไปบนต้นไม้เห็นบรรดาไทยลิงคือคนไทยที่เปลี่ยนสัญชาติเป็นลิง ปีนขึ้นไปดูบนต้นไม้กันแน่นขนัด ไพฑูรย์ปีนขึ้นต้นไม้ที่อยู่ใกล้หลักประหารพอมองเห็นได้ เจ้าเปล่งร้องเตือนว่า เจ้าเปล่ง (คุณชาย ระวังนะครับที่มานี่ท่านไม่รู้ ถ้าคุณชายแข้งขาหักหรือเป็นอะไรไป ท่านเอาพวกผมตายแน่ ไม่พามาก็โดน พามาก็โดน โอ๊ยพวกผมนี่มันอยู่ระหว่างเขาทรพีแท้ๆ) ในที่สุดนางทองเลื่อนก็มา ถึงแดนประหาร โดยถูกจองจำด้วยโซ่ตรวนมีตำรวจถือปืนยาวคุมมาสี่คน เมื่อมาถึงเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ได้อ่านคำสั่งประหารให้นางทองเลื่อนฟัง นางทองเลื่อนฟังด้วยความสงบเจ้าหน้าไขปลดโซ่ออกจากมือนางทองเลื่อน เหลือไว้แต่ตรวนที่ขาแล้วจูงเดินไปยังแดนประหาร มัดติดกับหลักประหารมือทั้งสองข้างพนมมัดด้วยสายสิญจน์ ที่มือมีดอกบัวกับธูปเทียนมัดเป็นกำยัดไว้ในมือ ปลายข้อเท้ามีตรวนล่ามเหยียดยาวไปข้างหน้า เจ้าหน้าหยิบก้อนสำลีมาอุดหูทั้งสองข้างแล้วปิดด้านนอกด้วยดินเหนียว เพื่อป้องกันนางทองเลื่อนได้ยินเสียงปี่เสียงกลอง ผ้าดำแถบใหญ่ถูกนำมาผูกตารวบไปมัดปมไว้ด้านหลัง ขุนรอนฯ เพชฌฆาตดาบหนึ่งเดินออกจากด้านหลังประตูป่า ตอนนี้ปี่ชวากับกลองเริ่มบรรเลงเพลงเพื่อเพชฌฆาตจะได้ร่ายรำ ไพฑูรย์บอกว่ารู้สึกแปลกใจที่เพชฌฆาตดาบหนึ่งไม่ได้เป็นคนร่ายรำแต่เป็น เพชฌฆาตดาบสองที่รำแทน เพชฌฆาตดาบสองร่ายรำวนทางซ้ายไปรอบตัวนางทอง เลื่อน ใช้ส้นเท้ากระทืบดินเป็นบางจังหวะ กระทืบทีหนึ่งนางทองเลื่อนก็สะดุ้งทีหนึ่ง ขุนรอนฯ บอกว่าการกระทืบเท้าลงบนพื้นดิน เป็นการทำลายขวัญของนักโทษที่มีวิชาอาคม ที่จะภาวนาให้เนื้อหนังเหนียวต้านทานคมดาบ การกระทืบเท้าให้แผ่นดินสะเทือนเป็นการตัดสมาธิในการภาวนา จะได้ไม่อาจต้านทานคมดาบได้ เมื่อเพชฌฆาตดาบสองร่ายรำจนครบสามรอบ ขุนรอนฯ เข้าประจำที่เงื้อดาบขึ้นสุดแขน หวดใบดาบลงที่คอของนางทองเลื่อน ศีรษะเลื่อนพับลงไปด้านล่างแต่ไม่ขาดออกจากตัวห้อยอยู่ที่หน้าอก เพชฌฆาตดาบสองเดินเข้าไปจิกผมนางทองเลื่อนดึงศีรษะให้หงายขึ้น ใช้ดาบเชือดหนังกำพร้าที่ติดอยู่ขาดออกจากกัน แล้ววางศีรษะนางทองเลื่อนไว้ที่ปลายเท้า ใช้มีดเชือดส้นเท้าที่ใต้เอ็นร้อยหวายให้ขาดเพื่อรูดตรวนออก จากนั้นก็วิ่งกลับออกไปจากแดนประหารทางประตูป่า เจ้า หน้าที่นำร่างที่ปราศจากศีรษะของนางทองเลื่อนลงไปในเฝือกที่อยู่ก้นหลุม เอาศีรษะมาต่อเข้าด้วยกันกลบหลุมศพเอาป้ายชื่อปักไว้ ต่อมาขุนรอนฯ บอกว่าวิญญาณนางทองเลื่อนมาเข้าสิงนางสาวเกลียว ญาติพาไปที่บ้านให้ช่วยขับไล่ผีนางทองเลื่อน ตอนขุนรอนฯ ใช้มงคลที่สวมศีรษะเวลาประหารมาสวมคอนางสาวเกลียว นางสาวเกลียวร้องว่า (โอยร้อนเหลือเกิน ร้อนเหมือนไฟบรรลัยกัลป์ ฉันชื่อทองเลื่อนไม่ได้มาทำร้ายใคร แต่ไปไหนไม่ได้เพราะเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ยึดเอาประคำสายทองของพ่อฉันไว้ แล้วไปมอบให้ผู้ใหญ่อุ่ม ช่วยฉันด้วยเถิดช่วยติดตามทวงให้ด้วย ฉันจะให้น้องชายตกทอดต่อไป) ขุนรอนฯ รับปากจะช่วยผีนางทองเลื่อนจึงยอมออกจากร่าง ขุนรอนฯ ได้นำเรื่องไปแจ้งแก่นายอำเภอและตำรวจว่า ประคำสายทองที่เป็นเหตุให้ฆ่ากันตายเป็นของนางทองเลื่อน เกิดการสอบสอนกันขึ้นประคำสายทองจึงคืนกลับไปยังน้องชายนางทองเลื่อนตามที่ นางทองเลื่อนต้องการ ศพนางทองเลื่อนถูกนำไปฌาปนกิจศพตามประเพณี นั่นแหละจึงประจักษ์ว่านางทองเลื่อนท้องอ่อนๆ ไม่มีใครจึงดุร้ายตายทั้งกลม ขุนรอนฯ เล่าว่า (วันนั้นรู้สึกผิดประหลาดคือเมื่อฟันดาบลงไปแล้ว เหมือนมีแรงอะไรสักอย่างมาปะทะที่มือทำให้แรงฟันลดลง รู้สึกเลยว่าใบดาบถูกกระดูกก้านคอหัวจึงไม่ขาดจากบ่า ตอนหลังจึงมารู้ว่านางทองเลื่อนท้องอ่อนๆ นางทองเลื่อนมีความผิดแต่เด็กที่ถือกำเนิดไม่ผิด จึงเท่ากับประหารคนไม่ผิดไปด้วย") ทั้งนี้เพราะนางทองเลื่อนโกรธแค้นสามีมากและรู้ว่า หากบอกว่าท้องจะมีการชะลอการประหารออกจนกว่าจะคลอด แต่นี่มารดานางทองเลื่อนก็ตายน้องชายก็ไม่สามรถเลี้ยงหลานได้ นางทองเลื่อนจึงต้องการให้ลูกตายไปพร้อมกัน ไพฑูรย์ถามขุนรอนฯ ว่าวันที่ไปดูมันไกลมองไม่เห็นว่าขุนรอนทำอะไรบ้าง ขุนรอนฯ จึงเล่าว่าเมื่อประหารนางทองเลื่อนแล้ว ขุนรอนฯ ใช้ปลายลิ้นเลียเลือดที่ติดใบดาบเป็นเคล็ด ก่อนจะใช้ปลายดาบขีดกากบาทลงบนพื้นระหว่างหลักประหารกับประตูป่า จากนั้นวิ่งเข้าประตูป่าห้ามหันหลังกลับไปดูไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เช่น เสียงร้องเรียกชื่อ เสียงคนวิ่งตามหลังมา ให้มุดเข้าประตูป่าไปเลยพระที่ยืนอยู่บนโต๊ะจะเอาน้ำมนต์เทราดทั้งบาตร จากนั้นจึงกลับที่พักเพชฌฆาตดาบสองก็เช่นกัน ต้องวิ่งผ่านประตูป่าเพื่อรดน้ำมนต์ก่อนกลับที่พัก ภายใน 7 วันให้กลับเข้าบ้านก่อนพระอาทิตย์ตกดิน ตกดึกได้ยินเสียงอะไรก็ห้ามทักห้ามตอบ ผีตายโหงตามทวงวิญญาณพ้น 7 วันไปแล้วก็ปลอดภัย ไพฑูรย์ถามว่ามีเพชฌฆาตเสียทีผีนักโทษประหารหรือ ไม่ ขุนรอนฯ บอกว่าเท่าที่รู้มีอยู่รายเดียวชื่อพระธำมรงค์คร้าม บรรดาศักดิ์จำไม่ได้ ประหารเสือกล่ำซึ่งเป็นหัวหน้าโจรมีวิชาอาคม เมื่อพระธำมรงค์คร้ามไปขออโหสิกรรมแต่เสือกล่ำไม่ยอม พระธำมรงค์คร้ามลุแก่โทสะจนลืมข้อห้ามที่ว่า ไม่ว่านักโทษจะอโหสิกรรมหรือไม่ หรือพูดจาข่มขู่อย่างไร ก็ให้สงบปากอย่าโต้ตอบ แต่พระธำมรงค์คร้ามสวนไปว่า (ไอ้เดนคน จะตายโหงอยู่ยังปากดี เก่งกว่ากูยังตัดคอมาแล้ว ไอ้เมิงน่ะไม่เท่าใดดอก) การกระทำเช่นนี้คืออาการของจิตไม่นิ่ง เพชฌฆาตต้องมีจิตนิ่ง ไม่โกรธ ไม่อาฆาต ไม่พยาบาทต่อนักโทษประหาร เพราะนั่นคือการเปิดทางให้เวรสนอง หัวของเสือกล่ำหลุดจากบ่าแต่พระธำมรงค์คร้าม สะดุดเท้าตัวเองล้มลงระหว่างวิ่งเข้าประตูป่า ตัวพลิกกลับมาด้านหลังร้องได้คำเดียวว่า (อย่า...) แล้วแน่นิ่งไป เจ้า หน้าที่วิ่งไปถึงก็ช่วยอะไรไม่ได้ พระธำมรงค์คร้ามมีเลือดออกทางจมูก ทางตา ทางหู คอเขียวคล้ำหักหมุนได้รอบ แพทย์บอกว่าคอหักเพราะสะดุดเท้าแล้วล้มเอาหัวทิ่มดิน แต่เพชฌฆาตดาบสองบอกกับขุนรอนฯ ว่าพระธำมรงค์คร้ามตายเพราะผิดครูที่ไปอาฆาตเสือกล่ำ จึงเสียทีถูกวิญญาณเสือกล่ำเล่นงานจนตาย... จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 17:01:17

