ความคิดเห็นที่ 1 "อ่านเพื่อจิตอาสา" ณัฐ ศักดาทร AF4 ที่ม จากคุณ Ta ...เป็นบทสัมภาษณ์ระหว่างพิธีกรและศิลปินจากทรู ณัฐ ศักดาทร...นอกจากนั้นงานนี้ยังมีการ skype สนทนาสดๆกับน้องๆ จากจังหวัดยะลาด้วยค่ะ o ได้รับรางวัลสุดยอดคนดังนักอ่านมาได้ยังไง(Reader Icon 2009 ของบริษัทอมรินทร์ฯ)? "เค้าคงเห็นว่าเราเป็นคนนึงทีชอบอ่านอะครับ แล้วเวลาเราอ่านอะไรบางทีเราก็จะเอาไปเขียน เอาไปเล่าให้คนอื่น ให้แฟนๆของเราฟัง ว่าเราอ่านหนังสือเล่มนี้อยู่ ข้อคิดที่เราได้มา เราก็จะไปพูดเวลาให้สัมภาษณ์ นัทก็คาดว่านะ คาดว่า ทางสำนักพิมพ์ก็อาจจะได้ติดตามผลงานเราตรงนี้มาบ้าง เราเป็นคนนึงที่คลุกคลีกับการอ่าน ก็เลยได้รับตำแหน่งอันทรงเกิยรติอันนี้" o เริ่มสนใจการอ่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่? "คือจริงๆแล้วตอนเด็กมากครับ เพราะว่าตอนนั้นอายุไม่ถึง 10 ปีด้วยซ้ำ เป็นช่วงเด็กๆ ที่ชอบอ่านหนังสือประเภทภูมิศาสตร์ ประเทศต่างๆ ประวัติที่มาที่ไปของเค้า สถานที่สำคัญของเค้า ชอบดูรูป อ่านด้วย เล่าถึงสถานที่ต่างๆในโลก อันนั้นเป็นจุดเริ่มต้นจริงๆ หลังจากนั้นก็เป็นการตูนๆๆ มาผสมกับหนังสือเรียน ทุกวันนี้ อ่านเพราะเราอยากจะอ่านจริงๆ เพราะมันได้อะไรกับชีวิต" o เวลาโตขึ้นมา หนังสือที่อ่านก็เปลี่ยนไป? "เปลี่ยนครับ เปลี่ยน ตอนเด็กๆก็เป็นภูมิศาสตร์ พอเป็นวัยรุ่นขึ้นมาหน่อยก็จะการตุนๆ เซนต์เซย่าบ้าง เดทโนตบ้าง พอหลังจากนั้นไปเรียนที่อเมริกา อันนี้เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นของการได้อ่านอะไรที่มันหลากหลายมากขึ้น สมัยที่อยู่ที่เมืองไทย เราก็จะอ่านอะไรที่อยู่ในหนังสือเรียน สปช  สลน พอไปที่โน่นที่อเมริกาเนี่ย ต้องมีการทำรายงาน การทำรายงานของที่โน่นคือการที่เราจะต้องเข้าใจเนื้อหาจริงๆ คือตอนสมัยที่อยู่เมืองไทย นัททำรายงานก็คือนัทซื้อหนังสือมาเล่มนึงแล้วก็พิมพ์ๆ ส่งไป โดยที่เราไม่ต้องทำความเข้าใจกับมันก่อนเลย  แล้วกส่งครู ทุกอย่างก็อยู่ในหนังสืออันนั้น สมัยก่อนมันเป็นอย่างงั้นจริงๆ แต่ว่าพอไปอยู่ที่โน่นเนี่ย มันมีเรื่องลิขสิทธิทางปัญญา ซึ่งเค้าให้ความสำคัญกับตรงนี้มาก เวลาเราทำรายงานเราไม่สามารถที่จะลอกทุกตัวหนังสือมาแล้วก็พิมพ์ได้ เราต้องทำความเข้าใจกับมันก่อน แล้วมาเรียบเรียงเป็นภาษาของเราเอง ตอนทำรายงานจะได้อ่านหนังสือหลากหลายรูปแบบมาก สมมุติว่าทำหัวข้อ เพลงกับอิทธิพลในชีวิตของคน เราจะมีทั้งสื่อออนไลน์ สื่อวิจารณ์เพลง ต้องสัมภาษณ์คนทั่วไปด้วย