ความคิดเห็นที่ 1 อุ๊ยตายแล้ว อย่ามาว่าเค้านะ - แหม ไม่อยากเชียว เค้ารู้หรอก 16 ตุลาเนี่ย ที่มีนักศึกษาหลงผิดเป็นคอมมิวนิสต์ ทะเลาะกับตำรวจทหารใช่มั้ย มีการต่อสู้กันวุ่นวายที่ธรรมศาสตร์ ทำไมเค้าจะไม่รู้ แต่เหตุการณ์ทั้งหมด ก็จบลงด้วยคำเพียงคำเดียวว่า คนไทยเรากันเองต้องไม่สู้กัน เราจะเอาชัยชนะบนซากปรักหักพังไปทำไม แล้วนักศึกษาหลงผิดกับทหารก็จับมือกัน เห็นมั้ยฮะ ซาบซึ้งจะตาย แล้วจะมาว่าเค้าลืม 16 ตุลา ได้อย่างไร ? แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 14:56:14 จากคุณ : บุญชิตฯ จ้ะ (Players) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 14:54:55

ความคิดเห็นที่ 2 ผมไม่แน่ใจว่าเดี๋ยวนี้หลักสูตรการเรียนประวัติศาสตร์ไทยสมัยใหม่ในโรงเรียนได้ครอบคลุมถึงเหตุการณ์ 6 ตุลาหรือไม่ เพราะเท่าที่เคยเรียนมาสมัยใหม่ที่สุดที่กระทรวงยอมให้หนังสือเรียนเขียนออกมาคือเหตุการณ์ 14 ตุลา ส่วนเหตุการณ์ 6 ตุลาหรือเหตุการณ์พฤษภาทมิฬนั้นแทบจะกล่าวเพียงผิวเผินเท่านั้น แต่ก็ปฏิเสธถึงความสำคัญของการมีอยู่ของเหตุการณ์ 14 ตุลาไม่ได้เหมือนกัน เพราะในทางประวัติศาสตร์ไทยสมัยใหม่ (หรือยุคร่วมสมัย หากนับตั้งแต่สมัยสฤษดิ์ลงมา) เหตุการณ์ดังกล่าวเปรียบเสมือนเป็น "รอยต่อ" ระหว่างความเป็นสังคมแบบเผด็จการและความเป็นประชาธิปไตย ตัวอย่างเช่นหลายๆเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ไทยที่เกิดการเปลี่ยนแปลงหลังเหตุการณ์นี้ ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือระบอบการปกครองที่เป็นยุคประชาธิปไตยเบ่งบาน ยุคสายลมแสงแดดของนักศึกษาได้หมดไป และผลกระทบจาก "ประชาธิปไตยเบ่งบาน"นี้ ยังส่งผลถึงประวัติศาสตร์สังคมไทยด้วย เช่น การเรียกร้องของแรงงานที่มีมากขึ้น บทบาทของนิสิตนักศึกษาหรือเยาวชนกลายเป็น "ผู้์อาสา" ของสังคมไป หรือการผลิตภาพยนตร์ที่จะเน้นการสะท้อนปัญหาสังคมมากขึ้นกว่าแต่ก่อน เป็นต้น ดังนั้นเหตุการณ์ 14 ตุลาจึงเปรียบเสมือนเป็น "ทางเข้า" ที่นำไปสู่ประชาธิปไตย และ 6 ตุลา เปรียบเสมือนเป็น "กับดัก" ของกลุ่มอำนาจเก่าที่สูญเสียอำนาจไปเพื่อหวนกลับสู่อำนาจอีกครั้ง และหลังเหตุการณ์ 6 ตุลานั้น เราจะเห็นประชาธิปไตยที่เป็น "ครึ่งใบ" และการปรับตัวของทหารในการเมืองไทยอีกครั้งซึ่งจะเห็นได้อย่างชัดเจนในสมัยพล อ.เปรม พี่อึเหม็น อย่าไปซีเรียสอะไรมากเลยครับ มันเป็นเรื่องที่บางคนบางกลุ่มพยายามจะทำให้ "ลืม" เหมือนกับสิ่งที่คณะราษฎรได้ทำหรือสร้างมาก็ถูกทำให้ลืมเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 15:06:12 จากคุณ : ภารตยุทธ (ภารตยุทธ) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:03:33

ความคิดเห็นที่ 3 เออ จากคำตอบของคุณภารตยุทธ ทำให้ผมเกิดคำถามที่อยากโยนเข้ามา การถูก "ลืม" แบบ 16 เอ๊ย 6 ตุลา กับการถูก "ทาสีใหม่" แบบ 24 มิถุนา แบบไหนโหดร้ายกว่ากัน จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 15:13:27

ความคิดเห็นที่ 4 ดูเหมือนว่านิสิตนักศึกษาสมัยนี้รู้จักแต่วันที่ ๑๖ ตุลาคม วันแห่งการหลงลืมแห่งชาติ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 16:11:31

ความคิดเห็นที่ 5 พวกเขาเหล่านั้น สามารถลบล้างเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ของวันที่ 6 ตุลา ได้โดยผ่านหนังสือเรียน โดยพวกเขาบอกแค่ว่า เหตุการณ์วันที่ 14 ตุลา 2516 กับ 6 ตุลา 2519 เป็นเหตุการณ์ที่นักศึกษาชุมนุมเรียกร้องประชาธิปไตย แค่นั้นจริงๆ เขาไม่บอกให้ละเอียดหรอกครับว่า ใครทำอะไร ใครคือผู้อยู่เบื้องหลัง ฝ่ายไหนที่ได้รับชัยชนะ และได้รับการ"อวย"จากใคร หลังจากเหตุการณ์สังหารหมู่เหล่านักศึกษาในเหตุการณ์ุ 6 ตุลา 2519 เขาไม่บอกในหนังสือเรียนหรอกครับ ว่า เหล่าตำรวจ กลุ่มกระทิงแดง ลูกเสือชาวบ้าน และกลุ่มนวพล ที่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ 6 ตุลา ได้รับกระเช้า้จากใคร เขาไม่บอกในหนังสือเรียนหรอกครับ ว่าในปี 2542 คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งเหตุการณ์ 14 ตุลา 2516 และ 6 ตุลา 2519 คนหนึ่ง ได้รับการเสนอชื่อจากกองทัพให้เป็นนายทหารXXX (เซ็นเซอร์) อุ๊บส์! แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 17:07:12 จากคุณ : Buzz and Busy เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 17:04:50

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังซึมซับและซาบซึ้งกับข้อความที่ จขกท เกริ่นมาอยู่แล้วเชียว แต่พอเจอคำกระแนะกระแหนแล้วหมดอารมณ์ จากคุณ : thezircon (thezircon) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 17:18:54

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วงนี้ผมก็อ่านวิทยานิพนธ์เล่มหนึ่งซึ่งมีการอ้างถึงสภาพของเหตุการณ์ในช่วงนั้นตามหน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ โดยผู้เขียนวิทยานิพนธ์เล่มที่กล่าวถึงได้นำมาอ้างลงในงานของตัวเอง โดยผมจะโค้ดมาในประเด็นที่น่าสนใจดังนี้ "...ข้อผิดพลาดนั้นคือ ในระยะเวลาที่ผ่านมา การกระทำของศูนย์นิสิตฯไม่ตรงกับสภาพพื้นฐานของสังคมไทยที่แท้จริง เป็นการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วและรุนแรง จนประชาชนส่วนใหญ่ไม่มีเวลาพอที่จะปรับปรุงตัวเองยอมรับสภาพเช่นนั้นได้...ศูนย์นิสิตฯอันประกอบไปด้วยคนหนุ่ม มีพลังงานมหาศาล ร้อนแรง ซึ่งตรงกันข้ามกับสภาพสังคมไทยทั่วๆไปราวฟ้ากับดิน และศูนย์ฯได้พยายามที่จะยัดเยียดอุดมการณ์นี้เข้าไปในสังคมที่มีลักษณะตรงข้าม พลังนี้จึงกลายเป็นพลังสูญเปล่า และมีการตอบโต้เกิดขึ้นจากสังคมส่วนใหญ่..." (หนังสือพิมพ์ประชาธิปไตย 25 มิถุนายน 2519) "...เวลานี้ใครๆพากันสงสัย ทำไมศูนย์นิสิตนักศึกษาจึงเป็นเจ้ากี่เจ้าการในเมื่อมีการเดินขบวน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกรรมกร และชาวนาที่กำลังขยายตัวในขณะนี้ ...แต่การทำอะำรเป็นกลุ่มเป็นหมู่ การจัดระเบียบ การเขียนโปสเตอร์แสดงการเรียกร้อง "เพื่อพลัง" (อันว่าเป็นศัพท์ทันสมัยหลังเหตุการณ์ 14 ตุลานั่นน่ะ)ชาวนาจึงมีความสามารถเหนือเกษตรกรอื่นๆ ถ้าหากไม่มีการเริ่มต้นมาจากคนใดคนหนึ่ง และที่มองเห็นๆก็คือบุคคลที่กำลังดังอยู่ในศูนย์นิสิตนักศึกษาที่อ้างว่าทำเพื่อความเป็นธรรมของสังคม และมีวิธีการที่เขาคิดว่าสามารถทำได้ดีได้เพียงวิธีเดียวก็คือใช้วิธี "การปลุกระดมมวลชน" ที่พวกถือสิทธินอกคอกใช้เป็นวิธีบีบบังคับให้รัฐบาลต้องยอมจำนนในทุกวิถีทางในขณะที่รัฐพยายามป้องกันประเทศไม่ให้จมไปสู่ "หายนะ".... (หนังสืิอพิมพ์ชาวไทย วันที่ 28 มิถุนายน 2519) และจากการช่วงชิงอำนาจทางการเมืองระหว่างฝ่ายขวาและฝ่ายซ้ายนี้ ในที่สุดทหารซึ่งเป็นตัวแทนของฝ่ายขวาก็ได้เข้ายึดอำนาจโดยคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน (ชื่อมันช่างคุ้นหูเสียเหลือเกิน)ภายหลังเหตุการณ์ 6 ตุลาโดยข่าวเขียนออกมาว่า "...บัดนี้คณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดินได้ประจักษ์ถึงภัยพิบัติที่ได้เกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้เช่นเดียวกับประชาชนทั่วไป กล่าวคือได้มีกลุ่มบุคคลซึ่งประกอบด้วยนิสิตนักศึกษาบางกลุ่มได้กระทำการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพอันเป็นการเหยียบย่ำจิตใจของคนไทยทั้งชาติ โดยเจตจำนงทำลายสถาบันพระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแผนการคอมมิวนิสต์ที่จะเข้ายึดครองประเทศไทย เมื่อเจ้าหน้าที่เข้าจับกุมก็ได้ต่อสู้ด้วยอาวุธร้ายแรงที่ใช้ในราชการสงคราม..." (หนังสือพิมพ์เดลิเมล์ 9 ตุลาคม 2519) โดยเฉพาะเรื่อง "กลุ่มบุคคลซึ่งประกอบด้วยนิสิตนักศึกษาบางกลุ่มได้กระทำการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพอันเป็นการเหยียบย่ำจิตใจของคนไทยทั้งชาติ โดยเจตจำนงทำลายสถาบันพระมหากษัตริย์" และ "แผนการคอมมิวนิสต์ที่จะเข้ายึดครองประเทศไทย" นับว่าเป็นวาทกรรมที่ฝ่ายขวาใช้โจมตีฝ่ายตรงข้ามกันมาทุกยุคทุกสมัย แม้กระทั่งในปัจจุบันก็ตาม ข้อความในหนังสือพิมพ์ทั้งหมดอ้างถึงใน จิรกาญจน์ สงวนพวก. "การเคลื่อนไหวของกรรมกรหญิงโรงงานทอผ้า พ.ศ.2504-2519" วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,2538. จากคุณ : ภารตยุทธ (ภารตยุทธ) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 17:28:36

ความคิดเห็นที่ 8 #1 ขอเสริมด้วยครับว่า ผู้บงการตัวใหญ่ที่สุด และต้องรับผิดชอบมีเพียงคนเดียว คือ นาย สมัคร สุนทรเวช ไม่แปลกหรอกครับ ผู้ชนะย่อมเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์ การรับรู้เรื่อง 6 ตุลาของคนไทยก็พอๆกับการรับรู้ของคนจีนเรื่องเทียนอันเหมินละครับ จากคุณ : สนิมเหล็ก เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 18:03:49

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วก็ท้อใจไปด้วยกับวันที่ 16 ตุลา ว่ามันมาจากไหน พศ อะไร ถ้า ดร ธงชัย วินิจจกุล แกแวะมาอ่านในกระทู้นี้ ก็เดาไม่ถูกว่าแกจะหัวเราะในความตลก หรือร้องไห้ด้วยความเศร้าใจในความดิดเห็นของใครบางคน ก็แค่แวะมาร่วมรำลึกถึงวันนั้นด้วย อีก 9 วันก็ครบรอบ 36 ปีของเหตุกาณ์ 14 ตุลา อีก จะออกความห็นอะไรก็ไตร่ก็ตรองให้ดีหน่อย ... จากคุณ : ลุงแก่ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:23:43

ความคิดเห็นที่ 10 บ้างคนชอบ การ์ตูน บ้างคนชอบหนังชอบละคร บ้างคนชอบธรรมะ จะให้ทุกคนเขาสนใจใส่ใจ กับการเมืองได้อย่างไรล่ะครับ คนที่ผ่านเหตุการณ์ เหล่านั้นมา ตอนนี้ก็คงมีอายุ สัก 50 ขึ้นไปแล้วมั้ง เรียกว่าผ่าน มาอีกครึ่งชีวิต เขาคงได้เรียนรู้อะไรๆๆ มาอีกมากมาย ส่วนเด็กรุ่น หลังๆอย่างผมจะว่าไปแล้ว เหตุการณ์นั้นมันช่างห่างไกล กับชีิวิตเสียเหลือเกิน ---------------------------------------------------------------------------------------- #5 จะผูกใจเจ็บอะไรขนาดนั้นครับ  ไม่คิดถึงความดีที่เขาทำมาบ้างเชียวหรือครับ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:46:00

ความคิดเห็นที่ 11 บางอย่างรู้มากไปก็เป็นภัยต่อความมั่นคง  ลืมๆซะบ้างก็คงจะดี  ถ้ามองย้อนไป 24 มิถุนายน 2475 เกือบถูกลบไปในประวัติศาสตร์แล้ว ไหนจะคำประกาศของคณะราษฎรฉบับที่ 1 ใครจะกล้าเอามาลงในแบบเรียน จริงไหม จากคุณ : กบินทร์บุรี เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 19:54:59

ความคิดเห็นที่ 12 คห 10# เอาไรคิดอะ อาชญากรรมสุดโหดกลางกรุงแบบนั้น ตายกันเป็นผักเป็นปลาแบบนั้น เคยนึกถึงใจคนที่เขาสูญเสียมั่งไหม เห็นเล่นห้องศาสนาก็นึกว่าจะมีสมองคิดว่า บุญ กับ บาปมันแยกกัน แถมไม่รู้ทำบุญจะทำจริงรึเปล่าไม่รู้ หรือแค่สร้างภาพสุดจะเดา ถ้าใช้วิธีคิดแบบ คห 10 ก็ไปปล่อยนักโทษในเรือนจำออกมาให้หมด เพราะไม่มีมนุษย์ที่ไหนดีตลอด ชั่วตลอด ถ้าเขาดีบ้างก็ควรจะไม่มองว่าเขาทำผิด แม้ว่าจะคนจะตายกันเป็นเบือแบบนี้ใช่ป่ะ ตลก พูดลอยๆ รำพึงรำพัน จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:02:59

ความคิดเห็นที่ 13 ด้วยความสัตย์จริงว่าผมมีอคติกับคนที่กล้าสั่งเผาหนังสือและแม้เวลาผ่านมาสามสิบปีนิด  ๆ เขาก็กล้าพูดว่ามีคนตายนิดหน่อย แต่ผมเชื่อว่าเขาคนนั้นต้องมีคนเหนือกว่าสั่งการแน่นอน อะไรมันจะสมัครสมานสามัคคีกันได้ขนาดนั้น ราวกับรอวันเวลานี้มาเพื่อเล่น ในฐานะอาจารย์ ผมมักจะเล่าเรื่อง หกตุลาให้นักศึกษาฟังเสมอ เอาภาพมาใ้ห้ดู เอาสารคดีให้ชม นักศึกษาต่างอึ้งที่ได้เห็นเพราะไม่เคยคิดว่านี่หรือคือสิ่งที่คนไทยทำต่อกัน เอาศพแขวนต้นมะขามแล้วใช้เก้าอี้ฟาดเอย ตอกอกบ้างเอย ลากไปทั่วสนามบอลบ้างเอย สารพัดจะกล่าว เด็กส่วนใหญ่เป็นอย่างที่พี่บุญชิตว่ามา เขารู้จักแต่ 16 ตุลา จริง ๆ แล้วส่วนใหญ่ก็เชื่อแบบว่า อ่อ ไล่ทหาร ทหารมายิงปืนใส่ สุดท้ายก็ชนะ จบ มีนักศึกษาตายบ้าง คนไทยรักกันเสมอมา เมื่อเร็ว ๆ นี้ในกระทู้ห้องสมุด ยังเคยมีเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งมั่นใจบอกว่า เหตุการณ์หกตุลา คนรู้จักใกล้ตัวเธอหนีออกจากธรรมศาสตร์แล้วว่ายน้ำข้ามคูสวนจิตรลดาเพื่อไปขอความช่วยเหลือจากในหลวง เธอมั่นใจว่าเป็นเช่นนั้น ทั้ง ๆ ที่เหตุการณ์นี้มันเป็นเรื่องขวาพิฆาตซ้าย นักศึกษาถูกฆ่าด้วยข้อหาเป็นคอมมิวนิสต์และหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ความจริงแค่จะหนีออกจากธรรมศาสตร์ก็ยังยากแล้ว นี่ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งของการเข้าใจแบบผิด ๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ หกตุลา สุดท้าย สำหรับใครหลายคนที่เชื่อเฉพาะข้อมูลปฐมภูมิ มีนักวิชาการไทยอย่างน้อยสองคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น คือ อ.ธงชัย วินิจจะกุล และ อ.สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล ท่านแรกได้เล่าเรื่องเช้าวันนั้นไว้ในนิตยสารสารคดีปี 39 ตอนครบรอบยี่สิบปี หกตุลา เชิญอ่านได้ตามลิงค์นี้ http://www.2519.net/autopage/show_page.php?t=3&s_id=49&d_id=50 จากคุณ : I will see U in the next life. เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:20:08

