ความคิดเห็นที่ 1 แต่การเจรจาความเมือง กระทรวงต่างประเทศก็พยายามผลัดวันประกันพรุ่ง เลื่อนนัดแล้วเลื่อนนัดอีก อ้างว่ายังยุ่งๆอยู่  สงสัยสายลับคงจะส่งข่าวว่าอังกฤษฟิวส์ขาด กำลังจะเชคบิลกับพม่าแล้ว  รออยู่ถึง3เดือนจนพม่าแตกไปจริงๆ ทิ้งให้คณะทูตลอยแพไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร เวลานั้นพระองค์เจ้าปฤษฎางค์ทรงเป็นอัครราชทูตไทยอยู่ในกรุงปารีส ทูตพม่ามาขอพบ ร้องห่มร้องไห้ระบายความคับแค้นใจเสียใจที่สูญชาติ และขอความช่วยเหลือ ซึ่งท่านทูตก็มีน้ำใจไปเจรจากับรัฐบาลฝรั่งเศสให้อุปถัมภ์ค่าใช้จ่ายในการเดินทางกลับบ้านให้ พร้อมทั้งถวายรายงานมายังพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ภาพคณะราชทูตพม่า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:39:31

ความคิดเห็นที่ 2 แผนที่นี้  อังกฤษเฉือนพม่าออกเป็น5ท่อน ดังนี้ ท่อนที่เป็นของอังกฤษเรียกว่าพม่าตอนล่าง อาณาเขตเป็นสีชมพูหวานแหวว  มีย่างกุ้งเป็นเมืองหลวง ท่อนของพม่าเองตอนเหนือขึ้นไป เพิ่งย้ายเมืองหลวงจากอมรปุระไปมัณฑะเลย์ อังกฤษตีกรอบสี่เหลียมให้อยู่ในช่องสีชมพู่เน่า ส่วนสีเขียว คือกลุ่มพวกไทยใหญ่ พม่าอ้างว่าเป็นของตนเสมอๆ แต่อังกฤษแบ่งเป็น3ท่อน เป็นรัฐฉานของพม่า1ท่อน อีก2ท่อนเขียนว่าเป็นรัฐอิสระ แต่พอยึดมัณฑะเลย์ได้ก็บอกว่ารัฐพวกนี้เป็นเมืองขึ้นพม่า ก็ย่อมเป็นของอังกฤษด้วยทั้ง5ท่อน   เอากะมันซี สีน้ำเงินเป็นประเทศอื่น ส่วนที่เป็นสยามสีเหลือง ตอนนั้นก็ดูหัวโตๆนะครับ อังกฤษคงเห็นว่าไม่หล่อมั้ง เลยทุบๆให้เล็กลงไปเยอะ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:41:02

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องที่ทำให้พม่ากับอังกฤษแตกหักกันจริงๆก็คือ เรื่องที่พม่าจับได้ว่าบริษัทบอมเบย์เบอม่าของอังกฤษที่ได้สัมปทานการทำไม้สักในพม่าเหนือที่ยังเป็นของพม่าอยู่นั้น โกงค่าสัมปทานโดยแกล้งนับตัวเลขผิดๆทำให้เงินส่วนแบ่งที่จะจ่ายให้พระคลังหลวงขาดไปมากมาย เมื่อขึ้นศาลกันศาลพม่าตัดสินให้อังกฤษผิด ให้ปรับตามสํญญารวมแล้วตั้ง2,300,000ปอนด์  อังกฤษมั่นใจว่าฝรั่งเศสอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้เพราะมีข่าวว่าพ่อค้าฝรั่งเศสเข้าไปขอสัมปทานไม้สัก และจะทำทางรถไฟ ตัดไปอินโดจีนเพื่อส่งไม้ล่องลงไซ่ง่อนผ่านทางแม่น้ำโขงโดยหลีกเลี่ยงแม่น้ำอิระวดีอันเป็นเขตอิทธิพลของอังกฤษๆจึงต้องรวบรัด ส่งคำขาด  เสนอให้อนุญาโตตุลาการตัดสินคดีใหม่ และให้ระงับการกระทำทุกอย่างไว้รอจนกว่าผู้แทนข้าหลวงใหญ่ของอังกฤษในมัณฑะเลย์คนใหม่จะมาเปลี่ยนสลับกับคนเดิมให้เรียบร้อยเสียก่อน ถ้าพม่ายอมรับ มันก็เสมือนเสียเอกราชอยู่ดี จะกลายเป็นแคว้นต่างๆในอินเดียที่มหาราชายอมก้มหัวให้อังกฤษเพื่อรักษาชีวิตและภาพพจน์ปลอมๆของพระองค์ไว้ ในรูปเป็นการเดินทางของทหารอังกฤษที่เป็นแขกสิกซ์ลงเรือจากอินเดียมาย่างกุ้งก่อนล่วงหน้าแล้ว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:41:51

ความคิดเห็นที่ 4 ในวันที่ 9 พฤศจิกายน 1885 เมื่อหนังสือปฎิเสธคำขาดจากพระราชสำนักมาถึง อังกฤษถือว่าเท่ากับเป็นการประกาศสงคราม พลตรี เฮนรี่ เพรนเดอกัส(Harry Prendergast เสร็จสงครามได้เป็นท่านเซ่อร์) ที่นำกองกำลังผสมแขกสิกซ์จากอินเดียกับทหารอังกฤษ รออยู่นานแล้ว ก็ได้รับคำสั่งให้เคลื่อนพลรวม9034นาย  โดยใช้เรือเพื่อการพาณิชย์ที่ขอร้องแกมบังคับมาใช้งานรวมกันแล้ว55ลำ ขนทหารทั้งหมดพร้อมลูกหาบชาวพื้นเมืองอีก2810คน ปืนใหญ่67กระบอก ปืนกลที่ถือเป็นอาวุธทันสมัยร้ายแรง 24 กระบอก จากย่างกุ้งขึ้นไปตามแม่น้ำอิระวดี จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:42:59

ความคิดเห็นที่ 5 ขณะที่กองกำลังผสมของอังกฤษไปหยุดรวมพลที่สยัตเมียว (Thayetmyo)ในวันที่14 พฤศจิกายน หรือเพียง5วันที่มีหนังสือปฏิเสธคำขาด นายพลเพรนเดอกัสก็ได้รับคำสั่งจากหน่วยเหนือให้เริ่มปฎิบัติการโจมตีทันทีเมื่อพร้อม  ราชสำนักพม่าเองยังงงวยว่าทำไมอังกฤษจึงได้บุกเข้าชกเร็วขนาดนี้ กองทัพพม่ายังไม่ทันได้ไหว้ครูเลย  แผนจะปิดกั้นแม่น้ำด้วยการเอาเรือมาจมขวางร่องน้ำลึกไว้ก็ยังไม่ได้ลงมือเพราะกองเรือหน่วยหน้าของอังกฤษบุกจู่โจมประชิตถึงเรือที่เอามาจอดเตรียมการไว้นั้น แถมยึดเรือกลไฟของพระเจ้าสีป่อ (ในภาพล่าง)กับเรือเหล็กที่ลากจูงไปทั้งหมด กองทัพหน้าของพม่าที่ตั้งค่ายอยู่สองฝั่งแม่น้ำตรงจุดนั้นทู่ซี้อยู่ได้2วันก็แตก จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:45:47

ความคิดเห็นที่ 6 ทหารพม่าถอยไปรวมกำลังตั้งค่ายกลปักขวากรับอังกฤษใหม่ที่มินฮลา (Minhla) เมืองที่มีพระเจดีย์ริมน้ำ  17 พฤศจิกายน อังกฤษบุกไปถึงเอาปืนใหญ่ที่เข็นใส่เรือมา ระดมยิงก็เข้าไปก่อนแล้วส่งทหารแขกเข้าบุกตาม การรบจบลง พม่าตายทั้งจากที่โดนอาวุธและจมลงขณะจะว่ายหนีทางแม่น้ำ170 ศพ ถูกจับเป็นเชลย 276 คน แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 22:48:20 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:47:04

ความคิดเห็นที่ 7 รูป จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:49:32

