ความคิดเห็นที่ 1 กำเนิดเหรียญบรรณาการ ประธานาธิบดี แอนดรู แจ๊คสัน ( ประธานาธิบดีคนที่ ๗ )ของสหรัฐอเมริกาได้มีการสั่งผลิตเหรียญชนิดพิเศษ เพื่อเป็นเครื่องบรรณาการแก่ผู้ครองประเทศในดินแดนเอเซียตะวันออกไกล คือ สยาม, มุสกาต์ (ปัจจุบันคือ โอมาน), โคชิไชน่า (ปัจจุบันคือ เวียตนาม) และญี่ปุ่น เพียง ๔ ประเทศเท่านั้น เพื่อเป็นของขวัญในการเจริญสัมพันธไมตรีทั้งสองประเทศ เมื่อพญาอินทรี มาแลกยิ้มกับช้างเผือก ความคิดเรื่องการทำสนธิสัญญาการค้าระหว่างสหรัฐกับประเทศในตะวันออกไกล ขณะนั้น ประธานาธิบดีแจ๊กสันได้รับแรงกดดันให้คิดขยับขยายอิทธิพลทางการค้าไปสู่ตะวันออกไกลอยู่พอดี เพราะพ่อค้าชาวอเมริกันกำลังครอบครองการค้าพริกไทยในเขตอีสต์อินดีส และต้องเผชิญกับการแข่งขันจากบริษัทอีสต์อินเดียคอมปะนี ของอังกฤษในด้านการค้าฝิ่นและชากับประเทศจีน ทั้งนี้เนื่องจากอังกฤษได้เข้ามาเจรจาทำสนธิสัญญาทางการค้ากับประเทศต่างๆ ในดินแดนตะวันออกก่อนแล้ว พ่อค้าชาวอเมริกันรู้สึกว่าตนเองเสียเปรียบ จึงเรียกร้องให้รัฐบาลช่วยป้องกันผลประโยชน์ของตน โดยหาทางทำสนธิสัญญากับประเทศต่างๆ ในภูมิภาคนี้ทำนองเดียวกับอังกฤษ ตลอดจนขอเรือปืนเพื่อป้องกันภัยจากโจรสลัดแถวเกาะสุมาตรา แต่ไหนๆ จะลงทุนส่งคณะเดินทางไปไกลถึงทวีปเอเชียแล้ว ไฉนจึงไม่ทำสนธิสัญญากับหลายๆ ประเทศเสียเลยให้คุ้ม ฉะนั้น นกหลายตัวที่อเมริกาตั้งใจยิงด้วยกระสุนนัดเดียวจึงประกอบด้วย โคชินไชน่า สยาม มุสกาต์ และถ้าเป็นไปได้ก็รวมญี่ปุ่นด้วย เหตุผลที่เลือกประเทศเหล่านี้ เพราะในครั้งนั้นอังกฤษประสบความสำเร็จในการเจรจาสนธิสัญญาทางการค้ากับประเทศสยามในปี พ.ศ. ๒๓๖๙ (ค.ศ. ๑๘๒๖) แต่ผิดหวังกับโคชินไชน่า และไม่มีประเทศตะวันตกใดสามารถเปิดประตูเข้าไปทำการค้ากับประเทศญี่ปุ่นได้ ยกเว้นพ่อค้าชาวดัตช์ ๒-๓ ราย ความตั้งใจของสหรัฐที่จะเปิดประตูการค้ากับประเทศในดินแดนแถบนี้ โดยเฉพาะกับโคชินไชน่าและญี่ปุ่น จึงเป็นความคิดหาญกล้าอย่างหนึ่งที่หากทำได้สำเร็จ จะเป็นการตบหน้าอังกฤษจนชาไปได้พักใหญ่ ซ้ำยังเป็นการประกาศความเป็นคู่แข่งไปในตัวด้วยอีกต่างหาก แม้ผลประโยชน์ของสนธิสัญญาต่างๆ เหล่านี้มีผลคุ้มค่าเกินกว่าที่จะใส่ใจกับความรู้สึกของอังกฤษ แต่อเมริกาก็ไม่ประสงค์ให้อังกฤษรู้ทันเหลี่ยมคูของตนเอง จึงต้องปกปิดมิให้ฝ่ายหลังรู้ระแคะระคายเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้ รวมทั้งต้องกลบเกลื่อนว่า เป็นการเดินทางเพื่อส่งผู้แทนนายหนึ่งไปช่วยแก้ไขปัญหากรณีเกาะฟอล์กแลนด์ ในอเมริกาใต้ ระหว่างบัวโนสไอเรสกับอังกฤษ ปลายปี พ.ศ. ๒๓๗๔ (ค.ศ. ๑๘๓๑) แรงผลักดันต่อข้อเรียกร้องให้รัฐบาลสหรัฐทำสนธิสัญญาทางการค้าดังกล่าวก็ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น เพราะโจรสลัดชาวสุมาตรายึดเรือชื่อเฟรนด์ชิปและสังหารลูกเรือไปจำนวนหนึ่ง ประธานาธิบดีแจ๊กสันจึงส่งเรือยูเอสเอส โปโตแมคให้เดินทางไปยังเกาะสุมาตราเพื่อล่าโจรสลัดเหล่านั้นและนำตัวมาลงโทษ ทว่า จนถึงต้นปี พ.ศ. ๒๓๗๕ (ค.ศ. ๑๘๓๒) แล้ว ก็ยังไม่ได้ยินข่าวคราวว่า เรือโปโตแมคประสบความสำเร็จตามที่วางแผนไว้หรือไม่ ฉะนั้น เมื่อตัดสินใจที่จะส่งนายเอ็ดมันด์ รอเบิร์ต ลงเรือยูเอสเอส พีค็อก เพื่อเดินทางไปแถบนั้นอยู่แล้ว ก็เลยแถมพันธกิจพิเศษให้อีกข้อหนึ่ง นั่นคือ เป็นกองหนุนให้เรือโปโตแมคด้วย ถ้าจำเป็น ภาพประกอบ ประธานาธิบดี แอนดรู แจ๊คสัน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 19:57:14