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อเร็ว ๆ นี้ในกระทู้ห้องสมุด ยังเคยมีเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งมั่นใจบอกว่า เหตุการณ์หกตุลา คนรู้จักใกล้ตัวเธอหนีออกจากธรรมศาสตร์แล้วว่ายน้ำข้ามคูสวนจิตรลดาเพื่อไปขอความช่วยเหลือจากในหลวง เธอมั่นใจว่าเป็นเช่นนั้น ทั้ง ๆ ที่เหตุการณ์นี้มันเป็นเรื่องขวาพิฆาตซ้าย นักศึกษาถูกฆ่าด้วยข้อหาเป็นคอมมิวนิสต์และหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ความจริงแค่จะหนีออกจากธรรมศาสตร์ก็ยังยากแล้ว ---------------------------- อ่านข้อความนี้แล้วฮาดีครับ ท่่าทางสมาชิกท่านนั้นคงสับสนกับ 14 ตุลา ที่จริงมันมีหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้นั่นล่ะครับ ทั้งอเมริกา ทั้งชนชั้นนำของไทยที่กลัวคอมมิวนิสต์เอามากๆ ซึ่งที่จริงนักศึกษาก็ประท้วงในเรื่องที่ ถนอม กิตติขจร จะกลับเข้าประเทศ แต่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์ไปเสีย จากคุณ : Portillo เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:50:14

ความคิดเห็นที่ 15 55555555 ว่าแล้วว่าเดียวผมต้องโดน ทำไมครับผมคิดต่างไม่ได้เหรอ ทำไมผมต้องมองมุมเดียวกับคุณด้วยเหรอครับ นี่ผมอยู่ในประเทศที่ผู้คนกำลังแสวงหา ประชาธิปไตย ไม่ใช้เหรอ อีกอย่างศาสนา สอนให้อยู่กับ ปัจจุบันครับ ไม่ได้สอนให้คิดถึงแต่อดีต หรือห่วงแต่อนาคตที่ยังมาไม่ถึงนะครับ นอกจากนี้ ผมก็เชื่อในเรื่องของ กฏแห่งกรรม ด้วยทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ว่าแต่ คุณรู้เหรอครับว่า ใครเป็นคนสั่งฆ่า จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 20:52:02

ความคิดเห็นที่ 16 ป๊าว ผมก็ไม่รู้หนิว่าใครสั่งฆ่า ก็แค่รำพึงรำพัน คิดต่างน่ะคิดได้ครับ แต่เหตุผลที่จะมาประกอบ ให้มันเป้นวิธีคิดที่มันดูเป็นผู้เป็นคนนิดนึง ถ้าคิดแบบคุณก็ไม่ต้องมีโจรผู้ร้าย เพราะคนเรามันมีสองด้านหมด ตำรวจนั่งตบยุงกันไป เพราะจะจับคนร้าย คนเข้ามาปล้นเงินคุณที่ทำธุรกิจด้วยความเหนื่อยยาก แล้วเอาไปหยอดตู้บริจาคสร้างวัด คุณจะบอกว่า เฮ้อ เขาก็มีดี อย่าไปผูกใจเจ็บเขา อย่าเอาเขาเข้าคุกเลย ? ส่วนเรื่องศาสนา อดีตปัจจุบันอนาคตอะไรของคุณ ผมพูดถึงว่าบุญก็ส่วนบุญ บาปก็ส่วนบาป  เอามารวมกันไม่ได้ เป็นหลักทั่วไป แล้วอะไรของคุณ งง พอเหอะ เปลืองเนื้อที่กระทู้ ผมเสียมารยาทมากๆ เพียงแต่อยากจะบอกว่าอย่าไปมองข้ามเรื่องโหดเหี้ยมแบบนี้ มองด้วยใจที่อุเบกขา กับมองด้วยใจที่ปราศจากความเมตตามันต่างกันนะคุณ จากคุณ : คอมมูนิดมันหนักแผ่นดิน ฮิฮิ (ศุกร์เล็งลัคนา) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 21:31:21

ความคิดเห็นที่ 17 5555 จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 21:44:57

ความคิดเห็นที่ 18 เกิดวันที่ ๖ ตุลา ๒๕๑๙ จิระนันท์ พิตรปรีชา เมื่อสายใยในชาติขาดสะบั้น สิ้นสายครรภ์มาตุคามไร้ความหมาย ก่อนกำหนดกฎกำเนิดเกิดเพื่อตาย เพียงลิ่มเลือดเละร้ายคล้ายเศษคน ร่างทารกอัปลักษณ์ทะลักหลุด ซากมนุษย์ที่ชีวิตถูกปลิดปล้น ประจานเหตุประเทศนี้เกิดวิกล เกลื่อนถนนก่นสังหาร..ลูกหลานใคร ? เป็นตราบาปคราบบ้าที่ปรากฏ ประทับรอยอัปยศครั้งยิ่งใหญ่ ภาพนรกหกตุลาจึงพร่าไป (สะดวกใจถ้าไม่ต้องเหลียวมองดู) หากทารกหกตุลายังเหลือรอด เด็กที่คลอดกลางลานประหารหมู่ กระสุนกราดสาดสั่งเสียงพรั่งพรู สอนให้รู้หลังตระหนกหกตุลา เป็นวันเกิดที่มากับการดับสิ้น ต้องขาดวิ่นสูญวัยไร้เดียงสา น้ำตาหยาดหมาดแล้วในแก้วตา เมื่อแผ่นดินมารดากระด้างเกิน เติบโตและแตกต่างอย่างแกร่งกร้าว ปวดร้าวคราวปะทะระหกระเหิน ดาวศรัทธาที่ส่องสร้างเส้นทางเดิน ร่วงลับเนิน...ฝังสหายอีกหลายคน คือตำนานเดือนตุลา(ถ้าจะนับ) ยี่สิบเจ็ดปี.. ที่เกิดดับยังสับสน ยี่สิบเจ็ดปี...ที่คนขลาดพิฆาตคน และวิญญาณวีรชนยังวนเวียน ใครคือ“คนตุลา”?.. อย่าถามไถ่ ถ้าโลกไร้ซึ่งศรัทธากล้าพูดเขียน ประวัติศาสตร์ขาดหน้าในห้องเรียน รอแสงเทียนแห่งปัญญามาส่องทาง ยี่สิบเจ็ดปี.. นิรนามสนามรบ กี่ร้อยศพกลบหายในความว่าง เพียงรำลึกรอยอดีตเอาหรีดวาง ทับรอยจางสีเลือดเหือดไร้รอย.. ๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖๖ จากคุณ : จิระนันท์ (จิระนันท์)  - [ 4 ต.ค. 46 03:29:45 ] จากกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A2481882/A2481882.html จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:02:04

ความคิดเห็นที่ 19 เด็กหลาย ๆ คนในนี้คงเกิดไม่ทันได้เห็น "โศกนาฏกรรม" ที่มนุษย์กระทำและถูกกระทำอย่างโหดร้าย ป่าเถื่อน แทบไม่น่าเชื่อว่า มนุษย์จะกระทำกับมนุษย์ด้วยกันได้ ในฐานะผู้ที่เกิดทันและรับรู้เหตุการณ์คนหนึ่ง ยืนยันได้ว่าเหตุการณ์ทั้งหลายทั้งปวงนี้ เกิดจากการ "ปลุกเร้า" ของสื่อมวลชน "ขวาจัด" ที่ได้ปลุกปั่นยุยงผ่านสถานีวิทยุทหารแห่งหนึ่ง สร้างความเกลียดชังให้กับคนไทยด้วยกัน โดยมีเหตุการณ์กรณีการกลับเข้ามาในเมืองไทยโดยอาศัยผ้าเหลืองของ จอมพลถนอม กิตติขจร เป็นตัวจุดชนวน เหตุการณ์นี้เชื่อว่าเกิดขึ้นอย่างจงใจ และมีกระบวนการดำเนินการอย่างเป็นระบบ จะเรียกว่า "เอาคืน" จากเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ ก็เห็นจะไม่ผิด แนะนำให้อ่านอีกเล่มนอกเหนือจากที่คุณ ๆ ข้างบนบอก คือ "อีกหนึ่งฟางฝัน บันทึกแรมทางของชีวิต เส้นทางของผู้หญิงคนหนึ่ง ณ จุดหักเลี้ยวของประวัติศาสตร์" โดย จิระนันท์ พิตรปรีชา พี่จิ๊ดได้เล่าเรื่องราวเบื้องหลังของเหตุการณ์ในฐานะผู้อยู่ในเหตุการณ์ "จริง" ว่า ทำไมถึงต้อง "เข้าป่า"? "...โคลนตมถมเท้าทับ ทางเดินนับทุกก้าวนี้ รอยร่องของชีวี ที่เรียนรู้สู้ฟาดฟัน จัดเก็บสัมภาระ เกิดเกะกะก็เลือกสรร เหลือเพียงสิ่งสำคัญ อันจะเอื้อเกื้อชีพใช้ คัดพืชเมล็ดพันธุ์ ซึ่งสีสันสวยสดใส เพื่อหว่านเมื่อผ่านไป ริมไหล่ทางอันย่างยาว..." (บทกวี "พักพล" จาก ใบไม้ที่หายไป) ด้วยคารวะวิญญาณของวีรชนผู้กล้า จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:43:33

ความคิดเห็นที่ 20 ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ขอส่งท้ายด้วยบทเพลงต้อนรับ "สหายใหม่" ที่ถูกขับขานก้องกระหึ่มขุนเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อ "ลูกชายและลูกสาว" ที่ดีที่สุดของประเทศนี้นับพัน ๆ คนต่างพากันเดินเท้ามุ่งสู่ฐานที่มั่นของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย "เราต่างมาจากทุกสารทิศ... มีชีวิตร่วมกันในป่าเขา จากบ้านเกิดเมืองนอนถึงไพรลำเนา ด้วยพวกเรามีอุดมการณ์เดียวกัน..." บน "ภูหินร่องกล้า" บริเวณ "สำนักกลาง" ติด "ลานหินปุ่ม" และ "ผาชูธง" (นักท่องเที่ยวรู้จักดี) มีกวีบทหนึ่งอ่านเจื้อยแจ้วออกอากาศทางสถานีวิทยุเสียงประชาชนไทย... "เสี่ยงสารมาคารวะมิตรสหาย เขียนวันที่มีหมอกหม่นกล่นกระจาย สัมผัสไม้ที่ผลิดอกเมื่อหมอกมา บนภูเขาสีน้ำเงินเหินถึงหาว ที่เรานอนเก็บดาวหล่นกล่นกอหญ้า รินอารมณ์คมกวีด้วยลีลา สดุดีมวลประชาสุดหัวใจ..." (อ่านฉบับเต็มได้จากบทกวี "ความในใจจากภูเขา" ใน ใบไม้ที่หายไป) จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:55:52

ความคิดเห็นที่ 21 ผมก็ยอมรับตรงๆแหละครับ ว่าผมสนใจ ปัญหาโลกร้อน เศรษฐกิจ เด็กด้อยโอกาส ขาดการศึกษา มากกว่าประวัติศาสตร์การเมืองจริงๆ อาจจะเพราะที่ผ่านมา เรื่องเหล่านี้ แทบไม่ได้ผ่านเข้ามาในระบบการศึกษาของผมเลย ส่วนตัวผมเองก็ขาดความสนใจเกินกว่าจะค้นคง้าด้วยตัวเอง - -" แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 23:07:57 จากคุณ : torprc เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 23:05:00

ความคิดเห็นที่ 22 เกิดไม่ทัน แต่ผมเชื่อว่า เหตุการณ์เหมือน วันนี้นี่แหละครับ เหลืองๆแดงๆ  ต่างคนคิดว่าตัวเองถูก เพราะอยู่กันคนละบรรทัดฐาน คน 6 ตุลา ก็เชื่อโดยสุจริตใจ ว่าใครคือคนบงการ ผมเคยอ่านหนังสือ 6ตุลา ของธรรมศาสตร์ ตีพิมพ์ด้วยถ้อยคำรุนแรงมาก สะท้อนให้เห็นเลยว่าคิดเห็นอย่างไรต่อสถาบัน   คนอีกกลุ่มก็เชื่อด้วยสุจริตใจ ว่าพวกนั้นเป็นคอมมิวนิสต์จริงๆ   แต่คนปัจจุบันอย่างผม จะรู้ได้อย่างไรว่าอะไรเป็นความจริง ขนาดผมอยู่ในยุคเหลืองแดง ป่านนี้ก็ยังไม่แน่ชัดว่าอะไรเท็จ อะไรจริง ด้วยสงคราม ขี้ปากสื่อและการสร้างหลักฐานเท็จทั้งหลายแหล่ กับ "ความเห็น" ของคนนั้นคนนี้ แต่ที่่เราๆท่านๆต้องการ  คงเป็น "ความจริง" มากกว่า จากคุณ : oakemon เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 23:21:19

ความคิดเห็นที่ 23 ......... จากคุณ : German Shepherd 02 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 23:31:40

ความคิดเห็นที่ 24 ผมรู้จักเหตุการณ์ 6 ตุลา และ 14 ตุลา ตอนเด็ก เพราะ สารคดีทางไอทีวี อ่ะครับ เห็นแล้วอึ้ง จนต้องตามหาหนังสือมาอ่านกับพี่ อินมากๆเลยตอนเด็ก ไม่นึกว่าจะเกิดอะไรแบบนี้ด้วย ส่วนในหนังสือเรียนตอน ม ปลาย ผมจำได้ว่า มีเรื่องเกี่ยวกับ 14 ตุลา อยู่ ประมาณ ไม่ถึงครึ่งหน้า ครับ จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 23:43:46

ความคิดเห็นที่ 25 คห.ที่ 23 ถูกใจกระผม และ (คงถูกใจ) คุณเพ็ญชมพูยิ่งแล้ว ^________________________^ จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 23:48:16

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยครับว่าเราควรทำ 6 ตุลาให้ชัดเจน มากกว่าที่จะอธิบายแค่ว่าคนไทยทะเลาะกัน แล้วปล่อยให้การฆาตกรรมหมู่เลือนหายไปกับกาลเวลา +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จริงอยู่ว่านักศึกษารุ่นหลังออกจะเฉยชาและไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีต แต่ผมก็เห็นว่าควรให้ความเป็นธรรมกับนักศึกษาด้วยครับ ผมคิดว่าพี่ๆน้าๆในห้องนี้ ก็คงมีเรื่องบางอย่างที่อยู่ในสายงานที่ทำหรือที่กำลังเรียนอยู่ และเป็นเรื่องที่ถ้าไม่เล่าให้คนนอกฟัง คนนอกก็ไม่มีทางรู้หรือไม่เชื่อว่ามีเรื่องเกิดขึ้นจริง 6 ตุลา นั้นก็ไม่ต่างกัน เด็กรุ่นใหม่หลายคนไม่เคยได้รับคำบอกเล่าจากพ่อแม่ แทบไม่เคยได้ยินคำนี้จากสื่อ หรือได้ยินผ่านๆมาบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะธรรมชาติของมนุษย์จะทุ่มความสนใจได้ไม่กี่เรื่อง จากเรื่องราวเป็นร้อยเป็นพันที่เจอในแต่ละวัน จะเรียกว่าข้ออ้างก็ได้แต่ผมถือว่าผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด ก่อนหน้า 14ตุลา กับ 6ตุลา นักศึกษาก็เคยอยู่ในยุคสายลมแสงแดด สนใจแต่งานรื่นเริงกับการยกพวกตีกันระหว่างคณะ ก่อนที่จะมีใครสักคนคิดไปออกค่ายแล้วพบกับสภาพความเป็นจริงของประเทศ ที่ชาวบ้านถูกกดขี่จากอำนาจรัฐต้องอยู่อย่างแร้นแค้น จนกลายเป็นกระแสเรียกร้องให้นักศึกษาทำเพื่อสังคม แต่ยุคนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ความเป็นอยู่ของคนไทยดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก นักศึกษาไปออกค่ายก็ไม่ได้เจอสิ่งที่รุ่นพี่ยุค 14 - 6 ตุลาเคยเจอ NGO ก็ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด เข้่ามาทำหน้าที่แทนนักศึกษา คนที่สนใจงานด้านสิทธิมนุษย์ชนมีทางไป ต่างกับรุ่นก่อนที่ต้องอาศัยการปลุกระดมในหมู่เพื่อนทางเดียว ไหนจะเรื่องที่คนบางกลุ่มพยายามทำให้ 6 ตุลา คลุมเครืออีก ผมไม่คิดว่านักศึกษายุคนี้ไร้จิตสำนึกหรอกครับ เพียงแต่ไม่ได้รู้ความจริงกันมากกว่า จากคุณ : Lowfailer เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 03:07:47

ความคิดเห็นที่ 27 เอ่อ มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ ดื้อไม่เคยรู้เลย ดื้อเกิดทันเหตุการณืพฤษภาฯ เลยไม่รู้ว่ามีเหตุการณือย่างนี้เกิดขึ้นด้วย จากคุณ : ดื้อจัง เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 08:38:59

ความคิดเห็นที่ 28 เหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ตามคำแนะนำของสหายใบไม้ # ๑๘ http://www.2519.net/ ภาพเหตุการณ์ในวันนั้น http://images.google.co.th/images?hl=th&source=hp&q=6ตุลาคม2519 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 08:55:22

