ความคิดเห็นที่ 1 ภาพแรกของนายฉายา สอน หลังจากไม่ได้เป็นข้าราชการแล้ว เป็นภาพสมัยพระเจ้ามินดง มินทร์ เสด็จออกขุนนางในท้องพระโรงพระราชวังกรุงมัณฑะเลย์ เมืองหลวงใหม่ที่พระองค์โปรดให้สร้างขึ้นแล้วอพยพผู้คนมาจากเมืองอมรบุระ ราชธานีเดิมที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำอิรวะดีไป  ตอนนั้นอังกฤษได้พม่าใต้ไปแล้วก็จริง แต่ก็ยังหาเรื่องชวนทะเลาะกับพม่าอยู่ ทรงเห็นว่าถ้าเกิดสงครามขึ้นอีก ฝรั่งอาจเอาปืนใหญ่ใส่เรือกำปั่น ขึ้นไปยิงถึงพระราชวังได้ จึงเห็นควรย้ายให้ห่างพ้นระยะปืนศัตรู จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:04:26

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพโดยศิลปินนิรนาม พระเจ้ามินดง มินทร์ จะประทับบนสีหบัลลังก์ทรงพระภูษาลายทองกงจักร ทรงฉลองพระองค์ปักทองอย่างพม่า ทรงพระภูษาโปร่งปักทองพันพระเกษา ทรงนั่งขัดสมาธิ์อยู่บนพระแท่นสามชั้นปิดทองคำใต้พระมหาเสวตรฉัตรเก้าชั้น มีนางพนักงานเชิญพระแซ่หางนกยูงอยู่สี่ทิศพระที่นั่งเสวตรฉัตร มีขุนนางฝ่ายนายทหารรักษาพระองค์นับไม่ถ้วน ล้วนแต่แต่งกายมีสง่าทั้งสิ้น เฝ้าล้อมรักษาพระองค์เป็นอันดับตามตำแหน่ง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:06:02

ความคิดเห็นที่ 3 เวลาพวกอังกฤษมาขอเข้าเฝ้า ก็โปรดให้นั่งกับพื้นระดับเดียวกับขุนนางทั้งหลาย ขุนนางพม่าไม่ได้หมอบเฝ้าแบบไทย แต่นั่งพับพะนางเชิง (พนมมือเหมือนท่าเทวดานั่ง) ในยุคนั้นฝรั่งก็ไม่ยอมนั่งแบบพม่าอยู่แล้ว เมื่อให้นั่งกับพื้นก็นั่งตามสบายไม่ได้ถวายความเคารพ  จึงแค้นเคืองกันยิ่งขึ้นไปอีกทั้งฝรั่งทั้งพม่า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:07:03

ความคิดเห็นที่ 4 รัชสมัยของพระเจ้ามินดง ถือว่าบ้านเมืองยังดีๆอยู่ มีพระราชพิธีที่สำคัญๆ เช่นพระราชพิธีแรกนาขวัญที่โปรดให้มีทุกปี ของพม่านั้น เวลากษัตริย์ทรงลงไปจรดพระนังคัลจะได้เพชรได้พลอยขึ้นมาด้วย (คงต้องแอบไปฝังไว้ก่อน) นายฉายา สอนก็วาดไว้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:08:21

ความคิดเห็นที่ 5 บางครั้ง จะมีพระราชพิธี เสด็จพระราชดำเนินโดยชลมารค โดยขบวนเรือพระที่นั่ง ถึงจะดูยิ่งใหญ่มาก แต่ก็ได้แต่ล่องอยู่ในคูเมืองของพระราชวังกรุงมัณฑะเลย์นั่นเอง แต่ก็บอกว่าเถอะ ขนาดคูเมืองนะนั่น ยังกว้างใหญ่ไพศาลขนาดรองรับขบวนเรือพระที่นั่งได้นับร้อยลำ รูปนี้นายฉายา สอนก็วาดไว้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:11:09

ความคิดเห็นที่ 6 ภาพนี้ผมเอามาฉายซ้ำ เป็นภาพถ่ายจริงของเรือพระที่นั่งครั้งกระโน้น ที่ทำเป็นpostcardในตอนหลัง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:11:51

ความคิดเห็นที่ 7 พระเจ้ามินดงทรงมีพระชนมายุถึง ๖๗ พรรษา อยู่ในราชสมบัติ ๒๖ปี ก็เสด็จสวรรคต ทรงได้ตรัสสั่งไว้ว่า ให้สร้างพระมหาปราสาทบรรจุพระบรมศพของพระองค์ไว้ในนั้นเพื่อเป็นอนุสรณ์สถาน ไม่ให้ถวายพระเพลิง นับเป็นกษัตริย์พม่าพระองค์เดียวที่พระบรมศพได้รับการอัญเชิญลงในพระหีบไม้จันทน์หอม แล้วแผ่ทองคำจำหลักเป็นลายเครือวัลย์ ประดับเนาวรัตน์ทองคำหุ้มพระหีบ แล้วตั้งพระบรมศพไว้ในพระมหาปราสาทที่สวรรคตนั้นก่อน เมื่อก่อพระมหาปราสาทปูนแล้วเสร็จใน ๗ วัน  ก็เชิญหีบพระบรมศพขึ้นตั้งบนบุษบกทองคำ แห่ไปบรรจุไว้ ไม่มีการถวายพระเพลิงอย่างพระราชประเพณีเดิม จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:13:07

ความคิดเห็นที่ 8 กษัตริย์พระองค์ใหม่มีพระนามเดิมว่าเจ้าฟ้าหม่องปู (Maung Pu) แต่รู้จักกันในนามพม่าว่า ‘สิมโป’ ฝรั่งเรียกว่า ‘ธีบอ’ ไทยเรียกว่า ‘สีป่อ’ ตามชื่อเมืองไทยใหญ่เมืองหนึ่ง (Hsipaw)ที่ชนนีของเจ้าฟ้าองค์นี้เป็นพระธิดาของเจ้าเมือง  พระเจ้ามินดงจึงส่งพระราชโอรสที่ประสูติแต่นางไปครองเมืองดังกล่าว คนทั่วไปจึงขานพระนามว่าเจ้าฟ้าสีป่อตามชื่อเมืองไปด้วย พระองค์ได้ขึ้นครองราชสมบัติทั้งๆที่เป็นเจ้าฟ้าลำดับสิบกว่าๆ ไม่ได้ติดเกณฑ์ที่จะเป็นรัชทายาทเลย แต่ก็ขึ้นครองราชย์ได้เพราะพระนางอเลนันดอพระมเหสีพระเจ้ามินดงกษัตริย์องค์ก่อนผู้มีอำนาจมาก เมื่อไม่มีพระราชบุตร มีแต่พระราชธิดาที่ทะเยอทะยานพอๆกัน จึงได้วางแผนกับสองขุนนางใหญ่ให้พระราชธิดาของพระนางได้เสกสมรสกับเจ้าฟ้าพระองค์ใดองค์หนึ่งที่จะเชิดเป็นพระเจ้าแผ่นดินได้  ซึ่งทั้งหมดได้เลือกเอาเจ้าฟ้าสีป่อผู้อ่อนแอ จะได้ครอบได้สะดวก ในภาพพระเจ้าสีป่อนั่งร่วมพระแท่นอยู่กับชายา พระนางศุภยาลัตผู้เป็นพระขนิษฐาร่วมพระราชบิดา โดยมีพระนางศุภยาจิ พระขนิษฐาองค์เล็กมานั่งเบียดกับเค้าด้วย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:14:14

ความคิดเห็นที่ 10 พองานพระบรมศพพระเจ้ามินดงเสร็จสิ้นลง ซึ่งก็ใช้เวลาเพียง๗วันก็บรรจุพระบรมศพแล้ว พระนางศุภยาลัตทรงโปรดให้จัดงานปอยหลวงขึ้นสามวันสามคืนอย่างครึกครื้น นัยว่าจะให้ชาวเมืองลืมความทุกข์โดยการมาเที่ยวงานให้สนุก อันที่จริงนั้นก็เพื่อจะกลบเกลื่อนกรรมพิธีที่จะเริ่มต้นการสังหารหมู่บรรดาเจ้าพี่และเจ้าน้องของตัวเองทั้ง๓๐ องค์ รวมถึงเจ้าจอมมารดา ขุนนาง และบริวารรวมทั้งสิ้น ๑๒๕ คนด้วย เจ้านายองค์ใดถูกปลงพระชนม์ เจ้าจอมมารดา พระภคินีขนิษฐาและบรรดาโอรสธิดาของเจ้านายองค์นั้นก็โดนประหารไปด้วย ที่ต้องใช้เวลาอยู่ถึงสามวันในสังหารผู้เคราะห์ร้ายทั้งหมด ก็เพราะต้องลงมือฆ่าเฉพาะในเวลากลางคืน เมื่อแดดร่มลมตกผู้คนเริ่มหลั่งไหลเข้ามาเที่ยวงาน ละครเริ่มออกโรง ดนตรีปี่พาทย์บรรเลงดังที่เข้าที่แล้วก็จะช่วยกลบเสียงโหยหวลของมนุษย์ที่กำลังเผชิญกับความตาย  พระเจ้าสีป่อเองก็ถูกมอมให้เสวยแต่น้ำจัณฑ์จนเมามายลืมโลก จะได้ไม่ต้องสนใจการสังหารหมู่ครั้งนั้น จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:16:21

ความคิดเห็นที่ 11 นายฉายา สอนได้เขียนรูปการสังหารหมู่ที่ว่าขึ้น เสียดายที่ภาพนี้ไม่ได้เป็นภาพสี พิธีกรรมในการสำเร็จโทษเจ้านายพม่าก็คล้ายๆกับไทย ไม่รู้ใครลอกใครมาที่ว่าจะต้องไม่ให้มีเลือดตกถึงพื้น  แต่ของพม่าจะดูโหดกว่าในหนังของท่านมุ้ย คือจะจับเจ้านายพระองค์นั้นมัดและมีคนกดทับไว้ในท่านอนหงาย ผมอ่านข้อความในหนังสือที่บรรยายไว้บอกว่า เพชฌฆาตจะใช้ท่อนไม้ไผ่ตีให้ตรงลูกกระเดือก ถ้าทีเดียวไม่ตายก็ซ้ำอีกจนกว่าจะตาย หลังจากแน่นิ่งแล้วก็เอาร่างใส่ถุงแดง โยนลงไปรวมกันทั้งหมดในหลุมขนาดใหญ่ที่ขุดไว้ เสร็จสิ้นการสังหารหมู่แล้วจึงเอาดินกลบ ครั้นได้เวลาประมาณเจ็ดวัน ทรากที่อยู่ข้างใต้ก็ขึ้นอืดเต็มที่ เกิดแกสดันดินที่กลบหลุมอูดขึ้น ส่งกลิ่นผีเน่าตลบอบอวลไปทั่วทั้งเมือง พระนางศุภยาลัตทรงโกรธกริ้วเป็นอย่างยิ่ง สั่งให้เอาช้างหลวงทั้งโขลงมาเดินเหยียบย่ำ ดินก็ยุบลงไปชั่วคราว พอแกสสะสมตัวได้ใหม่ก็ดันดินอูดขึ้นใหม่ กลิ่นผีเน่าก็ฟุ้งออกมาอีก ต้องเอาช้างมาเหยียบอัดกันอย่างนี้อยู่หลายวัน จนในที่สุดพระนางศุภยาลัตก็ทนกลิ่นไม่ได้ สั่งให้ขุดเอาทรากที่เหลือทั้งหมดนั้นใส่เกวียนไปฝังเสียยังนอกเมือง ความลับทั้งปวงก็แตก ชาวบ้านชาวเมืองรู้กันทั่วทันทีที่เกวียนออกจากประตูวังผ่านไป ข่าวรั่วออกไปถึงหูอังกฤษที่วางสปายไว้ทั่ว หลังจากนั้นไม่นานสถานทูตอังกฤษในย่างกุ้งก็ใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างความชอบธรรมที่จะช่วยชาวพม่ากำจัดอธรรม และเริ่มบีบกรงเล็บทีละน้อยๆ ใครติดใจอยากจะอ่านให้มันส์ยิ่งๆขึ้นไป ก็ต้องไปหาหนังสือ “พม่าเสียเมือง”ของอาจารย์หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ฯมาอ่าน ขานั้นเล่าว่าในวังมีเสียงผีเปรตร้องโหยหวนอยู่หลายต่อหลายคืนด้วย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:18:00