ความคิดเห็นที่ 2 รุกคืบสู่สยาม กัปตันเดวิด ไกซิงเกอร์ นำเรือพีค็อกออกจากท่าเรือเมืองบอสตันพร้อมลูกเรือจำนวน ๑๗๐ นาย ในวันที่ ๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๓๗๔ (ค.ศ. ๑๘๓๑) เวลา ๑๑ นาฬิกา มุ่งหน้าสู่เมืองรีโอเดจาเนโร ประเทศบราซิล เรือพีค็อกก็แล่นตัดมหาสมุทรแอตแลนติกผ่านทวีปแอฟริกาข้ามมหาสมุทรอินเดียสู่สุมาตราเรือพีค็อกเดินทางไปมะนิลา และแวะเกาะลินตินของประเทศจีน ก่อนข้ามไปกวางตุ้ง ซึ่งเป็นที่ที่นายเอ็ดมันด์ รอเบิร์ต (พ่อค้าชาวอเมริกัน) ต้องหาซื้อของขวัญ เพื่อใช้เป็นเครื่องบรรณาการให้แก่ประเทศต่างๆ ที่ตั้งใจไปเจรจาสนธิสัญญาทางการค้าด้วย เพราะของขวัญที่คิดว่าจะนำติดตัวไปด้วยก่อนออกเดินทางนั้นมาถึงท่าเรือบอสตันไม่ทันการ แม้ว่าทางรัฐบาลได้จัดส่งขึ้นเรืออีกลำหนึ่งตามไปที่รีโอเดจาเนโร แต่ก็คลาดกันอีก ค่าของขวัญที่ซื้อในกวางตุ้งนั้นเป็นจำนวนทั้งสิ้น ๓,๑๙๙ เหรียญ ในวันที่ ๕ มกราคม พ.ศ. ๒๓๗๖ (ค.ศ. ๑๘๓๓) เรือพีค็อกก็เดินทางถึงเมืองท่าเล็กๆ แห่งหนึ่งของโคชินไชน่า ผู้เฒ่าที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าหมู่บ้านและชาวบ้านไม่ตอบคำถามใดๆ ที่จะเป็นประโยชน์แก่นายรอเบิร์ต ต่อมานายรอเบิร์ตได้ยื่นจดหมายแนะนำตัวและแจ้งจุดประสงค์แก่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นโดยหวังว่า จดหมายนั้นจะไปถึงองค์จักรพรรดิ หลังจากนั้นบาทหลวงคาทอลิกผู้หนึ่งได้มาพบและซักถามต่างๆ นานา ก่อนพูดทิ้งท้ายอย่างเสียดสีว่า "เรือรบหรือจะมาเยี่ยงมิตร" แม้จะมีคณะผู้แทนจากฝ่ายรัฐบาลของโคชินไชน่ามาพบในภายหลัง แต่ก็ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อันใด ไม่มีใครบอกให้นายรอเบิร์ตทราบว่า จะไปถึงเมืองหลวงเพื่อพบองค์จักรพรรดิได้อย่างไร นอกไปจากการยกสำรับอาหาร ๕๑ จาน พร้อมเครื่องดื่มมาให้แล้ว เจ้าหน้าที่เหล่านั้นไม่ได้ให้ความร่วมมือใดๆ แก่นายรอเบิร์ต ทั้งนี้น่าจะเป็นเพราะสาเหตุ ๒ ประการ คือ ฝ่ายโคชินไชน่าไม่ต้องการมีสัมพันธไมตรีกับประเทศที่ผู้นำไม่ใช่กษัตริย์ และการที่นายรอเบิร์ตปฏิเสธวิธีแสดงความเคารพตามธรรมเนียมของฝ่ายโคชินไชน่า เมื่อนายรอเบิร์ตเห็นชัดแน่แล้วว่า สนธิสัญญาทางการค้ากับโคชินไชน่าไม่มีทางเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาได้ จึงตัดสินใจเดินทางออกจากประเทศนั้นเพื่อมุ่งหน้าสู่สยาม ภาพประกอบ เรือพีค็อก จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 19:59:06

ความคิดเห็นที่ 3 ตามบันทึกของนายรอเบิร์ต เรือพีค็อกเดินทางมาถึงสยามเมื่อวันที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๓๗๖ (ค.ศ. ๑๘๓๓) ในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พอถึงวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ซึ่งตรงกับวันอาทิตย์ เดือน ๔ ขึ้น ๖ ค่ำ ปีมะโรงจัตวาศก เรือพีค็อกก็จอดรออยู่ที่สันดอน เพราะเข้าปากน้ำไม่ได้ เนื่องจากเป็นเรือที่กินน้ำลึก พระองค์จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ส่งเรือไปรับนายรอเบิร์ตและคณะ เพื่อนำไปพำนักที่ตึกฝรั่งหน้าวัดประยุรวงศ์ โดยจัดที่หลับที่นอนให้เพียบพร้อม ทั้งเตียง มุ้ง ฟูก ผ้าปูเตียง หมอน และเครื่องใช้ไม้สอยต่างๆ รวมทั้งส่งข้าวสารไปให้ด้วย ยิ่งกว่านั้น ยังให้กรมนานำนมโคมาให้วันละ ๒ ทะนานทุกวัน และให้พระคลังวิเศษเบิกเงินจากพระคลังมหาสมบัติ เพื่อมอบให้วันละ ๑ ตำลึง ๒ บาท นายรอเบิร์ตได้บันทึกถึงการต้อนรับครั้งนี้ไว้ด้วยความประทับใจ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 19:59:41

ความคิดเห็นที่ 4 สภาพบรรยากาศริมแม่น้ำเจ้าพระยาและพระบรมหาราชวัง ในยุค ๑๖๐ ปีก่อน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:00:31

