ความคิดเห็นที่ 1 ฮี้ ....ฮี้................... (เสียงหน้าม้าทำงานนนนนน) ทันทีที่เล่าปี่ได้พบกับเตียวหุย..ก็อุทานเบาๆ ขึ้นว่า "โอ..ช่างหล่ออะไรเช่นนี้" หลังจากนั้น เพลานั้น เล่าปี่ก็ได้เฝ้าติดตามเตียวหุยอยู่ไม่ห่าง ดวงตาสุกใส มีประกายซุกซนได้จับจ้อง จาบจ้วง เจ๊าะแจ๊ะ ไปที่เรือนร่างงดงามอลังการ ของเตียวหุย อย่างไม่ลดละ จนเมื่อสบโอกาส เห็นเตียวหุยหยุดยืนอ่านป้าย ประกาศรับสมัครงานของทางการ เห็นได้ที จึงเข้าตามไปยืนอยู่ข้างหลัง ซึ่งจังหวะนั่นเอง มีฝูงชนที่เบียดเสียดกันเข้ามาดูป้าย จนทำให้ เล่าปี่ต้อง ขยับไปติดกับตัวของเตียวหุย แบบเนื้อแนบเนื้อ จนกระทั่งเล่าปี่ทนไม่ไหว ควัก.. ....ผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อที่ไหลอยู่บนใบหน้า พร้อมกับเปรยว่า "เฮ้อ.." จังหวะนั่นเอง เตียวหุยได้ยินเล่าปี่ถอนหายใจ จึงโมโหและหันมาตะคอกว่า "บ้านเมืองเดือดร้อน แผ่นดินลุกเป็นไฟ ไฉนท่านจึงถอนหายใจเยี่ยงนี้ ไม่สมควรกับการเกิดเป็นชายชาติทหารเลย" เล่าปี่ได้ทีหาเรื่องคุย ก็บอกว่า "เอางี้ ท่าน ถ้าคุยตรงนี้จะไม่สะดวก เราไปหา ที่นั่งคุยกันเงียบสองต่อสอง จะดีกว่า" เตียวหุยมองตาเล่าปี่ก็เข้าใจ เลยตกลง พาเล่าปี่ไปยังร้านประจำ รูท66... อ่ะมาช่วยทำมาหากินแล้วขอรับ ... เชิญต่อไปกันได้ ...!! จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 12:20:29

ความคิดเห็นที่ 2 สามก๊กฉบับ Y แน่ๆ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 14:00:49

ความคิดเห็นที่ 3 ที่นั่น รูทหกหก เวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง ผู้คนยังบางตาอยู่ สายลมชิวเทียนพัดผ่าน พาลชวนให้วาบหวิวหนึ่งครั้ง พลันพบเงาร่างสองร่าง เดินผ่านร้านโอวเล้งมาในทันใด ร่างหนึ่งดูแปลกๆพิกล เงาที่ทอดมาบ่งบอกว่าเป็นผู้มีบุญญาธิการสูง (จิงหรอวะเนี่ย)เนื่องเพราะมันผู้นั้น มีเงาหูยานถึงบ่า มือยาวถึงเข่า....ชวนให้ขนลุกยิ่งนัก ส่วนเงาอีกร่างเดินมาพร้อมกับเสียงอันดังดุจดั่งเสือลายพาดกลอน แต่ที่ชวนให้ผู้คนละแวกนั้นสะดุดตาคือ บลูเลเบิ้ลที่ถืออยู่ในมือ อาจเป็นเพราะเหตุนี้กระมังจึงทำให้คนผู้นี้มีเสียงอันดังกว่าผู้อื่นตลอดเวลา ผู้คนเมือพบเห็นสองคนนี้ผ่าน บ้างถึงกับเงียบ บ้างหยุดดูของที่อยู่ในมือ บ้างน้ำลายไหล บ้างเดินหนีอาจเนื่องเพราะ ไม่อยากยุ่งก็เป็นได้ ทั้งสองเข้าไปที่ร้าน รูทหกหกในทันที พลันเอ่ย เสี่ยวเอ้อ ขอโต๊ะ วีไอพี ใกล้บู้ทดีเจ เก้าอี้สองตัวด่วน เสี่ยวเอ้อผู้นั้นตะลึงลานอยู่ครู่นึง พลันนึกได้ว่าต้องรับทำตาม มิเช่นนั้นอาจจะอดได้ทิปก็เป็นได้ เวลาผ่านไปชั่วน้ำเดือด ทั้งสองได้โต๊ะวีไอพี ใกล้บู้ทดีเจจิงๆ เล่าปีพลันเอ่ย เราเดินมาด้วยกันยังมิได้รู้ชื่อแซ่กันเลย ท่านนี่มีนามว่า...... เรา เตียวหุย คนขายหมู ส่วนท่านคือ เรา แซ่เล่า ชื่อปี่ เราอาชีพผลิตเสื่อน้ำมันกับทำรองเท้าหนังอูฐขาย ทั้งสองพลันสนทนากันอยู่พักนึง เล่าปีเอ่ยขึ้นว่า เอ่อท่าน ตอนนี้เหล้าหมดแล้ว ข้าขอ ออเด้อแสงโสมได้หรือไม่ เตียวหุย ตวาดด้วยเสียงอันดังว่า ทำเช่นนั้นได้อย่างไร เรากินบลูมาแล้ว จะให้ต่อแสง คงจะไม่ไหวนะท่าน ว่าแล้วพลันมีชายผู้หนึ่ง เดินผ่านม่านนัยน์ตาของทั้งสองเข้ามาอย่างเชื่อช้า แต่ร่างนั้นก็หนักแน่นและดูสุขุมมาก (รอคนอื่นมาต่อคับ เอื๊อก) จากคุณ : กุนซือมาดละเมียด เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 14:02:53

ความคิดเห็นที่ 4 โอ้ ของคห.3 เริ่มเข้าเค้าเป็นนิยายละ หึ ๆ ๆ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 14:07:29

ความคิดเห็นที่ 5 #2 แหม่ ท่านเลิศ ก็เห็นเค้าสงสัยกันว่าเล่าปี่ เป็นกิ๊กจะจูล่งเป่า เลย ต้องปูเรื่องไปแนวนี้ก่อนไง หุหุหุหุ แค่นึกก็ฮาแตกแล้วววว ------------ #3 ท่านกุนซือฯ เหมือนเอาชีวิตมาพิมพ์นะเนี่ย หุหุหุ ------------- #4 คุณกุยแกกะลังต่ออยู่ใช่มัยจะได้รอ ยังไม่พิมพ์ต่อ.. จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 14:38:25

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ต่ออะค่ะ  เชิญท่านก่อนเลย จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:17:57

ความคิดเห็นที่ 7 ..(ต่อจาก #3) .. ........เมื่อชายผู้นั้นเดินมาถึงโต๊ะ ...ที่เล่าปี่และเตียวหุยกำลังก๊งกันอยู่..ทันใดนั้นเอง.. ......อ้ววววกกกกก........ ..!!...........ชายคนดังกล่าวได้พุ่งของเหลวออกมาจาก ทางปากเลอะเต็มโต๊ะที่ทั้งสองนั่งอยู่ พร้อมกับเอ่ยถามเบาๆ ว่า "สุขา อยู่หนใด" ฝ่ายเล่าปี่และเตียวหุย เห็นสภาพแล้วก็อนาถใจจึงช่วยแบกพยุงร่างของชายคน ดังกล่าวพาไปยังสุขาเพื่อทำภารกิจล่าสัตว์ (ยิงกระต่าย) เมื่อมาถึงห้องน้ำ เล่าปี่เจ้าแห่งการพินิจผู้คน ก็รู้สึกถูกชะตากับบุคคลผู้นี้มาก และได้เอ่ยกับเดียวหุยถึงลักษณะบุคคลดังกล่าว ว่า "บุคคลผู้นี้โหงวเฮ้ง ดีมาก ใบหน้าแดงเหมือนผลแตงโม นัยน์ตายาวรี คิ้วดั่งหนอนไหม หนวดเครางามยิ่งนัก" เตียวหุยที่ได้ฟังก็หัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดังแล้วพูดว่า "ท่านผู้นี้ชื่อกวนอู ลูกพี่ ลูกน้องข้าเอง ที่หน้าแดงอ่ะเพราะเฮียแกแพ้ครีมที่ซื้อมาจากตลาดนัด ตารีนี่น่า จะเพราะเมานี่แหล่ะ ส่วนหนวดเครายาวเช่นนี้เพราะเฮียแกขี้เกียจโกนมากกว่า" เมื่อทั้งสามทำภารกิจเสร็จ ก็พากันมานั่งร่วมโต๊ะดื่มกันต่อจนถึงรุ่งสาง จึงพากันมา ถอนต่อที่บ้านของเตียวหุย (เอ๊ะยังไม่ได้นอนแล้วจะเรียกว่าถอนได้ไงเนี่ย) "ยังงี้มันต้องถอน" "จั๋งซี้มานน ต้องงถอนน" ...เสียงร้องเพลงดังมาเป็นระยะๆ จนกระทั่งมาถึงบ้าน เตียวหุยจึงว่า "เราทั้งสามคิดการต้องกัน เชิญท่านทั้งสองมา ไปที่หลังบ้านเรามีสวนดอกไม้แล้วเป็นที่สงัด ดอกยี่โถก็บานอยู่เป็นอันมาก จะได้บูชาพระแลเทพดาแล้วจะได้ให้สัตย์ต่อกันทั้งสาม ให้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน จะได้คิดการใหญ่สืบไป" ว่าแล้วเตียวหุยจึงจัดธูปเทียนสิ่งของทั้งปวง จุดธูปเทียนบูชาเทพดา แล้วสาบานว่า "ข้าพเจ้าเล่าปี่ กวนอู เตียวหุย ทั้งสามคนนี้อยู่ต่างเมือง วันนี้ได้มาพบกัน จะตั้งสัตย์สบถเป็นพี่น้องร่วมท้องกัน เป็นน้ำใจเดียวซื่อสัตย์ต่อกันสืบไปจนวันตาย ถ้ามีภัยอันตรายสิ่งใดแลรบศึกเสียที ข้าพเจ้ามิได้ทิ้งกัน ถ้าสืบไปภายหน้าข้าพเจ้า ทั้งสามมิได้ซื่อตรงต่อกัน ขอให้เทพดาสังหารผลาญชีวิตให้ประจักษ์แก่ตาโลก" เมื่อคนรับใช้เห็นทั้งสามคน ดื่มเหล้าสาบานกันอยู่ ระหว่างที่วางโถเหล้าขวดใหม่ ให้แล้วนั้น คนรับใช้คนดังกล่าว ได้แอบเอามือไพล่หลัง พร้อมกับนำนิ่วชี้และ นิ้วกลางมาไขว้กัน .............ซึ่งมันคืออะไร??? ..... -------------------------------------- ไม่กล้าแซว ท่านกวนอูมากนัก กลัวโดนสาวกมาถล่ม ...!! --------------------------------------- หมายเหตุเผื่อให้สอดคล้องกับที่ท่านเหยี่ยวไฟ จะนำเสนอ จึงขอแก้ไข เหตุการณ์ คนใช้ เห็น เล่าปี่ เตียวหุย กวนอู ทำการสาบานแต่มีนัยยะแอบแฝง! เป็นการทำสัญญาณบางประการแทนขอรับ แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 16:19:43 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 16:16:22 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 10:54:29 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 16:21:56

