PANTIP.COM : K8937336 สงสัยว่า กิมก๊ก ในมังกรหยกจริงๆแล้วคือ เกาหลี เหรอครับ [นิยายกำลังภายใน]

ความคิดเห็นที่ 11

กิมก๊กหรือต้าจินนั้น ก่อตั้งขึ้นโดยหวางเหยียนอากุต้า ครับ
เดิมทีชาวหนี่เจินแบ่งแยกออกเป็นเผ่าต่างๆ สารพัดตระกูลรบราฆ่าฟันกันแย่งชิงพื้นที่เลี้ยงสัตว์และผู้คนกันเป็นประจำ ชาวหนี่เจินบางเผ่าก็ยังคงรักษาวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมคือ เลี้ยงสัตว์และหาของป่าเร่ร่อนไปทั่ว บางเผ่าก็ติดต่อกับพวกเกาหลี จีน ชี่ตาน และประยุกต์วิถีชีวิตของตนมาทำการเกษตรก็มีครับ ดังนั้นในกลุ่มเผ่าหนี่เจินเองก็มีความแตกต่างทางด้วนพื้นฐานวัฒนธรรมอยู่ไม่น้อย

ในแถบมณฑลจี่หลินของจีนในปัจจุบัน ชาวหนี่เจินตระกูลหวางเหยียนได้ตั้งหลักปักฐานล่าสัีตว์และหาของป่ายังชีพมาแต่เก่าก่อนครับ พวกเขามักจะถูกบีบคั้นจากราชสำนักเหลียว (ชาวชี่ตาน) เป็นประจำ เพราะชาวชี่ตานมักจะมาเกณฑ์แรงงาน, ของมีค่า และเสบียงจากพวกหนี่เจินเสมอๆ ชาวหนี่เจินก็ลุกฮือขึ้นต่อสู้กันเป็นพักๆ แต่ทว่าด้วยความที่ต่างคนต่างสู้่และมีจำนวนน้อยอีกทั้งยังอยู่กันแบบกระจัดกระจาย ก็เลยไม่สามารถต้านกำลังทหารของราชสำนักเหลียวได้ ชาวหนี่เจินจึงตกเป็นเบี้ยล่างของชาวชี่ตานเสมอมา

ปี ค.ศ. 1068 ภรรยาของหวางเหยียนเหอลี่โป๋ ก็ได้ให้กำเนิดลูกชายคนหนึ่ง ได้ชื่อว่า อากุต้า ครับ
ในช่วงวัยเด็กอากุต้าเก่งกาจในเรื่องการขี่ม้ายิงธนู และมีใจนักเลงเป็นผู้นำที่ฉายแววมาแต่เล็กแต่น้อย เขาและบิดารวมไปถึงอาๆทั้งหลายในตระกูลหวางเหยียนก็ช่วยกันสยบตระกูลหนี่เจินคู่แข่งอื่นๆ และเสริมสร้างฐานบารมีของตระกูลหวางเหยียนจนโดดเด่นขึ้นมาครับ
ปี ค.ศ. 1113 เมื่อหวางเหยียนอากุต้าเห็นว่า ราชสำนักของเหลียวในรัชสมัยของจักรพรรดิเทียนจั่วตี้ตกต่ำถึงขีดสุด จึงประกาศตนเป็นข่านแห่งหนี่เจินครับและไม่ยอมขึ้นกับต้าเหลียวอีกต่อไป(จักรพรรดิเทียนจั่วตี้หรือเยลู่เยี่ยนซี เป็นโอรสของเยลู่จุ้นรัชทายาทในเยลู่หงจีหรือจักรพรรดิเต้าจง พี่ร่วมสาบานของเซียวฟงครับ แต่เยลู่จุ้นสิ้นพระชนม์ก่อนขึ้นครองราชย์ เยลู่หงจีพระอัยกาเลยตั้งเขาเป็นรัชทายาทแทนบิดา และได้ครองราชย์เป็นจักรพรรดิเหลียวสืบมา)

