ความคิดเห็นที่ 1 - สรรนิพนธ์ปกแดงของประธานเหมาครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 17:38:24

ความคิดเห็นที่ 2 Utopia ของโทมัสมอร์นี่น่าจะพอเกี่ยวกันบ้างนะคะ แต่ยังไม่เคยอ่านเหมือนกัน อ่านแต่ 1973 อันนั้นสนุกดีค่ะ :) จากคุณ : pinkchoc เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 17:38:26

ความคิดเห็นที่ 3 - สรรนิพนธ์ปกแดงของประธานเหมาครับผม จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 17:38:54

ความคิดเห็นที่ 4 ผมกลับคิดถึง Das Kapital นะครับ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 17:58:00

ความคิดเห็นที่ 5 ^- ดูจากไซส์หนังสือ+เวลาว่างแล้ว เล่มนี้ต้องรอไปก่อนจริงๆละครับ >_< ดูแล้วไม่ใช่หนังสืออ่านง่ายๆก่อนนอนด้วย น่าจะิกินพลังสมองไม่น้อย จากคุณ : house (panote_saechiew) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 18:16:40

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าจะเอากันอย่างลึกซึ้งเลย ก็คงต้องไปอ่านงานของ Immanuel Kant เขาว่าทั้ง Karl Marx และ Kant มีระบบปรัชญาที่เหมือนกัน ผิดแต่ว่าคนละด้านเท่านั้น นักปรัชญาอีกคนที่ต้องอ่านคือ Adam Smith เจ้าสำนักลัทธิทุนนิยม ที่ Marx โจมตีอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่จะว่าไป งานของ Marx เป็นงานที่อ่านง่ายมาก คนที่ไม่มีพื้นฐานทางปรัชญาหรือเศรษฐศาสตร์ก็สามารถเข้าใจได้โดยง่าย เพราะ Marx จะขยายความไว้อย่างยืดยาว อีกอย่างข้อเขียนของเขาตั้งใจให้ชนชั้นแรงงานอ่านอยู่แล้ว จากคุณ : นกเถื่อน (นกเถื่อน) เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 53 23:23:02

ความคิดเห็นที่ 7 ใครบอกว่า Kant ละครับ แนวคิดไกลกันคนละโยชน์เลย ถ้าจะศึกษาแนวคิดของ มาร์กซ์ควรจะอ่านงานของ Georg Friedrich Hegel และ Ludwig Feuerbach ซึ่งมีอิทธิพลต่อมาร์กซ์โดยตรง  ส่วนงานของเมาเจ๋อตงเป็นลักษณะการประยุกต์ของแนวคิดมาร์กซ์กับภูมิปัญญาจีนมากกว่า แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 53 09:53:53 จากคุณ : Johann sebastian Bach เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 09:52:34

ความคิดเห็นที่ 8 ลองอ่านงานของเพื่อนม้าร์กซ์ดูก่อนไหมครับ 1. สสารนิยมของเองเง็ลส์ (Engels 1820-1865) ฟรีดริค เองเง็ลส์ (Friedrich Engels) เกิดในปี ค.ศ. 1820 ที่เมือง บรีเมน (Bremen) ในเยอรมนี เป็นบุตรเจ้าของโรงงานทอผ้า ในปี ค.ศ. 1841 เขาเข้าร่วมเป็นพวกสานุศิษย์ฝ่ายซ้ายของเฮเก็ล และในปี ค.ศ. 1842 ได้ทำการวิจารณ์โจมตีปรัชญาของเช็ลลิงอย่างขนานใหญ่ ในข้อที่พยายามจะประนี ประนอมศาสนาเข้ากับวิทยาศาสตร์ ในปี ค.ศ. 1844 เมื่อเห็นว่าพวกศิษย์ฝ่ายซ้ายของเฮเก็ลยึดถือปรัชญาสสารนิยมที่ผิด ก็ทำการเขียนบทความโจมตี ในปีนี้เขาไปทำงานโรงงานทอผ้าของบิดาที่เมืองแมนเชสเตอร์ในอังกฤษ แล้วต่อมาอีกปีหนึ่งก็ไปเบลเยี่ยม และเขียนเรื่องหลักคิดของชาวเยอรมันไว้ ซึ่งเป็นการระบุและวิจารณ์ปรัชญาของฟอยเยอร์บาค และศิษย์ฝ่ายซ้ายของเฮเก็ลคนอื่นๆ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1870 เป็นต้นมา เองเง็ลส์ทำการวิจารณ์ปรัชญาของอูเยน ดูห์ริง (Eugen Duhring) ซึ่งเป็นผู้นำพรรคโซชะลิสต์ฝ่ายขวาของเยอรมนี เขาจึงศึกษาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติและคณิตศาสตร์อย่างขนานใหญ่ ได้ผลคือในปี ค.ศ. 1875-1876 ได้เขียนบทความทางปรัชญาชื่อวิภาษวิธีของธรรมชาติ (Dialectics of Nature ไดอะเลค-ทิคส อ็อฝ เน-เชอะ) ไว้ แต่งานชิ้นนี้ทำยังไม่เสร็จ ในปี ค.ศ. 1886 เขาศึกษาเรื่องครอบครัวของมนุษย์จากผลงานของชาวอเมริกันชื่อ พี.มอร์แกน (P.Morgan) และเขียนตำราไว้ชื่อ กำเนิดครอบครัว (Origin of the Family ออ-ริจิน อ็อฝ ฑิ แฟม-อิลิ) นี่มีความสำคัญยอดเยี่ยมรองจาก กำเนิดของพันธุ์ (Origin of Species ออ-ริจิน อ็อฝ ซพี-ฌิส) ของดาร์วินทีเดียว เพราะเป็นการศึกษาระบบครอบครัวและความเป็นอยู่กับความนึกคิดของมนุษยชาติก่อนประวัติศาสตร์ เป็นการเชื่อม ต่อธรณีวิทยาและมานุษยวิทยากับประวัติศาสตร์และสังคมวิทยา ข้อนี้ทำให้เขาวางหลักสสารนิยมประวัติศาสตร์ (Historical Materialism อิซทอ-ริแค็ล มะเทีย-เรียะลิส'ม) ไว้ ในปี ค.ศ. 1888 เขาเขียนวิจารณ์ปรัชญาของฟอยเยอร์บาคและ นักปรัชญาชั้นครู(คลาสิค)ของเยอรมนีอีก รวมทั้งได้เขียนต่อต้านความคิดของดูห์ริงด้วย ปรัชญาสสารนิยมวิภาษวิธีและสสารนิยมประวัติศาสตร์ (Dialectical and Historical Materialism ไดอะเลค-ทิแค็ล แอนด อิซทอ-ริแค็ล มะเทีย-เรียะลิส'ม) จึงก่อเป็นรูปร่างขึ้นมาได้ และแม้เขาจะได้ถึงแก่มรณกรรมในปี ค.ศ. 1895 พวกศิษย์ก็ปรับปรุงปรัชญานี้ต่อมากระทั่งถึงขั้นสำเร็จเรียบร้อยในปี ค.ศ. 1937 บัดนี้ปรัชญาสสารนิยมวิภาษวิธีและสสารนิยมประวัติศาสตร์ จึงยืนหยัดเคียงคู่กับจิตนิยมของสมัยปัจจุบันตลอดมา และมีผู้สนใจศึกษามากและมากขึ้นเป็นลำดับ สสารนิยมวิภาษวิธีสอนว่า ความแท้จริง คือ สสาร, อันเคลื่อนไหวและเปลี่ยนแปลง และสิ่งที่มีทั้งหลายล้วนประกอบขึ้นด้วยสสารอาการเช่นนี้ ปรากฏการณ์ที่มี คือปรากฏการณ์ของสสาร ไม่มีสสารใดอยู่นิ่งกับที่และไม่เปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวหรือการเปลี่ยนแปลงปราศจากสสารที่มีอยู่ คือสสารในความเคลื่อนไหวและเปลี่ยนแปลงเท่านั้น การเคลื่อนไหวของสสารนั้นเป็นสิ่งที่ดั้งเดิมกว่าการเปลี่ยนแปลง เพราะการเปลี่ยนแปลงก็คือ การเคลื่อนไหวภายในตัวนั่นเอง ฉะนั้นความจริงจึงทอนลงมาเหลือแค่สสารที่เคลื่อนไหวเท่านั้น นี่คือความแท้จริงอันติมะของปรัชญาสสารนิยมวิภาษวิธี การเคลื่อนไหวทางเมคานิคส์นั้นไม่ใช่สิ่งที่สสารนิยมวิภาษวิธีสนใจ คงสนใจแต่การเคลื่อนไหวภายในที่เรียกว่าการเปลี่ยนแปลง (Change เชนจ) เท่านั้น การเปลี่ยนแปลงนี้มีกลไกคือ มันเกิดขึ้นจากการขัดแย้งภายในเนื้อของสสาร ณ ขณะใดขณะหนึ่ง, สสารจะเกิดภาวะที่แย้งตัวมันภายในขึ้น แล้วก็เกิดการแย้งสิ่งที่แย้ง (Negation of the Negation นิเก-ฌัน อ็อฝ ฑิ นิเก-ฌัน) ต่อไป เนื้อภายในก็เปลี่ยนไป กระบวนการเปลี่ยนแปลงที่เรียกว่า พัฒนาการ (Development ดิเฝล-อัพเม็นท) นี้ เป็นไปคล้ายกับการโต้แย้งในการสนทนากันที่เรียกว่า Dialectic (ไดอะเลคทิค) หรือวิภาษวิธีดังที่เฮเก็ลได้สอนไว้แล้ว ปรัชญาซึ่งสอนว่า,สสารเปลี่ยนแปลงไปคล้ายวิภาษวิธี(Dialectic ไดอะเลคทิค) จึงเป็นปรัชญาสสารนิยมวิภาษวิธี เองเง็ลส์กล่าวว่าธรรมชาติเป็นข้อพิสูจน์ให้เห็นพัฒนาการแบบวิภาษวิธีนี้ ธรรมชาติไม่ได้เป็นไปตามอภิปรัชญา แต่เป็นไปตามวิภาษวิธี ในธรรมชาติ, สรรพสิ่งอันเป็นสสารได้เกิดขึ้นมา เจริญขึ้นไป เสื่อมลงแล้วดับสูญ ทีนี้ก็มีการเกิดใหม่อีก และพัฒนาการอย่างเดิมก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเรื่อยๆไป แต่ในการเกิดและตายนี้หาได้เกิดซ้ำเก่าหรือเกิดอย่างเก่าใหม่ หากในพัฒนาการของธรรมชาตินั้นได้เกิดสิ่งใหม่ขึ้นแทนที่สิ่งเก่า ที่เรียกว่าวิวัฒนาการ (Evolution เอโฝะลยู-ฌัน) คือการเปลี่ยนแปลงเป็นไปอย่างคืบไปข้างหน้า การเปลี่ยน แปลงใดๆในธรรมชาติจึงมิได้มีทางดำเนินไปเป็นวงสว่าน(Spiral ซไพ-แร็ล)ซึ่งอนาคตอยู่ที่ปลายวงสว่านนั้น เองเง็ลส์ยกตัวอย่างพัฒนาการแบบวิภาษวิธี ในตัวสิ่งซึ่งกำลังเปลี่ยน แปลงดังนี้ ทุกๆสิ่งซึ่งเป็นอินทรีย์ เป็นสิ่งเดียวกับตัวเองและเป็นสิ่งอื่นทุกๆขณะ ทุกๆขณะ,มันเอาสสารจากภายนอกเข้ามาภายใน และคายสสารภายในออกไปภายนอกทุกขณะ เซลล์ในตัวมันตายและเซลล์อื่นเกิดขึ้นแทน ในเวลาไม่ช้าไม่นานสสารของร่างกายจะเปลี่ยนใหม่หมด และมีสสารอื่นมาแทน ด้วยประการฉะนี้ สิ่งมีอินทรีย์ทั้งหลายจึงเป็นตัวเองเสมอ และจึงเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเสมอ จากคุณ : ลุงกฤช (ลุงกฤช) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 10:22:58

