ความคิดเห็นที่ 1 ยิ่งค้นต่อ ยิ่งเจอเรื่องน่ารักครับ โดยคุณ ปราณชลี   ที่ได้โพสต์เรื่อง ‘เด็กน้อย’ กับ ‘ช้างเผือกคู่บารมี’ ที่ยะลา (เครดิตจาก http://www.oknation.net/blog/narapong-sak/2009/09/30/entry-1) ผมขอนุญาตนำมาเล่าต่อในพันทิบนี้แล้วกันนะครับ ‘เด็กน้อย’ กับ ‘ช้างเผือกคู่บารมี’ ที่ยะลา (ตอนที่ 1) เป็นเช่นปกติในชีวิตประจำวันของเด็กนักเรียนตัวน้อยอายุเพียง ๑๐ ขวบที่ชื่อ ‘เด็กชายธนิต คุมภะสาโน’ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนรัชตะวิทยา อำเภอเมือง จังหวัดยะลา ที่เลิกเรียนยามเย็นแล้วมักจะเดินเตร็ดเตร่ซุกซนประสา บางทีก็ชมนกชมไม้ไปบ้าง วิ่งเล่นไล่กวดกับเพื่อนๆ ไปบ้าง ระหว่างเส้นทางจากโรงเรียนกลับสู่จวนข้าหลวงหรือบ้านพักของผู้ว่าราชการ จังหวัดยะลา บิดา-มารดา ของเด็กชายธนิต เป็นข้าราชการทำงานอยู่กับผู้ว่าฯ บิดามีชื่อว่า สมนึก คุณพระสังข์ และมารดาชื่อ ผกา คุณพระสังข์ แต่ชื่อเรียกขานที่คนทั่วไปมักเรียกบิดาคือ ‘ข้าหลวงย้อย’ เมื่อ กลับถึงบ้านพักซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในอาณาบริเวณอันกว้างใหญ่ของจวนข้าหลวงแล้ว เด็กน้อยมักจะวิ่งเล่นกับฝูงสุนัขที่มีอยู่นับสิบตัว มีห่านและไก่งวงฝูงใหญ่ซึ่งส่งเสียงกันอึงคะนึง ภายใต้ร่มเงาของต้นเงาะที่ยืนต้นโดดเด่นหลายสิบต้น และต้นกาแฟเป็นไร่เรียงรายสะดุดตา เก็บกาแฟยามผลสุกกันแต่ละทีได้เม็ดกาแฟสูงจนเป็นกองพะเนิน ต้องใช้คนงานไม่ต่ำกว่า ๑๕ คน รวมถึงโรงเรือนของลุงๆ ป้าๆ ที่มาทำงานเป็นลูกจ้าง มีรั้วกั้นแยกย่อย ส่วนด้านในเป็นบ้านของบิดาซึ่งอยู่ใกล้กับเรือนหลังใหญ่ ถึง เวลาโพล้เพล้ หน้าที่ของเด็กน้อยอันเป็นเหมือนกิจวัตรประจำ คือการเดินถือกิ่งไม้อันเล็กๆ วิ่งไล่กวด ดักหน้าดักหลังเพื่อต้อนให้สัตว์เหล่านี้เข้าคอก แต่สำหรับวันนี้...บรรยากาศ ณ จวนข้าหลวงผิดแปลกออกไปจากทุกครั้ง เพราะ เมื่อเด็กน้อยเดินเข้าใกล้กับจวนข้าหลวงแล้วกลับสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติแต่ ไกล ด้วยเห็นร่างตะคุ่มของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งสูงในระดับสายตา ขยับตัวเดินโยกไปเยกมา และเมื่อเดินเข้าไปเพ่งพินิจใกล้มากขึ้น จึงเห็นว่าสิ่งมีชีวิตที่เห็นคือ ช้างน้อยเชือกหนึ่งวัยกำลังซน ถูกล่ามด้วยเชือกคล้องอยู่ใต้ต้นเงาะใหญ่ต้นหนึ่ง ในสภาพผิวกระดำกระด่างเลอะไปด้วยโคลนที่แห้งกรังจับผิวเนื้อ ด้วย ความเป็นเด็กอยากรู้อยากเห็นและสนใจในเพื่อนผู้มาใหม่ เด็กชายธนิตจึงตัดสินใจเดินเข้าไปทักทายและเล่นหยอกล้อกับช้างน้อย กระทั่งเริ่มคุ้นเคยกัน เวลา นั้นเด็กน้อยไม่รู้หรอกว่าช้างเชือกนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ และยิ่งไม่รู้ด้วยว่า อนาคตต่อไป ช้างน้อยเชือกนี้จะกลายมาเป็นสัญลักษณ์แห่งความภาคภูมิใจของชาวจังหวัดยะลา เพราะเป็นช้างสำคัญคู่บารมี ซึ่งถูกจารึกนามที่พระราชทานขึ้นระวางเป็น 'พระยาช้างต้น' ว่า “พระเศวตสุรคชาธาร        บรมนฤบาลสวามิภักดิ์ ศุภลักษณ์เนตราธิคุณ         ทศกุลวิศิษฏพรหมพงศ์ อดุลวงศ์ดามพหัตถี             ประชาชนะสวัสดีวิบูลยศักดิ์ อัครสยามนาถสุรพาหน        มงคลสารเลิศฟ้า” จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 22:47:55

