ความคิดเห็นที่ 1 จขกท ไม่มั่นใจตอนสนทนา ก็เป็นที่เข้าใจได้ เพราะความตระหนักว่าเราขาดความชำนาญ ขาดการเตรียมตัว ไม่แน่ใจว่าจะรับมือกับสถานการณ์ได้ไหม กลัวฟังเขาพูดไม่ออก กลัวว่าถึงฟังออกก็จะไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดเพี้ยน กลัวจะสื่อความคิดออกไปให้เขาเข้าใจไม่ได้ กลัวจะเชย กลัวสารพัด อย่างนี้ใช่ไหมครับ? เอาละ แก้กันทีละเปลาะ อย่าเพิ่งตกใจ แก้ได้ครับ ไม่ใช่แก้ไม่ได้ แต่ว่าต้องอาศัยตัวคุณเองเป็นที่ตั้ง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะครับ เพราะว่าเรื่องของภาษาเป็นเรื่องของความชำนาญหรือทักษะ ทักษะจะเกิดได้ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องอาศัยการทำการฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนชำนาญ คุณเก่งวิชาอะไรล่ะ? ลองสังเกตดูสิครับว่ากว่าคุณจะเก่งเรื่องนั้น คุณต้องอ่าน ต้องหัดทำโจทย์อยู่กี่ครั้งกี่หน อังกฤษก็เหมือนกันแหละ มันก็ต้องฝึกนะน้อง เหมือนกันเดี๊ยะ ในเมื่อมันต้องฝึกแล้วฝึกอีกจึงจะชำนาญ คุณคิดว่ามันมีทางลัดไหมครับ? ไม่มีหรอก ไม่มีครูที่ไหนที่จะสอนแล้วคุณเก่งได้ในเวลาพริบตา ต่อให้คนสอนที่ออกปากว่าสอนให้รู้เรื่องได้ในเวลารวดเร็วก็ยังยอมรับว่า ถ้าคนเรียนไม่ไปฝีกเองก็ไม่มีทางเก่ง เขาพูดเองว่า สอนแค่ประถมแล้วจะให้เก่งระดับปริญญามันเป็นไปไม่ได้ เริ่มอย่างไร? เริ่มด้วยการรับเข้าเสียก่อนด้วยการอ่านและฟังให้เยอะๆ ก่อนที่จะไปส่งออกด้วยการเขียนและการพูด ทหารจะไปรบไม่ตุนกระสุนดินดำแล้วจะเอาอะไรไปรบ? กระสุนดินดำของคุณต้องขนเข้าไว้ในคลังสมองเสียก่อน ตุนศัพท์ ตุนสำนวน ตุนรูปประโยค ตุนไวยากรณ์ ทั้งหมดนี้การอ่านให้คุณได้ ยิ่งคุณอ่านเยอะยิ่งดี อ่านให้มากๆเข้าไว้ ให้ภาษาอังกฤษมันผ่านตา ผ่านหู มันซึมเข้าสมอง แล้วมันจะไหลมาออกที่มือที่ปากเวลาจะใช้ การทำอย่างนี้ใช้เวลา ใช้ความพยายามมหาศาล แล้วเห็นผลช้าเหมือนเข็นรถสิบล้อ ดังนั้นถ้ามันไม่สนุกมันเหนื่อยมากคงไม่มีใครอยากทำ แล้วทำอย่างไรมันจะสนุก? ก็เลือกอ่านเลือกฟังในสิ่งที่คุณชอบ คุณพอใจ คุณอยากรู้ คุณอยากศึกษา ใช้ภาษาอังกฤษเป็นเครื่องมือ ใช้มันเป็น( ^o^ ) ให้มันเป็นพรมวิเศษพาคุณตระเวณไปยังดินแดนที่คุณไม่เคยไป ตั้งแต่อาฟริกาย้นออสเตรเลีย ต้งแต่ก้นบึ้งมหาสมุทรไปยันอวกาศ ได้รุ้จักผู้คนที่คุณไม่เคยรู้ ได้ศึกษาความคิดของปราชญ์โบราณและได้ทำความรู้จักกับผู้คนต่างแดนร่วมสมัยกับเรา ได้อัศจรรย์ใจไปกับอารยธรรมเก่าแก่และสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆของโลก ตื่นตาตื่นใจกับธรรมชาตินานา ดื่มด่ำกับความคมคายของวรรณคดีคลาสสิค มันเป็นลูกน้องคุณ ใช้มัน ใช้ให้เป็น อย่าให้มันมาเป็นนายคุณ ไม่ต้องนึกถึงว่าฉันต้องได้คะแนนเท่าโน้นเท่านี้ ฉันต้องสอบโน่นสอบนี่ กลัวมันจนเหงื่อไหล แล้ววันหนึ่งเมื่อคุณกลับจากอวกาศ คุณจะพบว่าคุณเก่งภาษาอังกฤษ ผมไปมาแล้วครับ แต่ผมพาคุณไปไม่ได้ ทริปนี้คุณต้องไปเอง ผมชี้ทางให้ได้เท่านั้น แล้วก็ได้แต่เอาใจช่วย ขอให้คุณสนุกและสำเร็จเถิด มิตรน้อย จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 13:30:27

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าของกระทู้จำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษให้ได้ เพราะจะต้องเรียนต่อในภาคอินเตอร์ ดูเหมือนว่าเจ้าของกระทู้ไม่มั่นใจทั้งเรื่องการฟัง พูด อ่าน และเขียน จำเป็นต้องติวเข้มในทุกๆด้าน ผมคิดว่าถ้าอยากเก่งภาษาอังกฤษก็สามารถเก่งได้ทุกคน ขอเพียงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเก่งในเรื่องนี้ แล้วก็ศึกษาและฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง 1. ก่อนอื่นขอให้เจ้าของกระทู้ทบทวนพื้นฐานทางด้าน grammar and usage โดยด่วน โดยหาหนังสือประเภทนี้แล้วศึกษาตั้งแต่บทแรกจนถึงบทสุดท้าย ทั้งนี้เพื่อเสริมพื้นฐานให้แข็งแรงขึ้น 2. พยายามอ่านเยอะๆ อ่านหนังสือพิมพ์ online ทั้งที่เป็นการรายงานข่าวและเป็นบทความหรือบทวิจารณ์ของ columnist ผมสนับสนุนให้อ่านบทวิจารณ์ของ columnist ในเรื่องที่คุณสนใจ เช่น กีฬา หรือดนตรี หรือภาพยนต์ หรือหนังสือ เป็นต้น เพราะ columnist มักใช้ภาษาคล้ายกับภาษาสนทนา 3. ฝึกเขียนภาษาอังกฤษ อาจหา penpal โต้ตอบทางอีเมล หรือไม่ก็ฝึกเขียนออกความเห็นท้ายข่าวหรือบทความตามหนังสือพิมพ์ online 4. ฝึกฟังภาษาอังกฤษเยอะๆ เช่น ดูภาพยนต์ที่มีเสียงในฟิล์ม ถ้าเป็น DVD หรือ VCD ได้ยิ่งดี เพราะสามารถ rewind กลับมาฟังตอนที่เราฟังไม่ทันในตอนแรก หรือไม่ก็ดู Youtube บ่อยๆ ฟังเพลงที่มีเนื้อร้องโดยอ่านเนื้อร้องตามไปด้วย ในหนังสือพิมพ์ online ก็มักมี video clips ให้เราดูและฟัง 5. การฝึกพูดยากกว่าเพื่อนสำหรับเจ้าของกระทู้ เพราะมีความกลัวเป็นพื้นอยู่ ขอแนะนำว่าคนที่อยากพูดภาษาอังกฤษเก่งต้องฝึกพูดบ่อยๆ ได้ยินคำไหนประโยคไหนก็ฝึกพูดตาม (ซึ่งเป็นวิธีฝึกพูดของเด็กอายุ 1-2 ขวบที่กำลังหัดพูด เด็กได้ยินคำพูดของผู้ใหญ่ก็พยายามพูดตาม ตอนแรกเด็กพูดแค่คำเดียว ต่อมาก็พูด 2 พยางค์และหลายพยางค์มากขึ้นเรื่อยๆ) เชื่อผมสิว่าถ้าคุณฝึกพูดตามแบบนี้ อีกหน่อยคุณก็จะหายกลัวการพูดภาษาอังกฤษ นี่คือการฝึกพูดแบบธรรมชาติ ได้ยินอะไรก็พูดตาม เลียนสำเนียงให้ใกล้เคียงต้นฉบับที่สุด เดี๋ยวคุณก็จะพูดเก่งเอง ถ้าไม่รู้จะฝึกพูดกับใครก็ไปหัดพูดใน camfrog ก็ได้ โชคดีครับ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 14:09:34