ความคิดเห็นที่ 9 2. ด้วยประการฉะนี้ ธรรมชาติจึงเต็มไปด้วยสิ่งที่แย้งตัวเองอยู่เป็นคู่ๆ เช่น ไฟฟ้าบวกกับลบ ลื่นกับฝืด ร้อนกับเย็น เหตุกับผล แต่สิ่งที่แย้งกันเหล่านี้ก็มารวมเป็นหนึ่งเดียวกัน คือเป็นธรรมชาติ เขาว่าเหตุและผลนี้ถ้ามองดูโดย เฉพาะก็จะมองเห็นว่าแยกกันและแย้งกัน แต่เมื่อมองดูทั่วๆจะเห็นติดต่อกันอยู่ และติดต่อกันหมดเป็นธรรมชาติ ความขัดแย้งเช่นนี้ นักปรัชญาจิตนิยมว่าเราเห็นไปเอง แต่ที่จริงแล้วมันมีอยู่จริงๆโดยตัวเอง ในธรรมชาตินอกกายของเรา แล้วเขาจึงย้ำเรื่องการได้มาซึ่งความรู้ว่า ความรู้ได้มาจากการรับรู้โลกภายนอกโดยทางอวัยวะรับสัมผัสเท่านั้น ทั้งนี้โดยสิ่งภายนอกมากระทบเข้ากับรับอวัยวะรับสัมผัสของเรา แล้วเกิดกระแสไฟฟ้า(เคมี)วิ่งไปตามเส้น ประสาทในร่างกาย แล้วสะท้อนขึ้นเป็นมโนภาพในสมอง เรื่องต่างๆเหล่านี้เป็นไปในร่างกายที่เป็นสสาร ถูกก่อเหตุโดยสสาร จึงเป็นเรื่องทางสสารทั้งสิ้น แต่เองเง็ลส์ก็ไม่ได้อ้างว่า เรื่องทั้งสิ้นเป็นเรื่องของการเคลื่อนไหวแต่เพียงอย่างเดียว และจิตเป็นเพียงผล เช่นมติของนักสสารนิยมจักรกล ด้วยประการฉะนี้เหมือนกัน เขาย้ำในเรื่องวิภาษวิธีเพื่อให้เห็นว่า สสารนิยมของเขาไม่เป็นอย่างจักรกล (Mechanic มิแคน-อิค) การรับรู้นี้เป็นเรื่องระหว่างสิ่งนอกร่างกายกับข้างในร่างกาย จิตไม่ได้เป็นเพียงผลของการรับรู้เฉยๆ หากกลับเป็นเหตุได้ โดยเขาสอนว่า จิตมีอำนาจถอดนัยยะนามธรรมออกจากการรับรู้ได้ แล้วเอามาตั้งไว้เป็นความรู้ทางนามธรรมและทฤษฎีได้ การเป็นเหตุของจิตก็แสดงออกมาให้เห็นเป็นการวินิจฉัย(Judgement จัจ-เม็นท) และการปฏิบัติ (Practiceพแรค-ทิซ) ซึ่งเป็นการกลับติดต่อกับโลกภายนอกอีกทีหนึ่ง การติดต่อนี้,ได้แก่การกระทำของเจตจำนงที่จะสังเกตโลกภายนอก และที่สำคัญกว่านี้คือการกระทำเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ ส่วนนี้ของปรากฏการณ์ของจิต แสดงให้เห็นเป็นตัวตน เท่าที่เราเข้าใจกันอยู่ นั่นเอง แต่ตัวตนนั้น เราก็ได้จากการรับรู้ตัวเองฐานเป็นร่างกายด้วย ความรู้ที่เราได้มา จึงเป็นความรู้ตรงจากโลกภายนอก ส่วนทฤษฎีนั้นอาจคลาดเคลื่อนได้ จึงต้องทดสอบด้วยการปฏิบัติ ข้อนี้แสดงถึงการที่มีโลกภายนอกโดยตัวเองหรือทางภววิสัย เหตุและผลก็ทราบจากภายนอก คุณภาพต่างๆของสรรพสิ่งที่รับทราบมาก็เป็นความจริงทั้งสิ้น ไม่ได้เป็นความคิดอะไรจากเรา และประเภท (Catigory แคท-อิโกริ) ของค้านต์ก็เป็นประเภทในโลกข้างนอก ไม่ได้เป็นโครงครอบของความคิดอะไรของเรา นักปรัชญาที่แล้วๆมาพยายามกล่าวถึงโลกภายนอกจากการรับรู้เฉยๆ แต่นักสสารนิยมวิภาษวิธีเห็นว่า ความรู้ของมนุษย์จะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อใช้ปฏิบัติได้ ปรัชญาควรเป็นปรัชญาที่มีประโยชน์-ไม่ใช่รู้กันเล่นๆ เรารู้ธรรมชาติภายนอกด้วยการขวนขวายศึกษา ก็เพื่อเปลี่ยนแปลงมันให้เหมาะสมกับความเป็นอยู่ของคนเรา เขาจึงพิจารณาความแท้จริงที่ว่า เป็นสสารอีกครั้งหนึ่งเพื่อตัดความสงสัย ทั้งนี้ก็เพราะค้านต์สอนเรื่องสิ่งโดยตัวเอง (Things in Themselves ธิงส อิน เฑ็มเซลฝส) ไว้ และบอกว่าเป็นสิ่งที่เรารู้ไม่ได้ ข้อนี้เองเง็ลส์มองเห็นว่าเป็นด้วยญาณวิทยาของค้านต์เอง ค้านต์สอนว่า,ความรู้มีได้แต่ในสิ่งที่สัมผัสได้ และสอนต่อไปว่าในสิ่งที่สัมผัสไม่ได้ความรู้ย่อมมีไม่ได้ สิ่งนอกกายมีคุณภาพให้เราเห็น จะต้องมีเหตุแห่งคุณภาพนั้น ตรงนี้เอง ที่เองเง็ลส์ไม่เห็นด้วย เขาว่า,ความรู้มีได้จากการรับรู้จริง และถัดมาจึงมีความรู้ทางนามธรรมและทฤษฎี แต่คุณภาพที่รับรู้,ก็เป็นการแสดงตัวของสสารเอง เรารู้ถึงสสารได้ก็โดยรู้คุณภาพของมัน เขาจึงว่า สิ่งโดยตัวเอง ไม่น่าจะเป็นประเด็นอะไรที่ควรยกมากล่าวเลย สิ่งใดแสดงตัวเป็นคุณภาพอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น นี่ก็เป็นทรรศนะของสามัญชนทั่วไป สิ่งที่รู้ไม่ได้นั้นเองเง็ลส์ว่าไม่มี คงมีแต่สิ่งที่เรายังไม่ได้ศึกษาให้รู้ ประเด็นอยู่ตรงการขวนขวายศึกษา ไม่ใช่ลงเอยด้วยการปฏิเสธว่ารู้ไม่ได้ เขายกตัวอย่าง สารเคมีอันเกิดในตัวพืชและสัตว์ ซึ่งคงเป็นที่รู้ไม่ได้สืบมา กระทั่งวิชาอินทรีย์เคมี (Organic Chemistry ออแกน-อิค เคม-อิซทริ) ผลิตสารเหล่านี้ออกมาทีละอย่างสองอย่าง ในการนี้สิ่งโดยตัวเองก็กลายเป็นสิ่งสำหรับเราใช้ไป ตัวอย่างเช่นสารสีอาลิซาริน (Alizarin) อันเป็นสีที่มีอยู่ในพืช Adder (แอด-เดอะ) และซึ่งต่อแต่นี้ไปเราไม่ต้องเสียเวลาไปผลิตมันขึ้นจากรากต้นแอดเดอะตามไร่ต่อไปแล้ว เพราะเราจะทำขึ้นได้อย่างง่ายๆและถูกๆจากน้ำมันทาร์ของถ่านหิน เมื่อคุณภาพเป็นการแสดงตัวของสรรพสิ่ง ปัญหาก็ไปอยู่ที่การศึกษาคุณภาพ ดังที่กล่าวแล้วว่า, สรรพสิ่งเปลี่ยนแปลงไปเป็นพัฒนาการนั้น กลไกในการนี้คือความขัดแย้งภายใน แต่เหตุมาจากภายนอก ในการศึกษาทั้งเหตุและผลในพัฒนาการ ก็คลำถูกตรงเรื่องปริมาณ เพราะการเปลี่ยนแปลงทั้งหลายเป็นการเปลี่ยนทางปริมาณของเนื้อในหรือภาวะของมัน ในการศึกษาปริมาณนี้ คณิตศาสตร์จึงเป็นวิชาที่จำเป็น จากคุณ : ลุงกฤช (ลุงกฤช) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 10:24:13