ความคิดเห็นที่ 5 ขุนนางฝ่ายสยามผู้ได้รับพระบรมราชโองการให้ทำหน้าที่ในการเจรจาสนธิสัญญาคือ เจ้าพระยาพระคลัง (สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ (ดิศ บุนนาค) ซึ่งนายรอเบิร์ตบรรยายไว้ว่า "เป็นบุคคลร่างใหญ่ อาจมีน้ำหนัก ๓๐๐ ปอนด์ และรอบล้อมด้วยบริวารจำนวนมากที่คุกเข่าอยู่ใกล้นาย" โดยมีนายพีเอดาดซึ่งเป็นชาวโปรตุเกสที่เกิดในสยามทำหน้าที่เป็นล่าม การเจรจาทางการทูตมีธรรมเนียมอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่แตกต่างไปจากการเจรจาแบบอื่นๆ เลย คือฝ่ายผู้มาเยือนนำของขวัญหรือของกำนัลมามอบให้ฝ่ายเจ้าบ้าน แรกทีเดียว นายรอเบิร์ตตั้งใจที่จะถวายเครื่องบรรณาการหลังจากที่การเจรจาสนธิสัญญาเสร็จลงเรียบร้อยแล้ว แต่ล่ามของฝ่ายสยามได้แจ้งว่า นายรอเบิร์ตจะยังเข้าเฝ้าไม่ได้จนกว่าเจ้าหน้าที่ฝ่ายสยามจะได้ตรวจสอบเครื่องบรรณาการเสียก่อน เพื่อดูว่า สมควรที่จะนำของกำนัลเหล่านั้นไปถวายหรือไม่ นายรอเบิร์ตอธิบายให้ล่ามฟังว่า ของกำนัลเป็นสิ่งของเล็กน้อยและซื้อมาจากประเทศจีน เนื่องจากของขวัญที่รัฐบาลสหรัฐส่งให้แต่แรกได้สูญหายไป ถ้าพระเจ้ากรุงสยามมีพระราชประสงค์ต่อสิ่งใดในกาลข้างหน้า ก็ขอให้มอบรายการแก่ตน เพื่อจะได้นำมาถวายเมื่อเดินทางกลับมามอบสนธิสัญญาฉบับแก้ไขในครั้งต่อไป พระคลังได้ส่งบุตรชายคนโต คือหลวงนายสิทธิ์ (ช่วง บุนนาค ) มาตรวจสอบเครื่องบรรณาการ และดูเหมือนท่านไม่ไยดีนักกับของดังกล่าว นายแพทย์ติกนอร์ตั้งข้อสังเกตว่า คงเป็นเพราะของกำนัลนั้นเป็นสินค้าจากประเทศจีน ซึ่งไม่ได้รับความนิยมเท่าสินค้าจากสหรัฐหรือยุโรป นายรอเบิร์ตเองก็บันทึกไว้สั้นๆ แต่ได้ความเช่นเดียวกันว่า "ดูเหมือนเห็นกันว่า ของกำนัลมีค่าน้อย เนื่องจากเป็นของที่ซื้อมาจากประเทศจีน ไม่ใช่จากสหรัฐอเมริกา" ของกำนัลที่นายรอเบิร์ตตั้งใจนำมาถวายพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้แก่ "กระเช้าเงินรีเฟืองคู่ ๑ กลมเฟือง ๒ คู่ นาฬิกาพกทองคำคู่ ๑ แพรหนังไก่สีดำ ๒๐ พับ แพรเลี่ยนสีตากุ้ง ๖๐ พับ"  ส่วนของกำนัลที่มอบให้พระคลัง คือ กระเช้าเงินมีลวดลาย ๒ คู่ คล้ายกับที่ถวายพระมหากษัตริย์ นาฬิกาทองประดับด้วยไข่มุก ๑ เรือน แพรสีหินชนวน ๔๐ ผืน นอกจากนี้ก็ยังมีของกำนัลปลีกย่อยอีก ๓-๔ รายการ ๒ สัปดาห์ต่อมา หลังจากการแก้ไขหลายครั้ง สนธิสัญญาฉบับหลายภาษาที่มีขนาดกว้าง ๒๑ นิ้ว ยาว ๙ ฟุต ก็สำเร็จเรียบร้อย โดยมีทั้งภาษาไทย อังกฤษ จีน และโปรตุเกส ฝ่ายสหรัฐได้พบว่า การแปลสำเนาเป็นภาษาต่างๆ นี้ทำให้ข้อตกลงบางข้อมีใจความแตกต่างกันไปบ้างทั้งที่เป็นข้อเดียวกัน สาระสำคัญข้อหนึ่งระบุว่า "ชาติอเมริกันจะเข้ามาค้าขาย ณ กรุงเทพฯ จะเป็นหนี้สินอยู่ที่กรุงเทพฯ มากน้อยเท่าใด ลูกค้าที่กรุงเทพฯ จะเป็นหนี้สินชาติอเมริกันมากน้อยเท่าใด คนซึ่งเป็นลูกหนี้มีสิ่งของมากน้อยเท่าใด จะต้องซื้อขายใช้หนี้ให้กับเจ้าหนี้กว่าจะสิ้นของที่มี ถ้าสิ่งของที่มีแล้วยังไม่ครบเงินที่ค้าง อย่าให้เอาลูกหนี้ไปเป็นค่าใช้สอยจำจองเฆี่ยนตี เร่งเอาเงิน ให้ปล่อยลูกหนี้ไปตามใจ" ในสนธิสัญญาฉบับนี้ ซึ่งนับเป็นความภูมิใจอย่างหนึ่งของนายรอเบิร์ตคือ ข้อตกลงว่าด้วยการคุ้มครองมิให้ชาวอเมริกันตกเป็นทาสหรือรับโทษจองจำหากกลายเป็นลูกหนี้ในประเทศสยาม ทั้งนี้เนื่องจากนายรอเบิร์ตได้รับทราบจากอดีตกงสุลโปรตุเกสว่า ตามกฎหมายของสยามนั้น ถ้าลูกหนี้ชำระหนี้ไม่หมด เจ้าหนี้มีสิทธิเหนือชีวิตของลูกหนี้ ไม่ว่าเป็นชาวสยามหรือชาวต่างชาติ โดยสามารถขายลูกหนี้เป็นทาส ลงโทษด้วยการทรมาน เฆี่ยนตี จองจำ หรือลงโทษด้วยวิธีการอื่นๆ สุดแท้แต่เห็นสมควร เมื่อนายรอเบิร์ตขอให้เพิ่มข้อตกลงนี้เข้าไปในสนธิสัญญา ฝ่ายสยามก็ขอให้เป็นการคุ้มครองทั้ง ๒ ฝ่ายไม่ใช่แต่เพียงลูกหนี้ชาวอเมริกันเท่านั้น นอกจากนี้นายรอเบิร์ตยังต้องการให้สนธิสัญญาครอบคลุมถึงฝิ่นด้วย แต่ฝ่ายสยามปฏิเสธในนาทีสุดท้าย อย่างไรก็ดีสหรัฐได้รับสิทธิพิเศษในฐานะ "ชาติที่ได้รับความอนุเคราะห์ยิ่ง" และได้รับการลดหย่อนภาษีด้วย เหตุการณ์ครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการเจรจาสนธิสัญญาของพระคลัง ท่านทำหน้าที่รักษาผลประโยชน์ของประเทศไว้เต็มที่ เรียกว่า ถ้าท่านเป็นผู้เจรจาเรื่อง FTA ชาวสยามคงไม่ต้องกลัวเสียเปรียบใคร สนธิสัญญาฉบับนี้ คือบรรพบุรุษของ FTA เลยทีเดียว ภาพประกอบ สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ (ดิศ บุนนาค) แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 21:12:41 จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:01:42

