ความคิดเห็นที่ 1 ยามสาม ในคืนไร้จันทร์คืนหนึ่ง บนจุดสูงสุดบนหลังคาที่ว่าการเมืองกิจิ๋ว ซึ่งบัดนี้เป็นอิสระจากอาณัติขุนนางฮั่น มีร่างร่างหนึ่งยืนนิ่งไม่ไหวติง มันเป็นชายชราวัยหกสิบเศษ แต่ใบหน้ากลับอ่อนเยาว์คล้ายชายวัยสามสิบ รูปร่างผอมบางของมันถูกคลุมไว้ด้วยเครื่องแต่งกายที่คล้ายขุนศึกก็มิใช่ คล้ายนักพรตก็ไม่เชิง ศีรษะของมันโพกด้วยผ้าแพรสีเหลือง ที่มีสัญลักษณ์ไท่ผิง หยิน-หยาง ประดับบริเวณหน้าผาก มันไว้เคราห้าแฉกสีขาว ซึ่งขณะนี้กำลังโบกพริ้วไปกับกระแสลม คล้ายกระแสลมเย็นต้นฤดูตงเทียนที่ลดต่ำใกล้ระดับเยือกแข็งของน้ำ มิอาจกัดกร่อนผิวกายที่แบบบางของมันได้ มันเหม่อมองดวงดาวที่พร่างพรายดารดาษเต็มฟากฟ้า ดาราล้วนสุกสกาว แต่จิตใจชายชรากลับหม่นหมอง “ข้าทำถูกหรือไม่” มันรำพึงกับตัวเอง พลางหวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อยี่สิบปีก่อน ขณะที่มันเดินทางกลับบ้าน ภายหลังล้มเหลวจากการสอบเข้ารับราชการ เพราะมิอาจหาเงินมาสินบนผู้คุมสอบได้ มันพบว่าผู้ที่อ่านหนังสือไม่ออก หากแต่มีเงินให้สินบน ก็สามารถเป็นขุนนางระดับกลางได้ไม่ยาก ส่วนมันแม้ว่าจะสามารถอธิบายคำสอนทั้งหมดของท่านขงจื้อได้ เจนจัดในพิชัยยุทธของท่านซุนจื่อ และรู้ลึกซึ้งในหลักการปกครองของท่านหวูฉี กลับมิอาจเป็นได้แม้ข้าราชการระดับล่างสุด เมื่อรู้ซึ้งในความเน่าเฟะของระบบราชการแล้ว มันจึงมุ่งหน้าเดินทางกลับกิลกกุ๋น ตั้งใจจะทำนาหาฟืนเลี้ยงปากท้องไปจนตายกับ เตียวโป้ และเตียวเหลียง น้องชายทั้งสอง โดยไม่สนใจคิดรับราชการอีก บ่ายแก่วันหนึ่ง ขณะมันรอนแรมท่ามกลางหุบเขาใกล้เมืองกิลกกุ๋น อยู่ๆก็มีพายุฝนตกกระหน่ำขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ขลุ่ย มันวิ่งหลบฝนเข้าไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง ถ้ำกว้างเพียงสิบเชี๊ยะแต่ลึกสุดสายตา และไม่อับชื้น จากปากถ้ำมีทางทอดยาวลึกเข้าไป ในสุดปรากฏแสงสว่างนวลตา มันคิดว่าคงมีใครจุดไฟไว้ที่ก้นถ้ำ ความหนาวเย็นเสียดกระดูกจากเสื้อผ้าที่เปียกชื้น จึงทำให้มันเดินตามแสงสว่างเข้าไปเพื่อหวังผิงไฟคลายหนาว ก้นถ้ำที่สว่างไสวนั้นปราศจากโคมหรือกองไฟใดๆ มันพบว่าแสงสว่างที่ว่าออกมาจากผู้เฒ่าท่านหนึ่ง ซึ่งนั่งหันหลังทำสมาธิชิดผนังด้านในของถ้ำ ทันทีที่มันเดินเข้าไปในระยะเจ็ดก้าวจากตัวผู้เฒ่า ความหนาวเย็นทั่วกายก็หายไปพร้อมกับเสื้อผ้าที่เปียกชื้น กลับระเหยแห้งกลายเป็นไอในทันใด ด้วยความตกใจกับการเปลี่ยนแปลงที่ปรากฏ มันจึงคุกเข่ากราบกรานโดยไม่รู้ตัว “ข้ารอเจ้าอยู่ เตียวก๊ก” ชายชราเอ่ยเสียงดังกังวาน โดยไม่หันหน้ามามอง “ท่านผู้เฒ่า ทราบชื่อข้าพเจ้าได้อย่างไร” เตียวก๊กเงยหน้าสอบถามด้วยความฉงน ผู้เฒ่าที่มีแสงรอบกายไม่ตอบ แต่ชี้นิ้วไปยังกองม้วนคัมภีร์ไม้ไผ่สามเล่มที่วางชิดผนังด้านขวา “นั่นคือคัมภีร์ไท่แผงเยาสุด หนึ่งในนั้นเป็นตำราสมุนไพรรักษาโรค อีกหนึ่งเป็นตำราดูฤกษ์บนล่าง และวิธีเสกวัตถุสิ่งของให้มีชีวิต ส่วนม้วนสุดท้ายคือเคล็ดวิชาควบคุมจิต ทั้งหมดเป็นของเจ้าแต่เดิม จงรับไป เจ้าจงรักษาศีล บำเพ็ญธรรมกับข้าอยู่ที่นี่  อีกห้าร้อยปีเจ้าจะบรรลุเป็นเซียนเช่นข้า” จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 09:59:07

ความคิดเห็นที่ 2 “แต่ข้ายังมีน้องชายอีกสอง ที่กำลังเฝ้ารอข้ากลับ ชาวบ้านยังทุกข์ยากจากการกดขี่ของทางการ ขุนนางมีแต่ผู้ขี้ฉ้อ ข้ามิอาจสงบใจบำเพ็ญธรรมได้” เตียวก๊กกล่าว ชายชราทอดถอนใจแล้วกล่าวว่า ”ฟ้าลิขิตแล้ว เตียวก๊กเอ๋ย จงใช้คัมภีร์นี้เพื่อช่วยสรรพสัตว์ ให้พ้นจากทุกข์ยาก อย่าใช้เพื่ออำนาจหรือลาภสักการะ หากเจ้าไม่เชื่อ ภัยพิบัติไม่เพียงจะบังเกิดแต่ตัวเจ้าและพี่น้อง ชาวประชาทั้งแผ่นดิน จะยิ่งทุกข์ยาก จากการกระทำของเจ้าเป็นเท่าทวีคูณ” ขาดคำ แสงจากกายของชายชรา ก็สว่างเจิดจ้าจนเตียวก๊กมิอาจเบิ่งตาลืมได้ แล้วฉับพลันแสงสว่างทั้งหลายก็หายไป ในถ้ำเหลือแต่ความมืดมิดแล้วหนาวเย็น เมื่อสายตาเตียวก๊กปรับได้กับความมืดแล้ว สิ่งที่หลงเหลือภายในถ้าคือคัมภีร์ไท่แผงเยาสุดสามม้วน จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:00:15

ความคิดเห็นที่ 3 สายลมสี่หอบพัดผ่านกายของมัน ทำให้สติของมันกลับสู่โลกปัจจุบัน ปรากฏสามบุรุษ หนึ่งสตรีในชุดรัดกุมเข้ม ล้วนโพกผ้าสีเหลืองที่มีสัญลักษณ์ไท่ผิงเฉกเช่นเดียวกับมัน คุกเข่าคารวะอยู่เบื้องหน้า “สถานการณ์ในเกงจิ๋วเป็นเช่นไร” เตียวก๊กถามโดยไม่ก้มหน้าไปมองบุคคลทั้งสี่ แท้ที่จริงบุคคลทั้งสี่ล้วนแต่เป็นบริวารระดับสูงของมัน จากซ้ายเป็นชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่มีผมสีดอกเลาเฉพาะที่จอนข้างหู มันมีฉายาเสือขาว ถัดมาเป็นบุรุษวัยดึกร่างโปร่งบาง สายตาปราดเปรียวว่องไว มันใช้นามอินทรีย์แดง ถัดมาเป็นบุรุษหนุ่มที่ระบายลวดลายประหลาดบนใบหน้าด้วยสีเขียว มันคือมังกรเขียว และสุดท้ายเป็นสตรีนางเดียวรูปร่างรัดรึง ประกายตาชวนให้เกิดราคะ นางคือกิเลนม่วง พวกมันเป็นสี่ในแปดผู้พิทักษ์ของพรรคนิกายไท่ผิง(โพกผ้าเหลือง)   เสือขาวเอ่ยขึ้นว่า ”เรียนประมุข สามสำนักในเกงจิ๋วต่างร่วมมือกับเล่าเปียว ต่อต้านพรรคเรา หากแต่ท่านเจ้าพระยามนุษย์(เตียวเหลียง) เตรียมแผนป้องกันเหตุไม่คาดฝันไว้แต่แรก ฝ่ายเราสูญเสียเพียงเล็กน้อย แต่ยังมิอาจยึดที่ทำการของเล่าเปียวได้”     “ที่ว่าสูญเสียเพียงเล็กน้อยนั้น เท่าใด” เตียวก๊กเลิกคิ้วถาม “ฝ่ายเราบาดเจ็บสองร้อย สู่สุขคติสสามสิบสอง แต่ทหารฮั่นบาดเจ็บล้มตายเกือบหนึ่งพัน ท่านประมุข” “แล้วทางเตียวโป้ล่ะเป็นเช่นใด” เตียวก๊กถาม “ฮองฮูสงและจูฮีนำทัพใหญ่ โจมตีที่เองฉวน แต่ถูกท่านเจ้าพระยาดิน(เตียวโป้) ไล่ตามตีจนแตกพ่ายสามครั้ง ทัพฮั่นแตกหนีหางจุกก้นกลับลั่วหยางไปแล้ว ท่านประมุข” เสียงแหบพร่าแฝงความภูมิใจออกจากปากอินทรีย์แดง   คงบาดเจ็บล้มตายอีกหลายพัน เตียวก๊กรำพึงในใจพร้อมกับหัวคิ้วที่ถูกขมวดเข้าหากัน ยามนั้นมันหวนคิดคำนึงถึงประโยคสุดท้ายของผู้เฒ่าในถ้ำ “...ภัยพิบัติไม่เพียงจะบังเกิดแต่ตัวเจ้าและพี่น้อง ชาวประชาทั้งแผ่นดินจะยิ่งทุกข์ยาก จากการกระทำของเจ้าเป็นเท่าทวีคูณ” “ท่านประมุขใยต้องวิตก  ขณะนี้แปดมณฑลอยู่ในความควบคุมของพวกเรา ชาวบ้านหลายสิบหมื่นต่างยินดีขันอาสาร่วมรบ ทัพฮั่นมีแต่แม่ทัพอ่อนแอ เหล่าทหารเลวขาดเสบียงนับวันมีแต่จะหนีทัพ ไม่นานฟ้าครามจักสิ้นสุด ท่านประมุขจะได้ครองบังลังค์” เสียงชดช้อยเจือราคะจริต จากกิเลนม่วงดังขึ้น “ใช่...ฟ้าครามสิ้นแล้ว ฟ้าเหลืองแทนที่ ๆ ๆ” เสียงประสานจากบุคคลทั้งสี่ดังขึ้นพร้อมกัน สามรอบ “พวกเจ้าอย่าประมาท ทัพฮั่นอ่อนแอก็จริง แต่ชาวยุทธส่วนมากยังเชื่อมั่นในคนแซ่เล่า หลายสำนักต่างขันอาสาปราบปรามพวกเรา และเรียกพวกเราว่าพรรคมาร” เตียวก๊กส่ายศีรษะตักเตือน กิเลนม่วง ส่งเสียงเจื้อยแจ้วตวาดเพ้ย กล่าวว่า “มารดามัน มีแต่พรรคเราที่ปล้นขุนนางชั่ว นำเงินทองมาแจกจ่ายชาวบ้าน ท่านประมุขช่วยรักษาชาวบ้านที่เจ็บป่วยโดยไม่เคยคิดค่ารักษา ชาวประชานับถือทั้งแผ่นดิน พวกมันดีแต่เก็บค่าคุ้มครอง เปิดบ่อนส่งส่วยให้ทางการ ไม่ก็ดีแต่เป็นนักพรตคอยสวดมนต์เรี่ยรายเงินทองจากชาวบ้าน ยังมีหน้ามาเรียกพวกเราว่าพรรคมาร...ชิ” จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:02:47