ความคิดเห็นที่ 29 ที่ สมัคร อยู่ในรถขยายเสียง รึป่าว จากคุณ : ชายหกน้ำตกเนื้อ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:07:15

ความคิดเห็นที่ 30 ดราม่า จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 11:12:24

ความคิดเห็นที่ 31 ไทยฆ่าไทยด้วยกันเอง ขอให้คนที่อยู่เบื้องหลังค่อยๆตายอย่างทรมาน เหมือนที่มันทำกับนักศึกษาไว้ หุหุ . . . ตอนนี้ก็คงทรมานอยู่แแหละมั้ง จากคุณ : ++ใบมีดโกนอาบสนิม++ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:32:10

ความคิดเห็นที่ 32 สารภาพตามตรงครับ ผมไม่รู้สึกอะไรมากไปกว่าเป็นเหตุการณ์หนึ่ง ในประวัติศาสตร์การเมืองของสังคมไทย ทั้งๆที่ผมก็ทันเหตุการณ์ แห่งยุคสมัยของความขัดแย้งตั้งแต่ ๑๔ ตุลา ๖ ตุลา ๑๗ พฤษภา วาทกรรมเหลืองแดง ---------------------------------------------- เหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นมาได้ไม่ใช่ว่าใครคนใดคนหนึ่งเป็นคนสร้างขึ้นมา แต่มันเกิดขึ้นจากองค์ประกอบและเงื่อนไขหลายๆอย่าง คละเคล้ากัน บริบทแต่ละยุคสมัยก็แตกต่างกัน ความคิดของคนและสังคม ก็แตกต่างกันออกไป ปัจจุบันก็เลยไม่โกรธใคร ไม่รู้สึกว่าใครเป็นวีรบุรุษ ม่มีพระเอก ไม่มีผู้ร้าย ทุกคน ทุกสถาบัน ก็เป็นไปตามอย่างที่มันจะต้องเป็น สมัย ๑๔ ตุลา นั้นจำได้ว่า พายเรือไปส่งอาหารและผลไม้ให้นักศึกษา ร่วมกันขับไล่เผล็จการ สามทรราชย์ พอสมัย ๖ ตุลา ก็รู้สึกว่านักศึกษาไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง ประท้วงมันซะทุกเรื่อง ทุกอย่างจะเพื่อมวลชนไปเสียหมด ถึงยุค ๑๗ พฤษภา ก็รู้สึกว่า รสช ทำไม่ถูก เสียสัตย์เพื่อชาติ เป้นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ รู้สึกเบื่อฉลาดและจำลอง หมั่นไส้คณะทหาร รสช ยุคเสื้อเหลืองเสื้อแดง คิดอยู่ว่า มันจะอะไรกันนักหนา เถียงกันไปเถียงกันมา ท้ายที่สุดก็โดนหลอกใช้เป็นครื่องมือทางการเมือง ทั้งสองฝ่าย ------------------------------------------------------------- เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ มันเป็นอย่างที่มันเป็น โกรธแค้นยาวนานเป็แค้นฝังหุ่นมันก็เป็นทุกข์ เวลาศึกษาประวัติศาสตร์แล้วมันไม่สนุกเลยสักนิด ------------------------------------------------------------- ปล. ไม่รู้จะโดนยำหรือเปล่านี่ จากคุณ : q_cosmo เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:47:13

ความคิดเห็นที่ 33 ตัวละครหลักๆ มีอยู่ไม่กี่คน ตั้งแต่ 2475 จนถึงปัจจุบัน 2519  The Empire Strikes Back จากคุณ : UnlimitedDreams เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:53:05

ความคิดเห็นที่ 34 คห. 32 นี่เหมือนที่ผมเรียนมาเลยครับ จากคุณ : หึหึหึ (Blaannagnwaeilig) เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 13:21:44

ความคิดเห็นที่ 35 เราเกิดไม่ทันเหตุการณ์ 6 ตุลา หรอกค่ะ กว่าเราจะเกิดก็ผ่าพ้นช่วงเวลานั้นมา 10 ปี แต่ขอแสดงความเห็นในฐานะคนรุ่นหลัง ที่เชื่อมั่นว่าควรทำให้เรื่องราวให้มันชัดเจน เราเองเชื่อว่าบริบทแต่ละยุคสมัย แต่ละช่วงเวลามันต่างๆกัน "แต่" มันจำเป็นที่เราจะต้องทำให้เหตุการณ์ในอดีตไม่ผ่านไปอย่างคุลมเครือ หรือ ถูกบิดเบือน เราเองก็ไม่ต่างอะไรจากคนรุ่นหลังที่สนใจเรื่องเศรษฐกิจ โลกร้อน ปัญหาสังคม เราสนใจปัจจุบัน แต่เราไม่ควรลืมอดีต เพราะอดีตเป็นเรื่องราวที่สะท้อนที่มาที่ไปของปัจจุบันได้อย่างหนึ่ง ความเข้าใจต่อเรื่องราวในอดีต มันสะท้อนถึงแนวคิดของเราในปัจจุบัน เราเชื่อว่าอย่างนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น เราเชื่อว่าเป็นเรื่องที่ควรจดจำ(อย่างตรงไปตรงมา) เป็นเรื่องที่คนรุ่นหลังต้องรับรู้(มากกว่านี้) ไม่ใช่เป็นการจดจำเพื่อให้เจ็บแค้น แต่จดจำเพื่อเป็นบทเรียน จดจำเพื่อวิเคราะห์อะไรๆอย่างที่มันเป็น และเพื่อให้เข้าใจบริบทต่างๆที่เกิดขึ้น ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ว่ามันเหมือน คล้าย หรือต่างกันอย่างไร ----------------------- สารภาพเลยว่า ถึงจะเกิดไม่ทัน ไม่มีคนในครอบครัวอยู่ในเหตุการณ์ แต่ทุกครั้งที่ได้ยินได้ฟัง มันจุกที่อก เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน จากคุณ : Philos-Love เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 14:43:01

ความคิดเห็นที่ 36 แล้วตกลงใครอยู่หลังฉาก ดาร์ทเวเดอร์คือนักชิมปากมาก แล้วยจักรพรรดิแพลพาทีน ที่สั่งการให้ดาร์ทเวเดอร์กระทำเป็นใคร? ช่วยบอกผมที จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:39:51

ความคิดเห็นที่ 37 อยู่ยังไงก็อยู่อย่างงั้นแหละครับ อย่าไปหวังอะไรมากว่าจะมีการฟื้นฟูหาความจริงไรเลย ไม่เข้าใจก็แค่คนรุ่นหลังบางคนกลับเห็นว่าเหตุการณ์ในวันนั้นเป็นเรื่องที่รับได้ และจำเป็น ไม่นับรวมสื่อบางฉบับที่ถึงกับสรรเสริญการฆ่าคน และย่ำยีศพแบบไม่สมควร โดยไม่สนใจว่าฝ่ายที่โดนกระทำก็คนเหมือนกัน ป.ล. 16 ตุลานี่วันเกิดผมเอง เพื่อนหลายคนก็ชอบทำท่าเหมือนว่าเคยมีเหตุการณ์สำคัญบางอย่าง... จากคุณ : นั่งอยู่คนเดียว เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 16:44:35

ความคิดเห็นที่ 38 ความจริง หรือการค้นหาความจริงอย่างกว้างขวางและเป็นอิสระ มักจะตามหลังเหตุการณ์ 50 ปี ถึง 100 ปีขึ้นครับ รอฟังตอนเราแก่ๆ หรือไม่ก็ให้ลูกหลานเรารับรู้เถอะครับ จากคุณ : davebartus เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 17:20:57

ความคิดเห็นที่ 39 แล้วประเทศชาติได้อะไร...........คนยุคนั้นก็พวกที่กำลังทะเลาะกันตอนนี้ใช้ไหม เงินจ้างผีได้จริงๆใช้หรือปล่าว...........อยากถามสำนึกให้ถามคนที่ทำหนังสือเรียนซึ้งคือคนในยุคนั้นเถอะ.........น่าเบื่อหน่าย จากคุณ : บ้านน้ำ (บ้านน้ำ) เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 19:43:15

ความคิดเห็นที่ 40 แหม....ไอ้อ้วนเอาใหญ่เลยนะ จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 19:49:47

ความคิดเห็นที่ 41 สักวันหนึ่งเราคงได้รู้ความจริง รอกันอีกหน่อย สักร้อยปี จากคุณ : monstrum เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 21:04:02

ความคิดเห็นที่ 42 เกิดไม่ทัน และเป็นเด็กต่างจังหวัด ตอบแทนคนต่างจังหวัด ว่า คนที่รู้เหตุการณ์ในวันที่ 14 และ 6 ตุลา นั้นมีน้อยมาก แต่ถ้าเป็นเหตุการณ์ในช่วงหลัง ที่นักศึกษาหนีเขาป่าแล้ว (โดยเฉพาะภาคเหนือและอิสาน) มีลุงคนหนึ่ง(อีกจังหวัดในภาคเหนือ เขตสีแดง)เคยเล่าให้ฟังว่า ...ตอนนั้นนักศึกษาหนีเข้าป่า ร่วมกับ พคท. ฝ่ายขวาจัดตามมาจับได้ 2 คน ทั้งสองคนไม่มีอาวุธ ก็ยังถูกจับไปฆ่าหมก ถูกกลืนหายไปกับกาลเวลาแล้ว แต่ข่าวในต่างจังหวัดเงียบมากครับ แม้แต่ลุงคนที่เล่าก็ไม่ค่อยทราบข่าววงในจาก กทม. และในพื้นที่เท่าที่ควรได้เลย ดังนั้น สำหรับคนต่างจังหวัดเอง ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้เท่าไหร่เลยครับ แล้วยังถูกพวกขวาจัดที่เป็นนักการเมืองท้องถิ่น บอกว่า 'พวกคอมมิวนิสต์เลว' ทำให้ชาวบ้านกลัวกันใหญ่ (แถบบ้านผม เป็นพื้นที่ 'สีชมพู' ติดกับพื้นที่สีแดง) บ้านผมก็ได้รับข้อมูลมาแบบนี้เหมือนกัน นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำไมชาวบ้านถึงยอมให้ 'จิตร ภูมิศักดิ์' ถูกจับได้ แล้วยิ่งมาในช่วงยุคหลัง ยิ่งเหมือนมี 'การทำให้ลืม' กันอีก คนต่างจังหวัดยิ่งไม่ค่อยมีใครทราบครับ ขนาดต่างจังหวัดยังโดนปิดหูปิดตาซะขนาดนี้ นิสิตนักศึกษารุ่นผมและหลังผมลงไป จึงมีคนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แทบจะนับคนได้เลยล่ะครับ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 21:44:42 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 21:43:35

ความคิดเห็นที่ 43 ตอบความเห็นข้างบนหลาย ๆ ความเห็น จาก "ผู้นำมวลชน" ในยุคนั้น และถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์ จนเข้าร่วมเป็นคอมมิวนิสต์ตัวจริงในที่สุด "ปี ๒๕๑๘ เป็นช่วงเวลาอันสับสน และสุ่มเสี่ยงสำหรับขบวนการนักศึกษาประชาชนที่เริ่มจะล่วงผ่าน "กระแสสูง" ของการต่อสู้ การสำแดงพลังของกลุ่มกรรมกรและชาวนาในระดับชาติได้ก่อความประหวั่นพรั่นใจในหมู่ผู้สูญเสียผลประโยชน์ และนั่นย่อมโยงไปสู่สูตรปลุกระดมของ "ฝ่ายขวา" ที่ว่า แกนนำมวลชนในขณะนั้นล้วนเป็น "สายจัดตั้ง" ของคอมมิวนิสต์ต่างชาติที่ต้องการล้มล้างสถาบันหลักของประเทศไทย เพื่อเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองไปเป็นแบบประเทศอินโดจีนเพื่อนบ้าน สำหรับฉันและเพื่อน ๆ หลายคนที่อยู่ในฐานะ "ผู้นำมวลชน" นั่นเป็นแค่ข่าวลือเท็จ เพราะวัน ๆ พวกเราก็หมดเวลาไปกับการประชุมและชุมนุมแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า จนไม่สามารถตั้งหลักหาทิศทางในอนาคตให้ชัดเจนถึงขนาดนั้น และที่แน่ ๆ พวกเราเองที่ขลุกอยู่ด้วยกัน ไม่มีใครเป็น "สาย" ให้องค์กรใต้ดินใด ๆ อย่างมากที่สุดก็แค่เดาออกว่า ในบรรดากลุ่มองค์กรต่าง ๆ มีใครบ้างที่ติดต่อสัมพันธ์อยู่กับ "สายจัดตั้งในเมือง" ของ พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย จริง ๆ แล้วบุคคลแบบนี้ในขบวนการนักศึกษาเรามีจำนวนแค่นับหัวได้ และไม่มีบทบาทถึงขั้น "ชี้ทิศนำทาง" ในการเคลื่อนไหวที่เป็นจริงของพวกเรา" แต่ว่า "คนรุ่นเราแสวงหาแสงสว่างทางความคิดเพื่อนำมาตอบปัญหาภาคปฏิบัติโดยตรง สถานการณ์อันเข้มข้นในขณะนั้นไม่อนุญาตให้ลุ่มหลงเลื่อนลอยไปกับปรัชญานามธรรม ไม่ว่ามันจะหรูเลิศเพียงใด จึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่เราจะรู้สึก "ถูกอกถูกใจ" เป็นพิเศษกับแนวคิดสังคมนิยม เพราะมันไม่เพียงอธิบายที่มาที่ไปของความเหลื่อมล้ำเอารัดเอาเปรียบในสังคมอย่างเป็นระบบชัดเจน หากยังเสนอขั้นตอนและวิธีการในการต่อสู้ จนดูเข้าเค้าว่าจะเป็นสูตรแห่งความสำเร็จที่เรากำลังต้องการ และการประกาศย้ำจุดยืนเพื่อมวลชนผู้ทุกข์ยาก กับคำมั่นสัญญาถึงสังคมใหม่อันงดงาม ก็ทำให้นักสู้รุ่นใหม่ไฟแรงอย่างเราคึกคักเคลิบเคลิ้มยิ่งนัก จะว่าไปแล้ว มันเป็นความรู้สึกโรแมนติกทำนองเดียวกันกับแรงบันดาลใจในเสียงเพลง Imagine ที่กระหึ่มไปทั่วโลกเวลานั้น มากกว่าความลึกซึ้งทางแนวคิดทฤษฎีเสียอีก" อีกตอนนะครับ "คำว่า "แสวงหา" ในอีกแง่หนึ่งหมายถึงยังไม่มีอะไรที่ลงตัวนั่นเอง ในขณะที่ฉันและคนหนุ่มสาวจำนวนมากคิดว่าเรายังต้องเติบโตทางความคิดกันต่อไปท่ามกลางการต่อสู้ที่เป็นจริง หนุ่มสาวอีกจำนวนหนึ่งในขบวนของเรากลับเชื่อว่า พวกเขาได้พบสัจธรรมขั้นสุดยอดด้วยการติดอาวุธความคิดเหมาเจ๋อตง เดินตามรอยการปฏิวัติวัฒนธรรมในจีน และปฏิเสธทุกสิ่งที่ผิดเพี้ยนไปจากคัมภีร์เล่มนั้น  ฉันไม่รู้ว่าความคิดแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร และถูกเผยแพร่อย่างมีแผนงานการจัดตั้งแค่ไหน แต่พอจะมองเห็นผลลัพธ์ของมัน เมื่อความคิดซ้ายจัดถูกนำมาใช้เป็นมาตรฐานวัดความผิดถูกในทุก ๆ เรื่อง "กระแสซ้ายจัด" ของขบวนการนักศึกษาในปี ๒๕๑๘-๒๕๑๙ ได้ตั้งแง่ปฏิเสธกลุ่มคนที่น่าจะเป็น "แนวร่วม" อย่างเช่นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย เพียงเพราะพวกเขาผูกเน็คไทและพูดถึงการปฏิรูปมากกว่าการปฏิวัติ ทั้งยังก่อกระแสวิพากษ์โจมตีในหมู่พวกเดียวกันเองอย่างอุตลุด ดังเช่นที่บทกวีของฉันโดนเล่นงาน หรือบทความชื่อ "ว่าด้วยซ้ายไทย" และ "มนุษยธรรมกับการต่อสู้ทางชนชั้น" ของพี่เสก (เสกสรรค์ ประเสริฐกุล) ซึ่งพยายามเขียนเตือนสติพวกเขา ก็ถูกตอบโต้ประณามอย่างรุนแรง มีการใช้สูตรปฏิวัติวัฒนธรรมจีนมาเรียกร้องให้ "วิจารณ์ตนเอง-ดัดแปลงโลกทัศน์ ชีวทัศน์ ให้เป็นแบบชนชั้นกรรมาชีพ" วุ่นวายกันจนถึงขั้นแม้กระทั่งคนหนุ่มสาวจะรักกันจีบกันยังต้อง "ทดสอบจุดยืนทางชนชั้น" เสียก่อน และถ้าใครไม่ยอมคล้อยตามกระแสจะถูกตราหน้าว่าเป็นพวก "รักเสรี" ถึงจะมีความคิดที่แตกต่างกันอยู่มาก แต่ในสายตาของคนนอกวงการ ภาพรวมของนักศึกษาเวลานั้นก็คือพวก "หัวรุนแรง" ที่น่าหวาดระแวง ด้านหนึ่งเป็นเพราะบทบาททางการเมืองที่เติบโตขยายผลอย่างรวดเร็วหลังเหตุการณ์ ๑๔ ตุลา อีกด้านหนึ่งเป็นเพราะสิ่งที่พวกเรา (บางส่วน) คิด พูด และเขียนออกไปนั้น มันซ้ายจัดรุนแรงอย่างที่ว่าจริง ๆ" (จากหนังสือ "อีกหนึ่งฟางฝัน บันทึกแรมทางของชีวิต เส้นทางของผู้หญิงคนหนึ่ง ณ จุดหักเลี้ยวของประวัติศาสตร์" โดย จิระนันท์ พิตรปรีชา) แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 22:16:18 จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 22:10:37

