ความคิดเห็นที่ 1 วิวที่วัดเขาท่าพระ ...... ขอบคุณรูปจากwww.moohin.com ถ่ายได้สวยมากคิดถึงบ้านเลย และอยากจะบอก ว่า "ขอบคุณครับ" จากคุณ : kn_beer เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 18:29:25

ความคิดเห็นที่ 2 สี่โมงเช้าเอาไว้ก่อน..........   จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับยายซักเล็กน้อย ใครจะเรียกนิทา ผมว่าไม่ผิด ยายผมมีนามว่า แม่มะลิ ท้ายแม่น้ำ ยายมะลิเป็นคนที่เคารพและนับถือพระพุทธศาสนาอันดับต้นๆของตำบล แกจะสักการะทุกๆอย่างที่ผิดจากธรรมชาติ ต้นกล้วยต้นอ้อย มะกูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ฟัก แฟง แตงโม ไชโยโหฮิ้ว ถ้ามันแปลกแกให้ได้หมด มีความสามารถในการคาดเดาสูงวิเคราะห์ทุกอย่างออกมาเป็นตัวเลขได้ดี อาวุธประจำกาย กิ่งมะยม สามารถตีได้ทุกที่ไม่ไว้หน้าอินทร์หน้าพรม ..... อัตราการเหวียงไม้อาจถึง10ทีใน 2 วินาทีโดยทียังไม่รู้ตัว สามารถร่วมงานแต่ง งานบวช งานศพ งานบุญทุกประเภทโดยที่ไม่เหนื่อย ขอเพียงให้ครบองค์ประชุมสมาคมก้นครัว แต่จะหมดแรงข้าวต้มทันทีเมื่อกลับถึงบ้าน ........    การแต่งตัว ตัดผมทรงดัดหยิก นุ่งผ้าถุงที่พ่อค้าชาวลาวนำมาขายเงินเชื่อลายดอกมั่นใจแล้วว่าสวยที่สุด เสื้อโปร่ง ถุงแกงร้อน ถุงแกงร้อนประโยชน์คือ เอาไว้ใส่ชุดหมาก และสตางค์ งอบ หรือหมวกไม้สาน   คำพูดสุดฮิดที่ติดปากตลอด ........ ไอ้หนูมรึงอาบน้ำหรือยัง ทำการบ้านหรือยัง ถ้ามรึงสอบตก กรูจะตีให้น่องลายเลย .......        -*- ที่ได้ยินบ่อยสุด คือ เดี๋ยวแม่จะตีให้น่องลายเลยเหอะเอ็ง คอยดูนะ แต่ไม่เคยได้กินผมหรอก ผมไม่เคยสอบตกซักทีคุณเชื่อมะ แต่ก็ไม่เคยได้เลขตัวเดียวซักทีผมเนี้ยมันขั้นเทพแล้ว เรียนไม่ต้องเด่นจะเป็นภัย ผมถือคำนี้ ^____^ ............ผมรักยายมะลิของผมที่สุดเลยครับ.......... แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 02:54:50 จากคุณ : kn_beer เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 18:55:50

ความคิดเห็นที่ 3 เนื้อหาที่อยู่ในนวนิยายเรื่องนี้เรื่องบางเรื่องหรือบางคำพูดนั้นแต่งเติมเสริมไปบ้างแต่ยังคงแก่นแท้ไว้เหมือนเดิม และทุกคนในเรื่องมีตัวตัว แต่เพื่อความบันเทิง ผมอาจจะใส่จินตนาการลงไปบ้างเพื่อความสนุกสนาน อาจไม่ถูกใจไปบ้าง โอเวอร์ไปบ้างก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณ จากคุณ : kn_beer เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 19:29:45

