ความคิดเห็นที่ 1 พฤษภาห้าร้อยเก้า แดดลบเงาจางหาย เขาตายอยู่ข้างทางเกวียน ศพคนนี้ นี่หรือ คือจิตร ภูมิศักดิ์ ศพคนนี้ นี่หรือ คือจิตร ภูมิศักดิ์ ตายคาหลักเขตป่ากับนาคร เขาตายในชายป่า เลือดแดงทาดินอีสาน อีกนาน อีกนาน อีกนาน เขาตายในชายป่า เลือดแดงทาดินอีสาน อีกนาน อีกนาน อีกนาน เขาตายเหมือนไร้ค่าแต่ต่อมาก้องนาม ผู้คนไถ่ถามอยากเรียน ลมหอบกลิ่นแป้งร่ำรำเพยแผ่ว ฝ่าเปลวแดดเดือนห้า จากลานวัดมาถึงบ้านหลังใหญ่ เหมือนจะบอกเจ้าของเรือนที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ขนาดใหญ่ว่าอารามบ้านหนองกุง ถึงคราวรุ่งเรืองอีกครั้งหลังจากตกอยู่ในสภาพที่ไร้เจ้าอาวาสหรือร้างพระ-เณรมานาน นับจากนี้ไป ไม่ว่าจะเป็นบุญเข้าพรรษา บุญวันสารท บุญออกพรรษา บุญกฐิน...หรือบุญสงกรานต์ที่กำลังจะผ่านพ้นไป วัดแห่งนี้จะไม่เหงาร้างอย่างที่เป็นมาอีกแล้ว ๒-๓ ปีที่ผ่านมานี้ เจ้าของเรือนหลังใหญ่วัย ๖๐ ต้น ๆ สุขภาพไม่สู้จะแข็งแรงมากนัก โรคภัยเบียดเบียนตลอดปี เหมือนสงครามอันยืดเยื้อยาวนาน สีผมที่ดูดำขลับกลับขาวโพลน เนื้อหนังอันอ้วนท้วนกลับซูบผอม ราวกับคนตรอมใจหรืออมทุกข์ตลอดปีตลอดชาติ "เห็นมั้น บาปไม่แพ้บุญ" ปากคำลูกบ้านบางคนที่เสียดแทงความรู้สึก มีหรือกำนันเก่าจะไม่รับรู้ มีหรืออดีตมือปราบผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์จะไม่ฉุกคิด มันเริ่มจากมีคนกลุ่มหนึ่งมาขุดเอากระดูก "คอมมิวนิสต์" ที่ถูกยิงตายตั้งแต่ไป  ๒๕๐๙ มาบรรจุไว้ในธาตุ มี "พี่สาว" ของคนตายมาทำบุญทอดกฐิน และมีสำนักพิมพ์ใหญ่มาสร้าง 'โรงเลี้ยงเด็ก' ให้ทางวัด ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันสืบเนื่องมาจากการตายของชายหนุ่มคนนั้น ที่หัวไร่ปลายนาด้านทิศตะวันออกของหมู่บ้าน และเป็นความตายที่นำมาสู่การเกิดใหม่...นามของจิตร  ภูมิศักดิ์ คุ้นหูค้นปากชาวหนองกุงเพิ่มขึ้น ซึ่งมันเป็นการรู้จักอย่างเข้าใจและถูกต้อง ตรงกันข้ามนามของ กำนันคำพล อำพนกำลังจะถูกลืม?? ซึ่งในวันนี้อดีตมือปราบคอมฯ พอจะทำใจได้ เพราะไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน เมื่อ 'คนป่า' หรือพวกคอมมิวนิสต์บนภูซากลาก ทิ้งป่าทิ้งปืนกลับคืนสู่หมู่บ้านจนหมดสิ้น ก็เหมือนพรานไพรไร้ค่า เมื่อป่านั้นไม่มีสิงสาราสัตว์ แต่ลึก ๆ ลงไป อดีตพรานล่าหัวคอมฯ ก็ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงมีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันบนภูสูง ด้วยระหว่างที่การต่อสุ้แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ดำเนินไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะจบลงโดยง่าย แล้วจู่ ๆ วันหนึ่ง ฝ่ายคนป่าก็วางปืนเข้ามอบตัวกันเป็นทิวแถว เหมือนนักมวยที่ชกไม่สมศักดิ์ศรี และกำนับเก่าก็อย่ากรู้เหมือนกันว่า นับตั้งแต่วันที่ชายหนุ่มถูกยิงตายกลายเป็นผีไร้ญาติไปแล้ว ในขบวนการนั้นมีสิ่งใดเกิดขึ้นบ้าง?? จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 10:10:21

ความคิดเห็นที่ 2 กลางเดือนเมษายน ๒๕๓๐ ชาวบ้านหนองกุงก็อดแปลกใจอยู่ไม่น้อย ที่เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมาสืบถามหา 'นาจารย์รวย' ซึ่งก็พบกับจำลอง แก้วคำสี ลูกชายจารย์รวย ที่เป็นเจ้าของสวนหัวไร่ปลายนา ซึ่งนักรบนิรนามคนหนึ่งถูกยิงเสียชีวิตเมื่อหลายสิบปีก่อนโน้น จำลอง แก้วคำสี ได้ให้การทำพิธีกรวดน้ำทำบุญอุทิสส่วนกุศลแด่ผู้ตายจากไปแบบผีไร้ญาติ เพราะนับตั้งแต่วันที่ชายแปลกหน้ามาตายในไร่นาของเขา ก็ไม่เคยคิดรังเกียจหรือหวาดกลัวแม้จะถูกกำนันคำพลเรียกตัวไปสอบปากคำ ด้วยเกรงว่าเขาจะเป็นผู้ให้ความช่วยเหลือแก่คนป่า ลูกชายจารย์รวยไม่เคยหวั่นหวาด ด้วยเชื่อในความบริสุทธิ์ของตัวเขาเอง และภายหลังคนกลุ่มนั้นกลับไปแลว จะมีข่าวแว่วเข้าหูมาว่ากำนันคำพลไม่ค่อยพอใจต่อการกระทำของจำลองมากนัก มิหนำซ้ำยังมัหน่วยข่าวของทางอำเภอวาริชภูมิเข้ามาสืบถามชาวบ้านอยู่บ้างเหมือนกัน อีกสามปีต่อมา ในราวเดือนมกราคม กลุ่มคนดังกล่าวได้กลับมายังบ้านหนองกุงอีกครั้ง ซึ่งในคราวนี้ได้เปิดเผยตัวอย่างชัดเจนว่าชื่อ 'กลุ่มสายธารวรรณกรรม' ต้องการสืบสานเกียรติภูมินักเขียน-นักคิดคนสำคัญที่เสียชีวิ่ตในเขตบ้านหนองกุง ในครั้งที่สองนี้ เจ้าอาวาสวัดประสิทธิ์สังวร (วัดบ้านนองกุง) ได้สนองรับความต้องการของตัวแทนกลุ่มนั้นอย่างเต็มที่ มีการนำอัฐิของจิตร ภูมิศักดิ์ มาบรรจุไว้ในธาตุสีขาวข้างศาลาหลังใหญ่ และทางกลุ่มก็ถือโอกาสทอดผ้าป่าสามัคคีร่วมสมทบทุนสร้างศาลาที่ยังดำเนินการคั่งค้างอยู่ กิจกรรมทางศาสนาดำเนินไปท่ามกลางสายตาของหน่วยข่าว ๒ คนจากกองทัพภาคที่ ๒ ส่วนหน้า (สกลนคร) จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 10:27:44

ความคิดเห็นที่ 3 ต้นหนาวอีกปีหนึ่งต่อมา ขบวนกฐินสามัคคีจากหลายจังหวัดก็ประกาศให้ชาวหนองกุงได้รับรู้อย่างกว้างขวางมากขึ้นว่า ญาติสนิทมิตรสหายของผู้ตายอย่างอนาถาในเวลานั้น ได้รวมตัวกันมาช่วยเหลือทางวัดอย่างจริงจังและจริงใจ บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความกังขาและหวาดระแวง ได้มลายหาไปสิ้นจากใจชาวหนองกุง มีแต่ความอิ่มเอมใจที่เห็นศูนย์รวมจิตใจชาวบ้าน ซึ่งเกือบจะกลายเป็นวัดร้าง ได้พลิกฟี้นกลับมาเป็นที่พึ่งทางใจแก่ช่าวบ้านได้อีกครั้งหนึ่ง ในครั้งที่สองนั้น นอกจากกลุ่มสายธารวรรณกรรมและเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ยังรักและศรัทธาในตัวปัญญาชนปฏิวัติคนนี้แล้ว ภิรมย์ ภูมิศักดิ์ ก็เดินทางมาร่วมทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แก่น้องชายด้วย ดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เดินทางมาเยือนหนองกุงของพี่ภิรมย์ ๑ สิงหาคม ๒๕๓๖ สำนักพิมพ์ดอกหญ้าได้นำผ้าป่าสามัคคีไปทอดที่วัดประสิทธิ์สังวร เพื่อนำเงินรายได้สมทบทุนสร้างศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก มูลค่า ๓ แสนบาท หอกระจายข่าว , ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก...ที่เกิดขึ้นในรั้ววัด ล้วนเป็นผลพวงมาจากกลุ่มคนที่ต้องการฟื้นฟูเกียรติภูมิแห่งชีวิตปัญญาชนปฎิวัติ ประหนึ่ง นามของ จิตร ภูมิศักดิ์ ได้เกิดใหม่อีกหน...เกิดในกลางใจชนชาวหนองกุง และหมู่บ้านใกล้เคียง จะมีก็แต่กำนันเก่าคนเดียวน่ะหรือ...ที่ไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน "การหวนคำนึงที่สะทกสะท้อนเกินไป ไม่เพียงเคี่ยวกรำผู้คนจนชรา ทั้งยังบันดาลให้ผู้คนเปลี่ยนแปลงไป" วาทะแห่งมังกรโบราณ อาจเปรียบเทียบได้กับชีวิตพยัคฆ์สิ้นลายแห่งหนองกุง จากเรื่อง "หลัง 'วาระสุดท้ายแห่งชีวิต' จิตร ภูมิศักดิ์" โดย แคน สาริกา นิตยสาร WRITER MAGAZINE ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๓๖ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 10:47:21

ความคิดเห็นที่ 4 ยินดีต้อนรับผู้อ่านท่านแรกที่ปรากฏนาม - คุณแอ๊ปเปิล   ขอเชิญชวนเดินทางไปด้วยกัน การเดินทางอันยาวนาน : ชีวิตและผลงานของ จิตร ภูมิศักดิ์ ๒๕๕๐ - จิตร ภูมิศักดิ์ : เขาตายเหมือนไร้ค่าแต่ต่อมาก้องนาม ผู้คนไถ่ถามอยากเรียน http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/05/K5378590/K5378590.html ๒๕๕๑ - จิตร ภูมิศักดิ์ : เป็นนักคิดนักเขียน ดั่งเทียนผู้ถ่องแท้แก่คน http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/05/K6584396/K6584396.html ๒๕๕๒ - จิตร ภูมิศักดิ์ : เขาตายในชายป่าเลือดแดงทาดินอีสาน อีกนาน อีกนาน อีกนานhttp://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/05/K7827374/K7827374.html จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 11:14:05

ความคิดเห็นที่ 5 หนึ่งปีผ่านไป ... จิตใจยังคงเดิมครับ ขอบพระคุณคุณเพ็ญชมพูที่ทำให้เราพบกัน บนทางเกวียนสายเก่า อีกครา ... จะเที่ยงวันแล้ว "เปิบข้าว" กันก่อนไหมครับ ? จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 11:52:37

ความคิดเห็นที่ 6 จิตร ภูมิศักดิ์ เกิดเร็วไป จากคุณ : Navarat.C เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 12:12:36

ความคิดเห็นที่ 7 ยินดีที่ได้พบปะทักทายสหายที่รู้ใจอีกหลายท่าน เปิบข้าวกันอิ่มแล้ว เชิญทำความรู้จักเพลงนี้ให้ถ่องแท้ แท้จริงบทกวี-เพลงซึ่งเป็นที่รู้จักกันทั่วไปนี้เป็นส่วนหนึ่งของบทกวีชื่อ "วิญญาณหนังสือพิมพ์" วงคาราวานนำส่วนหนึ่งของบทกวีนี้มาใส่ทำนอง เป็นเพลงในชื่อว่า "เปิบข้าว" บทกวีฉบับเต็มอ่านได้ในลิ้งก์ข้างล่างนี้ http://www.scribd.com/doc/19683902 สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ก็ทรงเคยได้ฟังเพลงเปิบข้าวนี้ ทรงวิจารณ์เพลงนี้ในบทความชื่อ "ทุกข์ของชาวนาในบทกวี" พิมพ์ครั้งแรก ในหนังสือ มณีพลอยร้อยแสง ซึ่งพระกรุณาโปรดเกล้าฯพระราชทาน พระราชานุญาตให้นิสิตอักษรศาสตร์รุ่นที่ ๔๑ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จัดพิมพ์ขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๓ ในวโรกาสที่ทรงเจริญพระมายุครบ ๓ รอบ ทุกข์ของชาวนาในบทกวี เมื่อครั้งเป็นนิสิต ข้าพเจ้าได้เคยอ่านผลงานของ จิตร ภูมิศักดิ์ อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียด หรือวิเคราะห์อะไร เพียงแต่ได้ยินคำเล่าลือว่าเขาเป็นคนที่ค้นคว้าวิชาการได้กว้างขวางและลึกซึ้งถี่ถ้วน ในสมัยที่เราเรียนหนังสือกันได้มีผู้นำบทกวีของจิตรมาใส่ทำนองร้องกัน ฟังติดหู มาจนถึงวันนี้ เปิบข้าวทุกคราวคำ                จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน                        จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้น่ะมีรส                        ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังสิทุกข์ทน                และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง                 ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว             ล้วนทุกข์ยากลำเค็ญเข็ญ เหงื่อหยดสักกี่หยาด              ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น ปูดโปนกี่เส้นเอ็น                  จึงแปรรวงมาเปิบกิน น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง                 และนำแรงอันหลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น                 ที่สูซดกำซาบฟัน ดูจากสรรพนามที่ใช้ว่า กู ในบทกวีนี้ แสดงว่าผู้ที่พูดคือชาวนา ชวนให้คิดว่าเรื่องจริง ๆ นั้น ชาวนาจะมีโอกาสไหมที่จะลำเลิกกับใคร ๆ ว่า ถ้าไม่มีคนที่คอยเหนื่อยยากตรากตรำอย่างพวกเขา คนอื่น ๆ จะเอาอะไรกิน อย่าว่าแต่การลำเลิกทวงบุญคุณเลย ความช่วยเหลือที่สังคมมีต่อคนกลุ่มนี้ ในด้านของปัจจัยในการผลิต การพยุงหรือการประกันราคา และการรักษาความยุติธรรมทั้งปวง ก็ยังแทบจะเป็นไปไม่ได้ ทำให้ในหลาย ๆ ประเทศ ที่มีการพัฒนาเศรษฐกิจ ชาวนาต่างก็จะละทิ้งอาชีพเกษตรกรรมไปอยู่ในภาคอุตสาหกรรมหรือการบริโภค ซึ่งทำให้ตนมีรายได้สูงกว่า หรือได้เงินเร็วกว่า แน่นอนกว่า มีสวัสดิการดีกว่า และไม่ต้องเสี่ยงมากเท่าการเป็นชาวนา บางคนที่ยังคงอยู่ในภาคเกษตรกรรม ก็มักจะนิยมเปลี่ยนพืชที่ปลูกจากธัญพืชซึ่งมักจะได้ราคาต่ำ เพราะรัฐบาลก็มีความจำเป็นที่จะต้องขยับขยายตัวให้อยู่ในสถานะที่ดีขึ้นได้ อาจแย่ลงเสียด้วยซ้ำ แล้วก็ไม่มีสิทธิที่จะอุทธรณ์ฎีกากับใคร ถึงจะมีคนแบบจิตรที่พยายามใช้จินตนาการสะท้อนความในใจออกมาสะกิดใจคนอื่นบ้าง แต่ปัญหาก็ยังไม่หมดไป หลายปีมาแล้วข้าพเจ้าอ่านพบบทกวีจีนบทหนึ่ง ผู้แต่งชื่อหลี่เชิน ชาวเมืองอู่ชี มีชีวิตอยู่ในระหว่างปี ค.ศ. ๗๗๒ ถึง ๘๔๖ สมัยราชวงศ์ถัง ท่านหลี่เชินได้บรรยายความในใจไว้เป็นบทกวีภาษาจีน ข้าพเจ้าจะพยายามแปลด้วยภาษาที่ขรุขระไม่เป็นวรรณศิลป์เหมือนบทกวีของ จิตร ภูมิศักดิ์ หว่านข้าวในฤดูใบไม้ผลิ ข้าวเมล็ดหนึ่ง จะกลายเป็นหมื่นเมล็ดในฤดูใบไม้ร่วง รอบข้างไม่มีนาที่ไหนทิ้งว่าง แต่ชาวนาก็ยังอดตาย ตอนอาทิตย์เที่ยงวัน ชาวนายังพรวนดิน เหงื่อหยดบนดินภายใต้ต้นข้าว ใครจะรู้บ้างว่าในจานใบนั้น ข้าวแต่ละเม็ดคือความยากแค้นแสนสาหัส กวีผู้นี้รับราชการมีตำแหน่งเป็นข้าราชการส่วนท้องถิ่นอยู่ในชนบท ฉะนั้นเป็นไปได้ที่เขาจะได้เห็นความเป็นอยู่ของราษฎรชาวไร่ชาวนาในยุคนั้น และเกิดความสะเทือนใจ จึงได้บรรยายความรู้สึกออกเป็นบทกวีที่เขาให้ชื่อว่า ประเพณีดั้งเดิม บทกวีของหลี่เชินเรียบ ๆ ง่าย ๆ แต่ก็แสดงความขัดแย้งชัดเจน แม้ว่าในฤดูกาลนั้น ภูมิอากาศจะอำนวยให้พืชพันธุ์ธัญญาหารบริบูรณ์ดี แต่ผลผลิตไม่ได้ตกเป็นประโยชน์ของผู้ผลิตเท่าที่ควร เทคนิคในการเขียนของหลี่เชินกับของจิตรต่างกัน คือ หลี่เชินบรรยายภาพที่เห็น เหมือนจิตรกรวาดภาพให้คนชม ส่วนจิตรใช้วิธีเสมือนกับนำชาวนามาบรรยายเรื่องของตนให้ผู้อื่นอ่านฟังด้วยตนเอง เวลานี้สภาพบ้านเมืองก็เปลี่ยนไป ตั้งแต่สมัยหลี่เชินเมื่อพันกว่าปี สมัยจิตร ภูมิศักดิ์ เมื่อ ๓๐ กว่าปีที่แล้ว สมัยที่ข้าพเจ้าได้เห็นเอง ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันนัก ฉะนั้นก่อนที่ทุกคนจะหันไปกินอาหารเม็ดเหมือนนักบินอวกาศ เรื่องความทุกข์ของชาวนาก็คงยังจะเป็นแรงสร้างความสะเทือนใจให้แก่กวียุคคอมพิวเตอร์สืบต่อไป สิงหาคม ๒๕๓๓ http://www.thaihandiworks.com/KhunKhao_preface_page01.html แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 53 13:17:31 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 12:55:07

