ความคิดเห็นที่ 1 มันหลายปัจจัย ไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่ท่าน จขกท ยกมานะครับ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 18:43:39

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วไม่เคลียร์ - อะไรคือความโชคดีของประเทศไทยที่เจ้าของกระทู้บอก - ไทยหรือประเทศอื่นที่เสียเอกราชมันต่างกันตรงไหนในการพัฒนาประเทศของตนในปัจจุบัน ผมยังรู้สึกว่าประเทศอาณานิคมยังกลับมาช่วยรังใหม่ของเขาเลย อย่างเช่นเรื่องรถไฟในเวียดนาม หรือแม้แต่กัมพูชาเอง จากคุณ : มารุส เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 18:53:29

ความคิดเห็นที่ 3 ปัจจัยเรื่องที่อังกฤษและฝรั่งเศสไม่อยากปะทะกันในด้านผลประโยชน์ จึงใช้ไทยเป็นรัฐกันชนนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ไทยรอดพ้นจากการตกเป็นอาณานิคมจริงครับ แต่ไม่ใช่ปัจจัยเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ยังมีปัจจัยอื่นๆอีกหลากหลายประการทีเดียว ดังเช่น - รัฐบาลของเราในยุคนั้น พยายามประนีประนอมอย่างสุดกำลัง และพยายามไม่ไปก่อชนวนอะไรที่อาจจะก่อให้เกิดสงครามกับชาติมหาอำนาจทั้งสอง อย่างกรณี รศ.112 นั้น เป็นที่ชัดเจนว่าฝรั่งเศสพยายามหาเรื่องอย่างเต็มที่ครับ หากเป็นรัฐอื่นๆคงจะเกิดสงครามระหว่างรัฐไปแล้ว แต่รัฐบาลของเราก็หยุดมันเอาไว้ก่อนที่จะเกิดสงครามเต็มรูปแบบกัน และพยายามใช้วิธีทางการเจรจาเพื่อตอบสนองความพึงพอใจของฝรั่งเศส - การเปิดตัวเองของไทยต่อมหาอำนาจยุโรป รัชกาลที่ 5 ทรงเสด็จประพาสยุโรป 2 ครั้ง และส่งพระโอรสไปศึกษาในทวีปยุโรป มีการจัดตั้งคณะทูตและกงสุลไปประจำในประเทศต่างๆในยุโรป ทั้งนี้ก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า ไทยเราก็เปิดตัวต่อโลกตะวันตกนะ และเราก็มีประเทศซึ่งให้การยอมรับว่า ไทยมีสถานะเป็นรัฐหรือชาติเช่นกัน นั่นทำให้หากอังกฤษหรือฝรั่งเศสจะหาเรื่องไล่บี้ไทย ก็ต้องหาเหตุที่ดูฟังสมเหตุสมผลมากขึ้นครับ กรณีแตกต่างจากที่ฝรั่งเศสกระทำต่อเวียดนาม หรืออังกฤษกระทำต่อพม่าคือ ในทั้งสองกรณีนั้น อังกฤษและฝรั่งเศส หาเหตุแบบหยาบหรือเรียกง่ายๆว่าฟังไม่สมเหตุสมผลในการเล่นงานพม่าและเวียดนาม กล่าวให้ง่ายก็คือ การที่มหาอำนาจยุโรปจะเล่นงานแคว้นหรือรัฐที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในเวทีโลกนั้น พวกเขาสามารถใช้เหตุผลสกปรกหรือเหตุผลแบบตื้นๆแค่ไหนก็ได้ เน้นเอากำลังเข้าหักหาญเพียงแต่อย่างเดียว แต่พอจะเล่นงานประเทศหรือรัฐที่เป็นที่รู้จักกันโดยกว้างแล้ว มหาอำนาจยุโรปก็ต้องรักษาหน้าตาหรือยี่ห้อความศิวิไลซ์ของตนเอง โดยจำต้องหาเหตุอันฟังดูให้น่าจะเห็นใจว่า ควรจะทำสงครามกับรัฐนั้นเพื่ออะไรครับ - การเมืองภายในของมหาอำนาจตะวันตก ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งครับ กรณีของฝรั่งเศสนั้น ในช่วงสมัยรัชกาลที่ 4-5 ฝรั่งเศสต้องเผชิญกับยุคสมัยของการปฏิวัติอันวุ่นวายหลายครั้ง ทำให้ฝรั่งเศสออกล่าอาณานิคมในบางช่วงไม่ถนัดนัก (ฝรั่งเศสจึงแสดงพฤติกรรมตะกละตะกรามอย่างน่าเกลียดในการพยายามเข้าไปยึดครองอินโดจีน) สำหรับอังกฤษเอง ผมคิดว่าในยุคหลังปี 1880 แนวคิดเรื่องล่าอาณานิคมของอังกฤษก็จะดูซบๆลงไปหน่อย อังกฤษพยายามจะรักษาอาณานิคมที่มีอยู่เอาไม่มากกว่าไปล่าเอาเพิ่มเติม และไม่ค่อยอยากจะทำสงครามที่ไม่จำเป็นมากนัก แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 53 19:04:08 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 18:57:12