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้ามีอะไรไม่ถูกต้อง ต้องขออภัยนะครับ เพราะด้วยเจตนาจริงๆแล้ว ผมรับมาอย่างไรก็ตั้งใจส่งออกไปแบบนั้น หวังว่าข้อมูลจะเป็นประโยชน์ ต่อคนรุ่นหลัง และเป็นประโยชน์ต่อการศึกษากันบ้างนะครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 17:04:21

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณมากครับ อ่านเพลินเลย จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 17:30:33

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณมากค่ะ เนื้อหาสนุกมาก ยิ่งเรื่องของนางทองเลื่อน น่าเอาพล๊อตไปทำละครพีเรียต จากคุณ : สาวกคอมแบท เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 17:45:46

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบพระคุณครับ จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 17:52:20

ความคิดเห็นที่ 27 เรื่องนี้ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่จริงๆ อ่านแล้วนึกถึงกระทู้ข้างล่างนี่เลย จากคุณ : โตนิค เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 18:29:01

ความคิดเห็นที่ 28 ผมเคยได้รับข้อมูลอีกทางว่าคนสุดท้ายที่โดนตัดคอเป็นนางล้วนนะคับ ถูกตัดคอในปี2478สมัยร.8 ..........ในอดีตไทยเราประหารชีวิตด้วยดาบ มาจนถึง พ.ศ.2477 จึงได้ยกเลิกการประหารชีวิตด้วยดาบ เปลี่ยนมาเป็นการประหารชีวิตด้วยปืน รายสุดท้ายที่ทำการประหารชีวิตด้วยดาบได้แก่รายประหารชีวิต #นางล้วนในข้อหาฆ่าคนตาย# โดยทำการประหารที่วัดหนองจอก ริมคลองแสนแสบ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ..........สำหรับการประหารชีวิตในสมัยก่อน ครั้งรัชการที่ 5 ทำการประหารที่วัดโคก(วักพลับพลาไชย) ซึ่งสมัยนั้นเป็นวัดที่อยู่ในชนบท ห่างไกลจากชุมชน แต่ต่อมาก็ได้ย้ายมาทำการประหารที่วัดมักสันริมคลองแสนแสบ และที่วัดภาษีซึ่งอยู่ห่างออกไปในคลองเดียวกัน และที่อื่นๆอีก ทั้งนี้ ก็เพราะวัดเหล่านั้นได้เปลี่ยนแปลงจากวัดในชนบทมาเป็นวัดที่อยู่ในชุมชนตามกาลเวลา ไม่เหมาะสำหรับการประหารชีวิตอย่างแต่ก่อน ..........ในสมัยรัชกาลที่ 6 เมื่อทางการสร้างเรือนจำบางขวางหรือคุกบางขวางขึ้นแล้ว ต่อมาจึงได้ทำการประหารชีวิตที่คุกบางขวางนี้ตลอดมาจนกระทั้งปัจจุบัน ..........สำหรับการประหารชีวิต ในคุกบางขวางนี้ ได้ทำการประหารด้วยปืนเหมือนนานาประเทศส่วนใหญ่ใช้ ส่วนปืนที่ไทยใช้ก็คือปืนกลยี่ห้อแบล็กมันต์ โดยในระยะแรกๆ ทำการประหารชีวิตเวลาเย็น แต่ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นเช้ามืด ก่อนประหารชีวิต ก็ได้จัดให้พระมาเทศน์ให้นักโทษฟัง เสร็จแล้วก็มีการเลี้ยงอาหารนักโทษ พิธีการดังกล่าวเหมือนอย่างการประหารชีวิตนักโทษด้วยดาบในอดีต ..........ย้อนกลับไปดูการประหารชีวิตในสมัยโบราณ ความจริงเมืองไทยเราไม่ได้ใช้ดาบเพียงอย่างเดียว แต่เรายังใช้เครื่องมือประหารอื่นๆ ตลอดจนวิธีประหารอื่นๆด้วย ..........จากหนังสือกฎหมายตราสามดวง ซึ่งเป็นหนังสือกฎหมายที่รัชกาลที่ 1 โปรดเกล้าให้รวบรวมกฎหมายโบราณครั้งกรุงเก่าและกรุงธนบุรีมาประมวลไว้ด้วยกัน ได้กล่าวถึงการประหารชีวิต และเครื่องมือต่างๆ เช่น จากพระไอยการลักษรโจร กล่าวถึงการลักพระพุทธรูปเอาไปล้างหรือเผาสำรอกเอาทอง หรือเอาพระบท (พระคัมภีร์) ไปสำรอกแช่น้ำ หรือเอาไปเผา โทษประหารคือ เอาโจรนั้นใส่เตาเพลิงสูบเผาไฟ ..........ถ้าขุดทำลายพระพุทธรูป พระสถูปเจดีย์ จับได้หลายครั้งหลายหน โทษประหารก็คือเอาโจรนั้นไปตระเวนบก 3 วัน ตระเวนเรือ 3 วัน แล้วตัดคอผ่าอกเสีย ..........ถ้าทำให้เกิดเพลิงไหม้ในพระราชวัง โทษคือเอาไฟคลอกให้ตาย ..........ในพระไอยการกระบดศึก ตอนหนึ่งว่านักโทษที่เป็นกบฏ ประทุษร้ายต่อพระเจ้าอยู่หัว ปล้นเมือง ปล้นพระนคร เผาจวน เผาพระราชวัง เผายุ้งฉาง คลังหลวง ปล้นวัด เผาวัด ทำทารุณกรรมหยาบช้าต่อพระและชาวบ้าน เช่นเอาปิ้งย่างเผาไฟ หรือเอาแหลนหลาวเสียบร้อนฆ่าบิดามารดาคณาจารย์ พระอุปัชณาย์ เหยียบย่ำทำลามกต่อพระพุทธรูป และตัดมือตัดเท้าตัดคอเด็ก เพื่อเอาเครื่องประดับ จะต้องถูกประหารโดยสถานใดสถานหนึ่ง ดังนี้ ..........สถานหนึ่ง ให้ต่อยกระบาลให้ศีรษะแยกออก แล้วเอาคีมคีบก้อนเหล็กที่เผาไฟจนแดงใส่ลงไปให้มันสมองพลุ่งฟูขึ้น ..........