ความคิดเห็นที่ 12 ปีที่๗ของรัชกาล ตรงกับพ.ศ.2428 หลังจากบีบจนดิ้นไม่หลุด อังกฤษก็เริ่มส่งข้อเรียกร้องชนิดที่พม่าจะยอมก็ไม่ได้ เช่น ขอให้อังกฤษเป็นคนควบคุมการเดินเรือเพื่อการพาณิชย์ของพม่าในแม่น้ำทุกสายเป็นต้น ฯลฯ พระนางศุภยาลัตประกาศท้ารบกับอังกฤษด้วยความยะโสโอหัง หลงละเมอเพ้อพกกับอดีตของพม่าที่เคยยิ่งใหญ่ เคยรบชนะศึกมาแล้วแม้กระทั่งจีน พระเจ้าสีป่อก็ตามพระทัยมเหสีอยู่แล้วก็ตรัสสั่งให้เตรียมพลออกรบ อังกฤษรู้ดังนั้นก็ให้นายพลแฮร์รี เพนเดอร์กาส นำทหารฝรั่งและอินเดียเคลื่อนพลด้วยเรือกลไฟหลายลำ จากย่างกุ้งขึ้นทวนแม่น้ำน้ำอิรวะดีมุ่งหน้าสู่มัณฑะเลย์อย่างสบายๆ รบรุกไปเรื่อยๆใช้เวลาแค่ 14วันก็ยึดเมืองหลวงได้ เมื่อจวนตัวพระเจ้าสีป่อและพระนางศุภยาลัตก็จำเป็นต้องรักษาชีวิตรอดโดยการยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไข นายฉายา สอนได้เขียนภาพที่เสด็จออกรับแม่ทัพอังกฤษหน้าพระที่นั่งกลางสวนในพระราชวังมัณฑะเลย์ ทรงต่อรองได้แค่ขอเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่จะเก็บของส่วนพระองค์ก่อนที่จะต้องไปกับผู้ชนะในฐานะเชลย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:19:12

ความคิดเห็นที่ 13 นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ให้ความเห็นว่า แม้ว่าอาวุธของอังกฤษจะดีกว่ากองทัพพม่าอย่างเทียบไม่ติดก็ตาม แต่เหตุผลสำคัญที่สุดที่อังกฤษชนะง่ายดายเกินคาดก็คือ ราษฎรพม่าไม่คิดว่าอังกฤษเป็นศัตรูที่จะต้องร่วมกับทหารจับอาวุธเข้าต่อสู้อริราชศัตรู  เพราะไม่รู้จะสู้ไปเพื่ออะไร เนื่องจากสถาบันกษัตริย์ไม่เป็นที่รักของประชาชน  รัฐบาลของพระเจ้าสีป่อโดยพระนางศุภยาลัตก็กดขี่ประชาชนเยี่ยงทาสมาโดยตลอด บ้านเมืองจึงไร้เอกภาพและความสามัคคี วันที่อังกฤษเอากษัตริย์และราชินีพม่าใส่เกวียนบรรทุกของ ให้วัวลากออกจากวังไปขึ้นเรือกลไฟอย่างหลู่พระเกียรติอย่างสุดๆนั้น ชาวพม่าที่เห็นเหตุการณ์ก็คงจะไร้ความรู้สึก อาจจะเป็นครั้งแรกในชีวิตด้วยมั้ง ที่ราษฏรทั้งหมดเหล่านั้นได้มีโอกาสเห็นพระเจ้าอยู่หัวของตน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:20:05

ความคิดเห็นที่ 14 นายฉายา สอน เขียนรูปขบวนเสด็จที่เหงาหงอย โดดเดี่ยวท่ามกลางแถวทหารของศัตรู มีแต่นางในกลุ่มเดียวมานั่งร้องไห้ส่งเสด็จ พม่าเสียเมืองตรงกับรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว อดเปรียบเทียบเขาและเรามิได้  คิดคราวใดสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณพระเจ้าอยู่หัวของคนไทยก็เอ่อล้นหัวใจขึ้นมาทุกครั้ง ใครที่คิดว่า ไทยถ้าตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษก็คงจะดีกว่านี้ ก็ขอให้ดูพม่าเถิด ป่านนี้บ้านเมืองยังไม่มีเสรีภาพ ราษฎรถูกปิดหูปิดตาปิดปากเหมือนถูกกะลาครอบ การเมืองก็ยังเป็นสมบูรณาญาสิทธิราชที่ปกครองโดยกษัตริย์นอกรูปแบบนั่นเอง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:20:50

ความคิดเห็นที่ 15 พระเจ้าสีป่อและพระนางศุภยลัตถูกเนรเทศให้ไปอยู่เมืองรัตนคีรีในประเทศอินเดียโดยอังกฤษจัดให้อยู่ในวังแห่งใหม่นี้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:21:36

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่มีใครเอาใจใส่อดีตกษัตริย์และราชินีที่มาใช้ชีวิตบั้นปลายที่นี่ แม้วังนี้รัฐบาลอินเดียจะยังอนุรักษ์ไว้ แต่ก็นานๆทีจึงจะมีผู้ไปเยือน พม่าสูญสิ้นความเป็นชาติอยู่ร่วมร้อยปีเพราะอังกฤษปกครองเป็นเพียงแคว้นๆหนึ่งของอินเดีย ทรัพยากรของชาติพูดให้ถูกก็คือของประชาชนพม่าถูกอังกฤษปล้นไปบำเรอความรุ่มรวยของตนอย่างมากมายมหาศาลประเมินค่ามิได้ กว่าจะกลับเป็นประเทศเอกราช มีธงชาติกับเขาอีกครั้งก็หลังสงครามโลกครั้งที่สอง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:22:32

ความคิดเห็นที่ 17 สุดยอดเลยครับ ที่มีการเขียนภาพดังกล่าวไว้ ภาพที่นำมาให้ชมคือสีหบัลลังก์ ซึ่งมีความศักดิ์สิทธิ์ ในท้องพระโรงใน คห.2-3 ภาพนี้ถ่ายภาพโดยชาวอังกฤษ ซึ่งถ่ายไว้หลังจากยึดกรุงมัณฑเลย์แล้ว ต่อมาถูกไฟไหม้หมดในสงครามโลกครั้งที่ ๒ ภาพนี้จึงนำมาเป็นหลักฐานในการสร้างใหม่ในปัจจุบัน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:34:20

ความคิดเห็นที่ 18 ภาพนี้บรรยายไว้ว่าเป็นตำหนักที่พระนางศุภยาลัต ประทับอยู่ ซึ่งต่อมากลายเป็น English Club จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:35:58

ความคิดเห็นที่ 19 ภาพเหล่ากองทหารอังกฤษ ยืนเข้าแถวหน้าตำหนักทองคำ พระราชวังมัณฑเลย์ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:38:05

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณที่มาช่วยแจมครับคุณหนุ่มรัตนะ เชิญทุกๆท่านด้วยครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:40:14

ความคิดเห็นที่ 21 เหล่ากองทหารระดับสูง ของอังกฤษ ถ่ายรูปร่วมกันในเรือ ในวันจับพระเจ้าพระเจ้าสีป่อ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:41:09

ความคิดเห็นที่ 22 ภาพนี้เพิ่มเติมจาก คห.13 เรื่องการจับพระเจ้าสีป่อลงเรือกลไฟ ในภาพได้มีการบรรยายไว้ว่า เป็นบรรยากาศท่าเรือขณะจับกุมตัวกษัตริย์พม่า ซึ่งถ้าเป็นดังนี้จริง สภาพเรือก็ไม่สมพระเกียรติยศอย่างที่บรรยายไว้ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:43:46

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่มีความรู้พอร่วมแจม ขอแอบอ่านเงียบๆอย่างเดียวค่ะ จากคุณ : thezircon (thezircon) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:48:53

ความคิดเห็นที่ 24 ภาพนี้คือศูนย์กลางอำนาจของพม่า เป็นวังที่ประทับของพระเจ้าสีป่อ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:48:57

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาดู ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : akebi1 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:55:22

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกระทู้ที่ให้ความรู้มากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : นู๋ออยใส เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 16:58:13

ความคิดเห็นที่ 27 #22 ไม่รู้ว่าเรือกลไฟหน้าตาเป็นยังไง แต่จากหนังสือที่เคยอ่าน เรื่องวัว กับ เรือนี่จะพูดค่อนข้างบ่อย .. อังกฤษแสดงให้เห็นถึงอำนาจของตัวเอง จะว่าไปในฐานะผู้ครองเมือง ก็คงโกรธแค้นเหมือนกันที่ใครก็ไม่รู้มาวางก้ามทำตัวใหญ่โตในบ้านเรา แต่ดูจากสิ่งที่ มเหสีศุภยาลัตทรงทำก็ทำพาให้คิดว่า บาปกรรมที่สนองยังน้อยเกินไปกับชีวิตที่ต้องสูญไป .. แต่อำนาจมันไม่เข้าใครออกใคร .. พูดยากเพราะไม่เคยเจอกับตัว จากคุณ : Opacity เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 17:23:23

ความคิดเห็นที่ 28 รบกวนคุณ Navarat.C และคุณหนุ่มรัตนะ ครับไม่ทราบว่าภาพที่นำมาให้ชมของพระราชวังมัณฑเลย์ เป็นพระราชวังเดิมก่อนโดนเผาทำลายใช่ไหมครับ เคยอ่านได้ข่าวว่าของเก่างดงามยิ่งนัก แต่พอมาสร้างให้เหมือนเดิมภายหลังความงดงามสู้ของเดิมไม่ได้สักนิด จากคุณ : Numenor เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 17:23:44

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณท่าน Navarat.Cที่นำเรื่องมาให้อ่าน แต่ขอถามนิดหนึ่งว่า ทำไม่พระนางศุภยาลัต ถึงต้องสังหารหมู่ด้วยครับ จากคุณ : Max2000 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 17:32:30

ความคิดเห็นที่ 30 ภาพ #4 ดูเผิน ๆ เหมือนไม่ใช่พระโค ย่างเหยาะอย่างกับพระอาชา พอเห็น #13 เข้าเลยแน่ใจว่าเป็นพระโคแน่ เพราะอ้วนพีเกินกว่าจะเป็นอาชา ขออนุญาตเอ่ยถึงสายสกุลของพระเจ้าสีป่ออีกเวอร์ชั่นหนึ่งครับ ที่แตกต่างจาก #8 ที่ว่าพระราชมารดาเป็นเจ้าฟ้าไทยใหญ่ แผนผังสกุลพระมหาราชครูพราหมศิริวัฒน์ ฉบับขุนนนทวิจารณ์(นนท์ ทองอิน) บอกว่าพระราชมารดาของพระเจ้าสีป่อ เป็นพี่น้องกับเจ้าพระยาพลเทพ(ทองอิน ทองอิน), กรมหมื่นนรินทรพิทักษ์(หม่อมมุก นรินทรกุลฯ), เจ้าพระยาอภัยราชา(ปิ่น สิงหเสนี) ฯลฯ เป็นเกร็ดอีกมุมหนึ่งครับ ซึ่งมีหลายเล่มอ้างอิงแบบนี้ด้วยครับ ผมไม่แน่ใจว่าหนังสือพระยาเทพหัสดิน(ผาด) ชื่อ "จงรักเกียรติยิ่งชีวิต" ของคุณเนตรเสลา สิงหะ สุตเธียรกุล จะมีแผนผังนี้อยู่ด้วยหรือเปล่า (ไม่มีหนังสืออยู่กับมือขณะนี้ครับ) จากคุณ : NickyNick เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 17:42:43

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบพระคุณมาก ๆ นะคะ  ตื่นตาตื่นใจมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : biebie999 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 18:02:09

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบพระคุณอย่างมากมายครับ จากคุณ : นอกราชการ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 18:15:57

ความคิดเห็นที่ 33 คุณNumenorครับ พระราชวังมัณฑเลย์เดิมตอนอังกฤษยึดได้แล้วถ่ายไว้ ผมยังมีอยู่อีกชุดหนึ่ง ว่าจะเอาออกมาให้ชมทีละเรื่อง รูปที่คุณหนุ่มรัตนะเอามาลงก็เป็นรูปในยุคนั้นแหละครับ ยังมีอีกเยอะเหมือนกัน ในnetก็ยังพอหาได้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 19:01:16

