PANTIP.COM : K8727347 ปีใหม่ ขอพาไปเที่ยววัดระฆัง จะได้โด่งดังตลอดปี [จีนศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 7

ขอบคุณมากครับ
เลยไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมา ได้ไม่แน่ใจว่าถูกเปล่านะครับ
ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจาก 3 ก๊กนะครับ
---------------------------------------------------------------

เมื่อปักกิ่งกลายเป็นเมืองหลวงของประเทศจีน จักรพรรดิหย่งเล่อทรงมีบัญชาให้สร้างเจดีย์ขึ้นสองแห่ง โดยให้เจดีย์แห่งหนึ่งทำหน้าที่เป็นหอคอยสังเกตการณ์ ซึ่งจะตกแต่งด้วยกลองขนาดมหึมา อีกแห่งหนึ่งเป็นหอคอยเตือนภัย ซึ่งจะบรรจุระฆังขนาดยักษ์ ระฆังใบนี้มีจุดมุ่งหมายในการสร้างสองประการ
ประการแรก คือ ใช้ตีเมื่อเห็นข้าศึกยกทัพมา แต่จะต้องสร้างให้มีขนาดใหญ่กว่าและเสียงดังกว่าระฆังอื่นใดในประเทศจีน
ประการที่สอง ระฆังใบนี้จะต้องมีขนาดที่เหมาะจะเป็นสัญลักษณ์แห่งเมืองหลวงใหม่ของประเทศด้วย

จักรพรรดิหย่งเล่อ จึงทรงมอบหมายหน้าที่นี้ให้แก่กวนยูซึ่งเป็นช่างทำระฆังที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของประเทศจีนเป็นผู้สร้างระฆังยักษ์นี้ขึ้น จักรพรรดิหย่งเล่อทรงอธิบายถึงรูปแบบของระฆังที่พระองค์ต้องการ พร้อมกับพระราชทานเหรียญทองคำหนึ่งถุงเพื่อจัดตั้งกองทัพช่างฝีมือ และซื้อหาโลหะที่จำเป็นกับการสร้างระฆังมาให้แก่เขา กวนยูลงมือสร้างระฆังในทันที ซึ่งต้องใช้เวลาถึงสามเดือนกว่าจะสามารถกราบทูลจักรพรรดิได้ว่าเขาพร้อมที่จะหล่อระฆังแล้ว

จักรพรรดิหย่งเล่อทรงเสด็จออกจากพระราชวังในทันทีพร้อมด้วยขบวนแห่แหนที่จัดแต่งราวกับทรงได้รับชัยชนะจากการสู้รบ ทรงเสด็จมายังโรงงานสร้างระฆังของกวนยูด้วยพระเกี้ยวทองคำที่แวดล้อมด้วยเหล่าข้าราชสำนักและนักดนตรี ระฆังยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่แม่พิมพ์ได้ถูกหล่อแบบไว้รอท่าและโลหะที่จะใช้หล่อก็ถูกหลอมจนเหลวเดือดปุดอยู่ในหม้อขนาดใหญ่ จักรพรรดิหย่งเล่อ ทรงเสด็จมาประทับในประรำที่จัดเตรียมไว้ จากนั้นจึงทรงให้สัญญาณเพื่อเริ่มขั้นตอนสุดท้ายของการสร้างระฆัง หม้อขนาดใหญ่ที่บรรจุโลหะเหลวถูกจับเอียงลงมา ธารของเหลวสีเงินไหลรินลงสู่รางจนเกิดฟู่เดือดดังลั่น ก่อนจะไหลวนลงสู่แม่พิมพ์ แล้วต้องรอคอยกันอีกนานกว่าที่โลหะจะเย็นลงจนสามารถแกะแม่พิมพ์ออกได้

จักรพรรดิหย่งเล่อและเหล่าข้าราชบริพารต่างก็ชะโงกลงมาดูแม่พิมพ์ถูกแกะออกด้วยวิธีการที่คล้ายกับการปอกเปลือกไข่ กวนยูใบหน้าซีดเผือด ขณะที่คนอื่นๆ พากันกลั้นหายใจเมื่อมีสิ่งที่ผิดปกติเกิดขึ้น เกิดรูพรุนทั่วระฆังทั่งใบ ทุกอย่างที่ทำไปไร้ค่า การทุ่มเททำงานตลอดเวลาสามเดือนและรางวัลตอบแทนมลายสลายสูญ

