ความคิดเห็นที่ 1 จขกท ตั้งกระทู้เกี่ยวกับเรื่อง "บุญคุณ" มา 2 กระทู้แล้วนะ กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ 3 คงต้องกลับไปดูเรื่อง "จิต" ของคุณเองแล้วมั้ง จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 06:33:44

ความคิดเห็นที่ 2 #1 เนื่องจากพิจารณาจากภายในแล้ว ไม่สามารถให้คำตอบได้ จึงต้องพิจารณาจากภายนอก เพราะยังมีความจำเป็นต้องอาศัยสังคมมนุษย์ในการดำรงชีวิต ผมจะตั้งมากี่ครั้งก็ไม่ใช่ประเด็น หากตั้ง1ครั้งแล้วได้คำตอบทุกอย่างในสากลโลก จำนวนกระทู้ทั้งหมดน่าจะมีไม่เกินจำนวนผู้ใช้อินเตอร์เน็ตในประเทศไทย จากคุณ : powerconduit เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 07:01:57

ความคิดเห็นที่ 3   บุญคุณมีไว้ทวง .. ใครกล่าวอ้างว่ามีบุญคุณกับใครนั้น  ก็เพื่อบอกกล่าวแก่คนทั่วไปว่าเขามีสิทธิอันชอบธรรมที่จะเรียกร้องทวงคืนอะไรบางอย่างจากคนๆนั้น คนที่ติดหนี้บุญคุณก็ได้แต่ทนทุกข์  เพราะหนี้สิ่งของก็แค่ใช้คืนส่วนหนี้บุญคุณใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด .. ใครคนนั้นจึงไปกินเหล้าย้อมใจปรับทุกข์กับเพื่อนอีกคน  เพื่อนคนนั้นจึงสอนว่า "หนี้บุญคุณเมื่อไหร่ที่ทวงก็แปลว่าเราหายกัน" .. ... จบเรื่องบุญคุณเพียงเท่านี้ครับ จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 11:41:18

ความคิดเห็นที่ 4 บุญคุณ เป็นนามธรรม บุญคุณ เป็นนามธรรมที่เกิดสืบเนื่องจากการกระทำที่เป็นรูปธรรม บุญคุณ เป็นนามธรรมที่เกิดสืบเนื่องจากการกระทำที่เป็นรูปธรรมซึ่งอาจแบ่งเป็นโดยทางตรง เช่น นาย ก. ช่วยชีวิต นาย ข. จากการถูกโจรทำร้าย และโดยทางอ้อม เช่น นาย ก. สร้างโรงเรียน ลูกหลานหลายชั่วอายุคนได้รับประโยชน์จากโรงเรียนนี้ จนถึงรุ่น นาย ฮ. หรือ นาย ก. เป็นผู้มีความรู้อย่างเอกอุ จึงถ่ายทอดไว้เป็นตำราให้คนรุ่นหลังได้เล่าเรี่ยน ความสำนึกในบุญคุณ เป็น สิ่งที่เป็นอัตวิสัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีบุญคุณที่เกิดทางอ้อมซึ่งไกลตัวมากๆ และในกรณีที่ผู้ประกอบกรรมนั้นๆอาจมิได้มีเจตนาที่จะให้ความช่วยเหลือโดยตรงแต่บังเกิดผลพลอยได้ ข้อพิจารณาในสิ่งที่เป็นอัตวิสัยนั้นคงมีหลากหลาย เหลือวิส้ยที่ผมจะสรุปลงมาเป็นหลักการที่เป็นปรนัยได้ ไม่บังอาจตอบ ท่าน จขกท คงต้องรอปราชญ์ท่านอื่นๆแล้วละ คำถามสามข้อของท่าน ผมขอผ่าน อย่างไรก็ตาม ในแง่ส่วนบุคคล ผมถือว่า ผมได้รับประโยชน์จากใครไม่ว่าทางตรงทางอ้อม ผมก็จะพยายามตอบแทนท่านเหล่านั้้นให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าท่านจะต้องการประโยชน์ตอบแทนหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อย หากท่านไม่ต้องการอะไรจากผม ผมก็จะพยายามถ่ายทอดประโยชน์ต่อให้บุคคลอื่นๆที่ต้องการ เป็นการถ่ายทอดเจตนารมณ์การประกอบกุศลกรรมของท่านผู้เป็นต้นทาง เป็นการแสดงอนุโมทนาต่อกุศลเจตนาของท่าน เป็นการพยายามให้โลกนี้มันน่าอยู่ขึ้นเท่าที่จะทำได้ หากผู้ใดข่มเหงคะเนงร้ายผม ความโกรธและแค้นเคืองนั้นย่อมมีเป็นธรรมดา แต่ผมก็ได้พยายามเรียนรู้ที่จะระงับความโกรธและให้อภัย ยังไม่ขาดหมดหรอก แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว มีคนเขาว่าผมนี่อะไรๆก็ดี หน้าตาก็ดูได้ หน้าตาตงฉิน หูตาจมูกอะไรๆดีหมด เสียอย่างเดียว:-) เฮ้อ ทำไงได้ล่ะครับ ก็จะพยายามแก้ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 11:45:11

ความคิดเห็นที่ 5 ตรง :-) นี่เดาเอาเองนะครับ โปรแกรมกรองคำมันไม่ยอมให้ผ่าน เอ้า ตรูอภัยให้เอ็งนะเฟ้ย จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 11:46:27

ความคิดเห็นที่ 6 หลักๆน่าจะเป็นเรื่องโครงสร้างทางสังคมครอบครัว   อย่างประเทศแถบเอเชีย จะมีศีลธรรมพวกนี้เยอะ นั่นก็เพราะเป็นสังคมที่มาจากครอบครัวขยาย ทุกคนต้องพึ่งพากันไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง  ผู้ปกครองมีหน้าที่ดูแลบุตรหลาน  และขณะเดียวกันเมื่อถึงเวลาหนึ่ง ลูกหลาน ก็ต้องดูแล พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย   แต่ในตะวันตกจะไม่มีเรื่องพวกนี้ คือจะอยู่กันตัวใครตัวมัน คนแก่พออายุประมาณหนึ่งก็จะไปอยู่บ้านพักคนชรา(ซึ่งนี่คือสิ่งที่ไม่ถูกต้อง) ค่านิยมบุญคุณต้องทดแทนมีค่า ในระดับหนึ่งแต่ก็ขัดแย้งกับหลักการของ สิทธิมนุษยชน ในระดับหนึ่งหากมีความเข้มข้นมากไป  เช่นการกล่าวอ้างบุญคุณเพื่อให้อีกฝ่ายทำเรื่องที่ไม่ต้องการ  ที่เกิดขึ้นในระบบอุปถัมภ์ ทางราชการหรือการเมืองเป็นต้น ดังนั้นเราจึงต้องประเมิณคุณค่าของสองฝั่งนี้ให้ดีๆ ทั้งฝั่งของประเพณีและตัวตนของเรา ความเห็นส่วนตัวเห็นว่า เรื่องการตอบแทนบุญคุณเป็นเรื่องที่ปกติ ธรรมดาในระบบชีวิต ถ้าการกระทำนั้นมาจากความต้องการของเรา เพื่อขอบคุณ เพื่อรักษาความเป็นครอบครัว หรืออะไรก็แล้วแต่ จากคุณ : the author เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 12:51:56