ความคิดเห็นที่ 8 อุเหม่ เล่นไป2 เหลือคนเดียว คือ กวนอู ถ้าตูเล่นอะไรแผลงๆ ผมจะโดนคนที่บูชาชาบูเทพเจ้ากวนอูต่อยไหมเนี่ย !!~ จากคุณ : CoollyCat เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 21:56:05

ความคิดเห็นที่ 9 ... ในมุมสงบห่างไกลออกไปในสถานที่เดียวกันนั้น บุรุษในชุดดำแอบมองความเป็นไปในบ้านของเตียวหุยอย่างเงียบงันมาเนิ่นนานแล้ว หลายครั้งที่สายตามาหยุดอยู่ที่วงสนทนาของเล่าปี่ กวนอู และเตียวหุย เขาก็รำพึงอยู่ในใจว่า "ในที่สุดเวลาที่รอคอยนี้ก็มาถึง การพบกันครั้งแรกของสามพี่น้อง เล่า กวน เตียว เพียงแต่ให้เหตุการณ์นี้ราบรื่นไร้ปํญหา ตำนาน"คำสาบานในสวนท้อ"ก็จะเกิดขึ้นตามโครงเรื่องเดิมของเราได้แล้ว" ... บุรุษผู้นี้ คือ เหยี่ยวดำ No.13 เป็นสมาชิกคนที่ 13 และคนสุดท้ายในหน่วยปักษาแห่งโครงการสามก๊ก ที่องค์กรย้อนเวลาทะลุมิติ จัดตั้งขึ้นมา ความพยายามขององค์กรคือการศึกษาเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ตามที่ได้รับการบันทึกมา และดูแลให้เหตุการณ์ต่างๆเป็นไปตามนั้น เพราะมีองค์กรลึกลับนามว่า องค์กรป่วนอดีตเพี้ยนตำนาน ได้แทรกซึมเข้าไปในช่วงเวลาต่างๆ เช่น ความพยายามลอบฆ่าจิ๋นซีพร้อมกันกับจินเคอ หรือ การขัดขวางไม่ให้เล่าปังเอาชนะฌ้อปาอ๋องในศึกครั้งสุดท้าย เป็นต้น แต่องค์กรของเขาก็ยังล้ำหน้าแก้ไขได้ทันเหตุการณ์ทุกๆครั้งด้วยการส่งมือดีเข้าไปแทรกซึมเป็นตัวละครสำคัญในประวัติศาสตร์ไว้ล่วงหน้าก่อน แต่โครงการสามก๊กนี้ ดูเหมือนจะมีความยุ่งเหยิงอย่างมาก เพราะเป็นช่วงที่ผันแปรได้ง่ายที่สุด หัวหน้าหน่วยปักษาจึงได้สร้างทีมงานในโครงการนี้ถึง 13 คน มากที่สุดเท่าที่เคยมีมา เพื่อแทรกซึมไปยังก๊กเล็กก๊กน้อยมานานแล้ว เขาคือคนสุดท้ายที่จะมาประสานงานกับรุ่นพี่ปักษาทั้ง 12 โดยที่เขาเองก็ไม่แน่ใจว่า การแทรกซึมของรุ่นพี่แต่ละคนนั้น สำเร็จได้ดีหรือไม่ อย่างไร เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะไม่ปรากฏชื่อเสียงและร่องรอยในประวัติศาสตร์ ในขณะที่รุ่นพี่อีก 12 คน จะปลอมตัวเข้าไปเป็นตัวละครต่างๆในสามก๊ก โดยการกันให้ออกไปจากวงจรด้วยวิธีการใดๆ แม้แต่การฆ่าทิ้งก็ตาม แต่ความยากก็คือ เขาไม่รู้ว่า ตัวละครนั้น คือ รุ่นพี่ปักษา No.ต่่างๆ หรือตัวละครจริงๆที่ยังคงอยู่นั่นเอง "เวลาเท่านั้นคือเครื่องพิสูจน์" ประโยคธรรมดาๆนี้ คือรหัสลับที่พวกเขาเท่านั้นจะรู้กันเองว่า คือพวกเดียวกัน ... ชายหนุ่มกลับมายังโลกที่เขาดำรงอยู่ สังเกตเห็นท่าดรรชนีของคนรับใช้ ทำให้นึกถึงรหัสลอบสังหารขององค์กรป่วนอดีต เมื่อเหลียวไปทางสามพี่น้อง ก็เมาแอ๋หลับไหลกันไปแล้ว เขาจึงตัดสินใจพลิ้วกายเข้าหาวงเหล้า และใช้กระบี่ปลิดชีพเหล่าคนรับใช้ทั้งหมดในกระบวนท่าเดียว แล้วหยิบเอากระบี่ที่อยู่ข้างกายของเล่าปี่มาป้ายเลือดไว้ ให้เหมือนว่า เล่าปี่ เมาแล้วละเมอฆ่าพวกคนรับใช้ "ที่ไร้ความผิด"เหล่านี้ "เพียงคนรับใช้ไม่กี่คน ท่านเตียวหุยคงจัดการปิดข่าวได้ไม่ยาก" เขาเปรยเบาๆ ขณะหันหน้าไปทางเตียวหุย "เวลาเท่านั้นคือเครื่องพิสูจน์" เสียงเตียวหุยละเมอขึ้นเบาๆ ที่แท้ เตียวหุย  (หรือเตียวเสี้ยนที่ปลอมตัวมา) ก็คือ หนึ่งในหน่วยปักษานั่นเอง!!! เหยี่ยวดำ no.13 แอบยิ้ม เอามือแตะริมผีปากตนเองแล้วไปแตะที่ปากของเตียวหุย "ยินดีที่ได้พบกันอีกครับ พี่นกนางแอ่น no.9" แล้วเขาก็ลอยตัวหายไปในเงามืด ... หมายเหตุ ท่านทศฯเล่นพิมพ์แทรกแก้ไข เลยทำให้โครงเรื่องไม่สอดคล้องกัน ผมเลยขออนุญาตแก้ไขใหม่เล็กๆน้อยๆ นะครับ  และเพิ่มชื่อเรียกหน่วยงานให้ง่ายต่อการพิมพ์ และเรียกใช้ในบทสนทนาครับ (ขอกัน no. 1 ไว้คนนึงนะครับ เพื่อเป็นอาวุธลับตอนท้ายๆ ส่วน no.อื่นๆ จะเอาไปใช้ก็ได้ครับ) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 14:41:20 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 14:10:17 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 14:07:31 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 09:55:13 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 09:19:11 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 09:18:06 จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 09:12:57

ความคิดเห็นที่ 10 โฮ่ว เริ่มน่าติดตามแล้วเฮะ ใครมาต่อทีคับ อยากอ่านแว้ววว จากคุณ : กุนซือมาดละเมียด เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 12:46:28

ความคิดเห็นที่ 11 ^ จัดต่อได้เลยขอรับ ท่านมาดละเมียด จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 13:14:40

ความคิดเห็นที่ 12 เว้ย  เอาแล้วไง  ไซไฟมาแล้ว จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 13:21:08

ความคิดเห็นที่ 13 อ่อ ดูเหมือนกระทู้นี้จะยาว ช่วยกันอัดเข้าคลังกระทู้ ด้วยนะขอรับ!! กว่าจะถึงสัก เซ็กเพ็ก กระทู้หายแหงแซะ .... ถ้าจะทำให้กลายเป็นกระทู้ปักหมุดนี้ทำไงอ่ะขอรับ (หรือว่าไม่ควรหว่า) สงสัยต้องรอท่านแว่นน้อย!! แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 13:57:21 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 13:56:18

ความคิดเห็นที่ 14 อ้าว อ่านอีกรอบถึงสังเกตว่า เป็นการไขว้นิ้วของสามพี่น้อง ดันแต่งไปอีกทางแล้วสิเนี่ย นึกว่าเป็นพวกคนรับใช้ไขว้นิ้วซะอีก จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 15:19:32

ความคิดเห็นที่ 15 ผมยังอยากอ่านของเพื่อนๆอยู่คับ เอาก่อนเลยๆ อยากอ่านๆ เอื๊อก จากคุณ : กุนซือมาดละเมียด เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 15:22:10

ความคิดเห็นที่ 16 ขออภัยขอรับท่านเหยี่ยวไฟฯ ไม่ต้องแก้ของท่านนะขอรับ กระผมแก้ไขทาง #ผมให้แล้วขอรับ พอดีอยากปูทางให้หักมุข ว่า การสาบานครั้งนั้นมีอะไรบางอย่างแอบแฝง อาจไม่ใช่การสาบานอย่างจริงใจเท่านั้น ... ตอนแรกว่าจะส่งไม้ให้กลับไปดื่ม กันต่อที่ร้านเหล้า จะได้เข้าเรื่องกับท่าน ...แต่ลืมไปวิ่งเล่นอยู่ห้อง คลับ ทรานฟอร์เมอร์โน้นนน! ...แห่ะแห่ะ ว่าแต่ ผม เขียนกลุ่มปักษาทั้ง 12 ของท่านได้ใช่มัยขอรับ จะได้แต่งเล่นๆ ออกมา อีกตัวละครนึง หุหุหุ แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 16:20:21 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 16:11:36 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 16:09:36

ความคิดเห็นที่ 17 สุดยอดกันทั้งนั้นเลย ตอนแรกก็นิยายวาย ต่อมาก็เป็นมุกขำๆในวงเหล้า ท่านทศฯ และท่านเหยี่ยวฯ ช่วยกันหักมุมเป็นนิยายวิทย์ฯแล้ว   จะมีใครหักมุมสามก๊กเป็น จูออง หรือ แฟนเก่าบ้างไหม จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 19:20:38