ความคิดเห็นที่ 8 พอถึงวันที่19 พฤศจิกายน กองกำลังของพม่าที่ตั้งรับอยู่ที่เมืองริมน้ำอีก3เมือง นองอูNyaung-U  ปากอกกุPakokku  มยิงยานMyingyan ก็แตกหมด จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:51:56

ความคิดเห็นที่ 9 กล่าวกันว่า ที่ทหารพม่าไม่รบอย่างดุดันอย่างที่ควรก็เพราะคินหวุ่น มินจี Kinwon Min Gyi  เสนาบดีกลาโหมที่ต้องการเจรจาหย่าศึกมากกว่าจะรบกับอังกฤษ ได้มีหนังสือสั่งการไปยังกองทัพพม่าไม่ให้โจมตีอังกฤษก่อน นั่นก็ประการหนึ่ง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:55:18

ความคิดเห็นที่ 10 อีกประการหนึ่งนั้น เป็นเล่ห์เหลี่ยมของอังกฤษที่แหกตาพม่าโดยการเอาคนหน้าคล้ายเจ้าฟ้าองค์หนึ่งที่ชื่อเจ้าน่องยาน Prince Nyaung Yan (สงสัยทรงเดินช้ามากมาตั้งแต่เด็ก) มานั่งไปในเรือของกองทัพอังกฤษ โผล่หน้าวอบๆแวมๆให้คนพม่าเห็น คือว่าเจ้าน่องยาน พระราชโอรสหัวปีองค์นี้ป็นเจ้าที่มีการศึกษาดี แต่เกิดมีเรื่องในสมัยพระเจ้ามินดงจึงลี้ภัยไปอาศัยอังกฤษ (กลับไปอ่านของกรมพระยาดำรงที่คุณกัมม์เอามาลงไว้ในกระทู้แรก กับกระทู้ของคุณอลิซเองนะครับ) ท่านผู้นี้เลยรอดตายจากการประหารหมู่ ตอนเกิดเรื่องฆ่าเจ้าพี่เจ้าน้องอื้อฉาวขึ้น  อังกฤษก็เดินหมากจะลุ้นเจ้าน่องยานให้เป็นกษัตริย์ เผื่อจะเชิดได้ง่ายๆ ออกข่าวไปทั่วโลกว่าพระเจ้าสีป่อเป็นทรราชย์  ในขณะเดียวกับการโฆษณาชวนเชื่อชูเจ้าน่องยานให้คนพม่ารู้จัก และอยากให้เป็นกษัตริย์แทนพระเจ้าสีป่อที่ว่าราชการอยู่ใต้พระภูษาของพระนางศุภยลัต  ไม่เอาการบ้านการเมืองปล่อยให้ข้าราชการคอรัปชั่น ชาวบ้านอดอยาก ยังไม่ทันเร่งเครื่อง เผอิญอังกฤษไปเปิดศึกในอาฟริกาเสียก่อน  เรื่องพม่าจึงยังไม่พร้อมจะลงมือ พอพร้อมจะเอาจริงขึ้นมา คราวนี้เจ้าน่องยานเกิดรอไม่ไหว ประชวรสิ้นพระชนม์ไปซะก่อน อังกฤษก็ปิดข่าวเงียบ ไปจ้างสตั้นแมนมาโผล่ๆผลุบๆบนเรือไปมัณฑเลย์กับกองทัพด้วยดังกล่าว ทหารพม่าได้ข่าวหลอกก็หลงดีใจเพราะเชียร์เจ้าน่องยานอยู่แล้ว ด้วยความเกลียดรัฐบาลสีป่อ จึงไม่เอาจริงเอาจังในการต่อต้านกองทัพอังกฤษ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:56:35

ความคิดเห็นที่ 11 อังกฤษรุกคืบเข้าไปอีก จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:58:59

ความคิดเห็นที่ 12 ในวันที่26พฤศจิกายน กองเรือของอังกฤษถึงชานเมืองอังวะ พบกับคณะทูตของพระเจ้าสีป่อที่ส่งมาเจรจาสงบศึกกับนายพลเพรนเดอกัสโดยเสนอขอยอมแพ้อย่างมีเงื่อนไข จึงตกลงกันไม่ได้ วันที่27 ขณะที่ปืนบนเรือพร้อมจะยิง พระราชบัญชาให้ทหารพม่าวางอาวุธก็ได้ไปถึงแนวหน้า พม่ามีป้อมค่ายอยู่ริมแม่น้ำอยู่อีกถึง3ป้อม ทหารประจำการเต็มพิกัดพร้อมอาวธครบเครื่องนับพันคน ส่วนใหญ่ก็เชื่อฟังดี แต่ส่วนหนึ่งก็ขอนายที่จะถอนตัวไปพร้อมอาวุธ ทหารกล้าเหล่านี้เองที่เป็นแกนหลักของกลุ่มกบฎผู้รักชาติดังที่เล่าไปแล้ว ยังไรก็ดีการยอมแพ้ก็ยังดำเนินต่อไปอย่างเรียบร้อย แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 23:02:00 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:59:55

ความคิดเห็นที่ 13 พลตรี เฮนรี่ เพรนเดอกัส (Harry Prendergast) จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:06:46

ความคิดเห็นที่ 14 วันที่28นายพลคนนี้ก็บุกพระราชวังไปถึงองค์พระเจ้าสีป่อและพระนางศุภยลัต และกุมพระองค์ไว้เป็นเชลยรอการเนรเทศ  สงครามจบในเวลาไม่ถึงสองสัปดาห์หลังการประกาศสงคราม จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:08:38

ความคิดเห็นที่ 15 อังกฤษยึดอาวุธยุทโธปกรณ์ในคลังแสงไปสิ้น หนึ่งในรายการนั้นเป็นปืนใหญ่ถึง1861กระบอก ส่วนหนึ่งทันสมัยแต่ยังไม่ได้ยิงสักโป้งเดียว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:10:19

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนของมีค่าประดามีในวังที่ปล้นสะดมมานั้น รัฐบาลเอาออกประมูลขายทอดตลาดได้กำไร(หลังหักค่าใช้จ่ายในการทำสงครามแล้ว) กว่า9 แสนรูปี แต่พ่อค้าที่ซื้อต่อในตลาดพม่า ไปทำกำไรได้ไม่น้อยกว่า2-3เท่าในตลาดยุโรป จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:12:56

ความคิดเห็นที่ 17 ทหารอังกฤษยกพลขึ้นบกตามสบาย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:15:07

ความคิดเห็นที่ 18 รูปนี้บรรยายภาพว่า คณะนายทหารอังกฤษถ่ายรูปหมู่กับพระเจ้าสีป่อ ช่างเหมือนกีฬาล่าสัตว์ที่หมู่นายพรานจะมาล้อมวงถ่ายรูปกับทรากแท้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:18:49

ความคิดเห็นที่ 19 แล้วคืนนั้น กษัตริย์แห่งราชอาณาจักรอันเคยยิ่งใหญ่ในอุษาคเนย์ก็ถูกจัดให้ออกจากวังไปพร้อมครอบครัวอย่างสื้นพระเกรียรติยศ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:21:46

ความคิดเห็นที่ 20 วันรุ่งขึ้นที่เรือออก ส่วนหนึ่งของคนพม่าก็เสียใจ ส่วนหนึ่งก็ดีใจที่จะได้กษัตริย์ใหม่ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:28:59

ความคิดเห็นที่ 21 หารู้ไม่ว่า พม่านั้น แผ่นดินสิ้นกษัตริย์แล้ว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:31:21

ความคิดเห็นที่ 22 มัณฑะเลย์ยังไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:34:00

ความคิดเห็นที่ 23 ทหารอังกฤษเริ่มผูกมิตรกับประชาชน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:34:57

ความคิดเห็นที่ 24 ฝรั่งดูไม่น่ากลัวอย่างที่คิด จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:36:23

ความคิดเห็นที่ 25 สิ่งที่เปลี่ยนแปลงคือ มีธง Union Jack สะบัดพริ้วอยู่บนหอคอยของพระราชวัง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:40:16

ความคิดเห็นที่ 26 ทหารอังกฤษเข้ามายึดครองอยู่ในวังทุกพื้นที่ก็ยังไม่พอ ต้องกางเต้นท์เสริม จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:43:14