ความคิดเห็นที่ 7 -ฝรั่งที่พูดไทยได้บอกผมว่า ฝรั่งที่ดีก็รู้จักและมีวัฒนธรรม"บุญคุณ" -คำว่าบุญคุณ ไม่ใช่เรื่องที่ผู้ให้จะต้องนึกถึงหรือคิดว่าตนเองได้รับผลตอบแทนคืนในรูปใดรูปหนึ่งหรือไม่ได้รับ   -มันจะได้ความเจริญอะไรกลับคืนเป็นระดับหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด และข้ามจังหวัด ไม่ใช่เรื่องที่ต้องคิด มันเป็นเรื่องจิตฟุ้งซ่านแล้วครับ -อย่ากลัวคำว่าเป็นหนี้บุญคุณ คนดีเขามีน้ำใจกับคนดีและคนด้อยโอกาสกว่า ไม่มีข้อแม้ว่าต้องเป็นญาติหรือปู่ย่าตาทวด  เช่นมีคนสละเงินให้มูลนิธิผู้ลี้ภัยชายแดน เงินนั้นไม่ทราบใครได้รับและไม่ใช่ญาติ -ไม่ควรช่วยเหลือคน แล้วไปเที่ยวทวงบุญคุณคืน ยกเว้นคนเนรคุณ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 15:55:06

ความคิดเห็นที่ 8 #7 คุณขามเรียงได้ตอบคำถามผมส่วนหนึ่งไปแล้ว ว่าไม่ใช่เรื่องที่ผู้ให้จะต้องคิด แต่หากเราอยู่ในบทบาทของผู้รับ(หรือมีคนยัดเยียดสถานะให้เราว่าเป็นผู้รับ) เราใช้อะไรมาเป็นหลักเกณฑ์พิจารณาว่าเราเป็นผู้รับจริงๆหรือ เช่น 1. การกล่าวว่าประเทศชาติมีบุญคุณต่อเรา จะวัดอย่างไร ตอนตัวเราเกิดขึ้นมาบนโลกนี้ผมเองก็มิได้กราบขอร้องใครว่าอยากมาเกิดประเทศไทย ส่วนประเทศเองก็ไม่เชิงให้ผมอาศัยเพราะความเมตตากรุณาแต่อย่างใด ประเด็นนี้ยังมีจุดที่น่าสงสัยด้วยว่า สิ่งที่เป็นนามธรรมอย่าง"ชาติ" นั้นสามารถสร้างบุญคุณได้ด้วยหรือไม่ หากไม่สามารถทำได้ ดังนั้นการตอบแทนชาติก็ไม่ใช่เรื่องที่สามารถเรียกร้องกันได้ 2.การกล่าวว่าบรรพบุรุษผู้ต่อสู้ปกป้องดินแดนในอดีตมีบุญคุณต่อเรา จะวัดได้อย่างไร บรรพบุรุษในอดีตนั้นเสียชีวิตไปจนหมดแล้ว ไม่มีโอกาสมีปฏิสัมพันธ์โดยตรงกับเราได้  จึงมิใช่บุญคุณทางตรงแน่ๆ อีกทั้ง"รัฐ"ที่บรรพบุรุษต่อสู้เพื่อปกป้องนั้นเองก็มิใช่"รัฐ"ที่ผมอาศัยอยู่ในปัจจุบัน หากนับเงื่อนไขด้านเวลาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าสิ่งที่บรรพบุรุษกระทำเมื่อร้อยๆปีก่อนจะมีผลกับช่วงเวลาปัจจุบันมากน้อยเพียงใด โดยสรุปแล้ว ค่านิยมเรื่องของ"บุญคุณต้องทดแทน"นั้น ผมมิได้กล่าวว่าเป็นสิ่งไม่ดี หากแต่สงสัยในเรื่องของหลักเกณฑ์การพิจารณาขอบข่าย เพราะทุกวันนี้ มีแต่คนคอยกล่าวว่าผมเป็นหนี้บุญคุณหลายๆคน ทั้งๆที่คนเหล่านั้นผมเองก็มิได้พบปะพูดคุย เช่นกษัตริย์ไทยหลายๆพระองค์ในอดีต ทหารที่อยู่ห่างออกไปพันๆกิโลเมตร จากคุณ : powerconduit เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 17:24:50

ความคิดเห็นที่ 9   ไม่อยากตอบตามทฤษฏีนะ อยากตอบตามความเป็นจริงมากกว่า แต่ขอบอกนิดนะ คุณคิดในสิ่งที่ว่าทำอะไรแล้วจะดี ทำเพื่อให้คุณได้ขึ้นสวรรค์หรืออะไรมากกว่า แต่คุณไม่ได้ทำจากจิตที่สะอาด งั้นขอบตอบนะ กรณีแรก ขอตอบว่าเป็นเรื่องของคุณค่าทางจิตใจ ผมตอบแค่นี้นะคือก็ไม่ทราบว่าคุณจะเข้าใจไหม อยู่ที่ว่าคุณจะให้คุณค่าไหม สำรับผมใครดีกับแม่ผม ผมก็จะดีกับเค้าเพราะอย่างน้อยเค้าก็ทำให้แม่มีความสุข แต่ก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ส่วนระดับทวด ระดับอะไร ผมบอกตรงๆไม่ได้คิด เพราะผมอยู่กับปัจจุบัน ไม่เคยคิดไปไกลขนาดนั้น น่าจะเอาเวลาไปสงสัยเรื่องทางวิทยาศาสตร์ที่ก่อให้เกิดการคิดค้นมากกว่านะครับ แล้วที่บอกว่า ท้ายที่สุดแล้วเราควรนับ Homo Sapien คนแรกว่ามีบุญคุณกับเราหรือไม่ ตอบ คุณแน่ใจเหรอว่ามีคนเดียว คุณรู้อดีตเหรอ โลกเรามันมีอะไรลึกลับกว่านั้นนะ แค่โลกปัจจุบันคุณยังไม่รู้อะไรทั้งหมดเลย ถ้าคุณรู้จริงช่วยแก้ปัญหาะประเทศไทยให้ที ข้อสอง สิ่งที่คุณถามมันเป็นอะไรที่มากกว่าคำว่าบุญคุณ มันคือว่าเรารู้สึกดี กับเค้าไหม รู้สึกผิดชอบชัวดีไหม ผมคิดว่าคุณไม่เข้าใจหลักธรรมเป็นพวก อยากทำความดีเพื่อขึ้นสวรรค์ น่าสงสาร จากคุณ : เจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 18:25:24 A:110.164.115.63 X: TicketID:191546