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับ คห.2 ถ้า จขกท.ได้อ่านหรือดูสารคดีไกลบ้านซึ่ง ร.5 บันทึกไว้ จะรู้ว่าที่เรารอดมาครั้งนี้ไม่ใช่โชคช่วย เพราะรัฐกันชนที่อังกฤษ และฝรั่งเศสคิดจะให้มีนั้นก็เล็กมาก แต่ร.5 และรัฐบาลสมัยนั้นก็ช่วยให้ไทยรอดมาได้ ดังนั้นเราจึงควรภูมิใจกับความอยู่รอดของไทยที่ได้มาอย่างแสนยากเย็น จากคุณ : nulex_that เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 19:11:08

ความคิดเห็นที่ 5 มันมีหลายเหตุผลครับ ปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มันไม่ได้มีแค่ปัจจัยเดียว มิติเดียวหรอกครับ จากคุณ : ชาเขียว เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 19:29:56

ความคิดเห็นที่ 6 มองในมุมกลับ ฝรั่งเศส กับ อังกฤษ ถือว่าโชคดีมากกว่าเพราะ ถ้างบประมาณแผ่นดินของสยามมีมากกว่านี้อีกไม่ต้องมากแค่เท่าตัวเดียว รับรอง เรือโคเมต คงจะจมไปที่สันดอนปากแม่น้ำเจ้าพระยาแล้ว เพราะสยามได้เตรียมแผนสร้างป้อมพระจุลฯ ไว้ก่อนหน้าเหตุการณ์ ร.ศ. ๑๑๒ เกือบสิบปี แต่การดำเนินการก่อสร้างล่าช้ามาก เนื่องด้วยขาดงบประมาณ โชคดีที่สองคือ ร.๕ ทรงไม่สามารถจะเสด็จประพาสยุโรปได้ตั้งแต่ต้นรัชกาล ตามที่ทรงตั้งพระราชปณิธานไว้ เนื่องด้วยความไม่พร้อมของสยาม ไม่เช่นนั้นเหตุการณ์ก็คงเปลี่ยนไป โชคดีของฝรั่งข้อที่สามก็คือ สยามมีปัญหากันเองภายในในเหตุการณ์วิกฤตวังหน้า รวมไปถึงกรณีการตั้งกลุ่ม "สยามหนุ่ม" ขึ้นมา ทำให้ต้องเสียเวลาปรับเสถียรภาพทางการเมืองภายในพระราชอาณาจักรอยู่หลายปี จนเหตุการณ์หมดไป จึงเริ่มมีการพัฒนาประเทศอย่างจริงจัง นี่คือโชคดีของฝรั่ง ที่สยามมีปัจจัยมาทำให้การพัฒนาประเทศช้าไปหลายปี ไม่เช่นนั้นก็ไม่แน่เหมือนกัน ถ้าสยามไม่มีอุปสรรคทั้งหลายอย่างที่บอกมา ทุกวันนี้เราอาจจะได้เห็นซาก เรือโคเมต จมอยู่แถว ๆ ปากแม่น้ำเจ้าพระยาก็ได้ใครจะรู้ แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 53 20:14:04 แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 53 20:12:04 จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 20:07:01

ความคิดเห็นที่ 7 ^ || ปัจจุบันโชคร้ายนาดใหน ที่เรามีนักการเมือง ที่โกงติดอันดับโลก? จากคุณ : นฤมลประการ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 20:17:34

ความคิดเห็นที่ 8 จุดประสงค์ ที่ท่าน จขกท.ต้องการ คืออะไร จากคุณ : HiComrade เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 20:40:16

ความคิดเห็นที่ 9 # คุณนฤมลฯ บอกไม่ครบนี่ครับ เราโชคร้ายที่มีคนในภาครัฐที่โกงกินเช่นกัน แถมยังเป็นแขนขาให้กับกลุ่มทุนด้วย ที่เขาเรียกกันว่า "เทคโนแครต" นั่นแหละ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 21:30:10

ความคิดเห็นที่ 10 จขกท. มองมิติเดียว ... แต่ผมว่าจขกท. มีความรู้มากพอสมควรนะ แต่พยายามที่จะเสนอมิติเดียวเพื่ออะไรบางอย่าง จากคุณ : Aeykun เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 22:00:48

ความคิดเห็นที่ 11 อ้อ มันง่ายอย่างงันเลยสินะ จากคุณ : ไม่ได้มีสิบมือ เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 00:23:45