ความคิดเห็นที่ 6 คณะของนายรอเบิร์ตได้เข้าเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวในวันที่ ๑๘ มีนาคม ซึ่งตรงกับวันแรม ๑๒ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรงจัตวาศก นายรอเบิร์ตพรรณนาถึงบรรยากาศในท้องพระโรงและการเข้าเฝ้าซึ่งกินเวลาประมาณ ๒๐ นาที พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงถามถึงสุขภาพของประธานาธิบดีสหรัฐ ตลอดจนของเจ้าหน้าที่และลูกเรือ พระองค์ทรงแสดงความสนพระทัยในสถานที่ที่เรือพีค็อกแวะเยี่ยมมา พร้อมทั้งทรงแนะนำให้นายรอเบิร์ตมอบรายการสิ่งของที่ตนต้องการจากสยามแก่เจ้าหน้าที่ ก่อนที่นายรอเบิร์ตจะเดินทางกลับนั้น พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวพระราชทานสิ่งของตอบแทนให้ด้วย คือ งาช้าง ๕ ลำหาบ หนัก ๒ หาบ ดีบุกบริสุทธิ์หนัก ๑๐ หาบ รงหนัก ๒ หาบ เนื้อไม้หนัก ๒๕ ชั่ง น้ำตาลกรวดหนัก ๕ หาบ น้ำตาลทรายหนัก ๒๐ หาบ พริกไทยหนัก ๑๐ หาบ เร่วหนัก ๒ หาบ ครั่งหนัก ๕ หาบ ฝางหนัก ๑๐ หาบ นายรอเบิร์ตบันทึกเกี่ยวกับเรื่องของตอบแทนไว้ดังนี้ "เมื่อวานนี้ และวันนี้ เจ้าพระยาพระคลังได้ส่งของขวัญมายังคณะผู้แทน โดยประกอบด้วย งาช้าง๓๓ น้ำตาล ลูกกวาด พริกไทย กระวาน รงทอง ไม้กฤษณา และแก่นไม้ฝาง ดีบุก ฯลฯ ทุกอย่างล้วนมีคุณภาพต่ำและมีมูลค่าเล็กน้อย สาเหตุที่ของกำนัลเหล่านี้มีคุณภาพต่ำ เพราะความโลภของเจ้าหน้าที่ ซึ่งได้รับมอบหมายให้สรรหาของกำนัลที่ดีที่สุด แต่กลับส่งสิ่งที่แย่ที่สุดมาให้ แล้วคิดราคาตามของคุณภาพที่ดีที่สุดในบัญชีของพระคลัง และเก็บส่วนต่างเข้ากระเป๋า" ไม่ทราบว่า ข้อสังเกตของนายรอเบิร์ตนั้นเป็นความเข้าใจผิดหรือไม่ แม้นายรอเบิร์ตเคยเป็นพ่อค้า และซื้อขายในทวีปแอฟริกามาก่อน แต่บางทีเขาอาจไม่คุ้นเคยกับสินค้าพื้นเมืองของประเทศทางตะวันออก จึงตีมูลค่าต่ำกว่าที่เป็นจริง หรือบางทีภาพพจน์และความประทับใจที่นายรอเบิร์ตได้รับจากการพบปะกับเจ้าหน้าที่ชาวสยามอาจทำให้คิดไปในทางลบเองก็ได้ หรือบางทีของตอบแทนดังกล่าวอาจเป็นของคุณภาพต่ำอย่างที่นายรอเบิร์ตคิดไว้จริง นอกจากนี้นายรอเบิร์ตยังได้รับคำเตือนว่า ไม่ให้ทำผิดพลาดซ้ำในเรื่องการนำเครื่องบรรณาการจากประเทศจีนมาถวายในครั้งต่อไปที่เดินทางมาแก้ไขสนธิสัญญา แต่ให้นำสิ่งของตามรายการข้างล่างนี้มาแทน สำหรับพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว : ๑. รูปสลักหินหญิงชาย ๕ คู่ ขนาดเท่าคนจริงบ้างและใหญ่กว่าบ้าง โดยสวมชุดแต่งกายแบบต่างๆ อย่างชาวอเมริกัน ๒. โคมไฟแก้วตั้งโต๊ะ๓๔ ขนาดใหญ่ที่สุด ๑๐ คู่ และ ๓. ดาบ ๑ คู่ที่มีด้ามและฝักทำด้วยทองคำ ไม่ใช่ชุบทอง และมีใบดาบโค้งเล็กน้อย สำหรับพระคลัง : ๑. กระจกเงา ๑ บานหรือ ๑ คู่ที่มีความยาว ๓ ศอก ๓๕ กว้าง ๒ ศอก ประกอบเป็นตัวเรือนที่ใช้ตั้งเป็นฉากกั้นได้ โดยมีกรอบไม้แกะสลักลงทอง และทาสีเขียวด้านหลัง ๒. พรมขนนิ่ม ๒ ขนาด๓๖ สำหรับห้อง ๒ ห้อง ๓. ดอกไม้ ต้นไม้ผล ซึ่งอาจเป็นต้นหรือเมล็ดก็ได้ นายรอเบิร์ตแจ้งให้พระคลังทราบว่า คงไม่สามารถนำรูปสลักหินมาน้อมเกล้าฯ ถวายได้ จากนั้นจึงเดินทางออกจากสยามในวันที่ ๔ เมษายน พ.ศ. ๒๓๗๖ (ค.ศ. ๑๘๓๓) เพื่อเดินทางต่อไปยังมุสกาต์ (ปัจจุบันคือ โอมาน) ผ่านทางสิงคโปร์และปัตตาเวีย โดยมีเรือชื่อบ๊อกเซอร์มาสมทบ ภารกิจของนายรอเบิร์ตในมุสกาต์ (ปัจจุบันคือ โอมาน)จบลงด้วยสนธิสัญญาฉบับร่างเช่นเดียวกับของประเทศสยาม คณะเดินทางตัดสินใจไม่แวะเยี่ยมประเทศญี่ปุ่นดังที่ตั้งใจกันไว้ และกลับถึงสหรัฐเมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) นายรอเบิร์ตได้เดินทางไปพบประธานาธิบดีแจ๊กสันเมื่อต้นเดือนพฤษภาคมในปีนั้น ฝ่ายหลังรู้สึกพอใจเป็นอย่างยิ่งกับความสำเร็จของนายรอเบิร์ต และมอบสนธิสัญญาฉบับนั้นให้สภาสูงของสหรัฐนำไปแก้ไขตามขั้นตอนต่อไป ภาพปกทองคำดุนลายนกอินทรี อัญเชิญสาสน์ขอเปิดการค้าเสรีกับประเทศสหรัฐอเมริกา จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:04:50

