 |
หนังสือที่อ่อนหัดแต่ราคาแพงที่สุดในประวัติการอ่านของชีวิตข้าพเจ้า
|
|
สืบเนื่องมาจากกระทู้K8176037 ที่ยังไม่หนําใจ
ขอย้อนหลังไปเมื่อราวๆ4-5ปีที่แล้ว ข้าพเจ้าได้ค้นพบทาง internet ว่ามีเยาว์ชนคนหนึ่งโด่งดังเป็นพลุ แจ้งเกิดในแวดวงบรรณกรรมจากนิยายsci-fiเรื่องแรก ได้มีการอวยหนุนกันทางสื่อต่างๆอย่างล้นหลาม จนข้าพเจ้าอดรนทนไม่ไหว เผอิญเพื่อนสนิทกำลังจะเดินทางไปเที่ยวที่ L.A แหล่งเดียวในสมัยนั้นที่มี Thai town และมีร้านหนังสือดอกหญ้าอยู่ด้วย(ข้าพเจ้าอยู่เมืองBerkeley,California)จึงได้ไหว้วานฝากซื้อ
และนั่นคือที่มาของการตัดสินใจที่ผิดพลาด
เมื่อเพื่อนไปถึงร้านดอกหญ้าก็ได้สืบราคาหนังสือ และเกิดความไม่แน่ใจ
เลยโทรกลับมาถามข้าพเจ้าเพื่อยืนยันความตั้งใจที่จะซื้อ เนื่องด้วยทางร้านได้ตั้งราคาชุดหนังสือไว้สูงถึง$60 (ช่วงนั้นอัตราแลกเปลี่ยน $1=40 บาท)แถมบอกด้วยอีกว่าไม่จบ มีภาคต่อ ข้าพเจ้ากัดฟันยืนยันความต้องการ ทั้งที่ไม่ได้มีเงินอะไรมากมายในตอนนั้น แต่ขอลองอ่านชิมลางภาคเเรกก่อน
หลังจากนั้นได้ไม่กี่วัน ข้าพเจ้าก็ได้มีโอกาสอ่านหนังสือที่อ่อนหัดแต่ราคาแพงที่สุดในประวัติการอ่านของชีวิตข้าพเจ้า
ขออภัยที่อาจแรงไป แต่ข้าพเจ้าเป็นผู้อ่านที่มีประสบการณ์ในการอ่านมาอย่างโชกโชนพอสมควร การที่ผิดหวังอย่างแรงกับนิยายเรื่องนี้ มันไม่ใช่แค่เรื่องเสียดายเงินเพียงอย่างเดียว แต่มันรวมไปถึงความผิดหวังในตัวสื่อที่ตั้งใจอวยกันอย่างเกินพอดีเพื่อสร้างกระแส เอานักเขียนชื่อดังมาช่วยเขียนสร้างcreditให้น้องเค้าดูเป็นเด็กมหัศจรรย์ขึ้นมา ทำให้ผมหลงคาดหวังไปถึง"พนมเทียน"
ที่เริ่มเขียนเรื่องเล็บครุฑ(หรือมัจจุราชสีรุ้ง จำไม่ได้ นานมาก)ครั้งแรกเมื่อตอนอายุ16เท่านั้น มีฝีมือจัดจ้านแค่ไหนถามคนรุ่นนั้นได้ ติดกันงอมแงมทั้งประเทศหรือยาขอบ ที่สามารถใช้ภาษาได้อย่างสละสลวยทั้งที่วัยยังน้อย(เคยอ่าน เกิดไม่ทันหรอก)
หรือถ้าเด็กมหัศจรรย์ในยุคนี้ก็ต้อง Christopher Paolini ด้วยวัยเพียง15 เขาสามารถแต่ง Eragonให้ผู้ใหญ่ทึ่งมาแล้วทั่วโลก
แต่รายนี้ เมื่อเปิดอ่านไปได้สักพักก็เริ่มขวางๆกับสำนวนนมเนย ชนิดลอกเลียนสำนวนแปลมาทั้งดุ้น