ความคิดเห็นที่ 18 เช้าวันรุ่งขึ้น เล่าปี่สร่างเมาเป็นคนแรก พบว่ากระบี่ของตนเปื้อนเลือด และมีศพของคนรับใช้เกลื่อนกลาดอยู่ข้างโต๊ะ ก็คาดเดาว่า เป็นตนเองละเมอฆ่าคนเหมือนในอดีต หลังจากครุ่นคิดอยู่ชั่ววูบหนึ่ง จึงรีบเช็ดเลือดออกจากกระบี่ตนเอง แล้วรีบป้ายเลือดบนง้าวของกวนอูแทน และแสร้งหลับต่อ จนเผลอหลับไปจริงๆ ฝ่ายกวนอูเล่า เมื่อฟื้นขึ้นและพบว่ามีเลือดบนง้าวตนเองเช่นนั้น ก็ไม่รอช้า รีบเอาง้าวไปล้างที่บ่อน้ำ ก่อนป้ายเลือดไปบนทวนและเสื้อผ้าของเตียวหุย  เมื่อจัดฉากเสร็จแล้ว ก็ไม่รอช้า รีบกระชากคอเสื้อเตียวหุยขึ้น และร้องเสียงอันดังว่า "น้องเตียวหุย เจ้าฆ่าคนแล้ว พี่เล่าปี่ รีบตื่นมาช่วยกันเถิด" เล่าปี่และเตียวหุยตกใจตื่นในทันใด เล่าปี่ตระหนักในใจถึงความเจ้าเล่ห์ของกวนอู แต่ก็รีบตามน้ำ ย้ำให้เตียวหุยรับผิดชอบในเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน เตียวหุย (หรือนางแอ่น no. 9) นึกทบทวนเนื้อเรื่องของสามก๊กช่วงนี้ จึงกล่าวชวนให้ทั้งหมดเดินทางหลบหนีออกจากเมือง เพื่อไปหาทางร่วมรบกับกองทัพโจรโพกผ้าเหลืองอันโด่งดัง ระหว่างทางที่ทั้งสามกำลังเดินทางออกจากเมือง ได้พบนักพรตเฒ่าผู้หนึ่ง กำลังจะเด็ดชีพของขุนศึกร่างอ้วนที่ทุ่งหญ้าข้างทาง ทั้งสามมองหน้ากันและตัดสินใจช่วยนายทหารไว้ก่อน  นักพรตเฒ่าหยุดมองผู้ที่มาใหม่และจ้องมองเตียวหุยด้วยแววตาประหลาดใจ พร้อมกับประกาศตนว่า "ข้าคือ เตียวก๊ก ประมุขพรรคฟ้าเหลือง ใครบังอาจมาขวางทางข้า" สามพี่น้องสบตากันวูบหนึ่ง โอกาสสร้างชื่อมาถึงแล้ว ดังนั้น การต่อสู้ร่วมกันเป็นครั้งแรกของสามพี่น้อง เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย จึงเกิดขึ้นกับเตียวก๊ก ณ ที่แห่งนั้นเอง แต่ดูเหมือนเตียวก๊กจะมีความในใจจึงผ่อนฝีมือให้หลายส่วน จนเมื่อสบโอกาส จึงคว้าตัวเตียวหุยให้ออกไปไกลพ้นสายตาเล่าปี่และกวนอู แล้วกล่าวว่า "ลูกหุย นี่มันเรื่องอะไรกัน จึงมาต่อสู้กับเราผู้เป็นบิดาบุญธรรมของเจ้าเช่นนี้" "ที่แท้ เตียวหุย ก็คือ ลูกเลี้ยงของเตียวก๊กหรือนี่" เตียวหุยปลอมคิดตามได้อย่างรวดเร็ว และอาศัยจังหวะนั้นเอง รีบฟาดฝ่ามือเข้าที่ลำคอของเตียวก๊กจนลูกกระเดือกแตกและบาดเจ็บสาหัส เพื่อไม่ให้เปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของเตียวหุยออกมา เตียวก๊กเสียทีจึงรีบหลบหนีไปในทันทีพร้อมกับความเจ็บช้ำใจที่ลูกเลี้ยงรูปงามย้อนกลับมาทำร้ายตนเองเช่นนี้ หลังจากนั้น ก็มีข่าว"การตายด้วยโรคร้าย"ของเตียวก๊กแพร่กระจายออกไป ทำให้กลุ่มโจรโพกผ้าเหลืองค่อยๆล่มสลายไปในที่สุด เมื่อเล่าปี่ กวนอู เห็นเหตุการณ์เหมือนว่า เตียวหุยสามารถปราบเตียวก๊กได้ดังนั้น จึงนึกชื่นชมตัวเองในใจที่จะได้อาศัยฝีมือของเตียวหุยสร้างชื่อต่อไปในอนาคต ส่วนขุนศึกร่างอ้วนขยับกายออกจากที่หลบซ่อน และกล่าวขอบคุณสามพี่น้อง พร้อมแนะนำตัวเองว่าชื่อ ตั๋งโต๊ะ เจ้าเมืองเตียงสา และเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิต จึงแต่งตั่งทั้งสามเป็นองครักษ์ประจำตัวของตน เส้นทางการเมืองของพวกเล่าปี่ทั้งสาม และภารกิจลับของนางแอ่น no.9 จึงเริ่มต้นขึ้นเช่นนี้เอง "องครักษ์ประจำตัวของตั๋งโต๊ะ" .... ขออนุญาตนำไปก่อน 2 ตอนรวดนะครับ เพราะอาจจะไม่ได้เข้าบอร์ดอีกหลายวัน แล้วเหยี่ยวดำ no. 13 จะกลับมา ปล. ท่านทศฯ: ผมคืนพล็อตความเจ้าเล่ห์ของสามพี่น้องให้แล้วนะ ตัดเหลี่ยมกันสุดๆ ชอบร้ายๆช่ายมะ แล้วคอยดูว่า เล่าปี่ หรือ กวนอู จะร้ายกว่ากัน ส่วนเตียวหุยปลอมน่ะ ร้ายลึกเพราะหน้าที่อยู่แล้ว ตอนนี้ไปเป็นองครักษ์ของตั๋งโต๊ะ จะได้เห็นลู่ทางไว้สำหรับตอนที่รับบทเตียวเสี้ยนในภายหลัง (ก็ท่านกุนซือเอกฯเปิดตัวซะอย่างงั้น มาถึงก็ฆ่าไปหนึ่งศพเตียวหุยแล้ว ผมเลยสนองไปอีกหนึ่งศพเตียวก๊กเช่นกัน) แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 52 23:12:13 จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 52 22:53:39

ความคิดเห็นที่ 19 ในช่วงเวลาไม่ห่างจากเหตุการณ์ที่พวกปี่ช่วยตั๋งโต๊ะนั้น ... ณ เขาโงลังกั๋ง ..ในตอนนี้ เข้าช่วงฤดูหนาว มีหิมะโปรยปราย ปกคลุม ไปทั่วทุกพื้นที่ แม้กระนั้นเอง ในใจกลางหุบเขา ซึ่งยากแก่การเดินทางมาถึง มีกระท่อมเล็กๆ อยู่แห่งนึง ซึ่งไม่ถูกหิมะปกคลุม ทั้งที่บริเวณโดยรอบขาวโพลน มัน..เป็นเหตุบังเอิญหรือว่าจงใจสร้างกระท่อมไว้ ณ ที่แห่งนี้กันแน่.. ซึ่งภายในกระท่อมนั้นมีนักพรตสามคน นั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่ในกระท่อมแห่งนั้น เหมือนรอคอยบางสิ่งบางอย่างอยู่ ลักษณะการแต่งกายทั้งสามเหมือนกัน คือสวมหมวกฟาง ใส่เสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอก ในมือถือไม้เท้า ลักษณะดูมอซอ แต่ ภายใต้เครื่องนุ่งห่มเหล่านั้นกับพบว่าแต่ละคน ดูมีสง่าราศี หน้าตาหมดจด แม้ดูสูงอายุ แต่ลักษณะยังคงดูแข็งแรง เหมือนคนหนุ่มอยู่ และทันใดนั่นเอง 1 ใน 3 นักพรต ได้กล่าวขึ้นว่า “จิตมนุษย์ใช่ว่าสุดจะหยั่งคาด   สรรพสิ่งสามารถค้นศึกษา เพราะมนุษย์มีอุตตมะปัญญา ต่างจากสัตว์สาราโดยทั่วไป         อยากรู้ว่าบ้ายึดในอำนาจ ลองให้อำนาจก็สิ้นซึ่งสงสัย อยากรู้จิตคิดโลภประการใด พอให้ต้องเงินตราก็รู้กล         อยากรู้ว่ามั่นคงในศักดิ์ศรี ให้ใกล้ชิดสตรีก็เห็นผล ใคร่รู้ว่าจิตใจใช่หรือคน กล่อมสุราแล้วจะดลให้เห็นจริง         ใคร่รู้น้ำใจซื่อหรือว่าคด ให้ลองบทพนันเล่นเห็นทุกสิ่ง ห้าประการกลหยั่งใจได้ตามจริง รู้ให้ยิ่งกระจ่างไว้เพื่อใช้คน” ซึ่งเป็นที่น่าประหลาดว่า นักพรตคนดังกล่าวพูดเพียงแผ่วเบาแค่ได้ยินกัน 3 คน แต่เสียงนั้นกับก้องกังวาน ดังไปทั่วทั้งหุบเขา แม้เปรวหิมะ เสียงลมแรง ก็ไม่อาจ ทำให้ท่วงทำนองคำพูดตกไปแม้แต่คำเดียว... หรือนี่คือ พลังวัตรราชสีห์คำราม ที่หายสาปสูญไป...!!!! ----------------- ขอต่ออีกนิดล่ะกัน ไม่อยากให้ยาวเกิน... แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 52 14:57:33 แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 52 14:54:56 แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 52 11:01:55 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 10:58:44