ความคิดเห็นที่ 10 ผมว่าคำถามอย่างนี้ เป็นคำถามเชิงปรัชญา ต้องคิด หาเหตุหาผลมาตอบ คำตอบของเราอาจไม่ถูก แต่ว่าประเด็นอยู่ที่ขั้นตอนทางตรรกะต้องคงเส้นคงวาต่างหาก ผมว่าผมเข้าใจ จขกท นะ อยากจะเรียนบางท่านว่า การเข้ามาในกระทู้เพื่อวิพากษ์วิจารณ์ที่บุคลิกหรือตัวบุคคลนั้น เป็นสิ่งที่ฝรั่งเขาเรียกว่า argumentum ad hominem คือการโต้แย้งโดยมุ่งเป้าที่ต้วบุคคล จะวิจารณ์เขาอย่างไร ท้ายที่สุดก็ยังเหลือคำถามที่เขาถามและยังไม่มีการตอบอยู่ดีเพราะไปมัวอัดเขาเสียแล้ว จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 18:57:53

ความคิดเห็นที่ 11   สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ พระธรรมเป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ดีแล้ว เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและ ปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้ และให้ผลได้ ไม่จำกัดกาล เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกะผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน ที่จะบอกก็มีเพียงแค่นี้ จากคุณ : ปีศาจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 19:10:58 A:125.26.219.62 X: TicketID:251205

ความคิดเห็นที่ 12 #9 คือจะมองตัวผมเป็นเช่นนั้นก็ได้ ผมคงโง่เต็มทีหากทราบว่าสวรรค์เป็นที่ๆน่าอยู่กว่านรก แล้วยังไม่พยายามขึ้นไป แต่ถ้าให้บอกตามตรง ผมเป็นพวกที่แยกแยะระหว่างคนเป็นกับคนตาย ผมเชื่อว่าเมื่อเราตายไปแล้วจะกลายไปเป็นอะไร ไปอยู่ที่ไหน นั้นไม่ใช่เรื่องที่คนเป็นต้องใส่ใจ โลกหลังความตาย ไว้ไปเรียนรู้เมื่อตาย ดังนั้นการขึ้นสวรรค์ไม่ใช่เป้าหมายชีวิตของผม จิตของผมอยู่ในสภาวะใด จะดี จะชั่ว จะสะอาด หรือสกปรก สิ่งเหล่านั้นหากจะก่อปัญหา ก็เป็นปัญหาของผม และไม่ใช่ประเด็นที่ผมถาม ผมถามถึงหลักในการพิจารณาขอบเขตของบุญคุณและการรับรู้หรือการสำนึกบุญคุณ คำตอบของคุณเจ ใน#9 แม้จะมี argumentum ad hominem มาจิกกัดบ้าง แต่ก็นับได้ว่าตอบคำถามผมได้ชัดเจน เพราะกลุ่มคำ"อยู่ที่ว่าคุณจะให้คุณค่าไหม" จากคำตอบทั้งหมดที่ได้รับมา ผมได้รับทราบแล้วว่า แนวคิดและค่านิยมเรื่องบุญคุณนั้นเป็นค่านิยมที่มีอยู่โดยทั่วไปในสังคมไทย แต่มาตรฐานการพิจารณาการสำนึกบุญคุณ เป็นเรื่องส่วนบุคคล ดังนั้นขอจบเพียงเท่านี้ เพื่อที่ผมจะได้ไปสร้างมาตรฐานสำหรับให้ตนเองใช้พิจารณาการรับรู้และสำนึกบุญคุณผู้อื่นได้ต่อไป จากคุณ : powerconduit เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 53 23:13:42

ความคิดเห็นที่ 13 อย่างนั้นเราลองมาเปรียบเทียบวิธีคิดเชิงปรัชญาระหว่างตะวันตกกับตะวันออก...ที่มักมีอะไรตรงข้ามกัน ***ปรัชญาว่าด้วยความช้าเร็วของมนุษย์ตะวันออกและตะวันตก/ปรัชญาเวลาเชิงเปรียบเทียบ ที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมหรือค่านิยมการดำรงชีวิต*** -คนไทย ชอบกล่าวถึงกรรมในอดีตชาติ เราเกิดมาชดใช้กรรม -คนฝรั่ง ชอบพูดถึงวิสัยทัศน์หรือมองไปสู่อนาคต เช่นเขาจะพยายามรักษาทรัพยากรป่า เพื่อเก็บไว้ให้คนรุ่นลูกหลานของเรา ...I've also been uncompromising in protecting those areas that we deem special or ... to strive for our shared vision and a future worthy of our next generation. ***ดูวิธีการใช้มีดปอกผลไม้ ฝรั่งหันคมมีดเข้าหาตัว คนไทยหันมีดออกจากตัว ***อีกมุมมองหนึ่ง -สังคมไทยเป็นสังคมเกษตรพึ่งพาธรรมชาติ ทำงานหนักรายได้น้อย และพึ่งพากันเองมาก อ่อน ขับเคลื่อนช้า สังคมครอบครัวขยาย(ปู่ย่าตายาย พ่อแม่ ลูกหลาน) และประเทศยังขาดระบบสวัสดิการ -สังคมฝรั่งเป็นสังคมธุรกิจ/อุตสาหกรรมพึ่งตนเองมาก รายได้มาก เข้ม ขับเคลื่อนเร็ว ครอบครัวเดี่ยว(ผัวเมีย) และประเทศสร้างระบบสวัสดิการตอบแทนบุญคุณโดยเก็บภาษีก่อน ในอัตราสูง ***ยุคนี้ คนไทยจำนวนมาก (แต่ไม่มากนักเมื่อเปรียบเทียบคนทั้งประเทศ) ไม่ได้ทำเกษตร ทำงานอย่างอื่นเลี้ยงชีพ รายได้มากมีเงินเก็บไปกินตอนชราภาพ แก่แล้วไม่ต้องพึ่งพาลูก ไม่ต้องทวงบุญคุณกับลูก แถมยังต้องคิดซื้อที่ดินและปลูกบ้านให้ลูกอีกด้วย เพราะเด็กรุ่นใหม่ ค่าครองชีพสูงรายได้อาจไม่cover โลกมันผันแปรเร็วมากนะครับ โลกาภิวัตน์ ฝรั่ง หรือชนชาติที่ทำอุตสาหกรรม(G-7)ควบคุมทรัพยากรเกือบหมดโลกแล้ว ทรัพยากรเกษตรกรรมพึ่งพาธรรมชาติที่แปรปรวน ขายเชิงปริมาณโดยได้ราคาต่ำ ฝรั่งเขาให้เราทำแทนเขา แล้วเราให้เกษตรกรทำต่อ เราๆพวกมนุษย์เงินเดือนก็พลอยรายได้น้อยไปด้วย เรายากจนทั้งประเทศ คนแก่คนก่อนจึงต้องหันมาทวงบุญคุณกับคนรุ่นหลัง (กระมัง?)...สังคมจะได้สงบสุขอย่างจนๆต่อไป ทรัพยากรอุตสาหกรรมผลิตในโรงงานที่พ้นจากความแปรปรวนของธรรมชาติมากกว่า ขายเชิงคุณภาพ ได้ราคาสูง ผู้คนจึงรายได้มาก เก็บภาษีมาก มีสวัสดิการมาก ไปทวงบุญคุณเอากับรัฐในรัฐสภากันเอง ผมเชื่อว่าประเทศด้อยพัฒนาทั้งหลาย ที่ช้า ตามฝรั่งไม่ทัน ต้องอุปถัมภ์ค้ำชูกันไปแบบนี้แหละ คนวัยทำงานต้องทำงานหนัก ***ค้ำชูบุญคุณชนชาติเจริญเร็วกว่า ด้วยการทำสินค้าเชิงคุณภาพให้มากขึ้นในระดับหนึ่ง-ตามที่อธิบายแล้วข้างต้น และ***ค้ำชูใช้หนี้บุญคุณคนรุ่นก่อนคนรุ่นแก่กว่า ในนามว่าตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน อีกด้วย หากไม่อยากให้ช้าๆอยู่ในยุคของการทวงบุญคุณ ก็ต้องทำให้คนด้อยพัฒนา คิดและทำอะไรให้เร็ว เข้มแข็งกันทั้งประเทศ วิ่งให้ทันเกาหลี หรือมาเลย์เซียเป็นBench markแรกก่อนเถอะ ...***ฝรั่งมีปัญหา จะหันมาร่วมมือกันแก้ปัญหา ส่วน คนเอเซียหลายประเทศ มีปัญหาชอบหันมาทอนกำลังกันเองเสมอเลย คิดให้ดีเถิด นี่คิดตรงข้ามกันอีกจริงหรือไม่จริง?   เพียงแค่ปฏิวัติทางการเมืองไม่พอครับ ต้องปฏิวัติวัฒนธรรมบางอย่าง คนเอเซียอาจชอบเผด็จการก็ได้ ต้องได้ผู้นำที่ดี แต่มันก็เสียตรงที่ กลุ่มผู้นำของเรามันไว้ใจยาก ไว้ใจไม่ได้สักที เมื่อปล่อยให้ครองอำนาจนาน ...ไม่ยกเว้นทั้งคุณและผม...แฮ่ๆๆ! (เจ้าของกระทู้ล่อให้ผมเข้าการเมืองเองนะ! อย่าโทษผม) มองอย่างนี้พอเข้าใจสิ่งที่เรียกว่า"ทวงบุญคุณ"หรือยังครับ? แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 53 00:18:09 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 53 00:10:08 จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 00:04:35