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ แป๋มเองก็รู้สึกแบบเดียวกันเลยตอนที่ฟุ่บ!มาเรียนภาคอินเตอร์ (เรียนนิเทศอินเตอร์ที่จุฬาฯค่ะ) ปีแรกร้องไห้เป็นพักๆ ตอนนี้ก็ยังร้องไห้ แต่เหตุผลต่างกัน ปีแรก เรียนวิชาพื้นฐานปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยบังคับเรียน (พวกเศรษฐศาสตร์ จิตวิทยา การเมืองการปกครองอะไรทำนองนี้) ไม่รู้เรื่องเล้ยยย ตำราวิชาการก็น่าเอาไปเผาทิ้งมากกว่า แต่ตอนนี้ร้องห่มร้องไห้เพราะทำงานไม่ทันแล้ว อย่าไปคิดว่าตัวเองอ่อน อย่าดูถูกคัวเอง ในเมื่อเขารับแล้วภาษาคุณก็คงไม่ชั่วนักหรอก แป๋มคิดอยู่นานว่าแก้ปัญหาอย่างไร ไปเรียนอะไรที่ไหน พื้นฐานที่เราคิดว่าโอเคอยู่แล้วมันชักไม่พอ แป๋มไปสมัครเรียน British Council เรียนไปสามคอร์ส (จากintermediate จนถึง advance แต่ทำไมความรู้สึกเรา เรามันยังไม่ advanceเล้ย) ในที่สุดเราก็ไม่ได้เรียนต่อ แต่ภาษาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ มันเกิดจากอะไร 1) อยู่ที่ความตั้งใจของเราที่จะเปิดสมองรับ อย่าไปคิดว่าฉันห่วย ฉันไม่เก่ง แบบนี้ก็เท่ากับไปปิดทางสมองตัวเอง ให้เราพยายามเฉยๆกับมัน ถ้าไม่เข้าใจก็ไปหาครู หรือถามเพื่อน อย่าอายที่จะถาม บางทีศัพท์เราไม่รู้ก็ถามเพื่อนเลย หากมีเวลาก็เปิดพจนานุกรม เอาติดตัวเลย ถ้ามีแบบdigitalก็เลิศเลย (แนะนำว่าถ้ามีทุนทรัพย์ก็ซื้อมาติดไว้ใช้เผื่อว่าไม่มีคอมไว้เปิดค้นออนไลน์)  เราเองมาจากโรงเรียนรัฐเกรดธรรมดาตอนนี้ก็สู้เขาไหวนะ 2) เพื่อน เราโชคดีที่เพื่อนๆมันเด็กนอกเสียมาก ก็ฟังเขาพูด ปีแรกเราแทบไม่พูดอะไรเลย พูดน่ามึนมาก ตอนนี้ปร๋อ สบาย 3) พยายามพุ่งหาภาษาอังกฤษ เผอิญเราติดดูซีรีย์ CSI ซื้อแผ่นมาดูหลายภาค ทั้งสามเมืองเลย ก็เป็นร้อยต้อนเลยนะคะ ดูไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็พบว่าภาษา โดยเฉพาะการฟังและพูดดีขึ้น "มากๆ" เนื่องจากเราก็จำๆจากในหนังแหละมาพูด แล้วเราดันติดนิยายโรแมนซ์ซึ่งฉบับแปลมันโดนหั่นเซ็นเซอร์ไปเสียหมด แล้วก็รำคาญการแปลแบบแปลกๆเลยหันไปหาภาษาอังกฤษ ได้อ่านไวกว่า ราคาพอๆกัน(หรือถูกกว่า) สนุกด้วย