ความคิดเห็นที่ 2 ‘เด็กน้อย’ กับ ‘ช้างเผือกคู่บารมี’ ที่ยะลา (ตอน ๒) ๓๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๑๐ เขาบือเจาะดือลง ต.กาลอ อ.รามัน จ.ยะลา         ขณะ ที่นายเจ๊ะงะ มะตาดี กำนันตำบลกาลอ อำเภอรามัน นำช้างของตนไปเลี้ยงในป่าบนเขาบือเจาะดือลง และผูกช้างไว้กับเสาหลักปล่อยให้หากินยอดไม้ใบหญ้าในป่าเขา ส่วนตัวเองเดินไปพบปะพูดคุยกับสหายมุสลิมในหมู่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลกับที่ผูก ช้างไว้ ผ่านไปครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงช้างร้อง แปร๋น แปร๋น ดังกึกก้องมาแต่ไกลจากฝั่งที่ปล่อยช้างไว้ จึงตกใจรีบวิ่งไปเพื่อจะดูแลช้างของตน เมื่อ ไปถึงสายตาพลันเหลือบไปเห็นลูกช้างสูงประมาณ ๑ เมตร อายุประมาณ ๗ เดือน ยืนอยู่ใกล้กับช้างที่เลี้ยงไว้ จึงรีบแก้ปมเชือกที่ล่ามไว้เพื่อจะได้รีบพาช้างของตนเองหลบหนีออกไป เนื่องจากเกรงว่าฝูงช้างป่าซึ่งมีอยู่มากมายจะกลับมาหาลูกน้อยแล้วพาลทำร้าย ช้างของตนไปด้วย แต่ ห้วงขณะที่รีบพาช้างออกเดินนั่นเอง เหตุอัศจรรย์ใจก็บังเกิดขึ้น เมื่อปรากฏว่าลูกช้างน้อยพยายามเดินตามติดออกมาด้วย เหมือนมีแรงบันดาลใจอะไรสักอย่างที่ทำให้ช้างน้อยต้องพลัดฝูงแล้วยังมาหลง แม่อีก นายเจ๊ะงะจึงตัดสินใจนำช้างน้อยกลับสู่เคหาเรือนนอนของตนด้วย ชาวบ้านใกล้เรือนเคียงที่ทราบข่าวต่างพากันมาเยี่ยมชมและร่ำลือกันไปต่างๆ นานา ด้วยเห็นลักษณะของช้างที่ผิดแปลกออกไปจากช้างทั่วไปที่พบเห็นได้บ่อยๆ ในป่าแถบนี้ กาล ต่อมามีคนไปแจ้งเรื่องแก่ พ.ต.อ.ศิริ คชหิรัญ ผู้ว่าราชการจังหวัดยะลา ซึ่งอดีตเป็นนายเวรอธิบดีกรมตำรวจ (พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์) และเป็นเลขานุการกรมตำรวจ แต่ได้โอนย้ายมาดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัดยะลา ตั้งแต่ปี ๒๕๐๓ ผู้ว่าฯ จึงได้ส่งคนไปรับช้างของนายเจ๊ะงะมาเลี้ยงไว้ที่จวนพักอาศัย วัน แรกที่เด็กชายธนิต ได้เห็นได้สัมผัสช้างน้อยเชือกนี้ที่ถูกล่ามไว้ใต้ต้นเงาะใหญ่ คือวันแรกที่ลูกช้างน้อยเดินทางจากบ้านนายเจ๊ะงะ มาอยู่ที่จวนฯ นั่นเอง “ครั้ง แรกที่เห็นลูกช้างจะมีอาการตื่นคน แต่เมื่อเราได้ไปเล่นไปสัมผัส พาจูงเดิน อาบน้ำขัดถูตัวให้บ้าง ลองขึ้นขี่หลังดูบ้าง ทำให้คุ้นเคยกันมากขึ้น เริ่มมีความสนุกสนานและติดเรา อาจเป็นเพราะความเป็นเด็กกับเด็กด้วยจึงสื่อสารกันได้ง่าย ต่อมาเราเห็นว่าผิวของช้างค่อนข้างมอมแมมจึงตัดสินใจจัดการนำแปรงมาขัดสีฉวี วรรณเพื่อทำความสะอาด แต่ตรงจุดที่รอยด่างๆ ขัดเท่าไรก็ไม่ออก พยายามเอาอ้อยหรือหญ้าไปให้กิน แต่เขากินไม่ได้ ช่องปากยังไม่มีฟันเลย จึงต้องให้นม หรือนำข้าวมาบี้ผสมนม เสร็จแล้วดึงงวงขึ้นแล้วเอาข้าวยัดใส่ปาก เหมือนเด็ก บางทีถ้าให้กินเองไม่กิน มีวิธีคือ นำน้ำอ้อยใส่ขวด เอาอ้อยมาตั้งในปากจับอ้า แล้วเอาน้ำอ้อยผ่านอ้อย หลอกว่านี้คืออ้อย อยู่ไปๆ ทำให้มีความสนิทชิดเชื้อเป็นพิเศษ กระทั่งเวลาเราเดินไปไหนเขาจะเดินตามเรา” นายธนิต คุมภะสาโน ย้อนเหตุการณ์ครั้งอดีต แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 22:53:29 จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 22:52:59

