ความคิดเห็นที่ 1 ลองมองอะไรให้มีความสุขดูมั๊ย อย่าคิดว่ามันจำเจ ชีวิตเี่รามันมีอะไรใหม่ๆทุกวันแหละ แค่เราอาจจะไม่ทันมอง หรือมองข้ามไป หาเพื่อนใหม่ๆ เข้าสังคมใหม่ ทำอะไรแปลกๆ เป็นการจุดประกายให้ตัวเองไง จากคุณ : klurr เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 19:26:40

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมต้องมีจุดมุ่งหมายในการเกิดมา? หมูมันไม่ได้เกิดมาให้คนกิน ไม่ได้ถูกสร้างมาให้คนกิน คนต่างหากที่กำหนดชะตากรรมหมูว่าจะถูกกิน ถ้าคนทั้งโลกเลิกกินหมู มันก็จะเลิกถูกคนกิน จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 20:36:03

ความคิดเห็นที่ 3   ผมก็เป็นอยู่ครับ เบื่อชีวิตประจำวันมากๆเลย แต่ผมเปลี่ยนวีธีคิดใหม่คือ ทำตัวเราให้เป็นที่พึ่งของคนรอบข้างให้ได้ แล้วชีวิตก็จะรู้สึกดีขึ้น จากคุณ : ronachai 1 เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 20:36:35

ความคิดเห็นที่ 4 ลองทำอะไรเพื่อคนอื่นดูค่ะ อย่างไปปลูกป่า ออกค่ายอาสา ฯลฯ แล้วจะรู้สึกว่า ชีวิตมีคุณค่าขึ้นอีกเยอะ จากคุณ : kapmajang เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 20:43:44

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะคุณฉายเดี่ยวพเนจร คุณเกิดมาเพื่อเป็นนักปรัชญาไงคะ นักปรัชญาคือคนที่แสวงหาความจริงในรูปแบบของการคิดคำนึง โสกราตีสเรียกร้องให้มนุษย์ "รู้จักตัวเอง" นั่นคือเห็นว่า สิ่งที่เป็นประโยชน์ที่มนุษย์ควรแสวงหา คือธรรมชาติของมนุษย์ และความหมายของชีวิตมนุษย์ คำถามว่า เกิดมาทำไม เป็นได้ทั้งคำถามทางศาสนาและปรัชญา คุณมีชีวิตอยู่เพื่อตั้งคำถามนี้ และการพยายามหาคำตอบ โดยไม่ใยดีความสุขทางเนื้อหนัง แสวงหาต่อไปเถอะค่ะ ลองใช้เวลาว่างสัมผัสกับธรรมชาติ สัมผัสกับชีวิต และอ่านหนังสือปรัชญาต่างๆ ให้กว้างขวาง แม้ว่าผลสรุปคุณอาจไม่ได้ข้อสรุปว่า คุณเกิดมาทำไม แต่ในวันเวลาที่ผ่านไป ในท่ามกลางกระบวนการสัมผัสชีวิตและครุ่นคิดคำนึง คุณจะพบว่า สิ่งนี้เป็นความสุข เพราะมันจะเกิดประกายความคิดขึ้นตลอดเวลา และความสุขนี้จะมากกว่าความสุขอย่างอื่นๆ ที่คนปกติทั่วๆ ไป เขามีความสุขกัน จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 20:47:24

ความคิดเห็นที่ 6 ที่คุณรู้สึกว่า "ชีวิต เหมือนอยู่ในตู้ปลาตู้หนึ่ง ถึงเวลาก็กิน หมดเวลาก็นอน วนซ้ำไปซ้ำมาน่าเบื่อมากกก" เป็นเพราะว่าคุณไม่ได้(ต้อง)ทำอะไรในแต่ละวันหรือเปล่า กล่าวคือ อยากทำก็ทำพอหายอยาก หรือเบื่อก็ไม่ทำ นั่นเป็นเพราะว่าคุณไม่จำเป็นต้องทำ (งงมั๊ย) ต้นทุนชีวิตของคุณนับว่าดีนะครับ  คุณลองมองหาสิ่งที่คุณรักที่จะทำจริงๆดีกว่าไหม หรือไม่ก็ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น (บางทีคุณอาจจะรู้สึกมีความสุข) สิ่งที่กล่าวมาข้างต้น ไม่ได้หมายความว่าให้คุณต้องใช้เงินนะครับ  แต่ผมกำลังเสนอให้คุณใช้แรง (ความสามารถด้านต่างๆ) เมื่อคุณได้ทำสิ่งที่คุณรู้สึกว่ามีคุณค่า หรือสิ่งที่รัก มันจะทำให้เวลาของคุณเร็วขึ้นและรู้สึกอยากที่จะทำมันต่อไป ส่วนที่คุณบอกว่าอยากลองปลูกข้าวน่ะ แล้วคุณรู้ไหมว่าปลูกข้าวต้องทำยังไงบ้าง ทำหรือยัง แล้วทำถึงขั้นไหน หรือว่าเบื่อกลางคัน เล่าให้ผมฟังบ้างสิ ปล.เรื่องที่คุณบอกว่า "หิวก็ต้องกิน ... กินไปอย่างงั้น ไม่มีความรู้สึกว่าอยากกินเลย" ผมว่าก็ดีนะที่คุณว่าการกินคือการทำให้อิ่ม(ดำรงชีพ) แต่ปัญหานี้ของคุณผมว่าคุณแค่เบื่อ เฉยๆ จากคุณ : ลองดูดิ (mr.ace) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 21:39:31

