ความคิดเห็นที่ 1 ประถมยัน ม ต้นนี่ ผมผูกขาดเกรดครับ 1 กับ 2 ไม่เคยเกินนี้ มาเน้นเอาตอน ม ปลาย เพราะอยากได้วิศวะ ถ้าอังกฤษไม่ดีจะเป็นตัวถ่วง(อันนี้ฟังดูดีมากๆ) ส่วนความจริงคือ หานิยายในไทยอ่านไม่ค่อยได้แล้ว และเจอคนสปอยด์ นิยายต่างประเทศดังๆเยอะ เล่้มแรก เริ่มจากแฮรี่ พอตเตอร์ แล้วก็ห้าวจัด ไปลอร์ดออฟเดอะริง(อ่านไม่รู้เรื่อง อย่างยิ่ง บอบช้ำกลับมารอเล่มแปล) หลังจากนั้นก็เป็นสวรรค์ เพราะนิยายอะไรๆ มันก็คงง่ายกว่าลอร์ดหมด ก็ฮึกเหิม อ่านไม่เลือก พอเข้ามหาวิทยาลัยมา ไม่มีตำราเรียนไทย อีก ก็เลย เลยตามเลย ลงท้ายถึงปัจจุบัน - อ่านได้อย่างเดียวครับ ทัีกษะอื่นไม่ได้ฝึกเลย -*- จากคุณ : house (panote_saechiew) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 21:41:08

ความคิดเห็นที่ 2 เราเคยเขียนเล่าประสบการณ์ของเราไว้ในกระทู้เมื่อปีที่แล้วค่ะ คุณวินลองเข้าไปอ่านดูนะคะ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/01/K6256228/K6256228.html จากคุณ : Flowery เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 22:23:19

ความคิดเห็นที่ 3 ผมเริ่มฝึกตอนเรียนปริญญาตรีปี 3 ครับ รู้สึกว่าภาษาอังกฤษของผมยังใช้ไม่ได้ เลยไปลงทะเบียนเรียนกับพวกที่เรียนเป็นวิชาโทครับ เป็นชนกลุ่มน้อย เพราะผมเรียนคอมพิวเตอร์ แล้วไปเรียนกับเด็กคณะศิลปศาสตร์ แต่อาจารย์สนใจนักเรียนทุกคนมาก ๆ คนไหนที่ไม่ได้ จะต้องไปดูงานการเขียนกับอาจารย์ (Course Writing น่ะครับ) ทุกอาทิตย์ โดยแก้จากการบ้านของเรา อาจารย์จะ Comment ตัวต่อตัวครับ ทำให้รู้จุดที่ผิด และรู้ว่าต้องไปอ่านอะไรเพิ่ม ทำให้ภาษาอังกฤษพอใช้ได้หลังจากเรียนกับอาจารย์ท่านนั้น จากคุณ : MelonHead เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 01:15:53

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเริ่มฝึก แต่ไม่ได้ถึงกับจริงจัง มาก หลังจากเรียน จบ ป ตรีแล้ว ผ่านมาหลายปี (แต่ไม่ถึงสิบปี) ภาษาก็พอใช้ได้นะ คิดว่านะ (อาจจะเข้าข้างตัวเองไปหน่อย) แต่ก็ยังต้องพัฒนาต่อไปอีก อยากบอกว่า เมื่อคุณเห็นว่ามันสำคัญ ก็อย่าไปคิดมาก ว่านานแค่ไหนถึงจะสำเร็จ (แค่ไหนถึงจะเรียกว่าสำเร็จหละ) เพราะถ้าบอกว่าต้องใช้เวลาหลายปีมากๆ คุณจะไม่เริ่มฝึกเหรอ  ถ้าคิดแบบนั้น ก็อย่าฝึกให้เสียเวลาเลย เพราะผมบอกได้ว่า เป็นปี แน่นอน  ขนาดคนไปอยู่เมืองนอก ถ้าเริ่มแบบพื้นฐานอ่อนมากนะ แถมถ้าไม่ขยัน สามเดือน หกเดือน ก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ เชื่อมั้ยหละ จากคุณ : Tiger อู๊ด เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 08:58:00