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่หรอกครับเพียงแต่เขาเป็นอิฐก้อนแรกๆเท่านั้นเอง จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 12:56:38

ความคิดเห็นที่ 9 ภาพจิตร แม่ พี่สาว จากคุณ : sawa เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 14:00:31

ความคิดเห็นที่ 10 คุณแสนก็มาด้วย ช่วยกดหัวแม่โป้งบนตัวกระทู้ จะได้อยู่กันนานนาน อักษรไม่ถึงแสน               เป็นความแทนคำขอบคุณ แจ้งจิตที่เกื้อหนุน              อกอบอุ่นด้วยไมตรี "วิญญาณหนังสือพิมพ์" ของจิตรยังอินเทรนด์อยู่เสมอ วิญญาณหนังสือพิมพ์       นั้นลุกโรจน์กระพือฮือ หลอมลนด้วยเปลวบือ      จนเหลือคนที่ทนไฟ ใครคนหนังสือพิมพ์         ที่ทระนงในนามไทย มวลชนย่อมชมใจ           และชมชื่นในผลงาน ใครคนหนังสือพิมพ์         ที่ทรยศอุดมการณ์ เสียงแช่งจะยาวนาน        เป็นเดนปากของปวงชน ใครคนหนังสือพิมพ์         ที่ทระนงในนามคน ชื่อเสียงจะคงทน            ดั่งรุ้งทาบนภา.....บา ! ใครคนหนังสือพิมพ์        ที่ขายตัวเพื่อเงินตรา จารึกบนหนังหมา           ประจานนานถึงหลานเหลน อาสูพวกกาฝาก             จะตายซากเป็นกากเดน พื้นฐานนั้นโงนเงน          จะพังพับอยู่นับวัน อาเพื่อน (ยังเรียกเพื่อน)  จะขอเตือนอีกครั้งครัน อย่าด้านและดึงดัน         อย่าดื้อดึงจนเกินไกล "เจ้าซื่อต่อคนคด          แต่ทรยศต่อคนไทย ลูกหลานจะอายใจ        ที่มีพ่อเป็นคนทราม" สูเอยประวัติศาสตร์        จะจารึกประจานนาม ตัวอย่างแสดงความ       สกุลถ่อยแห่งกรุงไทย ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย     ถ้าไร้อายก็ตามใจ อย่ารอจนสายไป          จะครางอา....นิจจากู ! *********************************** "เจ้าซื่อต่อคนคด          แต่ทรยศต่อคนไทย ลูกหลานจะอายใจ        ที่มีพ่อเป็นคนทราม" คนคดในยุคนั้นของจิตร คือ สฤษดิ์ ธนะรัชต์ แล้วในยุคนี้ คุณว่าคือใคร ? จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 14:01:09

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบพระคุณคุณ sawa  สำหรับภาพ จิตร, แม่ และพี่สาว จิตรรักแม่มาก บทกวีแปลของ จิตร ภูมิศักดิ์ นอกจากจะแสดงภูมิปัญญาและความสามารถในการแปลภาษาต่างประเทศได้อย่างสละสลวยแล้ว ยังบ่งบอกถึงชีวิตและจิตใจของจิตรได้เป็นอย่างดี บทแปล Only One Mother  by  George Cooper เป็นผลงานในระหว่างเป็นนิสิตอักษรศาสตร์ ปีท้าย ๆ ราว พ.ศ. ๒๔๙๘-๒๔๙๙ แสดงถึงความรักและผูกพันของจิตรกับแม่ว่ามากเพียงใด Hundreds of stars in the pretty sky, Hundreds of shells on the shore together, Hundreds of birds that go singing by, Hundreds of lambs in the sunny weather. Hundreds of dewdrops to greet the dawn, Hundreds of bees in the purple clover, Hundreds of butterflies on the lawn, But only one mother the wide world over.                                                        ถึงร้อยดาวพราวพรายกระจายแสง                            กระจ่างแจ้งแจ่มฟ้าเวหาหน                            ถึงร้อยมุกต์เมิลระยับกับสายชล                            ที่ริมวนวังหาดดาษดา                            ถึงร้อยนกผกผินได้ยินเสียง                            ส่งสำเนียงในทำนองร่อนถลา                            ถึงร้อยหมู่ภู่ภมรร่อนนภา                            เคล้าผกาซาบแสงสุริยัน                            ถึงร้อยหยดเย็นเยือกน้ำค้างหยาด                            เมื่อสูรย์สาดแลอร่ามงามเฉิดฉัน                            ถึงร้อยเมษเพศมฤคอธึกพันธ์                            ที่ดุ่มดั้นเล็มหญ้ามาตามชาย                            ถึงร้อยสีผีเสื้อเหลือจะนับ                            แลระยับในสนามงามเฉิดฉาย                            แต่แม่นำกำเหนิดบังเกิดกาย                            จะหาภายภพนี้มีผู้เดียว จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 14:25:49

ความคิดเห็นที่ 12 คุณนวรัตน  # ๖ ว่า  "จิตร ภูมิศักดิ์ เกิดเร็วไป" คุณ Nexus  # ๘ ว่า "ไม่หรอกครับเพียงแต่เขาเป็นอิฐก้อนแรกๆเท่านั้นเอง" จิตรมีหลายมุมหลายด้าน แล้วแต่ใครจะตีความ วิทยากร เชียงกูล เจ้าของวรรคทองที่นิสิตนักศึกษาในสมัย ๑๔ ตุลา รู้จักกันดี "ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง    ฉันจึงมาหาความหมาย" ในบทกวีชื่อ  http://th.wikipedia.org/wiki/เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน พูดถึง จิตร ภูมิศักดิ์ ไว้ว่า จิตร ภูมิศักดิ์นั้น เราต้องมองถึงขั้นตอนทางประวัติศาสตร์ ต้องมองไปที่บทบาทของเขาในช่วงนั้น มีหลายอย่างอาจจะล้าสมัย ตอนนี้คาร์ล มาร์กซ์ อาจจะตายไปแล้ว สังคมนิยามพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง  โซเวียตก็พังทลาย แต่ถ้าเราดูเนื้อหาที่แท้จริงแล้ว ผมคิดว่าเขาเป็นนักวิชาการที่วิจารณ์สังคมในยุคนั้นได้ดีมากและมีความเป็นนักปฏิวัติสูง และในแง่ของคุณค่าทางประวัติศาสตร์เขาก็มี แต่ว่าไม่ใช่จะเป็นถึงขนาดที่คน ๆ หนึ่งจะทำให้สิ่งที่เขาคิดถูกต้องทั้งหมด งานของเขาจะมีคุณค่าในแง่ของประวัติศาสตร์ ในแง่ของวรรณกรรม โอเค ใช่คนยุคใหม่อาจจะไม่เข้าใจ เขาอาจจะมองจิตรเป็นพวกฝ่ายซ้ายด้วยซ้ำไป ในขณะที่ฝ่ายซ้ายกำลังจะหมดไปแล้วก็เถอะ นอกเหนือจะมองว่าเขาเป็นซ้ายหรือไม่ซ้าย ผมยังมองว่าเขาเป็นนักคิด นักเขียน ที่เฉลียวฉลาดมาก ไม่ว่าเขาจะเป็นคอมมิวนิสต์ก็ตาม อย่างการค้นตว้าใน "ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว และขอมฯ" ก็ชี้ชัดว่าเขาเป็นนักวิชาการที่ค้นคว้าได้ยอดเยี่ยม แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 53 15:49:33 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:00:24

ความคิดเห็นที่ 13 หากพูดถึง จิตร ในแง่งามของการเป็นผู้ค้นคว้าอย่างยอด ก็ต้องระลึกนึกถึง “ตำนานแห่งนครวัด” ในกระบวนหนังสือที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ขอม หากถืองานของ ท่านอาจารย์หม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศกุล และนักวิชาการต่างประเทศเป็นมาตรฐานแล้วไซร้ งานของจิตร ก็โดดเด่นพอที่จะยืนแทรกในแวดวงได้ โดยไม่เคอะเขิน ^________________^ จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:07:28

ความคิดเห็นที่ 14 พันทิป ช่วงนี้ แปลกๆนะครับ ให้กิ๊ฟซ้อนก็ได้แฮะ ^________________^ แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 53 15:13:54 จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:10:48

ความคิดเห็นที่ 15 ให้กิ๊ฟคุณ jassb1 ไปถึง ๓ แล้วเชียวนา แต่ระบบไม่เป็นใจได้เพียง ๑ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:21:25

ความคิดเห็นที่ 16 "ดาว..ยังพราย ศรัทธาเย้ยฟ้าดิน" จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:27:22

ความคิดเห็นที่ 17 ดาว..ยังพราย อยู่จนฟ้ารุ่งราง" จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:36:33

ความคิดเห็นที่ 18 ขอคารวะ จิตร ภูมิศักดิ์ อีกคนครับ จากคุณ : Humble เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 15:59:44

ความคิดเห็นที่ 19 หนังสือโฉมหน้า ศักดินาไทย ได้รับการยกเลิกให้เป็นหนังสือต้องห้ามตอนไหนครับ ไม่เคยทราบมาก่อนเลย จากคุณ : Buzz and Busy เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 18:01:31

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณคุณเพ็ญฯ ค่ะ  เร็วจริงๆ อีกปีแล้วหรือ เห็นจิตรแล้วก็. . . เสียดายทุกครั้ง นานๆ จะมี "ปราชญ์" อย่างนี้สักที ทางการก็เล่นถึงตาย วานรไม่เคยรู้คุณค่าของ "มณี" จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 20:28:50

ความคิดเห็นที่ 21 ซื้อหนังสือ โฉมหน้าศักดินาไทย มาราวๆช่วงรัฐประหาร 19 กันยา ยังไม่มีโอกาสได้แย้มอ่าน ถึงอย่างไรก็ขอลงชื่อไว้ก่อนแล้วกันครับ จากคุณ : masked v เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 21:16:37

ความคิดเห็นที่ 22 มาเพิ่มเติมเรื่อง วิญญานหนังสือพิมพ์อีกบท อาวุธหนังสือพิมพ์       คือปลายคมแห่งปากกา เป็นทวนอันคมกล้า      และโคมทองอันวาววาม คือปากและคือเสียง     ของมวลชนอยู่ทุกยาม เปิดโปงที่เลวทราม       และเทิดทูนพิทักษ์ธรรม สะท้อนความทุกข์ยาก  และสาเหตุที่เงื่อนงำ ชี้ทางเป็นแนวนำ          และเป้าหมายอันโอฬาร เข้าร่วมในแนวรบ         ประชาชาติด้วยมือชาญ ใช่ยืนสังเกตการณ์       เอาตัวรอดอยู่ริมทาง ทวนทองต้องเป็นทวน    ที่กล้าแกร่งบ่เป็นกลาง เป็นทวนที่เข้าข้าง         อยู่เคียงคู่กับมวลชน ทวนทองต้องส่องทาง    และสัจธรรมต่อใครคน สาดแสงอันร้อนรน       ให้ปีศาจปลาตหนี นี่คือจรรยาบรรณ          อุดมการณ์ทั้งปวงมี คือศักดิ์และคือศรี         อันสุดแสนจะแหนหวง คือเลือดอันเดือดพล่าน  เป็นพรายผุดอยู่กลางทรวง คือใจแต่เดียวดวง         และวิญญาณหนังสิอพิมพ์ จากคุณ : กูรูขอบสนาม เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 22:37:16

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบผลงานทางภาษาศาสตร์ ของจิตร มากๆ ครับ เป็น อัจฉริยะบุคคล ที่สามารถสร้าง ผลงานระดับอัจฉริยะ ที่เมืองไทย น้อยจะมีครับ จากคุณ : Paphmania เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 53 22:41:08

ความคิดเห็นที่ 24 คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย แม้ผืนฟ้ามืดดับเดือนลับมลาย ดาวยังพรายศรัทธาเย้ยฟ้าดิน จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 08:55:55

ความคิดเห็นที่ 25 #19 ที่คุณ Buzz and Busy ถามว่า โฉมหน้าศักดินาไทยได้ถูกยกเลิกจากการเป็นหนังสือต้องห้ามเมื่อใดนั้น คำตอบที่พอจะตอบได้คือ ไม่ได้ถูกยกเลิก หนังสือต้องห้ามที่ออกโดยกระทรวงมหาดไทยนั้นมีมากกว่าร้อยเล่ม หนังสือดีบ้าง ไม่ดีบ้าง และบางเล่มคนเขียนก็ยังงงจนป่านนี้ว่าไปติดโผได้อย่างไร เช่น "กลยุทธในการแก้ไขปัญหาความยากจนในประเทศไทย" ของรังสรรค์ ธนะพรพันธุ์ กลับมาที่โฉมหน้าศักดินาไทย เอาเป็นว่าหนังสือเล่มพิมพ์ขายทั่วไปอย่างถูกต้อง อีกทั้งยังได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในหนังสือดีร้อยเล่มที่คนไทยควรอ่านตามรายการของ สกว. ในเมื่อ สกว. ท่านแนะให้อ่าน เราก็อ่าน ตามประสาคนหัวอ่อนเชื่อคนง่าย จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 09:06:12

ความคิดเห็นที่ 26 "กลยุทธในการแก้ไขปัญหาความยากจนในประเทศไทย" ขนาดเล่มนี้ยังโดนแบนได้ เหลือเชื่อกับประเทศนี้จริงๆ ขอบคุณ จขกท มากครับผม จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 10:25:04

ความคิดเห็นที่ 27 คุณ AntiSpam เคยรวบรวมรายชื่อหนังสือต้องห้ามเอาไว้ ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง กำหนดชื่อเอกสารและสิ่งพิมพ์ที่ห้ามผู้ใดมีไว้ครอบครอง: หนังสือร้ายที่คนไทย(ไม่)ควรอ่าน http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/02/K5152211/K5152211.html อยากให้ลองอ่านบทความเรื่อง หนังสือต้องห้าม ความรู้ที่ถูกจองจำ ในนิตยสาร สารคดี ฉบับที่  ๒๖๐ ปีที่ ๒๒ ตุลาคม ๔๙  ให้ภาพเกี่ยวกับหนังสือต้องห้ามกว้างไกลดี สารคดีพิเศษ : หนังสือต้องห้าม ความรู้ที่ถูกจองจำ (บทนำ) http://www.sarakadee.com/web/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=610 สารคดีพิเศษ : หนังสือต้องห้าม ความรู้ที่ถูกจองจำ (สกู๊ป) http://www.sarakadee.com/web/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=611 สารคดีพิเศษ : หนังสือต้องห้าม ความรู้ที่ถูกจองจำ (ล้อมกรอบ) http://www.sarakadee.com/web/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=612 “ถ้าที่ไหนเผาหนังสือกันได้ ก็ไม่ต้องแปลกใจที่ต่อไปจะเผาคน” “Where they have burned books, they will end in burning human beings.” ไฮน์ริช ไฮเนอ, จากบทละคร Almansor (1821) จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 12:22:58

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ jassb1 # ๑๓ หากพูดถึง จิตร ในแง่งานของการเป็นผู้ค้นคว้าอย่างยอด ก็ต้องระลึกนึกถึง “ตำนานแห่งนครวัด” จิตรเขียน "ตำนานแห่งนครวัด" เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๙๘-๒๔๙๙ หลังจากกลับเข้าศึกษาใหม่ที่คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และหารายได้พิเศษด้วยการไปทำงานเป็นไกด์สังกัดบริษัท Bangkok Tour และ  World Travel Service ทำให้มีโอกาสเดินทางไปนครวัดหลายครั้ง   เรื่องนี้จิตรเขียนก่อน "ความเป็นมาของคำสยาม, ไทย, ลาว และขอม ฯ ซึ่งเขียนในระหว่างถูกจองจำที่ลาดยาว พ.ศ. ๒๕๐๑-๒๕๐๗  แต่เรื่องหลังได้รับการพิมพ์ก่อนคือพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๙ โดยมูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์  ส่วนเรื่องแรกพิมพ์ครั้งแรกเมื่อมกราคม พ.ศ. ๒๕๒๕ โดยสำนักพิมพ์ไม้งาม ข้อมูลบางเรื่องเกี่ยวกับนครวัดในหนังสือสองเล่มนี้อาจไม่ตรงกัน เนื่องจากจิตรมีการค้นคว้าและศึกษาในเรื่องดังกล่าวเพิ่มเติม ดังนั้นถ้าว่ากันถึงตัวอย่างผลงานซึ่งแสดงถึงการศึกษาและค้นคว้าเป็นเยี่ยมของจิตรแล้ว เรื่องหลังมีดูจะมีภาษีดีกว่า แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 12:59:39 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 12:41:35

ความคิดเห็นที่ 29 เราเห็นว่าจิตร เป็นนักวิชาการที่ดีเยี่ยมคนหนึ่ง ได้อ่านหนังสือโองการแช่งน้ำและข้อคิดใหม่ในประวัติศาสตร์ไทยลุ่มน้ำเจ้าพระยา ของเขาก็เห็นได้ชัดว่าจิตร เป็นนักวรรณคดี นักประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ที่ดีเยี่ยม ถ้าตัดส่วนที่เขาเขียนแบบมาร์คซีส ด่าว่าศักดินา อะไรนั่น ซึ่งฟังดูเก้อๆเขินๆชอบกล ก็จะพบว่างานนี้มีคุณค่ามาก ถ้าเขาอยู่ถึงป่านนี้ อาจมีงานคลาสสิคๆแบบนี้ออกมาอีกมากมาย เป็นประโยชน์แก่วงวรรณคดีอย่างยิ่ง จากคุณ : cybrarian เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 12:50:51

