ความคิดเห็นที่ 1   การเมืองเป็นเรื่องทัศนคติส่วนตัว  เกิดจากหลายเหตุผลทั้งนิสัยส่วนตัว  ประสบการณ์ของแต่ละบุคคล  ผลประโยชน์ของตัวและกลุ่มตน เป็นต้น  ผสมปนเปจนเป็นทัศนคติ(มุมมอง , วิธีคิด) จึงพูดได้ไม่เต็มปากนักว่าเป็นแค่นิสัยส่วนตัว (ผมคิดว่า..) ระบบการแข่งขันนั้นดีครับ  แต่จากเหตุผลข้างต้นยังมองไม่เห็นคำว่า "กติกา" ซึ่งเป็นตัวกำหนดผลของการแข่งขันหรือการยอมรับการแข่งขันนั้นๆ ... การแข่งขันต้องมีกติกาพอสมควรไม่เช่นนั้นพึงเรียกว่า  "การเอาตัวรอด"  ของสัตว์โลกดีกว่าครับ ... (เช่น การเมืองไทย) ป.ล. การเมืองไทยช่วงนี้เสมือนหนังสงครามสามก๊กที่เคยอ่านเจอ เต็มไปด้วยเล่ห์กล ฝ่ายที่อ้างความชอบธรรมนั้นเรียกเล่ห์กลเหล่านี้ว่า "กลยุทธ" และยัดเยียดเล่ห์กลของอีกฝ่ายว่าเป็น "แผนสกปรก" หรือ "กลโกง" ... ทั้งที่เป็นกลวิธีเดียวกัน ... ?? จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 18:04:32

ความคิดเห็นที่ 2 นิสัยส่วนบุคคลมีผลกับแนวคิดทางการเมืองรึไม่? คำว่า นิสัย  ในที่นี้  คุณให้น้ำหนักที่  ทัศนคติในเรื่องการแข่งขัน แต่ดูเหมือนว่า  คำว่า นิสัย  อาจรวมถึง การแสดงออกทั้งหลาย ที่มุ่งใฝ่ความสำเร็จ พื้นฐานทุนนิยม  มาจากพลังขับจากฐานของแต่ละหน่วยย่อย  เพื่อส่งผลสะท้อนเป็นแรงกระเพื่อม ก้อนโตของทั้งสังคม   โดยคงถือว่า  แต่ละหน่วยมีความเป็นตัวเอง   หน้าที่ของรัฐ คือ การควบคุม กฏกติกาให้เป็นธรรมต่อทุกผู้ร่วมลงสนามแข่ง   ที่จริง  นิสัยเริ่มต้นของเรา   มีหน่ออ่อนจาก สไตล์การปกครองบ้านของพ่อแม่ ลำดับการเกิดของพี่น้อง   และการอบรมเลี้ยงดู   เหล่านี้  คือ แม่พิมพ์ของรูปลักษณ์แ่ห่งนิสัยใจคอ ทั้งหมดตั้งบนฐานของฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัวว่า   อยู่ชนชั้นไหน?   ตรงนี้มันได้สร้่างภาพ พจน์แห่งตนเองให้กับเรา   ผ่านความคาดหวังจากพ่อแม่และสังคมอีกทีหนึ่ง คำถามต่อ นิสัย  ก็มาจาก จิตสำนึกต่อตัวตน  ในฐานะ ปัจเจก แต่มันก็หาได้กว้างหรือทรงความหมายไปกว่า  จิตสำนึกทางสังคม เพราะ  ตรงนั้น  มันคือ  ความก้าวหน้า  การเติบโต หรือ พัฒนาการที่แท้จริง ที่การศึกษาพึงมอบให้ หรือถ้าเราเรียนรู้ด้วยตนเองได้  นี่คือ ชัยชนะของการค้นพบตนเอง  มันสะท้อนว่า  เราสัมพันธ์กับคน อื่นอย่างไร   เราต่างเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างไร   การแข่งขันที่ดีที่สุดเป็นเช่นไร  อะไรคือแพ้ที่"เรา" สามารถชนะได้ร่วมกัน   และการไร้ความหมายของนิสัยที่เห็นแก่ตัว   เอาแต่ได้ ฯ พ่อแม่ที่อบรมสั่งสอนลูกด้วยอารมณ์  ด้วยการสั่ง  หรือห่างไกลจากการพูดคุย ให้รู้คิดรู้ชอบด้วยเหตุผล    มันก็จักก่อรูปนิสัยการอิงความพึงพอใจที่ตัวบุคคลที่มีอำนาจ หรือบุคคลอ้างอิงใดๆ  มากกว่าคำนึงถึงหลักการหรือเหตุผลหรือความถูกต้อง นิสัยที่ก่อรูปจากบรรยากาศภายในครอบครัว   มันก็คือ  แนวคิดการเมือง(การปกครอง) ที่เรามิอาจเลือกได้อยู่แล้วตั้งแต่เกิด   ในระดับสังคมก็ไม่ต่างกันนัก เพียงแต่ มีความซับซ้อน หลากหลายมากขึ้น(ในรายละเอียด) แต่แนวคิดการเมืองที่เราปราถนา   กับ นิสัยส่วนบุคคลที่เราเป็น มันอาจมีช่องว่าง  หรือ คนละสิ่งที่เราให้คุณค่าก็เป็นได้ หรือถามว่า  ปากว่าปชต. แต่นิสัยเผด็จการ มีไหม เป็นไปได้ไหม มองที่ความเป็นจริงในสังคม  ก็มีให้เห็นช่องว่างนี้นะ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 19:54:42

