ความคิดเห็นที่ 1 มันมีคำนิยามอยู่ค่ะว่า ประเทศไทยทันสมัย แต่ไม่พัฒนา ใครพูดก็ลืมไปแล้ว เรียนมานานเกิน ไม่รู้ว่าตอบแล้วจะเป็นปรัชญาตามสังกัดของกระทู้หรือเปล่า แต่คำว่าเจริญในเชิงรูปธรรมนั้น ประเทศไทยให้ความสนใจอย่างเป็นทางการเอาเมื่อเราคิดการณ์จะมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ (ซึ่งภายหลังพ่วงคำว่าสังคมเข้ามาด้วย) นี่เอง จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 14:46:52

ความคิดเห็นที่ 2 ทีนี้ แนวคิดของการพัฒนาในช่วงแผนหนึ่งนั้น มันเกิดมาจากอะไร ?? นั่งไทม์แมชีนกลับไป "การพัฒนา" ก็คือแนวคิดที่ฝ่ายอเมริกาเอามาใช้ต่อสู้กับฝ่ายสังคมนิยม ประเทศไทยที่เลือกข้างเอาสหรัฐอเมริกาก็เลยเข้าแถวรับการพัฒนากับเขาด้วย นโยบาย "น้ำไหลไฟสว่าง" ก็เกิดขึ้นจากแนวคิดอันนี้ แต่แล้ว นักวิชาการที่มีแนวคิดเป็นอิสระและไม่เอาอเมริกาจำนวนหนึ่งก็ออกมากล่าวว่า เอาเข้าจริง แนวคิดของการพัฒนาที่ส่งออกมาจากอเมริกาก็ไม่ต่างอะไรกับลัทธิล่าอาณานิคมแม้แต่น้อย อเมริกา "ฉ้อฉล" กับประเทศโลกที่สามที่ตัวเองเข้าไปแทรกแซงไม่ต่างอะไรกับเจ้าอาณานิคม หลังการประกาศเอกราชจากประเทศอาณานิคม ประเทศเหล่านั้นก็กลายเป็นประเทศพึ่งพาแทน ประเทศสารขัณฑ์ที่คุณกล่าวถึงก็มาจากเรื่องนี้แหละ The Ugly American จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 14:52:56

ความคิดเห็นที่ 3 ถามว่า แนวคิดการพัฒนาในยุคแรก คืออะไร คือการเปลี่ยนประเทศเกษตรกรรมให้เป็นประเทศเกษตรอุตสาหกรรมและเป็นประเทศอุตสาหกรรม คำว่า เกษตรกรรมและอุตสาหกรรมไม่ใช่แค่วิธีสร้างผลผลิต แต่มันคือ "วัฒนธรรม" และ "กระบวนทัศน์" (paradigm) ของมนุษย์ในสังคมนั้นๆ ที่มีต่อโลกเลยทีเดียว คนในโลกของสังคมเกษตรกรรมไม่ได้มี Cost of Time เท่ากับคนในโลกอุตสาหกรรม ฉันใดฉันนั้น คนในสังคมอุตสาหกรรมไม่ได้เห็นความสำคัญต่อความสัมพันธ์เชิงอุปถัมภ์เช่นเดียวกับคนในสังคมเกษตรกรรม และด้วยนโยบายที่คิดว่า การให้โอกาสกลุ่มคนชั้นสูงที่อยู่บนยอดปิรามิด "มากกว่า" ชนชั้นล่าง เพื่อให้กลุ่มคนที่อยู่บนยอดดึงชนชั้นล่างขึ้นไป การณ์กลับกลายเป็นว่า เรื่องดึงนั้นดึงกันขึ้นหรือเปล่าไม่ทราบ แต่ว่า "ช่องว่าง" ระหว่างชนชั้นมีมากขึ้นทุกที เกษตรกรถูกเปลี่ยนสภาพจากผู้ประกอบการเป็นแรงงานราคาถูกในโลกอุตสาหกรรม ในขณะที่ฝ่ายผู้ดูแลบ้านเมืองก็สนุกสนานกับการ "ขอรับฉัน" ทุนจีนท้องถิ่นก้าวขึ้นสู่ยักษ์ใหญ่และกลายเป็นทุนอุปถัมภ์ทางการเมือง ท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ ไม่แปลกอะไรที่ประเทศเราจะถูกปกครองด้วยระบอบเผด็จการภายในหน้ากากที่ชื่อว่า "ประชาธิปไตยแบบไทยๆ" (จะบ้าตาย) เอาเป็นว่าในช่วง พ.ศ. 2500 - 2530 ยายไฮและเสียงชาวบ้านไม่มีทางดังและถูกได้ยินจากผู้คนทั้งประเทศเป็นแน่ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 15:06:32