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 1 สี่โมงเช้าที่แสนสุข ถนนดินลูกลังที่กว้างไม่เกินสองเมตรทอดยาวไปจนสุดปากทางเข้าวัด ริมถนนประดับไปด้วยธงหลากหลายสี และหลอดไฟนีออนสลับกันไป ทำให้วันนี้มันเป็นวันที่แสนดีสำหรับผมจริงๆ มีคนแกและหนุ่มสาวมากมายกำลังช่วยกันจัดร้านค้า - "สุดยอด !!!!!!!!!!!!! มีเวทีมวยด้วยเว้ย งานนี้กรูจะขึ้นไปเป็นเขาทรายบนนั้นเว้ย คอยดู กรูจะฮุปซ้าย แย็บขวา หนึ่งสองเข้าใบหน้า แล้วตามด้วยกระโดดแรนเจอร์ขาคู่ ไปที่ศัตรู รับรองมันระเบิดไม่เหลือ"        ไอ้เสียงที่พูดปาวๆห้าวๆนั้นนะ ไม่มีใครหรอกครับ ไอ้ "โล" นักเลงคุมป3.ห้องครูสมชาย ขานี้มันไม่กลัวใครใจมันถึง รูปร่างมันนะหรอ อ้วนๆตัวสูงๆ มันสูงกว่าพี่ ป.5 บางคนซะอีก แต่ติดอย่าง มันเป็นคนบ้าการ์ตูน 5 สี คุณจำได้มะ พวกจูเรนเจอร์ไรอย่างเนี้ย ผมก็ไม่ค่อยรู้หรอก รู้อย่างเดียวพระเอกอะไรว่ะขี้รุมชมัด ตั้ง5 คนยังเอาชนะไม่ได้เลย จะชนะได้ต้องเอาหุ่นยนต์มาช่วย ถ้ารู้ว่าเอาหุ่นยนต์ออกมาแล้วชนะ ทำมั๊ยไม่เอาออกมาแต่แรก จะได้ไม่ต้องทนดูตั้งนาน เอาหุ่นยนต์มาก็ชนะแล้วไม่ต้องเหนื่อยด้วย โง่จริงๆ สู้ ดาวพระศุกร์ ยายผมก็ไม่ได้ แต่ที่จริงทีวีที่บ้านผม ช่อง 9 มันดันไม่ติดนี่สิ ผมเลยตกเทรนไปบางครั้งที่เพื่อนๆเอาเรื่องการ์ตูนมาคุยในห้องกันผมก็อยากคุยแต่มันไม่ได้ดู จะโม้ไปไงได้จริงมะ แต่ถ้าเรื่องดาว พระศุกร์ นะ ผมเล่าได้แม้กระทั่งตอนยายผมกินแตงโมไปแล้วดูไป พอฉากที่พระเอกง้อนางเอก ยายผม ยุให้ปล้ำลั่นเรือนกันเลยทีเดียว ถ้ามีใครมาคุยเรื่องนี้กับผมนะ จะทำท่าที่ยายลุ้นจนคอเอียงไปเอียงมาให้ดูด้วย ผมว่าสนุกกว่าดู จูแรเจอร์ 5 สีขี้รุมเยอะเลย คุณว่ามะ                                เอ้า กลับมาเรื่องเดิมต่อดีกว่า    ไอ้โล บ้านมันอยู่บ้านเขาดิน ไอ้เนี้ยเพื่อนมันเยอะ แถวบ้านมันนะ แสบๆหลายคน ถ้าสุ่มสี่สุ่มห้าไปเที่ยวเล่นไม่ดู จะโดนมันไถตังค์เอา แต่ผมไม่กลัวหรอก ผมมีมัดเด็ด ไอ้โล มันแพ้ทางผม เพราะผมจับได้ว่ามัน อึ รดผ้าสบงตอนบวชเณรช่วงปิดเทอม สาเหตุ จะมีอะไรล่ะครับ มันกลัวผีขึ้นสมองเลย โชคมักเข้าข้างผม ผมอยากบวชใจจะขาด แต่ตัวเล็กไป ก้อเลยได้เป็นลูกศิษย์ก้นกุติพ่อเณรตัวน้อยทั้งหลาย