สถานหนึ่ง ให้ตัดเพียงหนังที่หน้าจดปากจดหูจดคอแล้วให้มุ่นกระหมวดผมเอาไม้ท่อนสอด ใช้คนโยกข้างละคน เอาหนังและ ..........................ผมออกแล้วจึงเอากรวดทรายหยาบขัดกระบาลศีรษะ ชำระให้ขาวสะอาดเหมือนพรรณสีสังข์ (คือให้มีสีขาวเหมือนสี ..........................ของหอยสังข์) ..........สถานหนึ่ง เอาขอเกี่ยวปากไว้ แล้วเอาประทีปตามไว้ในปาก หรือไม่ก็เอาสิ่งคมๆแหวะหรือผ่าปากจนถึงใบหูทั้ง2ข้าง แล้วเอา ..........................ขอเกี่ยวให้อ้าไว้ ..........สถานหนึ่ง ให้เอาผ้าชุบน้ำมัน พันทั้งกายแล้วเอาเพลิงจุด ..........สถานหนึ่ง ให้เชือดเนื้อเป็นริ้วๆตั้งแต่ใต้คอจนถึงข้อเท้าแล้วผูกเชือกฉุดคร่าตีด่า ให้เดินเลียริ้วเนื้อหนังของตนจนกว่าจะตาย ..........สถานหนึ่ง ให้เอาห่วงเหล็กสวมข้อศอกข้อเข่า แล้วเอาหลักเหล็กสอดตรึงไว้กับพื้นดิน แล้วเอาเพลิงลนให้รอบจนกว่าจะตาย ..........สถานหนึ่ง ให้เอาเบ็ดใหญ่ 2 คม เกี่ยวเพิกเนื้อหนังเอ็นใหญ่เอ็นน้อยให้หลุดขาดออกมาจนกว่าจะสิ้นมังสา ..........สถานหนึ่ง ให้เอามีดที่มีคมเชือดเนื้อให้ตกออกมาจากกายทีละตำลึงจนกว่าจะสิ้นมังสา ..........สถานหนึ่ง ให้แล่และสับฟันทั่วร่างกาย แล้วเอาแปลงหวีชุบน้ำแสบกรีดขุดลอกหนังและเนื้อกับเอ็นเล็กเอ็นน้อยออกให้สิ้น ให้ .......................... เหลือแต่กระดูก ..........สถานหนึ่ง ให้เอาน้ำมันเดือดๆราด รด....ลงมาแต่ศีรษะ จนกว่าจะตาย ..........สถานหนึ่ง ให้เอาฝูงสุนัขซึ่งกักขังไว้ให้อดอยาก กัดทึ้งเนื้อหนังร่างกายกินให้เหลือแต่กระดูก ..........สถานหนึ่ง ให้เอาขวานฝ่าอกทั้งที่เป็นเหมือนแหกโครงเนื้อ ..........สถานหนึ่ง ให้แทงด้วยหอกทีละน้อยๆ จนกว่าจะตาย ..........สถานหนึ่ง ให้ขุดหลุมฝังเพียงเอวแล้วเอาฟางปกลงคลอกด้วยเพลิง พอหนังไหม้ก็ให้เอาเหล็กไถให้เป็นริ้วเล็กริ้วใหญ่ ท่อน .......................... เล็กท่อนใหญ่ ..........สรุปแล้ว การประหารชีวิตในสมัยโบราณมีทั้งการทรมานไปด้วยในตัว ซึ่งกว่านักโทษประหารจะตายก็เจ็บปวดรวดร้าวแสนสาหัส เหมือนตกนรกทั้งเป็น ..........วิธีการประหารดังกล่าว เมื่อต้นรัชกาลที่ 5 ก็ยังมีอยู่บ้าง เช่น เมื่อตอนเปลี่ยนรัชกาลใหม่ๆ ได้เกิดโจรผู้ร้ายชุกชุมทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัด เมื่อเจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์ ผู้สำเร็จราชการได้ทำการสืบจับโดยกวดขัน ในกรุงเทพจับตัวได้ก็ให้ทำการประหารชีวิตภายใน 15 วัน 2 ราย ส่วนที่มณฑลอยุธยา เมื่อจับ "อ้ายอ่วม อกโรย" (ชาวบ้านตำบลอกโรย) ซึ่งเป็นโจรปล้นฆ่าและข่มขืน กับจับ "อ้ายสาย" หัวหน้าโจรคนหนึ่ง ต่อมา เมื่อชาวบ้านเห็นว่าทางการปราบปรามจริง จึงได้เป็นสายพาข้าหลวงตามจับหัวหน้าโจรอีกเป็นจำนวนมาก ..........เมื่อจับพวกโจรได้แล้ว เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์จึงขึ้นไปกรุงเก่าพร้อมด้วยผู้พิพากษาในทันที พวกหัวหน้าโจรที่ต้องโทษประหารชีวิต เจ้าพระยาศรีสุริยวงศ์สั่งให้ประหารชีวิตด้วยการเอาขวานตัดหัวให้ขาดเป็น 2 ท่อน ที่หน้าพะเนียดคล้องช้างแห่งหนึ่ง ให้ผ่าอกที่วัดชีตาเห็น (บ้านหักไห่) อีกแห่งหนึ่ง ..........การประหารทั้ง 2 แห่งนี้ ได้มีการป่าวร้องให้คนมาดูโดยหวังจะให้คนพาลสยดสยอง เรื่องนี้แม้ใครจะติเตียนว่าทำการประหารอย่างทารุณ แต่ก็ต้องยอมรับว่าได้ผล ด้วยโจรผู้ร้ายตามหัวเมืองสงบโดยทันที ..........ในรัชกาลที่ 5 การประหารชีวิตส่วนใหญ่ใช้วิธีการประหารด้วยดาบ แต่ก่อนจะถูกประหารนักโทษจะต้องถูกเฆี่ยน 3 ยก (90ที) ปัจจุบันการประหารชีวิตด้วยปืน ไม่มีการเฆี่ยนเหมือนอย่างแต่ก่อนแล้ว เป็นการตายด้วยการยิงสถานเดียว ..........ถึงกระนั้นคนไทยในยุคปัจจุบันก็ยังถือว่าการประหารด้วยปืนเป็นวิธีที่หวาดเสียว สมควรที่จะเปลี่ยนวิธีประหาร เป็นการฉีดยาให้ตายดังกล่าว ..................................... http:.cm.edu/~u4704376/execution/exe.htm แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 19:23:24 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 19:22:55 จากคุณ : tabuya เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 19:04:26