ปี ค.ศ. 1114-1122 กองทัพเหลียวกองแล้วกองเล่าที่ส่งไปปราบอากุต้าก็โดนถล่มราบกลับไปทุกครา และอากุต้าก็นำกองกำลังชาวหนี่เจินและเผ่าอื่นๆที่ไม่พอใจการปกครองของชาวชี่ตานค่อยๆรุกคืบเข้ายึดดินแดนของต้าเหลียวทีละน้อยทีละน้อย
อีกทั้งในปี ค.ศ. 1119 ราชทูตจากราชสำนักเป่ยซ่งยังมาร่วมเป็นพันธมิตรร่วมกันโจมตีต้าเหลียวกับกองทัพหนี่เจินด้วยครับ
จักรวรรดิเหลียวเชื้อสายลูกหลานของเยลู่อาป๋อจิน ที่ยืนยงมาเกือบ 300 ปีก็สั่นคลอนอย่างหนักจากการถูกข้าศึกรุกรบรอบด้าน จนปี ค.ศ. 1123 จักรพรรดิเป่ยซ่งก็ส่งทูตมาเฝ้าอากุต้า และถวายพระเกียรติเยี่ยงจักรพรรดิแก่อากุต้าครับ รวมทั้งทำสนธิสัญญายอมรับว่า หวางเหยียนอากุต้าเป็นจักรพรรดิของต้าจิน ที่มีพระเกียรติเทียบเท่าจักรพรรดิแห่งเป่ยซ่ง อีกทั้งยังมอบบรรณาการปีละมหาศาลที่เคยให้ต้าเหลียวแก่ต้าจินแทน

ปี ค.ศ. 1123 ปลายๆปี จักรพรรดิจินไท่จู่หรือหวางเหยียนอากุต้าก็สวรรคตครับ พระอนุชาคือ หวางเหยียนหวู่ฉีเม่ย ขึ้นเป็นจักรพรรดิแทน และสานต่อการทำสงครามกับต้าเหลียวจนสามารถตีเมืองหลวงของเหลียวแตก จับจักรพรรดิเทียนจั่วตีเป็นเชลยศึกได้ อาณาจักรเหลียวจึงพินาศลงในปี ค.ศ. 1125 ครับ และเริ่มศักราชใหม่ของจักรวรรดิต้าจินแทน
ปี ค.ศ. 1125 จักรพรรดิจินไท่จง (หวางเหยียนหวู่ฉีเม่ย) ก็ทรงพระเบี้ยวสัญญาที่ทำกับเป่ยซ่ง โดยไม่ยอมคืน 16 จังหวัดในเหอเป่ยที่เหลียวยึดครองเอาไว้มาหลายร้อยปีให้กับเป่ยซ่งตามสัญญาครับ
ปี ค.ศ. 1127 กองทัพหนี่เจินก็รุกรานซ่งอย่างหนักอีกรอบและยึดราชธานีเปี้ยนจิงเอาไปได้ จับอดีตจักรพรรดิฮุ่ยจงและจักรพรรดิฉินจงแห่งซ่งเป็นเชลยศึกได้ครับ ก่อนที่จ้าวคว๋อจะหลบหนีลงใต้ไปหลินอัีนและก่อตั้งราชวงศ์หนานซ่งขึ้นมาต่อสู้กับชาวหนี่เจินต่อไป

จากคุณ : อุ้ย (digimontamer)

เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 15:50:24

ความคิดเห็นที่ 12

จักรวรรดิต้าจินและหนานซ่งก็รบๆพักๆกันต่อมาอีกหลายสิบปี จนเมื่อเจงกีสข่านส่งกองทัพมองโกลเข้าทำศึกกับต้าจินใหญ่ๆ 2 ครั้งก็พิชิตเอาจงตูมาได้ในปี ค.ศ. 1214 บีบให้จักรพรรดิจินเสวียนจงต้องย้ายราชธานีของต้าจินลงใต้ไปที่เปี้ยนจิงแทนครับ นับแต่นั้นมาจักรวรรดิต้าจินก็อ่อนแอลงเรื่อยๆ กองทัพมองโกลในสายของทัวเหลยก็ขยันรุกรานต้าจินปีเว้นปี ราชสำนักต้าจินก็ทิ้งเปี้ยนจิงในปี ค.ศ. 1132 และล่าถอยไปหนาหยางก่อนจะหนีไปไฉ่โจวตามลำดับครับ ภายหลังในปี ค.ศ. 1234 กองทัพมองโกลก็ยึดเมืองไฉ่โจวได้ จักรพรรดิโม่ตี้ก็ทรงถูกปลงพระชนม์โดยกองทัพมองโกล ราชสำนักจินจึงพินาศลงในปีนี้เอง

