PANTIP.COM : K9122350 ใครเคยอ่านหนังสือ ประวัติต้นรัชการที่ 6 บ้างครับ [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 8

มีทั้งหมด ๖ เล่มครับเป็นลายพระราชหัตถ์ทั้งหมด เมื่อเจ้าพระยารามราฆพ (ม.ล.เฟื้อ พึ่งบุญ) ถึงอสัญกรรม ทายาทได้นำขึ้ทูลเกล้าฯ ถวายทั้ง ๖ เล่มครับ เล่ม ๑ นี้มีการทำสำเนาไว้ ฉบับที่มติชนนำไปพิมพ์นั้นเป็นสำเนาฉบับพิมพ์ดีดที่มีการลอกมาจากฉบับลายพระราชหัตถ์อีกฉบับ

สำหรับความเห็นที่ ๑ ที่กล่าวไว้ว่า ไล้นเกล้าฯ ไม่ค่อยจะทรงถูกกับใครนั้น ความคิดนี้ถูกปลูกฝังกันมาตั้งแต่ต้นรัชกาลที่ ๖ แล้วครับ หากอ่านเรื่องพญาระกาในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ ให้ดี จะเห็นว่าใครเป็นผู้สร้างปัญหาในตอนต้นรัชกาล และการบิดเบือนข่าวในทำนองเดียวกันกับเรื่องพญาระกานั้น เมื่อตรวจสอบข้อมูลเรื่องกบฏ ร.ศ. ๑๓๐ ที่เล่ากันมาว่า มหาดเล็กเป็นผู้ทำร้ายทหารแล้วทหารถูกลงโทษโบย แต่ข้อดท็จจริงในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ ตอนที่กล่าวถึงบัตรสนเท่ห์ก็ระบุไว้ตรงกับข้อมูลใน "ยุทธโกษ" จดหมายเหตุของทหารบกที่ตีพิมพ์เผยแพร่ในเวลานั้นว่า ทหารเป็นฝ่ายตีหัววมหาดเล็กแตก

ในตอนหลังสงครามโลกครั้งที่ ๑ ล้นเกล้าฯ ส่งพระยาบุรีนวราษฐ (ชวน สิงหเสนี) ราชเลขานุการในพระองค์ ซึ่งเป็นบัณฑิตรัฐศาสตร์จากเคมบริดจ์ ออกไปเป็นทูตที่อังกฤษ ตกลงแก้สัญญาที่ไม่เป็นธรรมเสร็จแล้วกำลังจะลงนามในสัญญา ทูตอังกฤษที่กรุงเทพฯ รายงานไปยังรัฐบาลอังกฤษว่า อธิบดีศาลฎีกาของไทยโบยบุตรของตนถึง ๓๐๐ ที อังกฤษจึงไม่ยอมลงนามเพราะอ้างว่า ประมุขฝ่ายตุลาการของไทยยังเป็นบาบาเรียนอย่างนี้ ไม่มีหลักประกันอะไรให้คนในบังคับอังกฤษว่าจะได้รับความยุติธรรม ล้นเกล้าฯ จึงต้องย้ายพระยาบุรีฯ ไปอเมริกา จนได้พระยากัลยาณไมตรี (ดร.แซร์) มาช่วยลอบบี้รัฐบาลอเมริกันจนแก้ไขสัญญาได้เป็นผลสำเร็จ แล้วจึงแก้สัญญากับประเทศอื่นๆ ได้สำเร็จในเวลาต่อมา

อธิบดีศาลฎีกาที่สร้างปัญหานั้น ถูกปลดออกจากราชการเพราะเหตุนั้น และถ฿กห้ามรับราชการตลอดรัชกาลที่ ๖ แต่พอผลัดแผ่นดินท่านผู้นี้กลับมามีอำนาจคับแผ่นดิน และเป็นชนวนเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดปฏิวัติ ๒๔๗๕ เรื่องของท่านผู้นี้ต้องติดตามอ่านใน "สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น" พระนิพนธ์ ม.จ.พูนพิศมัย ดิศกุล