ความคิดเห็นที่ 30 ความเป็นมาของหนังสือ "โฉมหน้าของศักดินาไทย" เช่นเดียวกับ ปัญญาชนฝ่ายซ้ายในทศวรรษ ๒๔๙๐ ที่รับอิทธิพลความคิด "กึ่งเมืองขึ้น กึ่งศักดินา" จิตรมองว่ารากเหง้าของความขัดแย้งในสังคมไทยเกิดจากการกดขี่ขูดรีดของ จักรวรรดินิยมจากภายนอก กับศักดินาจากภายใน แต่จากพื้นฐานความสนใจประวัติศาสตร์ไทย จิตรเริ่มต้นด้วยการสืบค้นรากเหง้าของศักดินาไทย เมื่อได้รับการ ติดต่อจากสุวิทย์ ปิติกาญจน์ สหายรุ่นน้องจาก มธก. ที่กำลังจัดทำหนังสือที่มุ่งหวังให้ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนั้นคือ นิติศาสตร์ฉบับรับศตวรรษใหม่ ให้เขียนบทความวิเคราะห์สังคมไทย จิตรทุ่มเทให้กับการทำงานชิ้นนี้เป็นอันมาก ทวีป วรดิลก ได้บอกเล่าความยากลำบากของการทำหนังสือเล่มนี้ว่า สุวิทย์ ปิติกาญจน์ ต้องเดินจากโรงพิมพ์ที่คลองหลอดไปยังเชิงสะพานเสาวนีย์บ้านจิตร เพื่อรับต้นฉบับ โดยที่จิตรเขียนวันต่อวัน วันหนึ่งจิตรเขียนได้ ๓ หน้ากระดาษ จึงเป็นที่มาของบทความประวัติศาสตร์อันลือลั่น "โฉมหน้าของศักดินาไทยในปัจจุบัน" ในนามปากกา สมสมัย ศรีศูทรพรรณ จิตรได้บันทึกถึงหนังสือเล่มนี้ว่าเป็น งานที่รับว่าเป็นการเขียน ครั้งใหญ่คือ นิติศาสตร์ ฉบับ ๒๕๐๐ ซึ่งข้าพเจ้าเขียนหลายบทความ เป็นจำนวนหน้ากว่าครึ่งหนึ่งของหนังสือนั้น (หนังสือขนาด ๘ หน้ายก หนากว่า ๕๐๐ หน้า แล้วโฉมหน้าฯ หนา ๑๓๖ หน้า) "โฉมหน้าของศักดินาไทยฯ" ในแง่ขอบเขตของเนื้อหาไม่ต่างจากงานเขียนสกุลดำรงราชานุภาพ ที่ศึกษาสังคมไทยเริ่มจากสมัยสุโขทัย จนถึงกลางพุทธศตวรรษที่ ๒๕ แต่ความแตกต่างที่สำคัญคือ ขณะที่งานเขียนสกุลดำรงฯ แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของพระมหากษัตริย์ในฐานะศูนย์กลางของรัฐและสังคมไทย แต่จิตรได้แสดงให้เห็นอีกด้าน คือการดำรงอยู่ของพระองค์ในฐานะศูนย์กลางปัญหาของรัฐและสังคมไทย แน่นอนว่างานเขียนเช่นนี้ต้องสร้างความขุ่นเคืองให้แก่ "ฝ่ายนิยมเจ้า" เป็นอย่างมาก ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ถึงกับต้องเขียนหนังสือออกมาตอบโต้ คือฝรั่งศักดินา ไม่ทันที่วิวาทะเรื่องศักดินาไทยจะเริ่มต้น สฤษดิ์ก็ทำการรัฐประหารในเดือนตุลาคม ๒๕๐๐ ส่งผลให้นิติศาสตร์ ฉบับรับศตวรรษใหม่ กลายมาเป็นหนังสือต้องห้าม กว่าผลงานชิ้นนี้จะได้รับการเผยแพร่อีกครั้ง ก็ต้องรอจนหลังเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ เริ่มจากชมรมหนังสือแสงตะวัน ได้นำมาพิมพ์เป็นหนังสือเล่มภายใต้ชื่อโฉมหน้าศักดินาไทย หลังจากนั้นก็ได้มีการพิมพ์ใหม่อีกครั้งนับรวมได้มากกว่า ๑๐,๐๐๐ เล่ม ส่งผลให้มีการจัดสัมมนาเรื่องโฉมหน้าที่แท้จริงของศักดินาไทย ในเดือนธันวาคม ๒๕๑๘ เพื่อวิจารณ์การวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ของจิตร ภูมิศักดิ์ โดยเฉพาะ จนเป็นที่มาของวิวาทะรอบใหม่ เมื่อชัยอนันต์ สมุทวณิช เสนอศักดินากับพัฒนาการของสังคมไทย แย้งว่าจิตรมีความสับสนระหว่างสังคมที่มีทาสกับการตีความวิถีการผลิตของ สังคมทาสตามความหมายของมาร์กซ์ เนื่องจากศักดินาในตะวันออกมีความแตกต่างจากการมีทาสและสังคมศักดินากับ ยุโรปสมัยโบราณ ซึ่งชัยอนันต์ได้เสนอว่าแนวคิดสังคมพลังน้ำน่าจะเป็นทฤษฎีที่สามารถอธิบาย ความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจการเมืองของสังคมไทยได้เหมาะสมกว่า งานชิ้นนี้ได้รับการตอบโต้อย่างรุนแรงจากฝ่ายซ้าย ดังเช่นที่อนุช อาภาภิรม ได้วิจารณ์ข้อเสนอว่า เป็น การใช้ลัทธิมาร์กซ์ทำลายจิตร ภูมิศักดิ์ และเป็นการยกจิตร ภูมิศักดิ์ มาทำลายลัทธิมาร์กซ์ โดยจะแสดงว่าลัทธิมาร์กซ์ไม่สามารถนำมาใช้กับสังคมไทยได้ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:45:25

ความคิดเห็นที่ 31 "ความเป็นมาของคำสยาม, ไทย, ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ" ขณะที่โฉมหน้าศักดินาไทยฯ ซึ่งเป็นงานที่โด่งดังที่สุดของจิตร แต่ก็เป็นงานที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในวงวิชาการปัจจุบันว่าเป็นงานที่แข็งทื่อและตายตัวจนเกินไป อันเนื่องมาจากจิตรได้นำเอาทฤษฎีวิวัฒนาการสายเดียว (บุพกาล - ทาส - ศักดินา - ทุนนิยม - คอมมิวนิสต์) ของ Henry Mogan เป็นกรอบในการวิเคราะห์ศักดินาไทย ดังที่จิตรได้กล่าวไว้ว่า ถ้าไม่มีระบบทาสเป็นพื้นฐานเสียก่อนแล้วระบอบศักดินาย่อมเกิดขึ้นไม่ได้เป็นอันขาด แต่ข้อผิดพลาดทั้งหมดแทบจะถูกลบออกไปเมื่อความเป็นมาของคำสยาม ไทย, ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ ได้ออกสู่สาธารณะ ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ซึ่งขณะนั้นมีชื่อเสียงมากในการเขียนคำนำ กล่าวถึงงานชิ้นนี้ว่า เป็นงานที่เกือบไม่ต้องเขียนคำนำใด ๆ ทั้งนี้เพราะงานที่ยิ่งใหญ่ชิ้นนี้สามารถจะบอกความเป็นมาและความสำคัญด้วยตัวของมันเอง จิตรเขียนความเป็นมาของคำสยามฯ ขณะถูกคุมขัง (๒๕๐๑-๒๕๐๗) นอกจากพื้นฐานทางวิชาการแขนงต่าง ๆ ที่จิตรได้ศึกษามาก่อนหน้านั้นแล้ว จิตรยังได้รับความช่วยเหลือในการนำเอกสารหลักฐานจากผู้ใกล้ชิดแอบส่งไปให้ เมื่อถูกคุกคามจนไม่สามารถทำงานในเมืองได้ จิตรได้ฝากต้นฉบับลายมือกว่า ๖๐๐ หน้าให้กับสุภา ศิริมานนท์ ให้เป็นผู้รักษาต้นฉบับก่อนที่เขาจะเดินทางสู่เขตป่าเขา ตลอดระยะเวลากว่า ๑๐ ปีที่ต้นฉบับชิ้นนี้ได้ถูกผนึกใส่กล่องฝังดินไว้ในสวนฝั่งธนฯ จนกระทั่งเกิดการ "ปฏิวัติเดือนตุลาคม" งานชิ้นนี้ได้ถูกส่งมอบให้กับมูลนิธิโครงการตำราฯ เป็นผู้จัดพิมพ์ แต่ไม่ถึง ๓ เดือนก็เกิดเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ จึงทำให้หนังสือเล่มนี้ถูกทำลายเป็นจำนวนมาก ๕ ปีต่อมาความเป็นมาของคำสยามฯ ก็ได้รับการตีพิมพ์อีกครั้งโดยสำนักพิมพ์ดวงกมล โดยเพิ่มบทร้อยกรอง แต่ก็ถูกทักท้วงว่ามิใช่ส่วนแท้จริงที่ขาดหายไป จนกระทั่งเมือง บ่อยาง ได้นำข้อเท็จจริงว่าด้วยชนชาติขอม ซึ่งเป็นต้นฉบับที่แท้จริงมาตีพิมพ์ในปีต่อมา งานชิ้นนี้กว่าจะสมบูรณ์ภายใต้ชื่อความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ ฉบับสมบูรณ์ เพิ่มเติมข้อเท็จจริงว่าด้วยชนชาติขอม (เท่าที่จิตรได้เขียนขึ้น) ได้ออกสู่สาธารณะ ก็ต้องรอเวลากว่า ๒๘ ปี ความเปลี่ยนแปลงสำคัญที่เกิดขึ้นในงานชิ้นนี้ คือการที่จิตรใช้หลักวิชาด้านภาษาศาสตร์เปรียบเทียบเชิงประวัติ ซึ่งเป็นวิชาการสมัยใหม่ที่ก้าวหน้าขึ้นมามีบทบาทอย่างมากหลังจากสงครามโลกครั้งที่ ๒ จากจุดนี้เองที่ได้กลายเป็นเครื่องมือที่สำคัญที่จะฉายภาพสังคมไทยโดยผ่านวรรณคดี และประวัติศาสตร์ ซึ่งจิตรได้มีความเชี่ยวชาญอยู่แล้ว จากการที่ยึดมั่นในกรอบทฤษฎีอย่างแข็งทื่อในโฉมหน้าฯ แต่ความเป็นมาของคำสยามฯ เริ่มต้นจากข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ ซึ่งมีอยู่ในรูปแบบต่าง ๆ โดยเฉพาะในส่วนที่ถูกมองข้ามจากนักวิชาการอนุรักษนิยมส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นตำนานพื้นบ้าน หรือแม้แต่ภาษาถิ่นต่างๆ ขณะเดียวกันจิตรก็ให้ความสำคัญกับเรื่องจิตสำนึก และมิติทางวัฒนธรรมมากขึ้น ผลจากการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวนี้ทำให้จิตรพบว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม, ที่มีชีวิต ความคิด ขนบธรรมเนียม ศิลปวัฒนธรรม กฎหมาย ฯลฯ ...ถ้าเราปฏิเสธความจริงในด้านนี้เสีย การศึกษาของเราก็จะแคบกว่าที่ควร และบางครั้งก็ไม่อาจจะค้นถึงความจริงที่ต้องการได้ ดังนั้นจิตรจึงให้ข้อสรุปในความหมายของคำสยามว่า มิได้หมายถึงชนชาติ... หากหมายถึงดินแดนที่เป็นเอกภาพอันหนึ่ง ซึ่งในดินแดนนี้มีประชากรหลายเชื้อชาติรวมกันเป็น (เจ้า) ของ นั่นคือสยามเป็นชื่อของรัฐประชาชาติรัฐหนึ่งไปโดยเด็ดขาด มิได้เป็นชื่อของประชาชาติหนึ่งชนชาติเดียว ไม่ว่าจะเป็นชนชาติเขมร ลาว มอญ กะเหรี่ยง มลายู ส่วย ไทย ฯลฯ ทุกคนมีศักดิ์และสิทธิ์ในฐานะเป็นประชาชนชาวสยามอย่างเท่าเทียมกัน นี่คือความหมายและความสำนึกใหม่ที่เกิดขึ้นพร้อม ๆ กับรัฐประชาชาติ จากบทความเรื่อง ชีวิตและงาน จิตร ภูมิศักดิ์ ของ คุณธนาพล อิ๋วสกุล และคณะ จากนิตยสาร ศิลปวัฒนธรรม ฉบับที่ ๗ ปีที่ ๒๕ วันที่ ๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๗ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 15:51:12

ความคิดเห็นที่ 32 โหวตค่ะ จากคุณ : ฑีรฒ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 17:26:21

ความคิดเห็นที่ 33 นึกว่าปีนี้คุณเพ็ญชมพูไม่มาเสียแล้ว แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 53 18:12:13 จากคุณ : แม่ (obst) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 18:11:34

ความคิดเห็นที่ 34 คราวนี้ลูกครับ ผมพยายามอ่านและเรียนงานของเขาครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : อ๊บ (obst) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 53 18:14:17

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบพระคุณทุกท่านที่โหวตกระทู้ให้ สวัสดีตอนเช้าคุณอ๊บแม่-ลูกผูกพันกันมานาน จิตร ภูมิศักดิ์เป็นคนอย่างไร อาจารย์ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ประธานกองทุน จิตร ภูมิศักดิ์ ได้ให้ทัศนะไว้ว่า จิตร ภูมิศักดิ์ เป็นตัวแทนของนิสิตนักศึกษาที่เก่ง แต่ไม่ยอมรับกับระบบและวิธีการของสถาบันอุดมศึกษา และอีกภาพหนึ่งเขาเป็นนักคิด นักเขียน ซึ่งสำคัญมาก ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาทำงานเขาก็ผลิตงานไว้เยอะมาก และเป็นงานคุณภาพอย่างแหลมคม งานบางชิ้นจะต้องเป็นอมตะแน่ ๆ งานบางอย่างก็เป็นงานที่ปลุกพลังความคิด อย่างเช่น "โฉมหน้าศักดินาไทย" แต่ถ้าจะเอาในแง่วิชาการแล้ว "ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว และขอม ฯ" เป็นงานวิชาการที่เยี่ยมที่สุดที่คนไทยเคยทำมา เป็นงานชิ้นเอกระดับโลกานุวัตรเลย ส่วนใหญ่งานวิชาการของไทยค่อนข้างหน่อมแน้ม ไม่จริงจังอะไร แล้วก็ฉาบฉวย นี่ผมมองส่วนใหญ่นะ มีเล็กน้อยมากที่จริงจัง "โฉมหน้าศักดินาไทย" และ "ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว และขอม ฯ" เป็นงานวิชาการที่จริงจังมาก ฉะนั้นภาพแรกของ จิตร ภูมิศักดิ์ คือนิสิตนักศึกษา ภาพที่สองคือนักคิด นักเขียน ภาพที่สามผมคิดว่าเขาเป็นนักปฏิวัติ คือหมายความว่าในที่สุดแล้วเขาก็เดินเส้นทางลัทธิมาร์กซ์ และลัทธิเหมา เป็นนักปฏิวัติ จับปืนเข้าป่า ภาพนี้เองได้รับความนิยมชมชื่นมาก โดยเฉพาะก่อน ๖ ตุลา ๑๙ ภาพนี้ในปัจจุบันอาจจะไม่มีคนสนใจเท่าไหร่ คงเพราะไม่มีป่าให้ล้อมเมืองอีกแล้ว ไม่มีแนวทางปฏิวัติแบบนั้นให้ดำเนินอีกต่อไป ถ้าปฏิวัติก็ต้องปฏิวัติอีกแบบหนึ่งแล้ว โลกมันเปลี่ยนของมันไปเรื่อย ผมว่าภาพของจิตรอาจมีเหลืออยู่ ๒ ภาพในตอนนี้ คือภาพของนิสิตนักศึกษา คนหนุ่มสาวที่ใฝ่รู้ ฉลาด ทั้งยังไม่ยอมรับระบบ วิธีคิดแบบเก่า ๆ และภาพของนักวิชาการ ยังมีภาพของความเป็นกวีอยู่ด้วย เป็นศิลปิน ถ้าจะพูดไปแล้ว จิตร ภูมิศักดิ์ มีหลายแง่หลายมุมให้เราพูดถึงมาก ถ้าเรามองในความเป็นนิสิตนักศึกษาที่เฉลี่ยวฉลาดก็ได้ เรามองว่าเขาเป็นนักคิดนักเขียนที่มีผลงานยอดเยี่ยมก็ได้ อย่างบทกวีของเขาก็งาม ๆ หลายบท กินใจ ความเป็นศิลปินเพลงในตัวเขาก็มี ผมว่า "แสงดาวแห่งศรัทธา" ก็คงจะเป็นอมตะไปแล้ว คงไม่มีทางตายแล้วเพลงนี้ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 07:43:40 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 07:36:32

ความคิดเห็นที่ 36 กำลังซึ้ง ขอมอบ "แสงดาวแห่งศรัทธา" ให้อีกเวอร์ชั่นหนึ่ง จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 08:11:06

ความคิดเห็นที่ 37 คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 08:51:22

ความคิดเห็นที่ 38 เข้ามาโหวตให้ครับ จากคุณ : เหล่าฟาง เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 09:26:34

ความคิดเห็นที่ 39 ไม่ว่าจะเกิดเร็วไป หรือเป็นอิฐก้อนแรกๆ รู้แต่ว่าเสียดายค่ะ.... เมืองไทยไม่ค่อยมีปราชญ์แบบนี้มากสักเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะยุคที่เงินมาก่อนอุดมการณ์ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 10:40:06

ความคิดเห็นที่ 40 ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ชอบงานเขียนของแก ผมจะกลายเป็นพวกต่อต้านรัฐไหมนี่ จากคุณ : แห้วกับใบบัวบก เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 11:01:29

ความคิดเห็นที่ 41 ^ ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ รัฐไทยนั้นผ่านกาลเวลามายาวนาน เจอสารพัดรูปแบบ จะเป็นรัฐไทยเก่า รัฐไทยใหม่ที่เห็นแล้วยังมึนๆ การเมืองเก่าที่เคยใหม่ การเมืองใหม่ที่จะย้อนไปเล่นเรื่องเก่าๆ ฯลฯ ก็เจอมาแล้วทั้งนั้น งานของจิตรในแง่ที่ทำให้จิตรโดยประณามจากฝ่ายขวานั้น ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งในงานทั้งหมดของจิตร และถ้ามองย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์ของรัฐไทย มันก็เป็นแค่ "บทวิพากษ์" บทหนึ่งเท่านั้นเอง ถ้าคุณอ่านความเป็นมาของคำสยามฯ รวมถึงงานด้านภาษา-ประวัติศาสตร์อื่นๆ จะพบว่าจิตรรักประวัติศาสตร์และภาษาไทยมากที่สุด และออกจะเป็นงานที่สร้างความซาบซึ้งในทิพย์แห่งภาษาวัฒนธรรมไทยและชนชาติอุษาคเนย์อย่างยากที่ใครจะสร้างได้ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 11:51:50