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างน้อยก็สบายใจกว่าจะให้อาณานิคมของตนตั้งติดกันอยู่ ^ ^ ^ ลองไปดูแผนที่ให้ละเอียดซักหน่อยดีกว่านะครับ     ลาวกับพม่ามีพรมแดนชนกันกว่า 200 กิโลเมตร      ถ้าเหตุผลใหญ่คือเอาเราเป็นกันชนแล้วจะปล่อยให้มีพื้นที่ติดกันทำไม         ผมไม่เคยคิดว่าประเทศไทยโชคดี    แต่ที่เรารอดมาได้นี่เพราะฝีมือ+ความสามารถล้วนๆครับ ความเห็นส่วนตัว    ไม่เข้าใจ   ว่าทำไมหมู่นี้กระแสด่าตัวเองมันมาแรงจัง       อย่างที่หว้ากอ  ใครมาโพสเรื่องดีๆของประเทศไทย    ก็มักจะมีคนมาโพสความคิดเห็นหาเรื่องด่าประเทศของตัวเอง แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 00:42:54 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 00:42:02 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 53 00:40:34 จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 00:34:52

ความคิดเห็นที่ 13 สาเหตุสำคัญที่ทำให้รอดพ้น มาจากคามสามารถในการบริหารและนโยบายของ ร.5 และคณะปกครองในยุคนั้นครับ ถ้าไม่ได้พระองค์และคณะปกครองของท่าน เราคงมีสงครามกลางเมืองแบบพม่า กัมพูชา เวียดนาม ไม่ก็ด้อยพัฒนาแบบลาวไปแล้ว ส่วนเรื่องรัฐกันชนมันเป็นแค่สาเหตุเล็กน้อย ส่วนหนึ่งนั้น อังกฤษและฝรั่งเศสไม่จำเป็นต้องใช้รัฐกันชนใหญ่โตขนาดนี้เลย จากคุณ : eagle1000 เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 02:53:54

ความคิดเห็นที่ 14 รู้ครึ่งๆกลางๆผสมอคติ จากคุณ : Lowfailer เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 07:10:26

ความคิดเห็นที่ 15 อันที่จริงบริเวณที่ติดกันระหว่างลาวกับพม่านั้น เป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษและฝรั่งเศสหน่ะครับ ดินแดนริมแม่น้ำโขงของพม่าคือรัฐฉาน ซึ่งอังกฤษได้ให้เหล่าเจ้าฟ้าไทใหญ่ปกครองกันเองโดยยอมเป็นรัฐอารักขาของอังกฤษเท่านั้น อังกฤษดูแลโดยตรงเฉพาะพม่าและรัฐมอญทางใต้หน่ะครับ ส่วนในลาว ดินแดนตรงนั้นก็เป็นเขตของพระเจ้าล้านช้างหลวงพระบางครับ ฝรั่งเศสได้ตัดเอาแขวงหลวงพระบางและดินแดนรอบๆอีกนิดหน่อย ให้เป็นอาณาจักรของพระเจ้าล้านช้างหลวงพระบาง ให้อำนาจพระองค์ปกครองในขอบเขตจำกัดระดับหนึ่ง คล้ายกับเป็นรัฐในอารักขาของฝรั่งเศส ส่วนศูนย์กลางการปกครองลาวของฝรั่งเศสนั้นจะอยู่ที่เวียงจันทน์หน่ะครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 07:55:13

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ จขกท และ คุณ อุ้ย (digimontamer) ค่ะ ถกกันอย่างมีเหตุแหละผลดีจริงๆ ได้ความรู้เยอะเลยค่ะ จากคุณ : Kinder's~RuleS เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 11:14:14

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเคยอ่านเรื่องที่เกี่ยวกับการที่พม่าต้องเสียเอกราช ในแบบฉบับที่คนพม่าเขียนเอง ทำให้ได้รับรู้ว่าในขณะนั้น สยามไม่ได้เสียทีเป็นเมืองขึ้นฝรั่ง ไม่ใช่เพราะโชคช่วย อยากให้ท่านเจ้าของกระทู้ลองกลับไปอ่านดูเพื่อที่จะให้การวิเคราะห์ลึกล้ำไปกว่าที่เขียนอยู่ตรงนี้ ค่อนข้างเป็นมิติเดียว แต่ไม่สามารถเทียบเคียงกับประวัติศาสตร์ในขณะนั้นได้เลย จากคุณ : bangkokguy เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 13:43:12