ความคิดเห็นที่ 10 3. นักสสารนิยมวิภาษวิธี ได้นำหลักวิทยาศาสตร์ทางกายภาพมาอ้างไว้เป็นหลักปรัชญาว่า ขณะเมื่อการเปลี่ยนแปลงทางปริมาณเป็นไปอย่างเรื่อยๆนั้น การเปลี่ยนแปลงทางคุณภาพก็จะเกิดขึ้นตามไป ณ ปริมาณอันมีค่าอย่างใดอย่างหนึ่ง จะเกิดคุณภาพขึ้นตรงกัน ตัวอย่างเช่น ช่วงยาวของแสงกันสีของมันเป็นต้น แต่การเปลี่ยนแปลงทางคุณภาพอันเป็นผลนี้ จะเป็นไปอย่างก้าวกระโดดขยักขย่อนไม่เหมือนการเปลี่ยนแปลงทางปริมาณ นี่จะเห็นได้ง่ายๆ จากการที่น้ำธรรมดาเปลี่ยนภาวะเป็นน้ำแข็งที่สูญดีกรีเซนเซียส หรือเป็นไอที่ร้อยดีกรีเซนเซียส การเปลี่ยนภาวะจะไม่เกิดที่ปริมาณระหว่าง 0 กับ 100 นี้เลย ขณะน้ำเพิ่มปริมาณอุณหภูมิขึ้นจาก –10 ดีกรีเซนเซียส ไปถึง 100 ดีกรีเซนเซียส นั้น คุณภาพของน้ำก็ก้าวกระโดดเป็นอย่างใหม่สองครั้ง หลักปริมาณเปลี่ยนเคียงคู่ไปกับคุณภาพนี้ เองเง็ลส์เห็นเกิดขึ้นในธรรมชาติโดย ทั่วไป และแม้ในสังคมมนุษย์ด้วย ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงไปตามกฎของพัฒนาการอันนักวิทยาศาสตร์สนใจศึกษากันอยู่ทุกวี่ทุกวันนั่นเอง สรรพสิ่งอันเป็นสสารนั้น เองเง็ลส์ว่าไม่เป็นเอกและอยู่โดดเดี่ยวไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งใด ตรงกันข้ามทีเดียวเขาว่า สสารล้วนเกี่ยวข้องพึ่งพาและเป็นเหตุเป็นผลกันหมด ธรรมชาติซึ่งประกอบด้วยสรรพสิ่งอันติดต่อเกี่ยวข้องและกำหนดภาวะซึ่งกันและกัน จึงเป็นหนึ่งเดียว แต่ธรรมชาติอันเป็นหนึ่งนี้หาได้เป็นพระเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรอันเป็นอมฤตนิรันดรไม่ หากเปลี่ยน แปลงไปอยู่ทุกขณะ ตามการเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่งที่ประกอบขึ้นเป็นมัน หน้าที่ของเราอยู่ที่การศึกษาธรรมชาติ และเอาชนะโดยการทำงานแปลงโฉมมันให้มีภาวะเหมาะสมแก่ความเป็นอยู่ของมนุษย์ ไม่ใช่มานั่งบูชาและคิดปรัชญาพยายามพิสูจน์ว่ามันเป็นสิ่งสัมบูรณ์หรือพระเจ้า! เมื่อสรรพสิ่งเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ ก็เปลี่ยนแปลงไปเป็นส่วน รวมนั้น เองเง็ลส์ใน Dialectics of Nature (ไดอะเลค-ทิคซ อ็อฝ เน-เชอะ) ก็นำความรู้ทางวิทยาศาสตร์ของคริสต์ศตวรรษที่ 19 มาสาธยายวิวัฒนาการโดยทั่วไปของสรรพสิ่ง เขาเริ่มด้วยวิวัฒนาการทาง อนินทรีย์ก่อน ทั้งนี้โดยระบุ ถึงทฤษฎีหมอกธาตุของค้านต์ (Kant) และลาเปล็ส (Laplace) เขาอธิบายถึงหมอกธาตุซึ่งเย็นตัวลงเป็นจักรวาลด้วยพร้อมอุกกาบาต ดาวหาง ดวงจันทร์ และดาวพระเคราะห์ต่างๆ ครั้นแล้วก็กล่าวถึงวิวัฒนาการของชีวิตโดยอ้าง ดาร์วิน(Darwin)และไลเอลล์ (Lyell) เขาเริ่มด้วยการบรรยายถึงการเปลี่ยน แปลงของผิวโลกทางธรณีวิทยา กระทั่งสารอนินทรีย์กลายเป็นสสารอินทรีย์ และเกิดชีวิตแรกเริ่มคือพวก พโรทิสทะ (Protista) ขึ้น ตรงนี้เขาให้ความเห็นว่า,ต่อไปมนุษย์เราคงจะสามารถทำชีวิตขึ้นจากสิ่งไร้ชีวิตได้ เขาอธิบายวิวัฒนาการของพืชและสัตว์มาจนถึงมนุษย์ และตอนท้ายๆได้กล่าวถึงการเย็นตัวของจักรวาลและการหมุนช้าลงของโลก ซึ่งในที่สุดดาวเคราะห์ทั้งหลายจะพุ่งตกไปสู่ดวงอาทิตย์ แต่เขาก็อธิบายต่อไปว่า ความร้อนจากการชนกันนี้ จะทำให้เกิดการระเบิดและจักรวาลขึ้นอีก และรังสีต่างๆที่ดาวส่งออกจากตัวไปก็จะก่อจักรวาลให้เกิดขึ้นใหม่ เขาได้หวนมาพิจารณาเรื่องจิต และแจ้งว่า แต่เดิมจิตไม่มี จิตมามีในภายหลังเมื่อวิวัฒนาการของชีวิตคืบหน้าไปมากแล้ว และเกิดสมองขึ้นในสัตว์แล้ว เขาอธิบายว่า,ความคิด,คือมโนภาพที่สะท้อนขึ้นในสมองอันเป็นสสาร มันจึงเป็นปรากฏการณ์จากสสาร หาได้เป็นตัวตนอันเป็นเอกจากสสารไม่ ด้วยประการฉะนี้จึงถูกกำหนดด้วยการเห็น จิตของคนเราจึงถูกกำหนดด้วยสิ่งแวด ล้อมเช่นธรรมชาติและสังคม การศึกษาจิตของมนุษย์ฐานเป็นปรากฏการณ์ทางจิตล้วนๆ จึงไม่เป็นการเพียงพอ มันไม่ทำให้เราแก้ไขอะไรได้เลย แต่การศึกษาจิตฐานถูกกำหนดภาวะด้วยสิ่งแวดล้อมหรือสังคมนั้นมีประโยชน์อย่างยิ่ง เพราะมันช่วยให้เราแก้ไขจิตของเราให้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งได้ เช่น กำจัดความโลภ ดับทุกข์และสร้างสุขเป็นต้น ทั้งนี้โดยการเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม หรือสังคมเสียใหม่ เนื่องจากจิตเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดโดยสิ่งนอกกายเช่นนี้ มันก็เป็นสิ่งที่เรารู้ได้ในส่วนที่กว้างๆของมัน ตอนนี้เองเง็ลส์ได้หวนไปพิจารณาปรัชญาของเฮเก็ลจะเห็นว่า เฮเก็ลเอาหัวเดินต่างตีน คือเฮเก็ลเอาจิตไปไว้ตอนต้นของวิวัฒนาการของสากลโลก แต่เองเง็ลส์เอาจิตมาไว้ตอนปลายของวิวัฒนาการ ความคลาดเคลื่อนในมติเกี่ยวกับวิวัฒนาการของเฮเก็ลนั้นอยู่ตรงข้อนี้เอง คือการที่เขาเอาจิตอันเป็นมโนภาพสัมบูรณ์หรือความรู้สัมบูรณ์ไปไว้ตอนต้นของวิวัฒนาการทั่วไป ทีนี้ก็เกิดการชวนให้คิดว่า ความรู้สัมบูรณ์นี้มาเกิดขึ้นตอนใดตอนหนึ่งในวิวัฒนาการ แล้วเฮเก็ลเลยว่ามาเกิดขึ้นเป็นปรัชญาของเขานั่นเอง การกล่าวเช่นนี้เป็นการชวนให้คิดต่อไปว่า วิวัฒนาการทางความคิดสิ้นสุดเอาเลยแค่ เฮเก็ล และฉะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็จะสิ้นสุดไปด้วย เช่นระบบสังคมกับระบบการปกครอง เฮเก็ลจึงเท่ากับยอมรับรองระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของเยอรมนี ทั้งนี้เขาได้อ้างหลักของเขาเองตามทรรศนะอย่างนี้ว่า สิ่งที่จริงคือสิ่งที่ชอบด้วยเหตุผล และสิ่งที่ชอบด้วยเหตุผลคือสิ่งที่จริง ข้อนี้เองเง็ลส์กล่าวเป็นทีเย้ยๆว่า การปฏิวัติประชาธิปไตยในอังกฤษเป็นสิ่งที่จริงฉะนั้นก็ชอบด้วยเหตุผล ฉะนั้นสังคมวิวัฒน์ไปอย่างไรก็เป็นการชอบด้วยเหตุผล หลักของเฮเก็ลไม่ได้หมายความว่าระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของเยอรมนีซึ่งมีอยู่จะชอบด้วยเหตุผลเสมอไป ขณะนั้นอาจจะชอบด้วยเหตุผล แต่ขณะอื่นจะมีระบบอื่นมาแทน และจะไม่มีอยู่ จึงไม่ชอบด้วยเหตุผลไป ด้วยประการฉะนี้เองเฮเก็ลจึงเห็นว่า ควรพิจารณาสังคมฐานวิวัฒน์ไปได้เป็นประวัติศาสตร์จะดีกว่าการมานั่งคิดว่าอะไรชอบด้วยเหตุผลหรือไม่ สิ่งใดจะชอบหรือไม่ชอบย่อมอยู่ที่ภาวะข้างนอกไม่ใช่ในความคิด สังคมมีการพัฒนาไปอย่างมีกฎ ปัญหาจึงอยู่ที่การค้นหากฎนี้ ไม่ใช่มานั่งคิดว่าสังคมอะไรจะดีที่สุด นักสสารนิยมวิภาษวิธีนี้สร้างปรัชญาของเขาขึ้นตามวิธีการวิทยาศาสตร์ คือเสาะเลือกกฎวิทยาศาสตร์จากปรัชญาของนักคิดต่างๆมารวมไว้อย่างติด ต่อเกี่ยวข้องกันตามความเป็นจริง เฮเก็ลได้ให้กฎเกี่ยวกับการพัฒนาของสังคมเป็นประวัติศาสตร์ไว้ แต่มาหยุดเสียแค่สังคมของรัฐปรัซเซียนอย่างน่าเสียดาย เองเง็ลส์จึงศึกษากฎของสังคมที่นักสังคมนิยมเก่าๆค้นพบไว้ เช่น แซงต์ซีโมน และฟูริเยร์ชาวฝรั่งเศสหลังสมัยปฏิวัติใหญ่ จากคุณ : ลุงกฤช (ลุงกฤช) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 10:25:07