ความคิดเห็นที่ 42 เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังซิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเป็นกิน น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน ------------------------------------ ทุกวันนี้ ผมก็กินข้าวไม่เคยเหลือ แม้มันจะไม่อร่อยปานใดก็ตามที ปล. พูดถึงคุณจิตร ผมนึกถึงคาราวานทุกที แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 12:16:03 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 12:12:56 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 12:05:56

ความคิดเห็นที่ 43 งานเขียนของ จิตร ภูมิศักดิ์ นอกจาก ความเป็นมาของคำสยาม, ไทย, ลาว และขอม และโฉมหน้าศักดินาไทยแล้ว ยังมีงานอื่นที่โดดเด่นอีกหรือไม่ ที่สะท้อนแสดงออกถึง ภูมิปัญญาความคิด ให้คนรุ่นหลังได้ติดตาม. จากคุณ : ดอกนางแย้ม เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 12:46:07

ความคิดเห็นที่ 44 ลบข้อความ เนื่องจากพิมพ์ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 12:52:39 จากคุณ : ดอกนางแย้ม เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 12:46:23

ความคิดเห็นที่ 45 คุณแห้วกับใบบัวบก # ๔๐ ไม่รู้จะพูดอะไร แต่ชอบงานเขียนของแก ผมจะกลายเป็นพวกต่อต้านรัฐไหมนี่ ถ้าเป็นในสมัยของ สฤษดิ์ ธนะรัชต์ คุณอาจโดยซิว ยิ่งถ้าเป็นงานนี้ คุณอาจโดยเต็ม ๆ เจ้าเคยประกาศตน                     เป็นคำคนที่เรียกขาน ชื่อใดมิแว่วหวาน                       เท่า "ขวัญใจประชาชน" ชื่อนั้นช่างหวานซึ้ง                     และตราตรึงในจิตตน จะรักพิทักษ์จน                         จวบสิ้นใจให้ทรงจำ   นี้ฤๅที่รักษา                              ฉะนี้อา คือผู้นำ ?   วาจาเจ้ากลับคำ                         เป็นเล่ห์ลิ้นที่ลวงคน เสียแรงที่คลั่งไคล้                      เป็น "ขวัญใจประชาชน" สู้ทอดอุทิศตน                          เข้าตามต้อยบ่กลัวตาย กูคือผู้ถือปืน                             "ปฏิวัติ" กับ "เจ้านาย"   โอ้การณ์มากลับกลาย                 เป็นถือปืนเข้าปล้นเมือง สูกินในนามกู                            แล้วคือใครที่คนเคือง เสียงแช่งทุกมุมเมือง                  เหมาพวกสู ย่อมกูพลอย   โอ้กรรมนิหนอกรรม                   จะระyumเพราะตามรอย รู้ตัวเมื่อบ่ายคล้อย                     จะสู้คลำมรรคาคืน ถึงชนจะชิงชัง                           แต่กูยังจะหยัดยืน กู้เกียรติที่มารกลืน                     ให้มวลชนได้เข้าใจ บางส่วนจาก "โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา" โดย จิตร ภูมิศักดิ์ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 12:49:41

ความคิดเห็นที่ 46 คุณดอกนางแย้ม # ๔๓ นอกจาก ความเป็นมาของคำสยาม, ไทย, ลาว และขอม และโฉมหน้าศักดินาไทยแล้ว ยังมีงานอื่นที่โดดเด่นอีกหรือไม่ ที่สะท้อนแสดงออกถึง ภูมิปัญญาความคิด ให้คนรุ่นหลังได้ติดตาม. คุณ AntiSpam น่าจะตอบคำถามของคุณดอกนางแย้มได้ดี จิตร ภูมิศักดิ์ : เขาตายเหมือนไร้ค่าแต่ต่อมาก้องนาม ผู้คนไถ่ถามอยากเรียน ตั้งแต่ความคิดเห็นที่ ๒๘ - ๔๔ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/05/K5378590/K5378590.html#28 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 13:27:53 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 13:26:07 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 13:22:34

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาคารวะท่านจิตร ด้วยความเคารพจากใจค่ะ จากคุณ : อินทรายุธ (minuit) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 13:35:48

ความคิดเห็นที่ 48 #43 ขอนำเสนอ "ศัพท์สันนิษฐานและอักษรวินิจฉัย" ถ้าความเป็นมาของคำฯ เป็นเรื่องยาว ศัพท์สันนิษฐานและอักษรวินิจฉัยก็น่าจะเรียกว่าเป็น "รวมเรื่องสั้น" แต่ก็เป็นเรื่องสั้นที่อ่านได้อรรถรสและเข้มข้นไม่หยอก บทความในศัพท์สันนิษฐานฯ จำนวนหนึ่งเขียนในช่วงที่จิตรยังเป็นนักศึกษาชั้นปีต้นๆ ขอยกเรื่องที่อยู่ในความจำมาสำแดงเป็นตัวอย่างในบทความเรื่อง "ปลาผอกหมกเหม็นยาม อยากเคี้ยว"ซึ่งมาจากความตอนหนึ่งในลิลิตพระลอคือ พระเอยอาบน้ำขุ่น เอาเย็น ปลาผอกหมกเหม็นยาม อยากเคี้ยว รุกรุยราคจำเป็น ปางเมื่อ แคลนนา อดอยู่เยียวดิวเดี้ยว อยู่ได้ฉันใด โดยบริบทแล้ว เรารู้ได้เลยว่าเนื้อความตอนนี้คือมีสิ่งใดก็เสพสิ่งนั้นพอแก้ขัดไปก่อน อาจารย์มหาวิทยาลัยท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นอาจารย์ของจิตรด้วย ได้แถลงว่า ปลาผอกน่าจะหมายถึงปลาหมก แต่จิตรมีความสงสัยว่า ปลาหมก หรือ หมกปลา นั้นไม่น่าจะเหม็น หอมด้วยซ้ำ และเอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เหมาะจะเอามาสาธกตามเนื้อความในลิลิตพระลอตอนดังกล่าว เปิดคำว่า "ผอก" ในพจนานุกรม ก็บอกว่าเป็นปลาหรือกุ้งตำกับเกลือ แต่ไม่ได้บอกว่า “หมัก” แต่ประการใด ถ้าไม่หมักก็ไม่น่าจะมีกลิ่นเหม็น ต่างจากปลาร้าหรือปลาเจ่าที่พจนานุกรมระบุชัดว่าเป็นอาหารหมัก (ซึ่งย่อมมีกลิ่นตามมา) เพราะฉะนั้น ในความคิดของจิตร ถ้า “ผอก” เป็นอาหารหมัก พจนานุกรมก็น่าจะระบุไว้ ด้วยเหตุนี้ จิตรจึงพิจารณาดูภาษาเพื่อนบ้าน คือภาษาเขมร พบว่า ผอก อ่านว่า ผะอก ในภาษาเขมรก็คือปลาร้า จัดเข้าโครงตอนนี้พบว่าตรงทั้งเสียงทั้งเนื้อความ ลองอ่าน “ปลาผะอกหมกเหม็นยาม อยากเคี้ยว” ก็พบว่าเข้าท่าไม่หยอก ถามว่าทำไมเป็น ผอก (ผะอก) ไม่ใช้ปลาร้าให้หมดเรื่องหมดราว เรื่องนี้เป็นเรื่องของฉันทัลักษณ์ ตำแหน่งนั้นต้องเป็นเสียงเอก บทความสั้นๆ ของจิตรบทนี้กลับนำมาซึ่งอาการ “ผอกหมกเหม็นในใจ” ท่านอาจารย์ผู้วินิจฉัยว่า “ปลาผอกคือปลาหมก” มีรายการโต้กลับแบบที่จิตรต้องจารึกไว้ในใจว่า “จงโกรธทุกคนที่เห็นต่างจากเรา” ที่เล่ามาหากมีผิดก็ขออภัยนะคะ ไม่ได้มีต้นฉบับหนังสือในมือ อีกบทความหนึ่งในหนังสือเล่มเดียวกัน ซึ่งก็น่าสนใจไม่น้อยเหมือนกันคือ "เชิงอักษรไทย" เคยถ่ายภาพบทความดังกล่าวไว้ในกระทู้หนึ่ง แม้จะไม่ชัดเป๊ะๆ ก้คิดว่าพออ่านได้ อยากทราบเหตุผลของจิตร ภูมิศักดิ์ ที่เห็นว่าตัว ญ ไม่ควรมีเชิงครับ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/01/K5040700/K5040700.html แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 14:07:54 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 53 13:54:20 จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 13:47:03

ความคิดเห็นที่ 49 ยังไม่ลืมที่คุณ AntiSpam กรุณา นำเรื่อง กลาโหม - กระลาโหม มาให้อ่าน คำที่มักเขียนหรือพิมพ์ผิดบ่อย ๆ ภาค ๒ ความคิดเห็นที่ ๕๖ - ๘๔ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/02/K5115945/K5115945.html#56 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 14:30:51

ความคิดเห็นที่ 50 จะผิดไหม ที่แม้ผมจะชื่นชมผลงานเขา แต่ไม่ชื่นชอบในตัวเขา เพราะผมเชื่อว่า เขาเป็นคอมมิวนิสต์ ขนานแท้ จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 16:37:47

ความคิดเห็นที่ 51 บรรยากาศกระทู้ จิตร ปีนี้ดีนะ ไม่เหมือนปีที่แล้ว จากคุณ : ดอกนางแย้ม เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 18:07:51

ความคิดเห็นที่ 52 คห.ที่ 50 ในฐานะที่ศรัทธา ชื่นชมและอ่านงานของ จิตร ภูมิศักดิ์ มาหลายเล่ม คุณลองค้นหาคำตอบ ว่าคอมมิวนิสต์คืออะไร เกิดจากอะไร เป็นคอมมิวนิสต์ เป็นได้อย่างไร และ ทำไมคุณถึงเกลียด กลัวคำว่า คอมมิวนิสต์ ลองหาเหตุผลดังกล่าว ให้รู้แน่ รู้จริง แล้วคุณอาจชื่นชอบความคิด และตัวตนจิตร ภูมิศักดิ์ก็เป็นได้นะครับ จากคุณ : ทองเบิ้ม เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 53 23:22:57

ความคิดเห็นที่ 53 ความเห็นที่ 50 ยังต้องเรียนรู้โลกและสังคมอีกเยอะนะ จากคุณ : still solo one เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 01:50:43

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณ คุณเพ็ญชมพู มากๆเลยนะคะ ที่ไม่ลืมตั้งกระทู้ระลึกถึงจิตร ในปีนี้ ติดตามมาตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ ชื่นชอบจิตร มานานแล้ว แม้ว่าจะได้อ่านผลงานของจิตรไม่มากนัก  (เคยอ่านแค่วิเคราะห์โองการแช่งน้ำนิดหน่อย และกำลังอ่านโฉมหน้าศักดินาไทย) ด้วยความที่ยังอ่านงานของจิตรไม่มากนัก อาจจะยังไม่ทราบความสามารถของจิตรในด้านการเขียนด้วยตนเอง แต่จากคำกล่าวของผู้ทรงคุณวุฒิหลายๆท่าน (โดยเฉพาะอ.ชาญวิทย์) เรามั่นใจว่าจิตร จะต้องเก่งมากแน่นอน เราชื่นชอบจิตร เพราะอุดมการณ์ของเขาค่ะ (เช่นเดียวกับ จิระนันท์ พิตรปรีชา และคนอื่นๆด้วย)  เราชื่นชมที่เค้าไม่ใช่แค่หนอนหนังสือเอาแต่เรียน แต่เป็นนักปฏิวัติ ยอมเสี่ยงชีวิต เพื่ออุดมการณ์ เราไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมในหนังสือเรียนต้องพยายามบอกว่าคอมมิวนิสต์เป็นสิ่งชั่วร้าย ทั้งๆที่มันก็เป็นเพียงระบอบการปกครองหนึ่งเท่านั้น เราเก็บความสงสัยนั้นมาตลอด(คิดว่าสักวันเราจะต้องได้รู้ว่ามาร์กซิสคืออะไร คอมมิวนิสต์คืออะไร)  แม้แต่ครูก็ยังโจมตีคอมมิวนิสต์  จนเข้ามหาวิทยาลัย ได้เรียนอย่างเป็นกลาง ได้อ่านหนังสือที่หลากหลายขึ้น เราก็เข้าใจอะไรมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ว่างอ่านพวก communist manifesto หรือมาร์กซิสต์เท่าไรนัก ตอนนี้ก็รู้แค่คร่าวๆ แต่ก็พอจะตอบคำถามในใจตัวเองได้แล้ว รู้สึกดีใจมากค่ะ ที่ได้เป็นรุ่นน้องของ จิตร ภูมิศักดิ์ เสียดายที่เดี๋ยวนี้ คนที่รู้ว่าจิตร เป็นรุ่นพี่ มีไม่มากนัก เพื่อนคนไหนรู้จักจิตร เราเป็นต้องมองเค้าด้วยความชื่นชมทุกที  เพราะคนที่รู้จัก อย่างน้อยก็ต้องเป็นคนที่สนใจประวัติศาสตร์พอสมควร นับว่าเป็นคอเดียวกัน ^^ จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 02:38:13

ความคิดเห็นที่ 55 รายงานคุณ  jassb1 # ๒๘, # ๒๙ ได้รับกิ๊ฟ ๒ ครั้งเชียว หมู่นี้พันทิปมีอะไรแปลก ๆ อย่างที่คุณ jassb1 ว่า คุณ Angleevil # ๕๐ ชื่นชมผลงานเขา ไม่ชื่นชอบตัว คอมมิวนิสต์ แต่อย่าลืมว่า "ค่าของคนอยู่ที่ผลงาน" ทุกทุกคนมีสิทธิ์คิดแตกต่าง  ผิดถูกบ้างต่างไปในทุกหน ขอสิ่งหนึ่งย้ำไว้ในกมล        ค่าของคนอยู่ที่ใจให้สังคม ความคิดมีหลายหลาก         ผิดถูกมากน้อยต่างกัน ความคิดที่ดีนั้น                 ไม่เย้ยหยันดูถูกใคร ชีวิตมีหลายหลาก              ผิดถูกมากน้อยต่างไป ชีวิตที่ยิ่งใหญ่                   อยู่ที่ใจให้ส่วนรวม ความคิดบริสุทธิ์                อาจมีจุดอ่อนและหลวม เฉลยความกำกวม              หาจุดร่วมเพื่อสังคม จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 09:13:21

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ ~\MINKU/~  # ๕๔ เราชื่นชอบจิตร เพราะอุดมการณ์ของเขาค่ะ (เช่นเดียวกับ จิระนันท์ พิตรปรีชา และคนอื่นๆด้วย)  เราชื่นชมที่เค้าไม่ใช่แค่หนอนหนังสือเอาแต่เรียน แต่เป็นนักปฏิวัติ ยอมเสี่ยงชีวิต เพื่ออุดมการณ์ จิตรและจิระนันท์มีบางสิ่งที่โยงถึงกัน โดยเฉพาะในเรื่องคุณค่าของความเป็นหญิง จิตรได้เสนอบทกวี "เพื่อเธอสวยเหมือนชนใช่เชลย" ไว้เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๙ สหายเอย                                             วานเฉลยว่าสตรีสวยที่ไหน สวยที่ตาซึ้งงามหวามหัวใจ                        สวยที่แก้มอำไพผ่องชมพู สวยที่โอษฐ์เต็มอิ่มยิ้มน่าจูบ                      สวยที่รูปร่างระหงทรงเพรียวหรู สวยที่อกอันชายต้องร้องอู้ฮู้                      สวยตะโพกชวนดูเดินแนบเนียน บ้างว่าสวยพร้อมพรายยามอายเหนียม         บ้างว่าเยี่ยมก็ตรงตอนงอนปวดเศียร บ้างว่าสวยพร้อมสรรพเมื่อดับเทียน            บ้างว่าสวยเพราะเธอเพียรให้ชมเชย สวยเพราะแสนรักผัวจนกลัวหงอ                สวยเพราะรอเป็นเท้าหลังฟังเฉยเฉย สวยเพราะผัวมีเมียน้อยปล่อยตามเคย         สวยเพราะเป็นทาสเชลยเสมอไป สหายเอย                                             คำเฉลยต่อไปนี้เข้าทีไหม สวยเพราะทำงานแข็งกร้านแกร่งไกร            เพื่อช่วยมวลชนไทยที่มืดมน เพื่อช่วยให้เขาได้มีที่เรียนร่ำ                      มีงานทำมีเงินจ่ายหายขัดสน มีบ้านอยู่อย่างเป็นสุขทั่วทุกคน                  งานเพื่อชนทั้งสิ้นอยู่กินดี สวยเพราะเป็นเท้าหน้าขวาหรือซ้าย             เทียมเท่าชายเชิดความรักในศักดิ์ศรี ใช่แขวนชีพไว้กับผัวชั่วตาปี                      ใช้ความสามารถที่มีกอบกิจกรรม จงตื่นเถิดรู้ตนว่าตนสามารถ                      จงองอาจอย่ายอมให้ใครเหยียบย่ำ แม่แห่งลูก แม่แห่งโลก แม่แห่งธรรม            สองมือแม้นแม่แรงค้ำโลกและคน เธอจักสวยเพราะคำนึงซึ่งในสิทธิ์               ที่ควรมีเสมอมิตรทุกแห่งหน สิทธิ์..หะหา..จงเธอปองสิทธิ์ของตน           สวยด้วยศักดิ์ “เสรีชน” ใช่เชลย จิระนันท์ ได้สนองจิตรไว้ในบทกวีชื่อ "อหังการของดอกไม้" เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๖ สตรีมีสองมือ                                       มั่นยึดถือในแก่นสาร เกลียวเอ็นจักเป็นงาน                             มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ สตรีมีสองตีน                                       ไว้ป่ายปืนความใฝ่ฝัน ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน                                  มิหมายมั่นกินแรงใคร สตรีมีดวงตา                                        เพื่อเสาะหาชีวิตใหม่ มองโลกอย่างกว้างไกล                          มิใช่คอยชม้อยชวน สตรีมีดวงใจ                                        เป็นดวงไฟไม่ผันผวน สร้างสมพลังมวล                                  ด้วยเธอล้วนก็คือคน สตรีมีชีวิต                                           ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล คุณค่าเสรีชน                                       มิใช่ปรนกามารมณ์ ดอกไม้มีหนามแหลม                            มิใช่แย้มคอยคนชม บานไว้เพื่อสะสม                                  ความอุดมแห่งผืนดิน แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 09:33:13 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 09:31:16