แต่นับเป็นโชคดีของกวนยูที่จักรพรรดิหย่งเล่อทรงพระเมตตา ทรงพระราชทานทองคำให้อีกหนึ่งถุงพร้อมกับรับสั่งให้กวนยูสร้างระฆังขึ้นมาใหม่ อีกสามเดือนผ่านไปกับการตรวจสอบครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อให้แน่ใจและมั่นใจว่าการหล่อระฆังครั้งที่สองจะไม่มีสิ่งใดผิดพลาด แล้วเวลานั้นก็มาถึง จักรพรรดิหย่งเล่อ ทรงเสด็จมาทอดพระเนตรการหล่อระฆังอีกเป็นครั้งที่สองทุกสิ่งทุกอย่างได้ถูกจัดเตรียมไว้พร้อมพรัก ธารของเหลวสีเงินไหลรินลงตามรางเหมือนเดิม ทุกคนในที่นั้นต่างก็นิ่งงันจนแทบจะได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มหมุดหล่นลงพื้นทีเดียว

ในขณะที่รอให้แม่พิมพ์เย็นลง ในที่สุดกวนยูแกะพิมพ์ด้วยมือที่สั่นระริก คราวนี้เขาต้องตกใจจนแทบเป็นลมเมื่อระฆังแตกออกเป็นสามเสี้ยว ซึ่งเท่ากับจำนวนเดือนที่ทุ่มเทลงไป อีกครั้งที่ล้มเหลว อีกครั้งที่ทองคำของจักรพรรดิสูญเปล่า

แต่จักรพรรดิหย่งเล่อทรงเป็นบุรุษผู้มีความอดกลั้นเป็นเยี่ยม ถ้าเป็นกษัตริย์พระองค์อื่น ความล้มเหลวถึงสองครั้งสองครานี้ จะถือว่าเป็นการหยามพระเกียรติ ซึ่งย่อมหมายถึงการตายอย่างน่าสยดสยองของช่างทำระฆัง แต่จักรพรรดิหย่งเล่อ ไม่ทรงกริ้

" ความล้มเหลวหนึ่งครั้งเป็นสิ่งที่ข้าพอจะเข้าใจ การล้มเหลวสองครั้งเป็นสิ่งที่พอจะอภัยให้ได้ แต่ข้าจะไม่ยอมให้มีการล้มเหลวเกิดเป็นครั้งที่สาม "

" ใต้ฝ่าบาท ข้าพระองค์เข้าใจดี " กวนยูกราบทูลเสียงสั่น

" ล้มเหลวอีกเพียงครั้งเดียวคงต้องชดใช้ด้วยชีวิต " จักรพรรดิทรงรับสั่ง " เจ้ามีเวลาสามเดือนที่จะทำงานให้เสร็จ ทำระฆังให้ข้า ไม่เช่นนั้นเจ้าก็ต้องตาย "

กวนยูลงมือทำงานอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาทำงานด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง ด้วยเหตุที่เขาเริ่มเชื่อว่าระฆังใบนี้ถูกสาป ดังนั้นเขาไม่มีวันจะสร้างระฆังใบนี้ขึ้นมาได้ไม่ว่าจะพยายามมากเพียงใดก็ตาม และท้ายที่สุดชีวิตของเขาก็ต้องจบสิ้นลงเพราะระฆังใบนี้

ในเย็นวันหนึ่งบุตรสาวของเขาก็ผ่านมาเห็นผู้เป็นบิดากำลังนั่งซบหน้าลงกับฝ่ามือพอดี

ย้อนกลับไปในอดีต กวนยูเป็นพ่อม่าย ภรรยาของเขาเสียชีวิตเพราะการเจ็บไข้เมื่อหลายปีก่อน เขาจึงอยู่กับ โกไอ บุตรสาวเพียงสองคนพ่อลูก ตอนนี้นางอายุ 16 ปีแล้ว นางเป็นเด็กสาวที่งดงาม ดวงตารูปผลอัลมอนด์ของนางดูละมุน ขนตายาวมันวาวราวเส้นไหม เรือนผมดำสนิทราวรัติกาล นางมีเรือนร่างอรชรสง่างาม น้ำเสียงนุ่มนวลราวกับขับขานลำนำเพลงมากกว่าจะเป็นเพียงการเจรจา นอกเหนือจากดูแลบ้านช่องให้เรียบร้อยเป็นระเบียบและหุงหาอาหารให้กับบิดาแล้ว นางยังมีความสามารถในการแต่งบทกวีและวาดภาพด้วย กวนยูรักบุตรสาวของเขาราวกับดวงตาดวงใจ

เมื่อเห็นบิดาจมอยู่กับความทุกข์ โกไอจึงเข้าไปนั่งข้างๆ พร้อมกับวางมือลงบนตักของบิดาแล้วถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

" พ่อทำให้องค์จักรพรรดิทรงผิดหวังถึงสองครั้งแล้ว " กวนยูพึมพำ " ถ้าทรงผิดหวังอีกครั้ง พ่อคงไม่รอดเป็นแน่ " เขากางแบบระฆังใบที่สามออกดู " พ่อกลัวว่า " เสียงนั้นกระซิบแผ่ว

" ถ้ามีอะไรที่ลูกพอจะช่วยได้ " โกไอพูด

" ไม่มีอะไรที่ลูกจะช่วยได้ " กวนยูตอบ " อีกสองสามวันก็ต้องหล่อระฆังแล้ว หลังจากนั้น ลูกรัก เจ้าคงต้องอยู่คนเดียว "

วันรุ่งขึ้นโกไอตื่นนอนแต่เช้าตรู่ นางแอบหนีออกจากบ้านไปจากนั้นก็เดินผ่านปักกิ่งสู่บ้านของกัวโป ผู้วิเศษที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในยุคนั้น ขณะที่นางกำลังยกมือขึ้นเคาะประตู บานประตูก็เปิดออกเอง นางจึงก้าวเข้าสู่ทางเดินอันมืดมิดที่อบอวลไปด้วยกลิ่นกำยาน ซึ่งนำสู่ห้องทรงกลมที่ผู้วิเศษกำลังนั่งคอยนางอยู่ เขานั่งขัดสมาธิอยู่บนเสื่อที่ทอจากต้นกก

" ขอต้อนรับ โกไอ "

" ท่านรู้จักชื่อของข้า " นางอุทาน

ผู้วิเศษก้มศีรษะล้านเลี่ยน " เป็นหน้าที่ที่ข้าต้องรู้จักเจ้า แล้วข้ารู้ด้วยว่าอะไรนำเจ้ามาที่นี่ เจ้ามีคำถามจะถามข้า ข้าขอเตือนเจ้าก่อนว่าจงอย่าถาม คำตอบอาจจะไม่เป็นที่พึงพอใจ "

" แต่ข้าต้องรู้ " โกไอพูดเสียงต่ำ

" ดีมาก ระฆังใบที่สามจะใช้การไม่ได้เหมือนสองใบก่อน "

โกไอถอยหลังกรูด หยาดน้ำตาไหลท้น แต่แล้วผู้วิเศษก็ยกมือขึ้น " ระฆังจะใช้การไม่ได้เว้นเสียแต่ว่าจะได้เลือดของหญิงสาวผสมลงไปในโลหะที่ใช้หลอมระฆัง "

" แต่ "

" ข้าเตือนเจ้าแล้วว่าไม่ให้ถามข้า ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้ว มีเพียงเลือดหญิงสาวเท่านั้นที่จะช่วยให้พ่อของเจ้ารอดจากการถูกประหารได้ ไปได้แล้ว "

วันหล่อระฆังใบที่สามก็มาถึง จักรพรรดิหย่งเล่อ เสด็จออกจากพระราชวังอีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้มิได้มีเพียงเหล่าข้าราชสำนักและนักดนตรีเท่านั้นที่ตามเสด็จ แต่ยังมีเพชฌฆาตเดินพาดขวานไว้บนบ่าตามเสด็จด้วย นี่เป็นครั้งที่สามที่หม้อขนาดใหญ่ยักษ์สำหรับหลอมโลหะถูกยกไปตั้งบนเตาไฟจนไอลอยวนชึ้นจากปากหม้อพร้อมกับฟองอากาศผุดกระเด็นขึ้นมา ความร้อนที่ใช้หลอมโลหะรุนแรงจนทุกคนที่อยู่ในโรงหลอมเหล็กเหงื่อหยดไปตามๆ กัน เป็นเพราะความร้อนหรือที่ทำให้เหงื่อหยดหยาด น่าจะเป็นความกลัวที่อบอวลอยู่ในอากาศมากกว่า กลัวว่าจะล้มเหลวอีกครั้งจนองค์จักรพรรดิทรงกริ้ว

ในทันทีที่องค์จักรพรรดิให้สัญญาณเอียงหม้อบรรจุโลหะเหลวโกไอก็ปรากฏตัวขึ้น นางวิ่งไปตามโครงไม้ที่พาดอยู่ใต้เพดานโรงหลอมเหล็ก

" ท่านพ่อ " นางตะโกนเรียก " ข้าทำเพื่อท่าน " แล้วนางก็กระโดดจากโครงไม้ดำดิ่งศีรษะพุ่งลงสู่โลหะเหลวที่กำลังเดือดปุด คนรับใช้คนหนึ่งพยายามที่จะจับนางไว้ ขณะที่นางกำลังพุ่งตัวลงมา แต่เขาก็คว้าไว้ได้เพียงรองเท้าของนาง

กวนยูร้องสุดเสียงก่อนจะเป็นล้มพับไป

ร่างของบุตรสาวกระทบผิวโลหะเหลวก่อนจะหายวับลงไปในเนื้อโลหะเหลวราวกับแทรกตัวผ่านกระจกวิเศษ ในทันทีนั้นก็เกิดเสียงฉ่าดังลั่นพร้อมกับกลิ่นที่ชวนให้สยดสยองกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ ในเวลานั้นเองที่หม้อหลอมซึ่งเพิ่งจะถูกจับเอียงก็ปล่อยโลหะเหลวออกมาสู่รางรองรับเพื่อเทลงยังพิมพ์ แต่คราวนี้โลหะเหลวที่ไหลออกมามีเส้นสีแดงแซมอยู่ด้วย

ไม่มีใครลืมฝันร้ายที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ กวนยูถูกนำกลับไปนอนบนเตียง ซึ่งเขาใช้เวลาที่เหลือในชีวิตอยู่บนเตียงนั้น เขาเสียสติจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นับจากนั้นเป็นต้นมาทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงระฆัง เขาก็จะมีอาการน้ำลายฟูมปาก และดิ้นทุรนทุรายจนต้องใช้ชายที่แข็งแรงถึง 6 หก ในการจับเขามัดไว้กับเตียง

จักรพรรดิหย่งเล่อ ได้เสด็จกลับพระราชวังพร้อมกับเหล่าข้าราชบริพารที่ตกอยู่ในอาการมึนงง นักดนตรีของพระองค์ไม่อาจบรรเลงเพลงได้อีกต่อไป เพชฌฆาตก็ไม่อาจบั่นคอใครได้อีก ทุกคนต่างตกอยู่ในความตะลึง

เมื่อระฆังเย็นลงจนสามารถแกะแม่พิมพ์ ทุกคนก็ได้ประจักษ์ว่ากวนยูสามารถหล่อระฆังได้เป็นผลสำเร็จ ตามคำทำนายของผู้วิเศษ จักรพรรดิหย่งเล่อ ทรงบัญชาให้นำระฆังไปแขวนไว้ที่เจดีย์ดังที่ทรงตั้งพระทัยไว้แต่แรก

เครดิต เว็บไทยสามก๊ก
----------------------------------------------------
อ่านแล้วรู้สึกเศร้ามากเลยครับ
ยังไงขอความรู้เพื่มเติมด้วยนะครับ
แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 53 16:29:16

จากคุณ : nunumum

เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 53 16:24:47