ความคิดเห็นที่ 29 คนท่าอุเทน นครพนมขึ้นมณฑลอุดรหรือนี่ คนนครพนมเหมือนท่านโตนิคเลย อิๆ จากคุณ : หล่อจังเว่ย เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 19:35:11

ความคิดเห็นที่ 30 กระทู้นี้สนุกจังเลยครับ ^^~ จากคุณ : แพ้รอยยิ้ม เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 19:49:35

ความคิดเห็นที่ 31 ยอดเยี่ยมไปเลยครับ ! คุณ tabuya ผมเคยได้ดูการประหารของต่างประเทศมาบ้าง ต้องยอมรับอย่างนะครับว่าของเราดูจะใจดีไปเลย ถ้าเป็นทางยุโรปเค้าจะมีการประหารอยู่แบบหนึ่งผมจำไม่ได้ด้วยซิว่าชื่ออะไร แต่ เค้าจะนำนักโทษไปตรึงแขนตรึงขา แล้วผูกเชือกใว้กับต้นไม้หรือกิ่งสนที่เค้าดึงปลายลากมาผูกยึดติดกับพื้น แล้วเพชรฆาต ก็จะตัดเชือกแล้วปล่อยให้ให้ต้นไม้กระชากนักโทษ ทำให้ตัว แขน ขา ศีรษะ ถูกฉีกกระชากกลางอากาศ น่าสยดสยองมาก ทำให้นึกถึงการ์ตูน โรด รันเนอร์เลย ส่วนจีน ก็จะตัดคอทิ้งตรงนั้นที่ทำผิดเดี่ยวนั้นเลยและก็ทิ้งศพให้เรี่ยราด หมูหมามากิน คือเค้าจะให้คนไม่เอาเป็นเยี่ยงอย่าง บางถนน ก็จะกองอยู่หลาย10ศพ คนพ่านไปพ่านมาก็จะเห็น ที่เด็ดกว่านั้น มันเป็นตลาดชุมชนด้วย ถ้าเป็นคุณๆจะกล้าซื้อหมูซื้ผักกันมั้ยครับ   สยองจริงแท้! แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 52 20:41:42 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 20:38:03

ความคิดเห็นที่ 32 น่ากลัวครับ.. จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 20:52:34

ความคิดเห็นที่ 33 อีกภาพครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 21:00:34

ความคิดเห็นที่ 34 จำได้ว่าเคยอ่านจากหนังสือ เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก   ในหนังสือนั้นบอกว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ตัดหัวนักโทษคนแรกแล้ว   พอนักโทษคนที่2เป็นผู้หญิงเห็นเข้าก็ตื่นตกใจกลัว   อาละวาดสุดชีวิต   กว่าจะจับประหารได้ก็แทบแย่   นับจากนั้นจึงเลิกการตัดหัวผู้หญิง          ถ้าเป็นตามหนังสือนี่    คนที่ถูกตัดหัวเป็นคนสุดท้ายก็ไม่น่าจะเป็นผู้หญิงนะครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 22:07:37

ความคิดเห็นที่ 35 รูปที่ ๓๑ น่ากลัวจังค่ะ เรื่องคนร้ายสมัยก่อนนี่มีหนังสือของคุณเอนก นาวิกมูล อยู่เล่มนึงชื่อ ฆาตกรยุคคุณปู่ มีเรื่องนางทองเลื่อนด้วยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 22:11:00

ความคิดเห็นที่ 36 อูยยยยย......สุดยอด ต้องไปหามามั่งแล้วหละครับ ขอบคุณมากนะครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 22:32:28

ความคิดเห็นที่ 37 ผมสัญนิฐานว่าไทยน่าจะเลิกใช้ตัดคอในปี2478นะคับ เพราะในปี2462ประเทศในเอเชียหลายประเทศก็ยังนิยมใช้ตัดหัวกันอยู่ จากคุณ : tabuya เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 23:33:33

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่มาเล่าสู่กันฟังมากเลยค่ะ  วิธีประหารสมัยก่อนนี่น่าสยดสยองดีแท้ๆ เลย บรึ๋ย~ จากคุณ : Draconia เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 11:57:09

ความคิดเห็นที่ 39 เจ๋งครับ เคยอยากรู้มานานแล้ว เพิ่งมาเจอกระทู้เดี๋ยวมืดๆมาอ่าน จากคุณ : srengine (เครื่องจักรอาวุโส) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 14:20:33

ความคิดเห็นที่ 40 หนังสือที่คุณกุลธิดาแนะนำมาน่าสนใจครับ ต้องรีบไปหาซื้อมาเก็บเป็น rference ที่บ้านไว้ จากคุณ : เครื่องจักรอาวุโส เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 14:27:26

ความคิดเห็นที่ 41 เก็บเข้าคลังกระทู้ จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 15:36:25

ความคิดเห็นที่ 42 สงสารนางสาวทองเลื่อน จากคุณ : ลูกจุฬาฯ เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 16:29:34

ความคิดเห็นที่ 43 เห็นด้วยกับ คุณเครื่องจักรอาวุโส คห ที่40 เป็นอย่างมาก นะครับ เป็นหนังสือดีควรเก็บใว้นะครับ โดยส่วนตัวชอบมากครับ คุณเอนก นาวิกมูล ถือว่าเป็นบุคคลที่ทำประโยชน์ต่อสังคมมาก ในการรวบรวมข้อมูลต่างๆ ซึ่งเป็นอีกบุคคลที่หาตัวจับยากทีเดียว ตัวผมเองก็พยายามเก็บงานเขียนของเค้าทุกเล่มเหมือนกัน แต่ติดที่ไอ้ทุนนี่ซิมันช่างน้อยนิดจริงๆ 5555 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 18:20:57 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 16:54:09