ความคิดเห็นที่ 27 . จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:44:22

ความคิดเห็นที่ 28 ส่วนพลทหารแขกจากอินเดียเมืองขึ้น ต้องอยู่นอกกำแพงเมือง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:49:35

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่นาน ช้างเผือกคู่บ้านคู่เมืองก็ลัม จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:53:51

ความคิดเห็นที่ 30 ทหารพม่าเหล่านี้ ที่ยอมวางอาวุธง่ายๆเพราะโดนยุทธการเบิกพระเนตรของอังกฤษ เมื่อรู้ตัวว่าเสียรู้ เสียชาติ เสียกษัตริย์ให้แก่อังกฤษโดยสิ้นเชิงแล้ว   ก็พากันจับอาวุธขึ้นใหม่และหลบหนีไปซุ่มตัวอยู่ในป่า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:57:29

ความคิดเห็นที่ 31 สถาบันกษัตริย์เป็นพุทธศาสนูปถัมภกที่สำคัญ วัดต่างๆในพระศาสนาอยู่ได้ด้วยเงินทำนุบำรุงที่พระราชทาน เมื่อประชาชนชาวพุทธทั่วหัวระแหงทราบว่าอังกฤษเด็ดสถาบันพระมหากษัตริย์ทิ้งเสียแล้วก็ลุกฮือขึ้นทั่วทุกหย่อมหญ้า กลัวว่าพุทธศาสนาจะดำรงอยู่มิได้  ร่วมมือกับบรรดาทหารแตกทัพ จัดกองกำลังขึ้นซุ่มโจมตีทหารอังกฤษ แม้จะไม่มีการติดต่อประสานงานที่ดี กลุ่มกบฏผู้รักชาติก็สังหารทหารอังกฤษล้มตายมากกว่าสงครามยึดมัณฑะเลย์หลายต่อหลายเท่า อังกฤษต้องใช้เวลานับสิบปีกว่าจะปราบให้หมดได้เพราะพวกกบฏขาดเสบียง และหมดกระสุนปืน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:02:17

ความคิดเห็นที่ 32 ทหารอังกฤษต้องลำบากมากมายกว่าการรบเพื่อยึดเมืองหลวงของพม่า จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:03:50

ความคิดเห็นที่ 33 สงครามยังดำเนินต่อไป จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:05:03

ความคิดเห็นที่ 34 ในที่แจ้ง น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:06:13

ความคิดเห็นที่ 35 การรบนำอังกฤษเข้าสู่ที่กันดานมากขึ้น จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:07:47

ความคิดเห็นที่ 36 ทหารจากเวลส์กำลังหมอบรอการโจมต่กองกำลังกบฏพม่าตอนรุ่งสาง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:13:15

ความคิดเห็นที่ 37 ที่มั่นฝ่ายกบฏผู้รักชาติเริ่มแตกทีละแห่งสองแห่ง ตอนนั้นถ้ากลุ่มกบฏพม่าได้จีนสนับสนุนเหมือนอย่างตอนที่ญวณรบฝรั่งเศส รับรองพม่าไม่แพ้ฝรั่งเหมือนกัน โชคไม่ดี ตอนนั้นมีแต่ค่ายจักรวรรดิ์นิยมค่ายเดียว กลุ่มชาติที่ถูกรุกรานยังตั้งตัวกันไม่ติด แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 00:17:38 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:14:40

ความคิดเห็นที่ 38 ทหารอังกฤษใช้วิธีการปราบกลุ่มกบฏผู้รักชาติโดยส่งกองหนุนจากอินเดียเข้าไปในพม่าอีกมากมาย ความไม่ชำนาญในท้องที่และภูมิอากาศ ถึงแม้จะมีอาวุธดีกว่า อังกฤษก็สูญเสียกำลังพลไปมหาศาล โดยครึ่งต่อครึ่งตายเพราะไข้เมืองร้อนต่างๆ ในภาพเป็นสถานพยาบาล และทหารที่เจ็บป่วยต้องส่งกลับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:24:31

ความคิดเห็นที่ 39 รบยืดเยื้อยาวนานมากจนในที่สุดก็ใช้วิธีการเหี้ยมเกรียม หมู่บ้านไหนสงสัยว่าให้ข้าวปลาอาหารแก่กลุ่มกบฏ ก็จะเผาราบทั้งหมู่บ้านอย่างไม่ปรานีปราสัย ทำอย่างนี้พักเดียว พวกกบฏก็ยอมแพ้ ทีละกลุ่มๆจนหมด จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:26:34

ความคิดเห็นที่ 40 วางอาวุธ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:27:20

ความคิดเห็นที่ 41 . จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:31:07

ความคิดเห็นที่ 42 .. จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:33:21

ความคิดเห็นที่ 43 คุกในมัณฑะเลย์แออัดไปด้วยนักโทษการเมืองผู้รักชาติ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:35:42

ความคิดเห็นที่ 44 วิธีการนี้มะกันขอลอกลิขสิทธิ์ไปใช้ในสงครามเวียตนาม ก็ได้ผลดีอยู่พวกเวียตกงชักระส่ำระสายแล้ว แต่เหมือนฟ้ามาโปรด ระบบการสื่อสารของโลกได้พัฒนาไปล้ำหน้าการรักษาความลับทางทหาร ภาพและเรื่องการทารุณกรรมของพวดจีไอต่อประชาชนชาวญวณผู้ไร้อาวุธแพร่กระจายไปสะกิดต่อมสำนึกในมนุษยธรรมของอเมริกันชนจนแตกปรี๊ดใส่รัฐบาล ในประเทศประชาธิปไตยสุดขอบเช่นนั้น ประชาชนเขาสั่งรัฐบาลได้ พวกจีไอจึงต้องกลับบ้าน คนญวณก็ได้ประเทศพร้อมเอกราชคืน ส่วนพม่า ยังอีกนาน ทุกวันนี้ไม่ได้รบกับอังกฤษ แต่รบกันระหว่างเชื้อชาติดังเช่นครั้งโบราณกาลนับพันปีมาแล้ว หาความสงบสุขแท้จริงมิได้ ท่านโชคดีมั้ย ที่เกิดมาป็นคนไทย? แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 06:20:46 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:37:36

ความคิดเห็นที่ 45 ขอลาไปนอนครับ พรุ่งนี้พบกันใหม่ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:38:33

ความคิดเห็นที่ 46 ติดตามอ่านอยู่เสมอ ขอบคุณครับ จักรวรรดินิยมนี่ช่างโหดร้ายจริงๆ จากคุณ : ฟ้าสีคราม (wenxuan1983) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:51:59

ความคิดเห็นที่ 47 รีบตามเข้ามาอ่าน กำลังถึงช่วงสนุกเลยค่ะ เห็นแล้วก็รู้สึกหดหู่ใจไม่น้อยเลยนะคะ เรานี่โชคดีมากๆเลย ที่ได้เกิดเป็นคนไทย มีแผ่นดินอยู่ มีชาติ มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง และมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทร แต่ชาวพม่าในปัจจุบันนี่สิ คงอึดอัดน่าดู พูดอะไรมากก็ไม่ได้อีก .. ถูกจำกัดเสรีภาพหลายๆอย่างซะขนาดนี้ จากคุณ : หนูนา TR เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 02:03:01

ความคิดเห็นที่ 48 อันนี้ถือว่าเป็นตอนต่อเรื่อง พม่าเสียเมือง ของ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เพราะในหนังสือจบแค่การสิ้นราชวงศ์คองบอง แต่พึ่งจะมาทราบว่าแท้จริงแล้วพม่ารักชาติเขายังต่อสู้ต่อไป น่ายกย่องและน่าเห็นใจ อังกฤษ เหี้ ยมโหดมากที่เอาคนอินเดียมาฆ่าคนพม่า ราวกับเขามองคนเหล่านี้ไม่ใช่มนุษย์ จากคุณ : davebartus เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 02:27:13

ความคิดเห็นที่ 49 ตามมาอ่านครับ ขอบพระคุณมากครับ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 03:12:08