เมื่ออำนาจปกครองภาคเหนือของจีนของชาวหนี่เจินสิ้นสุดลงและเริ่มยุคของมองโกล ชาวหนี่เจินจำนวนมากก็ประสบความยากลำบากในการใช้ชีวิตในจีนเหนือครับ เพราะพวกเขาสร้างศัตรูกับชาวฮั่น ชาวชี่ตาน และชนเผ่าอื่นๆเอาไว้มาก เชื้อพระวงศ์ต้าจินจำนวนไม่น้อยถูกสังหารไม่ก็โดนจับเป็นทาส ชนชั้นสูงชาวหนี่เจินจำนวนมากต้องตกอัีบหมดเนื้อหมดตัว ทำให้ชาวหนี่เจินจำนวนไม่น้อยที่อาศัยในจงหยวนถ้าไม่เปลี่ยนชื่อแซ่และกลืนตัวเองเป็นชาวฮั่น-ชี่ตานไป ก็อพยพกลับไปถิ่นฐานเดิมในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนครับ พอลุถึงสมัยปลายราชวงศ์หยวนก็แทบจะไม่มีชาวหนี่เจินเหลืออยู่ในจงหยวนมากเหมือนเมื่อ 100 ปีก่อนอีกแล้ว
ทางด้านเขตตงเป่ยหรือแมนจูเรียในปัจจุบันก็กลับไปมีสภาพเหมือนในยุคก่อนอากุต้าคือ เผ่าหนี่เจินและเผ่าสารพัดสารเพในแถบนั้นก็แตกออกเป็นตระกูลต่างๆ รบราฆ่าฟันกันแย่งสัตว์เลี้ยง ที่นากันไปๆมาๆ
มาถึงสมัยหมิง รัชสมัยของจักรพรรดิหย่งเล่อแห่งหมิง พระองค์ก็พยายามเข้าไปมีอิทธิพลในตงเป่ยหรือบ้านของพวกหนี่เจินครับ เพื่อใช้พวกหนี่เจินเป็นพันธมิตรในการต่อสู้่ขับไล่พวกซากเดนของมองโกลที่อยู่นอกกำแพงเมืองจีน ราชสำนักหมิงก็พยายามเข้าไปแทรกแซงตงเป่ยที่เป็นดินแดนของพวกหนี่เจินเสมอๆ โดยเฉพาะในช่วงปี ค.ศ. 1530-1570 ราชสำนักหมิงก็มีอิทธิพลในตงเป่ยอย่างมากครับ โดยส่งกองทหารเข้าไปตั้งนิคมในดินแดนของพวกหนี่เจิน และทำการแบ่งแยกพวกหนี่เจินออกเป็นกลุ่มๆและปกครอง บางทีก็หนุนให้ตีกันเองเพื่อกันไม่ให้พวกนี้ว่างเกินไปบ้าง เกณฑ์พลชาวหนี่เจินมาใช้งานบ้าง และส่งชาวฮั่นจากภาคกลางเข้าไปบุกเบิกพื้นที่ในดินแดนของพวกหนี่เจินเพื่อกลืนชาติบ้าง
ราชสำนักหมิงก่อตั้งเขตปกครองเจี้ยงโจวขึ้นมาในเขตของพวกหนี่เจินครับ และตั้งตำแหน่งขุนพลแห่งเจี้ยงโจว ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งค์เอาไว้คุ้มเผ่าหนี่เจินกลุ่มต่างๆอีกชั้นหนึ่ง โดยขุนพลแห่งเจี้ยงโจวก็่ขึ้นตรงต่อข้าหลวงแห่งเหลียวเสิ่นในเหลียวตง

