PANTIP.COM : K8596883 ถามเรื่องเจ้าจอมมราดาม.ร.ว แข พึ่งบุญ [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 7

เจ้าจอมมารดาแข หรือ ม.ร.ว.แข พึ่งบุญ นั้น สืบเชื้อสายมาจากหม่อมเจ้านก โอรส ของ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าไกรสร กรมหลวงรักษณ์รณเรศร์ พระราชโอรสในรัชกาลที่ ๑ กับ เจ้าจอมมารดาแก้ว ซึ่งต่อมามีความผิดมหันตโทษ ในสมัยรัชกาลที่ ๓ จึงถูกลดยศ ลงเป็นแค่หม่อม หม่อมเจ้านก จึงถูกลดยศตรมพระบิดาของท่านด้วย เป็นแค่หม่อมนก หม่อมราชวงสืแข จึงควรมีศักดิ์ตามนั้น จึงถูกลดยศ เป็นแค่ คุณแข เจ้าจอมมารดาแข เป้นนางห้ามในสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าจุฬาลงกรณ์ เพราะประสูติในรัชกาลพระบาทสมเด้จพระจอมเปล้าเจ้าอยุ่หัว รัชกาลที่ ๔ เมื่อรัชกาลที่ ๕ ขึ้นเถลิงถวัลยราชสมบัติ คุณแข และ หม่อมเจ้าที่ประสูติ จึงมีศักดิ์เป้นเจ้าจอมมารดา และ พระองค์เจ้าตามราชประเพณี ในระยะที่ผลัดแผ่นดินใหม่นี้ อำนาจการปกครองทั้งหมดอยุ่ในอำนาจของสมเด้จเจ้าพระยาบรมมหารศรีสุริยวงศ์( ช่วง บุนนาค) ซึ่งรัชกาลที่ ๕ ไดมีพระราชหัตเลขารับสั่งถึงความรุ้สึกของพระองค์ในตอนนั้น ถึง สมเด้จพระบรมโอรสธิราช สยามมกุฎราชกุมาร( เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ) ความตอนหนึ่งว่า

..... " ในเวลานั้นพ่ออายุเพียง ๑๕ ปี กับ ๑๐ วัน ไม่มีมารดา มีญาติมารดาก็ล้วนโลเล เหลวงไหล มิได้ตั้งอยุ่ในตำแหน่งราชการอันใดเป็นหลักฐาน ฝ่ายญาติข้างพ่อซึ่งเป็นเจ้านายทั้งปวง ก็ตกอยุ่ในอำนาจของสมเด้จเจ้าพระยา และ จะต้องรักษาตัวรักษาชีวิตอยุ่ด้วยกันทั่วทุกองค์ ที่ไม่เอิ้อเฟื้อต่อการอันใดเสียก็มี โดยมากฝ่ายข้าราชการถึงว่ามีผู้ไดรักใครสนิทสนมอยุ่บ้าง ก็เป็นแต่ผู้น้อยเสียมาก ที่เป็นผู้ใหญ่ก็ไม่มีกำลังสามารถที่จะอุดหนุนอันใด ฝ่ายพี่น้องซึ่งร่วมบิดา หรือ ที่ร่วมมารดาก็เป็นเด็ก มีแต่อายุต่ำกว่าพ่อลงไป ไม่สามารถจะทำอะไรได้ทั้งสิ้น ส่วนตัวพ่อเองอายุก็ยังเป็นเด็กเพียงเท่านั้น ไม่มีความสามารถรอบรุ้ในราชการอันใดที่จะทำการตามหน้าที่ แม้แต่เพียงเสมอเท่าที่ทูลกระหม่อมทรงประพฤติมาแล้วได้ ยังซ้ำเจ็บเกือบจะถึงแก่ความตายอันไม่มีผู้ใดซักคนเดียวจะเชื่อว่ารอด ยังซ้ำถูกอันตรายอันใหญ่ คือทูลกระหม่อมสวรรคต ในขณะนั้นเปรียบเหมือนคนที่ศรีษะขาด แล้ว จับเอาแต่ร่างกายตั้งไว้ในที่สมมตกษัตริย์ เหลือที่จะพรรณนาถึงความทุกข์อันต้องเป็นกำพร้าในอายุเพียงเท่านั้น และ ความหนักของมงกุฎอันเหลือที่คอจะทานไว้ได้ ทั้งมีศัตรูที่มุ่งหมายโดยเปิดเผยรอบข้าง ทั้งภายในและภายนอก หมายเอาทั้งในกรุงเอง และ ต่างประเทศ ทั้งโรคภัยในกายเบียดเบียน แสนสาหัส " ..................

ถึงแม้พระราฃธิดาพระองค์แรก พระองค์เจ้าหญิงผ่อง จะดูไม่เป้นที่โปรดปรายนของรัชกาลที่ ๕ และ คนอื่นๆ นักแต่ความเป็น พ่อ ลูกกันนั้น ก้ตัดกันไม่ขาดอยุ่ดี มีครั้งหนุ่ง พระบามสมเด้๗พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยุ่หัวรัชกาลที่ ๕ มีหมานกำหนดการเสด้๗เบยมวังหลวง ต่างก็เตรียมการรับเสด็จ พระองคืเจ้าผ่องทรง ทำพัดชนนกขนาดใหญ่ เพ่อที่จะทูลเกล้าฯถวาย สมเด็จพระบรมราชชนก เมื่อถึงวันนั้น สมเด้๗พระพุทธเจ้าหลวงไดเสด็จไปตามลาดพระบาท ทักทายเจ้านายฝ่ายในโดยทั่วกัน เมื่อเสด็จถึงตรงหน้าพระองค์เจ้าหญิงผ่อง จทรงหยุดทัก และ รับพัดขนนกไว้ พระองค์เจ้าหญิงผ่องกราบไปแทบพระบาทของสมเด้จพระบรมราชชนก รัชกาลที่ ๕ ทรงรับสั่งถามว่า อยากได้อะไร เมือพระองค์หญิงผ่องกราบบังคมทูลว่า "อยากไดhพระธำมรงค์เพคะ" สมเด้จพระพุทธเจ้าหลวง ทรงรับสั่งว่า "แล้วจะให้"
ในเวลาต่อสเด้จพระพุทธเจ้าหลวง ก้ได้ประทาน พระธำมรงค์เพชรแก่พระราชธิดา พระองค์แรกให้ตาม พระประสงค์ พระองคืเจ่าหญิงผ่องทรงกราบอีกครั้ง น้ำพระเนตรคลอ เพราะในชีวิตของพระองคืไม่ได้มีดอกาสรับใช้ใกล้ชิดพระยุคบาทเหมือนน้องๆ พระองค์อื่นเลย รัชกาลที่ ๕ ทรงถือพัดชนนกและเสด้จพระราชดำเนินต่อไป สร้างความปลาบปลื้มให้แก่พระองคืหญืงผ่อง และ เจ้านายพระองคือื่นๆ ที่อนุ่ในเหตุการณ์วันนั้นเป็นอย่างมาก

บางส่วนบางตอน จาก เจ้าฟ้าหญิง และ เจ้าหญิงแห่งกรุงสยาม โดย ชาลี เอี่ยมกระสินธุ์

จากคุณ : akkarachai

เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 15:27:14