ความคิดเห็นที่ 34 คุณMax2000 "ทำไมพระนางศุภยาลัต ถึงต้องสังหารหมู่ด้วย" เพราะเจ้าฟ้าสีป่อ ไม่มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์ จึงต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมชิงเอา ซึ่งไม่มีทางอื่นนอกจากจะกำจัดผู้มีสิทธิ์กว่าออกไป ทำให้อย่างน้อยก็ต้องฆ่า9คนเข้าไปแล้ว และที่เหลือหากมีใครไม่ยอมก็ต้องฆ่ากันอยู่ดี เมื่อถึงตอนนั้นจริงๆ ผัวของตัวต้องเป็นฝ่ายถูกฆ่าแหง๋ๆเพราะเป็นคนไม่เอาไหน เขาฆ่าผัวก็ต้องฆ่าเมียด้วย อย่ากระนั้นเลย รีบชิงลงมือเป็นฝ่ายฆ่าคนอื่นก่อนดีกว่า แต่ว่าก็ว่าเถอะครับ ตามที่ผมอ่านมาเคยเจอว่าพระนางศุภยาลัตสติไม่ค่อยสมประกอบเท่าไร จัดอยู่ในประเภทคุ้มดีคุ้มร้าย บทโหดขึ้นมาก็โหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ผัวเป็นพระเจ้าแผ่นดินยังกลัวขนาดไม่กล้าแม้จะแอบมีกิ๊ก คิดดูแล้วกันว่าเธอจะโหดบ้าดีเดือดแค่ไหน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 19:14:53

ความคิดเห็นที่ 35 ขอมาแอบอ่านด้วยคนนะคะ จากคุณ : คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 19:45:45

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีครับคุณNickyNick คุณนี่แน่นอนเรื่องข้อมูลตระกูลคนไทยจริงๆเลยครับ ผมเลยไปเปิดดูได้ความมาอย่างที่คุณว่าจริงๆ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 19:54:04

ความคิดเห็นที่ 37 หน้าต่อไปครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 19:55:05

ความคิดเห็นที่ 38 หน้าสำคัญ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 19:55:42

ความคิดเห็นที่ 39 แต่คุณนิก ข้อมูลที่ว่าไม่น่าเชื่อถือครับ ถ้าอำแดงสำเภาถูกกวาดต้อนไปพม่าในปี2310 ตอนนั้นก็คงจะไม่ใช่ทารกแล้ว ในปีที่พระเจ้าสีป่อเกิด เป็นปี2402 ห่างกันถึง82ปี ถ้าอย่างนั้นอำแดงสำเภาคงต้องให้กำเนิดบุตรคนสำคัญนี้ตอนอายุไม่ต่ำกว่า90 จะไหวหรือครับ ถึงนางจะไหว แต่พระเจ้ามินดงก็คงจะไม่ไหว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 20:10:08

ความคิดเห็นที่ 40 ตกใจ เห็นภาพของคุณคนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก  นึกว่าญาติท่านสีป่อขึ้นมาจากหลุม จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 20:12:03

ความคิดเห็นที่ 41 ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ยิ่งนัก ขอบพระคุณยิ่งที่นำมาให้ชม จากคุณ : U4704570 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 20:29:44

ความคิดเห็นที่ 42 ชอบครับไม่ค่อยรู้เรื่องพม่า โหวดครับ จากคุณ : hexspeed เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 20:30:16

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณมากๆครับผม ช่วงอังกฤษพยายามจะเข้ายึดพม่านั้น ก็บีบทุกวิถีทางจริงๆ พระเจ้าสีป่อคงจะยอมจนไม่รู้ว่าจะยอมอย่างไรแล้ว จึงตัดสินพระทัยทำสงคราม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 20:44:14

ความคิดเห็นที่ 44 โหวตครับ จากคุณ : pixelchio เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 20:59:32

ความคิดเห็นที่ 45 ไม่ทำให้ผิดหวังเหมือนเคยเลยครับคุณ Navarat.C เยี่ยมครับ (ตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าจะแจมตรงไหน ขออ่านไปเรื่อย ๆ ก่อนนะครับ) จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 21:43:41

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วเกลียดพวกฝรั่งจริงๆ ถ้าเค้าว่า เวรกรรม มีจริง แต่ทำไมทุกวันนี้พวกฝรั่งยังมีความสุขอยู่ก็ไม่รุ้ จากคุณ : เหล่าฟาง เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 21:58:00

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบพระคุณคุณ Navarat.C มากๆครับ ขอเสริมนิดนะครับ Saya (สยา) แปลว่า ครู, อาจารย์ Saya Chone ก็คือ อาจารย์สอน (แปลตามคุณ Navarat.C) ชื่อของคนพม่านั้นจะไม่มีระบบนามสกุลหรือแซ่ แต่จะใช้คำนำหน้าชื่อกำหนดฐานะทางสังคม เช่น ผู้ชาย "อู" จะใช้เรียกคนที่อาวุโสกว่า "โก" เรียกคนที่มีฐานะใกล้กัน และ "หม่อง" ใช้เรียกคนที่อ่อนว่า เช่น คนหนุ่มหรือวัยรุ่น ส่วนเด็กผู้ชายจะใช้ว่า "เมา" เช่น หม่อง เอ, โก ขิ่นหยุ่น, อู นุ บางทีก็จะใช้ควบกันเช่น โก หม่อง ติน สำหรับผู้หญิง "ดอ" จะใช้เรียกสตรีสูงวัย "มะ" ใช้กับเด็กผู้หญิง เช่น ดอ ขิ่นจี, มะ เมี๊ยะ เช่นเดียวกับสังคมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การเรียกชื่อคนพม่าโดยไม่กล่าวถึงสถานะทางสังคมนั้นเป็นการไม่สุภาพมาก เช่น ครู และ แพทย์ ซึ่งเป็นอาชีพที่มีฐานะสูง มักจะมีคำนำหน้าว่าชื่อ  "สยา" นายทหารจะใช้คำน้ำหน้าว่า "โบ" เช่น โบ เมี๊ยะ พระที่เป็นเจ้าอาวาสใช้ "สยาดอ" เจ้าคณะเรียก "อะเช็ง" พระคุณเจ้าเรียก "โบดอ" แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 52 23:35:50 แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 52 23:16:06 จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 22:44:32

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆค่ะ จากคุณ : หัวใจถวายวัด เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 22:53:47

ความคิดเห็นที่ 49 ได้เคยอ่านเรื่องพม่าเสียเมือง ของท่านคึกฤทธิ์ แล้วดีมาก เออ ! แล้วไม่ทราบว่าหลังจากที่พระเจ้าสีป่อ+พระนาง โดนเนรเทศไปอยู่ที่อินเดียแล้ว ชีวิตหลังจากนั้นเป็นอย่างไร แล้วทายาท+เชื้อพระวงศ์ต่าง ๆ ปัจจุบันยังมีหลงเหลืออยู่หรือปล่าว ได้มีการบันทึกเป็นประวัติศาสตร์บ้างไหม จากคุณ : ไก่ต๊อก เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 23:11:27

ความคิดเห็นที่ 50 ขอเสริมเรื่องพระมารดาพระเจ้าธีบอ (สีป้อ) นะครับ พระเจ้าสีป้อ เมื่อแรกประสูติพระนามว่า หม่อง ปุ (เด็กชาย,นาย ปุ) ต่อมาได้สถาปนาให้เป็นเจ้ากินเมือง โดยพระราชโอรสที่เกิดจากธิดาเจ้าประเทศราชจะได้กินเมืองของพระมารดา หม่องปุ จึงได้เป็น ธีบอเมง (Thibaw Min) เพราะพระมารดาเป็นธิดาเจ้าเมืองสีป้อ (พม่าออกเสียง ส ไม่ได้จึงเป็น ธีบอ) เมืองสีป้อเป็นเมืองของชาวไทใหญ่ พม่าเรียกพวกฉาน ปัจจุบันอยู่ในรัฐฉานของเมียนมาร์ (เมียนมาร์ มาจาก มรัมมะ เป็นชื่อตั้งแต่สมัยพุกาม มีนัยยะเหมือน สยาม กล่าวคือ พม่า เป็นชื่อชนชาติ แต่ประเทศเมียนมาร์มีหลายชาติพันธุ์ จึงใช้ เมียนมาร์ ที่ไม่ได้ระบุถึงชนชาติใด เหมือน ไท เป็นชนชาติ ส่วนสยามเป็นชื่อที่มีนัยยะไม่ได้เจาะจงชาติพันธุ์) คนพม่ามักเรียกกษัตริย์ตามพระนามที่ได้กินเมืองก่อนเสวยราชย์ เช่น พระเจ้ายองยัน (Nyaungyan Min-ยองยันเมง-เจ้ากินเมืองยองยัน) โอรสพระเจ้าบุเรงนองที่ต่อมาได้เป็นพระเจ้าอังวะ และเป็นต้นวงศ์ตองอูยุคหลัง (๒๑๔๐-๒๒๙๕) พระเจ้าจิงกูจา (Singu Min-เซงกูเมง-เจ้ากินเมืองซินกู) พระเจ้าปดุง (Badon Min-บาดงเมง-เจ้ากินเมืองบาดง) ต่อมาได้สถาปนาพระนามเป็น โบดอพญา (สมเด็จพระบรมอัยกาธิราช) พระเจ้าจักกายแมง (Sagaing Min-สะกายเมง-เจ้ากินเมืองสะกาย) ต่อมาได้สถาปนาพระนามเป็น บาจีดอ (สมเด็จพระบรมปิตุลาธิราช) พระเจ้าสาวถี (Tharrawaddy Min-ธาราวัดดีเมง-เจ้ากินเมืองธาราวัดดี(สาวัตถี)) พระเจ้าพุกามแมง (Pagan Min-ปะกันเมง-เจ้ากินเมืองปะกัน(พุกาม)) พระเจ้ามินดุง (Mindon Min-เมงดงเมง-เจ้ากินเมืองเมงดง) พระเจ้าสีป้อ (Thibaw Min-ธีบอเมง-เจ้ากินเมืองธีบอ(สีป้อ)) ธรรมเนียม "กินเมือง" ของพม่านั้น กิน จริงๆ คือไม่ได้ไปครองเมืองเพียงแต่ได้รับผลประโยชน์จากภาษีและส่วยสาอากรจากเมืองที่ตนเอง กิน เท่านั้น แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 52 23:15:21 จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 23:13:35

ความคิดเห็นที่ 51 เรื่องความโหดร้ายของพระนางศุภยาลัตนั้นอาจจะเกินจริงไปบ้าง บ้างก็ว่าเป็นการใส่ร้ายของอังกฤษ โดยคนที่อยู่เบื้องหลังการสังหารโหดน่าจะเป็นพระนางอเลนันดอพระมารดาของพระนางศุภยาลัตมากว่า ส่วนพระนางศุภายาลัตนั้นร้ายในทางหึงหวง (มเหสีขี้หึงเหมือนหนึ่งเสือ) ส่วนการเสียเมืองยังมีอีกปัจจัยหนึ่ง นั่นคือพระเจ้าธีบอไปทำสนธิสัญญากับฝรั่งเศส โดยหวังให้มาคานอำนาจจากอังกฤษ อังกฤษจึงต้องรีบลงมือ ฝ่ายพม่าก็หวังว่าฝรั่งเศสจะช่วย แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น (เหมือนสยามที่หวังให้อังกฤษช่วยในเหตุการณ ร.ศ.๑๑๒) ตอนแรกอังกฤษยังต้องการคงสถาบันกษัตริย์พม่าไว้เป็นหุ่นเชิด เพื่อรักษาเสถียรภาพในการปกครอง แต่หาเจ้าพม่าที่เหมาะสมไม่ได้ อีกทั้งเกรงว่าสนธิสัญญาที่ราชวงศ์พม่าทำกับฝรั่งเศสจะมีผล จึงยกเลิกสถาบันกษัตริย์พม่าเสีย แล้วตั้งเป็นมณฑลหนึ่งขึ้นกับอินเดีย ส่วนรัฐฉาน(ไทใหญ่)นั้น เจ้าครองนครไทใหญ่ทั้งหลายยังได้ปกครองดินแดนของตนต่อไป แต่ตกเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 23:34:56

ความคิดเห็นที่ 52 คนพม่าไม่มีระบบนามสกุล แต่จะใช้นามของพ่อมาขึ้นต้นชื่อ เพื่อให้รู้ว่าลุกใคร เช่น อองซาน ซูจี ก็เอาชื่อพ่อคืออูอองซานมาเป็นชื่อต้น ไม่รู้ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างเรีนภาษาพม่ามานานแล้ว แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 52 00:25:48 จากคุณ : นางพญามารเมฆไฟ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 00:25:24