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนเด็กๆเราเรียนอะไรก็ไม่เก่งไปทั้งนั้นนั่นแหละ ไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษหรือคำนวณหรือวิชาพวกวิทย์ ยกตัวอย่างเช่นเราเคยเรียนคอมพิวเตอร์ตั้งแต่สมัยมันเป็น mainframe เครื่องใหญ่ๆ แต่เราก็ไม่เชี่ยวชาญมากนัก แล้วก็ไม่เคยใช้ความรู้ด้านนี้ทำงานเลย จนพออายุมากๆเข้า เราก็ลืมเรื่องคอมพิวเตอร์ไปสนิทเลย ภาษาอังกฤษเราได้แค่ฟังกับพูดคล่องพอสมควร แต่อ่านกับเขียนไม่ค่อยเก่งหรอก  แต่อยู่ดีๆไอ้การที่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ยุคใหม่ที่ต่อเน็ตความเร็วสูงนานๆทุกวันนะ เราลองผิดลองถูก (เราเรียนวิธีใช้คอมพิวเตอร์กับอินเตอร์เน็ตความเร็วสูงที่ใช้วิวัฒนาการ IT ยุคใหม่ด้วยตัวเอง สนุกดี การเรียนเองโดยลองผิดลองถูกเนี่ย) จนเราใช้งานมันพลิกแพลงประหลาดๆได้แบบเจาะลึก เราเลยใช้คอมพิวเตอร์กับอินเตอร์เน็ตเป็นเครื่องมือเรียนภาษาอังกฤษ (ตอนอายุมากๆ) ได้อย่างมีประสิทธิภาพและรวดเร็วกว่าปกติหลายเท่า จนกลายเป็นว่าเราอ่านกับเขียนภาษาอังกฤษได้คล่องกว่าเดิมอีกหลายเท่า...!!!?? เรายิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งกลายเป็นว่าเรามีชีดความสามารถในการเรียนรู้เรื่องอะไรใหม่ๆได้รวดเร็วมากกว่าตอนอายุน้อยๆ คือยิ่งแก่ตัว ก็ยิ่งเรียนเก่งกว่าเดิม เราคาดว่าเหตุผลมันคงเกี่ยวกับสุขภาพเรา อะนะ คือเมื่อสมัยเด็กๆเราเคยมีปัญหาเครื่องโครงสร้างกระดูกสันหลังเราบิดเบี้ยวเล็กน้อย และระบบการหายใจติดขัด และระบบทางเดินเลือดลมไม่ค่อยจะดีนัก (ขนานพยายามฝึกกำลังภายในก็ฝึกไม่สำเร็จ)  แต่เมื่อเร็วๆนี้เผอิญเราค้นข้อมูลทางเน็ตแล้วไปค้นเจอเทคนิคลับของชาวฮินดูเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีแก้แนวเอียงกระดูกสันหลัง)  เราเลยเอาเทคนิคลับของชาวฮินดูมาผสมผสานกับวิธีการของนักพรตเต๋าที่เราพอรู้อยู่แล้วบ้าง (แต่เป็นวิธีการที่เราไม่เคยเห็นเทคนิคการแก้แนวเอียงของกระดูกสันหลัง)... ความรู้เหล่านี้ช่วยทำให้เราแก้ไขปรับเปลี่ยนแนวกระดูกสันหลังเราได้ และเราทะลวงจุดชีพจรกับปรับเปลี่ยนกระแสลมปราณของเราให้โคจรได้ดีกว่าเดิม  เราเลยกลายเป็นได้ร่างกายและสมองของเด็กๆกลับมา...แต่มีประสบการณ์ของคนสูงอายุที่ "คิดค้น" เรื่องอะไรต่างๆเองเป็น...!!!?? ก็เลยกลายเป็นว่ายิ่งอายุมากขึ้นเรายิ่งเรียนรู้อะไรได้ไวมากยิ่งๆขึ้น ร่างกายเราก็ยิ่งเดินเหินคล่องแคล่วว่องไวกว่าสมัยเป็นเด็กๆอีกด้วย...แต่โห อาการน่าเป็นห่วงอ้ะ..เพราะว่าวิชาโบราณ (ฝึกสมาธิและลมปราณ) ยิ่งฝึกๆไป สมองแล่นไวขึ้นก็จริง แต่เรากลายเป็นคน "ตัณหากลับ" ไปเสียแล้ว...555+++... ตอนนี้เรามีสมรรถภาพทางเพศ และมีความต้องการทางเพศมากกว่าเมื่อสมัยเป็นเด็กวัยรุ่นตั้งหลายเท่า เราอยากเปลี่ยน sexual energy กับ generative force (พลังที่ใช้มี sex กับพลังที่ใช้สืบพันธ์) ให้กลายเป็นพลังในการเรียนรู้ ซึ่งกระบวนการเช่นนี้ ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า sublimation คนที่สมัยเด็กๆเรียนไม่เก่ง แล้วอยากสร้างปาฏิหารย์โดยการเรียนเก่งตอนอายุมากๆ จะต้องฝึก sublimation แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 14:03:29 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 11:49:47 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 11:48:47