แม้จะเข้ากันได้ดีเนื้อเรื่องที่กระเดียดไปทางHarry Potter และฉากการต่อสู้ ที่ได้รับอิทธิพลมาจาก Game RPG (ข้าพเจ้าเองก็เป็นGamerที่งมงายคนหนึ่ง) แต่บ่อยครั้งที่รู้สึกเหมือนผู้เขียนเปิดหนังสือการ์ตูนอ่านและบรรยายภาพตามนั้นให้ผู้อ่านได้เห็นภาพตาม
ยกตัวอย่างเช่นการนําคำเช่น"ฟ้าว","บึ้ม","เฟี้ยว" มาใช้เดี่ยวๆ โดยไม่ผูกเป็นรูปประโยค
สำหรับเนื้อเรื่องนั้น ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามที่เคยเล่น Game RPG มาก่อนจะทราบได้ว่าแทบจะไม่มีอะไรเลยที่แปลกใหม่ รวมไปถึง ฉาก บ้านเมือง ตัวละคร ความสามารถพิเศษที่ใช้ในการต่อสู้ สิ่งที่ปรากฏในนิยาย sci-fi เรื่องนี้ล้วนแล้วแต่เป็นสี่งที่เห็นดาษๆทั่วไปใน Game RPG ไม่ใช่จินตนาการดั้งเดิมของผู้เขียนแต่อย่างใด
นอกเหนือจากนั้น ผู้เขียนยังแสดงความไม่พร้อมในการเขียนนิยายออกมาให้เห็นอย่างหนึ่งคือ การบรรยายอารมณ์,พฤติกรรมและปฏิกริยาตอบสนองของมนุษย์ได้อย่างไม่ถูกต้อง เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้กับนักเขียนที่วัยวัยวุฒิยังน้อย ยังเข้าสังคมและเห็นโลกมาไม่พอนั้นเอง จึงเขียนเท่าที่พอจะรู้หรืออ้างอิงได้รอบตัว ข้อเสียของมันคือ มันดูไม่จริง เมื่อเด็กคนหนึ่งพยายามสะท้อนความคิดตัวละครที่เป็นผู้ใหญ่ จากมุมมองของตัวเองที่ยังเป็นเด็กละอ่อนอยู่ มันย่อมไม่สมจริง เป็นนักเขียนพยายามเขียนอะไรเกินตัวเกินไป บางครั้งก็ไม่ได้เข้าใจอะไรที่ตัวเองเขียนแม้แต่น้อย
สรุปว่า ถ้าหนังสือเล่มนี้จะมีความดีอยู่บ้าง ก็ตรงที่ความเพียรอุตสาหะ และความตั้งใจที่จะรวบรวมตัวอักษรหลายๆตัวมาให้เป็นเรื่องราว
นอกเหนือจากนั้น, สำนวนภาษา, วิธีการเล่าเรื่อง, เค้าโครง ยังอ่อนหัดอยู่มาก
ถ้ารู้แต่แรก ข้าพเจ้าสามารถเล่น Game RPG ไป แล้วเห็นภาพด้วยตัวเองได้ โดยที่ไม่ต้องให้คนอี่นเล่นแล้วบันทึกผูกเรี่องมาเป็นนิยายขายให้อ่าน
ท้ายที่สุด ข้าพเจ้าคงไม่มองนิยายเรื่องนี้แบบเเย่ๆ ถ้าสื่อและผู้ที่เกี่ยวข้อง
จะ promote น้องเค้าแต่พองาม วางเขาไว้ในตำแหน่งที่เหมาะสม ชั้นที่เขาควรจะอยู่ ไม่ใช่วางในระดับที่สูงเกินไป แต่ความสามารถยังไปไม่ถึง
แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 52 21:14:07
แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 52 21:08:37
| จากคุณ |
:
naa1215 
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ส.ค. 52 17:07:49
|
|
|
| |