ความคิดเห็นที่ 53 ^ ^ ใช่แล้วครับ เหมือนคนไทยสมัยก่อนที่จะมีนามสกุล เช่น นายริดผัวอำแดงเหมือน นายช้อยลูกตาไก่ โลกมุสลิมอาหรับก็รู้สึกว่าไม่มีนามสกุล ส่วนที่ชื่อเขายาวๆนั้น ถ้าเอามาแปลก็ได้ว่า นาย... ลูก... หลาน... เป็นการบอกบรรพบุรุษเสร็จสรรพ อินเดียสมัยพุทธกาลก็มี เช่น พระสารีบุตร (บุตรนางสารี) อุทกดาบส รามบุตร (บุตรของราม) ในยุโรปก็มีหลายชาติ เช่น รัสเซียที่เอาชื่อพ่อมาเป็นชื่อกลาง เวลส์โบราณก็ใช้ชื่อพ่อต่อท้ายก่อนรับระบบนามสกุลไปใช้ ในโลกยุคโนราณ ระบบนามสกุลยังไม่เป็นระบบนัก จึงต้องบอกชื่อบรรพบุรุษให้ทราบ หรือถ้าต้องการเจาะจงผู้ใดก็ต้องใช้ลักษณะเฉพาะเพื่อให้แตกต่างจากผู้อื่น ซามูไรโบราณเวลาขี่ม้าเข้าสนามรบก็จะประกาศชื่อตัวเองและแจ้งว่าเป็นลูกหลานของใครด้วย ใน The Lord of the Ring ก็ยังเอาเรื่องนี้ไปใช้อยู่เช่น Aragorn, son of Arathorn แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 52 01:05:33 จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 01:05:02

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณท่านเจ้าคุณแม่ทัพที่ให้ความรู้หลายอย่างที่ผมไม่เคยรู้เลย อย่างคำนำหน้านามที่ออกเสียงว่าชยา ผมเจอเยอะมาก แต่เดาว่าเป็นชื่อตำแหน่งไป ที่เขียนลงไว้ใน47 50 51นี่เนื้อๆเลยครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 03:42:56

ความคิดเห็นที่ 55 กลับไปอ่านๆเรื่องพม่าต่อ เลยไปเจอว่ากษัตริย์พม่าควรจะมีพระสนมเยอะๆส่วนมเหษีก็ต้องสัก๔คนจึงจะสมพระเกียรติยศ พระเจ้าสีป่อก็อยากมีกับเขาเหมือนกัน นัยว่าเพื่อกันคนนินทาด้วย พระนางอเลนันดอแม่ยายจึงจัดการอภิเสกพระธิดาให้ทั้ง๒องค์เลย ที่นั่งร่วมตั่งเบียดกันถ่ายรูปนั่นแหละ ตอนแรกผมคิดว่าพระนางศุภลัตจีเป็นน้องสาว แต่อ่านไปอ่านมาจึงได้เห็นว่าเป็นพี่สาว จึงต้องเป็นมเหษีเอกด้วยอย่างที่ควรเป็น  แต่พระนางศุภยะลัตผู้เป็นน้องก็สามารถจัดการให้พี่สาวเป็นพระมเหษีแต่ในนามเท่านั้น แต่ว่ากันว่าพระเจ้าสีป่อไม่สนใจเธออยู่แล้วเพราะไม่สวยหากกลับไปเหล่นางกำนัลคนสนิทของพระนางเข้าจนทำให้พระนางศุภยะลัตหึงหวงปรี๊ดขึ้นมา นางกำนัลที่น่าสงสารนั้นก็ถูกหาเรื่องให้ไปติดคุกที่เมืองสะกาย และให้อดอาหารจนตายตามคำสั่งเด็ดขาดของพระนาง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 04:26:05

ความคิดเห็นที่ 56 ไปหามาให้คุณไก่ต๊อก "ขนาดถูกเนรเทศอพระนางยังยังทำยศเป็นราชินีอยู่อีก ใครจะมาหาต้องคุกเข่าคลาน ไม่ยอมไปไหนเพราะไม่มีวอ ประสูติพระราชธิดายังต้องมีถาดทองรองรับ เจ้ายศเจ้าอย่างจนพวกที่ตามไปด้วยจากพม่าทนไม่ไหวหนีกลับพม่าหมด ในที่สุดก็เกิดทะเลาะกับอเลนันดอผู้เป็นแม่ จนพระนางอเลนันดอต้องขอกลับพม่า อังกฤษก็ยอมให้กลับ แต่คุมตัวไว้ที่เมาะลำเลิงจนตาย พระเจ้าธีบอกับพระนางศุภยลัตถูกเนรเทศอยู่ที่อินเดียนาน 31 ปี จนพระเจ้าธีบอสิ้นพระชนม์ พระนางจึงได้รับอนุญาตให้พาลูกสาวไปอยู่ร่างกุ้ง ส่วนพระศพพระเจ้าธีบอนั้นฝังไว้ที่อินเดีย ขณะอยู่ที่ร่างกุ้งก็ยังทำยศทำศักดิ์ไม่ยอมคบหาสมาคมกับใคร ใครไปหาต้องหมอบกราบ ทรงเคียดแค้นขุนนางพม่าที่ไปเข้ากับอังกฤษ ตรัสบริภาษอยู่เป็นประจำ อยู่ร่างกุ้ง 10 ปีจึงสิ้นพระชนม์ลง ขณะอายุ 68 ปี การจัดการพระศพก็เป็นไปตามยถากรรม ไม่ได้มีพิธีรีตรองมากมายไม่ต่างจากคนทั่วไป ไม่เหลืออะไรให้เห็นว่าครั้งหนึ่งนางเคยเป็นหญิงราชินีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดองค์หนึ่ง ปัจจุบันยังมีที่ฝังพระศพอยู่ในร่างกุ้ง (จาก พม่าเสียเมือง - ที่ผู้เขียนแจ้งว่าใส่สีสรรลงไปบ้าง จึงขออย่าได้เชื่อไปทั้งหมด) จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 04:38:31

ความคิดเห็นที่ 57   ติดใจกับภาพประวัติศาสตร์ของคุณNavarat c. ผมให้อีเมล์คุณไว้นะครับ Sahayfont@hotmail.com ขออนุญาตแตกประเด็นนะครับ จากคุณ : sahayfont in library เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 08:39:26 A:112.142.216.122 X: TicketID:225300

ความคิดเห็นที่ 58 เรื่องราวของพระเจ้าสีป่อกับพระนางศุภยาลัต มีหนังสือเล่มหนึ่งคือพม่าเสียเมืองของ หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียนใว้ อธิบายเรื่องราวช่วงสมัยนั้นได้เป็นอย่างดี  พร้อมประวัติของพระเจ้ามินดงกับพระนางอเลนันดอด้วยครับ  ถ้าเพื่อนๆพี่ เคยดูละครเรื่องเพลิงพระนางในสมัยก่อนก็อ้างอิงจากเรื่องนี้เหมือนกันครับผม จากคุณ : TUCK (Numenor) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 09:06:26

ความคิดเห็นที่ 59 แล้วศุภยาลัตเธอจะสังหารหมู่พระราชวงศ์ไปทำไมนะคะ ราชวงศ์แต่ละสายก็มีความบาดหมางระหองระแหงกันมาตามประสา แต่ถึงกับฆ่าล้างโคตรนี่ก็แปลก จากคุณ : Classic (พระเอกละครหลังข่าว) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 09:19:58

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบพระเดชพระคุณเป็นที่สุดสำหรับความใน คคห ๑๑ "แต่ของพม่าจะดูโหดกว่าในหนังของท่านมุ้ย คือจะจับเจ้านายพระองค์นั้นมัดและมีคนกดทับไว้ในท่านอนหงาย ผมอ่านข้อความในหนังสือที่บรรยายไว้บอกว่า เพชฌฆาตจะใช้ท่อนไม้ไผ่ตีให้ตรงลูกกระเดือก ถ้าทีเดียวไม่ตายก็ซ้ำอีกจนกว่าจะตาย" ติดตามเก็บความ   ที่ว่า  นายแวงนั่งตัก   ในเรื่องที่กับการประหารชีวิตมาพักหนึ่งแล้ว จากคุณ : แสนอักษร เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 10:01:40

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านแล้วก็นึกชมว่าพระนางศุภยาลัตเป็นเมียที่เจ๋ง ถ้าพร้อมกว่านั้นหน่อย ครองโลกได้เลยนะนั่น จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 10:09:30

ความคิดเห็นที่ 62 พม่าเสียเมือง ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ผมอ่านสามรอบแล้วคับ ชอบมาก ใครชอบแนวประวัติศาสตร์พลาดไม่ได้น่ะคับ ราคาไม่แพงไม่น่าเกินสองร้อยห้าสิบ ไปหาอ่านกันนะครับ ขอบคุณเจ้าของกระทุ้ครับที่นำสิ่งดี ๆ มาฝากพวกเรา ผมอ่ะเป็นแฟนกรtทู้ของคุณ และติดอย่างงอมแงมเลยนะคับ 555 จากคุณ : peeradol33189 เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 10:25:04

ความคิดเห็นที่ 63 มาแจก give เป็นความรู้อย่างมากมาย จากคุณ : หิมะขาวยามฟ้าใส เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 11:16:08

ความคิดเห็นที่ 64 มาคอนเฟริ์มคุณpeeradol33189 หนังสือน่าอ่านมาก ขอบคุณเจ้าของกระทู้คะ+กิ๊ฟ จากคุณ : กระต่ายสีเงิน เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 12:11:25

ความคิดเห็นที่ 65 ก่อนอื่นขอขอบพระคุณ อจ. Navarat.C ครับ ขอชวนคุยด้วยครับ พม่าเสียเมือง เป็นหนังสือที่ดีมากเล่มหนึ่งในวงการวรรณกรรมไทย ในทัศนะของผม  อจ มรว คึกฤทธิ์ ท่านก็แฟร์มากที่ได้แจ้งว่าใส่สีตีไข่ไปด้วย เพื่ออรรถรสในการเขียน  ผมว่าท่านเขียนตอนนั้น ท่านสนุกกับมันมากเลยนะครับ เห็นจากการเล่าเรื่องที่เหมือนกับเรานั่งฟังผู้ใหญ่เล่านิทาน ด้วยความเป็นปราชญ์เวลาท่านเล่าก็มักจะออกนอกเรื่องไปทางโน้นทางนี้ แต่ได้เกร็ดความรู้เพิ่มเติมเป็นอันมาก หนังสือพม่าเสียเมืองถือว่าเป็นผลงานที่แสดงถึงความสามารถชั้นหนึ่งในการใช้ภาษาของท่าน  เล่าๆไป บางตอนท่านนึกสนุกท่านก็บอกว่าเดี๋ยวจะเขียนด้วยสำนวน ราชาธิราช ละนะ (สามก๊ก ราชาธิราช ถือว่าเป็นสุดยอดความเรียงร้อยแก้วภาษาไทย) แล้วท่านก็เขียนได้อย่างยอดเยี่ยม อย่างฉากที่พระนางศุภยลัต (หรือ soup plate ที่ทหารอังกฤษเรียก) สั่งประหารราชวงศ์ทั้งหลาย ท่านผู้เขียน บรรยายได้ยิ่งกว่าดูหนังอีกครับ ดูตื่นเต้น ขวัญผวา หดหู่ และเห็นภาพเลยครับ ที่ผมชอบที่สุดมีวรรคหนึ่งเมื่อข่าวการประหารพระราชวงศ์รั่วไปทั้งกรุงมัณฑะเลย์ เกิดความเสื่อมศรัทธาทั่วไปในหมู่ประชาชน อจ คึกฤทธิ์ เขียนว่า "เศวตรฉัตรแห่งกรุงรัตนปุระอังวะ อันกางกั้นถึงเก้าชั้น แต่มาบัดนี้กลับหาร่มเงาไม่ได้เสียแล้ว" หรือฉากที่อังกฤษบุกเข้ามาจับพระเจ้าสีป่อ ก็สลดใจ สังเวช ในความไม่แน่นอนของชีวิต ฉากที่พระนางศุภยลัตเสด็จขึ้นไปดูเรือรบอังกฤษบนป้อม แล้วเป็นลบล้มพับไป  แต่ก็เสด็จลงมาเองด้วยขัตติยะมานะ ผมอ่านหนังสือเล่มนี้เป็นสิบๆรอบ ที่เพลิดเพลินไม่ใช่แค่เนื้อเรื่องครับ แต่ชื่นชมกับศิลปะทางการใช้ภาษา เหมือนเพลงไพเราะที่ฟังแล้วฟังเล่าไม่รู้เบื่อ ใครที่อ่านกระทู้นี้แล้วยังไม่ไปหาหนังสือ "พม่าเสียเมือง" มาอ่าน นับเป็นความสูญเสียอย่างหนึ่งของชีวิต ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : davebartus เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 12:14:51