ความคิดเห็นที่ 44 "บางเรื่องบางราวในชีวิตคนเรา ถูกลบออกจากความทรงจำด้วยเหตุผลง่าย ๆ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาเล็กน้อยจนไม่มีความจำเป็นต้องใส่ใจ ก็อาจเป็นเรื่องใหญ่โตสาหัสจนไม่กล้านึกถึงมันอีก คนร่วมสมัยหลายคนมองเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ เป็นแค่ "อุบัติเหตุทางการเมือง" ที่ไม่เห็นจะต้องทบทวนถามถึง พวกเขาอาจไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมันโดยตรง และไม่รู้ด้วยว่ามันมีอะไรเกี่ยวพันกับสภาพเศรษฐกิจหรือสังคมในทุกวันนี้ สำหรับอีกบางคน พวกเขาเกี่ยวข้องกับมันโดยตรงในฐานะ "ผู้ลงมือ" สังหารหมู่ครั้งนั้น และคงจะจำบทบาทของตนเองได้ดี แต่ต้องพยายามทำเป็นลืมเพื่อให้คนอื่น ๆ พลอยหลงลืมไปด้วย แต่มีคนอีกจำนวนหนึ่งที่ผ่านมาด้วยเลือด ด้วยเนื้อ คนพวกนี้พบว่า มันทรมานเกินไปที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยบาดแผลของวันวาน หลายคนจึงเลือกที่จะ "ลืม" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่ว่าจะเป็นการเกิดใหม่ด้วยชื่อและนามสกุลใหม่ หรือวิถีชีวิตใหม่ ๆ ที่เป็นทางออกเฉพาะตัว ท้ายที่สุด ผลรวมของการลบลืมก็คือ ประวัติศาสตร์ส่วนที่ขาดหายไปจากบันทึกของแผ่นดิน สองทศวรรษผ่านไปแล้ว เด็ก ๆ รุ่นหลังถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นในเหตุการณ์ ๖ ตุลา ฉันตอบได้เพียงว่า ถ้าต้องการข้อมูลรายละเอียดจงไปค้นหนังสือพิมพ์เก่า ๆ อ่าน เพราะฉันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ถ้าต้องการบทสรุปวิเคราะห์ จงไปหาพวกนักวิชาการ เพราะฉันไม่เคยแจ่มแจ้งกับเรื่องนี้ แต่ถ้าต้องการรู้ว่า คนที่เคยผ่าน ๖ ตุลาเป็นใคร ฉันพอจะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อน ๆ หลายคน คนเหล่านี้เคยถูกจับกุม หรือกระทั่งได้รับบาดเจ็บและรอดชีวิตมาอย่างหวุดหวิด พวกเขาส่วนใหญ่เป็นพวกที่ "เข้าป่า" จับอาวุธเป็นนักรบปฏิวัติ แล้วกลับคืนสู่ "สังคมเก่า" ในฐานะ "ผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย" เดี๋ยวนี้บางคนได้ดิบได้ดีมีฐานะชื่อเสียง แต่ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา ๆ อย่างที่เราพบเห็นประจำวัน ไม่มีใครจดจำคนเหล่านี้ และเท่าที่ฉันรู้สึกได้ พวกเขาเองก็พยายามที่จะ "ปลีกใจ" จากความทรงจำอันโหดร้าย เพื่อให้โอกาสแก่วันนี้และพรุ่งนี้ของตน บางคนที่สมควรต้องตอบคำถามของคนรุ่นหลังอาจจะไม่ใช่ "พวกเรา" " (จากหนังสือเล่มเดียวกัน) .................................. นี่คือ "คำตอบ" ที่ว่า ทำไมเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ จึงมีแต่คนพยายามลืมมัน เหตุผลของทุกคนแตกต่างกันไป แต่ขอโทษ ไม่มีใครที่คิดว่า "คนไทยเรากันเองต้องไม่สู้กัน เราจะเอาชัยชนะบนซากปรักหักพังไปทำไม" หรอกครับ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 22:37:03 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 22:31:48 จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 22:30:42

ความคิดเห็นที่ 45 "อันที่จริง ความคิดปฏิเสธและท้าทายสังคม "กระแสหลัก" ของกลุ่มคนประเภทปัญญาชนนักคิด ไม่ใช่เรื่องที่เคยเกิดขึ้นเพียง "ที่โน่น" หรือ "ที่นี่" และไม่ใช่แค่การเริ่มต้นหรือลงท้ายด้วยเหตุการณ์รุนแรงอย่างใดอย่างหนึ่ง ในมุมเปลี่ยวเหงา ไม่ว่าสถานที่ไหน เวลาใด วิญญาณแสวงหายังวนหลอนอยู่ในฝันของคนที่ลืมตาตื่น กระทั่งทศวรรษปัจจุบันที่ผู้คนใช้ชีวิตล่องลอยไปตามกระแสปัจเจกชนนิยมอย่างสุดขั้ว ความหมายของมนุษยภาพก็ยังคงเป็นปมปัญหาที่หลายคนต้องแอบถามใจตัวเองเมื่อเหลือบแลไปรอบ ๆ ... ...การเริ่มต้นและการสิ้นสุดของเส้นทางแสวงหาในยุคสมัยของเราก็มี "ประสบการณ์ร่วม" นับหนึ่งทศวรรษ ที่น่าจะเรียงลำดับขั้นตอนได้ว่า "มืดมน-แสวงหา-ต่อสู้-ปฏิวัติ-วิกฤตศรัทธา-บาดแผล" ช่วงยุคแสวงหาและต่อสู้ของพวกเรามีข้อมูลหลักฐานปรากฏอยู่มากจนคนรุ่นหลัง ๆ สามารถเก็บไปผลิตเป็นหนังสือและวิทยานิพนธ์หลายฉบับ ฉันลองสำรวจสิ่งที่ "คนนอก" เขียนถึงพวกเราแล้วพบว่า ส่วนใหญ่มองเราเป็นกลุ่มพลังทางการเมืองที่รับบทโลดแล่นไปตามจังหวะเงื่อนไขของเหตุการณ์ โดยไม่ได้เฉลียวใจว่าบางสิ่งซึ่งไม่ได้ถูกบันทึกไว้อาจเป็นปมเงื่อนลี้ลับที่ร้อยรัดเราเข้ากับรูปธรรมของการเป็น "กบฏสังคม" อย่างที่เห็น และบางครั้งการดิ้นรนค้นหาคุณค่าแห่งตัวตนในซอกลึกของจิตวิญญาณก็เป็นเรื่องปั่นป่วนยิ่งกว่าการต่อสู้ทางการเมืองหรือการทหารที่พวกเราลงมือปฏิบัติเสียอีก ระหว่างเส้นทางในพงไพร ฉันพบเครื่องหมายคำถามใหญ่น้อยเกี่ยวกับ "คน" และ "คน" เรียงรายรอคลี่คลายดุจเดียวกับยอดอ่อนของผักกูดริมห้วยที่ม้วนขดชูก้านเป็นรูปวงคำถามก่อนถึงเวลาคลี่ใบ... ...คนอื่นอาจมองว่าการ "เข้าป่า" ของเราเป็นเรื่อง "เสียเวลาเปล่า" กระทั่งสหายที่กลับออกมาบางคนก็ยังหลงลืมไปว่าตนเองเคยมีปัญหากับอะไรใน "สังคมเก่า" หรือเคยค้นหาอะไรใน "สังคมใหม่" แต่ชีวิตไม่เคยเป็นเรื่องเสียเวลาสำหรับฉัน ตราบเท่าที่ยังมีการเรียนรู้และการเติบโต จนถึงจุดตกผลึกที่ทำให้กล้าพูดโดยไม่ต้องหลบตาใครว่า "ถึงจะเปลี่ยนสังคมไม่ได้ แต่สังคมก็เปลี่ยนเราไม่ได้" (จากหนังสือเล่มเดียวกัน) จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 22:56:06

ความคิดเห็นที่ 46 "..ถึงที่สุดแห่งภาวะจำนน ข้าพเจ้าลืมตาตื่นอีกครั้งหนึ่ง...ถ้าการแบ่งปันความรู้สึกเป็นข้อดีของมนุษยชาติ การรวมเล่มงานร้อยกรองที่เขียนไว้ก็คงช่วยเบิกช่องแสงในกำแพงมืดที่ปิดล้อมจิตใจของข้าพเจ้า เพื่อให้โอกาสแก่การสังสรรค์ของอารมณ์ความรู้สึกบ้าง เพียงแค่คิดถึงการเล็ดลอดไปพบปะผู้คนมากทัศนะ หลายวิญญาณ โดยมีหนังสือเล่มหนึ่งเป็นบัตรผ่านทาง ข้าพเจ้าก็เริ่มรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาไม่น้อย..." ("คำคนเขียน" ใบไม้ที่หายไป ๒๕๓๒) ตุลาคม ๒๕๓๒ เก้าปีหลังออกจากป่า และหนึ่งปีหลังกลับจากต่างแดน ผลงานของฉันที่ พี่นิคม รายวา ลงความเห็นว่าเป็นการ "เขียนกวีด้วยชีวิตทั้งชีวิต" ถูกประกาศเป็น "วรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน" และเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ครั้งนี้ฉันจำต้องเผชิญกับบรรดาคำถามที่พิลึกพิลั่นยิ่งกว่าเมื่อครั้งออกจากป่าหลายเท่าตัว คำถามของสื่อมวลชนรุ่นใหม่ได้สะท้อนว่า สิ่งที่ฉันพากเพียรเขียนลงไปด้วยชีวิตทั้งชีวิตนั้น ไร้ความหมายและมืดมนเพียงใดในความทรงจำของยุคสมัย "ทำไมพวกพี่ถึงเข้าป่าคะ ช่วยเล่าหน่อย...คือหนูโตไม่ทันค่ะ" "๑๖ ตุลานี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกนักศึกษาถึงไม่ยอมเรียนหนังสือ" (ตรงนี้ไม่ได้พิมพ์ผิด..ฉันได้ยินคนพูดคำว่า "๑๖ ตุลา" มาเป็นครั้งที่ร้อยแล้ว) "พี่ช่วยบอกเคล็ดลับในการประสบความสำเร็จในชีวิตหน่อย" "ถ้าพี่ไม่ผ่านชีวิตอย่างที่พี่ผ่านมา จะมีวันนี้ของพี่มั้ย?" (คนถามคงนึกถึงนักเขียนบ้าเลือดที่ต้องไปเสี่ยงชีวิตกับมนุษย์กินคนหรือไต่เขาหิมาลัยเพื่อหาประสบการณ์มาเขียนหนังสือเอารางวัล?!) จะอะไรก็ช่าง ฉันตั้งสติแน่วแน่ตอบคำถามเหล่านั้นอย่างหนักแน่นมั่นคง และทุกครั้งที่เจอเทปบันทึกเสียงหรือกล้องโทรทัศน์ ฉันเต็มอกเต็มใจที่จะเปิดเผยเรื่องราวที่คนรุ่นเราได้ผ่านเผชิญในป่าเขา มันเป็นภารกิจทางประวัติศาสตร์ที่ฉันต้องรับหน้าที่เป็นผู้ไขปริศนาความมืดมนในอดีตเสียที หลังจากที่พวกเราหลายคนกลับคืนเมืองแล้วต้องเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล หรือใช้ชีวิตอย่างขมขื่นหวาดระแวงราวกับไปทำผิดอะไรมา "เราอาจเลือกอะไรพลาดไปบ้าง แต่ไม่เคยคิดว่ามันผิดที่จะคิดทำอะไรเพื่อผู้อื่นหรือเพื่อสังคมที่เราเชื่อว่าน่าจะดีงามกว่าที่เป็นอยู่" (จากหนังสือเล่มเดียวกัน) จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 23:12:55

ความคิดเห็นที่ 47 ไหนบอกว่าคนไทยรักกัน เพิ่งรัก หรือรักมานานแล้ว งง จากคุณ : ศิลป์ใจ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 01:38:59

ความคิดเห็นที่ 48 ช่วงนั้นโลกอยูในสภาวะทฤษฎีทางการเมืองยังไม่ตกตะกอน มันมาหลายกระแส   ก็เป็นไปได้กับความรุนแรงทางการต่อสู้ทีมีพื้นฐานทางความคิดการเมือง ไม่ได้เป็นเมืองไทยที่เดียวแต่มีเหตุการณ์เช่นเดียวกันนี้รอบด้าน สมัยนี้....เ็อ่อ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 05:55:40 จากคุณ : ลิลิตฯ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 05:46:07

ความคิดเห็นที่ 49 ยอมรับค่ะ ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ หก ตุลา จริงๆ ยังงงเลยว่า เกิดห่างจาก 14 ตุลา แค่สามปี ทำไมมีเรื่องราวประท้วง ไม่รู้ด้วยว่า รายละเอียดของเหตุการณ์วันนั้นนอกจากมีการประท้วง มีการใช้กำลัง อาุวุิธ และ มีคนตาย ที่เค้าไม่บอกจำนวน  จะมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกมากมาย แต่รู้ว่า เข้าไปดูรูปตาม ลิงค์ คุณ คห. 28 แล้วน้ำตาไหล จากคุณ : ดาวกระจ่างฟ้า เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 06:03:48

ความคิดเห็นที่ 50 "คนไทยเรากันเองต้องไม่สู้กัน เราจะเอาชัยชนะบนซากปรักหักพังไปทำไม" อย่าคะนองนัก...ไอ้อ้วน  สัญญาที่ให้กันไว้ยังจำได้อยู่ใช่ไหม จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 08:21:34

ความคิดเห็นที่ 51 ชอบ  ขอซ้ำอีกทีเถิด ความคิดเห็นที่ 32 สารภาพตามตรงครับ ผมไม่รู้สึกอะไรมากไปกว่าเป็นเหตุการณ์หนึ่ง ในประวัติศาสตร์การเมืองของสังคมไทย ทั้งๆที่ผมก็ทันเหตุการณ์ แห่งยุคสมัยของความขัดแย้งตั้งแต่ ๑๔ ตุลา ๖ ตุลา ๑๗ พฤษภา วาทกรรมเหลืองแดง ---------------------------------------------- เหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นมาได้ไม่ใช่ว่าใครคนใดคนหนึ่งเป็นคนสร้างขึ้นมา แต่มันเกิดขึ้นจากองค์ประกอบและเงื่อนไขหลายๆอย่าง คละเคล้ากัน บริบทแต่ละยุคสมัยก็แตกต่างกัน ความคิดของคนและสังคม ก็แตกต่างกันออกไป ปัจจุบันก็เลยไม่โกรธใคร ไม่รู้สึกว่าใครเป็นวีรบุรุษ ม่มีพระเอก ไม่มีผู้ร้าย ทุกคน ทุกสถาบัน ก็เป็นไปตามอย่างที่มันจะต้องเป็น สมัย ๑๔ ตุลา นั้นจำได้ว่า พายเรือไปส่งอาหารและผลไม้ให้นักศึกษา ร่วมกันขับไล่เผล็จการ สามทรราชย์ พอสมัย ๖ ตุลา ก็รู้สึกว่านักศึกษาไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง ประท้วงมันซะทุกเรื่อง ทุกอย่างจะเพื่อมวลชนไปเสียหมด ถึงยุค ๑๗ พฤษภา ก็รู้สึกว่า รสช ทำไม่ถูก เสียสัตย์เพื่อชาติ เป้นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ รู้สึกเบื่อฉลาดและจำลอง หมั่นไส้คณะทหาร รสช ยุคเสื้อเหลืองเสื้อแดง คิดอยู่ว่า มันจะอะไรกันนักหนา เถียงกันไปเถียงกันมา ท้ายที่สุดก็โดนหลอกใช้เป็นครื่องมือทางการเมือง ทั้งสองฝ่าย ------------------------------------------------------------- เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ มันเป็นอย่างที่มันเป็น โกรธแค้นยาวนานเป็แค้นฝังหุ่นมันก็เป็นทุกข์ เวลาศึกษาประวัติศาสตร์แล้วมันไม่สนุกเลยสักนิด ------------------------------------------------------------- ปล. ไม่รู้จะโดนยำหรือเปล่านี่ จากคุณ : q_cosmo     เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 12:47:13   ณ ขณะนั้น  การกล่าวหานักศึกษาว่าเป็นคอมมิวนิสต์มันเลื่อนลอย แต่พอหลังจากเหตุการณ์ที่ธรรมศาสตร์  กลายเป็นคอมมิวนิสต์ไปจริงๆ ผมเคยลงพื้นที่สีชมพู  คุยกับสหายหลายคนคุยกันเล่นๆ ว่าเป็นคอมฯ ก่อน หรือ มาเป็นตอนหลังเพราะการณ์บังคับ หลายคนบอกว่า มาเป็นตอนหลังจากเหตุการณ์นั้น  หลายคนไม่แน่ใจ  แต่จากการพูดคุย  เชื่อแน่ว่ามีอุดมการณ์อย่างนั้นจริง หลังจากนั้น  พวกนี้ถูกเรียกว่าวีรชนโดยพวกเดียวกัน  ทางการเรียกผู้ร่วมพัฒนาชาติ หลังจากนั้น  บางวีรชนหันหลังให้การเมือง  ทำในสิ่งที่ตนถนัดและเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมในแบบของตน มี อ. วิโรจน์ เป็นต้น   วีรชนบางคนก็เปลี่ยนอุดมการณ์  เป็นสมาชิกผู้แทนราษฎร์ตอนนี้ก็หลายคน  เลียแข้งขาผู้มีอำนาจก็หลายคน บางวีรชนก็ยังหากินกับการเมือง  แก่งแย่งแข่งขัน  ทุจริตฉ้อราษฎรบังหลวง  ไม่อินังขังขอบต่อประชาชนที่เคยอ้างในการต่อสู้   การเมืองก็ยังไม่ไปถึงไหน  ยังคงวุ่นวายรวมตัวกันเรียกร้องสิทธิของตัว  โดยไม่ใส่ใจสิทธิของคนอื่น  ไม่ชอบใครก็ขับไล่   ทั้งอุดมการณ์ประชาธิปไตยทั้งอุดมการณ์คอมมิวนิสต์ในการต่อสู้ของคนไทยด้วยกันเอง  คือความว่างเปล่า  ไม่มีประโยชน์ปะยำอะไรสักอย่าง แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 09:13:48 แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 09:08:25 จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 09:06:29

