ความคิดเห็นที่ 1 ประทับใจหลายเรื่องในจุฬาฯ นะ ทั้งตอนป.ตรีและป.โทเลยแหละ หรือแม้แต่ในพันทิปนี้ อย่างที่แป๋มบอก "เพื่อนใหม่ในpantip ในห้องสมุดนี้แหละที่มอบมิตรภาพนอกโลกไซเบอร์!" แป๋มก็เป็นเพื่อนรุ่นน้องที่พี่รักและประทับใจคนนึงเลย ถ้าให้เลือกมาซักเรื่องนึง อืมม์ เอาเป็นตอนที่เป็นนิสิตจุฬาฯ น้องใหม่ดีกว่า พี่ประทับใจตอนที่ได้เข้าร่วมพิธีถวายสัตย์ปฏิญาณตนเข้าเป็นนิสิตจุฬาฯ จ้ะ อ้อ ใบจามจุรีที่ได้ตอนรับน้องพี่ยังเก็บไว้เลยจ้ะ สรุปว่า ภูมิใจในความเป็นจุฬาฯ ค่ะ จากคุณ : Flowery เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 20:34:36

ความคิดเห็นที่ 2 รหัสป.ตรี 47  รหัสป.โท 51 (จบปีนี้) ชีวิตในรั้วจามจุรีสนุกมาก ยังจำได้ตั้งแต่ไปดูผลเอ็นที่ม.เกษตร เล่าบางเรื่องละกันครับ รับน้องก้าวใหม่ที่ไปนอนที่บันไดหอกลางกับแฟมิลี่หมาสีน้ำตาล แอบยามขึ้นหอในไปนอนกับเพื่อนต้องทำเป็นเนียน ตอนขาลงถือของเยอะๆๆๆๆ เดี๋ยวจับได้เพื่อนเด้งหอ ไปลองดีจีฉ่อย ไปสั่งทั้งข้าวขาหมู ใบจท. คอนโด รถมอไซค์ เกียร์คณะวิศวะ ป้าแกมีหมดจริงๆ แอบเล่นไพ่ในห้องสโมคณะ แล้วอ.จับได้ 555 โจ๊กสามย่าน ตลาดสามย่าน ตลาดสวนหลวง ที่ฝากท้องตอนทำกิจกรรมดึกๆ มาบุญครอง ตั้งแต่ชอปปิ้งและหลบภัยเวลาอุเทน ปทุมวันตีกัน -*- มีอีกเยอะเล่าคงได้เป็นวัน สุดท้าย ฟังเพลง จามจุรีศรีจุฬาทีไร คิดถึงวันเก่าๆทุกที http://www.youtube.com/watch?v=3pe92liZF1M&feature=related แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 53 21:10:23 แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 53 21:07:47 จากคุณ : ชื่อนี้เสริมดวง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 21:05:10

ความคิดเห็นที่ 3 *2 แปะใหม่ จากคุณ : ชื่อนี้เสริมดวง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 53 21:11:00

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนปี 3 ค่ะ ไปทริปของภาควิชา มีฐานที่เป็นไฮไลท์คือ การเดิน Catwalk บนขอนไม้ที่อยู่สูงจากพื้นดินพอสมควร ระดับความสูงเรียกว่าอยู่บนยอดๆต้นไม้เลยค่ะ คือสำหรับเรามันสูงมาก เพราะเรากลัวความสูงอยู่แล้วด้วย แต่เห็นคนอื่นเค้าเล่นกัน ก็อยากจะเล่นบ้าง ทีนี้ตอนปีนบันไดลิงขึ้นไป ก็ยังไม่เท่าไหร่ พยายามไม่มองลงมาข้างล่าง พอปีนเสร็จ เค้าจะให้เดินไปถึงจุดนึง แล้วกระโดดลงมาค่ะ จะมีสลิงอยู่ เชื่อนะว่าปลอดภัย (แต่ก็กลัวอยู่ดีค่ะ > <) ขึ้นไปแล้ว ไม่กล้าเดิน เราก็ยืนขาแข็งอยู่ตรงนั้น ค่อยๆกระดึ๊บ เพื่อนลุ้นกันแทบตาย พอถึงจุดที่ต้องกระโดด เราก็กลัวมากค่ะ ยืนอยู่นานกว่าจะตัดสินใจกระโดด (พร้อมเสียงกรี๊ด 8 หลอด >0<") ลงมาถึงพื้นดิน เราก็ร้องไห้ค่ะ (จริงๆร้องตั้งแต่อยู่ข้างบนแล้ว ก็คนมันกลัวนี่) ลงมาเพื่อนๆก็รุมมาแสดงความยินดี จับมือใหญ่เลย ประหนึ่งว่าได้ชัยชนะจากโอลิมปิค แต่ที่ทำให้เราซึ้งมาก ก็คือ เพื่อนสนิทเราคนนึงที่ยืนลุ้นอยู่ข้างล่าง มันก็ร้องไห้ค่ะ ร้องไห้ใหญ่เลย เรารู้ว่าเพื่อนเป็นห่วงและสงสารเราค่ะ ซึ่งเราซึ้งมากนะคะ แต่ก็ปากแข็ง ฟอร์มจัด ด่ามันไป "ไอบ้า แกจะร้องไห้ทำไม" เพื่อน "ก็เราสงสารแก เห็นแกกลัวมาก ฮือๆๆๆ เราร้องเป็นเพื่อนแก" แล้วเราก็กอดกันร้องไห้ ท่ามกลางความงุนงงของคนอื่น ยัยคู่นี้เป็นอะไรของมัน เป็นเรื่องซึ้งแบบติงต๊องๆ ตามประสาเราค่ะ แฮ่ๆ :D แต่นอกจากพ่อแม่พี่น้อง ในชีวิตเรา จะมีคนซักกี่คนกันที่เป็นห่วงเราได้มากขนาดนี้ จะมีซักกี่คนที่สามารถร้องไห้ไปกับเรา.... เรารักแกจัง... :) อันนี้เป็นตัวอย่างละกันค่ะ จริง ๆ มีเรื่องดี ๆ อีกเยอะมาก ๆ ^^" แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 53 01:01:09 แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 53 00:54:29 จากคุณ : เด็กหญิงริมขอบฟ้า เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 00:54:09