ความคิดเห็นที่ 66 นึกถึงตอนดูละครเรื่อง "เพลิงพระนาง" เมื่อ 13 ปีที่แล้วที่เค้าโครงเรื่้องของละครก็นำมาจากพม่าเสียเมืองของหม่อมคึกฤทธิ์ โดยเจ้านางทิพที่แสดงโดยชไมพร จตุรภุช ก็ได้แนวคิดและพฤติกรรมของพระนางศุภยาลัตมาเป็นต้นแบบในการออกแบบตัวละครในเรื่องครับ "ด้วยใจที่ยังคงความเคียดแค้น และชิงชัง ซึ่งเคยครอง ต้องมาูสูญไป ใจเจ้าจึงรุ่มร้อน ต้องทนเดียวดาย ยอมอ้างว้าง ทุกข์ทนเท่าใด ไม่เคยอ้อนวอน ก็ยังคงทรนง ไม่ยอมอ่อนแอ ..... หมดสิ้นผืนแผ่นดิน ต้องพลาดพลั้งหมดทาง เพราะเพลิงพระนางครองจิตใจ ก็เพราะเพลิงพระนางครอง แผ่นดิน" จากคุณ : ภารตยุทธ (ภารตยุทธ) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 14:28:06

ความคิดเห็นที่ 67 เข้ามาอ่าน ขอบคุณสำหรับกระทู้นะคะ ^^ จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 15:03:29

ความคิดเห็นที่ 68 กระทู้ดีทรงคุณค่าครับ จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 15:07:17

ความคิดเห็นที่ 69 เข้ามาบอกว่า ถ้าชอบกระทู้นี้ก็อย่าเพิ่งทิ้งไป เข้ามาตรวจดูบ่อยๆนะครับ ผมได้อะไรน่าสนใจก็จะมาเพิ่มให้ ตอนนี้ขอเวลาแปลบทสัมภาษณ์ ที่นักนสพ.ได้ไปเฝ้าพระนางศุภยะลักหลังจากกลับมาอยู่ที่พม่าแล้ว จั่วหัวว่า "I did not kill the princes" เอ้า เพื่อความเป็นธรรมก็ต้องฟังเธอบ้าง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 15:45:44

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณค่ะ สำหรับความรู้ที่ได้รับ จากคุณ : ดาริน (ใบกล้า) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 15:48:14

ความคิดเห็นที่ 71 กรณีการฆาตกรรมหมู่  มีเรื่องตั้งแต่สมัยพระเจ้ามินดงแล้ว  พระเจ้ามินดงพยายามจัดการเรื่องนี้แต่ไม่สำเร็จ หารายละเอียดอ่านจากหนังสือเที่ยวเมืองพม่า ของสมเด็จกรมพระยาดำรงฯ  ท่านเล่าได้เป็นกลางดีค่ะ  และมีเล่าถึงการได้พบเชื้อพระวงศ์ที่ยังมีชีวิตอยู่รอดจากการประหาร จากคุณ : ป้ามีมี่ (ป้ามีมี่) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 16:45:20

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณคับ จากคุณ : ชาย_วชิร เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:04:31

ความคิดเห็นที่ 73 ชอบมาก ครับ และ ความเห็นที่ 65 เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง อ่าน พม่าเสียเมือง มาตั้งแต่เด็ก ด้วยความ โส น๊า น่า (สมน้ำหน้า)พม่า (ตอนนั้นเด็ก เห็นพม่า เป็นศัตรูสำคัญ) แต่ตอนอายุมากขึ้นกลับสงสารครับ ศัตรูของศัตรูเนี่ยตัวแสบเชียวแหละ ภาษาในหนังสือเล่มนี้อ่านได้แบบมีอรรถรสมากๆครับ จากคุณ : ทอภู่เท่า เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:42:00

ความคิดเห็นที่ 74 เมื่อวานนี้ผมไปเจอบทความนี้โดยบังเอิญในเวปในขณะใช้บริการของอากู๋ค้นหาเรื่องพม่า แต่เซฟไว้ก่อนไม่มีเวลาอ่านละเอียด แต่เห็นว่าน่าสนใจ ควรจะกรองเอาเนื้อๆมาเขียนลงในกระทู้นี้บ้าง ตอนบ่ายวันนี้มีเวลาอ่าน อ่านแล้วก็คิดว่าควรจะแปลทั้งถ้อยกระทงความมานำเสนอจะดีกว่า ผมจะลงประกบกันไปทีละหน้ากับต้นฉบับ เผื่อท่านเจ้าคุณแม่ทัพจะได้เข้ามาช่วยแก้ชื่อเสียงสำเนียงพม่าให้ถูกต้อง หรือน้าแอ็ดกับเพื่อนชมรมนักแปลในห้องภาษาอังกฤษจะมาช่วยขัดเกลานะครับ ........ “ฉันไม่ได้ฆ่าพวกเจ้าฟ้าชาย” พระนางศุภยะลัตบอกกับผู้สื่อข่าวในย่างกุ้งในการสัมภาษณ์พิเศษ หลังจากที่พระเจ้าธีบอสวรรคต ราชินีศุภยะลัตกลับจากอินเดียคืนสู่พม่าในปี1919 และประทับอยู่ในตำหนักที่รัฐบาลอังกฤษจัดถวายที่ถนนเชอร์ชิล(เดี๋ยวนี้เปลี่ยนชื่อเป็นถนนโกมินโกชิน)ในเมืองย่างกุ้งจนตลอดพระชนม์ชีพ มีฝรั่งและคนพม่าทุกวงการได้ไปเข้าเฝ้าพระองค์ ในเดือนกันยายน1924 ผู้สื่อข่าวท้องถิ่นได้มีโอกาสอันหาได้ยากยิ่งที่จะได้รับพระราชทานสัมภาษณ์  นายหม่อง กา เล ผู้สื่อข่าวอาวุโสของBandoola Journal เป็นผู้เขียนรายงานบทสัมภาษณ์นี้แบบคำต่อคำ “ ผมหมอบกราบถวายบังคมพระราชินีตามประเพณีของเรา เมื่อเห็นพระองค์เสด็จเข้ามาในห้องพักผ่อนพระอริยาบทชั้นบนของพระตำหนัก ผมรู้สึกตื้นตันเมื่อเห็นพระราชินีและเจ้าหญิงศุภพญาพระราชธิดา เจ้าหญิงทรงเป็นที่รู้จักในอีกพระนามหนึ่งว่า มัทดราสศุภพญา เนื่องจากทรงประสูติที่เมืองมัทดราสในอินเดีย  ทุกวันนี้ มันเป็นการยากที่จะเห็นใบหน้าที่ดูสัตย์ซื่ออย่างที่ปรากฏบนพระพักตร์ของทั้งสองพระองค์ พระราชินีทอดพระเนตรมายังผมแล้วทรงถามว่ามาจากไหนล่ะ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:44:22

ความคิดเห็นที่ 75 ราชบุตรเขย เที้ยก ทิน ยี กราบทูลว่า เป็นผู้สื่อข่าวของนิตยสารบันดูลา ขอเข้าเฝ้าใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท พระราชินี- เธออยากจะทราบอะไรล่ะ ถามฉันได้ทุกอย่างที่เธออยากจะทราบ หลังจากนั้น ทรงมีรับรับสั่งให้ผมลุกขึ้นนั่งและทำตัวตามสบาย ผู้สื่อข่าว- ทรงพระเกษมสำราญดีอยู่หรือพุทธเจ้าค่ะ ร- ก็สบายดี ผ- ทรงมีพระชนมายุได้เท่าไรแล้ว ร- ฉัน65แล้ว ผ- ทรงได้รับเงินเดือนที่ฝรั่งทูลเกล้าฯถวายเท่าไรตอนที่ประทับอยู่ที่รัตนคีรี(พม่าเรียกยาดานาคีรี) ร- ตอนแรกก็ 10000รูปี แล้วก็ลดมาเป็น6000 ผ- นอกจากเงินเดือนแล้ว ทรงได้รับเงินอื่นๆอีกบ้างไหม ร- ทุกๆปี ถึงเดือนเมษายนเขาก็ให้ 5000รูปี เดือนตุลาคมอีก1500 อีกครั้งละ3000ในวันเฉลิมพระชนมพรรษาของพระราชา และศุภพญาลูกหญิงของเรา ผ- หลังกลับมาพม่าแล้ว เขาถวายเท่าไรพุทธเจ้าค่ะ ร- แรกๆก็ให้2500 แล้วก็มีการหักลด 500เหลือ 2000 พอภรรยาของทนายความไปบอกให้เขาฟัง เขาก็เลยเพิ่มกลับมา 500 ผ- เงินเดือนที่เขาถวายนี้ต่ำมากพุทธเจ้าค่ะ ร- ฉันไม่ทราบ เขาก็ให้เท่าที่เขาอยากจะให้นั่นแหละ ฉันไม่อยากจะพูดอะไรหรอก ผ- นอกจาก2500 แล้ว เขาถวายเงินพิเศษอะไรอย่างที่เขาถวายที่รัตนคีรีหรือไม่พุทธเจ้าค่ะ ร- ไม่มี ตอนเดือนเมษายนฉันเคยขอไป เขาก็ให้มา3000 แต่ก็ไปตัดเงินเดือนๆนั้นออก 250 ตอนฉันทำบุญงานเผาศพท่าน มยา ทอง สยาดอ (พระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์สูง) ไป 1000 ฉันก็ต้องไปขอยืมจากเถ้าแก่เนี้ยมา นี่ฉันก็ยังผ่อนชำระหนี้อยู่เลย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:46:04

ความคิดเห็นที่ 76 หลังจากนั้น พระราชินีได้ตรัสถามคำถามที่นอกเหนือความนึกคิด “ จริงหรือเปล่าที่ประชาชนเชื่อว่าฉันฆ่าพวกเจ้าฟ้าชาย” ผ- พุทธเจ้าค่ะ เขาเชื่อ ร- สิ่งที่ประชาชนเชื่อเป็นเรื่องไม่จริง ฉันไม่ได้ฆ่าพวกเจ้าฟ้าชาย ฉันยังเป็นเด็กตอนที่ฉันได้เป็นพระราชินี ผ- พระตำหนักนี้เป็นของรัฐบาลหรือพุทธเจ้าค่ะ เจ้าหญิงศุภพญา- ใช่ แต่เขาก็จะให้เสียภาษีตอนที่เราทำสวนในสนามเล็กๆของตำหนัก แต่เราก็ไม่ได้จ่ายเพราะเรามีภาระต้องเสียค่ารักษาความปลอดภัย ผ- ข้าพุทธเจ้าอยากทราบเรื่องการสวรรคตของพระเจ้าธีบอ ร- ท่านสิ้นพระชนม์ตอนเที่ยงคืนวันที่15 ธันวาคม 1916 หลังจากนั้น3ปี ฉันก็เดินทางออกจากรัตนคีรีในวันที่ 10 เมษายน  1919 มาถึงพม่าวันที่18 ผ- ข้าพุทธเจ้าอยากทราบเรื่องพระบรมศพของพระเจ้าธีบอ ร- เมื่อพระองค์สวรรคต ฉันไม่มีเงินพอที่จะจัดพระราชพิธี ไม่มีแม้โอกาสที่จะทำบุญสวดศพตามประเพณี  ตอนแรกก็ตั้งพระบรมศพไว้ในห้องของพระตำหนัก หลังจากนั้น ในวันที่ 9 กุมภาพันธุ์ 1917 ก็อัญเชิญมาไว้ในสุสานที่สร้างไว้บนสนาม แต่พอถึงเดือนมีนาคม1919 หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องก็มาย้ายสุสานไปไว้ในป่าแห่งหนึ่ง เจ้าหญิงศุภพญา- สุสานนี้อยู่ไกลวังมาก ใช้เวลาตั้งครึ่งวันที่จะเดินทางไปถึง สุสานสร้างขึ้นบนภูเขา อยู่ใจกลางของป่าเลย ร- เมื่อฉันรู้ว่าฉันจะกลับพม่า ฉันก็คิดจะนำพระบรมศพกลับมาด้วย แต่ฉันก็ครุ่นคิดว่าประชาชนพม่าจะชื่นชอบความคิดของฉันหรือไม่ ตอนที่ฉันบอกกับเจ้าหน้าที่อังกฤษที่เกียวข้องว่าฉันจะเอาพระบรมศพกลับไปพม่าพร้อมกับฉัน เขาบอกว่าคนพม่าจะโกรธที่ส่งพระราชาของเขากลับในสภาพที่เป็นศพ เพราะตอนที่จับตัวไปยังไม่ตาย ความตายของศุภยาเล น้องสาวของฉันก็แปลก  เธอตายอย่างเฉียบพลัน หลังจากที่ปวดท้องอย่างรุนแรง เธอตายในวันที่23 มิถุนายน1912 ตอนนั้นเราก้ไม่มีโอกาสทำบุญตามธรรมเนียมพิธีศพเหมือนกัน ผ- ตอนอยู่ที่รัตนคีรี ทรงมีโอกาสได้อ่านหนังสือพิมพ์จากพม่าบ้างไหมพุทธเจ้าค่ะ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:47:40