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านที่คุณกัมม์เขียน ก็นึกถึง อ.ธงชัย แกบอกว่า นักศึกษาเมื่อเข้าป่าก็กลับพบว่าน่ากลัวเสียยิ่งกว่ารัฐไทยเสียอีก จากคุณ : I will see U in the next life. เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 10:06:01

ความคิดเห็นที่ 53 .......ขอลบนะครับ...... นึกถึงลูกตัวเอง ขึ้นมา แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 11:42:59 จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 10:24:50

ความคิดเห็นที่ 54 ถ้าไม่พูดถึง ก็คงสูญเปล่าแน่ และวัฏจักรเดิมก็จะเวียนมาซ้ำซาก น่าเบื่อ ปล ชอบคำว่า 16 ตุลา มาก มันสะท้อนถึงความสูญเปล่าได้ดีจริงๆ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 11:01:25

ความคิดเห็นที่ 55 คุณกัมม์ พื้นที่ชมพูนี่คือใกล้จะเป็นคอมใช่ปะครับ พื้นที่สีแดง คือเป้นคอมไปเรียบร้อยแล้วรึเปล่าอะ แล้วมีสีอื่นๆอีกไหมครับ เช่นสีเขียว คือไม่เป็นแน่ๆ อะไรแบบนี้ รึป่าว โหสมัยนั้น .... จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 11:44:55

ความคิดเห็นที่ 56 พื้นที่สีชมพูที่ว่า เป็นสีแดงมาก่อนครับ กอ.รมน. ยังไม่วางใจ  ส่งเจ้าหน้าที่เข้าไปมวลชนสัมพันธ์ มวลชนสัมพันธ์ของผมเมาปลิ้นทุกวัน กินนอนอยู่กับสหายผู้ร่วมพัฒนาชาติ กลายเป็นพี่เป็นน้องเป็นพ่อเป็นแม่เป็นลูกเป็นหลานกันอยู่จนทุกวัน.....ครับ แนวทางที่สมาพันธ์นักศึกษาเลือกต่อสู้จนกระทั่งต้องเข้าป่า ต่อสู้แบบไม่มีทางชนะ ทางการก็ต้องใช้เวลา งบประมาณ กำลังทหารพลเรือน  ดึงประชาชนกลับเข้ามาร่วมพัฒนาชาติ บางคนพูดว่า มันคือบทเรียน แต่ก็ยังเห็นเรียนกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน ช่วยชี้ให้ดูหน่อยไอ้ตรงไหนที่มันเรียกว่าบทเรียน ชีวิต เวลา งบประมาณ ที่สูญเสียไปในช่วงนั้น  มันเปล่าประโยชน์ ไร้สาระ ไม่มีคุณค่าอะไรที่จะเป็นประโยชน์ต่อโลกต่อแผ่นดิน   เหลือแต่คำเท่ๆ ว่า "วีรชน" ไว้พูดให้เด็กๆ กำลังขึ้นขนฟังเท่านั้น นับประสาอะไร  คาราบาวยังเปลี๋ยนไป๋ จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 12:49:30

ความคิดเห็นที่ 57 "เราไม่สามารถทำให้คนไทยทุกคนรักกันได้" - วาเด็ง  ปูเต๊ะ จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:12:28

ความคิดเห็นที่ 58 หนึ่งในภาพที่สะเทือนใจผมที่สุด แม้มันจะไม่เป็นภาพสวยที่สุดก็ตาม ภาพงานรำลึก ๒๐ ปี เหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ภาพของความเศร้าโศก อาลัย น้ำตาคลอหน่วยทุกครั้งที่เปิดอ่านทบทวนครับ ... อย่างน้อย หลายๆคนก็ยังไม่ลืมครับ จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 13:45:57

ความคิดเห็นที่ 59 #50 ถ้าประโยคนี้ทำให้คุณโกรธเคืองก็ขออภัยอีกครั้ง ผมเพียงแต่ใส่เข้ามาเพื่อแสดงถึง "ความสับสน" ของคนรุ่นใหม่บางคน ที่จำแต่ละเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ปะปนกันไปหมด จากคำตอบจะเห็นว่า มันคือเรื่องผสมๆ กันของหลายๆเหตุการณ์ (จริงๆ ผมก็ดัดแปลงจากฟอร์เวิร์ดเมล์อันหนึ่งที่กล่าวถึงเหตุการณ์นี้แบบจับแพะชนแกะนั่นแหละ) ผมว่าเพียงเท่านี้ ผมยังมีสิทธิเขียนหรือแสดงความเห็นได้ เพราะผมไม่ได้โจมตีตัวบุคคลผู้พูดแต่อย่างใด ที่ผมเคยกล่าวต่อคุณไปนั้น ถ้าคุณยังจำได้ และผมก็ยังถือปฏิบัติเสมอมา คือ "ผมไม่เคยกล่าวล่วงเกินพระบรมเดชานุภาพของพระองค์ใด" ซึ่งผมก็มั่นใจว่า ที่ผมเขียนมา ก็ยังไม่ถึงขนาดนั้น และถ้าคุณจะตีความให้มันเป็นไปได้ถึงขนาดนั้น ผมก็จนใจ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 14:47:04 จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:44:19

ความคิดเห็นที่ 60 สุดท้ายทุกฝ่ายก็เป็นแค่เหยื่อของความอยาก(ตัณหา) จากคุณ : โขงคดโค้ง เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 14:58:45

ความคิดเห็นที่ 61 อย่าโทษเด็กรุ่นใหม่เลยค่ะ เพราะคนที่เขี่ยประวัติศาสตร์หน้านี้ทิ้ง ไม่ใช่พวกเค้า จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 15:05:16

ความคิดเห็นที่ 62 เพื่อนผมหลายคนต้องตายไปในสงครามงี่เง่าเปล่าประโยชน์นี้ ไม่เคยมีใครนึกถึงพวกเขา ไม่มีวันของพวกเขา ไม่มีอนุสรณ์ของพวกเขา ไม่มีประวัติศาสตร์ของพวกเขา  ไม่มีชื่อของพวกเขาให้จดจำ ไม่มีอะไรเลย เพราะชีวิตของพวกเขามีค่าน้อยกว่า "วีรชน" จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 16:42:59

ความคิดเห็นที่ 63 6 ตุลา !! เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งคะ รู้สึกว่าจะชื่อ "ในกรงเล็บ" มั้งคะ อ่านแล้วรู้สึกเศร้ากับการเป็นผู้แพ้ในวันนั้น ( ซึ่งไม่รู้ว่าเนื้อหาที่เขียนกับความจริงที่เกิดขึ้นนั้นบิดเบือนมากน้อยแค่ไหน) จากคุณ : mooyui_na เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 16:47:11

ความคิดเห็นที่ 64 บุญชิต  ไอ้อ้วนเอ๋ย กูละเซ็ง  พวกเอ็งนี่เป็นอะไรกันไปหมด  ดูเหมือนโง่ๆ ยังไงก็ไม่รู้ว่ะ พอเขียนไปแล้วชอบกลับมาถาม จาบจ้วงตรงไหน หมิ่นตรงไหน หยาบตรงไหน เอ็งไม่รู้เลยหรือไงว่ะ  เป็นอย่างงี้ก็มีให้เลือก ๒ ทาง  โง่ กับ แอ๊บแบ๊ว  เท่านั้นแหละ ไอ้ที่เอ็งพูดไว้ มัน:-)  ที่เขียนไว้ที่คอกกระบือหนะเยอะแยะ จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 16:49:30

ความคิดเห็นที่ 65 :-) - แตหลอ จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 16:51:24

ความคิดเห็นที่ 66 ตกลงคุณกัมม์ จะสรุปว่า นักศึกษาที่เสียชีวิตในเหตุการณ์ 6 ตุลา สมควรตายทั้งหมดแล้ว เพราะมันโง่เอง ไม่มีคุณค่าแก่การจดจำ ควรจะลบเหตุการณ์นี้ทิ้งไปจากสมองคนไทยไปให้หมด? ถ้าคิดอย่างงี้ ก็ไม่ควรต้องมาระลึกถึงหรือรื้อฟื้นเหตุการณ์สังหารหมู่ชาวยิว สังหารโหดที่นานกิง ทิ้งปรมาณูที่ฮิโรชิมา นางาซากิ หรือแม้กระทั่งสงครามปราบยาเสพติดเมื่อปี 2546 ลืมมันทิ้งไปหมดดีกว่า เพราะคนที่ตายมันโง่เองที่เกิดเป็นคนยิว คนจีน คนญี่ปุ่น ธรรมดา หรือดันไปเกี่ยวข้องกับแก๊งค้ายาจริงๆ หรือโดนยัดข้อหาจากตำรวจ ช่างมันคนมันก็ตายไปแล้วก็ปล่อยมันไป ชีวิตคนไม่กี่คนไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้ประเทศชาติมากมายหนิ เกิดเหตุการณ์นี้อีกก็ไม่ต้องสนใจ แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 52 18:25:47 จากคุณ : สนิมเหล็ก เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 18:19:26

ความคิดเห็นที่ 67 ผมไม่สรุปไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น พวกคุณชอบทำกันอยู่แล้ว ก็ทำกันไป มันเป็นเรื่องของการกระทำที่ไร้สาระ หาประโยชน์ไม่ได้ หลายชีวิตที่ตายไปไม่ว่าจะฝ่ายนักศึกษาหรือเจ้าหน้าที่ ถ้ายังมีชีวิตอาจมีประโยชน์ต่อแผ่นดินต่อมนุษยชาติมากกว่า อยากสรุปอยากเรียกร้องอะไร  ก็ร้องกันไป  ถนัดอยู่แล้วนี่ แต่เพื่อนพ้องน้องพี่ของผมที่ตายไป ไม่เคยทำอย่างที่คุณทำ... จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 19:34:31

ความคิดเห็นที่ 68 เข้ามาดู   ทุกคนนะ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 20:04:36

ความคิดเห็นที่ 69 เชื่อว่าเวรกรรมมีจริง ใครที่ร่วมก่อกรรมทำเข็ญในวันนั้น ไม่ว่าจะจงใจหรือเป็นเหยื่อของข่าวลือก็ตาม ผลที่ทำส่งถึงตัวแน่ ไม่ว่าช้าหรือเร็ว อย่างไรก็ตาม ขอให้สังคมได้รู้ว่า เราได้ความเรียนรู้อะไรจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ สิ่งที่สูญเสียไปก็ขอให้เป็นต้นทุนที่มีค่าเพียงพอที่จะทำสร้างภูมิปัญญาแก่สังคมไทยเพิ่มขึ้น เช่น การมีสติรู้เท่าทันสงครามโฆษณาชวนเชื่อที่ยุให้คนไทยฆ่ากันอย่างโหดเหี้ยม อย่างคำพูดของพระรูปหนึ่งที่ว่า "ฆ่าคอมมิวนิสต์ ไม่บาป" จากคุณ : โรมิโอ แอนด์ จูล่ง เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 20:51:43

ความคิดเห็นที่ 70 ในตอนเย็นของฤดูร้อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านสาทรเมื่อประมาณ ๕-๖ ปีก่อน หลังงานเปิดตัวหนังสือ "fish2" "พี่จิ๊ด" ได้เล่าให้ผมฟังถึงบทกวี "เกิดวันที่ ๖ ตุลา ๒๕๑๙" ว่า เป็นผลงานเขียนที่ใช้เวลาสั้นมาก ประมาณว่าเขียนรวดเดียวจบเลย พร้อมทั้งบอกถึงสาเหตุที่เขียนบทกวีบทนี้ขึ้นว่า ในปีนั้น (พ.ศ. ๒๕๔๖) เป็นช่วงของการจัดงานรำลึกถึง ๓๐ ปี ๑๔ ตุลา ทุกคนพากันแต่กล่าวถึงเหตุการณ์ ๑๔ ตุลา ๒๕๑๖ โดยไม่มีใครพูดถึงเหตุการณ์ ๖ ตุลา ๒๕๑๙ เลย เหมือนกับว่าทุกคนลืมมัน หรือไม่ก็ "พยายาม" ที่จะลืมมัน พี่จิ๊ดจึงจงใจที่จะเขียนบทกวีนี้เพื่อเรียกร้องให้คนหันมาสนใจเหตุการณ์นี้บ้าง "โทษค่ะ ช่วยเล่าสภาพที่คุณคลอดลูกคนแรกหน่อย" "เคยเป็นดาวจุฬาฯ ฐานะทางบ้านก็ดี...ทำไมถึงได้..." "มีแรงบันดาลใจอะไรครับ ถึงได้มาเขียนหนังสือ" "เดี๋ยวนี้คุณมองคนรุ่นใหม่ยังไง....พวกเขาไม่เหมือนรุ่นคุณตรงไหน" "ถ้าไม่อยากพูด ก็ไม่เป็นไร....แต่เราอยากจะทราบว่า เพราะอะไรตอนนั้นคุณถึงตัดสินใจเข้าป่า" "ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้คุณทิ้งอุดมการณ์แล้วใช่มั้ย" ฯลฯ คำถามเหล่านี้ หลายคนอยากถาม และหลายคนเคยถาม แต่คำตอบทั้งหลายทั้งปวงมีอยู่ในหนังสือ "อีกหนึ่งฟางฝันฯ" ซึ่งเป็นงานเขียนที่บันทึกเรื่องเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่ได้กลายเป็นส่วนเสี้ยวหนึ่งของประวัติศาสตร์ ตั้งแต่เหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ จนถึงได้รับรางวัล "ซีไรท์" ในเดือนตุลาคม ๒๕๓๒ หนังสือเล่มนี้เป็นเหมือนคำบอกเล่า หรือบันทึกที่ค่อนข้างละเอียดของผู้อยู่ในเหตุการณ์ ตั้งแต่เป็นนิสิตจุฬาฯ หัวก้าวหน้า แสวงหาคำตอบในสภาพสังคมที่เหลื่อมล้ำ จนต้องไปใช้ชีวิตระหกระเหินในต่างประเทศ และกลับมาเมืองไทยในฐานะสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยเต็มตัวผ่านทางจีนและลาว พบเจอประสบการณ์ที่รื่นรมย์และขมขื่นในป่าในฐานะสมาชิกกองทัพปลดแอกประชาชนแห่งประเทศไทย (ทปท.) จนพบเจอกับความขัดแย้งทางอุดมการณ์อย่างรุนแรงกับผู้นำพรรคฯ ที่เรียกว่า "วิกฤตศรัทธา" จนต้องกลับออกมาจากป่าในสภาพ "กรวดเม็ดร้าว" จากนั้นได้เดินทางไปศึกษาต่อจนจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยคอร์แนล สหรัฐอเมริกา เพื่อรักษา "บาดแผลทางใจ" จนได้รับรางวัล "ซีไรท์" ในกวีนิพนธ์ "ใบไม้ที่หายไป" พี่จิ๊ดเขียนหนังสือเล่มนี้จากความทรงจำด้วยหัวใจอย่างสนุกจนวางไม่ลง (เคยตีพิมพ์ลงในนิตยสาร "แพรว" สมัยหนึ่ง) จึงเหมาะสำหรับผู้ที่สนใจใคร่ศึกษาเหตุการณ์บ้านเมืองช่วงนั้นจากปากคำของ "ผู้นำมวลชน" เอง ไม่ว่าคุณจะเอียงซ้าย หรือเอียงขวา หรือตรงกลาง หรือคิดว่ากำลังจะเอียง ก็น่าซื้อหามาอ่านประดับสติปัญญาบารมี เพื่อจะได้รู้ว่าในโลกแห่งความเป็นจริงกับโลกแห่งอุดมการณ์มันมีความเหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร ตอนหนึ่งในหนังสือเล่มนี้เธอเล่าว่า "มองย้อนหลังไปแล้ว การรับรู้แบบสุก ๆ ดิบ ๆ เกี่ยวกับสังคมนิยมของพวกเรา ก็คือสาเหตุใหญ่ของปัญหา เราไม่เคยอ่านทฤษฎีของคาร์ล มาร์กซ์อย่างจริงจัง (ต่อให้ "ฝ่ายนำ" ของเราก็เถอะ) เลยไม่มีใครรู้ว่า สังคมในอุดมคติที่ปราศจากชนชั้นและความเหลื่อมล้ำนั้น จะสร้างขึ้นได้ต้องอาศัยเงื่อนไขพื้นฐานทางวัตถุพอสมควร อย่างน้อยก็ต้องมีกำลังการผลิตและปัจจัยการผลิตที่ก้าวหน้าจนสามารถสร้างผลผลิตได้เพียงพอแก่ความจำเป็นของทั้งสังคม และกลจักรที่จะควบคุมการกระจายผลผลิตอย่างทั่วถึงเท่าเทียมในสังคมก็คือ "ระบบอำนาจรัฐเผด็จการชนชั้นกรรมาชีพ" ที่มีพรรคคอมมิวนิสต์เป็นศูนย์บัญชาการ เราไม่ได้คำนึงถึงเงื่อนไขทางวัตถุที่แสนจะอับจนและล้าหลังในเขตป่าเขา ทั้งไม่ทันคิดว่า จริง ๆ แล้วชาวหมู่บ้านที่ราบของเราก็มีลักษณะห่างไกลนักกับ "พลังการผลิตที่ก้าวหน้า" ซึ่งมาร์กซ์มองเห็นในชนชั้นกรรมาชีพอุตสาหกรรมแห่งยุโรป" นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ พคท. (พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย) ล่มสลายลง (ขอบคุณพี่จิ๊ดที่เชิญผมเป็น "แขกส่วนตัว" ในงานเปิดตัวหนังสือเล่มนี้ ณ สำนักพิมพ์อมรินทร์ฯ เมื่อวันที่ ๒๔ มีนาคม ๒๕๔๙) แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 00:10:30 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 00:06:49 จากคุณ : วศินสุข เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 23:47:26