สำหรับเรื่องที่เล่ากันว่า ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๖ ไม่ค่อยพอพระทัยสมเด็จเจ้าฟ้ากรมหลวงพิษณุโลกประชานาถที่ทรงกล่าวถึงในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ นั้น เป็นเรื่องความไม่พอพระทัยในเรื่องที่ทรงถูกน้อง้อาเปรียบ แต่ถ้าเป็นเรื่องประโยชน์ของประเทศชาติแล้ว ทรงไว้วางพระราชหฤทียและทรงชม "น้องชายเล็ก" ไว้มาก หาอ่านได้ใน "พระราชากับคหบดีชนบท" ที่รศ.มาลิทัต พรหมทัตตเวที แปลมาจากพระราชหัตถเลขาที่ทรงโต้ตอบกับสิมเตอร์วิมส์ พระสหายชาวอังกฤษ ซึ่งหอจดหมายเหตุเมืองกลอสเตอร์เชียร์รวบรวมไว้เป็นเอกสารชุด My Dear Mr.Wyms

สำหรับข้อที่มักจะกล่าวกันว่า ล้นเกล้าฯรัชกาลที่ ๖ โปรดแต่โขนละคร ไม่สนใจบริหารราชการแผ่นดินนั้น ขอแนะนำให้อ่าน "พระบาทสมเด็จพระรามาธิบดี ศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าแผ่นดินสยาม พระมหากษัตริย์นักการทหารและจอมปราชญ์ของโลก" ของวรชาติ มีชูบท ซึ่งทราบมาว่า มีการจัดพิมพ์เป็นครั้งที่ ๒ แล้ว ในหนังสือนี้ได้เล่าถึงพระราชกรณียกิจที่ไม่เคยมีใครกล่าวถึงมาก่อนมากมาย

จากคุณ : V_Mee

เขียนเมื่อ : วันเนา 53 07:08:34

ความคิดเห็นที่ 10

อ่านความเห็นที่ ๙ แล้ว ขอร่วมขยายความเพิ่มเติมครับ

เรื่องข้าราชการที่มีบทบาทในสมัยรัชกาลที่ ๖ นั้น เคยได้ยินคนพูดกันว่า รัชกาลที่ ๖ ดมื่อขึ้นครองราชย์ก็ปลดเสนาบดีสมัยรัชกาลที่ ๕ ออกเสียเกือบหมด แต่พวกตรวจสอบข้อเท็จจริงแล้ว เสนาบดีสมัยรัชกาลที่ ๕ ที่ถูกปลดในตอนต้นรัชกาลที่ ๖ คือ เจ้าพระยาวิชิตวงศ์วุฒิไกร เพราะเหตุชราภาพ และไม่มีความถนัดเรื่องงานการศึกษาเพราะท่านผู้นี้เติบโตมาจากสายงานด้านสังฆการี ส่วนการเปลี่ยนเสนาบดีกระทรวงอื่นๆในเวลาต่อมา มีเหตุสำคัญคือ สิ้นพระชนม์หรือถึงอสัญกรรม มีที่ออกเพราะป่วยเพียง ๒ ท่านคือ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ และเจ้าพระยาสุรสีห์วิสิษฐศักดิ์ ซึ่งรายหลังนี้มีพระราชหัตถเลขากราบบังคมทูลรัชกาลที่ ๕ ว่า "เป็นผู้ที่หาที่ติมิได้"