จะมีหลายๆอย่าง ทุกอย่างจะต้องผ่านกระบวนการความคิดของเรา ช่วงไฮสคูล จะเป็นช่วงที่อ่านแล้วได้พูดคุยกับหนังสือมากขึ้น ปกติแล้วเหมือนเราอ่านแล้วเรารับมาด้านเดียว เราไม่ได้สื่อสารกับมันเท่าไหร่ เหมือนเราอ่านเราก็ถกเถียงกับตัวเองด้วยในละเรื่อง เหมือนเราอ่านเรื่องนี้มาแล้วไปถกกับอีกเล่ม เหมือนเราได้เปิดบอร์ดสนทนาในหัวของเราเอง เริ่มจากสิ่งต่างๆที่เราไปอ่านมา" o หนังสือที่ชอบอ่านเป็นพิเศษ? "ทุกวันนี้จะเป็นหนังสือที่ให้ข้อคิด ในเชิงที่ว่าไม่ได้ให้สูตรสำเร็จมานะ นัทจะเป็นคนที่ไม่ชอบหนังสือ how to นัทรู้สึกว่าความสำเร็จหรืออะไรต่างๆในชีวิตมันไม่ใช่สมการ แต่ละคนมีชีวิตไม่เหมือนกัน เส้นทางการหาคำตอบก็จะไม่เหมือนกัน นัทจะชอบหนังสือแบบของพี่จิก ประภาส เค้าจะพูดเรื่องต่างๆในชีวิตในแง่ที่ค่อนข้างบวก แต่เค้าจะไม่ได้บังคับให้เราคิดอย่างงั้นอย่างงี้ เหมือนเค้าจะเสนอความคิดของเค้าขึ้นมาแล้วเราเห็นด้วยมากแค่ไหน ประมาณหนังสือที่ชวนคิด เหมือนเวลาที่นัทดูหนัง นัทจะไม่ชอบดูหนังประเภท ที่ว่า พอดูจบ เอ๊ะ เราจ่ายสองร้อยบาทไปเพื่ออะไร ชอบดูหนังที่แบบว่าเราได้คิดถึงเรื่องนี้มากขึ้นนะ เรามีแรงบันดาลใจในการทำอะไรซักอย่าง" o มีวิธีการอ่านหนังสือเรียนที่แตกต่างจากคนอื่นยังไง? "มีวิธีอ่านยังไงหรอครับ มันเป็นการแบ่งเวลาด้วยอะ เรารู้สึกว่าเราอ่านหนังสือได้ก็จริง แต่นัทว่าคนเราไม่ควรนั่งอ่านเช้ายันค่ำ คนเราก็ต้องมีช่วงเวลาที่เราพักผ่อน ทำกิจกรรมนี้สลับกับกิจกรรมนี้ เราก็ไปชิล ฟังเพลง ไปกินข้าวกับเพื่อน มันไม่ใช่การอ่านหนังสือเป็นสิ่งเดียวที่สำคัญในชีวิต มันเป็นสิ่งที่สำคัญก็จริง แต่ว่าถ้าเราทำควบคู่กันไป มันจะทำให้เรารู้สึกว่ามันจะไม่กดดัน ผ่อนคลาย นัทว่าผ่อนคลายแล้วสมองจะรับได้มากกว่า บางทีเครียดๆ เราอ่านหนังสือไป บางทีเราอ่านไป 5 หน้า เอ๊ะ เราอ่านอะไรไป แต่ถ้าเราผ่อนคลายอยู่ อ่านแปปเดียวมันก็เข้าไปในหัวเลย" o มีเทคนิคมั้ยคะ กับการที่เราเป็นคนที่ชอบอ่านอยู่แล้ว พออ่านหนังสือเรียนเลยมีส่วนช่วย? "ก็น่าจะมีส่วนอะนะครับ เราไม่เคยถูกบังคับจริงๆจังๆว่าต้องอ่าน มันเป็นในเชิงที่เราว่าเราเห็นคนที่เค้าอ่านเยอะๆ แล้วเราได้พูดคุยกับเค้าแล้วเรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่น่าสนใจ มีหลายๆอย่าง มีมุมมองที่น่าสนใจมาให้เราได้สัมผัส ได้เรียนรู้ เราก็เหมือนอยากเป็นอย่างเค้าบ้าง เพราะฉะนั้นตรงนี้มันก็เป็นเหมือนอะไรที่อยู่ลึกๆฝั่งใจเราอยู่แล้ว ทำให้เราไม่ได้เกลียดการอ่าน" o ทัศนคติที่แตกต่างเกี่ยวกับการอ่านระหว่างคนต่างประเทศกับคนไทย? (เพิ่มเติมรายละเอียดนะคะ สำหรับผู้ที่ยังไม่ทราบ...