ความคิดเห็นที่ 11 4. เขาได้กล่าวถึงมนุษย์โบราณที่เริ่มเกิดมาจากต้นตระกูลเดียวกับลิงว่า,พวกสัตว์เพียงแต่ใช้ธรรมชาติภายนอก และเปลี่ยนแปลงธรรมชาติเพียงด้วยการมีอยู่ตามธรรมดาของตัวเอง แต่มนุษย์นั้นโดยการเปลี่ยนแปลงตัวเอง ได้ทำให้ธรรมชาติเป็นประโยชน์ต่อตัวเขา คือเอาธรรมชาติไว้ใต้อำนาจ สัตว์ซึ่งเที่ยวหากินบนต้นไม้นั้น ได้ใช้เท้าหน้าในการปีนป่ายเท้าหน้า เลยกลายเป็นมือไป เกิดต้นตระกูลลิงขึ้น แล้วลิงเหล่านี้ได้ลงมาเดินบนพื้นดิน และใช้มือให้เป็นประโยชน์ ตัวก็ยืดตรงขึ้น นี่เป็นขั้นที่แบ่งแยกลิงกับคนอย่างเด็ดขาดทีเดียว ในการแปรเปลี่ยนจากลิงไปเป็นคน มือกลายเป็นอวัยวะที่อิสระจากการเดินขึ้น และด้วยการพบและใช้อาวุธหิน มันก็เปลี่ยน แปลงไปอย่างใหญ่หลวง มือที่ถืออาวุธหินเพื่อใช้งานได้นี้ เป็นสิ่งที่ใช้แบ่งแยกพันธุ์มนุษย์กับวงศ์สัตว์ขาดออกจากกันทีเดียว ด้วยประการฉะนี้ มือจึงมิได้เป็นเพียงอวัยวะสำหรับใช้ในการทำงานเท่านั้น หากเป็นผลของการทำงานด้วย สัตว์ คือ สิ่งมีชีวิตที่ใช้อวัยวะเป็นเครื่องมือ แต่มนุษย์ คือ สิ่งมีชีวิตที่ใช้เครื่องมือนอกกาย ด้วยมือ,เครื่องมือและการทำงานในการผลิตของกินของใช้ มนุษย์ก็ประสบกับการวิวัฒน์อย่างใหม่ซึ่งไม่ใช่ทางร่างกาย หากเป็นวัฒนธรรม (Culture) ทั้งปวงซึ่งสร้างขึ้นจากมือของมนุษย์ แล้วสังคมก็วิวัฒน์ตามไป การเก็บอาหารจากธรรมชาติ เปลี่ยนเป็นการรู้จักเลี้ยงสัตว์ แล้วการกสิกรรมก็ตามมา ในการนี้มนุษย์ก็จำเป็นต้องมาร่วมมือกันผลิตตามระบบการรวมแรงต่างๆ อันปรากฏเป็นระบบสังคม เช่นระบบทาสกับนายระบบเจ้าที่ดินกับเลก และระบบนายทุนกับกรรมกรเป็นต้น ในการเปลี่ยนแปลงทางสังคมเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงระบบการผลิตนี้ คนเราก็ประสบกับความเป็นไปต่างๆเป็นสมัยๆไป ความนึกคิดก็เกิดขึ้นตามมาด้วย และเองเง็ลส์จึงสรุปว่า ความเป็นไปทางสังคมกำหนดความเป็นไปของความนึกคิด เรื่องเศรษฐกิจกำหนดสังคมนี้แซงต์ซีโมนเป็นผู้กล่าวอย่างหยาบๆไว้ก่อนเองเง็ลส์ ต่อมา ฟูริเยร์เกิดความสำนึกขึ้นมาได้ว่า สตรีเป็นฝ่ายที่ถูกสังคมกดดันอยู่ทั้งทางกฎหมายและประเพณี จึงเสนอข้อคิดไว้ว่า ในสังคมใดสังคมหนึ่งการหลุดพ้นของสตรีจากการบีบบังคับต่างๆนั้น เป็นเครื่องวัดความหลุดพ้นของประชาชนทั่วไปจากการบีบบังคับของสังคม แต่ประชาธิปไตยในอังกฤษซึ่งเริ่มก่อนใครๆในโลกนั้นก็ยังหาได้ให้สิทธิแก่สตรีในการเมืองไม่ ฟูริเยร์แบ่งวิวัฒนาการของสังคมออกเป็นสี่ขั้นคือคนป่า (Savagery แซฝ-อิจริ) ซึ่งตรงกับการเก็บอาหารจากธรรมชาติ ขั้นคนเถื่อน(Barbarism บา-บะริส'ม) ซึ่งตรงกับระยะที่รู้จักเลี้ยงสัตว์ ขั้นปิตุลาธิปัตย์ (Patriarchism เพ-ทริอาคิส'ม) ซึ่งตรงกับระยะรู้จักปลูกพืชและทำสินค้าแลกเปลี่ยนกัน กระทั่งเกิดเป็นรัฐขึ้น แล้วถึงขั้นมีวัฒนธรรมคนเมือง (Civilization ซิฝิไลเส-ฌัน) ซึ่งฟูริแอร์ว่าตรงกับระบบสังคมของชนชั้นกลางในเวลานั้น เขาเชื่อว่าความเจริญมีขึ้นๆลงๆเลยเข้าใจว่าในชั้นสุดท้ายมนุษย์จะสูญไปจากโลก เองเง็ลส์ ได้ถือแนวนี้สร้างสสารนิยมประวัติศาสตร์ขึ้น (Historical Materialism อิซทอ-ริแค็ล มะเทีย-เรียะลิส'ม) เขาว่า,ในชั้นแรกมนุษย์อยู่กันเป็นครอบครัวเล็กๆและเก็บอาหารกินจากธรรมชาติ จึงนับได้ว่าสังคมยังไม่เริ่มขึ้น สังคมมาเริ่มเอาเมื่อมนุษย์ทวีจำนวนเป็นหลายครอบครัว และมีการแต่งงานหมู่กัน ขั้นนี้เรียกว่า สังคมชุมชนบุพกาล (Primitive Commune พรีม-อิทิฝ ค็อมยูน) ต่อมามนุษย์วิวาทและรบกัน ได้เอาเชลยศึกมาใช้ทำของใช้ในบ้านและเลี้ยงสัตว์ จึงเกิดกรรมสิทธิ์ในฝูงสัตว์ขึ้นเคียงคู่ไปกับกรรมสิทธิ์ในที่ดิน คราวนี้เชลยก็กลายเป็นทาสไป ระบบทาสได้เกิดขึ้นและมีการทำสินค้ากับการค้าตามมา มนุษย์จึงตั้งย่านค้าขึ้นซึ่งกลายเป็นเมืองไป การรบพุ่งกันเนืองนิจประกอบกับการปกครองพวกทาส ทำให้เกิดรัฐขึ้น แล้วระบบทาสจึงเกิดขึ้น แต่พวกทาสกับนายทาสก็เข้าขัดแย้งกัน สังคมทาสอยู่ไม่ได้นานก็แตกทลาย เกิดเจ้าที่ดินกับพวกเลกที่ทำพืชผลแบ่งให้กับเจ้าที่ดินแทน แต่พวกเลกก็เข้าขัดแย้งกับเจ้าที่ดินก่อให้กิดระบบกษัตริย์สมบูรณาญาสิทธิราชย์ แล้วเกิดลัทธิประชาธิปไตยตามมา ทีนี้ก็เกิดระบบนายทุนซึ่งมีพวกกรรมกรเข้าขัดแย้งกับนายทุน เขาจึงทำนายว่าต่อไปจะเกิดระบบสังคมนิยมทางวิทยาศาสตร์ขึ้นตามกฎแห่งวิวัฒนาการ และจะเกิดแก่ทุกๆประเทศที่เคยผ่านสมัยประชาธิปไตยมาแล้วนั้นด้วย เมื่อถึงขั้นนี้แล้วเองเง็ลส์ว่า การที่มนุษย์ขัดกันเองก็จะหมดไป แต่จะพบว่าการขัดแย้งกับธรรมชาติจะรุนแรงขึ้น ซึ่งพวกเขาจะได้ร่วมช่วยกันเอาชนะธรรมชาตินี้ และแบ่งปันผลประโยชน์กันทั่วหน้ากัน เขาแนะนำให้คนเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกกรรมกรนำปรัชญาตอนนี้ไปเป็นทฤษฎีสำหรับปฏิบัติและนี่เป็นการแสดงให้เห็นว่าปรัชญานั้นต้องเป็นชนิดที่มีประโยชน์ใช้งานได้ คัดลอกจากวิชาปรัชญาของ ท่านอาจารย์สมัคร บุราวาศ จากคุณ : ลุงกฤช (ลุงกฤช) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 10:27:25

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณคห ที่ 7 ครับที่ช่วยแก้ไขให้ ตอบตอนดึกๆ ชักเบรอๆ นึกขึ้นได้ว่าจะมาแก้ไขพอดีมีคนช่วยแก้ให้แล้ว ขอบคุณอีกครั้ง จากคุณ : นกเถื่อน (นกเถื่อน) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 12:34:08