แล้วยังได้กินขนมแบบเหลือเฟือด้วย วิ่งเล่นก็ได้ ขนมก็มีกิน คิดถึงบ้านก็เดินนิดเดียว แถมยายยังเอาข้าวมาให้กินตอนเย็นผมเลยเป็นผู้กว้างขวางเพราะถ้าใครอยากกินข้าวก็ต้องสัญญาว่าจะไม่เข็กกะโหลกผม ถ้าใครผิดสัญญา ผมจะไม่เอาข้าวไปแอบให้อีกเลย และลูกน้องโลผมจะจัดการด้วยท่าล็อกอันเตอร์สตกสแตนอะไรของมันนั้นล่ะ ช่างเหอะผมจำชื่อท่าไม่ได้แต่รู้ว่ามันรุนแรงจนรัศมีด้านอธรรมปกคลุมทั้งวัดเลยทีเดียวเชียวใครๆก้อกลัวมัน ใบ้ให้นิด ไอ้เนี้ยทำให้เกิดจุดเปลี่ยนเยอะเลย "เอ้ยว่าแป๊ะ" ไอ้โลยกมือขึ้นทักทายผม ออกแนวกวักมือเรียกด้วยซ้ำ "กูไม่ได้ชื่อแป๊ะกุชื่อเบียร์"ผมชักอารมย์เสียกับไอ้นี่จริงๆ ชื่อดีๆผมมีไม่ยอมเรียก ไปสรรหาชื่อแปลกมาเรียกตลอด นิสัยมันไม่ใหวจริงๆ "ไอ้แป๊ะยายมรึงถามหาแนะ" เสียงเรียกมาจากด้านข้าง ไอ้อ้อมลูกลุงปันคนหน้าบ้านนั่นเอง ไอ้เนี้ยซี้ผมเลย มันจะอยู่ในเรื่องนี้ไปอีกหลายตอนเลยล่ะ พูดถึงตาปัน แกเป็นคนรวย รวยมากเลยล่ะ แกมีลูกรุ่นๆเดียวกับผม ก็ไอ้อ้อมนี่ล่ะ ตัวมันอ้วนๆ หน้าตาตี้ๆ รูปร่างก็บ่งบอกแล้วว่ารวย แต่มันเรียนคนละโรงเรียนกับผม ไอ้อ้อมมันเรียนโรงเรียนในเมือง อย่างว่าบ้านมันรวย แต่ก็ดี มันรวยผมก็รวย ทำไมนะหรอ ก็ป้าจิตกะลุงปัน แกใจดี แกรู้ว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่ลูกแกสมควรคบ แกเลย ให้ตังมากินขนมเท่ากับลูกแกเลย ถ้าอ้อมได้ 10 บาท ผมก็ได้ 10 บาท แล้วผมก็ได้จากยาย 5 บาท รวยเลย แต่ผมไม่ค่อยได้รับตังแกหรอก เพราะตารู้แกจะให้ผมวิ่งแบกกล้วยมั่ง มะม่วงมั่ง แกงมั่ง ผักอะไรต่อมิอะไรไปบ้านลุงปัน บางวันบ้าจิตให้ 10 บาท ตาผมใช้ผมวิ่งซะเกิน 10 บาท ตาบอก จะได้เงินมันต้องทำงาน เดี๋ยวติดเป็นนิสัย ตอนหลังมา ป้าจิตกับลุงปัน แกก้อไม่ค่อยให้ตังผมเลย เพราะแกเกรงใจ แต่ก้อย่างว่าอะนะ เหนื่อยผมดิ วิ่งหิ่วไปหิ่วมา ลิ้นห่อยพอดี กลับมาที่เดิมก่อน ผมเนี้ยชอบออกนอกเรื่องตลอดนิสัยจริงๆเลย แล้วเรื่องผมจะไปถึงใหนมะเนี้ย แวะนู่แวะนี้ ยังไม่ผ่าน สี่โมงเช้าเลย ....... .............................                                             อ่านต่อนตอนหน้า............. แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 52 20:38:05 จากคุณ : kn_beer เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 20:22:34