ความคิดเห็นที่ 18 เรื่องที่อังกฤษและฝรั่งเศสจะให้ไทยเป็นรัฐกันชนนั้นก็จริงครับ แต่ตามที่พวกเขาวางแผนกันไว้ ส่วนของไทยนั้นจะเหลือแค่บริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาเท่านั้น ทางภาคใต้นั้นอังกฤษจะเอาไปหมดเพื่อให้พม่าติดกับแหลมมลายู ส่วนฝรั่งเศสก็จะเอาภาคอีสานไป ดังนั้นต้องบอกว่าการที่ไทยเหลือดินแดนมาได้ขนาดนี้ไม่ใช่เพราะโชคช่วยครับ ยุคนั้นศักดิ์ศรีและความเป็นสุภาพบุรุษเป็นสิ่งสำคัญครับ ทั้งศักดิ์ศรีของตนเองและของชาติ ดังที่คุณอุ้ยว่าไว้ว่าถ้าชาติตะวันตกสักชาติจะจัดการกับคนเถื่อนที่ไม่ศิวิไลซ์จะทำอย่างไรก็ไม่มีใครว่านัก แต่ถ้าอยู่ๆจะมาข่มเหงรังแกชาติที่เจริญแล้ว มีความเป็นผู้ดีมีวัฒนธรรมอยู่ ต้องมีเหตุผลที่สมควรอย่างมากถึงจะทำได้โดยไม่เป็นที่ครหาของชาติตะวันตกอื่น ไทยเราตอนนั้นจับทางตรงนี้ถูก ดำเนินนโยบายเปิดตัวประเทศกับชาติตะวันตก ทำให้เราดูเป็นชาติที่พอจะศิวิไลซ์กับเขาเหมือนกัน อย่าไปคิดว่าเราจะต่อกรด้วยกำลังทหารกับชาติตะวันตกได้ครับ ไม่มีทาง ถึงเราจะจมเรือโคเม็ตอะไรนั่นได้ ก็เป็นแค่เรือลำเดียวของฝรั่งเศสครับ เขายังมีอีกเยอะ และถ้าเราไปจมเรือของเขา คนในชาติเขาก็ต้องแค้นและรู้สึกถูกดูหมิ่นศักดิ์ศรีอย่างมาก จะรวมใจกันผลักดันรัฐบาลของเขาให้ยึดไทยเป็นเมืองขึ้นให้ได้ ที่อังกฤษกับฝรั่งเศสตกลงกันให้ไทยเป็นรัฐกันชน เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามลดข้อพิพาทขัดแย้งระหว่างสองประเทศครับ เพราะทั้งสองประเทศมองเห็นอนาคตว่าอาจจะต้องร่วมมือกันเพื่อต้านทานขั้วอำนาจใหม่ นั่นก็คือเยอรมัน นอกจากไทยแล้วก็ยังมีดินแดนส่วนอื่นที่อังกฤษกับฝรั่งเศสตกลงว่าจะไม่ก้าวก่ายกันด้วย จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 22:31:56