ความคิดเห็นที่ 3 จาก ลักษณะที่ผิดแปลกจากช้างป่าทั่วไป ทำให้หลังจากนั้นไม่นาน พ.ต.อ.ศิริ คชหิรัญ ผู้ว่าราชการจังหวัดยะลา ได้ทำหนังสือถึงสำนักพระราชวัง เพื่อให้จัดส่งผู้ชำนาญการมาพิจารณาตรวจสอบดูลักษณะของช้าง ร่วมกับเจ้าหน้าที่กระทรวงมหาดไทย และเจ้าหน้าที่จังหวัดยะลา ว่าเป็นช้างคู่พระบารมีหรือไม่ สำนักพระราชวังได้สั่งให้พระราชวังเมืองนาม ปุ้ย คชาชีวะ ราชวังเมือง อดีตเจ้ากรมช้างต้น มาตรวจพิจารณาคชลักษณ์ ภาย หลังการตรวจสอบโดยผู้ชำนาญการจึงพบว่า ช้างพลายเชือกนี้มีรูปลักษณ์พิเศษหลายประการ เป็นลูกช้างสมบูรณ์ด้วยมงคลลักษณะถูกต้อง คือ รูปร่างสวยงาม ท้ายลาด หางยาวจรดดิน มีขนสีขาวขึ้นตามแก้ม คาง ท้องและขาทั้ง ๔ ขนบนศีรษะเป็นเส้นคู่ขึ้นจากรูเดียวกันทั้งศีรษะ ฝ่าเท้าเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ เนื้อตรงรอยพับใต้ท้องติดกับขาหลังหรือตรงก้นย้อย โดย เฉพาะเมื่อแหวกดูจะเห็นเป็นสีหม้อใหม่ ไม่ใช่สีดำเหมือนภายนอก บนหลังมีสีดำ ซึ่งผู้ชำนาญการให้เหตุผลว่าอาจเป็นเพราะตอนเกิดมามีสีกายและขนผิดจากช้าง ป่าด้วยกัน แม่ช้างคงกลัวว่าช้างป่าร่วมฝูงจะฆ่าลูกของตน จึงเคี้ยวใบไม้หรือยางไม้พ่นตามตัวลูกเพื่อพรางสีเสียใหม่ให้ดำ จึงมีรอยเปื้อนทั่วตัว ขัดเท่าไรก็ไม่ออก ตรวจสอบตามตำราคชลักษณ์แล้วปรากฏว่า ลูกช้างสำคัญเชือกนี้สมบูรณ์ด้วยศุภมงคลลักษณะ ๑๑ ประการ เป็นช้างที่จัดอยู่ใน ‘พรหมพงศ์’ ตระกูล ‘ช้าง ๑๐ หมู่’ ชื่อ ‘ดามพหัตถี’ อันต้องตามตำราคชลักษณ์ สมควรขึ้นระวางเป็นพระยาช้างต้นคู่พระบารมี จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 22:55:37

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อ ทราบผลเช่นนี้แล้ว พ.ต.อ.ศิริ คชหิรัญ ผู้ว่าราชการจังหวัดยะลา จึงได้ปลูกโรงช้างชั่วคราวขึ้นในบริเวณจวนที่พัก พร้อมทั้งตั้งชื่อลูกช้างว่า ‘พลายงาม’ ต่อมา กระทรวงหมาดไทยร่วมด้วยประชาชนจังหวัดยะลา จึงขอพระราชทานน้อมเกล้าฯ ถวายเพื่อเป็นพระราชพาหนะคู่พระบารมีตามราชประเพณี         “ตอน นั้นควาญช้างหลวงชื่อคุณปุ้ย คชาชีวะ ราชวังเมือง เป็นคนนำทีมมาจากสำนักพระราชวัง มีควาญช้างชื่อนายแก้ว ผู้เคยเลี้ยงพระเศวตอดุลเดชพาหนฯ ช้างคู่พระบารมีอีกเชือกหนึ่ง มาผูกเปลนอนกันในโรงนอนของช้าง เพราะต้องคอยดูแลเจ้าพลายงามอย่างใกล้ชิด ก็จะมีสุนัขตัวหนึ่ง ตำรวจดูแล ๒ คนมาเฝ้า ตำรวจคนแรกชื่อ น้าหิ้น คนที่สองชื่อ น้าเจียก ตอนนั้นมีจ่าสว่าง มากชู แต่ท่านเสียไปแล้ว ทุกคนต้องช่วยกันดูแลอย่างดี” ต่อ มาคุณปุ้ย คชาชีวะ ราชวังเมือง จึงเรียกตัวเด็กชายธนิตซึ่งมีความคุ้นเคยสนิทสนมกับช้างพลายงามเป็นอย่างดี เข้าหา เพื่อจะสอนคำราชาศัพท์และพิธีการต่างๆ เพราะต้องทำหน้าที่ถวายรายงานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว โดยใช้เวลาฝึกอยู่ประมาณ ๑ เดือน มีการฝึกและทดลองใส่ผ้าม่วงโจงกระเบน เสื้อม่วงราชปะแตน การเดินเข่า ถวายบังคม ใช้ราชาศัพท์ ฯลฯ จนเริ่มแคล่วคล่องว่องไว         เด็ก ชายธนิตใช้ชีวิตคลุกคลีกับช้างน้อยพลายงามเป็นเวลากว่า ๓ เดือน ต้องคอยทำหน้าที่ป้อนอาหาร อาบน้ำ ขัดสีฉวีวรรณ ฯลฯ กระทั่งจากสภาพเดิมที่มีลักษณะดำ ผอม และแกรน ช้างพลายงามกลับเริ่มมีสุขภาพที่สมบูรณ์ขึ้น “จาก นั้นพอเริ่มรู้ว่าช้างเชือกนี้ไม่ใช่ช้างธรรมดา เราเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสนิทแล้ว จะพยายามหลีก แต่สุดท้ายคุณปู่ฯ มาบอกว่าต้องถวายตัวแล้ว กระทั่งวันหนึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เสด็จฯ มาประทับอยู่ที่สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย (สวท.) ยะลา ขณะนั้นพื้นที่ด้านหน้า สวท. เป็นสนามฟุตบอล ช้างพลายงามจะอยู่ตรงนั้น ผมก็ไปรับเสด็จ ส่งเสด็จ ได้กราบตรงพระบาทตอนที่รับเสด็จ ท่านรับสั่งว่า แล้วเจอกันนะ จนกระทั่งถึงวันสมโภชช้างที่ศาลากลางจังหวัดแล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระสุร่าย เราก็นั่งอยู่ติดกับช้างเลย จะคอยดึงหูช้าง คล้ายๆ เป็นการบังคับ จนพิธีต่างๆ ผ่านไปด้วยดี” จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 22:58:36