ความคิดเห็นที่ 4 “ข้าว่า พวกมันเพียงอาศัยแซ่เล่าเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เท่านั้น อย่างโฮจิ๋น แต่เดิมมันเป็นเพียงเจ้าสำนักเปาเปียว คุ้มกันสินค้าแถบลั่วหยาง มันอาศัยชายกระโปรงน้องสาวที่เป็นฮองเฮาเลื่อนฐานะเป็นขุนนาง และพยายามวิ่งเต้นพรรคใหญ่น้อย สนับสนุนมันเป็นเจ้ายุทธภพ” เสือขาวสนับสนุนกิเลนม่วง “เช่นเดียวกับแซ่อ้วน พวกมันอาศัยตำแหน่งขุนนางของบรรพบุรุษ  ตั้งพรรคจิ้งจอกอุดร คุมสัมปทานการค้าเกลือแถบมณฑลภาคเหนือ โก่งราคาตามใจรีดไถชาวบ้าน” อินทรีย์แดงวิจารณ์เสริม “ส่วนโจโก๋ อาศัยตำแหน่งไท่เว่ยก่อนเกษียณของมัน สนับสนุนโจโฉลูกชายเข้ารับราชการ ไม่ทราบว่าพวกมันหวังกอบโกยผลประโยชน์อันใด” นางกิเลนม่วงจีบปากเจี้อยแจ้ว “ตอนนี้ทั้งแซ่อ้วนและแซ่โจต่างสนับสนุน โฮจิ๋นขึ้นเป็นเจ้ายุทธภพเพื่อต่อต้านเรา...” เตียวก๊กกล่าวเสริม แต่ทันใดนั้นมันรู้สึกถึงรังสีอำมหิต พร้อมประกายกระบี่สีเขียวจางเจ็ดสายแผ่พุ่งเข้ามา! แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:40:22 จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:03:54

ความคิดเห็นที่ 5 เพียงสะกิดปลายเท้า ร่างของมันก็ถอยพ้นรัศมีคมกระบี่ไปร่วมสามวา ประกายกระบี่ไม่ลดละ จากเจ็ดกลายเป็นยี่สิบเอ็ดสาย จี้ใส่จุดตายทั้งศีรษะและลำตัวของเตียวก๊กทันที!! เตียวก๊กความจริงคิดปัดประกายกระบี่ ด้วยลมปราณเพียงห้าส่วนอย่าว่าแต่กระบี่เพียงเล่มเดียว ต่อให้ดาบสันหนาเจ็ดเล่ม ก็ถูกมันสะบั้นเป็นสามส่วนได้ในหนึ่งกระบวนท่า หากแต่ประกายกระบี่สีเขียวจางแฝงไอเย็นยะเยือก ให้ความรู้สึกไม่ธรรมดา มันจึงเปลี่ยนใจ ฝืนสะกิดเท้าอีกครั้ง บนกระเบื้องแผ่นสุดท้ายของหลังคาลอยคว้างไปกลางอากาศ ถอยพ้นรังสีกระบี่ไปอีกครั้งหนึ่ง คมกระบี่แปรเปลี่ยนอีกครั้ง กลายเป็นสี่สิบเก้าสายครอบคลุมบนล่าง ซ้ายขวารอบตัวของเตียวก๊ก! หมดพื้นที่เหยียบยืนเพื่อเปลี่ยนท่าร่างแล้ว หรือครานี้มันมิอาจหลบรังสีกระบี่ชุดนี้ได้ สันหลังเตียวก๊กเย็นวาบ มันถอนใจเอ่ยคำ “กระบี่ที่ดี” ก่อนจะใช้ปลายแขนเสื้อปัดรังสีกระบี่ทั้งสี่สิบแปดสาย!! จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:05:27

ความคิดเห็นที่ 6 จวบจนกระบวนที่สาม เตียวก๊กจึงสามารถเห็นร่างผู้ที่ลอบจู่โจมมันชัดเจน ที่แท้มันคือมังกรเขียว!! “ลมปราณอันยอดเยี่ยม” มังกรเขียวกัดฟันคำราม เมื่อพบว่ารังสีกระบี่ที่คมกล้าของมัน ถูกทำลายได้ในกระบวนท่าเดียว มันสะบัดข้อมือซ้ายครึ่งรอบ รังสีกระบี่สายสุดท้าย พลันแตกออกคล้ายดอกไม้ไฟ ส่งประกายกระบี่แปดสิบเอ็ดสายพุ่งใส่เตียวก๊กอีกครา !!! “จบกัน” เตียวก๊กคำนึง เมื่อรู้สึกว่าปลายกระบี่ห่างอกอีกสองนิ้ว แต่มันรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยียบ เกาะกุมหัวใจจากรังสีกระบี่ที่แผ่พุ่งมา จนมันต้องรวบรวมลมปราณที่เหลือต้านทานคุ้มครองหัวใจ ฉับพลันประกายกระบี่กลับหายไป พร้อมกับสายตาของเตียวก๊ก เหลือบเห็นท่าร่างของอินทรีย์แดงจู่โจมส่วนบนของร่างมังกรเขียว วินาทีเดียวกับกงเล็บของเสือขาวที่พุ่งโจมตีส่วนล่างของผู้ที่กำลังจะแทงกระบี่ใส่มัน มันม้วนกายลงสู่พื้น จังหวะเดียวกับเงาร่างกิเลนม่วงเข้ามาขวางกั้นคุ้มครองมัน จากการต่อสู้ของบุรุษที่เหลือทั้งสาม กิเลนม่วงส่งเสียงไปยังเสือขาวและอินทรีย์แดงว่า “มันไม่ใช่มังกรเขียว มังกรเขียวถนัดขวา ส่วนคนร้ายใช้กระบี่มือซ้าย” ที่แท้ ก่อนจังหวะสุดท้ายที่ปลายกระบี่ของมังกรเขียวตัวปลอม จะสัมผัสหน้าอกเตียวก๊กประมุขพรรคไท่ผิง มันต้องฝืนกระบวนท่าร่าง กลับย้อนมาป้องกันมันจากการจู่โจมของเสือขาว และอินทรีย์แดง มังกรเขียวสะบัดข้อมืออีกครั้ง รังสีกระบี่รูปดอกไม้ไฟสามดอก แตกประกายเป็นดอกละยี่สิบเอ็ดสาย สกัดกั้นการโจมตีทั้งด้านบนและด้านล่างของตัวมัน จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:07:23

ความคิดเห็นที่ 7 ฉับพลันมันรู้สึกมึนชาไปทั้งร่างลมปราณปั่นป่วนสายตาพร่าพราย พร้อมกับสติที่กำลังจะวูบหาย “เจ้า..เป็น..ใคร"  "ใคร..ส่ง..เจ้า..มา” เสียงกังวานทุ้มมาพร้อมกระแสจิตของเตียวก๊ก แผ่ปกคลุมร่างมังกรเขียวตัวปลอม “ข้า...แฮหัว...ตุ้นน” มังกรเขียวแปลงเอ่ยคำ พร้อมกับแสดงสีหน้าบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวด ทันใดนั้นปรากฏปิ่นปักผมเสียบฝังลงบนต้นขาซ้ายของมัน !! ที่แท้ มันจงใจฝังปิ่นปักผม ลงบนต้นขาเพื่อปลุกสติให้คืนกลับมา “วิชาควบคุมจิตอันเยี่ยมยอด...แล้วพบกันใหม่” มังกรเขียว หรือแฮหัวตุ้นหมุนตัว ขยับท่าร่างสามครา พลิ้วกายหายไปในซอกตึกด้านข้างที่ทำการมณฑลเดิมของกิจิ๋ว ซึ่งบัดนี้กลายเป็นที่ทำการสาขาพรรคไท่ผิง “ไม่..ต้อง..ตาม” เตียวก๊กกัดฟันออกคำสั่ง เหล่าสาวกไท่ผิงกว่าสามสิบคน ซึ่งบัดนี้เพิ่งรู้สึกตัวต่างกรูกันออกมาคุ้มครองประมุขของพวกมัน สีหน้าของมันพลันเข้มคล้ำ พร้อมกับเหงื่อที่พร่างพรูออกมาเต็มใบหน้า มันเหลือบเห็นรอยแมวข่วนบนหลังมือซ้ายที่มีโลหิตสีดำไหลซึมออกมา!! “กระบี่มีพิษ” กิเลนม่วงกรีดร้อง “รีบคุ้มครองท่านเจ้าพระยาฟ้า เข้าไปรักษาตัวในสำนักเดี๋ยวนี้” เสือขาวออกคำสั่งต่อเหล่าสาวก ก่อนที่มันและอินทรีย์แดงจะพุ่งตัวติดตามคนร้ายไป... แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 10:10:19 จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:09:54

ความคิดเห็นที่ 8 จากความพยายามหนึ่งคืน ผมเกริ่นไว้เท่านี้ก่อน เชิญทุกท่าน"แต่งเสริมเติมแต้ม" ต่อครับ ปล.1 เพื่อความต่อเนื่องของกระทู้ ขอความกรุณาท่านที่แสดงความเห็น กรุณาตั้ง คห. "ใช้รูปแบบสีเขียว และชิดขวา" ส่วนท่านที่แต่งเรื่องต่อ ขอให้ใช้"สีกรมท่า จัดชิดซ้าย" ครับ ปล.2 ผมปูพรรคของโฮจิ๋น อ้วนเสี้ยว และของโจโฉบ้างเล็กน้อย เพื่อให้ต่อเนื่องสัมพันธ์กับของเตียวก๊ก หากท่านคิดปรับเปลี่ยนดัดแปลงเช่นใด เชิญตามสะดวก วัตถุประสงค์ ของกระทู้นิยาย เพียงเพื่อนำเสนอไอเดีย และการเชื่อมต่อความคิดของทุกท่าน เพื่อร้อยเรียงเป็นให้เป็นเรื่องเดียว หากจะเปลี่ยนเป็นแนวเนื้อเรื่องอีโรติก ผมก็มิขัด เพราะให้เรท "น.18" แต่แรกอยู่แล้ว ^^ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:19:15

ความคิดเห็นที่ 9 สำนวนดีทีเดียว ล้ำลึกยิ่งนัก สมกับที่รอคอยมาข้ามปี จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:45:56

ความคิดเห็นที่ 10 สุดติ่งขอรับ .... ถ้าอย่างไร ขอดูแนวทางการเขียนท่านอื่นๆ อีกนิดนะขอรับ แล้วจะกลับมาร่วมแจม ..! จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 10:59:11

ความคิดเห็นที่ 11 ผู้เยาว์ มิบังอาจครับ ท่านอาจารย์อา และท่านทศฯ สำนวนของพวกท่านสร้างจินตนาการเพริศแพร้วกว่าผู้น้อยหลายขุม จนมิอาจแจมนิยายสามก๊กกระทู้ของกุยแกด้านล่างได้ ได้แต่อาศัยนำเสนอสำนวนที่เคยคุ้นตา สมัยยังละอ่อนแก้ขัด จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 11:29:25

ความคิดเห็นที่ 12 ง่า..ท่านเลิศ เล่นถล่มตัวอย่างนี้ .. แล้วใครจะมากล้าเขียนต่อล่ะเนี่ย..! แต่ยังสงสัยบางประการขอรับ..: นิยายของท่านเลิศนี่ อยากให้เป็นแนวกำลังภายใน ไม่ใช่แฟนตาซี ใช่หรือไม่ ไม่ขนาดปล่อยพลังคลื่นเต่า .. หรือเว่อร์เกินใช่ม่ะ (แต่ถ้าให้ช่วยเขียนแนวอีโรติกวิตถารนี่ค่อนข้างถนัด .. ง่า ล้อเล่น) เราจะมีวิธีไหนที่ให้กระทู้นี้มิตกลงไปบ้างขอรับ ... บางทีมีคนมาโพสใน กระทู้ล่างๆ ต่อ น้อยครั้งที่จะกลับไปอ่าน (เพราะคิดว่าไม่มีคนโพส) ท่านแว่นน้อยปักหมุดได้หรือไม่ (ทำเหมือนที่มันอยู่ในกล่องข้างบน) จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 11:42:36

ความคิดเห็นที่ 13 ผมว่าคุณ adept น่าจะบรรจงเขียนต่อไป ในขั้นแรกเพียงแค่วาระสุดท้ายของกลุ่ม โจรโพกผ้าเหลือง แล้วตรวจสอบความคิดเห็นของผู้อ่านเพื่อเขียนต่อไป สำนวนอย่างนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะครับ ผมคิดว่านี่เป็นครั้งแรกที่มีการเขียนสามก๊ก เป็นสำนวนเรื่องจีนกำลังภายใน ตามต้นฉบับ โดยไม่ต้องแปลงให้ตลกโปกฮา หรือเพ้อฝันเกินไป ผมเชื่อว่าถ้ามีเวลาพอ และไม่เบื่อหน่ายเสียก่อน เรื่องนี้ดังแน่ครับ ท่านอาจจะเปลี่ยนอาชีพ เป็นนักเขียนก็ได้นะครับ สำหรับผมจะคอยติดตามข่าวต่อไปครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 13:31:19

ความคิดเห็นที่ 14 ตอบท่านทศชาติ...ที่ตกลงกันเมื่อตอนปลายปี อยากให้เขียนเป็นนิยายกำลังภายในมิใช่หรือครับ นิยาย ก็คือนิยาย อาศัยจินตนาการผู้เขียนแต่งแต้ม อย่างเจาะเวลาหาจิ๋นซีของหวงอี้ ก็แฟนตาซีใช่เล่น ท่านจะแต่งให้โงกุน ย้อนเวลามาตามหาลูกแก้วสี่ดาว ที่โจโฉซ่อนไว้ ผมก็มิขัดดอกครับ ^^ ตอบท่านเจียวต้าย...โวหารท่านอาจารย์ ทำเอาผมลอยติดเพดานไปเลย แล้วจะอย่างไรต่อดี จะให้ผมเขียนไปเรื่อยๆก่อน จบที่เตียวก๊กตาย แล้วค่อยให้ท่านอื่นแต่งต่อ (เป็นภาคสอง) หรือจะให้ท่านอื่น แต่งเสริมพลิกมุขเพิ่มไปเรื่อยๆดีล่ะครับ รบกวนท่านอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านอักษร และเพื่อนๆท่านอื่น ช่วยเสนอแนะที จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 15:21:24

ความคิดเห็นที่ 15 แห่ะ แห่ะ ขออนุญาตเปิดตัวบ้างล่ะกันนะขอรับ เอาแบบกลางๆ กั๊กๆ ยังไม่ออกพลังมากนัก ยังไงกระผมก็ยังเป็นมือใหม่ หากท่านใดเห็นว่า สมควรแก้ไขเนื้อความ ประการใด แจ้งได้ทันทีนะขอรับ ส่งมาทางหลังมือ(หลังไม) ก็ได้ จักเป็นพระคุณยิ่ง กระผมน้อมรับทุกความคิดเห็น และยินดีแก้ไขเพื่อให้ นิยายเรื่องเป็นไปในทิศทางเดียวกันตามวิสัยทัศน์ที่ได้วางกันไว้ (ตอบอิงการทำงานจริงเลยวุ้ย) จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 16:07:01

ความคิดเห็นที่ 16 ห่างออกไปในดินแดนตะวันตก เขตมณฑลเสเหลียง เมืองเทียนสุย อาจเป็นเพราะพระอาทิตย์เริ่มไต่ขึ้นสู่ฟากฟ้า ม่านหมอกที่บดบังจึงค่อยๆ สลายไป ภาพที่ปรากฏตรงหน้าของชาย 2 คนที่ยืนอยู่หน้ากองทัพม้านั่นคือ ซากศพของทหารทางการจำนวนมากในสภาพขาดวิ่นไม่ครบส่วน ภายหลังจากที่กองกำลังของทางการนำโดยตั๋งโต๊ะยกทัพมาเพื่อปราบปราม กบฏชาวเกี๋ยง ซึ่งทัพหน้าที่ตั๋งโต๊ะส่งมานั้นมีราวๆ ห้าพันคนแต่ถูกฆ่าตายสิ้น ภายในคืนเดียว! อีกฟากฝั่งตรงข้าม ที่ไม่ห่างนักในลานกว้างแห่งนั้น บุรุษรูปร่างใหญ่โต แลดูมีกำลังแขนและบ่าเหนือคนทั่วไป พูดกับเสนาธิการคนสนิทชื่อ ลิยู ว่า "ไอ้พวกกบฎมดปลวก มีไม่ถึงสองพัน แต่มันกล้ามาประจันหน้ากับกองทัพ ห้าหมื่นของข้า ช่างไม่เจียมซะจริงๆ แต่ข้าก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทัพหน้าของข้า พ่ายแพ้ไปได้อย่างไรในค่ำคืนเดียว" ฝ่ายลิยู เมื่อได้ฟังจึงว่า "ถ้าเช่นนั้น ท่านลองส่งทหารของเราไปสู้สักส่วนหนึ่งดูซิท่าน จะได้รู้ว่ามันใช้วิธีใดกัน" เมื่อตั๋งโต๊ะได้ฟังก็เห็นชอบ จึงออกประกาศสั่งให้ ลิฉุย กุยกี แม่ทัพในสังกัด ยกทหารหนึ่งหมื่นออกสู่สนามรบ โดยจัดกระบวนทัพให้ พลหอกตั้งแถว ด้านหน้า พลธนู ตามหลัง และพลทหารม้าขนาบปีก 2 ข้าง ซึ่งดูแล้ว เป็นกำแพงเดินได้ที่น่าเกรงขามยิ่งนัก แต่ในขณะเดียวกันกลุ่มกบฎชาวเกี๋ยงทั้งสองพันยังนิ่งอยู่ เหมือนรอคอย โอกาสบางอย่าง หากพินิจดูแล้ว ทั้งหมดไม่ได้สะทกสะท้านใดๆ ตรงกันข้าม ชายทั้งสองคนที่อยู่หน้าทัพกลับมีรอยยิ้มที่มุมปากด้วยซ้ำ เมื่อเข้าระยะยิงของพลธนูทางฝั่งทหารทางการ ในขณะที่พลธนูแถวหน้า กำลังจะขึ้นสาย พาดลูกธนูนั้น ก้ได้ยินเสียงดังลั่นจากฝั่งกองกบฏเกี๋ยง ทั้งสองพันคน ว่า "หมื่นทะลวงรัศมีเทพ*" ------------------------------------------------ *หมื่นทะลวงรัศมีเทพ = เป็นท่าที่ใช้เฉพาะของกองพันทหารม้าที่ได้รับ การฝึกมาเป็นอย่างดี รูปแบบเป็นการจัดขบวนทัพแบบหัวลูกศร เมื่อ พุ่งทะลวงไปจนสุดแรงแล้วคนในทัพจะเปลี่ยนมากลับหลังหันและพุ่ง ตามทิศทางที่คนอยู่ฝั่งตรงข้ามนำทะลวงต่อไป ซึ่งอานุภาพนั้นถึงขั้น แปรเปลี่ยนสภาวะแรงลมให้สามารถดันหอกที่ตั้งฉาก 45องศาให้กระเด็น ไปด้านหลังได้ ส่วนเรื่องความเร็วนั้น จัดว่าเหนือเสียงเพียงกระพริบตา แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:21:51 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 16:32:27 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 16:10:55 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 16:07:34

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อสิ้นเสียงทหารของตั๋งโต๊ะก็เห็น แสงสีแดงดุจดังศรเพลิง* พุ่งมายังตรงหน้าของตน บริเวณโดยรอบคละคลุ้งไปด้วยผงฝุ่น และเมื่อรู้สึกตัวพบว่ามีปลายทวนมาจ่ออยู่ที่คอซะแล้ว และ ในเวลาชั่วอึดใจ เสียงร้องโหยหวน ปนกับทหารที่วิ่งหนึแตกทัพ ทั้งคนและม้าก็กระเจิงไปทั่วเหมือนผึ้งแตกรัง รวมถึงตั๋งโต๊ะและ ทหารที่อยู่รอบนอกของสนามรบถึงกลับถอยร่นไม่เป็นท่า แม้อยู่ห่างออกไปมากโข ซึ่งภาพที่ตั๋งโต๊ะและหทารทุกคนต้องจำไปจนตายนั่นคือ การโดนบุกทะลวงกองทัพของตน จากกบฏชาวเกี๋ยงซึ่งไร้ซึ่งที่ติ ... เมื่อด้านหน้าพากองกำลังสองพันกระชากไปจนสุดกำลังแล้ว จะเปลี่ยนเป็นกระทืบโกลนม้ากลับหลังอย่างว่องไว และหทาร ที่อยู่ด้านหลังก็จะแปรเปลี่ยนเป็นหน่วยนำทะลวงต่อ ไปเช่นนั้น เรื่อยๆ ยิ่งบริเวณในที่มีหหารของตั๋งโต๊ะหนีรวมกลุ่มกันมากเท่าใด จุดนั้นยิ่งกลายเป็นเป้าสังหารเร่งให้ทัพทะลวงของชนเผ่าเกี๋ยง ไปหาเร็วเท่านั้น เพียงชั่วยามเดียว ทหารหนึ่งหมื่นของตั๋งโต๊ะที่นำ โดยลิฉุยกุยกี ก็เป็นอันล่มสลายเหลือจำนวนไม่ถึงร้อยคน เป็นที่น่าเสียดายว่า ตั้งแต่เมื่อได้ยินตะโกนท่วงท่าจากฝั่งกบฏเกี๋ยงแล้ว ตัวลิฉุยกุยกี ที่เป็นคนนำทัพนั้น ได้วิ่งหนีกลับเข้ามายัง ทัพหลักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มิฉะนั้น วิบากกรรมคงไม่บังเกิด แก่พระเจ้าเหี้ยนเต้ในเวลาต่อมา หลังจากเสร็จสิ้นการรบ ฝ่ายตั๋งโต๊ะ ได้สั่งถอนทัพมาตั้งหลัก ห่างกว่าสิบเส้น ส่วนเหล่ากบฏชาวเกี๋ยงก็ปักหลักตั้งค่ายกันอยู่ ณ ที่เดิม ----------------------------------------- *แสงสีแดงดุจศรเพลิง = ผู้เขียนขออนุญาตใช้พื้นที่ภาคผนวกบรรยาย ลักษณะการแต่งกายของชนเผ่าเกี๋ยง (แบบมั่วๆ) ว่า ทหารม้าชาวเกี๋ยง นั้นมีลักษณะ รูปร่างกำยำ ในมือถือทวนสีแดง สวมหมวกปลายแหลม ชุดเกราะนั้นเป็นเกราะทองแดงที่มีความเหนียวแต่น้ำหนักเบา ม้าที่ขี่นั้นคือ "เซ็กเทาว์" ทั้งหมดล่ะกันเพื่อความสมเหตุสมผล ดังนั้นเมื่อเคลื่อนที่ ด้วยความเร็วสูงนั้น คงจะไม่ผิดแปลกว่าจะเห็นเป็นลำศรสีแดงพุ่งตรงเป็นแน่แท้ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:18:02 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 17:06:27 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 16:41:51 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 16:38:15 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 16:15:08 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 16:07:59

ความคิดเห็นที่ 18 ณ ค่ายของ ตั๋งโต๊ะ.. หลังจากที่พ่ายแพ้ศึกมาอย่างหมดรูป ตั๋งโต๊ะได้เรียกลิยู เข้ามาปรึกษาว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ซึ่งก่อนหน้านั้นก็ เพิ่งได้รับสาส์นจากม้าเร็วว่า แม่ทัพฮองฟูสง ได้เรียกให้ นำทัพกลับมาช่วยปราบปรามโจรโพกผ้าเหลืองที่กำลัง เคลื่อนทัพเข้าใกล้พระนคร โดยลิยูได้ให้คำแนะนำว่า "ในศึกที่ผ่านมาเราได้สูญเสียทหารไปมากมาย สายสืบ ของข้ารายงานมาว่า ทัพกบฏสองพันนี้เป็นเพียงทัพหน้า เท่านั้นโดยกลุ่มผู้ที่นำมามีสองคน คือ หันซุยและม้าเท้ง ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากม้าอ้วน อีกทั้งบิดามันยังเป็นข้าราชการ ในเมืองเทียนซุย ซึ่งหากมันติดต่อลอบตลบหลังเราจะตก ที่นั่งลำบาก ดังนั้นศึกนี้ข้าว่า เราควรจะรีบปิดฉากให้เร็วที่สุด โดยท่านควรส่งสินบนติดต่อกับหัวหน้าเผ่าเกี๋ยงซะ จากนั้น แบ่งพื้นที่ให้ครอบครองชั่วคราว พร้อมทั้งให้ตัดการส่งเสบียง มายังทัพหน้า เพียงเท่านี้ ทัพของหันซุยและม้าเท้งก็ต้องพ่ายไป ในเวลาไม่เกินสิบวันเป็นแน่แท้" "วิเศษมาก หน้าที่นี้ข้าขอยกให้ท่านจัดการทันที" ตั๋งโต๊ะเอ่ยขึ้น พร้อมหัวเราะด้วยเสียงอันดังจนได้ยินไปทั่วทั้งค่าย.. และเป็นไปดังคาด ในเวลาสิบห้าวันต่อมา ทัพหน้าของกบฏ ชาวเกี๋ยงซึ่งนำโดยหันซุย ม้าเท้ง ก็เป็นอันแตกพ่ายไป ด้วยเพราะทหารหาญนั้นไม่มีเรี่ยวแรงในการสู้รบ ส่วนตัวตั๋งโต๊ะก็ได้ยกทัพเดินทางเพื่อไปปราบโจรโพกผ้าเหลืองต่อ แต่ในเวลาไม่ห่างกันนัก ในชนเผ่าเกี๋ยงได้เกิดเหตุการณ์พลิกผันขึ้นอีกครั้ง หันซุยลอบฆ่าหัวหน้าเผ่าเกี๋ยง และชักชวนม้าเท้งร่วมตั้งตัวเป็นใหญ่ รอเวลาแก้แค้น และกลับขึ้นมาผงาดในยุทธจักรอีกครั้ง.. ซึ่งนี่ถือเป็นจุดกำเนิดของขุนศึกตระกูลม้า ที่เลื่องชื่อลือชาในเวลาต่อมา.. แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:19:47 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 16:22:38 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 16:08:19

ความคิดเห็นที่ 19 ยากเหมือนแห่ะ ขนาดพิมพ์ตรวจแล้วตรวจอีก ยังมีผิดตั้งหลายจุด กระผมรู้สึกถึง สำนวนยังไม่ถึงแก่นเท่าท่านเลิศ ถ้าอย่างไร ช่วยชี้แนะอีกครั้งนะขอรับ ..... ส่วนเรื่องการเขียนต่ออย่างไร ที่ท่านเลิศเกริ่นไว้ กระผมว่าก็เริ่มเห็นปัญหาแล้วแห่ะ เพราะถ้าแค่ คำโปรย หรือ บทเปิดตัวแต่ละกลุ่ม อ่ะไม่ยากเท่าไหร่ แต่เมื่อเอามายำรวมกันนี่ ผมว่า เขียนยากเหมือนกัน ถ้าอย่างไร เวลาที่ท่านใดให้ ท่า, ลักษณะเฉพาะ, คำพิเศษ ฯลฯ ทำภาคผนวกไว้ด้วยก็ดีนะขอรับ เวลาถ้ามาใช้ตัวละครอ้างอิงต่อ อาจจะได้ยึด ลักษณะพิเศษ ท่า, ไม้ตาย ไปเขียนต่อได้....... ปล.. แอบโมโหท่านเลิศเหมือนกันนะเนี่ย เอาดัชนีกระบี่หกชีพจร ต้วนยี่ ผมไปเล่นซะแล้ว ตอนแรกกะเขียนให้เล่าปี่ใช้สักหน่อย .... T_T แฮหัวตุ้นล่อไป 81 สาย T_T...... จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 16:47:14

ความคิดเห็นที่ 20 สู้ๆ ครับ ทุกท่าน ปล. แต่งไม่ทัน T-T สำนวนห่วยอีกต่างหาก จากคุณ : เจ้าแว่นน้อย เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 20:21:40

ความคิดเห็นที่ 21 เขียนได้ดีแล้วครับ ท่านทศ ใช้เวลาประพันธ์น้อยกว่าผมมาก คห.ที่ 17 และ18 การเรียงประโยคดูแปลกๆ แสดงว่าท่าน ก็อบมาทีละบรรทัด ผมขออนุญาตเสนอให้ก๊อบทีละ paragraph น่าจะดีกว่านะครับ *ปล.1 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเรื่องภาคผนวกครับ ว่าจะนำไปใช้เหมือนกัน *ปล.2 หุหุ มีตัวเอกเป็นมือกระบี่หลายๆคน ดีเสียอีกครับ เพลงกระบี่ก็มีตั้งหลายสำนัก  สร้างสรรกระบวนท่าตามใจชอบเถิด *ปล.3 ขอโทษที มือไวไปนิด(แก้ไขไม่ได้ด้วย T T) กำหนดเองแท้ๆ ให้ใช้สีเขียวชิดขวา ดันเผลอกดส่งกระทู้ไปก่อน แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 20:25:38 แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 53 20:22:52 จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 53 20:22:39

ความคิดเห็นที่ 22 ภายในห้องพักของประมุขพรรคไท่ผิงสาขากิจิ๋ว กลิ่นยาสมุนไพรคละคลุ้งตลบอวลไปทั่ว ร่างที่ชุ่มเหงื่อของเตียวก๊กซึ่งนอกจากสีผมและเคราที่ขาวโพลนแล้ว มันไม่มีเค้าชายชราแม้แต่น้อย นอนหงายกายเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง ทั่วร่างเจือด้วยเหงื่อสีดำคล้ำ ปรากฏร่างหญิงสาวที่เปี่ยมไปด้วยจริตราคะ ร่างกายเปลือยเปล่าเช่นกัน นั่งคร่อมร่างมันอยู่!! สตรีนางนั้นที่แท้คือ กิเลนม่วง นางกำลังใช้ลมปราณ บวกกับสมุนไพรกฤษณารัญจวน  รีดพิษบางส่วนออกจากร่างของประมุขพรรคที่นางเคารพยิ่ง “อืมมม” นางถอนใจ พร้อมกับเช็ดผุดเหงื่อที่เต็มใบหน้าอันแดงก่ำของนางออก พลางบิดสะโพกขยับกายลุกออกจากร่างเจ้าพระยาฟ้า จากนั้นจึงหยิบเสื้อคลุมบางเบาสวมร่าง ก่อนจะเรียกสาวกนิกายพรรคสองคน ที่รอคอยอยู่ภายนอกด้วยใจระทึกให้เข้ามา “เด็กๆ เช็ดเหงื่อพิษออกจากกาย ท่านเจ้าพระยาฟ้า” นางบอกพลางรวบผมดำขลับดุจแพรไหม ที่แผ่สยายเต็มแผ่นหลังให้เรียบร้อย “อาการท่านประมุข เป็นอย่างไรบ้าง” อินทรีย์แดงถลันกายตามสาวกนิกายเข้ามา พร้อมกับใช้สายตาอันคมกริบ จับจ้องเนินปทุมถันภายใต้เสื้อคลุมบางเบา ที่สวมแล้วแต่ดูเหมือนไม่ใส่ของกิเลนม่วงอย่างไม่วางตา “ข้าขับพิษจากอวัยวะในช่องท้องท่านประมุข ออกมาทางเหงื่อได้หมดแล้ว เหลือแต่เพียงพิษที่ปกคลุมเยื่อหัวใจ ข้าไม่สามารถขจัดออกได้” นางตอบ พร้อมกับหย่อนกายลงบนเก้าอี้ตัวเล็กในห้อง จากนั้นจึงไขว้ขาซ้ายอันเรียวงาม พาดลงบนขาขวาของนาง อินทรีย์แดง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ แม้มันจะเริ่มเข้าสู่วัยชรา และผ่านสตรีมามากมาย แต่ด้วยจริตกริยาของนางกิเลนม่วง ฉุดตัณหาราคะมันเพิ่มพูนขึ้นทุกที “หากข้ารู้ว่าเจ้าถอนพิษวิธีนี้ ข้ายินดีรับพิษแทนประมุข” มันส่งเสียงแหบพร่าพร้อมส่งสายตาลามกใส่ กิเลนม่วงตวาดเพ้ย จากนั้นใช้นิ้วกรีดปิดริมฝีปากที่แย้มชวนฝัน พลางเอ่ย ”เฒ่าลามก...เป็นเจ้า ข้าคงมิอาจตัดใจ สลายลมปราณร่วมสิบปีเพื่อช่วยเหลือดอก” “เช่นนี้แล้ว  พิษที่หลงเหลือจะทำเช่นใด” อินทรีย์แดงแสดงสีหน้าเคร่งเครียดเปลี่ยนเรื่องคุย “พิษแค่นี้ ข้าสลายเองได้” เตียวก๊กส่งเสียงพร้อมทั้งผุดลุกนั่ง จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 12:58:21

ความคิดเห็นที่ 23 “ท่านประมุขฟื้นแล้ว...ท่านหมดสติไปถึงสามวัน  ข้าเป็นห่วงท่านมาก” กิเลนม่วงโผเข้าสู่แผ่นอกของประมุขที่มันทั้งเคารพ ทั้งรักใคร่ “เสือขาวล่ะ” เตียวก๊กถามภายหลังกล่าวคำขอบคุณเบาๆที่ข้างหูกิเลนม่วง พร้อมกับค่อยๆขยับร่างสตรีผู้มีสีหน้าเย้ายวนออกไปด้านข้าง จากนั้นจึงลุกขึ้นหยิบชุดเต้าหยินสีเหลือง ที่พาดอยู่ปลายเตียงมาสวมใส่ อย่างไม่หลงเหลือเค้าความเจ็บป่วยแต่อย่างใด “มันตามคนร้ายไปสามวันแล้วยังไม่กลับมา” อินทรีย์แดงเอ่ยเสียงแหบพร่า ก่อนค้อมกายแสดงความเคารพประมุขพรรคของมัน “มันคงไม่ได้ตามคนร้ายอย่างเดียวกระมัง” อยู่ๆเตียวก๊กก็เงยหน้าเลิกคิ้วขึ้น “พวกเจ้าออกไปก่อน แล้วเชิญน้องทั้งสองของข้าเข้ามา” เตียวก๊กขยับหมวกเต้าหยินสีเหลืองที่ประดับด้วยสัญลักษณ์ไท่ผิงให้เข้าที่ “โอ...ท่านเจ้าพระยาดิน และเจ้าพระยามนุษย์มาถึงแล้วหรือ เหตุใดข้าไม่ทราบ” กิเลนม่วงเอ่ยขึ้นก่อนจะค้อมศีรษะแสดงความเคารพ ก่อนจะบิดสะโพกดุนหลังอินทรีย์แดง ออกจากห้องไป “ท่านพี่” บุรุษหนึ่งไหล่หนาสูงใหญ่ อีกหนึ่งร่างสันทัดออกจะผอมบาง สวมเกราะนักรบล้วนเต็มไปด้วยฝุ่นดิน แต่ศีรษะโพกไว้ด้วยผ้าสีเหลือง ส่งเสียงเรียกพลางเดินปราดเข้ามาในห้อง พวกมันแม้อายุจะอ่อนกว่าเตียวก๊กเกือบสิบปี แต่รูปร่างหน้าตาหาใช่ชายวัยห้าสิบกว่าไม่ แต่คล้ายบุรุษฉกรรจ์วัยใกล้สามสิบ   ที่แท้พวกมันฝึกลมปราณเซียนเฉกเช่นเดียวกัน “เหตุใดท่านพี่จึงถูกพิษได้ ธรรมดาพิษร้ายแรงใดๆก็มิอาจทำร้ายท่าน” เตียวโป้หรือเจ้าพระยาดิน ชายร่างสูงใหญ่เอ่ยขึ้น “เพราะข้าใช้เคล็ดวิชาควบคุมจิต โดยไม่รู้ว่ากระบี่พิษสะกิดถูกหลังมือ พิษหงอนกระเรียน*จึงแล่นเข้าสู่ร่างกายข้าโดยง่าย” เตียวก๊กเอ่ยเสียงราบเรียบแต่แผ่วเบา --------------------------------------------------------------- *พิษหงอนกระเรียน เป็นพิษร้ายแรงที่เหล่าเชื้อพระวงศ์ชอบใช้ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 13:02:00

ความคิดเห็นที่ 24 “คนธรรมดา หากถูกพิษหงอนกระเรียนจะตายภายในไม่กี่อึดใจ หากแต่ข้าใช้ลมปราณคุ้มครองหัวใจไว้ จึงไม่เป็นไร” เตียวก๊กกล่าวต่อ “ถ้าอย่างนั้นท่านพี่คงไม่เป็นไร” เตียวเหลียงน้องสุดท้องแสดงสีหน้าดีใจ “ข้าคงควบอาชาเหงื่อโลหิต*สามวันสามคืนมาเก้อ” “ข้าจะไม่เป็นไร ตราบเท่าที่ไม่ได้ใช้ลมปราณ เพราะตอนนี้ข้าต้องใช้ลมปราณทั้งหมด สกัดพิษไม่ให้เข้าสู่หัวใจ” เตียวก๊กตอบสีหน้าราบเรียบ “หากใช้ลมปราณอีกเมื่อไหร่ ข้าคงสิ้นลมในไม่กี่อึดใจ ตอนนี้ข้าไม่ต่างจากผู้ไร้วรยุทธ์สักเท่าใดแล้ว” เตียวก๊กใช้วิชาจิ้งหรีดกรีดเสียง ส่งกระแสเสียง เข้าสู่โสตน้องทั้งสองโดยตรง “แปดผู้พิทักษ์ ล้วนเป็นพวกเดนตาย ไว้ใจไม่ได้ ข้าใช้พวกมันเพื่อหวังแทนแขนขา ให้บรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเรา” เตียวก๊กใช้วิชาจิ้งหรีดกรีดเสียงอีกครั้ง มันหวนคิด ถึงวันที่มันนำคัมภีร์ไท่แผงเยาสุด ทั้งสามม้วนกลับไปพบน้องทั้งสอง ช่วยกันศึกษา และฝึกปรือร่วมกัน มันเชี่ยวชาญในตำราแพทย์ เฉกเช่นเดียวกับเตียงเหลียงน้องสาม แต่มันเป็นผู้เดียวที่สำเร็จเคล็ดวิชาคุมจิต ในขณะที่เตียวโป้น้องรอง ชำนาญฤกษ์บนล่าง และเวทย์มนต์คาถา “ข้าใช้เคล็ดวิชาควบคุมจิต จึงปกครองเหล่าผู้พิทักษ์เดนตายทั้งแปดได้ แต่หากมิอาจใช้ลมปราณ วิชานี้ก็ไม่อาจใช้ได้อีก หากเหล่าผู้พิทักษ์รู้ คงเกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลง” “เสือขาวหายตัวไป นับตั้งแต่ทราบว่าข้าบาดเจ็บ ส่วนมังกรเขียวก็สาบสูญแต่แรก” เตียวก๊กเอ่ย “เมื่อครู่พิราบสื่อสารเพิ่งส่งมาถึงแจ้งว่า อสรพิษแสด และ ฉลามคราม ทิ้งหน้าที่ จากไปโดยมิได้ขออนุญาตจากข้า” เตียงเหลียงใช้วิชาจิ้งหรีดกรีดเสียง ต่อพี่ทั้งสองของมันเช่นกัน “แล้วกระทิงเทา กับสุนัขป่าดำ ที่อยู่กับข้าล่ะไว้ใจไม่ได้ใช่ไหม รวมถึงกิเลนม่วงที่อยู่ข้างกายพี่ท่านตลอดนั้นด้วยหรือไม่” เตียวโป้ขมวดคิ้วกรีดเสียงถามอย่างแผ่วเบา “พวกมันทั้งหมด เจ้าไม่ควรวางใจ เราและพวกมันต่างหลอกใช้ซึ่งกันและกัน หากข้ามิอาจควบคุมจิตพวกมันได้  พวกมันคงแย่งกันเป็นใหญ่ พรรคไท่ผิงอาจเกิดศึกภายใน และอ่อนแอลงจนถูกภายนอกแบ่งแยกแตกทำลายลงได้ ทีนี้ชาวประชาจะหาที่พึ่งมิได้อีก” เตียวก๊กแสดงสีหน้ารวดร้าว “พวกเราควรทำเช่นไร”  เตียงเหลียงเอ่ยไม่ทันขาดคำ ฉับพลันเงาร่างสามสายปรากฏที่หน้าประตูห้องพักของเตียวก๊ก -------------------------------------------------- *อาชาเหงื่อโลหิต เป็นม้าตระกูลเดียวกับเซ็กเทาว์ ต้นกำเนิดแถบเอเชียกลาง สามารถวิ่งได้วันละพันลี้ มีเหงื่อสีแดง จึงเรียกอาชาเหงื่อโลหิต จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 13:04:20

ความคิดเห็นที่ 25 “ประมุข ท่านเป็นเช่นไร ให้ข้าตรวจดูหน่อยดีไหม” เสียงแหลมเสียดหู ออกจากปากบุรุษหน้าเสี้ยม ยืนหลังงองุ้ม สวมใส่ชุดรัดกุมสีส้มลายดำ แต่ศีรษะโพกผ้าสีเหลืองประดับสัญลักษณ์ไท่ผิงเช่นเดียวกัน ที่แท้มันคืออสรพิษแสด มันยืนเคียงข้างเสือขาว และบุรุษร่างท้วมผิวสีเข้มสวมใส่เสื้อสีน้ำเงิน คาดผ้าสีเหลืองที่ศีรษะ มันคงเป็นฉลามครามอย่างมิต้องสงสัย “อสรพิษแสด ฉลามคราม พวกเจ้าละทิ้งหน้าที่โดยไม่ได้ขออนุญาต หากจูฮีนำทัพบุกกุนจิ๋ว ขอถามพวกเจ้าสมควรรับโทษใด” เตียวเหลียงตวาด   “เคียกๆ เจ้าพระยามนุษย์ ข้าเพียงมอบทองคำร้อยตำลึงให้กงกงเฒ่าเทาเจียด(หัวหน้าสิบขันที) มันก็รีบแจ้นไปเพ็ดทูลฮ่องเต้เขลา ป่านนี้จูฮีคงถูกปลดแล้ว ที่ไหนมันจะสามารถนำทัพได้อีก” อสรพิษแสด หัวเราะเสียงแหลมเล็ก แสบแก้วหู “มา...ประมุขให้ข้าตรวจดูหน่อยว่าท่านถูกพิษชนิดใด ข้าชำนาญพิษทุกชนิด เคียกๆ” “ประมุข ข้าทุ่มแรงกาย เชื้อเชิญฉลามคราม และอสรพิษแสดมาช่วยตรวจอาการท่านนะ ยังไงก็ให้มันตรวจหน่อยเถิด” เสือขาว เอ่ยคำพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ “มิต้องลำบากพวกเจ้าดอก พิษเล็กน้อยข้าขจัดได้หมดแล้ว” เตียวก๊กเอ่ยเสียงราบเรียบ “จูฮี แม้จะเป็นแม่ทัพฮั่น หากแต่มันจัดได้ว่าเป็นคนสัตย์ซื่อคนหนึ่ง เพียงให้มันพ้นหน้าที่ก็เพียงพอ อย่าให้มันต้องลำบากเลย อสรพิษแสด” “ประมุขใจดีเกินไปแล้ว มันสังหารหัวหน้ารองของข้าสองคน ปล่อยมันไป พวกลูกน้องข้าคงไม่ยอม” ฉลามครามกล่าวเสียงทุ้ม “เจ้าบังอาจขัดคำสั่งประมุขรึ” กิเลนม่วงส่งเสียงเจื้อยแจ้วขณะเดินเข้ามาในห้อง พร้อมอินทรีย์แดง นางแม้สวมใส่ชุดแล้ว แต่ชุดยังโชว์ส่วนสัดอันรัดรึงกระตุ้นราคะเช่นเคย “พวกเจ้าทั้งหมดไปรอข้าที่ห้องว่าการ กิเลน ส่งสัญญาณประชุมพรรค” เตียวก๊กตัดบท “ยังไม่ไปอีก!” เตียวโป้คำราม ผู้พิทักษ์ทั้งห้าจึงแสดงความคารวะและพุ่งออกจากห้องไป... จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 13:07:12

ความคิดเห็นที่ 26 ส่วนของผมใกล้จะ climax แล้ว ไม่ทราบกลุ่มใดจะเริ่มต่อ จะได้ปูพื้นให้ครับ หากไม่มีใครต่อ ผมจะจบในส่วนของผมในบ่ายนี้แล้วนะครับ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 11:23:50

ความคิดเห็นที่ 27 ผมว่า กระทู้แบบนี้มันไม่ค่อยเห็นผลตอบรับเท่าไหร่ครับ เข้ามาดูเฉยๆซะมาก เพราะไม่ค่อยมีคนแต่งต่อกัน หรือแนวเรื่องบังคับทำให้จับทิศทางกันได้ยาก ไม่เหมือนกับนิยายอิสระที่แต่งกันไปได้เลยโดยไม่ต้องมารอกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจำนวนคนดูว่ามีมากน้อยเพียงไรนี่สิ ทำให้ผมคิดว่า กระทู้โน้นที่ผมแต่งค้างไว้จะเรียบเรียงใหม่แล้วโอนไปอยู่ที่บล็อคดีกว่า เพิ่งเปิดไว้เมื่อต้นสัปดาห์นี้เองด้วย จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 11:46:04

ความคิดเห็นที่ 28 เหรอครับท่านอาจารย์เหยี่ยว สงสัยกระทู้นี้มีผมกับท่านทศบรรเลงกันแค่สอง เช่นนั้นผมจบ บทปฐมกาล ของศึกชิงเจ้ายุทธภพแค่นี้ก่อน แต่หากใครจะเริ่มความเป็นมาของก๊ก หรือสำนักต่างๆ ก็เชิญต่อได้ ผมไม่ขัดนะครับ เรื่องบล็อก ก็น่าสนใจเช่นกัน หากมีเวลาผมจะเรียบเรียงให้สละสลวย แก้คำผิดในส่วนของผม ใส่ไว้ในบล็อกบ้าง หากแว่นจะนำไปใส่ในกล่องดำก็ยินดีครับ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 12:59:08

ความคิดเห็นที่ 29 ลานหน้าห้องโถงที่ว่าการกิจิ๋ว สองด้านประดับธงธวัชสีเหลือง ประดับสัญลักษณ์ไท่ผิงโบกสะบัด ปรากฏบุรุษและสตรีในชุดนักรบโพกผ้าเหลืองที่ศีรษะ ยืนเรียงแถวตอนแปดแถว แถวละสิบคนอย่างสงบนิ่ง พวกมันล้วนเป็นตัวแทนหัวหน้าชุดปฏิบัติการในตำบลต่างๆ ของแต่ละมณฑล ใต้ร่มธงพรรคไท่ผิง รอคอยรับคำสั่งโดยตรงจากประมุขพรรค ด้วยการสื่อสารโดยตรงผ่านตัวแทนเหล่านี้ เตียวก๊กสามารถออกคำสั่งต่อชุดปฏิบัติการได้ทันทีที่มันต้องการ และยังรับข้อมูลจากหน่วยนั้นๆได้โดยตรงอีกด้วย ส่วนภายในห้องโถง ประกอบด้วยกลุ่มคนยืนเรียงแถวตอนสี่แถว ซ้ายสุดเป็นคนสวมชุดนักพรตเต้าหยินสีเหลือง พวกมันคือผู้นำด้านจิตวิญญาณในแปดมณฑล ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของพรรคไท่ผิง ถัดมา เป็นแถวบัณฑิตในชุดรุ่มร่าม พวกมันเป็นปรึกษาของกองทัพหลักทั้งแปดทัพของพรรคไท่ผิง แถวที่สามคือห้าในแปดผู้พิทักษ์ในชุดประจำหลากสี และขวาสุดคือแถวเสนาธิการของแปดทัพในชุดขุนศึก พวกมันทั้งหมดแม้แต่งกายแตกต่างกัน แต่ล้วนโพกผ้าเหลืองแสดงสัญลักษณ์พรรคไท่ผิงเฉกเช่นเดียวกัน   ทันใดนั้น เตียวก๊กในชุดเต้าหยินสีเหลือง เดินผ่านหลืบกั้น มานั่งยังโต๊ะที่ว่าการโดยมีน้องทั้งสองของมันยืนอยู่สองข้าง “พรรคไท่ผิงเจริญรุ่งเรือง ประมุขอยู่ยั้งยืนยง ๆ ๆ” “ฟ้าครามสิ้นแล้ว ฟ้าเหลืองแทนที่ ๆ ๆ” ทั้งในและนอกห้องโถงน้อมกายคารวะพร้อมกับเปล่งเสียงพร้อมเพรียงกัน “ขอแสดงความยินดีที่ประมุขทุเลาอาการป่วย” อินทรีย์แดงกล่าวเสียงแหบประจบ “พวกเจ้าทราบหรือไม่ว่า แฮหัวตุ้นเป็นคนในสังกัดพรรค หรือสำนักใด” เตียวก๊กถามเสียงเรียบ “แฮหัว...เป็นแซ่เดิมของโจโก๋ อดีตไท่เว่ย หรือมันจะเป็นคนของสกุลโจ” ที่ปรึกษาคนหนึ่งเลิกคิ้วถาม “เป็นไปได้ ขณะนี้โจโฉ บุตรชายของมันดำรงตำแหน่งผู้บังคับกองทหารนครบาล หรือว่ามันคิดสร้างผลงาน” เตียวเหลียงเอ่ยขึ้นบ้าง “ไม่ทราบท่านประมุขถูกพิษชนิดใด ต้องการให้ข้าช่วยหรือไม่” อสรพิษแสดเปลี่ยนหัวข้อ พร้อมกับใช้สายตาเจ้าเล่ห์ส่งสัญญาณต่อเสือขาว “ท่านประมุขหายดีแล้ว เจ้าจะวุ่นวายไปใย” กิเลนม่วงตวาด แต่แววตาร้อนรน จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:01:38

ความคิดเห็นที่ 30 “ข้าถูกพิษหงอนกระเรียน” เตียวก๊กส่งเสียงราบเรียบ สีหน้าตื่นตระหนก ปรากฏบนใบหน้าทุกผู้คนในห้องโถง ยกเว้นสามผู้พิทักษ์ เสือ ฉลาม และอสรพิษที่แอบแสยะยิ้ม “ท่านพี่ไม่น่าบอกมัน” เตียงเหลียง ใช้จิ้งหรีดกรีดเสียงส่งสู่โสตพี่ชายคนโตของมัน “มันรู้อยู่แล้ว จึงเซ้าซี้ถาม หากปิดบัง ยิ่งทำให้มันแน่ใจว่าข้าเจ็บหนัก” เตียวก๊กส่งเสียงจิ้งหรีดตอบ แล้วจึงเอ่ย “แต่ไม่ต้องห่วง ข้าสลายพิษเองได้หมดแล้ว” สีหน้าของคนส่วนใหญ่ผ่อนคลายลง ในขณะที่ กิเลนม่วง เสือขาว และพรรคพวกอีกสองของมัน คิ้วขมวดมุ่น   “ยังไง ให้อสรพิษแสด ตรวจดูหน่อยดีไหม เผื่อจะมีพิษหลงเหลือ ข้ายังเป็นห่วง ท่านประมุข”เสือขาวแย้ง “เจ้านี่ยังไง ท่านประมุขว่าหาย ก็ต้องหายสิ หรือเจ้ามีความคิดไม่ซื่อ” กิเลนม่วงตวาดแต่สีหน้าเป็นกังวล “กิเลนอย่าวุ่นวาย อสรพิษ...เจ้าต้องการตรวจใช่ไหม เข้ามาตรวจข้าสิ” เตียวก๊กเอ่ย พร้อมทั้งยืนแขนขวาให้ ขณะอสรพิษแสดขยับตัวเดินออกมาจากแถว กิเลนม่วงปราดเข้าขวาง “บังอาจมากไปแล้ว” นางตวาดเจื้อยแจ้ว พร้อมขยับกระบวนท่า เตรียมจู่โจม “เจ้าสูญเสียลมปราณไป สู้ข้าตอนนี้ไม่ได้หรอก เคียกๆ” อสรพิษส่งเสียงแหลมเล็ก พร้อมกับเหยียดนิ้วทั้งห้าของมือขวาชิด ส่งฝ่ามือที่มีลักษณะคล้ายศีรษะงู พุ่งใส่ลำคอกิเลนม่วง!! นางรู้สึกได้ถึงพิษไอเย็นจากปลายนิ้วที่แผ่เข้า จนต้องประกบฝ่ามือปิดลำคอ ใช้ลมปราณต้านทานฝ่ามือพิษ ของอสรพิษแสด “กงเล็บอินทรีย์” อินทรีย์แดง ซึ่งยืนอยู่หน้าสุดของแถว คำรามขณะตีลังกากลับหลัง พร้อมทั้งยื่นกงเล็บที่เต็มไปด้วยกระแสพลัง เข้าสกัดกระบวนท่าฝ่ามือของอสรพิษแสด             “พยัคฆ์ตะปบเหยื่อ” เสือขาวย่อกาย พุ่งผ่านข้างกายอสรพิษแสด พร้อมทั้งยื่นกงเล็บเข้าตะปบแผ่นหลังของอินทรีย์แดงในทันที!! อินทรีย์แดง รับรู้ถึงกลุ่มอากาศคมกริบคล้ายใบมีดสี่สาย แหวกเขามาที่กลางหลังมันจึงพลิ้วกายเบี่ยงหลบกลางอากาศ ประกบสามนิ้วมือขวาคล้ายจะงอยปากนก แผ่พลังต้านทานออกไป จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:04:18

ความคิดเห็นที่ 31 “โฮกกกกกกกก”  เสียงคำรามพร้อมกับแรงอัดของลมปราณคลื่นเสียง กดดันให้ผู้พิทักษ์ทั้งสี่ที่กำลังสัปยุทธ์กัน เสียหลักเซถลาไปสองก้าว ส่วนเหล่าสาวกพรรคที่เหลือ อีกสามแถวในห้องโถง ต่างย่อกายเอามือปิดหู เกร็งลมปราณต้านทานพลังคลื่นเสียงทำลายประสาทหูทันที พริบตานั้นการต่อสู้ของผู้พิทักษ์ทั้งสองคู่ จึงยุติลงชั่วคราว   ที่แท้ เจ้าพระยาดินเตียวโป้ ใช้วิชาราชสีห์คำราม ยุติความวุ่นวายในห้องโถง “พวกเจ้าวุ่นวายใหญ่แล้ว” เตียวก๊กส่งเสียงราบเรียบเช่นเคย “หากยังไม่หยุดต่อสู้ ข้าคงต้องใช้ เคล็ดวิชาควบคุมจิต ทำลายระบบประสาทพวกเจ้า” “ผู้น้อยผิดไปแล้ว ขอประมุขอภัยด้วย” ทั้งเสือขาว และอสรพิษแสด คุกเข่าส่งเสียงพร้อมกัน พลางใช้สายตาส่งสัญญาณกัน? “ประมุข โปรดอภัย” นางกิเลน และอินทรีย์แดงสำรวมมือแนบอก พร้อมทั้งก้มศีรษะขออภัย ฉับพลัน ทั้งหมดในห้องรับรู้ถึงกลิ่นหอมเอียนโชยมา กิเลนม่วงและสาวกส่วนใหญ่ในห้อง ต่างเข่าอ่อนทรุดลงในทันที “กำยานเบญจพิษ!! อสรพิษ!! เจ้า!!” กิเลนม่วงหยุดพูด ขณะเกร็งลมปราณต่อต้านพิษที่โชยมา พร้อมๆกับเหล่าสาวกที่เหลือส่วนใหญ่ในห้อง เสือขาว อสรพิษแสด ฉลามคราม พร้อมทั้งสาวกอีกสิบคนในห้อง ลุกยืนขึ้นพร้อมกัน “ปิดประตูห้องโถง อย่าให้คนข้างนอกมาวุ่นวายได้” เสือขาวออกคำสั่ง “พวกเจ้าคิดทุรยศรึ” เตียวก๊กถาม พลางเหลียวมองน้องชายทั้งสอง ซึ่งขณะนี้ก็ยืนหลับตา เกร็งลมปราณต้านทานพิษอยู่ “เตียวก๊ก ท่านเจ็บป่วย ยังไงฝากพรรคให้ข้าดูแลชั่วคราวดีไหม” เสือขาวแสยะยิ้มถาม “บังอาจนัก” เตียงเหลียงคำรามขณะยังหลับตาเดินลมปราณต้านพิษ “มีปัญญา ก็มารับตราประมุขที่ข้านี่สิ” เตียงก๊กส่งเสียงเรียบ “ข้ารู้ว่าตอนนี้เจ้าไม่อาจใช้ลมปราณ น้องทั้งสองของเจ้าก็ไม่สามารถคุ้มครองเจ้าได้ขณะนี้ สละตำแหน่งหัวหน้าพรรคซะ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า” เสือขาวยิ้มกริ่มเดินเข้ามา จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:06:17

ความคิดเห็นที่ 32 ทันใดนั้น เสือขาวรู้สึกเจ็บแปลบกลางหน้าอก!! มันก้มลงไปเห็นฝ่ามืออสรพิษ ทะลุคาอยู่กลางทรวงอกของมัน!! “เป็นไปไม่ได้” เสือขาวแยกเขี้ยวพร้อมทั้งกางกงเล็บพยัคฆ์มือขวา พลิกกลับไปตะปบศีรษะอสรพิษแสดที่ยืนด้านหลัง  ส่งเสียงดังโพละพร้อมเศษกะโหลกศีรษะ และเนื้อสมองที่แตกกระจายเกลื่อนพื้นห้อง ชวนน่าสยดสยอง ร่างของผู้ทรยศทั้งสองล้มลงสู่พื้น พร้อมดวงจิตของมันทั้งสองต่างแข่งขันลงสู่นรกอย่างพร้อมเพรียงกัน!! ที่แท้เตียวก๊ก ใช้เคล็ดวิชาควบคุมจิต บังคับอสรพิษแสด ลอบทำร้ายเสือขาว ในยามที่มันกระหยิ่มเผอเรอ และปล่อยให้เสือขาวสังหารอสรพิษคืน นับได้ว่าเป็นการยิงศรนัดเดียวได้นกสองตัว “ประมุข ป..โปรดเมตตา ผ..ผู้น้อยผิดไปแล้ว” ฉลามคราม และสมุนกบฏที่เหลือ ต่างก้มลงกราบกรานร้องขอชีวิต “ข้า..หลงกล ถ..ถูกเสือขาวหลอกใช้ ข..ขอประมุขโปรดอภัยด้วย” ฉลามครามละล่ำละลัก ขอชีวิต “อินทรีย์แดง...เหล่าขุนศึก  จับกุมผู้ทรยศที่เหลือ และนำซากสุนัขสองตัว ออกไปพ้นหน้าข้า” เจ้าพระยาฟ้าลุกขึ้นยืนออกคำสั่งอย่างเด็ดขาด “ผู้น้อยรับทราบ” เหล่าขุนศึกที่ยังภักดี และอินทรีย์แดง ซึ่งขณะนี้ผ่อนลมปราณที่สกัดกั้นพิษ กำยานเบญจพิษได้แล้ว ต่างขานรับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียงกัน จากนั้นสาวกทั้งหมดจึงนำตัวเหล่าผู้ทรยศ และซากศพของเสือขาว อสรพิษแสด ออกจากห้องโถงที่ว่าการไป กิเลนม่วงซึ่งเพิ่งลืมตา ถอนลมปราณต้านพิษ เหลือบเห็นโลหิตสีดำคล้ำไหลซึมออกจากจมูกและมุมปากเจ้าพระยาฟ้า สุดที่รักของนาง “ประมุข!! เลือดท่าน!?” นางรีบถามขณะวิ่งเข้าไปช่วย เตียงเหลียง เตียวโป้ ประคองประมุขพรรคลงนั่งกับพื้น “ข้าจำเป็นต้องใช้ลมปราณ ส่งเคล็ดวิชาควบคุมจิตระงับเหตุวุ่นวาย พิษที่ปกคลุมเยื่อหัวใจ จึงกระจายไปทั่วร่างข้าได้” เตียวก๊กฝืนยิ้มตอบ “น้องรอง วรยุทธ์เจ้าใช้ได้ แต่เจ้าสัตย์ซื่อเกินไป ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเหล่าผู้พิทักษ์” มันหันหน้าไปพูดกับเตียวโป้ “เจ้าสาม แม้ไหวพริบเจ้าดี แต่วรยุทธ์เจ้ายังอยู่ในขั้นธรรมดา ไม่มีพระเดชคุมพรรคเช่นกัน” เตียงก๊กเหลียวมองน้องเล็กของมัน “เจ้าทั้งสอง จงกลับไปรักษาที่มั่นของพวกเจ้า คอยรับเหตุผันแปร มณฑลใดหากคิดว่าดูแลไม่ไหว ให้สลายกองกำลังเสีย..อุบ” เตียวก๊กคายโลหิตสีดำคล้ำ ออกจากปากพลางกล่าวต่อ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:49:13 แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:38:56 จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:08:41

ความคิดเห็นที่ 33 “หาผู้ทรยศที่หลงเหลือ...แล้วกำจัดซะ จากนั้นส่งคนที่ไว้ใจได้...แทรกซึมไปไปยังค่ายสำนักน้อยใหญ่ ที่หวังจะมาแทนที่พรรคเรา...อุบ” เจ้าพระยาฟ้าบ้วนโลหิตอีกหนึ่งคำ แล้วจึงเหลียวหน้ามามองกิเลนม่วง ด้วยสายตาอาดูร “กิเลน ขออภัย ที่ข้าไม่อาจมอบตำแหน่งกุ้ยเฟยให้แก่เจ้าได้” “ไม่ต้องพูดแล้ว ท่านประมุข  รีบใช้ลมปราณคุ้มครอง ข้าจะช่วยขับพิษให้” กิเลนม่วงละล่ำละลักพูด “ไม่ทันแล้ว กิเลนเอ๋ย อำลาวงการ...หาสามีดีๆสักคน มีบุตรอ้วนท้วนจ้ำม่ำ...อุบ” เตียวก๊กกระอักเลือดอีกหนึ่งคำ ในขณะที่น้องของมันทั้งสอง และกิเลนม่วงพยายามเดินลมปราณขับพิษให้ “พอเถอะ...รักษาลมปราณพวกเจ้าไว้ เก็บไว้ช่วยชาวประชา” “หวังว่าฟ้า...จะส่งคนดี...มาช่วย...ชาวบ้าน  หาไม่...คงต้องทุกข์ยาก..ไปอีก...นับร้อยปี...”คำพูดประโยคสุดท้ายของเตียวก๊ก สิ้นสุดพร้อมกับลมหายใจของมัน “ประมุขขขขขขข” “ท่านพี่ ท่านพี่” สองบุรุษ หนึ่งสตรี ส่งเสียงพร้อมกัน “เจ้าพวกแฮหัว...คนแซ่โจ หากข้าไม่ทำลายพวกเจ้า ชาตินี้ ข้าไม่ขอใช้แซ่เอียนอีก”  กิเลนม่วงกัดฟันพูดพลางเช็ดน้ำตาที่สองแก้มงาม... แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:52:25 จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:10:10

ความคิดเห็นที่ 34 หนึ่งเดือนผ่านไป ข่าวการตายปริศนาของประมุขพรรคไท่ผิง โจษจันไปทั่วยุทธภพ บ้างว่ามันป่วยตาย บ้างว่ามันถูกธาตุไฟเข้าแทรก บ้างว่ามันถูกสาวกทุรยศหักหลัง ผู้พิทักษ์ทั้งแปดล้วนสาบสูญเงียบหาย เจ้าพระยาดิน และเจ้าพระยามนุษย์ ต่างรักษากำลังตั้งมั่นอยู่ในเขตอิทธิพลของพวกมัน มณฑลที่เหลือ จึงเกิดความวุ่นวายเพราะสำนักน้อยใหญ่ และเหล่าขุนศึกต่างอ้างความชอบธรรม แก่งแย่งยึดครองพื้นที่สำคัญในมณฑลเหล่านั้น ไม่นานนัก ยุทธภพต่างโจษจันในหัวข้อใหม่ เรื่อง พี่น้องสามผู้กล้าแห่งสวนท้อ... จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:10:51

ความคิดเห็นที่ 35 ย้อนมายังตั๋งโต๊ะ... หลังจากปราบปรามกบฏชาวเกี๋ยงเป็นที่เรียบร้อย ตั๋งโต๊ะได้รีบเร่งเดินทัพกลับมายัง พระนคร ลั่วหยาง เพื่อช่วยรับศึกปราบปรามโจรโพกผ้าเหลือง เมื่อเข้าใกล้เขตกำแพงเมือง ตั๋งโต๊ะจึงได้รั้งกองทัพไว้ด้านนอกและเร่งม้าเข้าไปยังจวนที่ว่าการของแม่ทัพ โฮจิ๋นผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพ โดยนำลิยูและนายกองติดตามไปจำนวนสิบคน แต่เมื่อตั๋งโต๊ะย่างกรายผ่านประตูเมืองกลับพบว่า ตลอดสองข้างทาง พบเห็น ร้านอาหารร้านเหล้า โต๊ะพนัน อยู่มากมาย และที่น่าตกใจไปกว่านั้น นั่นคือ เหล่าบรรดาลูกค้าที่แน่นขนัดแทบทุกร้าน เป็นบรรดาหัวหน้า แม่ทัพ นายกอง และทหารที่สังกัดกองทัพเมืองหลวงแทบทั้งสิ้น ในสภาพที่แทบจะไม่แตกต่างกัน นั่นคือ เมามาย ไร้สติ อาวุธชุดเกราะ ถูกวางทิ้ง ระเกะระกะ อยู่โดยรอบ หมวกนักรบอันทรงเกียรติ ถูกเด็กๆ นำมาใส่เล่น บ้างก็ใช้เท้าเตะส่งกันไปมา ดาบและอาวุธ มีไว้เพื่อใช้ผยุงตัวทหารไม่ให้ล้ม ...อนิจจา..นี่หรือคือกองทัพหลวง ที่เตรียมรับมือกับโจรผ้าเหลือง ซึ่งกำลังยกทัพมาประชิดเมืองหลวงในไม่กี่เพลา เมื่อพยายามขับม้าไปได้จนเกือบถึงจวนของโฮจิ๋น เหล่าบรรดานายกองที่ติดตามและลิยู ก็ได้ยินเสียงของตั๋งโต๊ะพูดเปรยขึ้นมาว่า "นี่..ข้าพยายามมาช่วยเศษเดนพวกนี้ ทำไม..... ทหารของข้าสู้ตายปกป้องชายแดนอันแร้นแค้นอย่างยากลำบาก.....แต่พวกมันกลับอยู่ อย่างสบายไม่เดือดร้อน..หากข้าไม่ล้มล้างราชสำนักถอนรากถอนโคนขุนนางขี้ฉ้อ กังฉิน ความฟอนเฟะนี้จะหมดไปได้อย่างไร....โอ้..สวรรค์..." เมื่อลิยูและนายกองที่ติดตามได้ยินคำพูดดังกล่าว ต่างก็รู้สึกสะเทือนใจยิ่งนัก หลายคนถึงกับ กลั้นน้ำตาแห่งความคับแค้นใจไม่ได้ หลายคนที่เก็บอาการได้ แต่ร่องรอยที่เห็นจากการกำมือ แน่นจนเลือดไหลผ่านตามช่องนิ้วมือก็แสดงให้เห็นแล้วว่า "วิชาปลดผนึกเบิกเนตร* " ของตั๋งโต๊ะใช้ได้ผลดีทีเดียว ----------------------------------------- *วิชาปลดผนึกเบิกเนตร = 2 ใน 5 สุดยอดวิชาขันที ว่าด้วยการซื้อน้ำใจคน และการความแตกแยก เพื่อผลประโยชน์ ซึ่งในครั้งนี้ได้เสริมพลังใหม่ทำให้คนที่ได้ฟังคล้อยตาม เชื่อมั่น จงรักภักดีจนวันตาย แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:22:48 แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 14:32:52 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 14:21:01

ความคิดเห็นที่ 36 หลังจากที่กลุ่มคนทั้งสิบสองยืนนิ่งอยู่หน้าจวนของแม่ทัพโฮจิ๋น ครู่หนึ่ง ตั๋งโต๊ะก็หันมาพูดกับ ลิยูและทหารที่ติดตาม ในแนวขอร้องกึ่งออกคำสั่งว่า "ข้าตัดสินใจแล้ว ว่าจะล้มล้างราชสำนัก กำจัดขุนนางกังฉิน เหล่าพี่น้องในที่นี้โปรดสนับสนุน" เมื่อลิยูได้ฟัง จึงรีบพูดเสริมทันทีว่า "นายท่าน พวกข้าติดตามนายท่านมาเนิ่นนาน ร่วมทุกข์ร่วมยากกันมาตลอด ความตั้งใจของนายท่านมีหรือที่พวกเราจะไม่น้อมรับปฏิบัติ..." ลิยูหยุดพูดไปพักนึง แล้วมองดูรอบๆ บริเวณเมื่อเห็นว่าปลอดคนจึงพูดต่อว่า "ข้าคิดไว้แล้วว่าวันนี้ ต้องมาถึง จึงได้เตรียมแผนมาเพื่อเสนอนายท่านไว้เนิ่นนานแล้ว ถ้าไม่รังเกียจแผนที่มาจากสติปัญญาอันต่ำต้อยของข้า ขอเชิญนายท่าน รับไว้พิจารณา" "ขั้นแรก ให้นายท่านส่ง ลิฉุย กุยกี โกสุ้น เตียวเลี้ยว เตียวเจ ไปรวบรวมสมัครพรรคพวก ที่เสเหลียง กวาดต้อนเกณฑ์ผู้คน เตรียมกำลังรบให้พร้อม ...ขั้นสอง ให้ท่านติดสินบนพวกขันที ใส่ความแม่ทัพ โลติด แล้วแจ้งชื่อท่านไปคุมกองทัพแทน จากนั้นให้ขอ กำลังทัพหลวงเพิ่มเติมยกทัพไปบรรจบกับ แนวหน้า .. ส่วนทัพเรา สี่หมืนนั้น ส่วนนึงให้กลับไปรักษาเมืองเทียนสุยส่วนที่เหลือให้ กระจายปะปน กับชาวบ้านในเมืองหลวง รอเรียกระดมพล" ลิยูหยุดพักแล้วรีบพูดต่อ "ส่วนขั้นสาม เมื่อท่านนำทัพ ไปประจัญหน้ากับโจรผ้าเหลืองแล้ว ... ให้ท่านจงพ่ายแพ้ ถล่มกองทัพหลวงให้สิ้นซากซะ เพียงเท่านี้ หนทางที่ท่านต้องการก็จะง่ายดายยิ่งนัก" เมื่อตั๋งโต๊ะได้ฟังแล้วจึงพูดว่า "สมแล้วที่เจ้าเป็นราชบุตรเขยของข้า มิเสียแรงที่ไว้ใจ ว่าแต่เจ้านี่ จักโหดร้ายไม่ใช่เล่น ด้วยกลยุทธ์ยืมดาบฆ่าคน* นับแสนครั้งนี้จะทำเอาข้าชื่อเสียงป่นปี้กันหมดนะสิ" ฝ่ายลิยูจึงว่า "เรื่องชื่อเสียงนั้น ข้าก็ต้องการให้เป็นเช่นนั้นแล เผื่อว่าโฮจิ๋นและพวกขุนนางพลอยได้ ประมาท ไม่ระวังนายท่าน ซึ่งยิ่งเข้าทางของเราอยู่ดี" เมื่อสิ้นเสียงลง ทั้งสิบสองคน จึงได้เดินกลางกลับไปยังที่ตั้งทัพของตน โดยที่ยังไม่ได้เข้าพบแม่ทัพโฮจิ๋น อย่างที่ตั้งใจในตอนแรก เมื่อทั้งหมดมาถึงทัพของตนแล้ว จึงรีบดำเนินการตามแผนที่ลิยูวางไว้ทุกประการ ... ...ฤาชะตาใต้หล้าครั้งนี้จะอยู่ในกำมือของชายผู้นี้ กระนั้นหรือ...!! ------------------------------------- *กลยุทธยืมดาบฆ่าคน =  การกำจัดศัตรูโดยที่เราไม่จำเป็นต้องลงมือเอง แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:13:11 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 14:22:00

ความคิดเห็นที่ 37 เฮ้ออ มา เกริ่นช่วงตั๋งโต๊ะ ทันเวลากับที่ท่านเลิศ จะเปิด กลุ่มเล่าปี่ พอดีแห่ะ .. นึกว่าไม่ทันซะแล้ว ... ฝากสานต่อด้วยนะขอรับ ... ทำไปทำมา ของผมนี่ ออกไปแนว หงสาฯ แล้วแห่ะ ยังไม่มีแสดงวรยุทธ์เลย ถ้ายังไง จะพยายามปรับสำนวนให้เข้ากับท่านเลิศ ในบทต่อๆ ไปนะขอรับ. ปล... ทิ้งท้าย ... ท่านเลิศว่า เรา ควรหรือจำเป็นต้องใส่ ชื่อตอน หรือ บท ด้วยรึมัย ปล... ท้ายกว่า ... ท่านกระบี่เก้าฯ คนเริ่มแท้ๆ ยังไม่มาเจิมเลยแห่ะ .. เขียน 2 คน ไม่หนุกน่ะ ....!! (นี่พอมานี่ ก็ลืมนิยายอีกเล่ม ปล่อยท่านเหี่ยวไฟฯ รับผิดชอบไปเฉยเลย T_T) ปล.. ท้าย สุดๆ ... เพิ่งจะได้อ่านคำแนะนำ ของท่านเหยี่ยวไฟฯ ...T_T สงสัยจะไม่มีใครเขียนต่อจริงๆ นะเนี่ย T_T เศร้า.... ล่มแหงแซะ.! แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 15:10:38 แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 14:43:23 จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 14:26:40

ความคิดเห็นที่ 38 ผมตั้งชื่อตอนแรกนี้ว่า "บทปฐมกาล" เป็นการปูพื้น ความเป็นมาเป็นไปของตัวละคร(กลุ่มสำนัก หรือพรรคต่างๆ) ก่อนที่จะกลายเป็นสามก๊ก ที่หลอกวนตงไม่เอ่ยหรือพูดถึงก็เพียงสั้นๆ แตกย่อยให้พิสดาร แล้วใส่วิชาวรยุทธ์ ให้ดูเป็นนิยายกำลังภายในด้วย เพื่อเพิ่มสีสรรค์เรื่องราวให้ชวนติดตาม(รึเปล่า?) ปล. ใช่แล้ว กระบี่เก้าฯ มานำไว้ แล้วหลายๆคน ต่างสนับสนุนให้ทำ ถึงเวลาแอบมาอ่านกันเฉยๆ ไม่ดีนา จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 15:34:11

ความคิดเห็นที่ 39 แล้วตกลง่ต่อไปเอาไงดีล่ะขอรับ ท่านเลิศจะเขียนต่อเองใน blog หรือละเลงกันต่อในกระทู้นี้ หรือรอ เจ้าของต้นความคิดมาสรุป ข้าน้อย มึนนนนนน!! จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 16:28:22

ความคิดเห็นที่ 40 ผมเขียนในส่วนของผมจบแล้ว แต่ก็ปูเรื่องไว้ เผื่อจะไปแจมของคนอื่นบ้าง อย่างผู้พิทักษ์ที่เหลือ ที่ยังไม่ได้เปิดตัว คนสนิทที่จะแฝงตัวไปในค่ายพรรคสำนักต่างๆ (อาจจะแอบไปอยู่กับตั๋งโต๊ะด้วยนะ^^) การแก้แค้นของกิเลนม่วง "สตรีแซ่เอียน"เป็นต้น ส่วนบล็อกนั้น คงอีกนานครับ ไว้ให้เขียนกันให้จบก่อน แล้วค่อยมาเรียบเรียงทีหลัง อุอุ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 19:51:22

ความคิดเห็นที่ 41 มาเชียร์อีกรอบให้เอาไปใส่บล็อกตัวเองดีกว่าครับ กระทูู้จวนจะตกกระดานแล้ว น่าเสียดายถ้าไม่เห็น นางเอียนซี - กิเลนม่วง ออกฤทธิ์ต่อ หรือว่า ท่านเลิศ ท่านทศ กับผม จะมาแข่งกันแต่งกันในบล็อกของตัวเองกันคนละแนวเลยดีไหม ดูว่าใครจะลากไปจนจบเรื่องได้ก่อนกัน (แต่ผมขอล่วงหน้าไปก่อนแล้ว) จากคุณ : เหยี่ยวไฟ2550 เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 11:47:10

ความคิดเห็นที่ 42 โอววว ด้วย ความรู้ ความสามารถและความอาวุโส (หุหุ) กระผมน่าจะยังไม่ถึงขั้น ถ้าอย่างไร กระขอติดตาม จุดจบของนิยายทั้ง 2 ฉบับของท่านทั้งสอง ใน blog ล่ะกันขอรับ จินตนาการข้าน้อยต่ำต้อย ขอเป็นผู้ชมดีก่า ปล .. ตอนนี้กำลังอ่าน ซ้องกั๋งของท่านเจียวต้ายอยู่ ถ้าจบ 14 บทแล้วจะไปอ่านของท่านทั้งสองนะขอรับ (ตอนนั้นหวังว่าเนื้อเรื่องคงไปไกลแล้วเน้อ!!X จากคุณ : toschatz เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 14:36:12

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ เอาไว้เคลียร์งานอีกพักใหญ่ ว่างแล้วจะนำมาเรียบเรียงใหม่ ในเวอร์ชั่นของตนเองล้วนๆ ลงในคลับให้ทุกท่านวิจารณ์ ก่อนจะลงบล็อกอีกทีนะครับ ระหว่างนี้จะรอติดตามผลงานของท่าน อาจารย์อาไปพลางๆก่อนนะครับ จากคุณ : adept เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 53 22:01:40