ความคิดเห็นที่ 77 ร- ฉันอ่าน “หงสาวดี” กับ “แสงใหม่แห่งพม่า” อยู่เสมอ ผ-ข้าพุทธเจ้าอยากทราบเรื่องเกี่ยวกับใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทระหว่างประทับอยู่พระตำหนักใหม่ที่รัตนคีรี ร-เนื้อที่ดินของตำหนักก็68ไร่รวมทั้งสวนและสระน้ำ ก่อสร้างในปี1900 เสร็จปี 1910 ค่าก่อสร้างกว่า 200000 รูปี วัสดุเครื่องใช้ในตัวตำหนักก็อย่างเลิศ พรมขนาดใหญ่2ผืนก็ตกเข้าไปผืนละ6000แล้ว เก้าอี้บุกำมะหยี่  มูลค่าของใช้พวกนี้ก็เป็นเงิน18000  มีรถยนต์สองคัน คันละ10000 แล้วก็รถม้าอีก3คัน เมื่อผมได้ยินพระราชินีมีพระดำรัสถึงพระตำหนักอย่างนั้น ก็พิจารณาได้ว่าทั้งพระราชาและพระราชินี ทรงพระเกษมสำราญดีที่รัตนคีรี ระหว่างการสนทนา ผมนึกขึ้นมาได้ถึง ทับทิมที่ชื่อ หงามุก อันเป็นพระราชมรดกของบูรพกษัตริย์พม่า จึงกราบทูลถามว่า ผ- ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทยังทรงเก็บหงามุกไว้ตอนที่ถูกส่งตัวไปรัตนคีรีหรือหามิได้พุทธเจ้าค่ะ ร- เปล่าเลย มันได้ถูกมอบให้นายพันเอกสลาเดนเอาไปเพื่อเก็บไว้ ฉันไม่รู้ว่าใครครอบครองมันอยู่ตอนนี้ ยังมีเพชรกับทับทิมอีกหลายเม็ดนะ อย่างเช่น ราชรัตนะหอข่าเที๊ยกทินเล ราชรัตนะหอข่าทินจี ราชรัตนะซินมาตอ ราชรัตนะซาน และอื่นๆอีกมาก (พันเอกสลาเดนประจำการอยู่ในมัณฑเลย์ในรัชสมัยพระเจ้ามินดง และเป็นแขกประจำของราชสำนัก ทับทิมหงามุกสาบสูญอย่างไร้ร่องรอยโดยรวดเร็วหลังจากทหารอังกฤษบุกเข้ามัณฑเลย์และเข้ายึดครองพระราชวัง รัฐบาลพม่าหลังจากได้เอกราชพยายามสืบต่อที่จะสอบถามถึงการหายสาปสูญของราชรัตนะนี้  พุ่งเป้าไปยังพวกนายทหารอังกฤษและโดยเฉพาะพันเอกสลาเดนว่าเป็นผู้โขมยเอาไป) ผ- ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทประทับในมัทราสนานเท่าไรหลังจากที่เสด็จจากพม่า ร- 6เดือน หลังจากนั้นเราถูกส่งไปรัตนคีรี อยู่ที่นั่นไม่มีความสบายเลยตลอด23ปีหลังจากที่ออกจากพม่า หลังจากพระตำหนักใหม่สร้างเสร็จ เราก็มีสิทธิเสรีภาพมากขึ้น หลังจากเฝ้าพระราชินีอยู่ร่วมชั่วโมง  ทรงผินพระพักตร์ไปที่เที้ยก ทิน ยี และตรัสถาม “เธอเอาน้ำชามาเลี้ยงคุณนี่หรือยัง” หลังจากนั้นพระราชินีก็เสด็จขึ้น กลับไปยังห้องส่วนพระองค์” จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 19:49:20

ความคิดเห็นที่ 78 ตอนที่แต่งงาน พระนางศุภยลัตทรงมีพระชนมายุราวๆ20พรรษา จะว่าเด็กก็เด็ก จะว่าโตแล้วก็ว่าได้ อย่างไรก็ดี แม่ต้องมีส่วนมากในการเสี้ยมสอน ในเมื่อเป็นผู้วางแผนให้ราชบุตรเขยได้ราชบัลลังก็ การฆ่าเพื่อ"แผ้วถางทาง"ให้หมดปัญหาในอนาคตก็ต้องอยู่ในแผนดังกล่าวด้วยแน่นอนอยู่แล้ว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 20:04:18

ความคิดเห็นที่ 79 ได้ความรู้ดีครับ จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 20:42:51

ความคิดเห็นที่ 80 ติดตามอ่านโดยตลอดครับ ขอบพระคุณคุณ Navarat.C มากๆครับ แล้วก็ขออนุญาตร่วมแจมนิดๆหน่อยๆ พระนางศุภยาลัต เมื่อได้เป็นพระราชินีนั้นพระชนมายุประมาณ ๑๘ ปี ๑๐ เดือน สมัยนั้นก็ไม่ถือว่าเด็ก แต่ถ้าว่ากันถึงประสบการณ์ทางการเมืองก็นับว่ายังเด็กอยู่มาก คำว่า Hteik หรือ Hteik Tin เป็นอิสริยยศ แปลได้ประมาณ เจ้า อะครับ Hteik Tin ก็น่าจะแปลได้ทำนองว่า เจ้าชาย ท่านชื่อเต็มๆว่า Hteik Tin Kadow Gyi หรือ เจ้าชาย:-)จี ทรงเป็นราชนัดดาในพระมหาอุปราชาเจ้ากะหน่อง พระมหาอุปราชาเจ้ากะหน่องนั้นเป็นพระมหาอุปราชาในพระเจ้ามินดง โดยทรงเป็นพระอนุชาร่วมพระชนนี เจ้ากะหน่องก่อนเป็นพระมหาอุปราชานั้นเป็นเจ้ากินเมืองเมงดัต (Mindat Min) จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 21:05:09

ความคิดเห็นที่ 81 สนุกจัง ตั้งใจอ่านมากเลยล่ะ อยากรู้อยากเห็นมานานแล้ว ^^ จากคุณ : akikomoji เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 21:58:35

ความคิดเห็นที่ 82 สารภาพว่าเปิดมาอ่านด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ ค่ะ ประมาณว่า... กลัวก็กลัว อยากรู้ก็อยากรู้ ซึ่งในที่สุดความอยากรู้อยากเห็นก็ชนะค่ะ ได้อ่านเรื่อง "พม่าเสียเมือง" มาแล้วเหมือนกันค่ะ ฉากที่บรรยายการ "สังหารหมู่" นี่แบบว่าสุดๆ เลย เรียกว่า... แค่ตัวหนังสือก็ทำให้สยองขวัญกันไปข้างหนึ่งแล้ว พอมาเห็นกระทู้นี้ จึงสองจิตสองใจว่าจะเปิดดีหรือไม่ ก็นะ... คิดว่าเป็น "ภาพวาด" ก็พอทำใจได้บ้างค่ะ แต่ว่า... ดูไปดูมาแล้วกลับคิดถึงจิตใจของผู้วาดมากกว่าค่ะ คงต้องจิตใจเข้มแข็งใช่น้อยเลย จึงสามารถบันทึกเหตุการณ์เป็นภาพเช่นนี้ได้ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ทั้งคุณ Navarat.C และคุณหนุ่มรัตนะ และอีกหลายๆ ท่านที่เข้ามาให้ความรู้กัน จากคุณ : SuiKyo เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 22:37:07

ความคิดเห็นที่ 83 อ้อเกือบลืมอีกชื่อ The Bandoola Journal Bandoola หรือ Maha Bandula เป็นชื่อวีรบุรุษแม่ทัพพม่าในสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่ ๑ มีการนำชื่อของท่านมาตั้งเป็นสวนสาธารณะ ถนน ฯลฯ มหาพันธุละ เป็นแม่ทัพที่ยกไปตีด้านมณีปุระและอัสสัม ยึดดินแดนไทอาหมซึ่งขณะนั้นกษัตริย์อยู่ในอิทธิพลของอังกฤษ อังกฤษจึงทำสงครามกับพม่าโดยทางบกก่อน คือเข้าตีมหาพันธุละที่รัฐอัสสัม แต่อังกฤษพ่ายแพ้ จึงเปลี่ยนยุทธวิธีมาเป็นนำเรือรบเข้ามาทางแม่น้ำอิระวดี มหาพันธุละถูกเรียกตัวมาบัญชาการศึก แต่ท่านได้ถูกกระสุนปืนใหญ่ของอังกฤษและเสียชีวิตในสมรภูมินั้นเอง จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 22:39:25

ความคิดเห็นที่ 84 จบแล้วเหรอครับ กำลังสนุกเลย จากคุณ : ดื้อจัง เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 22:53:19

ความคิดเห็นที่ 85 เคยได้ยินมาเหมือนกัน ครับ ว่า  มีพวกเจ้า ที่โตแล้ว มาเล่าว่า สมัยเด้กๆ นั้นพวกตน ก้ได้ใกล้ชิดกับพระนาง ศัภยลัต และทุกพระองค์กล่าวว่า พระนางเป็นคนรักเด็กมากมาก แต่ที่เห็นชัดเจน ที่ร้ายมีอยู่เรื่องเดียว คือ ขี้หึง ไม่รู้ไปได้ยินมาจากไหน แต่จำได้เลยว่า ความหมายของบทสนทนานี้คือ พระนางไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้น เพียงแต่ขี้หึง อย่างรุนแรงเท่านั้น จึงเป็นไปได้ว่า คนที่ จัดการสำเร็จโทษพวกเจ้าชายทั้งหลาย คือ พระนางอเลนันดอ และ พรรคพวก  ที่ ต้องการอำนาจการควบคุม บัลลังค์พระเจ้าสีป่อ อย่างเบ๊ตเสร็จ  โดยคิดว่าพระนางศุภยลัต เอง ก็ คงทรงเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง เท่านั้นเอง แต่พอกาลต่อมา เรื่องราวมันมันเริ่มซับซ้อนใหญ่โต สถานะการบ้านเมืองสับสน และมาจบที่ พระนางและพระราชสวามี  พระนางเลยทรงพระซวย โดนด่ามันไปซะทุกเรื่อง ทั้งที่ตอนนั้น แม่ของพระนางทั้งนั้นที่ จัดซะ ทุกอย่าง จากคุณ : tinglee tingamee เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 52 23:32:22

ความคิดเห็นที่ 86 ผลงานเก่าๆ ในเรื่องนี้ของคุณ   http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/11/K7261301/K7261301.html ค้นเจอมา Navarat.C จากคุณ : ดื้อจัง เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 00:03:41

ความคิดเห็นที่ 87 คุณNavarat.Cครับ   จากคห.2 1 ทรงนั่งขัดสมาธิ์อยู่บนพระแท่นสามชั้นปิดทองคำใต้พระมหาเสวตรฉัตรเก้าชั้น ///ฉัตรของกษัตริย์พม่าไม่ได้มี10ชั้นเหรอครับ     ตามที่เป็นผู้ชนะสิบทิศ 2 มีนางพนักงานเชิญพระแซ่หางนกยูง ///แซ่คำนี้คือแซ่นามสกุลครับ       ถ้าที่ใช้ปัดยุงคือ แส้ คุณเจ้าคุณแม่ทัพคห.51 ตอนแรกอังกฤษยังต้องการคงสถาบันกษัตริย์พม่าไว้เป็นหุ่นเชิด เพื่อรักษาเสถียรภาพในการปกครอง แต่หาเจ้าพม่าที่เหมาะสมไม่ได้ v v v ก็แน่ล่ะ    ที่เหมาะสมก็โดนประหารไปหมดแล้วนี่      บรรดาลูกๆของสีป่อก็น่าจะยังเด็กอยู่มาก จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 00:25:09

ความคิดเห็นที่ 88 เท่าที่เห็นจากภาพ       พม่าก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่กว่าไทยเท่าไหร่นะ     ปราสาทต่างๆก็ขนาดไล่ๆกับวังในไทย       น่าจะอยู่ในระดับใกล้ๆกัน        ยกเว้นแต่เรื่องเรือ    ที่ดูเหมือนพม่าจะสร้างแบบบ้าพลังพอดู      แต่อาจจะเพราะแม่น้ำในพม่าอย่างอิรวดีมีความใหญ่+กว้างกว่าแม่น้ำในไทย   เลยสร้างใหญ่ๆได้ ว่าแต่กรมพระยาดำรงเคยเดินทางไปพม่า   ไม่เคยได้พบสีป่อกับศุภยลัตเลยเหรอครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 00:30:52