ความคิดเห็นที่ 44 มีเรื่องเอะใจผมอยู่เรื่องนึงนะครับ ตอนที่ผมทำเรื่องบุญเพ็งนี้ ผมพยายามถามข้อมูลจากหลายๆคน ไม่ว่าคนแก่ ลุงป้า นักศึกษา หรือใครๆหลายๆคน ตั้งแต่ อายุ20-85 เนี่ย ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครรู้จักเลย ผมก็เลยแปลกใจ มีน้อยคนครับที่พอรู้บ้างไม่รู้บ้าง เนี่ยถ้าให้ถามซัก100คน คงจะได้คำตอบไม่ถึง10 กระมัง เรื่องบุญเพ็งหีบเหล็กเนี่ย ในความคิดของคนรุ่นใหม่อย่างผมที่อยู่ในแถวฝั่งธนบุรี ครั้งนึงก็เคยได้ยินเรื่องราวจากปู่ย่าของผม ในความคิดของผมตอนนั้น คิดว่าเรื่องของบุญเพ็งดังมาก และเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางไม่ต่างจาก แม่นาคพระโขนงเลยแม้แต่น้อย จึงคิดว่าการที่รัฐบาลในสมัยนั้นทำลายข้อมูลนี้ไป มันจะส่งผลมาถึงสมัยนี้เลยหรือ ทั้งๆที่ชาวบ้านต่างสนใจคดีนี้ซะขนาดนั้น มันน่าแปลกใจนะครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 17:06:36

ความคิดเห็นที่ 45 สงสาร นางทอง เลื่อน  มากๆค่ะ ถ้าเป็นสมัยนี้ นางทอง เลื่อน  จะต้องโทษประหารไหมค่ะ เศร้ามากๆ อยากรู้เรื่องมณฑล อุดร ฯ จังเลยค่ะ พอดีเราคนอุดร ค่ะ จากคุณ : CherryBlossom669 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 18:21:05

ความคิดเห็นที่ 46 เข้าตำรา มี ผัวผิด คิดจนตัวตาย เป็นอีกเรื่องที่เตือนใจครับ เศร้าๆๆ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 18:40:33

ความคิดเห็นที่ 47   อยากรู้เรื่องคุณบุญเพ็ง หีบเหล็ก ไปดูได้ที่วัดภาษี ตรงเอกมัยครับ ได้ข่าวว่าตอนเริ่มสร้างวัด มีการพบหนังมนุษย์ไม่เน่าเปื่อยชิ้นหนึ่ง บนหนังมีรอยสักยันต์ ภายหลังสืบทราบว่าคือหนังของคุณบุญเพ็ง หีบเหล็ก ทางวัดได้สร้างรูปปั้นไว้ในวัด และมีคนบอกว่าทุกวันนี้ วิญญาณของนายบุญเพ็ง หีบเหล็ก ก็ได้ช่วยดูแลรักษาวัดแห่งนี้อยู่น่ะครับ ที่วัดมีประวัติของคุณบุญเพ็งพิมพ์แจกด้วยครับ วัดภาษีเป็นวัดที่ผู้คนเลื่อมใสศรัทธามากครับ มีประชาชนไปทำบุญไม่ขาดสาย ท่านพระครูอนุกูลพัฒนกิจ เจ้าอาวาส เป็นผู้ที่มีความเมตตาน่าเลื่อมใสมากครับ ผมโชคดีมากที่เริ่มต้นจาการที่ท่านเจ้าอาวาสสนใจในสินค้าของบริษัทผม จนกระทั่งได้ไปทำการติดตั้งในวัดแห่งนี้ ทำให้ได้มีโอกาสได้รู้จักวัดแห่งนี้ครับ มีโอกาสก็อย่าลืมไปกราบไหว้วัดนี้ให้ได้นะครับ จากคุณ : sunnybkk (sunnybkk) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 19:45:54

ความคิดเห็นที่ 48 ตอบคุณ sunnybkk ครับ ใช่ครับผมไปมาแล้วครับ ได้ข้อมูลมาค่อนข้างเยอะเหมือนกันครับ เพิ่มเติมเรื่องวัดภาษีนะครับ ถ้าใครไม่เคยเข้าไปแนะนำเลยครับว่าควรเข้าไปดูอย่างมากและจะได้เห็นรูปปั้นของ "ลุงบุญเพ็งด้วยครับ" ที่นั่นจะมีคนดูแลอยู่ชื่อ ลุงทวีครับ เค้าจะแนะนำข้อมูลให้เป็นอย่างดี แต่แกจะพูดเก่งมากๆ ครับ เค้าจะต้อนรับเราเป็นอย่างดีเลยครับ ที่วัดนั้น จะมีที่เก็บกระดูกเก่าของ บุญเพ็งหีบเหล็กด้วยนะครับ ลองไปดูกันได้ และจะมีศาลาไม้สักเป็น เรือนต้นอายุราวๆ100-200ปีนี่แหละครับจำไม่ค่อยได้แล้ว ซึ่งเค้ายกมาใว้ที่นี่เลย หาดูยากมากครับสำหรับในเมือง ถ้าพูดถึงศาลาหลังนี้แล้ว คุยไปคุยมาลุงทวีเค้าจะแอบเล่าเรื่องผี ให้เราฟังด้วยนะครับ ก็ฮาไปอีกแบบ ประมาณว่าแกเป็นไกด์ได้เลยหละครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:02:21

ความคิดเห็นที่ 49 อีกนิดนึงนะครับถ้าไปดูศาลลุงบุญเพ็งแล้วแนะนำว่าควรสะกิดถามลุงเค้านะครับว่าอยากดูหีบแล้วเดี่ยวลุงแกก็จะจัดให้เราครับ    เอารูปมาฟากด้วยครับ จะได้ไม่ผิดคน ทางซ้ายคือลุงทวีครับ ด้าวขวาคือลุงคนที่ปั้นรูปปั้นขึ้นมาครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:07:27

ความคิดเห็นที่ 50 เรื่อง บุญเพ็งหีบเหล็ก นี่รู้จักครั้งแรกตั้งแต่เล็กๆ เลยค่ะ สมัยนั้นมีหนังเรื่องนี้ สมบัติ เมทะนี เป็นพระเอกค่ะ (เก่ามากเลย) รู้สึกว่าต่อๆ มาก็จะมีทำเป็นละครด้วย ส่วนใหญ่เข้าใจว่าผู้คนสมัยใหม่รู้จักเรื่องเก่าๆ จากหนังหรือละครนี่เยอะนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:18:30

