ความคิดเห็นที่ 1 ข้อ 1 และ 2 ประกอบกันค่ะ แต่จะเน้นไปในทางข้อ 1 มากกว่า เพราะบางเรื่องไม่เกี่ยวกับสายงานปัจจุบันเลยด้วยซ้ำ และการเรียนของดิฉัน ไม่ได้แค่มีเปิดสอนตามมหาลัย ที่อยากจะเรียนรู้อยากศึกษา แต่รวมถึงด้านอื่น ที่เราสามารถศึกษาด้วยตนเอง จากประสบการณ์ด้วยค่ะ เช่น งานฝีมือ ทำอาหาร เพราะบางเรื่องมันอาจจะทำให้ประสบความสำเร็จในครอบครัว บ้างเล็กน้อย เพราะด้านนี้ส่งผลหลายๆ อย่างกับสภาพสังคมเราในปัจจุบันค่ะ จากคุณ : ][NuUnAn-- เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 11:31:56

ความคิดเห็นที่ 2 เราเลือก 6.อื่นๆ แต่นิยามของคำว่า "เรียนในระดับที่สูงขึ้น" ของเราไม่เหมือนกับคุณ นั่นก็เพราะว่าเราฝึกสมาธิและลมปราณ จากคัมภีร์โบราณของนักพรตเต๋า เพื่อสร้างยาอายุวัฒนะ ให้กับตัวเอง เพื่อกลายเป็นเซียนไปเหาะอยู่ในท้องฟ้า ซึ่ง "กระบวนการนี้ ในภาษาอังกฤษเรียกว่า sublimation คือการเปลี่ยนแปลง sexual energy หรือ generative force (พลังที่ใช้มีเซ็กส์หรือพลังที่ใช้สืบพันธ์) ให้กลายเป็นพลังที่ใช้ในการเรียนรู้ในระดับสูง" ในขณะที่อยู่บนโลกมนุษย์ไปพลางๆก่อนนะ เราก็พยายามพัฒนาทักษะระดับสูงคือ "ศาสตร์การดูดวง" ซึ่งตอนนี้เราเรียนแค่ถึงระดับใช้ senses ธรรมดา กับ senses พิเศษวินิจฉัยโรคมนุษย์ได้ว่าป่วยอะไร จะได้แนะนำให้ฝึกสมาธิและลมปราณเพื่อรักษาโรคได้ แต่เราพยายามเรียน Feng Shui แต่ยังเรียนไปได้ไม่มากนัก ก็เลยยังไม่ออกไปเป็นหมอดูเต็มตัว ส่วนการ make money จาก "การเรียนรู้ในระดับที่สูงขึ้น" ของเรานั้น จะเป็นในรูปแบบของ "การทำงานอิสระ" มากกว่า ยกตัวอย่างเช่น ถ้ามีเศรษฐีเดินเข้ามาหาเรา เราตรวจชีพจรเข้า หรือบางทีดูหน้าตาท่าทางเขา เราก็โพล่งออกมาว่า เรารู้ว่าเขาเป็น "กามตายด้าน" ถ้าทำนายแม่นขนาดนี้ เขาจะเลื่อมไสมากๆ ถ้าเรารักษาคนรวยๆได้ โดยไม่ใช้ยาเลย แต่ใช้วิธีฝึกสมาธิและลมปราณ จนเขาเตะปี๊บดังกระเด็นไกลได้มากๆ นะ กรณีผู้หญิงจะได้เงินก็คือเวลาเธอมีปัญหาไม่สามารถมีความสุขทางเพศได้ ถ้าเราแนะนำเคล็ดลับดีๆ จากคัมภีร์โบราณ ให้พวกเขามีความสุขทางเพศเพิ่มได้ เราก็รับทรัพย์...นี่เป็นแนวคิดของเราอ้ะ...555+++... "การเรียนรู้ในระดับที่สูงขึ้น" อีกอย่างหนึ่งที่เราเรียนมานานแล้ว แต่เรียนยังไม่สำเร็จ นั่นก็คือว่า เราพยายามใช้พลังจิตสั่งคอมพิวเตอร์ที่ธนาคารให้มันลบเงินในบัญชีนักการเมืองโกงๆ ให้หายไปเยอะๆ หรือโอนไปบัญชีมูลนิธิการกุศลน่ะ ถ้าทำได้ก็คงช่วยคนตกทุกข์ได้ยากได้บ้างนะ เผลอๆโอนไปเข้า paypal ของเราบ้างก็จะดีนะ...555+++... สรุป "การเรียนรู้ในระดับที่สูงขึ้น" ไม่จำเป็นต้องเรียนในสถาบันการศึกษา และไม่จำเป็นต้องมุ่งหวังไปประกอบอาชีพโดยการทำงานรับเงินเดือน แข่งกับคนจบมาวุฒิสูงๆ เสมอไป...