คุณณัฐ ศักดาทรไปเรียนต่อต่างประเทศตั้งแต่ไฮสกุลจนจบการศึกษาปริญาตรีเกียรนิยมคณะเศรษฐศาสตร์จากฮาวาร์ดค่ะ) "คือนัทก็คงไม่กล้าสรุปอะนะครับว่า เมืองไทยจะมีทัศนตคิที่ยังไงเพราะแต่ละคนก็คงไม่เหมือนกัน แต่ที่โน่น เค้าจะเน้นว่าการอ่านเป็นเหมือนที่เราได้ทำความรู้จักกับคนอื่นๆ ในชีวิตเราส่วนใหญ่ก็จะเจอคนไม่กี่คนในชีวิตประจำวัน ไม่เชิงกับซ้ำๆ แต่เราจะได้รับมุมมองจำนวนเท่านี้ แต่ถ้าเราอ่านหนังสือเล่มนึง เราก็อาจจะได้เจอกับคนอีกซีกโลกนึงที่เค้าเขียนหนังสือ โดยที่เราไม่ต้องไปบินหาเค้าก็ได้ นี่คือสิ่งที่เค้าขัดเกลามาแล้วจากความคิดเค้า ใช้เวลาขีดเขียนออกมา ถ้าสมมุตินัทอยู่เมืองไทยนัทอ่านหนังสือภาษาอังกฤษก็ได้รับมุมมองจากคนตะวันตกว่าเค้าคิดยังไง มันเป็นแค่การเปิดโลกโดยการหยิบหนังสือขึ้นมาและเปิด แค่นี้ มันคือโลกอีกใบนึงเลย นัทว่ามันเป็นกำไรของชีวิตนะ ที่คนเค้าเขียนหนังสือมากมายออกมาให้เราได้อ่าน ถ้าเราไม่คว้ามันก็น่าเสียดายเหมือนกัน" o คนที่อ่านหนังสือจะมีชัยชนะมากกว่าคนที่ไม่อ่านหนังสือ? "มีชัยชนะมากกว่า คือมันก็...มันพูดยากนะ ในชัยชนะมันคงไม่ใช่การแข่งขันอะไรกัน แต่ว่าชัยชนะคงหมายถึงการใช้ชีวิตมากกว่า นัทว่าจะเป็นคนที่อ่านหนังสือจะเป็นคนที่คิดเป็นมากกว่าคนที่ไม่อ่าน เพราะฉะนั้นคนที่คิดเป็นก็อาจจะดำเนินชีวิตอย่างฉลาดเฉลียวได้ เวลาเรารับฟังอะไรมาในชีวิตประจำวัน คนที่คิดเป็นจะไม่เชื่อในทันที แต่จะใช้เหตุและผลวิเคราะห์ดูก่อน ว่ามันมีความน่าเชื่อถือแค่ไหน เราฟังอีกคนพูดมา เราเคยอ่านหนังสือเล่มนี้ มันไม่ใช่แบบนี้นี่น่า เราก็จะเกิดการถกเถียงขึ้นในหัวของเราเอง จนสุดท้ายเราได้คำตอบของเราเอง ไม่ใช่คำตอบที่มีคนยัดเยียดมาให้เรา" o สำหรับน้องๆที่เรียนอยู่ อ่านแค่หนังสือเรียนอย่างเดียว พอมั้ย? "คือนัทก็คงไม่ตัดสินให้ใครว่าพอไม่พอ คำว่าพอไม่พอมันคงขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ของแต่ละคนนะครับว่าเราอยากจะเป็นคนยังไง ถ้าอยากจะแค่เรียนได้เกรดดี อ่านหนังสือเรียนก็คงพอ เพราะตอบคำถามได้ ได้คะแนนดี อะไรก็ว่าไป แต่สุดท้ายแล้วเนี่ย ถ้าในความคิดของนัทนะครับ คนที่เรียนในเกรดดีเฉยๆมันไม่ได้น่าสนใจอะไร สมมุติคุณในเกรดสี่ตอนอายุ 16 พออายุ 26 เกรดสี่มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรแล้ว มันก็เป็นแค่ตัวเลขนึงในชีวิตที่ผ่านไปเมื่อสิบปีที่แล้ว