ความคิดเห็นที่ 5 ‘เด็กน้อย’ กับ ‘ช้างเผือกคู่บารมี’ ที่ยะลา (ตอน ๓) งานสมโภชและขึ้นระวาง พระเศวตสุรคชาธารเป็นช้างสำคัญคู่พระบารมีตามโบราณราชประเพณี จัดขึ้นระหว่างวันที่ ๙-๑๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๑๑ ณ บริเวณสวนสาธารณะ จังหวัดยะลา ในขณะที่ช้างพลายงามมีอายุได้ประมาณ ๑ ปี โดยมีการตั้งพลับพลาที่ประทับไว้ทางด้านถนนสุขยางค์ต่อกับถนนวงเวียน ๓ ปลูกโรงพิธีช้างไว้เบื้องหน้าพลับพลา มีเกยเบญพาดอยู่ใกล้โรงช้าง พระราชพิธีแบ่งเป็น ๓ วัน คือ วันแรกเป็นพิธีถวายช้างสำคัญ วันที่ ๑๐ มีนาคม เป็นวันสมโภชช้าง และวันที่ ๑๑ มีนาคม เป็นวันขึ้นระวางช้างต้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จไปประทับแรมที่จังหวัดยะลา ตลอดระยะเวลา ๓ วัน แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 23:10:22 จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 22:59:59

ความคิดเห็นที่ 6 “เหตุการณ์ ประทับใจอย่างที่สุดในชีวิตคือ การที่เราได้กราบพระบาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวถึง ๓ ครั้ง ครั้งแรกที่ สวท. ตอนรับเสด็จ ส่งเสด็จ อีกครั้งหนึ่งที่วังไกลกังวล เรามีความรู้สึกว่า บารมีท่านนั้นยิ่งใหญ่ เข้าไปแล้วเกร็งมาก แต่อาศัยว่าเราเป็นเด็ก ผมเกิดในบ้านผู้ว่าราชการจังหวัด เพราะฉะนั้นเรื่องการกราบ การเดินเข่า เรื่องอะไร ท่านผู้ว่าฯ ฝึกเรามาก มีความรู้สึกว่าคุ้นเคย พอต้องมาคุกเข่าลงเพื่อจะกราบพระบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีความรู้สึกว่าเราทำด้วยความจงรักภักดีอย่างที่สุด เรียกว่าเป็นครั้งหนึ่งในชีวิต” สำหรับตำนานความผูกพันระหว่างเด็กน้อยกับ ‘ช้างพลายงาม’ หรือ ‘พระเศวตสุรคชาธาร’ กล่าวได้ว่าเด็กชายธนิตมีความผูกพันมาก อาจเป็นเพราะมีความเป็นเด็กเหมือนกัน ต่างคนต่างเป็นเด็ก แต่เป็นเด็กคนละประเภทอย่างที่เรียกกันว่าเป็นมิตรภาพต่างสายพันธุ์ “ตอน จะกลับมาเรียนต่อที่ยะลา เขารู้นะว่าผมจะกลับ สังเกตได้จากตรงใต้ตามีคราบน้ำตาไหลตลอด ผมไปบอกเขาว่าเราอยู่ด้วยกันไม่ได้ ให้เธออยู่ส่วนเธอ ฉันอยู่ส่วนฉัน ต่างคนต่างอยู่ แต่เราจะผูกพันและคิดถึงกันไปตลอดตราบจนชีวิตจะหาไม่”       แม้น เหตุการณ์เมื่อวันวารจะผ่านมาแล้วเกือบ ๔๐ ปี แต่ทว่าทุกวันนี้ผู้คนในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยเฉพาะพสกนิกรในจังหวัดยะลา ต่างจดจำเหตุการณ์แห่งความประทับใจได้อย่างมิรู้ลืม เพราะในวันนั้นผู้คนนับหมื่นต่างไปร่วมชุมนุมเฝ้าชมงานพระราชพิธีสมโภชและ ขึ้นระวาง พระเศวตสุรคชาธารเป็นช้างสำคัญคู่พระบารมีตามโบราณราชประเพณี เด็กชายธนิต คุมภะสาโน (สวมหมวกขาว-ซ้ายมือ) จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:01:51