ความคิดเห็นที่ 14 ผมจะไม่พูดมากไปกว่านี้ ท้าวความให้ดูกันเองก็แล้วกัน http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8872893/K8872893.html และ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8857169/K8857169.html จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 00:43:48

ความคิดเห็นที่ 15 #14 มีปัญหาอะไรก็หลังไมค์มาสิครับ ดูเหมือนกับว่าคุณจะมีปัญหากับคนที่แสวงหาความรู้อย่างผมเพียงคนเดียว  ผมยอมรับว่าตนเองต้องพัฒนาการคิดและวิเคราะห์ในหลายๆมิติของสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์ แต่คำตอบทั้งหลายที่เป็นในลักษณะ"เป็นสิ่งดีจึงควรทำ" "เป็นมงคลจึงควรทำ" "ควรทำเพราะคนในสังคมรู้สึกดี" "เพราะพระพุทธเจ้าว่าไว้" "เพราะคนอื่นเขาทำกันจึงควรทำ" ล้วนเป็นการใช้เหตุผลวิบัติหรือFallacy ดังนั้นจึงไม่ใช่สิ่งที่ผมยอมรับได้ สิ่งที่ผมต้องการใน http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8857169/K8857169.html คือการหาคำตอบว่ามีความเชื่อมโยงระหว่างคำ"ขอบคุณ" กับพฤติกรรมของพนักงานข้าราชการที่เปลี่ยนแปลงไปหรือไม่ สิ่งที่ผมต้องการใน http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8872893/K8872893.html คือการหาคำตอบว่า มีเหตุผลอะไรที่ควรยกย่องชาวนา ทั้งๆที่เมื่อคิดตามเหตุผลและตรรกะ ชาวนาก็มิได้สมควรได้รับการยกย่องเหนืออาชีพอื่นแต่อย่างใด และสิ่งที่ผมต้องการในกระทู้นี้ คือการถามหาหลักเกณฑ์สากลในการพิจารณาสิ่งที่เรียกว่า"บุญคุณ" เพื่อให้ตนเองรู้เท่าทันบุคคลอื่นหากบุคคลอื่นคิดจะนำสิ่งที่เรียกว่าบุญคุณมายัดเยียดใส่ผม ซึ่งผมพบเจอเป็นประจำทั้งโดยองค์กรภาครัฐ(บอกว่าผมเป็นหนี้บุญคุณชาติ) ไปจนถึงประชาชนทั่วไป(บอกว่าผมเรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาล จึงเป็นหนี้บุญคุณประชาชน) หากไม่พอใจกระทู้ที่ผมตั้ง ผมขอแนะนำให้ไม่เข้ามาอ่าน เพราะดูเหมือนแต่ละครั้งที่เข้ามา คำตอบของคุณแต่ละคำตอบก็ดูเหมือนจะไม่ให้ประโยชน์ใดๆหรือไม่ผมก็หาประโยชน์จากมันไม่ได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 53 07:43:24 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 53 07:42:56 จากคุณ : powerconduit เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 07:41:29

ความคิดเห็นที่ 16   คุณ แอ๊ด ปากเกร็ด ผมตอบคำถาม จขกท. ไปแล้วนะครับ คุณอ่านไม่ดีหรือป่าว เจ้าของกระทู้เองใน คห 12 ก็บอกว่า ได้รับทราบถึงคำตอบแล้ว และคำตอบนั้นมันคลุมสามข้อ ทีนี้มาพูดถึงเรื่อง จขกท. มันอยู่ที่ว่าเวลาคุณคิดขอให้ดำเนินในแนวทางนั้นไปแนวทางเดียวครับ แต่อย่าพูดอย่างทำอย่าง เหมือนผู้ใหญ่ในบ้านเมืองทุกวันนี้ และต้องรับให้ได้ในสิ่งคนอื่นจะทำในแนวทางที่เราทำ ปัญหาคือสิ่งที่คุณสงสัยถ้าจะคิดว่าเป็นในทางปรัชญา ผมก็มองว่าข้อสงสัยของคุณ นอกจากมันจะสรุปไม่ได้นะ มันยังไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษย์สักเท่าไร แม้แต่พระพุทธเจ้าเองยังบอกว่า อย่าเชื่อ พระพุทธเจ้าให้มีสติ ดังนั้น มันสรุปอะไรยากมาก โดยเฉพาะเรื่องนามธรรม สมมติ นะครับว่า สุนัขบ้านผม กลับมาก็ประจบ อ้อน เอาใจเราตามสัญชาติญาณ ผมก็รักมัน เวลาที่ผมเหงาก็มีมันอยู่ข้างๆ วันก่อนกินพิซซ่าก็แบ่งให้ครึ่งชิ้น ก็คิดว่า ลองมองว่ามันเป็นคนสิ ก็แบ่งๆมัน ถ้าแม่คุณรักคุณก็รักเพราะสัญชาติญาณ แต่ก็คือความรักที่บริสุทธิ์ เราก็ควรจะสำนึกในบุญคุณ คนเราต้อง เอาในเขามาใส่ใจเรา ถ้าคิดแบบนี้มันจะทำให้มุมมองข้องสัยของคุณกระจ่างขึ้นเยอในแต่ละข้อ ก็อย่างที่บอกมันอยู่ที่การมองโลก มองโลกให้น่าอยู่มันก็น่าอยู่ มองว่าคนเราควรรู้จัก give มากกว่า take ก็ทำแบบนั้น หรือมองว่า ควรร่วมมือกันแบบ win-win แต่ถ้าจะมองว่า อันนี้มันบุญคุณไหม หรือใช่ไม่ใช่มันก็แล้วแต่คุณ แต่คุณอย่าลืมแล้วกันว่ามีความยุติธรรมในใจไว้ก่อน ไม่รู้จะเข้าใจไหม แต่ก็นั่นหละ อีกอย่างคือ พระพุทธเจ้าบอกว่า ใครทำอะไรก็ได้เช่นนั้น จากคุณ : เจ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:01:12 A:110.164.105.92 X: TicketID:191546