ความคิดเห็นที่ 50 สุดยอดเลยครับผม อ่านไป ดูไป ได้เกิดอุทาหรณ์ หลายเรื่องเหลือเกิน เอามาใช้ได้ในชิวิคประจำวัน เลยแหล่ะ เรื่องของ "คน" จากคุณ : tinglee tingamee เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 03:24:32

ความคิดเห็นที่ 51 วิธีการที่บริษัทบอมเบย์เบอร์มา ใช้ที่พม่าได้ผลแล้ว ก็เอามาใช้ต่อที่ล้านนาของไทย  เป็นโชคดีที่ในหลวงรัชกาลที่ ๕ ทรงรู้ทันเล่ฟ์ฝรั่ง  ล้านนาเลยยังอยู่กับเมืองไทยมาถึงทุกวันนี้ จากคุณ : V_Mee เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 07:07:11

ความคิดเห็นที่ 52 หลักนี้ ฝรั่งทำไว้เป็นที่ระลึกตรงจุดที่ฝรั่งชนะพระเจ้าสีป่ออย่างเป็นทางการที่พระตำหนักสวนขวัญ อยากรู้จริงๆ รัฐบาลพม่าทำอย่างไรกับหลักนี้ที่หายไปจากที่ตั้งแล้ว ****ขอประชาสัมพันธ์ว่า ผมยังไม่ได้ทิ้งกระทู้1 และ 2ของผม ได้เวลารุกรุภาพทั้งหมดที่สะสมไว้ เหมาะจะลงที่ไหนก็จะลงที่นั่น ว่างๆแวะไปเยือนด้วยนะครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 07:28:13

ความคิดเห็นที่ 53 กลยุทธแห่งการยึดดินแดน เนื่องจากอังกฤษเล็งเห็นทรัพยากรอันมีค่า อันได้แก่ ไม้สักและรัตนชาติอันอุดมสมบูรณ์ เห็นภาพหลังพม่าเสียกรุงแล้วขนลุก ได้อ่านความเห็นของคุณ V_Mee เรื่องสยามกับล้านนา ในขณะที่จักรวรรดิ์นิยมครอบงำดินแดนเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ทำให้นึกถึงเจ้านายฝ่ายเหนือ ผู้ซึ่งมีบทบาทและผมประทับใจในตอนหนึ่งว่า - "ควีนวิคตอเรียมี ได้ส่งคนมาทาบทามเจ้าหลวงอินทวิชยานนท์เจ้าเมืองเชียงใหม่ เพื่อขอรับพระราชธิดาน้อยเอาไว้ในพระอุปถัมภ์ หรือแปลให้ง่ายก็คือ รับเป็นพระธิดาบุญธรรมนั่นเอง" - หากข้อเสนอนี้ได้รับการพิจารณา ล้านนาย่อมถือเป็นข้ออ้างว่า อยู่ในความรับผิดชอบของอังกฤษแล้ว และต่อมาพระเจ้าอินทวิชยานนท์ทรงมีพระราชสาสน์ลับส่วนพระองค์ถึงพระราชธิดาเล่าเรื่องที่อังกฤษจะขอรวมเอาล้านนาเข้ากับพม่า เจ้าดารารัศมีจึงทรงถวายพระราชสาสน์ดังกล่าวกับสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง ซึ่งก็ทรงพระราชทานต่อไปยังพระเจ้าน้องยาเธอกรมหลวงพิชิตปรีชากรเพื่อทรงปรึกษาหารือ ก่อนที่สาสน์ฉบับนั้นจะได้รับการตอบไปยังพระราชบิดาด้วยลายพระหัตถ์ของพระนางว่า "หากเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่จะทรงยอมให้เชียงใหม่ไปรวมอยู่ในเมืองขึ้นของอังกฤษแล้วไซร้ ก็ขอให้เตรียมพระองค์มารับศพของเจ้าจอมดารารัศมีที่กรุงเทพฯเถิด" สิ่งนี้เองที่เป็นเหตุการณ์ส่วนหนึ่งที่แสดงถึงความกล้าหาญและรักชาติของเจ้าชายาฯ อย่างยิ่ง จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 07:48:11

ความคิดเห็นที่ 54 ^ ^ ด้วยความเคารพทั้งสองท่านที่เอ่ยเรื่องนี้ ผมนั้นได้ยินมาอีกVERSIONหนึ่งว่า ครั้นอังกฤษได้พม่าก็ดำเนินวิเทโศบายด้วยการส่งพระราชสาส์นของพระนางเจ้าวิกตอเรียมาขอเจ้าดารารัศมีเป็นราชธิดาบุญธรรม เจ้าหลวงอินทวิชยานนท์กราบบังคมทูลลงมากรุงเทพ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าฯทรงแก้เกมของอังกฤษด้วยพระปรีชา โดยทรงขอหมั้นเจ้าดารารัศมีซึ่งขณะนั้นยังละอ่อนอยู่ ต่อมาเมื่อสมวัยจึงโปรดเกล้าฯให้เป็นพระชายา การที่ทรงหมั้นก็ทำให้อังกฤษชะงักไปก้าวหนึ่ง แต่ทรงรีบดำเนินการที่ใหญ่กว่าด้วยการปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน (ต้องไปเปิดกรุอ่านเรื่องเทศาภิบาลของคุณกัมม์ประกอบ) ทำให้นครเชียงใหม่เป็นจังหวัดหนึ่งของสยาม มิใช่เมืองขึ้น เรื่องนี้ก็เลยจบไป อย่าว่าแต่พม่าเสียเมืองจะมีหลายสำนวนเลยครับ สยามรักษาเมืองก็มีคนละเรื่องเดียวกันหลากหลายเหมือนกัน ผมขึ้เกียจไปตรวจสอบอายุคน กับเหตุการณ์พ.ศ. จะได้ทราบเรื่องไหนจริงเรื่องไหนมั่ว เอามาเล่าแลกเปลี่ยนกันสนุกๆเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 52 22:06:32 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:15:13

ความคิดเห็นที่ 55 อังกฤษเดินนโยบายที่จะจีบเมืองขึ้นของพม่ามาขึ้นกับตนโดยไม่ต้องออกแรง พลตรี เฮนรี่ เพรนเดอกัสก็ออกเยี่ยมพวกเจ้าไทยใหญ่ทั้งหลาย (ในภาพเรียกว่าWoon ไม่ทราบที่เราเรียกว่าหวุ่นหรือเปล่าครับท่านเจ้าคุณแม่ทัพ เป็นตำแหน่งหรือเป่า) นี่เป็นเจ้าเมืองบาโม (Bhamo) จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:25:50

ความคิดเห็นที่ 56 เมืองบาโมคล้ายป้อมค่ายอยู่บนเขา  เป็นเมืองสำคัญทางยุทธศาสตร์ (ไม่ทราบว่าสมัยพระเจ้านันทบุเรง คือเมืองคังในพงศาวดารไทยหรือเปล่าน้อ) อังกฤษต้องเอาให้ได้ก่อน แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 10:27:18 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:30:57

ความคิดเห็นที่ 57 อ้าว..ลืมกดภาพ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:31:52

ความคิดเห็นที่ 58 ผิดพลาดครับ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 08:47:17 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 08:46:46 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:37:15

ความคิดเห็นที่ 59 ไม่ทราบจะอ่านให้ถูกได้อย่างไร Thawbwa of Nyoungwa เอ้า..ซอบาแห่งหนองหว้าก็แล้วกัน เจ้าไทยใหญ่ยินดีมาพบอังกฤษ ไหนๆก็เป็นเบ๊พม่าอยู่แล้ว เปลี่ยนมาเป็นเบ๊ฝรั่งมั่งดีกว่า เผื่อจะได้ตั๋วเฟืร์สคลาสบริติชแอร์เวย์ไปเที่ยวลอนดอนฟรี2ที่นั่ง พร้อมพ้อกเก็ตมันนี่ไปจับจ่ายที่แฮรรอดอีกปึกนึง แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 08:45:57 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:44:38

ความคิดเห็นที่ 60 อังกฤษไปตั้งค่ายที่บาโมเพื่อดำเนินการรุกคืบเพื่อรวมรัฐไทยใหญ่ต่อไป จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:50:18

