ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าไม่ยาวเกินไป ก็ที่พันทิพนี่แหละ แต่อย่างว่า ขนาดมีอาจารย์แก้ให้แล้ว ยังไม่ดีขึ้น คุณต้องค้นหาเหตุผลแล้วว่า ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น  ผมขอถามว่า พออาจารย์แก้มา แล้ว คุณทำยังไงต่อ  ดูว่า อืม ผิดเยอะจริงวุ้ย แล้วไง พยายามดูว่าอาจารย์แก้เป็นอะไร แค่นี้ หรือว่า ทำอย่างอื่นต่อ เช่นไปศึกษาเพิ่มเติมว่า ทำไมต้องแก้เป็นแบบนี้ รึเปล่า เราผิดเรื่องอะไร รึเปล่า ถ้าคุณไม่ได้ศึกษาเพิ่มเติม ต่อให้มีคนมาคอยแก้ให้ตลอด คุณก็จะเขียนผิดไปเรื่อยๆ และคุณจะไม่ได้อะไรจากการแก้เหล่านั้นเลย ที่อยากให้ทำก่อนเลยคือ ไปอ่านคำแก้ของอาจารย์ แล้ว สรุปออกมาว่า เราผิดเรื่องอะไรบ้าง เรื่องอะไรที่ผิดเยอะ หมายถึงแกรมมาร์นะ และไปอ่านหนังสือ หรือจากเว็บ ในเรื่องนั้นๆ ให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ ถ้าเข้าใจแล้ว เราไม่ควรที่จะเขียนผิดในเรื่องนั้นอีก ทำเช่นเดียวกันกับจุดผิดพลาดอื่นๆ  แล้วจะพบว่าจุดผิดพลาดจะลดลงเรื่อยๆ จนไม่ผิดเลย หมายถึงแกรมมาร์นะ แต่เรื่องการใช้คำไม่เหมาะสมกับบริบท อันนี้ น่าจะต้องอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเยอะๆ โดยเฉพาะ ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะเขียนยิ่งดี จะได้รู้ทั้งคำศัพท์และรูปประโยคที่ใช้บ่อยๆ อ่านบ่อยๆ จะสามารถ ก๊อปปี้มาใช้เองได้อย่างลื่นไหล ดูไม่ติดขัด  แต่สิ่งเหล่านี้ ใช้เวลาในการเรียนรู้ทั้งนั้น จะเร็วหรือช้า ขึ้นกับ พื้นฐาน ทักษะ และความขยัน อย่างที่พ่อหมอดู (fortuneteller) พูดบ่อยๆ คือ ถ้าการโพสบทความมาให้แก้แกรมมาร์อย่างเดียว โดยที่เจ้าตัวพื้นฐานไม่ดีพอ ซึ่ง ดูได้จากการที่เขียนผิดมั่วไปหมด จับจุดไม่ได้ อันนี้ แก้ไป เจ้าตัวก็คงไม่รู้เรื่องว่า ทำไมต้องแก้เป็นแบบนี้ ถ้าจะให้ทุกคนมาสอนทุกเรื่องที่ผิดยิ่งเป็นไปไม่ได้ เจ้าตัวต้องไปศึกษาเพิ่มเติมให้เข้าใจ ให้มีพื้นฐานดีพอที่จะเข้าใจว่าทำไมถึงต้องแก้เป็นแบบนั้น ถึงจะมีประโยชน์  ถ้าแก้แล้วเจ้าตัวต้องท่องจำเอา ไม่รู้ว่าทำไมต้องเขียนแบบนั้น แสดงว่า มันไม่มีประโยชน์เลย ในการที่จะแก้ให้ แต่ถ้ามีการผิดแบบเป็นรูปแบบ คือว่า ผิดแล้วผิดอีก ตรงจุดเดิมๆ เช่น ผิดเรื่องการใช้ passive กับ active อันนี้ อาจเนื่องมาจากไม่เข้าใจเรื่องนี้ ซึ่งการไปศึกษาเพิ่มเติมเอาในเรื่องนี้เป็นหลัก ก็จะช่วยแก้ข้อความที่ผิดมาได้เกือบหมด แบบนี้ อาจจะมีประโยชน์ที่จะแก้ให้ แต่ เจ้าตัวก็ต้องกลับไปศึกษาทำความเข้าใจเอาเอง  ไม่มีใครช่วยได้ ส่วนเรื่องที่เขียนแล้ว อ่านไม่ลื่นไหล หรือ อ่านแล้วขัดๆ  อันนี้ น่าจะต้องหัดทำหลังจากเรื่องการผิดแกรมมาร์ไม่มีแล้ว คือ ถ้าเขียนผิดแกรมมาร์เยอะ อ่านยังไงมันก็คงไม่ลื่นไหลหรอกมั้ง  แต่ แต่ แต่  สิ่งที่คุณสามารถหัดได้ตั้งแต่ตอนนี้ คือ การอ่านบทความภาษาอังกฤษเยอะๆ   บางที ที่อ่านแล้วขัดๆ เพราะคุณพยายามแปลไทยเป็นอังกฤษตรงๆ ซึ่งทำให้มันดูไม่ลื่นไหล และคนอ่านสับสนได้ ผมเห็นหลายคน พยายามเขียนละเอียด เขียนแบบอธิบายแบบภาษาไทย ทั้งทีพื้นฐานไม่ดีพอ สี่ห้าประโยคที่เขียนมา ถ้าสรุปเป็นภาษาไทยแบบเอาใจความ มันแค่ประโยคเดียวก็ครอบคลุม แถมเขียนเป็นภาษาอังกฤษได้ง่าย  แต่หลายคน พยายามเขียน สี่ห้าประโยคนั้น เป็นภาษาอังกฤษ ซึ่ง นอกจากจะยากแล้ว มันยังเยิ่นเย้อ ยืดยาว ไม่กระชับ อ่านแล้วบางที ทำให้สับสน โดยเฉพาะบางที พยายามเขียนภาษาอังกฤษในความเข้าใจแบบคนไทย แต่ฝรั่งไม่เข้าใจ เช่นการเปรียบเปรยเป็นสำนวนไทย มันจะทำให้ผู้อ่านที่ไม่ใช่คนไทยสับสน (หรือแม้แต่คนไทยก็อาจสับสน) การเขียนให้ลื่นไหล สั้นกระชับได้ใจความ ต้องอาศัยการฝึกฝน ไม่ใช่แค่ภาษาอังกฤษหรอก ภาษาไทย ก็ต้องฝึก ผมเห็นเยอะแยะเลย ที่เขียนบทความภาษาไทยแบบน้ำท่วมทุ่ง ใจความได้นิดหน่อย เขียนซะเป็นย่อหน้า สรุปแล้ว ใจความมีแค่สองบรรทัด ที่เหลือน้ำทั้งนั้น ทำให้อ่านแล้วสับสน งุนงง เปลืองกระดาษโดยใช่เหตุ ทั้งนี้อาจเพราะมีความเข้าใจผิดๆว่า เขียนยิ่งยาว ตรูยิ่งดูเก่ง  ยิ่งยาว ยิ่งคะแนนดี ยิ่งยาว ยิ่งเท่ห์  อยากจะบอกว่า ในปัจจุบัน เวลาเป็นเงินเป็นทอง เวลาเขียนเมล์ติดต่องาน ไม่มีใครมีเวลามานั่งอ่านเมลล์ยาวๆ หรอก เค้าเขียนสั้น กระชับ ไม่เยิ่นเย้อ ยิ่งสั้น แต่ได้ใจความ ยิ่งเก่ง  คนอ่านไม่ต้องมาจับประเด็นเอาเองว่าจะสื่อสารว่าอะไรกันแน่   สรุป พยายามเขียนสั้นๆ  อะไรที่คิดว่าไม่จำเป็นไม่ต้องเขียนลงไป ลดรายละเอียด เอาใจความหลัก อะไรที่เป็นน้ำ ให้ตัดออก จำไว้ ยิ่งเขียนสั้นได้เท่าไหร่ (แต่ได้ใจความครบถ้วน) จำนวนจุดผิด ก็ลดลงไปด้วย  พอเก่งกล้าขึ้น ค่อยเพิ่มรายละเอียดลงไปได้บ้าง จากคุณ : Tiger อู๊ด เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 03:11:31

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยว่า เขียนยาวแต่มีแค่น้ำ หรือเขียนดูมีลีลาสวิงสวายใช้สำนวนภาษาแต่ดันเป็นการถอดความภาษาไทยไปเสียฉิบ อันนี้ไม่ผ่านอยู่ดี คนเขาไม่เสียเวลาอ่าน essay ที่มีแต่น้ำ เขาสนแต่เนื้อๆ ถ้าไปสอบ แบบที่มีแต่น้ำจะทำให้ขี้เกียจอ่านเพราะไม่ต้องการอ่าน fiction จากคุณ : kurika เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 09:38:06