หากแต่เราประกอบอาชีพโดยการใช้ความสามารถพิเศษที่เรามี แต่คนอื่นไม่มี น่าจะดีกว่านะ... แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 52 12:09:19 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 52 11:57:08 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 11:52:56

ความคิดเห็นที่ 3 เราเลือกข้อ 6 ค่ะ ^__^ เรียนเพื่อเปิดมุมมองความคิดตัวเอง การมีเพื่อน มีสังคมใหม่ๆ มีครูบาอาจารย์ มาสอน มาพูดคุย เป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ สำหรับการเรียนต่อค่ะ จากคุณ : ชีวิตชีวา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 20:28:32

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นคนอยากเรียนอะไรก็เรียนมั้งคะ เลยเลือกข้อ 1 ไป เพราะคิดว่า ชีวิตเราเกิดมา ณ ปัจจุบันนี้ มีชีวิตเดียว อายุไม่ยืนนานหรอก อยากเรียนอะไรก็เรียน อยากทำอะไรก็ทำ และสามารถเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ อีกอย่างคือ ไม่ต้องไปกระทบกระเทือนให้ความเดือนร้อนกับผู้อื่นเป็นดีที่สุดมั้งคะ แต่ส่วนตัว คิดว่า การเรียนไม่จำเป็นต้องอยู่ในมหาวิทยาลัยเสมอไปหรอกค่ะ การได้มาเข้า บอร์ด ห้องสมุด ในพันทิป นี่ก็เป็นการเรียนอย่างนึงแล้วค่ะ ^^ เป็นการเรียนรู้นอกตำรา อิอิ จากคุณ : สะใภ้จ้าว เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 04:08:34

ความคิดเห็นที่ 5   จริงๆ ตอนที่เข้ามาเรียนใหม่ๆ ก็มีความคิดแบบข้อ 1 นะครับ แต่พอเรียนๆ ไป เอ๋...ชักเริ่มสงสัย ว่าจะได้ตามเป้าจริงหรือ ? ชีวิตนี่กระเจิงไปคนละทิศคนละทาง ทำเอาเวลาส่วนตัวหายไปเยอะเลย พอมาอ่านเรื่องของเจ้าของกระทู้ นี่ มันเหมือนโดนแทงใจดำ ยังไงไม่รู้ เพราะผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่อาจารย์ต้องมาปวดหัวกับการวิทยานิพนธ์ เพราะทำยังไงก็ทำให้ผม ทำออกมาได้ดี ไม่ได้ซะที ทำๆ แก้ๆ ไปหลายรอบ (ใช้เวลาไปหลายเดือนมาก เกือบปีเห็นจะได้) อาจเป็นเพราะความคิดมันตีกันไปตีกันมาในหัวสมอง และเจอกับระบบการเดินเรื่องที่วุ่นวายของมหาลัย เลยทำให้ไม่จบซะที ทั้งที่การเรียนในห้องไม่ยักกะมีปัญหา เพราะได้ A มาเกือบวิชา (พลาดไปตัวเดียว) ยอมรับว่าเลยท้อไปหลายรอบ และกะเปลี่ยนไปเรียน ม.อื่นแล้ว (สอบได้มหาลัยที่ดังกว่าแล้ว แต่โดนเบรคด้วยปัจจัยอื่น ) แต่ก็คิดเสมอว่า ถ้าตรงนี้ยังผ่านไม่ได้ ไปอยู่ตรงไหนก็ไม่น่าจะรอด อีกอย่างเพื่อนๆ ที่จบไป (จากมหาลัยอื่นๆ) ก็ให้เหตุผลว่า จะเรียนอีกใบไปทำไม สู้ไปเรียน ดร.