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อนักพรตคนแรกพูดเสร็จ นักพรตอีกคนนึง ก็ได้กล่าวขึ้นบ้างว่า "ท่านกวนลอ ท่านจะพูดใส่เครื่องขยายเสียงทำไมเนี่ย ต๊กจายหมดเลย" นักพรตคนอีกคนที่เงียบอยู่ เอ่ยขึ้นอย่างขำขำ ว่า "เอาน่า ใจเย็นๆ ท่านอิเกียด เจ้ากวนลอ มันเพิ่งออกสู่ใต้หล้า ยังไม่ค่อยรู้เรื่องทางโลก มากนัก ปล่อยๆ ไปเถอะ" "ขออภัยท่านอิเกียด ท่านโจจู๋ ด้วยขอรับ ข้าแค่อยากลองสิ่งประดิษฐ์ของ ท่านอุยสิง่าน" กวนลอรีบพูดบอกกับผู้อาวุโสทั้งสอง อิเกียดกล่าวว่า "มาคุยเรื่องแผนของเราต่อกันเถอะ เตียวก๊ก สงสัยว่าจะ ไม่ได้เรื่องซะแล้ว ยังไงก็ต้องหาผู้สืบทอด 24 วิชาสวรรค์ ต่อไป" "ไม่ต้องห่วงหรอกท่าน เรื่องนี้ข้ารับเป็นธุระให้เรียบร้อยแล้ว จากข้อมูลที่ข้า ได้จากท่าน *จ้วนหลุน* แจ้งว่า มีผู้นึงได้ให้กำเนิด อัจฉริยะบุคคล มี int 100 หากเราได้ตัวมา แล้วสั่งสอนตั้งแต่เยาว์วัย ต่อไปภายภาคหน้าน่าจะทำให้ แผนการของเราสำเร็จลุล่วงได้" กวนลอพูดเสริมทันที ก๊อก ก๊อก ก๊อก .... เสียงเคาะประตูดังขึ้น ขัดการสนทนา..เป็นชายผู้นึง กริยาแจ่มใส สง่างาม นามว่า บังเต็กกง เดินเข้ามายังที่ที่นักพรตทั้งสามนั่งอยู่ พร้อมทั้งในกระเป๋าย่ามด้านหน้า มีเด็กน้อยคนนึง อายุราว 2-3 ขวบ นอนหลับอยู่ในอก และกล่าวกับนักพรตทั้งสามว่า "ขออภัยที่ต้องให้พวก ท่านนั่งรอมา 2 ปี ตอนนี้ข้าได้ตัว อัจฉริยะบุคคลมาแล้ว ขอเชิญพวกท่านพิจารณา" นักพรตโจจู๋ รับเด็กมาแล้วกล่าวขึ้นว่า "แล้วเราจะเรียกเจ้านี่ว่าอะไรดีล่ะ" อิเกียด และกวนลอ นั่งนึกกันอยู่พักนึง จึงกล่าวพร้อมกันว่า "จูเก๋อเหลียง" บังเต็กกง ได้ฟังก็พูดเสริมขึ้นว่า "เพื่อเสริมสร้างบารมีของเด็กคนนี้ ข้าอยาก ตั้งฉายาให้เค้าว่า *ฮกหลง* ดีมัยท่าน พอดีเห็นหลับอยู่เลยตั้งว่า มังกรหลับ ซะเลย" และทั้งสี่คนก็ได้ยืนขึ้นพร้อมกับชูเด็กคนดังกล่าวขึ้นเหนือศรีษะแล้วพูด พร้อมกันว่า "เวลาเท่านั้นคือเครื่องพิสูจน์" .............. ....ฤาว่าที่แท้ อิเกียด โจจู๋ กวนลอ คือ หน่วยปักษาแห่งโครงการสามก๊ก งั้นรึ?? ------------------------------------- *จ้วนหลุน เป็นชื่อยมบาลในมหานรกที่สิบ นรกนี้ไม่มีทัณฑกรรม เป็นแต่ สำหรับให้ผู้พ้นโทษแล้วมาเวียนเกิดอีกครั้ง จะเกิดเป็นอะไรก็แล้วแต่บุญ แต่กรรม ------------ ปล. ขออนุญาตใช้ตัวละครของท่านเหยี่ยวไฟ 3 คนรวดนะขอรับ 3-5 จะได้เล่น ในหลายๆ เหตุการณ์ได้...หุหุหุ.... ขอเบอร์ 3 เป็นอีเกียด เบอร์ 4 เป็น โจจู๋ และเบอร์ 5 เป็น กวนลอ นะขอรับ (ซึ่งจะเอาไปหักมุขทีหลังอีกที) แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 52 13:38:16 แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 52 13:26:40 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 11:53:13

ความคิดเห็นที่ 21 ... ปกติ ยามราตรีในนครหลวงจะคึกคักด้วยผู้คนที่ออกมากินดื่มเที่ยวตามสถานเริงรมย์ต่างๆ แต่ยามนี้กลับมีเพียงผู้คนในเครื่องแบบประปรายเท่านั้น เนื่องด้วยความยุ่งเหยิงปั่นป่วนภายในราชสำนักอันเกิดจากกลุ่มขันทีไม่กี่คนที่ยึดครองอำนาจทางการเมืองเอาไว้ ในร้าน"กินดื่ม"แห่งนี้ มีนายทหารหนุ่มสามคนกำลังดื่มกินอย่างหนักเหมือนให้มันลืมโลก หรือให้โลกลืมมัน เสียงทุ้มหนักของนายทหารคนหนึ่งดังขึ้น "มา มา โจโฉ ซุนเกี๋ยน มาดื่มให้เมามาย พรุ่งนี้ ท่านซุนก็จะย้ายออกไปทำงานต่างเมืองแล้ว ไม่รู้นานสักเพียงไร จึงจะได้พบกันอีก" "ท่านอ้วนเสี้ยวก็กล่าวเกินไป ข้าเพียงไปตรวจการณ์หัวเมืองทางใต้ชั่วคราวเท่านั้น เผื่อว่า อาจจะมีลู่ทางดีๆให้ข้าได้ในอนาคต" นายทหารนามซุนเกี๋ยนกล่าวตอบ "ท่านซุนไปไกล อาจมีโชคดีต่อการสร้างชื่อเกรียงไกร ยินว่าหัวเมืองทางใต้อุดมสมบูรณ์ ใครได้ไว้ย่อมมีหนทางสดใส ส่วนท่านอ้วนก็มีพื้นหลังอันยิ่งใหญ่อยู่ทางเหนือ ผู้ใดก็ยากจะตามทัน มีเพียงเรา โจโฉ ที่ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ช่างน่ำละอายนัก" นายทหารร่างเล็กนาม โจโฉ กล่าวเสียงราบเรียบ "เอาเถอะ เราสามคนเป็นเหมือนพี่น้อง อยู่ในสังกัดท่านโฮจิ๋นที่กำลังรุ่งเรือง พวกเรากินเที่ยวกันมาก็เนิ่นนาน โดยที่คำสาบานพี่น้องเป็นเพียงเรื่องไร้สาระของพวกเจ้าเล่ห์จอมปลอมเท่านั้น เราสามนี่สิ จึงเป็นของจริงที่จะไม่ทิ้งกันอย่างแน่นอน หวังว่าในภายภาคหน้า พวกเราทั้งสามจะได้ค้ำจุนกันเพื่อสร้างชื่อสร้างอนาคตให้เกรียงไกรไปด้วยกัน มา เชิญดื่ม" นายทหารคนแรกนาม อ้วนเสี้ยวกล่าวสรุป "ท่านกล่าวมากเกินไปแล้ว เดี๋ยวเราสองไปต่อกันที่บ้านดอกไม้แดง ปล่อยให้ท่านซุนกลับไปอยู่กับภรรยาและลูกทั้งสองก่อนเดินทางเถิด" โจโฉเชืญชวน "เวลาเท่านั้นคือเครื่องพิสูจน์" อ้วนเสี้ยวยกถ้วยสุราขึ้นสนองตาม และแล้ว ทั้งสามก็เดินออกจากร้าน"กินดื่ม"ไป ที่แท้ นี่ก็คือการพบกันเพื่อลาจากของสามผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคตอันใกล้นี่เอง อ้วนเสี้ยวแห่งภาคเหนือ โจโฉแห่งแดนกลาง และซุนเกี๋ยนแห่งเมืองใต้ สามขุมกำลังสำคัญในยุคชิงแผ่นดินหลังกลียุคนั่นเอง ... ปล. ถึงตรงนี้ อ้วนเสี้ยวเป็นคนของหน่วยปักษาหรือไม่ ยังไม่ชัดเจน  แต่อีกสองคนที่เหลือนั้น เป็นบุคคลสำคัญ ผมจึงไม่อยากให้เป็นหน่วยปักษาอย่างแน่นอน (เพราะจะควบคุมสถานการณ์ได้ง่ายเกินไป แค่ส่งคนไปเป็น key player ก็จบ) แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 52 20:20:57 แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 52 19:05:53 จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 19:01:36

ความคิดเห็นที่ 22 เตียวหุย(เตียวเสี้ยน)เบอร์9  งั้นเบอร์10 หมอฮัวโต๋ละกัน  เอาวิชาแพทย์จากโลกอนาคตมาใช้ ^ ^ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 12:00:54

ความคิดเห็นที่ 23 ผมขอลำดับบุคคลในหน่วยปักษา ณ ขณะนี้ไว้ดังนี้ หัวหน้าหน่วยปักษา 1 บุคคลลึกลับ (ขอเก็บไว้เป็นไพ่ตาย) ฝ่ายวิชาการ (3 คนแรก ท่านทศฯรับไว้ดูแล เป็น move ที่น่าสนใจ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่า จะมีบทบาทได้มากน้อยเพียงไร เพราะในพงศาวดารก็ออกมาแค่ช่วงสั้นๆเท่านั้นแล้วก็หายไปเลย อาจจะเล่นได้ยากหน่อยนะท่าน ส่วนคนที่สี่ เหมือนท่านกุนซือฯจะรับไว้เลี้ยงเช่นกัน ซึ่งผมก็อยากเก็บเข้าหน่วยอยู่แล้ว เพราะจะช่วยแก้ไขเรื่องให้หน่วยได้เยอเะ) 3 อีเกียด 4 โจจู๋ 5 กวนลอ 6 หมอฮัวโต๋ (เกริ่นไว้ว่าเป็นพี่ชายเตียวหุย เลยยกให้ลำดับสูงกว่า) ฝ่ายแทรกซึม 9 นางแอ่น เตียวหุย - เตียวเสี้ยน ฝ่ายประสานงานทั่วไป - เก็บตก - แทนที่ 13 เหยี่ยวดำ - ไม่มีตัวตน จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 20:43:59