ความคิดเห็นที่ 7 เหมือนกันครับ และเคยเจอคนที่เป็นแบบนี้อยู่บ้างครับ คุณไม่ได้ผิดปกติอะไร.. ความเบื่อ  เกิดได้กับทุกคน โดยเฉพาะถ้าชีวิตไม่มีเรื่องวุ่นวาย หรืออุปสรรคต่าง ๆ เหมือนคนอื่นเขา ผมแก้เบื่อโดยการ 1. ตั้งเป้าหมายให้กับตัวเองในเรื่องที่เราสนใจ 2. หากิจกรรมนอกสถานที่ที่แปลก ๆ ใหม่ ๆ 3. ช่วยเหลือผู้อื่นที่พอทำได้ เช่น บริจาคเลือด อาสาสมัครช่วยเหลือผู้พิการ 4. ใช้เวลาแต่ละวัน เหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิต.. ภาวะหยุดหายใจขณะ นอนหลับอาจเกิดขึ้นได้กับทุกคนนะครับ ถ้าคุณไม่รู้จะอยู่เพื่ออะไรจริง ๆ แนะนำเล่น ๆ อยู่เพื่อรักครับ..  รักเพื่อนมนุษย์ทุกคนอย่างไม่มี เงื่อนไข และไม่หวังสิ่งตอบแทน แต่ก่อนอื่น ต้องรักให้เป็นก่อนนะครับ สุดท้าย..  เคยได้ยินคำพูดที่ว่า ความสุขเกิดจากข้างใน ซึ่งต้องค้นหาเอาเองครับ และไม่เกี่ยวกับศาสนาด้วย ข้อสำคัญคือ.. ควรหาเจอ ก่อนจากโลกนี้ไปนะครับ จากคุณ : chawawa เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 53 23:26:03

ความคิดเห็นที่ 8 หาหมอตรวจสุขภาพก่อนดีไหม เคยมีเพื่อนที่เป็นจิตซึมเศร้าแล้วไม่รู้ตัว ถ้าสุขภาพไม่มีปัญหา ที่เหลือก็เป็นเรื่องทัศนะคติแล้วละ จากคุณ : จอฉอ (จอฉอ) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 08:15:51

ความคิดเห็นที่ 9 คนแบบนี้เกิดมาทำไมนะ ^ ^ คำตอบต่างๆที่คุณได้รับ  มีหลายแนว  เช่น หามุมมองใหม่  ทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อผู้ือื่น ทำตัวให้เป็นที่พึ่งของคนอื่น แสวงหาความสุขทางปรัชญา  กระทำสิ่งที่เลือกว่ามีคุณค่า และหาความสุขจากภายในตน สิ่งที่คุณเผยออกมา  คือ  คุณมีฐานะค่อนข้างดี  แต่กลับสมถะในการใช้ชีวิต คุณคิดว่า  ตัวเองต่างจากคนอื่นมาก จึงไม่น่าจะมีใครมาเข้าด้วยได้โดยง่าย  คุณจึงไม่ขวนขวายในเรื่องความรัก   ที่สำคัญคือ  ตอนนี้คุณรู้สึกเบื่อต่อสิ่งต่างๆ ต่อชีวิต  คุณเห็นว่า ชีวิตมันไร้สาระ ไร้ความหมาย   แม้กระทั่งเรื่องพื้นฐานเช่นการกิน ก็รู้สึกเบื่อ  ดูเหมือน ชีวิตในแต่ละวันมันช่างไร้อิสรภาพ  เป็นเช่นปลาที่ถูกเลี้ยงในตู้...ก็เท่านั้น วิพากษ์....ชีวิต ความรู้สึกเบื่อ  ...ไม่ผิดที่เราอาจรู้สึกเช่นนั้น  แต่มันกลับเป็นตัวบ่งชี้ถึง การที่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง  ซึ่งมันอาจเป็นการหนีหรืออาจสะท้อนความจริงก็ย่อมได้ หนีในความหมายว่า คนเราอาจหลอกตนเองไปได้เรื่อยๆ  หรือ ถ้าบ่งบอกว่า  คุณได้มาถึงชายขอบของคำสาปแห่งชีิวิตก็ย่อมได้เช่นกัน  กล่าวคือ.. ชีวิตโดยเนื้อแท้   มันอาจไม่มีสาระอะไรเลย  เราต่างอาจถูกขังในพันธนาการแห่งโลกทางวัตถุทั้งผอง รวมถึงในร่างกายนี้ด้วย   ทุกคนต่างก็ว่ากันไปตามเกม  ตามบทบาทหน้าที่ ตามโครงสร้างสังคมที่ตน สังกัด ..ก็เท่านั้น  ทำกันไปจนกว่าจะหมดแรง  ต่างก็สมยอม จำนนต่อระบบที่สร้างกันมา.... คุณ  แม้จะมีพลังทรัพย์สำรองที่มากกว่าคนอื่นส่วนใหญ่  และคุณได้สัมผัสชีวิตธรรมดาที่เรียบง่าย แต่ก็หาความสุขมิได้  ตัวคุณเองกลับมีช่องว่างของการใช้ชีวิตที่คุณคิดว่าแตกต่างจากคนอื่นมากโข ซึ่งอันที่จริง  วัยฉกรรจ์เช่นคุณ น่าจะมีการใช้พลังชีวิตได้อย่างโลดแล่นมากกว่านี้  เพราะ ในแง่หนึ่ง มันอาจช่วยปูพื้นฐานการมองโลกได้อย่างมีพลัง(แม้บทสรุปของมันอาจไร้แก่นสารใดๆก็ได้) เพราะมิ ฉะนั้น  สิ่งที่คุณคิดอาจเป็นเพียงข้อสรุปจากคนอื่น(ที่ฟังหรืออ่านกันมา) ซึ่งพลังในการอธิบายอาจ ไม่มากพออย่างมีนัยยะต่อทิศทางของความจริง   สิ่งที่ต้องการบอกคือ  ความร่ำรวยไม่ได้เป็นคำตอบ ของความสุข  ในขณะที่วิถีสมถะดุจคนจน  ก็ใช่ว่า จะทำให้คนเราอยู่ใกล้ความจริง(ที่ก่อให้เกิดความ สุขสันติเสมอไป)  สิ่งสำคัญน่าจะอยู่ที่  การเข้าให้ถึงโครงข่ายความหมายร่วมกับความหมายอื่นของ ยุคสมัย  แล้วไปให้พ้นจากพันธนาการที่ถือกันนั้น  ก้าวไปในแนวหน้าของการแสวงหาที่คุณเลือก.. ตรงนี้  อยากให้มีข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งก็คือ  คุณอาจขาดมิติของการใช้พลังแห่งเจตจำนงต่อโลก- และชีวิต   เพราะ คุณคิดว่า คุณมีเงิน มีทรัพย์เป็นทุนสำรอง  คุณจึงไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอะไรให้มาก เช่นคนส่วนใหญ่   นั่นเท่ากับ  ชีวิตที่คุณเป็นอยู่  ดำรงอยู่ในสถานะตั้งรับ  เป็นผู้เสพติดชีวิต อย่างที่มัน เป็น  คือ ไร้ความหมาย  คือ ในเมื่อคุณไม่ได้ใช้เจตจำนงต่อความหมาย  แค่การใช้เงินซื้อสิ่งที่ต้อง การก็หาใช่สิ่งที่มีความหมายไม่ ก็แค่การจ่ายทุนสำรอง(กินบุญเก่า)ออกไปเรื่อยๆ  ไม่ร่วมผลิตสิ่ง ใหม่อะไรที่เป็นตัวตนของตน  ...แก่สถานที่เกิด(แผ่นดินหรือโลก) เช่นนี้แล้ว  ความรู้สึกเบื่อ จึงสะท้อนสถานะของมนุษย์  ที่แปลกแยกต่อการเกิดมา  ต่อการดำรงอยู่     เท่ากับ ไม่มีอะไรผิด  ........มันแค่บอกอะไรบางอย่างเท่านั้น จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 09:18:06

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อ............ มนุษย์ถูกสาปให้ต้องแสดงออก   เพราะ แม้การกระทำใดๆนั้น  อาจไร้ความหมาย(ในสายตาคนอื่น) แต่ความสำคัญ กลับอยู่ที่ตัวผู้กระทำต่อการเลือกให้ความหมายต่างหาก มันเป็นการสะสมวงชั้นของความหมายต่ออัตตลักษณ์  เพื่อ วันข้างหน้า และนี่อาจถือเป็นหลักการแห่งภารกิจของการดำรงอยู่ ต่อ พันธนาการของชีวิต จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 09:18:24

ความคิดเห็นที่ 11 ลองมารู้จักกับเราสิคะ แล้วเราจะสอนให้คุณสะกดคำว่า " ชีวิต " ใหม่ -------------------------- จากคุณ : แฟนนายแบบ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 10:03:38

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ คนข้างบนน่ากลัว.. -------------------------------------- ผมเชื่อว่าทุกคนเกิดมาเพื่อทำให้ความจริงเข้าใกล้อุดมคติครับ คนที่ไม่ได้ทำอย่างนั้นเขาแ่่ค่ลืมอะไรไปบางอย่าง หวังว่าคุณจขกท.คงจะนึกออกเร็ว ๆ นี้ จากคุณ : Zkizzik เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 17:44:55

ความคิดเห็นที่ 13   นั่นสิ เกิดมาทำไมนะ ... เกิดมาเพื่อตั้งเป้าหมายให้ตัวเองได้ไหม? จากคุณ : Zero_Zero เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 18:24:14

ความคิดเห็นที่ 14 A problem child! จากคุณ : Cyber Sage เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 18:40:12

ความคิดเห็นที่ 15   ใครหล่ะ จะเข้าใจอย่างถ่องแท้ ในเมื่อเขาไม่ใช่เรา คนเหมือนคน แต่คนไม่เหมือนกันนี่ครับ แนวที่เขาเป็นก็ดูจะไม่เดือดร้อนใครนะครับ จากคุณ : อู๊ด เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 19:51:47 A:58.11.30.140 X: TicketID:179278

ความคิดเห็นที่ 16 ชีวิตไม่มีอะไรตื่นเต้นเลย ทำนิยาย ทำภาพยนต์ ทำละคอน รับรองขาดทุนแน่ จขกท.ช่วยเสนอพล็อตเรื่องใหม่อีกครั้งนะครับ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 20:21:59

ความคิดเห็นที่ 17   ^ ^ เรื่องราวดีๆ ไม่จำเป็นต้องได้กำไรเสมอไป? จากคุณ : Zero_Zero เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 23:59:20

ความคิดเห็นที่ 18 สมัยเรียนมัธยม ผมต้องสวดมนต์ทุกเช้า หนึ่งในนั้นมีคำว่า "พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ตื่น ผู้รู้ ผู้เบิกบาน" ผมเองก็ไม่ได้เคร่งครัดกับศาสนาอะไรมากนัก แล้วก็ยังคิดว่าทุกศาสนามีข้อดีกับชีวิตเราอยู่ แต่หลายๆครั้งแอบนึกถึง "ผู้เบิกบาน" ในบทสวดแล้ว อดนึกครึ้มอกครึ้มใจปนชื่นชมกับผู้นิยาม พระผู้มีพระภาคเจ้า ไม่ได้ เพราะ "ความเบิกบาน" เป็นอาหารหล่อเลี้ยงชีวิตและปัญญา จากคุณ : Ngo No.5 เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 00:42:25