ความคิดเห็นที่ 8 หลังจากเสร็จภารกิจในบางกอกแล้ว นายเอ็ดมันด์ รอเบิร์ต และเจ้าหน้าที่ก็เดินทางกลับขึ้นเรือพีค็อกเมื่อวันที่ ๒๐ เมษายน ปรากฏว่าทุกคนป่วยหนักกันหมด นายแพทย์รุสเชนเบอร์เกอร์บันทึกไว้ด้วยว่า หม่อมฟ้าน้อย (ต่อมาคือพระบาทสมเด็จพระปินเกล้า) ทรงตั้งพระทัยที่จะไปส่งคณะของนายรอเบิร์ตที่เรือ แต่ประชวรด้วยอาการเมาเรือเมื่อพ้นปากน้ำ จึงทรงงดการเสด็จ ตรงนี้อ่านแล้วแปลกๆ เพราะพระองค์โปรดกิจการทหารเรือเป็นอันมาก และยัง "ทรงกำปั่นพุทธอำนาจ" ไปทำศึกกับญวนในปี พ.ศ. ๒๓๘๔ ด้วย อย่างไรก็ตามพระองค์ทรงมอบสมุดใบลาน และ ฯลฯ ให้คณะของนายรอเบิร์ต ซึ่งฝ่ายหลังก็ทรงถวายหนังสือให้พระองค์หลายเล่มเป็นการตอบแทน ดูเหมือนนายแพทย์ผู้นี้ติดนิสัยอย่างหนึ่งมาจากนายรอเบิร์ต นั่นคือการเปรียบเทียบราคาของกำนัลที่แต่ละฝ่ายมอบให้แก่กัน เพราะหมอบันทึกไว้ว่า หนังสือที่ทางคณะถวายให้พระองค์นั้น "มีค่ามากกว่าของกำนัลจากหม่อมฟ้าน้อยลิบลับ" ขณะที่พำนักอยู่ในบางกอก นายรอเบิร์ตได้ติดเชื้อโรคบิด และมีอาการไข้กลุ้มรุมเป็นเวลาติดต่อกันถึง ๒ เดือน ซ้ำยังอาจติดเชื้ออหิวาตกโรคอีกด้วย อย่างไรก็ตามแม้มีอาการหนักหนาสาหัส แต่เขายังคงยืนยันที่จะเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่ต่อยังโคชินไชน่าและญี่ปุ่นดังที่ตั้งใจไว้ เรือพีค็อกล่องลำไปถึงโคชินไชน่าในเดือนพฤษภาคม แต่หาล่ามไม่ได้ และสุขภาพของนายรอเบิร์ตเองก็ไม่อำนวยให้ทำหน้าที่ทูตได้เต็มความสามารถ ดังนั้นภารกิจในโคชินไชน่าจึงล้มเหลวลงอีกเป็นครั้งที่ ๒ เชื่อกันว่า นายรอเบิร์ตมิได้ส่งเหรียญเงินชุดที่เตรียมมาเป็นเครื่องบรรณาการนั้นไปยังองค์จักรพรรดิ จากนั้นเรือพีค็อกจึงมุ่งหน้าสู่มาเก๊า ก่อนแวะกวางตุ้งเพื่อเดินทางต่อไปยังประเทศญี่ปุ่น ขณะเมื่อเรืออยู่ที่มาเก๊านั้น นายรอเบิร์ตต้องรู้สึกผิดหวังเมื่อทราบว่า ความตั้งใจที่จะเดินทางไปยังญี่ปุ่นของเขานั้นไม่ใช่ความลับอีกต่อไปแล้ว ซ้ำร้ายอีกอย่างหนึ่งคือ กัปตันแคมป์เบลล์ผู้ควบคุมเรือเอ็นเตอร์ไพรส์ได้เสียชีวิตลงในวันศุกร์ที่ ๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๓๗๙ (ค.ศ. ๑๘๓๖) ต่อมาในวันอาทิตย์ที่ ๑๑ มิถุนายน หลังจากที่อาการป่วยทรุดหนักลงเรื่อยๆ นายเอ็ดมันด์ รอเบิร์ต ก็ถึงแก่กรรมลงด้วยวัยเพียง ๕๐ ปี เขาไม่มีโอกาสกลับไปรายงานความสำเร็จครั้งที่ ๒ ของตนให้แก่ประธานาธิบดีทราบ แต่ประวัติศาสตร์ได้จารึกผลงานการเจริญสัมพันธไมตรีครั้งนี้ไว้ด้วยความยกย่อง หลังจากที่นายรอเบิร์ตถึงแก่กรรมลง ผู้บัญชาการเคนเนดี้ก็เปลี่ยนแผนการเดินทางโดยตัดสินใจไม่ไปเยือนประเทศญี่ปุ่น และจัดการส่งเครื่องบรรณาการที่เหลือ (อาจรวมเครื่องบรรณาการสำหรับโคชินไชน่าด้วย) กลับสู่สหรัฐ ปัจจุบันนี้ผู้ที่เดินทางไปยังมาเก๊าจะสามารถเยี่ยมชมหลุมฝังศพของนายเอ็ดมันด์ รอเบิร์ต ได้ที่สุสานเก่าชาวโปรเตสแตนต์ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 20:39:33 จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:08:05

ความคิดเห็นที่ 9 ใครนำเหรียญชุดนี้ออกจากสยาม? คราวนี้ก็ถึงเวลาเล่าเรื่องของเหรียญชุดนี้เสียที หลังจากนายเอ็ดมันด์ รอเบิร์ต ได้ทูลเกล้าฯ ถวายพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวแล้ว ไม่ทราบว่าเหรียญเงินชุดนี้มีชะตากรรมอย่างไร แม้พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ไม่ได้บันทึกไว้ เหรียญดังกล่าวเป็นทรัพย์สินในพระราชสำนักสยามเรื่อยมา จนกระทั่งตกเป็นสมบัติของ...ก็จะใครเสียอีก? ถ้าไม่ใช่ ครูแหม่ม แอนนา ลีโอโนเวนส์ ไม่มีใครทราบแน่ว่า แอนนาได้รับพระราชทานเหรียญดังกล่าวจากพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวกันแน่ ที่จริงแล้ว ไม่มีใครทราบแน่อีกเหมือนกันว่า แอนนาได้รับพระราชทานเหรียญชุดนี้จริงหรือเปล่า เรื่องของเรื่องคือ ในปี พ.ศ. ๒๕๐๕ (ค.ศ. ๑๙๖๒) สตรีชาวอังกฤษ ๒ นาง ได้นำเหรียญชุดดังกล่าวไปขายให้บริษัท Spink & Son Ltd.ที่กรุงลอนดอน จากนั้นเหรียญชุดนี้ก็ไหลเวียนอยู่ในตลาดนักสะสมเหรียญเรื่อยมา ส่วนบริษัท Spink และได้รับการยืนยันเพียงแต่ว่า สตรีทั้ง ๒ นางเป็นทายาทของแอนนาจริง ทั้งสองนำเหรียญไปเสนอขายโดยไม่ทราบถึงความสำคัญของเหรียญชุดนี้ จนเมื่อเดวิด สปิงค์ เจ้าของบริษัทในขณะนั้นไต่ถามถึงที่มาที่ไปนั่นแล้ว สตรีทั้งสองจึงเปิดเผยให้ทราบว่า ตนเป็นทายาทของแอนนา ลีโอโนเวนส์ และนั่นกลายมาเป็นตำนานความเกี่ยวพันระหว่างแอนนากับเหรียญชุดนี้ บางทีผู้ที่ได้รับพระราชทานเหรียญชุดนี้อาจไม่ใช่ตัวแอนนาเอง แต่เป็นลูกชายของนาง คือหลุยส์ ที. ลีโอโนเวนส์ เพราะหลุยส์เป็นบุคคลที่ทั้งพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดปราน ผมเห็นว่ามีโอกาสเป็นไปได้มากว่า พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้พระราชทานเหรียญชุดนี้แก่เด็กชายหลุยส์ ตามประสาผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก หรือบางทีหลุยส์อาจได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ขณะวิ่งเล่นด้วยกันอยู่ในพระราชวัง หรือได้รับพระราชทานเป็นรางวัลในโอกาสสำคัญ หรือเป็นที่ระลึก เช่น ก่อนเดินทางออกจากสยามพร้อมมารดา หรือโอกาสที่หลุยส์อำลาประเทศสยามเมื่ออายุมากแล้ว หลังจากเหรียญชุดนี้หลุดจากมือของสตรี ๒ นางนั้นแล้ว ก็กลายไปเป็นสมบัติของบริษัท Spink จนในปี พ.ศ. ๒๕๒๒ (ค.ศ. ๑๙๗๙) จึงเปลี่ยนมือข้ามมหาสมุทรไปอยู่ในทวีปอเมริกา แล้วต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๒๖ (ค.ศ. ๑๙๘๓) สถาบันสมิธโซเนียน จึงนำออกแสดงในฐานะส่วนหนึ่งของ "คิงออฟไซแอม" ภายใต้ชื่อว่า "ราชาแห่งเหรียญ" ภาพแหม่มแอนนา แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 20:20:05 จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:09:56