ความคิดเห็นที่ 17 ขอลองติงเจ้าของกระทู้...ที่#15 คือการหาคำตอบว่า มีเหตุผลอะไรที่ควรยกย่องชาวนา ทั้งๆที่เมื่อคิดตามเหตุผลและตรรกะ ชาวนาก็มิได้สมควรได้รับการยกย่องเหนืออาชีพอื่นแต่อย่างใด ประโยคนี้ในเชิงเหตุผลและตรรกะ... การควรยกย่องชาวนา... กับ...ชาวนามิสมควรได้รับการยกย่องเหนืออาชีพอื่นแต่อย่างใด...ไม่สอดคล้องกันนะครับ และประโยคนี้...ราวกับว่าเป็นตัวพิมพ์ที่ออกมาจากคอมพิวเตอร์ที่ไม่มีจิตใจเสียมากกว่า ประโยคดังกล่าวนี้ จะดูดีมาก หากเติมลงไปด้วยว่า ... ต่อไปนี้ "มนุษย์ทุกคนทุกอาชีพทุกวิชาชีพต่างควรเคารพยกย่องให้เกียรติซึ่งกันและกันอย่างเสมอภาคเท่าเทียม" หวังว่าเจ้าของกระทู้จะไม่ขุ่นเคืองที่เสนอแนะ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:05:31

ความคิดเห็นที่ 18   อีกอย่างหนึ่งคือ ที่จขกท.บอกว่า จิตของผมอยู่ในสภาวะใด จะดี จะชั่ว จะสะอาด หรือสกปรก สิ่งเหล่านั้นหากจะก่อปัญหา ก็เป็นปัญหาของผม และไม่ใช่ประเด็นที่ผมถาม ผมถามถึงหลักในการพิจารณาขอบเขตของบุญคุณและการรับรู้หรือการสำนึกบุญคุณ ขอตอบนิดหนึ่งนะว่า หากคุณตอบแบบนี้ ก็แปลว่ามันคือเรื่องของคุณ ดังนั้นมันก็ต้องเป็นเรื่องของผมที่จะตอบแบบนี้ เหมือนกัน ปัญหาคือ คำถามเหล่านี้ คุณมีคำตอบในใจอยู่แล้ว เป็นปัญหาที่ไม่สร้างสรรค์ที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา ยิ่งข้อสามนะ ถามเหมือนเด็กมากๆ อย่างข้อสาม ผมตอบเลยผมไม่ได้ดูถึงผล ผมดูถึงความปรารถนาดีที่คนเค้าทำให้เรามากกว่า คนเราไม่ใช่หุ่นยนต์จะทำอะไรได้ถูกทุกอย่าง คนบางคนต้้งใจทำสิ่งดีๆให้เรา ถึงแม้จะทำแล้วไม่ดีออกมา แต่ผมก็เล็งเห็น เหมือนที่ตอบไงว่า มันคือคุณค่าทางจิตใจที่คุณจะให้ค่าไหม เชื่อไหมผมเคยไปฟังบรรยายาทางวิชาการรัฐศาสตร์ พูดหนึ่งชั่วโมงแต่ว่าเนื้อหามีแค่ หนึ่งนาที วนไปวนมา แต่ไม่ฟันธงว่าจะเอาอะไร เป็นอะไรที่ มีแต่ปรัชญา นี่คือปัญหาของนักการเมืองในปัจจุบัน ที่สร้างภาพ แค่จะบอกว่า เลิกวนอยู่กับปรัชญาบ้างก็ดี ถ้าปรัญญาเชิงสร้างสรรค์สิ จะทำให้ประเทศเจิรญ จากคุณ : เจ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:11:06 A:110.164.105.92 X: TicketID:191546

ความคิดเห็นที่ 19   อีกอันที จขกท.บอก และสิ่งที่ผมต้องการในกระทู้นี้ คือการถามหาหลักเกณฑ์สากลในการพิจารณาสิ่งที่เรียกว่า"บุญคุณ" เพื่อให้ตนเองรู้เท่าทันบุคคลอื่นหากบุคคลอื่นคิดจะนำสิ่งที่เรียกว่าบุญคุณมายัดเยียดใส่ผม ซึ่งผมพบเจอเป็นประจำทั้งโดยองค์กรภาครัฐ(บอกว่าผมเป็นหนี้บุญคุณชาติ) ไปจนถึงประชาชนทั่วไป(บอกว่าผมเรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาล จึงเป็นหนี้บุญคุณประชาชน) ผมขอตอบเลยนะ หนึ่ง คนที่ว่าคุณ ก็เป็นหนี้ บุญคุณของเราหมดหละเพราะ ถนน ที่เดิน สิ่งสาธารณะ หรืออะไรก็ตาม คุณก็เสียภาษีให้เค้า เพียงแต่เค้ามองแต่มุมที่ว่าคุณเป็นข้าราชการ หรือเรียนมหาลัยรัฐ แต่มุมอื่นๆ เค้าก็ใช้ภาษีเหมือนกัน ผมไม่สนกับคำเหล่านี้เลยจะบอกให้ สิ่งที่ผมสนคือ ทำในสิ่งที่ไม่ผิด ทำประโยชน์ให้ประเทศชาติ ผ่านการช่วยเหลือคนที่ลำบากยากไร้ ผมไม่เคยไปสนกับคนทีพูดแบบนี้เลยให้ตายเหอะ ไม่ต้องไปสงสัยอีกแล้ว เสียเวลากับคนที่เค้าคิดกับคุณแบบนั้น เพราะเค้าไม่มีสมอง จากคุณ : เจ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:14:45 A:110.164.105.92 X: TicketID:191546

ความคิดเห็นที่ 20 ขออภัยคุณ เจ #16 เออ จริง คุณตอบเขาไปแล้ว ยอมรับครับ แต่ว่าข้อพิจารณาเรื่อง argumentum ad hominem ยังคงเป็นจริงอยู่เหมือนกันนะครับ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 09:16:57