ความคิดเห็นที่ 19   1 คงเพราะมีเงินมากพอแล้ว ... จึงตอบสนองความต้องการที่มีอยู่น้อยนิดได้หมด 2 คำถามที่ถามตัวเองมันวนอยู่ที่ตัวคุณเท่านั้น ... คำถามหลายๆคำถามเราคิดว่ามันอาจจะไม่มีคำตอบทั้งหมด  แต่หากเราเปลี่ยนรูปแบบคำถาม..บางคำถามกลับมีคำตอบปรากฏขึ้นมา  เพราะบางที่เราอาจถามคำถามไม่ถูกทางของมันก็เป็นไปได้ ... เช่น เมื่อมองดูไก่กับไข่ในเล้าจึงเกิดคำถามที่ว่า .. ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน ? ... เราอาจถามใหม่ว่า ไก่ที่มีหรือไข่ที่เหลือเราควรเอาไปทำอะไรให้เกิดประโยชน์ดี ? จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 09:53:09

ความคิดเห็นที่ 20 " การล้างจานมีความหมายมีคุณค่าเท่ากับทำความสะอาดโลก" เจ้าของกระทู้นำเสนอราวกับเป็นชีวิตของลูกชายคนกลางของผมเหลือเกิน โตแล้วสอนกันไม่ได้เลย ลูกชายกับพ่อ...ลูกเอ๋ยลูกพ่อ!!! จึงอดไม่ได้ ที่ต้องมาลงมือเขียนดั่งเป็นส่วนหนึ่งของ ไดอารี่ (ที่มีคนเคยถามหา...?) กระทู้#18 ให้ข้อคิดจากพระพุทธเจ้า ผม พอดีได้อ่านบทความของ วีรกร ตรีเศศ "อาหารสมอง",มติชนรายสัปดาห์/๒-๘เม.ย.๕๓(๔๕) โควทจากพระและนักปฏิรูปสังคมชาวอเมริกันชื่อ Charles Henry Parkhurst (ค.ศ.1842-1933)ที่กล่าวไว้ว่า... ."Purpose is what gives life a meaning" อดีตนายกฯจอมพลถนอม กิติขจร เคยกล่าวไว้เช่นกัน .... "ชีวิตอยู่ได้ด้วยความหวัง" ความหมาย ความหวัง และเป้าหมาย นำมาซึ่งความเบิกบาน ชีวิตของคุณจะเบิกบานเมื่อคุณเริ่มวางแผนและลงมือปฏิบัติอย่างจริงจัง เพื่อไปให้ถึงความหวัง เป้าหมายที่มีความหมาย มีประโยชน์มีความสุข ที่สนองตอบต่อตนเองและผู้อื่นรอบด้าน อนึ่ง ความล้มเหลว หากไปไม่ถึงเป้าหมายไม่ใช่สิ่งเลวร้าย ขอเพียงลุกขึ้นมายืนและเดินก้าวไปใหม่ ความล้มเหลวเป็นบทเรียนที่ดี ว่าเราจะไม่กระทำซ้ำรอยนั้นอีก การเริ่มลงมือปฏิบัติเสมือนการปล่อยให้ตุ่มตาของดอกไม้เริ่มเติบโตเบ่งบานไปทุกวัน ทีละเล็กทีละน้อย ผู้เฝ้าสังเกตดังเช่น ชาวสวนที่เฝ้าปลูกเลี้ยงกล้วยไม้ ลงมือรดน้ำใส่ปุ๋ย ช่อกล้วยไม้ได้ทยอยเบ่งบานในเช้าวันหนึ่งและวันต่อๆมา ท่านติช นัทฮันห์ พระเถระผู้มีชื่อเสียงชาวเวียตนามเคยรจนาไว้เกี่ยวกับการให้ความหมายต่อชีวิต ทำนองว่า.... "การล้างจาน ก็ให้ความหมายที่เป็นสุข เบิกบานกับชีวิตได้ ในขณะที่เราล้างจาน เรากำลังทำความสะอาดโลก การลงมือลงไม้ตรงนี้จึงมีคุณค่า มิได้ไร้สาระเลย" ท่านพุทธทาส กล่าวไว้ว่า... "การทำงานคือการปฏิบัติธรรม" หมายความว่าอย่างน้อยเป็นการใช้อวัยวะมือไม้ให้เป็นประโยชน์ต่อสิ่งแวดล้อมที่เราอาศัยอยู่ เช่นการกวาดลานวัด การกวาดใบไม้รอบตัวบ้านให้สะอาด ไม่รกรุงรัง อวัยวะร่างกายเป็นของฟรี ได้มาเปล่าๆ ทิ้งไว้เฉยๆไม่เป็นประโยชน์ทำไม? อีกแง่หนึ่งเป็นการออกกำลังกายโดยไม่เสียสตางค์ให้กับ Fitness Center ************************************************* ชีวิตนั้นในแง่สัจธรรม มันเป็นสิ่งไร้สาระ แต่ในแง่สมมุติสัจจะ ชั่วคราว เราสามารถใส่คุณค่า ความหมายให้ตนเองและคนรอบด้าน รวมถึงสิ่งแวดล้อมรอบตัวได้ เริ่มจากการตั้งเป้าหมาย วางแผน ลงมือปฏิบัติ อย่างมีความหวัง อย่าทำชีวิตให้น่าเบื่อสิครับ..ลูกกกก... ทำเยี่ยงที่พ่อทำให้ดู แต่อย่าเอาอย่างนะลูก (เรารู้กัน๒คน..อย่าบอกใคร!) *ชีวิตคือละคอน แต่งบทใหม่ให้สนุกตื่นเต้นโลดโผนสิครับ* "ทำชีวิตจริงให้เหมือนละคอน  แสดงละคอนให้เหมือนชีวิตจริง" ทั้งหมดนี่จึงเป็นการสนับสนุนความคิดข้อเสนอของ#13(ซีโร่_...)และกระทู้อื่นๆข้างบนที่คิดเห็นเหมือนกันนี้ครับ.... จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 10:09:26