ความคิดเห็นที่ 24 มาเล่นด้วยคนนะ ^^ ฤดูผันวาน วันวานหมุน ชุนเทียนผ่านมา ชิวเทียนผ่านไป ไวเหมือนโกหก จูเก๋อเหลียง เด็กน้อยที่เกิดจากการทดลองอาวุธชีวภาพ ของผู้เฒ่าทั้งสาม อิเกียด โจจู๋ กวนลอ ก็เติบโตจนครบอายุ 15 ปี อันที่จริงแล้ว เพื่อจะเก็บเป็นความลับในการทดลองสร้าง "โลกเสมือน" หรือ simulated world เพื่อทดลองเดอะแมทริกซ์ ผู้เฒ่าทั้งสามจำต้องเก็บงำความลับไว้ไม่ให้จูเก๋อเหลียงรู้ว่าที่แท้ตนเองเป็นใคร เพื่อให้เขาดำเนินชีวิตไปตาม"ทางเลือก" อิสระ พวกเขาจึงทำการส่งจูเก๋อเหลียงไปอยู่ในครอบครัวตระกูลหนึ่งซึ่งสืบทอดวิชางิ้วมาแต่โบราณ นำโดย อาจารย์งิ้ว นามว่า สุมาเต๊กโช ตั้งแต่ยังเด็ก จูเก๋อเหลียงถูกเคี่ยวเข็ญให้ต้องฝึกตีลังกา กระโดดกบ กายกรรมและอื่นๆอีกมากมาย ทว่า ด้วยจิตใจที่ใฝ่ศึกษา เขามักจะแอบหนีไปหาหนังสือตำราอ่านในบ้านของเพื่อนบ้านที่สนิทกัน เพื่อนบ้านคนนั้นมีนามว่า ฮัวโต๋ เขาเป็นคุณชายรูปงามซึ่งมาำพำนักในเมืองลั่วหยาง วันหนึ่ง จูเก๋อเหลียงเดินกระโพลกกระเผลกด้วยความปวดระบมจากการฝึก เขาเหลือบไปเห็นฮัวโต๋กำลังทำอะไรง่วนอยู่ในครัว "ท่านพี่ทำอะไรอยู่น่ะ" จูเก๋อเหลียงเอ่ยปากถาม "จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป ข้ากำลังปรุงยาพิษจะไปวางยาหมาตัวหนึ่ง เมื่อวานมันกัดข้าซะเหวอะหวะ เจ็บใจนัก" "ข้าไม่รู้นะว่าท่านพี่เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบนี้ด้วย" จูเก๋อเหลียงถามด้วยความประหลาดใจ ด้วยเห็นฮัวโต๋เป็นคนสุขุมเยือกเย็นอยู่เสมอ "ใครบอกเจ้าล่ะว่ามันคือสุนัข ข้าหมายถึงไอ้หมาลอบกัด คนชุดดำที่ลอบเข้ามาทำร้ายข้าเมื่อตอนตีสองเมื่อคืนนี้ต่างหาก" "อ้อ" จูเก๋อเหลียงร้อง "ท่านพี่พูดเปรียบเปรยอะไรยาก ข้าฟังแล้วไม่เข้าใจ" "ว่าแต่เจ้าเถอะ วันนี้มาทำอะไร" ฮัวโต๋เอ่ยปากถาม "ข้ากำลังยุ่งๆอยู่นะ คงไม่มีเวลามาสอนวิชาค่ายกลแปดทิศให้กับเจ้าต่อหรอก" "ถ้าไม่มีธุระ มาไม่ได้งั้นเหรอ" ใบหน้าขาวๆงอน จูเก๋อเหลียงทำปากยื่น "ล้อเล่นน่า คิดว่าข้าจะเข้าเรื่อง Y ใช่มั้ยล่ะ คือท่านพี่ วันนี้ข้ามีเรื่องสำคัญจะมาบอก ได้ยินว่าโจโฉจะยกทัพเข้ามาบุกพวกเราเร็วๆนี้  แต่ข้าได้ยินข่าวลับมานะ ว่างานนี้คนที่อยู่เบื้องหลังคือ คนชุดดำที่ใส่หน้ากากรูปร่างประหลาด" ฮัวโต๋นิ่งไป เหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง "คนชุดดำ...หน้ากากรูปร่างประหลาด" ฮัวโต๋ทำอะไรหยุกหยิกซักพัก แล้วเขาก็หันไปหยิบหน้ากากใบหนึ่งออกมา "หน้ากากแบบนี้ใช่หรือเปล่า......" แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 00:25:16 แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 52 23:54:00 จากคุณ : นานานะจัง เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 52 23:53:27

ความคิดเห็นที่ 25 "นะ นะ นั่นมัน (O__o)" จูเก๋อเหลียงทำตาโต "ใช่แล้ว หน้ากากนี้้แหละ ระยะนี้มีบัณฑิตที่ถูกคนชุดดำในหน้ากากงิ้วนี้สังหารจมกองเลือด และทิ้งหน้ากากนี้ไว้ เป็นหลักฐาน ท่านพี่....รอดมาได้ช่างเป็นบุญจริงๆ Y_Y" "ไม่ต้องใช้อิโมติค่อนก็ได้ นี่ไม่ใช่นิยายรักหวานแหววนะเฟ้ย" ฮัวโต๋เตือน "โชคดีที่ข้าพกสเปรย์พริกไทยติดตัวตลอดเวลา ฉีดใส่หน้ามัน เลยรอดมาได้" จูเก๋อเหลียงร้อง "แย่ล่ะ แล้วท่านพี่จะทำยังไงดี" "ข้าก็เลยต้องมานั่งทำยาพิษเอาไว้รับมือมันอยู่นี่ไง ชนิดปาได้รัศมีไกล" ฮัวโต๋ตอบ "เรื่องนั้นช่างเถอะ ข้ากังวลแต่ว่า เมืองของเราจะรับมือกับโจโฉยังไงดี ข้าได้ยินมาว่าหลังจากตั๋งโต๊ะขึ้นครองอำนาจ แต่บังเอิญไปได้คัมภีร์ย้ายเส้นเอ็นจากวัดแห่งหนึ่งมา พอฝึกไปฝึกมาธาตุไฟเข้าแทรก เลยบ้าคลั่ง หยิบดาบขึ้นมา ตัด-ตอนตัวเอง ตอนนี้เลยกลาย เป็นขันทีคนที่ 11 ไปแล้ว หลังจากนั้นโจโฉเลยได้โอกาสสถาปนาตัวเองขึ้นมาแทน ตอนนี้จะทำคะแนน เลยมาบุกเมืองเราข้อหาเผยแพร่คลิปลามกซะอย่างนั้น" ฮัวโต๋ถอนหายใจ "เฮ้อ บ้านเมืองช่วงนี้กลียุคจริงๆ แม้แต่บัณฑิตอ่อนแออย่างข้า ยังถูกลอบทำร้าย นี่นับว่าเป็นเืรื่องประหลาดยิ่งนัก" จูเก๋อเหลียงทำหน้าสงสัย "อาจจะเป็นเพราะท่านพี่เคยเอาคลิปนักร้องดูโอไปแจกจ่ายให้พวกยาม เป็นค่าผ่านทางออกไปเก็บสมุนไพรก็ได้นะ" ฮัวโต๋ทำตาเขียว "อย่าพูดมากน่า เจ้าก็ดูเหมือนกันนั่นแหละ โดนอาจารย์จับได้ล่ะสิถึงได้โดนทำโทษซะเขียวปั๊ดไปทั้งตัว มานี่ข้าจะทายาให้" จูเก๋อเหลียงเอียงอายเล็กน้อยพอเป็นพิธี แต่ก็ยินยอมตามไปห้องยาแต่โดยดี "ท่านพี่" จูเก๋อเหลียงเอ่ย "ข้าพอจะมีวิชาการต่อสู้ติดตัีวอยู่บ้างจากการฝึกงิ้ว ขอให้ข้าอยู่ดูแลท่านในคืนนี้เถอะนะ" ฮัวโต๋ยิ้ม "เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าอาจารย์เจ้ารู้ว่าเจ้าไปนอนค้างอ้างแรมที่อื่น จะถูกลงโทษเปล่าๆ" จูเก๋อเหลียงตอบ "ท่านพี่่....ความจริงคือ....ข้าหนีออกมาจากคณะงิ้วนั่นแล้วล่ะ" "หา" ฮัวโตตอบ ทำตาโต "จริงหรือนี่ แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อล่ะ" จูเก๋อเหลียงยิ้มน้อยๆ "ข้าก็คงผจญภัยไปเรื่อยในโลกกว้าง และข้าก็อยากตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง หลังของข้าที่มีตัวอักษร "มังกรหลับV.2" อยู่นั้น เป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแ่ต่เกิด ข้าคิดว่าคงจะมีใครสักคนรู้จักมัน" "ถ้างั้นคืนนี้นอนที่นี่ก่อนก็แล้วกัน" ฮัวโต๋ตอบ ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องที่จุดโคมไฟเอาไว้เลือนลาง.... ทั้งสองไม่รู้เลยว่า การจากกันในวันรุ่งขึ้น จะทำให้ทั้งสองไม่ได้พบกันอีกเลยนานนับ 10 ปี และภายหลังต้องมาเป็นฝ่ายตรงกันข้ามกัน... ************* ณ เชิงเขาแห่งหนึ่ง ไกลไปทางตะวันตกเฉียงใต้นอกเมืองลั่วหยาง มีชายผู้หนึ่ง แต่งกายงดงามดูหรูหรา และเกล้าผมเป็นมวยอย่างงดงาม บ่งบอกถึง ฐานะที่ไม่ธรรดา กำลังเขม้นมองไปทางตัวเมืองอย่างตั้งอกตั้งใจ ....... เขาจะเป็นใคร โปรดติดตามตอนต่อไป...(เริ่มขี้เกียจแล้ว^^') แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 00:36:53 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 00:35:01 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 00:22:32 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 00:18:06 จากคุณ : นานานะจัง เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 00:15:05

ความคิดเห็นที่ 26 กร้าก ๆ ๆ ยาราไนก้ามาได้ไง  กร้าก ๆ ๆ ๆ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 12:51:42

ความคิดเห็นที่ 27 ง่า ไปต่อไม่เป็นเลยแห่ะ ...รอท่านเหยี่ยวไฟ ดีก่า ..! จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 13:43:54