แล้วมันทำให้เราไม่ตื่นตระหนกกับภาษาอังกฤษ เว็บต่างๆคือที่ฝึกชั้นดี อ่านไปเรื่อยเปื่อยเถอะ wiki น่ะอ่านๆไป ต่อไปเวลาทำรายงานจะเจอภาษาอังกฤษเป็นกระบุง ได้อ่าน ได้เขียนตาแฉะ เลิกนิสัยหาข้อมูลแต่ภาษาไทย เลิกซะ เวลาค้นอะไรใช้ภาษาอังกฤษ 4) ไม่ต้องไปใส่ใจสำเนียง มันจะมาไม่มาช่างมัน เรื่องพูดถูกก็เหมือนกัน อย่าไปกังวล มันทำให้คุณช้า ห้ามที่สุดคือการแปลจากภาษาไทย 5) อาจจะลงเรียนภาษาตามสถาบันก็ได้ แต่มันคงไม่ช่วยอะไรเลยถ้าเราไม่ขยัน ไม่ทบทวน ไม่เลิกบ่นเลิกโทษว่าตัวเองอ่อนภาษา เอาสมองไปคิดทำอย่างอื่นที่มีประโยชน์จะดีกว่าการวนกลับมาเข้าเรื่องเดิมๆว่าตัวเองไม่เก่ง ไม่ดี คนเราทุกคนมีการพัฒนาเสมอค่ะ จากคุณ : kurika เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 15:01:37

ความคิดเห็นที่ 4 วิธีการก็ง่าย ๆ คือ ให้ท่านพูดกับตัวเองเป็นภาษาอังกฤษตลอดเลาที่ตืนอ่ยู่ พอตื่นปุ๊บก็ good morning กับตัวเอง แล้วก็พล่ามไปเรื่อย ๆ เวลาตัวเองทำอะไรก็บรรยายการกระทำนั้นเป็นภาษาอังกฤษ ต้องออกเสียงด้วยนะ ห้ามพูดในใจ เจอหน้าใครก็ทักทายเป็นภาษาอังกฤษ ห้ามใช้ภาษาไทย ใครพูดภาษาไทยด้วยท่านก็อย่าไปสนใจ ให้ถามกลับไปเป็นภาษาอังกฤษว่า I beg your pardon. Can you speak English with me, please. ท่านทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ อย่าหยุดจนจบการศึกษา รับรองว่า เก่งแน่ ส.ว.ด. สวัสดี Good Luck จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 15:52:09

ความคิดเห็นที่ 5 แนะฝึกพูดตามในเวปนี้ครับ จะได้มีความกล้า http://www.voanews.com/specialenglish ที่สำคัญ ต้องพูดช้าๆ ชัดๆ แบบตัวอย่างจะเป็นการดีอย่างยิ่ง จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 52 19:40:38

ความคิดเห็นที่ 6   ต้องขอขอบคุณพี่ๆๆน้องๆๆทุกท่านนะคะที่เข้ามาให้คำแนะนำคะ เข้ามาอ่านกระทู้ในห้องนี้มานานมากคะแต่ก็กลัวเหมือนกันว่าปัญหาของเราอาจจะไม่มีคนมาตอบนะคะ ดีใจมากคะที่มีคนมาแนะนำแลวเราจะทำตามคำแนะนำต่างๆนะคะ  ขอบคุณอีกครั้งคะ จากคุณ : muag (muag) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 52 00:03:28

ความคิดเห็นที่ 7   บางทีคนเราก็เสียดายค่าเนท ไม่กล้าจ่าย แต่กล้าจ่ายเป็นก้อนตามกวดวิชา การเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือการช่วยตัวเองก่อน อย่าหยุดเรียน จากคุณ : มารพิณ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 52 09:24:44 A:112.142.89.249 X: TicketID:182789