ความคิดเห็นที่ 7 ทุกวันนี้ในใจกลางเมืองยะลา มีการสร้างอนุสรณ์พระเศวตสุรคชาธาร ณ จุดที่มีพระราชพิธีสมโภชรับและขึ้นระวางพระเศวตสุรคชาธาร เรียกว่า ‘สนามโรงพิธีช้างเผือก’ พร้อมทั้งมีการสร้างศาลาพระเศวต มีศาลาธรรมศาสตร์ ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงประทับตอนงานสมโภช ส่วนความผูกพันระหว่างเด็กชายธนิตซึ่งปัจจุบันคือ นายธนิต คุมภะสาโน เจ้าหน้าที่การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค จ.ยะลา และนักจัดรายการวิทยุชื่อดัง กับพระเศวตสุรคชาธาร ยังคงดำรงอยู่อย่างแนบแน่น แม้นว่าพระเศวตฯ จะล้มไปแล้วหลายปีก็ตาม ทุกครั้งที่คิดถึงมิตรภาพครั้งวันวาร นายธนิตจะเดินทางไปที่อนุสรณ์พระเศวตสุรคชาธาร เพื่อไปพูดจาทักทาย บางครั้งก็พาลูกสาวคนเดียว ‘ธัยชนก’ ไปกราบไว้ด้วย “เมื่อ ผมพาลูกไปที่อนุสรณ์ฯ ไปแล้วก็จะทักทายบอกว่า ฉันมานะ ฉันพาลูกมา ลูกสาวก็จะบอกว่า สวัสดีเพื่อนปะป๊า หากเป็นวันพิเศษผมจะนำพวงมาลัยไปคล้องให้ เช่นวันเกิดผม วันพิเศษสำหรับครอบครัวผม แต่มีเหตุพิเศษอย่างหนึ่งคือ ไม่รู้ทำไม ผมนั่งอยู่ตรงนั้นนานไม่ได้ ไปถึงรีบไหว้ แล้วเดินวนไปรอบๆ เสร็จแล้วก็กลับ หากอยู่นานจะเกิดภาพนิมิตบางอย่างทันที”         การ ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้มีการพระราชพิธีสมโภชรับและขึ้นระวางพระเศวตสุรคชาธาร ในวันที่ ๙-๑๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๑๑ ณ สนามโรงพิธีช้างเผือก จังหวัดยะลา นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น และหลังจากนั้นยังทรงมีพระมหากรุณาธิคุณแก่ราษฎรชาวจังหวัดยะลา เสมอเหมือนที่ได้พระราชทานแก่พสกนิกรทั่วประเทศ แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 23:25:38 แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 23:03:45 จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:03:27

ความคิดเห็นที่ 8 “สำหรับ ผมสามารถถวายชีวิตเป็นราชพลีได้ เราไม่เคยมีพระมหากษัตริย์องค์ไหนที่เหน็ดเหนื่อยเท่ากับพระองค์ สิ่งหนึ่งที่คิดอยู่เสมอ ผมถือว่าผมเป็นบัณฑิตของในหลวง คำว่า บัณฑิตที่มีผู้ให้คำนิยามว่า ผู้มีความรู้ แต่เราขอเป็นบัณฑิตของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพราะว่าพระองค์ทรงให้คำบัญญัติว่า ผู้มีความรู้และสามารถใช้วิชาความรู้ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง ครอบครัว และประเทศชาติ คนนี้กำลังทำตัวเป็นบัณฑิตของในหลวง เพราะฉะนั้นอันไหนที่ไม่ดี ไม่ถูก ถ้าเราอยู่ในฐานะที่พูดได้เราก็ควรจะพูด” นาย ธนิต คุมภะสาโน กล่าวอย่างมุ่งมั่นหนักแน่นในน้ำคำขณะนำพาตัวเองไปเยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าอีก ครั้งหนึ่งในห้วงเดือนเมษายน ๒๕๔๙ ขณะสายตาเพ่งมองไปยังอนุสรณ์พระเศวตสุรคชาธาร ณ สนามโรงพิธีช้างเผือก จังหวัดยะลา ในเย็นย่ำที่แดดเริ่มโรยรา สนามกว้างใหญ่อิ่มสีเขียวจากยอดหญ้า และสายลมพัดพลิ้วยอดไม้กวัดไกวเริงร่า จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:05:53

ความคิดเห็นที่ 9 เอารูปสีมาช่วยครับ ^^ จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:10:50

ความคิดเห็นที่ 10 เพิ่มเติมภาพครับที่หามาได้ (เครดิตจากเวบเดียวกัน http://www.oknation.net/blog/narapong-sak/2009/10/13/entry-1) พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:12:43

ความคิดเห็นที่ 11 เครดิตจาก http://kanchanapisek.or.th/oncc-cgi/text.cgi?no=3426 จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:15:01

