ความคิดเห็นที่ 1 1. ใช่ครับ ถ้าให้ครอบคลุม น่าจะบวก ชาติพันธุ์ไปด้วย ในคนที่เรียกตัวเองว่า ออแง(ออแฆ) นายู นั้น ระหว่างกันเอง ก็มีแยกย่อย นิดหน่อย เช่น นายูเฉยๆ มีแบบ นายูที่เป็น กาโบ (มีเชื้อแขกขาว จมูกโด่ง ผิวขาว) คำว่า กาโบ ฟังคนแก่ๆ เล่าให้ฟังว่า คือ คาบูล (เมืองหลวงอัฟกานิสถาน) คือคนที่อพยพมาจากที่นั่นสมัยก่อน แยกย่อยเป็น นายูที่มีเชื้ออินเดีย (อันนี้ผมรู้จักเป็นการส่วนตัว เค้าชื่อมะ เวลาชาวบ้านถาม เฮ้ย มะไหน อ๋อ มะอินเดีย แต่คำว่า มะ เป็นแสลงมลายู ย่อมาจากคำว่า มูหัมหมัด) 2. คนมาเลย์ นับถือพุทธในเคดาห์ กลันตัน พวกนี้จริงๆ ก็พูดไทยนะครับ รุ่นปู่รุ่นย่า ก็พูดไทย มีวัดไทย คือจริงๆ ก็คนไทยนะครับ เพียงแต่ตอนแบ่งอาณาเขตดันติดไปกับมาเลย์ ถามว่าเค้าเรียกตัวเองว่า ออแง นายู ไหม ตอบว่า ไม่ครับ จริง ๆ น้ำหนักของคำว่า ออแฆ สีแย (คนสยาม) นั้นไม่ได้เกี่ยวข้องผูกพันธ์กับ สำเนาทะเบียนบ้านบัตรประชาชน นักครับ อืม คล้ายคำว่า แขก แหละครับ แขกบ้านเราๆ ทะเบียนบ้านก็คนไทย (เผลอๆ พูดแขกสักภาษาหนึ่งก็ไม่ได้แล้ว) แต่เราก็เรียกแขก 3. เคยไปเยี่ยมญาติที่กลันตันนะครับ พอดีผมพูดภาษาอังกฤษ(แบบกระท่อนกระแท่น ภาษามาเลย์ไม่ได้เลย ฮา) จริงๆ แล้ว คนมาเลย์ส่วนใหญ่ พูดคนละสำเนียงกับคนใน 3 จังหวัด นัยของความหมายก็ไม่เหมือนกัน ถ้าชาวมาเลย์ถามก็คงไม่บอกว่า ออแฆนายู(และไม่บอกว่าเป็นออแฆสีแยอยู่แล้ว) แต่น่าจะพูดว่า ออแฆ อิสแล (เป็นคนอิสลาม เป็นมุสลิม สำเนียงนี้ใช้เฉพาะ 3 จังหวัดและในกลันตัน) ถ้าถามอีกที ก็อาจตอบว่า ออแฆ ไทยแลนด์ 4. แถม แม้แต่กลันตันซึ่งพูดสำเนียงเดียวกับสามจังหวัด หลายๆ คำก็ยังใช้คำไม่เหมือนกันเลย ส่วนใหญ่เป็นคำทับศัพท์ เช่น คำว่าโทรศัพท์ สามจังหวัดทับศัพท์ เป็น "โทระซะ" (ฮา) แต่ที่กลันตันเรียก "เตละฟง" (เทเลโฟน) เป็นต้น ดังนั้น นัยความหมายของ ออแฆ นายู นั้นน่าจะเป็นนัยความเฉพาะในสามจังหวัดภาคใต้ อย่างมากก็ลามไปถึงกลันตัน แต่พวกกัวลาลัมเปอร์ พวกนี้เค้าพูดกันคนละสำเนียงอยู่แล้ว เค้าไม่รู้เรื่องตั้งแต่ คำว่า ออแฆแล้ว (ภาษามาเลย์กลางคือ ออรัง...แปลว่าคน...ออรังอุตัง ที่ใช้เรียกลิง จริงๆ แปลว่า คนป่า ฮา) แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 53 07:14:13 จากคุณ : น้องจั้ง เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 07:13:16