ความคิดเห็นที่ 71 ถ้าย้อนเวลากลับได้ ก็อยากไปสู้เป็นเพื่อนอยู่หรอกนะ ... แต่นี่เกิดไม่ทัน จะให้ซาบซึ้ง กับประวัติศาสตร์นี้ได้ไง เพราะไม่ได้ไปมีส่วนร่วม   ถ้าให้ศึกษาเป็นบทเรียนคงบอกได้คำเดียวว่า เฉย ๆ กับการจะไปขุดคุ้ยอดีต เพราะปัจจุบันที่เห็นและเป็นอยู่ ก็ใกล้เคียงอดีต เข้าไปทุกวัน ... จากคุณ : daphuma เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:24:24

ความคิดเห็นที่ 72 A I I I แล้วถ้าพ่อแม่ ไม่ให้ไปล่ะ จะทำยังไง จะเอาประชาธิปไตย หรือ พ่อแม่ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:38:41

ความคิดเห็นที่ 73 ^ ^ ^ ^ ถามเหมือน Sartre เลย (หรือ Camus หว่า???) ที่ว่า จะเลือกประเทศชาติหรือจะเลือกแม่...^^ จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 16:51:57

ความคิดเห็นที่ 74 จริงๆผมก็คิดว่ามนุษย์ที่สมควรตายมันไม่มีอยู่บนโลกหรอกนะ เรื่อง 6 ตุลา 19 ผมเกิดไม่ทันหรอก ผมเคยเรียนตอนวิชารัฐศาสตร์แค่นั้น ก็พอจะเข้าใจกลไกที่ทำให้มันเกิดเหตการเช่นนั้นอยู่ เพราะอะไร นักศึกษา 6 ตุลาไม่เข้าใจหน้าที่ตัวเองนะ จริงๆผมก็ไม่แน่ใจสภาพสังคมสมัยนั้นหรอก แต่ผมมองว่าวิธีการขององค์กรนศ.อะไรนั่นก็ไม่เป็นประชาธิปไตยเหมือนกัน แต่ความรู้สึกครั้งแรกที่ผมดูคลิปเกี่ยวกับ 14 ตุลา ผมรังเกียจ...พวกแกนนำครับ ยิ่งตอนเอาเด็กประถมมา แล้วครูก็พูดๆให้เด็กฟัง มันทำให้ผมสงสัย ว่าพวกเ็ด็กม.ต้น ม.ปลาย หรือแม้แต่เด็กประถมพวกนี้ เค้าเข้าใจไอ้สิ่งที่พวกแกนนนำพูดจริงรึเปล่า คำถามแรกที่เกิดขึ้นในหัวผมก็คือเค้าเอาคนพวกนี้มาเป็นผู้ร่วมอุดมการ หรือว่าตัวประกันกันแน่?? สำคัญนะ เค้าเรียกร้องเพื่ออุดมการของเค้า แต่หลอกเด็กมาเป็นตัวประกันใช่มั๊ย ซึ่งผมมองว่า สิ่งที่พวกแกนนำองค์กรนักศึกษาวางแผนไว้คือ หลอกใช้ชาวบ้านเป็นตัวประกัน หลอกใช้อาชีวะเป็นการ์ด และตัวเองจะเข้าสู่การได้มาซึ่งอำนาจในภายหลัง ซึ่งการหลอกใช้แบบนี้มันก็เหมือนโดนย้อนกลศึก เพราะพวกนี้ประมาทเอง เมื่อเค้าโดนหลอกใช้โดย นศ ได้ ก็แปลว่า คนอื่นก็หลอกใช้ได้เช่นกัน เพราะความลำพองของปัญญาชนเองน่ะแหละ พอแพ้มาก็หนีเข้าป่า ไปทำพรรคคอมมิวนิสลล่มจม มันก็็เท่านั้น ผมเลยมองไม่่ให้ความสำนึกตรงไหนเลย ซาบซึ้งตรงไหนอ่ะ ฝ่ายนึงก็อยากได้อำนาจ(ซึ่งบางคนก็ทำสำเร็จ) ฝ่ายนึงก็รักษาอำนาจ จากคุณ : mr.soc ยืมลอคอิน (THEKUNYAY) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 17:22:30

ความคิดเห็นที่ 75 ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร ยังพูดจาไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม =_= หึหึ แซวเล่นเด้อ กระทู้ปล้น gift เข้ามาอ่านเงียบๆ จากคุณ : Govinda Gopala เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 17:51:29

ความคิดเห็นที่ 76 คิดว่าเราจะโทษเฉพาะนักศึกษาในปัจจุบันนี้ไม่ได้หรอกครับ มันเป็นเพียงแค่ผลลัพธ์ที่ได้เท่านั้น ผลลัพธ์ที่ได้จากการปรับปรุง เปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างมาเป็นเวลานาน เพื่อลดบทบาทและอำนาจของเหล่านักศึกษาลง ฉลาดครับ ฉลาดมาก ถ้ากดให้แร้นแค้น ก็จะลุกขึ้นต่อสู้ ปล่อยให้อยู่อย่างสบายๆ หลงไหลฟุ้งเฟ้อไปกับยุคสมัยได้ผลกว่า จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 21:07:36

ความคิดเห็นที่ 77 สำหรับ 14 ตุลา และ 6 ตุลา ดูๆไปแล้วก็น่าตลกดี เมื่อครั้ง 14 ตุลา นักศึกษารวมตัวกันจุดประสงค์คือขับไล่เผด็จการออกนอกประเทศ ได้รับการเรียกขานกันว่าเป็นวีรชน ครั้น 6 ตุลา  เผด็จการที่ขับไล่ไปนั้นกลับมา นักศึกษาแสดงจุดยืนเดิมคือขับไล่เผด็จการ แต่ครั้งนี้ได้รับการเรียกขานว่าเป็นคอมมิวนิสต์ จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 21:11:28

ความคิดเห็นที่ 78 ทำไมคนไทยต้องฆ่ากันเอง ผมเชื่อแน่ว่า จะต้องมีคนอยู่เบี้ยงหลัง แต่เชืิ่อแน่ว่าจะต้องไม่ใช้ บุคคลที่ผม เคารพรักแน่   ทุกคนนะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 23:45:27 จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:44:59

ความคิดเห็นที่ 79 เกิดหลังเหตุการณ์ แต่ก็พยายามเข้าใจในสถานการณ์ตอนนั้นๆ แม้จะหาอ่านความเห็นแต่ละฝ่ายยากเหลือเกิน เพราะต่างคนก็ต่าง... บอกไม่หมด อาจจะเป็นเพราะยังเหลือบุคคลที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น ไม่อยากให้เหตุการณ์ซ้ำจึงจำต้องเข้าใจให้ลึกซึ้งถึงความคิดของบุคคลต่างๆ ที่เป็นตัวนำไม่ต้องระบุว่าเป็นตัวใครแต่ให้ดูที่มาของความคิด การกระทำ และผลกระทบ เพื่อป้องกันไม่ให้มีเหตุการณ์สูญเสียต่อไปอีก จากคุณ : ไข่เจียวมิชิลิน เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 11:31:45

ความคิดเห็นที่ 80 เรื่องจะเป็นไม่เป็นคอมมิวนิสต์ รู้สึกว่า สหายแคน (บก.ของ คมชัดลึก ปัจจุบัน) จะได้เขียนเป็นนัย ๆ ไว้แล้ว ว่ามีการประสานงานกับ พรรคคอมฯ จริง เพราะ สหายแคน ก็ยังเฝ้ารังที่อยู่ตรงข้ามกับ ม.เกษตร ไว้อยู่เลย น่าสังเกตว่า ปัญหาการกระทบกระทั่งทางความคิด เริ่มมีมาตั้งแต่คนไทยไปเรียนเมืองนอก และเมื่อไปเรียนมามากขึ้น ก็ยิ่งกระทบรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เราพยายามจะทำอะไรให้ไปตามฝรั่งเสียหมด โดยที่ไม่ดูรากเหง้าและพื้นฐานเดิมของประเทศนี้ เมืองนี้เลยสักนิด เมื่อทำอะไร ที่มันจะพลิกกลับแบบ ๓๖๐ องศา ก็ย่อมต้องมีวันแตกหักเป็นธรรมดา วัฏจักรนี้มันเป็นานานแล้ว และก็เป็นของคู่กับสังคมโลก กรีก โรมัน ฝรั่งเศส ฯลฯ ประเทศเหล่านี้ก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนมากับการปกครองบ่อยครั้ง เดี๋ยวเป็นกษัตริย์ เดี๋ยวเป็นแบบคณาธิปไตย การที่จะบอกว่า เรียนแล้วได้อะไร ดิฉันว่าไม่สำคัญเท่า  "ทำอย่างไร ให้คนในประเทศนี้ อยู่ดีกินดี มีศีลธรรม ไม่เป็นคนเลว " น่าจะดีกว่ากระมังคะ ใครจะรู้ ในอีกร้อยปีข้างหน้า เราอาจจะกลับไปปกครองแบบ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ก็ได้ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 13:16:50

ความคิดเห็นที่ 81 พวกที่ชอบอ้าง"รากเหง้า"อยากจะรู้จังว่า มีสักคนจะรู้บ้างว่า "รากเหง้า"ที่ชอบอ้างกันนักส่วนใหญ่มันก็มาจากฝรั่งเหมือนกันแหละ เคยรู้อะไรบ้างนอกจากท่องจำได้แต่สิ่งที่อยู่ในแบบเรียน สปช. #78 คนอยู่เบื้องหลังก็ สมัคร สุนทรเวช ตามที่สื่อกระแสหลักและกระแสสังคมส่วนใหญ่บอกกันไงครับ ไม่ต้องไปคิดอะไรมากหรอก สื่อกระแสหลักหรือกระแสสังคมส่วนใหญ่คิดยังไงเชื่อตามนั้นก็พอ จากคุณ : สนิมเหล็ก เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 16:39:10

ความคิดเห็นที่ 82 ถ้าจะหมายถึงคำว่า "รากเหง้า" ว่ามาจากคำฝรั่งก็คงใช่ ถ้า "รากเหง้า" ของคนในแผ่นดินไทยนี้มันเหมือนฝรั่ง หรือ ลอกฝรั่งมาจริง ทำไมประเทศนี้มันยังเป็นแบบนี้อยู่ล่ะ ? ก็เลยงงอยู่เหมือนกัน ที่บอกว่า "ส่วนใหญ่มันก็มาจากฝรั่งทั้งนั้นแหละ" ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า มันมีอะไรบ้าง ? ,หมายถึงอะไรบ้าง ? คำนำกัดความมันกว้างแค่ไหน เนื่องจากดิฉัน เป็นผู้เรียนมาน้อยดังนั้นโลกทัศน์จึงคับแคบ ได้แต่วอนขอความเมตตาจากท่านผู้รู้ช่วยชี้แจงแถลงไขให้ เพื่อเป็นการเป็นโลกทัศน์ของดิฉันด้วยค่ะ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 18:08:31

ความคิดเห็นที่ 83 เบี้ยมันไร้ค่า จะเดินไปให้โดนกินจนหมดกระดานก็ยังได้ ถ้าสุดท้ายแล้วขุนคือผู้อยู่รอด เป็นแค่เบี้ยให้ขุนเดิน จะโดยสมยอมเดิน หรือไม่มีสมองคิด หรือ โดนหลอกให้เดิน มันก็คือๆ กัน เบี้ยก็คือเบี้ย เฮ้ออ ........ มันก็แค่นั้น รออีกซักสิบยี่สิบปี หรือห้าสิบปี หรือร้อยปี นั้นแหละอาจจะมีความจริงปรากฏ หรืออาจจะไม่มีความจริงใดๆปรากฏเลยก็ได้ เหมือนๆ ประวัติศาสตร์ไทยเรื่องอื่นๆ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 19:13:55 จากคุณ : kanoomtan เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:12:47

ความคิดเห็นที่ 84 # 81 ผมว่าคุณ สมัคร หรือ ราชวงค์ ก็น่าจะเป็น หุ่นเชิดนั้นและ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:22:04

ความคิดเห็นที่ 85 ดิฉันเป็นที่มีความรู้น้อย แต่ชอบชมภาพยนต์ บางครั้งก็นึก ๆ อยู่ว่า ทำไมหนังมันถึงได้สร้าง Plot เรื่องออกมาซ้ำกันบ่อย ๆ จังนะ บางเรื่องนักวิจารณ์ที่ดูบอกว่าแย่ แล้วก็พยายามไปเปรียบเทียบกับเรื่องอื่น ๆ บางทีก็จะเห็นได้ว่า เรื่องที่เอาไปเปรียบเทียบบางทีก็ไม่ได้ดีกว่าเรื่องเก่าสักเท่าไร บางครั้งก็เห็นนักวิจารณ์บางท่าน ตอนสวมบทเป็นนักวิจารณ์ก็ทำงานได้ครบเครื่องวิจารณ์ให้เห็นข้อเสียของภาพยนต์นั้น ๆ ได้เป็นฉาก ๆ ตรงนั้นเสียอย่างนั้น ตรงนั้นแย่อย่างนี้ ซึ่งก็แย่จริง ๆ ตามที่นักวิจารณ์บอกมา แต่ไม่นานนัก พอผันตัวเองไปเป็นผู้กำกับดูบ้าง ก็จะพบว่าฝีมือก็ไม่ได้ดีกว่าผู้กำกับหนังเรื่องที่ไปวิจารณ์สักเท่าไร ทั้ง ๆ ที่น่าจะได้รู้ข้อดีข้อเสียของการสร้างภาพยนต์ที่ตัวเองไปวิจารณ์ไว้มากต่อมากแล้ว เอ้อหนอ ทำไมบางที ปลาหมอมักจะตายน้ำตื้น มันจะเหมือนกับสุภาษิตโบราณที่เขาบอกไว้ไหมนะ "ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด" เอาตัวเองคนเดียวไม่รอดยังพอทน แต่พาคนอื่นไปไม่รอด แล้วยังจะตะบี้ตะบันทำอีก เคยได้ยินว่า ถ้าเป็นสมัยนาซี เขาบอกว่า "ให้เก็บคนขยันแต่ขี้เกียจไว้ แต่คนโง่แล้วดันขยันให้เอาไปฆ่าเสีย"  ก็ไม่รู้จะจริงหรือไม่นะคะ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 19:26:30

ความคิดเห็นที่ 86 ตอบ คุณผ้าพับไว้ แค่แนวคิดราชาชาตินิยมที่คุณรับรู้ในปัจจุบัน มันก็ถูกสร้างขึ้นครั้งแรกในสมัย ร.5 , ร.6 โดยรับมาจากลัทธิชาตินิยมของชาติตะวันตก(ฝรั่ง) ซึ่งในสมัยนั้นญี่ปุ่นก็รับแนวคิดนี้มาสร้างชาติ ไหนจะรูปแบบการปกครองแบบรวมศูนย์จากเดิมที่เป็นแบบหัวเมือง ระบบกฎหมาย กองทัพ การแต่งกาย การศึกษา อีกสารพัด ส่วนภาษาไทยปัจจุบันที่ใช้ ก็รับมาจากเขมร บาลี สันสกฤต มีที่เป็น"รากเหง้า"จริงๆไม่กี่คำ ไหนจะแนวคิด"สมมติเทพ"อีก ที่รับมาจากเขมรอีกที "รากเหง้า"ของคุณแทบจะไม่มีหลงเหลืออะไรในปัจจุบันที่มันเป็น"รากเหง้า"สักอย่าง #82ถ้า "รากเหง้า" ของคนในแผ่นดินไทยนี้มันเหมือนฝรั่ง หรือ ลอกฝรั่งมาจริง ทำไมประเทศนี้มันยังเป็นแบบนี้อยู่ล่ะ ? ----------------- ถ้ายังคิดแบบฝรั่งเมื่อหลายร้อยปีก่อนยังไง บ้านเมืองมันก็เหมือนฝรั่งเมื่อหลายร้อยปีก่อนเช่นนั้น ----------------- #85 ตกลงคุณจะสรุปว่า คนทำหนังไม่ต้องสนใจคนดูเลยใช่มั้ยครับ เขาจะคิดยังไง วิจารณ์ยังไง เพราะมันเก่งแต่วิจารณ์ ให้ทำเอง มันก็ทำไม่ได้เหมือนคนทำหนัง ทำหนังให้ตัวเองดูแล้วถูกใจก็พอ จากคุณ : สนิมเหล็ก เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 20:46:31