ความคิดเห็นที่ 28 ด้วยหน่วยงานข่าวกรองที่เขาสร้างเครือข่ายขึ้นมานานหลายปี เขาได้สืบพบความผิดปกติของโรงงิ้วแห่งหนึ่งในเมืองลั่วหยางแห่งนี้ได้พักใหญ่แล้ว เขาจึงเดินทางมาด้วยตนเองเพื่อสืบหาว่าขุมกำลังแห่งนี้เป็นพวกใคร ถ้าหากเป็นฝายตรงข้ามกันแล้ว เขาเองจะได้ก้าวรุกไปล่วงหน้าก่อนสักคราหนึ่ง เหตุไรหรือที่เขาต้องทำเช่นนั้น ก็เพียงเพราะเขาคือ สุมาเต๊กโช บัณฑิตมากความรู้ที่แสวงหาความสันโดษเพียงเปลือกนอก แต่ที่จริงแล้ว เขาก็มีพลังฝีมือไม่น้อยกว่าใครในยุทธภพนี้ ซึ่งเขากำลังแทรกซึมและหาทางช่วงชิงความเป็นใหญ่ในแผ่นดินแทนกษัตริย์ฮั่นที่อ่อนแอพวกนี้ ด้วยวิธีการที่มั่นคงและยั่งยืนกว่าพวกจอมทัพทั้งหลาย แม้ว่ามันอาจจะต้องอาศัยเวลาหลายชั่วคนก็ตาม ... เมื่อไปถึงโรงงิ้วลึกลับในยามราตรีนั้น ภาพที่เขาพบเห็นช่างน่างุนงงยิ่งนัก นั่นคือ นักพรตท่าทางประหลาดสามคนนั่งล้อมทารกชายตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่มีเครื่องมือประหลาดทำจากเหล็กมันวาวครอบอยู่บนหัว และมีภาพคล้ายเด็กวัยรุ่นสองคนกำลังนอนหลับอยู่ปรากฏอยู่บนผนังด้านข้าง แล้วทันใดนั้น นักพรตท่าทางเหมือนหัวหน้ากลุ่มก็เอ่ยขึ้น "no.4 no.5 ท่านก็เห็นแล้วว่า จูเก๋อน้อยช่างมีความคิดอ่านเป็นของตนเองยิ่งนัก เพียงอายุไม่ถึงขวบปี ยังหาญกล้าคิดออกไปเผชิญโลกตามลำพังเช่นนี้ได้ พวกเราคงไม่ต้องกังวลไปมากแล้ว มันคงสามารถเติบใหญ่ไปในทิศทางที่เหมาะสมได้เอง" "ว่าแต่ข้ายังไม่เข้าใจว่าเหตุใดมันจึงนึกถึงชื่อของสุมาเต๊กโช ฮัวโต๋ และคนอื่นๆ ขึ้นมาได้ หรือว่า..." no.4 หรือ โจจู๋กล่าว "...เป็นโชคชะตา" กวนลอ หรือ no.5 กล่าวเสริม "เพียงแต่เราจะไปหาสุมาเต๊กโชเจอได้อย่างไร ท่านเป็นดั่งมังกรเห็นหัวไม่เห็นหางมานานแล้ว"นักพรตคนแรก หรืออิเกียดตอบ แล้วนักพรตทั้งสามก็เริ่มเก็บอุปกรณ์เครื่องมือ"โลกเสมือนจริง"ของพวกมัน และพา"จูเก๋อน้อยวัยทารก"เข้านอน ... สุมาเต๊กโชพอจับความได้ว่า มีขุมกำลังกลุ่มนี้กำลังดำเนินการอะไรสักอย่าง แต่มันยังคงไม่เข้าใจมากนัก สิ่งที่เขารับรู้คือ มีชื่อสุมาเต๊กโช ตัวมันเอง กับ ฮัวโต๋ ซึ่งเป็นหมอชื่อดังในยุคนี้ อย่างไรก็ตาม มันมีแผนการณ์หนึ่งในใจแล้ว ... วันรุ่งขึ้น สุมาเต๊กโชเดินตรงมายังโรงงิ้วอย่างอาจหาญ และพบสามนักพรตกำลังป้อนนมแพะให้กับเด็กน้อยจูเก๋อ จึงเอ่ยอ้างว่า "ข้าน้อยคือสุมาเต๊กโช คืนวานฝันว่าได้พบกับมังกรหลับอยู่ในโรงงิ้วแห่งนี้ ข้าน้อยจึงแวะเวียนมาหาตามนิมิต หวังว่าท่านนักพรตจะชี้แนะทางสว่างให้ด้วย" สามนักพรตงงงันวูบ พลันปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้า "ถามหาสุมาฯ สุมาฯก็มา" ช่างโชคดียิ่งนัก อิเกียดกล่าวตอบ "เราสามคือ อิเกียด โจจู๋ กวนลอ เป็นนักพรตแสวงหาธรรมวิเศษ บังเอิญได้พบกับเด็กน้อยมากวาสนาผู้นี้ หากแต่ไม่สะดวกจะเลี้ยงดูสั่งสอน ไม่ทราบว่า ท่านนักปราชญ์ผู้โด่งดังจะพอยอมรับเด็กน้อยไว้เป็นลูกศิษย์ท่านได้หรือไม่" สุมาเต๊กโช นึกกระหยิ่มในใจ พลางกล่าวตอบ "เมื่อพบศิษย์ระดับมังกรเช่นนี้ ใครเล่าจะยอมปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปได้เล่า ข้าน้อยขอรับไว้เอง" ... ด้วยเหตุนี้ ทารกน้อย จูเก๋อเหลียง จึงได้ไปอยู่กับสุมาเต๊กโชในฐานะศิษย์คนหนึ่ง เพียงแต่ที่สามนักพรตไม่ทราบคือเบื้องหลังอันซับซ้อนและขุมกำลังลึกลับของสุมาเต๊กโชนั่นเอง การทับซ้อนระหว่างหน่วยปักษาแห่งอนาคต และขุมกำลังลึกลับของตระกูลสุมา จึงมีจุดเริ่มต้นเช่นนี้เอง ... ต้องขออภัยท่านนานาฯที่ดึงเรื่องย้อนกลับมาก่อน เพราะไม่เช่นนั้น ตัวละครสำคัญอย่างตั๋งโต๊ะ โฮจิ๋น ลิโป้ เตียวเสี้ยน และคนอื่นๆจะหายไปกันหมดอย่างน่าเสียดาย และตัวละคร"ฮัวโต๋"ก็จะขัดแย้งกัน ตอนต้นเป็นพี่ชายเตียวเสี้ยน แล้วมากลายเป็นเด็กหนุ่มเพื่อนขงเบ้งซะแล้ว เลยขอให้มุข"โลกเสมือน"เป็นทางออกให้เรื่องเดินกลับมาที่เดิมได้อีกครั้งหนึ่งขอรับ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 20:07:27 จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 20:05:22

ความคิดเห็นที่ 29 ความขัดแย้งในราชสำนักระหว่างโฮจิ๋นกับเหล่าขันทีเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงเวลาที่โฮจิ๋นคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างหนึ่งแล้ว เขาจึงเรียกประชุมกับเหล่าคนสนิทของเขา ซึ่งมีอ้วนเสี้ยวและโจโฉอยู่ในนั้นด้วย "ข้าคิดว่า ในวันพรุ่งนี้ ข้าจะบุกวังหลวงเข้าไปจัดการกับไอ้พวกขันทีกลุ่มนั้นสักที พวกท่านมีความเห็นกันอย่างไร" โฮจิ๋นเริ่ม "ข้าคิดเห็นตรงกันกับท่านโฮฯแล้ว"โจโฉและคนที่เหลือประสานเสียงตอบ "ช้าก่อน" อ้วนเสี้ยวกล่าวค้าน "ข้าเกรงว่ากองกำลังเราจะไม่เพียงพอ พวกนั้นอาจจะมีพรรคพวกแอบแฝงอยู่ในกองทัพ แล้วจะมีการปฏิวัติซ้อนเกิดขึ้นได้นะท่าน" "แล้วท่านมีความเห็นอย่างไรเล่า" โฮจิ๋นรับฟัง "ข้าเสนอให้เชิญท่านเจ้าเมืองเสเหลียงนามตั๋งโต๊ะเข้ามาช่วย ด้านกองกำลังก็จะไม่ต้องเกรงกลัวฝ่ายนั้นแล้ว" อ้วนเสี้ยวเปิดเผยตามแผนการณ์ในใจ "แต่ข้าว่าเป็นการชักศึกเข้าบ้านนะ ท่านอ้วนเสี้ยว" โจโฉแย้ง "แต่ข้าเห็นด้วย ทำตามนั้นเถิด" โฮจิ๋นคล้อยตามอ้วนเสี้ยว อ้วนเสี้ยวแอบยิ้มในใจ แผนลากตั๋งโต๊ะเข้าเมือง ตามประวัติศาสตร์ก็สำเร็จลุล่วงด้วยดี สมกับที่เขาเป็น นกกระสา no. 7 แล้วกระมัง .. หลายวันผ่านไป ข่าวกองกำลังของตั๋งโต๊ะเดินทางเข้าเมืองหลวงเริ่มแพร่เข้ามา จนทำให้พวกขันทีทั้งสิบร้อนตัว จึงตัดสินใจให้ฮ่องเต้หองจูเปียนเชิญโฮจิ๋นเข้าวังเพื่อ"ปรึกษาราชการลับ"  โฮจิ๋นนำอ้วนเสี้ยวกับโจโฉเดินทางมาตามพระราชโองการ "พระราชโองการให้ท่านโฮจิ๋นเข้าไปตามลำพัง" ทหารองครักษ์หน้าพระราชวังกล่าวห้าม โฮจิ๋นลังเลใจ เกรงจะมีภัยร้าย แต่อ้วนเสี้ยวชิงกล่าวรับคำแทน พลางกระซิบลวงว่า "เดี๋ยวพวกเราจะหาทางตามเข้าไปโดยเร็ว เชิญท่านเข้าไปอย่างองอาจเถิด" ดังนั้น โฮจิ๋นจึงจบชีวิตลงง่ายๆด้วยน้ำมือพวกขันทีทั้งสิบเช่นนี้เอง อ้วนเสี้ยว หรือ นกกระสา no.7 ช่างร้ายกาจนัก ... ทางฝ่ายเตียวหุย หรือ นางแอ่น no.9 ก็กำลังปูทางสร้างผลงานของตนเองเช่นกัน ในฐานะขององครักษ์คนสนิทของตั๋งโต๊ะทำให้เขาได้ทำความรู้จักทั้งความชอบส่วนตัวและทั้งคนสนิทวงในของตั๋งโต๊ะ เช่น ลิฉุย กุยกี เป็นต้น เขาวางหมากกลให้คนสนิททั้งหลายช่วยกันสอพลอปรนเปรอให้ตั๋งโต๊ะมีความฮึกเหิมมากยิ่งขึ้นกว่าแต่ก่อนโดยตัดขาดเรื่องศีลธรรมจรรยาไปจนหมดสิ้น เขาได้สร้าง ปีศาจร้ายนามตั๋งโต๊ะขึ้นมาพร้อมแล้ว แต่พวกเล่าปี่ กวนอูและตัวเขาเองต้องหลุดไปจากวงจรอุบาทว์นี้ก่อนจะถูกจารึกชื่อเป็นตัวร้ายไปด้วย ดังนั้น เมื่อมีคำสั่งโฮจิ๋นให้ตั๋งโต๊ะเข้าเมืองหลวง เตียวหุยจึงวางยาถ่ายอย่างแรงที่ได้มาจากหมอฮัวโต๋ (นกฮูก no.6) มาใส่ในสุราให้เล่าปี่ กวนอู และตัวเองกิน เพื่อให้ทั้งหมดอยู่ในสภาพย่ำแย่ถึงขีดสุดในวันเดินทาง แล้วเขาเองก็เสนอชื่อ ลิฉุย กุยกี ให้เป็นองครักษ์พิทักษ์ตั๋งโต๊ะมุ่งสู่เมืองหลวงแทนพวกตน โดยแอบกระซิบสั่งความให้ทั้งสองมองหาองค์ชายหองจูเหียบแถวๆป่านอกเมืองหลวง ในช่วงเวลาที่ตั๋งโต๊ะเข้ายึดเมืองหลวงจากสิบขันที อ้วนเสี้ยวซึ่งรอโอกาสอยู่แล้ว จึงลอบเสนอให้ตั๋งโต๊ะยกหองจูเหียบขึ้นเป็นฮ่องเต้แทนหองจูเปียน เพื่อให้ง่ายต่อการควบคุมราชสำนัก และมารร้ายอย่างตั๋งโต๊ะก็ไม่รอช้าที่จะทำตามคำแนะนำนั้นทันที ภาพแห่งความเลวร้ายของตั๋งโต๊ะจึงปรากฏให้เห็นทั่วทั้งแผ่นดินในเวลาอันไม่นาน เตียวหุยซึ่งรอข่าวสะท้อนกลับชิ้นนี้อยู่แล้ว จึงนำไปบอกกล่าวต่อเล่าปี่กวนอู และชักชวนให้ปลีกตัวออกห่างจากตั๋งโต๊ะโดยเร็ว เล่าปี่เองก็หวั่นเกรงเรื่องภาพลักษณ์ จึงเผ่นออกจากเสเหลียง โดยมุ่งหน้าไปอาศัยพักอยู่กับกองซุนจ้าน เพื่อนสมัยวัยเรียน และที่นั่น เขาก็พบกับ “เตียวจูล่ง” หนุ่มน้อยหน้ามนคนสำคัญของเขาในอนาคต ... เนื้อเรื่องกลับมาถึงตอนตั๋งโต๊ะเรืองอำนาจแล้ว ใครจะมาช่วยจิ้นเล่าปี่กับจูล่ง หรือ เปิดตัวลิโป้เข้ามาในวงจรอุบาทว์ ก็เชิญเลยนะครับ ชาวหน่วยปักษาทำหน้าที่ล่วงหน้าไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 22:02:54 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 22:00:59 จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 20:30:08