ความคิดเห็นที่ 51 อีกนิดนึงนะครับถ้าไปดูศาลลุงบุญเพ็งแล้วแนะนำว่าควรสะกิดถามลุงเค้านะครับว่าอยากดูหีบแล้วเดี่ยวลุงแกก็จะจัดให้เราครับ   ไอ้เจ้าหีบที่ว่านี้จะอยู่ข้างใต้ศาลเลยครับ ตอนแรกลุงแกแอบเปิดให้ดู พวกเราทีมงานในวันนั้นเลยขนลุกเกรียวกันเป็นแถว กลับไปที่บริษัทเลยไปโม้เป็นตุเป็นตะเลยครับว่า เนี่ยผมไปเห็นมาแล้ว หีบบุญเพ็งใบเป็นๆเลยนะเนี่ย(เป็นบุญตา) เพื่อนที่ทำงานก็หาว่าผมโม้ ผมเลยจัดไฟล์วิดีโอที่ถ่ายมาให้ดูไปซัก1ดอก ขนลุกกันทั้งบริษัทเลยครับทีนี้ พอวันที่ไปถ่ายทำกันจริงๆก็ให้ลุงโชว์ให้ดูอีซักที จะได้เป็นบุญตาของท่านผู้ชม พอคุยไปคุยมาที่ใหนได้ ! เป็นของปลอมซะนี่ แต่ลุงแกบอกว่าอย่างนี้ครับว่า การที่แกเอาหีบวางใว้นั้นเพื่อเป็นการเตือนใจคนรุ่นหลังครับว่าอย่าเอาเยี่ยงอย่าง คนเราทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วไม่ควรละโมบอยากได้ของคนอื่นเค้าไม่งั้นจะเป็นอย่างลุงบุญเพ็ง ฟังๆแล้วก็โอเคเลยครับ แต่ถ้าที่ทำงานผมรู้ผมคงโดนตื้บแน่ๆ555555555 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:21:31

ความคิดเห็นที่ 52 หนังสือ ฆาตกรยุคคุณปู่ ถูกค่ะ เหมาะสำหรับคนทรัพย์จาง ราคาแค่ ๑๐๐ บาทเท่านั้นเองค่ะ รูปเพียบเลย รู้สึกจะเป็นความคิดของคุณเอนกเองที่จะเปิดโอกาสให้ผู้คนได้เป็นเจ้าของและได้ศึกษาประวัติศาสตร์ด้วยค่าใช้จ่ายที่เหมาะสม เพราะหนังสือบันทึกประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ที่มีรูปประกอบมักแพงนะคะ หนังสือชุดนี้ของคุณเอนกทำตรงข้ามเลยค่ะ มีรูปประหารบุญเพ็งอีกรูปค่ะ รูปนี้สยองเพราะเพชรฆาตลงดาบแล้ว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:22:37

ความคิดเห็นที่ 53 ตอบคุณ กุลธิดา โห.....ดีเเล้วครับที่มีคนพอรู้จักบ้าง  ไม่งั้นเสียดายแย่เลยครับ โชคดีที่ผมยังกลุ่มคนที่รักษาจิ๊กซอว์ที่มีค่า ของประวัติศาสตร์ใว้อย่าง คุณ กุลธิดา นี่แหละครับ น่าดีใจแทนรุ่นลูกๆผมจริงๆ ที่ยังได้รับรู้เรื่องราวพวกนี้ครับ ขอขอบคุณมากๆๆครับ ชื่นใจจริง ป.ล. "ประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่น่าจดจำ ประวัติศาสตร์มีคุณค่าต่อคนรุ่นหลังเสมอ แต่คุณ ก็คือส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ " สโลแกนรายการผมครับ ว่างๆเ้ข้าไปอุดหนุนได้นะครับ แอบแทรกเข้ารายการตัวเองอีกแล้ว อิอิอิ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:34:18

ความคิดเห็นที่ 54 สุดยอดดดดดดดดดดดดดเลยครับกุลธิดา ให้10คะแนนเลยครับ ส่วนรูปนี้คือตอนเดินไปลานประหารขอรับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:39:45

ความคิดเห็นที่ 55 นี่คือรูปตอนที่ทางการ เข้าไปคุยครั้งสุดท้ายครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:49:51

ความคิดเห็นที่ 56 กำลังท่องคาถาครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 22:57:08

ความคิดเห็นที่ 57 เพชรฆาตดาบแรก กำลังร่ายรำครับเพื่อขัดขวางสมาธิของนายบุญเพ็ง จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:00:51

ความคิดเห็นที่ 58 ดาบแรกไม่เข้าครับ เพราะเหนียวมาก ในตอนนั้นบุญเพ็งอมพระอยู่ในปากครับ คนที่เข้ามาคุย ทราบชื่อว่าหนายหนุนครับเป็นเพชรฆาตดาบ2 ที่ทราบเพราะนายหนุนเป็นลุงของ พระภิกษุ สำเภา ภู่อ้อย พระที่วัดไทรม้าเหนือครับ ซึ่งตอนนั้นท่านเองยังเป็นเด็กอยู่เลยครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:07:38

ความคิดเห็นที่ 59 ต่อเลยครับ.. จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:15:57

ความคิดเห็นที่ 60 อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..........ซีดเลยครับรูปนี้ สยองจริงๆๆ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:17:33

ความคิดเห็นที่ 61 จากบันทึกหม่อมเจ้าหญิงเริงจิตรแจรง อาภากร พระธิดาของเสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ ตอนหนึ่ง....... จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:32:25

ความคิดเห็นที่ 62 อีกนิดนึงครับ ในกระทู้บนๆ เห็นเรียกผู้คุมนักโทษว่าพระธำมรงค์ ...ผิดนะครับ ต้องเขียนว่า พะทำมะรง พระธำมรงค์แปลว่าแหวน ของเจ้านายเสียด้วยนะครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:37:00