ความคิดเห็นที่ 5 ผมคิดถึงร้าน tripple A ที่ไปสิงสถิตอยู่ทุกวี่วัน 555 รุ่น48 วิศวะIE~ คร้าบ จากคุณ : Fatalbringer เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 06:38:46

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนอยู่มหาลัยอยากจะจบเร็วๆใจจะขาด นับรอวันจบ แต่ตอนนี้ น้ำตามันไหลทุกทีไม่รู้เป็นไรสินะเมื่อได้เห็นมหาลัยตัวเอง อยากกลับไป ภาพความทรงจำต่างๆมันผุดขึ้นมาไม่รู้จบ "เพื่อน" เมื่อก่อนหลังเลิกเรียนทีไร จะชอบเดินมาบุญครองกับเพื่อน หาอะไรกินสนุกปาก ถือเป็นแหล่งคลายเครียดดีจริงๆ ขอบคุณ จขกท. ที่ตั้งกระทู้นี้นะคะ จากคุณ : แตงไทย (เมลอนสีชมพู) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 06:50:08

ความคิดเห็นที่ 7   โรงเรียนผมฝ่ายมัธยมนี่จะอยู่รั้วชิดกับสนามจุ๊บเลยน่ะครับ สมัยนั้นบริเวณสนามกีฬาก็จะโล่งๆ มีผนังไว้สำหรับน๊อกเทนนิส กับคอร์ทเทนนิสเลยไปหน่อย เวลามีผลสอบเอ็นทรานซ์เขาก็จะเอามาติดที่บอร์ดเรียงกันไปรอบๆสนามกีฬานี่แหละครับ บางทีเย็นๆ ดึกๆดื่นๆ เห็นคนเขาเอาเทียนมาส่องดูผลสอบบ้าง กางร่มดูบ้าง ที่มีดีใจก็เยอะ ที่มีร้องไห้ยิ่งเยอะกว่า บางคนพ่อแม่พี่น้องปลอบบ้าง บางคนแฟนปลอบบ้าง บางคนเสียใจอยู่คนเดียวก็มี บางคนไม่แน่ใจแวะมาดูหลายรอบก็เคยเห็น ทีนี้พวกผมเห็นก็กดดันสิครับ จำได้ว่าเทอมสุดท้ายก่อนเอ็นทรานซ์นี่ เราทำกระดานนับวันถอยหลังน่ะครับ แต่สุดท้ายพอรู้ว่าติดจุฬา ก็ข้ามถนนไปเรียนกัน ปีนั้นจำได้ว่าที่โรงเรียนเข้าจุฬาได้เกินครึ่งก็เลยกลายเป็นนกไม่พ้นรังกัน คณะไหนก็ตามก็จะพากันเดินกลับโรงเรียน พวกผู้ชายก็ถือสัมภาระให้ผู้หญิง แล้วมีโต๊ะนั่งอยู่กันข้างๆสนามบาส จะมานั่งคุยมาเจอกันทุกวันคุยก็เหมือนเด็กมัธยมไม่เปลี่ยนน่ะครับ เปลี่ยนกันแต่ว่าแต่งเครื่องแบบนิสิต ทีนี้พอนานวันเข้าเพื่อนก็หายไปทีละคน จนวันสุดท้ายก็ไม่มีใครกลับมาแล้ว ถัดไปไม่กี่เดือนก็เป็นเด็กปีถัดไปที่ติดจุฬาเข้ามานั่งแทนแล้วครับ จากคุณ : ลองดู เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 07:18:49 A:202.139.223.18 X: TicketID:008482

ความคิดเห็นที่ 9 รหัส 27 ครับ ถ้าไม่ได้เรียนที่นี่ ก็ไม่มีอย่างทุกวันนี้ รักจุฬามากครับ เหมือน คห 8 ได้ภรรยาที่สุดแสนดีจากที่นี่ครับ (จากการขอซีรอกซ์ แลคเชอร์ ประจำ)อนาคตจะให้ลูกเรียนที่นี่ด้วย( ติวกันสุดฤทธิ์) จากคุณ : csarunpong เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 53 20:58:52

ความคิดเห็นที่ 10   ผมกำลังจะเริ่มใช้ชีวิตนิสิตป.โทที่รั้วจามจุรีในเดือนมิถุนายนนี้ครับ ปฐมนิเทศในวันที่ 11 เดือนหน้าครับ ตื่นเต้น ดีใจเเละภูมิใจครับ ยินดีที่รู้จักทุกคน คุณ kurika คุณ Flowery มีอะไรสนุก ๆ เซี้ยว ๆ เล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ ผมเองไม่ได้เรียนตรีที่เมืองไทย อยากรู้ว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยไทยเป็นอย่างไร ขอบคุณครับ จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 12:29:33 A:58.8.139.26 X: TicketID:054700