ความคิดเห็นที่ 21 ... จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 10:22:18

ความคิดเห็นที่ 22 ... จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 10:29:55

ความคิดเห็นที่ 23 ... จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 10:30:21

ความคิดเห็นที่ 24 ปัญหาความเบื่อ  ถึงเบื่อมากในแต่ละวันของเจ้าของกระทู้ มีนักปราชญ์๒ท่านที่อธิบายในเรื่องนี้ คือท่านพุทธทาสและฌอง-ปอล-ซาตร์ โดยท่านอธิการมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย(พระธรรมโกศาจารย์...ประยูร ธมมจิตโต) ได้นำมาเรียบเรียงเป็นหนังสือปรัชญา”เปรียบเทียบแนวคิดพุทธทาสกับซาตร์” ตัวอย่าง(น.๑๙-๒๐) ซาตร์มองชีวิตอย่างไร? .....”จิตไม่ได้เป็นอะไรสักอย่าง เป็นแต่ความคิดเท่านั้นเอง ความคิดที่เกิดดับทุกขณะ ไม่ว่าเราจะคิดถึงคนคิดถึงเก้าอี้ หรือคิดถึงอะไรๆ ก็ล้วนเป็นกระแสจิต และกระแสจิตจะเป็นอะไรได้ นอกจากจะเป็นกระแสจิตอยู่เท่านั้น                     เพราะจิตแท้ไม่ได้เป็นอะไรสักอย่าง แต่เป็นเพียงความว่างเปล่า ที่เราพยายามหาสิ่งต่างๆมาใส่เติมเข้าไปในจิต เพราะฉนั้นมนุษย์จึงดิ้นรนเพื่อที่จะเป็นอะไรสักอย่าง เนื่องจากไม่อยากอยู่ในความว่างเปล่าของตนเอง จะเรียกว่ามนุษย์ กลัวความว่างเปล่า โหวงเหวง แบบหมอเหวง ย่อมได้กระมัง?... บางทีเคยสังเกตกันบ้างหรือไม่ เราทำอะไรที่พูดกันเสมอว่า “ฆ่าเวลา”นั่นเอง ถ้าไม่ทำงานก็ จองตั๋วไปนั่งดูหนังละคอน คอนเสิร์ท กีฬา หรืออยู่บ้านก็นั่งดูทีวี รายการต่างๆ เป็นการลืมตัวชั่วคราว การลืมตัวนี้ คือการไปพ้นจากความกลัวความว่างเปล่าในจิตนั่นเอง เจ้าของกระทู้ไม่เหมือนใคร ตกอยู่ในสภาพ  ตรงที่กลัวความว่างเปล่าในจิต แต่ก็ไม่ตัดสินใจบรรจุอะไรลงไป เพื่อไม่ให้ลืมความว่างนี้ได้ ยังหาสิ่งใดมีความหมาย มีค่าพอใส่ลงใจจิตของตน ความน่ากลัวมาในรูปของความเบื่อ หรือความเบื่อมันน่ากลัวกันแน่? จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 16:57:55

ความคิดเห็นที่ 25   ผมเห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ 17 ต่างคนก็ต่างความคิดหน่ะครับ ไม่มีความคิดใดๆ ในโลก ที่สมบูรณ์แบบ จากคุณ : อู๊ด เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 17:01:09 A:58.11.30.74 X: TicketID:179278

ความคิดเห็นที่ 26 **** ซาตร์ยังอธิบายถึงเรื่อง เสรีภาพ/อิสระภาพ ของมนุษย์ กับการตัดสินใจ โดยที่มนุษย์นี้ถูกสาปให้มีเสรีภาพที่จะตัดสินใจ เลือกหรือไม่เลือกทำอะไร(Choice) และมนุษย์ไม่อาจปฏิเสธสิ่งนี้ เมื่อเป็นดังนี้ มนุษย์(บางคน)ไม่ต้องการรับผิดชอบในการตัดสินใจ เพราะอาจได้ผลลัพธ์ที่ออกมาผิดพลาดเลวร้าย มนุษย์ก็จะเข้าสู่วงจรการหลอกตัวเอง(Bad Faith)ต่อไปคือ : ๑. หลอกตัวเองแบบทำตัวให้เหมือนวัตถุ เป็นหญิงสาว มีชายหนุ่มมาจับมือขอความรัก ตัวเองก็ยังไม่ตัดสินใจรัก เพราะกลัวตัดสินใจผิด แต่ก็ไม่ชักมือออก ชายหนุ่มก็คิดว่าหญิงสาวรัก ๒.หลอกตัวเองโดยการเล่นละคอน ตรงนี้คือเรื่องราวข้อเสนอของผมในบทความตอนต้นนั้นเอง พอดีไปตรงกับสิ่งที่ ซาตร์เขียนไว้พอดี ****************************************** สรุปว่าหนังสือของท่านอธิการ ประยูร นี้ เจ้าของกระทู้น่าไปหาอ่านนะครับ เพื่อว่าจะตัดสินใจบรรจุกิจกรรมดีๆอะไรลงในจิตที่ว่างเปล่าแต่ยังน่ากลัวทีเดียวได้บ้าง....โชคดีครับ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 17:21:48

ความคิดเห็นที่ 27 คุณขามเรียงครับ ผมถอดรหัส 21 22 23 ไม่ออกครับรรบกวนเฉลยด้วย จากคุณ : Zkizzik เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 18:05:53

ความคิดเห็นที่ 28 21 ลูกคนลูกสัตว์ลูกสุนัข ล้วนมีเสน่ห์น่ารัก 22ลูกชายคนหนึ่งของผม 23 อ่านข้อความของผมข้างบน มีเรื่องช่อกล้วยไม้ครับ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 18:50:33

ความคิดเห็นที่ 29 ประเด็นก็คือ... รู้สึกเบื่อชีวิตมาก ตื่นมากิน พอค่ำก็นอน วนเวียนแบบนี้มาตั้งไม่รู้กี่ร้อยกี่พันวัน พยายาม หางานอดิเรกทำ ลองหลายๆอย่าง บางอย่างก็ตื่นเต้นแรกๆ สุดท้ายก็เบื่อหมด เราเคยเป็นค่ะ คนละสาเหตุ มีช่วงหนึ่งเราป่วยเอามากๆ รู้สึกชีวิตไร้ประโยชน์สุดๆ ได้แต่ กิน นอน ขอตังแม่ ลองทำงานอดิเรกหลายๆอย่างเหมือนกันแต่ก็ยังไม่สามารถละความรู้สึกเบื่อได้ค่ะ มีแม่ชีท่านหนึ่งมาบอกวิธีแก้ไว้ค่ะ 1.จงแก้ความเบื่อด้วยงานที่ทำด้วยมือ เช่นงานถัก สาน งานฝีมือ (งานอดิเรกเราคือแปลเอกสารทางคอมก็ไม่นับค่ัะ ตอนนั้นร้สึกว่าเราจะเริ่มทำพวกงานปั้นพวกดินญี่ปุ่นก็ดีขึ้นนะ จำได้ว่าคุณแม่ชีท่านว่า เมื่อทำงานด้วยสองมือจะตระหนักคุณค่าในตนเอง) 2.ให้ทำประโยชน์ต่อผู้อื่นอย่าได้หวังผล ถ้าคุณเข้ามาอีก ก็ลองทำดูนะค่ะ ขอให้คุณพบทางออกค่ะ อีกนิดเพื่อนเราเคยบอกเราว่า คนเราไม่จำเป็นต้องค้นพบเป้าหมายของตัวเอง จึงคู่ควรใช้ชีวิตอยู่บนโลก การแสวงหาเป้าหมายอาจจะเป็นความหมายที่แท้ของการมีชีวิตอยู่ก็ได้ ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยเป็นค่อยไป ขอให้คุณโชคดีค่ะ เบื่อๆก็หาเพื่อนใหม่ก็ดีนะ ได้มองโลกต่างมุม ^___^ จากคุณ : slothmachine เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:09:40

ความคิดเห็นที่ 30   ผมตามอ่านข้อคิดเห็นตลอด ขอบคุณครับ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:29:37 A:118.174.22.189 X: TicketID:261678

ความคิดเห็นที่ 31 ลองเอาเงินไปบริจาคให้หมด แล้วทำงานหาเงินเองจริงๆดูสิครับ แล้วคุณจะพบว่าคุณมีความรู้สึกมากขึ้น อย่างน้อยก็เหนื่อยอะ แล้วคุณก็จะไม่มีเวลามานั่งคิดว่าเราเกิดมาทำไม(ฟะ) เฮ้อ อยากมีสักล้าน สองล้านอะ 555 จากคุณ : psychowat (psychowat) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:22:41

