ความคิดเห็นที่ 1 เมืองลิกอร์ เป็นชื่อเรียกเมืองนครศรีฯ ของพ่อค้าชาวโปรตุเกส ที่เข้ามาค้าขายกับนครศรีธรรมราชในสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี พวกเขาเรียกเมืองนี้สั้น ๆ ว่า นคร  แต่ออกเสียงตัว น เพี้ยนเป็น ล ตามลักษณะการออกเสียงของชาวโปรตุเกส  และกลายมาเป็น ลิกอร์ ไปในที่สุด   เชิญนั่งรถชมเมือง  เล่าเรื่องลิกอร์    เฮ้อ....อาจจะร้อนหน่อย  เพราะไม่มีแอร์ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:22:02

ความคิดเห็นที่ 2 มีชื่อเก่าแก่มากๆกว่าข้างต้นอีกชื่อหนึ่งของนครศรีฯ คือ “ตามพรลิงค์”   ภาษาสิงหลจะเรียกนครศรีฯ ว่า “ตมลิงคาม”   ภาษาบาลี เรียก “กะมะลิง”   ตามหลักฐานทางโบราณคดีนั้นตามพรลิงค์ ถือกำเนิดมาตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 7-8  ประมาณ 1800 ปี มาแล้ว ซึ่งเก่าแก่กว่าสุโขทัยซึ่งเป็นราชธานีแห่งแรกของไทยอีก ด้วยทำเลที่ตั้งมีแหล่งแม่น้ำลำคลองเพื่อดำรงชีพและทำการเกษตรกรรม  ทำให้เมืองนี้กลายเป็นชุมชนที่มั่งคั่ง เป็นศูนย์กลางแห่งความเจริญ  มีบันทึกมากมาย  แม้แต่ศิลาจารึกก็ค้นพบเจอตามวัดวาอารามเยอะแยะ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:22:52

ความคิดเห็นที่ 3 จนช่วงพุทธศตวรรษที่ 17-18 อาณาจักรนครศรธรรมราช ก็เข้มแข็ง รุ่งเรือง สูงสุด  สามารถแผ่อาณาจักรครอบครองแหลมมลายูได้เกือบทั้งหมด โดยมีเมืองบริวาร ได้แก่ เมืองสิบสองนักษัตร เรียงตามปีนักษัตรตามลำดับนะครับ คือ 1. เมืองสายบุรี   2. เมืองปัตตานี  3. เมืองกะลันตัน  4. เมืองปะหัง 5. เมืองไทรบุรี    6. เมืองพัทลุง   7. เมืองตรัง         8. เมืองชุมพร   9. เมืองไชยา(บันไทยสมอ)  10. เมืองท่าทอง(สะอุเลา)    11. เมืองตะกั่วป่า-ถลาง   12. เมืองกระบุรี จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:24:44

ความคิดเห็นที่ 4 อีกเหตุผลที่ นครศรีฯ ในอดีต หรือ ตามพรลิงค์ เจริญมั่งคั่ง และทรงอิทธิพลเคยแผ่อาณาเขตโดยไปตีกรุงลังกาถึง 2 ครั้ง  ก็ด้วยชัยภูมิที่เป็นคาบสมุทรใกล้ทะเล จึงเป็นจุดแวะพักและแลกเปลี่ยนสินค้าที่เหมาะสมของเส้นทางระหว่างตะวันตกและตะวันออก มีการติดต่อกับชาวต่างชาติมากมายทั้ง   จีน อินเดีย ศรีลังกา โปรตุเกส ญี่ปุ่น ยามรุ่งเรือง สินค้าที่พื้นเมืองที่ ชาวตามพรลิงค์ส่งออกเป็นล่ำเป็นสันนั้น ได้แก่ ข้าว นอแรด งาช้าง เขากวาง ไม้กฤษณา สมุนไพร –การบูร รวมทั้งเครื่องเทศต่างๆเช่น กระวาน ยี่หร่า อบเชย เป็นต้น จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:25:37

ความคิดเห็นที่ 5 ภาษาจีนเรียกเมืองตามพรลิงค์ ว่า  “ตันมาหลิง  -  ตันมาลิง”   ก็เพราะสาเหตุที่ติดต่อกับต่างชาติมากมายนั้นเอง  ชื่อเรียกของอาณาจักรตามพรลิงค์ก็ผันแปรไปตามเสียงของชนชาตินั้นๆ  ท่านจึงไม่ต้องแปลกใจกับชื่อที่หลากหลายของนคร  (ผมจะเรียกสั้นๆ เช่นนี้นะครับ  คนปักษ์ใต้จะเรียก จว นี้ว่า เมืองคอน  หรือนคร  ถ้าเปล่งเสียงจะเป็น “หนะ – ค่อน”) ส่วนที่สินค้าที่ชาวตามพรลิงค์นิยมสั่งซื้อเข้ามาจากเมืองจีนนั้นได้แก่ ร่มกระดาษ เครื่องถ้วยชาม เครื่องเคลือบดินเผา สิงโตหิน เป็นต้น โปรดสังเกตมีการบรรจุสินค้าลงลังไม้ หีบไม้กันกระแทกด้วยนะนั้น   packaging คล้าย  container ในปัจจุบัน   อิอิ… จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:26:22

ความคิดเห็นที่ 6 นครศรีธรรมราช แปลว่า นครอันงามสง่าแห่งกษัตริย์ผู้ทรงธรรม   ชื่อเรียกว่า นครศรีธรรมราช นั้น ปรากฏครั้งแรกในศิลาจารึกหลักที่ 1 สมัยพ่อขุนรามคำแหง ทั้งมีปรากฏในเอกสารสมัยกรุงศรีอยุธยา   เชื่อกันว่า กรุงสุโขทัยนั้นในช่วงต้นยังได้รับการเผยแผ่ของศาสนาพุทธลัทธิลังกาวงศ์ผ่านจากนครศรีฯ ซึ่งตอนนั้นเป็นศูนย์กลางศาสนาและวัฒนธรรมแล้ว เอาล่ะ เราจะเข้าเมืองนครกันแล้วนะครับ  ต้องผ่านกำแพงเมืองสักหน่อย  ต้องมีรูปซากอิฐซากปูนประดับกระทู้ประวัติศาสตร์สักหน่อย  เดี๋ยวจะเข้าใจผิดว่าเป็นห้อง Bull  เอ๊ย..Blue Planet กำแพงเมืองนคร เริ่มสร้างครั้งแรกในสมัยพระเจ้าศรีธรรมโศกราช ซึ่งเคลื่อนย้ายราษฏรหนีโรคระบาดมาตั้งเมืองที่หาดทรายแก้ว (คือชุมชนเมืองนคร อ.เมืองในปัจจุบัน) มีการซ่อมแซมเรื่อยมาตั้งแต่สมัยสมเด็จพระนเรศวร สมเด็จพระนารายณ์ และในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ พศ. 2327 พระยานครศรีธรรมราช (พัด) ได้มีการบูรณะเพิ่มเติมอีก ปัจจุบันเหลืออยู่เพียงประมาณ 100 เมตร ซึ่งเป็นส่วนที่ได้ซ่อมแซมใน พศ. 2533 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:28:04

ความคิดเห็นที่ 7 เอาล่ะ  เช้านี้ เราไปไหว้พระที่วัดซึ่งเป็นวัดที่เก่าแก่และสำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของปักษ์ใต้เพื่อเป็นศิริมงคลกันนะครับ นี่คือวัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร เดิมเคยเรียกว่า “วัดพระบรมธาตุ” หรือ “วัดมหาธาตุ”  จนกระทั่งเมื่อ ร.6 เสด็จประพาสนคร เมื่อ พศ 2458 จึงได้พระราชทานนามว่า วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร กำหนดเป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชั้นบวรมหาวิหาร และจากเดิมเป็นวัดพุทธาวาสประจำเมือง ไม่มีพระภิกษุจำพรรษา   เพื่อให้มีพระสงฆ์มาดูแลรักษาวัด พระองค์จึงรับสั่งให้สมเด็จเจ้าฟ้ายุคลทิฆัมพร กรมหลวงลพบุรีราเมศร์ซึ่งขณะนั้นทรงดำรงตำแหน่งอุปราชมณฑลปักษ์ใต้ ให้นิมนต์พระสงฆ์จากวัดเพชรจริก ต.ศาลามีชัย อ.เมือง นครศรี  ซึ่งมีพระคณูวินัยธร(นุ่น) เป็นหัวหน้า ให้มาจำพรรษาดูแลรักษาวัด จึงมีพระสงฆ์อยู่ประจำตลอดจนถึงปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม  ชาวนครเดี๋ยวนี้ยังเรียกชื่อวัดสั้นๆว่า  วัดพระธาตุ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:29:47

ความคิดเห็นที่ 8 วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร ขนาดใหญ่โต มีหลายอาคาร เลยเอาแผนผังแบบจำลองให้ดูกัน  เผื่อพลัดหลงจะได้กลับบ้านถูก เนื่องด้วยตอนไปนั้นมีเวลาจำกัด อีกทั้งคนที่ไปด้วยก็ล้วนดูโบราณสถานด้วยสายตา โดยไม่เอาจิตใจไปสัมผัส ผมจึงต้องทำเวลา  ไม่สามารถดูได้อย่างละเอียดครบถ้วนทุกอาคาร (ปากคอเราะร้าย นินทาคนอื่น)   แถมต้องอาศัยกล้องคนอื่นด้วย จุดที่ไม่ได้ถ่ายรูป  ก็จะไม่พูดถึง  เพราะไม่อยากร่ายยาวโดยให้คนอ่านจินตนาการเอง ภาพแนบแสดงรายชื่อจุดสำคัญต่างๆไว้แล้ว จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:31:55

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าตามตรอก ก็ต้องออกทางประตู  จะดูวัดก็ควรจะผ่านซุ้มประตู  ว่าแล้วก็ชวนกันผ่านซุ้มประตูเยาวราช อะอา.....บ่ใช่ซุ้มประตูจีน เสามังกร ที่วงเวียนโอเดียน กทม นะครับ   หากแต่เป็นซุ้มประตู ยอดมงกุฏ  ซึ่ง ร.6 ทรงมีพระราชดำริให้จัดสร้างเป็นซุ้มประตูก่ออิฐถือปูน ประดับลวดลายปูนปั้น และพระราชทานนามว่า ประตูเยาวราช จารึกปีที่สร้างคือ ร.ศ. 128 ต่อมาพระรัตนธัชมุนี (แบน) เจ้าอาวาส ได้สร้างซุ้มประตูทางด้านทิศเหนือและทิศใต้อีกสองประตู แต่ไม่ได้ตั้งชื่อซุ้มประตูทั้งสอง รูปแนบคือซุ้มประตูเยาวราช ซึ่งเป็นซุ้มประตูที่อยู่ตรงกลาง ผมชอบใจปูนปั้นลายกระจังแหลมราวกับหนามคม ฝีมือปูนปั้นของช่างทางใต้นี้ไม่เบานะครับ แม้ไม่ลงรักปิดทองแต่ก็ได้ใจผมอย่างมากเลยครับ เอ...นั้นใตรแวะซื้อเครื่องดื่มบำรุงกำลัง   เอามาแบ่งเดี๋ยวนี้เลยนะ  ห้ามงกเชียว จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:33:47

ความคิดเห็นที่ 10 พระวิหารหลังใหญ่ ที่เห็นเด่นเป็นสง่าในทันทีเมื่อผ่านซุ้ม คือ วิหารธรรมศาลา (เลข 1 ในแบบจำลอง) ซึ่งมีพระพุทธรูปปูนปั้นปิดทอง ประทับยืน ปางประทานอภัย นามว่า พระทนทกุมาร ทรงเครื่องราชาภรณ์อย่างกษัตริย์   โดยสร้างขึ้นเพื่ออุทิศเป็นพระราชกุศลแด่เจ้าชายทนทกุมาร ซึ่งเป็นผู้อัญเชิญพระทันตธาตุมาฝังไว้ที่หาดทรายแก้ว (คือบริเวณวัดนี้) พร้อมกับพระนางเหมชาลา จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:34:47

ความคิดเห็นที่ 11 เราจะเดินมาทางซ้ายมือก่อนนะครับ เพื่อมาดู พระวิหารหลวง (เลข 2 ในแบบจำลอง) ซึ่งเป็นวิหารที่ใหญ่โตที่สุดในภาคใต้ เพียงพิศดูพระวิหารโออ่าสง่างาม ก็จะเห็นแบบสถาปัตยกรรมสมัยอยุธยาตอนปลายอย่างเด่นชัด 3 อย่าง คือ 1. เสากลมสูงที่ปลายเสาเอนสอบเข้าหากัน     2. ด้านบนอาคารมีมุขประเจิด 3. ฐานพระวิหารที่แอ่นโค้งเป็นท้องสำเภา เอาล่ะ อย่าทำหน้านิ่ว  ผมจะอธิบายให้ฟังอย่างง่ายๆพร้อมรูปที่ถ่ายอย่างหมายมั่นปั้นมือไว้  เดี๋ยวจะเจาะละเอียดใน คห ถัดไป แต่ตอนนี้ เรามาศึกษาประวัติของพระวิหารหลวงก่อน  อาคารนี้แต่เดิมเป็นวิหาร  ซึ่งพระภิกษุวัดบริเวณใกล้เคียงโดยรอบจะร่วมใช้งานด้วยกัน (เพราะก่อน ร. 6 นั้น วัดนี้ไม่มีพระสงฆ์จำพรรษา) โดยเฉพาะเวลาที่ประกอบพิธีบูชาพระบรมธาตุเจดีย์ ดังนั้นวิหารนี้จึงเสมือนว่าเป็นของกลางที่พุทธศาสนิกชนทุกคนล้วนมีสิทธิใช้  จึงเรียกว่าวิหารหลวง  แม้ปัจจุบันได้ดัดแปลงใช้งานเยี่ยงพระอุโบสถแล้ว  แต่ก็ยังคงเรียกวิหารกันอย่างเดิม พระวิหารหลวงนี้มีการบูรณะเรื่อยมา แม้ในยุคกรุงรัตนโกสินทร์ ในสมัย ร.5  ก็มีการบูรณะครั้งใหญ่ จนกระทั่ง สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินีในรัชกาลปัจจุบัน ทั้งสองพระองค์ยังได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงยกช่อฟ้าวิหารหลวงแห่งนี้ด้วย จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:36:41

ความคิดเห็นที่ 12 เวลาชมวัดโบราณ  ถ้าเรามีพื้นฐานความรู้ทางด้านสถาปัตกรรมวัดของแต่ละยุค เช่น สุโขทัย อยุธยา หรือรัตนโกสินทร์ จะทำให้เรามองเห็นความสวยงามของวัดแต่ละแห่งได้ซาบซึ้งยิ่งขึ้นครับ   จริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากเลย จะแจกแจงดังนี้ วิหารหลวงนี้ จะมีเสากลมสูงที่ปลายเสาเอนสอบเข้าหากัน เป็นแบบที่นิยมสร้างกันในสมัยอยุธยา (แต่ถ้าเป็นยุคกรุงรัตนโกสินทร์นี้มักจะเป็นเสาเหลี่ยม) เสากลมแบบนี้จะให้ความรู้สึกสวยงามแบบอ่อนช้อย โดยเฉพาะการเอนสอบเข้าหากัน จะทำให้ความรู้สึกที่โปร่งเบา  อีกทั้งทำให้การรับน้ำหนักหนังคามีความมั่นคงยิ่งขึ้น ใครดูรูปนี้ แล้วคิดว่า เสามันเอียงกะเท่เร่แล้วล่ะก็  ขอเชิญทางโน้นนะครับ...........โรงพยาบาลจักษุ   อิอิอิ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:37:43

ความคิดเห็นที่ 13 ทีนี้ก็เรื่อง  มุขประเจิด (หรือ มุขทะลุขื่อ หรือ มุขชะโงก) อันนี้ก็ดูง่ายมาก แทบจะจินตนาการจากชื่อได้เลยครับ เห็นที่ไหนก็เดาได้เลยว่าเป็นศิลปสมัยอยุธยาตอนปลาย  แม้สมัยกรุงรัตนโกสินทร์จะมีบ้างเช่นที่วัดเบญจมบพิตร  ก็ต้องถือว่ารับอิทธิพลจากอยุธยา สำหรับวิหารอาคารวัด เราจะเรียก จั่วหรือหน้าจั่วของอาคาร ว่า หน้าบัน  สังเกตที่หน้าบันจะพบว่า   มันจะมีลักษณะเป็นมุขขนาดย่อมยื่นออกมาจากจุดที่ควรจะเป็นหน้าบัน(จั่ว)   มีลักษณะเหมือนหน้าบันที่มีเสาคู่รองรับเบื้องล่าง  โดยอยู่บน กันสาด ของวิหารอีกต่อหนึ่ง ผมว่า มุขประเจิดนี่เพิ่มความวิจิตรให้แก่ตัววิหารอย่างมีสุนทรียภาพมากเลยนะครับ  อย่างไรก็ตาม ภายหลังจากยุคอยุธยาแล้ว มุขประเจิดก็เสื่อมความนิยมลง  เพราะว่าเสาที่โผล่เหนือกันสาดนั้น  จะเพิ่มน้ำหนักให้กับกันสาด  จึงเกิดการหักโค่นของจุดต่อของเสากับกันสาด   นี้แหละหนอ...ความสวยงามที่มักมาพร้อมกับความเปราะบาง  นางงามถึงต้องคู่กับนักกีฬาที่เข้มแข็งไง .....ว่าไหม ท่านผู้ชม จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:39:35

ความคิดเห็นที่ 14 ลักษณะเด่นประการสุดท้ายที่จะเอ่ย  แต่ไม่ได้สำคัญน้อยที่สุดเลย  นั่นคือ ฐานพระวิหารที่แอ่นโค้งเป็นท้องสำเภา เป็นสถาปัตยกรรมที่แฝงคติธรรมว่า การปฏิบัติตนตามหลักคำสอนของพระพุทธองค์ การทำพุทธบูชาในวัด ย่อมจะเสมือนนาวาที่นำผู้ปฏิบัติดีปฎิบัติชอบผ่านห้วงมหรรณพแห่งกามกิเลส ไปยังดินแดนแห่งพระนิพพาน ฐานอาคารที่แอ่นโค้งนี้ก็ปรากฎอยู่ที่อุโบสถวัดพระแก้ว ที่สร้างในกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้นเช่นกัน เวลาอธิบายให้ฝรั่ง  ผมชอบจะชี้ให้เขาชมตรงฐานที่แอ่นโค้งเป็นท้องสำเภาอยู่เสมอ  แล้วก็บอกว่า  “If you practice Thamma, the teaching of the lord of Buddha will be like a ship that leads you to Nirvana, the eternal peacefulness.” (or “heaven”) ฝรั่งอั๊งม้อได้ฟังดังนี้แล้ว ร้อยทั้งร้อย  ก็ต้องอึ้ง ทึ่ง ตะลึงลานจนแทบจะซาบซึ้งในรสพระธรรมในบัลดล    โถ...ผมคนพูดเองยังวนเวียนในทะเลแห่งอารมณ์อยู่เลย...อิอิอิ... จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:41:36

ความคิดเห็นที่ 15 จากนั้น เราก็เดินผ่านหาดทรายแก้ว ที่ทดแทนโดยพื้นทรายที่ขาวละเอียดราวกับหาดทรายแป้ง  ทั่วบริเวณที่เรามุ่งหน้าไปยังพระบรมธาตุเจดีย์ (เลข 3)  ซึ่งถือว่าเป็นศูนย์กลางแห่งความศักดิ์สิทธิ์ที่เลอค่าที่สุดของศาสนสถานแห่งนี้ เพราะว่าเป็นที่ประดิษฐานพระทันตธาตุแห่งพระพุทธองค์  และนับเป็นสิ่งปลูกสร้างเก่าแก่ที่สุดภายในวัด ลักษณะทางสถาปัตยกรรมของ องค์พระบรมธาตุ เป็นเจดีย์ทรงกลมแบบลังกาที่เรียกว่าทรงโอคว่ำ "โอ" เป็นภาชนะที่ รูปร่างคล้ายขัน  (ถ้าเปรียบเทียบกับพระปฐมเจดีย์ จะมีลักษณะเป็นทรงระฆังคว่ำ โดยบริเวณปากระฆัง(ส่วนล่างของเรือนธาตุ)จะบานออกมากกว่า)  ซึ่ง ศาสตราจารย์ มจ. สุภัทรดิศ ดิสกุล มีข้อดำริวินิจฉัยว่าคล้ายเจดีย์กิริเวเทระที่เมืองโปโลนนารุวะ ปท ศรีลังกา ซึ่งสร้างขึ้นในต้นพุทธศตวรรษที่ 18   ดังนั้น พระบรมธาตุเจดีย์ (ชั้นนอกที่ตาเห็น) นี้จึงน่าจะไม่เก่ากว่า พุทธศตวรรษที่ 18 แต่ว่าภายในของเจดีย์ทรงโอคว่ำนี้ เชื่อกันว่ายังมีเจดีย์ที่ขนาดเล็กกว่าเป็นแบบศิลปศรีวิชัยถูกครอบอยู่อีก  (ในภาพคือเจดีย์องค์เล็กที่อยู่ด้านหน้า) โดยเชื่อว่าน่าจะมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 13-15 เป็นเจดีย์ทรงมณฑป มีเรือนยอดเป็นสถูป 5 ยอด ภาพแนบหาได้จากเว็บ      เฮ้อ..นึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่มีกล้อง  เกรงใจเจ้าของกล้อง  จึงถ่ายภาพมาน้อยไป  เวลาอธิบายอะไรก็หงุดหงิดกับการหาภาพมาประกอบจริงๆ    พิมพ์ไปบ่นไป...เผื่อมีใครใจดีจะบริจาคกล้องให้   อิอิ.... จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:43:18

ความคิดเห็นที่ 16 มาฟังตำนานเกี่ยวกับพระบรมธาตุเจดีย์กันเถอะ ตำนานกล่าวว่า เมื่อพระพุทธเจ้าทรงดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว พระบรมสารีริกธาตุได้ถูกแบ่งปันไปให้หัวเมืองแว่นแคว้นต่างๆในชมพูทวีปเพื่อบูชา  มีเมืองหนึ่งชื่อ ทนธบุรี ได้พระทันตธาตุมาเก็บรักษาไว้  แต่มีกษัตริย์จากเมืองอื่นยกทัพมาขอแบ่ง กษัตริย์สิงหราชเกรงจะรักษาไว้ไม่ได้ จึงให้ราชบุตรและราชธิดา คือ เจ้าชายทนทกุมาร และพระนางเหมชาลา อัญเชิญพระทันตธาตุลงเรือสำเภาเพื่อหนีไปยังกรุงลงกา   แต่แล้วเจอพายุพัดเรืออับปาง หลงทางจนต้องมาเทียบฝั่งที่หาดทรายแก้ว (บริเวณวัดพระมหาธาตุในปัจจุบัน)  สองศรีพี่น้องจึงก่อเจดีย์ฝังพระทันตธาตุไว้ที่หาดทรายแก้ว เมื่อประมาณ พศ. 854    ก่อนจะกลับไปยังกรุงลังกา รูปแนบคือ รูปเคารพเจ้าชายทนทกุมาร และพระนางเหมชาลา เบื้องหลังคือสำเภา จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:44:26

ความคิดเห็นที่ 17 จำเนียรกาลผ่านไป คลื่นซัดสาด โคลนทรายทับถมจนเจดีย์หายไปเหลือแต่หาดทราบราบเรียบ กระทั่ง  พุทธศตวรรษที่ 13-15 พระเจ้าศรีธรรมโศกราช ได้ทรงสร้างบ้านแปลงเมืองที่หาดทรายแก้ว ทรงทราบเรื่องนี้ จึงให้คนขุดรื้อ จนพบพระบรมธาตุในสำเภาทองคำ กับตุ่มบรรจุทองคำ 4 ใบ แล้วพระองค์ให้คนขุดหลุม สร้างสระลึก 2 วา เอาแม่ขันบรรจุพระสารีริกธาตุลอยน้ำไว้ พร้อมกับพานดอกไม้ เครื่องบูชา  เอาตุ่มทองคำวางไว้ 4 ทิศ ในตุ่มมีพิษพญานาคด้วย  จากนั้นจึงสร้างเจดีย์ตามพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน เป็นสถาปัตยกรรมแบบศรีวิชัยครอบไว้   ต่อมาเมื่อเจดีย์ทรุดโทรมลง  เมื่อ พศ. 1719 กษัตริย์ในราชวงศ์พระเจ้าศรีธรรมโศกราชต่อมา(แต่พระนามเดียวกัน) ได้สร้างเจดีย์แบบลังกาทรงโอคว่ำครอบของเดิมไว้ เพราะยุคนั้นศาสนาพุทธลัทธิลังกาวงศ์เฟื่องฟูมาก  และจนกระทั่งปัจจุบัน ก็ได้กลายเป็นหนึ่งในเจ็ดแห่งที่เป็นพระมหาเจดีย์ใน ปท ไทย จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:45:46

ความคิดเห็นที่ 18 สัดส่วนความสูงของพระบรมธาตุจากพื้นดินถึงปลายยอด ที่กรมศิลปากรได้วัดเมื่อบูรณะคือ 55.99 เมตร และจากภาพแนบจะเห็นว่ามีเจดีย์ทิศขนาดเล็กอยู่ต้องตรงมุมของกำแพงแก้ว เจดีย์ทิศมีอยู่ทั้ง  4 มุม  มีกำแพงแก้วล้อมรอบลานประทักษิณและองค์พระบรมธาตุ  สังเกตเห็นฉัตรและบังสูรณ์ หลืองอร่ามงามตา   ส่วนหลังคากระเบื้องสีเขียวและสีเหลืองส้มนั้นคือหลังคาของวิหารทับเกษตรที่คลุมส่วนฐานขององค์พระบรมธาตุไว้  ซึ่งผมจะแสดงส่วนฐานให้เห็นกันใน คห ถัดๆ ไป จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:46:49

ความคิดเห็นที่ 19 เหนือตัวเรือนธาตู หรือ องค์ระฆังขึ้นไป จะเป็นส่วนที่เรียกว่า บัลลังก์ ซึ่งประดับประดาด้วยเครื่องถ้วยเคลือบสีสวย สร้างสีสันให้กับองค์เจดีย์ที่ขาวสะอาด  (บัลลังก์จะเป็นองค์ประกอบของเจดีย์ ซึ่งแสดงถึงวรรณะกษัตริย์ แห่งพระพุทธเจ้า) จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:47:31

ความคิดเห็นที่ 20 เหนือตัวบัลลังก์ขึ้นไป จะเป็นส่วนของเจดีย์ที่เรียกว่า ก้านฉัตร มีเสาหานอยู่ 8 เสา มีรูปปั้นของพระอัครสาวก 8 องค์ เป็นปูนปั้นปิดทอง โดยประนมมืออยู่ในกริยาเดินเวียนทักษิณาวรรต หันไหล่ขวาเข้าหาเจดีย์ เป็นการแสดงความเคารพแด่พระพุทธองค์  พระสาวก 8 องค์นี้ได้แก่ 1.พระโกณฑัญญเถระ 2.พระกัสสปเถระ    3.พระสารีบุตรเถระ      4.พระอุบาลีเถระ 5 พระอานนท์เถระ      6. พระควัมปติเถระ 7.พระโมคคัลลานเถระ 8.พระราหุลเถระ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:53:08

ความคิดเห็นที่ 21 ถัดจากปล้องไฉนมี 52 ปล้อง สูงขึ้นไปเป็นปลียอดทองคำ ซึ่งหุ้มด้วยทองคำน้ำหนัก 161 กก. เศษ (บ้างว่า 216 กก) พบแผ่นที่มีจารึก 74 รายการ เป็นลายเส้นพระพุทธรูปบ้าง เจดีย์ทรงต่างๆบ้าง มีทั้งอักษรขอมและไทย ระบุเรื่องการซ่อม น้ำหนักทอง นามและถิ่นพำนักของคณะผู้ซ่อม พร้อมแสดงความปรารถนาอานิสงส์ให้ได้พบพระศรีอารย์บ้าง ถึงพระนิพพานบ้าง  จนกระทั่งยอดสูงสุดจะมีพุ่มเรือนรัศมี จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:53:55

ความคิดเห็นที่ 22 ภาพระยะใกล้ของยอดสูงสุดจะมีพุ่มเรือนรัศมี โยงใยเป็นตาข่าย คล้ายดอกบัวตูม ซึ่งเป็นงานประดับพลอยและลูกแก้วธรรมชาติที่วิจิตรพิสดารยิ่ง จึงขอคัดลอกเนื้อความละเอียดมาเล่าดังนี้ ด้านล่างสุดนั้น มีพานทองสัมฤทธิ์รูปทรงเกลี้ยง ๆ มีกลีบยื่นออกไปข้าง ๆ ทั้งสี่ทิศ 4 กลีบ กลางพานทะลุมีลวดทองแดง 4 อัน ยื่นขึ้นระหว่างพานที่ทะลุจัดให้ผายออกตามขอบพาน 4 อัน แล้วรวบปลายเป็นพุ่มบัวที่เรียกว่าพุ่มข้าวบิณฑ์ แต่ละซี่ประกอบด้วยลูกแก้วโตเท่าผลหมากสุกร้อยไว้ตามซี่ของสาแหรกจากลูกแก้ว ลูกโตด้านล่างจนถึงลูกเล็กสุด ส่วนยอดของยอดพุ่มบัวซี่ละ 16 ลูก รวม 4 ซี่ มี 64 ลูก อีกซี่หนึ่งเป็นแกนกลาง มีดวงแก้ว 8 ลูก บางแห่งว่า 9 ลูก หมายถึงมรรค 4 ผล 4 รวมหม้อน้ำพระพุทธน้ำพระพุทธมนต์บนยอดสุดอีก 1 เป็น 9 หมายถึง พระโลกุตรธรรม ระหว่างกลีบช่องซี่กรง สาแหรก 4 ช่อง มีลวดทองคำ ผสมพิเศษร้อยด้วยตะกรุด และลูกประคำศิลาเป็นตาข่ายกั้นรอบมีลักษณะคล้ายกลีบบัว ดูแล้ววิจิตรพิสดาร ทั้งหมดล้วนมีความหมายบ่งบอกถึงหลักธรรมในพุทธศาสนาทั้งสิ้น ก้านกลีบบัว 4 ซี่ หมายถึง อริยสัจ 4 แกนกลางของกลีบัวมีลูกแก้ว 8 ลูก เรียงจากลูกโตด้านล่างไปถึง ลูกเล็กสุด 8 ลูกหมายถึง มรรค 4 ผล รวมเป็น 8 บริเวณเกือบจะถึงปลาย  ระหว่างกรงแก้วกับ ยอดสูงสุดจะมี กระดุมเพชร(เพชรซีก) แยกเป็นแฉก  4 ทิศ 4 ดอก   กระดุมเพชรนี้เป็นของเจ้าเมืองนคร ซึ่งได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ได้ ถวายวัดพระมหาธาตุรมหาวิหารในสมัยพระครูลัดแก้วชิน เป็นเจ้าอาวาส ได้นำขึ้นไปประดับยอดอยู่ระหว่างกรงแก้วกับหม้อทองคำหรือ บาตรทองคำในทิศทั้ง 4 อัน หมายถึง อริยสัจ 4 ประการ บางท่าน หมายถึง อิทธิบาท 4 ส่วนยอดสุด(ตรงปลายสุดๆ) จะเห็นบาตรทองคำ หรือหม้อน้ำพระพุทธมนต์ ทำด้วยทองคำมีความใหญ่เท่ากับผลไข่ไก่ 1 ฟอง ซึ่งได้รับน้ำค้าง น้ำฝน ที่ตกลงมาจากฟากฟ้า เมื่อถูกแสงอาทิตย์ก็จะกลายเป็นไอน้ำประพรมให้ชาวนครศรีธรรมราช และผู้ที่ได้เข้ามานมัสการองค์พระบรมธาตุ   บาตรน้ำมนต์นี้ หมายถึง พระนิพพาน ซึ่งมีหนึ่งเดียว และเป็นส่วนสูงสุดขององค์พระบรมธาตุ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:55:08

ความคิดเห็นที่ 23 สูงสุดคืนสู่สามัญ กลับมาที่พื้นดินดีกว่า มาพูดถึงส่วนฐานของเจดีย์ซึ่งจะล้อมรอบด้วยวิหารทับเกษตร (คือ อาคารหมายเลข 4 ในแบบจำลองนั้น)  คืออาคารที่มีกระเบื้องหลังคาสีเขียวและเหลืองส้ม เป็นระเบียงคตโดยรอบที่คลุมส่วนฐานเจดีย์  โดยสร้างขึ้นในสมัยกรุงธนบุรี   ที่ฐานเจดีย์จะมีซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปต่างๆ ทั้งปูนปั้นและสำริด มีทั้งพระพุทธรูปยืนและนั่ง จำนวน 92 องค์ที่ล้วนแตกต่างกัน  พระพุทธรูปเหล่านี้สร้างในสมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ตอนต้นเป็นส่วนมาก จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:56:36

ความคิดเห็นที่ 24 ภาพแนบคือ พระพุทธรูปทรงเครื่องปางถวายเนตร มีพระอัครสาวกเบื้องขวา คือ พระสารีบุตร และ เบื้องซ้ายคือ พระโมคคัลลานะ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:57:03

ความคิดเห็นที่ 25 ที่ฐานเจดีย์จะมีหัวช้างยื่นออกมาอยู่ในซุ้ม  จะมีทั้งหมด 22 เชือก รายล้อมรอบฐาน สลับกับซุ้มเรือนแก้วที่มีพระพุทธรูป  ช้างเสมือนทำหน้าที่เป็นขื่อ คาน รับน้ำหนักแห่งเจดีย์ อันเป็นคติธรรมทางไตรภูมิ ที่เจดีย์เป็นเสมือนเขาพระสุเมรุ มีช้างคอยรับน้ำหนัก เป็นศิลปะที่รับอิทธิพลจากลังกา  ซึ่งต่อมาความศิลปนิยมเช่นนี้ก็ถ่ายทอดต่อไปยังกรุงสุโขทัย ดังจะเห็นว่าที่ศรีสัชนาลัย ก็มีวัดช้างล้อมเช่นกัน สันนิษฐานว่า ผู้สร้างทับเกษตรนี้มีจุดประสงค์ที่จะรักษาไม่ให้หัวช้าง หรือ พระพุทธรูปเสื่อมสภาพเร็วเกินไป  รวมถึงการกันแดดกันฝนให้ฐานของพระบรมธาตุด้วย จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:57:41

ความคิดเห็นที่ 26 เอาล่ะ ตอนนี้จะพาทุกคนเข้าวิหารพระม้า (ตามแบบจำลองคือ อาคารเลข  5) หรือ วิหารพระทรงม้า หรือเรียกเต็มยศคือ วิหารพระมหาภิเนษกรมณ์ เพื่อไปดูประติมากรรมนูนสูง สมัยอยุธยา ที่มีความสวยงามเป็นที่เลื่องลือมาก ย่างเท้าเข้าปุ๊บ จะเห็นพญานาคเจ็ดเศียร แผ่พังพานรอรับในทันที  ตอนเด็กๆ  พอเห็นแล้วจะกลัวมากเลย  เพราะมีขนาดใหญ่สูงเป็นเมตรทีเดียว   แต่ปัจจุบันมองแล้ว กลับอดเห็นขำไม่ได้  เนื่องจากบูรณะด้วยการทาสีน้ำมัน ทำให้ดูเห็นเศียรนาคสีน้ำตาลแดงข้างๆ น่ารักเป็นโลมาทีเดียว  ขาดสง่าราศีไปเยอะเลย พญานาคจะมีอยู่ 1 คู่ ฟากซ้ายและขวา จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:58:36

ความคิดเห็นที่ 27 ถัดพญานาคมาเล็กน้อยจะเป็นกำแพงพื้นแดง มีประติมากรรมนูนสูง ลงรักปิดทองโดดเด่น นี่แหละ คือที่มาของชื่อวิหารแห่งนี้  เพราะมีรูปปูนปั้นของพุทธประวัติตอนเจ้าชายสิทธัตถะทรงม้าออกบวช (ตอนเสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์ ) การดูภาพประติมากรรมไทยแบบประเพณีนั้น จะมีลักษณะของจิตรกรรมไทยปะปนอยู่ เรื่องราวที่ปั้นมักจะเกี่ยวเนื่องกับพระพุทธประวัติ  พื้นกำแพงของประติมากรรมนูนสูงนี้ ก็เสมือนผืนผนังจิตรกรรม  เราสามารถดูกันเป็นตอนๆ (เป็น shot ) ได้  แม้จะเป็นพื้นเดียวกัน ก็จะไม่งงสับสน ให้ดูภาพรวมกันก่อนครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 00:59:21

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนเริ่มต้น ส่วนบน คือ นางพิมพากำลังบรรทม   ถัดลงมาคือ สนมนางในนอนหลับ  ถัดลงมาอีก คือ คณะมโหรีขับกล่อม เบื้องล่างสุด คือ นางในเริงระบำ ทางขวา มือ จะเป็นส่วนของเสานูนขึ้นมา เป็นรูป เจ้าชายสิทธัตถะ หวนมองสั่งลาไปยังภายในวัง น่าชมช่างชาญฉลาดปั้น สามารถจัดฉากบนที่จำกัดได้ลงตัว อาศัยเสาที่นูนมาแยกอารมณ์ที่แตกต่างระหว่างในห้องบรรทมและนอกห้องบรรทม จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:00:00

ความคิดเห็นที่ 29 ส่วนนี้เป็นส่วนที่โดดเด่นที่สุด เพราะแสดงตอนที่เจ้าชายสิทธัตถะ ทรงม้ากัณฑะกะ ออกจากพระราชวัง เพื่อออกบวช ความเข้มแข็งของม้า โลดแล่นฮึกเหิม  ความนุ่มนวลอ่อนช้อยของหมู่ทวยเทพที่ห้อมล้อม อารักขาเจ้าชาย มีชีวิตชีวา ราวกับล่องลอยเหินฟ้ามาจริงๆ ในภาพจะเห็นพระพรหมสี่พักตร์อัญเชิญฉัตร อยู่ใกล้เจ้าชาย  ส่วนพระอินทร์จะลอยล่องอยู่ริมขวาของภาพ ความสวยงามของเครื่องแต่งองค์ รายละเอียดของชุดผ้าอาภรณ์ ทับซ้อนเป็นเชิงชั้น พริ้วไหวตามแรงลม  แม้กระทั่งบังเหียร เบาะพระที่นั่งหลังม้า ก็มีลวดลายละเอียดละออ   เป็นงานปูนปั้นชั้นครู สมัยอยุธยาทีเดียว จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:00:44

ความคิดเห็นที่ 30 ส่วนริมสุดของภาพ หรือ กำแพงนี้ คือ ภาพพญามาร ยกมือขวาห้ามขบวนเจ้าชาย  โดยมือซ้ายถือตะบองพาดบ่า อจ. น. ณ ปากน้ำเคยเขียนชื่นชมการวางแนวเส้นของประติมากรรมนี้มาก   เพราะว่า ในขณะที่ขบวนเจ้าชายและทวยเทพมากมายหลายองค์ มุ่งมาด้านหน้า ราวกับเป็นเส้นพุ่งมาด้านหน้า มีพลังมากมาย  แต่พญามารเพียงตนเดียว ก็ยกมือขึ้นห้ามทัพได้ ด้วยความแข็งแกร่งของแนวแขนขวาพญามาร ทำให้เส้นที่พุ่งมาด้านหน้ากลายเป็นเส้นหักมุม  อีกทั้งพญามารนั้นก็ยืนอยู่ที่แนวเสานูนออกมา ทำให้มีพลังที่จะลบล้าง พลังที่ถั่งโถม  ทำให้เกิดความสมดุลย์ ลงตัวอย่างเข้มแข็งและงดงามในขณะเดียวกัน ถ้าไม่ใช่ช่างชั้นบรมครู ผู้ชาญฉลาดจะไม่สามารถใช้พื้นที่ซึ่งจำกัด ทั้งมีเสาบดบัง  มาก่อให้เกิดผลงานที่น่ามหัศจรรย์ได้ดังนี้ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:01:31

ความคิดเห็นที่ 31 เดินผ่านตีนบันใดก่อน มายังกำแพงด้านขวา ก็มีภาพปูนปั้นแบบเดียวกัน เล่าเรื่องเดียวกัน  เพียงแต่ผ่านการซ่อมแซมไปบ้างแล้ว  แม้จะยังคงความสวยงาม  แต่ความละเอียดวิจิตรก็ลดทอนลงไปบ้างแล้วเมื่อเทียบจากด้านที่อธิบายเมื่อครู่   ที่น่าสังเกตคือ พญามารที่เสาด้านนี้ จะเป็นรูปยักษ์  ขณะที่ด้าน คห บน นั้น เป็นมารในรูปเทพบุตร ด้านนี้ที่เห็นสีฟ้าๆ คือ เศียรนาค ที่แสดงให้เห็นมาแล้ว จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:02:35

ความคิดเห็นที่ 32 ที่นี้ก็มาถึงคราวของท้าวจตุตาม รามเทพ แล้วล่ะ  ท่านทั้งคู่คงเป็นดาราเด่นที่มาปรากฏตอนบทชมวัดใกล้จบแล้วกระมัง ระหว่างกำแพง 2 ด้านที่งดงาม คั่นด้วยขั้นบันไดแดงชาด ซึ่งกระหนาบข้างด้วยประติมากรรมโดดเด่นที่น่าตะลึงลานในความวิจิตร โดยตรงฐานบันไดมียักษ์คู่ และ สิงห์คู๋ คอยพิทักษ์รักษาบันไดที่นำเราไปสู่ลานประทักษิณของเจดีย์ อืมมมม....เพิ่งรู้ว่า สิงห๋ตัวนี้เป็นมังสวิรัติ  แถมคงจะรักสวยรักงามเป็นอย่างยิ่ง    ก็เห็นคาบพวงมาลัยเหลืองสดใสปานนั้น   ....อิอิอิ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:03:11

ความคิดเห็นที่ 33 ด้านซ้ายขวาของบันได เราจะเห็นสิงห์ 3 คู่ อยู่ทั้งซ้ายและขวา  ทำหน้าที่อารักขา ให้ความรู้สึกเสมือนป่าหิมพานต์ ส่วนของผนังจะมีปูนปั้นเป็นลวดลายสวยงาม ลงรักปิดทอง และประดับกระจก วาบวับมลังเมลือง ให้ความรู้สึกเคร่งขรึมและสวยสง่า  ชั้นบนสุดบันไดจะเห็นท้าวจตุคาม ท้าวรามเทพ เป็นประติมากรรมปูนปั้นลอยตัว ทำหน้าที่ผู้ปกป้องรักษาพระบรมธาตุ นั้นคือ หากว่าเราเดินผ่านประตูข้างบนนั้น ก็จะเป็นลานประทักษิณ เห็นพระบรมธาตุสูงเด่น จตุคาม แปลว่า ผู้มองไปในทิศทั้งสี่ คือ พระพรหม ซึ่งเป็นผู้สร้างมวลมนุษย์ และสรรพชีวิต  จึงเป็นเทพแห่งความเมตตา รามเทพ หมายถึง พระรามในเรื่องรามเกียรติ์ อันเป็นภาคหนึ่งแห่งพระนารายณ์ ซึ่งเป็นผู้ปกปักรักษา ปราบปรามทุกข์เข็ญ จึงเป็นเทพแห่งพระเดช จุดที่สนับสนุนแนวคิดข้างต้นคือ บานประตูซ้าย ขวา ที่อยู่เบื้องหลังของเทพทั้งสององค์ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:04:03

ความคิดเห็นที่ 34 ประตูนั้นเปิดให้คนเข้าออก  ผมก็เส้นไม่ใหญ่พอจะให้คนปิดบานประตู เพื่อแสดงให้ท่านเห็นพระพรหมและพระนารายณ์ที่แกะสลักบนแผ่นบานประตู   แต่ด้วยความพยายามอย่างยิ่งยวด  ผมจึงไปควานหาในเว็บจนเจอ ได้แนบให้ดู ณ เบื้องล่างแล้ว จุดตั้งองค์จตุคามเบื้องหลังคือบานประตูไม้บานใหญ่ที่แกะสลักเป็นรูปพระพรหม เพราะมีสี่พักตร์ เป็นผู้มีรัศมีเย็นดั่งจันทรา จุดตั้งองค์รามเทพเบื้องหลังคือบานประตูไม้บานใหญ่ที่แกะสลักเป็นรูปพระนารายณ์ เพราะมีสี่กร กรหนึ่งถือจักร เป็นผู้มีรัศมีร้อนดั่งสุริยา การอยู่คู่กันของเทพจตุคามและรามเทพทั้งสอง จึงเสมือนการรวมอำนาจแห่งพระคุณและพระเดช พลังแห่งสุริยันและจันทรา ล้วนเกื้อกูลให้เกิดอำนาจในการปกป้องปราบปรามสิ่งชั่วร้าย บันดาลความร่มเย็นเป็นสุขให้แก่บ้านเมือง นับเป็นการผสมผสานที่ก่อให้เกิดความสมบูรณ์สูงสุด จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:04:56

ความคิดเห็นที่ 35 ภาพระยะใกล้ ซ้ายคือพระพรหม  ขวาคือพระนารายณ์ เล่ากันว่าบานประตูแกะสลักสมัยอยุธยาที่สวยงามนี้เป็นที่ต้องพระทัย ร. 5 มาก ถึงกับปรารภจะนำเข้ากรุงทพฯ แต่ก่อนการเคลื่อนย้ายเพียงหนึ่งวัน ได้เกิดไฟไหม้ในวิหารพระม้า กรมพระยาดำรงราชานุภาพจึงได้สอบถามถึงความเสียหายที่เกิดขึ้น เจ้าหน้าที่ได้ตอบเป็นภาษาปักษ์ใต้  ทำให้พระองค์เข้าใจว่าไหม้หมดแล้ว ประตู 2 บาน จึงยังอยู่ ณ วิหารแห่งนี้ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:05:40

ความคิดเห็นที่ 36 ภาพระยะใกล้ของบานประตูที่แกะสลักรูปพระนารายณ์ มี 4 พระกร  จะเห็นว่า พระกรหนึ่งถือสังข์  พระกรหนึ่งถือจักร   นับเป็นงานแกะสลักไม้ที่เข้มแข็งทรงพลังมาก ปล. ตำนานท้าวจตุคามรามเทพ มีหลายแบบ  แต่ผมเลือกตำนานที่สามารถอธิบายได้ด้วยภาพที่เห็น จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:07:21

ความคิดเห็นที่ 37 ผ่านประตูขึ้นไปเป็นลานประทักษิณ ตอนนี้ คนร่วมคณะหายกันไปหมดแล้ว  ผมจึงรีบขึ้นไปทำทักษิณาวรรตเพียงหนึ่งรอบ  แล้ววิ่งลงมา ก่อนที่จะโดนทิ้ง รูปนี้จึงไปจิ๊กมาจากเว็บครับ   เพราะอยากให้ท่านเห็นลานประทักษิณที่ปูด้วยหินอ่อน สะอาดสะอ้าน จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:07:59

ความคิดเห็นที่ 38 ตอนเดินไปที่ลานจอดรถ ผ่านมณฑปที่สร้างบนเนินสูง ผมชอบมณฑปหลังคาคล้ายใบบัวซ้อนกันหลังนี้มากครับ  แม้ดูไม่หรูหรา  แต่สัดส่วนก็ลงตัวสวยงาม จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:08:43

ความคิดเห็นที่ 39 ภายในมณฑปประดิษฐานพระพุทธบาทจำลอง สร้างเมื่อ 1 มค 2450  เป็นแผ่นศิลาสลัก  ยาว 75 นิ้ว กว้าง 4.4 นิ้ว จากนั้นผมก็วิ่งกระหืดกระหอบขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย ท่ามกลางสายตาปานจะกินเลือดกินเนื้อ  นึกแล้วยังสยองขวัญไม่หาย...อิอิ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:09:26

ความคิดเห็นที่ 40 คำพังเพยว่า คนดีผีคุ้ม ผมก็ว่าผมน่าจะเป็นคนดีเหมือนกัน  ก่อนที่ผมจะโดนรุมกินโต๊ะ  ก็มีอาหารฟรี จัดเตรียมไว้เต็มโต๊ะอาหารแล้ว  อย่ารอช้า ทุกคนที่เห็นล้วนมีสิทธิ์ จู่โจมได้เลยครับ เป็นข้าวมันไก่ไหหลวม  เอ๊ย..ไหหลำ   ฝรั่งเรียกว่า Hainanese Chicken Rice   อุ้ย..ไม่ต้องมาหมั่นไส้ผมที่ใช้ภาษาอังกฤษหรอก  เพราะในชีวิตจริง  ผมก็พูดไทยคำ อังกฤษคำอยู่แล้ว ....อิอิ   ที่แสดงเป็นภาษาอังกฤษก็เพราะจะบอกให้ทราบว่า ข้าวมันไก่ดั้งเดิมต้นตำรับ ต้องจีนไหหลำทำครับ  แม้แต่ฝรั่งเองก็ทราบ ถ้าเป็นอักษรจีนก็จะเขียนว่า 海南鸡饭  ก็จะระบุว่าไหหลำเช่นกัน สังเกตไก่บนเขียงไหมครับ เป็นไก่บ้านผิวเหลืองนวล  เนื้อหวานอร่อย มิใช่ไก่ขาวแบบที่ต้มสุกก็ซีดเซียวซึ่งรสชาติสากลิ้นเสียเหลือเกินอย่างที่หากินได้ทั่วไปใน กทม มี “จับฉ่าย”ด้วย  แต่ว่าไม่ใช่ต้มจับฉ่ายแบบแต้จิ้ว  หากแต่เป็นผัดจับฉ่ายแบบไหหลำ คือผัดวุ้นเส้น แล้วใส่สารพัดผัก ซึ่งมักจะเป็นเห็ดหอม เห็ดหูหนู ดอกไม้จีน กระหล่ำปลี ฟองเต้าหู้ เป็นต้น ส่วนชนิดของเนื้อที่จะใส่ก็ไม่เกี่ยง กุ้ง ปู ไก่ หรือ หมู ล้วนได้  สำหรับครั้งนี้ใส่กุ้งครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:12:22

ความคิดเห็นที่ 41 นอกจากนี้ก็มีขนมจีน สารพัดน้ำแกง ที่แน่ๆ น้ำยาทางใต้นี้ เขามักไม่ใส่กระชายอย่างภาคกลางกันครับ  แล้วมีหมูย่างด้วยครับ  คล้ายหมูย่างตรัง  มีกลิ่นหอมสมุนไพรด้วย ผมเป็นคนพอใจหุ่นสะโอดสะองและน้ำหนักที่มีอยู่แล้ว ...อิอิอิ   จึงขอชิมสักเล็กน้อยเป็นพิธี ดัดจริตไปอย่างนั้นแหละ  เพราะความจริงแล้ว  กินจนพุงกางแทบทะลักเลยล่ะ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:14:09

ความคิดเห็นที่ 42 เอ...ทางโน้นมีควันโขมง แต่บ่ใช่ โรงเหล้า ไปดูหน่อยว่า มีอะไรที่กินได้อีก   แหม...น้ำย่อยกำลังทำงานอย่างแข็งขัน  จะรอช้าอยู่ไย ไปดูกันเถอะ อ้อ...เป็นแป้งข้าวเจ้าที่ปั้นคล้ายขนมปะกริม กำลังถูกใส่ลงไปลวกในน้ำร้อนพล่าน   จะเห็นขนมสีขาวเต็มกระชอนเลย   แหม...ก็ผมบอกน้องสาวคนตักว่า ช่วยตักพูนๆ หน่อยจะถ่ายรูปไปอวดหนุ่มๆ  นี่ถ้าหล่อนรู้ว่า ผมถ่ายแต่มือหล่อนมาโชว์เท่านั้น  จะโดนทุบไหมนี่   จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:14:53

ความคิดเห็นที่ 43 บนโต๊ะจะมีสารพัดวัตถุดิบที่จะตักใส่ถ้วย คือ ถั่วแดง พุทราแดง เผือกและเมล็ดบัว  ถ้าเป็น "เต้าทึง"  ก็เพียงตักน้ำเชื่อมราดก็ยกเสิร์ฟ  แต่นี่ไม่ใช่เต้าทึง  หากแต่เป็น "บัวะ เกียะ"  จึงต้องใส่เส้นที่คล้ายปะกริมอย่างรูปข้างบนอีกด้วย ไม่ว่าจะทานแบบร้อน หรือ เย็นใส่น้ำแข็ง  ก็จัดเป็นขนมหวานหลังอาหารที่อิ่มท้องเช่นกัน ทานอิ่มแล้ว อนุญาตให้ทุกท่านพักการอ่านนะครับ  จะไปยืดเส้นยืดสายสักครู่ก็น่าจะดี  เพราะว่าเดี๋ยวต้องไปไหว้เจ้าสักหน่อย  ใครที่ไม่เคยเข้าศาลเจ้าจีน อย่าลืมตามมานะครับ  จะรอ...... จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:16:28

ความคิดเห็นที่ 44 ตอนนี้เราจะไปศาลเจ้าแม่ทับทิมในนครศรีฯ  ขื่อภาษาจีนตัวเต็ม คือ 水尾聖娘廟 กันนะครับ  สร้างเสร็จเมื่อ  2508 ศาลเจ้าแห่งนี้ได้รับใบประกาศเกียรติคุณและโล่ห์รางวัลศาลเจ้าบริหารดีเด่น จากกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย จำนวน 8 ครั้ง ตั้งแต่ พศ. 2538 ได้รับเป็นครั้งแรก  ระยะปีหลังๆ ก็ได้ติดต่อกันเป็นประจำปี แม้ว่าไม่ใช่ศาลเจ้าที่ใหญ่โตก็ตาม แต่ก็สะอาดสะอ้านมีระเบียบดีมาก จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:17:28

ความคิดเห็นที่ 45 ผ่านซุ้มประตูเข้าไปก็จะพบกับ เสามังกรคู่ สูงเสียดฟ้า ดูเด่นเป็นสง่า จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:18:07

ความคิดเห็นที่ 46 นี่คือศาลเจ้าล่ะครับ  บนหลังคาคือ มังกรทองคู่  ใต้มังกรจะเป็นหงส์คู่  ส่วนมุมซ้าย ขวาของหลังคาศาลคือ กิเลนคู่  ด้านล่างของหลังคาด้านหน้าเป็นภาพเขียน ตอน แปดเซียนข้ามทะเล  เสามังกร 4 เสานั้น ใหญ่โตมีพลัง เพิ่มความขลังให้กับศาลเจ้าเล็กๆแห่งนี้ได้อย่างดี จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:18:52

ความคิดเห็นที่ 47 เจ้าแม่ผู้เป็นประธานของศาลเจ้าแห่งนี้ คือ เจ้าแม่ทับทิม หรือ ภาษาจีนกลางเรียก สุย เหว่ย เซิ่ง เหนียง 水尾圣娘 หรือ คนจีนไหหลำเรียกว่า ตุย บวย เต๊ง เนียง (หรือ โผว โตว – แปลว่า ย่าทวด(ผู้เป็นบรรพบุรุษ)) เป็นเจ้าแม่ที่คนเชื้อสายจีนไหหลำให้ความเคารพมากที่สุดองค์หนึ่ง เพราะท่านเป็นเทพผู้คุ้มครองชาวจีนไหหลำที่อาศัยและหากินกับทะเล  ชื่อจีนกลางของเจ้าแม่นี้ ถ้าแปลก็จะได้ความว่า เจ้าแม่แห่งปลาย(ปาก)น้ำ  เพราะเกี่ยวเนื่องกับทะเลนั่นเอง ประวัติของเจ้าแม่ทั้งสมัยราชวงศ์หมิงและชิงล้วนมีบันทึก เล่ากันว่า ที่เกาะไหหลำ เขตบุ่นโส 文昌市 อ. ดังเกียว 东郊镇หมู่บ้านแซ่พัว 潘家庄 (ผมใช้สำเนียงไหหลำระบุชื่อเฉพาะทั้งสิ้น เสียงจึงไม่ตรงกับจีนกลาง)   มีชาวประมงแซ่พัวคนหนึ่งที่ยากจน  วันหนึ่งเขาออกทะเลหาปลา แต่ทอดแหแล้วไม่ได้ปลาเลย ขณะที่กำลังหงุดหงิด ปรากฎว่าก็รู้สึกว่าหี่ดึงนั้นมีน้ำหนักมาก น่าจะได้ปลาจำนวนมากโข  ครั้นดึงแหขึ้นมาก็พบว่าเป็นไม้ท่อนหนึ่ง เขาโยนทิ้งลงน้ำ ทอดแหใหม่ก็ได้ไม้ท่อนเดียวกันอีก ทั้งๆที่เปลี่ยนทิศทางเรือแล้ว เขาจึงดึงไม้นั้นขึ้นมาวางไว้ในเรือ พร้อมกับอธิษฐานว่า ถ้าไม้นี้มีอำนาจจริง ขอให้เขาได้ปลาจำนวนมาก แล้วจะเก็บท่อนไม้ไว้บูชา ครั้งนี้เมื่อทอดแหไป จึงได้ปลาจำนวนมาก  เมื่อไปขายที่ตลาดก็ได้ราคาดีด้วย แต่แล้วเขาก็ลืมสัญญาใจที่ให้ไว้  กลับนำท่อนไม้ไปใช้และวางแถวๆเล้าหมู ปรากฎว่า หมูที่บ้านเลี้ยงเท่าไรก็ไม่โต  ซ้ำยังเป็นโรคร้ายตายบ่อยๆ (คาดว่า...ไม่น่าจะเป็นเพราะโรคหวัดหมู นะครับ....อิอิ) คนในบ้านเองก็อยู่กันอย่างมีเรื่องรำคาญใจบ่อยๆ ชาวประมงนั้นจึงจุดธูปขอขมาต่อท่อนไม้นั้น  ปรากฎว่า เรื่องร้ายกลายเป็นดี  ชายนั้นก็มีฐานะดีขึ้นเรื่อยๆ (ดังนั้น คนไหหลำเวลาไหว้เจ้าแม่ทับทิม จะไม่ไหว้ด้วยเนื้อหมู แต่จะไหว้ด้วยไก่แทน)   ประกอบกับต่อมามีผู้พบเห็นเทพธิดามักปรากฎกายที่บนต้นลำไยของหมู่บ้าน เรื่องนี้เป็นที่โจษจันไปทั่ว ชาวบ้านจึงร่วมมือกันบริจาคเงินสร้างศาลเจ้าขึ้นมา เพื่อนำไม้ศักดิ์สิทธิ์ท่อนนั้ไปบูชา  โดยแกะสลักเป็นรูปเจ้าแม่ทรงเครื่องอย่างฮ่องเต้ ตามที่เจ้าแม่ได้นิมิตมาเข้าฝันชาวประมงแซ่พัวผู้นั้น สถานที่จัดสร้างศาลเจ้าของเจ้าแม่ทับทิมนั้น อยู่ที่ เขตเขตบุ่นโส  อ. ดังเกียว หมู่บ้านตุยบวย 水尾村  ปัจจุบันศาลเจ้านี้ยังคงอยู่ เจ้าแม่ทับทิมเป็นที่เลื่องลือในเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ ความเมตตา และการคุ้มครองผู้เดินทางโดยเฉพาะทางทะเล  รวมถึงคนจีนโพ้นทะเลด้วย จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:22:57

ความคิดเห็นที่ 48 ต่อมาคือ พระเสื้อเมือง คือเทพเจ้า โบน เฮา ก๋ง  (ภาษาจีนไหหลำ)  หรือ ปุ่น ท้าว กง (แต้จิ้ว)  เป็นเทพเจ้าที่ชาวจีนทุกสายให้ความเคารพบูชา เชื่อว่า ท่านคือเทพที่มาอยู่โพ้นทะเลรุ่นแรกๆทีเดียว  บางก็เชื่อท่านคือนายท้ายเรือที่มาพร้อมกับขุนพลเจิ้ง เหอ เมื่อราชวงศ์หมิง มีแสนยานุภาพทางทัพเรืออย่างมาก ปล. ไม่ลงในรายละเอียดนะครับ เพราะเทพนี้ไม่ได้มีเฉพาะศาลไหหลำ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:24:50

ความคิดเห็นที่ 49 นี่คือ พระ 108  หรือ เจ้าพ่อ 108 องค์  เป็นเทพที่พัฒนามาจากการเป็นกลุ่มวีรชนที่เสียชีวิตอย่างอนาถ  ด้วยความเฮี้ยน ได้กลายเป็นความศักดิ์สิทธิ์ จึงเป็นที่คารพบูชาในท้ายสุด เป็นเทพที่ถ้ามีป้ายบูชาอยู่ศาลเจ้าใดแล้วล่ะก็  ศาลนั้นจะต้องเป็นศาลของชาวจีนไหหลำเท่านั้น  เพราะเชื่อว่าเป็นเทพเจ้าที่ให้ความคุ้มครองทุกคนยามออกทะเล   เรื่องเล่ามีดังนี้ 16 ก.ค . 1851  เรือพ่อค้าวาณิชชาวจีนไหหลำเริ่มออกเดินทางจากท่าเรือที่ อ. เซ็งลาน เขตบ่นโส  เกาะไหหลำ มุ่งหน้ามาทำการค้าที่ ปท เวียดนาม มีจุดหมายคือเมืองเว้  ระหว่างทางนั้นได้เจอกับพายุ  จึงจำเป็นต้องพักเรือไว้ที่ เกาะซึ่งอยู่ในเขตกวางไง (Guang Ngai)  อยู่ตอนกลางค่อนมาทางใต้ของเวียดนาม  แต่แล้ววันต่อมา ก็ถูกเรือลาดตระเวณของทางการเวียดนาม ยิงกระหนำด้วยปืนใหญ่ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้เรือเสียหาย  ฝ่ายทหารเรือเวียดนามฉวยโอกาสขึ้นเรือสินค้าไปสำรวจดู  จึงพบว่ากลุ่มพ่อค้าเหล่านี้บ้างก็มีเงินทองทรัพย์สินมีค่า  บ้างก็มีสินค้าราคาดีเพื่อมาขาย  ทหารเกิดความโลภเข้าครอบงำ จึงกลับกลายเป็นโจรสลัดต้องการจะยึดทรัพย์สินและสินค้าเหล่านั้นไว้ แม้กลุ่มชาวจีนไหหลำจะขัดขืน  ต่อก็ไม่อาจสู้กับทหารเวียดนามที่มีอาวุธครบมือได้  ชาวจีนจำนวน 108 คนบนเรือสินค้า 3 ลำจึงถูกจับตัวมัดเป็นกลุ่ม ๆ ละ 10 คน  แล้วถูกหัวหน้าทหารสั่งให้ตัดเฉพาะหูมาทุกคน  จากนั้นก็จับกลุ่มพ่อค้าไหหลำผู้เคราะห์ร้ายโยนลงทะเลไปหมดสิ้น   สินค้าอีกทั้งของมีค่าก็ถูกลุ่มทหารเวียดนามแบ่งปันกันไป  แล้วเผาเรือทั้ง 3 ลำให้จมทะเลไป ผู้เสียชีวิตอย่างอเนจอนาถทั้ง 108 คน  ล้วนกลับกลายเป็นวิญญาณที่มีความคับแค้นแน่นอก  เวลากลางคืนมักจะมีเสียงโหยหวนทวนลมเข้าสู่โสตประสาทของชาวเรือทั้งหลายที่แล่นเรือผ่านละแวกนั้น  และลือกันว่า วันที่ 22 เดือนนั้น ปีนั้น เป็นวันที่”แรง” มาก อย่างไรก็ตาม คราใดที่เกิดคลื่นลมแรง ปรากฎว่าเรือต่างๆ ล้วนสามารถหลุดรอดจากมหาวาตภัยได้  ทำให้นักเดินเรือทั้งชาวประมงทั้งหลายต่างก็ให้ความเคารพและศรัทธาต่อวีรชนทั้ง 108 คน ยกย่องให้เป็นเทพ ส่วนทหารที่เลวร้ายชุดนั้นล่ะ  หลุดรอดจากผลกรรมร้ายที่พวกเขาได้ก่อขึ้นหรือ ?   อย่างนี้ต้องติดตามตอนต่อไป  เอ๊ย..คห ต่อไป จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:26:00

ความคิดเห็นที่ 50 เมื่อแบ่งปันทรัพย์สินเสร็จก็กลับเข้าเมือง หัวหน้าทหารตัวร้ายได้แจ้งทางกษัตริย์ตนว่า ได้ปราบปรามโจรสลัดจำนวน 108 คน สร้างความสงบให้คนเดินเรือในแถบนี้ โดยส่งหูของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายทั้ง 108 คนเป็นหลักฐาน  ฝ่ายกษัตริย์จึงพิจารณาความดีความชอบ  ขณะที่จะลงพระนามและตราประทับบนคำสั่ง  ก็รู้สึกวิงเวียนหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม   (ขอ....ยาหอมขับลมโดยด่วน   อิอิอิ...)  บังเกิดนิมิตว่า มีวิญญาณมาเรียกร้องความยุติธรรม  มือไม้พลันอ่อนจนไม่อาจเขียนต่อได้   ตอนนั้นกษัตริย์เวียดนามจึงคิดว่า ทหารอาจจะโกหกก็ได้  เพราะแทนที่จะนำศีรษะเหยื่อมาเป็นหลักฐาน กลับนำมาเพียงหู  จึงมีดำริว่า จะต้องสืบหาความเป็นจริงให้แจ่มชัดก่อน ขณะเดียวกัน   โจรลูกน้องในคราบพลทหารคนหนึ่งได้เข้าไปยังเมืองเว้ จึงเข้าภัตตาคารแห่งหนึ่งที่เป็นของชาวจีนไหหลำกินอาหารแกล้มสุรา ฉลองจนกระเป๋าฉีก เงินหมด จึงขอให้คุณนายเถ้าแก่เนี้ยรับแหวนทองคำ และเสื้อไหมเขียวไว้เพื่อจำนำไว้ก่อน เถ้าแก่หญิงเห็นของแล้วแทบจะเป็นลมพับคาที่เพราะจำได้ว่านั้นเป็นของติดตัวของสามีตน  จึงหลอกถามจากพลทหารคนนั้นที่เมามายไม่มีสติ  จึงเปิดเผยความชั่วของตนเอง  เถ้าแก่หญิงจึงฟ้องร้องทางการ ในที่สุด กษัตริย์เวียดนามก็ลงโทษทหารพวกนั้น ยึดทรัพย์คืนให้แก่ภรรยาลูกหลานญาติของผู้เคราะห็ร้ายทั้ง 108 คน ทั้งที่อยู่ในเวียดนามและอยู่ที่ไหหลำ ทางการเวียดนามก็ได้แสดงความเสียใจ และแสดงความเคารพพร้อมประกาศเกียรติคุณแก่เขาเหล่านั้น ฝ่ายคนที่ไหหลำก็เทิดทูนยกย่องให้เป็น เทพเจ้าทั้ง 108 องค์ อักษรจีนบนแผ่นป้าย นั้นคือ  昭应英烈 一百有八靈神    หรือเรียกกันแบบบ้านๆคือ  一百零八兄弟 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:28:26

ความคิดเห็นที่ 51 ภายในก็มีศาลพระภูมิด้วยนะครับ  ตามแบบศาลเจ้าจีนทั่วไป  จึงไม่สาธยายนะครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:29:17

ความคิดเห็นที่ 52 ส่วนด้านนอกก็มี ที่ประทับของ เทวดาฟ้าและดิน  ตามแบบศาลเจ้าจีนทั่วไป จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:29:53

ความคิดเห็นที่ 53 เป็นอันว่าอิ่มบุญกันทุกท่านแล้วนะครับ  ถึงเวลาที่จะลดน้ำหนักของท่าน  โดยการควักเงินในกระเป๋าที่แน่นเอี๊ยด มาให้ผม...อิอิ...พูดเล่น  จะพาไปเดินเลือกซื้อสินค้าพื้นเมืองกันครับ คุณหญิงคุณนายทั้งหลาย  ด่านแรกคือกระเป๋าย่านลิเพา  จะเลือกแบบเอาส่วนที่เป็นหูหิ้วเป็นเงิน ทองก็ได้นะครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:30:35

ความคิดเห็นที่ 54 คราวนี้ก็เป็นวัตถุมงคลที่เป็นเอกลักษณ์ของนคร  คือ เงินตรานะโม  ซึ่งมีทั้งเป็นแหวนหัวนะโม สร้อยนะโม  ล้วนผ่านการปลุกเสก เพื่อความเป็นศิริมงคล สามารถสวมใส่เพื่อป้องกันภยันตรายได้  ในวัดพระมหาธาตุก็มีขายนะครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:31:07

ความคิดเห็นที่ 55 เงินตรานะโม เป็นวัตถุมงคลที่ประวัติยาวนานตั้งแต่สมัยที่ศาสนาพราหมณ์ลัทธิไศวนิกายเฟื่องฟูอยู่ในแถบนี้  สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นมาเพื่อถวายความเคารพแด่เทพสูงสุดในศาสนาพราหมณ์ พระอิศวร พระนารายณ์ และพระพรหม โดยตัวสัญญลักษณ์ที่ยึกยือคล้ายถั่วงอกบนเหรียญนั้น เป็นอักษรสันสกฤต คือ นมะ หรือ นมัส  หมายถึงการแสดงความเคารพ ความนอบน้อม หรือ การไหว้ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:31:48

ความคิดเห็นที่ 56 แบบเก่าอีกหลากแบบ  จะมีราคาดีนะครับ เพราะถือเป็นของเก่า แล้วขลัง จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:32:26

ความคิดเห็นที่ 57 ตามตำนานบันทึกว่า อาณาจักรนครศรีธรรมราช สมัยพระเจ้าธรรมโศกราชนั้นมีโรคระบาด (โรค ห+อ่า) ทำให้คนเสียชีวิตมากมาย ประชาชนเสียขวัญ พระเจ้าธรรมโศกราชจึงทำพิธีปลุกเสกเงินตรานะโม โดยทำทั้งพิธีพุทธและพราหมณ์ แล้วนำเงินตรานะโมไปฝังยังจุดสำคัญของบ้าน ตามกำแพงเมือง เพื่อขับเสนียด[^_^] โรคร้ายและ อำนวยความเป็นศิริมงคล  ทำให้นครเจริญรุ่งเรือง ไม่มีโรคระบาดเกิดขึ้นอีกเลย รูปแนบสร้อยคอทองรูปพรรณประดับด้วยหัวนะโม จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:33:06

ความคิดเห็นที่ 58 พล่ามมากปากแห้ง ขอพักกินของว่างนะครับ มีเหลือเฟือ ไม่ต้องแย่งอย่างเฮติ (ใครยังไม่บริจาคเงิน อย่ารอช้า......ผม  เอ๊ย..เขารออยู่  อิอิ) อย่างแรกขอเสนอ ขนม "อี้ บัวะ"  ขนมเอกลักษณ์ของไหหลำ ทำจากแป้งข้าวเหนียว ห่อหุ้มไส้ที่ประกอบด้วย มะพร้าว+ถั่วลิสง+ฟักแห้งเชื่อม+งา+น้ำตาล  ซึ่งนำมาผัดคลุกเคล้ากัน  ปั้นเสร็จแล้ว เอามานึ่ง  อย่างขนมเทียน ฝีมือดีมากครับแป้งเหนียว รสชาติไส้กลมกล่อม   เห็นบอกว่าคนทำเป็นสะใภ้อิมพอร์ตมาจากเกาะไหหลำเลย  เออ...ขอบเขียวๆ คือใบตอง  ทานไม่ได้นะครับ  (วุ้ย....รู้แล้วน่า) จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:34:25

ความคิดเห็นที่ 59 เมนูต่อไปคือ ขนม “เจน เด เกียะ” ขนมเอกลักษณ์ของไหหลำเช่นกัน ทำจากแป้งข้าวเหนียว ห่อหุ้มไส้ที่ประกอบด้วย มะพร้าว+ถั่วลิสง+ฟักแห้งเชื่อม+ น้ำตาล ซึ่งนำมาผัดคลุกเคล้ากัน  ปั้นแป้งสอดไส้เสร็จแล้ว เอามาคลุกกับงา อย่างเบามือ  จากนั้นเอามาทอด พอลอยตัวก็ตักขึ้นสะเด็ดน้ำมัน (อย่างไรก็ตาม บางงานเขาก็ทำเป็นไส้ถั่วเขียวซีก ยิ่งเหมือนขนมหัวล้านแถวบ้านผมเลย) งานนี้เขาทำลูกใหญ่เชียว รสชาติถูกใจเช่นกัน  เห็นเล่ามาว่า คนทำเป็นคนดั่งเดิมมาจากเกาะไหหลำเชียวนะครับ  ปกติเขาทำขายแถวสามเสน  ต้องทานร้อนร้อนๆ แป้งจะนุ่มหน่อย  เพราะเขาทำแบบไม่เสียดายของ  ถ้าเย็นแล้วจะเหนียวไปหน่อย ผมบิขนมทั้ง 2 ชนิดให้เห็นไส้นะครับ  แม้จะขรุขระไปบ้าง ยืนยันได้ว่า ใช้มือ  ไม่ได้ใช้ปากแทะนะครับ  เพราะหามีดมาแบ่งให้ดูละเมียดละไมไม่ได้ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:35:35

ความคิดเห็นที่ 60 คอแห้งละซิ  ทานซะ ขนมจุกปากเชียว  อิอิอิ...ผมเองแหละ  ไม่ได้ว่าใครหรอก อย่ารอช้า  เห็นของ Antique ทองเหลืองชิ้นนั้นไหม  รีบรี่ไปที่โต๊ะนั้นเลย ปล. ขอขอบคุณ ภาพจากคุณ lovecondo3 อย่างมากมายนะครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:36:47

ความคิดเห็นที่ 61 ได้กาแฟมาแล้วครับ  จากร้านโกปี้  (ภาษาจีนท้องถิ่นเขาทับศัพท์ Coffee )  เป็นร้านดังของนครทีเดียว รสชาติเข้มข้น หอมหวน ยวนน้ำลายจริงๆ   ยิ่งเป็นกาแฟเย็นของร้านนี้แล้วละก็  ลืม  Cappuccino น้องมาริโอ้  Espresso หรือ Black Cannon  เอ๊ย... Canyon  ไปเลย จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:37:51

ความคิดเห็นที่ 62 มาชมการร่ายรำของ นศ. วิทยาลัยนาฏศิลปนครศรีธรรมราช  เป็น การเต้นรำพัดพร้อมกับเชิดตัวหนังตะลุง  สวยงาม คึกคัก และสนุกสนานมาก  เขาช่างคิดที่จะนำศิลปะพื้นบ้านมารวมเข้ากับการร่ายรำได้อย่างลงตัว จะมาพา หนูนุ้ย กับ เจ้าเท่ง กลับบ้านแล้วนะครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:39:24

ความคิดเห็นที่ 63 ทีนี้ก็เป็นคราวที่ท่านผู้อ่านที่เป็นเสือ สิง กระทิง แรด   อิอิ...ล้อเล่น  คืออยากให้ผู้อ่านมาร่วมแจม  แสดงความสามารถบ้างล่ะ  เชื่อว่ามีท่านผู้รู้อยู่มากมาย มี 2 ข้อ 1. เชิญมาพรรณนาความนัยแฝงในภาพจิตรกรรมผืนใหญ่ที่ประดับบนฝาผนังบริเวณบันใดของพิพิธภัณฑ์เมืองนครศรีธรรมราช 2. วัตถุกลมดำๆ ที่อยู่ในรูปทรงสามเหลี่ย่มนั้น คือ อะไร   (อาจจะไม่ชัด  เดาได้นะครับ nothing to lose) 3. สุภาพสตรีในภาพคือใคร  ถ้ามีใครรู้จัก โปรดบอก จะมีรางวัลนำจับ  เอ๊ย...สร้อยเพชรเป็นกำนัน  เอ๊ย..กำนัล  (ข้อนี้ไม่ต้องตอบหรอกนะครับ แซวเอามัน    ขนาดไม่รู้จักยังตกเป็นเหยื่อปากเลย...อิอิ  ) ***ผมขออนุญาตใส่ลิงก์สำหรับคนอยากเห็นภาพจิตรกรรมนี้ชัดๆนะครับ อัพโหลดภาพขนาด 4 MB ให้แล้ว  จะได้เล่นกันง่ายๆ http://www.sendspace.com/file/j05hw0 ***เพิ่มข้อความใส่ลิงก์ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 53 18:43:52 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:41:47

ความคิดเห็นที่ 64 ชอบใจธงที่ยาวเป็นตุงแบบภาคเหนือ  แต่มีรูปกินนรร่อนรำที่แสดงถึงความเป็นโนราห์ของทางใต้ ที่สำคัญตรงปลายแกนธงด้านบนสุดยังมีโคมสีแดง บ่งบอกความเป็นจีนอีกด้วย  ช่างประดิดประดอยร้อยความคิด สะกิดใจจัง ร่ายยาวมามากมาย บ้ายบาย ฟันธง  เอ๊ย..โบกธงอำลา สักที จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:42:49

ความคิดเห็นที่ 65 เฮ้อกว่าจะเสร็จ....ได้เวลาคลานขึ้นเตียงนอนสักที   ขอขอบคุณ  กี้ฟน้อยๆ ข้างบนที่มาเป็นเพื่อนยามย่ำรุ่งนะครับ Welcome and thank you in advance for the following comments. จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 01:49:45

ความคิดเห็นที่ 66 ได้ความรู้แน่นปึกเลยครับ ไม่น่าเชื่อว่าคืนนี้จะได้มาล่องใต้ ชมวัดวาอารามที่งดงามและอิ่มเอมไปด้วยความรู้ ทั้งภาพและเนื้อหางดงามจริงๆครับ ขอบคุณครับ ที่ทำให้คืนนี้นอนหลับฝันดี โหวตด้วยแล้วกัน จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 03:10:35

ความคิดเห็นที่ 67 มาขอลงชื่อไว้ก่อน ตอนนี้อ่านไม่ไหว เพราะดึกมากแล้ว ขอแอบไปนอนก่อนเด๋วพรุ่งนี้เช้ามาตามอ่านใหม่นะครับ จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 03:54:36

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณ คุณFortunism กับกระทู้ดีๆครับ จากคุณ : จอร์ด บางขัน เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 09:14:31

ความคิดเห็นที่ 69 แวะมาเก็บสาระจากอาเฮีย...ความตั้งใจคนเขียนเต็มเปี่ยมเหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณมากค้า.. จากคุณ : หมวยดุสิต หุๆ (Setakan) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 09:36:11

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณครับ คุณ Fortunism เอาไว้ตอนผมไปเยี่ยมลูกชาย ที่มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ตอนงานเยือนถิ่นมังกร จะไปเที่ยววัดพระมหาธาตุ ที่เมือง 'คร ให้ละเอียดอย่างที่คุณ Fortunism บอกมา จากคุณ : ผอเฒ่า เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 09:58:29

ความคิดเห็นที่ 71 บอกได้คำเดียวว่า  ตะลึง ค่ะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 10:53:56

ความคิดเห็นที่ 72 เคยไปใช้ชีวิตหลบหนีความวุ่นวายใจที่นครศรีธรรมราชมาช่วงหนึ่งค่ะ.. เห็นรีวิวคุณฟอร์แล้วคิดถึงเมืองนครฯขึ้นมาจับใจ หลายสิ่งที่อวดสายตา และหลายอย่างที่ซ่อนอยู่บอกเล่าความเป็นมาของเมืองแห่งนี้ให้ผู้ที่สนใจได้ชวนติดตามจริงๆค่ะ.. จับฉ่ายที่คุณฟอร์นำมาให้ชมชวนน้ำลายสอนั้น คุณยายของลูกชอบทำให้กินตอนยังอยู่ที่บ้านค่ะ ใส่เครื่องเคราอย่างที่บอกมา แม่เรียกผัดจับฉ่าย ยังจำรสมือได้ขึ้นใจ.. ส่วน บัวเกียะ แถวบ้านจะทำแป้งเป็นแผ่นบางๆเท่าเหรียญสองบาทสมัยนี้ เป็นขนมที่แสนจะโปรดปรานเหมือนกันค่ะ.. มาคุยเรื่องกินซะงั้น เป็นเพราะไม่สามารถตอบคำถามได้แม้สักข้อเดียว อิอิ ปล. ในที่สุดคุณก็กลับมา ขอบคุณมากค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 53 11:45:38 จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 11:44:35

ความคิดเห็นที่ 73 ตามมาเที่ยวลิกอร์ครับ ได้ความรู้มากมาย แถมน้ำลายหกอีกต่างหาก อ๊ากกกก... อยากกินๆๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 11:46:11

ความคิดเห็นที่ 74 ตามมาเที่ยวค่ะ...คุณฟอร์ ได้ความรู้แน่นปึ้กกลับไป เคยไปนครก็หลายครั้ง... เคยเห็นทุกอย่าง...ที่บรรยายมา แต่รู้สึกว่า...ไม่เคยรู้อะไรเท่านี้เลย อยากกลับไปอีกจังเลยค่ะ... เพราะรู้สึกว่า... ดู..แบบไม่รู้... กับดูแบบได้รู้... ความงดงามคงต่างกันมากมาย ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆอย่างนี้ค่ะ ปล. ฮือออ...คิดถึงหนมจีนหลังประปา...คิดถึงมังคุดคัดหลังสถานี คิดถึงข้าวมันไก่โกแก้ว... คิดถึงข้าวมันแกงหน้าบ้านขุนพันธ์...จ๊ากกกกกกก จากคุณ : auntiesai เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 12:25:52

ความคิดเห็นที่ 75 สุดยอดเลยครับ ได้อ่านแล้ว ทำให้ได้รับรู้ถึงประวัติอันยาวนานของปักษ์ใต้บ้านเกิดเพิ่มขึ้นเยอะเลย ขอบคุณมากๆนะคร้าบ จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 12:34:07

ความคิดเห็นที่ 76 น่าไปเที่ยวมั่งจัง แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 53 14:28:17 จากคุณ : เจียะป้าอู่สื่อ (tongboy) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 13:00:13

ความคิดเห็นที่ 77 ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ ยังไม่มีโอกาสไปเลย หมูย่าง ขนม .. อยากกินๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 14:18:29

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณคุณฟอร์ที่พาเที่ยวนครค่ะ ^^ ไปเที่ยววัดมาก็มากแต่ไม่ค่อยได้รู้ถึงความหมายของสิ่งต่างๆที่ผู้สรรสร้างได้ซ่อนความหมายไว้อย่างลึกซึ้ง ฐานพระวิหารที่แอ่นโค้งเป็นท้องสำเภา นี่ก็เพิ่งได้ยินแฮะ ถ้าได้ไปวัดพระเเก้วอีกรอบสงสัยต้องสังเกตุใหม่ซะแล้วค่ะ ปกติจะชอบดูเสาสูงๆ ไม่ได้สังเกตุฐานซะเท่าไหร่ ^^ พาทัวร์ได้มีสาระความรู้ละเอียดและน่าติดตามมากค่ะ ว่าปลายเดือน คาดว่าจะมีโอกาสได้ไปนครพอดีค่ะ อิอิ รู้แล้วว่าจะไปเที่ยวไหน และไปกินอะไรดี ^^ จากคุณ : Life's for Rent เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 53 19:47:34

ความคิดเห็นที่ 79 จขกท เองนะครับ เอ...ยังไม่มีใครเล่นเกมส์ที่ คห 63 เลย รอเหยื่อ  เอ๊ย..อาสาสมัครอยู่นะครับ  ใบ้ให้อีกนิด ทรงกลมในรูปสามเหลี่ยมนั้น  วัตถุทรงกลมก็มีอยู่ในกระทู้แล้วนะครับ  อูย...กล้วยๆ...เดาเลยครับ น้องนครเหมันต์................รับเจิมห้างร้าน และตัดริบบิ้นไหมครับ  ผมจะอาสาเป็น ผจก ให้  เฮง เฮง เฮง จริงๆ....อิอิ คุณจอร์ด บางขัน..............ยังไม่ต้องรีบเที่ยวนครนะครับ  รอปิดเทอมกลับไทยก็แล้วกัน อาหมวยดุสิต ..................ไม่เสียทีอาหมวยเป็นนักเขียนนะ  จึงรู้ว่าอาเฮีย มีความตั้งใจเต็มเปี่ยม ทั้งๆที่ตาถั่ว  เอ๊ย..ตาสั้น ก็พยายามตรวจคำผิดให้มีน้อยที่สุด  ยากก็ตรงงจะเอารูปมาเรียงอย่างไรให้เรื่องต่อเนื่อง  เฮ้อ...เสียแต่ว่าสำนวนไม่พริ้วไหวอย่างอาหมวยเขียนเลย คุณผอเฒ่า.......................โถ  ได้ข่าวคุณลูกชาย  เขาเป็นเจ้าถิ่นมานานพอควรแล้ว  ผมว่า....เขารู้เยอะกว่าผมเแน่ๆเลย คุณสุนันยา.......................แหม...ขนาดผมไม่ได้โชว์ความชรา  เอ๊ย..หล่อในรูปเลย  ก็ตะลึงซะแล้ว  เฮ้อ....  ต้องรอให้หายตกใจก่อน  อิอิ คุณแม่ใจดี........................อะอ้า  เคยเป็นสาวเมืองคอนด้วยหรือนี่  จริงๆ ด้วย...บัวเกียะ แบบเป็นแป้งแผ่นเล็กๆ  ผมก็เคยกินนะ  แต่ดูเหมือนจะเป็นแถวๆ เจริญนคร ฝั่งธนฯ   เรื่องกินนี่นะ ใครบอกว่าไม่สำคัญ ทำให้จำเรื่องเก่าๆ ได้มากมายทีเดียวครับ น้องพีท.............................แหม  รีบมาชิมเชียวนะครับ   เอ๊า...ทิชชู  แจกฟรี  แต่ค่าขนม  จ่ายมาด้วย   อิอิ คุณป้าทรายครับ.................คำคมอีกแล้ว "ดู..แบบไม่รู้... กับดูแบบได้รู้... ความงดงามคงต่างกันมากมาย"   ช่างเขียนได้ถูกใจผมจริงๆ  ส่วนมังคุดคัดนั้น  วันนั้นก็มีคนหาบมาขายเหมือนกัน   อืมมม...เรื่องกิน นี้สงสัยต้องยอมแพ้ ป้าทรายชวนชิมซะแล้ว คุณ แมลงภู่บนหูกระต่าย......ขอบคุณนะครับ อุตส่าห์มาอ่านจนจบ แถมเม้นต์ซ้ำให้ด้วย อาต๊่กินอิ่ม.........................เดี๋ยวค่อยหาเวลาไปส่งยาลมให้ที่รั้วสังกะสีนะ คุณ scottie ......................ไปตอนงานสารทเดือนสิบซิครับ  คึกคักมากมาย คุณไลฟ์............................ปลายเดือนนี้หรือ  ยังมีเวลา  ผมจะคอยอัพเดทกระทู้สักเล็กน้อย  จะเอาข้อมูลอ้างอิงมาให้อีก  อย่างทิ้งกันล่ะ  อิอิ...เล่ห์เรียกลูกค้า จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 00:09:39

ความคิดเห็นที่ 80 มังคุดคัดเป็นของทานเล่นอย่างหนึ่งที่น่าสนใจ  คนนครเขาเอามังคุดอ่อนๆ เปลือกยังเขียว คัดเอาเฉพาะเนื้ออ่อนมา ล้างยาง แช่ในน้ำเกลือ ทำให้รสชาติไม่ฝาด กรุบกรอบด้วย เอามาเสียบไม้ผึ่งลมให้แห้ง  ราวกับลูกชิ้นปิ้ง  จะมีแม่ค้าหาบขายทั่วไป โดยเฉพาะแถวสถานีรถไฟ น่าทานไหมครับ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 00:21:05

ความคิดเห็นที่ 81 มังคุดคัดน่าทานมากค่ะ กลับนครฯทีไร ก็ไม่สบโอกาส ไม่ถูกฤดูกาลขายซ้ากที อดทานมานานแล้ว แต่ครั้งสุดท้ายที่เจอวางขายอยู่...ก็เป็นช่วงนอกฤดู เลยขายแพงซะจนไม่กล้าซื้อกิน ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : ...สาวใหญ่ไซส์ S... เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 00:49:51

ความคิดเห็นที่ 82 เย้ บ้านเราเอง ชอบคุณค่ะ ที่นำมาเล่ากัน น้ำยาขนมจีนไม่ใส่กระชาย และอาหารที่นครก็แทบไม่ใส่กระชายเลยค่ะ ตอนชิมขนมจีนแถว กทม. หนแรกต้องคายทิ้งเลย "เฮ้ย คนกรุงเขาใส่อะไรมาวะคะ" แบบว่าบ้านนอกมากไม่รู้จักกระชาย -*- กร๊าก ใส่รูปผิด นึกว่ารูปกระชาย อืม ดูพริกไทยจากนครแทนแล้วกันนะคะ - -" แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 53 01:13:30 จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 01:01:26

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบคุณค่ะเฮียฟอทูนฯ สาระเต็มเปี่ยมเช่นเคย กระทู้ยาวจริงๆ สมคำเตือนจริงๆ  วันนี้แอบแวะมาไหว้พระ ฟังประวัติสถานที่ต่างๆ ได้ใช้ตาชิมอาหารของว่างหลากชนิด ตบท้ายด้วยเมากาแฟออกไปอีกต่างหาก ชาตินี้ตั้งใจว่าอยากไปเที่ยวเมือง “เมืองลิกอร์”และก็ 潘家庄 ให้ได้ค่ะ จากคุณ : Noshka เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 01:26:32

ความคิดเห็นที่ 84 เคยไปมาเหมือนกัน ชอบมากๆเลยค่ะ ตอนนั้นได้นั่งรถชมเมือง เล่าเรื่องเมืองลิกอร์ เป็นหนึ่งในทริปท่องเที่ยวของจังหวัดเลยนะค่ะ น่าประทับใจมากๆ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 08:05:43

ความคิดเห็นที่ 85 ให้คะแนนเต็ม 10 จากคุณ : โฟมน่ารัก เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 08:35:41

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบพระคุณมากๆครับผม ผมยังไม่เคยไปเมืองนครฯเสียที อยากจะหาเวลาไปเยือนสักครั้งเหลือเกิน (เคยวางแผนจะลองไปให้ตรงกับงานเทศกาลเชิญผ้าขึ้นพระธาตุ) จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 09:59:07

ความคิดเห็นที่ 87 แวะมาดูเรื่องราวบ้านตัวเอง เห็นมังคุดคัดแล้ว น้ำลายหก จากคุณ : kunsukont2495 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 11:37:22

ความคิดเห็นที่ 88 ลิกอร์ เป็นชื่อที่ "แขก" (ที่สังกัดกรมท่าขวา อินเดีย ลังกา ฯลฯ) เรียกเมืองนครฯ ครับ ครั้งหนึ่งเคยมีการรณรงค์ ให้คนนครฯ เรียกเมืองตัวเองว่า "เมืองนครฯ" แทน "เมืองคอน" เพราะตอนนั้น นครฯ วุ่นวายมาก อาชญากรรม อันดับ 2 รองจาก กทม. คำว่า "คอน" ก็แปลอีกนัยนึงว่า "แบก หาม บรรทุก (บ้านเมืองมันเลยไม่ไปไหน แต่รู้สึกการรณรงค์ครั้งนั้นไม่เป็นผล ผ่านมา 20 กว่าปี นครฯ ก็เลยไม่ไปไหนสักที 555 บ้านผมก็แปลกนะครับ 1. มีอนุสาวรีย์วีรไทยที่บรรจุอัฐิทหารที่เสียชีวิต จากการรบกับญี่ปุ่น แต่ก็มีอนุสรณ์สถาน ยามาดะ นางามาซะ ที่เคยรุกรานอาณาจักรแห่งนี้ 2. มีอุทยานใต้ร่มเย็น (สร้างระลึกถึง ทหารที่เสียชีวิตจาก ผกค.) แต่ก็มีอนุสรณ์สถาน ทหารปลดแอกประชาชนไทย ที่วัดไม้เสียบ 3. มีอนุสาวรีย์ขุนพันธรักษ์ราชเดช ตำรวจมือปราบ แต่ก็มี อนุสรณ์สถาน "เสือผิน" เสือปล้นที่เอาข้าวมาแจกคนจน 4. เป็นแหล่งแรก ที่พุทธศาสนาลังกาวงศ์แพร่เข้ามาและเจริญรุ่งเรืองมากๆ มีเจดีย์พระธาตุที่ใหญ่รองเป็นที่ 2 ของประเทศ แต่อัตราอาชญากรรม ก็รองเป็นอันดับ 2 ของประเทศเหมือนกัน จริงๆ พระธาตุ นครฯ กำลังผลักดัน ให้เป็นมรดกโลกอยู่ครับ แต่น่าจะอีก นาน ผมคน นครฯ โดยกำเนิด เกิดโตที่นี่ แต่ไปเรียน ทำงานที่ กทม. เสียนาน กลับมาอยู่บ้าน 8-9 ปีแล้วแต่เหมือนไม่ใช่บ้านยังไงไม่รู้ นครฯ มีมารยาท กติกา และเงื่อนไข การใช้ชีวิตที่เป็นรูปแบบของตนเอง ที่คน ต่างถิ่น ค่อนข้างปรับตัวค่อนข้างยาก และทำให้ผมกลายเป็นคนต่างจังหวัดในความรู้สึก ไว้ ค่อยเอารูปมาแบ่งปันกันดีกว่า "คีรีวง" ครับ อากาศดีที่สุดในประเทศ แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 53 14:42:31 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 53 13:29:07 จากคุณ : พี่คนใต้ใจดี เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 13:19:14

ความคิดเห็นที่ 89 คุณพี่ตู้ครับ แบบว่าเกมยากอะ ผมไม่ค่อยช่างสังเกต อยากตอบข้อสามก็โดนห้ามซะแล้ว T-T คุณพี่คนใต้ใจดีครับ เคยอ่านเรื่องคีรีวงเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ไม่เคยมีโอกาสไปเยือนเลย ไว้จะคอยดูรูปนะครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 14:54:16

ความคิดเห็นที่ 90 เอว พี่คนใต้ ผมก็เด็กคอนกันนิ พื้นเพเดิมตรง หลาดแขกอะ เติ้นอยู่ตรงไหน ขอแย้ง ตรง ยามาดะ นางามาซะ อนุสรณ์สถานเขาแถวๆทุ่งทาลาด ก้ สร้างประมาณว่า ให้เกียรติในฐานะอดีตเจ้าเมืองคนนึง ไม่ไ้ด้ยกย่องเป็นพิเศษไร ตรงข้าม มีกวีนิรนามคนนึง แต่งโคลงด่าไอ้ยุ่นคนนั้นไว้ด้วยซ้ำ จากคุณ : ๋Johnny Thunders (Johnny Thunders) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 53 18:14:11

ความคิดเห็นที่ 91 จขกท เองครับ... เมืองลิกอร์ เป็นชื่อเรียกเมืองนครศรีฯ ของพ่อค้า "ชาวโปรตุเกส" ข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อสนับสนุน คห 1 ของผมครับ จาก http://www.nakhontoday.com/mm_history_nakhon.php จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 00:15:50

ความคิดเห็นที่ 92 อดใจไม่ไหว แหวะมาอ่านเพิ่มเติมความจำอีกสักครั้ง ทั้งลัก ทั้งขโมยความรู้ ไปเยอะๆ พี่ฟอร์จะได้หามาทดแทนอีก ปรบมือเกรียวกราว สุโค่ย จากคุณ : นครเหมันต์ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 00:41:50

ความคิดเห็นที่ 93 จขกท ตอบ จม มิตรรักแฟนเพลงครับ..อิอิ แต่แปลกใจจัง ทำไม ทำไม  ไม่มีใครช่วยอธิบาย รูป ใน คห 63 หนอ  ไม่ยากเลยนี่นา คุณสาวใหญ่ไซส์ S............. เขาเรียกว่า ความขัดแย้งระหว่าง ความต้องการจะ"ทาน" กัย ความต้องการจะ"จ่าย"ครับ  555 คุณ rainfull.........................รู้เปล่าใจเดียวกันเลย กลิ่นพิลึกของกระชาย ทำให้ผมขยาดขนมจีนน้ำยาของภาคกลางมากเลย   ส่วนรูปประกอบนั้น นึกว่า ไปอยู่ ตปท จนลืมปักษ์ใต้บ้านเรา  เห็นต้นพริกไทยเป็นกระชายแล้ว  เฮ้อ..โล่งอกครับ   น้องหนิงๆ............................คิดถึงอยู่เรื่อยๆนะจ๊ะ  ระริกระรี้เป็นกระดี่  เอ๊ย..โลมาว่ายน้ำเขียว    ขยันทำงานเก็บเงิน  ไปไหนก็ได้หนูจ๋า  นคร ไม่หนีไปไหนหรอก  ส่วนถ้าไปเกาะไหหลำนั้น  หมู่บ้านแถวนั้นคงต้องเดินทางด้วยรถ  อาจจะห่างจากเมืองไหข้าว ที่เป็นเมืองหลวงไหลำประมาณ 2-3 ชม เท่านั้น  จึงไม่ใช่เส้นทางนักเดินทางเท่าไร  ส่วนใหญ่เขาจะอยู่ไหข้าว  และไปทางใต้อีกที่เมืองซานย่า   เอ่อ...ตอนนี้ น้องไปทำงานเก็ยเงินก่อนนะ  แว่บมาอ่านเดี๋ยวนายไล่ออก ตกงานอีก ซ้ำอดเี่ยวด้วย  อิอิ น้องสาวครับ.....................ถ้าชอบใจก็ไปอีกได้  ใกล้ๆแค่นี้ ใช่ไหม ต้องยอมรันะ ว่า อาหารที่นครเขาทำได้หลากหลายจริงๆ  แต่กลัวรสเผ็ดของเขาอย่างมาก  เมื่อใดที่เขาบอกว่า เผ็ด  ก็ต้องงดกิน   ถ้าบอกว่า กลางๆ คือ เผ็ด คุณโฟมน่ารัก ครับ............ขอเปลี่่ยนเป็นเงินได้ไหม   อิอิ คุณอุ้ย.............................นักปราบดิจิม่อนที่เห็นล็อกอินนี้ทีไร  ก็อุ่นใจทุกที   รีบมา วันที่ 28 กพ วีนมาฆะนี้เลยนะครับ  อย่างลังเลใจ  แต่คนเยอะๆ ก็เวียนหัวนะ  ว่าไหม คุณkunsukont2495........คนนครหรือครับ  งั้นต้องเอามังคุดคัดมาฝากผมซิครับ คุณพี่คนใต้ใจดี................คนเมืองคอนอีกคนแล้ว   ความความคิดคุณนี้  อ่านแล้วเห็นขัดขัดแย้งจริงๆ นั่นแหละ  แต่ว่ามันก็ลงตัวแบบ มีบวกต้องมีลบกระมัง น้องพีท........................โอ  นี่โชคดีที่ห้ามน้องพีททันนะนี้  ไม่งั้นอาเจ๊ท่านนั้น  อาจจะต้องสดุ้งโหยงนอนไม่ค่อยจะหลับ  ต้องฟังเพลง"เสน่หา" พาฝันกล่อมจึงจะนอนได้ คุณJohnny Thunders....แหม  ล็อกอนนี้ไม่บอกแม้สักนิดเลย ว่าเป็นคนคอน  อิอิ ภาพแนบ..พิพิธภัณฑ์เมืองนครศรีฯ จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 00:46:38

ความคิดเห็นที่ 94 อุ้ย...น้องหนาว  ยังไม่หลับไม่นอนอีก  แถมจะมา"แหวะ"อกอีก   นี้ดีนะ โดนแหวะมาแล้ว 1 ครั้ง  ครั้งนี้เลยไม่ตกใจเท่าไร  แต่สั่นสู้ ว่าแล้วชวนน้องหนาวและเพื่อนที่แวะมายามดึกไปทาน บัวเกียะ กันดีกว่า  เพิ่งได้เมลส่งต่อ แนะนำร้านน่าไปทานพอดี  เอามาฝากได้ทันเวลาพอดีเลย **** "บัวเกียะ สูตรไหหลำ เจ๊น้อย" ขนมหวานที่ค่อนข้างจะหากินได้ยากแล้วในบ้านเรา แต่ว่าถ้ามาที่ร้านนี้ที่นี่ทำแป้ง บัวเกียะ เอง และปั้นเองด้วยมือแบบสดใหม่ทุกวัน และก็ยังมีเครื่องอย่างอื่นใส่มาด้วย ไม่ว่าจะเป็นมันเชื่อม ถั่วแดงต้มเม็ดเล็ก แปะก๊วย เฉาก๊วย ลูกชิด ถั่วลิสงคั่ว แล้วก็ราดด้วยน้ำเชื่อมที่มีให้เลือก 2 แบบคือ น้ำเชื่อมที่ทำจากน้ำตาลทรายแดงเคี่ยวใส่ใบเตย หรือ น้ำเชื่อมน้ำตาลทรายขาว แล้วก็ใส่น้ำแข็งป่น เส้นที่ร้านนี้เขาใช้จะเป็นเส้นแบบที่ทำจากแป้งมัน(เดาเอา)   ปั้นเป็นเส้นยาวกว่า ค่อนข้างจะลื่นไหลกว่าแบบที่ผมได้ชิมที่นคร  แบบร้านนี้ ถือว่าประยุกต์หน่อย  เพราะจริงๆ แล้ว เส้นแบบที่ใช้แป้งมันนั้น  จะเป็นลอดช่องไหหลำแบบหนึ่งเลย จะไม่ใส่เครื่องเยอะแบบนี้  แต่ถือว่าเป็นการประยุกต์ที่เข้าทีมาก ใครอยากได้ลิ้มรสบ๊วยเกี้ยหอมหวานเย็นชื่นใจ เชิญครับ แล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะครับ ร้านตั้งอยู่ที่ 267/3 ถ.เจริญกรุง 67 (หรือตลาดแสงจันทร์) แขวงยานนาวา เขตสาทร กทม. เปิดทุกวัน เวลา 12.00-22.00 น. โทร.0-2211-4812, 08-7823-1884 จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 01:02:44

ความคิดเห็นที่ 95 มากินหนม อิๆ คคห 63 เพ่งแล้วก็นั่งเอ๋อๆ ครับ ไม่รู้จะบรรยายอะไร เพราะดูไม่เป็นอะจิ เห็นแต่พระพุทธเจ้าเยอะเลย หลายพระองค์ พระเจดีย์คือพระธาตุเมืองนครรึเปล่าครับ มีน้ำขนาบซ้ายขวา เดาว่าฝั่งขวาคืออ่าวไทย มีเรือสำเภาในตำนานด้วย เทวดาทางซ้าย เดาว่าเป็นพระพรหม เพราะมีหลายหน้า ทางขวาเพ่งแล้วไม่รู้อะ พระอินทร์ได้มั้ยครับ แบบว่า ท้าวจตุคามรามเทพ หรือเปล่า (กลับมาีอีกรอบ เห็นเพิ่มอีกสองอย่างครับ) แถวบนสุดมีรูปสัตว์ในปีสิบสองนักษัตร ส่วนที่ลอยอยู่ระหว่างพระธาตกับเทวดาสององค์ ทางซ้ายเป็นรูปพระศิวนาฏราช ทางขวาเป็นเสาชิงช้า คงจะบอกถึงศาสนาพรามหณ์รึเปล่าหนอ (จบที่กลับมาอีกรอบ) ส่วนกลมๆ ดำๆ ไม่รู้เลย เพ่งไม่ออก เดาว่าเป็นขันบรรจุพระบรมสารีริกธาตุในตำนาน ตอนนี้คิดออกแค่นี้ แหะๆ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 53 08:50:50 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 53 08:48:01