ความคิดเห็นที่ 19 ที่คุณ HotChoc บอกมาเรื่องว่า สยามไม่มีปัญญาไปต่อกรกับฝรั่งได้ ตรงนี้จริงครับ แต่มันเป็นความจริงอยู่บนพื้นฐานที่ว่า ๑..เราไม่มีงบประมาณแผ่นดินมาก อย่างที่ผมได้เรียนไปแล้วตัวอย่างเช่น กรณีสร้างป้อมพระจุลฯ ต้องใช้เวลาเกือบสิบปีกว่าจะสร้างเสร็จ ตัวป้อมและปืนอาร์มสตรองเองก็ยังต้องใช้ พระราชทรัพย์ส่วนพระองค์มาจัดหาเพื่อให้ทันต่อเหตุการณ์ นั่นคือส่วนหนึ่งที่ผมบอกว่า งบประมาณเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาในการพัฒนาสยาม รองลงมาก็คือเรื่องของการจะหาแรงงานมาทำการก่อสร้าง ถ้าจะบอกว่า สยามไม่สามารถเลยมันก็ไม่ใช่เสมอไปนะครับ เพราะขนาดงบประมาณของสยามในตอนนั้นต้องแบ่งไปทำอะไรต่อมิอะไรหลาย ๆ ส่วน เราก็ยังพอที่จะยันฝรั่งเศสได้ในสมรภูมิทางด้านภาคอิสาน ซึ่งก็รบติดพันกันหลายเดือน จนมาถึงเหตุการณ์ที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยา ร.ศ. ๑๑๒ นั่นคือจุดสิ้นสุด อย่างที่ผมได้เดาไปแล้วในความเห็นที่ ๖ ของผมนั่นเอง  ถ้างบประมาณของสยามมีมากกว่านี้สักเท่าตัว ผมเชื่อว่าเราก็ไม่ด้อยกว่าฝรั่งหรอกครับ ๒.. การที่อังกฤษ หรือ ฝรั่งเศส จะมายึดสยามได้ ต่อให้กองทัพสยามง่อยเปลี้ยจริง ไม่สามารถต่อกรได้จริง ผมก็เชื่อว่า คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่ชาติอื่น ๆ จะยอมเสียผลประโยชน์ของตัวเอง เพราะอย่างในวันก่อนที่จะมีการยิงกันที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยา บรรดากงศุลของประเทศที่เหลือ ทั้งปรัสเซีย ฮอลแลนด์ อเมริกา ต่างก็สั่งให้เรือรบของประเทศตัวเองมาจอดลอยคออยู่ที่หน้าสถานฑูตของตัวเองประจำสยาม ผมเชื่อว่า ประเทศเหล่านั้นคงไม่ปล่อยให้สองประเทศนี้(ฝรั่งเศส,อังกฤษ)รวมหัวกันมุมมิบสยามได้ตามอำเภอใจแน่ ๆ  ยกเว้นว่าจะร่วมมือกันเหมือนอย่างที่ไปรุมกินโต๊ะราชวงศ์ชิง แล้วแบ่ง ๆ กันได้ลงตัวก็ว่ากันไปอีกกรณี แต่สถานการณ์ในขณะนั้น ปรัสเซีย ก็กำลังเขม่นกับ อังกฤษ และ ฝรั่งเศส ได้ที่เลยล่ะครับ ผลประโยชน์ที่ชาติอื่น ๆ เล็ง ๆ ไว้ตรงนี้ จะเห็นได้ชัดตอนที่สยามเปิดความสัมพันธ์กับปรัสเซีย เพราะปรัสเซียสามารถได้สิทธิเป็นผู้จัดการรถไฟสยาม , และกำลังเตรียมจะได้สิทธิการขอตั้งสถานีเชื้อเพลิงที่เกาะในภาคตะวันออกของสยาม และ ทางใต้ด้วยเช่นกัน ยิ่งถ้าสมมติเรือโคเมตจมลงไป ฝรั่งเศสเลือดเข้าตา บ้าศักดิ์ศรีจะมามุมมิบสยามให้ได้ ผมยิ่งเชื่อว่า อังกฤษก็คงไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งให้เห็นได้ว่ามีส่วนร่วมกับการกระทำของฝรั่งเศสในการยึดสยาม     อย่างเก่งอังกฤษก็คงหลับตาข้างเดียว แกล้งถ่วงเวลาในการช่วยหลือสยาม เหมือนอย่างที่ในวันเกิดเหตุยิงกันที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยานั้น ทางฑูตสยามประจำลอนดอน ก็แจ้งเรื่องไปยังอังกฤษเพื่อขอให้อังกฤษมาช่วยเจรจาไกล่เกลี่ย แต่อังกฤษก็ดึงเช็งไว้ ทำเป็นหลับตาข้างเดียว ไม่รู้ไม่ชี้ จนฝรั่งเศสทำการสำเร็จนั่นแหละครับ เพราะฉะนั้น (ผมเดา) เราก็คงได้เปิดหน้าซัดกับฝรั่งเศสตัวต่อตัว ไม่ต้องกังวลอังกฤษจะรุมกินโต๊ะครับ ๓..การเปิดประเทศด้วยนโยบาย "เสด็จประพาสยุโรป" นั่นก็หลังจากเหตุการณ์รบที่ปากแม่น้ำเจ้าพระยาผ่านไปตั้ง ๓ ปีแล้วนะครับ จริง ๆ แล้ว ร.๕ ทรงมีพระราชปณิธานที่จะเสด็จประพาสยุโรปตั้งแต่ขึ้นครองราชย์ครั้งแรกเสียด้วยซ้ำ ตามคำกราบบังคมทูลถวายรายงานของที่ปรึกษาชาวต่างประเทศ "..แต่ติดที่ ท่านผู้สำเร็จราชการไม่เห็นด้วย.."  จึงทรงทำได้เพียงแค่ เสด็จพระราชดำเนินประพาสมาเลเซีย สิงคโปร์ และ อินโดนีเซีย เท่านั้น ซึ่งการเสด็จพระราชดำเนินไปครั้งนั้น ก็ไม่น่าจะมีผลอะไรต่อการยอมรับ หรือหาพันธมิตรในหมู่ชาติจากยุโรปได้มากนัก (ผมเดา)  แต่ถ้ามีผลต่อการพัฒนาพระราชอาณาจักรก็มีแน่นอน ๔..สุดท้ายก็อย่างที่ผมได้บอกไปเช่นกันว่า  "การเมืองภายในสยามเอง" ก็เป็นตัวบั่นทอน การพัฒนาศักยภาพของสยามทำให้เสียเวลาไปหลายปี ดังรายละเอียดในกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K9045558/K9045558.html โดยเฉพาะความเห็นของท่านเจ้าคุณแม่ทัพนั่นแหละครับ แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 53 11:54:39 จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 11:44:51