ความคิดเห็นที่ 32 ไหนๆก็ไหนๆแล้ว หากลงบทความต่อไปนี้ คงเป็นประโยชน์อยู่บ้าง ...ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ ********************************************* มองจิตเชิงกลไกพลวัต(Mechanical Dynamics)  ผมลองใช้เรียกศัพท์นี้จากที่เคยพบคำว่าAero Dynamics และ Thermo Dynamics   หมายเหตุ: เมื่อกลับไปค้นกูเกิ้ลเพิ่มเติม มีเรื่องราวความคิดเหล่านี้มากมายก่อนหน้า ในสังคมความคิดสากล ก็แสดงว่าคนอื่นเขาคิดกันมานานแล้ว รวมถึงคำว่าDynamic Mind ด้วย กลไกทางกายภาพของร่างกาย ประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก๓ประการคือ อวัยวะร่างกาย-สมอง-จิต จิตคือผู้สั่งการ(ตัดสินใจ)ไปยังสมอง เพื่อสั่งต่อไปยังร่างกาย๓รูปแบบ คือ : ๑.นำเข้าและนำออกพลังงาน  การกินอาหาร-การขับถ่ายของเสีย และการรับรู้ มีประสาทสัมผัสข่าวสารจากสิ่งแวดล้อมภายนอกโดยรอบ การส่งออกข่าวสารไปสู่ภายนอก ๒.ผู้เสพและผู้สร้าง  การเรียนรู้และการทำงาน ๓.ผู้แปรรูป-ทำลาย/สร้าง(Constructive Destruction) นอกจากนี้ ในอีกแง่หนึ่ง จิตจะตัดสินใจแบบสัญชาติญาณ ทำอะไรซ้ำซาก ดังที่เคยทำกันมา คือทำแบบอนุรักษ์นิยม (Conservatism) หรือมองตามลำดับเวลา คือจิตทำงานแบบถอยกลับไปสู่อดีต หากจิตมีจินตนาการใหม่ได้(Imaginative) ก็จะคิดทำสิ่งที่ก้าวหน้า สร้างสรรค์ไม่เหมือนเดิม (Modernism) นับว่าจิตยังสามารถทำงานก้าวไปสู่อนาคตข้างหน้าก่อนผู้อื่นในสังคมทั่วไป บางครั้งจิตก็ทำงานแบบเดินหน้าถอยหลังสลับกันไปมา หรือวนเวียน มองโลกหรือเอกภพ ในแง่มุมที่เป็นกิจกรรมของพลังงาน  หากมองในมุมนี้ จิตก็เป็นพลังงานรูปหนึ่งที่เป็นอัตโนมัติ ดังที่ ฌอง-ปอล-ซาตร์ บอกว่า "มนุษย์ถูกสาปให้มีเสรีภาพ(Man is Condemned to be free)" เช่นใช้ในการตัดสินใจฆ่าตัวตาย ย่อมทำได้ ในขณะที่สมองและร่างกาย ต่างก็มีกลไกพลวัตบางอย่าง ทำงานโดยนอกเหนือการตัดสินใจของจิต คือมีเสรีภาพของมันเอง เช่นการเต้นของหัวใจ ปอด การทำงานของระบบอื่นๆในร่างกาย การหลั่งของฮอร์โมน การนอนหลับ การฝัน   จิตที่ไม่อาจสั่งการ คือจิตหมดสภาวะการเป็นผู้นำ กล่าวในเชิงรัฐศาสตร์ จิตที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ไปยังทิศทางใดได้ ไม่ว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลัง คือจิตติดหล่ม จิตที่เชื่อมโยงสัมพันธ์กับจิตภายนอกอื่นได้ (Social Networking, Connected) ซึ่งนำไปสู่จิตเชิงระบบกลไกแสงเลเซอร์ (Laser) การทำงานเป็นทีม การเรียนการติวเป็นกลุ่มของนักเรียน การระดมสมองของมนุษย์  การทำงานเช่นนี้ของมนุษย์ สามารถสร้างศักยภาพขึ้นใหม่อย่างยิ่งยวด หรือขั้นวิกฤต(Critical) ถือเป็นคุณภาพอีกระดับหนึ่งของจิตเชิงสังคมศาสตร์ จึงเป็นทำนองเดียวกันกับ การทำงานของเครื่องมือ ที่รวมพลังแสงหลายความถี่แสงให้เหลือเพียงความถี่เดียว ทำให้มีพลังแรงขึ้นอย่างมหาศาล สามารถนำไปใช้งานได้หลายรูปแบบ ตั้งแต่นำไปใช้เป็นPointer ประกอบชี้ไปยังจอฉายสื่อการบรรยายในที่ประชุมได้ จนกระทั่งนำแสงเลเซอร์ไปใช้ทางการจักษุแพทย์ผ่าตัดดวงตา นำไปตัดโลหะได้ เป็นต้น ผมอยากจะเรียกจิตระดับนี้ว่า ระดับจิตวิวัตน์ของสัตว์สังคม ที่จำเป็นต้องสร้างให้มีอยู่ในจิตกับคนไทยอย่างเร่งด่วน ขอให้ เป็นข้อเสนอของผมต่อระบบการศึกษาของไทยใน “ปฏิญญาการขับเคลื่อนการปฏิรูปการศึกษาในศตวรรษที่สอง”                                                         ---------------------------------จบ--------------------------- แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 10:18:40 แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 10:17:38 จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 10:11:22

ความคิดเห็นที่ 33 ลองไปเป็นครูบนดอยดูสิคะ แค่อาทิตยืหรือสองอาทิตย์ก็ได้ คิดว่าคุณคงมีการศึกษาที่ดี จากฐานะทางบ้านที่ครอบครัวคุณสร้างไว้ให้ การสอนเด็กๆ เนี่ย แค่เขายิ้มให้ และหัวเราะอย่างมีความสุข หรือคอยพูดตอบโต้ ซักถามสิ่งที่เขาสงสัยกับเรา แค่นี้มันก็ทำให้เรารู้สึกว่าวันๆ นึงได้ทำตัวมีคุณค่าสำหรับคนอื่นแล้วค่ะ ตอนนี้แนนก็มีความสุขอยู่ที่ได้ทำเพื่อคนอื่นค่ะ ถึงแม้ว่างานที่ทำจะได้เงินเดือนไม่มาก ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไปและเหนื่อยทั้งกายและใจ แต่เป็นครูต้องอดทนค่ะ แนนมีความสุขตรงที่ตัวเองมีค่ามากมายกับคนอื่นค่ะ ครูที่ดี.. ต้องสอนคนมากกว่าหนังสือ ใช่เพียงถือช็อล์คปากกาพาเขียนอ่าน ต้องอุทิศชีวิต จิตวิญญาณ ให้เก่งงาน ปลูกฝังในทางดี จากคุณ : ][NuUnAn-- เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 11:15:37

ความคิดเห็นที่ 34 ........ โลกสวยด้วยมือคุณค่ะ ^___^ หากไม่รู้เกิดมาทำไม ลองทำอะไรเพื่อโลกบ้างสิคะ จากคุณ : แฟนนายแบบ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 13:17:08

ความคิดเห็นที่ 35 ในขณะที่สมองและร่างกาย ต่างก็มีกลไกพลวัตบางอย่าง ทำงานโดยนอกเหนือการตัดสินใจของจิต คือมีเสรีภาพของมันเอง เช่นการเต้นของหัวใจ ปอด การทำงานของระบบอื่นๆในร่างกาย การหลั่งของฮอร์โมน การนอนหลับ การฝัน.....#32 คุณขามเรียง ณ ที่นี้  คนที่ผ่านมาอ่าน มาดู มาแสวงหา  ส่วนใหญ่ก็โตๆกันพอสมควรแล้ว แต่พัฒนาการ  ไปสู่วุฒิภาวะ  ย่อมแตกต่างกัน ในคนๆหนึ่ง  มันมีความสลับซับซ้อนของการทำงานทั้งรู้ตัว ไม่รู้ตัว  ทั้งควบคุมได้และไม่ได้ ทั้งหมด  เป็นเรื่องระหว่างทางของการไปสู่ ความสมบูรณ์ขึ้น ดีขึ้น (แต่บ่อยครั้ง ก็ติดหล่ม ตรึงแน่น) คนเราอาจคิดดีได้   แต่การทำดี  หรือการรวมหมู่ทำดี  บ่อยครั้ง  ทำไม่ดี กลับง่ายกว่า ยิ่งใช้เสรีภาพ ที่มีด้านกลับคือ ความรับผิดชอบ  บ่อยครั้ง  คนเราอาจไม่ค่อยชอบใส่ใจติดตาม ความยุ่งยากของการทำงานนอกเหนือการควบคุมภายในหรือจากร่างกาย ทำให้มนุษย์โยนบาปไปให้สิ่งภายนอกตน  นี่อาจเป็นช่องว่าง ของการแก้ที่สาเหตุ(ที่พึงแก้ได้แต่ต้น) นั่นอาจเพราะ  เราอาจไม่ชินกับ เสรีภาพที่ถูกสาป(เพราะ มีอีกด้านคือ ความรับผิดชอบ นั่นเอง) แก้อนาคต  ก็คือ  สร้างเสรีภาพของการแสดงออก(อย่างรู้รับผิดชอบ)ในคนรุ่นใหม่ ส่วนวันนี้  ที่ยิ่งแก้ยิ่งวุ่น  ก็ทำได้เพียงพยุ่งสถานการณ์ไว้ไม่ให้เลวร้ายกว่าที่เป็น ก็น่าจะดีที่สุดแล้ว? จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 19:49:01

ความคิดเห็นที่ 36 เปลี่ยนความรู้สึก   ด้วยการเคลื่อนไหว ให้ทั้้้้้้้งองคาพยพ  ได้แสดงออกอย่างถ้วนทั่ว แล้วด้วยการฝึกฝนการควบคุมตนเอง แม้สิ่งที่มิอาจควบคุมได้  ก็จักสามารถกำหนดผลรวมดังประสงค์ นี่คือ  เจตนำนงของการเกิดมาทำไม คือ  การค้นพบองค์เอกภาพของกาย-จิต ใน  ความเป็นหนึ่งเดียวกับพลัง จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 03:43:04

ความคิดเห็นที่ 37   ผมว่า คนที่คิดอะไรลึกๆซึ้งๆแบบนี้ มักจะต้องการความสงบ เบื่อ น่าจะควบคู่กับ เหนื่อย ล้า ไม่อยากทำอะไร อยากแนะนำให้ทำสมาธิน่ะครับ ถ้าทำได้ถุกต้อง ผลน่าจะออกมา2แบบ 1. จะเหมือนการพักผ่อน ชาร์ตแบต 2. คุณอาจไปทางธรรมเลยก้ได้ จากคุณ : CTRL+ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 11:45:06 A:125.26.86.28 X: TicketID:238381

ความคิดเห็นที่ 38   คนเราทุกคนย่อมมีช่วงเวลาเบื่อๆ เหงาๆ อย่างนี้ทุกคนค่ะ ลองทำสิ่งที่มีประโยชน์แก่คนอื่นสิคะ เช่น ครูอาสา หรืออ่านหนังสือให้คนพิการฟัง การที่เราทำประโยชน์ให้คนอื่นจะทำให้เรารู้สึกมีคุณค่าในตัวเองค่ะ คุณโชคดีมากๆ ที่มีชีวิตที่ไม่ต้องเดือดร้อนดิ้นรนเพื่อมีชีวิตอยู่ ขอให้คุณนำความโชคดีของคุณแบ่งปันให้คนอื่นบ้างนะคะ แล้วคุณจะหายเบื่อค่ะ จากคุณ : pankaew (Pankaew) เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 23:52:06

ความคิดเห็นที่ 39 คุณไม่จำเป็นต้องนับถือศาสนาแต่คุณต้องลองปฏิบัตฺธรรมดู แล้วจะรู้ว่า ชีวิตคือทางเลือก เราเลือกที่จะทำบางอย่าง และเลือกที่จะไม่ทำบางอย่างตลอดเวลา คุณเลือกได้ที่จะอยู่อย่างเบื่อๆหรือลองลุกขึ้นมาทำอะไรอย่างอื่น จากคุณ : มังกรใจเย็น เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 11:57:15

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นชีวิตที่ค่อนข้างน่าสนใจครับ หนึ่งคือความน่าเบื่อ สองคือยี่สิบล้าน และสามก็คือปรัชญาจากสองสิ่งนี้ จากคุณ : jazz..a.a.minor เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 02:18:57

ความคิดเห็นที่ 41 ชีวิตมันไม่ได้มีแค่เพียงลมหายใจไปวัน ๆ สิ่งที่สำัคัญที่สุดคือ "การทำอะไรให้กับตัวเองและคนรอบข้างต่างหาก" จากคุณ : Mr.Pratompong เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 53 12:39:35