ความคิดเห็นที่ 57 รู้สึกดีใจมากค่ะ ที่ได้เป็นรุ่นน้องของ จิตร ภูมิศักดิ์ เสียดายที่เดี๋ยวนี้ คนที่รู้ว่าจิตร เป็นรุ่นพี่ มีไม่มากนัก ท้าทายเทวพิมานตระหง่านนภพิสัย เลอทวยสุเทพไท                 ประสิทธิ์ งามตึกอักษรศาสตร์วิลาสวรวิจิตร รื่นรมย์มโนนิตย์                  นิรันดร์ เชิญเนาผองนุชเพียรบำเรียนวิวิธวรรณ โดยเจตน์ประจวบบรร-         ลุเทอญฯ จิตร ภูมิศักดิ์ อักษรานุสรณ์ ฉบับรับนิสิตใหม่ ประจำปี ๒๔๙๖ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 09:43:56 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 09:42:29

ความคิดเห็นที่ 58 คห.50 มีคนคิดเห็นคล้ายคุณอีกเยอะครับ ผลงานก็ส่วนผลงาน แยก ออกจากวิถีการเป็นคอมมิวนิสต์ของเขา คนในฟากคอมมิวนิสต์บาง คนก็ไม่ชอบคนของฝ่ายทุนนิยมเสรีเหมือนกัน แต่อาจชื่นชอบในผล งานของคนๆนั้นแทน จากคุณ : DEDETE เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 12:18:51

ความคิดเห็นที่ 59 ^_________________^ เจออีกแล้วไงครับคุณเพ็ญชมพู ... เมื่อสองวันก่อน นั่งทานข้าวกลางวันกับรุ่นน้อง ผมเปรยขึ้นมาว่า ในพันทิปมีกระทู้รำลึก จิตร  ภูมิศักดิ์ อยู่หนอ ... คู่สนทนาทั้งสอง ... หันมาถามพร้อมกัน "ใครน่ะ ?" ... ^________________^ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 13:09:17 จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 13:09:00

ความคิดเห็นที่ 60 "When I give food to the poor, they call me a saint. When I ask why the poor have no food, they call me a communist." — Hélder Câmara จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 13:12:28

ความคิดเห็นที่ 61 ... แล้วยังมิมีใครนำ "ศิลปเพื่อชีวิต" ของ ทีปกร มาขยายหรือ ? รอฟังอยู่ครับ ^____________________^ จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 13:12:57

ความคิดเห็นที่ 62 ปีที่แล้วคุณ  jassb1 ไ้ด้ถามว่า ปีหน้า เราจะเจอกันใหม่ ... ใช่ไหมครับ ?" คำตอบคือ แน่นอน "ร่วมรำลึก ๘๐ ปีชาตกาล จิตร ภูมิศักดิ์" นี่คือ "คำสัญญา" จิตร ภูมิศักดิ์ ชาตะ  ๒๕  กันยายน   ๒๔๗๓ มรณะ   ๕  พฤษภาคม ๒๕๐๙ ปีนี้จึงครบรอบ ๘๐ ปีชาตกาล ข้ามไปปีหน้าจะครบรอบ ๔๕ ปีการจากไป ถึงแม้ว่าเมื่อพูดถึง จิตร ภูมิศักดิ์ จะมีบางคนถามว่า "ใครน่ะ" อย่างที่คุณ jassb1 ประสบมาสด ๆ ร้อน ๆ เื่มื่อวานซืน ในวันเดียวกันนั้นยังมีคนคิดถึง จิตร ภูมิศักดิ์ อยู่หลาย เมื่อวันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๕๓ ที่บริเวณอนุสรณ์สถาน จิตร ภูมิศักดิ์ บ้านหนองกุง ตำบลคำบ่อ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร มูลนิธิจิตร ภูมิศักดิ์ ร่วมกับ ชาวชุมชนหนองกุง เทศบาลตำบลคำบ่อ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร กลุ่มร่วมแนวความคิดได้พร้อมใจกันจัดงานรำลึกการจากไปของ จิตร ภูมิศักดิ์ ครบรอบปีที่ ๘๐ ชาตกาล ๔๕ ปีกับการสูญเสีย พร้อมจัดผ้าป่าสามัคคีเพื่อสมทบทุนก่อสร้างปรับปรุงอนุสรณ์สถาน จิตร ภูมิศักดิ์ เพื่อให้เป็นที่ระลึกถึงวีรชน ของประชาชนเพื่อประโยชน์แก่การศึกษาและการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของท้องถิ่น มีการจัดกิจกรรมตั้งแต่ช่วงเช้าเวลาโดยมีกิจกรรมมากมาย อาทิ การทำบุญตักบาตร เลี้ยงเพลพระ การล้อมวงชวนคุย รำลึกวีรชน จิตร ภูมิศักดิ์ อาทิ นายทองใบ ทองเปาด์ ทนายความแม็กไซไซ ผู้ร่วมชะตากรรมกับจิตร ภูมิศักดิ์ ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ประธานมูลนิธิจิตร ภูมิศักดิ์ นายศุขปรีดา พนมยงค์ ทายาทรัฐบุรุษปรีดี พนมยงค์ นายคำสิงห์ ศรีนอก ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำปี ๒๕๕๓ และยังมีบุคคลสำคัญอีกหลายท่าน ส่วนกิจกรรมตลอดทั้งวันจนถึงช่วงเย็น มีประชาชนที่เดินทางมาจากทั่วสารทิศ เพื่อมาแสดงความรักและเคารพบริเวณหน้าแท่นรูปปั้นของจิตร ภูมิศักดิ์ มากกว่าพันคน อีกทั้งกิจกรรมในช่วงเย็นตั้งแต่เวลา ๑๘.๐๐ น. เป็นต้นไป มีการแสดงดนตรีเพื่อชีวิต จากศิลปินหลายสาขาอาชีพ รวมถึง กลุ่มเด็กฮักถิ่น จากมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ในส่วนการจัดกิจกรรมวางศิลาฤกษ์ การก่อสร้างอนุสรณ์สถาน จิตร ภูมิศักดิ์ ได้ดำเนินการไปก่อนแล้วเมื่อวันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา เนื่องจากทางดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ประธานมูลนิธิจิตร ภูมิศักดิ์ ได้ถือเอาฤกษ์วันนั้น เวลา ๐๙.๐๙ นาที และสะดวกต่อผู้เข้าร่วมกิจกรรมและพิธีมอบทุนการศึกษาแก่เด็กนักเรียนในพื้นที่ตำบลหนองกุง โดยมีกิจกรรมมากมายตลอดการจัดงาน รวมถึงแขกผู้เข้าร่วมจากทุกสาขาอาชีพ http://76.nationchannel.com/playvideo.php?id=92642 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 13:33:41 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 13:16:50

ความคิดเห็นที่ 63 ชักสนุกกับคุณ Nexus # ๖๐ Communism is the perfect system, in theory. As are Monarchy, Fascism and Democracy. The only reason they don't work, is because of Human nature to pervert the situation into the best one for them. Nothing else. Samuel Webster The trouble with Communism is the Communists, just as the trouble with Christianity is the Christians Henry Louis Mencken และอื่น ๆ อีกมากมาย http://en.wikiquote.org/wiki/Communism จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 13:31:53

ความคิดเห็นที่ 64 เมื่อ ๒๐ กว่าปีก่อน บังเอิญได้ไปนั่งรอเปลี่ยนเครื่องบินที่สนามบินโรมาเนีย มีมือกีต้าร์แถวๆ นั้น  เล่นเพลงแองเตอร์ นาซิอองนาล คนหลายๆ ชาติ  เขาก็มาแจมร้องกันใหญ่ เราเลยเป็นคนเอเซียที่เขยิบเข้าไปร่วมนานาชาิติักับเขา ด้วย . . . ตื่นเถิดพี่น้องผองทาส ผู้ทุกข์ระทม. . . เป็นประสบการณ์ที่แปลกดี คิดถึงและขอบคุณจิตรค่ะ จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 15:10:25

ความคิดเห็นที่ 65 ประสบการณ์ของคุณต้นจั่นน่าสนุกดี เรื่อง "ศิลปเพื่อชีวิต" เห็นทีต้องให้คุณ Antispam ช่วยขยายอีกแล้ว จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 16:10:25

ความคิดเห็นที่ 66 คห 52     คห.55 ขอบคุณครับ ผมศึกษา คำว่า คอมมิวนิสต์ แม้ไม่เชี่ยวชาญ แต่ก็คิดว่า รู้พอ ที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรครับ เพราะบังเอิญ เรียนด้านรัฐศาสตร์-เศรษฐศาสตร์ และ จริงๆเพราะ ผมเรียนด้านนี้ ผมอาจจะศึกษา งานของจิตรไม่มาก พอก็ได้มั๊งครับ ที่พูดไปใน ความเห็น50 อย่างนี้  เป็นเพราะ ผมมอง นักวิชาการ คือ เภสัชกร ที่ผลิตยา คือผลงานวิชาการ เพื่อเยียวยาสังคม แต่บางที บางสิ่ง มากเกินไปก็ไม่ดี เหมือนงานของจิตร ผมเข้าใจจิตร เพราะศึกษาในความเป็นคอมมิวนิสต์ แต่เพราะยิ่งศึกษา ความเป็นคอมมิวนิสต์ ก็ทำให้ผมเข้าใจจุดผิดพลาด ต่างๆ ที่ทำให้คอมมิวนิสต์ ไม่อาจจะเกิด ในสังคมโลกได้ ไม่ใช่เพียงแค่ คิดว่า คอมมิวนิสต์ หมายถึง ผู้ก่อการร้าย ไม่ได้เพียงแค่คิดว่า คอมมิวนิสต์ คือการ หาของมารวมกัน แล้ว หารให้ทุกคนเท่ากัน หรอกนะครับ ในบทความ ที่พยายามสื่อ ในเรื่องของชนชั้น ของจิตร มันก็คือยา ดีชนิดหนึ่ง ซึ่งผมไม่เคยปฏิเสท เพียงแต่ ผมเอง ไม่เคยเห็นด้วยกับวิถี การปฏิวัติ ของนักคอมมิวนิสต์ หลายคน ก็เพียงเท่านั้น ไม่ใช่เพียงแค่จิตร แต่รวมถึง ทั้ง เหมา เลนิน หลิวเส้าฉี้ หรือคนอื่นๆ อาจจะเป็นเพราะ ผมเป็นพวก อนุรักษ์นิยม สมัยใหม่ก็ได้มั๊ง ชอบความเปลี่ยนแปลงแบบค่อยเป็นค่อยไปซะมากกว่า แต่ไม่เป็น ครับ ขอบคุณมาก still solo one ครับ คุณคนฉลาด พ่อคนกร้านโลก แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 53 17:34:24 จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 16:27:57

ความคิดเห็นที่ 67 การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในโลกนี้ส่วนใหญ่เป็นแบบฉับพลันทั้งนั้น เพราะว่ากลุ่มผู้ครองอำนาจเก่าส่วนมากไม่ค่อยจะชอบปล่อยมือจากอำนาจกัน การเปลี่ยนแปลงทั้งหลาย(ไม่ว่าจะในทางที่ดีหรือทางที่ร้าย)ก็ต้องอาศัยคนอย่าง ลินคอนล์ โรแบสปิแอร์ เหมา จิ๋นซี ฯลฯ ถ้าจะปฎิเสธตัวตนของจิตรเพราะว่าเขาต้องการการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันก็เท่ากับปฎิเสธตัวตนของวีรบุษและทรราชย์ทั้งหลายในโลกด้วย เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นไม่ต่างกัน สิ่งที่ต่างกันมีแต่เพียงผลลัพท์เท่านั้น We always have the 20-20 hind side vision. จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 53 22:24:48

ความคิดเห็นที่ 68 ระบอบการปกครองแต่ละอย่างก็มีข้อดี-เสีย แตกต่างกัน ส่วนตัวเห็นว่าไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ เพราะโลกไม่ใช่ยูโทเปีย เพราะฉะนั้น... จึงมองว่า จะประชาธิปไตยก็ดี คอมมิวนิสต์ก็ดี ขอแค่ให้เป็นระบอบเหมาะสมกับประเทศนั้นๆก็พอค่ะ... อย่างจีน เขาก็ไม่เหมาะกับระบอบประชาธิปไตยนะคะ คงต้องค่อยๆปรับ ค่อยๆเปลี่ยน เคยคิดอยู่ว่าประเทศไทยเป็นประชาธิปไตยเร็วไปหรือเปล่า? เอ แบบนี้จะโดนหาว่าเป็นฝ่ายซ้ายหรือไม่คะนี่... "นักวิชาการ คือ เภสัชกร ที่ผลิตยา คือผลงานวิชาการ เพื่อเยียวยาสังคม" อันว่ายานั้น ก็เป็นเสมือนดาบสองคม ยาทุกอย่างมีทั้งคุณและโทษ แต่ยิ่งเราเรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับยามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีมากเท่านั้น เพราะจะได้ใช้ยาได้อย่างถูกต้อง ส่วนยานั้นๆ จะถูกใช้เป็นยาพิษไม่ คงขึ้นกับผู้ใช้... แล้วค่ะ เสริมย่อหน้านี้ เพราะเป็นวิชาชีพที่ถูกพาดพิง อิๆ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 01:14:53

ความคิดเห็นที่ 69 เรียนคุณเพ็ญชมพูที่เคารพ อัน "ศิลปเพื่อชีวิต ศิลปเพื่อประชาชน" นั้น ข้าพเจ้าลักลอบ (พูดให้เว่อไปงั้น) เอาเข้าไปอ่านตอนที่ต้องนั่งหง่าว รอซ้อมในพิธีการสำคัญ อ่านบทแรกก็พอได้ อ่านบทต่อไปชักเบื่อแกมรำคาญ อ่านบทต่อมาหลับ Zzzzz Zzzzz (ดีนะว่าตอนถึงคิวซ้อม ตื่นพอดี) การวิจารณ์ศิลปะถ้าใช้หลักวัตถุนิยมอย่างเดียว มันจะแข็งกระด้าง จะ Art for Art sake หรือ Art for Life sake ก็แล้วแต่ผู้สร้างสรรค์และผู้เสพย์ สังคมมีพัฒนาการ และมีทัศนะต่อความเป็นมนุษย์ ชีวิต และสังคมต่างต่างกัน จะมายกยอว่าภาพคนทำนาจูงควายสูงส่งและมีคุณค่ากว่ารูปกำเนิดวีนัสของบอตติเชลลี มันไม่ค่อยจะแฟร์มั้ง จะบอกว่างานศิลปะที่ลงตัวทั้งแสง สี แต่ไมไ่ด้รับใช้มวลมหาประชาชนแล้วไซร้ ก็เป็นเพียงผลงานทางเทคนิคหรืองานฝีมือ ไม่ใช่งานศิลปะ ... เราก็ว่ามันไม่แฟร์ เราเห็นด้วยว่า Art for Art sake มันไม่น่าจะเป็นจริง ศิลปินจะสร้างสรรค์งานออกมาได้ แม้จะมาจากอารมณ์ประทับใจแบบเพ้อๆ หรือฝันๆ ก็ตาม มันก็ต้องมาจากประสบการณ์ของศิลปินผู้นั้น และสะท้อนทัศนคติต่อโลกในแง่มุมใดแง่มุมหนึ่งเสมอ ่อ่านแล้วอยากจะเถียง ในนามของทีปกร เราชอบงานวิจารณ์วรรณกรรมอีกเล่มมากกว่า แม้จะมีอารมณ์ปลุกระดมตั้งนโมว่าด้วยศักดินาและการขูดรีดก็ตาม แต่มีแง่มุมที่ลึกซึ้งกว่ามาก จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 10:56:32

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านมาเพลินๆ  เจอพวกกลัวคอมมูนิดขึ้นไปเกาะกระจุกประดุจขี้ขึ้นสมองของบางรีพลาย แล้วก็เริ่มหงุดหงิดหน่อยๆ ก็ไม่แปลกใจว่าำทำไมถึงมีฆาตกรรมหมู่สมัย ๖ ตุลา  เพราะพวก ''กลัวคอมมูนิด'' จนถึงขนาดลืมความเป็นมนุษย์แล้วเข่นฆ่าคนอื่นนี่เอง แต่ก็ยังดี บรรยากาศยังโอเค ดีกว่าหลายรีพลายเมื่อกระทู้นี้ปีที่แล้ว แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 13:18:31 จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 13:16:05