ความคิดเห็นที่ 13 #6 ผมยังคาใจอยู่ ทุนนิยมในวันนี้ ไม่ใช่ทุนนิยมในศตวรรษที่ 19 เหมือนในยุคของมาร์ก ถัดจากอดัม สมิธ นักคิดเศรษฐศาสตร์อีกหลายคนก็ทยอยขึ้นมามีอิทธิพล เช่น เดวิด ริคาโด , เคนท์ , มิลตัน ฟรีดแมน ทุนนิยมเปลี่ยนหน้าตาไปจนจำแทบไม่ได้ ผมกำลังสงสัยว่า สมมติฐานต่อทุนนิยมของมาร์ก ยังตรงกับภาวะในปัจจุบันมากขนาดไหน การที่มาร์กโจมตีอดัม สมิธขนาดไหน อาจไม่ใช่ประเด็นเลยก็ได้ เพราะทุนนิยมของอดัม สมิธ ก็ไม่ใช่ทุนนิยมในวันนี้ จากคุณ : house (panote_saechiew) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 13:13:52

ความคิดเห็นที่ 14 ถูกต้องครับ ทุนนิยมใน ศ19 ต่างกันลิบลับกับทุนนิยม ศ 21 ถ้าใช้แนวทฤษฎีมาร์กเมื่อลักษณะปัจจัยการผลิตเปลี่ยน รูปแบบของการถือครองทุนก็เปลี่ยนไปด้วย อย่างไรก็ดี ผมยังเห็นว่า ทฤษฎี Dialectical Materialism ที่ว่าด้วย Thesis-Antithesis-Synthesis ยังแข็งแกร่งอยู่ นั่นคือสังคมยังเคลื่อนตัวอย่างต่อเนื่อง แต่ใครละคือผู้ถือครองปัจจัยของการผลิตหรือทุน ผมคิดว่า Bill gate ได้ให้คำตอบไว้แล้วในหนังสือของเขา เรื่อง The read ahead(1995) เขาชี้ให้เห็นอย่างชัดๆ เลยว่าในอนาคต ทุนจะอยู่ในรูปแบบนามธรรม นั่นคือ ข้อมูลข่าวสาร ใครยึดครองข้อมูลข่าวสารได้ก็ย่อมหมายถึงการยึดครองปัจจัยการผลิต และอาจปรับแต่งสังคมได้ไปตามที่ต้องการ ที่เห็นอยู่ชัดๆ การผลิกสังคมโลกจากบริษัทของเขาเอง คุณทักษิณของไทยเรา เจ้าพ่อสื่อสารในเม็กซิโก หรือใครต่อใครที่พยายามห้ำหั่นกันเพื่อยึดครองปัจจัยการผลิตนี้ และถ้า Information technology ของพวกนายทุนได้แปลงสภาพตัวมันเองเป็น Thesis แล้ว ผมก็คิดว่าการเรียกร้องสิทธิของชาวนาชาวไร่ ที่จะมีส่วนร่วมในข้อมูลข่าวสารก็เป็น Anti thesis ซึ่งผมเห็นว่าเป็นการประกฎการณ์หนึ่งของกลุ่มเสื้อแดง ผิดแต่ว่าการเคลื่อนไหวนี้ยังไม่ควบแน่นเพียงพอ และถูกฉกฉวยจากผู้นำที่มีฉนักติดหลัง กล่าวให้ง่ายคือ ถ้าการเคลื่อนไหวของกลุ่มเสื้อแดงนำโดยผู้นำที่มาจากผู้นำที่ถูกกดขี่จริงๆ ก็จะเป็นตัวแทนของกลุ่ม Antithesis ได้ไม่น้อย ที่ไม่สามารถรอการแก้ไขปัญหาจากรัฐบาลได้อย่างเป็นขั้นตอน จำเป็นต้องรื้อระบบเพื่อเกลี่ยความรู้ให้เข้าถึงได้อย่างทั่วถึง จริงๆ แล้วผมคิดว่า การประท้วงนี้ของชาวนาชาวไร่คนยากคนจน เกิดจากแรงกระแทกกระทั้นของสังคมมหภาค(Glabal society) ที่กะเพื่อมพลักดันให้คนในสังคมต้องออกมาเรียกร้องแทนที่จะรอตามกระบวนการสังคม นั่นคือ เราไม่อาจปฎิเสธความเป็นเอกภาพของสังคมโลกจากเครือข่ายอินเตอร์เนตได้โลกเราช่างแคบลงไปทุกที  คนไร้การศึกษา กำลังถูกปัดออกไปเป็นคนชายขอบของสังคมโลก ซึ่งนั่นหมายถึงส่วนแบ่งการใช้ทรัพยากรธรรมชาติด้วย โลกของเรากำลังเคลื่อนตัวจาก Information technology ไปสู่รูปแบบสังคมที่เป็นนามธรรมมากขึ้น ผมขอตั้งชื่อของผมเองว่า Knowledge base innovation technology นั้นคือ ข้อมูลข่าวสารที่ถึงกันได้ภายในพริบตาเพื่อนำไปสู่การตัดสินใจซื้อหุ้น หรือ ที่ดิน หรือการลงทุน คง ไม่พอแล้ว กระแสสังคมโลกกำลังดำเนินไปในทางนวัตกรรมทางความคิด ผู้ผลิตการบริโภค consumer product คือผู้ที่อยู่ท้ายสุดของกระบวนการทางสังคม ที่ย้อนกลับมาตอบสนองผู้ถือครองนวัตกรรมความคิด หรือที่เขาเรียกว่า social life cycle นั่นเอง จากความเห็นนี้คนไทยจะต้องระดมองค์ความรู้ทั้งมวล ทั้งในระดับท้องถิ่นนิยมเป็นประเพณีปฎิบัติ(Localization) ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมประเพณีที่ฝังรากลึกเป็นพันปี ถึงพื้นที่การมีอยู่ของตนเองต่อนานาชาติ แสดงออกมาในรูป นานาชาตินิยม(internationalism) ที่คนอื่นสามารถรับรู้ได้ ย่อยได้ เป็นภาษาสัญลักษณ์(เช่นรูปการพนมมือไหว้ของคนไทย) หรือข้าวที่ต้องมาจากเมืองไทยเท่านั้นถึงจะได้คุณภาพ ผนวกเข้ากับกระแสที่ไหล่บ่ามาจากต่างประเทศ ผนึกความรู้(symbiosis) ให้อยู่ได้อย่างสมศักดิ์ศรีในสังคมโลก ผมคิดว่ารัฐบาลจะต้องคำนึงถึงบทบาทนี้เป็นหลัก ที่จะนำพาประเทศชาติเข้ากระบวนการเปลี่ยนแปลงสังคมโลก การเมืองที่มุ่งรักษาผลประโยชน์ของคนในชาติโดยให้นายทุนที่ยังหลงละเมอกับแนวความคิดทุนเก่าๆ ที่ต้องการลดค่าใช้จ่ายทุกชนิดเพื่อคงกำไรสูงสุด เป็นหัวหอกคงไม่ใช่ตำแหน่งที่ถูกต้องนัก จากคุณ : นกเถือน (นกเถื่อน) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 14:13:28

ความคิดเห็นที่ 15   ถ้าจะอ่านของไทยเก่าๆ แนะนำของ จิตร ภูมิศักดิ์ ครับ เเต่อยากรู้ว่ามาร์กซิสต์คืออะไรต้องไปอ่านต้นฉบับของ คาร์ล มาร์กซ์ ครับ เพราะมาร์กไม่ได้ให้ความหมายของมาร์กร์ซิสว่า คือ คอมมิวนิสต์ เเต่คือสังคมอุดมคติที่ทุกคนเท่าเทียมกัน คนเอาไปใช้ต่างหากที่ทำให้ เเนวคิดของมาร์ซ์เปลี่ยนไป ว่าเป็นเรื่องการกดขี่ เเละคอมมิวนิสต์ จริงๆแล้วความคิดของมาร์กซ์ถือว่าดีทีเดียว เเละเป็นแบบอย่างที่น่านำมาปรับใช้ เเต่ด้วยตัวประวัติศาสตร์ของความคิดมันทำให้ดูน่ากลัว จากคุณ : สังคมวิทยาศาสตร์ เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 16:24:59 A:118.174.93.200 X: TicketID:195709

ความคิดเห็นที่ 16   สวัสดีครับลุงกฤช นานแล้วนะครับที่ไม่ได้เข้ามา อิอิ จากคุณ : สหายDSL เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 21:19:38

ความคิดเห็นที่ 17 อ่าน มา็ร์ก อภิสิทธ์ สิครับ คล้าย ๆ กัน จากคุณ : chaosmanz (dsaz) เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 53 23:21:30

ความคิดเห็นที่ 18 คิดต่อ  ...จาก#14 วิภาษวิธีทางประวัติศาสตร์   ได้ทำงาน ณ ห้วงปัจจุบันอย่างไร ไม่ว่าจะเป็น  การสร้างภาพ หรือ "ต้องเป็นข่าว" นี้คืิิอ  มาตรการของสงครามชิงพื้นที่ทางความคิดต่อจิตสำนึกของสังคม ไม่ทำเช่นนี้  ก็ยากที่ข้อเรียกร้องจักได้รับการพิจารณา การสร้างปรากฏการณ์ทางสังคมเพื่อชิงพื้นที่ข่าว   ไม่อาจดำเนินไปอย่างเรียบร้อยเฉื่อยๆ แต่จำเป็นที่  สังคม ณปริบทเฉพาะหนึ่ง จำเป็นต้องจ่ายต้นทุน(ความเดือดร้อนเล็กๆ) อันสะท้อน   การที่ข้อเรียกร้องนั้น  คือ จุดสะท้อนความอยุติธรรมของระบบ กระบวนการป่าวประกาศให้ก้องโลกทำนองนี้  จักต้องพิสูจน์ตัวมันเองด้วยสันติวิธีเป็นปฐม อย่างไรก็ตาม   ในระบบทุนนิยมสมัยใหม่  ที่อาศัยพลังเทคโนโลยี(โดยเฉพาะการสื่อสาร) มายกระดับวิถีการแบ่งชั้นทางเศรษฐกิจ-สังคมนั้น     การผลิตซ้ำทางจิตสำนึกร่วมมีทั้งแ่ง่ มอมเมาและประเทืองปัญญา    แต่ดูเหมือนว่า  เสรีภาพที่จะเติบโตภาคปัญญา  ค่อนข้างจำกัด เนื่องด้วย  ความเป็นจริงของระดับการศึกษาในภาคปชช.ที่ยังห่างไกลจาก การเข้าถึง เข้าใจ ต่อการใช้ประโยชน์จากเกตเวย์ของโลกแห่งข้อมูลข่าวสาร   นี่คือ   ดังนั้นแล้ว  ที่เป็นจริงคือ มวลชนส่วนใหญ่ จึงเป็นผู้ถูกกระทำจาก โลกของข้อมูลข่าวสาร   มากกว่า ใช้ประโยชน์จากมัน เพื่อพัฒนาจิตสำนึกร่วมที่เป็นจริงในบริบทแห่งตน การขยาย/สร้างแนวร่วม  เป็น วงจรสะท้อนกลับของการชิงพื้นที่ทางความคิด แกนนำที่เป็นตัวแทนแท้(ไม่แปลกแยกต่อวิถีมวลชน) เป็นปัจจัยทรง ความหมายต่อ ความก้าวหน้าของกระบวนการเคลื่อนไหว จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 05:50:24