ความคิดเห็นที่ 20 มันมีหลายประการที่ทำให้สยามรอดมาได้ อาธิเช่น -ในเวลานั้นอังกฤษมีอาณานิคมมากมายทั่วโลก และเข้าสู่ภาวะอิ่มตัว - อินเดียเป็นแหล่งอาณานิคมอังกฤษให้ความสำคัญมาก และในขณะนั้นอังกฤษเกิดกบฏซีปอยครั้งใหญ่ ในอินเดีย ทำให้ไม่สามารถแบ่งกำลังมายึดไทยได้ - ทำเลของประเทศไทยไม่น่าสนใจอีกต่อไป หลังจากอังกฤษ ได้มาลายูเป็นเมืองขึ้น - การมีอาณานิคมมาก ก็เสียค่าใช้จ่ายมาก แม้แต่ งบบริหาร รัฐมาลายูก็แทบจะไม่พอเพียง (ยังดีที่ได้ร่ายรับจากดีบุกมาเสริม) - ในขณะนั้นเริ่มมีกระแสต่อต้านเรื่องเมืองขึ้นแล้ว สังเกิดได้ว่า ในช่วงที่ฝรั่งเศสเข้ามายึดดินแดนบางส่วนของสยามนั้น ฝรั่งเศส ถูกประชาคมยุโรปด่าจนแทบนั่นไม่ติด - ภาพลักษณ์ของประเทศฝรั่งเศส่ในสายตาประชาคมยุโรป ไม่ดีตั้งแต่ยุคนโปเลียน - นโยบายต่าง ๆของ ร.5 ที่สร้างความเจริญด้านต่าง ๆนั้น ก็เป็นตัวแปล สำคัญหนึ่ง ที่ทำให้ประชาคมโลกเห็นว่า ไทยกำลังพัฒนา ดังนั้นการที่ยึดครองสยามนั้น ต้องมีเหตุผลประกอบเพียงพอ (แต่ฝรั่งเศสก็ยังอุตริหาเหตุมาแทเล็มชายแดนสยามจนได้ - -") - ร.5 มีภาพลักษณ์ในสายตาประชาคมโลกที่ดีมาก จนชาว ตะวันตกเรียกพระองค์ว่า "เจ้าชายที่สง่างาม" - ชาวสยามปรับตัวเก่ง โดนเฉพาะเรื่องการคานอำนาจ ระหว่าง อังกฤษ-ฝรั่งเศส ซึ่งอังกฤษก็มีนโยบายตอบรับที่ใช้สยามเป็นรัฐกันชน - พระเจ้าชาร์แห่งรุสเซีย มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อสยาม ตั้งแต่ครั้ง ที่พระองค์ยังไม่ครองราช ในช่วงที่ ร.5 เสด็จประพาสยุโรป พระองค์ได้ไปโอดครวญเรื่องปัญหากับฝรั่งเศส(ในตอนนั้น ฝรั่งเศสมีสำพันธ์ที่ไม่ดีต่อรุสเซีย ซึ่งรุสเซียในขณะนั้นเป็นประเทศ ที่มีแสงญานุภาพทางทหารมาก มีทหารประจำการนับล้านคน) กับพระเจ้าซาร์ พระเจ้าชาร์ได้นัดให้ร.5มาหาอีกในวันรุ่งขึ้น ในวันนั้นพระเจ้าชาร์ได้ฉายพระรูปร่วมกับร.5 แล้วรับสั่งให้ ลงหนังสือพิมพ์ฉบับต่าง ๆในยุโรป และให้คำบรรยายใต้รูป ว่า "ประเทศสยามเป็นประเทศกำลังพัฒนา หาได้เป็นประเทศล้าหลัง ที่จะหาเหตุเขามายึดครองได้ไม่" ส่งผลให้รัฐบาลฝรั่งเศสรีบออกมาแสดงท่าทียุติปัญหากับสยาม จากคุณ : Sarani เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 16:29:13

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นที่เปิดมุมมองความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ให้กว้างขึ้นได้มาก ๆ ค่ะ จากคุณ : BlAcK EyEs PaNdA เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 53 21:42:54