ความคิดเห็นที่ 71 ความคิดเห็นที่ 70     อ่านมาเพลินๆ  เจอพวกกลัวคอมมูนิดขึ้นไปเกาะกระจุกประดุจขี้ขึ้นสมองของบางรีพลาย แล้วก็เริ่มหงุดหงิดหน่อยๆ ก็ไม่แปลกใจว่าำทำไมถึงมีฆาตกรรมหมู่สมัย ๖ ตุลา  เพราะพวก ''กลัวคอมมูนิด'' จนถึงขนาดลืมความเป็นมนุษย์แล้วเข่นฆ่าคนอื่นนี่เอง แต่ก็ยังดี บรรยากาศยังโอเค ดีกว่าหลายรีพลายเมื่อกระทู้นี้ปีที่แล้ว แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 13:18:31 จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา     เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 13:16:05     อ่านของ ผมให้ดีดี ความหมายผมคืออะไร เพราะผมรู้ว่าคุณหมายถึงผม ผมไม่ได้กลัวคอมมิวนิสต์ ครับ คนล่ะเรื่องกันเลย ที่คุณอ่าน แสดงว่าคุณไม่ได้เข้าใจอะไรเลยในสิ่งที่ผมสื่อ ผมกล่าวถึงเฉพาะ จิตร ผมไม่ได้ว่า คอมมิวนิสต์เป็นสิ่งผิด แค่ไม่เห็นด้วยกับแนวทางเท่านั้นเอง และจริงๆที่โพสไป ก็ไม่ได้มีอะไร ไม่ได้ ชวนมาถกเถียงกันเรื่อง คอมมิวนิสต์ เพราะ ต้อง quato ไปยังความเห็นบนๆ ที่เข้าใจ ว่า ผมเป็นพวก ที่เข้าใจเรื่องคอมมิวนิสต์ ไปอีกเรื่อง ก็แค่นั้น สิ่งหนึ่งที่ผมบอก ไปแล้ว ผมยกย่อง ในผลงานจิตร และ ผมมองว่า ผลงานวิชาการ ของนักวิชาการ คือยา ที่จรรโลงสังคม  และ ผมเข้าใจในอุดมการณ์ของจิตร ผมไม่ได้ว่า เขาคิดร้าย เพียงแค่ ผมอยากสื่อว่าไม่เห็นด้วย กับ แนวทางของเขา เพียงเท่านั้น ดังนั้น ผมคงจะไม่ต่อ กับ คุณ Nexus นะครับ เพราะจริงๆ ผมตอบคุณได้ สรุป คือ เขาคือ ยาที่ผิดขนาน ในสังคมไทย เพราะการปฏิวัติ แม้มันมีอยู่จริง แต่ มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ และสถานที่ เท่านั้น เพราะบางสถานการณ์ ก็ทำให้เกิดกลายเป็นจุดผิดพลาดของสังคมซึ่งคุณเองก็ทราบ แต่ผมไม่ได้คัดค้านการเปลี่ยนแปลง แม้จะหนุนการเปลี่ยนแปลงแบบค่อยเป็นค่อยไป ดังเช่น ในสมัยรัชกาลที่ 5 ทรงเลิกทาส ก็ไม่ได้ทรงเลิกทันที อาจจะเพราะผมไม่ได้บูชา ลัทธิวีรบุรุษ ด้วยสิแม้จะชอบดูหนังsuperhero ก็เถอะ ผมข้อชี้แจงแค่เท่านี้พอครับ แต่ถ้าต่อ จะกลายเป็นการถกเถียงดึงประเด็นออกนอกเรื่องผลงานจิตรไป ขออภัย ถ้าหาก ทำให้เรื่องเปลี่ยน ผมไม่ได้มาชวนใครทะเลาะ  ผมเพียงแค่อยากชี้แจง ความคิดเห็นผม ที่บางคนเข้าใจไปอีกทางเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 16:19:08 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 16:02:53 จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 16:01:58

ความคิดเห็นที่ 72 ถ้าโต้กันเรื่องปรัชญาการเมืองกัน สุดท้ายก็จะเหลือคำถาม " คนที่มีความสามารถ สมควรได้รับสิ่งตอบแทน หรือไม่ ? " " แล้วคนที่มีความสามารถ สมควรแย่งปัจจัยการผลิตไปจากมหาชน หรือไม่ ? " คำถามเหล่านี้ ผมคงไม่ตอบ และขี้เกียจจะตอบแล้วล่ะครับ เอิ๊ก ผมแค่เข้ามาเห็นด้วยกับข้อเขียนของคุณ Nexus เท่านั้น อิอิ ปล. ถึงท่าน Angleevil ผมกลับเข้าใจว่า สังคมไทย เป็นสังคมที่ศรัทธาในลัทธิวีรบุรุษ (Heroism) มากกว่านะครับ ดูจากกรณีของพวกที่ศรัทธาในตัวคุณทักษิณ ก็น่าจะทราบกันดีอยู่แล้ว แค่กรณีเดียว ก็ Heroism กันแทบไม่หวาดไม่ไหวแล้วกระมัง เอิ๊กๆ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 22:05:55 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 53 22:04:57 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 22:03:30

ความคิดเห็นที่ 73 แม้จะไม่ได้เข้าห้องสมุดบ่อยนัก แต่กระทู้นี้...ทำเอาดิฉันให้กิ๊ฟจนหมดตัวเลยค่ะ ขอบพระคุณ จขกท. เป็นอย่างสูงที่มิเคยลืมเลือนบุรุษที่มีนามว่า "จิตร ภูมิศักดิ์" ค่ะ ด้วยความเคารพค่ะ ดอกคูณฯ จากคุณ : ดอกคูณที่จากไป เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 53 23:51:49

ความคิดเห็นที่ 74 (ความเห็นส่วนตัวนะคะ) งานกวีของ จิตร เทียบกับคนร่วมยุคสมัยเดียวกันอย่าง อัศนี พลจันทร์ ดูเหมือนว่าบทกวีของจิตร จะเน้น"ความ"มากกว่า ทำให้ออกมา กระด้างกว่า "คำ"ออกจะทื่อๆ กระแทกใส่ตรงๆ ชวนให้นึกถึงงานมินิมอล เทียบกับนายผีที่ดูจะ เล่นกับ"คำ" ได้มากกว่า จิตร สะเทือนอารมณ์ได้มากกว่า ดูมีมิติทางอารมณ์มากกว่า ในขณะที่ "ความ" ก็ยังเข้มข้นพอกันกับ จิตร ชวนให้นึกถึงงานไฟน์อาร์ท แนวคิดทางการเมืองของ จิตร หากไม่ดูที่ประวัติศาสตร์ชีวิตของ จิตร ไล่มาว่าเคยโดนอะไรมาบ้าง ก็คงจะไม่เข้าใจว่าทำไม จิตร ถึงเป็น คอมมิวนิสต์ แต่ถ้าไล่ดูก็คงจะเห็นได้ว่า การที่ จิตร "คิดต่าง" นั้น ทำให้ ต รี น ของ จิตร เหลือที่เหยียดยืนอยู่ใน "เมือง" ได้แค่ไหน แล้วทางเลือกของจิตรในตอนนั้น เมื่อไม่มีที่ให้เหยียดยืนได้ใน"เมือง" มีตัวเลือกอะไรเหลืออยู่บ้าง ความเห็นส่วนตัว - คิดว่า ถ้ายังมีที่เหลือให้ จิตร สามารถหยั่งเท้าหยัดยืนได้ใน"เมือง" จิตร เองคงอยากอยู่ทำงานวิชาการ งานสร้างสรรค์อื่นๆ ใน"เมือง"เสียมากกว่า จิตร คงไม่ได้กลัวลำบาก แต่ตัวเขาน่าจะมีประโยชน์ สำหรับคนอื่นมากกว่า เมื่อเขาอยู่ใน"เมือง" ปีที่แล้วยังเชื่ออยู่ตาม คคห บนๆ ว่า จิตร เกิดเร็วไปหน่อย แต่มาปีนี้ คิดว่า จิตร เกิดปีไหนก็คงมีผลเหมือนกัน ประเทศนี้ 80 ปีผ่านไป ก็ไม่ได้มีความแตกต่างอะไร ในวิธีปฏิบัติต่อคนที่ "คิดต่าง" รักษาเอาไว้ได้คงเส้นคงวามากค่ะ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 00:29:34

ความคิดเห็นที่ 75 แต่... ส. ศิวลักษณ์ไม่คิดว่าจิตรเป็นคอมมิวนิสต์ จากการวิจารณ์ของส.ศิวลักษณ์และอีกสองสามคน จะเห็นได้ว่า จริง ๆ แล้วจิตรมีลักษณะเป็นรอยัลลิสต์เต็มขั้น เพียงแต่เป็นรอยัลลิสต์ที่อยู่ฝั่งมาร์กซิสต์(อันที่จริงยังมีอีกหลายคนที่สงสัยว่าจิตรจะใช่คอมมิวนิสต์จริง ๆ หรือ ซึ่งอาจเป็นเพียงมาร์กซิสต์แบบชาตินิยมหัวรุนแรงก็ได้) ส. กล่าวว่า จิตรมีพฤติกรรมส่วนตัวเหมือนพวกศักดินา ชอบที่จะมีคนคอยรับใช้และมีผู้คอยให้ความอุปถัม(เหมือนศิลปินสมัยก่อน) ส. ยังกล่าวอีกว่า จิตร "บูชา" คอมมิวนิสต์จนเหมือนศาสนามากกว่าผู้ที่มีความรู้ความเข้าใจในคอมมิวนิสต์ จิตรเป็นนักวิชาการที่เก่งอัจฉริยะในด้านภาษาศาสตร์ และนิรุกติศาสตร์ แต่ในเรื่องมาร์กซิสต์กับคอมมิวนิสต์แล้ว ส.พูดว่า จิตรเหมือนพวกคลั่งศาสนามากกว่า ซึ่งสอดคล้องกับอีกสองสามคนที่ผมอ่านมาได้กล่าวว่า จิตรไม่ได้เป็นคอมมิวนิสต์เพราะอุดมการณ์ แต่เป็นเพราะชนชั้นสูงในสมัยนั้นต่างหวาดกลัวในความสามารถของสามัญชนเช่นจิตรต่างหาก(ในสมัยนั้นองค์ความรู้ต่าง ๆ จะมาจากเจ้าทั้งนั้น)ดังนั้นจึงต้องทำลายเขาด้วยการผลักเข้าหาคอมมิวนิสต์(จิตรหันมาสนใจคอมมิวนิสต์หลังจากที่ถูกจับขังคุก) ซึ่งเรื่องเหล่านี้ก็ว่ากันไป... จากคุณ : Roh_Z เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 15:12:56

ความคิดเห็นที่ 76 ต้องคิดตามห้ามถามเท่านั้นหรือ เสรีภาพนั้นคือ อะไรเล่า คนทำงานต้องดับลับเหลือแค่เงา แสนเสียดาย และแสนเศร้า เมื่อเขาถูกยิง . . . จากคุณ : ต้นจั่น เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 21:48:09

ความคิดเห็นที่ 77 ตามอ่านทุกปีเลยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : KikuAnonae เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 53 22:37:55

ความคิดเห็นที่ 78 ผมเห็นด้วยกับ แนวคิดของคุณ ส.ศิวลักษณ์ (บางส่วน) ที่วิจารณ์คุณจิตรไว้ ตาม คห. ของคุณ Roh_z ลักษณะเด่นของ Royalism คือ การเคารพต่อสถาบันที่พวกเขามองว่าสถาบันขาวสะอาด เมื่อเป็นสิ่งที่ขาวสะอาด สถาบันต้องมีการตรวจสอบได้ และต้องโปร่งใสเพียงพอเช่นเดียวกันกับสถาบันอื่นๆ งานเขียนในช่วงแรกๆ ของคุณจิตรเอง จึงมีลักษณะแนวคิดของ Royalism อยู่ค่อนข้างมาก และมักมุ่งเป้าไปหาสถาบันเพื่อการตรวจสอบนั้นเสมอ แต่ก็ยังคงมีความเคารพในตัวสถาบันอยู่ แนวคิดของ Royalism ตรงนี้จึงค่อนข้างต่างกับ Marxism ที่ไม่ได้สนใจสถาบันแม้แต่น้อย เพราะเมื่อมีการปฎิวัติล้มล้างระบอบออกไป สถาบันกษัตริย์จะหายไปกับระบอบด้วย จากข้างต้น แนวคิดของ Marxism จึงไม่ได้มุ่งเป้าไปหาสถาบัน แต่เป็นการมุ่งเป้าไปที่ระบอบของสังคมนั้นๆ โดยตรงเสียงมากกว่า เรื่องนี้ในสังคมไทยยังค่อนข้างสับสน มักจะเข้าใจกันอยู่เสมอๆ ว่า พวกที่ทำการต่อต้านสถาบัน หรือเกลียดชังสถาบัน คือ พวก Marxism เป็นพวก Communist ทั้งๆ ที่พวกนี้ คือ พวก Anti-Royalism และ Anti-Monarchism แยกต่างหากจากกัน ทว่า จากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของไทย ทั้ง Royalism หรือ Anti-Raloyalism ต่างก็ถูกผลักดันให้เข้าป่าผสมกับพวก Communist ทั้งหลาย ด้วยเหตุนี้แนวคิดเรื่องการเกลียดเจ้า จึงเป็นเรื่องที่ติดตามมาใน พคท. ไปด้วย และเรื่องนี้เองที่ฝังหัวคนไทยว่า พวกที่มีแนวคิดจะตรวจสอบสถาบันกษัตริย์ หรือพวกที่คิดจะล้มล้างสถา่บันเป็นพวก Communist ทั้งหมด ที่เป็นเ่ช่นนี้ ก็เพราะ อย่างที่ผมกล่าวข้างต้น ใน คห. 72 ... คนไทย ไม่ใช่ Royalism แต่เป็นพวก Heroism เต็มขั้น ...... !! นี่เองเป็นเหตุผลว่า ทำไมจิตรต้องเข้าป่า และโจมตีระบบศักดินาไทยเต็มตัว ปล. สำหรับคนที่ไม่เข้าใจคำศัพท์ ขออธิบายง่ายๆ ว่า Heroism = ศรัทธาในตัวบุคคล Monarchism = ศรัทธาในตัวกษัตริย์ Royalism = ศรัทธาในสถาบัน ดังนั้น Monarchism จึงเป็น sub-set ของ Heroism อีกที ลองมองผ่านสังคมนี้ดู แล้วจะเห็นว่า คนไทยเป็น Heroism กันขนาดไหนนะครับ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 53 03:19:54 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 03:18:59

ความคิดเห็นที่ 79 วันวาร      ผ่านไป     เพียงสอง เนืองนอง  ความเห็น  หลั่งไหล จิตรคิด    จิตรเป็น     เช่นไร สืบหา      ค้นได้       จากงาน ขออนุญาตถกต่อเรื่อง "ศิลปเพื่อชีวิต" ต่อจากคุณ AntiSpam # ๖๙ นี้คือความเป็นมาของ "ศิลปเพื่อชีวิต" โดยคุณ AntiSpam เืมื่อปี ๒๕๕๐ จิตร ภูมิศักดิ์ : เขาตายเหมือนไร้ค่าแต่ต่อมาก้องนาม ผู้คนไถ่ถามอยากเรียน ความคิดเห็นที่ ๓๔ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/05/K5378590/K5378590.html#34 หลังจากเรียนจบจากคณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จิตรเข้าทำงานเป็นอาจารย์สอนวิชาภาษาอังกฤษ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร แนวคิดเรื่อง "ศิลปเพื่อชีวิต" ก้าวสู่รั้วศิลปากรก่อนการมาของจิตร โดยจิตรเป็นผู้ตอกย้ำจากงานเขียนประจำคอลัมน์ "ศิลปะวิจารณ์" ลงในปิตุภูมิรายสัปดาห์ในนาม "ศิลป์ พิทักษ์ชน" ตั้งคำถามต่อความคิดแบบดั้งเดิมที่มุ่งผลิตงานศิลปะเพื่อสดุดีคุณค่าแห่งศิลปะโดยลำพัง (ศิลปะเพื่อศิลปะ) ว่า ศิลปะนั้นจะงามไปได้อย่างไร หากมิได้รับใช้ความจริง มิได้รับใช้ชีวิต มิได้รับใช้ประชาชน กลับมาที่ศิลปากร หนังสือ "มหาวิทยาลัยศิลปากร รับน้องใหม่ พ.ศ. ๒๕๐๐" อันก่อให้เกิดความอลหม่านขึ้นอีกครั้ง เมื่อมีบทความ "ศิลปะบริสุทธิ์ มีจริงแท้หรือไฉน?" ภายใต้นามปากกา "ทีปกร" ข้อเขียนดังกล่าวคัดง้างกับความคิดศิลปะเพื่อศิลปะหนังสือถูกฉีกและเผาโดยนักศึกษาของมหาวิทยาลัย (จริงๆ อ่านแล้วเราก็ว่ามันก็ไม่เห็นจะมีอะไรแสลงใจนักหนานา - AntiSpam) ทวีป วรดิลก อ้างข้อเขียน "อาจารย์จิตร ภูมิศักดิ์ กับชาวศิลปากร" ของ สิริอุษา พลจันต์ ว่าเหตุผลที่นักศึกษาไม่พอใจหนังสือถึงขั้นฉีกทำลายก็คือ "หนังสือเล่มนี้เผยแพร่ลัทธิคอมมิวนิสต์และไม่ลงพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ไปลงรูปคนต่ำๆ" ทั้งนี้ สิริอุษากล่าวภาพดังกล่าว เป็นภาพผลงานของอาจารย์ชะลูด นิ่มเสมอ  (ภาพใน # ๖๙ - เพ็ญชมพู) ความคิดเรื่อง "ศิลปเพื่อชีวิต" ซึ่งถือว่าเป็นความคิดใหม่ในสมัยนั้น ปรากฏว่า "เสฐียรโกเศศ" หรือ ศาสตราจารย์พระยาอนุมานราชธนก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ตรงกับที่ "ทีปกร" เสนอ และในหนังสือรับน้องฉบับ ดังกล่าว "เสฐียรโกเศศ" ได้แปลบทความเรื่อง "ศิลปคืออะไร?" ของตอลสตอยให้ พร้อมกับอาจารย์กุหลาบ สายประดิษฐ์ ก็ได้มอบบทความเรื่อง "ความเป็นมาของประวัติศาสตร์" ซึ่งเขียนถึง "ผู้สร้างประวัติศาสตร์ไม่ใช่กษัตริย์ แต่เป็นประชาชนผู้ทุกข์ยาก" หนังสือรับน้องศิลปากร พิมพ์ไว้ ๑,๐๐๐ เล่ม หลังจากมีการแจกหนังสือดังกล่าว ได้ถูกบรรดานักศึกษาคณะจิตรกรรม ต่อต้านและนำไปทำลายเป็นจำนวนมาก และเกิดการชกต่อยระหว่างผู้มีแนวคิด สองแนวทาง ได้มีการประชุมชักฟอกโดยกรรมการนักศึกษา ว่า "ทีปกร" คือใคร และได้มีนักศึกษาชายคณะจิตรกรรม ชื่อว่า "กำจร สุนพงษ์ศรี" ออกมารับสมอ้างว่า ตนคือ "ทีปกร" เพื่อไม่ให้เรื่องลุกลามไป แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 53 10:29:53 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 09:53:24

ความคิดเห็นที่ 80 เวลาผ่านล่วงเลยไปเกือบ ๔๐ ปี อาจารย์กำจร สุนพงษ์ศรี ได้กล่าวถึงผลงานเรื่องนี้ของ จิตร ภูมิศักดิ์ในบทความเรื่อง "ศีลธรรม จริยธรรม ในงานศิลปะและศิลปิน." กรุงเทพธุรกิจ. ๑๖ กันยายน ๒๕๓๙. เมื่อราว ๓ ทศวรรษที่ผ่านมา จิตร ภูมิศักดิ์ นักคิด นักเขียนคนสำคัญได้จุดประกายประเด็นเป้าหมายสูงสุดของงานศิลปะอยู่ที่ใด เขาได้เสนอศิลปะเพื่อชีวิต เพื่อประชาชน และเพื่อชนชั้นกรรมาชีพอย่างแหลมคมก่อให้เกิดความเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงต่อวงการศิลปะอย่างขนานใหญ่ แม้ว่าเขา จิตร ภูมิศักดิ์ อาจไม่ใช่คนแรกที่เสนอแนวทางนี้ แต่เขาก็คือผู้ที่ทำให้แนวทางนี้ชัดเจนแจ่มกระจ่างจนกลายเป็นบรรทัดฐานหนึ่งที่อยู่ในดุลยพินิจของผู้สร้างสรรค์งานศิลปกรรมในปัจจุบัน เวลาได้ล่วงเลยมานาน นานพอที่จะพิสูจน์ว่า ข้อคิดข้อเขียนของจิตร ภูมิศักดิ์ อันเปี่ยมล้นด้วยมนุษยธรรมนั้น ยังเป็นปัญหาที่ผูกพันถึงความรับผิดชอบกับจิตสำนึกที่ศิลปินมีพันธะต่อสังคม ต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอง ผิดและแตกต่างกันบ้างที่กาละและเทศะ ได้ขยับขยายตนเองออกไปจากการมุ่งโค่นล้มพวกเผด็จการ พวกศักดินา และพวกล่าเมืองขึ้นมาเป็นการเรียกร้องหาความยุติธรรม การรักษาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเรื่อยไปถึงปัญหาร้อยแปดที่ทำให้คนจำนวนมากของสังคมต้องยากไร้ตกอยู่ในสภาพยากเข็ญ จนทำให้ดูเหมือนสภาพสังคมมีเพียงสองมุมคือ มุมที่มืดมิดกับมุมอันสว่างเจิดจ้าเท่านั้น http://www.artbangkok.com/detail_page.php?sub_id=61 ประวัติศาสตราจารย์ กำจร  สุนพงษ์ศรี นักศึกษาเก่าดีเด่น  ประเภทผู้ส่งเสริมการศึกษาวิชาการ คณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร http://www.archives.su.ac.th/senior/sen47/gumjorn.htm จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 10:13:07

ความคิดเห็นที่ 81 อีกมิติหนึ่งของ จิตร ภูมิศักดิ์ คือ กวี สุรชัย จันทิมาธร เขียนในเพลงว่าจิตร ดั่งเทียนผู้ถ่องแท้แก่คน สุจริต  สัจจพิจารณ์ เขียนบทความเปรียบจิตร ดั่งโปรเมเธอุสผู้ขโมย ไฟจากสวรรค์ลงมาเพื่อให้แสงสว่างและความอบอุ่นแก่มวลมนุษย์ และ จิตร ภูมิศักดิ์  เรียกตนเองว่า "ทีปกร"  อันหมายถึง "ผู้ถือดวง ประทีป"   โดยได้แรงบันดาลใจมาจากบทกวีภาษาฝรั่งเศสของ วิกเตอร์ ฮูโก  Victor Hugo (1802-1885)  ชื่อ "ความสว่างและ ความมืด" (Les  Rayons  et  les  Ombres, I , 1840) กวี  ภายใต้วันคืนอันอัปลักษณ์เช่นนี้ ย่อมจักแผ้วทางไว้เพื่อวันคืนอันดีกว่า เขาคือบุรุษแห่งยุคสมัยของความใฝ่ฝัน ตีนทั้งสองเหยียบยืนอยู่  ณ  ที่นี้ ตีนทั้งสองเพ่งมองไปเบื้องหน้าโน้น เขานั่นเทียว  โดยไม่คำนึงถึงคำประณามและเยินยอ เปรียบเสมือนผู้ทำนายวิถีแห่งอนาคต จักต้องกระทำสิ่งที่จะมาถึงให้แจ่มจ้า เสมือนหนึ่งโคมไฟในมืออันอาจรองรับสรรพสิ่งของเขา ซึ่งกวัดไกวจ้าอยู่เหนือศีรษะ ของมวลชนทุกกาลสมัย http://membres.lycos.fr/jccau/ressourc/poete/hugopoet.htm จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 10:18:51

ความคิดเห็นที่ 82 ผมเพิ่งเห็นอีกด้านหนึ่งของจิตร ที่ว่าเป็น Royalist ที่คิดถึง สถาบันกษัตริย์ในระบอบประชาธิปไตย แต่ขุนนางเก่าที่เกรงกลัวความสามารถของสามัญชนผลักไสไปเป็นคอมมิวนิสต์ อันนี้เป็นมุมมองที่น่าสนใจที่ผมไม่เคยคิดถึงมาก่อน จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 12:30:25

ความคิดเห็นที่ 83 เป็นรุ่นน้องคุณจิตร ทั้งมัธยมและสถาบันมหาวิทยาลัยเลยค่ะ ชื่นชมผลงานมาก เรียกได้ว่ามีพรสวรรค์ทางนี้ชนิดหาตัวจับยากเลยทีเดียว ส่วนตัวมองว่าคอมมิวนิสต์อุดมการ ต้องการความเท่าเทียมกันในสังคม แต่คอมมิวนิสต์ที่เป็นกลุ่มที่ปกครอง(รัฐ)นี่ อาจจะต้องการอำนาจซะมากกว่า ประชาธิปไตยเองก็เหมือนกัน จริงๆ คือต้องการให้คนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน แต่เพราะเงื่อนไขหลายๆ อย่าง สิทธิ์ที่ว่ามันจึงไม่เท่าเทียม สรุป ส่วนตัวคิดว่า ไม่ว่าระบบการปกครองแบบไหน สิ่งที่คนต้องการคือ ผู้ปกครองที่ดี ผู้นำที่ดี, แต่ปัญหาคือกระบวนการคัดเลือกผู้นำที่ว่าจะมาจากไหน ยังไงมากกว่าค่ะ จากคุณ : ตัวตลกสีเทา เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 14:21:08

ความคิดเห็นที่ 84 จิตรเป็น  Royalist ? ในปี พ.ศ. ๒๔๙๒ ขณะจิตรเป็นนักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ได้ประพันธ์ "นวเมศวรราชสดุดี" ในนามคณะนักเรียนโรงเรียนเตรียม อุดมศึกษา ลงในหนังสืออนุสรณ์ของโรงเรียน   นวเมศวรราชสดุดี สัททุลวิกกีฬิิตฉันท์ ๑๙ ๏ ศรีศรีสิทธิสวัสดิ์วิวัฒนะวิชัย บำเทองพศกไทย                        พิเศษ ๏ พันโสมแสงขณะเพ็ญฤเย็นวิยะพระเดช แห่งองค์ธจอมเกศ                       สยาม ๏ ด้วยเดชเดชะพระองค์พระวงศะสุระราม ร่มเกล้าประชาคาม                        นคร ๏ บรรลือกีรตะก้องณท้องนภะขจร สามโลกประนังกร                         ประณม ๏ ทรงฤทธิ์ล่มวรฤทธิ์พระพิษณุวิกรม ตรีศูลอิศวรพรหม                          ประหวาด ๏ แสนเกศอกเสียดศิระคมบรมยุคลบาท น้อมในพระอำนาจ                         ละมุล ๏ สรวมชีพข้าคณะภัฏฏ์พระภูมิพลอดุลย- เดชทรงวราคุณ                              อุโฆษ ๏ สรวมเดชไตรรตนามหาพละพิโรจน์ จุ่งผายสุทิพย์โอษฐ์                         ประสิทธิ์ ๏ ซึ่งเอกอุตมตมพระบวรจตุรพิธ แด่องค์พระโมลิศ                            พิสัย ๏ จุ่งทีฆายุเกษมและเปรมวรหทัย สุญญ์เสื่อมกลีไกล                          พระองค์ ๏ จุ่งทรงวรรณะวิไลวิเลขะสุวรงค์ เลอลักษมีองค์                               ภีนาฏก์ ๏ จุ่งสบสุขะสวัสดิ์เสวยศุริยราชย์ ปกหล้าประชาชาติ                           สหรรษ์ ๏ จุ่งทรงพละสมรรถเสมอสุระสกันท์ เปลืองจิตต์ริปูพรรค์                          สยอน ๏ หนึ่งเชี่ยวเชิงปฏิภาณและการทะนุนคร สถิตเสฐียรสถาพร                           พิบูลย์ ๏ จรรโลงรัฎฐะอุโฆษวิโรจนอดูลย์ จวบกัลป์ประลัยกูณ-                        ฑะเทอญ ๚ะ๛               ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า คณะนักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา          (นายจิตร ภูมิศักดิ์ ประพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๒) นวเมศวรราชสดุดี บทนี้ได้รับการตีพิมพ์ใหม่อีกครั้งใน พ.ศ. ๒๕๕๐ เมื่อมีการจัดพิมพ์หนังสือ ๗๐ ปี เตรียมอุดมศึกษา จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 15:40:46

ความคิดเห็นที่ 85 น่าจะคนละมุมกันค่ะ อ่านที่อาจารย์ กำจร  สุนพงษ์ศรี กล่าวแล้ว นั่นคือการมองไปที่แนวคิดหลักที่จิตรนำเสนอในหนังสือคือ ศิลปะนั้นต้องเพื่อประชาชน ซึ่งจิตรยึดตามแนวคิด Art for Life sake แนวคิดเรื่อง Art for Life sake นั้น ไม่มีทางผิดไปได้ ศิลปะควรจรรโลงโลกและชีวิตนั้นถูกต้อง มิพักต้องกล่าวเรียกร้องให้ศิลปินยุคใหม่จับจ้องมองพื้นที่ของโลกแห่งความจริงในการนำเสนอศิลปะ ไม่ใช่มุ่งสร้างสรรค์งานเพื่อศาสนา หรืออุดมคติที่ไกลตัวเพียงอย่างเดียว ประเด็นที่ข้าพเจ้าพูดถึงใน #69 คือ วิธีให้คุณค่าและวิพากษ์ศิลปะของจิตรโดยยึดแต่หลักวัตถุนิยม ทำให้การวิจารณ์นั้นแข็งกระด้าง และนั่นอาจจะนำมาซึ่งปัญหาของข้าพเจ้าที่มีต่อหนังสือเล่มนี้ตามที่ได้กล่าวไป วิวัฒนาการของสังคมไม่ได้มีแต่เรื่องปัจจัยการผลิตและการเมือง แต่มีเรื่องการเปลี่ยนผ่านของกระบวนทัศน์ด้วย   เห็นต่างไม่เห็นด้วยต้องถกเถียงและคุยกัน มิใช่จับหนังสือมาเผา ไม่ใช่การล่าตัวเพื่อรุมประชาทัณฑ์ ใครอ่านเล่มนี้แล้วคิดยังไงบ้างคะ คุณ jassb1 ว่ายังไงเอ่ย จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 16:01:22

ความคิดเห็นที่ 86 จิตรแสดงทัศนะต่อ "ศิลป" อย่างแจ่มชัด ในบทกวี "ศิลปทั้งผองต้องเกื้อเพื่อชีวิต"  พ.ศ. ๒๔๙๘ ในนามปากกา "ศรีนาคร" ศิลปทั้งผองต้องเกื้อเพื่อชีวิต ของมวลมิตรผู้ใช้แรงทุกแห่งหน ใช่เพื่อศิลปอย่างที่นับสัปดน ใช่เพื่อตนศิลปินชีวินเดียว ก่อนที่ทัศนะนี้จะเสนอในหนังสือ "ศิลปเพื่อชีิวิต" ในหนังสือรับน้องใหม่ศิลปากร พ.ศ. ๒๕๐๐ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 53 16:18:21 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 16:17:01

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณ  คุณกระบี่เก้าเดียวดาย ครับ ผมอาจจะยังศึกษาผลงานจิตรมายังไม่พอจริงๆ แต่ ผมกลับไม่คิดว่า สังคมไทย (แท้ๆ) คงไม่ใช่ heroism หรอกครับ มันเป็นเพียงปรากฏการณ์ ที่เกิดขึ้นเฉพาะ ในช่วงหลังซะมากกว่า จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 16:46:49

ความคิดเห็นที่ 88 คุณ Angleevil แน่ใจหรือครับ?กับ #87 สังคมไทย(แท้ๆ)เป็นสังคมที่นับถือตัวบุคคลมาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ ผมยังไม่เคยเห็นสังคมไทยแท้ๆที่นับถือระบบมากกว่าตัวบุคคลสักเ่ท่าไหร่เลย ลองมาดูไม่ว่าจะตำนานหรือนิทานไทยหาคนที่จะรักษากฎระเบียบเหนือกว่าตัวเองนั้นยากยิ่ง (อาจจะยกเรื่องพันท้ายนรสิงห์ไว้หนึ่งเรื่อง) ผมยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่าสังคมไทยนับถือตัวบุคคลมากกว่าระบบ ซึ่งเป็นมานานแล้ว ตอนนี้กำลังเป็นอยู่ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเลิกเป็น เรื่องนับถือตัวบุคคลมันไม่ได้เกิดขึ้นเร็วๆนี้ แต่มันเกิดมานานแล้ว นานก่อนผมจะเกิด ก่อนพ่อผมจะเกิด ก่อน ปู่ของปู่ของปู่ผมจะเกิดเสียอีก จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 17:40:35

ความคิดเห็นที่ 89 คุณเพ็ญชมพูพอจะมีบทชมตึกอักษรศาสตร์ของจิตรมั้ยคะ จำได้ว่าตอนเข้ามาเรียนใหม่ๆ เค้าเปิดให้ดูให้ฟัง รู้สึกว่าไพเราะเหลือเกิน จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 18:13:55

ความคิดเห็นที่ 90 เคยอ่านงานของจิตรเพียง 2 ชิ้นเองค่ะ คือ โฉมหน้าศักดินาไทย กับ ศิลปะเพื่อชีวิต เรามองว่า งานของเขายังเป็นไปตามกระแสของนักคิดหัวก้าวหน้าในยุคนั้น บางที จิตรอาจเพียงทดลองนำเสนอ ไม่น่าจะติดฉลากว่าเป็นศัตรูของรัฐเลยนะ เสียดาย ถ้ายังไม่ตาย ก็อาจทิ้งมาร์กซิส และบรรลุถึงขั้นเป็นเจ้าทฤษฎีเองก็ได้ เรื่องที่ ส.ศิวรักษ์ วิจารณ์ว่า จิตรเป็น Royalist เพราะ เขาชอบให้คนรับใช้ และชอบอยู่ใต้อุปถัมภ์ อันนี้เราไม่เห็นด้วยนะ นึกย้อนไปยุคนั้น ถ้าเราเป็นจิตร เราก็คงมีลักษณะภายนอกอย่างนั้นล่ะ ลูกผู้ชายคนเดียว เรียนเก่ง เข้าเตรียมอุดม เข้าอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ระดับหัวกะทิของประเทศในสมัยที่นิสิตต้องคลานเข่าไปหาอาจารย์ ก็คงติดท่าทีมาบ้างล่ะน่า น่าจะวัดกันตอนที่เขาโตขึ้น ได้ทำงานกับฝรั่ง คบกับนักเขียนนักหนังสือพิมพ์หัวก้าวหน้า ติดคุก เข้าป่านี่ เราว่าไม่ใช่ Royalist แล้วล่ะ ด้วยความนับถือ จากคุณ : เอเธนา เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 20:52:28

ความคิดเห็นที่ 91 ที่คุณ เอเธนา เขียนมา ผมเห็นด้วยกับข้อความ "จิตรเป็น Royalist เพราะ เขาชอบให้คนรับใช้ และชอบอยู่ใต้อุปถัมภ์ อันนี้เราไม่เห็นด้วยนะ" ... เช่นเดียวกับผม ... ถูกครับ ... ที่คุณ ส. กล่าวอ้างถึงพฤติกรรม ไม่น่าจะใช่เหตุผลที่ดีเท่าใดเลย ... เรื่องที่กล่าวอ้างว่า คุณจิตร เป็น Royalism ควรจะอ้างเหตุผลเรื่องแนวคิดที่แฝงในผลงานช่วงแรกของคุณจิตรจะดีกว่า อาจจะเป็นด้วยว่า ในช่วงแรกของชีวิตคุณจิตรนั้น ถูกปลูกฝังมาแบบสังคมไทยดั้งเดิม และจากการค้นคว้าของตัวคุณจิตรเอง ทำให้ลักษณะัแนวคิดของคุณจิตรออกแนว Royalism ... และด้วยประการนี้ ทำให้คุณจิตรสนใจจะตรวจสอบสถาบันเป็นอย่างยิ่ง (อย่างที่ผมเขียนไว้ตอนต้น) แต่ต่อมาคุณจิตรถูกแรงกดดันทางการเมืองของรัฐบาลไทยในช่วงนั้น (ซึ่งไม่ยอมให้ใครตรวจสอบสถาบันที่พวกเขากล่าวอ้างขึ้นมาเป็นเหตุผลทางการเมืองได้) ทำให้แนวคิดของคุณจิตรเริ่มเปลี่ยนแปลงไป และหันมาศึกษางานของ Marx อย่างเต็มที่ แนวคิดของคนเรานั้น เปลี่ยนแปลงได้เสมอ และเป็นสิ่้งที่ไม่จีรังเท่าใดนัก ไม่ว่าจะเป็นผมหรือเป็นใครก็ตามที และ แนวคิดของคุณจิตรในช่วงหลังเอง ก็ไม่ใช่ Marxism เช่นกัน แต่ออกแนวลักษณะคลั่งศาสนา Marx เสียมากกว่า หากดูผลงานเล่มสำคัญอย่าง "โฉมหน้าศักดินาไทย" ผมในฐานะที่เป็น Marxism คนหนึ่ง ไม่ใคร่จะปลื้มงานเขียนเล่มนี้ของแกเท่าใดนัก (พูดตรงๆ เลย) เพราะพี่แกเชื่อแบบเป็นบ้าเป็นหลัง เชื่อว่ามันต้องถูกทุกกระเบียดนิ้ว แบบไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย เช่นเดียวกับพวกคลั่งศาสนาทั้งหลาย (คงรู้นะว่าห้องไหน)----จะโดนไฟแดงไหมเนี่ย (- -*) (หมายเหตุ : แต่ผลวิเคราะห์ของแกในหนังสือเล่มนี้ ที่เป็นไปตามหลักวัตถุนิยมประวัติศาสตร์ ก็ถือว่าเป็นแหล่งอ้างอิงที่สมบูรณ์ ถ้าเอาแต่เนื้อ ไม่เอาน้ำที่แกยัดเยียดเข้ามาน่ะนะ) และนี่ คือ เหตุผลว่า ทำไม พคท. ถึงไม่ยอมรับจิตรเข้ากลุ่มด้วย แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 53 08:44:21 จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 08:40:55

ความคิดเห็นที่ 92 ส่วนเรื่องที่คุณ เอเธนา กล่าวว่า คุณจิตรอาจจะเป็นเจ้าของทฤษฎีหนึ่งนั้น ผมคิดว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะผลงานช่วงหลัีงๆ ของแก ก็เผยตัวแกเต็มที่แล้ว ว่าแกเป็นพวกที่คลั่งศาสนา Marx เชื่อทุกกระเบียดนิ้วว่า ทฤษฎีของ Marx ไม่มีจุดบอด ถ้าแกคิดจะพัฒนาทฤษฎีของ Marx แกต้องคิดหาข้อเสียของทฤษฎี และ Improve มันให้ได้ในทางปฎิบัติด้วยน่ะครับ ถึงจะมีความเป็นไปได้ว่า แกน่าจะเป็นเจ้าของทฤษฎีหนึ่งๆ ได้ จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 08:50:24

ความคิดเห็นที่ 93 ผมคิดว่า ด้วยวัยวุฒิ ทั้งของจิตร และแนวคิดเกี่ยวกับคอมมูน ในห้วงเวลานั้น รวมถึงบริบทรอบข้าง มันน่าจะออกมาแบบว่า ชายหนุ่มเด็กเรียน+บ้ากิจกรรมคนหนึ่ง เพิ่งค้นพบทฤษฎีที่เขา "เชื่อว่า" น่าจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสังคมไทยได้ จึงศึกษา อย่างสุดใจในตัวทฤษฎี แต่คงละเลยบริบทรอบข้าง หรือไม่มันก็ยัง ไม่ปรากฎหรือมีข้อมูลให้เข้าถึงได้ง่ายๆ แบบในยุคปัจจุบัน ถ้าจิตรรู้ว่าเลนินกับตอตสกี้ห้ำหั่นกันแค่ไหน สตาลินเลวร้ายแค่ไหน หรือมาร์กซ์เองเคยบอกว่าตัวเองไม่ใช่มาร์กซิสม์ จิตรก็คงสงสัย ในตัวทฤษฎีมั่งแหละ แต่ในห้วงเวลานั้น ข้อมูลเหล่านี้ คงไม่สามารถเข้าถึงได้ง่ายๆ เหมือนในยุคสมัยปัจจุบันหรอกครับ ถ้าจิตรเกิดช้ากว่านี้สักสี่สิบปี .... อืมม ก็คงโดน ม.112 เล่นอยู่ดีแหละ ไม่มีป่าเหลือแล้วด้วย จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 09:31:53

ความคิดเห็นที่ 94 คุณ ~\MINKU/~ # ๘๙ คุณเพ็ญชมพูพอจะมีบทชมตึกอักษรศาสตร์ของจิตรมั้ยคะ จำได้ว่าตอนเข้ามาเรียนใหม่ๆ เค้าเปิดให้ดูให้ฟัง รู้สึกว่าไพเราะเหลือเกิน   คุณ ~\MINKU/~ ลองกลับไปอ่านที่ # ๕๗ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 10:09:47

ความคิดเห็นที่ 95 คุณจิตร ภูมิศักดิ์เป็นคนเก่งมากครับ ถ้ายังไม่เสียชีวิตผมเองก็อยากทราบว่าคนอย่างคุณจิตรจะมองภาพสังคมเป็นอย่างไร คนเราเปลี่ยนได้เสมอ แม้แต่อุดมการณ์ หรือศาสนา จากคุณ : คนโง่ว์ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 14:11:45

ความคิดเห็นที่ 96 เบื้องหลังคนคือความคิด  เบื้องหลังจิตรคือความจริง ประวุฒิ  ศรีมันตะ (มิตร ร่วมรบ) เพื่อนอักษรฯ จุฬาฯ รุ่นน้อง ผู้ผ่านประสบการณ์ร่วมงานในพรรคคอมมิวนิสต์ฯ เล่าเรื่องเบื้องหลังของชีวิตของจิตร คณะอักษรนี่ ความคิดปฏิวัติ-ความคิดที่ทำให้นักคิดต้องถูกเผาถูกฆ่าตายอะไรนี่เขาเอามาสอนเยอะแยะ อย่างพวกวอลแตร์, รุสโซ, โธมัส มอร์ เวลาพูดถึงประวัติความเป็นมาทางวรรณคดีก้มักจะพูดถึงนักคิดเหล่านี้ คนที่ตายเพื่อสิ่งที่ตนยึดถือ เราก็ยกย่องคนเหล่านี้ จิตรก็มีความชอบอย่างนี้อยู่ จิตรค่อย ๆ เปลี่ยนจากนิรุกศาสตร์มาสู่ด้านศิลปวรรณคดี พอมาเข้าลัทธิมาร์กซ์นี้เขาทางด้านศิลปวรรณคดีก่อน เพราะฉะนั้นจะสังเกตเห็นได้ว่าบทความข้อเขียนของเขามาทางนี้ เขารับทฤษฎีทางด้านลัทธิมาร์กซ์มาแล้วปรับใช้ได้ทันที สามารถเขียนเป็นกลอนเป็นบทความ เขารับรู้ว่าศิลปะมีชนชั้น ศิลปะต้องรับใช้ผู้ใช้แรงงาน จิตรตายด้วยความบริสุทธิ์ใจจริง ๆ ในชีวิตก็ไม่ได้รับความหวานชื่นเท่าที่ควร ขมขื่นร้อยแปด ถึงอย่างไร ผลงานของจิตรก็ยังคงอยู่ในโลกวรรณกรรม ถ้าประเทศไทยทำประวัติวรรณคดีอย่างยุติธรรม จิตรก็ย่อมดำรงอยู่ตลอดไป จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 14:29:01

ความคิดเห็นที่ 97 จิตรก็คือคน ย่อมมีข้อดีและข้อด้อย และนี่คือเกร็ดชีวิตบางส่วนของจิตร จากปากคำของประวุฒิ แผลเป็นที่ใบหน้า มีรอยแผลทั้งตัว ที่แก้มขวาเห็นชัด เข้าใจว่าสมัยเด็กถ้าไม่ถูกไฟไหม้ ก็ต้องป่วยไข้ครั้งใหญ่ มีแผลเป็นเต็มตัว ที่หน้าอกก็มี โดยลึก ๆ แล้วคงจะเป็นคนที่มีปมด้อยในด้านรูปโฉมอยู่บ้าง ขโมย "ดาส คาปิตัล" จิตรเขาเริ่มสนใจเรื่องว่าด้วยทุน ผมจำได้ว่าเขาขโมยหนังสือห้องสมุดกลางมา ในห้องสมุดมี ดาส คาปิตัล อยู่ ๒ เล่ม  จิตรจิ๊กออกมาไว้เป็นของตัวเองเลย แต่ตอนนั้นยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง กระด้างในบางด้าน เวลาปฏิบัติต่อคนใกล้ชิด คนในบ้านคนใช้ จะกระด้างหน่อย ๆ ตังค์หายไปสลึงนึงก็โวยวาย เขาไม่เอาเปรียบใคร แต่ไม่เอื้อเฟี้อใครง่าย ๆ ขึ้นรถเมล์ต่างคนต่างออก กินก็ ฮูอีท ฮูเปย์ จิตรชอบแบบอเมริกัน แชร์ แต่โดยรวม ๆ แล้ว จิตรเป็นคนดี เป็นคนที่น่าเคารพ จากคำสัมภาษณ์ ประวุฒิ ศรีมันตะ ถนนหนังสือ ปีที่ ๓ ฉบับที่่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๒๙ จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 14:34:22

ความคิดเห็นที่ 98 งานรำลึก จิตร ภูมิศักดิ์ เส้นทางของแสงดาวแห่งศรัทธา ร่วมรำลึก ๘๐ ปีชาตกาล จิตร ภูมิศักดิ์ ต่อจาก # ๖๒ มูลนิธิสายธารประชาธิปไตย มูลนิธิจิตร ภูมิศักดิ์ เทศบาลตำบลคำบ่อ ร่วมกับชาวบ้านหนองกุง อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนครได้จัดงานรำลึกงาน ๘๐ ปีชาตกาลจิตร ภูมิศักดิ์และวางศิลาฤกษ์การสร้างอนุสรณ์สถานจิตร ภูมิศักดิ์ ซึ่งเป็นการระลึกถึงเหตุการณ์การจากไปของสหายปรีชา หรือจิตร ภูมิศักดิ์ปัญญาชนสามัญชนผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้เสียสละและเป็นแบบอย่างในการต่อสู้เพื่อแนวทางประชาธิปไตยในสังคมไทย งานจัดขึ้นในวันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๓ ในงานวางศิลาฤกษ์ได้มีทั้งสหายที่ร่วมใช้ชีวิตในสงครามประชาชน นักวิชาการและชาวบ้านเทศบาลตำบลคำบ่อทุกหมู่บ้านมาร่วมงานอย่างคับคั่ง นอกจากนั้นยังมีนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนครได้ร่วมร้องเพลงแสงดาวแห่งศรัทธาและแลกเปลี่ยนมุมมองทางสังคมกับนักกิจกรรมที่เคยเข้าป่าร่วมต่อสู้กับกองทัพปลดแอกประชาชนด้วย ในงานนี้ อาจารย์ชาญวิทย์ เกษตรศิริ อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในฐานะประธานมูลนิธิจิตร ภูมิศักดิ์ ได้กล่าวถึงจิตร ภูมิศักดิ์ได้อย่างน่าสนใจไว้ว่า ผมไม่รู้หรอกว่า การทำงานของจิตร ภูมิศักดิ์จะประสบความสำเร็จมากน้อยแค่ไหน ที่จะทำให้ผู้คนจะหันมาให้ความสนใจแก่คนยากคนจนในสังคม สิ่งหนึ่งที่ผมรู้ก็คือ แม้สังคมส่วนใหญ่ไม่รู้และเห็นคุณค่างานของปัญญาชนสามัญชนผู้นี้ แต่สิ่งที่เขาทำคือแรงบันดาลใจและแนวแห่งของความดำรงไว้ซึ่งความยุติธรรมทำให้เกิดขึ้นในสังคม สังคมไทยไม่เคยยกย่องหรือให้ความสำคัญหับคนหัวก้าวหน้าเพราะสังคมไทยกลัวและเกลียดการเปลี่ยนแปลงเป็นที่สุด ในสภาวะสังคมในต้นทศวรรษที่ ๒๕๐๐ ประเทศไทยคือเผด็จการทหารร้อยเปอร์เซ็นต์ การได้มาซึ่งสิทธิเสรีภาพไม่ต้องพูดถึงไม่มี แต่การต่อสู้เพื่อคนยากจนยังดำเนินไปในทิศทางเพื่อสร้างและปรับเปลี่ยนอย่างรุนแรงแก่สังคม ถึงอย่างไรก็ตามถึงแม้วันนี้เราจะมาพูดถึงสิ่งที่จิตร ภูมิศักดิ์ได้ทำและถึงแม้เวลาจะผ่านมาร่วม ๘๐ ปีหากจิตร ภูมิศักดิ์ยังมีชีวิตอยู่ สิ่งหนึ่งที่เราควรตระหนักถึงคือจิตร ภูมิศักดิ์ทำทุกอย่างในชีวิตเพื่อประชาชนแล้วเราทุกคนฝันอย่างที่จิตรฝันหรือไม่ คนรุ่นใหม่ควรระลึกถึงจุดนี้ของจิตร ภูมิศักดิ์ว่าเราได้ทำอะไรเพื่อสังคมนี้แล้วหรือยัง นอกจากนั้น ทองใบ ทองเปาด์ ทนายรางวัลแมกไซไซ เพื่อนสนิทผู้ร่วมชะตากรรมกับ จิตร ภูมิศักดิ์ในคุกลาดยาวได้กล่าวถึงการสร้างอนุสรณ์สถานจิตร ภูมิศักดิ์ครั้งนี้ว่า ครั้งใดที่ผมได้อ่านหนังสือแล้วพูดถึงจิตร ภูมิศักดิ์ ผมจะนึกถึงใบหน้าที่จริงจังและทำงานอย่างมุ่งมั่นและเพื่อนที่แสนอ่อนโยนยามที่เราเจอกับปัญหา ผมเจอกับจิตร ในคุกลาดยาวทำงานด้วยกัน เรียนรู้มากมายจากจิตร ภูมิศักดิ์ ผมมองว่าการสร้างอนุสรณ์สถานในครั้งนี้ไม่ใช่เป็นเพียงแค่รำลึกถึงจิตร ภูมิศักดิ์เพียงเท่านั้น แต่มันจะเป็นจดหมายเหตุที่สังคมไทยต้องรับรู้ว่าความยุติธรรมในสังคมต้องดำเนินไปตามครรลองที่มันควรจะเป็น ประชาชนทุกคนต้องเท่าเทียมกันนั้นคือสิ่งที่จิตร ภูมิศักดิ์กระทำและต่อสู้มาตลอดจวบจนวาระสุดท้าย ตรงจุดนี้เราทุกควรควรจะหันมามองและให้ความสำคัญให้มาก ในแง่มุมทางวิชาการด้านสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์งานของจิตรภูมิศักดิ์โดดเด่นและในแง่ของสิ่งที่เรียกว่า สหวิทยาการ ที่วงการวิชาการสมัยใหม่ใฝ่ฝันหา ก็ดูเหมือนจะยังไม่มีนักคิดนักเขียนไทยคนใดสร้างงานวิชาการที่มีคุณค่าได้เท่า ผมไม่ได้พูดเกินความจริงว่าสิ่งที่จิตรทำเป็นครูปการแก่สังคมไทยมากมายมหาศาลอย่างไร ผมอยากจะบอกว่าสังคมไทยต้องการคนอย่างจิตร ภูมิศักดิ์ซึ่งเป็นคำถามต่อไปว่าจะเกิดขึ้นอีกเมื่อใด ที่สำคัญที่สุดการสร้างอนุสรณ์สถานจิตร ภูมิศักดิ์ครั้งนี้ถือว่าจะทำให้เยาชนคนรุ่นใหม่ได้เรียนรู้อีกมากมายและสร้างองค์องค์ความรู้แก่สังคมไม่น้อยที่เดียว ด้าน ลุงชาย พรหมวิชัย หรืออดีต "สหายสวรรค์" ทหารพิทักษ์จิตร ภูมิศักดิ์ ได้กล่าวส่งท้ายว่า ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในปัจจุบันเป็นเรื่องน่าปลื้มใจ ดีใจที่เห็นเด็กรุ่นใหม่และชาวบ้านยกย่อง จิตร ภูมิศักดิ์ มันทำให้เรานึกถึงสิ่งที่อาจารย์จิตรให้ให้กับสังคมไทยและชาวบ้านหนองกุง เราไม่ได้โทษใครว่าผิด แต่การสร้างอนุสรณ์สถานครั้งนี้มันจะทำให้เราก้าวไปข้างหน้าโดยมีอุดมการณ์ของจิตร ภูมิศักดิ์เป็นแนวทางของเราและชาวบ่าหนองกุงทุกคน หากจิตร ภูมิศักดิ์ยังมีชีวิตอยู่จะมีอายุ ๘๐ ปีแต่วันนี้ถึงแม้จะเหลือเพียงอนุสรณ์สถานแต่สิ่งที่จิตร ภูมิศักดิ์ให้กับสังคมไทยคือจิตรใจที่ใฝ่ความยุติธรรมซึ่งเยาวชนคนรุ่นใหม่ควรเอาเป็นแบบอย่างที่ดีในการสร้างสังคมในอนาคตต่อไป http://www.thaingo.org/writer/view.php?id=1601 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 53 15:37:46 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 53 15:33:55 จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 15:32:39

ความคิดเห็นที่ 99 คห.85 "วิวัฒนาการของสังคมไม่ได้มีแต่เรื่องปัจจัยการผลิตและการเมือง แต่มีเรื่องการเปลี่ยนผ่านของกระบวนทัศน์ด้วย" ชัดเจนครับ ^__________________________^ ส่วนตัวผมเองนั้น อ่านศิลปเพื่อชีวิต แล้วติดจะวิงเวียนนิดหน่อยครับ ยิ่งไปอ่านของ ตอลสตรอย ยิ่งเริ่มปวดขมับครับ ... กระทู้ปีนี้คุยกันสนุกๆ เบาๆ นะครับ สองวงสามวงสนทนาในกระทู้เดียว ไม่ถึงขั้นต้องเล่าตัวเอามาเผากันหรอกครับ ^___________________________^ จากคุณ : jassb1 เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 53 00:58:11

ความคิดเห็นที่ 100 จิตร ภูมิศักดิ์ อยู่กับเราในปีนี้จนครบ ๑๐๐ ความคิดเห็น รัก ชอบ ชัง มีบ้างเป็นธรรมดา จิตรจากไปแล้ว ทิ้งผลงานไว้จรรโลงวงการวิชาการ และเผื่อแผ่ประโยชน์อันเป็นรูปธรรมแก่ชาวบ้านหนองกุงอันเป็นสถานที่เสียชีวิต จิตร คงยังยืนเด่นโดยท้าทายอยู่ตลอดไป จากคุณ : เพ็ญชมพู เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 53 09:45:22

ความคิดเห็นที่ 101 อยากจะบอกว่าลัทธิบูชาวีรบุรุษทำให้เรามองเห็นแต่มายา สัจจะที่แท้จริงอาจถูกมองข้าม มนุษย์เราไม่มีใครเคยที่สามารถดำรงชีวิตคู่กับสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ และมอบสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในแก่ชนรุ่นหลังได้โดยปราศจากเลือดและน้ำตา ฌอง ปอล ซาร์ต นักปรัชญาเอ็กซิสเทนเชียลลิสต์นามอุโฆษกล่าวถึง เช เกวาราว่า "not only an intellectual but also the most complete human being of our age" ขอแปลอย่างถึกๆ ว่า "เขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ทรงปัญญา แต่ยังเป็นมนุษย์ที่ครบถ้วนในตัวตนมากที่สุดในยุคสมัยของเรา" เคยมีผู้ตีความประโยคนี้ของซาร์ตว่า เชคือบุคคลที่สมบูรณ์แบบที่สุดในยุคสมัย แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า สิ่งที่เชเป็นนั้นห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบ เอาเข้าจริงคำว่าสมบูีรณ์แบบนั้นออกจะเบาหวิวเหลือทนด้วยซ้ำถ้าเอามาใช้กับเซ เขามีเลือดเนื้อ มีส่วนที่ชั่วร้าย ส่วนที่ดีเลิศ เป็นตารางสีแพนโทนที่มีครบทุกสีสัน กับจิตร ภูมิศักดิ์ เราก็เห็นว่าเขาเป็นเช่นนั้น และนั่นทำให้เขาท้าทายยุคสมัยของเราเสมอ :) จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 53 11:46:26