ความคิดเห็นที่ 61 เจ้าหวุ่นแห่งบาโมก็มาเยี่ยมค่าย มีบ่าวไพร่กองเกียรติยศมาเป็นขบวน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:53:19

ความคิดเห็นที่ 62 ภาพถนนสำคัญของบาโม น่าไปช๊อปปิ้งเน๊อะ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 08:55:47

ความคิดเห็นที่ 63 อังกฤษดำเนินนโยบายแบบผูกมิตร อย่างน้อยพวกเหล่านี้ไม่ชอบพม่า จะได้เอาไว้บีบพวกกลุ่มกบฏไม่ให้มาพึ่งพาหาแนวร่วม เรื่องอย่างนี้อังกฤษฉลาดนัก พอบาโมยอมเป็นไมตรีก็คุยกับเจ้าเมืองอื่นๆได้ง่าย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:02:12

ความคิดเห็นที่ 64 ทหารอังกฤษไปที่ไหนก็พยายามผูกมิตรเพื่อโดดเดี่ยวหมู่บ้านที่ยังอุปถัมภ์ค้ำชูฝ่ายกบฏ ชาวบ้านมี2ทางเลือก อยู่เฉยๆแล้วอยู่ดำเนินชีวิตต่อไป หรือถูกเผา จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:07:22

ความคิดเห็นที่ 65 การไล่ล่าผู้ที่ยังไม่วางอาวุธ ที่ถูกเรียกว่าโจรก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:09:30

ความคิดเห็นที่ 66 สมเด็จพระปิยมหาราชทรงทราบเรื่องราวทางฝั่งพม่า หาทางป้องกันภัยจากการล่าอาณานิคมอย่างรอบคอบ พัฒนาการปกครองประเทศให้ไปสู่ความเข้มแข็งมั่นคง ข้าราชการก็ปฏิบัติหน้าที่เต็มความสามารถเพื่อให้เราอยู่รอด ราษฎรก็จงรักภักดี มีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นศูนย์รวมจิตใจ ไทยทุกคนสมัครสมานสามัคคี  ช่วยให้ไทยอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ แต่น่าเสียใจ....อาจารย์บางตนกลับบอกว่า ที่ทรงทำไปนั้นเป็นการดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดของสถาบันพระมหากษัตริย์ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 09:26:13 จากคุณ : กัมม์ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:09:33

ความคิดเห็นที่ 67 เมืองบาโม คือ เมืองบ้านหม้อ ครับ Thawbwa of Nyoungwe สอพวายองห้วย คือ "เจ้าฟ้าเมืองยองห้วย" (หยองห้วย) ครับ ทั้งสองเมืองเป็นเมืองใหญ่ในดินแดนของพวกเจ้าฟ้าฉาน (ไทใหญ่) หวุ่น เป็นบรรดาศักดิ์ของพม่าระดับเสนาบดีครับ (รองจาก หวุ่นจี ไทยเรียก หวุ่นกี้) แต่ในที่นี้คงหมายถึง เมียวหวุ่น ที่เป็นบรรดาศักดิ์เจ้าเมือง จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:19:01

ความคิดเห็นที่ 68 สงครามระหว่างพม่าและอังกฤษครั้งที่หนึ่ง (พ.ศ. 2367-2369) ยุติลงโดยอังกฤษเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ ฝ่ายพม่าจำต้องทำสนธิสัญญายันดาโบ (Yandaboo) กับอังกฤษ ทำให้พม่าต้องสูญเสียดินแดนอัสสัม มณีปุระ ยะข่าย และตะนาวศรีไป ซึ่งอังกฤษเริ่มก็ต้นตักตวงทรัพยากรต่างๆ ของพม่านับแต่นั้น เพื่อเป็นหลักประกันสำหรับวัตถุดิบที่จะป้อนสู่สิงคโปร์ สร้างความแค้นเคืองให้กับทางพม่าเป็นอย่างมาก กษัตริย์องค์ต่อมาจึงทรงยกเลิกสนธิสัญญายันดาโบ และทำการโจมตีผลประโยชน์ของฝ่ายอังกฤษ ทั้งต่อบุคคลและเรือ เป็นต้นเหตุให้เกิดสงครามระหว่างพม่าและอังกฤษครั้งที่สอง ซึ่งก็จบลงโดยชัยชนะเป็นของอังกฤษอีกครั้ง หลังสิ้นสุดสงครามครั้งนี้ อังกฤษได้ผนวกหงสาวดีและพื้นที่ใกล้เคียงเข้าไว้กับตน โดยได้เรียกดินแดนดังกล่าวเสียใหม่ว่าพม่าตอนใต้ สงครามครั้งนี้ก่อให้เกิดการปฏิวัติครั้งใหญ่ในพม่า เริ่มต้นด้วยการเข้ายึดอำนาจโดยพระเจ้ามินดง (Mindon Min) ครองราชย์ พ.ศ. 2396-2421) จากพระเจ้าปะกัน (Pagin Min, ครองราชย์ พ.ศ. 2389-2396) ซึ่งเป็นพระเชษฐาต่างพระชนนี พระเจ้ามินดงพยายามพัฒนาประเทศพม่าเพื่อต่อต้านการรุกรานของอังกฤษ พระองค์ได้สถาปนากรุงมัณฑะเลย์ ซึ่งยากต่อการรุกรานจากภายนอก ขึ้นเป็นเมืองหลวงแห่งใหม่ แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุดยั้งการรุกรานจากอังกฤษได้ - รัชสมัยต่อมา พระเจ้าธีบอ (Thibow, ครองราชย์ พ.ศ. 2421-2428) ซึ่งเป็นพระโอรสของพระเจ้ามินดง ทรงมีบารมีไม่พอที่จะควบคุมพระราชอาณาจักรได้ จึงทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นไปทั่วในบริเวณชายแดน ในที่สุดพระองค์ได้ตัดสินพระทัยยกเลิกสนธิสัญญากับอังกฤษที่พระเจ้ามินดงได้ ทรงกระทำไว้ และได้ประกาศสงครามกับอังกฤษเป็นครั้งที่สามในปีพุทธศักราช 2428 ผลของสงครามครั้งนี้ทำให้อังกฤษสามารถเข้าครอบครองดินแดนประเทศพม่าส่วนที่ เหลือเอาไว้ได้ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 09:23:33 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 09:21:49 จากคุณ : Numenor เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:21:15

ความคิดเห็นที่ 69 พี่ Navarat.C ครับ ไม่ทราบว่าจะมีตอนหน้าไหมครับ ยิ่งอ่านยิ่งสะท้อนให้เห็นเพื่อเทียบกับสถานการณ์ของไทยช่วงเวลาเดียวกัน ทั้งฝรั่งเศสและอังกฤษ ต่างพยายามจุดชนวนจากประเด็นเล็กๆ และเรียกร้องหาข้ออ้างต่างๆ ซึ่งแผนการดังกล่าวใช้ได้ผลมาแล้วหลายประเทศ ข้อเรียกร้องต่างๆล้วนปล้นชาติทั้งสิ้น เดี่ยวจะให้กำลังใจให้กิ๊ฟอีกครับ ยอมเป็น "พม่าเสียกิ๊ฟ" จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:30:56

ความคิดเห็นที่ 70 การที่อังกฤษผูกมิตรกับชนกลุ่มน้อยนั้นชาญฉลาดมาก สมเป็นเจ้าตำรับ divide and rule จริงๆ ความจริงในตอนนั้นเจ้าไทใหญ่ใกล้ชิดกับราชวงศ์ข่งบอง (คองบอง) มาก เพราะเมืองอังวะนั้นอยู่ใกล้ชิดกับแคว้นฉาน ถือว่าสนิทสนมมากกว่าชนกลุ่มน้อยอื่นๆ พระเจ้าธีบอ (สีป้อ) เอง ก็มีพระมารดาเป็นธิดาเจ้าฟ้า(เมือง)สีป้อ ตอนที่ถูกอังกฤษจับ เจ้าฟ้าไทใหญ่บางพระองค์ก็พยายามจะส่งคนมาชิงตัวแต่หาโอกาสไม่ได้ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:33:33