ความคิดเห็นที่ 3 ปกติอาจารย์จะไม่แก้มาให้แต่จะมาร์คมาให้แก้เอง เรื่องท่ีแก้ไปแล้วนั้นก็ไม่ได้ผิดอีกครับ เพราะผมก็เอาไปศึกษาดูต่อ แต่ท่ีผิดครั้งต่อไปจะเป็นจุดอื่นๆอีก แต่เหมือนกับว่า ใช้แกรมมาถูกแล้วแต่ยังได้ความหมายท่ีไม่เหมาะสม(อาจารย์อาจจะมองว่ายังผิดอีก) หรือการเรียงคำในประโยคยังไม่สวย ใช้แบบนี่ไม่ดีน่าจะใช้แบบนี้ดีกว่าอะครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆนะครับ ผมตั้งใจว่าจะเรียนเพิ่มเติมและอ่านบทความเยอะๆครับ จากคุณ : Yochaaa เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 52 12:06:18

ความคิดเห็นที่ 4 อาจารย์เคยแนะนำว่า ถ้าเขียนแล้วต้องตรวจทานเองก่อน และแก้เองก่อน (ยิ่งตรวจยิ่งแก้เยอะ) จากนั้นก็ลองให้คนอื่นอ่านดูว่า เข้าใจสิ่งที่เราจะสื่อหรือเปล่า อาจารย์จะชี้แนะว่าผิดตรงไหน แต่จะไม่แก้ให้เพราะจะเป็นการแทรกแทรงความคิดของผู้เขียน จากคุณ : kizniz เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:04:24

ความคิดเห็นที่ 5    การเรียน writing โดยการให้คนเก่งๆช่วย edit essay ให้นั้น จะได้ผลก็ต่อเมื่อคนที่เรียน writing คนนั้น พูดภาษาอังกฤษเรื่องง่ายๆในชีวิตประจำวัน จนคล่องมากๆ ไม่มีผิดพลาดเรื่องอะไรที่พื้นฐานมากๆ (จะได้คิดเป็นภาษาอังกฤษตอนเขียนได้ยังไงล่ะ)    instructor หรือ editor จะได้ edit แนวคิด การเดินเรื่อง ความสอดคล้อง...ฯลฯ       ไม่ใช่มานั่งแก้ grammar ระดับ ม.4 อย่างที่เห็นเขียนๆกันมาให้ edit กันบานเบอะ ในห้องเรียนภาษาอังกฤษนี่น่ะ บางคนนะเรียนเอกอังกฤษเพื่อที่จะออกไปเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษด้วยนะ แต่ไม่รู้ว่า คำว่า beauty กับ beautiful น่ะ มันใช้สร้างประโยคต่างกันอย่างไร เจอแบบนี้นะ ทั้ง editor ทั้ง learner ก็เลยบ้าไปเลยทั้งคู่        ที่ websites ที่ฝรั่งเจ้าของภาษาเขามาระดมทีมช่วยคนเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง ที่เราไปท่องเที่ยวมาหลายๆแห่งนะ เขามีกฎเหล็กเลยหละว่า     1. ไม่ edit จดหมายสมัครงานหรือ resume ให้     2. ไม่ edit essay ให้     3. แต่ถ้าสงสัยว่าเขียนถูกหรือเปล่า เขียนมาเป็นข้อความสั้นๆ แล้วถามได้เป็นจุดๆ ว่าตรงไหน ถูกหรือผิด เพราะอะไร? เขาจะช่วยตอบให้     ความลับที่จะบอกให้ นั่นก็คือว่า คนที่ยังไม่รู้ sentence structure