นโยบายแบ่งแยกแล้วปกครองของหมิงก็ได้ผลดีครับ เพราะทำให้เผ่าหนี่เจินต่างๆในเจี้ยงโจวแตกแยกกันจนไม่สามารถรวมตัวมาต่อต้านอิทธิพลของราชสำนักได้ ตระกูลไหนที่กล้าหือกัีบราชสำนักก็จะไม่มีตระกูลอื่นมาช่วย ก็โดนกองทหารหลวงยำเละไปโดยอัตโนมัติ อีกทั้งการที่จัดตั้งเขตปกครองและอพยพชาวฮั่นเข้าไปจำนวนมาก ทำให้วิถีชีวิตของชาวหนี่เจินหลายๆกลุ่มแปรเปลี่ยนจากการเลี้ยงสัตว์เร่ร่อนหรือหาของป่า มาเป็นปักหลักทำเกษตรตามแบบชาวฮั่นกันมากขึ้นครับ

ช่วงปี ค.ศ. 1560-1582 ฉีคังกา แห่งตระกูลอ้ายซินเจี๋ยหรอ ปู่ของนูร์ฮาชี่ก็เป็นผู้ครองตำแหน่งขุนพลแห่งเจี้ยงโจวครับ และเป็นมือเท้าให้หลี่เฉิงเหลียง ขุนพลแห่งเหลียวตงในการดูแลพวกหนี่เจินในเจี้ยงโจว
ปี ค.ศ. 1582 นูร์ฮาชีก็ได้ตำแหน่งขุนพลแห่งเจี้ยงโจวแทนปู่ของเขาครับ ซึ่งฉีคังกาและทังซี (บิดาของนูร์ฮาชี) ถูกฆ่าตายในการปะทะกับพวกหนี่เจินแห่งตระกูลหนี่กาน หว่ายหลานครับ (ซึ่งหลี่เฉิงเหลียงเป็นคนให้ท้ายพวกตระกูลหนี่กาน หว่ายหลานมารบกับตระกูลอ้ายซินเจี๋ยหรอ)
ตรงนี้เองเป็นชนวนให้นูร์ฮาชีต้องการแก้แค้นราชสำนักหมิงและอยากจะรวบรวมเผ่าหนี่เจินทั้งหลายที่กระจัดกระจายเป็นตระกูลต่างๆให้กลับมาเป็นปึกแผ่นเพื่อร่วมกันขับไล่อิทธิพลของหมิงออกไปครับ
ปี ค.ศ. 1616 นูร์ฮาชีก็ประสบความสำเร็จในการรวบรวมเผ่าต่างๆในเหลียวตงครับ และก่อตั้งอาณาจักรต้าจินขึ้นมา (เราเรียกต้าจินของนูร์ฮาชีว่า โฮ่วจิน หรือ จินยุคหลัง เพื่อไม่ให้ซ้ำกันต้าจินของตระกูลหวางเหยียน)
ปี ค.ศ. 1618 นูร์ฮาชีก็ประกาศความชั่วร้ายของราชสำนักหมิง 7 ประกาศครับ และเริ่มส่งกองทัพเข้าโจมตีเผ่าที่ไม่ยอมรับอำนาจของต้าจิน และเมืองในปกครองของขุนพลจากราชสำนักหมิงได้หลายเมือง
ปี ค.ศ. 1619 หยางหัว แม่ทัพใหญ่แห่งเหลียวตงคนใหม่แทนหลี่เฉิงเหลียงที่ป่วยออดๆแอดๆ ก็เข้ารับตำแหน่งครับ หยางหัวเรียกระดมพลกองหมิงและทัพพันธมิตรอย่าง พวกมองโกลสารพัดเผ่า เกาหลี และพวกหนี่เจินตระกูลที่เป็นศัตรูกับอ้ายซินเจี๋ยหรอ (อย่างเช่นตระกูลเยี่ยเหอหน่าหลาน แห่งเยี่ยเหอ) ได้กำลังมาเหยียบแสนเตรียมจะไปถล่มนครฮะถูอาลา ราชธานีแห่งโฮ่วจินให้เรียบเป็นสนามฟุตบอล