ความคิดเห็นที่ 12 เคดิตจาก  http://th.wikipedia.org/wiki/พระเศวตสุรคชาธาร จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:16:43

ความคิดเห็นที่ 13 จบการนำเสนอครับ ท่านใดมีภาพ หรือข้อมูลอื่นๆ เพิ่มเติม นำมาแบ่งปันกันตามสบายเลยครับ ขอบคุณคุณ เหมียวออก้า (orcahappy) มากครับ มีรูปสีมาให้ดูด้วย รวดเร็วทันใจจริงๆครับ จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:18:23

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณที่นำเสนอนะครับ อ่านเรื่องที่เขียนก็นึกภาพตาม เพราะต้องขับรถผ่านจวนผู้ว่าบ่อยๆ ตอนนี้ต้น เงาะ ต้นกาแฟที่ว่าแทบไม่มีแล้วมั้งครับ ....จะเหลือก็ต้นประดู่ริมทาง ซึ่งอัน ที่จริงก็โดนโค่นไปซะเยอะ  ถ้าเป็นสมัยผมเด็กๆนะ ต้นประดูจะแผ่ิกกิ่งก้าน ใบสองฝั่งถนนดูคล้ายๆ อุโมงค์เลยครับ ประดู่บานทีเหลือง+หอมทั้งถนน ผมคนยะลาครับ ผ่านไปผ่านมาแถวสนามช้าง (คนยะลาจะเรียกกันว่า สนาม ช้าง หรือไม่ก็สนามช้างเผือก มลายูเรียก Padang Gajah) จะเห็นรูปปั้นช้าง ก็ได้แต่สงสัยว่าเจ้ารูปปั้นช้าง นั้นมีที่มาอย่างไร   พอโตขึ้นก็ เริ่มหาข้อมูลทางเน็ต ก็พอจะทราบที่มาของช้างน้อยเชือกนั้น ติดที่ว่ารูปถ่ายมันหายาก เพราะช้างได้ล้มไปแล้ว ปัจจุบันเท่าที่เห็นนะ มีรูปปั้นช้างอยู่ 2 ที่ คือที่สนามช้างเอง และอีกที่คือสนามกีฬาศูนย์เยาวชน ... ผมให้ข้อสังเกตนิดนึงครับ เรื่องหมาที่ชื่อเบี้ยว .... โดยปกติแล้วมุสลิมไม่เลี้ยงสุนัข และไม่สัมผัสสุนัข ดังนั้นในบริเวณบ้านมุสลิมจึงไม่มีสุนัขมาเดินเพ่นพ่านครับ  เป็นไปได้หรือเปล่าว่าเจ้าเบี้ยวอาจเป็นสุันัขแถวๆจวนผู้ว่าฯ  ... แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 52 23:46:02 จากคุณ : Dare More เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 52 23:43:31

ความคิดเห็นที่ 15 สนุกและมีความรู้มากครับ สมัยก่อนมีอะไรที่มีความสุขสนุกสนานเยอะนะครับ จากคุณ : natthaset เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 07:27:38

ความคิดเห็นที่ 16 ผมติดใจท่อนนี้ใน คคห ๑ ครับ เป็นเช่นปกติในชีวิตประจำวันของเด็กนักเรียนตัวน้อย อายุเพียง ๑๐ ขวบที่ชื่อ ‘เด็กชายธนิต คุมภะสาโน’ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนรัชตะวิทยา อำเภอเมือง จังหวัดยะลา ที่เลิกเรียนยามเย็นแล้วมักจะเดินเตร็ดเตร่ซุกซนประสา บางทีก็ชมนกชมไม้ไปบ้าง วิ่งเล่นไล่กวดกับเพื่อนๆ ไปบ้าง ระหว่างเส้นทางจากโรงเรียนกลับสู่จวนข้าหลวงหรือบ้านพักของผู้ว่าราชการ จังหวัดยะลา บิดา-มารดา ของเด็กชายธนิต เป็นข้าราชการทำงานอยู่กับผู้ว่าฯ บิดามีชื่อว่า สมนึก คุณพระสังข์ และมารดาชื่อ ผกา คุณพระสังข์ แต่ชื่อเรียกขานที่คนทั่วไปมักเรียกบิดาคือ ‘ข้าหลวงย้อย’ ด.ชธนิต คุมภะสาโน แต่พ่อแม่นามสกุล คุณพระสังข์ ส่วนข้าหลวงย้อย เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดยะลานะครับ ขื่อนายย้อย เปรมไทย ผมมีรูปข้าหลวงย้อย ตอนไปเป็นเกียรติในงานแต่งงานพ่อกับแม่ผม http://photos-g.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc3/hs048.snc3/13557_102122966475338_100000329062638_56233_5130814_n.jpg ผมคิดว่าคนเขียนบทความนี้คงจะสับสนนิดหน่อยครับ จากคุณ : CVTบ้านโป่ง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 08:11:35

ความคิดเห็นที่ 17 คุณพระ ตอนเล็กๆน่ารักน่าเอ็นดูมากครับ จากคุณ : panard1 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 11:20:38