ความคิดเห็นที่ 71 ^ ^ ยังมีภาพตอนสงครามครั้งที่1 กับ 2 อยู่อีกชุดหนึ่ง ต้องหาที่ลงเหมือนกันครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:37:10

ความคิดเห็นที่ 72 รู้สึกไม่ชอบ อังกฤษ ฝรั่งเศส มาก ๆ เลย อยากให้ทางการไทย เอาประวัติศาสตร์ ช่วงนี้ ของไทย เทียบเคียงกับพม่า (ซึ่งเราชอบให้เขาเป็นตัวร้ายทางประวัติศาสตร์) มาเปรียบเทียบกันเวลาเรียน เอาตั้งแต่มัธยมเลย เนื่องจากพอแยกเป็นสายวิทย์ ศิลป์ แล้ว บางคนก็ไม่สนใจประวัติศาสตร์ จะมุ่งไปที่เอกของตนมากกว่า ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เพื่อให้คนรู้ถึงการรักษาเอกราชอย่างสุขุมคัมภีรภาพของบรรพบุรุษในอดีต และเรื่องเหล่านี้เป็นประวัติศาสตร์ที่ชัดเจนในตัวเอง ไม่เหมือนประวัติศาสตร์ช่วงหลัง ๆ ซึ่งยังมีความคลุมเครือ และอาจจะเป็นชนวนให้เกิดการแตกแยก เรื่องเหล่านี้ ทางการน่าจะพิจารณานะครับ ส่วนที่มีอาจารย์ บางคนตีความว่า ทำเพื่อรักษาสถาบันพระมหากษัตริย์ แล้วไปเที่ยวอรรถาธิบายคนจนเกิดความไขว้เขว กรณีนี้ ผมก็ไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขาคิดได้อย่างไร อันที่จริงก็คิดได้ แต่ต้องถามว่าจุดประสงค์ในการตีความเช่นนี้ เพื่ออะไร หรือมีอะไรอยู่เบื้องหลังจะดีกว่า จากคุณ : bangkokguy เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:24:06

ความคิดเห็นที่ 73 รัชกาลที่ 5 ท่านทรงปรีชาสามารถยิ่งนัก โชคดีที่บ้านเมืองเราในขณะนั้นมีพระองค์เป็นพระราชาของสยามประเทศ จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:26:22

ความคิดเห็นที่ 74 ความคิดเห็นที่ 72 ของคุณbangkokguy โดนใจผมอย่างแรง สมัยผมเป็นเด็กนักเรียนมัธยม เรามีวิชาประวัติศาสตร์ให้เรียนรู้เป็นเรื่องเป็นราวประติดประต่อ คนรุ่นผมส่วนใหญ่จึงเข้าใจความเป็นมาของชาติและสถาบัน ที่ผมสงสัยว่าคนรุ่นใหม่มักจะตั้งคำถามที่กร้าวร้าว ฟังๆไปจึงรู้ว่าพื้นความรู้ทางประวัติศาสตร์ของชาติเขารู้กันน้อยมากตั้งแต่เปลี่ยนหลักสูตรใหม่ เขาจึงรับข้อมูลทางความคิดจากตัวบุคคล หรือกลุ่มบุคคล สิ่งแวดล้อมที่มีพื้นฐานความคิดความอ่านใกล้เคียงกัน ลืมนึกถึงบรรพบุรุษ ใคร ทำอะไร อย่างไร เพื่อรักษาชาติที่เขาอ้างว่าเป็นของเขาเหมือนกัน ไม่ต้องดูย้อนไปนานหรอกครับ เมื่อสักยี่สิบปีมานี่หลังจากที่ทรงชราภาพจนเสด็จออกไปตรากตรำทำงานหนักอย่างเคยไม่ไหว เด็กอายุที่ยังไม่บรรลุนืตืภาวะบางคนมันก็เรื่มตั้งคำถามแปลกๆแล้ว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:48:42

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบพระคุณมากๆครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 11:22:15

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านกระทู้ชุดนี้ ผมไม่ต้องคิดไรมาก กดรูปเครื่องหมายถูกบนหัวใจอย่างเดียว จะหมดตัวละเนี่ย เรื่องบุญคุณของผู้นำประเทศในอดีตนี้ มีนักเรียนประวัติศาสตรหัวก้าวหน้า(?)พยายามจะบอกว่า แล้วประชาชนล่ะ ทหารในอดีตล่ะที่ต้องพลีชีพตามคำสั่งผู้นำล่ะ ไม่ต้องสำนึกบุญคุณมากกว่าหรอกหรือ? ถ้าเรียนประวัติศาสตร์ดีๆก็จะเห็นว่า หากผู้นำไม่ใส่ใจ ไม่เอาไหน ก็เป็นอย่างพม่านี่แหละ ประชาชนที่เสียสละก็ตายฟรีกันทั้งนั้น ทั้งพระมหากษัตริย์ไทยและบรรพบุรุษทหารไทยในอดีตต่างก็ควรค่าแก่การสำนึกบุญคุณทั้งนั้น หาไม่แล้วความเป็นชาติจะอยู่ที่ไหน? พอพูดถึงความรักชาติ ปัญญาชนหัวก้าวหน้าก็จะบอกว่าไม่เอาพวกคลั่งชาติ พวกชาตินิยม เดี๋ยวนี้เราต้องเป็นคอสโมโปลิตั้น ไม่งั้นไม่สิวิไล๊ซ์ เฮ้อ  นี่เสียดายนะ ที่ยุคนี้เขาต้องพูดจากันด้วยภาษาไพเราะไม่งั้นจะดูไม่เป้นปัญญาชน ไม่งั้นละก๊ ................ 55555 จากคุณ : davebartus เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:01:43

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามาดู   ทุกคนนะ จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:21:15

ความคิดเห็นที่ 78 ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่เข้ามาให้แบ่งปันความรู้ ข้อมูล และภาพต่างๆ ค่ะ ..."สัปดาห์พม่า" ฉลองกันด้วยการสังเวย Give แต๊ๆ~ เราชอบอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นะคะ ชอบที่จะอ่านเรื่องราวจากหลายๆ มุมมอง และชอบที่มองเรื่องราวผ่านจากภาพต่างๆ ด้วย ความสนุกของการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ เราคิดว่ามันอยู่ที่การได้เห็น ได้ประมวญเรื่องราวต่างๆ จากหลายๆ แหล่ง หลายๆ ที่ หลายๆ ช่วงเวลา เกี่ยวกับเหตุการณ์สักเหตุการณ์ ...ผ่านมุมมองของทั้งผู้ที่อยู่ร่วมในเหตุการณ์จริง ...จากบุคคลที่ ๓ ...หรือจากผู้ที่ศึกษาเรื่องราวเหล่านั้นอีกทีค่ะ บวกกับความท้าทายที่จะต่อยอดหาความรู้ไปเรื่อยๆ ...ไม่ใช่แค่การสักแต่เชื่อในสิ่งที่ได้รับการบอกเล่ามาหรือผ่านมุมมองของใครสักคนเพียงด้านเดียว และสิ่งหนึ่งที่เราคิดว่ามันดูมีเสน่ห์มากๆ เวลาได้อ่านประวัติศาสตร์ช่วงที่มีการเมืองมาเกี่ยวข้อง ก็คือการได้เห็นการใช้ความสามารถด้านต่างๆ ในการแก้ไขสถานการณ์ รวมทั้งความร่วมมือร่วมใจในการทำอะไรสักอย่างให้ลุล่วงไปได้ดีด้วย ยิ่งการได้มาเห็นการชิงไหวชิงพริบ ชิงความได้เปรียบแล้ว ยิ่งสนุกค่ะ เพราะบางเหตุการณ์ก็ดูจะคล้ายคลึงกัน แต่ผลลัพธ์กลับออกมาต่างกัน ด้วยมีปัจจัยด้านต่างๆ เข้ามาเกี่ยวข้องและสามารถเบี่ยงเบนสถานการณ์ออกไปได้ ...แม้ในบางครั้งดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ ก็เป็นไปได้มาเยอะแล้ว จากคุณ : SuiKyo เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:50:03