ความคิดเห็นที่ 22 ในส่วนของพม่า อังกฤษใช้เวลาไม่นานนักในการยึดพม่า โดยขับไล่ราชวงศ์ลองบองออกไป แต่ใช้เวลานับสิบปีในการปราบขบถ อันนี้ เป็นสิ่งที่ทำให้อังกฤษยังคงไม่ต้องการยึดสยามในขณะนั้น แม้ว่า แท้จริง ทางภาคใต้และภาคเหนือของไทยยังมีทรัพยากรสำคัญในขณะนั้น คือดีบุก และป่าไม้ ซึ่งเป็นที่หมายปองมาก (จะเห็นได้จากอังกฤษชอบฝักไฝ่ผู้ครองเมืองใต้เช่น ระนอง ภูเก็ต แต่ต้องขอบคุณเจ้าเมืองเหล่านั้น ที่ยังสวามิภักดิ์ ต่อสยาม) ขณะที่ฝรั่งเศสเองก็หาทางยึดสยามทุกรูปแบบ เพียงแต่การค้นพบอัญมณีมหาศาล ที่เขมร รวมถึง อารยธรรมเก่าแก่อย่างขอม ทำให้ฝรั่งเศส อยากได้ สยามยิ่งขึ้น การบุกเข้ามาโดยเรือรบฝรั่งเศส ถือเป็นการรุกล้ำเข้ามาในสยาม เกือบจะเป็นการประกาศสงคราม ซึ่ง เมื่อเขาเข้ามาจอดได้ เราต้องเสียค่าที่เรา "พ่ายแพ้" ในครานั้นเป็นจำนวนมากด้วย โดยที่อังกฤษมิได้ออกโรงช่วยเหลืออะไร อย่างนี้ แล้วจะมองว่าอังกฤษ ฝรั่งเศส ใช้สยามเป็นรัฐกันชน โดยที่พระมหากษัตริย์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของ "สยาม" ขณะนั้น คงพูดได้ไม่เต็มปาก จากคุณ : bangkokguy เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 53 15:54:40

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องที่บอกว่า ร.5 ท่านไปเจริญสัมำนธไมตรีกับยุโรป แล้วทำให้เมืองไทยรอดมานี่ ผมมองในมุมของผมว่ามันไม่น่าจะเป้นไปได้ เพราะในขณะนั้นแม้เราจะมีเจ้าชายศึกษาที่อังกฤษ แต่ชาติอื่น ๆเขาก็มี อินเดียที่ร่ำรวยกว่าเราหลายเท่าเขาก้ยังโดนยึด ที่บอกว่าเป้นมิตรกับรัสเซีย นี่ยิ่งหนัก เพราะรัสเซียในช่วงเวลานั้นก็เริ่มมีปัญหาภายใน ซาร์เองก็เป็นองค์สุดท้ายของโรมานอฟ ที่อีกไม่กี่ปีต่อมาก็จะสิ้นสุดราชวงศ์ ที่สำคัญ ความยิ่งใหญ่ของสยามกับของรัสเซียมันคนละเรื่องเลย เอาบ้านเมืองเราช่วงเวลาเดียวกันกับรัสเซียไปเทียบนี่มันแตกต่างกันมากจริง ๆ เขาจะเห็นความสำคัญของเราขนาดนั้นหรือ ผมว่า ร. 5 ท่านทำถูกที่ยอมเสียดินแดนไป แม้จะเป็นส่วนมาก เพราะทำให้ส่วนใท่เหลือสามารถรอดภาวะวิกฤติตรงนั้นมาได้ แต่คงไม่ใช่เรื่องความสัมพันธฺระหว่างประเทศหรอกครับ ดูจากพระราชนิพนธ์ไกลบ้าน ก้น่าจะเป็นการประพาสมากกว่า ไม่ใช่เรื่องการเมืองอย่างแท้จริง ผมว่าท่านก้ทราบว่าชาติในยุโรปที่ไหนจะมาปกป้องสยามจริง ๆ เกิดมาจะเคยได้ยินชื่อหรือเปล่ายังไม่รู้ มีแต่จะมาฉวยผลประโยชน์ละไม่ว่า จากคุณ : คนพิจิตร เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 13:10:07

ความคิดเห็นที่ 24 ที่คุณคนพิจิตรสงสัยมาเรื่องการเสด็จประพาสรัสเซียจะช่วยสยามได้มากแค่ไหนนั้น จริง ๆ แล้ว การมีสัมพันธ์อันดีกับรัสเซียเป็นเสมือนประตูที่เชื่อมให้สยามเข้าไปคุยกับฝรั่งเศสได้มากขึ้นครับ จากที่เราคุยกับฝรั่งเศสตอนเหตุการณ์ ร.ศ. ๑๑๒ แบบที่เราไม่ได้เปรียบอะไรเลย แต่พอมีรัสเซียมาช่วยไกล่เกลี่ยให้ สุดท้ายแล้วเราก็สามารถเข้าไปคุยกับฝรั่งเศสได้มากขึ้น จนในที่สุดก็สามารถเจรจาความเมืองกับฝรั่งเศสได้ในที่สุดครับ เพราะรัสเซียในขณะนั้น เป็นมิตรที่สำคัญของฝรั่งเศสในการที่จะถ่วงดุลย์อำนาจของ ปรัสเซีย ที่กำลังพุ่งแรงสุด ๆ แบบหยุดไม่ค่อยจะอยู่จากฝีมือการบริหารงานของ บิสมาร์ค นั่นเองครับ ที่ซาร์ยอมช่วยเหลือก็เพราะเห็นถึงทรัพยากรในภูมิภาคนี้ครับ เนื่องจากรัสเซียยังไม่มีอาณานิคมในแถบนี้เลย และนอกจากนั้นยังเป็นเรื่องของ "ความรู้สึก" ที่ทางสยามจัดการต้อนรับและแสดงออกอย่างเปิดเผยถึง "พระเกียรติยศ" ของพระเจ้าซาร์นิโคลัสในช่วงยังเป็นมกุฏราชกุมาร ถ้าผมจำไม่ผิดรู้สึกว่าเพื่อนสมาชิกในห้องจะบอกว่า พระเจ้าซาร์เองก็มีปัญหาเรื่องการยอมรับนับถือในบรรดาประเทศของยุโรปครับ สยามสามารถจับจุดตรงนี้ได้ ก็ทำให้พระเจ้าซาร์ย่อมต้องทรงปิติโสมนัสเป็นธรรมดาครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 16:50:06