ความคิดเห็นที่ 10 รายละเอียดของเหรียญชุด "พระเจ้ากรุงสยาม" ในปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) เมื่อมีคำสั่งให้โรงกษาปณ์สหรัฐจัดเตรียมเหรียญชุดพิเศษนี้ขึ้นนั้น เงินเหรียญที่ผลิตขึ้นใช้กันได้แก่ ก. เหรียญทองแดงมูลค่าครึ่งเซ็นต์ ข. เหรียญทองแดงมูลค่า ๑ เซ็นต์ ค. เหรียญเงินมูลค่าครึ่งดายม์ ง. เหรียญเงินมูลค่า ๑ ดายม์ จ. เหรียญเงินมูลค่า ๒๕ เซ็นต์ (ควอเตอร์) ฉ. เหรียญเงินมูลค่าครึ่งดอลลาร์ ช. เหรียญทองมูลค่า ๒.๕๐ ดอลลาร์ ซ. เหรียญทองมูลค่า ๕ ดอลลาร์ ฌ. เหรียญเงินมูลค่า ๑ ดอลลาร์ ญ. เหรียญทอง ๑๐ ดอลลาร์ โรงกษาปณ์สหรัฐไม่มีปัญหาใดๆ ในการผลิตเหรียญขัดเงาสำหรับเหรียญ ๘ ชนิดแรกข้างต้น (ก.-ซ.) แต่มีปัญหากับเหรียญ ๒ ประเภทหลัง (ฌ.-ญ.) เมื่อผู้อำนวยการโรงกษาปณ์สหรัฐในครั้งนั้นค้นบันทึกของโรงกษาปณ์ ก็ทราบว่า เหรียญทอง ๑๐ ดอลลาร์นั้น ผลิตขึ้นในปี พ.ศ. ๒๓๔๗ (ค.ศ. ๑๘๐๔) เป็นจำนวนทั้งสิ้น ๓,๗๕๗ เหรียญ ส่วนเหรียญเงิน ๑ ดอลลาร์นั้น ผลิตขึ้นทั้งหมด ๑๙,๕๗๐ เหรียญ ทว่า เป็นเหรียญที่ประทับตราปี พ.ศ. ๒๓๔๖ (ค.ศ. ๑๘๐๓) ทั้งนี้เพราะโรงกษาปณ์สหรัฐยุติการผลิตเหรียญเงินเมื่อต้นปี พ.ศ. ๒๓๔๗ (ค.ศ. ๑๘๐๔) เนื่องจากเหรียญเงินส่วนใหญ่ถูกนำออกนอกประเทศ หรือนำไปหลอมใหม่ พูดง่ายๆ คือ ไม่มีการผลิตเหรียญเงิน ๑ ดอลลาร์ ในปี พ.ศ. ๒๓๔๗ (ค.ศ. ๑๘๐๔) เพื่อใช้จ่ายกันแต่อย่างใด หลังจากพลิกโรงกษาปณ์เพื่อหาแม่พิมพ์แล้ว ก็ปรากฏว่าไม่มีทั้งแม่พิมพ์สำหรับเหรียญเงิน ๑ ดอลลาร์ และเหรียญทอง ๑๐ ดอลลาร์ ดังนั้นจึงต้องสั่งทำแม่พิมพ์ของเหรียญทั้งสองขึ้นมาใหม่ เพื่อพิมพ์เหรียญสำหรับโอกาสนี้ขึ้นโดยเฉพาะ และแทนที่จะประทับปีบนเหรียญให้ตรงกับปีที่ผลิตคือ ค.ศ. ๑๘๓๔ กลับทำให้เป็นปี ค.ศ. ๑๘๐๔ เพื่อเป็นที่ระลึกถึงปีที่ยุติการผลิตเหรียญทั้งสอง จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:12:47