ความคิดเห็นที่ 19 ผมไม่มีความรู้มากพอที่จะแนะนำว่าคุณ panote ควรอ่านอะไรก่อน แต่อยากฝากไว้ว่าที่มาร์กซ์ว่านายทุนขูดรีดแรงงานนั้น ความจริงผู้ขูดรีดลำดับแรกคือเจ้าของที่ดิน  เพราะนายทุนเองก็ถูกขูดรีดโดยเจ้าของที่ดินเหมือนกัน  แต่แรงงานอ่อนแอกว่า จึงถูกนายทุนขูดรีดเป็นลำดับรอง (แม้เจ้าของที่ดินกับนายทุนอาจเป็นคนเดียวกัน แต่ในการวิเคราะห์เราก็ต้องแยกเจ้าของปัจจัยการผลิตต่างประเภทกันออกจากกัน)   จากเอกสารเรื่อง Henry George and Karl Marx ที่ Frank McEachran เสนอในการประชุมระหว่างประเทศของกลุ่มผู้นิยมจอร์จที่ลอนดอนในเดือนกันยายน ค.ศ.1936 http://www.cooperativeindividualism.org/mceachran_hgeorge_and_kmarx มีข้อความตอนหนึ่งว่า พวกเสรีนิยมอ้าง และแม้แต่มาร์กซ์เองก็เห็นด้วย ว่ามูลฐานหลักของการขูดรีดโดยทางประวัติศาสตร์คือ การกั้นรั้วล้อมที่ดิน และถ้าที่ดินเป็นเสรีอย่างแท้จริง [น่าจะหมายถึงไม่ถูกเก็งกำไรเก็บกักไว้] การผูกขาด “มูลค่าส่วนเกิน” ก็จะเกิดขึ้นไม่ได้ (The Liberals claim and even Marx himself agreed, that the fundamental basis of exploitation was "historically land enclosure and that if the land had been really free no monopoly of "surplus value" could have grown up.) มาร์กซ์เองกล่าวไว้ว่า “ในสังคมปัจจุบันเครื่องมือของแรงงานถูกผูกขาดโดยเจ้าของที่ดิน (การผูกขาดกรรมสิทธิ์ที่ดินถึงกับเป็นมูลฐานของการผูกขาดทุน) และนายทุน . . . นายทุนปกติมิใช่เจ้าของที่ดิน แม้แต่ที่ดินอันเป็นที่ตั้งแห่งโรงงานของเขาเอง” (จาก Marginal Notes to the Programme of the German Workers’ Party Written by Karl Marx, เม.ย./พ.ค. 1875 ตีพิมพ์ใน Die Neue Zeit, No. 18, Vol. I, 1891, พร้อมด้วยฉบับตัดย่อ ต้นฉบับเป็นภาษาเยอรมัน http://www.oppressedpeople.org/library/cgp75.html ) และใน Das Kapital, vol. III, p. 901-2 คาร์ล มาร์กซ์ได้กล่าวว่า - "จากมุมมองของรูปแบบทางเศรษฐกิจที่สูงขึ้นของสังคม การให้เอกชนบางคนมีกรรมสิทธิ์ในแผ่นดินโลกเป็นความเฉาโฉดเหมือนกับการให้บุคคลหนึ่งมีกรรมสิทธิ์ในอีกบุคคลหนึ่ง แม้แต่สังคมหนึ่ง หรือแม้แต่ทุกสังคมรวมกัน ก็ไม่ใช่เจ้าของแผ่นดินโลก พวกเขาเป็นเพียงผู้ครอบครอง ผู้ใช้แผ่นดินโลก และจะต้องส่งต่อไปยังชนรุ่นหลังๆ ในภาวะที่ดีขึ้น เสมือนบิดาที่ดีของครอบครัว" (จาก http://www.progress.org/geonomy/thinkers.html ) ดังนั้น ที่ว่าโลกเราพ้นจากระบบเจ้าที่ดินแล้วมาเป็นทุนนิยม ก็ไม่จริง แต่เป็นระบบผสมที่ดินนิยมกับทุนนิยม โดยที่ดินนิยมมีอิทธิพลสูงกว่า โดยเฉพาะคือทำให้เกิดวิกฤตวัฏจักรเศรษฐกิจฟองสบู่อสังหาริมทรัพย์ ค.ศ.2008-09 ที่ลามไปค่อนโลกก่อความเสียหายมากมายทั้งแก่คนรวยคนจน วัฏจักรเช่นนี้ได้เกิดมาแล้วเป็นระยะ ๆ และจะเกิดขึ้นอีกเรื่อย ๆ โดยมีความรุนแรงยิ่งขึ้น ๆ เพราะนวัตกรรมทางการเงิน ถ้าโลกเรายังไม่แก้ปัญหาที่ดินตามแบบที่เฮนรี จอร์จเสนอ ซึ่งตรงกับครึ่งเดียวของแผนข้อ 1 ใน 10 ข้อของ The Communist Manifesto ของมาร์กซ์ แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 53 17:40:40 จากคุณ : สุธน หิญ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 10:55:38

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับ ท่านสุธน หิญ และท่านลุงกฤช บทความยังหนักแน่นด้วยเนื้อหาเช่นเคยครับ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 12:19:47

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกระทู้ที่อัดแน่นไปด้วยความรู้จริงๆ จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 16:01:01

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีอาจารย์ขามเรียงครับ ขอบคุณที่ทักทายกัน พอดีผมเข้ามาเพิ่มตอนท้ายของ #19 สองบรรทัดเศษ ได้อ่านความคิดเห็นของอาจารย์อยู่เรื่อย ๆ รวมทั้งบทความในบลอก แต่ก็ได้แต่อ่าน ยังไม่เกิดแง่มุมความคิดเห็นที่จะสามารถเข้าร่วมด้วยได้ครับ จากคุณ : สุธน หิญ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 53 18:09:03

ความคิดเห็นที่ 23 ผมว่า Kant ยังหนีไม่พ้นนะครับ และไอเดียหลาย ๆ อย่างของทั้ง Hegel กะ Marx ก็ยัง ground อยู่กับ Kant อยู่ดี (หรือที่เรียกกันกว้าง ๆ ว่า German Idealism) ของ Marx ผมชอบ The German Ideology มากสุด ส่วน Hegel ผมว่าเริ่มจาก The Phenomenology of Spirit ที่ AV Miller แปลก็น่าจะเวิร์คครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมไม่แนะนำงานมือสอง หรืองานภาษาไทยเท่าไหร่ เพราะหาที่เขียนดี ๆ ยากครับ ผมว่าสู้ไปอ่านงานมือหนึ่งเลยดีกว่า ครับ จากคุณ : ฮกหลงผู้หยั่งรู้ฟ้ามหาสมุทร เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 53 00:51:13