ความคิดเห็นที่ 25 ตอบคุณ bangkokguy นะครับ คำว่ารัฐกันชนมันไม่ได้หมายความว่ามหาอำนาจทั้งสองจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสยามเลย แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือว่าทั้งอังกฤษและฝรั่งเศสยอมรับอำนาจของแต่ละประเทศเหนือดินแดนบางส่วนของสยาม และตกลงกันว่าจะไม่ขยายอิทธิพลของตนไปมากกว่าขอบเขตนั้น ดังที่ผมกล่าวไปแล้วว่าขอบเขตที่ทั้งสองมหาอำนาจตกลงกันนั้นคืออังกฤษได้ส่วนภาคใต้และตะวันตกทั้งหมดจนไปติดกับพม่า ส่วนฝรั่งเศสจะได้ส่วนอีสานทั้งหมดไปรวมกับอินโดจีน ถ้าทั้งสองประเทศนี้ยังไล่ยึดดินแดนในส่วนของตัวเอง อีกฝ่ายจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวครับ แต่ถ้าฝรั่งเศสกะจะยึดดินแดนเลยมาแถวลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาเลย อันนี้ไม่ได้ เพราะดินแดนส่วนนี้แหละที่ทั้งสองประเทศตกลงกันให้เป็นรัฐกันชน สำหรับเรื่องรัสเซีย มันซับซ้อนนิดนึงครับ เพราะตอนแรกเยอรมันภายใต้บิสมาร์คนั้นดำเนินนโยบายการทูตแบ่งแยกฝรั่งเศส คือไม่ให้ฝรั่งเศสหาเพื่อนได้ โดยไปตีซี้กับรัสเซีย ดังนั้นช่วงแรกรัสเซียจะกึ่งๆอยู่ขั้วตรงข้ามกับฝร่ังเศสครับ แต่ต่อมาเมื่อไกเซอร์วิลเฮล์มที่สองปลดบิสมาร์คออก ก็ไม่มีใครดำเนินนโยบายนี้ต่อ สนธิสัญญาที่เยอรมันมีกับรัสเซียก็หมดอายุลง รัสเซียพยายามขอต่อสัญญา แต่เยอรมันนิ่งเฉย รัสเซียก็กลัวเยอรมันออสเตรียอยู่ ก็เลยต้องหาพรรคพวกใหม่ ก็ได้ไปจับคู่กับฝรั่งเศสที่โดดเดี่ยวอยู่เหมือนกัน ซี้กันอย่างรวดเร็ว (เพราะมีภัยเดียวกันคือเยอรมัน) แต่ผมไม่ทราบว่าวิกฤตการณ์ ร.ศ. 112 นั้นเกิดตอนไหน คือตอนรัสเซียไปซี้กับฝรั่งเศสแล้วหรือเปล่า จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 17:08:16

ความคิดเห็นที่ 26 รศ. 112 ตรงกับ พ.ศ. 2436 และ ค.ศ. 1893 ครับผม   ตอนนั้นการแย่งชิงพันธมิตรกันระหว่างมหาอำนาจในยุโรปกำลังดุเดือดทีเดียว การหักหลัง เปลี่ยนฝ่าย ย้ายค่าย เกิดขึ้นประจำ ถ้าเทียบช่วงเวลาก็ ปี 1870 เกิดสงครามฟรังโก-ปรัสเซีย ปี 1873 เยอรมัน-ออสเตรีย-รัสเซีย ตั้งสันนิบาติ 3 จักรพรรดิขึ้น เพื่อไม่รุกรานกันและกัน ปี 1887 สันนิบาติ 3 จักรพรรดิสิ้นสุดลง ทางเยอรมันเลยไปขอต่อสัญญาลับๆไม่รุกรานกันกับรัสเซียแทน ปี 1892 รัสเซียไม่ค่อยสบายใจกับสัญญาลับๆระหว่าง เยอรมันและรัสเซีย เลยหันไปทำสัญญาจริงๆจังๆกับฝรั่งเศสแทน แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 53 18:13:35 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 18:01:53