ความคิดเห็นที่ 21 ผมว่าในสังคมบ้านเราควรมีคำถามทำนองนี้ให้มากขึ้น คำว่า "บุญคุณ" อาจถูกนำมาใช้เอาเปรียบ ครอบงำ กดขี่คนอื่นๆ ควรมีคำถามเพื่อกำหนดขอบเขตของมันครับ ผมเห็นด้วยกับคุณแอ๊ดอย่างมาก กรุณาอย่าโจมตีบุคคลโดยพ่วงมากับการตอบคำถามเลยครับ มันไม่ก่อประโยชน์อะไรกับใครเลย แม้แต่ตัวผู้ตอบคำถามเอง จากคุณ : เสธแก่ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:46:30

ความคิดเห็นที่ 22 อ้าว แล้วกัน ผมหวังดีแท้ๆ กลับมาด่าผมซะงั้น เรื่องบุญคุณ และการกล่าวคำขอบคุณ ไม่ใช่เรื่องทางวิทยาศาสตร์ หรือสังคมศาสตร์ หรือศาสตร์ไหนๆ มันเป็นเรื่องของ "จิตสำนึก" ของแต่ละคนซึ่งไม่เหมือนกัน เมื่อจิตสำนึกของแต่ละคนไม่เหมือนกัน จึงไม่สามารถกำหนดขอบเขตหรือหลักเกณฑ์ใดๆ เป็นมาตรฐานได้ ผมถึงได้บอกใน คห.1 ว่า คุณต้องกลับไปดูที่ "จิต" ของคุณเองไงล่ะ หากคุณไม่พอใจคำตอบของผม อย่างที่คุณบอกใน คห.15 นับแต่นี้ไปผมจะไม่ตอบกระทู้ของคุณอีกเลย แม้บังเอิญคุณจะถามในเรื่องที่ผมเชี่ยวชาญก็ตาม จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 15:22:47

ความคิดเห็นที่ 23 ว้า มี Drama กันเล็กน้อย แต่มาลองตอบคำถาม จขกท ว่าความเห็นดิฉันเป็นอย่างไรนะคะ อ่านข้อความของ จขกท คำว่าบุญคุณนี้ มันทำให้ดิฉัน คิดถึง คำว่าแรงบันดาลใจค่ะ จริงๆ 2 คำนี้ ไม่ได้ใกล้เคียงกันมากเท่าไหร่ แต่ดิฉันคิดจากบริบทที่เคยผ่านประสบการณ์มา ตัวมันเองเกือบใช้แทนกันได้ เลยมาลองแชร์ความคิดกับ จขกท ดู ...เรื่องที่ดิฉันจะเทียบเคียงคำ 2 คำนี้ คือ เรื่อง คุณ ตัน ค่ะ ก่อนที่จะทำโออิชิ คุณตันได้ยิน   พ่อเพื่อนเล่าเรื่องบุฟเฟ่ต์ญี่ปุ่นที่อเมริกา จากนั้นคุณตัน ก็ได้แนวคิด และเริ่มการดำเนินธุรกิจ ของตนเอง ก็ได้ต่อสู้ฝ่าฟัน ด้วยตนเอง เสมอมา เรื่องนี้ ถ้าเป็นดิฉัน ดิฉันจะถือว่าพ่อเพื่อนคนนี้มีบุญคุณต่อดิฉันถึงแม้ ว่าเค้าไม่ได้เรียกร้องผลตอบแทนหรือความเป็นเจ้าของว่า ผมเป็นคนเริ่มต้นความคิดให้คุณ แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วล่ะค่ะว่า ความคิดเล็กๆ มาจากคนนี้ ฉะนั้นการตอบแทนเค้าด้วยสิ่งที่เราคิดว่าพอใจให้ ก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่ดิฉันจะทำ จากเรื่องนี้ ดิฉันก็เห็นว่า คำว่าแรงบันดาลใจและบุญคุณ มีอะไรคาบเกี่ยวกันอยู่ สำหรับ เรื่องการตอบแทนชาตินั้น ในเบื้องต้น ดิฉันมีความกังขาเช่นกัน ตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็พยายามทำตัวเองให้คิดว่า ชาติมีบุญคุณ สักพัก เมื่อเราเริ่มมีจุดยืนของตัวเอง นั่นคือ ดิฉันมีความเชื่อว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่เราทำ มันจะมีผลเหมือนการกระเพื่อมของน้ำ เป็นวง  หรือ ใช้บ่อยๆในคำว่า "เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว" ดิฉันอยากใช้จุดยืนนี้ในแบ่งปันความคิดของดิฉันกับ จขกท นะคะ จากความเห็น 1-2-3 ของ จขกท การตัดเวลา หรือ คำว่าบุญคุณ ว่าควรตัดกันที่ตรงไหน คือ มีตอนจบของแต่ละบุญคุณหรือไม่นี้ ความสำคัญมันอยู่ตรงที่เราระลึกถึงเนื้อแท้ของสิ่งที่ทำให้เกิดคำว่าบุญคุณ หรือเปล่า เช่น การกล่าวถึงบุญคุณของนักรบในสมัยโบราณ ที่ต่อสู้เพื่อชาติ ดิฉันว่า บุญคุณในที่นี้ คือ ความดีที่คนเหล่านี้พยายามทำเพื่อคนอื่นๆ ฉะนั้น จขกท ก็สามารถยกย่องความดีที่ไม่มีวันเสื่อมเหล่านี้ ได้โดยไม่มีข้อสงสัย อาจจะดูเหมือนดิฉันให้คุณ แบ่งการระลึกความดีเป็น 2 ฝั่งนะคะ ( 1. ความดีที่ดำรงอยู่ 2. บุคคลผู้ความดีนั้น ) แต่ดิฉันว่ามันก็น่าจะ เพิ่มประเด็นให้เจ้าของกระทู้ได้บ้าง ดิฉันไม่แน่ใจว่าดิฉัน อธิบายได้ชัดแจ้งและตรงประเด็นแค่ไหน แต่มันเป็นความคิดแวบแรก เมื่อดิฉันอ่านกระทู้ค่ะ จากคุณ : LONGBridge เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 16:45:40

ความคิดเห็นที่ 24 #22 เจตนาดี แต่หากผลของการกระทำนั้นก่อให้เกิดความเสียหาย เจตนาก็มิได้มีความหมายใดๆต่อผู้ได้รับผลกระทบ ขอให้คุณลองอ่าน คห.1 ของคุณอีกครั้ง ว่าต้องการสื่อสารอะไร สื่อสารครบถ้วนสมบูรณ์หรือไม่ พิจารณาดูให้ดี ว่าผู้รับสารจะรับสิ่งใดไป ขอให้คุณลองอ่านคห.14 ของคุณอีกครั้ง ว่ากำลังทำอะไร ไม่ว่าคุณจะพยายามทำอะไร มีเจตนาอะไรที่นำlinkที่ผมเคยถามอื่นๆมาปรากฏ สิ่งที่ผมรับรู้คือ การกระทำของคุณ อาจลดความเป็นไปได้ที่ผู้อื่นจะเข้ามาสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผม ซึ่งเท่ากับเป็นภัยต่อการแสวงหาความรู้ของผม และห่างไกลจากคำว่า"หวังดี" มากทีเดียว ส่วนผู้เชี่ยวชาญที่ล้มเหลวในการสื่อสารให้ผมเข้าใจ ผมย่อมไม่ปรารถนาคำชี้แนะใดๆจากคนผู้นั้น เพราะการตีความสารผิดจากที่ต้องการสื่อ อาจนำไปสู่ความเสียหายได้โดยที่ผมไม่อาจเรียกร้องสิ่งชดเชยจากผู้เชี่ยวชาญท่านนั้นได้ จากคุณ : powerconduit เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 17:08:29