ความคิดเห็นที่ 89 ^ ^ ^ ไม่หมดครับ มีที่หนีไปหาอังกฤษได้สององค์ คือ เจ้ายองยัน กับ เจ้ายองโอ๊ก สองพี่น้อง องค์พี่เป็นที่นิยมในหมู่คนพม่าแต่ตายเสียก่อน องค์น้องเป็นที่รังเกียจเพราะความประพฤติไม่ดี นอกจากนั้นยังมี เจ้าเมียงกูน กับ เมียงกูนแดง สองพี่น้องที่เคยก่อกบฏฆ่าพระมหาอุปราชากะหน่อง ก็หนีไปอยู่กับอังกฤษ แต่สององค์นี้เป็นที่รังเกียจของชาวพม่ามาก นอกจากนั้นยังมีเชื้อพระวงศ์ชั้นหลานเธอของพระเจ้ามินดง ที่รอดจากการประหารในคราวผลัดแผ่นดินเนื่องจากยังเล็กนัก เจ้านายน้อยๆเหล่านั้น ในเวลาเสียเมืองให้อังกฤษก็เจริญเป็นวันหนุ่มกันแล้ว ซึ่งเจ้ากลุ่มนี้จะค่อนข้างภักดีกับพระเจ้าธีบอและพระนางศุภยาลัตมาก เนื่องจากทั้งสองพระองค์เป็นผู้ขอชีวิตเจ้านายกลุ่มนี้จากพระนางอเลนันดอ โดยใช้เหตุผลว่ายังเด็กนัก จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 00:37:22

ความคิดเห็นที่ 90 ส่วนเรื่อง สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ไปพม่านั้น ผมทราบแต่ครั้งที่ได้แต่งเรื่อง เที่ยวเมืองพม่า ครั้งนั้น (๒๔๗๘) ทั้งสองพระองค์สวรรคตแล้ว แต่งยังได้พบเชื้อพระวงศ์พม่าชั้นหลานเธอของพระเจ้ามินดง ได้สนทนากันดังที่ปรากฏใน เที่ยวเมืองพม่า จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 00:41:42

ความคิดเห็นที่ 91 พม่านั้นจะสร้างพระราชวัง พระมหาปราสาทด้วยเครื่องไม้ครับ และมีการปิดทองด้วย ถึงเรียกกษัตริย์ว่า "พระเจ้ามนเทียรทอง" เครื่องไม้ของพม่านั้นงดงามมากครับ การแกะสลักมีความละเอียดประณีตสุดยอดจริงๆ ใน ราชาธิราช ก็เรียกกษัตริย์ว่า พระเจ้ามณเฑียรทอง Shwenan Daw มนเทียรทอง ต่อมาสมัยหลังเรียกไปเป็น หอแก้ว หรือ มนเทียรแก้ว แทน Hmannan Daw มนเทียรแก้ว ส่วนกษัตริย์อยุธยา(จนถึงรัตนโกสินทร์) พม่าจะเรียกว่า พระเจ้าปราสาททอง ไทยเองก็มีเรียกกษัตริย์ว่า พระเจ้าปราสาททอง เช่นกัน จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 00:55:22

ความคิดเห็นที่ 92 เรื่อง เศวตฉัตร หรือ ฉัตรขาว ร่มขาว นั้น เป็นธรรมเนียมที่รับมาจากอินเดีย (ซึ่งอาจจะถ่ายทอดมาจากบาบิโลน) ว่าร่มขาวเป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ เช่นเรียกกษัตริย์ล้านช้างว่า พระเจ้าล้านช้างร่มขาว ส่วนจะใช่ร่มขาวกี่คันนั้นก็แล้วแต่ธรรมเนียมประเพณีของท้องถิ่นนั้น เช่นโบราณใช้ ๖ คัน แทนสวรรค์ทั้ง ๖ (ฉกามาพจร) หรือใช้ ๙ คัน แทนทิศทั้งแปด และทิศตรงกลาง บางอารยธรรมใช้การถือร่มขาว ๙ คัน หรือตั้งร่มขาว ๙ คัน ส่วนของไทยใช้การซ้อนชั้นเป็น ๙ ชั้น (นพปฎลมหาเศวตฉัตร) โดยปัจจุบันใช้ในความหมาย ผู้ที่ชนะทั้ง ๘ ทิศ ชั้นล่างสุด หมายถึงพระมหากษัตริย์ที่จะต้องทรงแบกภาระอันใหญ่หลวงในการดูแลประชาชนทั้ง ๘ ทิศ และกษัตริย์ในภูมิภาคนี้ก็มักจะใช้ร่มขาว ๙ คัน เป็นเครื่องราชูปโภค ส่วน "ผู้ชนะสิบทิศ" เป็นชื่อนิยายของยาขอบ สวนสมญากษัตริย์พม่าคือ "พระเจ้าชนะสิบทิศ" เป็นสมญาเฉพาะพระองค์ของบุเรงนอง และเป็นสมญาที่ชาวมอญตั้งให้ ไม่ใช่พม่า เนื่องจากบุเรงนองไปครองเมืองมอญเป็นพระเจ้าหงสาวดี สมญาเป็นภาษามอญว่า ตะละพะเนียเทอเจาะ = พระเจ้าชนะสิบทิศ Tala Nah Jamnah Duih Cah Tala Nah=เจ้า, Jamnah=ชนะ(ชำนะ), Duih=ทิศ, Cah=สิบ รายละเอียด ว่าด้วยนามของผู้ชนะสิบทิศ http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2234.0 บุเรงนอง กะยอดินนรธา http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2235.0 ทั้งสองลิงค์นี้ผมได้รวบรวมเรื่องของบุเรงนองไว้เองครับ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 01:18:28

ความคิดเห็นที่ 93 คุณเจ้าคุณแม่ทัพพอจะทราบในข้อ1มั้ยครับ     ว่าตกลงแล้วฉัตรของกษัตริย์พม่ามีกี่ชั้นกันแน่   9ชั้นรึ10ชั้น     อ้อตอบมาแล้วกำลังพิมพ์อยู่เลยไม่รู้ เรื่องปราสาทผมไม่ได้เห็นใกล้ๆนะ  คงเทียบกันลำบาก     แถมของรัตนโกสินทร์ส่วนใหญ่จะเป็นปราสาทจากปูน+ศิลาไม่ใช่ไม้เหมือนพม่า    จะมีวังที่สร้างจากไม้สักทองก็น้อย      แต่โดยส่วนตัวคิดว่าถ้าอยุธยาไม่ถูกเผา   ปราสาทของเราก็ไม่น่าจะด้อยกว่าพม่าเลย แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 01:20:11 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 01:19:31

ความคิดเห็นที่ 94 เรื่องฉัตรนี่   ตกลงแล้วที่เราเล่าๆกันมาว่ากษัตริย์พม่าเป็นผู้ชนะสิบทิศ   เลยมีฉัตร10ชั้น(ชนะทิศที่10คือสวรรค์ทำให้ไม่มีเทวดาคุ้มครองเมือง)นี่สรุปว่าเรื่องเล่าสนุกๆสินะครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 01:23:23

ความคิดเห็นที่ 95 ^ ^ เรื่องของพม่านี่ ผมอยู่ในระดับนักศึกษาเหมือนกัน ข้อมูลที่เขียนมาลงเรื่องนี้ ก็แปลมาบ้าง ลอกหนังสือบ้าง ป้ายมาจากเวปบ้าง บางครั้งก็ขัดๆกันเอง ส่วนใหญ่พรรคพวกในห้องสมุดก็จะช่วยกันวิเคราะห์วิจารณ์ พวกเราก็จะได้เป็นความรู้ใหม่ชึ้นมา อย่างท่านเจ้าคุณแม่ทัพ เรื่องการออกเสียงสำเนียงภาษาของพม่า ท่านรู้จริงท่านก็เข้ามา สำเนียงพม่าที่ใช้อักษรโรมันสะกด ผมไม่แน่ใจว่าเป็นภาษาอังกฤษตามที่เข้าใจหรือเปล่า ยกตัวอย่าง ชี่อต่อท้ายกษัตริย์ เช่น Mindon Min หรือThibaw Min ผมแปลอย่างโก้หรูว่า มินดงมินทร์ สีป่อมินทร์ คล้ายๆสยามมินทร์ ท่านเจ้าคุณแม่ทัพก็เข้ามาแก้ว่าเป็น มินดงแมง ผมได้เห็นแล้วก็อ๋อเหมือนกันเพราะจำชื่อจักกายแมงได้ แต่ก็งงว่าทำไมไม่เขียนว่าMang แต่เขียนMin แล้วอ่านว่าแมงอย่างกับภาษาฝรั่งเศส เรื่องฉัตรกับแซ่นั้นผมก็ป้ายมาจากเวป ส่วนใหญ่ทำเช่นนั้นเพราะขี้เกียจพิมพ์ เขาว่าเก้าชั้นก็เก้าชั้น ส่วนแซ่ ที่ถูกเป็นแส้นั้น ลืมนึกถึงไปจริงๆ ต้องขอบคุณที่ทักมาด้วยครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 04:28:15

ความคิดเห็นที่ 96 ชื่อภาษาพม่าออกเสียงยากครับ เขียนเป็นอักษรไทยหรือโรมันนี่ก็ยังไม่เหมือนจริงๆ พม่ามีเสียงนาสิก และเสียงที่ออกกึ่งๆมาตรา ไม่เต็มๆเหมือนของไทย เช่น "Bayinnaung" หรือบุเรงนองของเรานั้น พม่าออกว่า "บะยิ่งเหน่างํ" "ยิ่ง" เป็น "ยิ่น" ก็ได้ เพราะเสียง ง กับ น สะกด บางทีใช้สลับกันได้ เป็นเสียงนาสิกเหมือน n,m ของฝรั่งเศส "เหน่างํ" ให้เสียง ง  ขึ้นจมูก เป็นเสียงนาสิก แต่ถ้าจะเอาสะกดง่ายๆ แบบไทยๆ ก็เป็น บะยิ่งหน่อง หรือ Anaukpetlun ก็ออกเสียงเป็น อะเน่ากํแพะหลุ่น นอกจากเสียง ง และ น จะเป็นเสียงนาสิกที่ออกกึ่งๆ กันแล้ว สระ อิ และ เอ ก็ออกกึ่งๆกัน ไม่เต็มๆ เช่น Mindon Min จะออกเสียงกึ่งๆระหว่าง "มิงดงมิง" "มินดนมิน" "เมงดงเมง" "เมนดนเมน" แต่อังกฤษคงจับได้เสียง มินดนมิน เลยสะกด Mindon Min ส่วนไทยจับเสียงได้ออกมาเป็น มินดุงแมง อะไรทำนองนั้น หรืออย่าง  kyi เมื่อก่อไทยออกเป็น กี้ เช่น สุกี้(พระนายกอง) อะแซหวุ่นกี้ ตอนนี้เป็น  จี เช่น (อองซาน)ซูจี เพราะ kyi นั้นเสียงมันจะสั่นๆหน่อย เป็น จี สั่นๆ บวก คยี นิดๆ โอ๊ย ยากครับ เราสะกดง่ายๆแบบคนไทยรู้เรื่องดีก่า อิอิ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 07:54:04

ความคิดเห็นที่ 97 ^ ^ ความรู้นี้ท่านได้แต่ใดมา (ถามแบบศรีปราชญ์สักหน่อย) ผมมีเพื่อนชาวพม่า พาเที่ยวทั่วย่างกุ้งแล้วไปทวายกับมะริดอยู่หลายวัน เขาเขียนชื่อในนามบัตรว่า Dr. Thonk Theik ผมพยายามกระดิกหูอย่างที่เขาอ่านให้ฟัง แต่ก็กระดิกลิ้นตามไม่ถูก สรุปว่า ผมเรียกเขา ดอกเตอร์ทองแบบไทยๆเลย ดูเขาพออกพอใจดี จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 08:40:34

ความคิดเห็นที่ 98 เคยเห็นแต่พัดหางนกยูง จากคุณ : แสนอักษร เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 09:28:52