ความคิดเห็นที่ 5 -ไต้ศาลาหอฉันที่วัดเขาท่าพระ ผมเห็นนางฟ้าปากแดง ยืนเคี้ยวแกงอยู่ กลิ่น"แกงบอน" หอมไปไกลเลยล่ะ ผสมกับกลิ่นของปล้าล้าปลาสวายทอดด้วยแล้วคุณเอ้ย น้ำลายไม่แตกฟองผมก็ไม่รู้จะว่าอย่างไงแล้ว "ไอ้นู๋ มาๆๆๆกินข้าวก่อน แล้วเดี๋ยวเอ็งไปช่วยหลวงตาแกกวาดบันใดวัดด้วย"ยายพูดกับผมไป มึก็สาระวนกับการเคี้ยวแกงไป อีกมือ ก็ชี้โบ้ชี้แบ้ไปตามเรื่องตามราว เสียงหัวแระ ดังแซเซ่ง แต่ผมว่ามันไม่น่าหนวกหูแต่ทำให้ต่อมความสุขใหลออกมามากเลยทีเดียว "ยายเบียร์ขอน้ำลำใยมั่งสิ จะเอาขึ้นไปกินบนเขา"ผมบอกเพราะมองเห็นแล้วช่างน่าลิ้มรสเหลือเกินน้ำลำใยเนี้ย "เอาไปสิ แต่เอาไปแค่พอกินก็พอ เดี๋ยวช่วยหลวงตากวาดเสร็จรีปลงมา ไปเอาเศษผักหลังครัวไปฝาก อีขาว มันหน่อย อย่าให้บ่ายล่ะเดี๋ยวมันจะหิว" ดู๋ดู ยังไม่วายห่วงลูกรักอีก ผมได้แต่ก้มหน้ารีปตัก พอออกมาจากครัวได้ ก็มาเจอซี้ผม ไอ้อ้อม ลูกลุงปัน กำลังกลิ้งคว่ำกลิ่งหงายเพราะลองวิทยายุทธ์ กับจูแรเจอโลอยู่ ฟัดกันนัวปล่อยแสง จืดจ๊าด จนวัดแทบพัง ผมละกลัวว่าถ้าแสงอุตร้าซาวที่พวกมันกำลังปล่อยไปโดนใครเข้า มีหวังโดนไม้เรียวกันแน่ "เอ้ย โล อ้อมไปเล่นบนเขากัน หลวงตาแกอยู่ ไปดูเมืองลับแลด้วยเร็วๆ"ผมออกปากเรียก สองคนที่ยังไม่ค่อยสนใจผมเท่าไร เพราะมัวปล่อยแสงกันอยู่ ผมพูดแค่นั้นก็เดินอ้อมไปทางถนน เพื่อจะไปขึ้นเขา หันหลังได้ไม่ไกล เสียงของซุปเปอร์ฮีโล ก้อวิ่งตามมา มันเป็นเสียงที่น่าขนลุกเหลือเกิน เป้าหมายหลักของการโจมตี ก็คงไม่พ้น น้ำลำใยในกระติกที่ผมถือ คุณรู้อะไรมั๊ยว่าเด็กต่างจังหวัด มันต้องเอาตัวรอดให้เป็นถ้าถึงทางตันจริงๆแบบผม สิ่งที่ต้องทำอย่างแรกก็คือ เปิดฝาออก แล้วตั้งใจให้แน่วแน่ รวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี สูดลมหายใจลึกๆ แล้ว นับ 1 ........ 2..........ซู๊ดดดดด!!!!!ดูดน้ำลำใยให้ได้เยอะที่สุด เพราะจะเป็นทางเดียวที่คุณจะได้ลิ้มรสมัน  คุณคิดว่าซุปเปอร์ฮีโร่ร่างยักสองคนที่มีเป้าหมายเดียวกันคือน้ำลำใย เพราะต้องชดเชยพลังงานที่ปล่อยแสงออกไปมากมาย ฮีโร่เหล่านั้นไม่มีทางจะเหลือน้ำลำใยจนวนมาถึงลูกกะจ๊อกอย่างผมแน่นอน เป็นอย่างที่คาด .......... เพียงแค่กะพิบตา มันก็เหลือเพียงความว่างเปล่าในกะติกแล้ว ..... ลาก่อนน้ำลำใยที่รัก เรามีเวลาที่อยู่ร่วมกันน้อยนิทเหลือเกิน อยากจะบอกว่าเทอนั้นอร่อยมาก ขอบคุณชาวสวนลำใยทุกคนที่สร้างลำใยรสเลิศขึ้นมาบนโลกนี้ ถ้ามีโอกาสเราคงได้เจอกันอีก .... เมื่อบรรลุเป้าหมายของซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งสองแล้ว ... สิ่งที่ตามมาก็คือ ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย ป.2ข และ ป3.