ทว่าทัพสหพันธมิตรของหยางหัวต่างคนต่างรบ แถมขุนพลหมิงสารพัดกองที่เป็นกำลังหลักก็กินเกาเหลากันเอง ทำให้ทัพหมิงนับแสนที่หยางหัวยกไปโดนกองทัพตระกูลอ้ายซินเจี๋ยหรอฆ่าหมกป่าเรียบวุธ หยางหัวโดนปลดจากตำแหน่งและหายตัวไปท่ามกลางคลื่นการเมืองอันแสนสกปรกในช่วงปลายราชวงศ์หมิงครับ
ช่วงปี ค.ศ. 1620-1625 นูร์ฮาชีที่ถล่มทัพหมิงแตกพ่ายไปได้ ก็จัดการไล่คิดบัญชีทบต้นทบดอกบวกภาษีกับอ้ายอีสารพัดตนที่ยกกันมาหน้าสลอนเมื่อคราวศึกกับหยางหัวครับ ไล่ตีทั้งเกาหลี เยี่ยเหอหน่าหลาน และพวกมองโกลสารพัดเผ่า รวมไปถึงเมืองในปกครองของขุนศึกหมิงกระเจิดกระเจิงไปตามๆกัน
ปี ค.ศ. 1622 ภายหลังสงทีปัน ข้าหลวงใหญ่แห่งเหลียวเสิ่นโดยพวกขุนนางโฉดใส่ความจนติดพิษการเมือง ต้องโดนเชิญตัวกลับไปจำคุกขี้ไก่ที่ปักกิ่งแล้่ว กองทัพจินก็เข้าตีเสิ่นหยางอย่างหนักครับและยึดเมืองนี้ได้ในปีนั้นแล เป็นการปิดฉากอำนาจของราชสำนักหมิงเหนียวดินแดนเจี้ยงโจวไปตลอดกาล
ปี ค.ศ. 1626 นูร์ฮาชีก็ยึดเอาดินแดนกว้างใหญ่นอกแนวกำแพงยัีกษ์มาได้เกือบหมด เหลือแค่ติ่งเล็กๆอย่างเมืองหนิงหยวนและเมืองบริวารเท่านั้น
ต้นปี ค.ศ. 1626 ราชสำนักหมิงก็มีคำสั่งให้ทัพหมิงทั้งหมดล่าถอยกลับมาหลังแนวกำแพงยักษ์ครับ นั่นก็คือจัดการทิ้งหนิงหยวนและเมืองที่อยู่นอกแนวกำแพงทั้งหมดกลับมาตั้งแนวรับใหม่นั่นเอง แต่ขุนพลที่รักษาหนิงหยวนคือหยวนสงหวนไม่ยอม เขายืนยันจะรักษาหนิงหยวนเอาไว้ครับ ทำให้แม่ทัพใหญ่ตัดสินใจให้หยวนสงหวนคุมกำลังพลราวๆ 1 หมื่นคนรักษาหนิงหยวนเอาไว้
ไม่นานหลังจากนั้น นูร์ฮาชีก็ส่งกองทัพเข้าตีหนิงหยวนครับ งานนี้นูร์ฮาชีมั่นพระทัยมากมาย เพราะกองทัพจินนั้นมีกำลังเกือบ 1 แสนคนและเสบียงที่กินกันจนพุงกาง ในขณะที่หนิงหยวนเมืองเล็กๆมีทหารแค่ 1 หมื่น ไม่มีำกำลังหนุน (เพราะถอยข้ามแนวกำแพงไปหมดแล้ว) และมีขุนพลไร้ยี่ห้อชื่อหยวนๆอะไรนี้แลเฝ้าอยู่ ไม่มีอะไรหมูหวานกล้วยเคลือบน้ำตาลขนาดนี้แล้ว
กองทัพจินเข้าตีหนิงหยวนอย่างหนักครับ แต่หยวนสงหวนก็คุมกำลังพลรักษาเมืองเป็นสามารถและยิงปืนใหญ่ตอบโต้กองทัพจินอย่างรุนแรง จนนูร์ฮาชีก็พลาดโดนสะเก็ดระเบิดจากปืนใหญ่ ต้องสั่งถอยทัพกลับเสิ่นหยางแบบเจ็บปวด ก่อนจะสิ้นพระชนม์ในปีเดียวกันนี้เองครับผม
แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 53 16:40:55

จากคุณ : อุ้ย (digimontamer)

เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 53 16:19:04