ความคิดเห็นที่ 4 ประเทศไทยเราเป็นอย่างไร ภายใต้บรรยากาศที่โลกที่สามมุ่งสู่การพัฒนาเพื่อเป็นอุตสาหกรรมแบบไม่คิดชีวิต เราเบียดบังทรัพยากรธรรมชาติทุกชนิดเพื่ออุ้มชูอุตสาหกรรม และจ่ายคืนเป็นค่าตอบแทนราคาถูก คนกรุงเทพฯ รุ่มรวยกับแสงสีเสียงและความอุดมสมบูรณ์ทุกชนิดด้วยต้นทุนราคาถูก โดยไม่รู้เลยว่า กำลังเสพสุขบนทรัพยากรที่เบียดบังเอามาจากคนทั้งชาติ แม้ทุกวันนี้ เราจะได้ยินคำว่า "การพัฒนาแบบยั่งยืน" ซึ่งนักสังคมศาสตร์ด้านการพัฒนายืนยันว่า Sustainable Development นี่แหละคือคำนิยามที่แท้จริงของ "การพัฒนา" ไม่ใช่ Growth (การเติบโต), การเป็นอุตสาหกรรม (Industrialization) การเป็นประเทศทันสมัย (Modernization) ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานี้ล้วนมองเฉพาะสิ่งที่วัดได้ แต่มิได้มองสภาพความเป็นอยู่โดยรวมของผู้คนในสังคม (แต่การพัฒนาแบบยั่งยืนนี้ดูชวนฝันไปหรือเปล่า จะทำยังไงล่ะเนี่ย หือมมม) พูดมานี่ไม่ได้ประณามใครหรือบอกว่าใครผิด บางทีมันเป็นเป็นเรื่องชวนละเหี่ยที่ไม่อาจจะดีกว่านี้ไปได้สำหรับประเทศโลกที่สามที่อยากจะได้ชื่อว่าเป็นประเทศพัฒนา คนในกรุงเทพฯ มีวิธีคิด วิธีปะทะสังสรรค์ เสพสิ่งบันเทิงอันรุ่มรวยไม่ต่างอะไรกับชาวนิวยอร์คเท่าไหร่นัก เอาเข้าจริงคนกรุงเทพฯ อาจจะเข้าใจคนนิวยอร์คได้ดีกว่าคนไทยในจังหวัดบุรีรัมย์ด้วยซ้ำไป ที่พูดมาตั้งยาวและไม่รู้ว่าจะมีใครอ่านหรือเปล่า และไม่รู้ว่าเกี่ยวอะไรกับปรัชญาหรือไม่ หรือตอบคำถามของเจ้าของกระทู้หรือเปล่า ก็เพราะรู้สึกว่า การฟันธงของเจ้าของกระทู้นั้น ดิฉันคงต้องถามกลับว่า คุณอยู่ฝั่งไหนในสองนคราอธิปไตยนี้ "ความเจริญทางความคิด" ที่คุณกล่าวถึงนั้นพึงอยู่ในรูปแบบไหน ในเมื่อการปะทะสังสรรค์ของผู้คนในสังคมไทยนั้น จำเป็นต้องยอมรับว่า มันมาจากสองแนวสองมุม มีพื้นฐานมาจากการมีโลกทัศน์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเสียอย่างนั้น จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 15:20:12

ความคิดเห็นที่ 5 ข้าน้อยต้องทำความเข้าใจหลายรอบขอรับ คุณพี่อันตราคนี .... อ่านแล้วต้องคิดหลายตลบเพื่อจะได้เข้ากับเรื่องได้ ขออภัยในความล่าช้า เผอิญเป็นคนคิดช้าขอรับ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 16:09:08

ความคิดเห็นที่ 6 "ประเทศสารขัณฑ์ที่บอกว่ามันไม่เจริญเนี่ย มันไม่เจริญทางด้านความคิดแน่นอนเลยกระมัง ?" เอาเข้าจริง ใจความสำคัญของน้ำท่วมทุ่งที่กล่าวไปตั้ง 4 คคห. นั้น อยู่ที่ปุจฉาว่า บทสรุปของคุณนั้นมันมาจากอะไรหว่า อยู่ดีๆ คุณเล่นถือกระบี่ฟันฉับว่า ประเทศนี้ไม่เจริญทางความคิด แล้วเราจะดำรงความเป็นรัฐ ดำรงความเป็นสังคมนี้ไปได้อย่างไรกัน ไม่ใจร้ายและน่ากลัวไปหน่อยรึ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 16:40:45

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านอยู่คนนึงละครับ และขอบอกว่า มันเป็นปรัชญาแน่นอน ถ้ามีบทสรุป จากคุณ : พงษ์ชัยวัฒน์ เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 17:05:00

ความคิดเห็นที่ 8 1วันนี้ดูรายการหนึ่ง พิธีกรรายการบ้าเรื่อง UFO มากกกกกกกกกกก แต่เมื่อจบ ผู้บรรยายกับบอกว่า "ความคิดที่เพ้อฝันเป็นเรื่องไร้สาระ !" 2แนวคิดเรื่องการเมืองในสังคมสารขัณฑ์ยิ่งไปกันใหญ่ ปิดกั้นแนวคิดอื่นจนหมดสิ้น ความคิดทางการเมืองอื่นๆ ถูกกลบเงียบหายไป 3"ประเทศสารขัณฑ์ที่บอกว่ามันไม่เจริญเนี่ย มันไม่เจริญทางด้านความคิดแน่นอนเลยกระมัง ? ^ ^ ทำความเข้าใจกับ กท. แรงบันดาลใจ  ที่ทำให้คิดว่า เมืองไทยไม่เจริญ(เท่าที่ควร) ก็เพราะ ไม่ให้ความสำคัญกับการส่งเสริมจินตนาการ โดยเฉพาะในด้านวิทยาศาสตร์ ต่อมา ในด้านการเมือง ก็ปิดกั้นแนวทางการเมืองด้านอื่นหมด ทั้งหมด หมายความว่า  การไม่มี ไม่เชื่อ ในการแสดงออกซึ่ง จินตนาการ และ ความเห็นหลากหลาย   บ่งชี้บ่งบอกถึง  ความไม่เจริญของสารขัณฑ์ประเทศ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 18:19:50

ความคิดเห็นที่ 9   ขึ้นอยู่ที่ว่า คนตัดสิน ยืนอยู่บนอะไร - ยืนอยู่บนคอมฯ ก็บอกว่า ต้องเจริญด้าน IT วัดความเร็วเน็ตกัน - ยืนอยู่บนกองโบราณสถาน ก็บอกว่า ต้องมีอดีตอันรุ่งเรือง เช่น ปิรามิด - ยืนอยู่บนตลาดหลักทรัพย์ก็วัด จากค่าดัชนี และ. - ยืนอยู่บนกองหนังสือ ก็วัดจาก ประวัติศาสตร์ทางตัวอักษร การสร้างสัญลักษณ์การมีเอกลักษณ์ทางภาษา - ยืนอยู่บนกองอาวุธ ก็บอกว่า ตัวเองเจริญเพราะอาวุธร้ายแรงกว่า ... - และอื่นๆ อีก 100หรือ1000ประการ เอาทุกอย่างมารวมกันแล้ว ประเทศที่ยิ่งใหญ่มหาอำนาจ ก็อาจไม่มีอะไรให้ บอกว่าเจริญ ดังนั้น สรุป อยู่ที่จุดยืน ว่าประเทศนั้นมีเ็ป็นของตัวเองหรือยัง และถ่ายทอดให้ประชาชน ได้รับรู้หรือไม่ จากคุณ : กองปราบ เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 18:29:04 A:110.164.114.117 X: TicketID:103401

ความคิดเห็นที่ 10 #1-4 กระบวนทัศน์ของแผนพัฒนาฯ  มันสะท้อน ความพยายามการทำให้เจริญ ด้วยการดึงจากข้างบน กล่าวคือ ไม่ได้สนใจแก้ปัญหาทางชนชั้น  ทำหรือเชื่อว่า  ความเจริญมันเป็นแนวทางการพัฒนา โดยไม่ต้องอิงรากเหง้าของสังคมหนึ่งๆ  นั่นหมายความว่า  รับเอาแบบฉบับความเจริญจากสังคมภาย นอก ที่ถือว่าเจริญกว่า-ดีกว่า เข้าไว้และใช้เป็นแนวการพัฒนาสำเร็จรูป   ทำให้เรากลายเป็นเมืองขึ้น หรือเกิดสภาพพึ่งพา เข้าลักษณะเจริญแต่ไม่พัฒนา   แล้วผู้คนที่อยู่ข้างบนหรือมีฐานะที่ดีกว่า ก็หนีห่างจากความไม่เจริญภาคชนบทไปเรื่อยๆ   กลายเป็นวาทกรรม "ประเทศไทย คือกรุงเทพฯ" ซึ่งสะท้อน ปรัชญาการพัฒนาแบบเมืองขึ้น-เมืองบริวาร   เป็นทุนนิยมข้ามชาติ  ทุนเล็กพึ่งทุนใหญ่  ประเทศเล็กพึ่งประเทศต้นแบบ ชนบทพึ่งเมือง  เมืองพึ่งเมืองใหญ่  ทรัพยากรถูกขุดสูบใช้จากภาคชนบทเข้า สู่ศูนย์กลางความเจริญ อย่างเป็นขั้นเป็นตอน  สร้างมลภาวะ ณ ศูนย์กลาง ความเจริญสุดขีดมากกว่าแห่งหนไหนที่ยังไม่เจริญ(ทางวัตถุ-บริโภคนิยม) นี่แหละ คือ หลุมพลางของการพัฒนา... ความเจริญยังคงหนีห่างจากความไม่เจริญ(เชิงสัมพัทธ์) ด้วยการสร้างมาตรฐานต่างๆ เช่น มาตร ฐานพิทักษ์สิ่งแวดล้อม   พิทักษ์สุขภาพ  พิทักษ์สิทธิมนุษยชน พิทักษ์ลิขสิทธ์ทางปัญญา   สะท้อนมาที่การกีดกันทางการค้า  เป็นการสร้างกำแพงหรือกฏกติกาที่ไร้แต้มต่อ   ต่อปรเทศด้อยพัฒนา ที่แรงงานราคาถูก  แล้วบอกว่า เป็นเสรีทางการค้า... ฮ่าๆๆ   มันมวยคนละรุ่น จะมาชกกันได้อย่างไร?..เสียเปรียบวันยันเช้าวันใหม่เลย สรุปในชั้นนี้ก่อนว่า  ความเจริญมีขีดจำกัดของการพัฒนา   เพราะ ถ้าไม่มีกระบวนทัศน์ที่มุ่งแก้ปัญหาทางชนชั้นไว้ด้วย   ไม่นานมายาแห่งการพัฒนา ย่อมหลอกหลอนประเทศนั้นได้อย่างน่าสะอิดสะเอียน น่าขยะแขยง เป็นพวกหัวโต  ตัวเล็ก  ขาลีบ ไม่มีเสถียรภาพในเวทีระหว่างเทศ ไม่สมดุล ไม่มีสุขภาวะที่ดีที่พึ่งปรารถนาได้เลย   ความฝันของแผนพัฒนา  เหตุไฉน จึงสร้างความจริงที่ "ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง" ไปได้  หรือเพราะมีหลุมดำอะไรที่ไหน? จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 18:35:46

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะคุณ dicky5 ขอต่อความยาวจาก คคห.ที่ 8 หากบทสรุปเป็นเช่นนั้น มันก็เป็นการด่วนสรุปเกินไปอยู่ดี และก็ชวนให้ถามนั่นแหละว่า จากเหตุเพียงเท่านี้ นำไปสู่บทสรุปว่า ชาวสารขัณฑ์ไม่เจริญทางความคิด กระนั้นเชียว ??? เรื่อง UFO นั้นคงกล่าวเพียงแค่ว่า ลำพังความคิดเห็นของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง จะเป็นตัวแทนว่าคนทั้งประเทศเป็นเช่นนั้นก็คงไม่ใช่ และเอาเข้าจริง "บรรยากาศ" ของสารขัณฑ์ประเทศในด้านการใช้จินตนาการ ก็นับว่าดีขึ้นอักโข คือสำหรับประเด็นนี้ งงจริงๆ ว่าเป็นเหตุอันนำมาสู่บทสรุปที่ จขกท. ว่าไว้อย่างไรได้ หรือข้าพเจ้าเป็นผู้มีจินตนาการไม่กว้างและไม่ยาวก็ไม่ทราบ ก็ขออโหสิไว้ล่วงหน้า แต่เรื่องการเมืองนี่คงต้องคุยกันเพิ่มเติม ที่กล่าวว่า " แนวคิดเรื่องการเมืองในสังคมสารขัณฑ์ยิ่งไปกันใหญ่ ปิดกั้นแนวคิดอื่นจนหมดสิ้น ความคิดทางการเมืองอื่นๆ ถูกกลบเงียบหายไป เพราะมันไร้สาระที่จะไปคิดแบบนั้น !" จริงรึที่ว่าความคิดทางการเมืองอื่นๆ ถูกกลบเงียบหายไป ถ้าจริง ก็คงเป็นเสียงเงียบที่อึงคนึงยิ่ง (จนบางที ข้าพเจ้าใคร่อยากให้โลกนี้ไม่มีโทรทัศน์ได้จะดีมาก ) ก็ที่เขาเถียงกันหน้าดำหน้าแดงนี่ไม่ใช่เพราะความคิดทางการเมืองที่แตกต่างกันหรอกรึ ช่วง 5 ปีที่ผ่านมานี่แหละ ที่คำว่า รัฐธรรมนูญ, นอกรัฐธรรมนูญ, การเมืองเก่า, การเมืองใหม่, สมบูรณาญาสิทธิราช, พระราชอำนาจ, อยู่นอก-อยู่ใต้กฎหมาย, เป็นสัญลักษณ์, ม.7, การเมืองนอกสภา, การเมืองภาคประชาชน ฯลฯ และอะไรหลายๆ อย่างที่เคยอยู่ใต้พรมถูกนำมาคุยกันอย่างถึงพริกถึงขิงและถึงเลือดถึงเนื้อเอาเลยทีเดียว นี่เป็นบรรยากาศที่อาจไม่โสภาไม่ถูกใจ แต่การจะก้าวไปสู่ประชาธิปไตยที่(เชื่อว่า)แท้จริง ความขัดแย้งเป็นสิ่งที่ต้องก้าวให้ผ่าน หวังใจเหมือนที่ อ.ลิขิต พูด หวังแค่ว่าประเทศไทยจะไม่ต้องมี civil war เหมือนกับที่ประเทศอื่นๆ เขามี บรรยากาศแบบนี้น่ะหรือที่บอกว่า ความคิดทางการเมืองอื่นๆ ถูกกลบเงียบหายไป แล้วประเทศที่เขามีความเจริญทางความคิดนี่เขามีความคิดทางการเมืองกี่แบบกันรึ สงสัย จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 19:22:44

ความคิดเห็นที่ 12 "ความเจริญมีขีดจำกัดของการพัฒนา   เพราะ ถ้าไม่มีกระบวนทัศน์ที่มุ่งแก้ปัญหาทางชนชั้นไว้ด้วย   ไม่นานมายาแห่งการพัฒนา ย่อมหลอกหลอนประเทศนั้นได้อย่างน่าสะอิดสะเอียน น่าขยะแขยง" พอนึกอะไรออกบ้างครับ กับการแก้ปัญหาทางชนชั้น ? (ชนชันสูงกว่า ปกป้องการคุกคาม การทำมาหากินจากชนชั้นล่างง จนถึงขั้น ปิดกันความรู้ โอกาสการทำมาหากิน ฯลฯ ของคนชั้นที่ต่ำกว่า และมันก็คืออุปสรรคที่แท้จริงของ ความเจริญ) ว่าวกันซื่อๆ จ้างซี้บ่....... มันน่าสะอิดสะเอียน จริงๆด้วย ยอมแม้นกระทั้งทุบหม้อข้าว จนประชาชนอดอยาก เพื่อสกัด การพัฒนา โอแม่เจ้า .... จากคุณ : พงษ์ชัยวัฒน์ เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 19:40:51

ความคิดเห็นที่ 13 คุยกับคุณ dicky 5 ต่อ ความฝันของแผนพัฒนา  เหตุไฉน จึงสร้างความจริงที่ "ข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง" ไปได้  หรือเพราะมีหลุมดำอะไรที่ไหน? มันคงเป็นหลุมเดียวกับที่ทำไมคอมมิวนิสต์ถึงกลายเป็นเผด็จการ....เสียกระมัง กระนั้น ในนามของความยุติธรรม ถามว่า ณ ขณะนั้น ในช่วงสงครามเย็นที่หันซ้ายเป็นโซเวียต หันขวาเป็นสหรัฐฯ คุณไม่สามารถอยู่เฉยๆ โดยไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดได้ ... บางที การที่ทางเดียวที่เราเดินได้ก็คือทางนี้ แม้มันจะนำมาซึ่งความทุกข์ยากที่ต้องแก้ไขตามมาในอีกหลายทศวรรษก็ตาม หลุมพรางที่ฝ่ายนักพัฒนา ทั้งจากอเมริกาและไม่ใช่อเมริกา กล่าวก็คือ เหตุที่ประเทศโลกที่สามกลายเป็นประเทศพึ่งพาแทนการเป็นประเทศราช เพราะประเทศเหล่านี้ไม่ได้มีประชาธิปไตยที่แท้จริง ประชาธิปไตยที่ว่าไม่ใช่แค่ประชาธิปไตยสี่วินาทีขณะหย่อนบัตร แต่หมายถึง สังคมนั้นต้องอยู่บนปรัชญาของประชาธิปไตย ยอมรับสิทธิและความเสมอภาคของทุกผู้ทุกคน ทว่า เอาเฉพาะในอาเซียน นึกย้อนกลับไปช่วงทศวรรษที่ 1970 - 1990 ลักษณะการปกครองประเทศคือ รัฐบาลเผด็จการทั้งเผด็จการทหารและพลเรือน รัฐมีอำนาจในการเข้าแทรกแซงสื่ออย่างเห็นได้ชัด การจัดสรรทรัพยากรและนโยบายล้วนทำขึ้นจากส่วนกลางเพื่อสนอง "การเติบโตของตัวเลข GDP" เป็นสำคัญ คนนอกส่วนกลางไม่มีสิทธิ์ตัดสินดูแลทรัพยากรในท้องถิ่นของตัวเองเลยแม้แต่น้อย จะเห็น อบต. อบจ. ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นตลาดโบราณสร้างแหล่งท่องเที่ยวเลี้ยงคนในท้องถิ่นนี่คงไม่มีหวัง ตลาดสวยๆ อุดมด้วยของกินแสนอร่อยคงกลายเป็นห้างโลกุตระในท้ายที่สุดเป็นแน่ ความฝันของนักพัฒนาในประเทศเหล่านี้คือ ประชาชนต้องมีสิทธิ์ในการตัดสินใจ แต่ประชาชนจะมีสิทธิ์และอำนาจในการตัดสินใจอย่างแท้จริง นั่นแปลว่าประชาชนต้องเข้มแข็งด้วย...แต่ก็อย่างที่บอก นี่คือความฝัน ทำให้เป็นจริงได้ยากเต็มทน คุณ dicky5 เห็นว่าชาวสารขัณฑ์ประเทศ "เสียงดังฟังชัด" ขึ้นบ้างหรือไม่คะ แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 52 20:12:13 จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 20:10:13

ความคิดเห็นที่ 14 .ความฝันของนักพัฒนาในประเทศเหล่านี้คือ ประชาชนต้องมีสิทธิ์ในการตัดสินใจ แต่ประชาชนจะมีสิทธิ์และอำนาจในการตัดสินใจอย่างแท้จริง นั่นแปลว่าประชาชนต้องเข้มแข็งด้วย...แต่ก็อย่างที่บอก นี่คือความฝัน ทำให้เป็นจริงได้ยากเต็มทน พอต่ออีกหน่อยได้มั้ยครับ ว่าปัจจัยอะไรบ้างที่ทำให้มันยาก ตะหาน ถือปืน ตุลากาน ถือธง สื่อ ถือ เอ็มพีสี่ (รีพีทได้ทุกทีที่ต้องการ ) นักธรรมถือสาก (ปากถือศีล) พวกนี้รึเปล่าครับ จากคุณ : พงษ์ชัยวัฒน์ เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 20:33:41

ความคิดเห็นที่ 15 ระยะนี้  ดูเหมือนว่า ชาวสารขัณฑ์จะเสียงดังฟังชัดขึ้น ก็จริง แต่ต้นทุน มองจากหลายด้าน รู้สึกมันจะค่อนข้างแพง แล้วก็มันยังจัดได้ว่า  เป็นหนังเรื่องยาว ที่กำลังสร้างไป ดูไปได้เรื่อยๆแบบเบื่อๆอยากๆ ในห้วงแผนฯ1 นับว่า ผู้ปกครองบ้านเราเก่ง ที่สามารถรักษาตัว ไม่ให้ตกไปสู่กระแสเลือกข้างแบบแดงเดือด(สมัยโน้น) แต่การเลือกความเจริญแบบนักล่าอาณานิคมยุคใหม่ ในนามการพัฒนา  เราก็ทำแบบขอไปทีหรือไม่   ก็คงตอบว่าใช่   หรือลองผิดลองถูก  เท่ากับซื้อเวลาไปเรื่อยๆ  กล่าวคือ พัฒนาให้เจริญ แต่ไม่ได้มุ่งไปแก้ ปัญหาเรื่องคน หรือพัฒนาคน  คนส่วนใหญ่ยังคงถูกทอดทิ้งในกระแสอิ่มเอมของการพัฒนารวมศูนย์ ที่ใช้ศิลปการปกครองเสียมากกว่า  ไปสร้างความตื่นรู้ในความเท่าเทียม หรือสิทธิพลเมือง... มีแต่การเกิดขึ้นของชนชั้นพ่อค้าคนจีน  ที่เป็นหัวหอกสร้างความเจริญทางการค้า   ด้วยการผูกไมตรีกับศูนย์อำนาจ ที่ถือชั้นเป็นผู้พิทักษ์ประเทศ จนกลายเป็นกลุ่มทุนใหญ่ปัจจุบันที่..ก็ยังต้องขยาดต่อกลุ่มผู้พิทักษ์ประเทศเช่นเดิม บางทีโครงสร้างสังคมอุปถัมภ์  มันอาจถือเป็นด่านเหล็กที่ไม่สอดรับกับแนวทางปชต.หรือไม่? เพราะอย่างไรเสีย  เครือข่ายญาติพี่น้อง รวมถึงการเป็นหนี้บุญคุณในสังคม มันทรงพลังต่อการตัดสินใจใดๆ ในมิติการพัฒนา รวมถึง การใช้สิทธิแห่งความเป็นพลเมืองปชต. จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 20:53:46

ความคิดเห็นที่ 16 ู^ มันกลับมาที่สองนคราอธิปไตยอีกนั่นแล สิ่งที่คนภาคอุตสาหกรรมเห็นว่าสำคัญ คนภาคเกษตรเขาไม่ได้เห็นว่าสำคัญ และเช่นกัน สิ่งที่โดนใจคนภาคเกษตร กลายเป็นเรื่องงี่เง่าไม่เข้าท่าของคนภาคอุตสาหกรรม จริงๆ ประเทศหลายๆ ประเทศก็มีคู่ขัดแย้งเป็นคู่ดูโอกันทั้งนั้น แต่ประเทศโลกที่สามมันแย่ตรงที่ ค่านิยมของคนกลุ่มหนึ่งมันไปขวางกั้นความสุขเกษมของคนอีกกลุ่มหนึ่ง จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 21:22:49

ความคิดเห็นที่ 17 คุณพงษ์ชัยวัฒน์ ขอตอบแบบคนแสนดีได้ไหม คุณและดิฉันก็ด้วยเช่นกัน จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 21:25:51

ความคิดเห็นที่ 18 ผลประโยชน์ อ้า   ยากจริงด้วย จากคุณ : พงษ์ชัยวัฒน์ เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 21:42:58

ความคิดเห็นที่ 19   ถ้าคนที่เจริญที่สุดในโลกในมุมมองเค้า มีความสุขที่สุดในโลกด้วยมันก็น่าตามนะ แต่ทำไมดันมีข่าวดาราฮอลิวู้ดบำบัดยาเสพติดเรื่อยๆ ขนาดเจ้าของเหรียญทองว่ายน้ำโอลิมปิคหลังประสบความสำเร็จแบบสุดๆก็ยังอยากลองเสพกัญชา ถ้าเป็นแบบเค้าแล้วมีแต่สุขล้วนๆมันก็น่าตามนะ แต่ความจริงมันต่างคนก็ต่างไม่รู้มากกว่าว่าเป้าหมายของมนุษย์ชาติคืออะไร ดังนั้นใครคิดคำว่า"เจริญ"ได้ก่อนก็ชนะตั้งแต่แรกแล้ว จากคุณ : หลับตา เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 22:08:53 A:58.64.62.196 X: TicketID:173601

ความคิดเห็นที่ 20 อยู่ดีๆ คุณเล่นถือกระบี่ฟันฉับว่า ประเทศนี้ไม่เจริญทางความคิด ...เอ่อ....พี่ท่าน...เอ่อ...คือ...ข้าน้อยคิดเองเออเองดังที่กล่าวข้างต้นนะขอรับ (- -*) ถ้าจะฟันกระบี่ฉับๆ ก็คงฟาดฟันในหัวข้าน้อยคนเดียวนั่นล่ะขอรับ แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 52 02:32:40 แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 52 02:32:17 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 02:31:32

ความคิดเห็นที่ 21 รู้สึกอ่านของคุณพี่อันตราคนี กับคุณพี่ dicky5 ได้ประโยชน์มากทีเดียวขอรับ แถมยังทำให้สมองข้าน้อยฟันฉับๆ ใส่กันจนมึนงงไปหมดแล้วขอรับ สงสัยต้องเรียบเรียงกระแทกกระทั้นขมองน้อยๆ นี้เสียใหม่แล้ว จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 02:34:22

ความคิดเห็นที่ 22 #13..เหตุที่ประเทศโลกที่สามกลายเป็นประเทศพึ่งพาแทนการเป็นประเทศราช เพราะประเทศเหล่านี้ไม่ได้มีประชาธิปไตยที่แท้จริง ^ ใครหล่ะ ที่เป็นผู้กำหนดการเลือกใช้ ม่าม่าของการพัฒนาเหล่านั้น ก็ในเมื่อ  บริบทยังไม่พร้อม ปชช.ยังไม่ใช่ หรือไม่มีมาตรฐานพอต่อแนวทางเช่นว่า.. การมุ่งเอาหรือหวังผลสำเร็จ  โดยไม่พยายามสร้างจากอัตตลักษณ์ภายในก่อน การพัฒนา  จึงนำ ความแปลกแยกมาสู่สังคมนั้นๆ  แต่กลุ่มที่สุขสบาย ไม่เห็นต้องแคร์อะไร ขยะของการพัฒนา  จึงเป็นกากเดน ของวันนี้  อันเป็นวิบากกรรมของคนรุ่นต่อไป  ก็ว่ากันไป..บ๊่ายๆ "แต่หมายถึง สังคมนั้นต้องอยู่บนปรัชญาของประชาธิปไตย ยอมรับสิทธิและความเสมอภาคของทุกผู้ทุกคน" ^ ในเมื่อ  มันยังจน วันยังค่ำ ถึงเช้าวันใหม่ เสียแล้ว จะเอาศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ที่มุ่ง สิทธิและเสมอภาคของทุกคนได้จากไหน อย่างดีที่สุด  ก็แค่รับเศษเดนจากแนวประชานิยม  เพื่อ ที่จะใช้ปชต.ในสาม-ห้าวินาที ก็ดีโขแล้ว ครับท่าน กระบวนทัศน์การพัฒนาแบบดึงจากข้างบน เพื่อให้ ข้างล่างหายจนนั้น มันจึงไม่เวิร์ก  กาลเวลาพิสูจน์ชัด  เพราะอะไร?  ก็น่าจะเพราะ... คนผู้ใดเดือดร้อน  เขาหรือเหล่าชนผู้นั้น  ต้องลุกขึ้นมากระทำการ เพื่อ ชนชั้นตนเองเท่านั้น   ไม่อาจยืมมือใคร หรือชนชั้นอื่นมาทำแทนได้   อีกอย่าง ความอิ่มเอมในความสำราญ  ไม่เคยอนุญาตให้ใคร ทำอะไร เพื่อ คนอื่น สิ่งอื่นและชนชั้นอื่น เว้นไว้แต่เพื่อกระเพาะและเนื้อหนังชนชั้นนั้น ความเข้มแข็งของภาคประชาสังคมนั้น  เป็นสิ่งที่พึ่่งเฝ้ามองและให้การสนับสนุน เพราะ ดูเหมือนว่า  มันจะเป็นหนทางหนึ่งที่ทำได้ ภายใต้บริบทที่ไม่เสถียรของสังคมขณะนี้ บางที อาจรู้สึกเหมือน เกิดความไร้ระเบียบที่น่าปวดหัว  แต่นี่คือ วิถีึการเปลี่ยนผ่านที่งดงาม สะท้อนเป็นการกระจายสุขภาวะแห่งความเป็นมนุษย์ของถ้วนทั่วสังคม   มีแต่ผู้ที่แปลกแยกต่อ ความเดียงสาของพัฒนาการสังคม  จึงจักมองว่า  ความวุ่นวายคือปัญหาที่น่าขยะแขยง น่าเบื่อ อย่างไรก็ตาม  มันอาจเป็นห้วงทรมาน  ที่จักนำสิ่งใหม่  ที่ก้าวหน้าสำหรับทุกคน มากกว่า การพัฒนาแบบป้อนให้  ตั้งรับ แล้วก็เป็นง่อยกันไปทั้งองคาพยพ  แบบเดิมๆ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 19:20:40

ความคิดเห็นที่ 23 #16..จริงๆ ประเทศหลายๆ ประเทศก็มีคู่ขัดแย้งเป็นคู่ดูโอกันทั้งนั้น แต่ประเทศโลกที่สามมันแย่ตรงที่ ค่านิยมของคนกลุ่มหนึ่งมันไปขวางกั้นความสุขเกษมของคนอีกกลุ่มหนึ่ง ู^ ^ ก็เพราะ ยอมจำนนต่อผลพวงของการพัฒนาที่แปลกแยก  จนชิน มันก็เลย อนิจจัง ๆ ๆ ๆ..แล้วปล่อยวาง  เลยตามเลย จนชิน..อีก จากนั้น  ก็ใช้ชีวิตภายใต้ ภายใน  วิถีชีวิตที่ปรกติแปลกแยก  แล้วคงกิน"ชาเย็น"จน"เย็นชา" อย่างชุ่มคอ สลัดทิ้งวิญญาณขบถ  ....ก็เท่านั้น  มิดีกว่าฤา?   แล้วบางคนที่อินกับชีวิตที่สุขสบายดีแล้ว  ก็ว่า "ไม่ใช่เรื่องของกรู"  ....จบข่าว จบข่าว ปิดสวิตซ์ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 19:33:18

ความคิดเห็นที่ 24 22# ใครหล่ะ ที่เป็นผู้กำหนดการเลือกใช้ ม่าม่าของการพัฒนาเหล่านั้น ญี่ปุ่นก็มาม่าครับ  แต่ไอ้กันปรุงให้ กฎที่ดีก็มี  การเรียนรู้กฎ ไม่ใช่เรื่องยาก ฟังพวกประชาธิปัตตอบคำถามสื่อ ยังฟังยากกว่าเลย (ว่าแม่แรงบ่นอะไรวะไม่เห็นตอบซะที) แผนดันประชานิยม ลงทุนเพื่อพี่น้อง ไม่กี่หมื่นล้าน หรือแผนดึง พวกเล่นหุ้นนิยม ปีสี่ศูนย์ ที่ไฟแนซเจ๊ง ก็เสียหายมากกว่าด้วย หกแสนล้าน ผมคนหนึ่งแหละที่ไม่มีส่วนได้เสียเลย ผมก็ยังชอบเชียร์ การลงทุนเพื่ออนาคต ผมไม่ชอบการพนัน บ้านเราถ้าใจกว้างนะ ป่านนี้ ไปถึงไหนแล้ว แค่เรื่องท่องเที่ยวเรื่องเดียว ขอบอกเลยว่า นี่แหละเลี้ยงชีพได้สบายมาก แต่ตั้ง แต่ปิดสนามบิน  เราเสียภาพลักษณ์ของ คนไทยมากๆเลย เพราะคนไทยคือจุดขายที่สำคัญที่สุด  ของถูก อาหารอร่อย เวลา อยู่ใกล้คนไทย เค้ารู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่เหมือนชาติไหนในโลก เรายิ้มง่ายมาก มีความสุขง่ายมาก  ง่ายเหลือเชื่อ ผมไม่ชอบบ่นเพื่อหด แต่ชอบบ่นแล้วหาทางสู้มากกว่า คือการได้บ่นบางที่มันก็มีหนทางโผล่ออกมาเองได้เหมือนกัน ปรัชญาชาวยิว เห็นมันสอนบ่อยมาก เรื่องเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา สรุปก็คือ มันมีทางไปเสมอ แต่ถ้าเจออะไรขวางหน่อยแ้ล้วมาร้องแอ๊ะๆๆๆๆ มันน่าสมเพศ มันว่าอย่างนี้ จากคุณ : พงษ์ชัยวัฒน์ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 52 20:40:46

ความคิดเห็นที่ 25 #19 ถ้าเป็นแบบเค้าแล้วมีแต่สุขล้วนๆมันก็น่าตามนะ แต่ความจริงมันต่างคนก็ต่างไม่รู้มากกว่าว่าเป้าหมายของมนุษย์ชาติคืออะไร ดังนั้นใครคิดคำว่า"เจริญ"ได้ก่อนก็ชนะตั้งแต่แรกแล้ว ูุ^ ^ เป้าหมายนั้น  บางทีมันใกล้แค่ อาณาเขตไม่เกิน ขีดจำกัดความเจริญ แต่ไม่มีใครหยุด  โมเมนตั้มของความเจริญ ในนาม การพัฒนา ไปได้ การพัฒนา  ที่มากับ สูตรสำเร็จ จากประเทศศูนย์กลาง ทีใช้ ผลผลิตของวิทยาศาสตร์ ไปสร้างมายาที่พึ่งปรารถนา  บนจินตนาการของ ความสะดวก ความสะดวกสบาย ความรวดเร็วและ สถาปนาความต่าง ในนาม ความทันสมัย อันที่จริง  มนุษย์ต้องการ  ความสุขสงบ สันติ มิตรภาพและการชื่นชมในคุณค่าธรรมชาติ มากกว่า.. แต่  การขัดแย้งกันเองของความต้องการอีกด้านหนึ่ง  ซึ่งสะท้อนพลังด้านมืด ที่ทำงานคู่ขนาน เป็นลีลาการเปลี่่่่่่ยนแปลง  ที่ทำให้โลกที่เป็นจริง หาความสงบนิ่งไม่ได้  มีแต่มากกว่า น้อยกว่า ทนได้ ทนไม่ได้  หรือ ไปปรากฏ ณ ปริบทอื่นนอกการรับรู้ของเรา  ...เป็นเช่นนี้ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 06:26:07

ความคิดเห็นที่ 26 กลับไปที่ ต้นเรื่อง..จขกท. ข้าน้อยเลยคิดเองเออเองเอาว่า "ประเทศสารขัณฑ์ที่บอกว่ามันไม่เจริญเนี่ย มันไม่เจริญทางด้านความคิดแน่นอนเลยกระมัง ?" ^ ^ คิดเอง เออเอง...ไม่ผิด  ใครๆก็ทำกันเยอะ ปัญหา คือ ภาวะคนอื่น  ที่ไม่เข้าใจสิ่งที่คุณต้องการสื่อ ในขณะที่  ทุกวาทกรรมใดๆ  จำเป็นต้องใช้ ภาษา เพื่อ ปูทาง บอกที่มา-ที่ไป ก่อนมาถึง จุดสนใจนั้น ................................ ว่าด้วย ความเจริญ-ไม่เจริญ ด้านความคิด ไม่ว่าจะปัจเจก หรือ สังคม  ...มันมีที่มาที่ไป  หรือ  พัฒนาการ ขอเพียง รู้จักสรุปบทเรียน  จากอดีต ได้ ง่ายๆ แค่นี้  ก็อาจเรียกได้ว่า  เจริญด้านความคิด ดีกว่า  ยืม หรือ ลอก  ความคิดคนอื่น  สังคมอื่น  มาใช้ อย่างไม่คำนึงถึง อัตตลักษณ์แห่งสังคม-ตน  นี่ไม่น่าจะใช่  ความเจริญ แต่ก็ไม่ได้ผิดกฏกติกามารยาท  เพราะ  ความคิดใดๆ  ที่สุด มันก็เป็นสมบัติของมนุษยชาติอยู่ดี ปัญหา  มันอยู่ที่  หลุมพราง-ความแปลกแยก  จากการ ยืม-ลอก-จิ๊ก-ขโมย อย่างไม่รู้อดีต-ตน รู้อดีต  แต่ไม่ใช่  ให้จมปลักกับอดีตนะ  เพราะ นี่ก็อาจเป็นหลุมพรางอีก จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 06:57:26

ความคิดเห็นที่ 27 อ่าน.. จากคุณ : นายอึเหม็น เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 01:35:54

ความคิดเห็นที่ 28 ผืนธงชาติที่บ้าน ต้องการเปลี่ยนใหม่ ความคิดคนในบ้านแตกเป็น๒ส่วน รูปแบบเดิม หรือรูปแบบใหม่? จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 11:58:51

ความคิดเห็นที่ 29 .... พูดให้เป็นรูปธรรม ต้องตั้งคำถามเพื่อให้คะแนนเชิงคุณภาพ ความคิดเจริญหรือไม่เจริญมากหรือน้อย 1,2,3,4,5คะแนน ความคิดที่ต้องการหรือจำเป็นมีหลายด้าน มีด้านใดบ้าง ให้ขยายออกไปเป็นหัวข้อต่างๆ มีน้ำหนักต่างกัน3,4,5หน่วยกิต เช่น: การเมือง ระบบโครงสร้าง พรรคและบุคคล ธรรมาภิบาล ภาคราชการ ระบบโครงสร้าง กฏระเบียบและบุคคล ธรรมาภิบาล เศรษฐกิจมหภาค,ธุรกิจ เกษตร อุตสาหกรรม การบริการ หัตถกรรมและโอทอป ธรรมาภิบาล การศึกษา:กรุงเทพมหานคร/ชนบท ธรรมาภิบาล การรู้หนังสือ ค่านิยมการขยันอ่านหนังสือปีละกี่หน้ากี่เล่ม/เทียบกับต่างประเทศ เทียบกับค่านิยมนั่งเฉยๆดูทีวีรายการต่างๆ (ตรงนี้อาจเป็นพื้นฐานตัดสินได้ง่าย ว่าความคิดเจริญหรือไม่เจริญ) ภาคประชาชน สังคมวัฒนธรรม ศีลธรรม จริยธรรม ค่านิยมอื่นๆ ภาคทรัพยากร แร่ธาตุ/แก๊ส ธรรมชาติ/ป่าเขา/ดินน้ำฝน การอนุรักษ์และพัฒนา เป็นต้น ฯลฯ ใครเป็นผู้ตอบปัญหาหรือคำถามตรงนี้บ้าง? : คนมีการศึกษามาก,ปานกลาง,น้อย ในกทม.,ในชานเมือง,ในเขตเทศบาลเมืองตจว., ในหมู่บ้านและตำบลทุกภาค?(ตจว.ก็มีคนจบชั้นปริญญาตรีแล้วไม่น้อยนะครับ) อย่างนี้จะบอกได้ว่าใครบ้างที่ควรรับผิดชอบคุณภาพความคิด(และรับผิดชอบอย่างไร?) ของประเทศขันทศกร...อ้อ..สารขัณฑ์ อย่างแท้จริง รวมถึงพวกเราในนี้ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 52 12:51:40 จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 12:49:16

ความคิดเห็นที่ 30 มองบ้านมองเมือง...ชวนพักสมองครับ บ้านผมเป็นบ้านสวนป่าในเมือง ในบ้านมีสีเขียว สีเหลืองและแดง แข่งงดงาม ในเมืองมีสีเขียว สีเหลืองและแดงสำแดงเดช จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:28:07

ความคิดเห็นที่ 31 ทางเดินปุหิน๘ก้อน แฝงปรัชญาเล็กน้อย จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:34:46

ความคิดเห็นที่ 32 ... จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:42:15

ความคิดเห็นที่ 33 สีเขียวนั้นให้ร่มเงาและร่มเย็น แต่บางครั้งก็หล่นใส่หัวเราได้ .............โดยเฉพาะฤดูนี้ฝนฟ้าลมแรงจัง จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:46:27

ความคิดเห็นที่ 34 ต้นไม้เมื่อหมดอายุการให้ร่มเงา ยังมีประโยชน์ ตัดเป็นท่อน นำมาทำ ม้านั่ง ส่วนไม้ต้นเล็กก็แซมสีเขียวขึ้นมาแทน จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 13:54:14

ความคิดเห็นที่ 35 ผู้ใหญ่โบราณชอบพูด... "หนามแหลมไม่มีคนเสี้ยม มะนาวกลมเกลี้ยงไม่มีใครกลึง ดร.รุ่งแก้วแดงแต่งหนังสือเล่มหนึ่งชื่อว่า..."ลิงยังสอนได้" เพื่อนฝรั่งของผมคนหนึ่งบอกว่า..."คนเรา บางทีต้องสอน๕ครั้ง" พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้อีกอย่างว่า..."มนุษย์คือเวไนยสัตว์" จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:03:57

ความคิดเห็นที่ 36   สีเขียวสดชื่นดีครับ.. หากการเจริญเติบโตของสังคมหรือประเทศเปรียบได้กับการเจริญเติบโตของต้นไม้ ... สังคมหรือประเทศที่เจริญแล้วย่อมต้องให้ดอกผลแก่สัตว์น้อยใหญ่ได้หยิบกิน จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 13:21:45

ความคิดเห็นที่ 37 สีเขียวสดใสตัดกับสีแดงเพลิง ได้อย่างเหมาะสม เบื้องหลังเป็นภาพเลือนลาง สรรพสิ่งมีทุกสีสัน แต่คนในประเทศสารขัณฑ์ยังพยายามจะแบ่กแยก "ดำ" กับ "ขาว" ให้ชัดเจน? จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 52 00:42:21