ความคิดเห็นที่ 99 ผมมีอีกบทความหนึ่งที่กล่าวถึงพระนางศุภยลัต  โดยย่อนั้นกล่าวว่าประสูติในปี1859 หรือ1850 (อันนี้ก็เป็นเพราะการเปลี่ยนปีใหม่ของจุลศักราชไม่ตรงกับคริตสศักราช ก็คล้ายปัญหาการนับพ.ศ.ของไทยโดยบวกลบ543เมื่อเปรียบกับค.ศ. จะทำให้อาจคลาดเคลื่อนได้1ปี โดยเฉพาะการนับอายุ) ตอนแต่งงานและมีการล้างพระราชวงศ์กัน พระนางก็ราวๆ19ชันษาตามที่ท่านเจ้าคุณแม่ทัพว่า หรือ20ตามที่ผมแปลมา อย่างว่าแหละครับ ตอนนั้นพระนางก็ไม่ใช่เด็กสาวใสซื่อไม่รู้ประสีประสา พอมีพระสวามีแล้วก็ปลดแอกตนเองกับพระชนนีทันที ขนข้าวขนของมาอยู่ร่วมตำหนักกับพระเจ้าสีป่อ และใช้เล่ห์เพทุบายร้อยแปดประการเบียดพี่สาวองค์โตที่เป็นพระชายาหลวงไปขึ้นหิ้ง และครอบงำพระเจ้าสีป่อจนกลายเป็นเด็กนักเรียนจ๋องๆต่อหน้าครูประจำชั้นโครตดุ คนอื่นๆนะหรือ เมื่อเผชิญหน้ายามที่พระนางบ่จอยแล้วละก็ ขอเลือกไปอยู่ในกรงเสือจะดีกว่า   ในรูปนี้ฝรั่งขี้ค่อนขอดเขาให้ดูหน้าพระเจ้าสีป่อในขณะนั่งพุงฉุอยู่กับพระนาง แววตาซ้ายออกอาการหวาดกลัว ส่วนนัยน์ตาขวาว่างเปล่า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 11:47:00

ความคิดเห็นที่ 100 พอครองราชย์แล้วตามธรรมเนียมขุนนางข้าราชการจะนำบุตรสาวมาถวาย พระนางจะใช้อำนาจประดามีทำลายประเพณีนี้เสีย เช่นเอาสาวน้อยอายุ๑๖-๑๗ที่เจ้าฟ้าเมืองยานองนำมาถวายตัว ไปจัดการเสียแบบเชือดไก่ให้ลิงดู นางพระกำนัลสวยๆที่ต้องสงสัยก็เอาไปกำจัดเสียตามที่เล่ามาแล้วในกระทู้ต้นๆ เลยไม่มีใครกล้าแหยม ทำให้พระนางสามารถผูกขาดการมีโอรสและธิดากับพระเจ้าสีป่อ รวมกันแล้วถึง 6พระองค์ในช่วงเวลาการครองราชย์เพียง๗ปี  แม้ในขณะที่อังกฤษบังคับให้ออกจากพระราชวังนั้น ยังทรงพระครรภ์อยู่ด้วย พระโอรสพระองค์เดียวซึ่งเป็นองค์โตนั้นสิ้นพระชนม์เมื่อได้๖เดือน แต่ทรงสงสัยว่าพระพี่เลี้ยงจะรับสินบนอังกฤษมาวางยา ก็เลยสั่งให้ฆ่าเสีย บางคนถึงไม่ได้ฆ่าให้ตายก็เหมือนฆ่าให้ตายทั้งเป็น เช่น มะขิ่นหวุ่น มิงจี อดีตอัครราชทูตที่พระเจ้ามินดงส่งไปฝรั่งเศส ซึ่งเสนาบดีผู้ฉลาดหลักแหลม ไม่บุ่มบ่ามต่อการยั่วยุของอังกฤษ พระนางขัดใจมาก  จึงส่งเครื่องแต่งกายสตรีไปให้ ในสำนึกของพม่าแล้ว การกระทำเช่นนั้นถือเป็นการดูถูกเหยียมหยามไม่ไว้หน้าแบบว่าฆ่าฉัน..ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า . ชีวิตนี้ไร้ค่า..จะมองหน้า  ใ ค ร ร ร ดูรูปท่านมะขิ่นหวุ่น มิงจีแล้วก็สงสาร ไม่รู้ได้มีชีวิตต่อมาอีกนานจนเห็นหายนะของแผ่นดินหรือไม่ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 11:49:48

ความคิดเห็นที่ 101 มีผู้นิยามพระนางไว้ตอนเป็นพระราชินีใหม่ๆว่าทรงเป็นคนที่ งี่เง่าไร้สาระ หูเบา พยาบาท เคียดแค้น ข่มเหง สวย ไม่เอาไหน ตัณหาจัด ดื้อดึง ทำตัวเป็นเด็ก ฯลฯ โอนอ่อนตามโลภะกิเลศอย่างง่ายเมื่อเห็นเพชรพลอยเครื่องประดับ ก่อนเสียเมืองเล็กน้อยทรงเกือบจะได้ซื้อฉลองพระองค์แบบนำแฟชั่นในราคาถึง70000รูปี ตลอดเวลาจะทรงสายสร้อยขนาดหมึมา มีเพชรลูก3-4แถว มีศิราภรณ์ทำด้วยทับทิม มรกตเม็ดเบ่อเริ่มๆสอดแทรกมวยผม ของเหล่านี้ทรงสามารถนำติดตัวไปอินเดียได้ไม่น้อย แต่ก็ต้องขายให้พ่อค้าแขก แบบถูกกดราคาสุดๆ คือขายได้ราคาสักหนึ่งในสามของมูลค่าจริงแล้วแล้วยังนำเงินที่ได้มาเลี้ยงคนเป็นร้อยเพื่อรักษาพระเกียรติยศแบบพระเจ้าแผ่นดินเต็มรูปแบบไว้ได้หลายปี จวบจบสัจจธรรมได้พิสูจน์ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทรัพย์สินที่นึกว่ามากมายเจ็ดชั่วโคตรก็กินไม่หมดนั้น ได้หมดลงอย่างรวดเร็วเกินคาด ผู้คนหน่ายหนี ฝรั่งเขียนไว้ว่า เมื่อแก่ตัวเข้าและรู้สำนึกในชีวิตแล้ว ทรงสงบเสงี่ยม สุภาพ น่าสงสาร ทรงเลี้ยงหมาเป็นเพื่อน และ ฟันหลอ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 11:54:14

ความคิดเห็นที่ 102 เป็นไปได้ไหมที่ทุกอย่างที่พระนางเป็น หรือ ที่พระนางทำ มาจากการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เกิดมาดี กินดี โตขึ้นแม่ก็จัดให้ซะทุกอย่าง  เงินทองก็ไม่ต้องหา ไม่รู้ว่าอะไรคือความจำเป็น อะไรไม่จำเป็น  เพราะ ปิดหูปิดตาตัวเอง คือทุกอย่างที่ชั้นเห็น ที่ชั้นรู้จัก คือสิ่งที่โลกควรเป็น อ่านมาทั้งหมดแล้วสมเพช จริงจริง แต่ถ้ามีความเป็นจริงอยู่บ้าง ในหนังสือ the glass palace พอมีคนบอกว่า พระนางคือฆาตรกร พระนางกลับบอกฝรั่งคนนั้นว่า มาว่าเราเป็นฆาตรกร แล้วพระราชินีของเจ้าหล่ะ (queen victoria มั้ง) ที่ส่งทหารไปตามประเทศต่างๆแล้วปล้น เอาของของเค้ามาเปนของตัวเองนะ เรียกว่าอะไร (หุหุหุหุ เออ ที่พระนางพูดก็ถูกแฮะ) สรุปก็คือสมัยนั้น สถานการณ์ต่างๆ ในแต่ละประเทศ คง มันส์ๆๆๆๆ น่าดู ผมมั่นใจว่า queen ของหลายประเทศสมัยนั้นก็คงทำตัวคล้ายๆพระนาง  แต่พระนางนะ อยู่ในข่าย น้ำลดตอผุด ซะมากกว่า อะครับ  (อันนี้คิดเอง) ส่วนที่ผมจำได้ แต่ผมไม่ขอค้นหักฐาน เพราะไม่รู้จะไปค้นที่ไหน  queen victoria เอง ก็ หรูหราฟู่ฟ่า มิใช่เล่น แล้วก็หลงผัว prince albert อยู่มากโขอยู่ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 13:21:11 จากคุณ : tinglee tingamee เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:13:41

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านสนุกมากค่ะ จากคุณ : thezircon (thezircon) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:22:27

ความคิดเห็นที่ 104 รูปสีหบัลลังก์ของคุณหนุ่มรัตนะใน#17 พม่าเรียกThiha Thana หรือสีหาสนะ ตัวจริงตามภาพนั้น เป็นพระราชบัลลังก์องค์เดียวจาก๖องค์ที่รอดจากไฟไหม้ตอนสงครามโลกครั้งที่๒ เนื่องจากอังกฤษอ้างว่าญี่ปุ่นยึดพระราชวังเป็นฐานทัพ เลยทิ้งระเบิดเพลิงเผาทุกสิ่งทุกอย่างซะสิ้นทรากไปเลย สีหาสนะนี้ทำจากไม้ซ้อ (Gmelina Arborea) ทางเหนือของไทยมีต้นไม้นี้ แกะสลักแล้วหุ้มด้วยแผ่นทองคำแท้ๆ ดุนลวดลาย บรรจงประดับด้วยเพชรนิลจินดาอันมีค่ายิ่งต่างๆ อังกฤษปล้นไปจากพระราชวังแล้วไปเก็บไว้ในอินเดีย หลังได้รับเอกราช รัฐบาลพม่าไปตามทวงคืนมาได้พร้อมกับเครื่องราชูปโภคอื่นๆอีกหลายชิ้น สีหาสนะทุกวันนี้พม่าเก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเมืองย่างกุ้ง ใครไปที่นั่นก็อย่าดีแต่เที่ยวชมของข้างถนน ควรไปดูของที่มีค่าควรเมืองที่นั่นด้วย สีหาสนะที่ตั้งโชว์ไว้ที่พระราชวังมัณฑเลย์ที่สร้างขึ้นใหม่ ก็ดูจอมปลอมเหมือนตัวพระราชวังนั้นเอง คนไปดูของจริงมาแล้วต้องตื่นตะลึงทุกคน ในสมัยโบราณ มีกษัตริย์กับพระราชินีเท่านั้นที่มีสิทธิ์ประทัยนั่งบนพระราชบัลลังก์นี้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:48:37

ความคิดเห็นที่ 105 นี่ที่พม่าสร้างขึ้นใหม่เพื่อบำบัดความต้องการของตัวฤทธิ์ที่นำเงินยูเอส ดอลลาเข้าประเทศ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 13:53:23

ความคิดเห็นที่ 106 ผมยังสนุกที่จะpostต่อไปเรื่อยๆนะครับ ถ้าชอบก็ส่งสัญญาณให้รู้ด้วย จะได้รู้ว่าลิเกโรงนี้ยังมีคนดู จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 14:00:55

ความคิดเห็นที่ 107 ติดตามอยู่ค่ะ อ่านแล้วเกิดความรู้มากเลย แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 52 15:15:10 จากคุณ : นู๋ออยใส เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 14:41:15

ความคิดเห็นที่ 108 Quote tinglee tingamee ------------------------------------------ พอมีคนบอกว่า พระนางคือฆาตรกร พระนางกลับบอกฝรั่งคนนั้นว่า มาว่าเราเป็นฆาตรกร แล้วพระราชินีของเจ้าหล่ะ (queen victoria มั้ง) ที่ส่งทหารไปตามประเทศต่างๆแล้วปล้น เอาของของเค้ามาเปนของตัวเองนะ เรียกว่าอะไร (หุหุหุหุ เออ ที่พระนางพูดก็ถูกแฮะ) ------------------------------------------------ ฮ่าๆๆ สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆ  โสน้าหน้าฟาหรั่ง ที่จริงชะตากรรมของพระนางศุภยลัต ทำให้นึกถึงพระนางมารี อังตัวแน็ตต์ และจักรพรรดิปูยีเลยครับ ถูกใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองแต่วัยเยาว์ ไม่มีโอกาสเติบโตและคิดเองตัดสินใจเองได้ คงต้องให้น้ำหนักไปทาง พระมารดาคือ พระนางอเลนัดดอ และขุนนางแตงดาหวุ่นกี้(หวุ่นคยี) มากกว่าที่ต้องรับผิดชอบต่อการสังหารโหด จากคุณ : davebartus เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 15:07:17

ความคิดเห็นที่ 109 ขอบคุณ อ.Navarat.C ครับ ติดตามอ่านเรื่อยๆ ครับ จากคุณ : ชายชุดขาว เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 52 15:10:41