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดี และ ขอคารวะ  ลุงกฤช  ครับ.. ข้อความที่โดนใจ  จากที่ ลุงกฤช ยกมา... การรับรู้นี้เป็นเรื่องระหว่างสิ่งนอกร่างกายกับข้างในร่างกาย จิตไม่ได้เป็นเพียงผลของการรับรู้เฉยๆ หากกลับเป็นเหตุได้ โดยเขาสอนว่า จิตมีอำนาจถอดนัยยะนามธรรมออกจากการรับรู้ได้ แล้วเอามาตั้งไว้เป็นความรู้ทางนามธรรมและทฤษฎีได้ การเป็นเหตุของจิตก็แสดงออกมาให้เห็นเป็นการวินิจฉัย(Judgement จัจ-เม็นท) และการปฏิบัติ (Practiceพแรค-ทิซ) ซึ่งเป็นการกลับติดต่อกับโลกภายนอกอีกทีหนึ่ง การติดต่อนี้,ได้แก่การกระทำของเจตจำนงที่จะสังเกตโลกภายนอก และที่สำคัญกว่านี้คือการกระทำเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ ส่วนนี้ของปรากฏการณ์ของจิต แสดงให้เห็นเป็นตัวตน เท่าที่เราเข้าใจกันอยู่ นั่นเอง แต่ตัวตนนั้น เราก็ได้จากการรับรู้ตัวเองฐานเป็นร่างกายด้วย ความรู้ที่เราได้มา จึงเป็นความรู้ตรงจากโลกภายนอก ส่วนทฤษฎีนั้นอาจคลาดเคลื่อนได้ จึงต้องทดสอบด้วยการปฏิบัติ......#9 วิพากษ์.... นี่เป็นญาณวิทยาของสสารนิยมวิภาษวิธี  กล่าวถึง  กระบวนการอันเป็นเหตุแห่งความรู้ บอกถึงปฏิสัมพันธ์ของโลกภายนอก กับ โลกภายใน ณ ตัวตนของ คนๆหนึ่ง (รวมถึง ระบบชีวิต ระบบสังคม..ระดับต่างๆ) นั่นคือ  ตัวตน  เท่ากับ  การรับรู้โลกภายนอก  ประมวลผลจากการรับรู้  ยกระดับเป็น นามธรรม ที่เรียกว่า  ความรู้  แต่ยัง ...ยังเป็นแค่ ความรู้ไม่จริงแท้  จนกว่า  เจตจำนงจะนำมันแปรเป็น การปฏิบัติ  ผ่านร่างกาย  ออกไปกระทำต่อโลกภายนอก   เพราะ ถ้ามันเวิร์์ค  นั่นคือ ใช่ แต่ถ้าไม่เวิร์ค   ก็เท่ากับ  ยังไม่ถึงซึ่ง  ความจริงแท้(ในบริบทที่ ตัวตนหนึ่งพึงปรับหรือแปรเปลี่ยน ต่อโลกภายนอกได้)     ตรงนี้  คือ  ปฏิบัตินิยม   หรือมองในอีกแง่หนึ่ง  ก็ว่า  ไม่มีสิ่งใด โดย เฉพาะมนุษย์ ที่อิสระอย่างไร้โยงใยกับคนอื่น  ชีวิตอื่น  นั่นคือ  แนวคิดเรื่อง  ข่ายใยชีวิต จริงอยู่   สสารนิยมวิภาษวิธี  มองประวัติศาสตร์ในรูปเป็นพัฒนาการ  และเห็นว่า ภาวะการเปลี่ยนแปลง  เข้าลักษณะการวิวัฒน์  ไม่ใช่แบบเกลียวเคลื่อนของกาลเวลา นั่นคือ  ปริมาณการเปลี่ยนแปลง  เมื่อมากพอจนถึงระดับมีนัยยะ  คุณภาพใหม่ก็จักผุดบังเกิด จนทำให้เกิดสิ่งใหม่  ที่ต่างจากเดิม(เช่น  น้ำกลายเป็นน้ำแข็ง หรือเป็นไอ)  แต่ว่า.... กระบวนทัศน์ที่น่าจะเวิร์คกว่า (หรือเพิ่มเติมเข้ามา) สำหรับ ยุคสมัยศตวรรษนี้  ก็น่านะเป็น ความเข้าใจในเรื่อง ข่ายใยชีวิต เสียมากกว่า   ทั้งนี้  ตั้งบนพื้นฐานเชิงประจักษ์ที่อิงกรอบคิด อันผนวกเอาธรรมชาติทั้งหมด เข้าไว้  นอกเหนือจากที่เคยชินกับการมองแต่เฉพาะ  เหล่าเผ่าพันธุ์ ของตนเองเป็นตัวแปรหลัก(ซ้ำซาก)  ในกระบวนการวิภาษทางเศรษฐกิจ-สังคม  เพื่อ การเปลี่ยนแปลงระหว่างกัน โดยธำรงไว้ซึ่ง  การกดขี่ธรรมชาติทั้งผอง  มาโดยตลอดอย่างยั่งยืน สบายตัว สบายใจ พูดสั้นๆว่า   เมื่อธรรมชาติ  หมดไปอย่างเลือดเย็น  โดยลัทธิทุนนิยม(ซึ่งมีแนวโน้มแข่งกันสวาปาม ทรัพยากรโลกอย่างไม่ยั้ง) อันเป็นกระแสหลัก เคลือบผิวโดยหัวหอก  โลกาภิวัฒน์ข้อมูลข่าวสาร สิ่งที่เป็นอีกด้าน  ก็คือ มลพิษหรือภาวะขยะ(ในทุกความหมาย)  นี่คือ  ความเดือดร้อนได้ผุดบังเกิด ไปทั้งโลกแล้วหรือไม่?    เท่ากับ  สมดุลเสีย ณ จุดต่างๆ  อุณหภูมิมีความต่างเป็นหย่อมๆอย่างมี นัยยะ(อันตรายต่อวิกฤกติความอยู่รอด) อยากจะสรุปตรงนี้ว่า....... สสารนิยมวิภาษวิธี  ใช้อธิบายได้ดีในมุมมองหนึ่ง   แต่ทุกกระบวนทัศน์ก็ใช่ว่า จะเวิร์คต่อ ทุกปริบทของการเปลี่ยนแปลง    ทั้งนี้  เมื่อคำนึงถึงที่สุดแล้ว   ความรอด คือ สุดยอดของ การปรับตัว  หรือ ที่แนวคิดใดๆที่มนุษย์สร้างขึ้น  เพื่อ การอธิบายหรือเปลี่ยนแปลงโลก ซึ่งอันที่จริง  โลกธรรมชาติใบนี้เอง  ก็อาจถือได้ว่า  เป็นสิ่งที่มีชีวิตเหมือนกับสรรพชีวิตที่อาศัย อยู่ในมัน  หรือ  อาจกล่าวอย่างที่สสารนิยมวิภาษวิธีว่า   "สิ่งมีอินทรีย์ทั้งหลายจึงเป็นตัวเองเสมอ และจึงเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองเสมอ"     นั่นเท่ากับ  ระบบเปิดของสรรพชีวิตบนโลก   ก็คือ ข่ายใยระหว่างกัน   เป็นหนึ่งเดียว ของ ชีวิตใหญ่บนโลกธรรมชาติใบนี้ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 53 05:57:27

ความคิดเห็นที่ 25 แล้วเขาจึงย้ำเรื่องการได้มาซึ่งความรู้ว่า ความรู้ได้มาจากการรับรู้โลกภายนอกโดยทางอวัยวะรับสัมผัสเท่านั้น ทั้งนี้โดยสิ่งภายนอกมากระทบเข้ากับรับอวัยวะรับสัมผัสของเรา แล้วเกิดกระแสไฟฟ้า(เคมี)วิ่งไปตามเส้น ประสาทในร่างกาย แล้วสะท้อนขึ้นเป็นมโนภาพในสมอง เรื่องต่างๆเหล่านี้เป็นไปในร่างกายที่เป็นสสาร ถูกก่อเหตุโดยสสาร จึงเป็นเรื่องทางสสารทั้งสิ้น แต่เองเง็ลส์ก็ไม่ได้อ้างว่า เรื่องทั้งสิ้นเป็นเรื่องของการเคลื่อนไหวแต่เพียงอย่างเดียว...>>>#9 ทดลองทำความเข้าใจที่มาของความรู้   (ผสมผสานแนวคิด เรื่อง  สสารนิยมวิภาษวิธี  ควอนตั้มและข่ายใยชีวิต) วิภาษวิธีบอกว่า  เรารู้ผ่านประสาทสัมผัส  สะท้อนเป็นแนวคิด  จากนั้นใช้เจตจำนงผ่านร่างกายสู่ การทดลองปฏิบัติ  แล้วไหลกลับมาสู่  การรับรู้เพื่อปรับปรุง  เพื่อ สรุปเป็นแนวคิดอีกที ทฤษฏีควอนตั้ม  บอกเราว่า "ธรรมชาติโดยเนื้อแท้นั้นไม่สามารถกำหนดได้แน่นอน ทำให้อนาคต (หรือแม้แต่อดีต) เป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนซึ่งแสดงออกอย่างเด่นชัดในระดับซับอะตอมมิก ตัวอย่างเช่น อะตอมหนึ่งในก้อนกัมมันตรังสีจะสลายตัวหรือไม่ กลศาสตร์ควอนตัมให้ค่าความน่าจะเป็นของการสลายตัวแต่เป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายผลล่วงหน้า แต่เมื่อผู้สังเกตตรวจวัดผลที่ได้จะมีเพียงหนึ่งเดียว ความเป็นไปได้อันหลากหลายจะสลายไปเหลือเพียงความจริงหนึ่งเดียว ภายในจิตใจของผู้สังเกต ความเป็นไปได้กลายเป็นสิ่งจริงแท้ จากอนาคตที่ไม่แน่นอนเปลี่ยนรูปไปเป็นอดีตที่ถูกกำหนด" ตรงนี้  จะเห็นได้ว่า   มันเต็มไปด้วยอนุภาค หรือ คลื่น ที่เคลื่อนไหวตลอดเวลา  ไม่มีอะไรที่นิ่ง และวัดไม่ได้  เพราะ ผลที่เกิดจาก ความพยายามที่จะวัด ก็จะเท่ากับแทรกแซงกระบวนการเคลื่อนไหว ไปทันที   สิ่งที่วัดได้ ก็จะกลายเป็นอดีตในใจของผู้วัดหรือสังเกต ก็เท่านั้น   ซึ่งในความเป็นจริง ในระดับชีวิต   ตัวเราก็เป็นส่วนหนึ่งเฉกเช่น พฤกติกรรมของโลกควอมตั้ม  คือ เราเป็นทั้งส่วนหนึ่ง และไม่ใช่ส่วนหนึ่งแบบไหลไปตามยถากรรม  แต่(เฉพาะ)มนุษย์  กลับย่อความจริง(ที่คิดว่าใช้ได้ เพื่อการปรับตัว เอาชนะธรรมชาติ)  นำกลับไปสู่โลกภายนอกหรือสิ่งแวดล้อม   โดยจุดประสงค์ก็ เพื่อ การควบคุมหรือเอามาใช้ประโยชน์ เท่ากับ ยกระดับมาตรฐานชีวิต(ที่ใช้แรงงานน้อยลง เร็วและ สะดวกสบายขึ้น).......ตรงนี้อีกเช่นกันว่า   ด้วยพลังอนุภาครวมหมู่แห่งมนุษย์  แม้สรรพสิ่งจะ ไม่อาจทำนายได้  หรือไม่แน่นอนอย่างไร    สังคมมนุษย์ในปัญญาญาณโดยวิธีวิทยาศาสตร์  มันได้ สร้างคุณูปการเป็นพลังรวมหมู่สังเคระห์  หรือ การผุดบังเกิด หรือ การก้าวกระโดด  ซึ่งก็คือ การสร้าง คุณภาพใหม่ๆ ให้กับอารยธรรมจากภาวะตัวเปล่า  ไปสู่ การรวมหมู่โดยอาศัย มือหรือตัวช่วยที่ผลิตขึ้น อย่างมากมาย   ก็คือ  การเอาทรัพยากรโลก มาจัดระเบียบใหม่  ด้วยรูปแบบเทคโนโลยีต่างๆนานา ว่ามาซะไกล  ที่จริง กำลังคิดว่า   การเห็นความจริงในสมองมันทำงานอย่างไรมากกว่า เป็นไปได้ว่า   สมรรถนะคิิด  ทำงานภายใต้อิทธิพลของชีวเคมีจากอินทรีย์สารที่เรารับเข้ามาของระบบพลังงานในร่างกาย และทำงานภายใต้กฏความอยู่รอด ของ ข่ายใยชีวิต  คือ เป็นกระบวนการเปิดของแต่ละระบบ ที่พึ่งพาอาศัยกัน  มีทั้งขัดแย้งและส่งเสริมเกื้อหนุนกัน   ตรงนี้อาจเรียกว่า  มีความไร้ระเบียบ แต่จะเรียกว่า อะไรก็ตามแต่   ได้สร้างการก่อรูปของนามธรรม ที่เรียกว่า ความรู้ขึ้นมา  แล้วดำเนิน ต่อไปสู่ การทดลองทำ  คือ แปลงสิ่งที่รู้  ผ่านร่างกาย เป็นการปฏิบัติ คืนกลับไปสู่โลกภายนอก คำถามคือ แล้วอะไรที่เป็นอุปสรรคต่อ  การเข้าถึงความรู้ในกระบวนการทำงานของสมอง?.. *เรื่องควอนตั้ม เครดิต จาก คุณCryptomnesia http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cryptomnesia จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 53 10:57:05