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อเหรียญกล่องนี้ออกเผยโฉมเป็นครั้งแรกนอกราชสำนักสยามในปี พ.ศ. ๒๕๐๕ (ค.ศ. ๑๙๖๒) นั้น ปรากฏว่ามีเหรียญอยู่ในกล่องเพียง ๙ เหรียญ และมีหลุมว่างอยู่ ๒ หลุม รายละเอียดย่อๆ ของเหรียญทั้งเก้านั้นมีดังนี้ ๑. เหรียญทองแดงครึ่งเซ็นต์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) ๒. เหรียญทองแดง ๑ เซ็นต์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) ๓. เหรียญเงิน ๑ ดายม์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) ๔. เหรียญเงินควอเตอร์ (๒๕ เซ็นต์) ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) ๕. เหรียญเงินครึ่งดอลลาร์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) ๖. เหรียญเงิน ๑ ดอลลาร์ ปี พ.ศ. ๒๓๔๗ (ค.ศ. ๑๘๐๔) ประเภทหนึ่ง (ดั้งเดิม) ๗. เหรียญทอง ๒.๕๐ ดอลลาร์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) แบบไม่มีคำขวัญ ๘. เหรียญทอง ๕ ดอลลาร์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) ๙. เหรียญทอง ๑๐ ดอลลาร์ ปี พ.ศ. ๒๓๔๗ (ค.ศ. ๑๘๐๔) ทั้ง ๙ เหรียญจัดอยู่ในประเภทเหรียญหายากมากทั้งสิ้น และเป็นเหรียญคุณภาพสูงสุดเท่าที่ทราบกัน เหรียญทั้งหมดในกล่องได้รับการเก็บรักษาอย่างทะนุถนอม ดังนั้นผิวและสีของเหรียญจึงยังคงความงดงามและมีตำหนิน้อยมาก สำหรับเหรียญที่หายไป ๒ เหรียญนั้น เชื่อกันว่า ๑ ใน ๒ คือ เหรียญครึ่งดายม์ (๕ เซ็นต์) อย่างแน่นอน ส่วนอีกเหรียญหนึ่งนั้น มีผู้ถกเถียงกันว่า อาจเป็นไปได้หลายอย่าง แต่น่าจะเป็นเหรียญทองรูปประธานาธิบดีแจ๊กสัน หรือเหรียญทอง ๒.๕๐ ดอลลาร์ ปี พ.ศ. ๒๓๗๗ (ค.ศ. ๑๘๓๔) แบบมีคำขวัญ ในปี พ.ศ. ๒๕๓๖ (ค.ศ. ๑๙๙๓) ผู้ที่ประมูลได้เหรียญชุดนี้ไป พยายามขวนขวายหาเหรียญครึ่งดายม์ และเหรียญทองรูปประธานาธิบดีแจ๊กสันมาเติมจนครบ ทั้งๆ ที่แม้จนขณะนี้ก็ยังหาเอกสารยืนยันอย่างเป็นทางการไม่ได้ว่า เหรียญทั้งสองเป็นเหรียญที่ขาดหายไปจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตามแม้เป็นจริงตามที่คิดกัน แต่เหรียญที่นำมาเพิ่มทีหลังนี้ ก็ไม่ใช่เหรียญที่โรงกษาปณ์สหรัฐบรรจุไว้ในกล่องแต่แรกอยู่ดี ขณะนี้กล่องบรรจุเหรียญชุดนี้ถูกกาลเวลาบ่มจนหนังหุ้มสีเหลืองกลายเป็นสีน้ำตาลแล้ว เชื่อกันว่า เหตุที่เลือกใช้สีเหลือง เพราะเป็นสีประจำพระองค์ของพระเจ้าแผ่นดินสยาม ฝากล่องเปิด-ปิดได้ด้วยบานพับ และมีตราประทับรูปอินทรีอเมริกันอยู่ด้านบน ไม่ทราบว่ากล่องนี้ผลิตขึ้นที่ใด หรือเมื่อใดอย่างแน่นอน ภายในกล่องมีแผงรองเหรียญเป็นกำมะหยี่สีน้ำเงิน ซึ่งมีหลุมไว้รองรับเหรียญทั้งหมด ๑๑ เหรียญ แต่ละหลุมมีริบบิ้นเล็กๆ ไว้ใช้ช่วยดึงเหรียญออกจากหลุมได้โดยง่าย อันเป็นลักษณะของกล่องเก็บเหรียญในสมัยนั้น เหตุผลที่ว่า เหรียญชุดนี้เป็นเหรียญที่ผลิตขึ้นเป็นพิเศษ และเคยเดินทางผ่านราชสำนักสยาม แล้วผ่านมือเจ้าของหลายชั่วอายุคนมาตลอดระยะเวลา ๑๗๐ ปี รวมทั้งปมปริศนาที่เกี่ยวพันกับแอนนา ลีโอโนเวนส์ ล้วนแล้วแต่ช่วยเพิ่มมูลค่าให้แก่เหรียญชุดนี้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งๆ ที่ราคาตั้งต้นของเหรียญทั้งชุดคือ ๔๗.๔๑๕ เหรียญสหรัฐเท่านั้น อีกเหตุผลหนึ่งคือ ในบรรดาเหรียญทั้ง ๔ ชุดที่ผลิตขึ้นเพื่อเป็นเครื่องบรรณาการนั้น ชุดนี้เป็นชุดเดียวที่กล่องบรรจุดั้งเดิมยังหลงเหลืออยู่พร้อมเหรียญเกือบครบทั้งหมด ส่วนชุดอื่นนั้น ไม่ทราบว่ากล่องอยู่ไหน และเหรียญต่างๆ ในแต่ละชุดก็แยกย้ายกระจัดกระจายกันไปเป็นสมบัติของบรรดาเศรษฐีนักสะสมทั่วโลก ที่ต่างภูมิใจในการเป็นเจ้าของ ภาพกล่องเหรียญของสยาม ที่หายไป ๒ เหรียญ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:13:47

ความคิดเห็นที่ 12 ขอปิดท้ายด้วยเหรียญที่ถูกประมูลไปในราคา ๓๔๐ ล้านบาท ปัจจุบันจัดแสดงที่สถาบันสมิธโซเนียน ประเทศสหรัฐอเมริกา เหรียญนี้ให้เกียรติเขียนคำบรรยายไว้เลยว่า "King of Siam" เป็นเหรียญที่เป็นเครื่องบรรณาการในการเจริญสัมพันธไมตรี เจริญการค้ากับสยาม ซึ่งมอบให้พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:17:31

ความคิดเห็นที่ 13 อยากให้สัก 10 คะแนน ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : แสนสบาย เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:24:37

ความคิดเห็นที่ 14 ภาพและคำบรรยายชัดเจนมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : pimon เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:26:18

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากครับ คุณ หนุ่มรัตนะ ขออนุญาตถาม " หม่อมฟ้าน้อย (ต่อมาคือรัชกาลที่ ๔) " ใน คคห.๘ ที่ถูกควรเป็น พระปิ่นเกล้า รึเปล้าครับ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:34:44

ความคิดเห็นที่ 16 เรียนเจ้าคุณแม่ทัพ ทักถูกแล้วครับ และได้แก้ไขข้อความแล้ว ขอบคุณครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:40:48

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบพระคุณมากๆครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:45:37

ความคิดเห็นที่ 18 ขออนุญาตทักอีกนิดนึงครับ " ภาพประกอบ เจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ (ดิศ บุนนาค)  " ใน คคห.๕ ที่ถูกต้องเป็น สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ (ดิศ บุนนาค) หรือที่ออกนามอย่างลำลองว่า "สมเด็จองค์ใหญ่" ผู้สำเร็จราชการพระราชอาณาจักรในรัชกาลที่ ๔ (แลคงว่าที่สมุหกลาโหมและเจ้าพระยาพระคลังดังในรัชกาลที่ ๓ ด้วย) คู่กับน้องชายของท่านคือ "สมเด็จองค์น้อย" สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาพิชัยญาติ (ทัต บุนนาค) ผู้สำเร็จราชการพระนคร (แลว่าที่กรมพระคลังสินค้าเหมือนในรัชกาลที่ ๓) สมเด็จองค์ใหญ่ เป็นบิดาของ สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในรัชกาลที่ ๕ จากคุณ : เจ้าคุณแม่ทัพ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 20:55:43

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณมากเลยครับ  อ่านเพลินเลย จากคุณ : jin leng เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 21:02:05

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านสนุก เนื้อหาน่าติดตาม   รูปแม่น้ำเจ้าพระยาใน คห 4 กว้างขวางใหญ่โตเหลือเกิน เอารูปสถาบันสมิธโซเนียน   Smithsonian institute, information center, Washington DC, USA   มาแชร์กันครับ   ( แต่ไม่ทราบนะว่าเหรียญ อยู่ตึกไหน  เพราะสถาบันสมิธโซเนียน เป็นกลุ่มพิพิธภัณฑ์ มีสารพัดตึกแยกตาม collection) จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 22:03:47

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบครับ ขอบคุณที่หาเรื่องแปลกใหม่มาให้ชมกัน จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 22:35:10

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาหาความรู้ครับ  ขอบคุณมากครับสำหรับเนื้อหาสาระดีๆ จากคุณ : wservice เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 23:02:17

ความคิดเห็นที่ 23 สนุกมาครับ อ่านเพลินเลย แต่ไม่แน่ใจตรงประโยคนี้ถูกต้องหรือพิมพ์ผิดหรือเปล่าครับ "เนื่องจากมีประวัติการพระราชทานให้กับพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ ในการทำสนธิสัญญาการค้าระหว่างประเทศสยาม" จากคุณ : Aeykun เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 23:14:34

ความคิดเห็นที่ 24 เยี่ยมยอด ยอดเยี่ยม ผมเทคะแนนให้เลยโดยไม่อิดเอื้อน จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 23:49:55

ความคิดเห็นที่ 25 .. ช่วงนี้กระทู้น่าอ่านเยอะมากๆเลย .. ขอบคุณมากครับ . จากคุณ : +-+ jackiezzz +-+ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 00:02:56

ความคิดเห็นที่ 26 หากไปสถาบันสมิธโซเนียน ที่สหรัฐฯแล้ว เหรียญดังกล่าวจัดอยู่ในห้อง Coins, Currency and Medals ซึ่งมีการสะสมเหรียญไว้มากถึง ๔๕๐,๐๐๐เหรียญ และเงินธนบัตร ๑.๑ ล้านฉบับ ซึ่งมากมาย สถาบันฯ ได้รวบรวมเหรียญบล๊อกแรกจากทั่วโลก ตอนนี้มีอยู่ ๗ เหรียญตามภาพจากสถาบันโชว์ไว้ ซึ่งเหรียญพระเจ้ากรุงสยามอยู่ล่างสุดครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 07:42:57

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบพระคุณมาก ๆ นะคะ จากคุณ : biebie999 เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 11:25:24

ความคิดเห็นที่ 28 อย่างนี้ผมต้องขอมอบรางวัลให้ จขกท สักหน่อยแล้ว เหรียญ 5 บาทเก้าเหลี่ยม ที่มีการปลอมมากที่สุด จนต้องประกาศเลิกใช้ จากคุณ : เจียะป้าอู่สื่อ (tongboy) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:05:15

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาอ่านแล้วนะครับ  ความรู้และความสนุกเต็มเปี่ยมเลยครับ จากคุณ : น้ำเต้าสีรุ้ง (เหนียวเนื้อ) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:18:55

ความคิดเห็นที่ 30 ได้ความรู้มากเลย ขอบคุณมากครับ ขอทักท้วงเหมือน ๒๓ ครับ ตรง "เนื่องจากมีประวัติการพระราชทานให้กับพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ ในการทำสนธิสัญญาการค้าระหว่างประเทศสยาม" น่าจะเป็น "...มีประวัติการทูลเกล้าฯ ถวายให้กับ...." รึเปล่า จากคุณ : star_seeker เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 14:42:53

ความคิดเห็นที่ 31 สุดยอด ขอบคุณครับ ผมมีเหรียญ 1 ดอลล่าร์หลายเหรียญ เห่อมาก มารู้ภายหลังว่า เขามีใช้กันเกร่อในอเมริกา ก็หายเห่อไป ต่อมาก็มาเห่อตามหาธนบัตรใบละ 2 ดอลล่าร์ มาเห็นที่คลองถมร้านหนึ่งแลกมาขายเป็นปึก (100ใบ) เลยครับ จากคุณ : satitp เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 15:24:01

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : กระจ้อน เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 17:42:05

ความคิดเห็นที่ 33 มีประโยชน์มากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : lalinphat เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 20:12:26

ความคิดเห็นที่ 34 ได้ข้อมูลเพิ่มเติมจาก คุณหนุ่ม ว่า เหรียญอยู่ที่ ห้อง  Coins, Currency and Medals  ของ สมิธโซเนียน  ผมจึงนำรูปมาประกอบให้ถูกต้อง " Coins, Currency and Medals " Collection,  the National Museum of American History,    Smithsonian Institute,  Washington DC, USA ใครที่มีแรงบันดาลใจ จะไปชมให้ได้เมื่อมีโอกาสไป วอชิงตัน ดีซี  ก็จดจำชื่อข้างต้นให้ดีๆล่ะ  ไม่งั้นท่ามกลางกลุ่มพิพิธภัณฑ์ที่เรียงรายจนเดินชมไม่หวั่นไม่ไหว ในพื้นที่ของ The National Mall  ยากนักที่จะค้นพบ เพราะจะกลายเป็น Lost in the Mists of Museums  ซะก่อน แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 52 22:52:34 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 22:41:39

ความคิดเห็นที่ 35 สุดยอด จากคุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 22:43:19

ความคิดเห็นที่ 36 คุณหนุ่มฯครับ ระหว่าง คห.7 กับ 8 เหมือนข้อความจะหายไป คือ ควรจะมีข้อความที่เป็นตอนต้นของการเดินทางมาถึงสยามครั้งที่สองของคณะทูต ไม่ทราบพอจะโพสต์เติมเข้ามาหน่อยได้ไหมครับ จากคุณ : น้าชู เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 52 06:05:40

ความคิดเห็นที่ 38 ขออนุญาตสวัสดีเฮีย  Fortuนะคะ แฮะๆ พอดีตอนนี้อยู่ดีซี เมื่อสองวันก่อนไปสมิทโซเนี่ยนมา เพิ่งจะผ่านตาเหรียญนี้พอดี ยังงง ว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้ไง บังเอิญจังค่ะ เลยเอารูปมาขอแจมนะคะ(ไม่ใช่รูปเหรียญนะคะ หมายถึงสถานที่นะคะ) ตอนนี้ฝนตกทุกวัน หลังจากไปดูมาแล้ว มีวันนั้นที่ท้องฟ้าแจ่มใส มาเที่ยวที่นี่ทั้งหมดสี่วันเลยค่ะ อย่างที่จขท และพี่ๆบอก มันมีของให้ดูเยอะมากๆ และที่สำคัญ ฟรีๆๆๆ อิๆ เดินจนเท้าบวม ปวดหลัง ไข้แทบกิน ขาลากกันไปเลย แต่ตื่นตาตื่นใจดีค่ะ ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่อ้าปากค้างต่ืนตาไปตามกัน ถ้ามีโอกาสลองมาดูกันนะคะ จากคุณ : หมวยดุสิต (Setakan) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 07:11:21

ความคิดเห็นที่ 39 ที่the National Museum of American History นะคะ จากคุณ : หมวยดุสิต (Setakan) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 07:21:55

ความคิดเห็นที่ 40 คุณหนุ่มรัตนะ   ความคิดเห็นที่ 6 พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวพระราชทานสิ่งของตอบแทนให้ด้วย คือ งาช้าง ๕ ลำ v v v งาช้างต้องเรียกเป็นกิ่งไม่ใช่เหรอครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 52 14:52:15

ความคิดเห็นที่ 41 ข้อมูลน่าสนใจมากครับ เก็บเข้าคลังกระทู้ดีกว่า จากคุณ : @power เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 52 22:08:05