ความคิดเห็นที่ 25 บุณคุณ คือ อะไร? หมายถึงอะไร? คือ...คุณประโยชน์ที่ผู้กล่าวได้รับอานิสงค์จากสิ่งใดๆ  อันมีผลยั่งยืน หมายถึง...การได้รับคุณประโยชน์ที่มีผลยั่งยืน คำนี้  มีนัยยะมิติสัมพันธ์ระหว่างบุคคล หรือสถาบัน   เป็นได้ทั้งในรูปเครือข่าย กระทั่งโครงสร้างสังคม แต่โดยมาก  มักเน้นไปที่ผลทางด้านจิตใจ หรือ อารมณ์-ความรู้สึก   ถ้ามีมากถึงระดับจิตสำนึก  ก็จักมีพลังกระทำการณ์ ขนาดเป็นแรงบันดาลใจต่อทิศทางชีวิตของคนๆหนึ่งได้ เช่น  การตอบแทนบุณคุณพ่อแม่ในด้านต่างๆ   หรือ ต่อประเทศชาติในหลายๆด้าน อย่างไรก็ตาม  ถ้ามองเชิงระบบชีวิต ในลักษณะข่ายใยชีวิตแล้ว ความหมายของบุญคุณ  ก็จักกลายเป็นการพึ่งพา หรือ/และ การที่แต่ละหน่วยชีวิตต่างทำตามหน้าที่แห่งตน   เพื่อ  จักกลายเป็นเจตจำนงร่วมของธรรมชาติ  คือ  ความอยู่รอดของทั้งองคาพยพ เพียงแต่ว่า   ผู้ที่มาก่อน หรือ มีวุฒิภาวะกว่า  ก็ย่อมมีหรือใช้ศักยภาพเพื่อส่วนอื่นได้มากกว่า คือ มิได้อยู่เพียงเพื่อตัวเองอย่างลอยๆ  หรือ อยู่เพื่อตัวเองอย่างเห็นแก่ตัว   เพราะ โดยแท้ที่จริงแล้ว ธรรมชาติต่างหาก คือ ผู้อุ้มชูทั้งหมดไว้  เป็นตัวอย่างแท้จริงของนิยามบุญคุณ..บุญคุณอันยิ่งใหญ่ ทีมิได้เรียกร้องการตอบแทนใดๆ  มาแต่หนไหน...... ดังนั้น  ผู้ที่ให้โดยไม่หวังตอบแทน  จึงเป็นผู้ทำให้บุญคุณ เป็นสิ่งทรงความหมายอย่างยั่งยืน ต่อแต่เมื่อได้กล่าวอ้างบุญคุณเสียแล้ว    นี่จักกลายเป็น  การทำลายความหมายของการให้ในอดีตนั้นลง   เท่ากับ  ผู้กล่าวอ้างได้สร้างพันธนาการหรือโซ่ตรวนแห่งอิสรภาพให้กับผู้รับ และลดทอนตัวเองลง  กลายเป็น ผู้ค้าผลประโยชน์แห่งชีวิตเข้าให้... จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:43:13

ความคิดเห็นที่ 26 เพิ่มเติมมุมมอง... พลังของบุณคุณ  ก็มาจากหลักการ   action เท่ากับ reaction กล่าวคือ  รับมามาก  ก็จักให้กลับคืนไปมาก  ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ซึ่งในแง่ลบ  ก็จักเป็น พลังความแค้น  ดุจกัน ทั้งหมด   อยู่หรือทำงานภายใต้ พลังเคลื่อนไหวของ/ทางสังคม แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 20:18:43 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 19:53:26 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:52:06

ความคิดเห็นที่ 27   ขอเสริมคุณ dicky5 ครับว่าใน คห 26 ตอบดีมาก ชัดเจนกว่า คห 25 มากๆครับ 25ผมว่ามีแต่น้ำครับ แต่ใน 26 นะเนื้อๆดีชอบความเห็นนี้ เคลียร์ที่สุดแล้ว คห dicky5 นี้ คงหมดความสงสัยของ จขกท. เลยผมว่า จริงๆเรื่องนี้เป็นพื้นฐานในใจอยู่แล้วด้วยซ้ำ ความเห็นไหนตอบดีก็ว่าไป แต่ก็ยังคิดนะครับว่า คำถาม ของเจ้าของกระทู้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกๆ ครับ ในข้อ หนึ่งถึงสาม น่าจะรวมเป็นอันเดียวด้วยความสั้นๆได้ครับ ดังนั้นขอแนะนำว่า ถ้า สรุปก่อนจะถามก็จะดี คนอื่นก็จะเข้าใจคุณมากขึ้น แต่ถ้าคุณ ถามแล้วมันวกวนยาวๆมากๆๆๆๆๆๆๆ ซึ่งเนื้อหาจริงๆ มันไม่มีอะไร คนอื่นอาจจะคิดว่าคุณนะหมกหมุ่น ไม่รู้คุณจะรับไปฟังไหม ก็แค่แนะนำ อย่างที่บอกผมชอบ คำตอบใน คห 26 เคลียร์มากๆๆๆ คือสิ่งเหล่านี้ผมเชื่อว่า คนที่มาตอบทุกคนก็อยากจะตอบแบบนี้ เพียงแต่กลั่นกรองมาคนละแบบ ปัญหาคือ ผู้ที่อ่านจะเข้าใจและรับไปทำหรือไม่นั่นหละ คือประโยชน์ที่เกิดจากการตอบคำถามของทุกคน ทุกคนที่มาแนะนำ ก็อยากจะให้คนที่สงสัยหรือถาม นำไปใช้ในทางที่ถูก จากคุณ : เจ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 21:17:03 A:110.164.105.92 X: TicketID:191546