ความคิดเห็นที่ 26 ผมหายไปเพราะใช้เวลาส่วนใหญ่ทำงานให้แก่พรรคการเมืองใหม่ การไปให้ความรู้ทางปรัชญากับคนต่างจังหวัดครับ   ที่เข้ามาก็เพื่อวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1  อยากจะมาบอกกับคนรุ่นใหม่ที่ใคร่ศึกษาวิชาปรัชญาว่า  โชคดีแล้วที่คุณเกิดความสนใจวิชาปรัชญา(ซึ่งทุกวันนี้หาได้น้อยมาก) เพราะนอกจากเป็นวิชาพื้นฐานของวิชาอื่นทั้งปวงแล้ว แท้จริงมันเป็นวิชาพื้นฐานของชีวิต   ผมอาจพูดจากอัตวิสัย  เพราะ 80 ปีย่าง 81 ของชีวิตผม ดำรงอยู่อย่างพออยู่พอกิน ครอบครัวมีความสุข บั้นปลายชีวิตมีอิสระที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ใช้หนึ้ชาติ(แผ่นดินอันเป็นแดนเกิด) ก็เพราะวิชาปรัชญาของท่านอาจารย์สมัคร บุราวาศ   ดังนั้นคนรุ่นใหม่ (15-25) ที่สนใจวิชาปรัชญา ขอให้ไปซื้อหนังสือ ปัญญาวิวัฒน์ภาค 1 และภาค 2 (พิมพ์ครั้งที่ 3 โดยสถาบัน(ปรัชญา)เอสเอ็ม)ในงานสัปดาห์หนังสือที่บูธเคล็ดไทยมาอ่าน   หนังสือชุดนี้ แท้จริงแล้วเป็นปรัชญาสสารนิยมและประวัติศาสตร์สสารนิยมวิภาษวิธีใหม่ (Neo Dialectical and Historical Matterialism) เป็นหนังสือหนึ่งในร้อยเล่มที่คนไทยทุกึนควรอ่าน 1 คำแนะนำในการอ่าน  คุณต้องอ่านออกเสียงบันทึกลงในคอมพิวเตอร์  เพราะมันจะบังคับให้คุณอ่านทุกตัวอักษร เพราะการอ่านหนังสือที่ถูกต้องนั้น ในการอ่านเที่ยวแรกของหนังสือทุกเล่ม คุณต้องอ่านทุกตัวอักษรตั้งแต่ตัวแรกหน้าแรกไปจนถึงตัวสุถดท้านของหน้าสุดท้าย โดยไม่ทบไปทวนมาในเมื่อเกิดความไม่เข้าใจ  ในเที่ยวหลังๆจึงอ่านทบไปทวนมาได้ และต้องอ่านหลายๆเที่ยว จนถึงจุดทางปริมาณเปลี่ยนเป็นคุณภาพใหม่แล้วนั่นแหละคุณจึงเก็บหนังสือของคุณไว้เพื่อส่งต่อให้แก่ลูกหลาน  เพราะคุณจะเป็นคนใหม่ซึ่งมีทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์สังคมเพื่อนำไปสู่การปฏิบัติควบคู่กับวิทยาศาสตร์เฉพาะเรื่อง (ความรู้ในการผลิตหรือบริการหรือบริหาร) ในทางทฤษฏีที่คุณได้ร่ำเรียนมาโดยตรง  แล้วที่นี้คุณจะได้เริ่มนำไปใช้ปฏิบัติ-ทำงาน ด้วยวิธีนี้คุณจึงไม่จำเป็นที่จะไปเรียนวิชาปรัชญาจากมหาวิทยาลัย  ซึ่งจะทำให้คุณเป็นสานุศิษย์ของนักปรัชญาคนใดคนหนึ่ง แต่เรียนปรัชญาของท่านอาจารย์สมัครฯ นอกจากคุณจะรู้ปรัชญาของนักปรัชญาทุกคนในอดีตแล้ว คุณยังจะเป็นผู้สร้างปรัชญาเป็นของตนเองหรือปรับปรุงให้เหมาะกับอัตวิสัยและสังคมของคุณ ด้วยวิธีเดียวกันนี้  ผมขอแนะนำนักศึกษาที่มุ่งเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยปิด  ควรจะเป็นวิชาที่ไม่อาจเรียนได้ด้วยตนเอง(อ่านหนังสือในห้องสมุด) กล่าวคือต้องใช้ห้องแลป ซึ่งส่วนมากก็จะเป็นคณะวิทยาศาสตร์    วิชาที่อ่านหนังสือด้วยตนเองได้เช่นปรัชญา นิติศาสตร์ รัฐศาสตร์   เศรษฐศาสตร์ ฯลฯ  ควรเรียนรามหรือสุโขทัย  แล้วใช้เวลา 4-5 ปีทำงานหาเงินส่งไปให้พ่อแม่ หรือทำงานอยู่กับพ่อแม่ในชนบทของตน   ชีวิตเกิดแต่กรรม  ดำรงอยู่ด้วยกรรม  จากการศึกษาปรัชญาของท่านอาจารย์สมัคร ทำให้รู้ความหมายที่แท้จริงว่า  ชีวิตเกิดแต่กำ ดำรงอยู่ได้ด้วยกำ   ซึ่งหมายความว่า ชีวิตมนุษย์เกิดจากมือของวานรที่กำขวานหิน   มือของพ่อแม่ที่กำจอบกำเสียม กำคันไถ ฯลฯ ทำงานกลางแดดกลางฝนเพื่อส่งเสียให้ลูกได้เรียนมหาลัย กินเครื่องดื่มจากถ้วยพลาสติกสีและลายสวยๆราคาแก้วละเกือบครึ่งร้อย (ผมได้รับเชิญไปสอนพิเศษมหาลัยครั้งใดใจเหี่ยวทุกที)  กรรม จึงแปลว่า การทำงาน 2.  อาจารย์สมัคร ท่านเขียนหนังสือไว้หลายเล่ม  แต่เล่มที่สำคัญที่สุดมี สามเล่ม คือ วิชาปรัชญา  ปัญญาวิวัฒน์  และปัญญา   ความจริงแล้วปรัชญาและปัญญาวิวัฒน์โดยรวมๆแล้วคล้ายกัน   แต่ปรัชญามีปรัชญา 75 % ประวัติศาสตร์  25%  ส่วนปัญญาวิวัฒน์มี ประวัติศาสตร์ 75 % ปรัชญา 25 %  ดังนั้นจึงจะต้องอ่านทั้งสองเล่มให้เข้าใจอย่างทั่วถ้วน คุณอ่านสองเล่มทั่วถ้วนแล้วคุณก็ระลึกชาติได้  เพราะวิชาประวัติศาสตร์ก็คือวิชาระลึกชาติ  แต่ถ้าประวัติศาสตร์เล่มใดคุณอ่านแล้วคุณยังระลึกชาติไม่ได้ก็ควรชั่งกิโลขายทิ้งไป ส่วนปัญญา นั้นเป็นปรัชญาใหม่ที่ท่านเสนอต่อโลกเลย  นั่นคือ สสารนิยมและประวัติศาสตร์สสารนิยมวิภาษวิธีใหม่  หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ยอดเยียมมาก ต้องอ่านเป็นสิบเที่ยว หนังสือวิชาปรัชญา และปัญญาในปัจจุบันหาได้ยาก ผมไม่แน่ใจว่าที่เคล็ดไทยยังมีอยู่หรือไม่  หากมีก็ต้องซื้อไว้ และหนังสือของท่านทุกเล่มถ้าเห็นก็ต้องซื้อไว้  เพราะแต่ละเล่มจะเป็นส่วนขยายของปัญญาวิวัฒน์ทั้งสิ้น ผมมีส่วนช่วยอาจารย์วินิจฉัย  ตรวจทานงานพิมพ์ต้นฉบับของท่านอาจารย์สมัคร  และท่านอนุญาตให้ผมเอาวิชาปรัชญาฉบับที่ตรวจทานและปรับปรุงใหม่สมบูรณ์แล้วมาเผยแพร่ได้ หากพอปลีกตัวได้ก็จะนำลงในบล็อกเพื่อได้อ่านกันครับ ผมมีความสุขจริงๆที่ได้อ่านความเห็นวิเคราะห์วิจารณ์ของคุณ dicky5 ช่างคม ชัด ลึกจริงๆ ผมคงไม่มีเวลาจะเข้ามาอีกนาน เพราะต้องให้เวลากับสมาชิกพรรคการเมืองใหม่เพื่อต่อสู้ทางความคิดกับไทแรนท์ฯ และอำนาจรัฐฐะตำรวจซึ่งกำลังจนตรอกเข้าทุกที  สังคมปัจจุบันจึงเข้าสู่จุดวิกฤติของการอภิวัฒน์คนยากคนจนที่เป็นพลังอภิวัฒน์ให้ไทแรนท์คงได้ตายกันเยอะ ขอคารวะถึงอาจารย์ที่เข้ามาตอบกระทู้ปัญหาปรัชญาทุกท่านครับ   ระลึกถึงอาจารย์ขามเรียง และสหายDSL เสมอครับ ด้วยความรักและนับถือคุณ dicky5  เป็นอย่างยิ่งครับ  ช่างคม ชัด ลึกจริงๆ จากคุณ : ลุงกฤช เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 12:39:37

ความคิดเห็นที่ 27 มารายงานความคืบหน้า ว่าผมได้หนังสือวิชาปรัชญา ของ อ สมัคร บุราวาส มาจากงานหนังสือเรียบร้อยแล้ว ส่วนปัญญาวิวัฒน์หาไม่เจอ ปัจจุบันกำลังชักดิ้นชักงอ อยู่แถวๆปรัชญาของ ค้านท์ T_T(ม่ายรู้เรื่องอ้ะ) จากคุณ : house (panote_saechiew) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 13:33:44