ความคิดเห็นที่ 63 รูปข้างบน นักโทษมี2คนนะครับ ลองสังเกตุรอยล้อรถหรืออะไรสักอย่างที่คนหนึ่งผอมและนั่งหลังโกงหมดอาลัยตายอยากนั่งอยู่กลางแนว ส่วนอีกคนหนึ่ง บึกบึนดูท่าทางไม่สะทกสท้าน นั่งอยู่ที่เตียนๆ คงจะเป็นเหตุการณ์ในวันเดียวกับที่ท่านหญิงทรงบันทึกไว้ มีหมายเหตุบอกว่าวัดที่ท่านทรงจำชื่อไม่ได้ตือวัดรังสี ปัจจุบันอยู่เชิงสพานเอกมัยจะข้ามไปถนนเพชรบุรี นึกออกไหมครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:49:20

ความคิดเห็นที่ 64 แล้วตกลงแผ่นหนังที่ว่าขุดพบเป็นของบุญเพ็งนี่ตอนนี้ยังอยู่มั้ยครับ ว่าแต่รูปตอนประหารตั้งแต่คห.54ลงมานั่นมาจากหนังสือฆาตกรยุคคุณปู่เหรอครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 23:51:33

ความคิดเห็นที่ 65 จริงด้วยค่ะ คนที่นั่งอยู่ระหว่างรอยเกวียนเป็นนายเลียบ รูป คห. 60 สยอง คนถ่ายก็ช่างถ่าย คงจ้องเตรียมถ่ายชั่ววินาทีนั้นอยู่นานเลยนะคะเนี่ย ในหนังสือ ฆาตกรยุคคุณปู่ มีรูปประหารนายบุญเพ็งรูปเดียวค่ะคุณ zodiac จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 02:28:17

ความคิดเห็นที่ 66 ส่วนอีกคนหนึ่ง บึกบึนดูท่าทางไม่สะทกสท้าน นั่งอยู่ที่เตียนๆ ^ ^ ^ หาไม่เจอครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 03:27:28

ความคิดเห็นที่ 67 รูปในความเห็น 52, 55, 57 คือนายเลื่อนค่ะ โดยพิจารณาจากรอยเกวียน ส่วนรูปในความเห็น 56, 58, 59 คือนายเพ็ง บนพื้นไม่มีรอยทางเกวียน รูปร่างก็ดูล่ำสันกว่าค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 03:56:45

ความคิดเห็นที่ 68 โหขอบพระคุณมากครับ คุณ Navarat.C คห.61-63 มันเป็นเรื่องคาใจผมมากอีกเรื่องนึงครับเลย ผมก็สงสัยมานานแล้ว วันนี้เข้าใจแล้วครับ สุดยอดดดดดดดดมากๆเลยครับ คุณ Navarat.C คห.62 พอดีอันนั้นผม copy มาให้อ่านกันหนะครับ ต้องขออภัยด้วยครับ ดีเลยครับเพราะตอนนี้ผมกำลังรวบรวมข้อมูลส่งคืนให้หอสมุดแห่งชาติด้วย และวัดภาษี ซึ่ง ที่นั่นเค้าก็คลำๆอยู่ด้วย ครับ ผมยังติดลุงทวีแกอยู่เลย ข้อมูลที่อยู่ในกระทู้นี้ขออนุญาตนำไปรวบรวมนะขอรับ ขอบคุณครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 09:00:18

ความคิดเห็นที่ 69 ....ผมรักเวปบอร์ดนี้จังเลย.....ยอดเยี่ยมมากครับ ส่วนอันนี้ เป็นข้อความประกาศคนหายในใบประกาศของ พระยานนทบุรีครับ อถิบายถึงศพ นางปริกตอนที่พบอยู่ในหีบที่วัดไทรม้าขอรับ ในวันที่ 12 มกราคม 2461 (ก่อนที่จะเอาไปลง กรุงเทพ เดลิเมล์ ฉบับวันที่ 14 มกราคม 2461) และจับนายบุญเพ็งได้ในที่สุด แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 52 12:50:32 จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 52 09:11:18

ความคิดเห็นที่ 71 เข้ามาอ่านด้วยความอยากรู้ และ กลัว จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 52 18:16:05

ความคิดเห็นที่ 72   กระทู้นี้มีคุณค่าทางด้านการศึกษา microhistory อย่างมาก คนฟุ้งซ่านอย่างเรา อ่านแล้วนึกถึง capital and corporal punishment ในยุคกลางและ Early Modern England ทันที ที่การประหารถือเป็น spectacle อย่างหนึ่ง ที่่มีประโยชน์ทั้ง social and political controls ครบถ้วน ยิ่งเมื่อบุญเพ็งกลายเป็น figure ที่คนบูชาในยุคต่อมานี่ยิ่งน่าสนใจเข้าไปอีก หรือจะเป็นการ subvert อำนาจรัฐ ของประชาชนในยุคนั้น.. กรณีผีสิงน้องนางทองเลื่อนนี่ก็เป็นการระบายออกของ trauma และการตอบโต้กับความรุนแรงได้น่าสนใจจริงๆ ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะคะ จากคุณ : calinoodlez เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 07:28:02 A:75.95.250.100 X: TicketID:164658

ความคิดเห็นที่ 73 ขอขอบคุณ ค.ห calinoodlez มากนะครับ ดีใจมากครับ ผมอยากให้ทุกคนและคนรุ่นหลังเห็นคุณค่าประวัติศาตร์ ยิ่งคดีของบุญเพ็งเป็นคดีที่ถูกทำลายลงไปแล้วมันจึงเป็นการยากมากที่ข้อมูลจะถูกต้องมันจะต้องใช้การประติดปะต่อจากหลายๆเรื่องราวของประวัติศาตร์ บางเรื่องราวอาจเคยมีบันทึกใว้ยังหายากเลยครับ นี่ยังถูกราชการทำลายทิ้ง คดีนี้จึงพิเศษอย่างยิ่งครับ และเป็นรื่องจริงที่ควรต้องเรียนรู้ครับ จากคุณ : phannaphat_express เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 12:26:28