ความคิดเห็นที่ 30 ระหว่างที่ตั๋งโต๊ะกำลังเรืองอำนาจอยู่ในเมืองหลวงนั้น อ้วนเสี้ยวเริ่มมีความกังวลใจอยู่เงียบๆ เพราะไม่ปรากฏว่ามียอดขุนพลนาม ลิโป้เข้าในวงการขุนนางเลย หรือว่า องค์กรป่วนอดีต ทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงไปก่อนแล้ว??? ... วันหนึ่ง ลิซก กุนซือคนหนึ่งในกลุ่มตั๋งโต๊ะ ก็แวะเวียนมาเยี่ยมอ้วนเสี้ยวถึงที่พัก "ท่านพี่กระสา ข้าพบลิโป้แล้ว แต่มีปัญหาใหญ่" ลิซกกล่าว "ปัญหาใดหรือ อีกา" อ้วนเสี้ยวถามกลับ ลิซก หรือ อีกา no. 12 จึงอธิบายเพิ่ม "ข้าสืบพบว่า เต๊งหงวนโดนบุคคลลึกลับฆ่าตายไปตั้งแต่วัยฉกรรจ์แล้ว พวกเราจึงไม่เคยได้ยินชื่อปรากฏอยู่ ส่วนลิโป้เล่า เนื่องจากไร้คนหนุนนำรับเลี้ยงไว้ เลย เป็นเพียงนักสู้ระดับกลางๆเท่านั้น และเพิ่งเข้ามาหางานทำในเมืองหลวงเมื่อหลายวันก่อนนี่เอง" "คงเป็นฝีมือขององค์กรป่วนอดีต เรื่องนี้มันทำได้สำเร็จไปก่อน แล้วเราจะทำอย่างไรดี" อ้วนเสี้ยว หรือ นกกระสา no.7 งงงันไปกับสถานการณ์ "พวกเราก็สร้างฉากให้เกิดลิโป้คนใหม่ได้นี่" เสียงหนึ่งดังขึ้น ที่แท้คือ เหยี่ยวดำ no.13 ที่มาแฝงตัวอยู่กับอ้วนเสี้ยวพอดี ... วันรุ่งขึ้น ลิซกจึงชักนำให้ตั๋งโต๊ะปลอมตัวเป็นเศรษฐีใหญ่ไปเยี่ยมเยือนบ้านดอกไม้แดงเพื่อฉลองปีใหม่กัน และพบกับอ้วนเสี้ยวในห้อง VIP โดยบังเอิญ ทั้งหมดจึงร่วมดื่มกินกันอย่างสุขสำราญ และแล้ว พลันปรากฏนักฆ่าในชุดดำบุกเข้ามา และสังหารเหล่าองครักษ์ที่ติดตามมาไปจนหมดสิ้น แม้แต่อ้วนเสี้ยวที่มีฝีมือมากกว่าใครก็ยังถูกฟาดจนสลบไปในสิบกระบวนท่า เหลือแต่ตั๋งโต๊ะและลิซกเท่านั้นที่ยังมีสติอยู่ ลิซกจึงเหลือเพียงทางเลือกสุดท้าย คือ ตะโกนร้องให้คนช่วยเหลือ ทันใดนั้น บุรุษหนุ่มร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นเงียบๆพร้อมกับทวนยาวสีดำสนิท นักฆ่าในชุดดำหยุดชะงักพร้อมประกาศเสียงดังว่า "เจ้าคือ ลิโป้ ยอดฝีมืออันดับหนึ่งในยุทธจักร หรือ" "ใช่" บุรุษนั้นกล่าวตอบสั้นๆ พลางเริ่มกระบวนท่าแรกเข้าใส่ และเพียงสามกระบวนท่า ก็สามารถเรียกเลือดจากนักฆ่าได้แล้ว ทำให้นักฆ่าหมุนตัวจากไปในทันที ลิโป้ขยับตัวเหมือนจะติดตามไป แต่ตั๋งโต๊ะร้องห้ามไว้ และเรียกตัวเข้ามาใกล้ "เจ้าหรือคือลิโป้ ฝีมือไม่เลว อ้วนเสี้ยวว่าแน่แล้ว ยังห่างชั้นกว่าท่านมากนัก จงมาเป็นองครักษ์ของเราเถิด" ลิโป้นิ่งเฉยเหมือนไร้ความรู้สึก แล้วหันหลังเหมือนจะจากไป ลิซกจึงขวางทางไว้เและรีบกล่าว "ท่านลิโป้คงจำเราลิซกที่อยู่บ้านเดียวกันได้กระมัง เราขอแนะนำท่านให้พบกับท่านอุปราชตั๋งโต๊ะ" "เราทราบแล้ว" ลิโป้ตอบสั้นๆอีก ลิซกจึงส่งสัญญาณถึงตั๋งโต๊ะพลางกล่าว "ท่านตั๋งโต๊ะรักคนมากฝีมือ ยอดคนคู่ยอดอาชา หวังว่าท่านจะรับม้าเซ็กเธาว์ไว้เป็นของตอบแทนการช่วยชีวิต" ลิโป้เปลี่ยนสีหน้าจากเฉยเมยเป็นยิ้มแย้ม "ยินดี ม้าดี"   ลิซกจึงรีบกระซิบกับตั๋งโต๊ะทันที "ลิโป้น่าจะยินดีกับลาภยศ ท่านพอจะรับลูกเลี้ยงเก่งๆไว้สักคนได้หรือไม่" ตั๋งโต๊ะยังมึนงงกับความกดดันรอบด้าน จึงรีบพยักหน้า และส่งเสียงดัง "เอาสิ ลิโป้ จงมาเป็นลูกเราเถิด" ลิโป้ ยิ้มแล้ว ตั๋งโต๊ะจึงยิ้มรับ ลิซกที่ยืนหลังตั๋งโต๊ะก็ยิ้ม อ้วนเสี้ยวที่สลบอยู่ลอบยิ้ม และ"นักฆ่าในชุดดำ"ที่ซ่อนตัวอยู่นอกหน้าต่าง ซึ่งก็คือ "เหยี่ยวดำ no. 13 " ก็ยิ้ม "แผนการสำเร็จแล้ว ลิโป้ได้กลับมาอยู่ข้างกายตัวตั๋งโต๊ะแล้ว" ... หลายวันต่อมา อ้วนเสี้ยวจึงอาศัยเหตุการณ์ดังกล่าวที่ตั๋งโต๊ะกำลังเบิกบานใจกับลูกเลี้ยงคนใหม่ อ้างกับตั๋งโต๊ะว่า ขอกลับไปรักษาอาการบาดเจ็บ และอาสาไปสร้างขุมกำลังเสริมให้ที่เมืองทางเหนือ ก่อนจะออกเดินทาง จึงมีคำพูดกล่าวทิ้งท้ายไว้กับโจโฉ "ท่านอย่าเข้าใจเราผิด เราเพียงตามน้ำเพื่อหาโอกาสโค่นล้มจอมทรราชย์คนนี้เท่านั้น เมื่อเราไปถึงเมืองเหนือ คงได้สะสมกองทัพเพื่อกลับมาใหม่ ขอให้ท่านจงรักษาตัวด้วย" "แม้ว่าท่านจะมีพฤติกรรมแปลกประหลาดไปกว่าเดิมมากนัก แต่คงมีเหตุผลอยู่ในใจ วันหนึ่งเราคงได้พบกันอีก" โจโฉกล่าวลาเช่นกัน แต่ในใจกลับครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ในบ้านดอกไม้แดงด้วยความคลางแคลงใจ เพราะเขาเองก็ใช้บริการอยู่ห่างออกไปเพียงห้องที่ติดกันเท่านั้นเอง  ตัวเขาจึงได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และรอยยิ้มของอ้วนเสี้ยว"ที่สลบอยู่"นั้นด้วย "เวลาเท่านั้นคือเครื่องพิสูจน์" อ้วนเสี้ยวทิ้งท้ายด้วยประโยคคุ้นหูเช่นเคย ... จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 52 23:49:35