สาเหตุสำคัญที่ทำให้ไม่ทรงสนิทสนมกับพวกเจ้าด้วยกันนั้นน่าจะมาจากการที่ต้องเสด็จออกไปประทับทรงศึกษาที่ประเทศอังกฤษเป็นเวลาถึง ๙ ปีเศษ และตลอดเวลาที่ประทับอยู่ที่อังกฤษแทบจะต้องทรงอยู่แต่กับชาวอังกฤษเกือบตลอดเวลา มีโอกาสที่จะทรงพบกันเจ้าน้องและคนไทยน้อยมาก จึงทำให้ทรงรับวิถีชีวิตแบบคนอังกฤษมาเต็มๆ เมื่อเสด็จกลับมาเมืองไทยต้องมาพบกับขนบประเพณีแบบไทย ประกอบกับพระอิสริยศักดิ์ที่สูงส่งถึงชั้นสมเด็จพระยุพราชทำให้ทรงอยู่สูงเสียจนจะทรงทำอะไรตามอำเภอใจเช่นสามัญชนเหมือนที่ประทับอยู่ที่อังกฤษไม่ได้ ถึงขนาดเคยทรงบ่นว่า "เจ้าก็มีหัวใจเหมือนกัน"

นอกจากนั้นในประวัติต้นรัชกาลที่ ๖ นั้นยังทรงกล่าวถึง บรรดาพระราชโอรสในรัชกาลที่ ๕ ที่ไม่ลงรอยกันหลายพระองค์ เช่น กรมหลวงราชบุรีกับกรมหลวงนครไชยศรี กรมพระจันทบุรีกับพระองค์เองเป็นต้น หากศึกษากันในรายละเอียดแล้วจะเห็นว่า รัชกาลที่ ๖ ต้องทรงเป็นกรรมการกลางในระหว่างเจ้าพี่เจ้าน้องของพระองค์อยู่เสมอ

เพราะความที่ไม่โปรดการแบ่งชั้นวรรณะของบรรดา "เจ้า" นี้เอง จึงทำให้ทรงถูกกล่าวหาว่า ทรงเล่นแต่โขนละคร แต่เมื่อตรวจสอบลึกลงไปโดยเฉพาะเรื่องการปกครองหัวเมือง ที่โปรดให้ตั้งตำแหน่งอุปราชภาคและให้ย้ายสมุหเทศาภิบาลจากกระทรวงมหาดไทยไปขึ้นตรงต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รวมทั้งโปรดให้พระยามหาอำมาตยาธิบดี รั้งเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยออกไปเป็นอุปราชภาคตะวันตก และทรงตั้งเจ้าพระยาสุรสีห์วิสิษฐ์ศักดิ์ อุปราชมณฑลภาคพายัพ เป็นเสนาบดีกระทรวงมหาดไทย การที่ทรงจัดเช่นนี้เป็นการลดอำนาจเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยลงอย่างมาก แต่มีพระราชดำริว่า อุปราชและสมุหเทศาภิบาลนั้นเป็นผู้ปฏิบัติงานต่างพระเนตรพระกรรณ หากไปอยู่ในกำกับของเสนาบดีกระทรวงมหาดไทยแล้วก็จะทำให้ข้าราชการกระทรวงต่างๆ ในหัวเมืองต้องไปอยู่ในสังกัดมหาดไทยกันหมด ผิดหลักการบริหารราชการแผ่นดิน แต่เมื่อเสด็จสวรรคตตำแหน่งอุปราชถูกยุบเลิก และสมุหเทศาภิบาลถูกย้ายไปสังกัดมหาดไทยตามเดิม และได้กลายเป็นประเด็นสำคัญว่า สมุหเทศาถิบาลทั้งหลายมีความฝักใฝ่พวกเจ้าในสมัยกบฏบวรเดช ตำแหน่งสมุหเทศาภิบาลจึงต้องถ฿กยุบเลิกไปภายหลังเหตุการณ์กบฏบวรเดชสงบลงไม่นาน แต่มรเกอำนาจของมหาไทยยังคงอยู่ในมือท่านผู้ว่าราชการจังหวัดมาจนถึงปัจจุบัน
แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 53 06:43:37

จากคุณ : V_Mee

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 06:40:25