ความคิดเห็นที่ 79 ขออนุญาตแก้ไขความของคุณพี่ Navarat c. และคุณหนุ่มรัตนะ ในความเห็นที่ ๕๓ และ ๕๔ เรื่องควีนวิคตอเรียนจะมาขอพระราชชายา เจ้าดารารัศมี ไปเป็นธิดาบุญธรรม  และรัชกาลที่๕ ทรงหมั้นพระราชชายาฯ นั้น   เรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องที่มีการหยิบยกขึ้นมาบอกเล่ากันในยุคเรียกร้องประชาธิปไคยในสมัยปลายจอมพล ป.พิบู,สงคราม  อันเป็นผลสืบเนื่องมาจากกระแสการเรียกร้องเอกราชของบะดาอาณานิคมอังกฤษและฝรั่งเศส  เลยมีนักการเมืองท้องถิ่นหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาปลุกกระแส  แล้วนักวิชาการสมัยนี้ก็ไปหยิบข้อมูลเหล่านี้มาเผยแพร่ต่อ  ก็เลยกลายเป็นเรื่องจริงไปเลย ข้อเท็จจริงเรื่องที่ปรากฏในเอกสารจดหมายเหตุที่เป็นพระราชหัตถเลขาในรัชกาลที่๕ ทรงโต้ตอบกับพระยาราชสัมภารากร (เลื่อนสุรนันทน์) ข้าหลวงใหญ่สามหัวเมือง ณเมืองนครเชียงใหม่  การพระราชทานตุ้มห๔ระย้าเพชรที่เชื่อว่าเป็นของหมั้นนั้น  แท้จริงเป็นของขวัญที่ล้นเกล้าฯรัชกาลที่ ๕ พระราชทานไปเป็นของขวัญในการโกนจุกพระราชชายาฯ  ส่วนเรื่องที่ว่า ควีนวิคตอเรียนจะขอพระราชชายาญไปเป็นธิดาบุญธรรมนั้น  มีรายงานที่พระยาราชสัมภารากรกราบบังคมทูลลงมากรุงเทพฯว่า เป็นเรื่องที่พวกพม่าและเงี้ยวที่เข้ามาทำป่าไม้ในเมืองเชียงใหม่เอามาลือกัน  ซึ่งก็เข้าประเด็นข่าวลือที่อังกฤษเคยนำมาใช้ที่พม่า บุคคลผู้มีบทบาทในการช่วยล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๕ต่อต้านอังกฤษน่าจะเป็นเจ้าทิพเกสร หรือเทพไกรสร  ชายาของพระเจ้าอินทวิชยานนท์  และเป็นชนนีของพระราชชายาฯ เจ้าดารารัศมี   หากย้อนไปดูเรื่องการขัดแย้งระหว่างพ่อค้าไม้กับเจ้าเมืองเชียงใหม่ซึ่งเป็นคดีความค้างมาแต่สมัยพระเจ้ากิวโรสสุริยวงศ์  ซึ่งตรงกับปลายรัชกาลที่ ๔ ต่อเนื่องมาจนถึงสมัยพระเจ้าอินทวิชยานนท์  ซึ่งตรงกับต้นรัชกาลที่๕ แล้ว  จะเห็นว่า พระเจ้ากาวิโลรสฯ เองก็มีชั้นเชิงการคานอำนาจระหว่างสยามกับอังกฤษอยู่ในที  แล้วเจ้าทิพเกสรซึ่งเป็นธิดาของพระเจ้ากาวิโลรสฯ ได้มากุมอำนาจเบ็ดเสร็จในสมัยพระเจ้าอินทวิชยานนท์  ก็ย่อมจะตระหนักดีถึงพิษภียของอังกฤษที่ทำไว้กับพม่า  เจ้าทิพเกสรจึงสวามิภักดิ์ต่อกรุงเทพฯ  จนถึงขนาดจัดให้พระราชชายาฯไว้จุกแบบเด็กกรุงเทพฯมาแต่แรกประสูติ  และเมื่อโปรดให้กรมหลวงพิชิตปรีชากรเสด็จขึ้นไปจัดราชการที่เมืองเชียงใหม่  ประจวบกับเวลาที่เจ้าทิพเกสรล้มเจ็บลง  ถึงขนาดเรียกพระเจ้าอินทวิชยานนท์เข้าไปสั่งให้ช่วยเสด็จในกรมจัดราชการ  เสด็จในกรมทรงจัดอย่างไรไว้ถ้าตนเองหายป่วยก็จะดำเนินตามที่ทรงจัดไว้  แต่ไม่ทันที่เสด็จในกรมฯ จะส่งหมอไปตรวจรักษา  เจ้าทิพเกสรก็ถึงอสัญกรรมเสียก่อน  การถวายพระราชชายาฯ แด่รัชกาลที่๕ จึงตกเป็นหน้าที่ของพระเจ้าอินทวิชยานนท์ตามคำสั่งของเจ้าทิพเกสร  คุณความดีของเจ้าทิพเกสรนี้ยังไม่มีผู้ใดศึกษาค้นคว้ากันอย่างจริงจังเลย จากคุณ : V_Mee เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:54:52

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านความเห็นที่ ๖๖ ของคุณกัมม์ ที่ว่า แต่น่าเสียใจ....อาจารย์บางตนกลับบอกว่า ที่ทรงทำไปนั้นเป็นการดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดของสถาบันพระมหากษัตริย์ ผมว่านักวิชาการพวกนั้นท่านบูชาฝรั่งเสียจนลืมไปว่า ใครมาเป็นเจ้าเข้าครอง คงจะต้องบังคับขับไส เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป ตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย เขาจะเห็นแก่หน้าค่าชื่อ จะนับถือพงศ์พันธุ์นั้นอย่าหมาย ไหนจะต้องเหนื่อยยากลำบากกาย ไหนจะอายทั่วทั้งโลกา. นักวิชาการพวกนั้นท่านอ่านตำราภาษาอังกฤษซึ่งเชิดชูผลงานของตนเองเสียจนเป็นปลื้ม จนลืมย้อนกลับไปดูว่าเมื่อเจ้าอาณานิคมเข้ายึดบ้านยึดเมืองของเขาแล้ว ได้ย่ำยีเจ้าของบ้านเมืองนั้นๆ ไว้อย่างไร เรื่องพวกนี้ฝรั่งไม่ได้เขียนไว้นักวิชาการบ้านเราก็เลยไม่ทราบ  หรือทราบแต่ไม่ใส่ใจก็ไม่อาจทราบได้ จากคุณ : V_Mee เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 14:14:41

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านกระทู้นี้ก็ให้สะท้อนใจ ประวัติศาสตร์มีไว้ให้เรียนรู้ และเป็นบทเรียนครับ จากคุณ : T7Promoter เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 14:55:00

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านแล้วก็ยิ่งรู้สึกสงสารพม่าขึ้นมาเหมือนกันนะครับ ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมโกรธแค้นที่มาปล้นราชธานีกรุงศรีอยุธยา  แต่ยิ่งมาเห็นพวกฝรั่งตาน้ำข้าว มันมาย่ำยีพี่น้องชาวเอเชียด้วยกันแล้ว อยากเห็นกรรมตามสนองจังครับ จากคุณ : Numenor เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 15:29:08

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบพระคุณอาจารย์ Navarat.C มากครับ จริง ๆ ผมก็เป็นเพียงคนที่ชอบอ่านประวัติศาสตร์ที่แต่ละท่านในที่นี้เขียน ซึ่งผมเพียงคิดว่า ประวัติศาสตร์ของเพื่อนบ้านของเรา มันก็สะท้อน วิเทโศบายที่เราทำในยุคนั้น ได้อย่างดี ผมว่าทำเป็นละคร ดีกว่าละครน้ำเน่าเยอะแยะ แล้วคนดูเขาจะได้เข้าใจ อยากให้รัฐบาลเขาตระหนักถึงข้อนี้ ให้มาก ๆ เด็กสมัยนี้ อย่าว่าแต่ เรื่องรศ 112 เลย แม้แต่พระราชกรณียกิจก็ไม่อยากรู้ เห็นเป็นเรื่องไร้สาระ อันนี้น่ากลัวมากจริงๆ จากคุณ : bangkokguy เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 15:37:49