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบพระคุณมากครับพี่ CVTบ้านโป่ง ที่ได้ตั้งขอสังเกตมา เรื่องนามสกุล ผมได้ลองส่งอีเมลล์ ไปสอบถามเพิ่มเติมกับเจ้าของบล๊อกที่ผม อ้างอิงมาแล้วครับ ได้ข่าวคราวอย่างไรจะมารายงานในโอกาสต่อไป ถึงคุณ Dare More ผมนึกภาพตามออกเลยครับยะลาสมัยก่อนในตัวเมืองร่มรื่นมากๆ มีต้นประดู่คลุมถนนเหมือนอุโมงค์อย่างนั้นจริงๆ จะสวยงามมากในช่วงที่ประดู่ออกดอกเหลืองอร่ามทั้งต้น แล้วทยอยร่วงหล่นลงมาเต็มเมืองไปหมด แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 14:53:26 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 52 14:52:09 จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 14:51:53

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนที่คุณธนิตอายุ 10 ขวบ ยายบูดูฯอายุ 8 ขวบค่ะ อ่อนกว่าคุณธนิต 2 ปี  สมัยนั้นครอบครัวย้ายจากกทม.ไปทำมาหากินอยู่ที่ปัตตานี ตอนที่มีงานสมโภชน์ได้มีโอกาสไปร่วมงานด้วย มีการนำช้างเชือกอื่นๆอีกหลายเชือกมาเดินแห่แหนไปตามถนน  เหตุการณ์ที่จำได้แม่นยำคือเกือบโดนช้างพังเชือกหนึ่งเอางวงจับก้อนหินขว้างเข้าใส่เฉียดหัวไปนิดเดียว   แต่ทุกวันนี้ไม่รู้ผูกพันกันยังไงเลยย้ายจากกทม.ลงมาอยู่ยะลาใกล้ๆกับที่เกิดของคุณพระเศวตฯซะงั้น ทุกครั้งที่ผ่านไปแถวสนามช้างก็ยังจำภาพงานในครั้งนั้นได้แจ่มชัด สำหรับเด็กวัย 8 ขวบ งานสมโภชน์ช้างครั้งนั้นจัดว่าเป็นงานที่ยิ่งใหญ่มาก จากคุณ : บูดูหวาน เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 15:24:13

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณมากเลยครับที่นำเนื่อเรื่องดีๆมาให้ชม ขอฝากภาพงามๆให้ชมครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 20:09:54

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วก็อยากไปเห็นภาพเมืองยะลาในสมัยก่อนเหลือเกิน คงจะน่าอยู่อย่างมาก จากคุณ : lichil69 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 21:41:50

ความคิดเห็นที่ 22 มาแก้ไขอีกทีครับ วันนี้ขับรถผ่านจวนผู้ว่า แอบสังเกตต้นเงาะอีกที .... ภายในรั้วของจวนผู้ว่าต้นเงาะหายไปเกือบหมดแล้ว มีตึกหลายตึกขึ้นแทน แต่ในรั้วของ้านพักข้าราชการใล้ๆกันนั้นยังมีครับ ดูร่มรื่นดี ส่วนดอกประดู่นั้น ถึงกับมีการแต่งเพลงบรรยายไว้เลย เท่าที่จำเนื้อได้ลางๆ "งามซิงาม(ลืมเนื้อ)............. ชมดอกประดู่ที่เมืองยะลา เหลืองอร่ามสวยงามจับตา  เที่ยวเมืองยะลาเพลินตาเพลินใจ " คห.21 เมืองยะลาตอนนี้ก็ยังน่าอยู่นะครับ ถ้าตัดเรื่องความไม่สงบออกไป อิอิ จากคุณ : Dare More เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 52 22:31:49

ความคิดเห็นที่ 23 ที่บ้านเรามีรูปคุณพระเศวตสุรคชาธารฯ ด้วยหล่ะ แม่เล่าให้ฟังว่า "แม่มีโอกาสได้ไปที่สนามพิธีโรงช้างเผือกไปดูคุณพระฯขึ้นระวางเป็น ช้างต้น ในรัชกาลนี้ ในงานนี้มีการแสดงมหรสพสมโภชน์ด้วย มีการแสดงจากทุกอำเภอ ท่านน่ารักมาก มีพระบรมวงศานุวงศ์เสด็จตามคุณพระฯ คุณพระฯท่านน่าเอ็นดูมาก แม่ยังบอกอีกว่า ท่านผู้ว่าราชจังหวัด เป็นพ่อของคุณนาท ภูวไนย" ปล.แม่เราเกิดพัทลุงแต่ไปอยู่ยะลาเกือบ 20 ปี จากคุณ : Minkjung เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 09:43:11

ความคิดเห็นที่ 24 ใครอยากรู้เรื่องรายละเอียดของคุณพระเศวตฯ ต้องไปหาอ่านจากวารสารเก่าชื่อ สารประชาชน ซึ่งเป็นวารสารที่ออกโดยกรมการปกครอง ในยุคแย่งชิงมวลชน ผู้ว่าฯศิริ คชหิรัญ ท่านเขียนบรรยายเรื่องราวไว้อย่างละเอียดครับ ผู้ว่าฯศิริ เป็นพ่อของนาท ภูวนัย หรืออุดมพร คชหิรัญครับ จากคุณ : CVTบ้านโป่ง เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 10:20:23

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณทุกๆท่านที่ให้ความรู้ค่ะ คุณพระอายุไม่เยอะเลยนะคะ น่าเสียดายจัง จากคุณ : apple a day เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 52 17:09:04