แต่ถ้าเราจะอ่าน เพื่อให้เราเป็นคนเก่งและเป็นคนที่มีความคิดหลายๆอย่างที่น่าสนใจในชีวิตจริงๆ หนังสือเรียนอย่างเดียวไม่พอแน่ๆ ไม่อยากจะเปรียบเทียบอะนะ แต่ว่ามันก็เหมือนคงคล้ายๆกับคอมพิวเตอร์มั้ง ที่จะถูกใส่โปรแกรมเข้าไปเหมือนกัน เซทเดียวกันหมด นึกออกปะครับ 60 คน มีข้อมูลอยู่ 5 โปรแกรมเหมือนกันๆไปหมด แล้วมันน่าสนใจตรงไหน ถ้าเราเป็นคนที่แบบดึงเอาโปรแกรมนั้นโปรแกรมนี้มาใส่เราเอง เราจะเป็นอะไรที่มากกว่าคอมพิวเตอร์ แต่ถ้าเราทำแค่รับในสิ่งที่เค้าส่งมาให้ เหมือนๆกันหมด นัทว่ามันไม่มีอะไรที่น่าสนใจ ก็จะเป็นเพียงแค่บุคคลนึงในโลก เหมือนเป็นบาร์โคท ไมใช่เป็นชื่อคนคนนั้น เหมือนไม่มีตัวตน"   "การอ่านหนังสือ มันคือการที่เราแลกเปลี่ยนความคิดจากหลายๆคน จากทั่วทุกมุมโลก และการที่เราได้แลกเปลี่ยนจากคนเยอะๆเนี่ย สุดท้ายเราจะค่อยๆซึมซาบขึ้นมาเองว่าสุดท้ายเรามีความคิดยังไง จะค่อยๆคิดเป็นเอง จากกระบวนการอ่านหลายๆครั้ง" o มีประโยชน์อะไรที่ได้จากการอ่านหนังสือบ้าง? "หลายอย่างนะครับ คนที่เป็นนักเขียนในดวงใจของนัทคือ พี่จิก ประภาส ... พี่จิก ประภาส เค้าจะเป็นคนที่นำเสนอความคิดในแง่บวกเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องอะไรก้ตาม และตรงนี้มันเอามาใช้ได้ค่อนข้างมากกับชีวิต เพราะว่าชีวิตประจำวันของนัทเจอปัญหาเยอะมาก เรื่องงาน เรื่องคนรอบตัว เรืองอะไรหลายๆอย่าง แต่พอสิ่งที่เราอ่าน ที่เราได้ซึมซาบไปในแง่ของความคิดบวกในมุมมองต่างๆ มันทำให้เราใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น ถ้านัทมาอยู่ตรงนี้ แล้วไม่มีความคิดที่จะพยายามมองแต่ในสิ่งที่ดีดี ชีวิตตายแน่ๆ ล้มเหลวแน่ๆ เพราะแต่ละวันที่เข้ามา ต้องเผชิญกับอะไรหลายๆอย่าง มรสุมข่าว เรื่องจริงไม่จริง ถ้าเราไปแคร์กับทุกเรื่อง ไม่คอยเก็บแต่สิ่งดีดี ตายๆหมด ไม่ไหวจริงๆ" o หนังสือของคุณประภาสมีอิทธิพลมาก? "มากครับ มากจริงๆ หรือไม่บางที เราได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับแรงบันดาลใจ ในบางทีที่เราท้อแท้จริงๆ ทำไมเราไปไม่ถึงไหนซักที นัทเคยอ่านเรื่องของคนญี่ปุ่นคนนึง ที่เค้าคนพิการ ไม่มีขาด้วย มีแค่แขน แต่เค้าก็ยังไปแข่งวิ่งได้ หรือไม่ก็ยังกล้าที่จะเขียนหนังสือ การที่เราได้อ่านหนังสือ เรารับรู้เรื่องเหล่านี้ในชีวิตมา มันทำให้เราคิดกับตัวเองว่าขนาดคนแบบนั้นเค้ายังมีกำลังใจในการจะทำหลายๆอย่างในชีวิต คนที่ร่างกายเค้าไม่พร้อมขนาดนั้น แต่เราร่างกายเราพร้อมขนาดนี้ ทำไมถึงทำไม่ได้" o มีนักเขียนคนไหนอีกมั้ยที่เป็นนักเขียนในดวงใจ? "พี่เอ๋ นิ้วกลม เค้าจะคล้ายพี่จิกตรงที่เค้าเป็นคนบวกๆเหมือนกัน เค้ามีความคิดที่แปลกใหม่ เค้าไม่อยู่ในกรอบ เค้าไม่ยึดติดกับกรอบที่อะไรก็ตามสร้างมาในชีวิต เค้ากล้าที่จะคิดอะไรแปลกไปกว่าคนอื่น มันจะมีมุมมองใหม่ๆที่ให้เราได้สัมผัส อย่างมีเรื่องนึงที่เค้าพูดถึงว่า ชีวิตคือการเลียนแบบ ฟังแล้วมันตลก เค้าบอกว่าทุกอย่างคือการเลียนแบบ ซึ่งพอมาคิดจริงๆมันก็จริงนะ อย่างภาษาที่เราพูด เราก็คือเลียนแบบมาจากคนที่สร้างภาษาขึ้นมา ทุกอย่างที่ทำอยู่ เสื้อผ้าที่เราใส่ มันก็คือการเลียนแบบจากคนที่เค้าดีไซน์ขึ้นมา หรือการที่เราเห็นในหนังสือต่าง ๆการเลียนแบบมันขึ้นอยู่กับว่า ใครจะเลียนแบบแล้วผสมผลานออกมาให้เป็นตัวเองได้แค่ไหน" แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 17:37:46 จากคุณ : YiMiE (Yimie) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 17:34:07

ความคิดเห็นที่ 2 o จำเป็นมั้ยที่จะต้องอ่านหนังสือหลายๆประเภท? "จำเป็นมั้ย ก็อย่างที่บอกว่าขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ของแต่ละคน อยากจะเป็นคนที่น่าสนใจแค่ไหน ถ้าอยากจะเป็นคนที่สนใจมากขึ้น การอ่านหนังสือหลายๆประเภทมันก็ดีกว่านะ มันเหมือนบางทีเรามีวัตถุดิบ เหมือนเราจะทำอาหาร ถ้ามีหนังสืออยู่ประเภทเดียว เราก็จะมีแต่ผัก เราก็จะทำอาหารแต่ผัก กินเท่าไหร่ก็จะได้รสชาติอย่างเดียว แต่ถ้าเรามีหนังสือหลายๆประเภทมันก็เหมือนเรามีทั้งน้ำตาล ของหวาน ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ ข้าว อะไรแบบนี้ มันทำให้มีมุมของเราที่จะไปหยิบยื่นให้คนอื่นผ่านทางความคิดของเรา เป็นอะไรที่น่าสนใจมากขึ้น น่ารัปประทานมากขึ้น" o ถ้าไม่ชอบอ่านหนังสือล่ะจะทำยังไงให้ชอบ ? "ก็ต้องเริ่มจากไอ้ที่ชอบอ่านนั่นแหล่ะ มันต้องมีซักอย่างที่ชอบอ่าน อาจจะเป็นหนังสือการตูนก็ได้ อย่างนัทเนี่ย อย่างนัทชอบภูมิศาสตร์ก็มาจากเซนต์เซย่ามาก่อน พอเราอ่านมันเกี่ยวกับเรื่องเทพีอาเธน่า เกี่ยวกับเทพของนิยายกรีก มันทำให้เราจุดประกายความคิดว่าเราอยากรู้จักประเทศกรีซมากขึ้น เราก็เลยไปอ่านหนังสือภูมิศาสตร์ พอรู้เรื่องประเทศกรีซมากขึ้น มันก็ไปรู้เรื่องประเทศอื่นๆด้วย มันจะมีจุดที่น่าจะจุดประกายความคิดของตัวเองมากขึ้นว่าเราอยากรู้อะไรต่อ อย่างสมมติ เดทโนต ก็จะเกี่ยวกับเรื่องกฏหมาย