ไม่ดีกว่าเหรอ (ซึ่งเรียนจริงๆ อาจจะใกล้จบไปแล้ว เพราะเป็นแผน ข) เคยคิดในใจว่า...ปัญหามันอยู่ตรงไหนหว่า...ทั้งทื่ตัวเองก็ไม่ได้โง่ (การันตี ได้จากเกรด) ซึ่งไม่อยากโทษหลักสูตรนะครับ (รุ่นผมจบตามเกณฑ์ไปแค่สองคน) บางครั้งก็คิดว่า เรายังขยันไม่พออีกเหรอ คำว่า สู้ซักตั้ง นี่พับเก็บรื้อใหม่ไปหลายรอบแล้ว จนถึงวันนี้ก็ยังใช้คำนี่อยู่ แม้จะเป็นตั้งที่สิบกว่าๆ เข้าไปแล้ว แต่อาจารย์ที่ปรึกษาก็ให้กำลังใจดีครับ อันนี้ขอขอบพระคุณ อาจารย์ให้เหตุผลว่า เพราะเรามัวแต่อยู่ในสายธุรกิจ เลยทำให้มีปัญหาเรื่องการเขียนรายงานทางวิชาการ (อันนี้ก็ยอมรับว่าจริง) ซึ่งท่านก็แนะว่า ต้องอ่านงานวิชาการเยอะๆ ณ ตอนนี้ก็ ยังไม่จบครับ ยังปั่นอยู่เรื่อยๆ แต่มีเข้าใจงานวิจัยมากขึ้น (เขียนดีขึ้นรึป่าวไม่รู้) ยังคิดอยู่เหมือนกันว่า จบไปแล้วจะทำอะไร ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าจะออกเป็น ครูบ้านนอกแถวบ้านซักหน่อย แต่ตอนนี้ใจฟ่อไปเหลือแค่เม็ดมะขามครับ ดูเราโง่ลงทุกวัน ไม่มีปัญญาจะเอาไปสอนใครละ เพราะรู้มากแค่ไหน ตอนนี้ก็ยังเอาตัวไม่จบ ทุกวันนี้ ก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน พร้อมกับแก้ๆ งานวิทยานิพนธ์ของตัวเองไป(รู้สึกเหมือนติดบ่วงยังไงไม่รู้) เดี๋ยวนี้เวลาใครมาถามเรื่อง เรียนต่อ ก็บอกว่า ถ้าตอบตัวเองได้ว่าเรียนไปทำไม แล้วจะตอบได้เลยว่าจะเรียนอะไร ที่ไหน (แต่อยากจะเรียนจริง เหรอ ไม่ใช่เกาะกระแส ฯ) ตกลงนี่ตอบตรงหัวข้อกระทู้ มั้ยเนี้ยะ... ถึงตอนนี้ ก็ยังเลือกข้อ 1 ครับ ไม่ได้คิดว่า งานวิจัยตัวเองจะต้องโด่งดังระดับชาติหรอกครับ เอาแค่สร้างความรู้ ให้คนทำได้ก็พอ (ส่วนเรื่องจบนี่ ปล่อยตามวาระเวลาของมหาลัยนี่แหละครับ) แต่ก็ยังมีความคิดที่จะเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นนะครับ (ไม่ได้หวังเรียนเอามันส์ เรียนเอาแนว) แค่คิดว่าตัวเองยังเก่ง ไม่พอ นี่ขนาดเอาไปเปรยๆ กับเพื่อนนะ ว่าจบแล้วจะไปสมัครสอนกับมัน มันยังบอกว่ามหาลัยผมนี่ โอกาสได้งานยากส์ (งานในสายวิชาการนะ) อืม...ผมก็เห็นด้วย มันดังไม่เท่าแถวท่าพระจันทร์ สามย่าน นี่ ขอตอบข้อ 1 เป็นการยืนยันครั้งสุดท้ายครับ เพราะว่าสนุก ทุกครั้งทีได้เรียนรู้ ยิ่งเรียน ยิ่งรู้ ยิ่งค้นคว้า ยิ่งเจอ... ( แต่จะตกม้าตายตรงมาตรฐานการเรียนรู้ของไทย รึป่าว อันนี้ไม่รู้...555) ขอเป็นกำลังใจ ให้ผู้ใฝ่เรียนทุกคนครับ ปล.ผมเรียนสายสังคมศาสตร์ นะครับ จากคุณ : sammy เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 14:49:31 A:202.93.60.102 X: