สงสัยครับ ทำไมวัฒนธรรมไทยกับนิยายไทยโบราณ ค่อนข้างขัดกัน เรื่องรักนวลสงวนตัว
|
|
ตามนั้นครับ
เราจะเห็นว่าผู้ใหญ่ชอบเข้มงวดเรื่องให้ผู้หญิงรักนวลสงวนตัว อย่ามีอะไรกันก่อนแต่งงาน บอกเป็นวัฒนธรรมไทยดีงามที่ควรรักษาไว้
แต่ผมอ่านนิทาน ตำนานไทยโบราณ บ่อยเลยที่พระเอกชอบเข้าห้องนางเอกตอนกลางคืน แล้วก็จัดการเผด็จศึกตั้งแต่เจอกันครั้งแรกด้วยซ้ำ หรือมีเยอะมากที่ได้เสียกันก่อนแต่งงาน
เช่นง่ายๆก็เรื่องขุนช้างขุนแผน ขุนแผนกับนางวันทอง แล้วก็นางแก้วกิริยา(โดยเฉพาะนางแก้วกิริยานี่อะไรหว่า เจอครั้งแรกเพราะเข้าห้องผิด ถามห้องนางวันทองเสร็จก็จัดการเฉยเลย งงมาก) พลายงามกับนางศรีมาลา(เจอกันไม่กี่วันก็...แล้ว) เรื่องอิเหนานี่มีอะไรกับเมียทุกคนก่อนแต่งหมดเลย จำได้ว่าตอนจบอิเหนาแต่งงานกับมเหสีสิบคน(จำนวนถูกมั้ยหว่า) พระอภัยมณีนี่มีแค่นางสุวรรณมาลีคนเดียวมั้งที่จัดการถูกต้องตามขั้นตอน ที่เหลือเสร็จก่อนแต่งหมด
นอกจากนี้ก็มีพวกนิทานเก่าๆ พระอินทร์หรือเทวดาก็ชอบลักพาพระเอกไปไว้ในห้องนางเอกที่มักเป็นเจ้าหญิงเมืองต่างๆ แล้วก็จัดการกันทุกที ง่ายๆก็เรื่องท้าวแสนปม หรือสิงหไกรภพ มะกะโทเป็นต้น
พวกนิยายที่พระเอกนางเอกทำตัวเหมาะสมถูกตามประเพณี ผมเห็นแต่นิยายที่คนสมัยหลัง ร.5 แต่งแทบทั้งนั้น เช่น ข้างหลังภาพ จดหมายจากเมืองไทย ฯลฯ ก็สงสัยครับว่าถ้าสมัยก่อนรักษาพรหมจรรย์กันจริง ทำไมนิยาย นิทาน เรื่องเล่าสมัยก่อน ตัวเอกถึงชอบทำตัวแบบ...กันจัง
อีกอย่างอย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าผมเห็นการปล่อยตัวทำเหลวแหลกมันเป็นเรื่องดีนะครับ ผมคนนึงล่ะที่ตั้งใจจะมีอะไรกับแฟนหลังแต่งงาน(ถ้ามีนะ 55+) ชอบฟังเพลงไทยเก่าๆ ชอบศิลปะมวยไทยมากกว่าเทควันโด คาราเต้ แล้วก็ไม่เห็นด้วยกับการที่ผู้หญิงชอบแต่งแฟชั่นนุ่งสั้น นุ่งน้อยห่มน้อยวาบหวิว(แม้จะแอบดีใจอยู่ลึกๆ อิๆ) แต่ผมแค่สงสัยว่าทำไมสมัยก่อน นิยาย เรื่องเล่าเขาถึงมีแต่พวกชอบมีอะไรกันก่อนแต่ง เจอกันครั้งแรกเผด็จศึกเลยซะทุกที แถมไม่เห็นมีคนในเรื่องว่าอะไรมากมายซะด้วย
| จากคุณ |
:
Chineseman  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 พ.ย. 52 19:58:22
|
|
|
| 