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนที่ได้ช้างเผือกมานั้น ผู้ว่าราชการจังหวัดยะลาชื่อว่า พ.ต.อ.(พิเศษ)ศิริ คชหิรัญ (นามสกุลของท่านแปลว่าช้างสีเงินหรือช้างเผือกก็คงจะได้มั้ง) ท่านผู้ว่าคนนี้มีลูกชายคนหนึ่งชื่อ นายอุดมพร คชหิรัญ ตอนรับราชการในกระทรวงมหาดไทยตำแหน่งเด็กๆอยู่มีอาชีพเสริมเป็นนักแสดงใช้ชื่อว่านาท ภูวนัย ต่อมาได้เป็นถึงรองผู้ว่าราชการจังหวัดประจวบคีรีขันธ์เหมือนกัน ถ้าเป็นผู้ว่าแล้วจะมีช้างเผือกออกมาจากป่าอีกหรือเปล่า อันนี้ไม่ทราบ จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 06:10:04

ความคิดเห็นที่ 27 ปัจจุบัน นาท  ภูวนัย เกษียณอายุราชการแล้วนี่ครับ ในตำแหน่งรองผู้ว่าฯ จากคุณ : คนชุมพรนอนกรุงเทพ เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 08:57:26

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาบอกว่า" ตีมอกาเซะ" จากคุณ : คาเบล เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 15:29:15

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นแล้วชื่นชมค่ะ ที่บ้านเราเรียกสั้นๆว่าสนามช้าง ยามเย็นๆจะมีครอบครัวมาทำกิจกรรมร่วมกันมากมาย อย่างมีความสุช ทุกวันนี้เวลากลับบ้าน มีโอกาสก็ชอบไปนั่ง เพราะอาหารถูกดี ลูกชิ้นสามมิติ ขึ้นชื่อมากๆ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 52 21:58:36

ความคิดเห็นที่ 30 รู้จักคุณพระฯ ครั้งแรกจากหนังสือประชุมฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้าง มีพระนิพนธ์ในพระเทพฯ ด้วยครับ พระองค์ทรงเขียนถึงความทรงจำ เกี่ยวกับช้าง และตรัสถึงคุณพระฯ เชือกนี้ด้วย ผมไม่แน่ใจว่าพระองค์ ทรงรับมอบหมายจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้ทรงแต่งบท ประพันธ์กล่อมช้างเชือกนี้ หรือเชือกหลังจากนี้ จำไม่ไคร่ได้เหมือนกัน โดยออกพระองค์ว่าแต่งฉันท์ไม่ค่อยเป็น แต่เนื่องจากทรงรับมอบหมาย มาแล้วต้องแต่งถวายฯ ให้ดีที่สุด เอาเข้าจริงผมว่าฉันท์ของพระองค์ ก็ไพเราะเทียบเท่าของเก่า ทรงเล่าถึงความแสนรู้ของคุณพระฯ ขณะที่ อยู่ในวังด้วยครับ หนังสือเล่มนี้ยังรวบรวมฉันท์ดุษฎีฯ ตั้งแต่สมัยโบราณ จะเห็นว่าฉันท์ดุษฎีฯ สมัยก่อนใช้คำเขมรเยอะมาก ต้องอ่านไปแปลไป กันเลยทีเดียวถึงจะรู้เรื่อง แต่ก็สง่าและดูขลังดีครับ ป.ล. ขอบคุณที่นำเรื่องราวดี ๆ ภาพสวย ๆ มาลงให้อ่านกันครับ จากคุณ : มาวิน เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 22:01:15

ความคิดเห็นที่ 31 ภูมิใจครับ อิอิ คิดถึงบ้านจังเลย จากคุณ : มิไดโดโกโระ เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 53 22:56:50

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีปีใหม่ทุกท่านที่เข้ามาแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ เป็นครั้งแรกเลยครับเนี่ยที่ได้เป็นกระทู้แนะนำตั้งแต่เล่นพันทิปมา ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุนมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับผม จากคุณ : Oceanophila เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 53 16:08:53

ความคิดเห็นที่ 33 จากที่อ่านๆมาหลายเวป หมานี้เป็นของนายตำรวจที่ส่งมาเฝ้าดูเเลคุณพระก่อนถวายตัวค่ะ เพราะคุณพระท่านผอมมากตอน ท่านผู้ว่ารับเลี้ยง และตามประสาช้างเผือกจะดื่มกิน ยากอยู่สักหน่อย จึงมีพี่เลี้ยง เป้นเด็กชายธนิตเพราะเค้ารู้ใจคุณพระดีในตอนนั้น สามารถปอนอาหารให้คุณพระได้ คุณพระจงต้องอยุ่ในจวนอยู่หลายเดือนกว่าจะถวายตัวจึงต้องมีตำรวจส่งมาจากกรุงเทพดูเเลท่าน พร้อมด้วยควาญของช้างต้นตัวก่อนๆมาดูแลหัดคุณพระ และฝึกเด็กชายธนิตในการปอนอาหาร เคยอ่านมาบ้างจากหนังสือสมโภชเมืองยะลา มีพระรูปของสมเด็จพระเทพกับคุณพระด้วย จากคุณ : sjleo (sjleo) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 02:39:46