มีเรื่องอะไรเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เรื่องจิตวิทยาหรือเราก็อาจจะไปอ่านหนังสือจิตวิทยาต่อ มันเป็นการแตกๆๆไปเรื่อยๆจากสิ่งที่เราชอบ ต้องเริ่มจากสิ่งที่เราชอบนิแหล่ะไปสู่สิ่งอื่นๆ  ถ้าเราเป็นคนที่ชอบฟังเพลง ก็อ่านหนังสือประเภทเพลงก็ได้ หนังสือทีเกี่ยวกับการวิจารณ์เพลง บางคนเค้าพูดถึงความทรงจำของเค้าในเพลงนั้นเพลงนี้ แค่นึกเรื่องเหล่านี้ เราก็จะได้ข้อคิดมาจากเค้า พี่เอ๋เค้าก็เขียนหนังสือเกี่ยวกับเพลง พอเราอ่านเล่มนี้ของเค้า เราชอบสไตล์การเขียนของเค้า เราก็จะไปหาเล่มอื่นๆของเค้าอีก มันเป็นการแตกแขนงไปเรื่อยๆ  ต้องเริ่มจากสิ่งที่เราชอบก่อน ถ้าเราไปเริ่มจากที่เราไม่ชอบ มันไปต่อไม่ได้ มันหยุดแค่นั้น ถ้าเราหาจุดที่เราชอบ เราอยากรู้เรื่อง่นี้เพิ่ม เดี๋ยวมันจะไปของมันเอง เราไปหาสิ่งที่เราชอบเอง อ่านให้สนุกก็อย่างที่บอก ไม่ต้องไปบังคับตัวเอง อ่านได้แค่ไหนแค่นั้น ค่อยเป็นค่อยไป การอ่านไม่ควรจะเป็นสิ่งที่เครียดครับ" o อยากจะอ่านหนังสือแต่ไม่มีเวลาว่าง...(คำถามจากน้องๆที่ยะลาค่ะ) "คำว่าไม่มีเวลา ในความคิดเห็นของพี่นะ มันเป็นข้อแก้ตัว จริงๆแล้วในชีวิตเรา เรามีเวลาให้กับทุกอย่างแหล่ะ ขึ้นอยู่ที่ว่าเราจะแบ่งให้มันหรือป่าว อย่างที่บอกคือเราไม่จำเป็นต้องใช้เวลา 24 ชั่วโมงในการอ่านหนังสือ ถ้าเรามีเวลา 5-10 นาที ก็ใช้ 5-10 นาทีในวันนั้นๆแหล่ะ เพราะฉะนั้นมันไม่มีคำว่าไม่มีเวลา ในการเปิดอ่านแค่ไม่กี่หน้า ไม่มีเวลาของเรามันก็คือขี้เกียจอ่าน หลายๆที พี่ก็ใช้คำนี้มาแก้ตัวในการงาน ไม่มีเวลาทำงานเลย ไม่มีเวลาพูดคุยกับเพื่อนเลย จริงๆแล้วมันมีนะ เพื่อนบางคนบ่นว่าเราไม่มีเวลาคุยกับเค้าเลย เราก็แบบไม่มีเวลา แต่บางทีการยกหูแค่ 5-6 นาที มันก็คือคุยแล้ว มันก็เหมือนกับการอ่านหนังสือ ลองดูดีดีในแต่ละวันเรามีอยุ่แล้วล่ะ 5-6 นาที ก่อนนอนหรืออะไรก็ได้ ทำให้ติดเป็นนิสัยมากขึ้น คือถ้าเราแบกไว้ ไม่เริ่มอ่านเลย สมมุติในเชิงของหนังสือเรียนนะครับ ถ้าเราต้องอ่าน 20 หน้าแล้วเราขี้เกียจอ่าน บอกไปว่าไม่มีเวลา วันที่ 2 ก็ขี้เกียจอ่าน ไม่มีเวลา กลายเป็นวันที่ 4 เราต้องอ่านทั้งหมด 20 หน้า อย่างงี้จะไม่มีเวลาจริงๆ แต่ถ้าเราอ่าน 5 หน้าใน 4 วัน ก็ครบแล้ว " o เคล็ดลับในการจำสิ่งที่เราอ่านให้ง่ายขึ้น? (คำถามจากน้องๆที่ยะลาค่ะ) "ถ้าพูดถึงหนังสือเรียนนะครับ วิธีการอ่านของพี่ พี่จะมีไฮไลท์เตอร์ คือติดตัวไว้เลย เปิดหนังสืออ่านก็จะขีดไว้ที่ตรงที่เราคิดว่าสำคัญ พอเรากลับมาอ่านอีกรอบก็จะอ่านในสิ่งที่ขีดไว้ ในเชิงของหนังสือเรียนนะ ...