ความคิดเห็นที่ 3 นิสัยมีส่วน แต่ไม่ใช่ปัจจัยทั้งหมดของแนวคิดทางกรเมืองค่ะ จากคุณ : kurika เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 20:56:22

ความคิดเห็นที่ 4 ผมมองกลับกันนะครับ การได้เปรียบเสียเปรียบทางสถานะภาพ ชนชั้นทางการเมืองและชนชั้นทางเศรษฐกิจต่างหาก ที่มีผลต่อนิสัยและแนวคิด อีกนัยหนึ่ง นิสัยและแนวคิดถูกก่อตัวมาจากสถานะภาพการเมืองหรือเศรษฐกิจ ที่ได้เปรียบ(คนส่วนน้อย) หรือเสียเปรียบ(คนส่วนใหญ่) มากกว่า จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 53 23:40:34

ความคิดเห็นที่ 5 ในแนวคิดของกรีซโบราณ มีการพูดถึงเรื่องการเมืองที่มีผลมาจากจิตใจ ถ้ามองการเมื่อง (รัฐ) จะเป็นสิ่งที่ใหญ่ไป ให้เรามามองที่จิตใจมนุษย์จะเห็นได้ชัดกว่า (ผมว่ามันน่าจะอยู่ในหนังสืออุตมรัฐ นะครับ ) เมื่อแบ่งมนุษย์มีจิตใจ 3 แบบ 1.ใฝ่ความรู้ 2.ใฝ่ในความกล้า 3.ใฝ่ในความอยาก (สรุปสั้นๆนะครับ หาอ่านได้่ในห้องสมุดรัฐศาสตร์ทั่วไป) การใฝ่ในสิ่งต่างๆเป็นการแสดงออกถึงการปกครองโดยปราชญ์,หทาร,พ่อค้าหรือประชาชน (ตามลำดับ) ซึ่งมนุษย์นั้นจะมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งแสดงอิทธิพลมากกว่าอีก 2 อยู่เสมอ ซึ่งทำให้มาลองเปรียบเทียบกับระบอบการเมืองของปัจจุบันดูก็คงจะไม่แตกต่างกันมากนัก (ในรายละเอียดหลัก) ซึ่งจากแนวคิดทั้ง 3 สามารถแบ่งได้เป็นระบบการปกครองได้ 6 แบบ (ละไว้นะครับอ่านเอาได้ที่รัฐศาสตร์เบื้องต้น) ในความคิดของผมปรัชญาการเมืองในอดีตสามารถบอกได้ถึงการเคลื่อนไหวต่างๆในสังคมโดยทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นการเมืองการปกครองแบบไหน แต่ในสมัยปัจจุบันอาจจะมีแนวเรียกทที่แตกต่างกันไปในลายละเอียดปลีกย่อย การเมื่องไปก็ไม่ต่างกันการขึ้นมาเรียกร้องทางชนชั้นและการรักษาอำนาจของผู้นำเก่า มันก็ได้แสดงให้เห็นในแนวคิดของ สองนครา ที่เราๆได้อาจจะเคยอ่านกันมาบ้าง ผมว่ามันเกี่ยวกันไปหมด ถ้ามองในมุมเศณษฐศาสตร์ อาจมองว่าทุนนิยมเป็อย่างข้างต้นที่กล่าวมา สังคมนิยมก็เหมือนกัน จิตใจกับการเมืองเป็นเรื่องเดียวกันครับ (ตามความคิดผม) จากคุณ : nasesus (nasesus) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 53 10:28:39

ความคิดเห็นที่ 6 ณ จุดหนึ่งเราคิดว่าแนวคิดทางการเมืองคือชุดคำอธิบายที่ถูกใช้เพื่อสร้างอัตลักษณ์ร่วมทางการเมือง (political collesctive identity) ค่ะ ทั้งนี้อาจจะไม่ได้มาจากนิสัยส่วนตัวโดยทั้งหมด หากแต่ขึ้นอยู่กับกระบวนการมองเห็นและเข้าใจโลกเป็นหลักค่ะ ดังนั้นกระบวนการกล่อมเกลาทางสังคมและให้การศึกษาจึงมีความสำคัญมากค่ะ ยกตัวอย่างนะคะ Marxism มองว่าระบอบการปกครองแบบ Communism นี่ละคือประชาธิปไตยอย่างจริงแท้เพราะประชาชนเท่าเทียมกันอย่างแท้จริงไม่มีกรรมสิทธิ์ส่วนบุคคลเข้ามาเกี่ยวข้อง ในขณะที่ Liberalism มองว่าสิทธิในการครอบครองและแสวงหากรรมสิทธิ์ส่วนบุคคลในโอกาสที่เท่าเทียมต่างหากคือประชาธิปไตย ดังเช่นในสมัยร.5 ที่มีเจ้านายหลายพระองค์นิยม Marxism เนื่องจากได้รับการศึกษาจากตะวันตกค่ะ แนวคิดทางการเมืองจึงเป็นชุดคำอธิบายถึงวิธีการเข้าใจโลกมากกว่านิสัยค่ะ ดูอย่างจีนเป็นต้นค่ะ ตามหลักการ (Doctrinal) เป็น Communism พูดภาษา Maoism แต่ในทางปฏิบัติ (Practical) กลับเอียงมาทางทุนนิยมค่ะ จากคุณ : หนูสิงห์แดงตัวน้อย เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 53 02:11:41