ความคิดเห็นที่ 6 เราเคยพยายามฝึก sublimation แต่ฝึกไม่สำเร็จ แต่พอเราโดนแฟนเก่าเราเยาะเย้ยเราว่า "มรึงแย้มฝาโลงศพขึ้นมาเรียนภาษาอังกฤษแข่งกับเด็กๆที่เป็นอัฉริยะทางด้านภาษาหรือ...555+++...." เราเลยโมโห แล้วเลิกกับเธอ แล้วมุมานะ พยายามฝึก sublimation ใหม่อีกรอบหนึ่ง ซึ่งดูๆแล้วนะ เราน่าจะประสบความสำเร็จในคราวนี้   วิธีฝึกเราทำเงี้ย หา video clips โป๊ๆ จากอินเตอร์เน็ตมาดู ให้ตัวเองมีความต้องทางเพศอย่างรุนแรงมากๆ (ถ้าเป็นสมัยวัยรุ่น พอเจอแบบนี้เราจะต้องสำเร็จความไคร่ด้วยตัวเอง แต่สมัยนี้...ประสบการณ์มันนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลง  นั่นก็คือว่า เราควบคุมตัวเองได้...555+++...) แล้วเราก็เดินลมปราณขับเคลื่อน sexual energy ไปหล่อเลี้ยงร่างกายและสมอง แต่จริงๆแล้วตอนนี้นะ สิ่งที่เราเรียนเองได้ค่อนข้างมาก (มากกว่าภาษาอังกฤษหลายๆเท่า) เมื่อยามเฒ่าชะแรแก่ชรา (แต่ยังหน้าตาเด็กๆ)  นั่นก็คือเรียนรู้วิธีใช้คอมพิวเตอร์กับอินเตอร์เน็ตได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากยิ่งๆขึ้น สรุป แนวคิดเราเป็นงี้นะ ไม่ว่าเราต้องการเรียนอะไร เราจะพยายาม "หัดคิดเองให้เป็น" แล้ว "ค้นข้อมูล" แล้ว "เขียนบทเรียน (สร้างสื่อการเรียนการสอน) ให้ตัวเอง" โดยจัดทำโปรแกรมการเรียนรู้ให้แก่ตนเอง แล้วก็ "วัดผลตัวเอง แล้วกลับมาคิดเองใหม่ว่ามันมีวิธีการอะไรดีๆมากกว่านี้อีกหรือไม่" โดยมีหลักการว่า "ต้องพยายามคิดอะไรให้มันแหวกแนว ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน" แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 14:08:02 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 11:50:11

ความคิดเห็นที่ 8   ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้นครับ เพียงแต่ว่าต้องวางหลักการเรียนไห้ดี ผมเองเริ่มหัดจริงจังเหมือนคุณเจ้าของกระทู้ ตอนเรียนได้แต่ ซีกับดี แต่พอจบมาสภาพการณ์บังคับ เลยรื้อฟื้นใหม่เริ่มจากเรียบเรียงแกรมม่าของประดยคไห้ถูก ถ้าผิดนี่คนละความหมายเลย หลังจากนั้นอ่านหนังสือพิมพืภาคภาษาอังกฤษแบบอ่านเอาเรื่องทุกวัน ดูหนังซาวด์แทรกซ์ทุกวันๆละหนึ่งเรื่องเพื่อไห้เข้าใจเนื่อหาและชินสำเนียง ต้องพกดิ๊กฯเพื่อค้นคำศัพย์ ทำต่อเนื่องสักหกเดือนจะเริ่มเห็นผล ต้องทำต่อไปประมาณสองปีจึงจะอยู่ตัว ตอนนี้ผมสามารถไปต่างประเทศได้สบายๆครับ จากคุณ : แสนฟ้า เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 13:02:20 A:203.170.227.228 X: