 |
ความคิดเห็นที่ 9 |
ตำราพิชัยสงครามนั้น หากตัดพวกอภินิหาร-ฤกษ์ยามออกไป ส่วนใหญ่มักจะเสนอถึงหลักการตั้งค่าย สถานการณ์ที่ควรจะรบ, ตัวอย่างการจัดทัพ, แผนการต่างๆ, การจัดการภายในกองทัพ, ยุทธวิธีการเข้าตี-ตั้งรับ-ล่าถอย เป็นต้น ซึ่งมันก็เหมือนหลักวิทยาศาสตร์ครับ โดยมีการให้เหตุให้ผล และแสดงว่าควรจะพลิกแพลงตอบรับอย่่างไร
ตำราพิชัยสงคราม จึงเหมือนตำราเดินหมากรุก ซึ่งจะบอกตาหมากและแผนการที่ผู้เขียนได้พบประสบมา ทางแก้ตาหมาก การวางแผนเดินหมาก เสมือนนำประสบการณ์มารวบรวมและเล่าให้แก่ผู้อ่าน ทีนี้ก็ขึ้นกับผู้อ่านว่าจะเข้าใจและพลิกแพลงมาใช้สร้างรูปแบบการเดินหมากของตนได้ดีเพียงใด
มีเซียนหมากรุกจำนวนมาก เก่งได้โดยไม่ต้องอาศัยตำรา แต่อาศัยการเดินหมากที่พลิกแพลงโดยกลั่นออกจากสมองของตนเอง และประสบการณ์ที่ผ่านๆมาผสมผสาน
เจงกีสข่าน, พระเจ้าอเล็กซานเดอร์, หวางเหยียนอากุต้า, ทั่วป๋ากุ่ย, เฉินป้าเซียน, หวงเฉา ก็คงเป็นเซียนหมากประเภทที่ อาศัยแผนการและประสบการณ์ของตนมาใช้ในการเดินหมากหล่ะครับ
เรามักจดจำว่า เจงกีสข่านรบชนะทุกทิศปราบได้ครึ่งโลก แต่กลับละเลยว่า กว่าเขาจะมาถึงจุดนี้ เคยแพ้ไปแล้วกี่หน? และอะไรทำให้เขาแพ้ และเขาปรับปรุงแผนการศึกอย่างไรให้กลับมาชนะั...
เช่นตอนที่ จามูฮาแสร้างขอยืมม้าและเสบียงจากเจงกีสข่าน ตอนนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่แย่ลงมาก และจามูฮาก็จะแสร้างยืมของเพื่อหาเรื่องต่อตี+ทอนกำลังของตระกูลป๋อเออร์จื่อจิน
พวกลูกน้องของเตมูจินบอกว่า นี่เป็นแผนของจามาฮาแน่ๆ แต่เตมูจินดันเชื่อว่า อย่างไรก็ตามจามูฮาก็เป็นพี่น้องร่วมสาบาน คงไม่คิดร้ายต่อเขา เลยให้ม้าและเสบียงจามูฮาไป
อีกไม่นานต่อมา จามูฮาก็เอาเสบียงและม้านั้นแล กลับมาถล่มตระกูลป๋อเออร์จื่อจินแบบยับเยิน เตมูจินต้องหนีไปพึ่งบิดาบุญธรรมของเขาเลยรอดตัวไปได้
หรือตอนที่ เตมูจินระดมมพลไปช่วยพ่อบุญธรรมของเขา ทูอูหลิงข่านรบกับพวกไนมาน แล้วโดนทัพของพ่อบุญธรรมทรยศ เกือบเอาชีวิตไม่รอด (ซึ่งเป็นแผนที่จามูฮา กับซานคุนวางเอาไว้แต่ต้นแล้ว)
หากเตมูจิน ได้อ่านตำราพิชัยสงครามมาก่อน เขาอาจจะเลี่ยงความเสียหายทั้งสองครั้งได้ เพราะแผนพวกนี้มีเขียนในตำรามาก่อน ทั้งแผนแกล้งยืมเสบียง (แบบที่รัฐจิ้นทำกับรัฐฉิน) และแผนหลอกให้ไปรบแทน เป็นต้น
แต่พอเตมูจินไม่เคยอ่าน+เขาชื่อถือน้องบุญธรรมและบิดามากเกินไป ทำให้กองทัพตระกูลป๋อเออร์จื่อจินต้องพ่ายแพ้ยับเยิน ตัวเขาเองก็เกือบเอาชีวิตไม่รอดในทั้งสองครั้ง และเตมูจินก็เก็บการพ่ายนี้เป็นบทเรียน หลังจากนี้เขาก็ไม่วางใจใครอะไรง่ายๆแบบเดิมอีกต่อไป
ถ้าสมมติว่า เตมูจินไม่โชคดี รอดมาได้ในการพ่ายศึก 2 ครั้งนี้ (และตลอดชีวิตของเขาก็มีการพ่ายศึกที่เกือบเอาชีวิตไม่รอดเยอะแยะ) เราคงจะไม่มีเจงกีสข่านและจักรวรรดิมองโกลบนโลกนี้แน่นอน
มีอัจฉริยะทางการทหารมากมาย ที่อาจจะเหนือกว่าเจงกีสข่านหรืออเล็กซานเดอร์ เพียงแต่เขาไม่มีโอกาสให้แสดงฝีมือ ไม่ก็โชคไม่ดี หรือมีโอกาสเพียงแค่หนเดียวและฉกฉวยไม่ได้ก็มี เหมือนเหลียนพอครับ ไม่มีใครไม่ยอมรับว่า เหลียนพอ เป็นยอดขุนศึกนามกระเดืื่องแห่งยุค แต่เหลียนพอดันมีเจ้านายแบบจ้าวอ๋อง ชั่วชีวิตเลยไม่อาจจะสร้างชื่อช่วยจ้าวอ๋องสยบแผ่นดินมาได้
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 52 11:03:12
| จากคุณ |
:
อุ้ย (digimontamer)   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 พ.ย. 52 10:51:29
|
|
|
|
|