ความคิดเห็นที่ 87 # muk22 เห็นด้วยคะ และเป็นแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่ ๒๔ มิย ๒๔๗๕ เป็นต้นมา #คุณสนิมเหล็ก เอ ราชาชาติ นี่มันไม่ได้มีมาตั้งแต่ สุโขทัย หรอกหรือคะ ? ดิฉันไม่ค่อยแน่ใจนัก เพราะนักวิชาการปัจจุบันก็โดนสถาบันคอแนลล้างสมองมานานแล้วว่า เราเพิ่งมาเป็นรัฐชาติกันเมื่อตอน ร.๔ จากเดิมเป็นหัวเมือง แต่มันก็ต้องขึ้นกับส่วนกลางอยู่ดีมิใช่หรือคะ ? ไม่ว่าจะเป็นกรมท่า หรือจะเป็น สมุหนายก หรือ สมุหกลาโหม เมืองต่าง ๆ ก็ต้องขึ้นกับ สองสมุห และก็ กรมท่า อยู่แล้วนี่คะ ถ้าจะมองเรื่องขอบเขต มันก็มีอาณาเขตที่แน่นอนว่าตรงไหนเป็นของใคร ถึงจะบอกว่าแปรเปลี่ยนได้ มันก็เป็นเรื่องปกติอีกอยู่ดี เพราะการขยายอำนาจทางการปกครองมันก็เป็นเรื่องปกติของสังคมการแก่งแย่งในโลกนี้อยู่แล้ว ส่วนเรื่องปลีกย่อยที่คุณยกมาจะเรื่อง กฏหมาย จะเรื่องกองทัพ ดิฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะต่างกับระบอบในยุคอยุธยา มาจนถึง รัตนฯ ตอนต้นเสียเท่าไร แค่ ร.๔ มาทรงปรับให้มันชัดเจนเป็นรูปร่างที่แน่นอนมากขึ้น เพราะเจอลูกมั่วของฝรั่งมันมาตลอดเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 22:51:57 จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 22:13:55

ความคิดเห็นที่ 88 ส่วนเรื่อง รากเหง้า อันอื่น ๆ เช่นภาษา หรือ จะเรื่องการปกครองดิฉันก็งง ๆ คะ ดิฉันไม่เข้าใจความหมายของคำว่า "ฝรั่ง " ของคุณสนิมเหล็กจริง ๆ ค่ะ เพราะ เขมร ในความเข้าใจของดิฉันก็ไม่ใช่ฝรั่ง (เขียนแบบนี้จะหาว่ากวนก็ยอมคะ) จริง ๆ ก็ต้องถามคุณสนิมเหล็กต่อก่อนด้วยล่ะคะว่า แล้วคำว่า "รากเหง้า"ของคนสยามจริง ๆ ในความเข้าใจของคุณคืออะไรบ้าง ? เพราะถ้าเอาอย่างที่ดิฉันเข้าใจ รากเหง้าของคนสยามก็ยังอยู่เป็นปกติ ทำไมดิฉันบอกอยุ่อย่างนั้น ตัวอย่างที่เห็นชัด ๆ คือการนับถือ "ผี" ซึ่งเป็น รากเหง้าความเชื่อเดิมที่คนที่อยู่ในถิ่นประเทศไทยนี้นับถือกันมานาน ปัจจุบันก็ยังนับถืออยู่ (หรือคนไทยเลิกนับถือผีกันแล้วหนอ ? ) แม้แต่เมื่อศาสนาพุทธเผยแพร่เข้ามาในเขตประเทศไทยเมื่อราว ๆ สัก ๑๐๐๐ กว่าปีมาแล้ว นับมาจนถึงทุกวันนี้ คนไทยก็ยังนับถือผีอยู่เป็นปกติ ไม่ได้เลิกนับถือผีเพราะการเข้ามาของศาสนาพุทธแต่อย่างใด (หรือไม่จริง ?) พิธีกรรมต่าง ๆ ในชีวิตประจำวันของคนไทย ก็ไม่หนีไปจากรากเหง้าตัวตนเดิมเท่าไรเลย จะซื้อบ้าน จะซื้อรถ ก็ต้องเซ่นผี(พวงมาลัยหน้ารถ ยกศาลพระภูมิ) ทำให้ดิฉันก็ยังงง ๆ อยู่ว่า คุณสนิมเหล็ก แกล้งลืมไปหรือเปล่า ไม่เอาสิคะ อย่าแกล้งคนความรู้น้อยอย่างดิฉันเลย ได้โปรดสงสารดิฉันเถิด จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 22:21:39

ความคิดเห็นที่ 89 # 81 ผมว่าคุณ สมัคร หรือ ราชวงค์ ก็น่าจะเป็น หุ่นเชิดนั้นและ ^ ^ ^ ใครเชิดครับ? จากคุณ : Portillo เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 22:24:57

ความคิดเห็นที่ 90 "ถ้ายังคิดแบบฝรั่งเมื่อหลายร้อยปีก่อนยังไง บ้านเมืองมันก็เหมือนฝรั่งเมื่อหลายร้อยปีก่อนเช่นนั้น" คิดอย่างไรล่ะคะ ? ไม่กล้าเดาคำถามคะ "ตกลงคุณจะสรุปว่า คนทำหนังไม่ต้องสนใจคนดูเลยใช่มั้ยครับ เขาจะคิดยังไง วิจารณ์ยังไง เพราะมันเก่งแต่วิจารณ์ ให้ทำเอง มันก็ทำไม่ได้เหมือนคนทำหนัง ทำหนังให้ตัวเองดูแล้วถูกใจก็พอ " ดิฉันไม่ได้สรุปอย่างที่คุณคิดเลยสักนิดคะ  ดิฉันจะสรุปว่า การที่เป็นคนวิจารณ์น่ะมันง่าย แต่พอให้ลงมือทำเองแล้วจะรู้ว่ามันง่ายจริงอย่างที่วิจารณ์เขาไว้ไหม เพราะปัจจัยมันมีหลายอย่างเหลือเกิน ขึ้นอยู่กับว่าจะทำเพื่อสนอง "ตลาด"  หรือจะสนอง "กิเลสของตนเอง" ไม่ใช่ว่าชอบดูหนังอาร์ตแล้วก็มาบอกว่า นี่พวกที่ดูหนัง ตลก กระเทย ผี นี่มันไร้สาระสิ้นดี ก็ความชอบของเขาอย่างนั้น คุณจะไปเปลี่ยนเขาได้อย่างไร หนังแบบหนึ่งก็เหมาะกับคนแบบหนึ่ง คงไม่เหมาะกับทุก ๆ คนหรอกคะ ก็เพราะมัวแต่คิดว่า "ฉันนี่แหละดีกว่าเธอ" โลกมันถึงได้เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้อย่างไรล่ะคะ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 22:37:05

ความคิดเห็นที่ 91 เทียบกับชื่อของกระทู้ "แด่ประวัติศาสตร์ที่นิสิตนักศึกษารุ่นหลังไร้ภาพในสำนึก " ประโยคนี้ ความเห็นส่วนตัวของดิฉันรู้สึกว่า มันเป็นบุญคุณยิ่งใหญ่มหาศาลมากเหลือเกิน ถ้าคุณไม่นึกถึงมันผิดบาปมหันต์ พาลจะเป็นคนอกตัญญูไปเสียอย่างนั้น ไม่แน่ใจว่า มันจะต่างจากภาพที่คณะกบฏ เอ๊ย คณะผู้อภิวัฒน์ ๒๔๗๕ พยายามจะฉายภาพให้เห็นซ้ำ ๆ อยู่เสมอหรือเปล่าว่า ท่านเหล่านั้นมีบุญคุณยิ่งใหญ่ต่อแผ่นดินนี้หนักหนา แล้วมันจะต่างอะไรกับที่ไปว่าระบอบเดิมเขาล่ะคะ ในเมื่อภาพมันก็ฉายเหมือน ๆ กัน เรียกร้องในแบบเดียวกัน เพื่อให้เกิดการยอมรับ เพื่อขอที่ยืนได้ในสังคมนี้ Bla Bla Bla  (หรือไม่จริง ? ทำไปเพื่อประโยชน์ของคนไทยโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเลยกระนั้นหรือ ? แล้วจะมาเรียกร้องทำไม ?  ) ดิฉันกำลังมองเทียบกับกรณี วัดพระบาทน้ำพุ หรือ จะกรณีของแม่ต๋อย คุณที่นามสกุลน้อยอินทร์  ก็ไม่เห็นท่านเหล่านั้นต้องมาเรียกร้องอะไร ไม่เห็นจะต้องสร้างอนุสาวรีย์ ไม่เห็นจะต้องบรรจุประวัติท่านในแบบเรียน ทำไมมันเป็นอย่างนั้น ? ท่านเหล่านี้ก็ทำคุณประโยชน์ให้สังคมไทย ประเทศไทยไว้ไม่น้อยเหมือนกันมิใช่หรือ ? จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 52 22:46:27

ความคิดเห็นที่ 92 #89 ลองหา สามก๊ก มาอ่านดูสิครับ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 10:54:30

ความคิดเห็นที่ 93 ห้องสมุดเนี๊ยเดือดกันเป็นเหมือนกันนะครับ จากคุณ : fenics128 เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 13:04:31

ความคิดเห็นที่ 94 ว่าด้วยเรื่องสุโขทัย ตกลงว่าเราสามารถนับรวม สุโขทัย  อยู่ใน รากเหง้า  ของไทย ได้แล้วเหรอครับ เพราะถ้าจะพูดให้สุภาพเสียหน่อย สุโขทัยก็ถูกอยุธยา ผนวกรวม เข้าไว้ จึงรู้สึกชอบกล ที่ได้ยินคนชอบพูดทำนองว่า "ประวัติศาสตร์ของเรา เก่าแก่มาตั้งแต่สมัยสุโขทัย" เพราะไม่รู้ว่าถ้าวิญญาณมีอยู่จริง เหล่าบรรพกษัตริย์ของสุโขทัยจะรู้สึกภูมิใจหรือไม่ ที่ได้รับเกียรติยกย่องให้เป็นบรรพบุรุษของพวกเรา(ที่อาจพูดได้ว่าไปกลืนชาติเขามา) จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 13:52:44

ความคิดเห็นที่ 95 ว่าด้วยเรื่องอยุธยามารัตโกสินทร์ เราสามารถนับรวมอยุธยาว่าเป็น "รากเหง้า" ของเราได้หรือไม่ ? เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปแล้วว่าสมัยอยุธยานั้น เป็นสมัยของ 1 แผ่นดิน 5 ราชวงศ์ ซึ่งก็มีการแก่งแย่งชิงอำนาจระหว่างกันมาตลอด จนมาเสียกรุงไปตามในหน้าประวัติศาสตร์ จากนั้นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของรัตนโกสินทร์ ซึ่งผู้ปกครองของรัตนโกสินทร์ก็แทบจะไม่มีความเกี่ยวพันกับ 5 ราชวงศ์โดยตรงเลย หากมองในภาพรวมก็คือ อยุธยาล่มสลาย(ไปแล้ว) จึงมีการรวบรวมผู้คนตั้งเป็นอาณาจักรใหม่ขึ้นมา คือรัตนโกสินทร์ และรัตนโกสินทร์พัฒนายืนยาวต่อมาเป็นไทยเราในปัจจุบัน สามารถพูดได้ว่าสายการปกครองที่มีมายาวนานของอยุธยาขาดตอนลงไปแล้ว ดังนั้นหากจะนับรวมเอารากเหง้าของเราจริงๆ สมควรเริ่มนับที่ตรงไหน ตั้งแต่อยุธยา หรือเริ่มต้นที่รัตนโกสินทร์ จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 14:24:16

ความคิดเห็นที่ 96 ในความเห็นดิฉัน รากเหง้าของไทย คงต้องนับตั้งแต่ จอมพล ป. เป็นต้นมาคะ เพราะก่อนหน้านั้นเป็น "สยาม" มิใช่หรือคะ ? ตามจริงแล้วจะดูว่ารากเหง้าจริง ๆ แล้วเป็นอย่างไร ดิฉันคิดว่าน่าจะดูว่าปัจจุบันคนในพื้นถิ่นนั้น ๆ ยังคงได้รับคติความเชื่อและยังคงปฏิบัติตามแนวทางนั้น ๆ มาอยู่หรือเปล่า ดังที่ได้บอกไป ความเชื่อเรื่อง "ผี" ของคนที่อาศัยในแผ่นดินนี้เมื่อก่อนยุคสุโขทัยดำเนินมาอย่างไร ปัจจุบันนี้ความเชื่อนี้หายไปแล้วหรือยัง ? คนในยุคก่อนสุโขทัยก็นับถือผี คนยุคสุโขทัยก็ยังนับถือผี คนอยุธยาก็ยังนับถือผี คนธนบุรีก็ยังนับถือผี คนรัตนโกสินทร์มาถึงปัจจุบันก็ยังนับถือผี แล้วแบบนี้ เราควรจะสรุปอย่างไรดีล่ะคะ ? เพราะอาณาจักรสุโขทัยก็โดนรวมโดยอยุธยา อยุธยาก็ถูกเปลี่ยนผ่านมาเป็นธนบุรี ธนบุรีก็เปลี่ยนผ่านมาเป็นรัตนโกสินทร์  แล้วอย่างนี้จะเรียกได้ไหมว่า รัตนโกสินทร์ก็ยังคงรากเหง้าเดิมตั้งแต่ก่อนสุโขทัยเอาไว้ ? พูดถึงตรงนี้ ทำให้คิดถึงประเพณี "ลอยกระทง" ที่เชื่อกันว่า มีมาแต่สุโขทัย ที่คนยุคปัจจุบันพยายามจะประชาสัมพันธ์ให้คนในประเทศ และ ต่างประเทศเห็นว่า เป็นอารยธรรมเดิมที่มีมาตั้งแต่สุโขทัยจนมาถึงยุคปัจจุบัน ถามว่า เราจะเรียกได้ไหมว่า นี่เป็นรากเหง้าของคนไทยในปัจจุบัน ? สมมติใช้ทฤษฏีสมคบคิด ประเพณีนี้มาปั้นแต่งขึ้นในรัตนโกสินทร์ ถามว่าแล้วทำไมรัตนโกสินทร์ต้องไปยืมประเพณีของ สุโขทัย มาทำไม ? ดิฉันก็รู้สึกชอบกลเหมือนกันเมื่อได้ยินประโยคที่บอกว่า "ตกลงว่าเราสามารถนับรวม สุโขทัย  อยู่ใน รากเหง้า  ของไทย ได้แล้วเหรอครับ" จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:00:10

ความคิดเห็นที่ 97 ไหนจะยังเรื่อง ศิลาจารึก,พระพุทธรูปศิลปสุโขทัย ทำไมคนในยุคปัจจุบันนี้ยังคพูดถึง และ อ้างอิง รวมถึงยังยึดถือเป็นแบบอย่างอยู่ล่ะคะ แบบนี้จะเรียกอย่างไรดีคะ ยืมแนวคิดมาใช้เฉย ๆ กระนั้นหรือ ? ส่วนกรณีอยุธยาก็เหมือนกันกับกรณีของสุโขทัยตมที่ดิฉันได้ตั้งข้อสงสัยไปแล้วค่ะ น่าแปลกนะคะ ตอนที่ยังใช้ชื่อ "สยาม" เราไม่เคยปฏิเสธการยอมรับใน สุโขทัย และ อยุธยา  เราไม่เคยรังเกียจ สุโขทัย และ อยุธยา ว่าจะไม่ใช่บรรพบุรุษของเรา แต่พอมาเป็น "ไทย" โดยเฉพาะหลัง ๆ มาตั้งแต่ คุณวัยอาจ เข้ามาเป็นบิดาแห่งประวัติศาสตร์ไทยยุคใหม่แล้ว(ดิฉันสถาปนาให้เองคะ)   รู้สึกว่า คนในแผ่นดินไทยนี้จะมอง สุโขทัย และ อยุธยา ด้วยสายตาและทัศนคติที่แปลก ๆ ออกไป ทำอย่างกับว่า ตัวเองเป็นคนที่อพยพมาใหม่แทนเจ้าของเดิม ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับวิถีของคนที่เคยอยู่อาศัยในแผ่นดินนี้มาก่อนเสียอย่างนั้น ! จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:15:03

ความคิดเห็นที่ 98 อ่านของคุณผ้าพับไว้แล้วออกจะงงๆครับ คุณบอกว่า สมมติใช้ทฤษฏีสมคบคิด ประเพณีนี้ปั้นแต่งขึ้นในรัตนโกสินทร์ ถามว่าแล้วทำไมรัตนโกสินทร์ต้องไปยืมประเพณีของ สุโขทัย มาทำไม ? อันนี้คุณบอกในข้อสมมุติเองว่า ประเพณีนี้มาปั้นแต่งขึ้นในรัตนโกสินทร์ ในเมื่อคุณสมมุติว่าประเพณีนี้ถูกปั้นแต่งขึ้นในรัตนโกสินทร์ ก็ต้องหมายความว่าแต่เดิมสมัยสุโขทัยไม่มีประเพณีนี้ถูกไหมครับ แต่แล้วส่วนสุดท้ายคุณบอกว่า   แล้วทำไมรัตนโกสินทร์ต้องไปยืมประเพณีของ สุโขทัย มาทำไม ก็ในเมื่อคุณบอกเองว่าประเพณีนี้ปั้นแต่งขึ้นมา แล้วยังจะต้องไปยืมประเพณีอะไรในสมัยสุโขทัยมาอีกเหรอครับ อ่านแล้วดูลำดับหลักเหตุและผลมันสลับๆกันยังไงอยู่ (หรือผมอาจจะเขลาเกินไป เลยไม่เข้าใจภาษาเรียบเรียงอันลุ่มลึก) ที่สำคัญที่สุด เรื่องประเพณีลอยกระทงนี้ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้พอๆกับเรื่องหลักศิลาจารึกนั่นแหละครับ จากหลักฐานที่สืบค้นกันถึงปัจจุบัน สันนิษฐานกันว่าไม่น่าจะเก่าเกินกว่าสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นเสียด้วยซ้ำ จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:34:33