ข กับคู่อริต่างสถาบัน นั่นคือ การวิ่งไปให้ถึงจุดหมายได้เร็วที่สุดจะได้รับการยอมรับจากโลกสีน้ำเงินแห่งนี้ แต่มันต้องมีเทคนิคพิเศษ ถอดให้เร็ว หยิบให้ไว แล้วก้าวออกไปข้างหน้า ไม่ต้องสนในว่าจะมีสิ่งใหนมาขวางกันเราไว้ เตรียมใจให้พร้อม แล้วทำให้ดีที่สุด นั่นคือถอดรองเท้าให้ไวแล้วคว้ามันมาอยู่ในมือให้เร็ว แล้วทะยานไปข้างหน้าให้เหมือนกับว่ามียายถือก้านมะยมวิ่งตามหลังมา ผู้ไม่ลังเลเท่านั้นถึงจะชนะ ผมวิ่งแบบไม่คิดชีวิตเพื่อให้ถึงจุดหมายก่อนใครนั่นคือลูกผู้ชายที่แท้จริงตอนนี้ผมแทบลืมไปเลยว่ากำลังวิ่งอยู่ มองไปทางซ้ายไม่มีคู่แข่ง มองไปทางขวาไม่มีคู่แข่งนั่นหมายถึงผมคือผู้นำ .... ยิ่งวิ่งยิ่งเหนือยมันหมดแรงลงไปทุกที ล้าเหลือเกินแต่ต้องอดทนผมต้องสู้ แล้วก็ถึงเสียที โว้วววววว!!!!!! คุณเชื่อมะว่าชัยชนะสามารถทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างมี่ความสุขเหลือเกิน สิ่งที่ต้องการต่อมาคือการพูดจาถากถางผู้แพ้ นั่นล่ะผม ผมหันหลังกลับไปด้วยใจคึกคะนองเต็มที ใช่ซี่ ผมมันผู้ชนะ ใครจะเถียงผม ควับ!!!! ผมหันหลังกลับไปมอง      "อ้าว??????????????????" ไม่มีใครวิ่งตามมาเลย ?????????? เกิดอะไรขึ้น ผมถามกับตัวเอง แอ๊ะ ???????????? นั่น สิ่งที่ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย มันทำให้สติของเด็กตัวเล็กๆคนนึงต้องเกือบจะดับ +!!!!!!!!!!+ รถขายไอติมอาตี้ จอดอยู่ ที่ตีนบันใดขึ้นเขา สิ่งที่แทบไม่อยากจะทำให้ผมลืมตาเลย ไอ้โล ไอ้อ้อม สองซุปเปอร์ฮีโร่ กำลังลิ้มรสความหวานของไอติมที่อร่อยที่สุดในตำบล หน้าตาพวกมันช่างมีความสุขเหลือเกิน เพื่อนเลว.... -*- ผมมายืนทำอะไรที่นี่ที่ตรงนี้ -*- .......โลกนี้โหดร้ายกับผมเหลือเกินT__T แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 03:46:19 จากคุณ : kn_beer เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 03:44:46

ความคิดเห็นที่ 6 .................................. จากคุณ : kn_beer เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 03:56:48