ความคิดเห็นที่ 28   ขอเสริมคุณ dicky5 ครับว่าใน คห 26 ตอบดีมาก ชัดเจนกว่า คห 25 มากๆครับ 25ผมว่ามีแต่น้ำครับ แต่ใน 26 นะเนื้อๆดีชอบความเห็นนี้ เคลียร์ที่สุดแล้ว คห dicky5 นี้ คงหมดความสงสัยของ จขกท. เลยผมว่า จริงๆเรื่องนี้เป็นพื้นฐานในใจอยู่แล้วด้วยซ้ำ ความเห็นไหนตอบดีก็ว่าไป แต่ก็ยังคิดนะครับว่า คำถาม ของเจ้าของกระทู้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกๆ ครับ ในข้อ หนึ่งถึงสาม น่าจะรวมเป็นอันเดียวด้วยความสั้นๆได้ครับ ดังนั้นขอแนะนำว่า ถ้า สรุปก่อนจะถามก็จะดี คนอื่นก็จะเข้าใจคุณมากขึ้น แต่ถ้าคุณ ถามแล้วมันวกวนยาวๆมากๆๆๆๆๆๆๆ ซึ่งเนื้อหาจริงๆ มันไม่มีอะไร คนอื่นอาจจะคิดว่าคุณนะหมกหมุ่น ไม่รู้คุณจะรับไปฟังไหม ก็แค่แนะนำ อย่างที่บอกผมชอบ คำตอบใน คห 26 เคลียร์มากๆๆๆ คือสิ่งเหล่านี้ผมเชื่อว่า คนที่มาตอบทุกคนก็อยากจะตอบแบบนี้ เพียงแต่กลั่นกรองมาคนละแบบ ปัญหาคือ ผู้ที่อ่านจะเข้าใจและรับไปทำหรือไม่นั่นหละ คือประโยชน์ที่เกิดจากการตอบคำถามของทุกคน ทุกคนที่มาแนะนำ ก็อยากจะให้คนที่สงสัยหรือถาม นำไปใช้ในทางที่ถูก จากคุณ : เจ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 21:17:28 A:110.164.105.92 X: TicketID:191546

ความคิดเห็นที่ 29 ผมว่าถ้าจะพูดถึงเรื่องบุญคุญ เรามักหมายรวมเอาคำว่าสำนึกบุญคุณและตอบแทนบุญคุณลงไปด้วย ผมคิดว่าถ้าจะอธิบายเรื่องนี้เราควรแยกแยะให้ชัดเจน บุญคุณ คือ การที่บุคคลทำในสิ่งที่ดี สิ่งที่ให้คุณและเกิดประโยชน์กับบุคคลใดๆ หมายรวมทั้งคน สัตว์ สิ่งของเลยนะครับ เช่น นายเอให้ทานนายบี หมาของนายซีช่วยชีวิตนายซีจากการจมน้ำ แม่ให้กำเนิดลูก ครูสอนนักเรียน เป็นต้น แม้แต่ตัวเราเองก็อาจจะสร้างบุญคุญกับตัวเราเองได้ เช่น การเลือกดำเนินชีวิตไปในทางที่ดีที่ถูกต้อง การสำนึกบุญคุณ คือ การที่เรารู้ค่า เข้าใจ ตื้นตันในประโยชน์เหล่านั้นที่บุคคลใดๆทำให้หรือหยิบยื่นให้ เป็นเรื่องของความคิดและความรู้สึก เป็นนามธรรม ซึ่งจะเกิดมากน้อยแตกต่างกันไปตามสำนึกในใจของแต่ละบุคคล สมมุติเช่นนายก. ช่วยชีวิตนายข.กับนายค.ไว้พร้อมๆกันด้วยเงื่อนไขที่เหมือนกัน นายข.กับนายค.ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องรู้สึกสำนึกบุญคุญนายก.ในระดับที่เท่ากัน นายข.อาจจะสามารถยอมตายเพื่อตอบแทนบุญคุณนายก. แต่นายค.อาจจะไม่สำนึกในบุญคุณของนายก.เลยด้วยซ้ำ การตอบแทนบุญคุญ ก็หมายความตรงตัวอักษร การที่เราจะตอบแทนบุญคุณใครแน่นอนว่าเราต้องรู้สึกสำนึกในบุญคุณก่อน ในความหมายขั้นพื้นฐานแล้วการสำนึกในบุญคุณก็เหมือนกับการรู้สึกคล้ายๆกับว่าเราเป็นหนี้ และการตอบแทนบุญคุณก็เป็นเหมือนการใช้หนี้ แต่ในระดับสูงแล้วความรู้สึกมันจะคล้ายๆกับความตื้นตันในบุญคุณและรู้สึกว่าอยากให้โดยไม่คิดว่าเป็นการใช้หนี้ แต่อยากทำในสิ่งที่ดีให้เขามากกว่า ในทางศีลธรรม การสำนึกในบุญคุณและการตอบแทนบุญคุณนั้นเป็นเครื่องหมายของคนดี ใครที่ปฏิบัติตนได้แบบนี้ก็จะมีแต่หนทางของความเจริญ พบเจอใครที่เป็นแบบนี้ก็ให้รู้ไว้ว่าคนแบบนี้เราสามารถคบได้ ในเชิงสังคม เมื่อเราเลือกที่จะอยู่ในสังคมและเป็นส่วนหนึ่งของสังคมแล้ว เราก็หลีกหนีการให้และการรับไปไม่พ้น ไม่ว่าเราจะเต็มใจหรือไม่ ต้องการหรือไม่ บางครั้งเราก็เป็นผู้ให้ บางครั้งเราก็เป็นผู้รับไม่ว่าเราจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม การสำนึกในบุญคุณและการตอบแทนบุญคุณนั้น ถ้าในสังคมไหนที่ประชากรแบบนี้มีเยอะสังคมนั้นก็จะเข้มแข็งและมีความสุขมากกว่าสังคมที่ไม่รู้ค่าของคำว่าบุญคุณ ในคำถามทั้ง 3 ข้อของเจ้าของกระทู้นั้นไม่ขออธิบายและไม่ขอตอบ เพราะหากจะพูดกันจริงๆแล้วคงจะต้องยาวมากๆและสามารถแตกเป็นประเด็นต่างๆได้มากมาย อีกทั้งการจะตอบคำถามเหล่านั้นได้จะต้องมีความรู้ความเข้าใจในหลายสาขา เช่น ชีววิทยา ชาติพันธุ์วิทยา ศาสนา สังคม ปรัชญา ภูมิศาสตร์ จักรวาฬวิทยา แนวคิดต่างๆอีกมากมาย เป็นต้น ขอสรุปเลยแล้วกันว่าการสำนึกในบุญคุณและการตอบแทนบุญคุณนั้นเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่จะทำให้ทั้งตัวเราและสังคมมีความสุขและความเจริญรุ่งเรือง แต่การที่จะสำนึกและตอบแทนบุญคุณนั้นก็ต้องใช้สติและมีปัญญาด้วย เช่นสมมุติว่ามีคนมาช่วยเหลือเราไว้และขอให้เราตอบแทนบุญคุณเขาด้วยการทำเลว เช่นค้ายา ฆ่าคน อย่างนี้ไม่ใช่สิ่งที่ถูกที่ควร ไม่ใช่ความดี มีแต่จะทำลายทั้งตัวของเราเองและผู้อื่น เป็นต้น ^^ ในสังคมอันซับซ้อนของยุคปัจจุบัน สีขาวและสีดำเริ่มแบ่งแยกกันไม่ชัดเจน เราจึงอยู่ในโลกของสีเทา สติและปัญญาจะพาเราไปสู่หนทางของความสุขและความเจริญ จำไว้นะจ๊ะ ^^ จากคุณ : บังเอิญผ่านมาอ่าน (dark n light) เขียนเมื่อ : วันมาฆบูชา 53 17:54:04