อีกวีธีนึงคือ การช่วยกันคิด ช่วยกันเตรียมสอบกับเพื่อน นัทก็จะแบ่งกับเพื่อน นายไปอ่านบทนี้มานะ คนนี้ไปอ่านบทนี้มานะ แล้วก็มาสรุปให้กันฟัง แต่ทุกคนจะอ่านทุกบทอยู่แล้ว แต่พอมาฟังกันอีกรอบมันก็จะ refresh ข้อมูลในหัวเรา โดยที่เราไม่ต้องแบกภาระในการอ่านคนเดียว" o เคยใช้การอ่านลดความเครียดบ้างมั้ย? ( คำถามจากคนดูค่ะ) "อย่างวันนี้เลยเนี่ย เพิ่งเปิดเล่มนี้ขึ้นมาอ่านอีกรอบ มันก็มีบทนึงที่พูดถึงความเครียด เปิดให้ดูเลยดีกว่า แปปนึงนะครับ...หน้านี้เลย เป็นหน้าที่พี่จิกเค้าเขียนความเครียดเป็นสมการ จริงๆเค้าได้สมการมาจากนพ.บัณฑิต ศรไพศาล  ...  เค้าเขียนว่า ความเครียดเท่ากับความต้องการหารด้วยความสามารถ แค่นี้มันก็ทำให้เรากลับมามองว่าไอ้ที่เราเครียดอยู่เนี่ยมันเป็นแบบนี้จริงหรือป่าว ความต้องการเรามันมากไปเกินกว่าความสามารถที่เราจะรับได้หรือป่าว จริงๆแล้ว สมการไม่ได้บ่งบอกต้นเหตุของความเครียด แต่มันสามารถทำให้เราคิดได้ ถ้าข้างบนเป็นความต้องการ ข้างล่างเป็นความสามารถ ถ้าสมมุติความต้องการเยอะ ความสามารถน้อย มันก็จะเครียดเยอะ แต่ว่ามันก็จะมาทำให้เราคิดได้อีกว่าแล้วทีนี้เราจะทำยังไงให้ความเครียดน้อยลง ลดความต้องการ หรือเพิ่มความสามารถ การเพิ่มความสามารถไม่ใช่สิ่งที่ยากถ้าเราไม่ขี้เกียจ สมมุติการทำอาชีพนักร้อง เราอาจจะเครียดกับงาน ทำไมเราร้องเพลงนี้ไม่ได้ซักที เราก็ต้องไปเรียนร้องเพลงเพิ่ม ตรงนี้มันก็เป็นสิ่งที่ให้แต่ละคนกลับไปคิดกันว่าสาเหตุที่เราเครียดเกิดจากอะไร แล้วเราจะแก้ยังไง แบบนี้ การอ่านที่ส่วนช่วย ได้แง่คิดแบบนี้ เครียดๆๆ จนหาทางออกไม่ได้ แต่พอมาอ่านแบบนี้ปุ๊ป มันก็มีเหมือนกับมีมุมมองอะไรที่ทำให้เรามองสถานการณ์ที่เราเป็นอยู่ปัจจุบัน เป็นตัวหนังสือที่ช่วยหาทางออกให้กับเรา" o คติประจำใจของนัท? "เป็นคติที่นัทตั้งขึ้นเอง ประโยคที่ว่า นัทเชื่อว่าความดีมีอยู่ในทุกคน ทุกสิ่ง ทุกเวลา ขึ้นอยู่กับเราจะมองให้เห็นมันหรือไม่ มันก็เป็นการมองโลกในแง่ดี ทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตมันมีแง่ดีของมันอยู่แล้ว ตัวเราเองต่างหาก ที่จะคิดว่าเราจะรับแง่ดีของมันมาหรือป่าว ถ้าเรามัวแต่มองในแง่ที่ไม่ดี เราก็จะรับแต่สิ่งที่ไม่ดี นัทว่าทุกอย่างในชีวิต มันเป็นเหมือนภาพ ตัวเราก็จะเป็นเหมือนจอที่ฉายแสงไป ถ้าเราปรับสวิทช์ของเรานิดนึง เราก็จะเห็นภาพในแสงอีกแบบนึงที่อาจจะสวยกว่าเดิม นั่นแหล่ะครับมันคือการปรับมุมมอง ถ้าเราปรับเป็นแสงที่ทะมึนๆ เห็นแต่ภาพที่ไม่น่ามอง เห็นแต่สิ่งที่ไม่ดีในชีวิต แต่ถ้าเราปรับนิดนึง มุมมองเปลี่ยน ชีวิตก็ดีขึ้น" o แล้วพี่นัทก็พูดถึงเรื่อง "หนังสือเรียน" "หลายๆคนอาจจะรู้สึกไม่ชอบอ่านหนังสือเรียน แต่วิธีนึงก็คือไม่อยากให้มองว่าเป็นหนังสือเรียน อย่าไปตราหน้ามันว่าหนังสือเรียน พอพูดปุ๊ปจะรู้สึกไม่อยากอ่าน คิดซะว่าเป็นหนังสือธรรมดาเล่มนึงทีจะให้ความรู้ ให้อะไรดีดีกับเรา มันก็จะน่าอ่านขึ้นมาทันที จริงๆแล้วหนังสือทุกประเภทมันก็คือหนังสือเรียนแหล่ะครับ มันขึ้นอยู่กับว่ามันสอนอะไรกับเรา หนังสือแต่ละอย่างมันสอนไม่เหมือนกัน หนังสือเรียนที่เราอ่านมันอาจะสอนตรงไปตรงมาตามที่เราเข้าเรียนตามคาบต่างๆ หนังสืออย่างงี้ (ยกเล่มของพี่จิกขึ้นมา ) มันก็สอน มํนก็สอนในเรื่องของชีวิตเรื่องมุมมอง ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเรียนรู้เรื่องอะไร เพราะฉะนั้นอย่าไปคิดว่าหนังสือเรียนไม่น่าอ่าน ทุกอย่างมันคือหนังสือเรียนอยู่แล้ว" o สุดท้ายพิธีกร คุณแอมกล่าวสรุปไว้อย่างสวยงาม "หวังว่าทางน้องๆจะได้อะไรมากกว่าการมานั่งดูพี่นัท ได้ฟังเพลงด้วย นอกเหนือไปจากนั้น น่าจะได้ทัศนคติทีดีดีเกี่ยวกับการอ่านหนังสือ รวมถึงได้วิธีการเกี่ยวกับการอ่าน ได้เรียนรู้อะไรที่เป็นความสำคัญจากการอ่านหนังสือ แล้วก็อาจจะกลับไปดูชั้นหนังสือที่บ้าน ดูว่ามีสิ่งที่น่าสนใจอะไร อาจจะเจอว่า โอ๊ย พี่จิกนอนอยู่ที่บ้านมานานแล้ว อยากให้ได้ประโยขน์ตรงนี้มากกว่า ดีใจนะคะที่ได้ฟังในอีกแง่มุมหนึ่งที่ต่างออกไปจากสิ่งที่เราเคยเห็นกันในปกติ สิ่งหนึ่งที่เราเห็นได้ชัดก็คือว่า คนที่อ่านหนังสือจะได้อะไรมากกว่าจริงๆ จะมีวิธีคิด มีวิธีการใช้ชีวิตที่เหนือไปกว่าการที่เราไม่เคยเปิดใจเรียนรู้อะไรเลย เพราะฉะนั้นอยากให้น้องๆ เข้าไปใน TK Park มีหนังสือมากมาย อย่างที่พี่นัทบอก หนังสือสามารถให้เราเรียนรู้ได้ ทุกประเภทเลย" หวังว่าบทสัมภาษณ์จากทั้งนักเขียนและนักอ่านทั้งสองท่าน คงเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ห้องสมุดไม่มากก็น้อยนะคะ ใครอยากเขียนก็อย่าลืมเริ่มต้นเขียน เพราะได้แต่คิดไม่ลงมือทำ ก็เป็นได้แค่เพียงนักอยากเขียนไม่ได้เป็นนักเขียนซะที ส่วนใครที่ชอบอ่าน หรือไม่มีเวลาอ่านก็ลองเริ่มจากเรื่องที่อชอบ แบ่งเวลาวันล่ะไม่กี่นาที เพื่อความบันเทิงและสาระกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 52 17:40:17 จากคุณ : Yimie เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 52 17:35:16