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านแล้วดีใจ...ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นคนไทยค่ะ เพราะสายพระเนตรยาวไกลและพระปรีชาสามารถโดยแท้ จากคุณ : thezircon (thezircon) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 16:19:50

ความคิดเห็นที่ 85 ต่อครับ นี่เป็นรูปของลอร์ดดัฟเฟอริน Lord Dufferin อุปราชแห่งอินเดีย ตัวละครสำคัญอีกคนหนึ่งของประวัติศาสตร์พม่าช่วงนี้   ลอร์ดดัฟเฟอรินผู้นี้แหละที่เป็นผู้ลงนามในหนังสือคำขาดที่ยื่นถึงพระเจ้าสีป่อตามแผนรวบยอดที่จะยึดพม่าที่เรียกว่า Annexation และออกคำสั่งให้กำลังทหารจากอินเดียลงเรือไปย่างกุ้งล่วงหน้า ความจริงพม่ายอมแพ้อย่างเป็นทางการในวันที่29พฤสจิกายน 1885 แต่ช้ามาจนถึง1มกราคม1866ที่มีแถลงการณ์จากผู้ชนะว่าพม่าเป็นส่วนหนึ่งของจักรภพอังกฤษแล้ว ตอนนั้นชาวพม่าก็ยังลุ้นกษัตริย์พระองค์ใหม่อยู่ คงคิดว่าอังกฤษจะปกครองตนเหมือนที่ตนเคยปกครองเมืองขึ้นทั้งหลาย  คณะองคมนตรีของพม่าที่มีคินหวุ่นมิงจีก็ยังอยู่เพื่อรอว่านายเหนือหัวจะเอายังไง ผ่ายอังกฤษเองในตอนนั้นก็พิจารณาทางเลือกว่าจะให้พม่าเป็นรัฐกันชน หรือรัฐในความคุ้มครอง กึ่งคุ้มครอง ใครจะมาเป็นผู้สำเร็จราชการฯลฯ แต่ก็ไม่ลงตัวสักอย่าง คนโน้นค้านคนนี้ค้าน ลอร์ดดัฟเฟอรินก็เลยเดินทางมาดูปัญหาด้วยตนเอง   ในงานสโมสรสันนิบาตที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่ท้องพระโรงของพระราชวังมัณฑะเลย์ในคืนวันที่4มีนาคม1866  ลอร์ดดัฟเฟอรินก็ทำให้หน้าของพวกเสนาบดีพม่าแตกกราว ด้วยการปฏิเสธที่จะรับของขวัญมีค่าราคาแพงที่พวกนั้นเอามาจิ้มก้องตามธรรมเนียมปฏิบัติของคนแถวนี้ด้วย   การมาครั้งนี้ลอร์ดดัฟเฟอรินได้เลือกที่จะบริหารการปกครองพม่าโดยตรง ดังนั้นคณะองคมนตรีที่เป็นผู้บริหารราชการแผ่นดินชุดเดิม จึงให้เป็นเพียงคณะที่ปรึกษา กลับไปตบยุงที่บ้านเพราะไม่มีอะไรจะปรึกษา   พระราชวังมัณฑะเลย์ก็มีชื่อใหม่เป็นทางการในครั้งนี้ว่า ค่ายดัฟเฟอริน Fort Dufferin จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:28:11

ความคิดเห็นที่ 86 ท่านลอร์ดเดินทางจากย่างกุ้งมาตามแม่น้ำอิระวดี แวะดูพม่าไปด้วย นี่แวะลงพักแรมที่อังวะ และกำลังจะกลับขึ้นเรือ ท่านลอร์ดมาบนบานสานกล่าวอะไรที่นี่ไม่ทราบ แต่กลับไปแล้ว ได้เลื่อนบรรดาศักดิเป็น มาควิสแห่งดัฟเฟอรินและอังวะ (Marquess of Dufferin and Ava) แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 19:51:29 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:30:43

ความคิดเห็นที่ 87 เมืองสยัตเมียว (Thayetmyo) ที่เป็นเมืองหน้าด่านของมัณฑะเลย์ จำได้ไหมครับ การรบครั้งนี้กระสุนนัดแรกดังที่เมืองนี ท่านเจ้าคุณแม่ทัพไม่ได้แปลภาษาพม่าให้ ผมก็สยัตเมียวไปก่อนแล้วกัน ตอนแรกจะเรียกสยัตแมวแล้ว แต่เกรงใจ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:36:07

ความคิดเห็นที่ 88 เมื่อลอร์ดดัฟเฟอรินและท่านผู้หญิงถึงมัณฑเลย์ นายพล เพรนเดอกัส ก็ต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ รถม้านี่ของพระเจ้าสีป่อมั้ง คงไม่ได้หอบขึ้นเรือมาด้วยในเที่ยวนี้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:41:12

ความคิดเห็นที่ 89 นี่เป็นบรรยากาศในงานสโมสรสันนิบาต มีV.I.P.ทั้งอังกฤษและพม่ามาร่วมงาน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:43:51

ความคิดเห็นที่ 90 นี่ผมก็มั่วๆไปมั่งว่า ท่านนายพลคงจัดให้ท่านลอร์ดและท่านผู้หญิงพักที่หอทองนี่ อ้าวก็ตอนนั้นมันไม่มีริซต์ คาลตั้นนี่ครับ จะให้ไปพักที่ไหนถ้าไม่ใช่ในวัง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:50:18

ความคิดเห็นที่ 91 ตอนเช้า พลทหารแขกก็ออกเตรียมสวนสนามเอาหน้ากับนายซะหน่อย จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:52:47

ความคิดเห็นที่ 92 ท่านลอร์ดก็ออกมายืนดูที่หน้าบันไดทางเข้าท้องพระโรง จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:54:36

ความคิดเห็นที่ 93 ส่วนท่านผู้หญิงก็มีคุณนายแม่ทัพพาไปออกงานสังคมแม่บ้าน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:56:34

ความคิดเห็นที่ 94 เอาผู้หญิงเป็นแนวร่วมสามัคคีนายบ่าว จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 18:58:51

ความคิดเห็นที่ 95 ผู้ชายก็ออกตรวจราชการ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:01:10

ความคิดเห็นที่ 96 การตัดสินใจผนวกพม่าอย่างไม่เหลือดี เพราะกลายเป็นเพียงมณฑลหนึ่งของอินเดียทั้งๆที่ไม่มีประวัติศาสตร์ร่วมกันเลยนั้น จุดชนวนระเบิดขึ้นอย่างที่ได้เล่าไปแล้ว คนพม่าที่รู้ว่าถูกอังกฤษหักหลังก็ตกลงใจที่จะจับอาวุธขึ้นสู้กันใหม่ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางสู้ นี่เป็นค่ายในการรบระหว่างกบฏกับรัฐบาลอังกฤษ อ่านบรรยายแล้วก็ไม่แจ่มแจ้งว่าเป็นค่ายของพม่าหรือของอังกฤษ แต่ก็นึกมโนภาพที่ประวัติศาสตร์ว่าไว้ว่าพม่ามาตั้งค่ายรายล้อมพระนครศรีอยุธยา มันก็คงค่ายแบบนี้ไม่ได้หรูหราอะไร จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:11:50

ความคิดเห็นที่ 97 อ้าว..รูปผิด เลยตามเลยแล้วกัน ตอนแรกตั้งใจว่าจะให้ดูรูปนี้ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:13:25

ความคิดเห็นที่ 98 สมัยใหม่ตอนโน้นมันใช้อาวุธอย่างนี้แล้ว ค่ายกระจอกๆอย่างนั้นมันจะใช้การอะไรได้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 52 19:17:23 จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:16:52

ความคิดเห็นที่ 99 พม่าต่อสู้ยืนหยัดได้อย่างเป็นเรื่องเป็นราวก็ประมาณห้าปี หลังจากนั้นก็ต่อสู้อย่างประปรายเพราะหมดกำลัง แต่กว่าอังกฤษจะสามารถบอกได้ว่าหมดแล้วก็ร่วมๆสิบปีแหละครับ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 19:21:25