types ระดับพื้นฐานมากๆ แถมยังไม่รู้อีกด้วยว่าคำศัพท์ในภาษาอังกฤษเกือบทุกคำ มัน “มีพฤติกรรมเฉพาะตัว” ของมันเอง นั่นก็คือ เวลาเอาไปใช้งาน มันจะมี “สูตร” เหมือน “สูตรคณิตศาสตร์” (เรียกว่า collocations) เลยหละ       เราแค่คิดแบบคนไม่ได้เรียนภาษามา แต่เรียนคณิตศาสตร์มา เราก็พอที่จะคำนวณตัวเลข จำนวน permutations ของ sentence structure types กับ collocations ของคำศัพท์พื้นฐานที่ใช้กันในชีวิตประจำวัน แค่ 3000 คำ (ที่เขียนเรื่องทุกอย่างง่ายๆในชีวิตประจำวันได้ครบถ้วน) นะ       พอคำนวณออกมาแล้ว จากคำศัพท์พื้นฐาน 3000 คำ พอเอาไปเขียนประโยคพลิกแพลง ภายใต้กฎกติกาต่างๆ ที่ยุ่งยากนะ  น่าจะมีจำนวน permutations “นับล้านๆความเป็นไปได้ !!!”      นั่นก็หมายความว่า ถ้า learner เขียนแต่ essay ทุกวัน ให้ instructor edit โดยที่ learner ไม่เรียนด้วยตัวเองตามลำดับขั้นตอน แบบเล่น building blocks คือวางฐานรากให้แข็งแกร่ง แล้วค่อยๆต่อยอดไป ...จนรู้ได้เองว่าเขียนถูกหรือผิด (โดยการค้นข้อมูลเอง) นะ.... ชาติหน้าบ่ายๆ learner คนนั้น ก็ยังเขียนภาษาอังกฤษไม่เป็นภาษาคน     เราว่า อะนะถ้าใครเขียนผิดขนาดโดนแก้ทุกประโยค คือไม่มีประโยคไหนที่เขียนถูกธรรมชาติเลยนะ learner คนนั้น ควรหาตำราเรื่อง grammar, sentence structure หรืออะไรทำนองนี้มาอ่าน แล้วทำแบบฝึกหัดให้มากๆ แล้วหัดเปิด esl dictionaries เพื่อเรียนรู้วิธีเอาคำศัพท์ไปสร้างประโยคให้ถูกต้อง ก่อนขยับไปเขียน essays ยากๆ คือหัดเดินก่อนแล้วค่อยหัดวิ่ง     การเสพย์สื่อภาษาอังกฤษทุกอย่าง (ไม่ใช่อ่านอย่างเดียว) ผสมผสานกับการอ่านตำรา grammar กับการอ่านตำรา writing นะ คน ที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง  แต่ละคน ลงเอยจำสิ่งที่เจ้าของภาษาพูดและเขียน แล้วเอามาดัดแปลงพูดเขียนเองจนเป็นธรรมชาติ  ได้ไม่เท่ากัน เพราะ learner แต่ละคนมีพรสวรรค์กับพรแสวงไม่เท่ากันนั่นเอง แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 52 03:06:19 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 52 02:59:50 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 02:59:23

ความคิดเห็นที่ 6 การประสบความสำเร็จได้ learner ก็ต้องหมั่นแสวงหา textbooks ดีๆมาไว้เรียนรู้ ลองไปดูตัวอย่างจากหนึ่งใน textbooks ที่เราใช้ ในกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8182618/K8182618.html#6 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 10:44:04