ความคิดเห็นที่ 99 ส่วนการจะนับแค่ว่าการมีศิลป วัฒนธรรม ที่เหมือนกัน แล้วจะต้องมีรากเหง้ามาจากที่เดียวกันนั้น ผมเห็นว่ายังมีความคลุมเครืออยู่มากครับ ประเพณีสงกรานต์ อีกหนึ่งประเพณีเก่าแก่ของไทย ซึ่งประเพณีนี้ก็มีปรากฏให้เห็นทั้งในลาว กัมพูชา พม่า เวียดนาม แม้แต่ทางแถบอินเดีย ศรีลังกาก็มี แต่ก็ไม่สามารถสรุปได้ว่า ไทย ลาว กัมพูชา พม่า เวียดนาม อินเดีย ศรีลังกา นั้นมาจากเหง้าเดียวกับเราจริงไหมครับ ปล. พึ่งทราบว่าได้มีโอกาสสนทนากับผู้อาวุโส (เพราะคุณผ้าพับไว้บอกว่า ตอนที่ยังใช้ชื่อ "สยาม" เราไม่เคยปฏิเสธการยอมรับใน สุโขทัย และ อยุธยา ซึ่ง สยาม เปลี่ยนชื่อเป็นไทยเมื่อปี 2482) ขอแสดงความคารวะมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ปล.2 รู้สึกว่าประเด็นของกระทู้จะถูกเบี่ยงไป การเป็นเรื่องโบราณคดีเสียแล้ว จากคุณ : charoka เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:53:14

ความคิดเห็นที่ 100 ใช่คะ ตามที่ดิฉันบอกไป ถ้าใช้ทฤษฏีสมคบคิดเรื่องานลอยกระทงมันต้องไม่มีอยู่ในยุคสุโขทัย แต่รัตนโกสินทร์มาปั้นแต่งขึ้นเอง แต่มันก็น่าสงสัยต่ออยู่ดีล่ะคะว่า ทำไมต้องไป "อ้างว่ามีมาแต่ยุคสุโขทัย" ด้วยล่ะคะ ? ถ้าประเพณีนี้มันไม่มีอยู่จริง จะอ้างถึงแค่อยุธยาก็ยังได้เลย แต่ทำไมต้องไปอ้างถึงยุคสุโขทัยล่ะคะ ? ดิฉันต้องการจะสื่ออย่างนี้คะ ต้องขออภัยที่อาจจะทำให้ท่านผู้รับสารเข้าใจผิดนะคะ ส่วนประเด็นเรื่องศิลาจารึก แนะนำให้ลองไปหาหนังสือที่กรมศิลปากรพิมพ์ออกมานะคะ จะมีเหตุผลที่ยกมาชี้แจงโดยละเอียดทั้งทางโบราณคดี และ ทางวิทยาศาสตร์ โดยจะมีการถอดเทปการบรรยาย ที่เป็นการพบกันระหว่าง คุณพิริยะ ไกรฤกษ์ เจ้าของทฤษฏีที่ว่า "ศิลาจารึกปลอมในสมัยรัตนโกสินทร์" และบรรดาท่านผู้ทรงคุณวุฒิที่เห็นต่าง เช่น ท่าน ศ.ดร.ประเสริฐ ณ นคร, พลตรี หม่อมเจ้า ศุภวัฒน์ เกษมศรี ฯลฯ คะ โดยเฉพาะหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ก็มีการชี้แจงอย่างละเอียดว่า ได้พิสูจน์แล้วพบว่า อยู่ในยุคสุโขทัยแน่ ๆ คะ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 19:59:08

ความคิดเห็นที่ 101 ที่คุณ charoka ตั้งคำถามมาในตอนต้นของความเห็นที่ ๙๙ นั้น ก็เพราะอย่างนี้แหละค่ะ ดิฉันจึงได้ตั้งคำถามว่า "รากเหง้า" มันหมายถึงอะไรบ้าง ? , ความหมายครอบคลุม และ กว้างแค่ไหน มีอะไรเป็นตัววัดได้บ้าง ? ที่ดิฉันเขียน ๆ มาเรื่อย  ๆ นี่ก็ยังรอคำตอบจากคุณสนิมเหล็กอยู่เลยค่ะ จนดิฉันต้องดำน้ำมาเรื่อย ๆ ขนาดนี้ ก็ยังไม่ได้คำตอบคะ ถ้าคุณ charoka จะเมตตา ช่วยตอบไว้เป็นแนวทางให้ดิฉันไว้ประดับความรู้บ้างก็จะเป็นพระคุณคะ ถ้าดิฉันจะบอกว่า ดิฉันเพิ่งจะอายุ ๓๑ ปีจะเชื่อดิฉันไหมค่ะ ? ดิฉันเกิดไม่ทันยุคจอมพล ป. หรอกคะ อาศัยว่า ฟัง ๆ ท่านผู้เฒ่าผู้แก่ท่านเล่าให้ฟัง อาศัยฟังจากท่านผู้รู้และทรงภูมิทีเมตตาเล่าให้ฟังคะ ลำพังตัวดิฉันไม่ได้ขยันไปหาข้อมูลอะไรมากมายหรอกคะ ต้องขออภัยด้วยนะคะ ที่ทำให้เข้าใจผิดว่า เป็นผู้สูงอายุ เรื่องประเด็นที่เบี่ยงเบนไป มันก็เนื่องจากที่ดิฉันได้เสวนากับคุณสนิมเหล็ก แล้วยังไม่ได้คำตอบสักที  ก็มีท่านสมาชิกท่านอื่น ๆ มาร่วมวงสนทนาเรื่อย ๆ และก็ไม่มีการกำหนดขอบเขตที่แน่นอนว่าจะตั้งความหมายของ "รากเหง้า" ไว้อย่างไร จนความเห็นมันก็ไหลเรื่อย ๆ มาอย่างนี้ล่ะคะ เพราะฉะนั้น หากไม่ดูเป็นการรบกวน อยากจะให้คุณ charoka ช่วยนิยามคำว่า "รากเหง้า" ไว้ ตามที่ดิฉันสงสัยคะ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 20:16:17

ความคิดเห็นที่ 102 คุณสนิมเหล็ก เอ ราชาชาติ นี่มันไม่ได้มีมาตั้งแต่ สุโขทัย หรอกหรือคะ ? #87 ดิฉันไม่ค่อยแน่ใจนัก เพราะนักวิชาการปัจจุบันก็โดนสถาบันคอแนลล้างสมองมานานแล้วว่า เราเพิ่งมาเป็นรัฐชาติกันเมื่อตอน ร.๔ จากเดิมเป็นหัวเมือง แต่มันก็ต้องขึ้นกับส่วนกลางอยู่ดีมิใช่หรือคะ ? ไม่ว่าจะเป็นกรมท่า หรือจะเป็น สมุหนายก หรือ สมุหกลาโหม เมืองต่าง ๆ ก็ต้องขึ้นกับ สองสมุห และก็ กรมท่า อยู่แล้วนี่คะ ---------------- แล้วไพร่แต่ละหัวเมือง เขาขึ้นรงและผูกพันกับส่วนกลางด้วยรึเปล่าละครับ เขาขึ้นกับหัวเมือง ไม่ได้ขึ้นกับส่วนกลางเหมือนสมัย ร.5 ที่รับแนวคิดการปกครองแบบรวมศูนย์จากฝรั่ง จึงทำให้เกิดการเลิกทาส การสร้างถนน ทางรถไฟ ในเวลาต่อมา ---------------- ถ้าจะมองเรื่องขอบเขต มันก็มีอาณาเขตที่แน่นอนว่าตรงไหนเป็นของใคร ถึงจะบอกว่าแปรเปลี่ยนได้ มันก็เป็นเรื่องปกติอีกอยู่ดี เพราะการขยายอำนาจทางการปกครองมันก็เป็นเรื่องปกติของสังคมการแก่งแย่งในโลกนี้อยู่แล้ว ---------------- ถ้าขอบเขตของคุณมันแน่นอนอย่างที่ว่า คงไม่ต้องให้ฝรั่งเศสมาเขียนแผนที่ให้จนเกิดปัญหาเรื่องเขาพระวิหารเหมือนทุกวันนี้หรอก ---------------- ส่วนเรื่องปลีกย่อยที่คุณยกมาจะเรื่อง กฏหมาย จะเรื่องกองทัพ ดิฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะต่างกับระบอบในยุคอยุธยา มาจนถึง รัตนฯ ตอนต้นเสียเท่าไร ---------------- ระบบกฎหมายแบบ common law มีตั้งแต่สมัยอยุธยาแล้วเหรอ?ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นสมัย ร.5 เหรอ ? เรื่องกองทัพ ผมอธิบายไปแล้ว ---------------- แค่ ร.๔ มาทรงปรับให้มันชัดเจนเป็นรูปร่างที่แน่นอนมากขึ้น เพราะเจอลูกมั่วของฝรั่งมันมาตลอดเท่านั้นเอง ---------------- แล้วคุณจะยอมรับมั้ยล่ะว่า ร.5 เองก็ต้องทรงรับแนวคิดจากฝรั่งมาเพื่อปรับปรุงเช่นกัน? จากคุณ : สนิมเหล็ก เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 20:46:18

ความคิดเห็นที่ 103 รากเหง้าก็คือจุดกำเนิด คนทุกคนต้องการจุดกำเนิด เพียงแต่สำหรับประเทศชาติแล้วรากเหง้าไม่ใช่แค่ทะเบียนเกิดที่บอกว่าพ่อแม่ฉันคือใครแต่ต้องรู้ให้ได้ว่าฉันมาจากไหน ผมว่า "รากเหง้า" มันก็มีความหมายเพียงแค่นั้นเอง เพียงแต่เราจะไปพูดถึงรากเหง้าของอะไร ถ้าเราพูดถึงรากเหง้าของประเทศมันก็คือจุดกำเนิดของประเทศว่ามาจากไหน เราจะดูเพียงแค่ภาพกว้าง ๆ ก็ได้ แต่ในประเทศหนึ่งนั้นมีองค์ประกอบมากมายที่จะทำให้เกิดประเทศหนึ่ง ๆ ขึ้นมาได้ รากเหง้าของประเทศนั้นประกอบไปด้วยภาษา วัฒนธรรม ศาสนา จารีต ระบบการปกครอง สิ่งเหล่านี้ล้วนสอดคล้องกันแต่ก็มีรายละเอียดปลีกย่อยเฉพาะตนเป็นอันมาก การจะศึกษาสิ่งเหล่านี้ให้เข้าใจต้องใช้เวลาและจะศึกษาโดยคน ๆ เดียวหรือใช้ศาสตร์เพียงศาสตร์เดียวก็เห็นจะไม่ไหวเพราะข้อมูลมันมากเสียเหลือเกิน ผมถือว่านี่แหละคือ "รากเหง้า" โดยหยาบ ๆ การที่จะคิดอะไรให้มันซับซ้อนก็มีแต่จะปวดหัว ผมคิดว่าประเทศไทยนี้มีจุดเชื่อมโยงกับอดีตอยู่ ปัญหาคือมีคนตั้งข้อสงสัยว่าอดีตกับปัจจุบันของประเทศนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน โดยส่วนตัวแล้วผมว่าอดีตถึงปัจุบบันของสังคมไทยนี้มีความเกี่ยวข้องกัน ความเกี่ยวข้องที่ว่าคือระบบวัฒนธรรมบางอย่าง ศาสนาพุทธก็ใช่ ภาษาไทยก็มีส่วน การนับถือภูติผีปีศาจก็ใช่อีก ที่เรามองว่าอดีตกับปัจจุบันไม่เกี่ยวข้องกันก็เพราะเราเอารัฐไทยสมัยใหม่ในระบบการปกครองแบบยุคใหม่นี้มาเป็นตัวตั้งมากกว่าครับ ถ้าอยากจะมองความสอดคล้องของประวัติศาสตร์เราควรมองประเทศนี้โดยการตัดการปกครองส่วนกลางทิ้งไปและศึกษาเฉพาะบริบทของมนุษย์ทั่ว ๆ ไปในสังคมเราจะเห็นชัดเจนขึ้น ถึงแม้คนจะเปลี่ยนไปแต่ก็ยังมีอะไรบางอย่างที่ไม่เปลี่ยนตาม อะไรบางอย่างที่เรารู้สึกได้ว่านี่แหละเป็นคนไทย อะไรบางอย่างที่มีมานานแล้วถึงจะปรับเปลี่ยนไปบ้างก็ยังคงเป็นสิ่งที่เราพอจะพูดได้ว่านี่แหละ คนไทย สังคมไทย วัฒนธรรมไทย จากคุณ : Mr.Learning เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 21:06:56

ความคิดเห็นที่ 104 #88 ผมคิดว่า คนในโลกนี้ มันมี"รากเหง้า"เดียวกันครับ คือ ความเป็นคน องค์ความรู้ วัฒนธรรมต่างก็รับมาผสมผสานกัน ไม่มีชาติไหนที่ร้างวัฒนธรรมของตัวเองได้ทั้งหมดหรอก  ยิ่งโลกในยุคโลกาภิวัฒน์แบบนี้ พรมแดนระหว่างกันยิ่งลดน้อยลงขึ้นครับ #90 "ถ้ายังคิดแบบฝรั่งเมื่อหลายร้อยปีก่อนยังไง บ้านเมืองมันก็เหมือนฝรั่งเมื่อหลายร้อยปีก่อนเช่นนั้น" ถ้าคนไทยส่วนใหญ่ยังคิดแบบฝรั่งยุคกลาง คือ เชื่ออะไรแบบ blind faith มองอะไรขาวดำสุดขั้วทุกอย่าง  มันก็ไม่น่าแปลกใจว่า ทำไมคนในบ้านเมืองจึงเหมือนคนยุโรปยุคกลาง แล้วเรื่องดูหนังนี่ ผมไม่รู้ว่า คุณต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ จะหมายถึง คนจำพวกนี้ไม่รู้จริง รู้งูๆปลาๆ แต่ทำมาอวดรู้รึเปล่าครับ #91 ไม่แน่ใจว่า มันจะต่างจากภาพที่___พยายามจะฉายภาพให้เห็นซ้ำ ๆ อยู่เสมอหรือเปล่าว่า ท่านเหล่านั้นมีบุญคุณยิ่งใหญ่ต่อแผ่นดินนี้หนักหนา แล้วมันจะต่างอะไรกับที่ไปว่าระบอบเดิมเขาล่ะคะ ในเมื่อภาพมันก็ฉายเหมือน ๆ กัน เรียกร้องในแบบเดียวกัน เพื่อให้เกิดการยอมรับ เพื่อขอที่ยืนได้ในสังคมนี้ Bla Bla Bla  (หรือไม่จริง ? ทำไปเพื่อประโยชน์ของคนไทยโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเลยกระนั้นหรือ ? แล้วจะมาเรียกร้องทำไม ?  ) ---------------- ลองเอาคนอีกกลุ่มใส่เข้าไปแทนตรงที่ผมขีดเส้นใต้ แฃ้วทำให้ผมนึกถึงคนกลุ่มนั้นได้ชัดเจนมากเลยครับ(ไม่ต้องมาถามผมนะว่า ใคร เพราะดูเหมือนว่า คุณจะรู้จักคนกลุ่มนี้ดีเหลือเกิน) #80 การที่จะบอกว่า เรียนแล้วได้อะไร ดิฉันว่าไม่สำคัญเท่า  "ทำอย่างไร ให้คนในประเทศนี้ อยู่ดีกินดี มีศีลธรรม ไม่เป็นคนเลว " น่าจะดีกว่ากระมังคะ ----------------- นั่น คือ การรอฟ้าดินส่งคนดีมีศีลธรรมมาเป็นผู้นำประเทศเหรอครับ โดยคนในประเทศทำแค่เพียงแค่อ้อนวอน คาดหวังลมๆแล้งๆไปวันๆ แบบคนยุโรปยุคกลาง ----------------- ใครจะรู้ ในอีกร้อยปีข้างหน้า เราอาจจะกลับไปปกครองแบบ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ก็ได้ ----------------- คงต้องรอให้โลกนี้มีทรัพยากรเหลือเฟือไม่จำกัด หรือไม่ก็รอให้เกาหลีเหนือยึดครองโลกให้ได้ก่อนละครับ มันถึงจะเป็นไปได้อย่างที่คุณว่า จากคุณ : สนิมเหล็ก เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 21:45:06

ความคิดเห็นที่ 105 จะเรียกว่าออกทะเลได้มั้ยเนี่ย ขอกลับมาเรื่องหกตุลาหน่อยนะครับ ผมเข้าใจความรู้สึกจขกท.นะ และก็เข้าใจคนที่มากระแนะกระแหน (ในความเห็นของบางท่าน) ด้วย ส่วนตัวผมเห็นว่า 6 ตุลา มันมีค่าสำหรับการสำนึกและเรียนรู้แน่นอน แต่ต้องกลับมาดูด้วยว่าคนที่ำพร่ำเรียกหาสำนึกคนรุ่นใหม่เกี่ยวกับ 6 ตุลา ยังยึดติดกับวาทกรรมการรำลึกแบบเก่าๆอยู่รึเปล่า ซึ่งในฐานะคนที่เรียนรู้เรื่องนี้มามากแล้ว พอเจอวาทกรรมซ้ำๆ มันก็พาลจะรำคาญเอาได้ (ผมว่านี่เป็นสาเหตุให้เกิดการ "กระแนะกระแหน" อย่างที่บางคนว่า) สำคัญที่สุดผมว่ามันอยู่ที่การเรียนรู้ และถอดบทเรียน รวมถึงมองให้ออกถึงความชั่วร้ายที่อยู่เบื้องหลังและผลักดันให้เกิดสิ่งเหล่านั้นขึ้น ปล.สำนึกทางการเมืองและประวัติศาสตร์ยังมีได้ แม้ว่าคุณจะกำลังเดินเที่ยวปายในวันที่ 6 ตุลา ครับ จากคุณ : อัศวินม้าเขียว เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 22:01:28

ความคิดเห็นที่ 106 เพราะถูกเชิดเลยไม่มีความผิด? เขาเอามีดจ่อคอบังคับให้ทำรึ จึงทำลงไป พวกเขาไม่ต้องรับผิดอะไรเลยรึ แม้ไม่เต็มใจ แม้กระทั่ง "ในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิด?" ปรบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกครับ ถ้าไม่เอาด้วยซะอย่างเหตุการณ์ก็ไม่บานปลาย นี่แลหนาเพราะความกลัวสูญเสียฐานะของตน เลยทำมันเสียทุกอย่างเพื่อรักษา"สิ่งนั้น"เอาไว้ จากคุณ : Portillo เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 52 22:54:18