ความคิดเห็นที่ 2 มาเก็บความรู้ครับ จากคุณ : Dimensionless เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 12:12:42

ความคิดเห็นที่ 3 ต่ออีกหน่อยครับ เคยนั่งกินสุกี้ร้านมุสลิมในหาดใหญ่กับครอบครัว พ่อกับแม่ก็พูดเสียงในฟิล์มภาษามลายู (ผมก็ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง-ฮา) พนักงานเสิร์ฟสุภาพตรี(หน้าตาคมคาย-แฮ่ม) ก็มาถาม "ไอยาร์ ?" ทีนี้งงเลยครับ ตั้งแต่พ่อแม่ มาถึงผม ถามไปถามมา ถึงได้รู้ว่าเธอ เป็นคนสตูล ที่เธอถามคือจะเอาน้ำอะไร น้ำ(ถ้าผมฟังไม่ผิด) ไอยาร์ แต่บ้านผมเรียก อัย เฉยๆ เราก็นั่งกินสุกี้ไปเดากันไป สงสัยว่านั่นคงเป็นสำเนียงเคดาห์ (แล้วสำเนียงเคดาห์เหมือนสำเนียงมาเลย์กลางหรือเปล่า??) จากคุณ : น้องจั้ง เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 10:30:04

ความคิดเห็นที่ 4 ที่ผมชอบอีกอย่าง คือ ชื่อคนมุสลิมภาคใต้ตั้งแต่สงขลาขึ้นมา มันแปลก ๆ ดีคือ นำสำเนียงใต้มาผสมกับศัพท์อาหรับ เช่น 1. นาง ร่อฝีหยะ ถ้าบ้านผมคงเป็น รอฟียะห์ คำว่าร่อฝีหยะ ก็คือคำว่ารอฟียะห์ แบบสำเนียงปักษ์ใต้นั่นเอง 2.ยีหมีน ถ้าบ้านผมคงเป็น ยีมีน คำเต็มตามศัพท์อาหรับจริง ๆ คงเป็น ยี=ฮัจญี (ชายผู้ที่เคยทำฮัจญ์แล้ว ถ้าสตรีก็เป็น ฮัจญะฮ์ คงเหมือนคำว่า ทิด คำนำหน้าชายที่เคยบวชแล้วใช่ไหม) มีน = อามีน = ผู้ซื่อสัตย์ มาจากสมญานามที่ชาวอาหรับเรียกศาสดา ว่า อัล (the) อามีน ผู้ซื่อสัตย์ ผู้เชื่อถือได้ ดังนั้นราก จริงๆ คือชื่อนี้ ควรเป็น ฮัจญีอามีน (นายอามีนที่เคยทำฮัจญ์แล้ว) 3.ดลหม่าน ศัพท์จริง ๆ ตามภาษาอาหรับ คือ อับดุลเราะห์มาน อับดุล=ผู้รับใช้ เราะห์มาน=ผู้เมตตาปราณียิ่ง เป็นคำเรียกหนึ่งของพระเจ้า แปลอีกที คือผู้รับใช้พระเจ้า ครับ ก็ตามที่ยกตัวอย่าง ตั้งแต่สงขลาขึ้นมา ก็มีสำเนียงการตั้งชื่อมุสลิม โดยนำเอาศัพท์อาหรับมากร่อน แล้วบวกสำเนียงใต้ เข้าไป น่ารักดี ฉูดฉาดดีผมว่านะ-ฮา จากคุณ : น้องจั้ง เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 10:38:47