ความคิดเห็นที่ 31 ... ยิ่งมาเนิ่นนาน โจโฉยิ่งคับแค้นใจกับการกระทำของตั๋งโต๊ะสองพ่อลูก เดิมทียังพอมีอ้วนเสี้ยว ซุนเกี๋ยนเป็นสหายคู่คิด แต่บัดนี้ ซุนเกี๋ยนลงใต้ไปเป็นใหญ่เป็นโต ซ้ำยังส่งคนมารับครอบครัวไปจนหมดสิ้นแล้ว ส่วนอ้วนเสี้ยวที่มีพฤติกรรมแปลกประหลาด เมื่อครั้งโฮจิ๋นสิ้นชีพนั้น ก็คราหนึ่งแล้วที่อ้วนเสี้ยวเหมือนต้องการส่งโฮจิ๋นไปตาย มาล่าสุดนี้ ยังแกล้งสลบตอนที่ตั๋งโต๊ะพบลิโป้เข้าอีก จึงทำให้โจโฉอดหวาดระแวงต่อสถานการณ์รอบด้านมิได้ มีเพียงสิ่งเดียวในเมืองหลวงที่ยังคงเป็นเสมือนน้ำทิพย์จรรโลงใจ นั่นคือ สองสาวน้อย ไต้เกี้ยว – เสียวเกี้ยว ที่อยู่ใกล้กับบ้านเดิมของซุนเกี๋ยน  แม้ว่าทั้งสองจะยังเพิ่งเป็นสาวแรกรุ่น แต่กลับเป็นความงดงามฝังใจต่อนายทหารหนุ่มเป็นยิ่งนัก แม้ว่าได้นางใดนางหนึ่งมาเป็นคู่รักแล้ว คงจะเป็นสุขยิ่งนัก วันหนึ่ง อ้องอุ้นจัดงานเลี้ยงใหญ่เพื่อหยั่งท่าทีเลือกสีเสื้อ แล้วดันโพล่งกลางงานเลี้ยงให้ร่วมกันต้านตั๋งโต๊ะ โจโฉเห็นเป็นโอกาสสร้างชื่อจึงส่งเสียงหัวเราะ และขันอาสาจัดการเรื่องนี้ให้เอง อ้องอุ้นจึงรีบเลิกงานเลี้ยง ไล่คนอื่นกลับไปหมด จนเหลือเพียงโจโฉ เพื่อฟังแผนการลับเพียงลำพัง โจโฉเพียงขอกระบี่สั้นชั้นดีจากอ้องอุ้น เพื่อนำไปบั่นคอจอมทรราชย์ เท่านั้น แผนการก็ง่ายแสนง่าย แค่เดินเข้าวังไปตามลำพัง แล้วหาข้ออ้างต่อองครักษ์หน้าห้องนอน ก็เข้าไปยืนอยู่หน้าเตียงของตั๋งโต๊ะแล้ว มาตรการรักษาความปลอดภัยช่างหย่อนยานนัก... แต่เหตุการณ์หนึ่งที่โจโฉมิอาจคาดเดาได้ คือ ตัวแปร “ลิซก” ที่ดันส่งกระจกทองเหลืองบานใหญ่มาเป็นของขวัญปีใหม่ให้ โดยจัดวางไว้ข้างเตียงของตั๋งโต๊ะพอดี ทั้งๆที่เป็นการผิดหลักฮวงจุ้ยห้องนอนเป็นอย่างยิ่ง ราวกับล่วงรู้ถึงแผนลอบสังหารมาก่อน และเสียงนกประหลาดคล้ายเสียงอีกาที่ดังมาผิดจังหวะ จนทำให้ตั๋งโต๊ะตกใจตี่นมาเห็นโจโฉที่กำลังเงื้อกระบี่สั้นให้พอดีเป๊ะ “โจโฉ เจ้าจะทำอะไรหรือ” ตั๋งโต๊ะตวาดถาม ในเวลาเดียวกันกับที่ลิโป้ก้มหน้าเดินเข้ามาอีกประตูหนึ่ง พลางกล่าวว่า “ท่านพ่อให้ลิซกไปตามข้ามาหรือ” โจโฉตะลึงงันกับเหตุการณ์เฉพาะหน้า พลันคุกเข่าเสนอกระบี่สั้นชั้นดีให้เป็นของขวัญปีใหม่ แล้วรีบขอตัวหลบหนีออกไปโดยเร็ว ก่อนสองพ่อลูกจะทันทบทวนสถานการณ์เมื่อครู่นั้นเสร็จความ โจโฉก็ไปได้ไกลมากแล้ว “ไต้เกี้ยว เสียวเกี้ยว ได้โปรดรอข้าด้วย แล้วข้าจะกลับมาใหม่” โจโฉได้แต่ตะโกนร้องอยู่ในใจ ... จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 53 08:38:03

ความคิดเห็นที่ 32 ลืมกระทู้นี่เลยแห่ะกระผม ม่ายมีครายมาช่วยท่านเหยี่ยวไฟฯ เลยแห่ะ .. T_T จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 11:00:10

ความคิดเห็นที่ 33 ตันก๋ง นายอำเภอเล็กๆใกล้กับเมืองหลวง แต่เป็นหนึ่งในเครือข่ายตระกูลสุมา ซึ่งแทรกซึมเข้ามาในวงการขุนนาง เพียงเพื่อสร้างสถานการณ์บ้านเมืองให้ปั่นป่วนมากขึ้น และหาทางวางหมากสำคัญเอาไว้ใช้ในภายภาคหน้า ไม่ว่าจะเป็นไปด้วยหนทางใดก็ตาม โจโฉ เป็นตัวละครการเมืองตัวหนึ่งที่ตระกูลสุมาให้ความสนใจเป็นพิเศษ ด้วยความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับขุมกำลังเก่าแก่ภาคเหนืออย่างอ้วนเสี้ยว และขุมกำลังใหม่ภาคใต้อย่างซุนเกี๋ยน อีกทั้งกองกำลังส่วนตัวในถิ่นเดิมของโจโฉเองที่มีเครือญาติมากฝีมืออย่างแฮหัวเอี๋ยน แฮหัวตุ้น โจหยิน โจหอง เป็นต้น ทำให้โจโฉเป็นห่วงโซ่สำคัญที่น่านำมาใช้ประโยชน์เป็นอย่างยิ่ง หากแต่ภารกิจลับที่ท่านสุมาเต๊กโชสั่งความไว้คือ การสร้างภาพลักษณ์ที่เลวร้ายให้กับโจโฉต่างหากที่สร้างความลำบากใจต่อเขาเป็นยิ่งนัก เพราะโจโฉเป็นนายทหารสำคัญในเมืองหลวงมาโดยตลอด ดังนั้น เมื่อพิราบข่าวรายงานการลอบสังหารตั๋งโต๊ะ ทำให้ตันก๋งกวดขันให้ทหารจับกุมโจโฉให้จงได้ เพราะเป็นเส้นทางที่โจโฉต้องผ่านมาอย่างแน่นอน หากมันคิดจะกลับไปยังถิ่นเดิม และวันสำคัญนั้นก็มาถึง เมื่อตันก๋งแสดงความจริงใจด้วยการปล่อยตัวโจโฉจากที่คุมขัง และหลบหนีไปด้วยกันในคืนนั้นเอง โจโฉชักชวนตันก๋งให้ไปอาศัยพักค้างคืนที่บ้านของแปะเฉีย สหายเก่าของบิดาตนเอง ซึ่งแปะเฉียก็แสนดีที่อุตส่าห์ฝ่าลมหนาวยามราตรีออกไปหาซื้อสุรามาเลี้ยงฉลองให้พวกตน “มัดก่อนหรือฆ่าก่อน” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากห้องครัว และเป็นประโยคสำคัญที่ทำให้ตันก๋งตัดสินใจลงมือทันที ... เหล่าคนรับใช้ของแปะเฉียกำลังงงงันกับเจ้าของเสียงลึกลับที่ดังมาจากเพดานห้องครัว พลางคิดถึงเรื่องประหลาดวันก่อนที่จู่ๆไหสุรานับสิบไหที่เก็บรักษาไว้อย่างดี ถูกทุบทำลายไปจนหมดสิ้น หรือว่า... เป็นผีสางอันใดมารบกวนแล้ว ทันใดนั้น อาคันตุกะแปลกหน้าทั้งสองของท่านแปะเฉียก็บุกเข้ามาฆ่าฟันพวกมันทุกคนที่อยู่ในบ้านจนหมดสิ้น  ไม่เว้นแม้แต่คนในครอบครัวของแปะเฉียเอง เจ้าของเสียงลึกลับที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ที่เดิม รอจนสองอาคันตุกะจากไปแล้ว จึงโดดลงมา และใช้โลหิตเขียนบนฝาผนัง “ยอมฆ่าคนผิด ดีกว่าถูกคนหักหลัง - โจโฉ” “การใส่ร้ายป้ายสีในอดีตกาล ก็เกิดขึ้นได้ง่ายๆเช่นนี้เอง” เหยี่ยวดำนึกในใจ ... โจโฉเองยังงงงันกับการกระทำของตันก๋งอยู่ไม่หาย ในใจก็หวังว่า มันเองคงคบคนไม่ผิด เพราะตันก๋งก็อุตส่าห์สละตำแหน่งนายอำเภอมาหลบหนีพร้อมกับตนเอง แต่เมื่อครู่นี้ มันก็เห็นสุกรถูกมัดไว้ในห้องครัวแท้ๆ หรือว่า ตันก๋งคิดผิดไปเอง ขณะที่โจโฉกำลังขบคิดอยู่นั้น สายตาก็แลเห็นแปะเฉียขี่ม้าสวนทางมาข้างหน้าแล้ว แต่โจโฉไม่ทันเอ่ยคำใดๆ ตันก๋งก็ชิงเบียดม้าขึ้นไปตัดหัวแปะเฉียในทันที   “ท่านเป็นอะไรไปหรือนี่ เมื่อครู่ก็ฆ่าคนทั้งบ้าน แล้วยังมาฆ่าสหายของบิดาข้าอีก” โจโฉสุดทนแล้ว “ไม่โหดเหี้ยม ไม่อาจเป็นใหญ่ได้ ขืนปล่อยไปสิ ท่านนั่นแหละจะโดนไล่ล่า” ตันก๋งมองหน้าโจโฉ พลันกล่าวต่อ “เอาเถอะ บัญชีเลือดนี้ ให้ตกอยู่กับข้าเอง ท่านก็ไปตามทางของท่านเถิด เราจะไปตามทางของเราเอง” ว่าแล้ว ตันก๋งก็ย้อนกลับไปยังเส้นทางเดิม ปล่อยให้โจโฉเศร้าเสียใจที่นำภัยร้ายมาสู่สหายของบิดาตนเอง “ไม่โหดเหี้ยม ไม่อาจเป็นใหญ่ได้” โจโฉท่องประโยคนี้ไปตลอดการเดินทางกลับสู่ถิ่นเดิมของมัน ... ตันก๋งกลับมาถึงบ้านของแปะเฉียอีกครั้ง และพบข้อความเลือดบนฝาผนัง พลันตระหนักถึงการปรากฏตัวของบุคคล หรือหน่วยงานลึกลับอีกฝ่ายหนึ่ง เพียงแต่ครั้งนี้ อาจจะมีแนวคิดที่ตรงกัน แต่ว่า ครั้งต่อไปเล่า? “เรื่องนี้ คงต้องไปปรึกษากับท่านสุมาแล้ว” ตันก๋งคิดอยู่ในใจ ... จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 23:22:46

ความคิดเห็นที่ 34 โอว ท่านเหยี่ยวไฟ มาเขียนต่อได้หักมุขอีกแล้ว ... น่าติดตามขอรับ แต่อย่างที่ท่านพิมพ์ไว้ ว่าสงสัย คงจะไม่มีใครมาต่อแน่แล้ว (แม้แต่ตัวกระผมเอง เพราะอยากให้เรื่องคงอรรถรส ตามจินตนาการ ท่านมากกว่า...) ถ้าอย่างไร นำลง blog ตามเห็นควรเลยขอรับ แล้วกระผมจะติดตามไปอ่าน ผลงานแน่นอนขอรับ จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 16:24:34

ความคิดเห็นที่ 35 ประกาศจบการแต่งเรื่องที่นี่แล้วนะครับ เห็นว่ากระทู้จวนจะตกกระดานเต็มที ผมจึงย้ายเรื่องไปแต่งเป็น"จินตนิยายสามก๊ก"ที่บล็อกแทน กะไว้ว่า 3-4 วัน ส่งขึ้นหนึ่งตอนครับผม (ยังไม่รู้ว่าจะไปจนจบเรื่องได้หรือเปล่า) จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 11:40:30